O φτερωτός Πήγασος: παίρνει δάνεια, χωρίς να πληρώνει τα παλιά

Την ώρα που ο καθαρός δανεισμός του ομίλου Πήγασος Εκδοτική εκτοξέυεται στα 178 εκατ. ευρώ και τα έσοδά του σημειώνουν νέα πτώση 17%, ο ορκωτός ελεγκτής επισημαίνει το ενδεχόμενο ο όμιλος να μην μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες του, καθώς τα μέτρα που λαμβάνει παραμένουν ανεπαρκή.

Στα 178 εκατ. ευρώ εκτοξεύτηκε ο καθαρός δανεισμός του ομίλου Πήγασος Εκδοτική (οικογένεια Γεωργίου Μπόμπολα) στο τέλος Σεπτεμβρίου 2013 από 160 εκατ. ευρώ στις αρχές του ίδιου έτους. Δηλαδή, αυξήθηκε σε εννέα μήνες 18 εκατ. ευρώ όταν την ίδια περίοδο τα έσοδα της εταιρείας υποχώρησαν στα 57 εκατ. ευρώ (υπέστησαν νέα πτώση 17% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα). Ομως ο όμιλος συνεχίζει να «καίει» το χρήμα που του δίνουν αφηδώς οι τράπεζες, εμφανίζοντας ζημιές 21,3 εκατ. ευρώ ή περίπου το 1/3 του τζίρου του.

Το ενδεχόμενο ο όμιλος να μην μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του σε κεφάλαιο κίνησης σημειώνει και ο ορκωτός ελεγκτής που ελέγχει τις οικονομικές καταστάσεις της περιόδο Ιαν-Σεπτ. 2013.

Ο ορκωτός αναφέρει κάτι πιο σημαντικό: ότι και τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι ανεπαρκή. Και καταλήγει εκφράζοντας σημαντική αμφιβολία για την ικανότητα της εταιρείας και του ομίλου να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους.

Αρνητικά Ίδια Κεφάλαια €51 εκατ. σε πείσμα της νομοθεσίας

Ενα ακόμα αρνητικό στοιχείο είναι ότι ο όμιλος έχει αρνητικά ίδια κεφάλαια ύψους 51 εκατ. ευρώ. Το φαινόμενο αυτό δεν αφορά την εταιρεία, αλλά άλλες επί μέρους εταιρείες του ομίλου. Και δεν είναι πρόσφατο. Συνεχίζεται επί μακρόν κόντρα στην πρόβλεψη του νομοθέτη, ο οποίος προστατεύει την αγορά από εταιρείες με αρνητικά ίδια κεφάλαια συστήνοντας στις διοικήσεις τους να βρούν τρόπους να ενισχύσουν τα ίδια τους κεφάλαια. Αλλά εδώ είναι Ελλάδα και οι εταιρείες αποφεύγουν να βρουν τα αναγκαία κεφάλαια που τους υποχρεώνει ο νόμος, χρησιμοποιώντας το τέχνασμα της σύγκλησης αλλεπάλληλων γενικών συνελεύσεων, οι οποίες συμπτωματικώς αναβάλλουν τη λήψη της απόφασης ενώ όταν λάβουν απόφαση καθυστερούν να την ολοκληρώσουν.

Στις οικονομικές καταστάσεις η Πήγασος ενημερώνει ότι έχουν παρθεί αποφάσεις γενικών συνελεύσεων για αυξήσεις κεφαλαίου α) της Εκδόσεις Εθνος Α.Ε. στις 27.2.2013 και 25.7.2013, β) της Pegasus Magazines Publications A.E.E. στις 7.1.2013, την 1.4.2013 και 2.9.2013 και γ) έχει ολοκληρωθεί η αύξηση κεφαλαίου της Εκδοτική Βορείου Ελλάδος Α.Ε.

Αν είχαν ολοκληρωθεί οι αυξήσεις κεφαλαίου που όφειλαν να κάνουν οι επί μέρους εταιρείες του ομίλου, τότε τα ίδια κεφάλαια δεν θα ήταν αρνητικά στο τέλος Σεπτεμβρίου 2013.

Θα μας δώσουν κι άλλα δάνεια οι τράπεζες...

Η διοίκηση βέβαια ισχυρίζεται – όπως αναφέρεται στις οικονομικές καταστάσεις – ότι η ανεπάρκεια είναι πρόσκαιρη ενόψει ανάκαμψης της οικονομίας. Περιμένει δηλαδή να ανακάμψει η οικονομία για να βρει λεφτά.

Αν δεν ανακάμψει έχει τις εξής δυνατότητες όπως ισχυρίζεται:

Α) αναδιάρθρωση του υφιστάμενου δανεισμού της εταιρείας και πρόσθετης χρηματοδότησης από τις τράπεζες. Δηλώνει μάλιστα ότι είναι σε διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες.

Β) συνέχιση της προσπάθειας του λειτουργικού κόστους: μέσω μείωσης προσφορών των εντύπων, μείωση διαφημιστικής προβολής και μείωση μισθοδοσίας.

Γ) αναθεώρηση πιστοδοτικής και πιστοληπτικής πολιτικής με βελτίωση των όρων συνεργασίας με προμηθευτές και πελάτες ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λειτουργία της εταιρείας και του ομίλου γενικότερα.

... αλλά η εταιρεία δεν επέστρεψε δάνεια 36 εκατ. δάνεια που έληξαν

Εληξε δάνειο 20.000.000€ το οποίο δεν αποπληρώθηκε στην Εθνική Τράπεζα και ανανεώθηκε μέχρι 31.12.2013.

Στις 19 Νοεμβρίου 2013 έληξε ομολογιακό δάνειο 10.000.000 € το οποίο δεν αποπληρώθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς και ανανεώθηκε μέχρι τις 31.1.2014, δηλαδή για λίγες ημέρες!

Στις 29 Νοεμβρίου 2013 έληξε ομολογιακό δάνειο 6.487.810€ το οποίο δεν αποπληρώθηκε στην Alpha Bank και ανανεώθηκε μέχρι 31.1.2014, δηλαδή για δύο μόνο μήνες!

Σημείωση: Αν υπάρχει κάποιος άλλος επιχειρηματικός όμιλος με αυτά τα χαρακτηριστικά παρακαλώ ενημερώστε μας.

http://www.thepressproject.gr/

Δούρου: Θα πάμε σε εθνικές εκλογές μετά τις ευρωεκλογές

Την πρόβλεψη ότι θα διεξαχθούν εθνικές εκλογές ως αποτέλεσμα της σαρωτικής ήττας των κομμάτων της συγκυβέρνησης στις ευρωεκλογές κάνει η Ρένα Δούρου, εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που «κυβερνούν τη χώρα υπό το μανδύα ενός νέου υβριδίου, του σαμαροβενιζελισμού».

«Κάθε μέρα που περνά με την κυβέρνηση αυτή στην εξουσία, σημαίνει αύξηση των ανέργων, αύξηση των λουκέτων περαιτέρω διάλυση της Υγείας και Παιδείας. Και αυτό δεν αλλάζει, ούτε με τα εύσημα της Καγκελαρίου Μέρκελ ούτε με εκείνα του Μπαρόζο προς την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου για το πρωτογενές πλεόνασμα. Είναι έτσι σαφές ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τη στήριξη της κοινωνίας, τη λαϊκή νομιμοποίηση» σημειώνει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.

Η κυρία Δούρου κάνει λόγο για αναξιοπιστία της κυβέρνησης η οποία έχει ως αποτέλεσμα οι μέρες της να είναι μετρημένες. «Οι ευροεκλογές της άνοιξης θα είναι καταλυτικές. Η ορατή σαρωτική της ήττα θα την αναγκάσει σε προσφυγή σε κάλπες, απλώς γιατί δεν μπορεί να σταθεί στην εξουσία. Και αυτή θα είναι η μόνη ευεργετική πράξη που μπορεί να κάνει τούτη η κυβέρνηση» τονίζει μεταξύ άλλων.

Παράλληλα η Ρένα Δούρου αναφέρθηκε και στο ενδεχόμενο αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τις συζητήσεις σχετικά με το ποιους θα σχηματίσει κυβέρνηση, σημειώνοντας πως «ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη από τις εκλογές του 2012 έχει ξεκαθαρίσει ότι αν οι πολίτες του δώσουν αυτοδυναμία θα επιδιώξει το σχηματισμό κυβέρνησης με όλες εκείνες τις δυνάμεις που θα συστρατευθούν στην ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας».

http://www.koolnews.gr/

ΠΑΣΟΚ: Δεν πληρώνει, απολύει, δίνει μισές αποζημιώσεις…αλλά τώρα θα καθίσει στο εδώλιο

Στα δικαστήρια πλέον θα λυθούν οι διαφορές του ΠΑΣΟΚ με τους εργαζομένους του οι οποίο ανέθεσαν την υπόθεσή τους σε γνωστό δικηγορικό γραφείο με την εντολή να καταθέσει αγωγές κατά του κόμματος για την εκ περιτροπής εργασία την οποία τους επέβαλλε από την 1/4/2013 αυθαίρετα και χωρίς προηγούμενη διαβούλευση μαζί τους.

