Η τελευταία χημειοθεραπεία

Οι αρρώστιες μας είναι το αποτύπωμα της ψυχής μας. Σε ποιoν να κάνω τσαμπουκά; Στην ψυχή μου; Σεβάστηκα τον καρκίνο μου. Μελέτησα την πορεία του. Ησυχα. Μου έδωσε την ευκαιρία να δω τόσα και τόσα. Τον φόβο για παράδειγμα

γράφει η Ρέα Βιτάλη

Τελευταία χημειοθεραπεία. «Σήμερα είναι η αποφοίτησή σου» την ονόμασε η Λίλα. Είχε δίκιο. Σοφή η διατύπωσή της «νεραιδούλας μου». Οι προηγούμενοι μήνες ήταν σπουδή. Κατέγραψα πολλά. Μάτια, λέξεις, κουβέντες, σιωπές, σχέσεις. Πολύ λίγες εικόνες. Περίεργο. Λες και δεν έβλεπα, (εγώ, η εμμονική της εικόνας) κυρίως έβλεπα μέσα, σε όλα το μέσα τους έβλεπα και σε μένα κυρίως.

Θυμάμαι τον γιατρό, τον πρώτο, να λέει με αγωνιώδη προσπάθεια παιδιού να πει το ποίημα του και να τελειώνει. Σωστά τον είχα εμπιστευτεί. Από τέτοιες λεπτομέρειες επιλέγω γιατρούς. Να μην έχουν εξοικειωθεί με την τραγική τους ρουτίνα των δυσάρεστων ανακοινώσεων. Και αφού τελείωσε και γω τον έφερα στο μυαλό μου να κάνει υπόκλιση τέλους σε σκηνή παιδικής σκηνής, τον προσγείωσα στο ωμό «Μιλάμε για καρκίνο γιατρέ», «Ευτυχώς είστε τυχερή. Καρκίνος πρώτου σταδίου».

Ημουν τυχερή και αενάως υποψιασμένη. Δεν χρειάστηκα δεύτερη σταγόνα αίμα για να κινητοποιηθώ. Και με πιάνει σύγκρυο, ακόμα και σήμερα, για το πόσες γυναίκες και άνδρες θα προτιμούσαν τη διαδρομή «Εντάξει. Μια φορά είναι. Να δούμε….» ή και το σύνηθες «Φοβάμαι να ξέρω».

Και με πιάνει σύγκρυο ακόμα και σήμερα για το πόσοι ίσως γιατροί πούνε «Ας το παρακολουθούμε….» χωρίς να εξαντλήσουν δυνατότητες έγκαιρης πρόγνωσης και αντιμετώπισης.

Και με πιάνει ντροπή και θλίψη για το πόσοι άνθρωποι δεν έχουν την δυνατότητα να νοιαστούν την υγεία τους.

Ενήργησα ακραία εσπευσμένα. Και πώς αλλιώς: Τόσο που με περικύκλωνε ο καρκίνος, σχεδόν τον ακούς σαν ίωση στους διπλανούς σου. Γι΄αυτό εκείνα τα «Γιατί σε μένα;» όχι μόνο δεν τα καταδέχτηκα αλλά τα θεωρώ και αναιδή πρόστυχα. Ποια είμαι εγώ, δηλαδή; «Ο καρκίνος είναι μια σειρά ευκαιριών, μακάρι να μην γίνει σειρά χαμένων ευκαιριών» είπε ο ογκολόγος μου.

Είχα μια σκυταλοδρομία σπουδαίων γιατρών. Τους επέλεγε το ένστικτό μου με προτεραιότητα το χαμόγελό τους. Δεν έπεσα έξω σε κανέναν. Αρα ξέρω να μελετάω χαμόγελα σε μάτια και να σκανάρω χαρακτήρες. Πώς αλλιώς θα ήμουν γραφιάς; Σας είπα ότι δεν καταδέχτηκα, τα «Γιατί σε μένα;».

Δεν καταδέχτηκα και κάτι ακόμα. Τα «ηρωικά». Τις ηρωικές δηλώσεις «Εγώ θα τον λιώσω, θα του δώσω να καταλάβει». Τα είχα καταχωνιάσει στις μνήμες μου από τον πατέρα μου «Θα τον φάω, δεν θα με φάει». Πέθανε στα 39 του χρόνια.

Οχι, δεν μου έβγαιναν τα ηρωικά. Περίεργο μου φάνηκε και σε μένα την ίδια. Είμαι αθυρόστομη, ψωμοτύρι τα έχω κάτι «Θα του γαμ…. τον αδόξαστο» και «Εγώ δεν καταλαβαίνω, πούστη!». Αυτό κι αν το λέω!

Αντίθετα απόρησα με το χαμήλωμα των ντεσιμπέλ μου. Πού βγήκε τόση γλύκα και στωικότητα και ησυχία; Λες και η ψυχοθεραπεία που έκανα τα τελευταία χρόνια, είχε πια περπατήσει από το «εργαστήριο», στο φάρμακο προς κατανάλωση.

Οι αρρώστιες μας είναι το αποτύπωμα της ψυχής μας. Σε ποιόν να κάνω τσαμπουκά; Στην ψυχή μου; Σεβάστηκα τον καρκίνο μου. Μελέτησα την πορεία του. Ησυχα. Μου έδωσε την ευκαιρία να δω τόσα και τόσα. Τον φόβο για παράδειγμα. Ο φόβος που χτυπάει σε φόβο και γυρίζει φόβος. Σου ακυρώνει αντανακλαστικά της κινητοποίησης του σώματος, των κινήσεων… Δεν έχει «να τρέξω», «να κόψω πέρα»… Και πού να πας; «Όλο, όλο!» που λένε οι μάνες για την πορτοκαλάδα. Τον φόβο θα τον γευτείς, θα συμμαχήσεις, θα τον εργαλειοποιήσεις, θα γίνει δύναμη.

Οι αρρώστιες θα σου τινάξουν δύναμη ψυχής. Εμαθα και την ανταποδοτικότητα της αγάπης. Αυτό το μαγικό! Σε σχέσεις επένδυσα μια ζωή. Είχα αυτή την τύχη αλλά και τη δυνατότητα. (Για τη δυνατότητα δεν είναι ώρα να μιλήσω… μεγάλο θέμα).

Περήφανη και αξιοπρεπής δεν θα ένοιωθα ήσυχα με μένα να εισπράξω περισσότερα από ό,τι έδωσα. Οι σχέσεις που κοπίασα ήρθαν… Σαν το θαλασσάκι… Εκεί στην άκρη… Έρχεται και φεύγει γλυκό θαλασσάκι… Ερχεται και φεύγει. Φεύγει κι έρχεται. Τόσο απλά. Η μια ψυχή με την άλλη. Έδωσα πήρα, πήρα κι έδωσα. Η μεγαλύτερη τιμή. Άρα επένδυσα σωστά. Αξιζε όλον τον κόπο του κόσμου!

Εχουν κόπο οι σχέσεις, τι τις πέρασες; Έσκαψες, φύτεψες καρπό, καλλιέργησες, αέρηδες ουυυυυυ, βροχές ουυυυυυ, αγιάζι ουυυυυυ, χαλάζι ουυυυ, στήριγμα με ξυλαράκια να σταθούν, αγωνία θα σταθούν; Ουυυυυ…..Αλλά….Τόσο ανάσα ωραία, αυτό το «αλλά!».

Αναγνώστες ολοκλήρωσα την τελευταία μου χημειοθεραπεία. Είμαι ένας παλιός νέος άνθρωπος. Κοίτα, που και το «παλιάνθρωπος» έχει μια γλύκα; Ευχαριστώ. (Με «ευχαριστώ» θα κλείνω κάθε κείμενό μου που θα αναφέρεται στην περιπέτεια της υγείας μου. Έτσι. Σαν χαιρετισμός σε όσους… Και ξέρουν οι «όσοι», ποιοι είναι. Σκέφτηκα μια σειρά κειμένων για τον καρκίνο μου. Έτσι σαν ένα χέρι, που απλώνεται σε κάποιον άλλον που δεν τον γνωρίζεις, αλλά θα ήθελα να του πω «Και τα πιο δυσάρεστα έχουν κάτι να σου πουν… Άκου τα! Να ξέρεις σε σκέφτομαι. Τώρα που ξέρω, σε σκέφτομαι και πιο πολύ»).

Υ.Γ Σε κάποιο επόμενο κείμενο θα σας γράψω για το τι είναι χημειοθεραπεία.

Τα επτά μεγάλα ψέματα για την επταετή Χούντα

Για την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας η 21η Απριλίου είναι η επέτειος μίας από τις πιο μαύρες στιγμές στην ιστορία της χώρας. Οι αμετανόητοι νοσταλγοί της χουντικής επταετίας όμως κάθε χρόνο τέτοια ημέρα βρίσκουν την ευκαιρία να επαναλάβουν μία ύπουλη προπαγάνδα με σκοπό τη λήθη και την παραχάραξη της ιστορίας, μέσω του “ναι μεν, αλλά”.

