Γιατί δεν κάνουμε κάτι; του Κώστα Βαξεβάνη

Με μια απλή εμπειρική λογική, ο βαθμός της καταπίεσης ή της εξαθλίωσης του κόσμου γεννά αυτόματα την αντίδραση. Οι άνθρωποι δηλαδή αντιδρούν όταν σπρώχνονται στο περιθώριο, όταν τους αφαιρούνται επιλογές, όταν αγγίζουν τα όριά τους. Είναι μάλλον εμφανές πια πως στην κοινωνία δεν λειτουργεί αυτή η γραμμική σχέση, ο αυτοματισμός.

Η καταπίεση δεν δημιουργεί απαραίτητα επαναστάτες. Ή τουλάχιστον δεν τους δημιουργεί την ώρα που περιμένει κάποιος πως θα εμφανιστούν. Μπορεί κάλλιστα να φτιάχνει δούλους και υποτακτικούς. Στην Ελλάδα της κρίσης ο Σαμαράς συνεχίζει να κυβερνά με μέτρα που απομακρύνουν κάθε ανάπτυξη, με τον Βενιζέλο να του υπαγορεύει πολιτικές και τον Κουβέλη να του χαϊδεύει με κατανόηση το χέρι.
Τι είναι αυτό που κάνει τους πολίτες αυτής της χώρας να ανέχονται την κοροϊδία ή, ακόμα

Κεδίκογλου-γλου

Του Θανάση Καρτερού

Σε μια περίοδο σοβαρών προβλημάτων και μεγάλων προκλήσεων στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, οι δημοσιογράφοι έχουν μια συνδικαλιστική ηγεσία που ενδιαφέρεται μόνο για τη μελλοντική της θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ! Φερέφωνα του Τσίπρα, τα οποία έφτασαν στα έσχατα όρια της ανυποληψίας! Ο κ. Τσίπρας αρνείται να παραπέμψει τις επικίνδυνες συνιστώσες του, αλλά τα φερέφωνά του σπεύδουν να παραπέμψουν όσους κάνουν το καθήκον τους!
Αυτά τα άγρια και εξόχως χαρακτηριστικά του ήθους του αναφέρει ανακοίνωση του Κεδίκογλου για τη στάση της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ στην τελευταία απεργιακή κινητοποίηση στα ΜΜΕ - στην κρατική τηλεόραση ιδιαιτέρως που αποτελεί, ως γνωστό, τιμάριό του. Θύμωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος γιατί, όπως αναφέρει, τα εν λόγω φερέφωνα απείλησαν τηλεφωνικώς συναδέλφους τους ότι αν κάνουν ερωτήσεις στον Ολάντ -αν σπάσουν δηλαδή την απεργία-, θα παραπεμφθούν στο πειθαρχικό του σωματείου τους. Μάλιστα.

Μπουνιές, τασάκια, ΠαΣοΚ

Της  Κέζα Λώρη  
Τα στελέχη του ΠαΣοΚ έχουν βαλθεί να διώξουν και τους τελευταίους από τους εναπομείναντες ψηφοφόρους τους. Οι προετοιμασίες για το συνέδριο του κόμματος περιλαμβάνουν ύβρεις, μπουνιές, καρεκλιές, καταγγελίες για μεθοδεύσεις.

Καταγράφεται κάτι ακόμη που καταδεικνύει ότι οι πασόκοι επέστρεψαν σε παλιές κακές συνήθειες. Εκσφενδονίστηκε ένα τασάκι σε λογομαχία στα γραφεία της Ιπποκράτους όπερ σημαίνει ότι τα στελέχη καπνίζουν. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες με τις ημέρες Παπανδρέου, όταν εντός των κεντρικών εγκαταστάσεων λειτουργούσε γυμναστήριο. Πάει ο ευρωπαϊκός αέρας. Μολύνθηκε με αποτσίγαρα.

Σκέψεις ενός αριστερού

Αυτήν τη στιγμή διεξάγεται ένα μπρα ντε φερ εις ό,τι αφορά την (δημοσκοπική έστω) απήχηση της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό σώμα. Εντός του προσεχούς διαστήματος θα κριθεί ποια από τις δύο δυνάμεις θα νικήσει στο μπρα ντε φερ δημιουργώντας υπέρ της ρεύμα.
Από τη μια πλευρά η Ν.Δ. ηγείται των δυνάμεων του μνημονιακού μπλοκ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ενώ ταυτοχρόνως εκφράζει το σύνολο των αστικών δυνάμεων, κάνοντας μάλιστα μια ακροδεξιά στροφή και στη ρητορική της και στη διακυβέρνησή της, πρωτοφανή για τα δεδομένα της μεταπολίτευσης. Ο αυταρχισμός, η κινδυνολογία, οι εκβιασμοί, η καταστολή και η εξαπάτηση βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των «επίστρατων» του κ. Σαμαρά.

