Guardian: Η επισιτιστική κρίση χτυπά την Ελλάδα

Εκτενές αφιέρωμα στην Ελλάδα της κρίσης φιλοξενεί για ακόμη μια φορά η βρετανική εφημερίδα Guardian. Αυτή τη φορά στο επίκεντρο οι οικογένειες που τρέφονται από τα συσσίτια και ο κίνδυνος να πεινάσουν λόγω καλοκαιριού. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Helena Smith, έως και το 90% των οικογενειών στις φτωχογειτονιές της ελληνικής πρωτεύουσας βασίζονται σε τράπεζες τροφίμων και συσσίτια. Ωστόσο, το τέλος στο τούνελ της λιτότητας δεν φαίνεται πουθενά και οι εθελοντές αρχίζουν σταδιακά να χάνουν το κουράγιο τους. Επιμέλεια: Ευαγγελία Ασημακοπούλου

  Ο Αντώνης Αντάκης δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα έφτανε στο σημείο της πείνας, όπως επίσης δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι θα χρειαζόταν να πάει στη Λέσχη Αλληλεγγύης, που βρίσκεται στην οδό Βεϊκου. Ο φόβος της έλλειψης φαγητού είναι που τον οδήγησε εκεί.

«Πριν τρία χρόνια ήμουν αφεντικό, είχα δύο υπαλλήλους και η ιδέα να μου δίνει κάποιος φαγητό ήταν αδιανόητη. Τότε κέρδιζα 3.000 ευρώ το μήνα και το ψυγείο ήταν πάντα γεμάτο. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είχαν έρθει εδώ δεν θα μπορούσα να θρέψω τα παιδιά μου. Πριν τρία χρόνια, ήμουν αφεντικό» δηλώνει ο 39χρονος χήρος Αντώνης Αντάκης, στο Guardian, με το βλέμμα καρφωμένο κάτω.

Το έργο της διασφάλισης φαγητού για τις οικογένειες, όπως εκείνη του κ. Αντάκη, είναι πιο δύσκολη τώρα καθώς οι εθελοντές ετοιμάζονται να βγουν σε άδεια για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Το σκηνικό του φετινού καλοκαιριού συνθέτουν η ανεργία ρεκόρ, η πείνα και ο υποσιτισμός.

Η εκκλησία καλύπτει τις ανάγκες 55.000 ανθρώπων καθημερινά, ενώ δημοτικές αρχές διανέμουν ακόμη 7.000 γεύματα σε συσσίτια σε όλη την Αθήνα. «Σε άλλη περίπτωση δεν θα κλείναμε, όμως οι εθελόντριες που μαγειρεύουν για την εκκλησία χρειάζονται ξεκούραση. Σε όλα τα επίπεδα ο κόσμος τα βγάζει δύσκολα πέρα. Η ζήτηση για τρόφιμα έχει αυξηθεί τρομακτικά» δήλωσε ο πάτερ Τιμόθεος, εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής.

«Ανησυχώ πραγματικά ότι μια μέρα ίσως να μην μπορώ να ταΐσω τα παιδιά μου», παραπονέθηκε ο 39χρονος Αντώνης Αντάκης που τώρα εργάζεται ως οδηγός ταξί. «Από αφεντικό, τώρα είμαι τυχερός αν κερδίσω 500 ευρώ το μήνα. Βέβαια δεν μπορείς να ζήσεις με αυτά και να πληρώνεις λογαριασμούς, τα χρέη σου και όλους τους φόρους που σε φορτώνουν και να συνεχίζεις να επιβιώνεις».

Η Λέσχη Αλληλεγγύης, με το εξειδικευμένο προσωπικό της μοιάζει με άλλες ομάδες αλληλεγγύης που έχουν συσταθεί από πολίτες – θύματα της λιτότητας. Διευθύνεται αν και δεν υποστηρίζεται, από την τοπική οργάνωση του αντιπολιτευόμενου  κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ. Η δε οδός Βεϊκου στην οποία βρίσκεται η Λέσχη δεν είναι σε κάποια απομονωμένη, υποβαθμισμένη περιοχή αλλά στο κέντρο της Αθήνας.

«Συγκλονίστηκα μαθαίνοντας ότι οι άνθρωποι σε αυτή τη γειτονιά, σε αυτούς τους δρόμους, που περνάω κάθε μέρα υποφέρουν έτσι» δήλωσε η Παναγιώτα Μουρτίδου, εκ των ιδρυτών της Λέσχης. «Πάνω από όλα, μιλάμε για τη μεσαία τάξη, για ανθρώπους που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ντρέπονταν πάρα πολύ να παραδεχτούν ότι αντιμετώπιζαν τέτοια προβλήματα».

«Οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν περιπτώσεις παιδιών που πήγαιναν στο σχολείο με τίποτα παραπάνω από ρύζι ή μπαγιάτικα παξιμάδια για μήνες» προσθέτει η κ. Μουτίδου και τονίζει «τότε ήταν που αποφασίσαμε να συνεργαστούμε με τους συλλόγους γονέων και να εντοπίσουμε τις οικογένειες. Μέσα από τις συλλογές των τροφίμων στο σούπερ μάρκετ της περιοχής , τώρα τρέφουμε περίπου 130 άτομα δύο φορές το μήνα».

Ένα κύμα σιωπηλής απελπισίας αυξάνεται στην Ελλάδα. Η πολιτική της φτώχειας, η οποία προκύπτει από τις ανελέητες περικοπές, αυξήσεις φόρων και απώλειες θέσεων εργασίας, που απαιτούνται ως αντάλλαγμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κεφάλαια διάσωσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έχουν αφήσει συντρίμμια στο πέρασμα τους, αναφέρει η συντάκτρια του Guardian.

«Κάποτε ήταν ένας στους δέκα που πήγαινε σε συσσίτια. Σήμερα είναι περισσότεροι από εννιά στους δέκα. Είπαν ότι η κρίση θα είχε περάσει το 2012 και τώρα το 2013 λένε ότι θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ το 2014. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται όλο και χειρότερο. Οι Έλληνες έχουν πάρει τις αποταμιεύσεις τους, δεν υπάρχει πια τίποτα» δήλωσε ο άνεργος πολιτικός μηχανικός Χρήστος Προβέζης, που ξεκίνησε μια ομάδα αλληλεγγύης στη περιοχή του Νέου Κόσμου το περασμένο έτος.

