Της Ευγενίας Λουπάκη
Στα Carrefour δεν ψωνίζει η Εκάλη. Ούτε το Ψυχικό. Ψωνίζουν αυτοί που κρατάνε σφιχτά στο χέρι το χαρτάκι με τη λίστα, κάθε φορά μικρότερο.
Στα Carrefour δεν πάνε αυτές που έχουν τα κοσμήματά τους σε θυρίδες, πάνε αυτές που έχουν σ’ ένα μικρό παλιό κουτάκι το δαχτυλίδι της μάνας. Το ανοίγουν, το κοιτάζουν κι αν το φορέσουν, είναι μοναχά μέσα στο σπίτι, μη γίνει καμιά στραβή... Γιατί τα πράγματα αυτά δεν είναι πράγματα, δεν έχουν ανταλλακτική αξία, το δαχτυλίδι της μάνας, το ρολόι του πατέρα, έσχατο συναισθηματικό
Στα Carrefour δεν ψωνίζει η Εκάλη. Ούτε το Ψυχικό. Ψωνίζουν αυτοί που κρατάνε σφιχτά στο χέρι το χαρτάκι με τη λίστα, κάθε φορά μικρότερο.
Στα Carrefour δεν πάνε αυτές που έχουν τα κοσμήματά τους σε θυρίδες, πάνε αυτές που έχουν σ’ ένα μικρό παλιό κουτάκι το δαχτυλίδι της μάνας. Το ανοίγουν, το κοιτάζουν κι αν το φορέσουν, είναι μοναχά μέσα στο σπίτι, μη γίνει καμιά στραβή... Γιατί τα πράγματα αυτά δεν είναι πράγματα, δεν έχουν ανταλλακτική αξία, το δαχτυλίδι της μάνας, το ρολόι του πατέρα, έσχατο συναισθηματικό