Η Ελλάδα της εξαθλίωσης: 1 εκατ. άνθρωποι ζουν με 500€ το μήνα

Η Ελλάδα «μετράει» 457.602 μισθωτούς οι οποίοι αμείβονται με κάτω από 500 ευρώ τον μήνα και 696 χιλιάδες συνταξιούχους που εισπράττουν επίσης κάτω από 500 ευρώ.  

H πορεία της ανάκαμψης στην οποία «ποντάρει» η σημερινή κυβέρνηση για να φτάσει στις κάλπες με όσο το δυνατόν περισσότερες ελπίδες, ξεκινάει από εξαιρετικά χαμηλά. Η Ελλάδα «μετράει» 457.602 μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι αμείβονται με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα ενώ σε αυτούς προστίθενται και 696 χιλιάδες συνταξιούχοι οι οποίοι επίσης εισπράττουν λιγότερα από 500 ευρώ. Δηλαδή, ο ένας στους τέσσερις μισθωτούς όπως επίσης και ο ένας στους τέσσερις συνταξιούχους, ζει με λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα μεικτά. Αν αφαιρεθούν ασφαλιστικές εισφορές και λοιπές κρατήσεις, μένουν «σκάρτα» 13-15 ευρώ την ημέρα στην καλύτερη περίπτωση για το ένα τέταρτο του πληθυσμού που έχει δικό του εισόδημα.

Το «φαινόμενο» έχει πολλαπλές συνέπειες και αναγνώσεις. Με τον μέσο μισθό στον ιδιωτικό τομέα να υποχωρεί σε ολοένα και χαμηλότερα επίπεδα, καθίσταται εξαιρετικά δεσχερής και η χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος. Μπορεί η ανεργία να μειώνεται –κάτι εξαριετικά θετικό για τα οικονομικά του ΕΦΚΑ δεδομένου ότι μια πρόσληψη εξασφαλίζει ασφαλιστικές εισφορές από το πρώτο ευρώ- ωστόσο το δημόσιο στερείται νέων φορολογικών εσόδων καθώς οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι των 500 ευρώ –οι οποίοι γίνονται ολοένα και περισσότεροι- δεν πληρώνουν τίποτα στην εφορία ούτε θα πληρώνουν ακόμη και μετά τη μείωση του αφορολογήτου.

Ακόμη και ανεβάζει κάποιος τον πήχη των αποδοχών στα 1000 ευρώ, τα αποτελέσματα θα είναι εξίσου αποκαρδιωτικά. Έτσι:

1.       Το 59,86% των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με λιγότερα από 1000 ευρώ μεικτά. Σε αυτό το επίπεδο επιβάλλεται και φόρος και ασφαλιστικές εισφορές κάτι που σημαίνει ότι τα καθαρά περιορίζονται περίπου στα 800 ευρώ. Στις τάξεις των συνταξιούχων, το ποσοστό αυτών που έχουν συνολικές αποδοχές κάτω των 1000 ευρώ διαμορφώνεται στο 64%.

2.       Στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν πλέον παρά ελάχιστοι υψηλόμισθοι ενώ στις τάξεις των συνταξιούχων, οι έχοντες υψηλές αμοιβές είναι ακόμη λιγότεροι (αναλογικά με το σύνολο του πληθυσμού). Έτσι, αν υποτεθεί ότι ως υψηλόμισθος ορίζεται αυτός που έχει μεικτές αποδοχές άνω των 2500 ευρώ τον μήνα, τότε: στους μισθωτούς θα βρει ένα ποσοστό της τάξεως του 6,4% ενώ στους συνταξιούχους θα εντοπίσει μόλις 18000 άτομα σε σύνολο 2,6 εκατομμυρίων ατόμων.

Η κατάταξη των μισθωτών και των συνταξιούχων με βάση τις αποδοχές τους αποτυπώνεται στους πίνακες που ακολουθούν:

Η κατανομή των συνταξιούχων με βάση το συνολικό μικτό εισόδημά τους έχει ως εξής:

Η κατανομή των συνταξιούχων με βάση το συνολικό μικτό εισόδημά τους έχει ως εξής:  

thetoc.gr

Συνελήφθη χειρουργός σε δημόσιο νοσοκομείο της Αττικής για «φακελάκι»

Εξηνταεξάχρονος γιατρός δημοσίου νοσοκομείου της Αττικής συνελήφθη για «φακελάκι» από τη διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ.

Η υπόθεση διερευνήθηκε ύστερα από καταγγελία, σύμφωνα με την οποία ο γιατρός απαίτησε από 41χρονη το χρηματικό ποσό των 500 ευρώ, για χειρουργική επέμβαση στην οποία θα προέβαινε.

Στο πλαίσιο αυτό,  αστυνομικοί προσημείωσαν το παραπάνω χρηματικό ποσό και το παρέδωσαν σε συγγενικό πρόσωπο της 41χρονης, η οποία σε προκαθορισμένη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του γιατρού, του το παρέδωσε μέσα σε φάκελο.

Αστυνομικοί της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων, που επιτηρούσαν διακριτικά το χώρο, επενέβησαν και συνέλαβαν τον 66χρονο, στην κατοχή του οποίου βρέθηκε και κατασχέθηκε ο παραπάνω φάκελος με το προσημειωμένο χρηματικό ποσό.