Φτωχοί άνθρωποι με πληγωμένο εγωισμό…

 Της Αλεξάνδρας Κορωναίου*

Η φτώχεια και η οικονομική εξαθλίωση επιφέρουν, πέρα από τον καθημερινό Γολγοθά της επιβίωσης και την οδύνη της μιζέριας, κι ένα άλλο υποχθόνιο συναίσθημα που δηλητηριάζει την ολότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρόκειται για την κοινωνική ντροπή (που διαφέρει από την ηθική, σεξουαλική, σωματική και ψυχική ντροπή) και αφορά ορισμένες πλευρές της ατομικής και κοινωνικής ταυτότητας, οι οποίες, ανάλογα με το ιστορικό-κοινωνικό πλαίσιο, αποτελούν αντικείμενο στιγματισμού ή/και αυτοστιγματισμού. Αλλοτε είναι η φυλή (ο ξένος, ο αποδιοπομπαίος τράγος), άλλοτε το θρήσκευμα (ο Εβραίος, ο μουσουλμάνος) και άλλοτε το κοινωνικό-οικονομικό στάτους (ο άνεργος, ο φτωχός, ο περιθωριοποιημένος). Η ντροπή, εξαιτίας της φτώχειας, έχει αναμφισβήτητα μια αντικειμενική βάση που αποτιμάται με αριθμούς, έστω αυθαίρετους, στις σχετικές έρευνες (εισόδημα, όριο φτώχειας κ.ά.). Εχει όμως και μια συμβολική διάσταση που συνδέεται με τις σχέσεις κυριαρχίας και εξουσίας. Με αυτή την έννοια, η ντροπή έχει να κάνει με τις πραγματικές και συμβολικές μορφές ταπείνωσης που ασκούν καθημερινά οι ισχυροί στους ανίσχυρους, οι πλούσιοι στους φτωχούς, οι εκμεταλλευτές στους εκμεταλλευόμενους.

Φωτογραφία της χρονιάς: Ο Σαμαράς, ο Ολάντ και ο ...άστεγος!

Φωτογραφία της χρονιάς: Ο Σαμαράς, ο Ολάντ και ο ...άστεγος!

  
















Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις από το χθεσινό περίπατο του Αντώνη Σαμαρά και του Φρανσουά Ολάντ. Μάλλον πρόκειται για photoshop. Η κρίση όμως δεν καμουφλάρεται.

Δάση: χειμώνα - καλοκαίρι στην πυρά

«Ζητείται πολιτική βούληση για την προστασία τους»
Της Βάσω Νάκου
Η έλλειψη δασικής πολιτικής στην Ελλάδα είναι η κεντρική αιτία για την υποβάθμιση των ελληνικών δασικών οικοσυστημάτων και της ελλιπούς διαχείρισής τους, με συνέπειες στο περιβάλλον, στην κοινωνία, στην οικονομία και στην απασχόληση. Ακόμα και παραβλέποντας σοβαρούς τρόπους υποβάθμισης των δασών, όπως αυθαίρετες καταπατήσεις, εγκατάσταση μεταλλείων, ανεξέλεγκτο κυνήγι και λαθροθηρία, εγκατάλειψη βασικών δασοκομικών πρακτικών για την ενίσχυση των φυσικών λειτουργιών του δάσους κ.ά. και επικεντρώνοντας μόνο σε δύο – πυρκαγιές και καυσοξύλευση –, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι διαβαίνουμε μια νέα περίοδο για την ελληνική δασοπονία, μια περίοδο που το αντικείμενό της, τα δάση, καταλήγει χειμώνα - καλοκαίρι στην πυρά.

"Άνεμος" Ολάντ...

Νίκος Μπογιόπουλος

Η εκλογή Ολάντ το Μάιο του 2012 επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί σαν «Νέος άνεμος αλλαγής για την Ευρώπη».