Αν και κανονικά θα έπρεπε να είναι αυτονόητο γιατί μία δικτατορία είναι απεχθές πράγμα, οι μύθοι που κάποιοι προσπαθούν με επιμέλεια να χτίσουν και τα ψέματα που επαναλαμβάνουν με τη γκεμπελική προσδοκία “πες, πες, κάτι θα μείνει”, δε βλάπτει να θυμόμαστε τα στοιχεία που καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς των νοσταλγών της Χούντας.

Ψέμα πρώτο: “Ναι, αλλά δεν κλέψανε”

Ουδέν αναληθέστερον τούτου.

Και από που να ξεκινήσει κανείς. Από το περιβόητο “Τάμα του Έθνους”; Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι ο επικεφαλής της Χούντας Γεώργιος Παπαδόπουλος αποφάσισε να υλοποιήσει ένα σχέδιο των μελών της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης (που είχε πραγματοποιηθεί στο Άργος το 1829) για ανέγερση ναού του Σωτήρος. Οι δικτάτορες εξήγγειλαν ότι θα κτίσουν στα Τουρκοβούνια ένα μεγαλοπρεπή ναό, που θα γινόταν “το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον βυζαντινό Λυκαβηττό”.

Ο ναός δεν κτίστηκε ποτέ, αλλά συνέβη ένα θαύμα: Γέμισαν οι τσέπες των χουντικών!

Άρχισαν να μαζεύουν χρήματα από εισφορές κρατικών φορέων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, από τον κρατικό προϋπολογισμό και με δάνεια. Συνολικά συγκεντρώθηκαν 453,3 εκατομμύρια δραχμές. Στην ανώτατη επιτροπή για το “τάμα του Έθνους” πρόεδρος ήταν ο Παπαδόπουλος και μέλη Παττακός, Μακαρέζος και ο χουντικός αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Επτά χρόνια το μεγαλόπνοο έργο έμενε στη θεωρία και ο κόσμος παρά τη φίμωση των ΜΜΕ βοούσε για το μεγάλο φαγοπότι. Τελικά λόγω των ενδοχουντικών συγκρούσεων, στις αρχές του 1974 έγινε απολογισμός (διότι ο Ιωαννίδης προφανώς και γνώριζε πολύ καλά τα πεπραγμένα του Παπαδόπουλου και όχι βέβαια επειδή εκείνος ήταν άμεμπτος). Στο ειδικό Ταμείο είχαν μείνει μόνο 47,3 εκατομμύρια δραχμές: 406 εκατομμύρια είχαν κάνει φτερά. Φυσικά κανείς δεν τιμωρήθηκε.

Τι να πρωτοθυμηθεί αλήθεια κανείς; Το περίφημο σκάνδαλο με τα σάπια κρέατα του Μπαλόπουλου;

Ο στρατιωτικός Μιχάλης Μπαλόπουλος ήταν υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας αρμόδιος για θέματα εμπορίου το 1972- 1973. Το 1975 καταδικάστηκε για εισαγωγή ακατάλληλων για την υγεία κρεάτων από την Αργεντινή, σε συνεργασία με μεγαλέμπορους της Ροδεσίας. Μάλιστα ο Παττακός είχε εκδώσει διαταγή απαγόρευσης διάθεσης ντόπιου κρέατος για να απορροφηθούν τα εισαγόμενα του Μπαλόπουλου, τα οποία είχαν αρχίσει να σαπίζουν και να βρωμάνε. Στο σκάνδαλο εμπλεκόταν και ο αδελφός του Γεωργίου Παπαδόπουλου, Χαράλαμπος. Μάλιστα ο Μπαλόπουλος ήταν τόσο διαβόητος που είχε μείνει ο όρος “μπαλόσημο” για τις μίζες που εισέπραττε. Έγινε δε σύνθημα στα γήπεδα: Εάν κάποιος ποδοσφαιριστής δεν απέδιδε στο παιχνίδι, η κερκίδα δεν τον φώναζε “παλτό” όπως σήμερα, αλλά “βόδι Αργεντινής” ή “κρέας του Μπαλόπουλου”.

Είχαν βέβαια ξεκινήσει το φαγοπότι με το καλημέρα.

Μία από τις πρώτες αποφάσεις της Χούντας αφορούσε την αύξηση του μισθού του πρωθυπουργού από 23.600 σε 45.000 δραχμές και των υπουργών από 22.400 δραχμές σε 35.000 δραχμές. Θέσπισαν μάλιστα και “εκτός έδρας” της τάξως των 1.000 και 850 δραχμών αντιστοίχως και μετά άρχισαν τις περιοδείες...

Δε τους έφτανε όμως αυτό, ήθελαν και τσάμπα σπίτια. Το 1970 θεσμοθετήθηκε η παροχή κατοικίας για αξιωματικούς που είχαν διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στο πραξικόπημα.

Διήγαγαν φυσικά βίο σκανδαλωδώς πολυτελή. Τα έλεγαν οι ίδιες οι γυναίκες τους. Είναι χαρακτηριστικές οι διηγήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη και της Δέσποινας Παπαδοπούλου για ντόλτσε βίτα στο Παρίσι, τουαλέτες, “πεσκέσια” από όσους ήθελαν μέσω των γυναικών τους να κολακέψουν τους δικτάτορες, φρέσκα ψάρια, χαβιάρι και καβούρια να καταφθάνουν ως δώρα στο σπίτι.

Ψέμα δεύτερο: “Ναι, αλλά η οικονομία πήγαινε καλά”

Η Χούντα προσπάθησε να κρατήσει χαμηλά τον εξωτερικό δανεισμό, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να υπερτετραπλασιαστεί ο εσωτερικός δανεισμός με την έκδοση ομολόγων και με δημιουργική δημοσιονομική λογιστική.

Οι εργοληπτικές εταιρείες, που αναλάμβαναν κρατικά έργα (και στις οποίες φρόντιζε πάντα να “τρουπώσει” ο γαμπρός του Παττακού) έπαιρναν δάνεια από τράπεζες του εξωτερικού με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου. Έτσι ο δανεισμός άλλαζε χαρακτήρα και το χρέος χαρακτηριζόταν εσωτερικό. Παρέμενε όμως βαρύς πέλεκυς πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων.

Λαδάς και Ρουφογάλης μοίραζαν θαλασσοδάνεια σε “ημέτερους” και επιβάρυναν τις κρατικές τράπεζες. Το περιοδικό “Ταχυδρόμος” είχε αποκαλύψει το 1974, στην αρχή της Μεταπολίτευσης, έγγραφα του Ρουφογάλη, που ανέφεραν χαριστικά και επισφαλή δάνεια: Στα χορηγηθέντα καταγραφόταν ποσό μεγαλύτερο του 1,5 δισεκατομμυρίου δραχμών και στα υπό έγκριση ποσό μεγαλύτερου του 1,6 δισεκατομμυρίου δραχμών.

Σε κάθε περίπτωση το δημόσιο χρέος υπερδιπλασιάστηκε επι Χούντας. Από 37,8 δισεκατομμύρια δραχμές το 1967 έφτασε τα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973. Το εμπορικό έλλειμμα πενταπλασιάστηκε. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν κατά 25%. Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών οκταπλασιάστηκε.

Όσο για την υποτιθέμενη μείωση της ανεργίας αυτή “επετεύχθη” χάρη στο γεγονός ότι μετανάστευσαν500.000 Έλληνες: Όταν φεύγουν οι άνεργοι από τη χώρα προφανώς και υπάρχουν λιγότεροι άνεργοι...

Με δυο λόγια όπως είχε πει ο κάθε άλλο παρά κομμουνιστής Ξενοφών Ζολώτας “η οικονομική πολιτική της δικτατορίας ήταν πολιτική οικονομικής μεγεθύνσεως και όχι οικονομικής αναπτύξεως”. Και είδαμε ποιοι επωφελήθηκαν από την οικονομική μεγέθυνση.

Η Χούντα των Συνταγματαρχών έβαλε τη χώρα στον "πάγο"  ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ

Ψέμα τρίτο: “Επί Χούντας έφαγε ο κόσμος ψωμάκι”

Τη χουντική νύφη πλήρωναν βέβαια οι φορολογούμενοι πολίτες. Οι δικτάτορες μείωναν κατά τρόπο εξωφρενικό τους φόρους των επιχειρήσεων στην υγεία του φορολογούμενου κορόιδου: Το 1971 οι φοροπαλλαγές των 464 μεγαλύτερων επιχειρήσεων ήταν τριπλάσιες από τους φόρους που είχαν καταβάλει! Κάποιοι έφαγαν όχι απλώς ψωμάκι, αλλά παντεσπάνι- πάντως δεν ήταν ο κοσμάκης που επωφελήθηκε από το επταετές φαγοπότι.