Ο συλληφθείς με τη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος του οδηγήθηκε στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών.

Υπενθυμίζεται, ότι η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας είναι αρμόδια για τη διερεύνηση, εξιχνίαση και δίωξη υποθέσεων διαφθοράς, τόσο στο χώρο της Ελληνικής Αστυνομίας, όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Για καταγγελίες ανάλογων περιστατικών, οι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν, με τη Διεύθυνση όλο το 24ωρο, στο τηλέφωνο 210-8779700 και στο 10301.

  reporter.gr

Πληρωμή φόρων με πιστωτική κάρτα μέσω Taxisnet - Χωρίς τραπεζική προμήθεια

Σύντομα οι φορολογούμενοι θα μπορούν να πληρώνουν τους φόρους τους με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα μέσω του Taxisnet. Το επόμενο διάστημα, αναμένεται να ανοίξει ειδική εφαρμογή με την οποία θα μπορούν να πληρωθούν φόροι με κάρτες απευθείας από ηλεκτρονική εφαρμογή Taxisnet.

Η πληρωμή φόρων θα εμφανίζεται αμέσως. Σύμφωνα με ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα όλες οι φορολογικές οφειλές εξοφλούνται μέσω τραπεζών ενώ μόνο για ειδικές περιπτώσεις προβλέπεται η πληρωμή στο ταμείο της εφορίας. Οι φορολογούμενοι είτε πληρώνουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις στο τραπεζικό γκισέ (με την αντίστοιχη επιβάρυνση που φθάνει ακόμη και τα 2 ευρώ ανά πληρωμή) είτε πληρώνουν μέσω των δικτύων ιντερνετικής εξυπηρέτησης των τραπεζών.

Όμως οι συναλλαγές με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα μέσω Taxis δεν θα επιβαρύνονται με τραπεζική προμήθεια. Ωστόσο απευθείας πληρωμή μέσω Taxis δεν δίνει τη δυνατότητα πληρωμής με άτοκες δόσεις.

Η δυνατότητα αυτή θα συνεχίσει να δίνεται μέσω των προγραμμάτων άτοκων δόσεων που προσφέρουν οι τράπεζες στους κατόχους πιστωτικής κάρτας έκδοσής τους. Για τις άτοκες δόσεις θα πρέπει η πληρωμή να γίνεται μέσω του τραπεζικού γκισέ ή μέσω των δικτύων ιντερνετικής εξυπηρέτησης των τραπεζικών.

Πάντως με εξόφληση οφειλών μέσω της νέας ηλεκτρονικής πλατφόρμας της ΑΑΔΕ θα μπορεί ο φορολογούμενος να λάβει άμεσα φορολογική ενημερότητα, διότι όσοι πληρώνουν μέσω τραπεζών φαίνεται για αρκετές ημέρες ότι δεν έχουν εξοφλήσει τους φόρους τους και μάλιστα ότι έχουν επιβαρυνθεί και με προσαυξήσεις.

in.gr

Η Εφημερίδα Κυριακάτικη Δημοκρατία εμπλέκει τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο σκάνδαλο Novartis

Τι λέει ο πρώην υπουργός και τι απαντά η εφημερίδα  

H  εφημερίδα «δημοκρατία» με πρωτοσέλιδο τίτλο «Εγγραφο-βόμβα μπλέκει τον Βενιζέλο / Τι κρύβει(;) το επίσημο μπάτζετ της Novartis για το 2012» αποκαλύπτει έγγραφο της Novartis που περιλαμβάνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο και άλλα πολιτικά πρόσωπα σε "προωθητικές ενέργειες".

 Ο Ευ. Βενιζέλος έσπευσε να απαντήσει χαρακτηρίζοντας την εφημερίδα δημοκρατία.. «ημιεπίσημο έντυπο της τρίτης δεξιάς συνιστώσας της κυβέρνησης» , ενώ επισημαίνει ότι τα έγγραφα τα οποία υποτίθεται ότι δείχνουν την εμπλοκή του έχουν συνταχθεί μετά την αποχώρησή του από τη θέση του υπουργού Οικονομικών.

«Τόσο χυδαίοι, τόσο ανόητοι, τόσο απρόσεκτοι» καταλήγει στην δηλωσή του ο Βενιζέλος κάνοντας λόγο για «καρναβάλια της δημοσιογραφίας και της πολιτικής που κάνουν παρέλαση την Κυριακή της Αποκριάς».

 Η εφημερίδα «δημοκρατία» απάντησε με την σειρά της στον «πανικόβλητο -όπως τον χαρακτηρίζει-Βενιζέλο», αναφέροντας:

"O κ. Βενιζέλος αντί να ζητήσει εξηγήσεις από τη Novartis ή να διαψεύσει την αυθεντικότητα του εγγράφου, απαντά ότι την επίμαχη περίοδο είχε αποχωρήσει από το Υπουργείο Οικονομικών και ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή... ακόμα χειρότερα.

Κατά τα άλλα μιλά για "καρνάβαλους της πολιτικής και της δημοσιογραφίας" και υποστηρίζει ότι "κούρεψε ομόλογα των φαρμακευτικών με το PSI". Ξέχασε όμως ότι κατέστρεψε τους μικροομολογιούχους και τα ασφαλιστικά ταμεία...