Αναλύσεις επί αναλύσεων παρουσίαζαν το νέο πρόεδρο της Γαλλίας ως εκφραστή «μιας άλλης πολιτικής, περισσότερο ανθρωποκεντρικής». Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι θα ακολουθήσει μια «φιλολαϊκότερη διαχείριση της κρίσης», θα «στηρίξει τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου», θα συγκρουστεί με τη Γερμανία, τις Βρυξέλλες και τους τραπεζίτες.

 

Τι απέμεινε από όλα αυτά;

α) Το Σεπτέμβριο του 2012, λίγους μήνες μετά την εκλογή του, ο Φρανσουά Ολάντ ανακοίνωσε το σκληρότερο προϋπολογισμό που επιβλήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια στο λαό της Γαλλίας. Το «πακέτο» περιλαμβάνει δημοσιονομικές περικοπές ύψους 30 δισ. ευρώ, σφαγή των κοινωνικών παροχών και επιβλήθηκε με πρόσχημα «τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος για το 2013».

Απεργία διότι

Εως το 2015 περί τους 25.000 τραπεζοϋπαλλήλους θα έχουν απολυθεί. Οι τράπεζες επανακεφαλαιοποιούνται, συγχωνεύονται, δυναμώνουν, πλουτίζουν, ετοιμάζονται για την «επόμενη μέρα» και ακριβώς για αυτό θα απολύσουν 25.000 τραπεζοϋπαλλήλους!
Εσύ, αγαπητέ μου τραπεζοϋπάλληλε που δεν θα απεργήσεις αύριο, γιατί θα το κάνεις; Επειδή ελπίζεις ότι δεν θα είσαι ένας απ’ τους 25.000 προγραμμένους; Εσύ που θα πας αύριο στη «δουλίτσα σου», τι λες μέσα σου; άσε να τη σκαπουλάρουμε σήμερα κι αύριο έχει ο θεός;
Πόσο μακριά νομίζεις ότι μπορεί να φτάσει έτσι η ζωή σου; κι αν η δική σου ζωή τη γλιτώσει, με τους συναδέλφους σου γύρω σου να πέφτουν, τι ζωή θα ’ναι; Μια ζωή που θα εκτιμήσει το παιδί σου, όταν διαπιστώσει ότι η δική σου αδράνεια  και υποταγή αιχμαλώτισε κι ακύρωσε τις δικές του προοπτικές και τα δικά του όνειρα;
Πιστεύεις ότι η προσωπική σου ευθύνη δεν έχει σχέση με την ταξική σου ευθύνη; Πολλά χρόνια τώρα η εργατική τάξη αποδεκατίζεται. Σε τι σε ωφέλησε αυτό; Βρέθηκες με μειωμένο μισθό και μεγαλύτερους φόρους, απαξιωμένος και στριμωγμένος. Μόνον με το χειρότερο να σε περιμένει.

Αγρότες και ΕΕ

 Του Νίκου Μπογιόπουλου

 

1) Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασμα στο γεωργικό της ισοζύγιο. Η δραματική επιδείνωση στο ισοζύγιο των γεωργικών προϊόντων, συνέπεια της ένταξης στην ΕΟΚ και της αντιαγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων στην εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, φάνηκε από την πρώτη στιγμή:

 

Το 1980 η Ελλάδα είχε πλεόνασμα 763 εκατ. δολαρίων στο γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης, παρουσιάστηκε έλλειμμα ύψους 377 εκατ. δολαρίων. Με βάση τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα, η εικόνα καταγράφεται πλέον παραπάνω από δραματική:

Το έλλειμμα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε το 2008 στα 3 δισ. ευρώ, το 2009 στα 2,4 δισ. ευρώ, το 2010 και 2011 στα 2 δισ. ευρώ.

 

Δηλαδή: Από το 1981 το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο αυξήθηκε μέχρι και πάνω από 900%!