Το ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε αυτή την ενέργεια με το δικαιολογητικό ότι μειώθηκε η κρατική επιχορήγηση και όταν αυτή δίδεται, έρχεται με καθυστέρηση. Έτσι επέβαλλε χωρίς την σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας. Δηλαδή να εργάζονται δύο φορές την εβδομάδα, να κάθονται τρεις και να λαμβάνουν κάτι λιγότερο από τα 2/5 του μηνιαίου μισθού τους. Όμως δεν ελάμβαναν ούτε αυτά τα χρήματα.

Με βάση την τραγική οικονομική τους κατάσταση όπως δημοσιεύει το protothema.gr οι 120 εργαζόμενοι αποφάσισαν να στείλουν το κόμμα στα δικαστήρια διεκδικώντας έτσι 1,5 εκατομμύριο ευρώ συν τους νόμιμους τόκους υπερημερίας.

Βασική φιλοσοφία της νομοθεσίας για την υπαγωγή μιας επιχείρησης στο καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας είναι, μεταξύ των άλλων, να υπάρχει βάσιμη ελπίδα ανάκαμψης της επιχείρησης μέσα στο διάστημα της διάρκειάς της. Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ η ανάκαμψη έπρεπε να γίνει μέσα στο οκτάμηνο από 1/4 έως 31/12/2013.

Το δικηγορικό γραφείο που έχει αναλάβει τις υποθέσεις των εργαζομένων, υποστηρίζει μεταξύ των άλλων, ότι δεν υπάρχουν πιθανότητες ανάκαμψης στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να είναι παράνομη και καταχρηστική η εκ περιτροπής εργασίας που επιβλήθηκε μονομερώς.

Ένα άλλο ζήτημα που θα αναφέρεται στις αγωγές που θα καταθέσουν οι εργαζόμενοι είναι το θέμα των απολύσεων που έγιναν στο κόμμα πριν από περίπου 6 μήνες. Τότε, το κόμμα ζήτησε από τους υπό απόλυση εργαζομένους να υπογράψουν ότι έλαβαν πλήρη αποζημίωση, ενώ στην πραγματικότητα θα ελάμβαναν τη μισή.

Όταν μάλιστα οι εργαζόμενοι υπαινίχθηκαν ότι θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη έλαβαν την αλαζονική απάντηση από το κόμμα πως η κρατική επιχορήγηση είναι ακατάσχετη. Με άλλα λόγια και να προσφύγετε δεν θα πάρετε τίποτα...

Για την ιστορία πάντως σύμφωνα με το protothema.gr όσοι απολύθηκαν από το ΠΑΣΟΚ έλαβαν τη μισή από την προβλεπόμενη αποζημίωση.

http://www.koolnews.gr/

Το «ξυρισμένο» κεφάλι...

Του Γιάννη Παντελάκη 

Σε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο, ένας δημοσιογράφος (και συγγραφέας μάλιστα), έγραψε: «Όσο κοιτώ την κυρία της φωτογραφίας, δεν μπορώ ν' αποφύγω την τρομακτική σκέψη ότι αυτή η βουλευτής σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα διαχειριστεί το μέλλον μου!». Η αποψή του, εκφράστηκε όχι με βάση όσα ακουσε από το συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά με βάση όσα είδε, την εικόνα της δηλαδή.

Και πάλι καλά. Η άποψη αυτή -που κινείται στα όρια, αν όχι μιας ρατσιστικής, αλλά επιεικώς, ηλίθιας ματιάς- ειναι μάλλον από τις ηπιότερες που γράφτηκαν. Πέτρα του "σκανδάλου", η Ιωάννα Γαϊτάνη, βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εμφανίσθηκε και μίλησε στη Βουλή μ' ένα ιδιαίτερο κούρεμα και μπλούζα με νεκροκεφαλή. Η εμφανισή της ήταν το θέμα των ημερών. Νομίζω, κέρδισε μεγαλύτερη δημοσιότητα απ' όσα ειπώθηκαν στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού. Το «ξυρισμένο κεφαλι» της, όπως το χαρακτήρισαν πολλοί δημοσιογράφοι, κυριάρχησε.

Δεν την γνωρίζω την Γαϊτάνη, δεν έχω ξανακούσει τ' ονομά της, δεν ξέρω τις απόψεις της, δεν ταιριάζει καν στην αισθητική μου αυτό που είδα. Οσο δεν ταιριάζουν και τα ταγιεράκια της Κεφαλογιάννη. Αλλά διάολε, τι ακριβώς μας συμβαίνει; Χιλιάδες ανθρωποι βρήκαν το θέμα της εμφάνισης απόλυτα ενδιαφέρον, ασχολήθηκαν μαζί του, το κατέταξαν στα πιο διαβασμένα αρθρα του διαδικτύου και έγραψαν ό,τι πιο χυδαίο θα μπορούσε να γραφτεί.

Μοιάζει με μια ομαδική παράκρουση όλο αυτό. Ένα πλήθος που ερεθίζεται από κάτι τόσο ασήμαντο, ορμάει να κατασπαράξει το υποκείμενο και παράλληλα αρθρώνει επιχειρήματα πολιτικά, βασισμένα σε μια ενδυματολογική εμφάνιση που υποτίθεται δεν ταιριάζει στο Κοινοβούλιο. «Σ' αυτόν τον θεσμό που δεν σεβάστηκε η Γαϊτάνη», όπως έγραψαν οργισμένοι αρθρογράφοι και αναγνώστες. Από αυτούς που προφανώς πιστεύουν, πως ο θεσμός αυτός είναι ένα άδειο κοστούμι. Δεν τους ενοχλεί ότι είναι άδειο, αρκεί να είναι κοστούμι.

Είχα την περιέργεια να δω αν η «είδηση» που κέρδισε πολλές πρώτες σελίδες γνωστών και με μεγάλη επισκεψιμότητα sites, θα είχε και συμμετοχή αναγνωστών στους σχολιασμούς. Όχι απλά είχε, αλλά τα σχόλια που ακολουθούν είναι άπειρα. Και κυρίως, με συμπεράσματα που συνδέουν μια εμφάνιση με πολιτικές στάσεις και επιλογές. Διάλεξα δυο-τρία ενδεικτικά, απλά για ν' αναλογιστούμε μήπως έχουμε σαν κοινωνία, ένα πρόβλημα σημαντικότερο από το οικονομικό.

Ένας έγραψε πως «Όταν πάρουν την εξουσία οι Συριζαίοι θα μοιράζουν μπάφους μαζί με τα συσσίτια. Κατάντια και ντροπή». Ένας δεύτερος, πως «Τώρα εξηγείται γιατί ήταν άδεια η Βουλή! Όσα και να παίρνεις, όσο πατριώτης και να το παίζεις, υπάρχουν και οι αντοχές! Βουλευτές είναι, όχι ήρωες!». Ένας τρίτος ότι «Εκπροσωπεί απόλυτα το κόμμα της! Για γέλια αλλά και για κλάματα!». Και ένας ακόμα, πως «Πρόκειται για Κλόουν. Αυτό το ζώο είχε μιλήσει για "Μακεδόνες" σε εφημεριδα των Σκοπίων!».

Αν ψάξετε λίγο περισσότερα σχόλια, θα μάθετε πως η Γαϊτάνη, με την συγκεκριμένη εμφάνιση, ευθύνεται για πολύ περισσότερα απ' όσα νομίζουμε. Και το κόμμα της, που την φιλοξενεί στις τάξεις του «τέτοιες και τέτοιους θέλει, για να οδηγήσει τη χώρα στην απόλυτη παρακμή!». «Θεέ μου, τι άλλο θα δούμε», αναρωτιέται έξαλλος αναγνώστης.

Συμφωνώ με παραλλαγή: Θεέ μου, τι άλλο θ' ακούσουμε...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Δικαιούμαι...

Δικαιούμαι... να γελάω με την ψυχή μου όταν βλέπω τον Βαγγέλα και τους λοιπούς φτωχοσυμπέθερους να προσπαθούν να "επανασυστήσουν" την κεντροαριστερά. Άκου "επανασυστήσουν"! Λες και υπήρξε ποτέ σε τούτον τον τόπο κεντροαριστερά. Εκτός αν εννοούν ως τέτοια την προδικτατορική Ένωση Κέντρου ή το μεταπολιτευτικό ΠαΣοΚ, οπότε δικαιούμαι ως και να ξεκαρδιστώ.

...να μη θεωρώ ως "αριστερά" αυτό που υπόσχεται πως θα με ανακουφίσει αλλά αυτό που επιχειρεί να με ξεσηκώσει. Το "φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα" ισχύει ακόμη και για την αριστερά.

...να μην αγανακτώ τόσο μ' αυτούς που με κοροϊδεύουν (στο κάτω-κάτω την δουλειά τους κάνουν) όσο μ' εκείνους που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους με το να τους εμπιστεύονται. Κι είναι πολλοί, π' ανάθεμά τους.

...να μένω μακρυά από κάθε ετικέττα και έξω από κάθε λογής μαντρί όπου προσπαθούν να με βάλουν οι πληθυντικοί που χρησιμοποιεί το σύστημα. Δεν κολλάει πάνω μου ούτε το "καταναλώνουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε" ούτε το "πρέπει να κάνουμε θυσίες" ούτε το "μαζί τα φάγαμε". Στον ενικό που χρησιμοποιεί ναρκισσιστικά και κατ' επανάληψη ο πρωθυπουργός, αντιπαραθέτω τον δικό μου ενικό: εγώ δεν υπέγραψα τις αποφάσεις τους, δεν μοιράστηκα τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια οράματα μ' αυτούς και, φυσικά, δεν τα έφαγα μαζί τους.