Τα νοικοκυριά σήκωναν το βάρος του 91% των φορολογικών εσόδων. Το55% των φορολογικών εσόδων του κράτους προερχόταν από έμμεσους φόρους, που πάντοτε πλήττουν τους ασθενέστερους, και το 36% από την φορολόγηση των νοικοκυριών. Ντόπιοι και ξένοι μεγαλοκαρχαρίες όχι μόνο έμεναν ανέγγιχτοι, αλλά οι πραξικοπηματίες τους έκαναν όλα τα χατίρια, αφού άλλωστε μαζί λυμαίνονταν τη χώρα.

Επί Χούντας ο πληθωρισμός κάλπαζε. Ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε 15,3% από το 1972 στο 1973 και κατά 37,8% την επόμενη χρονιά, και μάλιστα στα είδη πρώτης ανάγκης και την υγεία. Και αυτό ενώ τη δεκαετία του 1960 η Ελλάδα είχε το μικρότερο πληθωρισμό από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 4%. Το υποτιθέμενο “οικονομικό θαύμα της Χούντας” δεν ήταν παρά μία προπαγάνδα.

Ψέμα τέταρτο: “Ναι, αλλά έφτιαξαν δρόμους”

Και δρόμους να έφτιαχναν οι δικτάτορες, θα αναιρούσε αυτό τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις, την τρομοκρατία, τον γύψο στο λαιμό του ελληνικού λαού; Η απάντηση για όποιον θέλει να λέγεται όχι μόνο δημοκράτης, αλλά απλά άνθρωπος, είναι αυτονόητη. Για να δούμε όμως τι δρόμους έφτιαξαν και πως.

Όλα τα αυταρχικά καθεστώτα φροντίζουν να κάνουν και μερικά έργα, για να δείξουν ένα υποτιθέμενο κοινωνικό πρόσωπο και επειδή γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχουν τη στήριξη του λαού. Καμία φορά όμως οι δρόμοι δε φτιάχνονται καθόλου, αλλά κάποιοι πλουτίζουν ως εκ θαύματος- θα είχαν προσευχηθεί στον προαναφερόμενο ναό του Σωτήρος που δεν κατασκευάστηκε ποτέ φαίνεται...

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Εγνατίας, που φυσικά δεν κατασκευάστηκε επί Χουντας. Αυτό δεν εμπόδισε κάποιους να βγάλουν λεφτά όμως.

Ο Αμερικανός “ενδιάμεσος” Ρόμπερτ Μακντόναλντ πήρε αμέσως τη δουλειά χωρίς καμία μελέτη και μπορεί να μην έφτιαξε την Εγνατία, έφτιαξε όμως την τύχη του τσεπώνοντας 4,5 εκατομμύρια ως αμοιβή και περίπου 33 εκατομμύρια δραχμές σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου έναντι των εξόδων του.

Συνήθως αυτό το ψέμα περί δρόμων, πάει πακέτο με το “χάρισαν τα χρέη στους αγρότες” και “αύξησαν τις κοινωνικές δαπάνες”.

Πράγματι η Δικατορία τον πρώτο χρόνο διέγραψε χρέη των αγροτών γιατί όπως είπαμε τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πάντα προβαίνουν σε κινήσεις με στόχο να αποκτήσουν το λαϊκό έρεισμα που δεν έχουν ή/και να περιορίσουν τις αντιδράσεις εναντίον τους. Κατάφεραν όμως πέραν όλων των άλλων να διαλύσουν και την αγροτική παραγωγή, να μειώσουν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα, με αποτέλεσμα οι αγρότες να μεταναστεύουν και έτσι η Ελλάδα να μειώσει τις εξαγωγές και να αυξήσει τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων.

Επίσης πράγματι τον πρώτο χρόνο η Χούντα αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ. Και μετά άρχισε να τις μειώνει χρόνο με το χρόνο, έτσι όταν κατάρρευσε αυτό το τραγικό ανέκδοτο το ποσοστό των κοινωνικών δαπανών επί του ΑΕΠ είχε πέσει στα επίπεδα του 1965.

Ψέμα πέμπτο: “Ναι, αλλά δεν έκαναν ρουσφέτια”

Συχνά οι ξεδιάντροποι υπερασπιστές της Χούντας, καταγγέλλουν την οικογενειοκρατία, που επί Δικτατορίας δεν υπήρχε, διότι μπορεί να ήταν λίγο φασίστες βρε αδερφέ, αλλά ήταν έντιμοι.

Ας δούμε πόσο έντιμοι ήταν και πόσο δεν βόλευαν τους δικούς τους.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος διόρισε τον έναν αδελφό του Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο στρατιωτικό ακόλουθο, γενικό γραμματέα του υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακό Διοικητή Αττικής αλλά και Υπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ, και τον άλλο αδελφό του Χαράλαμπο Παπαδόπουλο γενικό γραμματέα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Ο Παττακός ήταν πάλι καλός πεθερός, αφού φρόντισε να αναλάβει ο γαμπρός του Ανδρέας Μεϊντάσης τεχνικά έργα στο δήμο Αθηναίων (όπως το υπόγειο γκαράζ στην Κλαυθμώνος) και μελέτες αξιοποίησης δημοτικών ακινήτων λαμβάνοντας... “ευτελή” ποσά της τάξως του ενός εκατομμυρίου και εκατό χιλιάδων δραχμών!

Νικόλαος Μακαρέζος πάλι διόρισε τον κουνιάδο του Αλέξανδρο Ματθαίου υπουργό Γεωργίας και υπουργό Βορείου Ελλάδος. Ο Ιωάννης Λαδάς διόριζε συγγενείς του στην ΑΣΔΕΝ και το υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών.

Ψέμα έκτο: “Ναι, αλλά ήταν πατριώτες”

Πως γίνεται την πατρίδα πάντα να την προδίδουν αυτοί που δηλώνουν με στόμφο τον υποτιθέμενο πατριωτισμό τους;

Προδοσία της πατρίδας είναι εξαρχής η κατάλυση της Δημοκρατίας, οι φυλακίσεις, εκτελέσεις και βασανισμοί Ελλήνων, η αφαίμαξη του δημόσιου ταμείου προς ίδιον όφελος. Αλλά οι πραξικοπηματίες δεν σταμάτησαν εκεί.

Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης όχι μόνο διέλυσαν τον ελληνικό στρατό, αλλά -ως αποδεδειγμένα πράκτορες της CIA και πιόνια του Κίσινγκερ- πρόδωσαν την Κύπρο, δίνοντας με το ανόητο πραξικόπημα την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλλει στο νησί.

Παρέδωσαν μια χώρα κυριολεκτικά στα συντρίμμια και θυσίασαν τις ζωές χιλιάδων Ελληνοκυπρίων στις προσταγές των ξένων, εξυπηρετώντας τη συνωμοσία κατά του Ελληνισμού. Πέτυχαν αυτό που έγκαιρα είχε προβλέψει, από το 1968, ο Ευάγγελος Αβέρωφ ότι δηλαδή, «δυστυχώς το καθεστώς των συνταγματαρχών θα καταρρεύσει επί των ερειπίων και του αίματος του Ελληνισμού!»

Οι συνταγματάρχες με «αριστοτεχνικό» τρόπο εκτέλεσαν το σχέδιο των Αμερικανών οι οποίοι ήδη από το 1964 μιλούσαν για διχοτόμηση της Κύπρου. Μαζί με τον Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β΄ (που χρηματοδοτούνταν από τη CIA) συνωμότησαν για την ανατροπή του Μακάριου με το επιχείρημα περί “κομμουνιστικού κινδύνου”. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να κάνουν το χατίρι της CIA, που τόσο άλλωστε τους είχε στηρίξει. Μάλιστα η Χούντα φέρεται να ενημέρωσε απευθείας την Τουρκία πως «όσο είναι ο Γρίβας στο νησί δεν θα χυθεί τουρκικό αίμα». Κατά τον ανταποκριτή του BBC, Λέσλι Φίσερ ο Γρίβας ως αρχηγός της ΕΟΚΑ –Β είχε σταλεί με σκοπό τη δημιουργία ταραχών ώστε να επέμβουν οι συνταγματάρχες και να «αποκαταστήσουν την τάξη». Έτσι και έγινε. Μόνο που αυτό προκάλεσε την τραγωδία.

Πέντε ημέρες μετά το πραξικόπημα της Χούντας, στις 20 Ιουλίου 1974, οι Τούρκοι μπαίνουν στην Κύπρο, αποβιβάζοντας 30.000 στρατιώτες.

Κατά το δεύτερο Αττίλα και ενώ η Δικτατορία είχε καταρρεύσει υπό το βάρος της προδοσίας της Κύπρου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διαπίστωσε ότι οι πραξικοπηματίες είχαν αφήσει την Ελλάδα παντελώς γυμνή από στρατιωτικής απόψεως και ανέτοιμη για εμπλοκή με την Τουρκία.