Η κρίση αλλάζει τη σχέση των δύο φύλων

 

Του Κ.Παπαντωνίου

Η κρίση αλλάζει τη σχέση των δύο φύλων

 

 

Σε "Γυναίκες προμηθευτές" μετατρέπονται σήμερα χιλιάδες γυναίκες στην Ελλάδα, καθώς εξαιτίας της αυξημένης ανεργίας στους άνδρες επωμίζονται το βάρος της συντήρησης της οικογένειας, όπως προκύπτει από την παρουσίαση που έγινε σε ημερίδα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Παρά το γεγονός ότι στις γυναίκες η ανεργία ανέρχεται πλέον στο 31% και σε αυτές κάτω των 25 ετών στο 65%, παρατηρείται αναδιάταξη των πόλων εξουσίας, με τους άνδρες να μετατρέπονται σε "house husbands", καθώς αδυνατούν να βρουν εργασία, ενώ πολλά ακόμα είναι τα ορατά και μη αποτελέσματα που έχει προκαλέσει η εποχή της λιτότητας.

 

"Ή θα στηρίξουμε τις γυναίκες ή θα πεθάνουμε σαν κοινωνία", ήταν μία από τις φράσεις που

Ας πούμε και μια αλήθεια...

Από τις 21 Ιανουαρίου στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα βίντεο του γαλλικού καναλιού France2. Το αναρτήσαμε κι εμείς. Ένα βίντεο που μιλάει για διεθνές σκάνδαλο, εν ψυχρώ ξεπούλημα κι εκμετάλλευση – καταστροφή τοπίου μεγάλης αξίας και καλλονής, της Χαλκιδικής, συγκεκριμένα. Μιλάει επίσης για παραγοντισμούς, για αδιαφανείς διαδικασίες, για Δήμαρχο που νοιάζεται, ως συνήθως, να «βολέψει» τους δικούς του. Δεν το γύρισε ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το βίντεο, εγγυημένα. Δε φτάνει μέχρι εκεί η χάρη του. Και μιλάει δημόσια – πανευρωπαϊκά, παγκόσμια – για μια αιτία προαναγγελθείσας αναταραχής. Κάποιος πρέπει να το δείξει στον κ. Δένδια. Της Βικτώριας Τράπαλη. 

Η σιωπή δεν είναι χρυσός

Του Γιώργου Αυγερόπουλου

Καθώς ένα χρόνο τώρα ασχολούμαι με τη θεματική «Χρυσός στα χρόνια της κρίσης» έχοντας δουλέψει μαζί με τους συνεργάτες μου στην Κολομβία (1), τη Ρουμανία (2) και την Ελλάδα (3), οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.

Θα συγκρίνω την ελληνική περίπτωση με αυτή της Ρουμανίας (γιατί αν αρχίσω από την Κολομβία πολλοί θα πουν ότι συγκρίνω την Ελλάδα με μια λατινοαμερικανική χώρα και «τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς, εδώ είναι Ευρώπη» και άλλα τέτοια, κατά τη γνώμη μου ευτράπελα).

Πριν απ” αυτό όμως ας θυμηθούμε τι προβλέπουν τα δύο μεταλλευτικά σχέδια:

Η χειραγώγηση των ταπεινωμένων

Από την Αυγή της Κυριακής
Του Νικόλα Σεβαστάκη Η χειραγώγηση του ταπεινωμένου αποτελεί ίσως τον κύριο υπόγειο μηχανισμό στρατολόγησης στην Ακροδεξιά. Τόσο στη «σιδηρά» όσο και στις άλλες της εκδοχές, που σκληραίνουν επικίνδυνα στις εποχές κρίσης

Στο εξαιρετικό μυθιστόρημα του Γιόζεφ Ροτ «Δεξιά και Αριστερά», ο ένας από τους τρεις κεντρικούς ήρωες, ο νεαρός Τέοντορ Μπερνχάιμ, γίνεται μέλος του συνδέσμου «Θεός και Σίδηρος», όπου φυσικά ανθούν όλες οι εμμονές που οδήγησαν στο Τρίτο Ράιχ: ο αντισημιτισμός, ο νοσηρός εθνικισμός, η περιφρόνηση για τους διανοούμενους και η λατρεία της πράξης που θα βάλει «σε τάξη» τη Γερμανία.

«Ο χρόνος της γραφής έχει παρέλθει! Το έθνος θέλει πράξεις» λέει ο Τέοντορ, εκνευρισμένος με τον αδελφό του, ο οποίος θα του υπενθυμίσει ότι αγνοεί βασικά πράγματα.

"Να είχαμε δέκα Στουρνάρες"

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ο κ. Στουρνάρας δήλωσε χτες αισιόδοξος για τη χώρα καθώς, όπως είπε, αρχίζει να διαπιστώνει ενθαρρυντικά σημάδια στην οικονομία...