...να αδιαφορώ για τις εκκλήσεις τους περί καταδίκης τής βίας απ' όπου κι αν προέρχεται. Κούφια λόγια από εκείνους που διατηρούν το προνόμιο της "νόμιμης" καθεστωτικής βίας και που γνωρίζουν πως μόνο με την βία θα πάνε στον αγύριστο. Καλά κάνουν και την φοβούνται.

...να οργίζομαι κάθε φορά που ακούω να γίνεται λόγος για "εθνική ομοψυχία". Όταν εκφραστές αυτού του λόγου είναι ο Άδωνις κι ο Βαγγέλας, το περιεχόμενό του είναι υποταγή.

...να αηδιάζω με τους λογής-λογής ελληναράδες, οι οποίοι πιστεύουν πως για την κακομοιριά τους φταίει ο κάθε φουκαράς μετανάστης, πως για την κατάντια τής παιδείας φταίει η Ρεπούση και πως το τέλος τού κόσμου σηματοδοτείται από την ανέγερση ενός τζαμιού αύριο ή μιας παγόδας μεθαύριο.

...να βλαστημάω με τα τηλεδελτία των ο-θεός-να-τις-κάνει-ειδήσεων, να μουτζώνω με τις εκπομπές "ανατρεπτικού" λόγου, να βρίζω αναλυτές και δημοσιολόγους και γενικά να προσφεύγω στην μουμουέδικια ενημέρωση όχι για να ενημερωθώ αλλά για να εκτονώνομαι.

...να σιχαίνομαι το "καλύτερο πολίτευμα του κόσμου", αυτό που τα πουλημένα τομάρια όλου του κόσμου αποκαλούν "δημοκρατία", επειδή δεν είναι παρά μια πρόστυχη δικτατορία τού κεφαλαίου. Από δαύτην, την δικτατορία των ολίγων, χίλιες φορές προτιμώτερη η δικατορία των πολλών, των προλετάριων όλης της γης.

...να προτιμώ το μουστάκι τού Σήφη από εκείνο του Αδόλφου, επειδή όλα τα μουστάκια δεν είναι ίδια, ό,τι κι αν λένε οι ευρωοδηγίες.

...να συγκινούμαι από τα χαμένα όνειρα κι όχι από τις "πρωτογενείς" ψευδαισθήσεις.

...να μη με ενημερώνει το λαμπρακαίηκο.

...να μη διασκεδάζω με τις "όλα μαλακίες" του Θέμου τού κομιστή.

...να μη θεωρώ κάποιους τα απόλυτα τίποτα.

...πάνω απ' όλα, να αδημονώ για το πότε θά 'ρθει εκείνη η ώρα... Η ώρα που θα χρησιμοποιήσω εκείνο το κονσερβοκούτι που χρόνια τώρα σκουριάζει στο πίσω μπαλκόνι.

Δικαίωμά μου!!

teddygr.blogspot.gr

Κράτος ανάγλητο

Της Βικτώριας Τράπαλη
Γιατί δεν έρχονται όλοι οι διεθνείς οργανισμοί μαζί να μας κλείσουνε ως κράτος; Τα σκουπίδια μας τα πετάμε στα ρέματα, κόβουμε το ρεύμα σε νοικοκυριά άνεργων και συνταξιούχων, σκοτώνουμε ανθρώπους καθημερινά, με την ανεπάρκεια των υποδομών μας, ζητώντας από πάνω τα ρέστα (Ζην Επικινδύνως).

Σ’ αυτό το κράτος, απαντάω ως μέλος της κοινωνίας: ποτέ στη ζωή μου δε φανταζόμουν ότι θα υπερασπιζόμουνα με όλη μου την ψυχή την κ. Βίκυ Σταμάτη και τα επιχειρήματα του  κ. Α. Κούγια για την περίπτωσή της με αφορμή τη σημερινή απόπειρα αυτοκτονίας της:

Όπως είναι γνωστό, η κυρία Τσοχατζοπούλου νοσηλεύτηκε για μακρό χρονικό διάστημα και μέχρι πριν μια εβδομάδα στο Δημόσιο Ψυχιατρείο ΔΑΦΝΙ, ως πάσχουσα από βαριά κατάθλιψη με αυτοκτονικό σύνδρομο.

Είναι σοβαρό ερώτημα τίνος ήταν απόφαση μια κρατουμένη που νοσηλεύτηκε τους τελευταίους έξι μήνες, αρχικά για μεγάλο χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας, όπου υπεβλήθη σε σειρά χειρουργικών επεμβάσεων αφαίρεσης όγκων από το στήθος, και μετά στο δημόσιο ψυχιατρείο με αυτοκτονικό σύνδρομο, να μεταφερθεί στις γυναικείες φυλακές Θηβών που δεν είναι κοντά σε κάποιο ειδικό νοσοκομείο απ’ αυτά που νοσηλεύτηκε και, το κυριότερο απ’ όλα, οι συνθήκες κρατήσεως σε καμιά περίπτωση δεν βοηθούν ούτε μια γυναίκα που τις αφαιρέθηκαν όγκοι, ούτε μια γυναίκα που νοσηλεύτηκε στο Δημόσιο Ψυχιατρείο με βαριά κατάθλιψη και αυτοκτονικό σύνδρομο.

Αλήθεια, ρωτάω, η Διεθνής Αμνηστία πώς τοποθετείται σε μια τέτοια περίπτωση;

Πηγή: aeginalight.gr

Εκδήλωση από την Επιτροπή Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Ανθούσας - Γέρακα - Παλλήνης : ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (1936 – 2013) ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Η Επιτροπή Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Ανθούσας - Γέρακα - Παλλήνης διοργανώνει εκδήλωση την Κυριακή 8 Δεκέμβρη στις 7μμ στο 2ο Γυμνάσιο Γέρακα (Ανακρέοντα και Αριστογείτονα) με θέμα 

 ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (1936 – 2013) ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

  
«Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.»

Η Πολιτιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ Παλλήνης – Γέρακα – Ανθούσας ανιχνεύει τις ρίζες του φασισμού στην ελληνική ιστορία σε ένα ταξίδι αγώνων και αντίστασης οκτώ δεκαετιών.
Από τον καιρό που το μαύρο σύννεφο του φασισμού και του ναζισμού απλωνόταν επάνω απ’ την Ευρώπη μέχρι τον μνημονιακό φασισμό του σήμερα.
Aφηγητές, τέσσερις μουσικοί, φωτογραφίες και βίντεο ζωντανεύουν τις μνήμες με λογοτεχνικά αποσπάσματα, ποιήματα και τραγούδια θυμίζοντάς μας ότι…

Το παρελθόν δεν ήταν ποτέ πιο κοντά στο παρόν.

Για να μην επιτρέψουμε στο φασισμό
Ν' απλώσει... “σα χ ο λ έ ρ α πατώντας πάνω στην ανεμελιά μας…”

Ακολουθεί το πρόγραμμα της εκδήλωσης :

Έκλεισαν 1200 σχολεία από το 2011

Τα 1.127 φτάνουν τα κενά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σύμφωνα με όσα κατήγγειλαν σε σημερινή συνέντευξη Τύπου οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των καθηγητών.

Τα μεγαλύτερα κενά (από 135) παρουσιάζονται στους νομούς Ηρακλείου και Κοζάνης, ενώ σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν τα επαγγελματικά σχολεία της Σάμου. Συνολικά, οι ώρες που δεν καλύπτονται λόγω έλλειψης του διδακτικού προσωπικού φτάνουν τις 5.074.

Σχετική ενημερωτική επιστολή απέστειλε η ΟΛΜΕ στον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς και τους ευρωβουλευτές. «Απευθυνόμαστε σε εσάς για να σας ενημερώσουμε για την τραγική κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, που είναι αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ασκείται και των μνημονίων που έχουν υπογράψει η κυβέρνηση με την τρόικα (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ). Τα συνεχή βάρβαρα μέτρα τα οποία μας επιβάλλονται έχουν εξαθλιώσει όλους τους εργαζόμενους, έχουν αυξήσει την ανεργία και διαλύουν την κοινωνική συνοχή. Με τα μέτρα αυτά αυξάνεται αντί να μειώνεται το χρέος της χώρας μας» αναφέρεται στην επιστολή.

Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των καθηγητών επισημαίνουν ότι οι δαπάνες για την παιδεία έχουν μειωθεί κατά 33% την περίοδο 2009 - 2013, ενώ ως ποσοστό του ΑΕΠ θα πέσουν στο 2,15% το 2016.

Ακόμη, σημειώνουν ότι έχουν κλείσει περισσότερα από 1.200 σχολεία στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 2011 και, προσφάτως, 102 επαγγελματικές σχολές. Προσθέτουν, δε, ότι ο αριθμός των εκπαιδευτικών έχει μειωθεί κατά 30%, 5.000 εκπαιδευτικοί μετατάχθηκαν υποχρεωτικά, ενώ οι αποδοχές τους μειώθηκαν από 22% έως και 45%.