Σε φετινή έκθεση της Unicef εκτιμάται ότι περίπου 60.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα, ενώ για 300.000 δεν καλύπτονται οι ημερήσιες διατροφικές ανάγκες.

«Στις φτωχότερες οικογένειες βλέπουμε μια αδυναμία να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα υγείας των παιδιών τους, όπως και τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές τους ανάγκες. Ο κοινωνικός αποκλεισμός αυξάνεται. Το βλέπουμε περισσότερο στη μεσαία τάξη όπου τα εισοδήματα έχουν πληγεί σοβαρά από όλες τις περικοπές» δήλωσε στο Guardian ο επικεφαλής του ελληνικού παραρτήματος της Unicef, Λάμπρος Κανελλόπουλος.

«Θα χειροτερεύσει και άλλο η κατάσταση», λέει η Ξένια Παπασταύρου, επικεφαλής της οργάνωσης «Μπορούμε». «Οι κοινωνικές υπηρεσίες στους δήμους δεν προλαβαίνουν να καταγράψουν τον τεράστιο αριθμό των ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Σε παραδοσιακές περιοχές της μεσαίας τάξης, όπως η περιοχή του Ζωγράφου, ο αριθμός εκείνων που χρειάζονται στήριξη ανέβηκε από 50 σε 500 από το 2011. Όπου πηγαίνουμε, ακούμε την ίδια ιστορία. Για αυτό χρειαζόμαστε όση περισσότερη βοήθεια μπορούμε να έχουμε» κατέληξε. 
http://tvxs.gr/

Οι Αμερικανοί ήταν μια κάποια λύση...

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πέρασε τον Ατλαντικό για την πρώτη του απευθείας επαφή (την Πέμπτη) με την αμερικανική διοίκηση και με τον δημοφιλή στην Ευρώπη Μπαράκ Ομπάμα. Μόνο η καταμέτρηση των συναντήσεων που είχε στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του με την Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ και η σύγκριση με τις ελληνοαμερικανικές επαφές κορυφής το ίδιο διάστημα αρκεί για να εξάγει κανείς συμπεράσματα. Της Αγγελικής Σπανού.

