Γιατί ο πλανητάρχης έχει στην αναμονή το Σαμαρά - Μια ανάλυση που εξηγεί πολλά

Στον Λευκό Οίκο αδυνατούν να κατανοήσουν του λόγους γιά τους οποίους ο Αντώνης Σαμαράς ζητάει συνάντηση με τον Μπαράκ Ομπάμα .

Σε μια δισέλιδη ανάλυσή  της η Κύρα Αδάμ,στην εφημερίδα  «ΕΛΛΑΔΑ αύριο», εξηγεί τους λόγους :

Η Αθήνα και η Ουάσιγκτον δεν έχουν βρει ακόμα «κοινώς αποδεκτή ημερομηνία» για την πραγματοποίηση επίσκεψης ( επίσημης ή όχι, δεν έχει σημασία) του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά στις ΗΠΑ.

Αυτή είναι η ημιεπίσημη ανακοίνωση της Αθήνας  στα δεικτικά, ως επί το πλείστον, σχόλια που δημιουργήθηκαν  με αφορμή την επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας στον Λευκό Οίκο και τις συχνότατες συναντήσεις των υπουργών Εξωτερικών των δυο αυτών χωρών.

Η στάση αυτή δείχνει ότι στην Ελλάδα, επικριτές και αμυνόμενοι για την έλλειψη συνάντησης Ομπάμα - Σαμαρά επιμένουν  να είναι μακριά νυχτωμένοι.
Και τούτο γιατί  εδώ και μία δεκαετία έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί  η εποχή των «εθιμοτυπικών» επισκέψεων στην Ουάσιγκτον μόνο και μόνο για να  πεισθούν οι «ιθαγενείς» ότι η Ουάσιγκτον  «συμπαθεί» για τους μεν  ή «υποτάσσει» για τους δε, τον εκάστοτε πρωθυπουργό της Ελλάδας και το κόμμα του.

Αυτό που σκοπίμως θέλουν να παραβλέπουν  κυβέρνηση και πολιτικές ηγεσίες στη χώρα, είναι ότι οι επισκέψεις κορυφής, ( είτε στην Ουάσιγκτον, είτε στη Μόσχα, είτε στο Πεκίνο , κλπ) γίνονται μόνο όταν υπάρχει σοβαρός λόγος σύγκλισης ή απόκλισης συμφερόντων (και κατά κανόνα business like).

H κυβέρνηση Σαμαρά, παραβλέποντας αυτόν τον κανόνα, έχει επιχειρήσει από τις αρχές του χρόνου να «πετύχει» μια συνάντηση με τον κ. Ομπάμα, σε αυτή τη δεύτερη θητεία του. Η ελληνική πλευρά ευελπιστούσε ότι ο πρωθυπουργός θα ήταν «από τους πρώτους» που θα έβλεπε ο αμερικανός πρόεδρος με τα την ανάληψη των καθηκόντων του. Εις μάτην.

Στη συνέχεια η ελληνική πλευρά συμβιβάσθηκε με την ιδέα ότι η συνάντηση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με αφορμή τον «παραδοσιακό» εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου στον Λευκό Οίκο. Οι κακές γλώσσες επιμένουν ότι η ελληνική πλευρά ήθελε να υπάρξει ιδιαίτερη συνάντηση και δείπνο Ομπαμα- Σαμαρά κατά την συνάντηση αυτή. Ο Λευκός Οίκος φαίνεται να απάντησε ότι ο πρόεδρος μπορεί να διαθέσει το τυπικό 20λεπτο σε μια τέτοια συνάντηση. Η «εγκάρδια» φωτογραφία στο περιθώριο του ΝΑΤΟ του υπουργού Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλου με τον Αμερικανό ομόλογο του Τζων Κέρι, ( ακόμα ζαλισμένου από τα ατελείωτα πηγαινέλα στην Άγκυρα) δεν αποδείχθηκε ικανή να «συσφίξει» τις διμερείς σχέσεις.
Στη συνέχεια επιδιώχθηκε χωρίς αποτέλεσμα  η συνάντηση Σαμαρά-Ομπάμα  «να συμπέσει» με την ομιλία του κ. Σαμαρά τον Ιούνιο  στην Ουάσιγκτον στο Ισραηλιτικό Συμβούλιο. Ο Λευκός Οίκος απάντησε ότι τα ραντεβού του προέδρου «είναι κλεισμένα μέχρι το τέλος Ιουνίου.. Η πρώτη , λοιπόν, πρόχειρη και παραπλανητική εντύπωση είναι ότι ο κ. Ομπάμα δεν θέλει να δει τον κ Σαμαρά  γιατί δεν «τον πάει».

Περιεχόμενο
Το ουσιαστικό ερώτημα, όμως, παραμένει το ίδιο: Ακόμα και αν γίνει αυτή την στιγμή η συνάντηση των δυο πλευρών ΠΟΙΟ θα είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο της συζήτησης αυτής- πέρα από τα καθιερωμένα και απολύτως ανούσια πλέον λόγια περί ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για το Κυπριακό, τα ελληνικά δίκαια απέναντι στην Τουρκία, το «ρόλο(;) της Ελλάδας στα Βαλκάνια και το ρόλο(;) της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ ;

Η αλήθεια είναι δυσκολοχώνευτη. Την  περίοδο αυτή τουλάχιστον, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για «το ρόλο»της Ελλάδας είναι μηδαμινό . Η Ουάσιγκτον του κ. Ομπάμα ενδιαφέρεται να ξεμπλέξει κατά το δυνατόν ομαλώς με την κατάσταση στη Συρία και να επαναφέρει «στα ίσια τους» ( σ.σ. back on track) τις σχέσεις Τουρκίας –Ισραήλ. Που «χωράει» η Ελλάδα σε όλα αυτά; Μα πουθενά. Η Αθήνα έχει αδυνατίσει τις σχέσεις  της με τον Αραβικό Κόσμο, με τους Παλαιστίνιους , με τη Δαμασκό και την Τεχεράνη, έτσι ώστε δεν μπορεί να «πλασαριστεί» πλέον ως  μεσολαβητής, αποδεκτός από όλες τις πλευρές. Αν τα εσωτερικά πράγματα ήταν διαφορετικά, θα μπορούσε κανείς να ψέξει την Αθήνα που δεν έβαλε τα δυνατά της να  φιλοξενήσει την πρώτη κι πολύ περισσότερο αυτή τη δεύτερη «Διεθνή Διάσκεψη Κορυφής» για την απόπειρα επίλυσης της συριακής τραγωδίας. Αλλά με τι λεφτά..

Επιπροσθέτως, η θέση της Ελλάδας στο πλευρό των ΗΠΑ, ως νατοϊκή  φίλη και σύμμαχος χώρα είναι δεδομένη. Αποδείχθηκε  περίτρανα στην περίπτωση της Λιβύης, όταν το ελληνικό έδαφος χρησιμοποιήθηκε με το παραπάνω για τις  επιδρομές εναντίον του καθεστώτος Καντάφι, χωρίς βεβαίως να χρειαστεί συνάντηση κορυφής Αθήνας- Ουάσιγκτον προς τούτο.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τώρα, στην περίπτωση της Συρίας ή και του Ιράν. Οι ΗΠΑ έχουν ήδη ζητήσει, χωρίς φασαρίες από την Αθήνα,  την επέκταση των εγκαταστάσεων στη βάση της Σούδας για την εξυπηρέτηση πολλών ήδη αεροσκαφών. Η Αθήνα το ίδιο σιωπηλά και ήσυχα  έχει κάνει τις σχετικές συσκέψεις των συναρμοδίων υπουργείων της  και «σπρώχνει» το θέμα στο μέλλον. Και για αυτό το θέμα , άλλωστε, δεν χρειάζεται συνάντηση κορυφής…

Ενεργειακά

Υπάρχει επομένως κανένα θέμα που να δικαιολογεί «ατζέντα συνομιλιών» Αθήνας- Ουάσιγκτον;

Βεβαίως υπάρχει και είναι πάρα πολύ σοβαρό , ίσως και επικίνδυνο για τα ελληνικά συμφέροντα:Τα θέματα της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Η Αθήνα δεν θέλει, ή δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει  ότι η γεωπολιτική θέση της , αυτό το διάστημα είναι  άμεσα συνδεδεμένη με την γεωπολιτική της ενέργειας στην περιοχή,  αν πιστοποιηθούν τελικώς σεβαστά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία θα εμπίπτει εντός των ορίων της ελληνικής ΑΟΖ, που δυστυχώς πρέπει να οριοθετηθεί από κοινού με την Τουρκία και όχι αυθαιρέτως.

Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στον τομέα της ενέργειας είναι επιπλέον άμεσα συνδεδεμένη και με την πολιτική των αγωγών υδρογονανθράκων από το έδαφος της, είτε πρόκειται για ρωσικούς αγωγούς, είτε πρόκειται για  αγωγό που  μεταφέρει ισραηλινούς και κυπριακούς υδρογονάνθρακες  στο έδαφος της και όχι μέσω της Τουρκίας.

Είναι κάτι πάρα πάνω από εμφανές  ότι η Ουάσιγκτον  «κάθεται και περιμένει» - όπως και η Μόσχα- για τους αντίθετους ακριβώς λόγους - την απόφαση της Αθήνας στο τέλος Μαΐου για το οριστικό μέλλον της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ.

Η αμερικανική κυβέρνηση έχει δείξει με όλους του τρόπους την απέχθεια της σε ρωσική επιλογή της Αθήνας. Όσοι θυμούνται την συνάντηση Καραμανλή –Ομπάμα στο Στρασβούργο το 2010 θα είχαν διαπιστώσει την ψυχρότητα, που στο παρασκήνιο είχε εκδηλωθεί με απαρέσκεια των ΗΠΑ στα σχέδια Καραμανλή για τον αγωγό ρωσικού πετρελαίου Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη.

ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ

Έτσι και τώρα, μακριά από το προσκήνιο, ο κ Σαμαράς  βρίσκεται απέναντι στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα για την πώληση της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ.Ο ρώσος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη  παρατήρησε κομψά  και αυστηρά συνάμα , ότι  η Ρωσία είναι φαβορί στις επιλογές «αν επικρατήσουν  επιχειρηματικά κριτήρια» στις αποφάσεις της Αθήνας…

Ο κ. Σαμαράς και το επιτελείο του, επομένως, πρέπει να έχουν σκεφθεί(;) πολύ σοβαρά- αν θα ικανοποιήσουν την προσφορά της Μόσχας τελικώς- ποια εξισορροπητικά ανταλλάγματα θα διαπραγματευθούν με την Ουάσιγκτον. Διαφορετικά , ούτε Μόσχα ούτε Ουάσιγκτον  θα ετοιμάσουν τα κόκκινα χαλιά τους για τον κ Σαμαρά…

Αποστάσεις από την Αθήνα αλλά και από την Άγκυρα

Το μεγάλο ενεργειακό παιχνίδι, βεβαίως, θα κριθεί στην Ανατολική Μεσόγειο, γύρω από τα κοιτάσματα του Ισραήλ και της Κύπρου και κυρίως, αν οι δυο αυτές χώρες θα αποφασίσουν από κοινού τη μεταφορά των υδρογονανθράκων τους με αγωγό μέσω Ελλάδας και όχι μέσω Τουρκίας.

Η φράση – κλισέ με την οποία θα ντυθεί όλη η διαπραγμάτευση είναι η «ασφάλεια» τόσο των ενεργειακών οδών, όσο και η ελαχιστοποίηση των ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή.

Η αμερικανική κυβέρνηση δείχνει να μην θέλει  από τώρα να ανοίξει όλα τα χαρτιά της και να ταχθεί υπέρ ή κατά της Ελλάδας ή της Τουρκίας. Για την ώρα τουλάχιστον και μέχρι να διευθετηθεί χωρίς εξωτερική παρέμβαση η τραγωδία της Συρίας, η Ουάσιγκτον κρατάει αποστάσεις από την απαίτηση της Τουρκίας να λυθεί το Κυπριακό «για ενεργειακούς λόγους», έτσι ώστε όλοι οι υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσόγειου να περάσουν από την ενοποιημένη Κύπρο στο τουρκικό έδαφος.

Συνομιλίες

Η Ουάσιγκτον κατανοεί και υποστηρίζει ότι οι συνομιλίες για το Κυπριακό μπορεί να περιμένουν λίγους μήνες  ως ότου  «σταθεροποιηθεί» η οικονομική κατάσταση στη Λευκωσία, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ αρχήν τίποτα το θετικό για τα εθνικά συμφέροντα.

Ομοίως η Ουάσιγκτον δεν θέλει να εμπλακεί στη νέα μορφή ελληνοτουρκικής διένεξης που είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Κρατά όμως σταθερά στο συρτάρι την  πραγματιστική όσο και κυνική της άποψη, ότι η λύση στο χρόνιο πρόβλημα είναι μια αόριστου περιεχομένου «συνεκμετάλλευση» της περιοχής μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας , ώστε οι δυο πλευρές να έχουν κάποια ποσοστά από την εκμετάλλευση και να είναι και ευχαριστημένες.

Για όλους αυτούς τους εμφανείς λόγους, τουλάχιστον, η Ουάσιγκτον δεν επιδιώκει συνάντηση κορυφής με την Αθήνα, γιατί ούτε το έδαφος ούτε το περιεχόμενο της ατζέντας είναι έτοιμα για συζήτηση.
Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι η Αθήνα  δεν έχει να κάνει  πολλή και βαριά  εργασία προετοιμασίας, με πολύ δύσκολες αποφάσεις.

Τις οποίες αυτή η κυβέρνηση τουλάχιστον δεν είναι διατεθειμένη να τις πάρει μόνη της, ούτε καν να τις ανοίξει  σε ένα εποικοδομητικό διάλογο με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ο οποίος εκ προοιμίου είναι σίγουρο ότι δεν θα υπάρξει  για προεκλογικούς λόγους.

Έτσι, η Αθήνα είναι εγκλωβισμένη στην ανάγκη μιας παλαιομοδίτικης  εθιμοτυπικής επίσκεψης στην Ουάσιγκτον , που δεν έρχεται.

 http://www.onalert.gr/ 

Α. Τσίπρας: Οι συνταξιούχοι αγωνίζονται για τρείς γενιές

Σε ένα κατάμεστο από συνταξιούχους  αμφιθέατρο, ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ παρουσίασε την πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις. Ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνθηκε στην κοινωνική ομάδα που έζησε περισσότερο από όλους τη βαρβαρότητα των μνημονίων και εξήγγειλε μια σειρά πρωτοβουλιών που θα αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν εκλεγεί, μεταξύ των οποίων και:

Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα, κοινωνική ρήτρα επί της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, εισφορά επί του συνόλου των συναλλαγών που πραγματοποιούνται μέσω των πάσης φύσεως -δημοσίων, ιδιωτικών ή συνεταιριστικών- πιστωτικών ιδρυμάτων, εισφορά στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, τμήμα των εσόδων του δημοσίου από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης κ.α.

Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, έχει ως εξής:

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Στέκομαι με σεβασμό απέναντι στη γενιά σας. Στα πρόσωπά σας βλέπω όλες τις μεγάλες στιγμές και όλους τους μεγάλους αγώνες των τελευταίων πενήντα χρόνων. Είστε οι γενιές που κράτησαν όρθια τη δημοκρατία και την αριστερά. Είναι τιμή για μένα και τις νεότερες γενιές που σας έχουμε δίπλα μας στους μεγάλους αγώνες των τελευταίων χρόνων.

Είστε η κοινωνική ομάδα που ένοιωσε περισσότερο από όλες τη βαρβαρότητα των μνημονίων και την υποταγή των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά στις ορέξεις των δανειστών – τοκογλύφων.

Όμως παρά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δεχτήκατε στο βιοτικό επίπεδο, παρά τις δραματικές μειώσεις στο εισόδημά σας, αποδείξατε πως είστε συνταξιούχοι μόνο γιατί τερματίσατε τον εργασιακό σας βίο.

Δεν αποστρατευτήκατε, ούτε συνταξιοδοτηθήκατε από τους μεγάλους αγώνες για την δημοκρατία και την δικαιοσύνη. Ξέρω πως δεν θα εγκαταλείψετε ποτέ την μάχη για μία δίκαιη κοινωνία, για μία Ελλάδα προοδευτική, για μία κυβέρνηση της αριστεράς.

Είστε η γενιά της προσφοράς για αυτό και στους μεγάλους αγώνες ενάντια στο μνημόνιο, αγωνιστήκατε πρώτα για τις νεότερες γενιές και μετά για τον εαυτό σας. Παλέψατε για τα παιδιά και τα εγγόνια σας και όχι μόνο για εσάς. Οι αγώνες αυτοί δε χάθηκαν. Χαμένοι είναι μόνο οι αγώνες που δεν γίνονται.

Βρισκόμαστε, όμως, σε μια δύσκολη στροφή. Η γενιά σας έχει ξαναζήσει δυσκολίες και ξέρει. Δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω. Με πείσμα και αλληλεγγύη, θα καταφέρουμε να ξανασηκώσουμε την ελπίδα και να κερδίσουμε τη μεγάλη Μάγχη για να ξανακερδίσουμε την πατρίδα μας. Να ξαναπατήσει ο λαός μας στα πόδια του, στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις. Να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα έξω από τα μνημόνια της καταστροφής. Να οικοδομήσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Θαρρώ πως είναι η ώρα να στήσουμε ένα δίκτυο, ένα πυλώνα αλληλεγγύης και δράσης στο χώρο των συνταξιούχων. Πρέπει εμείς να πρωτοστατήσουμε στην συγκρότηση μιας πανελλαδικής δομής, όπου θα στηρίζει με όλους τους τρόπους τον συνταξιούχο και θα κάνει αποδοτικότερη τη δουλειά μας και σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα. Γιατί είναι αδιανόητη η συμπεριφορά των κυβερνώντων απέναντι στους συνταξιούχους.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Μπροστά στην κοινωνική κατεδάφιση και την ανθρωπιστική κρίση, ήρθε η ώρα της μεγάλης κοινωνικής και ριζοσπαστικής αντεπίθεσης.

Έχουν αποτύχει σε όλες τις προβλέψεις τους. Η εσωτερική και εξωτερική τρόικα και ο μηχανισμός της προπαγάνδας τους προσπαθεί να μας πείσει ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα.

Μας λένε ανερυθρίαστα ότι βγαίνουμε από την κρίση την ώρα που όλη η Ευρώπη μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην κρίση. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι αλλάζει το κλίμα γιατί ξεκινάνε το πρόγραμμα της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου που ονομάζουν πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

Δεν λένε, όμως, ότι το ξεπούλημα, η αλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας κερδοφόρων οργανισμών, δε συνιστά επενδύσεις. Δεν πρόκειται να φέρει ανάπτυξη ούτε νέες θέσεις εργασίας. Προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα ευφορίας από την πτώση των σπρεντς. Μας κρύβουν, όμως, ότι πρόκειται περί ανούσιου παιχνιδιού εντυπώσεων, αφού η ελληνική οικονομία είναι εδώ και τρία χρόνια εκτός αγορών και δε προβλέπεται σύντομα να επιστρέψει. Παιχνίδια εντυπώσεων που στήνουν οι οίκοι αξιολόγησης, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι ταυτόχρονα και σύμβουλοι των αποκρατικοποιήσεων. Δηλαδή ταυτόχρονα αξιολογητές της ελληνικής οικονομίας και μεσίτες της λεηλασίας του ελληνικού δημόσιου πλούτου.