«Ζητάμε τη δική σας παρέμβαση στα όργανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για να σταματήσει η πολιτική των μνημονίων που διαλύει το δημόσιο σχολείο και όλα τα δημόσια κοινωνικά αγαθά στη χώρα μας και εξαθλιώνει οικονομικά και εργασιακά όλους τους εργαζόμενους, αφήνοντας βεβαίως στο απυρόβλητο αυτούς που κατέχουν τον πλούτο» καταλήγουν οι καθηγητές.

koolnews

 

Α. Τσίπρας: Θα αναθεωρήσουμε τον προϋπολογισμό για να σώσουμε την Ελλάδα

Του Αιμίλιου Περδικάρη

Ως σχέδιο για την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, μέσα από την κατάλυση της ατομικής ιδιοκτησίας και προσπάθεια έτσι της τρόικα να καταστησει την Ελλάδα αποικία χρέους, χαρακτήρισε ο Αλ. Τσίπρας το σχέδιο για τους πλειστηριασμούς.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού, επανέλαβε ότι στόχος του κόμματός του είναι η κατάργηση του Μνημονίου, η απαίτηση για πολιτική απόφαση των εταίρων σχετικά με τη διαγραφή χρέους στα πρότυπα της Διάσκεψης του Λονδίνου το 1953, για τη μεταπολεμική Γερμανία, καθώς και η θέση των τραπεζών υπό δημόσιο έλεγχο.

Υποστήριξε, επίσης, ότι η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση ισοδυναμεί με την αντιπαράθεση δύο κόσμων, της Ελλάδας του χθες και της Ελλάδας του αύριο και πως το Μνημόνιο είναι αυτό που έφερε τη χώρα στη χειρότερη θέση που έχει βρεθεί ποτέ τα τελευταία 60 χρόνια.

Γι΄ αυτό το λόγο, όπως είπε, υπάρχουν δύο δρόμοι: ο πρώτος είναι η συνέχιση της καταστροφικής αυτής πολιτικής, για την οποία κατηγόρησε την κυβέρνηση, και ο δεύτερος είναι η σύγκρουση με τη Γερμανία και τις σκληρές πολιτικές λιτότητας που θέλει να επιβάλλει, όπως επίσης και με την τρόικα.

Χαρακτήρισε, μάλιστα, την πολιτική της Γερμανίας ως «μερκελισμό» και επανέφερε το ζήτημα της διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων. «Και οι εταίροι χρωστάνε στην Ελλάδα», είπε, και συμπλήρωσε πως «η Ευρώπη δεν ανήκει στη Γερμανία» και γι΄ αυτό το λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ, με την κατάργηση του Μνημονίου, θα ανοίξει νέους δρόμους για την Ευρώπη.

«Αυτός ο προϋπολογισμός δεν θα αναθεωρηθεί από την κυβέρνηση σε έξι μήνες, αλλά από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θα αλλάξει την Ελλάδα», τόνισε ο κ. Τσίπρας, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στα νοικοκυριά που ζουν χωρίς ρεύμα και επισημαίνοντας ότι το κόμμα του έχει συγκεκριμένο σχέδιο για την παροχή των στοιχειωδών αναγκών (ηλεκτρικό ρεύμα, νερό κτλ.) στα νοικοκυριά αυτά. «Η ψήφιση του προϋπολογισμού είναι ο δρόμος της συνέχισης της καταστροφής», πρόσθεσε χαρακτηριστικά, αλλά και απευθυνόμενος στην κυβέρνηση ότι «δεν σώσατε την Ελλάδα, αλλά τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και εξαφανίσατε το ευρώ από τη χώρα».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τέλος, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι επέρριψε εύκολα τις ευθύνες για τη λίστα Λαγκάρντ στον Γ. Παπακωνσταντίνου και έκτοτε δεν αναζήτησε χρήματα από τη φοροδιαφυγή, συμβάλλοντας έτσι στην υπερφορολόγηση μισθωτών και συνταξιούχων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

Πηγή:www.capital.gr

Ο χειμώνας και η διανόηση. Του Δήμου Χλωπτσιούδη

Μπήκαμε ήδη σε ένα χειμώνα με δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό και άλλες εκατοντάδες χιλιάδες με ρεύμα μεν, αλλά δίχως πετρέλαιο που προσπαθούν να ζεσταθούν με σόμπες παλιάς τεχνολογίας καίγοντας ό,τι βρουν, με αυτοσχέδια μαγκάλια και μη συντηρημένα τζάκια και καμινάδες, για να μην παγώσουν. Είναι το άλλο πρόσωπο των νοικοκυριών που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, των ανέργων, των υποχρηματοδούμενων ή απλήρωτων εργαζομένων. Ο χειμώνας που μόλις ξεκίνησε ήδη μετρά θύματα. Του Δήμου Χλωπτσιούδη

Το ζήτημα είναι ολοφάνερα πολιτικό. Τα επιδόματα ψίχουλα δεν καλύπτουν τίποτα, δεδομένου ότι δεκάδες άλλες υποχρεώσεις μένουν απλήρωτες. Είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου για την κοινωνία η αποχώρηση του δήμιου της. Αποτελεί όμως και επιτακτική μας υποχρέωση να διεκδικήσουμε -από μία αριστερή κυβέρνηση- να στηθεί από την αρχή ένα ικανό δίχτυ κοινωνικής και αλληλέγγυας προστασίας που δεν θα αφήνει κανέναν άνθρωπο χωρίς ρεύμα, χωρίς ζέστη, χωρίς τροφή.

Η κοινωνική ευαισθησία της Κυβέρνησης σταματά μπροστά στις αθροίσεις του κόστους επιβίωσης των ανθρώπων και διάσωσης των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων. Εξάλλου, η απάνθρωπη πολιτική δε γνωρίζει συναισθήματα για τον άπορο, τον άστεγο, των πτωχευμένο μεσοαστό που τους βαφτίζει ανίκανους ή τεμπέληδες. Γνωρίζει όμως καλά την υποκρισία και τα δηκτικά σχόλια περί λαϊκισμού σε όποιον αγανακτεί με την αδικία των μέτρων και τη μονόπλευρη λιτότητα.

Και οι έγκριτοι δημοσιογράφοι, φυσικά, αντί να κρίνουν την κυβέρνηση και να την καθοδηγήσουν προς την υιοθέτηση μιας πολιτικής κοινωνικής προστασίας, πουλάνε φτηνό συναισθηματισμό και βρίσκουν μόνιμο αίτιο στην οικονομική αδυναμία. Μία αδυναμία όμως από την οποία επωφελούνται τα πλείστα ολιγομελή στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και της ευρωπαϊκής "οικογένειας". Βέβαια, η ελληνική δημοσιογραφική διανόηση ποτέ δεν κατάφερε να δει πέρα από το δάχτυλό της, εκφράζοντας την ιδεολογική ένδεια της εγχώριας οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Πιστή ακόλουθος ξένων ρευμάτων και του πιθηκισμού αλλοδαπών μοντέλων και μέτρων, δεν κατάφερε ποτέ να εφεύρει ένα σχέδιο ανάπτυξης με κοινωνική αναφορά. Ποτέ δεν έθεσαν ουσιώδεις προβληματισμούς που να εκτροχιάσουν το δημόσιο διάλογο από τα συνήθη τιτιβάσματα της κομματικής επικοινωνίας.

Την ώρα που συστημικοί διανοούμενοι στη Γαλλία θέτουν ζήτημα εξόδου της υπερδύναμης από την ευρωζώνη, οι Έλληνες πολιτικοί νομίζουν ότι μιλάμε για αριστερούς. Άλλωστε, οι δικοί μας συστημικοί διανοούμενοι δεν είχαν ποτέ στόχο να θέτουν προβληματισμούς για τα συμφέροντα του συστήματος, αλλά μόνο να δώσουν επιχειρήματα στην πολιτική ελίτ για να συγκρουστούν στο κοινοβούλιο στο μικροπολιτικό πεδίο αντιπαράθεσης.

Η καθεστηκυία ελίτ εδώ και δεκαετίες σερνόταν πίσω από τις αποφάσεις άλλων και δενόταν με τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων, ελπίζοντας στα δικά τους ψίχουλα. Η προβληματική τους πάντα συνδεόταν το μέγεθος και τον αριθμό των δημόσιων επενδύσεων από τις οποίες αντλούσαν κέρδη ως γνήσια παρασιτική/κρατικοδίαιτη επιχειρηματική ομάδα.  Ομοίως και οι ιδεολογικοί της ταγοί που σέρνονταν πίσω από κόμματα για να εξαργυρώσουν το όποιο αριστερό τους παρελθόν και να απολαύσουν λίγη δημοσιότητα ως σύγχρονη διανόηση. Πάντα όμως μακριά από τον κόσμο, από την πλέμπα που ήθελαν να διδάξουν, απέναντι από τα κινήματα που δεν χειραγωγούνταν.

Η πολιτισμική ένδεια της χώρας φαίνεται πρωτίστως αστικό χώρο. Με ιδέες ελιτισμού και προβολή πλασματικών αναγκών, δέθηκαν στο εκσυγχρονιστικό όραμα του καταναλωτισμού και της belle epoque στο μεταίχμιο της χιλιετίας και σνόμπαραν οποιοδήποτε κοινωνικό κίνημα κι αίτημα ως γραφικό. Και σήμερα δεμένοι στο ίδιο ιδεολογικό άρμα που τους έφερε στην κοινωνική επιφάνεια, στηλιτεύουν το λαϊκισμό όσων αγωνιούν για το μέλλον τους, εκείνων που κραυγάζουν για τη δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης και τα θύματά της. Στιγματίζουν όσους παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, μακριά από τα συμφέροντα που εκείνοι εξυπηρετούν.

