Ναυπηγεία: Μια άσκηση για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ

Του Δημήτρη Χρήστου

Η κυβερνητική πλειοψηφία Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, με τη συμμετοχή της περίεργης ΔΗΜ.ΑΡ., έκριναν πως δεν συντρέχει λόγος διερεύνησης της σωρείας των οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων του ξεπουλήματος των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Παρ' ότι η συμφωνία έγινε με πρωτοφανείς διαδικασίες και όρους που εξυπηρετούσαν το κομπιναδόρικο σχήμα που έστησαν οι Γερμανοί με τον Ισκαντάρ Σάφα για να μην κλείσουν τα ναυπηγεία, τελικά τα ναυπηγεία έκλεισαν χωρίς να τηρηθούν οι συμφωνίες προς την ελληνική πλευρά, αφήνοντας το Πολεμικό Ναυτικό με ένα μόνο υποβρύχιο! Δεν έχει ευθύνη κανείς; Όπως αποκαλύπτει στις χειμαρρώδεις καταθέσεις του στους ανακριτές ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών του υπουργείου Εθνικής Αμύνης Α.Κάντας, ο οποίος έχει προφυλακιστεί για το σκάνδαλο των υποβρυχίων, "Με λάδωναν για να εξασφαλίσουν τη σιωπή μου, για να μη φέρνω αντιρρήσεις, για να υπογράφω χωρίς ερωτήσεις". Το λάδωμα μόνο στον Κάντα έφτασε στα 16 εκατομμύρια ευρώ. Φανταστείτε τι γινόταν παραπάνω αλλά και παρακάτω. Η άσκηση που θέλω να βάλω ως θέμα σήμερα δεν αφορά το σκάνδαλο.

• Πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε συγκριτικά πλεονεκτήματα για να επιλέξουμε την ειδίκευση των ελληνικών ναυπηγείων. Όσοι δεν πρόλαβαν να το κάνουν αναγκάστηκαν να κλείσουν τις παραδοσιακές ναυπηγικές μονάδες τους, όπως έγινε για παράδειγμα στην Ισπανία με τα ναυπηγεία στο Κάδιξ

ΓΙΝΟΝΤΑΙ λοιπόν οι εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πώς θα χειριστούν οι αρμόδιοι την υπόθεση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά; Πώς θα καταφέρουν να κάνουν αυτή τη μεγάλη βιομηχανική μονάδα βιώσιμη και να την αναπτύξουν ακόμα παραπέρα μαζί με το σύνολο του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου στην Ελλάδα; Τι προετοιμασία έχει προηγηθεί; Ίσως σε πρώτη φάση η επανακρατικοποίηση του ναυπηγείου δώσει κάποιο χρόνο για πλήρη λειτουργία με τις κρατικές παραγγελίες. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν αρκεί για να μείνει επί μακρόν βιώσιμο και πολύ περισσότερο να αναπτυχθεί. Ποιο χρηματοδοτικό εργαλείο ανάπτυξης χρειαζόμαστε και πώς θα το δημιουργήσουμε;

Η ΝΑΥΠΗΓΗΣΗ μεγάλων πλοίων μεταφοράς πετρελαίου και ξηρού φορτίου έχει γίνει πλέον αντικείμενο των ναυπηγείων της Ανατολής. Είναι σχεδόν αδύνατον να ανταγωνιστείς την Κίνα λόγω κόστους εργασίας και των προνομίων που μπορεί να δώσει σε όσους ναυπηγούν εκεί, προσφέροντας μαζί με τη ναυπήγηση και συμβόλαια τεσσάρων και πέντε χρόνων για μεταφορά των εξαγωγών και εισαγωγών της χώρας με τον μεγαλύτερο όγκο εμπορευμάτων στον κόσμο. Υψηλότερων προδιαγραφών ναυπηγήσεις τέτοιων πλοίων και ειδικά των διπύθμενων πετρελαιοφόρων προσφέρουν τα ναυπηγεία της Κορέας και της Ιαπωνίας. Και μην ξεχνάμε πως ένα σύγχρονο πλοίο δεν είναι μόνο το κουφάρι. Το ντύσιμό του με υπερσύγχρονα συστήματα λειτουργίας και πλοήγησης έχει μεγαλύτερο κόστος από το ατσάλινο σκαρί.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ να ειδικευτούμε στα αλιευτικά σκάφη υψηλής τεχνολογίας με ηλεκτρονικά συστήματα και σύγχρονες μονάδες επεξεργασίας, ψύξης και κατάψυξης. Στα σκάφη αναψυχής, όπου κυριαρχούν οι Ιταλοί με τους εξαίρετους ναυπηγούς ντιζάινερς; μπορούμε να εισέλθουμε; Στα κρουαζιερόπλοια και τα πλοία των ακτοπλοϊκών γραμμών, όπου έχουν μεγάλες εργασίες επιπλοποιίας, άρα και ανάπτυξη αυτού του κλάδου, τι μπορεί να γίνει; Σε σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να δημιουργήσουμε και εξαγωγική ζήτηση; Ποιοι έχουν κάνει έρευνες; Πού θα βρούμε τους καλύτερους;

ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ τη μορφή της κρατικής εταιρείας με τις γνωστές αγκυλώσεις ή θα προτιμήσουμε ένα μεικτό συνεταιριστικό σχήμα, με μετόχους τους εργαζόμενους και ξένες εταιρείες που είναι κάτοχοι των νέων τεχνολογιών στις σύγχρονες ναυπηγήσεις; Θα δώσουμε κίνητρα προόδου και προκοπής ή θα αντιγράψουμε τα αποτυχημένα επιχειρηματικά μοντέλα που σαπίζουν υπό τις διοικήσεις της κομματικής νομενκλατούρας; Και αυτά είναι ερωτήματα μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Για φανταστείτε το μέγεθος των ερωτημάτων και των κρίσιμων ζητημάτων που υπάρχουν μπροστά μας.

ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, θέλω να πω πως πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε συγκριτικά πλεονεκτήματα για να επιλέξουμε την ειδίκευση των ελληνικών ναυπηγείων. Όσοι δεν πρόλαβαν να το κάνουν αναγκάστηκαν να κλείσουν τις παραδοσιακές ναυπηγικές μονάδες τους, όπως έγινε για παράδειγμα στην Ισπανία με τα ναυπηγεία στο Κάδιξ, όπου έχασαν τη δουλειά τους 8.000 εργαζόμενοι. Το δεύτερο βήμα αφορά το μάνατζμεντ του ναυπηγείου. Αν δεν αποκτήσεις τους καλύτερους στα τμήματα έρευνας, σχεδιασμού και υλοποίησης όλου του πακέτου που αφορά την κατασκευή του πλοίου που θα σε συμφέρει να ειδικευτείς, δύσκολα θα επιβιώσεις σε ένα τόσο ανταγωνιστικό και εχθρικό περιβάλλον που θα σε εμποδίζει να ενισχύεις τη ναυπηγική σου βιομηχανία.

ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Τον Οκτώβριο του 2012 κλιμάκιο Ελλήνων αξιωματικών είχε συνάντηση με το επιτελείο του Ισπανού επιτρόπου Χοακίν Αλμούνια, υπεύθυνου για τον ανταγωνισμό, και προσπάθησε να εξηγήσει πόσο σημαντικά για τη συντήρηση του ελληνικού στόλου είναι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Η απάντηση που έλαβαν ήταν σοκ: "Και γιατί πρέπει οπωσδήποτε να συντηρείτε το στόλο σας στον Σκαραμαγκά; Ναυπηγεία υπάρχουν στην Τουρκία, την Ισπανία, την Ιταλία. Γιατί να μην τα πάτε εκεί;"! Ο κ. Αλμούνια ως γνωστόν στηρίζει με πάθος τα ισπανικά ναυπηγεία και καταφέρνει να περνάει από το παράθυρο επιδοτήσεις που για τους άλλους και ειδικότερα για χώρες με τόσο υποταγμένη κυβέρνηση σαν αυτή που υπάρχει σήμερα θα είναι απαγορευμένες. Με λίγα λόγια, αυτό που θέλω να αναδείξω είναι πόσο σύνθετο και δύσκολο είναι να φτιάξεις μια σύγχρονη ανταγωνιστική εθνική βιομηχανία αυτή την εποχή. Όσοι λοιπόν δεν μπορούν να απαντήσουν στα συγκεκριμένα ερωτήματα ας προσχωρήσουν στο ΚΚΕ, όπου τίποτα δεν μπορεί να λυθεί στον καπιταλισμό και όλα θα λυθούν, με τη θεία χάρη, στον σοσιαλισμό.

dchristou52@gmail.com

http://www.avgi.gr/