Παρουσιάζουν, επίσης, ως μεγάλη επιτυχία την επικείμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Μια ανακεφαλαιοποίηση που θα έπρεπε να είχε γίνει αμέσως μετά το PSI, αλλά ακόμα την περιμένουμε και όσο την περιμένουμε, τόσο θα αυξάνεται το αναγκαίο κεφάλαιο, αφού η ύφεση διαρκώς διευρύνει το μέγεθος των κόκκινων δανείων των τραπεζών.

Δεν μας λένε, όμως, ότι καμία ανακεφαλαιοποίηση δε θα εξυγιάνει το τραπεζικό σύστημα αν δε συνοδευτεί με ένα πρόγραμμα διαγραφής χρεών σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Δεν μας λένε δηλαδή ότι όσο θα διατηρούν τα κόκκινα δάνεια, δεν πρόκειται ούτε η αγορά να ανασάνει, αλλά ούτε και οι τράπεζες να εξυγιανθούν.

Παρουσιάζουν, τέλος, με λογιστικά τεχνάσματα οικονομικό πλεόνασμα την ώρα που εκτοξεύεται τον κοινωνικό έλλειμμα, την ώρα που εξαθλιώνεται η κοινωνία.

Πανηγύρισαν πάλι οι αναιδείς κυβερνώντες και τα κανάλια τους για τη διπλή δόση που έλαβε η χώρα. Γύρω στα 7 δις ευρώ. Κανένας κυβερνητικός εταίρος, όμως, κανένα κανάλι εξαπάτησης δεν λέει πως σήμερα από αυτά τα χρήματα, περίπου τα 6 δις πήγαν για την αποπληρωμή ομολόγου που έλεγε. Δεν μπήκαν καν στο ταμείο του κράτους τα χρήματα αυτά. Πήγαν κατευθείαν στην τσέπη των δανειστών μας.

Η χώρα μας τα τελευταία τρία χρόνια πήρε δάνεια 201 δις ευρώ από την τρόικα. Το 85% από αυτά τα χρήματα πήγε στους δανειστές και τις τράπεζες.Κατά τα άλλα, τρομοκρατούν και εκβιάζουν τον κόσμο ότι με τις δόσεις πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις. Όλες οι δόσεις- σε συντριπτικό ποσοστό- πάνε στην αποπληρωμή του χρέους. Δηλαδή, πάνε σε ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο. Πάνε σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Πάνε στα γεράκια των αγορών, στους οικονομικούς δολοφόνους.

Το ίδιο και για τα χρήματα από τις αποκρατικοποιήσεις. Αυτά τα λίγα χρήματα που θα πάρουν πάνε στον ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους. Δηλαδή, πάλι σε ένα βαρέλι δίχως πάτο και το χειρότερο, αφήνοντας τη χώρα χωρίς δημόσιο πλούτο, χωρίς κανένα εργαλείο για να ανακάμψει μελλοντικά.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά επενδύει στον κοινωνικό αυτοματισμό, στην κοινωνική κόπωση, στο δόγμα του σοκ και σε επικίνδυνα παιχνίδια με την ακροδεξιά. Κυβερνάνε με τις πλάτες της τρόικας, με τα χατίρια που της κάνουν, για να μην γίνει στον τόπο η μεγάλη κοινωνική ανατροπή.

Κυβερνούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με προληπτικές επιστρατεύσεις, με απαξίωση της Βουλής και καταπάτηση των μισών άρθρων του Συντάγματος.

Πιστεύουν ότι κοίμισαν την κοινωνία. Κοιμούνται, όμως, οι ίδιοι τον ύπνο του δικαίου. Τους υπενθυμίζουμε ότι το ίδιο πίστευαν και το 2011 και ξαφνικά είδαν μπροστά τους τις πλατείες. Το ίδιο πίστευαν όταν άδειασαν οι πλατείες και ξαφνικά είδαν μπροστά τους τα αποτελέσματα των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου. Το ίδιο πιστεύουν και τώρα, αλλά θα βρεθούν μπροστά σε μία μεγάλη κοινωνική αντεπίθεση, αφού η κοινωνία πια δεν πρόκειται να ανεχτεί νέα ψέματα, νέα μέτρα, νέα κοροϊδία.

Χρέος δικό μας είναι να μπούμε μπροστά στους νέους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Να σταματήσει η ταπείνωση και η εξαθλίωση του λαού μας.

Χρέος δικό μας είναι να απαντάμε στον κόσμο που ρωτά καλοπροαίρετα- και όχι στους κυβερνητικούς εταίρους και τους χορηγούς επικοινωνίας τους- τι θα κάνουμε.

Πρώτα απ' όλα για τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις. Η λεηλασία των ταμείων είναι διαχρονική. Μπορεί από το 2009 σε δέκα πράξεις να συντελέστηκε οικονομική γενοκτονία και διάλυση των ταμείων, το κακό όμως ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν. Και στόχο είχε την μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας από δημόσιο -αναδιανεμητικό σε ιδιωτικό- κεφαλαιοποιητικό.

Και αφού διέλυσαν το ασφαλιστικό σύστημα, σήμερα οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, όχι μόνο καμώνονται πως θέλουν να μας σώσουν, αλλά δηλώνουν και πως θα τα καταφέρουν.

Καιρός είναι να πούμε στο κόσμο την αλήθεια. Και να του τη πούμε εμείς, στόμα το στόμα, σπίτι το σπίτι, γιατί από τα ΜΜΕ μνημονιακά φερέφωνα, δεν θα την ακούσει την αλήθεια.

Με το δημόσιο πλούτο ξεπουλημένο, με 2 εκατ. άνεργους, με ύφεση και «συνταγματοποιημένη» λιτότητα, ούτε ασφαλιστικά ταμεία θα υπάρχουν, ούτε πρόνοια, ούτε υγεία και παιδεία.

Αλλά ουδόλως τους απασχολεί ο άνθρωπος, τους απασχολούν αριθμοί και ποσοστά. Τους απασχολεί αν θα μείνουν στην εξουσία λίγο παραπάνω.

Εδώ κατάφεραν μετά το χρηματιστήριο, μετά τα δομημένα ομόλογα, να βαυκαλίζονται ότι με το PSI έσωσαν την χώρα, την ώρα που και το χρέος της μεγάλωσαν, και λήστεψαν το 53% των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης. Σε μία νύχτα λήστεψαν 13 δις ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Εμείς καθημερινά καταθέτουμε τις προτάσεις μας, δεν είμαστε απλά το πολιτικό υποκείμενο που πρωτοστατεί μόνο στις κοινωνικές αντιστάσεις, είμαστε η εναλλακτική πρόταση.

Στη διαχρονική λεηλασία των ταμείων, στη μαύρη εργασία, στην εισφοροδιαφυγή απαντάμε:

- Θεσμοθέτηση νέων δημόσιων πόρων για την κοινωνική ασφάλιση, οι οποίοι δεν θα επιβαρύνουν τα χαμηλά και μικρομεσαία εισοδήματα.

-Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα: Ποσοστό επί της αξίας του αναλαμβανόμενου έργου με το οποίο θα επιβαρύνεται ο εργολήπτης σε κάθε περίπτωση συμβάσεων παραχώρησης δημοσίων έργων και συμβάσεων κρατικών προμηθειών.

-Κοινωνική ρήτρα επί της δημόσιας ακίνητης περιουσίας: Ποσοστό υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης των εκάστοτε αναπροσαρμογών της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων και εκτάσεων γης του δημοσίου.

- Εισφορά επί του συνόλου των συναλλαγών που πραγματοποιούνται μέσω των πάσης φύσεως -δημοσίων, ιδιωτικών ή συνεταιριστικών- πιστωτικών ιδρυμάτων. Η εισφορά αυτή θα επιβαρύνει αποκλειστικώς τα πιστωτικά ιδρύματα και θα περιορίζεται σ' ένα μικρό ποσοστό επί της αξίας των συναλλαγών.

-Εισφορά στις χρηματιστηριακές συναλλαγές. Η εισφορά αυτή θα πρέπει να επιβαρύνει αμφοτέρους τους συναλλασσόμενους. Έχει σκεφτεί κανείς αυτές τις ημέρες με το «χρηματιστηριακό ράλι» τι έσοδα θα είχαμε για τα ασφαλιστικά ταμεία;

-Ειδικός φόρος υπέρ του ασφαλιστικού αποθεματικού στις δαπάνες συμμετοχής σε τυχερά παιγνίδια, λαχεία, λόττο, προπό, καζίνο, στην ίδια επίσης λογική μετακίνησης από το εισόδημα στις δαπάνες. Ο φόρος αυτός θα επιβαρύνει, κατ' αρχήν, τον απλώς συμμετέχοντα στις δραστηριότητες αυτές.

-Πρόσθετος φόρος που θα επιβαρύνει με το ίδιο ποσοστό και τις επιχειρήσεις τυχερών παιχνιδιών. Οι επιχειρήσεις αυτές θα φορολογηθούν με βάση όχι τον τζίρο αλλά τα κέρδη τους ,με μεγαλύτερο, βέβαια, συντελεστή. Δείτε, όμως, τι επέλεξε η κυβέρνηση, ο ΟΠΑΠ χαρίστηκε στους φίλους και κολλητούς του κ. Σαμαρά, αντί να αποτελεί εργαλείο σωτηρίας για τα αποθεματικά των ταμείων.

-Έκτακτη φορολόγηση των διανεμόμενων κερδών των επιχειρήσεων περιλαμβανομένων και των Τραπεζών.

- Τμήμα των εσόδων του δημοσίου από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας.

-Αξιοποίηση της λίστας των μεγαλοοφειλετών του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ για την αύξηση των εσόδων του.

- Ακύρωση των πρόσφατων μειώσεων των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών.