Όπως του εξήγησαν οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, ετοιμοκίνητο στην Κρήτη δεν ήταν παρά μόνο ένα σμήνος πολεμικών αεροσκαφών. Για να φτάσουν στην Κύπρο θα έπρεπε να φορτώνουν μόνο δύο αντί για τέσσερις βόμβες. Ακόμη και εάν δεν αναχαιτίζονταν και πετύχαιναν τους στόχους τους, δε θα μπορούσαν να επιστρέψουν στη βάση τους. Τα Φάντομ δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν γιατί δεν είχε ολοκληρωθεί η εκπαίδευση του προσωπικού τους. Τα Μιράζ και τα Κορσέρ δεν είχαν ακόμη φτάσει. Το ΝΑΤΟ και η Μεγάλη Βρετανία ένιπταν τας χείρας τους. Οι πραξικοπηματίες είχαν παραδώσει την Κύπρο και την Ελλάδα χωρίς καμία σκέψη.

Ψέμα έβδομο: “Ναι, αλλά αν δεν μιλούσες, δε σε πείραζε κανείς, μόνο τους κομμουνιστές κυνηγούσαν”

Πόσο αναξιοπρεπής πρέπει να είναι κανείς για να μένει ευχαριστημένος που δεν τον πειράζει ένας δικτάτορας επειδή δεν τολμάει να διαφωνήσει; Πόσο απάνθρωπος μπορεί να είναι για να μην τον πειράζει να διώκονται και να δολοφονούνται άνθρωποι επειδή έχουν διαφορετική πολιτική ιδεολογία από εκείνον;

Πέρα από αυτά τα ερωτήματα με αυτονόητες ελπίζουμε απαντήσεις, η Χούντα δίωξε και βασάνισε απηνώς τους αριστερούς, αλλά όχι μόνο.

Τη νύχτα της 21ης Απριλίου μία από τις πρώτες κινήσεις των πραξικοπηματιών ήταν να συλλάβουν το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου της χώρας, δεξιούς και κεντρώους. Και δε δίστασαν να συλλάβουν και να βασανίσουν δημοκράτες που κάθε άλλο παρά κομμουνιστές ήταν. Αντιστάθηκαν όμως στη Χούντα και το πλήρωσαν.

Ο Τάσος Μήνης είχε φέρει σε πολύ δυσκολη θέση τη Χουντα ως αξιωματικός και ήρωας του Ελ Αλαμέιν. Αυτό δε τον γλύτωσε φυσικά από τα βασανιστήρια. Αυτός ο πραγματικός πατριώτης δεν άνοιξε το στόμα του στη φυλακή, αλλά μιλήσε στη δίκη, καταπέλτης κατά των προδοτών της πατρίδας και της Δημοκρατίας:

“Ως αξιωματικός ορκίστηκα να τηρώ το Σύνταγμα. Και το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος λέει ότι η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Θεώρησα σωστό να τηρήσω τον όρκο μου”.

Ο Σπύρος Μουστακλής είχε αγωνιστεί στην Εθνική Αντίσταση με την οργάνωση ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ του καθόλου κομμουνιστή Ναπολέοντα Ζέρβα, με την οποία και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Το 1948-49 ως αξιωματικός πεζικού συμμετείχε σε μάχες εμφυλιου πολέμου, ενώ το 1952-53 πολέμησε στην Κορέα. Παρασημοφορήθηκε πολλές φορές για τη δράση του. Συνελήφθη για τη συμμετοχή του στο Κίνημα του Ναυτικού, βασανίστηκε και έμεινε ανάπηρος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Αριστεροί και μη, όσοι αντιστάθηκαν στη Χούντα υπέστησαν φρικαλέα βασανιστήρια. Το News 24/7 δημοσίευσε πέρυσι ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο: Την καταγραφή των βασανιστηριών που υπέστη στο κολαστήριο της ΕΑΤ- ΕΣΑ ο παιδίατρος Στέφανος Παντελάκης.

“Ενώ με έβριζαν με τις χυδαιότερες εκφράσεις και με κορόιδευαν μου έβγαλαν το σακάκι, με ξάπλωσαν ανάσκελα στο μπάγκο, μου κατέβασαν παντελόνι και σώβρακο, με έδεσαν σφιχτά πόδια χέρια σώμα με ένα σφικτό σχοινί και μου έβαλαν μια πετσέτα στο στόμα για να μην βλέπω. Τώρα όλοι γελούσαν, έλεγαν πώς είμαι πούστης ξεφτιλισμένος και ξεκολιάρης. [...] Μου είπανε ότι είχα άλλα 5 λεπτά για να μιλήσω πριν αρχίσει η περιποίηση. Και επειδή δεν μιλούσα άρχισα ξαφνικά να αισθάνομαι ένα αιχμηρό αντικείμενο να γδέρνει το κάτω μέρος της κοιλιάς. Και σε λίγο με ένα παράγγελμα που έδωσε κάποιος μπήκε το μηχάνημα μπρος και άρχισαν να αισθάνομαι κάτι τρομακτικούς πόνους. Νόμιζα ότι μου ξέσχισαν το κρέας, τιναζόμουν ολόκληρος. Αυτό όλο και γινόταν πιο δυνατό, το πήγαιναν σε όλο το υπογάστριο και τα γεννητικά όργανα. Ούρλιαζα από τους πόνους. Νόμιζα ότι μου έκοβαν τα γεννητικά μου όργανα”.

“Επειδή φώναζα μου δίνανε κτύπους στο κεφάλι και προσπαθούσαν να μου κρατήσουν το στόμα μου κλειστό εγώ όμως εσπαρταρούσα με τέτοια δύναμη που το αριστερό μου χέρι λύθηκε από το σχοινί και προσπαθούσα να αμυνθώ. Τότε το έπιασαν και με μοχλό την πλάτη του πάγκου το πίεζαν λυσσασμένοι, νόμιζα ότι θα το σπάσουν, παρ’ όλα αυτά το χειρότερο ήταν κάθε φορά που το αιχμηρό αντικείμενο περιφερόταν στην κοιλιά μου”.

Αυτή ήταν η Χούντα, που κάποιοι τολμούν να προσπαθούν να ξεπλύνουν.

news247.gr

Εξόδιος ο Αύγουστος, εκλογικός ο Οκτώβριος;

Οσο περνάει ο χρόνος τόσο περισσότερο φθείρεται η κυβέρνηση και ενισχύεται η αντιπολίτευση. Η συγκυρία τους επόμενους μήνες προβλέπεται να είναι η καλύτερη δυνατή για τον κ. Τσίπρα. Ο πειρασμός για εκλογές το φθινόπωρο θα είναι μεγάλος

Του Γιώργου Καρελιά

Ο Ταγίπ Ερντογάν επέσπευσε τις εκλογές κατά ενάμιση χρόνο. Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας να μην κάνει το ίδιο, αφού το φθινόπωρο του 2018 θα έχει συμπληρώσει σχεδόν μια τετραετία στην εξουσία και είναι αμφίβολο αν θα βρει πιο ευνοϊκή συγκυρία;

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ορισμένα δεδομένα και μερικές παραμέτρους, που συνθέτουν το πρόβλημα. Εχουμε και λέμε:

Πρώτον, ένας πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση κάνουν πρόωρες εκλογές, όταν γνωρίζουν ή πιθανολογούν βασίμως ότι μπορούν να τις κερδίσουν. Είναι η περίπτωση Ερντογάν. Διαφορετικά, παραμένουν στη θέση τους έως το έσχατο συνταγματικό όριο, δηλαδή έως τον Οκτώβριο του 2019. Είναι η περίπτωση Τσίπρα;

Δεύτερον, η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα είναι «και ναι και όχι». Με βάση τα σημερινά δεδομένα και τους υπολογισμούς που γίνονται, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κερδίσουν στις επικείμενες εκλογές ή, για να είμαστε απολύτως ακριβείς, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Επομένως, δεν έχουν κανένα λόγο να τις επισπεύσουν, σύμφωνα με τον «κανόνα» που παραθέσαμε.

Τρίτον, όπως όλοι οι κανόνες, έχει και αυτός τις εξαιρέσεις του. Ποια μπορεί να είναι εν προκειμένω η εξαίρεση και γιατί; Πρόωρες εκλογές μπορεί να γίνουν όχι γιατί ο κ. Τσίπρας βλέπει ότι μπορεί να τις κερδίσει, αλλά για να εκμεταλλευθεί την ευνοϊκή συγκυρία και να αποτρέψει ενδεχόμενη μεγαλύτερη νίκη του αντιπάλου του στο μέλλον, γεγονός που θα αποδυνάμωνε τις δικές του επιδιώξεις.

