Για μίζες υπάρχουν πάντοτε λεφτά!

Στα χρόνια της μεγάλης κρίσης και την ώρα που τα γεύματα αγάπης της Εκκλησίας γέμιζαν τα στομάχια χιλιάδων ανθρώπων, ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος βρήκε 3 εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ για να ερευνήσει το θέμα της παιδικής παχυσαρκίας. Η έρευνα θα είχε περάσει απαρατήρητη, αν στο μεταξύ δεν είχε προκύψει η μίζα του κ. Τομπούλογλου! Κι έπειτα αναρωτιούνται μερικοί γιατί ο κόσμος είναι εξοργισμένος. Μπορεί να μην υπάρχουν λεφτά για τα πεινασμένα παιδιά, αλλά για μίζες υπάρχουν πάντα!

Η έρευνα για την παχυσαρκία είναι μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία. Αρκετός κόσμος πιστεύει ότι το έργο το πήρε η εταιρεία της κυρίας Σταυρούλας Νικολοπούλου, συζύγου του κ. Στουρνάρα. Δεν είναι αλήθεια. Η κυρία Νικολοπούλου διεκδίκησε την δουλειά, αλλά την έχασε. Αυτό για την αποκατάσταση της αλήθειας.

Το πακέτο της δουλειάς ήταν 3 εκατ. ευρώ. Από αυτά τα χρήματα το 1,9 εκατ. αφορούσε την έρευνα αυτή καθαυτή και τα 350.000 ευρώ έξοδα... μετακίνησης και διανυκτέρευσης! Δεν είμαστε σε θέση να αμφισβητήσουμε το πρώτο σκέλος. Αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο εξειδικευμένοι επιστήμονες, αφού ενημερωθούν πλήρως για το πως έγινε η έρευνα και στην συνέχεια να κρίνουν εκ του αποτελέσματος αν το έργο αυτό θα έπρεπε να κάνει 1,9 εκατ. ευρώ ή 250.000 ευρώ. Αλλά για τα έξοδα μετακίνησης και διανυκτέρευσης έχουμε λόγους να αρχίσουμε να ρωτάμε.

Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ ισοδυναμούν με 3.500 διανυκτερεύσεις, αν δεχτούμε μία μέση τιμή 100 ευρώ το δίκλινο δωμάτιο. Αν τα μισά χρήματα ήταν για μετακινήσεις και τα άλλα μισά για διανυκτερεύσεις, τότε μιλάμε για 1.750 διανυκτερεύσεις. Αυτό δεν είναι έρευνα. Είναι μία υπερπαραγωγή στα χρόνια της κρίσης με χρήματα της Ευρώπης...

Πως το είπε ο Τομπούλογλου; Ότι δεν μπορεί να βλέπει να γίνονται δουλειές και να είναι αυτός στην απέξω ή κάπως έτσι. Η ουσία είναι ότι στην Ελλάδα της χρεοκοπίας, στην Ελλάδα που κόβονται μισθοί και συντάξεις για να σωθεί η πατρίδα, τα χρήματα σκορπίζονται σε "δουλειές". Το έχουμε πει χιλιάδες φορές, θα το πούμε μία ακόμη: Το πολιτικό σύστημα προτίμησε να ισοπεδώσει τον ιδιωτικό τομέα και να κόψει οριζόντια μισθούς και συντάξεις στον δημόσιο, αντί να απολύσει τους εκτός ΑΣΕΠ διορισμένους της διακυβέρνησης Καραμανλή και να πετάξει έξω από τον δημόσιο τομέα τα κομματόσκυλα που τον λυμαίνονταν. Κι εξακολουθούν, φυσικά, να τον λυμαίνονται, όπως αποδεικνύει περίτρανα η υπόθεση Τομπούλογλου.

Ποιός είναι αυτός ο κύριος που βρέθηκε πρόεδρος στο Αγλαΐα Κυριακού; Ποιά ήταν τα τυπικά του προσόντα; Χαμηλόβαθμος υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας. Αυτή ήταν η επαγγελματική του σταδιοδρομία. Είχε όμως πλούσια κομματική δραστηριότητα. Τέτοια που επί Μιλτιάδη Έβερτ τοποθετήθηκε ισόβιο μέλος στο ίδρυμα Αγλαΐα Κυριακού! Και το καλοκαίρι του 2012 έγινε πρόεδρος του νοσοκομείου.

Η επιλογή έγινε από το ίδρυμα. Ακόμη κι αν η κυβέρνηση ήθελε να τον αλλάξει, η πράξη αυτή θα ήταν παράνομη. Το Συμβούλιο Επικρατείας αποφάσισε ότι τους διορισμούς τους κάνει μόνο το ίδρυμα και ας εξαρτάται σήμερα το νοσοκομείο 100% από το ΕΣΥ. Το ίδρυμα όμως αποφάσισε να βγάλει Τομπούλογλου. Διότι μόλις είχε βγει η Νέα Δημοκρατία και θεώρησαν τα μέλη του ιδρύματος ότι θα ήταν καλό για όλους να έχουν επικεφαλής τον εκλεκτό του κόμματος!

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι στα υπόλοιπα νοσοκομεία τα δύο κόμματα δεν διόρισαν τους δικούς τους Τομπούλογλου! Κάθε άλλο! Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ διόρισαν τους πολιτικούς τους φίλους. Για να ξέρετε, τα νοσοκομεία και κυρίως αυτά της επαρχίας είναι σημαντικά λάφυρα στα χέρια των κομματαρχών. Μέσα από αυτά κάνουν τα ρουσφέτια τους και εξασφαλίζουν τα πολύτιμα ψηφουλάκια για τα αφεντικούλια τους, τους βουλευτές.

Σε πολλές περιπτώσεις η πιθανότητα της απομάκρυνσης κάποιου προέδρου επαρχιακού νοσοκομείου απείλησε κι αυτή ακόμη την συνοχή της κυβέρνησης. Για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα σε τι χώρα ζούμε: Οι αφιλότιμοι δεν αισθάνονται την ανάγκη να απειλήσουν την συνοχή της κυβέρνησης  για την αιθαλομίχλη που απειλεί την ζωή χιλιάδων συνανθρώπων μας, αλλά απειλούν με εκλογές αν φύγει ο δικός τους από το νοσοκομείο της Κάτω Μαγούλιανας!

Αν σας πω τώρα ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να βρούμε 100 - 200 ελληνόπουλα με σπουδές και να τους αναθέσουμε την διοίκηση των νοσοκομείων, τι θα πείτε;  Σίγουρα είναι καλύτερη λύση από τον κάθε Τομπούλογλου. Κι ίσως η ιστορία αυτή είναι η αφορμή για να κοπεί ο ομφάλιος λώρος των νοσοκομείων με τους κομματικούς μηχανισμούς. Πως είπατε; Ότι είμαι αιθεροβάμων; Πιθανότατα να έχετε δίκιο.

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr

 

Πηγή:www.capital.gr