-«Φρένο» στις μειώσεις των συντάξεων, κύριων και επικουρικών και σταδιακή αποκατάσταση τους με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας ξεκινώντας πρώτα απ' όλα από τους χαμηλοσυνταξιούχους.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αυτές είναι μερικές μόνο προτάσεις ενός εναλλακτικού δρόμου που αρνούνται να δουν όσοι έχουν σκοπό να εκχωρήσουν στην ιδιωτική σφαίρα ότι υπάρχει ή υπήρχε υπό δημόσιο έλεγχο.

Αυτές είναι μερικές μόνο προτάσεις που με σχέδιο αποκρύπτουν ή κατασυκοφαντούν οι χορηγοί επικοινωνίας της εξουσίας.

Ας γίνουμε όλοι και όλες κοινωνοί αυτών των προτάσεων, ας τις μεταφέρουμε σε όλο τον κόσμο, ειδικά στους απόμαχους, τους συνταξιούχους και τους μακροχρόνια άνεργους.

http://beta.avgi.gr

Κρητικός νευροχειρουργός στο βιβλίο Γκίνες για σπάνια επέμβαση

Άρωμα Κρήτης στο βιβλίο Γκίνες υπάρχει αρκετό, αλλά ο μοναδικός Ελληνας νευροχειρουργός που μπήκε στο βιβλίο για μια ιδιαίτερα δύσκολη επέμβαση που έκανε, είναι ο Γιώργος Αρχοντάκης.

Πρόκειται για μία επέμβαση που έκανε το 2002 σε ένα νεαρό τότε φοιτητή, λάτρη του ψαροντούφεκου που πριν από την κατάδυση είχε ένα ατύχημα το οποίο λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Μάλιστα, το παλικάρι όχι μόνο κατάφερε να ζήσει, αλλά χαίρει αυτή τη στιγμή άκρας υγείας, ενώ συνεχίζει να ασχολείται ακόμα με το ψαροντούφεκο, αφού είναι από τις μεγάλες του αγάπες.

Σύμφωνα με τη Νέα Τηλεόραση στο καμάκι είχε καρφωθεί στο λαιμό του και είχε βγει από την κρανιακή κάψα περνώντας μέσα από τον εγκέφαλο. Είχε πάει για ψαροντούφεκο στο Ακρωτήρι Χανίων και για άγνωστο λόγο του έφυγε το καμάκι λίγο πριν μπει στη θάλασσα. Εμεινε εκεί περίπου μισή μέρα, μέχρι που εντοπίστηκε από μια ομάδα δυτών που ειδοποίησε το ΕΚΑΒ, το οποίο και τον έφερε στο νοσοκομείο Χανίων. Για να βγάλουν οι γιατροί το καμάκι από τα σημεία που είχαν καρφωθεί στο κεφάλι του νεαρού ειδοποιήθηκαν μέχρι και άνδρες της Πυροσβεστικής, που έφτασαν στο νοσοκομείο προκειμένου να βοηθήσουν στο κόψιμο του σιδερένιου αντικειμένου που είχε τραυματίσει τόσο σοβαρά τον νεαρό άνδρα.

Η εγχείρηση αυτή έκανε γνωστό τον Γιώργο Αρχοντάκη σε όλο τον κόσμο. Ο νευροχειρουργός έδωσε συνεντεύξεις σε πολλά ξένα δίκτυα, όπως το CNN, όπου όλοι μίλησαν για εκείνον με διθυραμβικά σχόλια τόσο για την επαγγελματική του σταδιοδρομία όσο και για την προσωπικότητά του. Από τότε έχουν περάσει οκτώ χρόνια, ο νεαρός τότε φοιτητής είναι σήμερα πολύ καλά στην υγεία του και επισκέπτεται αρκετά συχνά τους γιατρούς του νοσοκομείου Χανίων για να τον εξετάσουν ώστε να είναι απόλυτα σίγουρος ότι δεν συντρέχει πλέον κανένας απολύτως κίνδυνος.

http://www.briefingnews.gr

Πως ξεφορτώθηκε ο Ρέστης την τράπεζά του!

Οι... καλές «δουλειές» γίνονται στα... «μουλωχτά». Έτσι η Τράπεζα της Ελλάδος ξαφνικά αποφάσισε Παρασκευή Βράδυ και ανακοίνωσε Σάββατο πρωί, το διαχωρισμό της First Businnes Bank του Ομίλου Ρέστη, σε καλή και κακή τράπεζα, και την απορρόφηση του υγιούς τμήματος από την Εθνική Τράπεζα.

Όλα αυτά, υποτίθεται για τη διασφάλιση των καταθέσεων και της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αμ δεν μας τα λέει καλά η Τράπεζα της Ελλάδος. Γιατί για μία ακόμη φορά, δώθηκε η δυνατότητα σε μεγαλομέτοχο , συγκεκριμένα στον Βίκτωρα Ρέστη, να ξεφορτωθεί την τράπεζά του, και να φορτώσει τις ζημιές και τα χρέη της στους Έλληνες πολίτες.

Είναι ενδεικτικό ότι στο κακό κομμάτι, που μένει στο Ελληνικό Δημόσιο, παραμένουν, μεταξύ άλλων, τα δάνεια σε οριστική καθυστέρηση, και οι φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις της τράπεζας. Ακόμη χειρότερα, η First Business Bank οδηγείται στην Εθνική πλήρως κεφαλοποιημένη, με χρήματα του Ελληνικού λαού, αφού το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα βάλει στην τράπεζα 524,3 εκατ. ευρώ, τα οποία στην ουσία είναι δημόσιο χρέος, δηλ. επιβαρύνει τους φορολογούμενους.

Και εδώ αρχίζουν τα κρίσιμα ερωτήματα:

Ο Βίκτωρ Ρέστης, με περιουσία που αποτιμάται σε 2,3 δις δολάρια, δεν μπόρεσε να βρεί 157 εκατ. ευρώ, για να καλύψει τα ίδια κεφάλαια της τράπεζάς του;

Επιβαρύνεται ή όχι το δημόσιο χρέος, δηλ. οι Έλληνες πολίτες, με τα 524,3 εκατ. ευρώ που βάζει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας;

Αλήθεια, τι έλεγαν, για τις δραστηριότητες της First Businnes Bank, τα έγγραφα της Τράπεζας της Ελλάδος 1395/12.6.2012, 1714/13.7.2012, και κυρίως το έγγραφο 2048/28.8.2012;Τι ήξεραν ο Διοικητής της ΤτΕ κ. Προβόπουλος, και ο Υπουργός Οικονομικών, κ. Στουρνάρας;

Kαι δεν είναι μόνο αυτά...

Τι έγινε, άραγε, με το χρέος , ύψους 242.000 ευρώ προς το ΙΚΑ, της μεγάλης διαφημιστικής εταιρίας ASHLEY & HOLMES, που βάρεσε "κανόνι"; Σε ποιον ανήκε η εταιρία; Ποια η σχέση του Μάκη Σεριάτου με τον Βίκτωρα Ρέστη στην ASHLEY & HOLMES, και ποια η σχέση της εταιρίας με την First Businnes Bank;

Και τέλος, ποια η σχέση του Βίκτωρα Ρέστη με την First Financial Bank AD του Μαυροβουνίου; Είναι και ο κ. Σεριάτος στους μεγαλομετόχους;

« Έργα και ημέρες» του Βίκτωρα Ρέστη!

Ας αρχίσουμε να δίνουμε απαντήσεις, στα κρίσιμα ερωτήματα που θέσαμε. Από το περασμένο καλοκαίρι τουλάχιστον ήξεραν οι αρμόδιες αρχές, ότι η τράπεζα του κ. Ρέστη αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Αυτό αποδεικνύεται από απόρρητα έγγραφα των υπηρεσιών της ΤτΕ, που καλούσαν τη διοίκηση της First Businnes Bank να λάβει άμεσα μέτρα κεφαλαιακής ενίσχυσής της.

Ειδικότερα, η Τράπεζα της Ελλάδος με τα υπ.αριθμ. 1395/12.6.2012 και 1714/13.7.2012 έγγραφά της είχε επισημάνει στην FBB την υποχρέωση «αναφορικά με το ύψος των ελαχίστων κεφαλαίων τα οποία θα πρέπει, ανά πάσα στιγμή, να καλύπτουν τις κεφαλαιακές απαιτήσεις ώστε, πέρα από την τήρηση του θεσμικού πλαισίου να είναι δυνατή η πρόσβαση της FBB στη χρηματοδότηση του ευρωσυστήματος».

Ακόμη πιο αποκαλυπτικό είναι το έγγραφο υπ.αριθμ. 2048 στις 28 Αυγούστου 2012, που απέστειλέ η ΤτΕ στον Βίκτωρα Ρέστη. Προσέξτε τι λέει: «Κύριε πρόεδρε... δεδομένου ότι, όπως γνωρίζετε, οι κεφαλαιακές απαιτήσεις της τράπεζας έχουν αυξηθεί, λόγω της πιστωτικής επέκτασης, κυρίως σε εταιρείες συμφερόντων των μετόχων και της επιδείνωσης της ποιότητας των υφισταμένων δανείων, σας γνωρίζουμε ότι μέχρι την ολοκλήρωση της κεφαλαιακής ενίσχυσης της Τράπεζάς σας και της πλήρους συμμόρφωσης με το θεσμικό πλαίσιο, θα πρέπει, στο πλαίσιο λήψης ισοδύναμων μέτρων, να μειώσετε τις κεφαλαιακές απαιτήσεις της Τράπεζάς σας και να μην χορηγήσετε κανένα νέο δάνειο».
Με άλλα λόγια, στελέχη και μέτοχοι της FBB πήραν δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για αγορές μετοχών και άλλες επιχειρήσεις τους.Ωστόσο, τα δάνεια αυτά δεν μπορούν πλέον να «εξυπηρετηθούν» και επομένως είναι ανάγκη να καλυφθούν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).Δηλαδή, ουσιαστικά να τα ξεπληρώσουν οι φορολογούμενοι πολίτες, όπως και έγινε τελικά, με τα 524,3 εκατ. Ευρω. Άρα, τόσο ο κ. Προβόπουλος, όσο και ο κ. Στουρνάρας, ήξεραν τι γινόταν, αλλά δεν έκαναν τίποτα. Αντιθέτως, επέλεξαν να φορτώσουν το «κουφάρι» της First Business Bank στους Έλληνες φορολογούμενους.