Ποια είναι η βασική επιδίωξή του; Είναι μία, με δύο εμφανώς αλληλένδετες —αλλά όχι και ταυτιζόμενες— πλευρές. Πρώτα να αποτρέψει την αυτοδυναμία της ΝΔ. Και μετά να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ηγεμονική δύναμη στην αντιπολίτευση. Το πρώτο δεν χρειάζεται επεξήγηση. Το δεύτερο σημαίνει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ υπερδιπλάσια ή και τριπλάσια εκλογική δύναμη από το Κίνημα Αλλαγής, ώστε να παγιωθεί ως το μεγάλο, το κυρίαρχο, κόμμα στον χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Και αυτό μπορεί να το πετύχει ευκολότερα σ’ αυτήν τη συγκυρία, όπως δείχνουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων.

Ομως, γιατί είναι ευνοϊκή η συγκυρία των επόμενων μηνών για την επίτευξη των στόχων του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα στο πλαίσιο που προσδιορίσαμε; Για τέσσερις λόγους:

1. Οι πολιτικοοικονομικές εξελίξεις είναι οι καλύτερες από τις εκλογές του 2015 μέχρι σήμερα. Στις 19 Αυγούστου, λίγες μέρες μετά τα παραδοσιακά πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, θα στηθεί το κυβερνητικό γλέντι με βασικό άσμα «εμείς σας βγάλαμε από τα Μνημόνια».

2. Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα αυτή η έξοδος να σκιαστεί από ενδεχόμενη παράταση του σημερινού Προγράμματος, δεν το θέλει καμιά ευρωπαϊκή κυβέρνηση (εδώ). Ολοι θέλουν να ξεμπερδεύουν με το ελληνικό ζήτημα ως ένα είδος success story.

3. Ολοι οι ξένοι δανειστές, παρά τις αποχρώσεις, υποστηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία αποδείχτηκε η καλύτερη στην εφαρμογή των δεσμεύσεων που απαιτούσαν.Γι’ αυτό δεν θα έχουμε επανάληψη του 2014, όταν ουσιαστικά τράβηξαν το χαλί από την κυβέρνηση Σαμαρά, βλέποντας ότι τότε έρχονταν υποχρεωτικά εκλογές, τις οποίες θα έχανε.

4. Αν δεν συμβεί κάτι εντελώς απρόβλεπτο, η πρώτη μεταμνημονιακή περίοδος προβλέπεται ομαλή. Ηδη η Λαγκάρντ μίλησε για την ευνοϊκή αντιμετώπιση της Ελλάδα από τις διεθνείς αγορές (εδώ). Μάλιστα, αν εν τω μεταξύ επιτευχθεί κάποια ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους, όπως ζητεί το ΔΝΤ από τους Ευρωπαίους, τότε το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας μπορεί να διαμορφωθεί σε ανεκτά έως πολύ καλά επίπεδα.

Αρκούν αυτά για να πούμε ότι η συγκυρία είναι ευνοϊκή για την πρόωρη προσφυγή σε εκλογές; Οχι, διότι αυτά δεν επηρεάζουν άμεσα την «τσέπη» του εκλογικού σώματος. Όμως, τέτοια μέτρα μπορεί να βρεθούν και να εφαρμοστούν ή απλώς να εξαγγελθούν. Ηδη ορισμένα έχουν μπει σε εφαρμογή: προσλήψεις, ανανεώσεις συμβάσεων, άλλες διευθετήσεις (ιδού ένα παράδειγμα). Κι έτσι μπορεί και η «τσέπη» και οι προσδοκίες να τονωθούν.

Συνοψίζουμε: αυτό που φαίνεται αυτή τη στιγμή είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν σκέφτεται εκλογές εντός του 2018. Το λέει κατηγορηματικά σε όλες τους συνομιλητές του. Ομως, οι διαβεβαιώσεις αυτές έχουν όση αξία είχαν και το καλοκαίρι του 2015, που είπε σε πολιτικούς αρχηγούς ότι δεν θα έκανε εκλογές. Τους παραμύθιασε και τις έκανε στις 20 Σεπτεμβρίου.

Σήμερα δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο, όλοι είναι υποψιασμένοι. Αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θέλουν και όλοι τις πρόωρες εκλογές. Σίγουρα δεν έχει λόγο να τις θέλει το Κίνημα Αλλαγής, καθώς χρειάζεται χρόνο για να ξεκαθαρίσει τα εσωτερικά του και να προετοιμαστεί. Η ΝΔ θα είναι πιθανότατα πρώτο κόμμα, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ισχύσει αυτό που λέει ή προσδοκά η ηγεσία της για «συντριβή» του ΣΥΡΙΖΑ . Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, ακόμα και οι πιο «φιλικές» προς τη ΝΔ, δεν δείχνουν αυτοδυναμία. Aν επαληθευτούν, ο κ. Τσίπρας θα επιτύχει τη βασική του επιδίωξη. Και μπορεί να την επιτύχει ευκολότερα σε λίγους μήνες παρά του χρόνου.

Εν κατακλείδι: όσο (θα) περνάει ο καιρός, τόσο θα φθείρεται η κυβέρνηση και θα ενισχύεται η αντιπολίτευση. Ετσι συμβαίνει συνήθως. Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ το γνωρίζουν καλά. Αν η ευνοϊκή συγκυρία δεν χαλάσει μέσα στο καλοκαίρι, ο φθινοπωρινός εκλογικός πειρασμός θα είναι μεγάλος.

Δηλαδή, να κάνουν αυτό που είχε πει ο Οσκαρ Ουάϊλντ (αυτός εννοώντας κάτι άλλο, ασφαλώς): «Ο καλύτερος τρόπος να αντισταθείς σε έναν πειρασμό είναι να υποκύψεις σ’ αυτόν»!       

Υπάρχει και μια τελείως διαφορετική 21η Απριλίου

Στις 21 Απριλίου 1963 πραγματοποιήθηκε η πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Αφετηρία ορίστηκε ο Τύμβος του Μαραθώνα και τερματισμός η Πνύκα. Η πορεία οργανώθηκε από το «Σύνδεσμο Μπέρτραντ Ράσελ» και την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, αντιπρόεδρος της οποίας ήταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης, βουλευτής της ΕΔΑ. Είχαν προσκληθεί για να πάρουν μέρος πολλοί ξένοι ειρηνιστές απ’ όλο τον κόσμο – κυρίως από τη Βρετανία.

Η κυβέρνηση της ΕΡΕ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, μετά από υπόδειξη των Αμερικανών απαγορεύει την πορεία και ανακοινώνει ότι όποιος επιχειρήσει να προσεγγίσει θα συλλαμβάνεται.

Η προειδοποίηση αφορά και τους ξένους προσκεκλημένους. Τίθενται σε επιφυλακή Στρατός, Αστυνομία, Χωροφυλακή, παρακράτος, ακόμη και άνδρες του Λιμενικού (!) αφού έπρεπε να αποκοπεί και η προσέλευση… διά θαλάσσης.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης,σε ένα από τα μπλόκα της διαδρομής ανάμεσα σε χωροφύλακες σ

Το πρωί της Κυριακής 21 Απριλίου, ώρα 8, ο Λαμπράκης αρχίζει μόνος του την πορεία κρατώντας ανοιχτό στο στήθος του το πανό με το σήμα του φιλειρηνικού κινήματος, φωνάζοντας: Ζήτω η Ειρήνη, ζήτω η Δημοκρατία.

Ενας χωροφύλακας, από τους εκατοντάδες, φώναξε: Κάτω η Ειρήνη!

Ο Λαμπράκης θα συνεχίσει πότε μόνος του, πότε μαζί με μερικούς αγωνιστές που κατάφεραν να περάσουν από τα μπλόκα της Χωροφυλακής μέχρι το Πικέρμι, όπου τον συνέλαβαν. Με το αστυνομικό καμιόνι θα τον μεταφέρουν, ύστερα από τρεισήμισι ωρών βόλτες, στη Ν. Ιωνία, όπου θα τον αφήσουν ελεύθερο.

Ηδη έχει δεχτεί μια επίθεση στο ξεκίνημα, όταν προσπάθησαν να του πάρουν το πανό. Στη διασταύρωση της Ραφήνας είχε οργανωθεί μπλόκο από χωροφύλακες και παρακρατικούς. Του επιτίθενται, τον χτυπούν, του σκίζουν το σακάκι, προσπαθούν να τον παρασύρουν στο γειτονικό δάσος. Η παρουσία των δημοσιογράφων υποχρεώνει τους παρακρατικούς σε φυγή.

Ηδη έχουν συλληφθεί 1.000 – 1.500 φιλειρηνιστές (πολλοί κακοποιήθηκαν και τραυματίστηκαν), ανάμεσά τους και πολλοί ξένοι, τέσσερις από τους οποίους απελάθηκαν! Αργά το βράδυ εκείνης της μέρας ο Λαμπράκης φτάνει στα γραφεία της ΕΕΔΥΕ και από εκεί στέλνει τηλεγράφημα προς τις εφημερίδες, το οποίο άρχιζε ως εξής: «Πόθος δημοκρατικού λαού μας διά πορείαν Ειρήνης «Μαραθών – Αθήναι» επραγματοποιήθει». Στη συνέχεια καταγγέλλει τη σύλληψή του και τη μεταχείρισή τους από τους αστυνομικούς και κατονομάζει τους υπεύθυνους. Το τηλεγράφημα κατέληγε: «Δυστυχώς διεπίστωσα ότι δημοκρατία δεν υπάρχει εις την Ελλάδα, όταν εκλεκτοί του λαού κυριολεκτικώς καταρρακώνονται».