Στους καρνάβαλους δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του. Προφανώς λόγω μεγαλομανίας διεκδικεί μόνο το ρόλο του βασιλιά καρνάβαλου."    

 zoornalistas.blogspot.gr

Από την «ακροδεξιά σέχτα» στην «σταλινική συμμορία»

Η υπόθεση Novartis είναι σκάνδαλο και πρέπει να διερευνηθεί. Αν αποδειχθεί και σκευωρία, οι σκευωροί θα πληρώσουν τα επίχειρα. Οι αντιπερισπασμοί και τα επικοινωνιακά τερτίπια, ένθεν και ένθεν, έχουν ημερομηνία λήξης

Του Γιώργου Καρελιά

Από την χειρότερη στη Μεταπολίτευση περίοδο της πολιτικής ζωής, την περίοδο 1989-1992, έχουν περάσει πάνω από 25 χρόνια. Θα περίμενε κανείς ότι οι βασικές πολιτικές δυνάμεις (ίδιες είναι πάνω-κάτω, απλώς με αυξομειώσεις στα ποσοστά τους) να έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους και να μην τα επαναλαμβάνουν.

Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα εκείνης της περιόδου; Oτι η «δικαστικοποίηση» (συγγνώμη, κύριε Μπαμπινιώτη, για τον βαρβαρισμό, αλλά αποδίδει απολύτως το νόημα) της πολιτικής ζωής συχνά οδηγεί σε αποτελέσματα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα. Αυτό δεν σημαίνει, σε καμιά περίπτωση, ότι τα πολιτικά πρόσωπα πρέπει να αφήνονται ασύδοτα να διαπράττουν παρανομίες, όπως εμφανώς επιτρέπει ο θλιβερός νόμος περί ευθύνης των υπουργών. Σημαίνει, αντιθέτως, ότι η συγκρότηση κατηγορητηρίου εναντίον πχ πρώην πρωθυπουργών πρέπει να γίνεται εφόσον υπάρχουν επαρκή στοιχεία, αυτό που ο νόμος χαρακτηρίζει «αποχρώσες ενδείξεις». Και τέτοιες δεν είναι μόνον οι μαρτυρικές καταθέσεις.

Και επ’ αυτού η περίοδος του ’89 είναι πολύ διδακτική. Τι έγινε τότε; Παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο ένας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αφού είχε βρεθεί ένα ατράνταχτο στοιχείο: ο τραπεζικός λογαριασμός της δωροδοκίας του. Η παραπομπή ήταν πολύ σωστή και μάλιστα έγινε με συντριπτική πλειοψηφία από όλα τα κόμματα. Oμως, ταυτόχρονα η τότε πλειοψηφία (ΝΔ και Συνασπισμού της Αριστεράς) επέλεξε να παραπέμψει και τον τότε πρωθυπουργό, με μόνο στοιχείο μια μαρτυρική κατάθεση. Μέγα λάθος, το οποίο παραδέχτηκαν αργότερα οι πρωτοστατήσαντες στην παραπομπή Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Λεωνίδας Κύρκος. Ο μάρτυρας αποδείχτηκε ψευδομάρτυρας, ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώθηκε και επανήλθε θριαμβευτικά στην πρωθυπουργία.

Η πολιτική ζωή άρχισε να ηρεμεί, παρά τις κατά καιρούς εκτοξευόμενες υπερβολές. Για παράδειγμα, ο Κώστας Καραμανλής είχε χαρακτηρίσει «αρχιερέα της διαπλοκής» τον Κώστα Σημίτη, αλλά μερικά χρόνια αργότερα ο ίδιος το είχε ουσιαστικά ανακαλέσει, αποδίδοντάς το σε αντιπολιτευτική υπερβολή.

Ωσπου άρχισε να πρωταγωνιστεί στην πολιτική ζωή ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ του. Τότε άρχισαν να χρησιμοποιούνται στον πολιτικό διάλογο λέξεις και συνθήματα που είχαν πολλά χρόνια να ακουστούν. Συνειδητά ο Τσίπρας καλλιέργησε μια βεντέτα ειδικά με την κυβέρνηση Σαμαρά (την οποία αποκαλούσε «ακροδεξιά σέχτα»), γνωρίζοντας τότε ότι η πόλωση τον ωφελεί. Φυσικά, η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) δεν ήταν καμιά σέχτα, αντιπροσώπευε σχεδόν το 50% των ψηφοφόρων. Απλώς ο Τσίπρας, με αφορμή την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, επιχείρησε να εκμεταλλευθεί, σε βαθμό ακραίας υπερβολής, τη αρχικώς υποτονική στάση της τότε κυβέρνησης λόγω ψηφοθηρικών επιδιώξεων («να μη χαρίσουμε τους δεξιούς ψηφοφόρους στη Χρυσή Αυγή», που έλεγε βλακωδώς ο Μπαλτάκος).