Ίσως τελικά για αυτό να έχουμε ανάγκη από μία διανόηση που θα ξεπηδήσει μέσα από τα κοινωνικά και τοπικά κινήματα. Μία λαϊκή διανόηση που δεν επιθυμεί την απομόνωση και την αίγλη της καθοδήγησης, αλλά την ουσιαστική συμμετοχή και την παραγωγή ιδεών και κρίσεων. Μία διανόηση που να βιώνει τα καθημερινά μικρά και μεγάλα δράματα των πολιτών -ως υποκειμένων- είτε άμεσα (μισθ9ολογικές περικοπές και μείωση αγοραστικής δύναμης) είτε μέσα από κινηματικές δράσεις και την κοινωνική αλληλεγγύη (κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία, φροντιστήρια, προστασία πελατών της ΔΕΗ κλπ).

Του Γ. Ανανδρανιστάκη: Ο Καιάδας γράφει τραγούδια για τον Σφακιανάκη

Βρήκανε οι αστυνομικοί 76 σφαίρες, 70 φυσίγγια, ένα πιστόλι και μία καραμπίνα στα σπίτια του Γερμενή, του Μπούκουρα και του Ηλιόπουλου της Χρυσής Αυγής και τα δελτία πέσανε από τα σύννεφα. Τι είναι τα σύννεφα, μαμά; Είναι κάτι άσπρα μαξιλαράκια, στα οποία κατοικούν οι τηλεπαρουσιαστές, παιδί μου. Κακώς εκπλήσσεστε, συνάδελφοι, κακώς μέμφεστε τους τρεις βουλευτές. Κάθε ελληνικό σπίτι, ακόμη κι αν δεν έχει ρεύμα ή πετρέλαιο, 175 σφαίρες και δύο όπλα τα έχει οπωσδήποτε. Οφείλει να τα έχει, για να αντιμετωπίσει τυχόν εισβολή από τους Τούρκους, τους Βούλγαρους, τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς. Τώρα μάλιστα που ο Σαμαράς έκανε την Καλαμάτα παραμεθόριο, κινδυνεύουμε και από φονικές επιθέσεις Λίβυων.

Ειδικά ο Γερμενής που είναι και τραγουδιάρης, είναι ο περιβόητος νεκρομεταλάς (deth metal) «Καιάδας», τις είχε στο σπίτι τους τις 175 σφαίρες, για να εμπνέεται καλλιτεχνικώς. Πρόκειται για την παγκοσμίως γνωστή μέθοδο Στανησλάφσκι, που κάθεσαι αραχτός στη στάνη, παρατηρείς ένα αντικείμενο επί ώρες και η έμπνευση σού έρχεται στην γκλάβα αστραπηδόν. Πρέπει, δε, να σας αποκαλύψουμε ότι ο Καιάδας αυτή την περίοδο γράφει τραγούδια για τον ομοϊδεάτη του Σφακιανάκη, οπότε σε λίγο θα απολαύσουμε από τον Notis σουξέ, όπως «Με εννιά χιλιοστά, θα σου λιώσω τα οστά», «Στο μυαλό σου είμαι σφαίρα, δεν θα ξαναδείς τη μέρα», «Αν δεν μ΄ αγαπάς Κατίνα, βάρα με την καραμπίνα»,

Ο Kaiadas είναι και μπασίστας, παίζει φάσο, είναι και συνθέτης, έχει βγάλει και δίσκους, με πλέον πρόσφατο το «ΖΗΤΩ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ». Δεν τον έχουμε ακούσει τον δίσκο αλλά αν κρίνουμε από τον τίτλο, μάλλον θα έχει παιδικά τραγούδια. Μπορούνε, άρα, να κάνουνε με τον Σφακιανάκη τουρνέ, εν προκειμένω φουρνέ, τραγουδώντας τα νέα σουξέ του Notis αλλά και παλαιές επιτυχίες του Kaiadas, όπως το «Η Χριστιανική εκκλησία βρωμάει τη σαπίλα του Ιεχωβά», «Η φτήνια του υπανθρώπου του Σταυρού», «Φλόγες που καίνε τον υιό του Θεού και τους Αγίους του». Είναι σαν να τους βλέπω το Γιώργο με τον Νότη να τραγουδούν αγκαλιασμένοι, σε στυλ γκόσπελ, «για μισό εκατομμύριο χρόνια ο Θεός καθότανε και έβλεπε τον έναν να βγάζει το μάτι του αλλουνού/ Και μόνο τότε είχε τη λαμπρή ιδέα να στείλει τον %$&%& γιο του, τον &^&@ Ιησού Χριστό/ Αλλά τώρα θριαμβεύει ο Διάβολος/ Θ' αφήσουμε την εκκλησία να σαπίσει και θα σφάξουμε στην αγία τράπεζα τους ηλιθίους/ Το υγιέστερο κομμάτι της νεολαίας θα είναι μαζί μας/ Εκατομμύρια πρόγονοί μας κάηκαν και ακρωτηριάστηκαν/ Θα εκδικηθούμε. διψάμε για αίμα!».

Φωνητικά θα κάνουν ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος και ο Πέτρος Γαϊτάνος

Πηγή: avgi.gr

http://www.koutipandoras.gr/

Καταδικάζω τον Μαντέλα απ όπου κι αν προέρχεται

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Νέλσον Μαντέλα,δεν είναι από αυτούς που δικαιώνονται μετά θάνατον.Δικαιώθηκε όσο ζούσε,καταργώντας το μεγαλύτερο θεσμοθετημένο ρατσιστικό σύστημα που υπήρχε στη Νότια Αφρική,με την ανοχή των “δημοκρατών” της Δύσης. Αντίθετα με όσα θέλουν να δείχνουν πολλοί υμνητές του σήμερα,οι οποίοι καταδικάζουν τη βία απ όπου κι αν προέρχεται,ο Μαντέλα και γνώρισε τη ρατσιστική βία,και επέλεξε τη βία που αναγκαστικά φέρνει ένας απελευθερωτικός αγώνας.

Το μόνο βέβαιο είναι,πως το Απαρτχάιντ δεν έπεσε επειδή κάποιοι έκαναν επίδειξη πολιτικής ευγένειας,ξεκολλώντας τσίχλες απο τα παγκάκια,ανάβοντας ρεσώ διαμαρτυρίας ή φορώντας λευκά πουκάμισα ως σημαίες αντιβίας.

Ο Μαντέλα ήταν ο συνιδρυτής της οργάνωσης “Δόρυ του Έθνους”,του ένοπλου τμήματος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου που τη δεκαετία του 60 ξεκίνησε δολιοφθορές και επιθέσεις στις υποδομές του κράτους της Νότιας Αφρικής.Στη δεκαετία του 80 οι επιθέσεις των ανταρτών ενάντια στους ρατσιστές του Απαρτχάιντ,με θύματα εκατοντάδες λευκούς,σήμαναν την ήττα του πολιτικού καθεστώτος του ρατσισμού και την ιστορική παράδοση της εξουσίας στους μαύρους κατοίκους και το Αφρικανικό Κογκρέσο του Μαντέλα.

Το 1987 η νεοφιλελεύθερη Θάτσερ,είχε αποκαλέσει τον Μαντέλα τρομοκράτη και διαβεβαίωνε πως “το καθεστώς της Νότιας Αφρικής,δεν θα πέσει ποτέ. Ο “τρομοκράτης” μερικά χρόνια μετά τις δηλώσεις της Θάτσερ ήπιε τσάι με τη βασίλισσα Ελισάβετ στο Μπάκινχαμ και συνέχισε σε μεγάλη ηλικά,να προτρέπει σε κοινωνικούς αγώνες,όπως η εκστρατεία κατά του AIDS. Έτσι γράφτηκε η ιστορία που έκανε τελικώς τον Μαντέλα ένα σύμβολο οικουμενισμού,αγώνα και ειρήνης.

Είμαι βέβαιος πως αρκετοί Έλληνες επιχειρηματίας, που την εποχή που το Απαρτχάιντ βασάνιζε τον Μαντέλα, εκείνοι έσπαγαν το διεθνές εμπάργκο για να πάνε πετρέλαιο στους ρατσιστές,ακόμη και αυτοί,θα θρηνήσουν τον θάνατο του Μαντέλα,ο οποίος πλέον ήταν ένα σύμβολο κατά της βίας.

Δεν γράφω ό,τι γράφω γιατί είμαι υπέρ της βίας,αλλά γιατί κατανοώ πως η ζωή και η ιστορική εξέλιξη,αρκετές φορές αναγκάστηκαν να είναι βίαιες,ως αντίσταση στη βία που αποκτήνωνε ή υποδούλωνε τους ανθρώπους.Το ανόητο επιχείρημα του «είμαι κατά της βίας απ όπου κι αν προέρχεται» είναι ένα εφεύρημα που πρακτικά εξισώνει τη νόμιμη αντίσταση με τη βία της εξουσίας.Την υπεράσπιση της νομιμότητας με διαμαρτυρία,με την άνομη επιβολή.Τη Δικαιοσύνη,με τη νομιμότητα που εφευρίσκουν κάνοντας νόμους και παράγοντας άδικες νομιμότητες. Το «όχι στη βία απ όπου κι αν προέρχεται» είναι η σύγχρονη εθνικοφροσύνη που ποινικοποιεί την διαφωνία,παίζοντας με τους νόμους και χρησιμοποιώντας την κοινωνική ειρήνη ως υποτέλεια.