 

Κατ' αρχάς, θυμίζουμε ότι ο Στουρνάρας, από τη θέση του τραπεζίτη και του εκπροσώπου των βιομηχάνων, ως επικεφαλής του ΙΟΒΕ, ήταν εκείνος που χειροκροτούσε εξ αρχής το Μνημόνιο. Και τούτο διότι, χάρις στο Μνημόνιο, όπως έλεγε, ήδη από το 2010, προέβλεπε την ταχύτατη έλευση της «ανάπτυξης» και αναστροφή της ύφεσης.

 

Η προβλεπτική ικανότητα του κ. Στουρνάρα, δηλαδή, είναι παροιμιώδης...

 

Τώρα, όμως, τα όσα λέει ο Στουρνάρας, δεν (;) τα λέει ως εκπρόσωπος των τραπεζιτών και των βιομηχάνων.

 

Τα λέει ως υπουργός της κυβέρνησης. Ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης εξέφρασε την αισιοδοξία του ο κ. Στουρνάρας.

 

Το ψέμα και το αίμα

Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου (για τους φίλους, τους κηπουρούς και την Κομαντατούς Μέρλιν, Γιωργάκης) εψεύδετο ασυστόλως. Εψεύδετο γενικώς, αλλά ενώπιον του Κοινοβουλίου εψεύδετο με την ευκολία του βλακός. Διότι οι πράξεις του διέψευδαν διαρκώς όσα έλεγε, πριν καν παρέλθουν οι τρεις μέρες που θεωρούνται απαραίτητες για τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια ενός ψεύτη. Εκείνην δηλαδή που του δίδει την δυνατότητα να ψευσθεί ξανά με κάποια αποτελεσματικότητα.
Είναι γνωστόν ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, αλλά σε περιπτώσεις όπως του Γιωργάκη έχει και μακρύ χέρι.
Εν προκειμένω, αυτό το μακρύ χέρι έχει πιάσει τους Ελληνες, πλην Δυνατών, Διαπλεκόμενων και «νταβατζήδων», σε ένα σημείο του σώματος πολύ ευαίσθητο – εκτός για τους χοντρόπετσους.

Δεν σε πιστεύω κύριε Σαμαρά

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Κύριε Σαμαρά,

Θα μου επιτρέψεις να χρησιμοποιήσω τον ενικό αμεσότητας γιατί θεώρησα ότι η συνέντευξη που έδωσες σήμερα στην εφημερίδα Real News απευθύνεται και σε μένα. Βέβαια, δεν έχω τη δυνατότητα, όπως και οι υπόλοιποι συμπολίτες μου, να δώσω συνέντευξη σε μια εφημερίδα. Ποιός θα τη διάβαζε άλλωστε;

Έτσι, είπα να σου γράψω αυτή την επιστολή, γνωρίζοντας πως δεν θα τη διαβάσεις ποτέ. Το πολύ-πολύ να τη διαβάσει κάποιος από τους πολλούς και άξιους συμβούλους που έχεις δίπλα σου ο οποίος, θέλοντας, ενδεχομένως να μη σε στενοχωρήσει, θα αποφύγει να σου αναφέρει κάτι σχετικό.

Τα ορφανά του Φρίντμαν και το "πειραματόζωον Ελλάς"

Καπάκος Σ.
ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ σημείωμα προσπάθησα να πω μεταξύ άλλων ότι ακόμη και αυτός ο εμπνευστής του νεοφιλελευθερισμού, ο Μίλτον Φρίντμαν, ενδεχομένως θα διαχώριζε τη θέση του μπροστά στην πρωτοφανή βαναυσότητα του ελληνικού προγράμματος, αφού τη δεκαετία του '80 υποστήριζε ότι "μια ήπια μείωση της παραγωγής και της απασχόλησης" είναι παρενέργειες αποδεκτές προσωρινά, προκειμένου να μειωθεί ο πληθωρισμός και να πάρουν μπροστά η οικονομία και η ανάπτυξη.

Αν έχει κάποια βάση ότι ακόμη και ο Φρίντμαν θα διαχώριζε τη θέση του μπροστά στο μέγεθος της σκληρής πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, είναι βέβαιο ότι θα υπερθεμάτιζε ακούγοντας τα ορφανά του στην κυβέρνηση Σαμαρά να μιλούν κατά των συνδικάτων και να θέτουν θέμα περιορισμού των απεργιών. Ο περιορισμός της δύναμης των συνδικάτων ήταν η μόνιμη επωδός του...

