Αναρτήσεις
Του Κωνσταντίνου Γκαντάτσιου
Να ξεκαθαρίσουμε όμως εκτσογλανισμός δεν είναι όταν κατασπαταλάς τα ομόλογα του δημοσίου, ούτε όταν χρεώνεις τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων καταντώντας ανίκανα να ορθοποδήσουν, ούτε όταν απολύεις μαζικά εργαζόμενους καταπατώντας σύνταγμα και νόμους.
Νοιώθω κάπως άβολα, αμήχανα που τέτοια μέρα, ανήμερα Χριστουγέννων έπιασα μολύβι να γράψω. Χωρίς το δώρο Χριστουγέννων θα έπρεπε να νοιώθω περήφανος που συνέβαλα και εγώ στην επίτευξη του πολυπόθητου πρωτογενούς πλεονάσματος.
Σκέφτομαι τα 17.000.000 τουριστών που επισκέφτηκαν την ζεστή χώρα μου πως θα γελούν βλέποντας τις ανακοινώσεις ντροπής για το άνοιγμα δημόσιων χώρων τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Τώρα θα βλέπουν ανθρώπους να προσπαθούν να ζεσταίνονται με λίγα κάρβουνα, να γυρνούν από δωμάτιο σε δωμάτιο με τις κουβέρτες στην πλάτη, να γράφουν και να διαβάζουν υπό το φως κεριών ζώντας σε μια πρωτόγονη κατάσταση εντός της οικίας τους όταν κάτω από τα πόδια τους θα περνούν αγωγοί αερίων και θα ρέει άφθονο το πετρέλαιο για να ζεστάνει όλα τα σπίτια στο μέλλον κάπου στην Βόρεια Ευρώπη.
Ναι, όπως καταλάβατε και εγώ εκτσογλανίστηκα.
Είπα την λέξη σπίτια ε; Για αυτό σας λέω εκτσογλανίστηκα για τα καλά, μπήκα στον πειρασμό, έβαλα τα δάκτυλά μου στο μέλι και έκανα το κατά Βενιζέλου ατόπημα. Ίσως δεν θα έπρεπε να με πειράξει που για τα λίγα ψωροχιλιάρικα που θα χρωστά ο κάθε φουκαριάρης θα βλέπουμε πλειστηριασμούς ακινήτων καθημερινά, ήταν και αυτό ένα όνειρο, μια φιλοδοξία του Έλληνα, να πληρώσει, αλλά να έχει ένα δικό του σπίτι. Τώρα τα πράγματα αλλάζουν.
Ένα τσούρμο λόγια, φορτωμένα με πολιτικό άγχος έρχεται να προστεθεί στα καθημερινά μου άγχη και τις προσλαμβάνουσες εικόνες. Και το θέμα είναι πως δεν έχω κανέναν τους κοντά μου, μπροστά μου, εκείνη την ώρα του μοιραίου εκτσογλανισμού να του τα πω ή να του τα ψάλλω μέρες που είναι.
Ίσως δεν θα έπρεπε να με νοιάζει που ο Έλληνας απειλείται από την ΔΕΗ (δημόσιο αγαθό), την εφορεία, τις τράπεζες, το γειτονικό τοκογλύφο. Εκτσογλανίστηκα χωρίς όρια όταν βλέπω δεκάχρονα παιδιά χωρίς να έχουν ψηφίσει ακόμη, χωρίς να έχουν υποχρεωθεί πουθενά να είναι χρεωμένοι από τώρα και για πάντα και να τα αποκαλεί κι αυτά ακόμη φταίχτες, υποθηκεύοντας το μέλλον τους ο κάθε Πάγκαλος (όχι βέβαια ο Ιωσήφ).
Αν ήξεραν τα παιδιά μας τι ανεχόμαστε πιστέψτε θα μας έφτυναν από τώρα και αν καταλάβαιναν τι θα πει παραγραφή σκανδάλων, λίστες Λαγκάρντ, ασυλία βουλευτών θα γελούσαν με την νοημοσύνη μας. Μην νομίζετε πως έχω τίποτα με τον άνθρωπο που αρπάζει ένα μικρόφωνο στο Ζάππειο και τρέχει να αδράξει την ευκαιρία να χρηστεί πρωθυπουργός. Ίσα ίσα οι φιλοδοξίες είναι πάντα κατανοητές και πολλές φορές και δικαιολογημένες, άλλωστε όλοι μας κάποτε είχαμε και από μια φιλοδοξία.
Να ξεκαθαρίσουμε όμως εκτσογλανισμός δεν είναι όταν κατασπαταλάς τα ομόλογα του δημοσίου, ούτε όταν χρεώνεις τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων καταντώντας ανίκανα να ορθοποδήσουν, ούτε όταν απολύεις μαζικά εργαζόμενους καταπατώντας σύνταγμα και νόμους. Το μυαλό των αδαών ψηφοφόρων πρέπει να μείνει στο ότι απλοί πολίτες συλλαμβάνονται επειδή το έπαιζαν τυφλοί και ανάπηροι, όταν το κράτος που μεσουρανούσε εθελοτυφλούσε για λίγους κρίσιμους ψήφους. Ουδόλως πρέπει να μας απασχολεί ότι ακούγεται για σκάνδαλα, μίζες υποβρυχίων, διαφθορά πολιτικών, κ.α.