Η πρώτη ανάγνωση είναι ότι η ελληνική κυβένηση επέλεξε να παίξει με το Βερολίνο θεωρώντας ότι έτσι θα διευκολυνθεί η απρόσκοπτη χρηματοδότηση της υπερχρεωμένης μας χώρας. Κανείς δεν ξέρει τι είδους συζητήσεις έχουν γίνει κεκλεισμένων των θυρών μεταξύ Α. Μέρκελ και Α. Σαμαρά, αλλά δεν είναι ανεδαφική η εκτίμηση ότι έχει συζητηθεί η ηγεμονική γερμανική διείσδυση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, στον τομέα της ενέργειας, στην αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας. Η γερμανική πλευρά προφανώς ενδιαφέρεται για τους υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου για την εκμετάλλευση των οποίων η ελληνική συμμετοχή είναι αναγκαία και αυτό δίνει ένα διαπραγματευτικό πλεονέκτημα την Αθήνα σε μια συγκυρία στην οποία δεν έχει τίποτα άλλο να επιδείξει.
Σιωπή και αδιαφορία
Το ότι η Ελλάδα αποτελεί αυτή τη στιγμή γερμανική ζώνη επιρροής, λογικά, θα έπρεπε να είχε προκαλέσει ενός είδους αναστάτωση στην Ουάσιγκτον, με βάση τους κανόνες που ίσχυαν μέχρι το 2009. Ως τότε οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τις συμμαχίες και τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς της χώρας μας και είναι ενδεικτική η έντονη δυσφορία που είχαν εκφράσει για την προσέγγιση Καραμανλή-Πούτιν και η οποία φυσικά δεν έχει σχέση με γελοίες θεωρίες συνομωσίας για σχέδια δολοφονίας και άλλα παραμύθια. Στη συνέχεια όμως, σταδιακά και ανεπαίσθητα, το αμερικανικό ενδιαφέρον για την περιοχή μας άρχισε να μειώνεται για να συρρικνωθεί τελικά σε τόσο εντυπωσιακό βαθμό, ώστε να συντελούνται συγκλονιστικές εξελίξεις στην Κύπρο και η αμερικανική πλευρά να μην κάνει απολύτως κανένα σχόλιο.
Στην αμερικανική πρωτεύουσα γεννήθηκαν μεγάλες προσδοκίες όταν κέρδισε τις εκλογές ο Γιώργος Παπανδρέου, ένας δικός τους άνθρωπος ή θεωρούμενος ως δικός του άνθρωπος. Οι επαφές του με το Λευκό Οίκο ήταν πολύ πιο συχνές από όσες του σημερινού πρωθυπουργού και σε κάποιες κρίσιμες στιγμές ο Ομπάμα παρενέβη πιέζοντας τη γερμανική καγκελαρία να βάλει λίγο νερό στο κρασί που θα μας κέρναγε. Στην πορεία, όμως, η επένδυση κάηκε χωρίς μάλιστα να κάνει κάποια πραγματικά θεαματική κίνηση ο Παπανδρέου για να ενισχύσει τους δεσμούς με την αμερικανική πλευρά. Οπως όλα δείχνουν, από εκείνο το σημείο και μετά είναι σαν να πατήθηκε ένα κουμπί. Ο αμερικανικός παράγοντας, γύρω από την επίδραση του οποίου στις ελληνικές εξελίξεις έχει χτιστεί μια ολόκληρη μυθολογία, έπαψε να ασχολείται με την υπόθεσή μας. Ακόμη και για την πιθανότητα να πουληθεί η ΔΕΠΑ στην Gazprom περισσότερο έντονα αντέδρασαν στο παρασκήνιο οι Βρυξέλλες παρά η Ουάσιγκτον που και πάλι μπορεί να αντέδρασε για λόγους αρχής και από διπλωματικό αυτοματισμό.
Η αλήθεια είναι ότι η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα έχει πάψει να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κέντρα πολιτικών ζυμώσεων στην πόλη και οι πρωταγωνιστές της δημόσιας σφαίρας μπορεί να έχουν πολύ καιρό να συναντηθούν με τον Αμερικανό πρέσβη, ο οποίος μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης γνώριζε πρόσωπα και πράγματα πολύ καλύτερα από όσο ο Γερμανός συνάδελφός του.
Πλήξη και λήθη
Μια κοινωνία εθισμένη για δεκαετίες να αντιστέκεται στον αμερικανό “κατακτητή” αναζητά τώρα τον εχθρό στη γερμανική πρωτεύουσα. Αιτία είναι μόνο η κρίση; Ισχύει απλώς ότι ο δανειστής τα παίρνει όλα ή συντελέστηκαν και άλλες διεργασίες το αποτέλεσμα των οποίων σχηματοποιείται με αφορμή την κρίση;
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ της διπλωματίας γνωρίζουν ότι οι Αμερικανοί έχουν κουραστεί να ασχολούνται με τα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος: Κυπριακό, σκοπιανό, ελληνοτουρκικά. Συνέβη άλλωστε να υπάρξουν παρασκηνιακές συμφωνίες που μετά αθετήθηκαν και υποσχέσεις που διαψεύστηκαν. Υπήρξαν υπουργοί Εξωτερικών που έλεγαν ναι σε όλα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και επιστρέφοντας στην πατρίδα θυμόντουσαν ότι είχαν ξεχάσει να ενημερώσουν τον πρωθυπουργό που μετά τους άδειαζε.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, γεγονός είναι ότι τα προβλήματα δεν λύνονταν και η αμερικανική διπλωματία συνήγαγε τελικά το συμπέρασμα ότι το πολιτικό κόστος εδώ είναι το βασικό κριτήριο για να γίνουν υπερβάσεις στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Παράλληλα, η Ελλάδα έχανε λίγο λόγο το ηγετικό της κεφάλαιο στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης το οποίο οφειλόταν στην ιδιότητα του μέλους της ΕΕ, της Ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ αλλά και στην πολιτική Σημίτη για προώθηση των ευρωατλαντικών φιλοδοξιών των γειτονικών χωρών στα Βαλκάνια. Η χρόνια εκκρεμότητα με την ΠΓΔΜ και οι συνεχείς τριβές με την Τουρκία συνέθεσαν έναν διπλωματικά καταστροφικό συνδυασμό με την λιγότερο εμπνευσμένη εξωτερική πολιτική που ακολουθήθηκε.
It s the economy!
Μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης, η Αμερική άλλαξε προσανατολισμούς και προτεραιότητες, αλλά εξακολουθεί να ενδιαφέρεται έντονα για τη Μέση Ανατολή, στη σκακιέρα της οποίας καθοριστικός παίκτης είναι η Τουρκία, με δεδομένο άλλωστε ότι η ελληνική διπλωματία είχε εγκαταλείψει την πολιτική στενών σχέσεων με τον αραβικό κόσμο, επομένως δεν είχε ρόλο να διαδραματίσει.
Στην πορεία φάνηκε ότι έτσι κι αλλιώς η οικονομία θα δώσει τις απαντήσεις: Κάποια στιγμή θα γίνει τόσο επιτακτική η ανάγκη αναζήτησης κοιτασμάτων στο Αιγαίο που οι γείτονες θα αναγκαστούν να τα βρουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και εν πάση περιπτώσει ας αναλάβει η Γερμανία το βαρετό ρόλο του ασκούντος πίεση για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ ή του κυπριακού σε μια στιγμή στην οποία η Λευκωσία βρίσκεται περισσότερο απομονωμένη και αδύναμη από ποτέ.
Ο Α. Σαμαράς, μπροστά στο αδιέξοδο, θα αξιοποιήσει επικοινωνιακά το φωτογραφικό στιμιότυπο της συνάντησής του στον Λευκό Οίκο με τον Μπαράκ Ομπάμα και δεν αποκλείεται να ζητήσει οικονομική βοήθεια προσφέροντας ό,τι μπορεί -πρωτίστως προθυμία για συνεργασία στα ενεργειακά. Σε σχέση με τις αμερικανικές επενδύσεις, ισχύει ό,τι και σε σχέση με όλες τις επενδύσεις: Ποιος θα δεσμεύσει τα κεφάλαιά του σε μια χώρα που δεν έχει σταθερό φορολογικό σύστημα, πνίγεται στην πολυνομία και τη γραφειοκρατία, βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο πολιτικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης; 
Σε κάθε περίπτωση η ελληνική γεωπολιτική υπεραξία αποδεικνύεται κατασκευή εσωτερικής κατανάλωσης. Δεν συγκρούονται οι γίγαντες της παγκόσμιας πολιτικής για το ποιος θα πατήσει στο χωράφι μας, ούτε αναμετριώνται οι υπερδυνάμεις για τον έλεγχο της μικρής μας χώρας που ο θρύλος θέλει να τη ζηλεύουν και να την επιβουλεύονται οι ξένοι. Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, είναι θέμα λίγου χρόνου να σκεφτεί κανείς ότι οι Αμερικανοί ήταν μια κάποια λύση.
http://tvxs.gr/

Ποιες είναι οι επικίνδυνες περιοχές για τον ιό του δυτικού Νείλοιυ

Τις επικίνδυνες περιοχές για τη μετάδοση του ιού του Δυτικού Νείλου έδωσε στη δημοσιότητα το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Πρόκειται για 17 περιοχές σε Αττική, Θεσσαλονίκη και Ξάνθη. Ειδικότερα, στην Αττική περιλαμβάνονται οι περιοχές: Σπάτα, Παιανία, Μαρκόπουλο, Παλλήνη, Πικέρμι, Ηράκλειο, Μαρούσι, Χαλάνδρι, Βριλήσσια και Πεντέλη, στη Θεσσαλονίκη: Μενεμένη-Αμπελόκηποι, Εύσμος-Κορδελιό, Ωραιόκαστρο και 1ο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Θεσσαλονικέων.
Τέλος, στη Θράκη, ο Δήμος Ξάνθης, Τοπείρου και Αβδήρων.