Μη λησμονούμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός αναπτύχθηκε σε μια συγκυρία
στασιμοπληθωρισμού, που διαδέχθηκε τη "χρυσή" κεϋνσινή μεταπολεμική τριακονταετία. Αναπτύχθηκε δηλαδή σε μια περίοδο οικονομικής στασιμότητας και υψηλού πληθωρισμού (σ.σ.: 12% στις ΗΠΑ το 1980, έπεσε στο 5% επί Ρήγκαν το 1985), κατά συνέπεια είχε κάποια βάση παρά την ακραιφνώς ταξική του στόχευση και την αντικεϋνσιανή αντιπαρεμβατική ρητορική του. Το πόσο έχουν μεταλλαχθεί τα σημερινά ζόμπι του νεοφιλελευθερισμού μπορεί να φανεί καθαρά από τις σημερινές ιδεοληψίες περί ισοσκελισμένων ή πλεονασματικών προϋπολογισμών εν μέσω ύφεσης, ενώ ακόμη και ο Ρήγκαν, πριν από τριάντα χρόνια, σχεδόν τετραπλασίασε το δημόσιο έλλειμμα προκειμένου να τονώσει την αμερικανική οικονομία.
Η ΚΡΙΣΗ του 2008, που δεν είναι κυκλική αλλά αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης δράσης του χρηματοπιστωτικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου εις βάρος του παραγωγικού και των δυνάμεων της εργασίας, οφείλεται, βεβαίως και στην ανεξέλεγκτη λειτουργία των δυνάμεων της αγοράς, όμως η επικράτηση των χρηματοπιστωτικών ζόμπι είναι παρενέργεια, όχι στόχος του νεοφιλελευθερισμού.
Ο παραγωγικός επιχειρηματικός κόσμος, που στήριξε τις νεοφιλελεύθερες

Αξιοποίηση του αργούντος παραγωγικού δυναμικού: Ένας από τους πυλώνες για τη διάσωση της κοινωνίας

Του Γιάννη Μηλιού

Η Αριστερά μπορεί να χρησιμοποιήσει τον δημόσιο πυλώνα του τραπεζικού συστήματος, να δημιουργήσει ένα ειδικό ταμείο με το οποίο να χρηματοδοτήσει τα συνεργατικά εγχειρήματα των νέων. Τώρα που το παλιό σύστημα καταρρέει είναι ευκαιρία να φτιαχτεί ένα νέο παραγωγικό μοντέλο βασισμένο στην άμεση δημοκρατία, στον κοινωνικό έλεγχο, στην κάλυψη των αναγκών

Ο γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών κ. Μέργος στον ρόλο του «λαγού» προαναγγέλλει τη μείωση του κατώτατου μισθού. Οι φορο-οφειλέτες ελάχιστων ποσών απειλούνται με κατασχέσεις μισθών, συντάξεων και περιουσιακών στοιχείων, ακόμη κι αν πρόκειται για ανθρώπους με εισοδήματα 1.000 ευρώ τον μήνα. Κάθε αυταπάτη πλέον εξαφανίζεται και ο κόσμος της εργασίας συνειδητοποιεί ετεροχρονισμένα τη σημασία της ήττας του Ιουνίου. Οι προσδοκίες ότι οι κυβερνώντες θα «απαγκιστρώσουν» σταδιακά την Ελλάδα από το Μνημόνιο αποδείχθηκαν οριστικά φρούδες ελπίδες. Η εκτίμηση ότι η κυβέρνηση θα φοβηθεί την πολιτική φθορά καθώς στην αντιπολίτευση βρίσκεται ένα δυνατό πλέον αριστερό κόμμα και θα φρενάρει τα μέτρα εξαθλίωσης του κόσμου της εργασίας και της ανεργίας για να μπορέσει να διατηρηθεί στην εξουσία αποδεικνύεται λανθασμένη. Η λογική της ανάθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ του καθήκοντος ανατροπής της κυβέρνησης αποδεικνύεται αναποτελεσματική. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να ανατρέψει μια κυβέρνηση, όσο κι αν το επιθυμεί, αν δεν εμφανιστούν οι μάζες στο προσκήνιο, όπως αποδεικνύεται γενικά στην Ιστορία αλλά και όπως έδειξε η πρόσφατη ιστορία των τελευταίων τριών χρόνων στην Ελλάδα. Η απεργία της 20ής Φεβρουαρίου θα δείξει πολλά για το μέλλον.
Το μέλλον που περιμένει με ανυπομονησία ο κόσμος της εργασίας για να αλλάξει η ζωή του, το