Τα χρόνια πέρασαν, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έγιναν κυβέρνηση. Αποφάσισαν να καταπιαστούν με το σκάνδαλο της Novartis, αλλά χωρίς να έχουν βγάλει κανένα συμπέρασμα από τα του ’89. Εντάξει, ο Τσίπρας δεν τα ξέρει, ήταν τότε μόλις 15 χρόνων, αλλά έχει δίπλα του αρκετούς που τα ξέρουν, όπως ο Γιάννης Δραγασάκης κα. Ετσι, όχι μόνο δεν έλαβε υπόψη του την παλιά ρήση του Καραμανλή (του μακαρίτη) «έναν πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στο δικαστήριο, τον στέλνεις στο σπίτι του» (όπως δεν την είχε ακούσει τότε ο Μητσοτάκης και παρέπεμψε τον Ανδρέα), αλλά αποφάσισε, όπως φαίνεται, να παραπέμψει δύο πρωθυπουργούς. Με μοναδικό στοιχείο μαρτυρικές καταθέσεις. Μέγα λάθος. Και είναι ακόμα καιρός να το διορθώσει. Αν δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία, στην επικείμενη συνεδρίαση της Βουλής ας βγει καθαρά η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και ας παραδεχτεί ευθαρσώς ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες αποχρώσες ενδείξεις για τους πρώην πρωθυπουργούς. Ας αρκεστούν να διερευνήσουν τα πεπραγμένα των πρώην υπουργών, που είχαν άμεση εμπλοκή με το αντικείμενο.

Αλλά και η (τελευταία) αντίδραση του Αντώνη Σαμαρά δεν διεκδικεί κανένα εύσημο σοβαρότητας. Δεν αρκέστηκε στη σφοδρή πολιτική καταγγελία της εμπλοκής του, θεμιτή και επιβαλλόμενη ασφαλώς. Κατέφυγε στην (άσφαιρη) «δικαστικοποίηση». Κατέθεσε μήνυση τόσο εναντίον του Τσίπρα όσο και εναντίον των δικαστικών που χειρίζονται την υπόθεση. Εκανε λάθος που άκουσε όσους τον συμβούλευαν έτσι. Για δύο λόγους:

– Οι πολιτικές συγκρούσεις δεν λύνονται στα δικαστήρια. Αν λύνονταν, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα ξημεροβραδιάζονταν στις δικαστικές αίθουσες.

– Οι κατηγορίες εναντίον των δικαστών είναι έωλες και ουδείς συνάδελφός τους θα μπει στον κόπο να τις εξετάσει. Διότι απλώς πήραν τις καταθέσεις των μαρτύρων και τις έστειλαν στη Βουλή. Αυτό επιβάλλει ο νόμος που οι πολιτικοί έχουν ψηφίσει.

Ο κ. Σαμαράς έκανε τη μήνυση για να πει ότι ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ είναι «συμμορία» και έστησαν μια «σταλινικής εμπνεύσεως σκευωρία». Θυμάται την «ακροδεξιά σέχτα» του Τσίπρα και ανταποδίδει τα ίσα με την «σταλινική συμμορία». Εντάξει, ο Τσίπρας κάτι ξέρει (θεωρητικά) από τα σταλινικά, αλλά ο Παπαγγελόπουλος στην καραμανλική σχολή έχει θητεύσει. Τα περί σταλινικής συμμορίας (που λέει ο Σαμαράς) έχει την ίδια αξία με την ακροδεξιά σέχτα (που λέει ο Τσίπρας).

Εντάξει, η βεντέτα συνεχίζεται. Αλλά η μήνυση Σαμαρά περιττεύει. Πιθανότατα θα τεθεί στο αρχείο, δεν υπάρχει αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης. Αν η υπόθεση αποδειχθεί φούσκα, ο κ. Σαμαράς θα δικαιωθεί πανηγυρικά. Και τότε μπορεί να επιδιώξει τη ολική του πολιτική επάνοδο, αν το επιλέξει.

Η υπόθεση Novartis είναι σκάνδαλο και πρέπει να διερευνηθεί. Κι αν αποδειχθεί σκευωρία, οι πολιτικοί σκευωροί θα πληρώσουν τα επίχειρα. Τα επικοινωνιακά κόλπα και οι αντιπερισπασμοί, ένθεν και ένθεν, έχουν πρόσκαιρη επιρροή. Στο τέλος το σκάνδαλο θα αποκαλυφθεί ή θα ξεφουσκώσει. Και κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του.  

protagon.gr

Οι αμυντικές και επιθετικές μίζες

Του Περικλή Κοροβέση

Συχνά η τρέχουσα δημοσιογραφία, τόσο η έντυπη και ακόμα περισσότερο η ηλεκτρονική, όση έκταση και να δώσει σε ένα σκάνδαλο, όσες αποκλειστικές πληροφορίες και αν πλασάρει, πραγματικές ή πλαστές, κατά κανόνα αποφεύγει μια ανάλυση βάθους. Συνήθως μετατρέπει το σκάνδαλο σε ένα θέαμα-σίριαλ και κατά κανόνα επιδιώκει άλλους σκοπούς. Αν είναι έντυπο θα κοιτάξει να αυξήσει την κυκλοφορία του. Αν είναι κόμμα θα χρησιμοποιήσει το σκάνδαλο εναντίον των αντιπάλων του ή ακόμα για να ξεκαθαρίσει εσωτερικούς λογαριασμούς. Αλλά στο βάθος θα υποστηρίξουν το υπάρχον οικονομικό και πολιτικό σύστημα, μια και είναι τα ιδεολογικά και προπαγανδιστικά του όργανα.