Λίγες μέρες μετά, στις 22 Μαϊου 1963, ο Λαμπράκης δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη.     

imerodromos.gr

Ανθ’ ημών τα βακτήρια

Του Παντελή Μπουκάλα

Τεράστιες μηχανικές χελώνες σαρώνουν τον πλανήτη. Αποστολή τους να καταβροχθίσουν τα πλαστικά που έχουν κατακαλύψει την επιφάνειά του, απειλώντας με εξαφάνιση κάθε είδους ζωή. Στον πλανήτη Γη συνέβη αυτό, στην επικράτεια της επιστημονικής φαντασίας. Το διήγημα το διάβασα δεκαετίες πριν. Δεν θυμάμαι πια τίνος συγγραφέα η επινοητική ευαισθησία φαντάστηκε τη σωτηρία της Γης από πλαστικοφάγες χελώνες.

Στο πεδίο της πραγματικότητας το πρόβλημα παραμένει οξύ. Μάρτυρες οι συνεχώς υψούμενες χωματερές και τα πλαστικονήσια των ωκεανών. Θα μπορούσαμε να ακούσουμε και τη μαρτυρία των ψαριών, μα δεν μιλάνε. Απλώς καταβροχθίζουν πλαστικό και πεθαίνουν. Οι φάλαινες βέβαια τραγουδάνε, αλλά και η δική τους μαρτυρία δεν γίνεται ακουστή. Εξ ου και η ειδησεογραφική σύγχυση για το αν η φάλαινα της Σαντορίνης βρήκε όντως το ίδιο τέλος με τη φάλαινα του ισπανικού Κέιπ Πάλος, που εντοπίστηκε νεκρή τον Φλεβάρη με δεκάδες κιλά πλαστικά στο στομάχι της.

Για τη λύση του προβλήματος μάλλον δεν δικαιούμαστε να εμπιστευθούμε αυτόν που το προκάλεσε: τον άνθρωπο. Ο τρώσας δεν παρανοιάζεται για την ίαση. Προφανώς και διαφέρει ποσοτικά η ευθύνη της μιας χώρας, τάξης ή καταναλωτικής ομάδας από την άλλη, στο βάθος όμως η στάση είναι ίδια, κι αυτό μετράει: αδιαφορία, «έλα μωρέ τώρα, χάθηκε ο κόσμος αν αφήσω τη σακούλα μου να την πάρει ο αέρας και δεν την κυνηγήσω;». Φυσικά και χάθηκε ο κόσμος. Γιατί κόσμος δεν είναι μόνο τα έμφρονα δίποδα.

Ενα κομμάτι του άλλου κόσμου, του μη έμφρονος, μοιάζει περισσότερο άξιο εμπιστοσύνης απ’ ό,τι η κορωνίς της φύσεως: Αυστραλοί ωκεανολόγοι βεβαίωναν τον Ιούνιο του 2014 ότι μικροσκοπικοί ζωντανοί οργανισμοί περιορίζουν τον τεράστιο όγκο απορριμμάτων που επιπλέουν στην επιφάνεια των ωκεανών, τρώγοντας το πλαστικό αλλά και βυθίζοντας μικρά κομμάτια του στον πυθμένα. Δύο χρόνια αργότερα, Ιάπωνες ερευνητές ανακάλυψαν ότι το βακτήριο Ideonella sakaiensis 201-F6 καταβροχθίζει πολλά πλαστικά μπουκάλια κάθε χρόνο, διασπώντας το πολυαιθυλένιο, το PEΤ.

Επειδή, όμως, μια τέτοια αυτοΐαση δεν επαρκεί, αναλαμβάνει η επιστήμη να καλύψει όχι τόσο την αδυναμία της φύσης όσο την κοινωνική αμεριμνησία: Βρετανοί και Αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν ένα ένζυμο ικανό να φάει το ΡΕΤ, το οποίο σήμερα παραμένει επί αιώνες στο περιβάλλον. Καλό το νέο. Μα και κακό: Τώρα θα πετάμε πιο άνετα τα πλαστικά μας. Και θα σφυρίζουμε στο ένζυμο να αναλάβει δράση. Ανθ’ ημών.

Τέλος στις πυρηνικές δοκιμές της Βόρειας Κορέας-Τι ανακοίνωσε ο Κιμ

 Σε κίνηση-έκπληξη προχώρησε ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας ενόψει και της συνάντησης κορυφής με τον Ντόναλντ Τραμπ. 

Η Βόρεια Κορέα έλαβε το Σάββατο μια εντυπωσιακή απόφαση, με τον Κιμ Γιονγκ Ουν να ανακοινώνει το τέλος των δοκιμών πυρηνικών όπλων και βαλλιστικών πυραύλων της Πιονγκγιάνγκ, καθώς και το κλείσιμο του κύριου πεδίου δοκιμών, κίνηση που χαιρέτισαν αμέσως η Ουάσινγκτον και η Σεούλ, αλλά το Τόκιο έκρινε ανεπαρκή.

 Από σήμερα, «21η Απριλίου, η Βόρεια Κορέα αναστέλλει τις πυρηνικές δοκιμές της και τις εκτοξεύσεις διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων», υπογράμμισε ο Κιμ, εκτιμώντας ότι το πεδίο πυρηνικών δοκιμών «ολοκλήρωσε την αποστολή του», σύμφωνα με τις δηλώσεις του όπως τις μετέδωσε το κρατικό βορειοκορεατικό πρακτορείο ειδήσεων KCNA.

 H Βόρεια Κορέα «θα κλείσει το πεδίο πυρηνικών δοκιμών στο βόρειο τμήμα της χώρας για να αποδείξει τη δέσμευσή της στη διακοπή των πυρηνικών δοκιμών», συμπλήρωσε ο Κιμ, πάντα κατά το KCNA.

 Η ανακοίνωση αυτή καταγράφηκε ενώ δεν απομένει πλέον ούτε μία εβδομάδα ως τη σύνοδο κορυφής του Κιμ Γιονγκ Ουν και του νοτιοκορεάτη προέδρου Μουν Τζε-ιν, την οποία θα ακολουθήσει η ιστορική σύνοδος κορυφής του Κιμ Γιονγκ Ουν και του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, που αναμένεται να διεξαχθεί στις αρχές του Ιυνίου.

 Ο αμερικανός πρόεδρος εκδήλωσε αμέσως την ικανοποίησή του για την ανακοίνωση του Κιμ Γιονγκ Ουν, στην οποία είδε «μια πολύ καλή είδηση για τη Βόρεια Κορέα και τον κόσμο».

 «Μεγάλη πρόοδος! Αδημονώ για τη Σύνοδο μας», συμπλήρωσε ο Τραμπ μέσω Twitter.

 Από την πλευρά της, η Σεούλ έσπευσε να χαιρετίσει την «ουσιαστική πρόοδο» στην πορεία «προς την αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου, την οποία περιμένει ο κόσμος».

 Εκπρόσωπος της προεδρίας της Νότιας Κορέας χαιρέτισε ακόμη το γεγονός πως η ανακοίνωση αυτή δημιουργεί «πολύ θετικό περιβάλλον για την επιτυχία» των επικείμενων συνόδων. H Ιαπωνία έκρινε ανεπαρκή την ανακοίνωση της Βόρειας Κορέας και επισήμανε ότι δεν είναι η ώρα για να χαλαρώσει η μέγιστη πίεση που ασκείται στην Πιονγκγιάνγκ.

   «Αποστολή εξετελέσθη»

«Καθώς έχει πλέον επαληθευτεί ο επιχειρησιακός χαρακτήρας των πυρηνικών όπλων (σ.σ. της Βόρειας Κορέας), δεν είναι πλέον αναγκαίο για εμάς να διεξάγουμε δοκιμές πυρηνικών όπλων ή να εκτοξεύουμε πυραύλους μέσου ή μεγάλου βεληνεκούς ή CBM (σ.σ. διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους)», εξήγησε ο Κιμ κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του κυβερνώντος και μοναδικού κόμματος της Βόρειας Κορέας.  «Το πεδίο πυρηνικών δοκιμών στον βορρά εξετέλεσε την αποστολή του», πρόσθεσε.

 Επί των ημερών του Κιμ, η Πιονγκγιάνγκ σημείωσε ταχύτατες προόδους στα εξοπλιστικά της προγράμματα, παρότι στοχοθετούνται από πολλαπλές κυρώσεις που κλιμακώθηκαν, κυρίως από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Νότια Κορέα.