Το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας στο ακροτελεύτιο άρθρο του,το 120,γράφει «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Μάλλον το Σύνταγμα δεν εννοεί να ανάβουμε ρεσώ σε περίπτωση που η κυβερνητική βία καταστέλλει τη συνταγματικότητα και τη ζωή των ανθρώπων.

Είναι μάλλον και ανόητο και ανιστόρητο να καταδικάζεις τον βίαιο Μαντέλα απ όπου κι αν προέρχεται,αλλά όταν επικρατήσει με το δικό του αγώνα και το δικό του πόνο,να τον αντιμετωπίζεις ως γκουρού γιόγκας που φωτοβολεί ειρήνη και πραότητα.Αν τα βλέπεις έτσι τα πράγματα καλύτερα να μην λες πως θέλεις κοινωνική δικαιοσύνη μέσα από πολιτικές λύσεις.Καλύτερα να επενδύσεις στην εσωτερική γαλήνη φορώντας τα βραχιολάκια ισορροπίας και τα νανογιλέκα του Μάκη.  

http://www.koutipandoras.gr/

Ο φυσιολογικός Σαμαράς

Του Θανάση Καρτερού

Σφόδρα ταράχτηκαν πολλοί στην αντιπολίτευση με τη δήλωση του Αντώνη Σαμαρά ότι γινόμαστε μια φυσιολογική χώρα. Με αποτέλεσμα να επιτεθούν στον πρωθυπουργό με τα συνήθη επιχειρήματα: Πώς μιλάει για φυσιολογική χώρα με τόση ανεργία, τόση φτώχεια, τόσο διαλυμένες κοινωνικές δομές, τόσο σμπαραλιασμένες εργασιακές σχέσεις, τόση κρατική αναλγησία, τόσους νεκρούς από απελπισία, τόσες καθημερινές τραγωδίες;

Τις βρίσκετε ασφαλώς απολύτως σωστές τις επικρίσεις. Πιθανόν να ρίχνετε μάλιστα νέες μούντζες προς το Μαξίμου - εντελώς φυσιολογικές κι αυτές. Ας σκεφτούμε όμως ψύχραιμα: Ο Σαμαράς ούτε τυφλός είναι, ούτε κουφός. Βλέπει το δράμα και ακούει τη βοή του. Ξέρει συνεπώς ποια χώρα κυβερνάει. Κάτι περισσότερο: Ξέρει πώς γίνεται κάθε μέρα αυτή η χώρα με την πολιτική του. Άρα, το συμπέρασμα είναι απλό και άκρως πολιτικό. Δεν είναι θέμα άγνοιας. Αυτή ακριβώς τη χώρα θεωρεί φυσιολογική.

Αν δηλαδή εσείς θεωρείτε αφύσικο να πεθαίνει ένα παιδί επειδή απαγορεύτηκε η θέρμανση στους φτωχούς, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό. Αν εσείς θεωρείτε αφύσικο να αμείβεται κάποιος με 400 ευρώ και να είναι στο έλεος του αφεντικού, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό. Αν εσείς θεωρείτε αφύσικο να είναι η Ελλάδα βυθισμένη στην ανεργία και τη φτώχεια, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό. Αν εσείς θεωρείτε αφύσικο να βρίσκεται η υγεία στα χέρια του Άδωνι, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό. Αν εσείς θεωρείτε αφύσικο να ρίχνονται στον Καιάδα οι συνταξιούχοι, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό.

Δεν μιλάμε εδώ για κάποια διαφορά αντιλήψεων, όπως καταλαβαίνετε. Ούτε για ο αν ο πρωθυπουργός καταλαβαίνει αυτό που καταλαβαίνει κι ο τελευταίος πολίτης. Μιλάμε για μια θεμελιακή διαφορά στο τι θεωρεί ο καθένας φυσιολογικό. Και όσον αφορά τον Σαμαρά, μιλάμε για ψυχρή αγριότητα με ιδεολογικό μανδύα, η οποία τείνει να θεωρεί φυσιολογική την εμπορία των πάντων - της υγείας, της παιδείας, των ανθρώπων. Για την απόλυτη ανηθικότητα, που αποκαλείται ρεαλισμός της αγοράς. Η δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων, ακόμα και ο θάνατος κάποιων είναι απολύτως φυσιολογικά - αυτό περιγράφει τον φυσιολογικό Σαμαρά.

Συνεπώς, πρέπει να τον συγχαρούμε αντί να τον βρίζουμε. Την αλήθεια είπε - αυτή που ζούμε είναι η δική του φυσιολογική Ελλάδα. Αν θέλουμε άλλη, το φυσιολογικό είναι να απαλλαγούμε από τον ίδιο, την κυβέρνησή του και την πολιτική του...

http://www.avgi.gr/

Νέα τραγωδία στη Σπάρτη: Πέθανε μέσα στο σπίτι του από αναθυμιάσεις

Στη θλίψη έχει βυθιστεί η τοπική κοινωνία της Σπάρτης από τον θάνατο ενός ηλικιωμένου μέσα στο σπίτι του, όταν ξέσπασε πυρκαγιά από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία.

Το τραγικό περιστατικό συνέβη το απόγευμα της Παρασκευής, ενώ, ο 83χρονος, που διέμενε στο σπίτι με τη σύζυγό του, μεταφέρθηκε λόγω εισπνοής καπνών στο νοσοκομείο Σπάρτης, όπου λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή.

Από την πυρκαγιά προκλήθηκαν μικρής έκτασης υλικές ζημιές στο σπίτι, ενώ άγνωστα παραμένουν τα αίτια, χωρίς, ωστόσο, να αποκλείεται το γεγονός η φωτιά να ξέσπασε από κάποια συσκευή θέρμανσης.

Η πυροσβεστική διενεργεί προανάκριση.

http://www.e-reportaz.gr/

Θοδωρής Κοτονιάς - Τα κλειδιά

Καλό Σαββατοκύριακο..Καλή δύναμη σε όλους ..!

Στίχοι: Μουσική: Ερμηνευτές: Κοτονιάς Θοδωρής Μου το είπε ένα αηδόνι πως η άνοιξη τελειώνει μα εγώ ποτέ μου δεν το πίστεψα και άνθησανε οι δρόμοι άλλη μια φορά ακόμη και στην αγκαλιά σου μέσα μίσεψα Άτιμη καρδία δίχως να ρωτήσεις δίνεις τα κλειδιά Μου το είπε μια τσιγγάνα η καρδιά σου είναι αλάνα για να παίζουν κάθε Μάη τα παιδιά κ αν τα γόνατα ματώνουν τα παιχνίδια δεν τελειώνουν στους γκρεμούς θα παίζει πάντα η καρδιά Άτιμη καρδία δίχως να ρωτήσεις δίνεις τα κλειδιά Μου το είπε ένα αστέρι η γραμμή που 'χεις στο χέρι θα σε φέρνει ώς την πόρτα της μπροστά και αν ποτέ της δεν ανοίξει ο αέρας θα φυσήξει να σου φέρει πίσω ότι σου χρωστά Άτιμη καρδία δίχως να ρωτήσεις δίνεις τα κλειδι

Φτώχεια και Εξέγερση

Του ΣΤΑΘΗ*
Η φτώχεια είναι σαν την πανούκλα, μπαίνει από σπίτι σε σπίτι και απλώνεται σ’ όλη τη χώρα. Διαλύει σπλάχνα και νεφρούς, κόβει τα πόδια, θολώνει το μυαλό, ξηραίνει τις ψυχές.
Δεν πέφτει η φτώχεια εξ ουρανού, δεν τη στέλνει ο Θεός ίππον χλωρό, τιμωρό για τις αμαρτίες πιστών κι απίστων, είναι η φτώχεια ιός που κατασκευάζεται στο εργαστήριο κι εξαπολύεται απ’ τον άνθρωπο εναντίον του ανθρώπου....

