Του Θανάση Καρτερού
Σφόδρα ταράχτηκαν πολλοί στην αντιπολίτευση με τη δήλωση του Αντώνη Σαμαρά ότι γινόμαστε μια φυσιολογική χώρα. Με αποτέλεσμα να επιτεθούν στον πρωθυπουργό με τα συνήθη επιχειρήματα: Πώς μιλάει για φυσιολογική χώρα με τόση ανεργία, τόση φτώχεια, τόσο διαλυμένες κοινωνικές δομές, τόσο σμπαραλιασμένες εργασιακές σχέσεις, τόση κρατική αναλγησία, τόσους νεκρούς από απελπισία, τόσες καθημερινές τραγωδίες;
Τις βρίσκετε ασφαλώς απολύτως σωστές τις επικρίσεις. Πιθανόν να ρίχνετε μάλιστα νέες μούντζες προς το Μαξίμου - εντελώς φυσιολογικές κι αυτές. Ας σκεφτούμε όμως ψύχραιμα: Ο Σαμαράς ούτε τυφλός είναι, ούτε κουφός. Βλέπει το δράμα και ακούει τη βοή του. Ξέρει συνεπώς ποια χώρα κυβερνάει. Κάτι περισσότερο: Ξέρει πώς γίνεται κάθε μέρα αυτή η χώρα με την πολιτική του. Άρα, το συμπέρασμα είναι απλό και άκρως πολιτικό. Δεν είναι θέμα άγνοιας. Αυτή ακριβώς τη χώρα θεωρεί φυσιολογική.
Αν δηλαδή εσείς θεωρείτε αφύσικο να πεθαίνει ένα παιδί επειδή απαγορεύτηκε η θέρμανση στους φτωχούς, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό. Αν εσείς θεωρείτε αφύσικο να αμείβεται κάποιος με 400 ευρώ και να είναι στο έλεος του αφεντικού, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό. Αν εσείς θεωρείτε αφύσικο να είναι η Ελλάδα βυθισμένη στην ανεργία και τη φτώχεια, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό. Αν εσείς θεωρείτε αφύσικο να βρίσκεται η υγεία στα χέρια του Άδωνι, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό. Αν εσείς θεωρείτε αφύσικο να ρίχνονται στον Καιάδα οι συνταξιούχοι, ο Σαμαράς το θεωρεί φυσιολογικό.
Δεν μιλάμε εδώ για κάποια διαφορά αντιλήψεων, όπως καταλαβαίνετε. Ούτε για ο αν ο πρωθυπουργός καταλαβαίνει αυτό που καταλαβαίνει κι ο τελευταίος πολίτης. Μιλάμε για μια θεμελιακή διαφορά στο τι θεωρεί ο καθένας φυσιολογικό. Και όσον αφορά τον Σαμαρά, μιλάμε για ψυχρή αγριότητα με ιδεολογικό μανδύα, η οποία τείνει να θεωρεί φυσιολογική την εμπορία των πάντων - της υγείας, της παιδείας, των ανθρώπων. Για την απόλυτη ανηθικότητα, που αποκαλείται ρεαλισμός της αγοράς. Η δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων, ακόμα και ο θάνατος κάποιων είναι απολύτως φυσιολογικά - αυτό περιγράφει τον φυσιολογικό Σαμαρά.
Συνεπώς, πρέπει να τον συγχαρούμε αντί να τον βρίζουμε. Την αλήθεια είπε - αυτή που ζούμε είναι η δική του φυσιολογική Ελλάδα. Αν θέλουμε άλλη, το φυσιολογικό είναι να απαλλαγούμε από τον ίδιο, την κυβέρνησή του και την πολιτική του...