   Για τον Ντάνιελ Πίνκστον του πανεπιστημίου Τρόι, «πρόκειται ασφαλώς για μια θετική εξέλιξη». «Αυτό είναι ένα απαραίτητο, παρότι ανεπαρκές, βήμα ως προς την επάνοδο της Βόρειας Κορέας (στην τήρηση) των προηγούμενων δεσμεύσεών της για τη μη διάδοση» των πυρηνικών όπλων, ανέφερε.

   Για χρόνια, υπενθύμισε ο βορειοκορεάτης ηγέτης στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Εργατών, η Βόρεια Κορέα ασκούσε τη λεγόμενη πολιτική της «ταυτόχρονης ανάπτυξης» του στρατού και της οικονομίας.

   Αλλά καθώς πλέον η Βόρεια Κορέα έγινε ισχυρό κράτος, «όλο το κόμμα και όλο το έθνος πρέπει τώρα να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής οικονομίας», πρόσθεσε ο Κιμ.

   «Νέα γραμμή»

   «Αυτή είναι η νέα στρατηγική πολιτική γραμμή του Κόμματος», συμπλήρωσε ο τριαντάρης ηγέτης της Βόρειας Κορέας, κατά το CNA.

   Η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος συνεδρίασε την Παρασκευή για να εξετάσει το «νέο στάδιο» στην «σημαντική ιστορική περίοδο της συνεχιζόμενης κορεατικής επανάστασης».

   Η Βόρεια Κορέα, η οποία το 2017 προχώρησε σε πολλές δοκιμές διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων ικανών να πλήξουν τις ηπειρωτικές

ΗΠΑ και διεξήγαγε επίσης τη δοκιμή του πιο ισχυρού πυρηνικού της όπλου μέχρι σήμερα, διατράνωνε εδώ και καιρό ότι σκόπευε να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο για να προστατευθεί από τον κίνδυνο μιας αμερικανικής εισβολής.

   Η Πιονγκγιάνγκ κατόπιν πρότεινε διαπραγματεύσεις προκειμένου να λάβει εγγυήσεις για την ασφάλειά της.

   Ο Ντόναλντ Τραμπ προειδοποίησε πάντως την Τετάρτη ότι δεν θα διστάσει να αποχωρήσει από τη σύνοδο κορυφής με τον Κιμ Γιονγκ Ουν εάν δεν είναι «καρποφόρα».

   Η Βόρεια Κορέα και η Νότια Κορέα εξάλλου άνοιξαν μια «κόκκινη» τηλεφωνική γραμμή μεταξύ των ηγετών τους, μία εβδομάδα πριν από τη σύνοδο κορυφής στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη που χωρίζει τη χερσόνησο.

   Καθώς η σύνοδος πλησιάζει, ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας εξέφρασε την Πέμπτη την ελπίδα ότι θα υπογραφεί μια συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στα δύο κράτη, ώστε να τερματιστεί επίσημα ο Πόλεμος της Κορέας.

thetoc.gr

Συγκλονίζει η Μ. Φύσσα: Είμαι σχεδόν μόνη μου στις αίθουσες του δικαστηρίου...

Την καταδίκη όχι μόνο των δολοφόνων του γιου της Παύλου, αλλά και όλης της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής ζήτησε η μητέρα του, Μάγδα Φύσσα, μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στις «Ντάμες Σπαθί» με τις Ελευθερία Κουμάντου και Ελεωνόρα Ορφανίδου, στο πλαίσιο του αφιερώματος της εκπομπής  για τη συμπλήρωση τριών ετών από την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής.  Στον σταθμό της πόλης  μίλησαν συνήγοροι, μάρτυρες, ενώ ακούστηκαν και ηχητικά αποσπάσματα από τηλεφωνικές συνομιλίες μελών της ΧΑ.

Αναλυτικά:

“Το έχω πει πολλές φορές ότι αυτή δίκη δεν αφορά εμάς, εμείς χάσαμε τον Παύλο, δολοφονήθηκε. Αυτή η δίκη αφορά περισσότερο τον υπόλοιπο κόσμο παρά εμάς. Περιμένω μια καταδίκη.. καταδίκη…Δολοφόνησαν έτσι εν ψυχρώ ένα παλικάρι 34 ετών του έκοψαν τη ζωή του και μαζί με εκείνον κι εμάς. Αλλά μιλάω για εκείνον ο οποίος σήμερα δεν είναι εδώ. Είχε να προσφέρει πάρα πολλά και θα πρόσφερε σε αυτή την κοινωνία. Ήθελε να ζήσει και δεν τον άφησαν να ζήσει. Να μου εξηγήσουν επιτέλους γιατί”.

Η κυρία  Μάγδα Φύσσα που είναι παρούσα σε κάθε συνεδρίαση του δικαστηρίου, είτε αυτή γίνεται στον Κορυδαλλό, είτε στο Εφετείο σχολίασε την έλλειψη ενημέρωσης για τη δίκη από τα ΜΜΕ καθώς και την απουσία κοινού.

“Είμαι σχεδόν μόνη μου στις αίθουσες του δικαστηρίου. Δεν έχει κοινό δυστυχώς. Δεν έρχεται κόσμος. Αν με ρωτήσεις τον λόγο δεν μπορώ να ξέρω. Σαφώς και παίζει ρόλο η ενημερωση το ότι δεν προβάλλεται η δίκη από τα τηλεοπτικά κανάλια. Επίσης παίζει ρόλο και η συμπεριφορά μας, καθώς αυτή εχει αλλάξει, σαν να μην μας αφορά ενώ μας αφορά όλους. Το έχω πει πολλές φορές ότι αυτή δίκη δεν αφορά εμάς, εμείς χάσαμε τον Παύλο, δολοφονήθηκε. Αυτή η δίκη αφορά περισσότερο τον υπόλοιπο κόσμο παρά εμάς, αλλά παρόλα αυτά βλέπω μια πτώση πάνω σε αυτό.Είμαι παρούσα στις αίθουσες γιατί πρέπει να είμαι εκεί, είναι το μόνο που μπορώ να κάνω. Πέραν του ότι αποφάσισαν να μας τελειώσουν, να τελειώσει η ζωή μας γιατί με την δολοφονία του Παύλου κι εμείς δεν υπάρχει τίποτα που να χαιρόμαστε και να ζούμε, απλά αναπνέουμε. Πέραν του ότι πρέπει να πηγαίνω στο νεκροταφείο, έχω και μια υποχρέωση να είμαι παρούσα στις δικαστικές αίθουσες για τον Παύλο μου, δεν γίνεται να μην είμαι εκεί, πρέπει να είμαι».

Για την συμπεριφορά της ΕΛΑΣ η κυρία Φύσσα υπογράμμισε ότι παρέχει ασφάλεια στους χρυσαυγίτες που βρίσκονται στην αίθουσα, την ώρα που συνεχίζουν να υπάρχουν θύματα από επιθέσεις της οργάνωσης.

«Προστατεύονται οι χρυσαυγίτες και όλοι αυτοί που έρχονται εκεί εκτός από εμάς. Και όχι μόνο εμείς ως οικογένεια και η πολιτική αγωγή και οι δημοσιογράφοι και αν μετρήσουμε τα θύματα αυτά τα τρία χρόνια που έχει ξεκινήσει η δίκη, είναι αρκετά που εξακολουθούν. Πόσους χτυπημένους έχουμε και με το πρόσφατο που χτυπήθηκαν 5 άνθρωποι ανάμεσά τους  και η δικηγόρος μας η οποία τραυματίστηκε πιο βαριά απ όλους. Όχι μόνο δεν νιώθουμε προστασία, αντιθέτως φοβόμαστε. Όταν βλέπαμε μέσα από τα κάγκελα, είμαστε μέσα στο Εφετείο και βλέπαμε την άλλη δικηγόρο την Ευγενία Κουνάκη, το τι προσπάθεια έκανε να μετακινήσει έναν αστυνομικό να πιάσει τους δράστες μετά την επίθεση το Νοέμβριο στην Λ Αλεξάνδρας και δεν κουνήθηκε κανείς, χτυπημένη με τα αίματα να τρέχουν, ήταν μια παρά πολύ θλιβερή εικόνα και εκείνη την ημέρα ένιωσα πάρα μα πάρα πολύ άχρηστη αφού δεν μπορέσαμε πάλι να κάνουμε κάτι.