Δείτε ποιο είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς μιας εφημερίδας ή ενός τηλεοπτικού σταθμού και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Οι κ. Μαρινάκης, Αλαφούζος, Σαββίδης κ.λπ., στυλοβάτες της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή του αρπακτικού καπιταλισμού, θα βγάλουν μια αντικαπιταλιστική εφημερίδα και θα πάνε εναντίον των συμφερόντων τους; Τους χρειάζονται τα ΜΜΕ για να διαμορφώνουν μια κοινή γνώμη που θα υποστηρίζει τα συμφέροντά τους, τις πολιτικές τους επιλογές, και για να τη χειραγωγούν κατά το δοκούν. Ο Ουμπέρτο Εκο εδώ και χρόνια είχε διαπιστώσει: «Οταν υπάρχει τηλεόραση, δεν χρειάζονται τανκς».

Τι θα γίνει με τη Νovartis; Τίποτα παραπάνω από μια υπόθεση ρουτίνας. Θα πληρώσει ένα πρόστιμο, θα απαλλαγεί ο πολιτικός κόσμος και ίσως μπορεί να την πληρώσει κάποιος άτυχος πολιτικός ή κάποια δευτερεύοντα στελέχη. Και η υπόθεση θα ξεχαστεί όπως και η περίπτωση Siemens. Προς επίρρωσιν των παραπάνω, δείτε τα εκατοντάδες αντίστοιχα σκάνδαλα που έχουν γίνει ανά τον κόσμο, και συχνά με τις ίδιες εταιρείες.

Οταν πέθανε ο αιμοσταγής δικτάτορας Πινοσέτ, ο πρώτος που εφάρμοσε την πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα, βρέθηκαν περίπου 120 λογαριασμοί στο όνομά του σε όλα τα δυνατά σκληρά νομίσματα, σε πολλές σίγουρες χώρες. Αρπακτικός καπιταλισμός και διεφθαρμένοι πολιτικοί είναι ένα αχώριστο ζευγάρι, που το ένα είναι προϋπόθεση του άλλου. Κατά τα άλλα, ουδέν νεώτερον από το καπιταλιστικό μέτωπο.

Και τώρα ας μου επιτραπεί να θέσω ένα ερώτημα στους αγαπημένους μας αναγνώστες-εργοδότες. Υπάρχει κάποιος που να μην έχει δώσει φακελάκι ή μίζα για να κάνει μια τελείως νόμιμη δουλειά; Το φακελάκι στον γιατρό δεν είναι επιβεβλημένο; Ακόμα και αυτοί οι γιατροί που δεν παίρνουν φακελάκι και που ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται, ουδέποτε καταγγέλλουν τους συναδέλφους τους. Οποιος θέλει να ανοίξει μαγαζί υγειονομικού ενδιαφέροντος, αν δεν δώσει μίζα, υπάρχουν μάλιστα και ταρίφες, δεν θα πάρει ποτέ άδεια, έστω και για σουβλατζίδικο. Να μην πούμε τώρα για πολεοδομίες ή εφορίες.

Για όλα αυτά έχω δεκάδες μαρτυρίες από καθημερινούς ανθρώπους και εύκολα μπορούμε να φανταστούμε τι γίνεται πιο πάνω. Εδώ κάποιος σχολαστικός κοινωνιολόγος της Σχολής της Φρανκφούρτης θα έκανε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε αμυντικές μίζες και επιθετικές μίζες. Οι πρώτες είναι για να κάνεις τη δουλειά σου, οι δεύτερες έχουν σκοπό το κέρδος. Και για να ενισχύσω το ερώτημά μου. Εχω υποπέσει και γω στο αμάρτημα της αμυντικής μίζας για να εκτελωνίσω τα βιβλία μου που είχα φέρει από το εξωτερικό (μόλις η επικαιρότητα μας το επιτρέψει θα διηγηθώ αυτή την ιστορία).

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στη δύναμη που έχουν τα ΜΜΕ τα οποία υπηρετούν την εξουσία. Διαθέτουν δεκάδες πειθήνιους δημοσιογράφους που η ικανότητά τους είναι να παρουσιάζουν έναν μύθο σαν αλήθεια. Και ο δημοσιογράφος που υπηρετεί την εξουσία, πέρα από τα οφέλη που μπορεί να αντλήσει, παύει να είναι δημοσιογράφος και γίνεται προπαγανδιστής. Δηλαδή αναξιόπιστος για τους νουνεχείς, αποτελεσματικός και δημοφιλής για τους απαίδευτους.

Να πάρουμε το Μακεδονικό που ξεσήκωσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό το θέμα ήταν μια επικίνδυνη κρυπτομιλιταριστική μπούρδα. Πώς είναι δυνατόν μια χώρα με τον μισό πληθυσμό της Αθήνας και έκταση κατά πολύ μικρότερη από αυτήν της Πελοποννήσου, σχεδόν χωρίς στρατό, με μια οικονομία που παραπαίει, να απειλήσει τον δυνατότερο στρατό των Βαλκανίων; Στην ουσία εμείς θέλαμε σύνορα με τη Σερβία και όχι η ΠΓΔΜ σύνορα με τον Θερμαϊκό.