Διαβάστε αναλυτικά την ανακοίνωση του ΚΕΕΛΠΝΟ

Η "ΜΗΤΕΡΑ" ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ: Oμιλείται και γράφεται επί 4.000 χρόνια!

"Η αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες). Η ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια". (Μπιλ Γκέιτς).

"Η ελληνική και η κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την ελληνική". (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.

Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια και ο δάσκαλος αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)

Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.

Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.

Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου) που έχει η κάθε γλώσσα.

Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.

Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων. Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.

Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.

Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο. Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.

Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».

Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».

Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.

Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.

Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».

Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική. Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.

Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.

Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;

Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»

Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).

Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.

Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ

Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.

Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.

Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.

Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.

Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»

Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.

Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.

Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία. Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.

Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).

Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

 thesecretrealtruth

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ταξίδι στην ομίχλη

Ο πρωθυπουργός αναχώρησε για τις ΗΠΑ, ενώ ο υπ. Οικονομικών συνεχίζει να στέλνει αντιφατικά μηνύματα σχετικά με την εξέλιξη του προγράμματος.

     

Ο πρωθυπουργός αναχώρησε για τις ΗΠΑ, ενώ ο υπ. Οικονομικών συνεχίζει να στέλνει αντιφατικά μηνύματα σχετικά με την εξέλιξη του προγράμματος

→Στην κορυφή του αμερικανικού ενδιαφέροντος είναι τα θέματα ενεργειακής πολιτικής και ασφάλειας των δικτύων, ωστόσο για την ελληνική πλευρά εξίσου σημαντικό είναι το κεφάλαιο της προσέλκυσης αμερικανικών επενδύσεων

Του Μπάμπη Αγρολάμπου

Αντιφατικά μηνύματα, ακόμα και την παραμονή της επίσκεψης του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά στις ΗΠΑ και της συνάντησης με τον πρόεδρο Μπ. Ομπάμα, συνέχισε να στέλνει η κυβέρνηση αναφορικά με το επόμενο στάδιο του οικονομικού προγράμματος. Μιλώντας στο Bloomberg, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας τόνισε μεταξύ άλλων ότι δεν περιμένει «νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους μελλοντικά», την ώρα που το ΔΝΤ σε όλους τους τόνους έχει κάνει σαφές ότι επιζητεί μια νέα αναδιάρθρωση και η επικεφαλής του Ταμείου, Κρ. Λαγκάρντ, ρίχνει το μπαλάκι στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι τελευταίες συνεντεύξεις του υπουργού Οικονομικών στο Reuters, όπου άνοιξε συζήτηση για τις αντοχές των βουλευτών της συμπολίτευσης, και στο Bloomberg τώρα για τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας, μπορεί να διαμορφώνουν την αίσθηση αυτοπεποίθησης που έχει ανάγκη η κυβέρνηση στο εσωτερικό, ωστόσο στα διεθνή fora οι αισιόδοξες προβλέψεις του οικονομικού επιτελείου δεν μπορούν να υπερκαλύψουν τις αρνητικές εκτιμήσεις του ΔΝΤ και της ίδιας της τρόικας.

Το… κενό

Το κρίσιμο ζήτημα, της κάλυψης του δημοσιονομικού κενού που διαπιστώνουν και το Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μετά τα μέσα του 2014, θα πρέπει να καλυφθεί, ωστόσο όλες οι πλευρές φαίνεται πως θα περιμένουν να διεξαχθούν οι γερμανικές εκλογές.

Εντούτοις, η ελληνική κυβέρνηση δεν έκρυβε την προσδοκία να αποσπάσει ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς μια θετική δήλωση από τον πρόεδρο Ομπάμα για την ελληνική οικονομία. Στην ατζέντα των δύο είναι η οικονομική συνεργασία και για τούτο είχε έλθει στην Αθήνα ο Τζάκ Λιου. Στην κορυφή του αμερικανικού ενδιαφέροντος είναι τα θέματα ενεργειακής πολιτικής και ασφάλειας των δικτύων, ωστόσο για την ελληνική πλευρά εξίσου σημαντικό είναι το κεφάλαιο της προσέλκυσης αμερικανικών επενδύσεων. Για την προετοιμασία δε του σχετικού φακέλου, όπως επισημαίνουν κυβερνητικοί παράγοντες, συνεργάστηκαν τα συναρμόδια υπουργεία (και το Οικονομικών) με τον σύμβουλο του πρωθυπουργού για τα θέματα οικονομικής διπλωματίας, Στ. Παπασταύρου.

Ο κ. Σαμαράς είχε χθες το πρωί νέα τηλεφωνική συνομιλία με τον πρόεδρο της Κύπρου Ν. Αναστασιάδη, με επίκεντρο τα θέματα ενεργειακής συνεργασίας, αλλά και τη νέα πρωτοβουλία που αναμένεται από τον ΟΗΕ για το Κυπριακό. Μετά την Ουάσινγκτον, ο πρωθυπουργός θα επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη όπου θα συναντηθεί με τον γραμματέα του Οργανισμού, Μπαν Κι Μουν.

Ο πρωθυπουργός αναχώρησε χθες το βράδυ για τις ΗΠΑ αφήνοντας στους στενούς συνεργάτες και τους υπουργούς σαφείς εντολές για τα μέτωπα που είναι ανοιχτά, με προτεραιότητα στο μέτρο της διαθεσιμότητας και στον νέο χάρτη υγείας. Σημάδια χαλάρωσης δεν θα επιτραπούν ούτε την άλλη εβδομάδα, όπως έχει ζητήσει ο κ. Σαμαράς, παραπέμποντας όσους θέλουν να ξεκουραστούν στον γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου, Τ. Μπαλτάκο.

Και αυτοί… συσκέπτονται

Στο ίδιο πνεύμα και ο Ευ. Βενιζέλος συγκαλεί σήμερα σύσκεψη με τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, εφ’ όλης της ύλης, ενώ αντιπροσωπεία του κόμματος έχει προγραμματίσει επίσκεψη στο υπουργείο Παιδείας προκειμένου να ενημερωθεί για τον σχεδιασμό ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς. Σε ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη ρύθμιση που ανακοίνωσε το υπουργείο Εργασίας, με την οποία οι επιχειρήσεις που χρωστούν ασφαλιστικές εισφορές για το 2013 μπορούν να τις εξοφλούν σε 12 δόσεις.

Παράλληλα, από συνεργάτες του αντιπροέδρου έγινε γνωστό ότι δεν υπήρξε καμία δυσφορία για το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος δεν συμμετέχει στην επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, σημειώνοντας ότι είχε συμφωνηθεί εξαρχής μεταξύ των δύο ο αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών να ηγηθεί της ελληνικής αποστολής στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο.

Σημειώνουν μάλιστα ότι την περασμένη Παρασκευή, σε μακρά σύσκεψη στο μέγαρο Μαξίμου, οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος προετοίμασαν την ατζέντα των επαφών, τόσο της Ουάσινγκτον όσο και της Νέας Υόρκης, για όλο το φάσμα των κρίσιμων θεμάτων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
http://www.efsyn.gr/

Σκληρή απάντηση ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ για τις επικρίσεις κατά Δραγασάκη

Οξύτατη επίθεση στο ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τον επικριτικό σχολιασμό της πρόσφατης συνέντευξης του Γ. Δραγασάκη, εξαπολύει ο ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι το συγκυβερνών κόμμα απαντά στο κορυφαίο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «όπως θα απαντούσε ένας νεοφιλελεύθερος τραπεζίτης ή ένας στυγνός ευρωγραφειοκράτης». 

Η αξιωματική αντιπολίτευση σε non paper που διένειμε σημειώνει ότι το τι είπε ή δεν είπε το ΠΑΣΟΚ καθώς και το τι έκανε ή δεν έκανε το γνωρίζει ο ελληνικός λαός, το αποτύπωσε με την ετυμηγορία του στις εκλογές και θα το δείξει ακόμη πιο έντονα στις ερχόμενες.

Διευκρινίζοντας τις θέσεις του κόμματος ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει:

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως εξηγεί και ο Δραγασάκης στη συνέντευξη του, εκτιμά ότι στις συνθήκες που βρισκόμαστε, με τη φτώχεια να καλπάζει και με πρωτοφανή ποσοστά ανεργίας, πρέπει να συζητήσουμε μέτρα που μπορούν να αμβλύνουν έστω την κατάσταση χρηματοπιστωτικής ασφυξίας. Και στην κατεύθυνση αυτή προτείνει συγκεκριμένα μέτρα ως παραδείγματα ώστε να αποτραπεί η έξοδος από το ευρώ σε περίπτωση που η ήδη υπαρκτή κρίση ρευστότητας πάρει ακόμη πιο ακραίες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις προς τις οποίες οδηγεί η πολιτική των μνημονίων.

Το ΠΑΣΟΚ τι συγκεκριμένα προτείνει ή αντιτάσσει σε αυτό τον προβληματισμό; Να περιμένουμε παθητικά κάποιο θαύμα; Ελπίζει ότι το μνημόνιο θα δώσει δουλειά στους ανέργους ή ότι πρέπει να αφήσουμε το κόσμο να πεθάνει από την πείνα όσο η ανθρωπιστική κρίση επιδεινώνεται;

2. Τι γνώμη έχει το ΠΑΣΟΚ για τις τράπεζες και τα κριτήρια χρηματοδότησης; Και τι προτείνει σχετικώς; Να αποφασίζουν οι τράπεζες με αποκλειστικό κριτήριο την κερδοφορία τους ή την άσκηση δημοσίου ελέγχου ώστε να λαμβάνονται υπόψη κριτήρια αναπτυξιακά και κοινωνικά; Γενικότερα, πρέπει η κοινωνία να έχει λόγο στην άσκηση της πιστωτικής πολιτικής όπως προτείνει ο Δραγασάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ ή όχι;

3. Αν για παράδειγμα οι τράπεζες προτιμούν να χρηματοδοτούν εισαγωγές αντί εγχώριας παραγωγής και επενδύσεων, αυτό αποτελεί ζήτημα δημοσίου συμφέροντος και ευθύνη της πολιτείας να το αντιμετωπίσει ή αποτελεί αποκλειστική ιδιωτική υπόθεση των τραπεζών όταν μάλιστα οι τελευταίες έχουν χρηματοδοτηθεί από τον ελληνικό λαό;

Γενικότερα για τις εισαγωγές, έχει κάποια ιδέα το ΠΑΣΟΚ πως θα μπορούσαν να αποθαρρυνθούν μέχρις ότου μπορέσει να διαμορφωθεί ένα βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο παραγωγικό πρότυπο; Αν έχει, γιατί δεν το εφάρμοσε τόσα χρόνια αλλά στήριξε την πρόσκαιρη μείωση των εισαγωγών στην εξαθλίωση του Ελληνικού λαού;

http://www.enet.gr/

Τσίπρας: Η Ευρώπη ή θα είναι δημοκρατική ή θα διαλυθεί

Στους κινδύνους που υπάρχουν για την ίδια την Ευρώπη από την διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και την άνοδο των νεοναζί και του φασισμού, το αδιέξοδο του προγράμματος που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, και τα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Russia 24.

Όπως επισήμανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «λόγω αυτών των κινδύνων, αλλά και της οικονομικής κρίσης οι εξελίξεις είναι πολύ κρίσιμες, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλη την Ευρώπη». «Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σήμερα σε ένα υπαρξιακό και ιστορικό αδιέξοδο, δεν έχει καμία σχέση η Ευρώπη των λαών που οραματίστηκαν πριν από πολλά χρόνια οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης με μια Ευρώπη που σήμερα γίνεται αυταρχική, γίνεται αντιδημοκρατική, γίνεται η Ευρώπη του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζιτών, με μια Ευρώπη που γίνεται -επιτρέψτε μου την έκφραση- γερμανική Ευρώπη.