Να διευκρινίσω όμως κάτι, ότι αυτή είναι η πλειοψηφία των αστυνομικών. Μέσα σε όλους αυτούς υπάρχουν και μετρημένοι πάρα πολύ λίγοι, οι οποίοι βλέπεις στο βλέμμα τους ότι θέλουν να μας προστατέψουν. Στο Εφετείο δεν θα το ξεχάσω και δυστυχώς δεν μπορώ να θυμηθώ την εικόνα, αλλά έφαγα σπρωξιά από αστυνομικό, την ώρα που έλεγε το απόβρασμα της κοινωνίας, γιατί εγώ δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω κάπως αλλιώς, που μου έδειχνε με το χέρι του «που είναι ο Παύλος τώρα» και εκείνη την ώρα σε αυτή την έξαλλη κατάσταση που ήμουν ο αστυνομικός με έσπρωξε και με πάρα πολύ δύναμη για να βγω έξω, να φύγω από εκεί. Ακόμα και τους δικηγόρους της υπεράσπισης τους προστατεύουν, αντίθετα με εμάς. Έχουμε περάσει αρκετά, ακόμα και τώρα.

Μόνη μου στην δικαστική αίθουσα χθες συγκεκριμένα στον Κορυδαλλό, να σας πω ότι αυτές τις μέρες που είναι τα αναγνωστέα και προβάλλονται και οι συνομιλίες τους, τους δικηγόρους όλους αυτούς της υπεράσπισης να γελάνε. Είναι τραγικοί.

Αυτή την περίοδο στην δίκης της Χρυσής Αυγής παρουσιάζονται τα αναγνωστέα, δηλ. τα στοιχεία της δικογραφίας που “δένουν” τις κατηγορίες. Σύμφωνα με όσα έχουν ήδη παρουσιαστεί, η Χρυσής Αυγή είχε στοχοποιήσει τον Παύλο Φύσσα.

Όπως προκύπτει ο Παύλος ήταν στοχοποιημένος και δικαιώνονται οι δυο κοπέλες μάρτυρες και ο Νικολάου όπως είπαν τα πράγματα, έτσι ακριβώς έγιναν και τα είπαν οι ίδιοι μεταξύ τους, Παρόλα αυτά δεν ξέρω που αποσκοπεί αυτό, αλλά αυτό που βλέπουμε είναι να γελάνε ….με τα χάλια τους…να γελάνε….Σύμφωνα με την πολιτική αγωγή μπαίνουμε στην τελική ευθεία, ότι στον επόμενο ένα χρόνο θα έχει ολοκληρωθεί η δίκη».

Η κ. Φύσσα, είπε χαρακτηριστικά ότι μετά το τέλος της δίκης περιμένει “ να γυρίσουν οι χρυσαυγίτες στις τρύπες τους. Εκεί ανήκουν”

Μ.Φ.:«Προσδοκούμε να διαλυθεί ως κόμμα η Χ.Α. Είναι τόσο φανερό πια ότι είναι μια εγκληματική οργάνωση που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως εγκληματική οργάνωση και να καταδικαστεί. Αυτή είναι η προσδοκία μου και γι αυτό αποφασίσαμε ότι θα πάμε με τον νόμο και αυτό που πρέπει να γίνει και δεν θα γίνει τίποτα άλλο. Με νύχια και με δόντια κρατήσαμε τα παιδιά, για τον πρώτο καιρό μιλάμε, γιατί ακούγονται στις συνομιλίες τους ότι θα γίνει χαμός, δηλαδή περίμεναν να γίνει ο χαμός. Κάτι που το αποτρέψαμε, επιλέξαμε να τραβήξουμε αυτόν τον δρόμο, έτσι θα πάμε και θα δούμε το αποτέλεσμα. Περιμένω μια καταδίκη.. καταδίκη…Δολοφόνησαν έτσι εν ψυχρώ ένα παλικάρι 34 ετών του έκοψαν τη ζωή του και μαζί με εκείνον κι εμάς. Αλλά μιλάω για εκείνον ο οποίος σήμερα δεν είναι εδώ. Είχε να προσφέρει πάρα πολλά και θα πρόσφερε σε αυτή την κοινωνία. Ήθελε να ζήσει και δεν τον άφησαν να ζήσει. Να μου εξηγήσουν επιτέλους γιατί; Για ποιο λόγο; Με τι ευκολία αφαιρούμε έτσι ανθρώπινες ζωές; Πως; Γιατί κάπου πατάνε, δεν μπορεί να γίνεσαι εγκληματίας από τη μια στιγμή στην άλλη, σφαγέας έτσι. Για ποιο λόγο; Τι είναι αυτό που τελικά έχει ανεβάσει τόσο την εγκληματικότητα σε αυτή την χώρα; Η ατιμωρησία; Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι θα υπάρξει ατιμωρησία. Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Περιμένω.. περιμένουμε όλοι. Όλοι δίνουμε ένα αγώνα, είστε κι εσείς, είναι και η πολιτική αγωγή. Δεν είμαστε πολλοί αλλά είμαστε. Και όλοι περιμένουμε κάτι να γίνει, αν μη τι άλλο να τους αφανίσουν να ξανά πάνε εκεί που ήταν στις τρύπες τους. Εκεί ανήκουν».

Athina984  

Στο εδώλιο δεκαπέντε γιατροί και στελέχη του ΚΑΤ για ζημία εκατομμυρίων

Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων θα καθίσουν συνολικά 15 άτομα ορθοπεδικοί χειρουργοί, διευθυντές κλινικών και διοικούντες του νοσοκομείου ΚΑΤ που υπηρέτησαν την περίοδο 2009-2011 κατηγορούμενοι για υπερκοστολογήσεις οστικών μοσχευμάτων.

Οι κατηγορούμενοι θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις για το κακούργημα της απιστίας στην υπηρεσία κατ’ εξακολούθηση σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου, με ζημία μεγαλύτερη των 15.000.000 ευρώ. Σύμφωνα με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών (578/2018) οι κατηγορούμενοι με τις ενέργειες τους προκάλεσαν ζημιά εκατομμυρίων ευρώ στο νοσοκομείο. Είναι ενδεικτικό πως μόνο για 1.500 χειρουργεία της διετίας 2009-2010, η οικονομική βλάβη του ΚΑΤ υπολογίστηκε από τους επιθεωρητές Υγείας στα 10 εκατομμύρια ευρώ.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο η προμήθεια των επίμαχων οστικών μοσχευμάτων γινόταν από ιδιωτικές εταιρείες της επιλογής των γιατρών του νοσοκομείου τα οποία να χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και σε ασθενείς που δεν τα είχαν ανάγκη.

Η υπόθεση μπήκε στο στόχαστρο της δικαιοσύνης με αφορμή πόρισμα των ελεγκτών του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας στο οποίο καταγράφονται περιπτώσεις παραγγελιών μοσχευμάτων στην ανώτερη δυνατή τιμή χωρίς, μάλιστα, να τηρηθούν οι διαδικασίες που προέβλεπε ο νόμος. Μάλιστα, αναφέρονται και πολλές περιπτώσεις στις οποίες η αξία των οστικών μοσχευμάτων δεν αποζημιώθηκε από τα ασφαλιστικά ταμεία των ασθενών αφού η τοποθέτηση τους δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η μέση δαπάνη τοποθέτησης μοσχεύματος ανά ασθενή τη διετία 2009-2010 υπολογίστηκε στις 6.676 ευρώ.

Όπως ανέφεραν οι επιθεωρητές στο πόρισμά τους, για την παραγγελία και προμήθεια των μοσχευμάτων «δεν τηρούνταν καμιά διαδικασία προέγκρισης της δαπάνης πριν από την επέμβαση, γεγονός που τελικά επέτρεπε στα ιατρικά στελέχη του νοσοκομείου να επιβάλλουν στην πράξη προκαθορισμένες επιλογές και να προσανατολίζουν την ανάθεση προμήθειας με απ' ευθείας ανάθεση στις προτεινόμενες εταιρείες. Αντίθετα, πριν από την επέμβαση θα έπρεπε να υποβαλλόταν αίτημα χορήγησης υλικού, να συντασσόταν η ιατρική γνωμάτευση και να εγκριθεί αρμοδίως έχοντας τη σύμφωνη γνώμη του τμήματος Οικονομικού».

Από τα επίσημα οικονομικά στοιχεία που δόθηκαν από το ΚΑΤ προέκυψε ότι:

«Το 2009 τα οστικά μοσχεύματα που χρησιμοποιήθηκαν σε επεμβάσεις ασθενών κόστισαν 18.127.990,00 ευρώ, το 2010, 9.348.284,00 ευρώ και το 2011, 1.802.351,00 ευρώ. Μόνο για δύο χρόνια, το 2009 και το 2010, η εκτιμώμενη ζημιά για το Δημόσιο έπειτα από αξιολόγηση 1.500 φύλλων χειρουργείου φτάνει τα 10.099.497 ευρώ, που αποτελεί και την υπέρβαση δαπάνης σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων».

Αξίζει να σημειωθεί ότι με το ίδιο βούλευμα, οι δικαστές έπαυσαν την ποινική δίωξη για δύο εμπλεκόμενους στην υπόθεση, μετά από επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας τους σε πλημμέλημα ενώ παράλληλα απέρριψαν αιτήματα κατηγορουμένων για διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης.

dikaiologitika.gr