Σωστά παρατηρεί ο καθηγητής της Ιστορίας Πολυμέρης Βόγλης («Εφ.Συν.» 12/2/18) πως απαξάπαντες έχουν λόγο για το Μακεδονικό, πλην των ιστορικών. Γιατί απλά κόβει το εθνικό αυγολέμονο. Και παραθέτει μερικά στοιχεία. Στις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων οι σλαβόφωνοι ήταν περίπου 268.000. Στη Θεσσαλονίκη το 1913, ζούσαν 40.000 Ελληνες, 45.000 μουσουλμάνοι και 61.000 Εβραίοι. Και η Μακεδονία γίνεται ελληνική με την έλευση 638.000 προσφύγων από τη Μ. Ασία και τον Πόντο. Αυτά δεν τα πήραν υπόψη τους οι Μακεδονομάχοι, αλλά ούτε και η πατριωτική Αριστερά των Μακεδονομάχων.

Η σχεδόν δικτατορική Τουρκία διεκδικεί 18 ελληνικά νησιά. Επισήμως. Και είναι από τις λίγες περιφερειακές δυνάμεις που έχουν άδεια πολέμου (επεμβάσεις Ιράκ, Συρία), εμβολίζει για πλάκα ελληνικά πλοία και παραβιάζει το FIR Αθηνών σχεδόν κάθε μέρα. Εδώ πού είναι ο πατριωτισμός; Πού είναι οι διαμαρτυρίες για την αποδεδειγμένη απειλή που θα κλιμακωθεί συστηματικά; 

efsyn.gr

Κριστίν Λαγκάρντ: «Τον Αύγουστο τελειώνει το πρόγραμμα, όχι οι μεταρρυθμίσεις»

Σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξή της στη Süddeutsche Zeitung του Μονάχου η επικεφαλής του ΔΝΤ αναφέρεται και στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης δηλώνοντας ότι αναμένει να τελειώσει τον Αύγουστο αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.

«Υποθέτουμε ότι τον Αύγουστο το τρέχον πρόγραμμα θα τελειώσει. Μπορώ να αντιληφθώ το ότι η ελληνική κυβέρνηση θέλει τα το γιορτάσει ως χειραφέτηση, αλλά η χώρα θα παραμείνει υπό επιτήρηση, θα πρέπει να τηρηθούν οι συμφωνημένοι κανόνες. Οι Ευρωπαίοι επένδυσαν πολλά χρήματα στην Ελλάδα και γι' αυτό έχουν δικαιολογημένο συμφέρον στο να συνεχίσει η Αθήνα τις μεταρρυθμίσεις και να υλοποιήσει όσα υποσχέθηκε», τονίζει η Κριστίν Λαγκάρντ.

Ωστόσο, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ περιορίζεται στις εκτιμήσεις της για το τι θα πράξουν οι Ευρωπαίοι και δεν αποσαφηνίζει τις προθέσεις του ΔΝΤ που παραμένει ο «άγνωστος Χ» για το αν θα παραμείνει ή όχι στο πρόγραμμα και ποια στάση θα κρατήσει στις συζητήσεις για το χρέος.

Σε ερώτηση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης στα πρότυπα του ΔΝΤ, η κ. Λαγκάρντ απαντά: «Γιατί όχι; Η κρίση που πέρασε η ευρωζώνη έδειξε ότι χρειάζεται έναν μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων, ανεξάρτητο, σε πλήρη ετοιμότητα και με αυστηρούς κανόνες. Το πώς θα ονομάζεται αυτός ο μηχανισμός είναι δευτερεύον ζήτημα».

Όσο για το εάν ανησυχεί που η ευρωζώνη δεν χρειάζεται άλλο το ΔΝΤ: «Δεν υπηρετούμε μια περιοχή, αλλά 189 χώρες, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι χώρες του ευρώ. Και εάν αυτές αποφασίσουν από κοινού ότι θα συμμετέχουν σε άλλους μηχανισμούς κρίσης, είναι καθόλα εντάξει».

Εκεί που δεν συμφωνεί είναι στην επισήμανση ότι ορισμένοι στην Ευρώπη επέκριναν τη συνεργασία με το ΔΝΤ: «Δεν θα το έλεγα. Συνεργαστήκαμε πολύ καλά με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία ή την Κύπρο, με την Ελλάδα ήταν πιο δύσκολο, αλλά εκεί όλα είναι δυσκολότερα».

Θυμίζουμε ότι στις 26 Φεβρουαρίου αναμένονται στην Αθήνα οι επικεφαλής των κλιμακίων των θεσμών (Πίτερ Ντόλμαν - ΔΝΤ, Ντέκλαν Κοστέλο - Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Φραντσέσκο Ντρούντι - ΕΚΤ και Νικόλα Τζιαμαρόλι - ESM) και στο τραπέζι θα τεθούν το χρονοδιάγραμμα και η ατζέντα των επόμενων επαφών και η πορεία υλοποίησης των υπόλοιπων προαπαιτουμένων.

Η επόμενη επίσκεψη των θεσμών θα πραγματοποιηθεί μετά το Πάσχα και τότε, στις τελικές διαπραγματεύσεις, θα περιλαμβάνονται οι λεπτομέρειες ενός «ελληνικού προγράμματος», του σχεδίου δηλαδή που θα εφαρμοστεί μετά το μνημόνιο. 

efsyn.gr

Μια μαρτυρία για τη NOVARTIS

Πολλοί ακούνε το σκάνδαλο Novartis και αδυνατούν να καταλάβουν τι πρακτικά συνέβη. Ή έστω καταλαβαίνουν πως κάποιοι απλώς έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι. Ε λοιπόν, αφήστε με να σας πω μια ανθρώπινη ιστορία για κάποιους άλλους, που για χάρη της Novartis δε χώθηκαν στο μέλι αλλά στην απόγνωση. Και επειδή πήξαμε στους κουκουλοφόρους μάρτυρες, επιτρέψτε μου να την …καταθέσω χωρίς κουκούλα.

