H Ελληνική Περιφέρεια ερημώνει– Ο πληθυσμός συρρικνώνεται, η χώρα γερνά.!

 

 γράφει ο Σταύρος Φυντικάκης

Η Ελλάδα βιώνει μια αθόρυβη αλλά βαθιά κρίση: τα χωριά αδειάζουν, οι νέοι φεύγουν και οι γεννήσεις μειώνονται δραματικά. Η ερημοποίηση της ελληνικής περιφέρειας και η υπογεννητικότητα συνθέτουν ένα εκρηκτικό δημογραφικό μείγμα που απειλεί το μέλλον της χώρας.

 

Η Ελλάδα που μικραίνει

 

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο δείκτης γονιμότητας στην Ελλάδα παραμένει καθηλωμένος στο 1,3 παιδί ανά γυναίκα, πολύ κάτω από το όριο αναπλήρωσης του πληθυσμού (2,1). Παράλληλα, ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται σταθερά: το 2022 οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά περίπου 35.000.

 

Η οικονομική κρίση, η ακρίβεια, η ανασφάλεια για το μέλλον και η απουσία σοβαρών πολιτικών στήριξης της οικογένειας έχουν κάνει πολλούς νέους να αναβάλουν ή να εγκαταλείψουν την ιδέα της τεκνοποίησης. Το αποτέλεσμα είναι μια κοινωνία που γερνά, χωρίς να ανανεώνεται.

 

Η περιφέρεια που αδειάζει

 

Την ίδια στιγμή, η ελληνική ύπαιθρος ερημώνει. Από τη Θεσσαλία και την Ήπειρο μέχρι τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη, ο πληθυσμός μειώνεται χρόνο με τον χρόνο. Νέοι φεύγουν για τα αστικά κέντρα ή το εξωτερικό, αφήνοντας πίσω χωριά με ελάχιστους κατοίκους, σχολεία που κλείνουν και υποδομές που υπολειτουργούν.

 

Η ερήμωση δεν είναι μόνο δημογραφική — είναι και οικονομική. Η εγκατάλειψη της γης οδηγεί σε μείωση της αγροτικής παραγωγής, ενώ η απουσία νέων ανθρώπων σημαίνει λιγότερη καινοτομία και λιγότερες ευκαιρίες ανάπτυξης. Πολλές περιοχές της χώρας ζουν πια με τον φόβο ότι θα «σβήσουν» από τον χάρτη.

 

Οι συνέπειες μιας σιωπηλής κρίσης

 

Η συρρίκνωση του πληθυσμού έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει κρίσιμους τομείς:

 

Το ασφαλιστικό σύστημα πιέζεται, καθώς λιγότεροι εργαζόμενοι συντηρούν περισσότερους συνταξιούχους.

 

Η οικονομία χάνει δυναμικό και παραγωγική βάση.

 

Η εθνική συνοχή απειλείται, καθώς μεγάλες περιοχές μένουν υποπληθυσμένες.

 

Η πολιτιστική ταυτότητα αλλοιώνεται, με τα παραδοσιακά επαγγέλματα και ήθη να χάνονται.

Χωρίς εθνικό σχέδιο πληθυσμιακής και περιφερειακής αναγέννησης, η τάση αυτή δύσκολα θα αναστραφεί.

Μέτρα που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αναζωογόνηση της Ελληνικής υπαίθρου θα μπορούσαν να είναι:

 

Οικονομικά κίνητρα και φοροαπαλλαγές για νέες οικογένειες.

 

Στήριξη της κατοικίας και της απασχόλησης στην περιφέρεια.

 

Επενδύσεις σε υποδομές, παιδεία, υγεία και συνδεσιμότητα, ώστε η ζωή μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα να είναι βιώσιμη.

 

Ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής και της πράσινης οικονομίας.( Ενεργειακές Κοινότητες σε ΟΤΑ και Συνεταιρισμούς με απώτερο στόχο την μείωση του κόστους ζωής αλλά και του πρωτογενούς τομέα  κ.α). 

Αντί αυτών των αναπτυξιακών μέτρων, που θα έπρεπε να είναι ο πρωταρχικός στόχος, βλέπουμε να λυμαίνονται τις Κρατικές επιδοτήσεις  για τον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα διάφοροι επιτήδειοι ....χωρίς να έχουν καμμία σχέση με την ιδιότητα του αγρότη - κτηνοτρόφου, τα καταστήματα των ΕΛΤΑ να κλείνουν εν μια νυκτί χωρίς καμία προειδοποίηση ή επεξεργασία κάποιου βιώσιμου σχεδίου, οι αναεμογεννήτριες εκεί που κάποτε υπήρχαν παραγωγικές εκτάσεις για καλλιέργειες φυτρώνουν σαν μανιτάρια, έναντι πινακίου φακής ως ενοίκιο, στους δικαιούχους των εκτάσεων.. 

Είναι πλέον πασιφανές και στους πιο δύσπιστους η παντελής έλλειψη πολιτικής βούλησης και οποιουδήποτε σχεδίου από τους Κρατούντες για την στήριξη και την αναζοωγόνηση της Ελληνικής Περιφέρειας...

 

Ένα στοίχημα για το μέλλον

 

Η Ελλάδα του μέλλοντος δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε γηρασμένους πληθυσμούς στα μεγάλα αστικά κέντρα. Η αναζωογόνηση της περιφέρειας και η ενίσχυση της οικογένειας είναι προϋποθέσεις για τη βιωσιμότητα της χώρας.

Αν δεν υπάρξει άμεση δράση με στοχευμένες παρεμβάσεις, η «ερημοποίηση» δεν θα αφορά μόνο τη γη — θα αφορά και την ίδια την κοινωνία μας.