Η φτώχεια είναι μαράζι.
Σαράκι.
Στίγμα.
Γίνεται ντροπή. Και έρεβος.
Γονατίζει τον άθρωπο. Ταπεινώνει τον λαό. Γίνεται βραχνάς στα σπίτια και πολιτική αδυναμία στις αγορές και 
τα βουλευτήρια. Η φτώχεια γίνεται ο τρόμος και η εξαθλίωση, απ’ την οποία αλιεύουν πελάτες για τους Δυνατούς οι πολιτικοί πορνοβοσκοί και κρέας για τα κανόνια οι μελανοχίτωνες. Είναι η φτώχεια θηρίο ανήμερο, θηρευτής της αξιοπρέπειας, δήμιος της περηφάνιας, φθάνει τον άνθρωπο στο κρεματόριο.
Μέρα την ημέρα τού κλέβει ό,τι έχει, τις προσδοκίες, τα όνειρα, το συνανήκειν και σιγά-σιγά τον μετατρέπει σε παρία, σε συντρίμμι που αποδέχεται την ήττα του. Και κλείνεται στη μοναξιά του. Μεγάλη ήττα η μοναξιά.
Η φτώχεια γεμίζει τις πλατείες επαίτες και τις οθόνες υποκριτές. Που διαφημίζουν τον οίκτο τους. Πολιτικούς που ολολύζουν εκ του ασφαλούς για τους φόνους που έχουν διαπράξει και τους φόνους που έχουν προγραμματίσει. Η φτώχεια είναι οργανωμένο κατάφρακτο φουσάτο που αλέθει τον κοινωνικό ιστό, ξεφτιλίζοντας ακόμα και την αλληλεγγύη. Από κάτι προσωρινό και για ώρα ανάγκης τη μετατρέπει σε τρόπο ζωής (για να πεθαίνεις κάθε μέρα). Ακόμα και την οικογενειακή αλληλεγγύη η φτώχεια την ατιμάζει, σε βάθος χρόνου την κάνει χαλκά και χολή απ’ τη μια μεριά, απόγνωση και καταισχύνη απ’ την άλλη. Ή παραίτηση και νέκρωση. Η φτώχεια είναι ο Ιούδας μέσα σου που σε προδίδει.
Ο πλησίον σου που αυτοκτόνησε, φτώχεια. Η παραίτηση απ’ τους αγίους, τους ήρωες και τους ποιητές, φτώχεια. Η κατάθλιψη. Η απώλεια της ίδιας σου της ιστορίας, φτώχεια. Η φτώχεια είναι η ζητιανιά μέσα σου. Ξέρουν τι κάνουν οι Δυνατοί όταν υψώνουν στην αγορά τα αγάλματα του Μπαρόζο, του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Σόιμπλε, αγάλματα που φωνάζουν και σου λένε τι να κάνεις, τι είσαι, τι είναι πρέπον ή αναπόφευκτο, φτώχεια είναι οι θυσίες που σε καλούν να κάνεις για να μείνεις φτωχός, για να γίνουν φτωχοί κι άλλοι, κι άλλοι, κι άλλοι, δεν έχει τέλος η φτώχεια, χωράει ολόκληρους πληθυσμούς στις ειδικές οικονομικές ζώνες, στα προτεκτοράτα, στους ζωτικούς χώρους, στα κυρίαρχα κράτη, παντού.
Η φτώχεια παράγει τον πλούτο των λίγων και γίνεται ταυτοχρόνως το όπλο τους για να παραλύουν όλο και πιο πολλούς, να δουλεύουν όσοι δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Κι όσοι δεν δουλεύουν να ’ναι απειλή για τους σκλαβωμένους. Ωσπου όλοι να φθάνουν στον πάτο της σκλαβιάς. Η φτώχεια είναι φόβος. Οποιος μπαίνει στο βασίλειο της φτώχειας «ας εγκαταλείπει πίσω του κάθε ελπίδα». Διότι ήρθαν τούμπα οι καιροί. Παλαιότερα οι άνθρωποι πάλευαν να ξεφύγουν απ’ τη φτώχεια, να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Σήμερα, αν σε αρπάξει η φτώχεια, σε αρπάζει για τα καλά, σε στέλνει σε μακράν οδόν απανδόκευτον, σε βίον ανεόρταστον. Και είναι φρικτή η στιγμή, όταν οι σύντροφοί σου σου γυρίζουν την πλάτη - παχιές κουβέντες, ισχνές αγελάδες. Μέδουσα η μακροχρόνια φτώχεια, σου πετρώνει την ψυχή ταφόπλακα πάνω σου, ρομπότ σε κάνει η φτώχεια, μηχανικές σκέψεις, μηχανικές κινήσεις, αμήχανη ψυχή. Ακαρπο δέντρο και, με τον καιρό, ξερό.
Η φτώχεια είναι όπλο -και μην αυταπατώμεθα- δεν έχει στόχο τους αγωνιστές, τους οργανωμένους, τους συνδικαλισμένους, τους πολιτικοποιημένους (όσους φάει κι απ’ αυτούς καλόν είναι για τους Δυνατούς), αλλά στόχο κυρίως έχει η φτώχεια τα αρνιά. Κι ας μη βιαστούν οι κατά φαντασία επαναστάτες να πουν ότι αντίδοτο στη φτώχεια είναι η οργάνωση κι ο αγώνας. Αν ήταν έτσι, η γη θα ήταν σοσιαλιστική εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Η φτώχεια σκοπό δεν έχει να λυγίσει τους εξεγερμένους ή όσα απ’ τα αρνιά πρόκειται να εξεγερθούν, αλλά να καθηλώσει σε ένα πέλαγος ανημπόριας την κρίσιμη πλειονότητα. Αυτήν που ξεσηκώνεται μόνον μετά από μεγάλους πολέμους ή μεγάλες σφαγές, αυτήν που συνήθως παρακολουθεί εκ του μακρόθεν τη διαρκή εξέγερση των ηρώων, διστακτική, επιδοκιμάζοντας ενίοτε αλλά μετά του δέοντος φόβου και αποδοκιμάζοντας ως επί το πλείστον με υπαγορευμένη αποστροφή (ουκ επί ματαίω η προπαγάνδα) ως ταραξίες εκείνους που αγωνίζονται (και για τα αρνιά), Χριστούς, κομμουνιστές, αναρχικούς, πάσης φύσεως ζηλωτές κι άλλους αλλοπαρμένους.
Διότι η φτώχεια είναι όπλο ολοκληρωτικό, υψώνεται σαν πύργος πάνω απ’ το κεφάλί μας το Βερολίνο (ή το Πεκίνο), μας κατουράει και γίνεται μέσα μας το αγίασμα αυτό των Δυνατών, οξύ. Που τρώει το σθένος μας, κισμέτ που του σκύβουμε το κεφάλι.
Η φτώχεια πρέπει να καταστραφεί όχι μόνον ως κατάσταση μέσα στην οποίαν ζουν οι άνθρωποι, αλλά και ως όπλο για να ζουν σ’ αυτήν την κατάσταση.
Ουδεμία σχέση έχει η φτώχεια με την ευγενική ολιγάρκεια, ούτε με την έντιμη πενία, αυτά είναι επιλογές, η φτώχεια είναι εξαναγκασμός. Εξαναγκασμός στο αρνί να μείνει αρνί, εξαναγκασμός στο αρνί να σκοτώσει την ψυχή του, εξαναγκασμός στο αρνί να το πηγαίνουν επί σφαγήν.
Το ξέρω, το λένε οι νόμοι και οι προφήτες, το γράφει η Ιστορία και το έκαναν ο Σπάρτακος και ο θείος μου ο Μιχάλης ο Αντάρτης, ο ΕΑΜίτης: το τέλος της φτώχειας είναι η εξέγερση. Μπορεί η φτώχεια να μην οδηγεί από μόνη της, ούτε απαραιτήτως, στην εξέγερση, αλά η εξέγερση οδηγεί στο τέλος της φτώχειας.
Σήμερα στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις της Νέας Τάξης βαθαίνουν τη φτώχεια. Ηκυβερνώσα Υβρις, αυτή η τερατική σύνθεση νεοφιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας, αυτός ο ανόσιος γάμος, βυθίζουν την Ηπειρο σε έναν εργασιακό εξαμερικανισμό, μια ζούγκλα εκβαρβάρωσης και επαναλφαβητισμού. Με την επικουρία μιας αναδυόμενης Ακροδεξιάς (είτε ως σκιάχτρου είτε ως συμμάχου) οι ομογενοποιημένες κυβερνήσεις επιβάλλουν την ενιαία σκέψη στις κοινωνίες και αφαιρούν απ’ τις αστικές δημοκρατίες κάθε λαϊκό κεκτημένο, ώσπου οι τυραννίδες, τα ράιχ των Εταιρειών, να γίνουν και να είναι το μοναδικό πλαίσιο ζωής των ανθρώπων.
Οι κυβερνήσεις των Δυνατών εξαπλώνουν τη φτώχεια, κερδίζουν απ’ αυτήν και ταυτοχρόνως τη χρησιμοποιούν ως όπλο για να τη διευρύνουν περισσότερο. Για να κερδίζουν περισσότερο. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο. Των φαύλων. Που παγιδεύει μέσα του και τους ίδιους τους φαύλους, θα έλεγε κανείς, αν έδινε έστω μια δεκάρα, για δαύτους. Αλλωστε το ότι ο καπιταλισμός είναι αυτοκαταστροφικός, δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι καταστροφικός. Και τυφλός. Τραβάει, διότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, τη βία του ώς τα άκρα. Ρισκάρει έτσι την εξέγερση ή, (θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου) την επανάσταση. Και για αυτό παίρνει διαρκώς προληπτικά μέτρα εναντίον τους. Καταστολή, αποβλάκωση, αποπολιτικοποίηση βρίσκονται διαρκώς στην πρώτη γραμμή, μέσα (κι εναντίον) μιας κοινωνίας που ταυτοχρόνως ελέγχεται με μια πέμπτη φάλαγγα του τίποτα. Του τιποτένιου. Φενάκες η μια μετά την άλλη, λάιφ στάιλ, καταναλωτισμός, εξαγορασμένη τέχνη και γίνεται ο χρόνος (αν σου παίρνει μια γενιά για να καταλάβεις) χρήμα για τους Δυνατούς και στρούγκα για τ’ αρνιά.
Αυτό είναι η φτώχεια, σύντροφοι. Να σε φτωχαίνουν από πολιτισμό, από όνειρα, από ελπίδα, από ανθρωπιά και να γίνεσαι έρμαιο, ένας ακόμα ιδιώτης μέσα στη μάζα των δυσπραγούντων, ζωντανός νεκρός, φραγκομηχανή, είτε διά της εργασίας σου, είτε διά της ανεργίας σου. Δεν ξέρω τι λέει για τη Φτώχεια στη Θεογονία ο Ησίοδος, αλλά στα ιστορικά χρόνια η Φτώχεια είναι κόρη του Πλούτου και της Βίας, αδελφή τηςΑπανθρωπιάς και μητέρα του Φόβου και του Παράλογου...
*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013






*http://www.enikos.gr/

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές σε τροχιά ανατροπής της κυβέρνησης, του Π. Σκούτα

Το πολιτικό περιβάλλον βρίσκεται σε μόνιμη ρευστότητα και όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά σε εξελίξεις που κανείς δεν είναι εύκολο να τις προβλέψει. Ανεξάρτητα από το εάν υπάρξουν εθνικές εκλογές πιο πριν, είναι φανερό ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα αποτελέσουν κορυφαία πολιτική μάχη.