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομική ανάπτυξη

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ*
Η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, όπως γίνεται σύμφωνα με το Μνημόνιο, έχει δύο σκέλη. Τη μείωση των μισθών κατά 40% και τη βίαιη προσαρμογή των δημοσίων οικονομικών κατά 20% του ΑΕΠ, ή περίπου 40 δισ., εντός μιας τριετίας. Η πολιτική αυτή έχει συρρικνώσει σε χρόνο ρεκόρ την πραγματική οικονομία από 240 δισ. το 2009 σε 185 δισ. σήμερα.
Το Μνημόνιο θεωρεί, λανθασμένα, ότι η οικονομία θα ανακάμψει με την προσέλκυση ή την τόνωση των ιδιωτικών επενδύσεων λόγω του νέου χαμηλού εργατικού κόστους και λόγω των ιδιωτικοποιήσεων. Μόνο που οι ιδιωτικοποιήσεις θα φέρουν στην καλύτερη περίπτωση 7-8 δισ. την επόμενη 5ετία, άρα λιγότερο από 2 δισ. ετησίως. Ενώ η ιδέα ότι η χώρα μπορεί να γίνει “παραγωγός χαμηλού κόστους”, ανταγωνιστική των γειτονικών χωρών (Βουλγαρία, Τουρκία κ.λπ.) είναι απλά λάθος στρατηγική επιλογή.
Σε κάθε περίπτωση η μεταστροφή της οικονομίας απαιτεί σήμερα τεράστιους επενδυτικούς πόρους

«Σε συνθήκες φόβου…» Άρθρο του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα

http://thehellenicmail.gr

   Η κοινωνία καθημερινά δίνει σκληρές μάχες επιβίωσης. Μάχη για το άδειο πιάτο στο τραπέζι της, για το κλειστό καλοριφέρ στο κρύο σπίτι της, για τα εξαφανισμένα φάρμακα , για την εργασία που χάνεται, την αγροτική παραγωγή που χτυπιέται, για την επιχείρηση που κλείνει. Η κοινωνία δίνει καθημερινή μάχη να επιβιώσει, να σώσει ό,τι σώζεται.

Υπάρχει όμως μία ακόμα μάχη την οποία ο ελληνικός λαός δίνει, και πολύ σύντομα θα κληθεί να δώσει, με όλη του την  ψυχική δύναμη. Τη μάχη εναντίον του φόβου.

   Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που δυστυχώς όταν μας κυριεύσει, μας φέρνει ακριβώς αυτό που φοβόμαστε. Τρανή απόδειξη η κατάσταση στην οποία βρεθήκαμε, ελάχιστους μήνες, μετά τις εκλογές.

Ο Βρούτσης «καπέλωσε» τον Σαμαρά

Ο τ. διοικητής του ΟΓΑ, Π. Πέτρουλας, καταγγέλλει στην «Εφ.Συν.» το παρασκήνιο της αποπομπής του

Του Τζώρτζη Ρούσσου

Την καμαρίλα της παλαιοκομματικής λογικής που διαπνέει τη συγκυβέρνηση των Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, αναδεικνύει η υπόθεση της αποπομπής του Π. Πέτρουλα, διοικητή του ΟΓΑ. Μια λογική που επιτάσσει να διοριστούν «τα δικά μας» παιδιά… Ακόμη και τώρα που το σκηνικό στην κεντρική πολιτική σκηνή έχει συντριβεί, λογικές Μαυρογιαλούρου διαπνέουν τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γ. Βρούτση και το κομματικό επιτελείο της Ν.Δ.

Ο κ. Πέτρουλας καταγγέλλει στην «Εφ.Συν.» ότι βρέθηκε στο επίκεντρο αυτής της «καμαρίλας» όταν την προηγούμενη Τρίτη και ενώ ο υπουργός Γ. Βρούτσης είχε από τις 4 Φεβρουάριου υπογράψει, εν αγνοία του, τη λήξη της θητείας του, του τηλεφώνησε ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς για να κανονίσουν τα οικονομικής φύσης θέματα του ΟΓΑ για το επόμενο 6μηνο!!!