Η Ευρώπη θα μπορέσει να ανοικοδομηθεί  και να προχωρήσει μπροστά σε ένα δύσκολο πολυπολικό διεθνές περιβάλλον μόνο αν βαθύνει τη δημοκρατία της και την αλληλεγγύη της. Υπήρχε ένας έλληνας διανοητής που πριν από πολλά χρόνια έκανε κριτική στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, στην Σοβιετική Ένωση, κι έλεγε ότι ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δε θα υπάρχει. Σήμερα μπορώ να παραφράσω αυτό το διανοητή και να πω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ή θα είναι δημοκρατική και βαθιά κοινωνική ή δεν θα υπάρξει, θα διαλυθεί.

Βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο: αν συνεχιστούν αυτές οι πολιτικές που διαλύουν την κοινωνική συνοχή, που δημιουργούν αντιθέσεις ανάμεσα στους λαούς, που δημιουργούν μια νέου τύπου ηγεμονία του πλεονασματικού Βορρά απέναντι στον ελλειμματικό Νότο, τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της θα οδηγηθεί στη διάλυση».

Αναφερόμενος στο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως στόχος είναι «να γίνει η ήρεμη δύναμη που θα διεκδικήσει τη μεγάλη ανατροπή προς όφελος όλων των λαών  της Ευρώπης» και επανέλαβε την πρόταση για την αναγκαία συμφωνία των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου όπου, μέσα από προοδευτικές κυβερνήσεις, θα σηματοδοτήσουν μια μεγάλη αλλαγή, μια μεγάλη ανατροπή για όλη την Ευρώπη».

«Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα τελευταία τρία χρόνια σε όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπου έχουν εφαρμοστεί βάρβαρα νεοφιλελεύθερα προγράμματα έχει αλλάξει πλήρως, έχει αναδιαταχθεί πλήρως το κοινωνικό σκηνικό, το πολιτικό σκηνικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια δύναμη του 4%, σήμερα βρίσκεται στο 30% και διεκδικεί να γίνει η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας, να αποκτήσει την πλειοψηφία. Ανάλογες αναδιατάξεις υπάρχουν στην Ισπανία, την Πορτογαλία, στην Ιταλία, που έχουν μια γενικευμένη πολιτική κρίση. Ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια η αριστερά στην Ευρώπη βρέθηκε κατακερματισμένη, έχοντας και την ενοχή της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού. Όμως, η κρίση αυτή σηματοδοτεί την κατάρρευση του υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη και θα αναδείξει νέες δυνάμεις.

Εμείς στην Ελλάδα φιλοδοξούμε να γίνουμε η ήρεμη δύναμη που θα διεκδικήσει τη μεγάλη ανατροπή προς όφελος όλων των λαών  της Ευρώπης. Και οι άλλες αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη μπορούν να έχουν μια ανάλογη πορεία και προοπτική. Στο βαθμό όμως που θα καταφέρουν να συνεργαστούν και να προτάξουν μια εναλλακτική λύση και για τις ίδιες τις χώρες στις οποίες αναφέρονται και για όλη την Ευρώπη. Γι' αυτό εμείς μιλάμε για την αναγκαία συμφωνία των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου όπου, μέσα από προοδευτικές κυβερνήσεις, θα σηματοδοτήσουν μια μεγάλη αλλαγή, μια μεγάλη ανατροπή για όλη την Ευρώπη», δήλωσε χαρακτηριστικά. 
Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα «φιλοευρωπαϊκό κόμμα». «Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για το μέλλον της ΕΕ, και αυξάνεται το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού. Αυτοί που σήμερα έχουν αντιευρωπαϊκή πολιτική είναι η κ. Μέρκελ και οι κυβερνήσεις εκείνες που ακολουθούν την πολιτική της αυστηρής λιτότητας. Δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης, από τη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης.

Τη δεκαετία του 1930 η Ευρώπη οδηγήθηκε σε μια σύγκρουση που οδήγησε την ανθρωπότητα σε έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ακριβώς επειδή ακολουθήθηκαν αυτές οι πολιτικές της σκληρής και βάναυσης λιτότητας που σήμερα ακολουθούνται στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία. Κινδυνεύει η Ευρώπη από τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, από την άνοδο των νεοναζί και του φασισμού,  που είναι κάτι που αμαυρώνει τη χώρα μου και την ιστορία του ελληνικού λαού, η οποία είναι μια ιστορία αγώνων απέναντι στον φασισμό, μια ιστορία και μια παράδοση κοινή με αυτή του ρώσικου λαού. Θέλω λοιπόν να σας πω ότι είναι πολύ κρίσιμες οι εξελίξεις.