Πάμε παρακάτω. Ο Μάκης Σεριάτος, άλλοτε «ισχυρός άνδρας» της ASHLEY & HOLMES, συνελήφθη τον Απρίλιο για χρέη τηε εταιρίας προς το ΙΚΑ, ύψους 342.000 ευρω. Στο Πρωτοδικείο που ακολούθησε όμως αποκαλύφθηκε, μέσω επίσημου εγγράφου του του υπουργείου Εμπορίου της Κύπρου ο πραγματικός κάτοχο του 35% της Ashley, τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από την κυπριακή εταιρεία Diluvion Ltd η οποία μπήκε στο μετοχικό κεφάλαιο της διαφημιστικής το 2007.Ο οποίος δεν είναι άλλος από τον ...Βίκτωρα Ρέστη!

Η επιχειρηματική σχέση των δύο ανδρών όμως δεν σταματάει εκεί. Το 2007 ιδρύθηκε στο Μαυροβούνιο η First Financial Bank. Ξέρετε ποιοι είναι οι μεγαλομέτοχοι της Τράπεζας; Ο Βίκτωρ Ρέστης με ποσοστό 93,3% και ακολουθούν οι: Εμμανούηλ Παιρακταρίδης με 3,7%, Πέτρος Στάθης με 2,2% και... Γεράσιμος Σεριάτος με 0,16%!

Ποιος είναι όμως ο Βίκτωρ Ρέστης: Εφοπλιστής εισηγμένος στη Wall Street, τραπεζίτης με επιχειρήσεις στη βιομηχανία τροφίμων, στην ενέργεια και το real estate και με πρωτοφανή ρευστότητα, που φτάνει τα 2,3 δις δολάρια. Πρόκειται για εξέχον μέλος της Ελληνικής Ισραηλιτικής Κοινότητας. Η μητέρα του, η κυρία Μπέλλα Ρέστη, είναι δραστήριο μέλος και πρόεδρος του Ισραηλιτικού Συλλόγου Αθηνών, ο οποίος αριθμεί 265 μέλη και ταυτόχρονα είναι μέλος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ρόδου.Παράλληλα κατέχει τον τίτλο της μεγάλης ευεργέτιδας του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος, ενώ έχει ιδρύσει το «Ρέστειον Κέντρο Ηλικιωμένων» στην περιοχή της Βούλας, το οποίο φιλοξενεί γέροντες εβραϊκής καταγωγής. Επίσης, ο Βίκτωρ Ρέστης Ρέστης διατηρεί φιλικές σχέσεις με πολλά εξέχοντα στελέχη της ελληνικής επιχειρηματικότητας που προέρχονται από την ισραηλιτική κοινότητα: τον κ. Σάμι Φαϊς, την οικογένεια Μοντιάνο, την οικογένεια Μάτσα (της γνωστής δισκογραφικής εταιρείας), ενώ εξαγόρασε μειοψηφικό μερίδιο μετοχών στην εταιρεία του –επίσης ισραηλιτικής καταγωγής- επιχειρηματία κ. Σαμ Μπενρουμπή.
Έχει την "Enterprise Shipping & Traiding S.A.", ήτοι 98 πλοία ξηρού φορτίου και δεξαμενόπλοια, ενώ αποκτώντας το 33% της «Freeseas" την οποία μετονόμασε σε Seanergy Maritime Holdings Corp,μπήκε στη Wall Street. Eπίσης, με το 13% της κυπριακής «Sea Star" μπήκε στην ΑΝΕΚ και στην «Hellenic Seaways".

Τα τελευταία χρόνια, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα Ελληνικά ΜΜΕ. Η είσοδός του στον Τύπο δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες όταν εξαγόρασε το 33% της ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου.Η χημεία όμως των δύο ανδρών δεν έδεσε, με αποτέλεσμα να εξαναγκαστεί να επιστρέψει το ποσοστό αυτό στον μεγαλομέτοχο της ΙΜΑΚΟ. Έχει το 75% του MTV, ενώ το υπόλοιπο 25% ανήκει στην οικογένεια Βαρδινογιάννη, το 100% του SMART TV και το 5,6% του ΔΟΛ μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, αφού ο Σταύρος Ψυχάρης κατάφερε και τον... « πέταξε» εκτός οργανισμού, καθώς και το 5% του MEGA channel.

Τα προβλήματα πάντως για τον κ. Ρέστη δεν φαίνεται να σταματούν. Δημοσίευμα της Wall Street Journal αναφέρεται σε επιστολή που φέρεται να απέστειλε ο CEO της μη κυβερνητικής οργάνωσης UANI (United Against Nuclear Iran), πρέσβης Mark Wallace, στον Βίκτωρα Ρέστη στην οποία κάνει λόγο για επιχειρηματικές σχέσεις εταιρειών συμφερόντων του με τον Δημήτρη Καμπή και με το υπο διεθνές εμπάργκο επί των εξαγωγών πετρελαίου ιρανικό καθεστώς.
Σύμφωνα με τη Wall Street Journal η UANI παρουσίασε αποδείξεις για «σημαντική και δυνητικά επικερδή» σχέση μεταξύ της τράπεζας FBB, του επιχειρηματία Δημήτρη Καμπή και του υπουργείου Πετρελαίου του Ιράν. Ο κ. Ρέστης, αρνείται ότι οι ναυτιλιακές του επιχειρήσεις, Enterprises Shipping and Trading S.A. και η εισηγμένη στο Nasdaq, Seanergy Maritime Holdings Corp, είχαν οποιαδήποτε σχέση και συναλλαγή με τον τον κ. Δημήτρη Καμπή και την εταιρεία συμφερόντων του, Synergy General Trading. Όμως, μήπως όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά;

http://www.spirospero.gr/

Πήγαινε για Ομπάμα και βγήκε… Αλίγιεφ

Του Κώστα Βαξεβάνη
Η εμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά μπροστά από κινέζικα σφυροδρέπανα, αν αφορούσε άλλον έλληνα πολιτικό, θα εμφανιζόταν από την επικοινωνιακή ομάδα του Μαξίμου και την ομάδα «μονταζιέρα» ως ένα προσκύνημα αλά Χότζα. Είναι επίσης σίγουρο, πως την συνάντηση με τον Ιλχάμ Αλίγιεφ του Αζερμπαϊτζάν, θα την εμφάνιζαν ως «τριτοκοσμικές σχέσεις». Απουσία όμως της πολυπόθητης φωτογράφισης με τον Ομπάμα, ο Αντώνης Σαμαράς έπρεπε να «νικήσει» στο διεθνές στερέωμα ακόμη και με την συνδρομή του όποιου Κιμ Ιλ Σούνγκ.

Είναι προφανές πως δεν αναφέρομαι στις εθιμοτυπικές επισκέψεις του έλληνα πρωθυπουργού, αλλά στην αναχρονιστική ομάδα των ανόητων πολιτικά που επιμένει τον τελευταίο χρόνο να μεταφράζει τις επαφές πολιτικών αρχηγών όπως του Τσίπρα στην Αργεντική ή την Βενεζουέλα ως αποδοχή τριτοκοσμικών αντιλήψεων. Αν λοιπόν ο Τσίπρας είναι τριτοκοσμικός επειδή πήγε στη Βενεζουέλα, τότε ο Σαμαράς ετοιμάζεται να δώσει εντολή να μπει το μπρούτζινο άγαλμά του στην πλατεία Συντάγματος κατά τα πρότυπα της οικογένειας Αλίγιεφ. Οι δύο επισκέψεις του πρωθυπουργού προφανώς και ήταν αναγκαίες όσο και νομοτελειακές. Η Κίνα είναι ένας μεγάλος επενδυτής διεθνώς και η διέλευση του δια-Αδριατικού αγωγού μέσω της Ελλάδας προφανώς και απαιτεί επαφές στο Αζερμπαϊτζάν.

Στο παρελθόν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε εγκαινιάσει το επικοινωνιακό δόγμα που διαφήμιζε την καλή εικόνα στο εξωτερικό για να κρύψει την εσωτερική αναποτελεσματικότητα της πολιτικής. Η φράση «έξω πάμε καλά» έχει καταγραφεί στους χρησμούς Καραμανλή. Ο Σαμαράς λοιπόν, όχι ως κλασσικός καραμανλικός, αλλά ως πολιτικός σε εσωτερικό αδιέξοδο, διαφημίζει την καλή εικόνα που έχει προς τα έξω. Οι σύμβουλοί του τον παγίδευσαν στην προοπτική συνάντησης με τον Ομπάμα, πείθοντάς τον να μιλήσει στο Ισραηλιτικό Συμβούλιο το οποίο ως ισχυρό λόμπι κατ αυτούς, θα έπειθε τον Ομπάμα στη συνέχεια. Ο Ομπάμα όμως δεν δέχθηκε και έτσι ο έλληνας πρωθυπουργός την έβγαλε με τα πορτραίτα του Μεγάλου Τομονιέρη και του πατρός δικτάτορα Αλίγιεφ ως φόντο.

Αφού δεν κατάφερε λοιπόν να είναι προφήτης στον τόπο του με εξαπτέρυγα Βενιζέλο και Κουβέλη, ο Σαμαράς επιχειρεί να κάνει εισαγωγή εικόνας, που προάγει την εντύπωση για καλό κλίμα. Εκτός λοιπόν από το «έξω πάμε καλά» που προτάσσεται επικοινωνιακά απέναντι στο «όλοι ξέρουμε πόσο χάλια ζούμε», υπάρχει και η συμβολή των Γερμανικών Μέσων Ενημέρωσης. Σε μία ομοβροντία υπέρ του Σαμαρά, η κιτρινινολαική Bild και η De Weilt, έγραψαν για αισιόδοξο κλίμα και θαύμα Σαμαρά. Οι εκτιμήσεις των δύο εφημερίδων γνώριζαν πρωτόγνωρη αναπαραγωγή στην Ελλάδα. Μόνο που η εικόνα του Σαμαρά, φιλοτεχνείται στην Γερμανία και θα φιλοτεχνείται όσο πάμε προς τις γερμανικές εκλογές για την ίδια τη Μέρκελ.