Ήταν περίοδος των Δημοτικών εκλογών του 2010: Παρακολουθούσαμε τα αποτελέσματα σε δημοσιογραφικό γραφείο, όταν ξαφνικά ο Α. άρχισε να παραπονιέται για την ευκρίνεια της εικόνας στην οθόνη. Τον αποπήραμε, αφού η εικόνα ήταν κανονικότατη. Στην αρχή σάστισε. Μετά περιέφερε το βλέμμα στο χώρο και ξαφνικά άρχισε να ουρλιάζει.

Έχετε δει άνθρωπο να χάνει απότομα το φως του; Το σκηνικό ήταν συγκλονιστικό. Πασχίζαμε να καταλάβουμε τι συνέβη. Το οπτικό του πεδίο είχε ξαφνικά έναν τεράστιο μαύρο κύκλο στο κέντρο κι όπου κι αν κοίταζε έβλεπε ελάχιστα κάτι να ξεκαθαρίζει στις απολήξεις αυτού του κύκλου. Περιφερειακή όραση μόνο είπαν οι γιατροί την επόμενη μέρα και διέγνωσαν εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Μοναδική ελπίδα ίασης ήταν το ενέσιμο σκεύασμα Lucentis: το «καμάρι» της Novartis. Η θεραπεία μακροπρόθεσμη, επαναλαμβανόμενη και πανάκριβη. Η δαπάνη του σκευάσματος εν μέρει (κατά €700) καλυμμένη από τον ΕΟΦ. Όμως μόνο για όσους είχαν συμπληρώσει το 67ο έτος ηλικίας. Κι οι νεώτεροι; Μπορούσαν απλώς να αποδεχτούν την τύφλωση ή να ξεπουληθούν ολόκληροι. Γιατί το πολύτιμο Lucentis τιμόταν προς €1.900 ανά φυαλίδιο.

Ο Α. βρέθηκε να περιφέρει το σαρκίο του στους καλύτερους οφθαλμιάτρους της χώρας και να συγκεντρώνει από όλους την ίδια γνωμάτευση: LUCENTIS και μάλιστα σε σταθερά επαναλαμβανόμενες δόσεις.

Ξεκίνησε την πολυδάπανη θεραπεία το 2011. Την ίδια εποχή που η Ελλάδα πάγωνε για την επόμενη δόση, εκείνος πάγωνε όταν οι γιατροί συνιστούσαν την επόμενη ένεση. Η δική του δόση κόστιζε €1.900. Η βελτίωση βέβαια ήταν αργή και σταθερή αλλά το κόστος της εξοντωτικό. Την περίοδο που ο Φρουζής της Novartis κόμπαζε για τις υψηλές γνωριμίες του με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο Α. είχε ήδη χάσει το σπίτι του. Απώλεια όρασης σήμαινε απώλεια εργασίας. Και συνάμα εξάρτηση από τις …δόσεις, που καθόρισαν οι διαπλεκόμενοι για το Lucentis.

Και κάπου εκεί αποφάσισε να προσφύγει στην Ειδική Επιτροπή του ΕΟΦ. Κάτι σαν ζητιάνος και επαίτης της όρασής του πια. Η ζωή του διαλυόταν σταδιακά. Η ψυχολογία του ήταν στο ναδίρ, όπως και τα οικονομικά του. Αγνοούσε βέβαια πως …με πόνο ψυχής οι κύριοι Αβραμόπουλος, Σαλμάς και Λοβέρδος πάσχιζαν να ρίξουν τις τιμές των φαρμάκων. Και το αγνοούσε γιατί κάθε φορά που έφτανε να πληρώσει τη δόση, η τιμή παρέμενε ίδια. Και η Ειδική Επιτροπή του έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα. Προηγουμένως του εξήγησε ευγενικά πως όταν φτάσει το 67ο έτος της ηλικίας του θα του χορηγήσει το ενέσιμο με έκπτωση. Μόνο που μέχρι τότε θα ήταν εντελώς τυφλός.

Η περίπτωσή του Α. δεν ήταν μοναδική. Το 2010-2011 ξαφνικά στην Ελλάδα πύκνωσαν οι διαγνώσεις ασθενών με εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Οι στατιστικές κατέγραψαν περίπου 50.000 περιπτώσεις και 200.000 με συναφείς βλάβες. Η πάθηση θεωρείται σπάνια στους νέους ανθρώπους. Η Novartis κρατούσε το μοναδικό κλειδί της ίασης: το Lucentis. Ένα πανάκριβο φάρμακο, που χορηγείται σε ενέσιμη μορφή μέσα στο μάτι, με σχετικά καλό αποτέλεσμα σε επαναλαμβανόμενη χρήση (συνήθως 1-2 φορές ανά μήνα).

Έτσι την εποχή που οι συνέλληνες χώνονται για τα καλά στην κρίση, ο Α. χρειάζεται περίπου 4.000 ευρώ το μήνα μόνο για τη θεραπεία του. Θα μπορούσα να σας περιγράψω πόση απελπισία σημαίνει αυτό. Αλλά στις μέρες μας τα σκάνδαλα περιορίζονται σε αριθμούς και λέω να μείνω απλώς σε κάποια συγκλονιστικά νούμερα, που δεν ειπώθηκαν.