Εμείς είμαστε ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα, γι αυτό δε ζητάμε την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη. Ζητάμε τη ριζική αλλαγή της ευρωζώνης κι οραματιζόμαστε μια Ευρώπη των λαών από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, εμείς θεωρούμε όλες τις παραδόσεις των ευρωπαϊκών λαών το κοινό μας σπίτι, που πρέπει να το προστατεύσουμε». 
«Η ευρωζώνη είναι ίσως η μοναδική οικονομική οντότητα παγκοσμίως που ενώ έχει ένα κοινό νόμισμα χωρίς να έχει μια κεντρική τράπεζα που να μπορεί να προστατεύσει τις περιοχές τις οντότητας αυτής από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις. Φανταστείτε ότι ένα κρατίδιο της ρωσικής ομοσπονδίας δέχεται κερδοσκοπικές επιθέσεις και η κεντρική τράπεζα δε μπορεί να το προστατεύσει, κι όχι μονάχα αυτό αλλά η ρωσική ομοσπονδία εν συνόλω απειλεί αυτό το κρατίδιο ότι αν δεν συμμορφωθεί σε παράλογα προγράμματα θα εκδιωχθεί από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Αυτό συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μας λένε ότι πρέπει να ακολουθήσουμε προγράμματα τα οποία είναι αδιέξοδα, το αναγνωρίζουν και αυτοί οι ίδιοι ότι είναι αδιέξοδα, κι ότι αν δεν τα ακολουθήσουμε θα μας διώξουν από το κοινό μας σπίτι. Η δημοσιονομική ένωση βεβαίως είναι μια προοπτική η οποία θα μπορέσει να δώσει μέλλον στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όμως αν βασίζεται στη λογική της ηγεμονίας του πλεονασματικού Βορρά έναντι του ελλειμματικού Νότου, θα οδηγήσει στα αντίθετα αποτελέσματα. Κι επαναλαμβάνω, το όραμά μας για το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι των λαών, δεν είναι η γερμανική Ευρώπη, είναι η  κοινή Ευρώπη, το κοινό σπίτι όλων των λαών».  
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε πως «όλα τα χρήματα που έχουμε πάρει από την αρχή της σύναψης αυτής της δανειακής συμφωνίας με τους ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ δεν πηγαίνουν για να στηρίξουν την πραγματική οικονομία, αλλά πηγαίνουν για να ξεπληρώσουν παλιότερα δάνεια». «Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έχει συνάψει ένα δάνειο το οποίο την επιβαρύνει ακόμα περισσότερο, που βαραίνει ακόμα περισσότερο το χρέος της, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να στηρίξει την πραγματική της οικονομία», τόνισε και πρόσθεσε πως «μετά από τρία χρόνια εφαρμογής μιας σκληρής λιτότητας, το χρέος έχει εκτοξευθεί αντί να μειωθεί και έχει φτάσει στο 160% του ΑΕΠ, έχουμε χάσει το 25% του ΑΕΠ, δηλαδή έχουμε υποστεί μια συρρίκνωση που δεν έχει ξαναδεί η χώρα παρά μονάχα σε περίοδο πολέμου,  και ταυτόχρονα έχει βαθύνει η κοινωνική ανθρωπιστική κρίση. Φανταστείτε μια χώρα όπου το 60% των νέων ανθρώπων είναι άνεργοι, όπου η μεγάλη πλειοψηφία βρίσκεται σε συνθήκες φτώχειας και αντιμετωπίζει προβλήματα υποσιτισμού. Αυτή η χωρά δεν μπορεί να αισθάνεται ότι έχει προοπτική, ότι έχει μέλλον».

«Γι αυτό λοιπόν εναντιωνόμαστε στη λιτότητα και διεκδικούμε μια νέα συμφωνία με τους εταίρους μας που θα είναι βιώσιμη τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τους ίδιους τους δανειστές μας. Διότι αυτό το χρέος δε μπορούμε, δεν υπάρχει περίπτωση να το πληρώσουμε στο βαθμό που διαρκώς αυξάνεται αντί να μειώνεται».

Καταλήγοντας ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε πως «η δημοκρατική εμβάθυνση της Ευρώπης είναι προαπαιτούμενο για την έξοδο από την κρίση» και κυρίως όπως είπε «πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα οικονομικά προγράμματα της λιτότητας έχουν δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα στον ασθενή από ότι η ίδια η ασθένεια».

«Σήμερα το δημόσιο χρέος έχει εκτιναχθεί στο 160% του ΑΕΠ. Και η λύση δεν είναι να ξεπουλήσουμε ότι έχει απομείνει σε αυτή τη χώρα, η λύση δεν είναι να ξεπουλήσουμε την Ακρόπολη, και σας το λέω ειλικρινά η Ακρόπολη δεν είναι για πούλημα, όσο  κι αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να την πουλήσουν ακόμα κι αυτήν. Η λύση δεν είναι να διαλύσουμε  την κοινωνία και τους ανθρώπους της. Η λύση είναι να θυμηθούμε πώς αντιμετωπίστηκαν παρόμοιες κρίσιμες περιστάσεις πριν από πολλά χρόνια στην ίδια την Ευρώπη. ¨Όταν για να στηθεί το οικονομικό θαύμα της μεταπολεμικής Γερμανίας, αποφασίστηκε σε μια Διεθνή Σύνοδο στο Λονδίνο η διαγραφή μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους της Γερμανίας, moratorium στην αποπληρωμή των τόκων και ρήτρα ανάπτυξης. Πιστεύουμε λοιπόν ότι μια τέτοια λύση είναι ενδεδειγμένη όχι μονάχα για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια. Μια διεθνής διάσκεψη για το δημόσιο χρέος».

«Η ευρωπαϊκή οικογένεια είναι αναγκαία για την Ελλάδα, αλλά και η Ελλάδα είναι αναγκαία για την ευρωπαϊκή οικογένεια (...) Δεν μπορώ να φανταστώ την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς την Ελλάδα. Και δεν μπορώ να φανταστώ την Ελλάδα ενταγμένη μέσα στην κοινή ευρωπαϊκή οικογένεια ως έναν παρία, ως μια χώρα αποικία χρέους στη Γερμανία και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά. Το όραμά μας λοιπόν δεν είναι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια αλλά η αναδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ριζική αλλαγή πολιτικής στην ευρωζώνη ώστε να καταστεί βιώσιμη, ώστε να έχει προοπτική και να αποτελέσει πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή, σε αυτόν τον ταραγμένο, πολυπολικό κόσμο  που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα, με τις αναφλέξεις στην ευρύτερη περιοχή, στην εύθραυστη περιοχή της Μεσογείου», δήλωσε.
http://tvxs.gr/

Σε εγρήγορση κρατά τον μηχανισμό του ο ΣΥΡΙΖΑ

Το επιτελείο του κόμματος βλέπει να αυξάνονται οι πιθανότητες για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μετά τις γερμανικές εκλογές

Του Νίκου Σβέρκου

Τις μηχανές στο «φουλ» βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ εν όψει του Σεπτέμβρη, καθώς οι επιτελείς του θεωρούν ότι η κυβερνητική πολιτική λιτότητας και περικοπών δεν θα καμφθεί, ενώ αυξάνονται οι πιθανότητες για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μετά τις γερμανικές εκλογές. Χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποία αντιμετωπίζουν τις δηλώσεις και τις ενέργειες της κυβέρνησης τα στελέχη της αξιωματική αντιπολίτευσης ήταν η ανακοίνωση με την οποία σχολιάστηκαν οι δηλώσεις του Γιάννη Στουρνάρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταλόγισε στον υπουργό Οικονομικών πλήρη ταύτιση με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τη σκληρή πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η ισχυρή οικονομία στην Ευρώπη. «Ο κ. Στουρνάρας θαυμάζει τον κ. Σόιμπλε και εναρμονίζεται πλήρως μαζί του στην καταστροφική μνημονιακή πολιτική της ακραίας λιτότητας», επισήμανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σημείωσε ότι «την ίδια στιγμή, εκβιάζει εκ νέου την κοινωνία με ανθρωποθυσίες στον βωμό των δόσεων και βάζει και ο ίδιος την υπογραφή του, μαζί με αυτήν του πρωθυπουργού, στην επιστολή προς τους δανειστές, δεσμευόμενοι από κοινού για νέα μέτρα τον Σεπτέμβρη».

Ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου θεωρείται κομβικός για την αξιωματική αντιπολίτευση, με τον κοινοβουλευτικό της εκπρόσωπο, Δημήτρη Παπαδημούλη, να εκτιμά στον ΒΗΜΑ FM ότι «είναι εξαιρετικά πιθανό να υπάρξουν εθνικές εκλογές το φθινόπωρο, μετά τις γερμανικές». Εξ ου και ο ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να τρέξει έτσι ώστε να είναι πανέτοιμος και πλήρης μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο».

Σε αυτό το πλαίσιο, η ηγεσία του ενιαίου πλέον κόμματος της Αριστεράς έχει ήδη στείλει «σήμα» για εγρήγορση στις τοπικές οργανώσεις του, επιχειρώντας ο Αύγουστος να μην μετατραπεί σε «νεκρή» πολιτική περίοδο. Στα τέλη του μήνα θα συνεδριάσει, άλλωστε, και η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να καθοριστεί η τακτική που θα ακολουθήσει το κόμμα και τα στελέχη του στον «πυκνό πολιτικό χρόνο» που θα ακολουθήσει.

Η ηγεσία έχει ζητήσει από τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσουν άμεσα προγραμματισμό δράσης, που θα εκτείνεται μέχρι τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης στις αρχές Σεπτεμβρίου. Ο σχεδιασμός θα περιλαμβάνει τη διενέργεια ανοικτών λαϊκών συνελεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, περιοδείες σε εργασιακούς χώρους αλλά και προφεστιβαλικές εκδηλώσεις των Νέων του ΣΥΡΙΖΑ, με όσο το δυνατόν περισσότερα κεντρικά στελέχη και βουλευτές του κόμματος, ενώ οι θεματικές θα αφορούν τις πολιτικές αποφάσεις και κατευθύνσεις, στις οποίες κατέληξε το πρόσφατο ιδρυτικό συνέδριό του.

Κεντρικό ρόλο θα παίξει, άλλωστε, και η επιτυχής διοργάνωση της διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη την ημέρα έναρξης της ΔΕΘ, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας, στην καθιερωμένη παρουσία του στην πόλη, θα θελήσει να εμφανιστεί ως επικεφαλής κόμματος που είναι έτοιμο και ικανό να κυβερνήσει.

n.sverkos@efsyn.gr
http://www.efsyn.gr/

Γράμμα προς τους κυβερνώντες

Γράφει η Βάσω Βουργία, εκπαιδευτικός

ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ! Είμαι μια γυναίκα 50 χρόνων, εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τρίτεκνη. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια είχα το σπιτάκι μου, τη δουλίτσα μου, τα παιδάκια μου και πήγαινα διακοπές δυο εβδομάδες το χρόνο. Τα είχα όλα έτσι μικρά και λίγα όπως σας τα περιγράφω.
Πλήρωνα τους φόρους μου και τις καθημερινές μου υποχρεώσεις. Ήμουν ευτυχισμένη. Δεν χρειαζόμουν περισσότερα. Έστειλα τα παιδιά μου στα φροντιστήρια για να αποκτήσουν ξενόγλωσσα πτυχία και να μπουν στα πανεπιστήμια. Το όνειρό μου ήταν να τα δω κι αυτά να έχουν το σπιτάκι τους, τη δουλίτσα τους, τα παιδάκια τους. Αυτή θα ήταν η αμοιβή μου για τον αγώνα που έκανα τόσα χρόνια.
Τώρα περιμένω την απόλυσή μου. Το όνειρό μου ξέφτισε. Η ζωή μου άλλαξε. Ψάχνω να βρω τι έκανα λάθος στις επιλογές μου. Δεν βρίσκω υπερβολές. Ήταν όλα με μέτρο και σύνεση. Η ευθύνη είναι δική μου ή δική σας;
Ο Σόλων είχε δώσει τον ορισμό του ευτυχισμένου ανθρώπου όταν ρωτήθηκε από τον Κροίσο. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που θάβει τους γονείς του με τιμές, που ζει σε μια πατρίδα που ευτυχεί και μέσα σ΄αυτήν κάνει παιδιά που κάνουν άλλα παιδιά και ζουν όλα. Που έχει ένδοξο θάνατο και μια καλή υστεροφημία. Εσείς φροντίσατε οι πολίτες αυτής της χώρας να μη ζουν σε μια πατρίδα που ευτυχεί, να μη μπορούν να φροντίσουν τους γονείς τους όπως τους αρμόζει, να μεταναστεύουν τα παιδιά τους για να βρουν δουλειά.
Οι πολίτες πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους, χάνουν τις δουλειές τους, τις περιουσίες τους , την αξιοπρέπειά τους. Η χώρα έχει μια αφόρητη δυσοσμία από τη δυστυχία και τη μιζέρια. Η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα , ο φόβος μαγαρίζουν τον αέρα. Όλα τούτα είναι δικά σας έργα.
Φροντίσατε να δυστυχήσει ένας ολόκληρος λαός. Αν όλα αυτά τα βλέπετε και είστε ευχαριστημένος σας λυπούμαι. Στην Ιστορία θα γραφτείτε στις μελανότερες σελίδες. Έχετε σκεφτεί τι θα κληροδοτήσετε στα παιδιά σας; Τα έργα σας θα τα ακολουθούν μια ολόκληρη ζωή. Θα τα στιγματίσουν!
Κι αυτό θα είναι η αμοιβή σας για τα πεπραγμένα σας. Η υστεροφημία σας χτίζεται με το αίμα ενός λαού!
Μια μελλοντική απολυμένη εκπαιδευτικός.
http://www.koutipandoras.gr/