Η Μέρκελ δέχεται το σφυροκόπημα του Σοσιαλοδημοκρατικού Κόμματος, γιατί έριξε σε αναποτελεσματική λιτότητα την Νότια Ευρώπη απειλώντας την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει λοιπόν πριν τις εκλογές να εμφανιστεί η νίκη της Μέρκελ μέσω μιας νίκης Σαμαρά. Πως η Μέρκελ δηλαδή δεν κατέστρεψε αυτά που της καταλογίζουν και ως απόδειξη είναι η ανάκαμψη της άτακτης Ελλάδας που αποτελούσε δύκολη περίπτωση.

Ο Αντώνης Σαμαράς λοιπόν, μπορεί ως τον Σεπτέμβρη να χαίρεται κάθε Κυριακή με τα γερμανικά δημοσιεύματα και να λυπάται τις καθημερινές αντιμετωπίζοντας την ελληνική πραγματικότητα. Ενδιάμεσα βεβαίως μπορεί να ξεφυλλίζει το άλμπουμ με τις αναμνηστικές φωτογραφίες από τα χρυσέ μπιντέ του Αλίγιεφ.

http://www.koutipandoras.gr/

Η συντριβή του καθηγητή που ανακουφίζει

Του Δημήτρη Σεβαστάκη

Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 ο νέος ξέφυγε από τον κομματικό καθοδηγητή και πήγε στον πορτιέρη . Από το κόμμα, στο μπαρ. Η ελληνική φιλολογία των περιοδικών και της αναδυόμενης greeklish σαβούρας θεώρησε αυτή την μετάβαση ύψιστη απελευθερωτική κίνηση. Νομιμοποιείται επιτέλους η καταπιεσμένη από την Αριστερά ιδιωτεία και απλώνεται στο γερο-ρέηβ ορθάδικο. Η ηλεκτροποπ, η άμπιεντ, η τρανς, ακόμα και η γκαραζοψυχεδέλεια αντικατέστησαν τον Χαλβατζή, τον Μπασκόζο ή τον Βούτση και τον Γεωργούλα. Αντί να διαβάζεις απέραντες εισηγήσεις σε προσυνεδριακούς διαλόγους, μπορούσες να ακούς Κλικ. Αυτό, εκτός από την παρατεταμένη κλιμακτήριο που έφερε σε ολόκληρη την κοινωνία, εκτός από τα μαύρα ακρυλικά μπλουζάκια που καταπίεσαν τις κοιλιές των Νεοελλήνων, συν-έφερε και μια μαζική συμφιλίωση με την απομόρφωση ή καλύτερα τη μη μόρφωση. Εγκατέστησε τη χαμηλή επίδοση, τη βαρεμάρα, την επίδειξη, τον σκηνοθετημένο, κούφιο νεοπλουτισμό και το μέην στρημ, ανέδειξε σε μεγάλο κοινωνικό αγαθό τον αραχτό φραπέ, αφού απενοχοποιούσε τον μικροαστό από τις αριστερές εξεγερσιακές εμμονές και τον οδηγούσε κατευθείαν στην πορτοκαλί νιρβάνα των εναλλακτικοτήτων και της «θετικής ενέργειας».

• Σιωπή. Αυτή είναι η μεγάλη επιταγή για «να βγει η χώρα από την κρίση,να μείνουμε στην Ευρώπη, να πιάσουν τόπο οι θυσίες. Σκάστε, δηλαδή

Χιλιάδες χαρτορίχτρες και μέντιουμ, συνοικιακοί αποκρυφιστές και στυλίστες, πρωτοποριακοί καλλιτέχνες και τεχνοκριτική της κόκκινης περμανάντ, άντε και συγγραφείς παραλίας, κατέκλυσαν τις τηλεοράσεις, τα περιοδικά και τον δημόσιο λόγο εξαλλάσσοντας και τον πολιτικό λόγο. Τι διαφορετικό απ' αυτό το καταραμένο υπόστρωμα βλέπουμε σήμερα; Τι διαφορετικό δρέπουμε; Ποια συλλογική ιεράρχηση εκδηλώνεται κάθε μέρα, κάθε στιγμή; Γιατί, όπως ξέρουμε, η χαμηλή ποιότητα, τα κουσούρια και οι ποταπότητες στη δυσκολία ή στην ισχύ φαίνονται. Μαζική κανιβαλική αποκαθήλωση κάθε μορφωτικού ιδανικού, αστόχαστοι και απαράδεκτοι κοινωνικοί αυτοματισμοί που πνίγουν τη δεύτερη σκέψη, που φωλιάζουν την ψύχραιμη ανακεφαλαίωση.

Οι καθηγητές της Δευτεροβάθμιας λούζονται στην ίδια φερτή ύλη που λάσπωσε αυτούς της τριτοβάθμιας την τελευταία πενταετία, τους ερευνητές και προηγουμένως τους δασκάλους της πρωτοβάθμιας. Τεμπέληδες, αμόρφωτοι, εκβιαστές, βολεμένοι ή έστω ανεκτοί, αλλά με «κακή συνδικαλιστική ηγεσία».

Το γρήγορο κοινωνικό μίσος που ενεργοποιείται, ιδίως όταν πρόκειται για μορφωμένους εργαζομένους, δείχνει μια κοινωνία ποτισμένη με την ακαλλιέργητη και αχαλίνωτη ελαφρότητα που περιέγραψα στη αρχή του κειμένου, δείχνει μια κοινωνική παραδοχή που ξεμπερδεύει με τις απαντήσεις αυτόματα, μόλις «ανάψει πράσινο». Πρόκειται για πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά που θεμελιώνονται στην αισθητική και τις ιεραρχήσεις της 20ετίας 1985-2005 και σε μια κοινωνία διδαγμένη από την κουλτούρα του αυτονόητου και του οχλοκρατικού φανατισμού.

Η πολιτική ηγεσία επέλεξε να εξοντώσει ένα κλάδο θεωρώντας ότι εξαφανίζοντας τη συνδικαλιστική του εκπροσώπηση θα εξαφανίσει την πολιτική ταυτότητα και τα κόστη του κοινωνικού σώματος που αυτή η «συνδικαλιστική εκπροσώπηση» ενσωματώνει. Αλλά πιο πολύ η ηγεσία μερίμνησε για την εμπέδωση μιας διδακτικής βιαιότητας, παραθεσμικής και ανελαστικής.

Σιωπή. Αυτή είναι η μεγάλη επιταγή για «να βγει η χώρα από την κρίση,να μείνουμε στην Ευρώπη, να πιάσουν τόπο οι θυσίες κλπ. Σκάστε, δηλαδή. Αυτό που κρατάει έναν δάσκαλο ώστε να μη μειώσει την απόδοσή του ανάλογα με την μείωση του μισθού του, αλλά να εμμείνει στο δημιουργικό πείσμα, είναι μια ηθική επιλογή που θα τον στηρίξει ψυχικά, που θα δικαιώσει τη δουλειά του, την αυτομόρφωσή του, τη μέριμνα προς τον αδύναμο μαθητή, την ειδική κατανόηση του κακοποιημένου παιδιού στο τελευταίο θρανίο κ.λπ. Από ποιον η λεγόμενη ηγεσία θα ζητήσει πνευματική και ηθική υποκατάσταση της οικογενειακής και οικονομικής αποσταθεροποίησης που συντελείται, αν όχι απ' τον αποκεντρωμένο διανοούμενο; Γιατί η γνώση είναι παραγωγική δύναμη, όχι μόνο στην εφαρμογή της, αλλά και στην ηθική της.

Με τις κλωτσιές και το ξύλο στους δασκάλους, πριμοδοτούνται τα χειρότερα χαρακτηριστικά, αυτά που καταπιέζουν τη μάθηση και τη συνοχή. Πρέπει να ομολογήσω ότι η υπόθεση των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, της απεργίας, της πολιτικής διαχείρισης, της συνδικαλιστικής απρονοησίας, καθώς και των δημοσκοπικών εκδηλώσεων της κοινωνίας, με έχει ανησυχήσει, αλλά πιο πολύ μ' έχει στεναχωρήσει. Μου ματαιώνει τις δικές μου ιεραρχήσεις, αυτό που αγάπησα και αγαπώ και κυνηγάω, να χαίρομαι στη σκέψη, να κερδίζω τον παραιτημένο φοιτητή, να βλέπω τη λέξη μέσα στη ζωγραφική, να κρατιέμαι απ' αυτά τα λίγα. Πολυτέλειες... Άλλωστε έχουμε πιο σοβαρά να σκεφτούμε. Τις Τάσεις...

* Ο Δημήτρης Α. Σεβαστάκης είναι ζωγράφος αν. καθηγητής ΕΜΠ dsevastakis@arch.ntua.gr

http://beta.avgi.gr

Η πιο παράδοξη μάχη του Πολέμου- Η Μάχη της Κρήτης, μέσα από φωτογραφίες του γερμανικού στρατού

Ξημερώματα της 20ης Μαΐου 1941 έπεσαν στο Μάλεμε οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές. Μια περιγραφή της έναρξης της πιο παράδοξης μάχης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από Γερμανό αξιωματικό και το χρονικό της Μάχης

Του Αλέκου Ανδρικάκη

Έχει χαρακτηριστεί ως  η πιο παράδοξη μάχη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ίσως από τις πλέον παράδοξες στη στρατιωτική ιστορία. Και είναι χαρακτηρισμός που δεν απέχει από την ιστορική πραγματικότητα. Πάντως σίγουρα αυτό που συνέβη προκάλεσε τον παγκόσμιο θαυμασμό για τον τρόπο που οι άοπλοι Κρήτες υπερασπίστηκαν το ουσιαστικά χωρίς άμυνα νησί τους, απέναντι στην 7η αερομεταφερόμενη μεραρχία των αλεξιπτωτιστών του Χίτλερ και του Γκαίριγκ, του αρχηγού της ναζιστικής αεροπορίας. 