Ναι, παραδέχομαι πως δεν έπρεπε να παρατηρώ ασήμαντους άστεγους να κοιμούνται στα παγκάκια, ούτε να κοιτάζω τις ουρές στα συσσίτια. Έπρεπε να στρέψω αλλού το βλέμμα μου από τα αγωνιώδη χέρια για μια τσάντα πορτοκάλια, έπρεπε να μην κοιτάξω τα δακρυσμένα μάτια της μάνας του Ευτύχη που εκλιπαρούσε για λίγα τρόφιμα παραμονές Χριστουγέννων. Έπρεπε…έπρεπε…έπρεπε.
Έπρεπε να αλληθωρίσω, να κοιτάξω μπροστά, να πιστέψω πως ακόμη μία χρονιά θα έρθει η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, χαρίζοντάς σας και άλλο πολιτικό χρόνο. Τώρα που δεν τα έκανα αυτά λες ότι εκστογλανίστηκα…
Δυστυχώς όμως όταν εγώ χρωστώ θα μου πάρετε το σπίτι, θα μου κατασχέσετε το επίδομα, θα μου αρπάξετε τον μισθό. Αν εγώ κλέψω, θα με κλείσετε μέσα, αν δεν πληρώσω εμπρόθεσμα θα τα πληρώσω πολλαπλάσια. Ενώ εσύ θα χρωστάς νερό, ρεύμα, τηλέφωνο, ενοίκια γραφείων, εγώ θα ψάχνω για βιβλία, τσάντες, σχολικά για μορφώσω τα παιδιά μου, θα περιμένω την προκαταβολή του επιδόματος θέρμανσης στην κρύα Φλώρινα, τις φιλότιμες προσπάθειες Πολιτιστικών συλλόγων για να ντυθώ, τους εθελοντές ιατρούς για να με εξεταστώ, τα συσσίτια για να τραφώ και τα ληγμένα για να αισθανθώ καταναλωτής.
Αν λοιπόν την επιβίωση και την καθημερινή αγωνία μας την βαπτίζεται έτσι, Ε, ναι λοιπόν εκτσογλανιστήκαμε.
Ένστικτα είναι αυτά ας μην το ξεχνάτε…
cretalive.gr
Να ξεκαθαρίσουμε όμως εκτσογλανισμός δεν είναι όταν κατασπαταλάς τα ομόλογα του δημοσίου, ούτε όταν χρεώνεις τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων καταντώντας ανίκανα να ορθοποδήσουν, ούτε όταν απολύεις μαζικά εργαζόμενους καταπατώντας σύνταγμα και νόμους.
Νοιώθω κάπως άβολα, αμήχανα που τέτοια μέρα, ανήμερα Χριστουγέννων έπιασα μολύβι να γράψω. Χωρίς το δώρο Χριστουγέννων θα έπρεπε να νοιώθω περήφανος που συνέβαλα και εγώ στην επίτευξη του πολυπόθητου πρωτογενούς πλεονάσματος.
Σκέφτομαι τα 17.000.000 τουριστών που επισκέφτηκαν την ζεστή χώρα μου πως θα γελούν βλέποντας τις ανακοινώσεις ντροπής για το άνοιγμα δημόσιων χώρων τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Τώρα θα βλέπουν ανθρώπους να προσπαθούν να ζεσταίνονται με λίγα κάρβουνα, να γυρνούν από δωμάτιο σε δωμάτιο με τις κουβέρτες στην πλάτη, να γράφουν και να διαβάζουν υπό το φως κεριών ζώντας σε μια πρωτόγονη κατάσταση εντός της οικίας τους όταν κάτω από τα πόδια τους θα περνούν αγωγοί αερίων και θα ρέει άφθονο το πετρέλαιο για να ζεστάνει όλα τα σπίτια στο μέλλον κάπου στην Βόρεια Ευρώπη.
Ναι, όπως καταλάβατε και εγώ εκτσογλανίστηκα.
Είπα την λέξη σπίτια ε; Για αυτό σας λέω εκτσογλανίστηκα για τα καλά, μπήκα στον πειρασμό, έβαλα τα δάκτυλά μου στο μέλι και έκανα το κατά Βενιζέλου ατόπημα. Ίσως δεν θα έπρεπε να με πειράξει που για τα λίγα ψωροχιλιάρικα που θα χρωστά ο κάθε φουκαριάρης θα βλέπουμε πλειστηριασμούς ακινήτων καθημερινά, ήταν και αυτό ένα όνειρο, μια φιλοδοξία του Έλληνα, να πληρώσει, αλλά να έχει ένα δικό του σπίτι. Τώρα τα πράγματα αλλάζουν.