Εκείνη την περίοδο ο Α. γνωρίζεται με έναν γιατρό που δεν βρίσκεται στο payroll της Novartis. Σπάνια περίπτωση, αν σκεφτείς πως 45.000 Έλληνες γιατροί ήταν αρχειοθετημένοι και περίπου οι μισοί από αυτούς είχαν πάρει δώρο το λογισμικό του συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης από τον Ελβετικό κολοσσό. Όχι τυχαία, αλλά γιατί έτσι η εταιρία μπορούσε να ελέγχει τους τζίρους της από τις συνταγές τους. Ο γιατρός αυτός λοιπόν του αναφέρει για πρώτη φορά το Avastin: ένα φάρμακο με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα και την ίδια δραστική ουσία. Μόνο που η συσκευασία του δίνει 50 δόσεις για ενδοβολβικές ενέσεις και μειώνει το κόστος ανά θεραπεία σε μόλις €25(!!!). Ο ίδιος γιατρός -μη αντέχοντας όσα συνειδητοποιεί πως παίζονται με το Lucentis- έχει βρει τρόπους να το εισάγει από την Αμερική και το ιατρείο του έχει μετατραπεί σε «κρυφό σχολειό» για τους ταλαίπωρους της ωχράς κηλίδας.

Μόνο που οι απόψεις διίστανται για το αποτέλεσμα. Οι καλοπληρωμένοι γιατροί της Novartis επιμένουν πως μόνο το καμάρι τους, το Lucentis, κάνει δουλειά. Ο γιατρός που χορηγεί το Avastin αφήνει την ευθύνη της επιλογής στους ασθενείς του. Και εν τέλει μόνο όσοι ξετινάζονται οικονομικά καταλήγουν στο «κρυφό σχολειό» της ωχράς κηλίδας.

Ο Α. έχοντας φτάσει σχεδόν στην ένδεια, όχι απλώς συνεχίζει τη θεραπεία του με Avastin αλλά έχει και το …θράσος να καταγγείλει στους ιθύνοντες πως υπάρχει εναλλακτική θεραπεία. Τους ζητά το αυτονόητο: να τη συμπεριλάβουν στον κατάλογο των σκευασμάτων που χορηγεί ο ΕΟΦ. Όμως η εταιρία που λανσάρει το παρεμφερές σκεύασμα στην Ευρώπη, αρνείται να υποβάλλει αίτημα ένταξης, για να μη χαλάσει η μπίζνα της Novartis στην Ελλάδα. Ο λόγος δεν είναι προφανής: Η Ψωροκώσταινα είναι χώρα leader για τις τιμές των φαρμάκων στην Ευρώπη.

Ένα χρόνο μετά καθηγητής Οφθαλμιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών παραδίδει υπόμνημα για την υπόθεση στο Υπουργείο Υγείας. «Από κάθε φιαλίδιο του Avastin μπορούν να εξαχθούν 40-50 δόσεις για κάθε ενδοφλέβια έκχυση, με αποτέλεσμα το κόστος ανά θεραπεία να είναι περίπου μόλις 10-20 ευρώ» αναφέρει. Η ίδια έκθεση καταγράφει το εξής εκπληκτικό συμπέρασμα: το ετήσιο κόστος από την υπόθεση Lucentis έχει σκαρφαλώσει ήδη στο αστρονομικό ποσό του €1.000.000.000. Μάλιστα ο συντάκτης κάνει λόγο για «κολοσσιαίο σκάνδαλο» και επικαλείται κορυφαίο Αμερικανό Καθηγητή Οφθαλμολογίας, που έχει μιλήσει για «απάτη της Φαρμακευτικής Εταιρείας με τη συνέργεια διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών». Και τότε ξεκινά η έρευνα από τους Αμερικανούς.

Στο μεταξύ ο Α. έχει διαλύσει ό,τι ήξερε ως ζωή: το σπίτι του, τη δουλειά του, την οικογένειά του, το κουράγιο του, την περιουσία του.

Έχει σώσει όμως τελικά την όρασή του.

Έτσι μπορεί να βλέπει πλέον όλη την οθόνη της τηλεόρασης, τώρα που «παίζει» το σκάνδαλο Novartis σε καθημερινά επεισόδια. Και μπορεί να εννοεί απόλυτα τι είδους πολιτικές ευθύνες υπάρχουν και πόσο σπουδαίο είναι να καταλογιστούν. Μπορεί ακόμη να θυμώνει, που με το νόμο Βενιζέλου η υπόθεση θα πέσει -ειρήσθω εν παρόδω- στα μαλακά. Γιατί η δική του η ζωή δεν είχε την ίδια τύχη. Κι ακόμη περισσότερο γιατί στη θέση του, με την ίδια ευκολία, μπορεί οποτεδήποτε να βρεθεί ο καθένας μας. Επειδή κάθε Novartis πορεύεται με No Mάρτυς στις διαπλοκές, ξέροντας πως θα μείνει ατιμώρητη. Ακόμη κι αν οι πρακτικές της σκοτώνουν ανθρώπινες ζωές.

 Μαριάνα Κορνάρου

 mygdalia.blogspot.gr