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι απ’ τα αρχεία του γερμανικού στρατού:

1.Οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές έχουν πατήσει ήδη το κρητικό έδαφος, στην περιοχή του Μάλεμε. Πολλοί άλλοι συνεχίζουν να πέφτουν. 

2.Γερμανικό μεταγωγικό πέφτει φλεγόμενο, μετά που χτυπήθηκε από τα αντιαεροπορικά πυρά των Βρετανών, καθώς πετούσε πάνω από το Ηράκλειο

3.Ομάδα Γερμανών αλεξιπτωτιστών σ’ ένα από τα μεταγωγικά, λίγο  πριν την πτώση στο Μάλεμε

4.Σύλληψη Αυστραλών στρατιωτών από Γερμανούς στο Μάλεμε, τις πρώτες ώρες της επίθεσης

5.Γερμανός αλεξιπτωτιστής τραυματισμένος στο έδαφος, από την πτώση του.

6.Γερμανοί στρατιώτες κάνουν ανίχνευση της περιοχής, λίγο έξω από το Ηράκλειο.

7.Το αεροδρόμιο του Μάλεμε, σε εικόνα που καταγράφηκε από γερμανικό βομβαρδιστικό την πρώτη ημέρα της επίθεσης. Στη φωτογραφία, που πάρθηκε από μεγάλο ύψος, διακρίνονται σαν μικρά σημάδια δεκάδες αεροσκάφη που πετούν πάνω από την περιοχή.

Η Μάχη

Η Μάχη της Κρήτης, όπως πέρασε στην ιστορία, ξεκίνησε τα ξημερώματα της Τρίτης 20 Απριλίου 1941 και διήρκεσε σχεδόν 10 ημέρες.

Και διέψευσε το γερμανικό σχέδιο «Ερμής» που πρόβλεπε την κατάκτηση της Κρήτης μέσα σε μερικές ώρες. Οι Γερμανοί ήθελαν το νησί εξαιτίας της στρατηγικής του θέσης, προκειμένου να μπορούν στη συνέχεια να οργανώσουν επιθέσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Τα πράγματα όμως δεν ήλθαν όπως πίστευαν. Το σχέδιο της ταχείας κατάληψης της Μεγαλονήσου δεν πέτυχε. Μπορεί στο νησί να υπήρχαν μόνο 30.000 συμμαχικές δυνάμεις και οκτώ τάγματα ανεκπαίδευτων ακόμη για πόλεμο Ελλήνων νεοσυλλέκτων, που μεταφέρθηκαν από την Τρίπολη και το Ναύπλιο, όμως υπήρχαν άνθρωποι με καρδιά, που είχαν μάθει να μάχονται, να διεκδικούν και να υπερασπίζονται την ελευθερία τους. Οι Κρήτες, άλλωστε μόλις πριν από 43 χρόνια είχαν διώξει τον προηγούμενο δυνάστη.

Έτσι, η ψυχή των άοπλων κατοίκων τα ‘βαλε με την πιο παράδοξη μάχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στην Κρήτη έσβησε η περηφάνια του Χίτλερ, το επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών, κι εδώ άλλαξε η πορεία του πολέμου, καθώς η 10ήμερη μάχη καθυστέρησε τους Γερμανούς να εισβάλουν στη Σοβιετική Ένωση. Η Μάχη της Κρήτης έχει ξεφύγει πλέον από τα όρια της τοπικής ιστορίας και αποτελεί χρυσή σελίδα στην παγκόσμια ιστορία.

Ξεκίνησε τα ξημερώματα της Τρίτης 20 Μαΐου 1941 και ολοκληρώθηκε την Πέμπτη 29 Μαΐου με την κατάληψη του νησιού, που σήμανε βέβαια την έναρξη του περίφημου αντιστασιακού κινήματος από τη μια άκρη του νησιού έως την άλλη, αλλά παράλληλα τις μεγάλες θυσίες στον απελευθερωτικό αγώνα με τις εκατόμβες νεκρών.

Ο Τσώρτσιλ αναφέρει στα απομνημονεύματά του ότι ο Χίτλερ σπατάλησε άδικα τις δυνάμεις του στην Κρήτη, ενώ θα μπορούσε να κατακτήσει Κύπρο, Συρία, Ιράκ, ίσως και Περσία. Και μάλιστα κατέστρεψε το επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών.

Ο Χίτλερ ομολόγησε αμέσως μετά ότι «η Κρήτη απέδειξε πως οι μεγάλες ημέρες των αλεξιπτωτιστών τελείωσαν»!

Εκτός από τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε, παρουσιάζουμε επίσης ένα μικρό απόσπασμα από την περιγραφή ενός Γερμανού αλεξιπτωτιστή, από τους πρώτους που έπεσαν στην Κρήτη, των πρώτων στιγμών της πτώσης πάνω από το Μάλεμε. Επίσης ένα χρονικό των γεγονότων που οδήγησαν στη Μάχη της Κρήτης, αλλά του δεκαημέρου μέχρι το τέλος της.

Η περιγραφή ενός Γερμανού αλεξιπτωτιστή

Τις στιγμές της πτώσης των αλεξιπτωτιστών πάνω από το Μάλεμε περιέγραψε ένας από τους πρώτους Γερμανούς που έπεσαν στην περιοχή. Η αγωνία, ο φόβος, η τραγικότητα των στιγμών, είναι φανερή στην περιγραφή που έκανε στο ημερολόγιό του ο 28χρονος υποσμηναγός του Α΄ σώματος των αλεξιπτωτιστών Ernst Kleinlein. Η καταγραφή ξεκινά ενώ πετάει με ένα μεταγωγικό αεροπλάνο Junkers πάνω από την Κρήτη, έτοιμος ο ίδιος για την πτώση. Το κείμενο είχε σταλεί στο αμερικανικό περιοδικό “Life”, φυσικά ως προπαγανδιστικό υλικό, από το γερμανικό υπουργείο Προπαγάνδας και είχε δημοσιευτεί στις 14 Ιουλίου 1941, σχεδόν 1,5 μήνα μετά την κατάληψη της Κρήτης από τα γερμανικά στρατεύματα. 

Μαζί είχαν σταλεί φωτογραφίες από την επιχείρηση στην Κρήτη

  «Ο δείκτης πάνω στο μικρό ασημένιο μου ρολόι βρίσκεται κοντά στις 4 π. μ.»  έγραφε ο Γερμανός υπολοχαγός.  «Μας απομένουν ακόμα 15 λεπτά πτήσης.  Κοιτώ έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου.  Τα άλλα αεροπλάνα του σμήνους έχουν πλησιάσει.  Εκεί πέρα το πρόσωπο του Υπολοχαγού  W. με κοιτάζει επίμονα πίσω από το τζάμι ενός άλλου παράθυρου.  Βλέπω το σημάδι στο κούτελό του, κάτω από το ατσάλινο κράνος.  Είμαστε τόσο κοντά που νομίζω ότι θα μπορούσαμε να φωνάξουμε ο ένας τον άλλο.  Πίσω μας πετάει ο δεύτερος λόχος και πίσω ο τρίτος.  Μετράω να δω μήπως κάποιο αεροπλάνο έχει μείνει πίσω - δώδεκα, 15, 23, 30, 32 - κι όπως φτάνω τα 60, εγκαταλείπω.  Από το βαθυκύανο μπλε ανάμεσα στον ουρανό και στη θάλασσα τα αεροπλάνα σηκώνονται πίσω μας σαν ένας στρατός από ξελεπιασμένους δράκους.  Υπάρχουν εκατοντάδες αεροπλάνα.  Ο υποδεκανέας με χτυπά ελαφρά στον ώμο.  Δείχνει μέσα από το αντικρινό παράθυρο.  Να τη: η μικρή και στενή παραλία, τα ακρώρεια σε πρώτο πλάνο και πίσω  η δεύτερη αναβαθμίδα οι λευκές βραχώδεις κορυφές των βουνών της Κρήτης.  

  Χτες πέταξα με τον ταγματάρχη Von T. στο αεροπλάνο παρατήρησης πάνω από το μέρος όπου σκοπεύαμε να γίνει η σύγκρουση.  Ακόμα ακούω τη φωνή του: «όλα πρέπει να γίνουν σα να ήταν ελιγμοί – δεν υπάρχουν άλλα εχθρικά μαχητικά.  Τα τρία κύματα των Messerschmitts μας, επιβάλλουν τη σιγή στις εχθρικές αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες.  Έπειτα η τελευταία επίθεση με στούκας ακολουθεί.  Μετά πέφτεις – όπως στους ελιγμούς – κατάλαβες;».  

  Είχα καταλάβει.  Ο υποσμηναγός W. εκεί πέρα, με την ουλή στο μέτωπο που απέκτησε στο Ρότερνταμ, πετάει κάτω στα δυτικά του αεροδρομίου.  Παίρνουμε το λόφο προς τα ανατολικά.  

  Ο υποδεκανέας με χτυπά ξανά ελαφρά στον ώμο.  «Herr Oberleutnant».  Ναι, ξέρω.  Ξανά είναι αυτή η πιεστική αίσθηση στο στομάχι μου που μου ’ρχεται όταν το αεροπλάνο προσγειώνεται.       

  «Πόρτα ανοιχτή».  

  Ο σμηνίας στέκεται στην πόρτα.  Δίνει το σύνθημα να γλιστρήσουμε με ένα χτύπημα του αριστερού του χεριού στην πλάτη κάθε άνδρα που γρήγορα εμφανίζεται μπροστά από την πόρτα του αεροπλάνου.  Ο Schroeder, o Grammelsberg, o Hansen, o Berg, o Wenstaedt, τώρα ο υποδεκανέας, τώρα εγώ.   

 Έχω τεσσεράμισι δευτερόλεπτα από τη στιγμή που το αλεξίπτωτο θα ανοίξει μέχρι την προσγείωση.  Ο αέρας μας μεταφέρει απευθείας στο λόφο.  Τα βομβαρδιστικά αεροσκάφη μας ρίχνονται εναντίον των πυροβολαρχιών από ψηλά σα μαχαίρια που εκσφενδονίζονται.  Τώρα ανακαλύπτω το τσιριχτό σφύριγμα του αεροπλάνου που κινείται με συριστικό ήχο προς τα κάτω μόνο 50 μέτρα από εμάς – υπάρχει ένας ξερός κρότος των κανονιών του.  Έρχεται αμέσως και το επόμενο.  Σε απόσταση είναι τα κοίλα των εκρήξεων από βόμβες που πέφτουν με γδούπο.  Εκεί πέρα, το πρώτο μας πολυβόλο ξεκινάει.  Ο υπολοχαγός W. επιτίθεται ήδη.  Έπειτα κι εγώ ο ίδιος βρίσκομαι κάτω.   

  Ο υποδεκανέας στέκεται στον κρατήρα από τη βόμβα δίπλα στο πολυβόλο, δίπλα του ο Schroeder, δίπλα του ο λοχίας.  Τα βομβαρδιστικά έχουν αποσυρθεί και κάνουν κύκλους τριγύρω σα χελιδόνια στον αέρα.  Θα έρθουν τα αγγλικά μαχητικά;  

  Κανένα δεν έρχεται.  Από το λόφο μας μπορούμε να κοιτάξουμε κάτω στο πεδίο μάχης[Αεροδρόμιο του Μάλεμε – ED].  Στα δεξιά, το υπόστεγο των αεροσκαφών, φτιαγμένο από παλιό πηλό, ξύλινους στύλους και σανίδες.  Μερικές φορές, ένα μικρό όπλο κροταλίζει από το σκιώδες βάθος.  Τέσσερις χακί φιγούρες προχωρούν και πέφτουν μαζί.  Από δω μοιάζουν με μαριονέτες.  Δεν είδαμε τους πυροβολισμούς».

Το χρονικό μέχρι την κατάληψη της Κρήτης

Νοέμβριος 1940: Η άμυνα της Κρήτης αναλαμβάνεται από τους Βρετανούς. Η 5η Μεραρχία Κρητών μεταφέρεται στην Αθήνα.

15 Απριλίου: Μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις, αποφασίζεται η κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς. Στο δεύτερο 15ήμερο του Απριλίου σχεδιάζεται η μεταφορά Ελληνικών και Βρετανικών δυνάμεων από την ηπειρωτική Ελλάδα στην Κρήτη.

23 Απριλίου: Μετά την κατάληψη της Αθήνας η ελληνική κυβέρνηση, υπό τον Ρεθύμνιο Εμμανουήλ Τσουδερό, μαζί με τον μονάρχη Γεώργιο Β΄, μεταφέρεται στην Κρήτη, το μόνο ακόμη ελεύθερο τμήμα της Ελλάδας.

25 Απριλίου: Μεταφέρεται στην Κρήτη σημαντική δύναμη Νεοζηλανδών.

28 Απριλίου: Υπό την προεδρία του 'Έλληνα πρωθυπουργού Ε. Τσουδερού πραγματοποιείται στα Χανιά σύσκεψη της ελληνικής ηγεσίας και των Βρετανών αξιωματούχων. Ζητείται ενίσχυση για τη στρατιωτική προετοιμασία και την αποτελεσματικότερη άμυνα του νησιού.

29 Απριλίου: Ο διοικητής της νεοζηλανδικής μεραρχίας στρατηγός Μπέρναντ Φράιμπεργκ φτάνει στην Κρήτη και αναλαμβάνει τη διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων του νησιού.

14 Μαΐου: Στρατιωτικοί στόχοι της Κρήτης βομβαρδίζονται συστηματικά από τη γερμανική αεροπορία. Είναι ουσιαστικά ο προάγγελος της επίθεσης που θα ακολουθήσει.

18-19 Μαΐου: Στα αεροδρόμια της Αττικής και σε άλλα της νότιας Ελλάδας προσγειώνονται πολεμικά αεροπλάνα της γερμανικής αεροπορίας και προετοιμάζονται για την επίθεση.

20 Μαΐου: Στις 6.30 το πρωί αρχίζει η Γερμανική επίθεση. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε δέχεται έναν ανελέητο βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. Οι Γερμανοί στοχεύουν στην κατάληψή του ώστε να μεταφέρουν απ’ αυτό νέες δυνάμεις. 

Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.

Η επίθεση συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των αμυνομένων που περίμεναν τον εχθρό στα σημεία επιθέσεων αφού οι Άγγλοι γνώριζαν το σχέδιο της Γερμανικής επιθέσεως.

Η αντίσταση του λαού ήταν καθολική και άμεση.

Οι Έλληνες στρατιώτες και οι συμμαχικές δυνάμεις και όσοι από τους κατοίκους είχαν στην κατοχή τους οπλισμό αποδεκάτισαν τα πρώτα κύματα των επιτιθεμένων.

21 Μαΐου: Τα αεροδρόμια παραμένουν στα χέρια των συμμαχικών δυνάμεων. Οι αλεξιπτωτιστές αποδεκατίζονται, από την αντίσταση που συναντούν. Πολλά επίσης από τα γερμανικά αεροπλάνα ή καταρρίπτονται ή συντρίβονται χτυπημένα στο έδαφος.

Στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο αποτυγχάνουν καθ’ ολοκλήρου.

Οι προσπάθειες των Γερμανών να αποβιβάσουν στρατεύματα από τη θάλασσα δεν είχαν αποτέλεσμα. Ο Αγγλικός στόλος που έπλεε γύρω από το νησί , εξουδετερώνει τη γερμανική νηοπομπή που κατευθύνεται προς την Κρήτη. Βυθίζονται 15 επιταγμένα σκάφη με άγνωστο αριθμό θυμάτων.

Το απόγευμα της 21ης Μαΐου. Οι αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στο οποίο προσγειώνονται οπλιταγωγά με ένα σύνταγμα της 5ης ορεινής μεραρχίας.

22 Μαΐου: Η Γερμανική αεροπορία εξαπολύει κατά του Αγγλικού ναυτικού σφοδρή επίθεση και βυθίζει πολλά πλοία .

Γίνεται προσπάθεια ανακατάληψης του αεροδρομίου του Μάλεμε από ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις χωρίς αποτέλεσμα. Η 5η ορεινή μεραρχία αντεπιτίθεται και διεξάγονται μερικές από τις πιο αιματηρές μάχες όλης της επιχείρησης. Οι Έλληνες και οι σύμμαχοι πολεμούν υποχωρώντας , όμως υποκύπτουν στην τέλεια οργάνωση και τον εξοπλισμό του εχθρού, πράγματα που οι υπερασπιστές της Κρήτης δεν διέθεταν.

23 Μαΐου: Ο Τσόρτσιλ στέλνει μήνυμα στο στρατηγείο και τονίζει «Η μάχη της Κρήτης πρέπει να κερδηθεί».

24 Μαΐου: Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης συνεχίζονται. Στα Χανιά οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι αμυνόμενοι στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τη μάχη «μέχρι εσχάτων».

25 Μαΐου: Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κάνδανο

26 Μαΐου: Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς. Οι συμμαχικές δυνάμεις μάχονται για να προστατέψουν τα Χανιά. Ο στρατηγός Φράϊμπεργκ με δήλωσή του επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι συμμαχικές δυνάμεις.

27 Μαΐου: Ο αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουέιβελ στέλνει μήνυμα να αποχωρήσουν οι συμμαχικές δυνάμεις από την Κρήτη. Για τη μεταφορά και διάσωσή τους στέλνονται πλοία του βρετανικού στόλου.

Καταλαμβάνονται τα Χανιά και το λιμάνι της Σούδας.

28 Μαΐου: Αρχίζει η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων προς τα Σφακιά.

Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις ελληνικές δυνάμεις τη νύχτα εκκενώνουν την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται στα πλοία που για το σκοπό αυτό καταφθάνουν στο λιμάνι.

Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται στην Σητεία και καταλαμβάνουν το νομό Λασιθίου.

29 Μαΐου: Καταλαμβάνονται το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο κάτω από την πίεση των Γερμανικών δυνάμεων, που προχωρώντας προς ανατολάς ενώνονται με τους αλεξιπτωτιστές.

30 Μαΐου: Ο στρατηγός Φράϊμπεργκ αποχωρεί από την Κρήτη.

1η Ιουνίου: Ολοκληρώνεται η αποχώρηση των Βρετανικών δυνάμεων, που είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια της Κρήτης. Με πλοία του συμμαχικού στόλου μεταφέρονται αρχικά στην Αίγυπτο, μετά στην Νότια Αφρική για να καταλήξουν στο Λονδίνο.

Μαζί τους έφυγαν και ο βασιλιάς και η ελληνική κυβέρνηση.

Οι δυνάμεις που δεν κατορθώνουν να επιβιβαστούν και που ο αριθμός τους ανέρχεται σε 5.500 άτομα περίπου παραδίδονται, συλλαμβάνονται ή καταφεύγουν στα βουνά.

Η γερμανική κατοχή ξεκινά, μαζί και τα αντίποινα κατά των κατοίκων που αντιστάθηκαν. Η γερμανική σημαία κυματίζει παντού. Αρχίζει η αντίσταση του κρητικού λαού. Μέσα στον Ιούνιο οργανώνονται οι πρώτες αντιστασιακές ομάδες.

http://www.cretalive.gr/