Ο θεσμός της αυτοδιοίκησης οδηγείται σε διάλυση από τις μνημονιακές πολιτικές. Επιβάλλεται στους ΟΤΑ να γίνουν πλεονασματικοί, όταν έχουν υποστεί την τεράστια μείωση των πόρων κατά 60%. Υποθηκεύεται η αυτονομία τους μέσω του παρατηρητηρίου. Διαλύεται ο κοινωνικός χαρακτήρας τους. Απολύονται εργαζόμενοι.

Αυτοί σχεδιασμοί θέλουν να μετατρέψουν τους δήμους σε φοροεισπρακτικό μηχανισμό, επιδιώκουν να αποσυνδέσουν την χρηματοδότηση μέσω των κεντρικών αυτοτελών πόρων, με το φόρο ακινήτων. Ετοιμάζονται 5 με 6 χιλ. νέες απολύσεις (κινητικότητα, διαθεσιμότητα) εργαζομένων στους Ο.Τ.Α., ναρκοθετώντας περεταίρω το χαρακτήρα και την υπόσταση του θεσμού. Στον αντίποδα προωθούνται λύσεις όπως η ίδρυση «Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων» (ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.), μεταφέροντας την οικονομική επιβάρυνση στους δημότες, επιβάλλοντας την ποιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική στο θεσμό της αυτοδιοίκησης.

Από την άλλη η πλήρης ιδιωτικοποίηση της αυτοδιοίκησης είναι προ των πυλών. Γερμανικά συμφέροντα ιδιωτικά και αυτοδιοικητικά, προχωρούν σε ένα new deal μέσω του Αναπτυξιακού Επενδυτικού Ταμείου που υπέγραψε Χατζηδάκης , Στουρνάρας , Σόϊμπλε, ώστε να πραγματοποιηθεί η άλωση της τοπικής αυτοδιοίκηση μέσω δράσεων σε τομείς όπως η ενέργεια, τα απορρίμματα, ο τουρισμός κλπ. Η Ελληνογερμανική συνέλευση και ο Φούχτελ εργάζεται πυρετωδώς σε αυτή την κατεύθυνση και παίρνουν δημόσια τα εύσημα από την Μέρκελ.

Γίνεται φανερό ότι ο εκλογικός χαρακτήρας των αυτοδιοικητικών εκλογών συναντιέται ίσως για πρώτη φορά με τόσο άμεσα κεντρικά πολιτικά διακυβεύματα για την ανατροπή των ασκούμενων πολιτικών σε κυβερνητικό και αυτοδιοικητικό επίπεδο καθώς και η αποτύπωση της κοινωνικής δυσπιστίας προς την κυβέρνηση.

Το Μαξίμου έχοντας χάσει κάθε ψυχραιμία λειτουργεί σε πανικό και η όλη προσπάθεια του επικεντρώνεται στον εκλογικό νόμο που θα εξασφαλίζει (α) την συνέχιση της τοπική αυτοδιοίκηση ως υποχείριο της κεντρικής εξουσίας για να συνεχίσουν να υλοποιούνται τα σχέδια της και (β) την αποπολιτικοποίηση
των αυτοδιοικητικών εκλογών ώστε να θολώσουν ένα αποτέλεσμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής . Όμως κάτι τέτοιο δεν θα καρποφορήσει.

Οι όποιοι σχεδιασμοί θα γυρίσουν μπούμερανγκ. Ο θυμός, η αγανάκτηση και η οργή σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε απόγνωση και ανθρωπιστική κρίση είναι ποτάμι που συνεχώς φουσκώνει και θα συμπαρασύρει κάθε πολιτικό κουτσαβακισμό.

Η αυτοδιοίκηση αποτελούσε πάντα για την αριστερά χώρο υπεράσπισης της δημοκρατίας και πεδίο ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών για  μια γνήσια λαϊκή εξουσία στην αυτοδιοίκηση. Στην συγκυρία όπου τα μνημόνια βάλουν ευθέως κατά της κοινωνίας, ο αγώνας για δημοκρατία αποτελεί προϋπόθεση ύπαρξη της. Είναι παράγοντας αλληλεγγύης και πολιτισμού, που θα περιορίσει τις κοινωνικές ανισότητες, που θα βάλει φραγμό στον κοινωνικό αυτοματισμό, που θα αντισταθεί στη διχαστική πολιτική των άκρων.

Είναι αυτή που καλείται να συμβάλει, ώστε να μην υπάρξει καμία δημοκρατική οπισθοδρόμηση, και να δοθεί διέξοδος με προοδευτικό και δημοκρατικό τρόπο στην οικονομική και κοινωνική κρίση. Το στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αν, θα εκφράσει αυτές τις τεράστιες ανακατατάξεις και τις διαφοροποιήσεις από τις μνημονιακές πολιτικές που έχουν συντελεστεί.

Χρειαζόμαστε όλες αυτές οι ανακατατάξεις στο τοπικό επίπεδο και να αποκτήσουν πολιτικό και κοινωνικό βάθος, να συναντηθούν με την κοινωνική. Ελπίδα, ώστε να υπάρξουν πολιτικές που θα αγκαλιάσουν χιλιάδες πολίτες και εργαζόμενους. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση και απαξίωση, η εμπιστοσύνη με τους πολίτες έχει διαρραγεί. Είναι προφανές ότι με παλιές και φθαρμένες πολιτικές δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, χρειαζόμαστε καινοτόμες απαντήσεις. Επιβάλλεται να επιδιώξουμε τις ευρύτερες συμμαχίες σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο πάνω σε προγραμματικές συμφωνίες που θα παίρνουν υπόψη ότι αυτές θα λειτουργήσουν στα πλαίσια μιας κυβέρνηση της αριστεράς, με νέο θεσμικό πλαίσιο, με κοινωνικό χαρακτήρα και αλληλεγγύη, με συμβολή στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας . Η αυτοδιοίκηση για την αριστερά δεν αποτελεί χώρο κομματικής εξουσίας δεν είναι απλά μια καλύτερη διαχείριση ενός συστήματος που βρίσκεται σε κρίση, αλλά πεδίο της λαϊκής συμμετοχής, δημοκρατίας και διακυβέρνησης, αποτελεί το φύτρο ενός ευρύτερου αυτοδιοικητικού κινήματος, που θα γεννά και θα καλλιεργεί θεσμικά ψήγματα ενός νέου κοινωνικού μετασχηματισμού.

* Παναγιώτης Σκούτας, Μέλος Κ.Ε γραμματεία Τοπικής Αυτοδιοίκησης ΣΥΡΙΖΑ

http://tvxs.gr/

Αποικία φτώχειας

* Ένας στους τρεις Έλληνες (34,6%) στο φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με την Eurostat

* Ένας στους τέσσερις (25%) εργαζόμενους αμείβεται με μισθό κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΡΓΑΝΗ (υπ. Εργασίας)

* Πεντάχρονο αγοράκι και η γιαγιά του κινδύνεψαν να καούν από πυρκαγιά σε διαμέρισμα χωρίς ρεύμα στο Κορδελιό Θεσσαλονίκης, λίγες ημέρες μετά την τραγωδία με τη 13χρονη

* Πάνω από 350.000 νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό, διότι αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ

* Επικοινωνιακή άνευ αντικρίσματος "ευαισθησία" από Σαμαρά - Βενιζέλο με συστάσεις για "τοπική" και κατά περίπτωση αντιμετώπιση των προβλημάτων

 Κοντά στα τέσσερα εκατομμύρια Έλληνες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας, δηλαδή στερούνται βασικών αγαθών, καθώς είτε είναι άνεργοι είτε αμείβονται κάτω από το όριο της φτώχειας ή κινδυνεύουν να πέσουν κάτω από αυτό με υποχρεωτική μερική απασχόληση. Στη μαύρη λίστα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού η Ελλάδα, σύμφωνα με την Eurostat, ξεπερνά μόνο Ρουμανία, Βουλγαρία και Λετονία. Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, οι φτωχοί εργαζόμενοι (410 ευρώ) φτάνουν τις 270.000. Άλλοι 23.000 αμείβονται κάτω από 1.000 ευρώ μεικτά.

http://www.avgi.gr/