Ένα τσούρμο λόγια, φορτωμένα με πολιτικό άγχος έρχεται να προστεθεί στα καθημερινά μου άγχη και τις προσλαμβάνουσες εικόνες. Και το θέμα είναι πως δεν έχω κανέναν τους κοντά μου, μπροστά μου, εκείνη την ώρα του μοιραίου εκτσογλανισμού να του τα πω ή να του τα ψάλλω μέρες που είναι.
Ίσως δεν θα έπρεπε να με νοιάζει που ο Έλληνας απειλείται από την ΔΕΗ (δημόσιο αγαθό), την εφορεία, τις τράπεζες, το γειτονικό τοκογλύφο. Εκτσογλανίστηκα χωρίς όρια όταν βλέπω δεκάχρονα παιδιά χωρίς να έχουν ψηφίσει ακόμη, χωρίς να έχουν υποχρεωθεί πουθενά να είναι χρεωμένοι από τώρα και για πάντα και να τα αποκαλεί κι αυτά ακόμη φταίχτες, υποθηκεύοντας το μέλλον τους ο κάθε Πάγκαλος (όχι βέβαια ο Ιωσήφ).
Αν ήξεραν τα παιδιά μας τι ανεχόμαστε πιστέψτε θα μας έφτυναν από τώρα και αν καταλάβαιναν τι θα πει παραγραφή σκανδάλων, λίστες Λαγκάρντ, ασυλία βουλευτών θα γελούσαν με την νοημοσύνη μας. Μην νομίζετε πως έχω τίποτα με τον άνθρωπο που αρπάζει ένα μικρόφωνο στο Ζάππειο και τρέχει να αδράξει την ευκαιρία να χρηστεί πρωθυπουργός. Ίσα ίσα οι φιλοδοξίες είναι πάντα κατανοητές και πολλές φορές και δικαιολογημένες, άλλωστε όλοι μας κάποτε είχαμε και από μια φιλοδοξία.
Να ξεκαθαρίσουμε όμως εκτσογλανισμός δεν είναι όταν κατασπαταλάς τα ομόλογα του δημοσίου, ούτε όταν χρεώνεις τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων καταντώντας ανίκανα να ορθοποδήσουν, ούτε όταν απολύεις μαζικά εργαζόμενους καταπατώντας σύνταγμα και νόμους. Το μυαλό των αδαών ψηφοφόρων πρέπει να μείνει στο ότι απλοί πολίτες συλλαμβάνονται επειδή το έπαιζαν τυφλοί και ανάπηροι, όταν το κράτος που μεσουρανούσε εθελοτυφλούσε για λίγους κρίσιμους ψήφους. Ουδόλως πρέπει να μας απασχολεί ότι ακούγεται για σκάνδαλα, μίζες υποβρυχίων, διαφθορά πολιτικών, κ.α.
Ναι, παραδέχομαι πως δεν έπρεπε να παρατηρώ ασήμαντους άστεγους να κοιμούνται στα παγκάκια, ούτε να κοιτάζω τις ουρές στα συσσίτια. Έπρεπε να στρέψω αλλού το βλέμμα μου από τα αγωνιώδη χέρια για μια τσάντα πορτοκάλια, έπρεπε να μην κοιτάξω τα δακρυσμένα μάτια της μάνας του Ευτύχη που εκλιπαρούσε για λίγα τρόφιμα παραμονές Χριστουγέννων. Έπρεπε…έπρεπε…έπρεπε.
Έπρεπε να αλληθωρίσω, να κοιτάξω μπροστά, να πιστέψω πως ακόμη μία χρονιά θα έρθει η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, χαρίζοντάς σας και άλλο πολιτικό χρόνο. Τώρα που δεν τα έκανα αυτά λες ότι εκστογλανίστηκα…
Δυστυχώς όμως όταν εγώ χρωστώ θα μου πάρετε το σπίτι, θα μου κατασχέσετε το επίδομα, θα μου αρπάξετε τον μισθό. Αν εγώ κλέψω, θα με κλείσετε μέσα, αν δεν πληρώσω εμπρόθεσμα θα τα πληρώσω πολλαπλάσια. Ενώ εσύ θα χρωστάς νερό, ρεύμα, τηλέφωνο, ενοίκια γραφείων, εγώ θα ψάχνω για βιβλία, τσάντες, σχολικά για μορφώσω τα παιδιά μου, θα περιμένω την προκαταβολή του επιδόματος θέρμανσης στην κρύα Φλώρινα, τις φιλότιμες προσπάθειες Πολιτιστικών συλλόγων για να ντυθώ, τους εθελοντές ιατρούς για να με εξεταστώ, τα συσσίτια για να τραφώ και τα ληγμένα για να αισθανθώ καταναλωτής.
Αν λοιπόν την επιβίωση και την καθημερινή αγωνία μας την βαπτίζεται έτσι, Ε, ναι λοιπόν εκτσογλανιστήκαμε.
Ένστικτα είναι αυτά ας μην το ξεχνάτε…
cretalive.gr
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου