Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Το μεγάλο κόλπο της Eurobank ολοκληρώνεται

Με την έγκριση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, την Πέμπτη 17/4, για την εισαγωγή στο χρηματιστήριο των νέων κοινών μετοχών της Eurobank ολοκλήρωθηκαν οι σκανδαλώδεις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για την πώληση της τράπεζας στους ιδιώτες με τεράστια ζημιά για το δημόσιο. 


Η «διάσωση» της Eurobank (μαζί με τις ανακεφαλοποιήσεις Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και Νέας Proton που της δόθηκαν ως δώρο), έχει στοιχίσει στο ελληνικό δημόσιο 10,45 δις ευρώ. Τώρα, ο βασικός μέτοχος της τράπεζας, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (δηλαδή το κράτος), πουλά το 66% των μετοχών που κατέχει στους ιδιώτες με συνολικό τίμημα μόλις 2,86 δισ. ευρώ! 

 Η κυβέρνηση Σαμαρά δίνει το κλειδί τις τράπεζας σε ξένα funds που θα συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, πραγματοποιώντας άλλο ένα μεγάλο έγκλημα σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού, ο οποίος ουσιαστικά καλείται να ξαναπληρώσει, αυτή τη φορά την εκχώρηση της τράπεζας στους ιδιώτες

Το μεγάλο κόλπο στήθηκε με το στρατηγικό σχεδιασμό της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τις ευλογίες της τρόικας, και το φόρο αίματος που θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να παραδοθεί «καθαρή» και βιώσιμη στους γύπες των αγορών η μια εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.

Όχημα για το ξεπούλημα έγινε ο νέος νόμος 4254/2014, που αφορά την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών και ψηφίστηκε τον Μάρτιο στη Βουλή από τους γαλαζοπράσινους βουλευτές. 
Βάσει του νόμου θεσπίστηκε ότι εφόσον επενδυτές του ιδιωτικού τομέα συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των συστημικών τραπεζών με ποσοστό 50% ή μεγαλύτερο, το ΤΧΣ δεν έχει το δικαίωμα να συμμετέχει με δικά του κεφάλαια στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, απεμπολώντας ουσιαστικά το δικαίωμα παρέμβασης του κράτους στη διοίκηση της τράπεζας
Το ΤΧΣ προχώρησε στην απόφαση αυτή μετά τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις του ν. 4254/2014, που επιτρέπουν την εκποίηση της κρατικής ιδιοκτησίας στις τράπεζες επί ζημία του Δημοσίου, διασφαλίζοντας την ίδια στιγμή την απαλλαγή των μελών του Ταμείου από τις ευθύνες τους.

Αυτό όμως ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Το νομοσχέδιο προέβλεπε ότι το ΤΧΣ μπορεί να πουλήσει τις μετοχές του σε ποσό πολύ χαμηλότερο από αυτό που τις είχε αγοράσει, προκειμένου να σώσει την τράπεζα του Σ. Λάτση, ο οποίος το 2013, στην προήγουμενη ανακεφαλοποίηση της Eurobank, είχε δηλώσει «αδυναμία» να συμμετέχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ενώ απέφυγε να πληρώσει, όπως όφειλε, και τα 2,5 δις ευρώ «ζημιές» της τράπεζας που είχαν γίνει την περίοδο που είχε τη διαχείρηση της. 

Με άλλα λόγια, το ΤΧΣ, υπό τις εντολές της κυβέρνησης και μετά την ψήφιση του ν. 4254, προχώρησε στην εκποίηση της κρατικής περιουσίας με ζημιά για το δημόσιο. Οι κυβερνώντες μάλιστα φρόντισαν στο νομοσχέδιο να προβλέψουν και απαλλαγή των μελών του Ταμείου από ποινικές ευθύνες, προκειμένου να προχωρήσουν χωρίς ενδοιασμούς το σκανδαλώδες έργο τους. Tους σχεδιασμούς της κυβέρνησης έχει αποκαλύψει το UNFOLLOW από τις αρχες του μήνα, στο τεύχος Απριλίου που κυκλοφορεί, στο ρεπορτάζ του Λ. Χαραλαμπόπουλου με τίτλο «Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση;».

Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις είχαν αποτέλεσμα τα μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να υπογράψουν συμφωνία με την ομάδα των έξι θεσμικών επενδυτών (Fairfax, Capital Research and Management, Wilbur Ross, Fidelity, Mackenzie, Brookfield) , οι οποίοι δεσμεύονται ότι θα συμμετάσχουν στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με το ποσό των 1,332 δισ. ευρώ, προκειμένου να αποκτήσουν το 46,5%. των μετοχών της Eurobank.

Τα συγκεκριμένα funds θα καταβάλουν μόλις 0,30 ευρώ για κάθε νέα μετοχή. Ποσό μικρότερο ακόμα και από την χρηματιστηριακή τιμή της μετοχής, που τις μέρες της συμφωνίας ήταν περίπου στα 0,40 λεπτά του ευρώ. Το δώρο στους επενδυτές φαντάζει ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από ένα χρόνο το ΤΧΣ κατέβαλε 1,54 ευρώ ανά μετοχή προκειμένου να σώσει την τράπεζα του Σ. Λάτση. Τότε, το ΤΧΣ αγόρασε το 93,55% της Εurobank καταβάλλοντας το ποσό των 5,839 δις ευρώ. Σήμερα η προσφορά του αλλοδαπού επενδυτικού ομίλου, που αφορά το 47% περίπου της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, είναι 1,332 δις, ενώ η διαδικασία κάλυψης και του υπολοίπου ποσού μέχρι τα 2,864 δις, δηλαδή 1,532 δις, θα γίνει από εγχώριους και αλλοδαπούς θεσμικούς επενδυτές.

Έτσι, το σχήμα των έξι funds που θα μπουν ως στρατηγικοί επενδυτές θα αποκτήσει σε τιμή ευκαιρίας το 46,5% της τράπεζας έναντι μόλις 1,332 δισ. ευρώ και μαζί με το υπόλοιπο περίπου 20% που θα διατεθεί στους ιδιώτες πάλι με τιμή μετοχής περίπου στα 0,30 του ευρώ, το ελληνικό δημόσιο πουλά το 66% με συνολικό τίμημα μόλις 2,86 δις ευρώ.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι το ελληνικό δημόσιο έχει δώσει πάνω από 10,45 δις ευρώ για τη διάσωση της τράπεζας (5,7 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank και 4,6 για το ΤΤ και την Proton Bank που εκχωρήθηκαν) η ζημιά για το ελληνικό δημόσιο με βάση την τιμή κτήσης των μετοχών από το ΤΧΣ ανέρχεται σε 7,59 δις ευρώ. Χρήματα αντίστοιχα με:

α) Δεκαπέντε φορές το κοινωνικό μέρισμα των 500 εκατ. ευρώ που θα μοιράσει η κυβέρνηση Σαμαρά σε χαμηλοσυνταξιούχους και ενστόλους.
β) Την κάλυψη κατά μιάμιση φορά του χρηματοδοτικού κενού του 2014, το οποίο η τρόικα το προσδιορίζει περίπου στα 4,5 δις ευρώ – δηλαδή δεν θα χρειαζόταν η κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέο δανεισμό.
γ) Την κάλυψη κατά δύο φορές του δημοσιονομικού κενού του 2014, που το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι θα ανέλθει στα 2,5 δις ευρώ – δεν θα χρειαζόντουσαν δηλαδή νέα δημοσιονομικά μέτρα που η κυβέρνηση έχει στο συρτάρι της και ετοιμάζεται να επιβάλλει αμέσως μετά τις ευρωκελογές.

Το έγκλημα όμως ήταν προμελετημένο. Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προχώρησε σε μια από τις μεγαλύερες απιστίες σε βάρος του Δημοσίου, με πρόσχημα την εισροή κεφαλαίων στη χώρα. Η πραγματικότητα είναι ότι καναδική Fairfax μαζί με τα με ισχυρά αραβικά συμφέροντα και τα αμερικάνικα κεφάλαια των Fairfax, WLR Recovery Fund, Fidelity κ.ά., άρπαξαν την τράπεζα έναντι πινακίου φακής και μόλις οι μετοχές της -με τα γνωστά χρημαστηριακά παιχνίδια- πάρουν την ανιούσα, θα μοσχοπουλήσουν εξασφαλίζοντας κέρδη δις ευρώ.

Στον αντίποδα, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει για πολλοστή φορά τη διάσωση των τραπεζιτών και το αυγάτισμα των κερδών τους με νέες περικοπές στις αποδοχές του και την επιβολή νέων φόρων. Το ερώτημα που αναμένεται να απαντηθεί σύντομα είναι αν το μοντέλο της Eurobank θα εφαρμοστεί και στις υπόλοιπες συστημικές τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Alpha), μετοχές των οποίων κατέχει το ΤΧΣ. Στην περίπτωση που εφαρμοστεί ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει δις ευρώ που μεταφράζονται σε νέα μνημονιακά μέτρα.


Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος για το UNFOLLOW

 

Η κοινοτοπία του κακού

Του Κώστα Βαξεβάνη
Το 1959, η ισραηλινή Μοσάντ κατάφερε να εντοπίσει τον Άντολφ Άιχμαν, τον αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος, στην Αργεντινή όπου είχε καταφύγει. Με μια επιχείρηση που διήρκεσε μήνες, οι εβραίοι πράκτορες συνέλαβαν τον Άιχμαν, τον νάρκωσαν και τον μετέφεραν στο Ισραήλ όπου τον δίκασαν και τελικώς τον απαγχόνισαν.
Τη δίκη του Άιχμαν στο Ισραήλ, κάλυψε για το “The New Yorker”, μια από τις μεγαλύτερες φιλοσόφους της εποχής, η εβραία Χάνα Άρεντ. Η Άρεντ παρακολούθησε το τέρας του ναζισμού να απολογείται μέσα από ένα γυάλινο αλεξίσφαιρο κλουβί υποστηρίζοντας πως δεν έκανε τίποτα άλλο από το καθήκον του και να ακολουθεί τους κανόνες. Η εβραία φιλόσοφος περίμενε να δει την επιτομή του ναζισμού να αγορεύει και είδε ένα ανθρωπίδιο, να σκουπίζει συνεχώς τη μύτη του και να ψελλίζει πως έκανε αυτό που ωφελούσε τη Γερμανία. Στο μυαλό του, αυτό δεν ήταν μαζικές δολοφονίες, απάνθρωπη ιδεολογία, αλλά καθήκον.
Τότε η Άρεντ, σε μια προσπάθειά της να ερμηνεύσει τον Άιχμαν και όχι να τον δικαιολογήσει, διατύπωσε τη θεωρία της, «Κοινοτοπία του κακού». Το κακό είναι ένα κοινότοπο κίνητρο. Τα πιο ειδεχθή εγκλήματα γίνονται από τιποτένιους ή μέτριους ανθρώπους, οι οποίοι αρνούνται την ατομικότητά τους και την λογική κρίση για να ενταχθούν σε ένα σχήμα και μια θεωρία που τους προσδίδει σημαντικότητα. Την υπηρετούν ως το τέλος, χωρίς να την ελέγχουν λογικά.
Την θεωρία της Χάνα Άρεντ, που ακόμη προκαλεί αντιδράσεις, θυμήθηκα ακούγοντας τον Τάκη Μπαλτάκο στη συνέντευξή του μετά το σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε. Ο γραμματέας της κυβέρνησης Μπαλτάκος, ο μεγαλοδικηγόρος Μπαλτάκος, ο πολιτικός Μπαλτάκος, ψέλιζε μερικές κοινοτοπίες για πατρίδες, δαυλούς που καίνε στο βωμό της πατρίδας, το καθήκον που έπρεπε να διεκπεραιώσει.
Ο Τάκης Μπαλτάκος είχε συλληφθεί από την κάμερα να ομολογεί την ανοιχτή σχέση με τους ναζί, να λειτουργεί ως υποβολέας του πρωθυπουργού αλλά και να καταρρίπτει το ίδιο το προφίλ του θρησκευόμενου πατριώτη, βρίζοντας κάτω από εννιά εικόνες. Παρ όλα αυτά βγήκε στη συνέντευξη, όχι για να πει πως ήταν λάθος του ή να ζητήσει συγνώμη, αλλά για να επιμείνει πως έκανε το καθήκον του.
Δεν παρουσίαζε αδυναμία επιχειρημάτων. Ψέλλιζε απλώς αυτό που ψέλλιζε και ο Άιχμαν πριν την αγχόνη. Πως έκανε το καθήκον του. Δεν ανέλυσε κανένα από τα επιχειρήματά του για τον πατριωτισμό του. Δεν εξήγησε γιατί το να συνωμοτείς με τους ναζί ενάντια στη Δημοκρατία είναι πατριωτισμός. Ψέλλιζε με εμφανή ρηχότητα επιχειρήματα που θα μπορούσε να είναι ατάκες του Κώστα Πρέκα σε ταινία της δεκαετίας του '60. Τον άκουγα και σχεδόν τον φανταζόμουν, με μεμψοίμιρο ύφος να σκουπίζει τη μύτη του όπως ο Άιχμαν στο ντοκουμέντο της δίκης.
Ο Μπαλτάκος, όπως και ο Σαμαράς, όπως και ο κύκλος τους, είναι οι απελπιστικές μετριότητες που είναι έτοιμες για τα χειρότερα εγκλήματα. Ο «πατριωτισμός» τους, το «καθήκον», η «ανάγκη», είναι ο τρόπος της εσωτερικής τους δικαιολόγησης, που οδηγεί την εξωτερικής προσπάθεια για την σπουδαιότητα. Πολλές φορές είναι άκρως υποκριτική εκτός από κενή, αφού το καθήκον και η ανιδιοτέλεια συχνά μπαίνουν σε παρένθεση για να κάνουν όπως ο Μπαλτάκος μερικούς διορισμούς γιών και συζύγων. Ακόμη και αυτό όμως, από τις κονότοπες μετριότητες, δικαιολογείται ως μια υπέρτατη πατριωτική συμπεριφορά, αφού δίνει δουλειά στους καλύτερους πατριώτες για να δημιουργήσουν μια καλύτερη πατρίδα.
Η κοινοτοπία του κακού, είναι μια πλευρά της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Το κοινότοπο τίποτα, γατζωμένο από βολικούς κανόνες που έχει δημιουργήσει, επικαλούμενο μεγάλες αξίες, απλώς καταστρέφει. Κι αν χρειαστεί να εξηγήσει, όπως ο Μπαλτάκος, ψελλίζει κοινότοπες ανοησίες δανεισμένες από βιβλία ηρώων Δημοτικού, τον καιρό της Χούντας.
(Αξίζει να δείτε την ταινία «Άννα Άρεντ» σε σκηνοθεσία Μαργκαρέτε φον Τρότα με τη γερμανίδα ηθοποιό Μπάρμπαρα Σούκοβα στο ρόλο της Άννας. Και βέβαια να διαβάσετε το βιβλίο της Άρεντ «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ. Έκθεση για την κοινοτοπία του κακού»).




Για ποιο θέμα ψηφίζουμε στις ευρωεκλογές;

Παρατηρώ τις αντιδράσεις και την υστερία για την απόσυρση από τον ΣΥΡΙΖΑ της υποψηφιότητας της μουσουλμάνας Ρομά, Σαμπιχά Σουλεϊμάν, και αναρωτιέμαι για ποιο πράγμα ψηφίζουμε στις ευρωεκλογές. Στις ευρωεκλογές ψηφίζουμε για να λυθεί το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας στην Θράκη;



Το διακύβευμα στις ευρωεκλογές του Μαΐου είναι η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης;

Το διακύβευμα στις ευρωεκλογές είναι οι Τούρκοι, οι Πομάκοι και οι Ρομά της Θράκης;

Όχι.

Αν δεν κάνω λάθος, η χώρα μας έχει χρεοκοπήσει πριν από τέσσερα χρόνια και μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας βρίσκεται σε κάπως άσχημη κατάσταση.

Υποθέτω πως το ίδιο ισχύει και για μεγάλο μέρος της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης.

Δεν καταλαβαίνω πώς ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε –με τους χειρισμούς του- να μετατρέψει το θέμα μιας υποψήφιας για τις ευρωεκλογές σε εθνικό ζήτημα που έχει και θρησκευτικές διαστάσεις.

Έχει σημασία στις ευρωεκλογές -που υπάρχει ένα ψηφοδέλτιο για όλη την επικράτεια- αν ένας υποψήφιος από την μουσουλμανική μειονότητα είναι Πομάκος, Τούρκος ή Ρομά;

Πάντως, επί δεκαετίες, το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης έχει αντιμετωπιστεί με εντελώς λανθασμένο τρόπο από κυβερνήσεις στις οποίες δεν συμμετείχε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η επιπολαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ στην επιλογή των υποψηφίων του φάνηκε περίτρανα από την υποψηφιότητα Τατσόπουλου στις εθνικές εκλογές του 2012. Για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω, η εξέλιξη της υπόθεσης Τατσόπουλου δεν έμαθε τίποτα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά δεν πειράζει. Δεν ξέρω αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα βελτιώσει, ως κυβέρνηση, τα οικονομικά των Ελλήνων, αλλά έλυσε τουλάχιστον το οικονομικό πρόβλημα του Τατσόπουλου.

Έχω την εντύπωση πως το πρόβλημα των στελεχών των κομμάτων είναι πως είναι πολύ μακριά από την καθημερινότητα και τα προβλήματα των πολιτών.

Τα στελέχη των δεξιών και αριστερών κομμάτων έχουν λύσει τα προβλήματά τους, δεν έχουν θέμα επιβίωσης, και δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει παραέξω.

Σε αυτό, δεξιοί και αριστεροί δεν διαφέρουν ιδιαίτερα.

Από την άλλη, ακούς δημοσιογράφους και πολίτες να κρίνουν τις υποψηφιότητες των ευρωβουλευτών και να λένε «δεν μπορεί αυτός να μας εκπροσωπήσει στην Ευρώπη», λες και μιλάνε για την Γιουροβίζιον.

Εν τω μεταξύ, αν τους ρωτήσεις να σου πουν τα ονόματα μερικών Ελλήνων ευρωβουλευτών, τι έκαναν οι Έλληνες ευρωβουλευτές τα προηγούμενα χρόνια, ή τι ακριβώς κάνει το ευρωκοινοβούλιο, δεν έχουν ιδέα.

Κατά τ’ άλλα, τσακώνονται για το αν έπρεπε να αποσύρει ο ΣΥΡΙΖΑ την υποψηφιότητα της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, που ανάθεμα αν ήξεραν μέχρι χτες ποια είναι.

Η μαύρη αλήθεια είναι πως το ευρωκοινοβούλιο δεν έχει λόγο ύπαρξης, όπως δεν έχει λόγο ύπαρξης και αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ας σκοτωθούν μεταξύ τους για την Σαμπιχά Σουλεϊμάν και τον Θοδωρή Ζαγοράκη, ώστε να ξεχνάει και το πόπολο πως σε αυτές τις ευρωεκλογές θα πρέπει να αποφασίσει αν θα μαυρίσει αυτούς που του μαύρισαν τη ζωή.

Πάντως, υπάρχει ένας υποψήφιος ευρωβουλευτής που αφενός αποδεικνύει την αποτυχία αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφετέρου κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως «εκπροσωπεί» απόλυτα την σύγχρονη Ελλάδα.

Κι αυτός ο υποψήφιος είναι στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν η Κωνσταντίνα Κούνεβα εκλεγεί και μπει στο ευρωκοινοβούλιο, δεν θα χρειάζεται να πει ούτε μια λέξη.

Και κανείς δεν θα χρειαστεί να την ρωτήσει.

Η παρουσία της θα τα λέει όλα.


(Εννοείται πως θεωρούσα θετική την υποψηφιότητα της κυρίας Σαμπιχά Σουλεϊμάν. Και βρήκα την στάση της –μετά την απόσυρση της υποψηφιότητάς της- αξιοπρεπή. Οι γυναίκες είναι πιο αξιοπρεπείς από τους άνδρες. Ειδικά, οι γυναίκες που ξέρουν πως η γυναικεία δύναμη είναι διαφορετική από την δύναμη των ανδρών και δεν προσπαθούν να μοιάσουν στους άνδρες.)





http://pitsirikos.net/


“Τα διδάγματα της κρίσης” Του Νίκου Μπογιόπουλου


  «Αν ο Μαρξ και ο Λένιν ήταν σήµερα ζωντανοί, θα ήταν βασικοί διεκδικητές του βραβείου Νόµπελ για την οικονοµία. Ο Μαρξ προέβλεψε την προϊούσα εξαθλίωση των εργαζοµένων και ο Λένιν προείδε την υποταγή της υλικής παραγωγής στη συσσώρευση κερδών του χρηµατοπιστωτικού κεφαλαίου. Οι προβλέψεις τους είναι κατά πολύ ανώτερες από τα “οικονοµικά µοντέλα” που σήµερα βραβεύονται µε Νόµπελ και από τις προβλέψεις των κεντρικών τραπεζιτών, των υπουργών Οικονοµικών και των νοµπελιστών οικονοµολόγων...» (1).
 Αυτά δεν τα έγραψε κάποιος «όποιος κι όποιος». Και κυρίως δεν τα ισχυρίζεται κάποιος που πάσχει από μαρξιστικές και λενινιστικές «παρωπίδες». Ο ύμνος στον Μαρξ και τον Λένιν προέρχεται από έναν υπουργό Οικονομικών του… Ρήγκαν!  Τον Πολ Κρεγκ Ρόµπερτς. Την τοποθέτηση του Ρόμπερτς (έγινε πριν από 4 χρόνια και ήταν η απάντηση του στις διάφορες αστείες θεωρίες που αναπτύσσονταν εκείνη την περίοδο για τον χαρακτήρα της παγκόσμιας κρίσης) την θυμηθήκαμε με αφορμή ότι σήμερα είναι η επέτειος της γέννησης του Λένιν, στις 22 Απρίλη του 1870. Να, λοιπόν, που ο τόσο «παλιός» Λένιν, μπορεί να είναι τόσο επίκαιρος. Γεγονός που άθελά τους το επιβεβαιώνουν με τις διαρκείς αναφορές στο όνομά του, από τον Σαμαρά, τον Στουρνάρα και τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δ.Δασκαλόπουλο μέχρι τον… Φαήλο Κρανιδιώτη.
   Φυσικά ο Λένιν δεν θα πάρει ποτέ το βραβείο Νόμπελ. Ίσως επειδή ακριβώς είναι ο άνθρωπος που με διεξοδικό τρόπο προσδιόρισε αυτό που ζούμε (και) σήμερα: Δηλαδή τον ζυγό του «αποικιακού» και «τοκογλυφικού ιµπεριαλισµού» (2).  Ο Λένιν θα συνεχίσει να βαφτίζεται «ξεπερασμένος» από τους αδαείς, αλλά θα είναι πάντα εκείνος που ανέλυσε ότι: «Χαρακτηριστικό του καπιταλισµού γενικά είναι ότι χωρίζει την ιδιοκτησία του κεφαλαίου από την χρησιµοποίηση του κεφαλαίου στην παραγωγή, ότι χωρίζει το χρηµατικό κεφάλαιο από το βιοµηχανικό ή το παραγωγικό (…). Ο ιµπεριαλισµός ή η κυριαρχία του χρηµατιστικού κεφαλαίου είναι η ανώτατη εκείνη βαθµίδα καπιταλισµού όπου ο χωρισµός αυτός παίρνει πελώριες διαστάσεις. Η υπεροχή του χρηµατιστικού κεφαλαίου πάνω σε όλες τις υπόλοιπες µορφές κεφαλαίου σηµαίνει κυρίαρχη θέση του εισοδηµατία και της χρηµατιστικής ολιγαρχίας, σηµαίνειξεχώρισµα µερικών κρατών που κατέχουν τη χρηµατιστική δύναµη, απ’ όλα τα υπόλοιπα» (3).
   Ο Λένιν δεν θα πάρει ποτέ το Νόμπλελ. Βλέπετε όσα είχε να μας πει (από τότε!) για την κυρία… Μέρκελ και για τα «χαιδεμένα παιδιά» των εκάστοτε «Μέρκελ» που είναι σπαρμένα στις «μισοαποικίες» των μεγάλων Δυνάμεων, είναι ενοχλητικά. Έγραφε: «Το κεφάλαιο έγινε διεθνές και μονοπωλιακό. Ο κόσμος είναι μοιρασμένος ανάμεσα σε μια χούφτα μεγάλες Δυνάμεις, δηλαδή Δυνάμεις που έχουν επιτυχίες στη μεγάλη καταλήστευση και καταπίεση των εθνών (...) η Αγγλία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν τοποθετήσεις στο εξωτερικό όχι μικρότερες από 70 δισεκατομμύρια ρούβλια. Για να εισπράττουν το "θεμιτό" εισοδηματάκι τους από το στρογγυλούτσικο αυτό ποσό - ένα εισοδηματάκι που ξεπερνάει τα τρία δισεκατομμύρια ρούβλια το χρόνο - υπάρχουν οι εθνικές επιτροπές των εκατομμυριούχων, που ονομάζονται κυβερνήσεις, που διαθέτουν στρατό και πολεμικό στόλο και "τοποθετούν" στις αποικίες και στις μισοαποικίες τα χαϊδεμένα παιδιά και τα αδέλφια "του κυρίου δισεκατομμυρίου" σαν αντιβασιλείς, προξένους, πρεσβευτές, κάθε λογής υπαλλήλους, παπάδες και άλλες βδέλλες» (4).
   Ο Λένιν δεν θα πάρει ποτέ το Νόμπελ. Πράγμα που προφανώς ουδόλως θα τον ενδιέφερε και θα τον απασχολούσε. Είναι, όμως, ενδιαφέρον για μας, τους βουλιαγμένους στις «μισοαποικίες» και στις «μητροπόλεις», τα θύματα των τοκογλύφων ιμπεριαλιστών,  τα υποζύγια των «χαιδεμένων παιδιών» της ολιγαρχίας, να πάρουμε υπόψη μας τις σκέψεις του Λένιν για «Τα διδάγματα της κρίσης». Και –κυρίως - να σκεφτούμε την άποψη του μεγαλύτερου επαναστάτη του 20ου αιώνα γύρω από τα πολιτικά συμπεράσματα που απορρέουν από την κρίση. Ο Λένιν, ο γεννημένος σαν σήμερα πριν από 144 χρόνια, έγραφε: 
   «Για να βγει κέρδος από μια επιχείρηση, πρέπει να πουληθούν τα εμπορεύματα, να βρεθούν αγοραστές. Και αγοραστής πρέπει να είναι κατ' ανάγκην όλη η μάζα του πληθυσμού, γιατί οι τεράστιες επιχειρήσεις παράγουν βουνά ολόκληρα από προϊόντα. Σ' όλες όμως τις κεφαλαιοκρατικές χώρες τα εννιά δέκατα του πληθυσμού αποτελούνται από φτωχούς: από εργάτες που παίρνουν ένα πενιχρότατο μεροκάματο, από αγρότες που, στη μεγάλη τους μάζα, ζουν χειρότερα κι από τους εργάτες.
   Και να που, όταν η μεγάλη βιομηχανία σε περίοδο άνθησης παίρνει φόρα για να παράγει όσο το δυνατό περισσότερα, ρίχνει στην αγορά τόσο μεγάλη ποσότητα προϊόντων, που δεν είναι σε θέση να τα πληρώσει η φτωχή πλειονότητα του λαού. Αυξάνει ολοένα ο αριθμός των μηχανών, των εργαλείων, των αποθηκών, των σιδηροδρόμων κτλ., όμως, από καιρό σε καιρό διακόπτεται αυτή η αύξηση, γιατί η μάζα του λαού, για την οποία, σε τελευταία ανάλυση, προορίζονται όλοι αυτοί οι βελτιωμένοι τρόποι παραγωγής, παραμένει σε φτώχεια τέτοια, που φτάνει τα όρια της εξαθλίωσης.
   Η κρίση δείχνει ότι η σύγχρονη κοινωνία θα μπορούσε να παράγει ασύγκριτα περισσότερα προϊόντα για την καλυτέρευση της ζωής όλου του εργαζόμενου λάου, αν δεν είχαν αρπαχτεί η γη, τα εργοστάσια, οι μηχανές κ.τ.λ. από μια χούφτα ατομικούς ιδιοχτήτες, που βγάζουν εκατομμύρια από τη λαϊκή εξαθλίωση.
   Η κρίση δείχνει ότι οι εργάτες δεν μπορούν να περιοριστούν μόνο στην πάλη για μερικές παραχωρήσεις από μέρους των κεφαλαιοκρατών: στην περίοδο της αναζωογόνησης της βιομηχανίας μπορούν να καταχτηθούν τέτοιες παραχωρήσεις (...) όμως επέρχεται η κρίση και οι κεφαλαιοκράτες όχι μόνο παίρνουν πίσω τις παραχωρήσεις που έκαναν, αλλά και επωφελούνται από την αδυναμία των εργατών για να κατεβάσουν ακόμα πιο πολύ τα μεροκάματα. Κι αυτό θα συνεχίζεται αναπότρεπτα, ώσπου οι στρατιές του σοσιαλιστικού προλεταριάτουνα γκρεμίσουν την κυριαρχία του κεφαλαίου (…)» (5).



http://www.enikos.gr/

Πέντε οικογένειες πλουσιότερες από...12.000.000 Βρετανούς!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Δραματικές διαστάσεις προσλαμβάνουν χρόνο με τον χρόνο οι κοινωνικές αντιθέσεις ακόμα και στις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στη Βρετανία. Την περασμένη εβδομάδα οι θρησκευτικοί ηγέτες περίπου 600 εκκλησιών και οι επικεφαλής 20 ανθρωπιστικών οργανώσεων απευθύνθηκαν με κοινή επιστολή τους προς τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον και του ζήτησαν να παρέμβει για να σταματήσει το φαινόμενο της πείνας στο κάποτε κραταιό Ηνωμένο Βασίλειο. "Η άποψή μας είναι ότι η Βρετανία καταπατά τους διεθνείς νόμους περί του δικαιώματος του ανθρώπου στην τροφή. Ζητούμε από την κυβέρνηση να εγγυηθεί ότι κανένας άνθρωπος δεν θα στερείται αυτού του θεμελιώδους δικαιώματος σε επαρκές φαγητό" τονίζουν στην επιστολή τους. Δεν έχουν άδικο.
Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Βρετανίας είναι περισσότερα τα νοικοκυριά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, παρ' όλο που τα μέλη τους εργάζονται, από τα νοικοκυριά που επίσης ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά τα μέλη τους είναι άνεργα. Οι αριθμοί που παρουσίασε προ μηνός η βρετανική οργάνωση Οξφάμ που δραστηριοποιείται στον αγώνα κατά της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων προκαλούν πραγματικά σοκ. Από τη μία βρίσκονται οι πέντε πλουσιότερες οικογένειες της Βρετανίας. Η οικογένεια Γκρόσβενορ με συνολική περιουσία 9,4 δισεκατομμυρίων ευρώ, ακολουθούμενη από τους αδελφούς Ρούμπεν με περιουσία που ξεπερνά τα 8 δισ. ευρώ. Στη συνέχεια οι δύο αδελφοί Χιντούτζα με περιουσία 7,1 δισ. ευρώ, ακολουθούμενοι από την οικογένεια Κάντογκαν που η περιουσία της είναι 5 δισεκατομμύρια.
Εσχατος σε αυτή την κορυφαία πεντάδα ο Μάικ Ασλεϊ που η περιουσία του περιορίζεται στα 3,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Αθροιστικά, αυτές οι πέντε ζάπλουτες οικογένειες έχουν περιουσίες που υπερβαίνουν τα 33 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόση περιουσία έχουν οι φτωχότεροι... 12,6 εκατομμύρια Βρετανοί! Τρεις διαιρέσεις μεγεθύνουν το σοκ καθώς προσδίδουν αριθμητικές διαστάσεις στις κοινωνικές ανισότητες της Βρετανίας. Οι 5 πλουσιότερες οικογένειες της χώρας έχουν περιουσία κατά μέσο όρο 6,68 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα δωδεκάμισι εκατομμύρια φτωχότεροι Βρετανοί έχουν μέση περιουσία... 2.667 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι πέντε ζάπλουτες οικογένειες της Βρετανίας έχουν περιουσία... δυόμισι εκατομμύρια φορές (!!!) μεγαλύτερη από όση έχει ο καθένας από τα δωδεκάμισι εκατομμύρια φτωχότερους Βρετανούς! Δυόμισι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη! Τρελαίνεται κανείς μόνο που διαβάζει αυτόν τον αριθμό που αποτυπώνει την αβυσσαλέα διαφορά.
Αυτό το διευρυνόμενο χάσμα δεν απαντάται μόνο στη Βρετανία. Τα ίδια συμβαίνουν και στις ΗΠΑ και μάλιστα ακόμη και σε αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης - παρ' όλο που αυτή ξεκίνησε πλήττοντας τους πλούσιους. Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του οικονομολόγου ακαδημαϊκού Ιμάνιουελ Σάεζ για τις οικονομικές εξελίξεις στις ΗΠΑ την τελευταία εικοσαετία 1993-2012 είναι άκρως αποκαλυπτική. Στο διάστημα αυτό το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού των ΗΠΑ είχε ετήσια (προσοχή, ετήσια!) αύξηση του εισοδήματός του... 86,1% κατά μέσο όρο, ενώ τα εισοδήματα του υπόλοιπου 99% του αμερικανικού πληθυσμού αυξάνονταν κάθε χρόνο κατά 6,6% - και εννοείται ότι όσο φτωχότερος ήταν κάποιος τόσο μικρότερη ήταν η αύξηση του εισοδήματός του.
Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία και για την τριετία της ανάκαμψης στις ΗΠΑ 2010, 2011, 2012. Κατά μέσο όρο λοιπόν τα εισοδήματα του πλουσιότερου 1% των Αμερικανών αυτά τα τρία χρόνια αυξήθηκαν κατά 31,4%, ενώ τα εισοδήματα του υπόλοιπου 99% των Αμερικανών την τριετία αυτή αυξήθηκαν μόνο κατά... 0,4%, ενώ τη διετία της κρίσης 2008 και 2009 τα εισοδήματα του 99% του πληθυσμού των ΗΠΑ είχαν μειωθεί μεσοσταθμικά κατά 11,6%.
Με άλλα λόγια, το 99% των Αμερικανών κάλυψε με την ανάκαμψη μόνο το... ένα τριακοστό (1/29 για την ακρίβεια) της απώλειας εισοδήματος που είχε! Ακόμη και στην περίοδο της κρίσης δηλαδή διευρύνεται με ακόμη ταχύτερους ρυθμούς το χάσμα μεταξύ του πλουσιότερου 1% και του υπόλοιπου 99% του αμερικανικού πληθυσμού. Τα ίδια γίνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σύμφωνα με άλλη έκθεση της Οξφαμ που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο, οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έχουν τόσο μεγάλη περιουσία όση κατέχουν τα φτωχότερα... 3,5 δισεκατομμύρια (!!!) των κατοίκων της Γης, τα οποία αποτελούν το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τι να πει κανείς...

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

22 Απριλίου: Ημέρα της Γης (φωτογραφίες)

Σωροί από αλάτι στη Σενεγάλη. Η υψηλή περιεκτικότητα της λίμνης σε αλάτι παρέχει τα προς το ζην στους συλλέκτες αλατιού.
drying-fronds_9352_600x450
Φύλλα, αποξηραίνονται στιβαγμένα σε σειρές στην Κένυα.
thermal-pool-bacteria_9362_600x450
Βακτήρια φωτοσυνθέτουν σε θερμή πηγή στη Νέα Ζηλανδία. Απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνουν οξυγόνο.
sunflower-florets_9361_600x450
Σταγόνες δροσιάς προσκολλημένες στα μικρά άνθη ενός ηλίανθου.
granite-lichens_9355_600x450
Λειχήνες που μεγαλώνουν σε γρανιτένια πλάκα στη λίμνη Champlain, στη Νέα Υόρκη.
giant-clam-mantle_9354_600x450
Ιριδίζοντα σημεία γύρω από τον μανδύα μιας γιγάντιας αχιβάδας στο νησί Παλάου, στη Μικρονησία.
basket-sea-star-cuba_9346_600x450
Οι πολύπλοκα διακλαδισμένοι βραχίονες ενός αστερία, στην Κούβα.
mammatus-clouds_9356_600x450
Σύννεφα mammatus σκεπάζουν τον ουρανό της Νεμπράσκα.
antelope-canyon-arizona_817_600x450
Το φως του ήλιου γλιστρά μέσα από μια ρωγμή στο Antelope Canyon της Αριζόνα.
matanuska-glacier_9388_600x450
Matanuska Glacier- αντανακλάται σε μια παγωμένη λίμνη στο Matanuska Valley της Αλάσκας.
dallol-minerals_9386_600x450
Θείο, αλάτι και άλλα μεταλλεύματα χρωματίζουν τον κρατήρα του ηφαιστείου Dallol της Αιθιοπίας.
mud-cracks_9389_600x450
Υψηλές θερμοκρασίες, που μερικές φορές φτάνουν τους 120 βαθμούς Φαρενάιτ (49 βαθμοί Κελσίου), δημιουργούν ρωγμές στη γη στην έρημο Danakil της Αιθιοπίας.
Πηγή φωτογραφιών:  National Geographic


 

Ο κ. Σαμαράς επιχειρεί να θυσιάσει την περιφέρεια Αττικής στο βαθύ ΠΑΣΟΚ για να διατηρηθεί στην εξουσία.

Με αφορμή τις δηλώσεις του απερχόμενου Περιφερειάρχη, σήμερα, στο κανάλι Mega, ο συνδυασμός «Δύναμη Ζωής» τονίζει:
Ο κ. Σαμαράς επιχειρεί να θυσιάσει την περιφέρεια Αττικής στο βαθύ ΠΑΣΟΚ για να διατηρηθεί στην εξουσία.
Έγκριση 28 συμβάσεων 1 μήνα πριν από τις εκλογές σε «κολλητούς» δημάρχους, συνιστά αποθέωση της νοοτροπίας που κατέστρεψε την Ελλάδα.
Δυστυχώς για αυτόν και ευτυχώς για τους πολίτες τίποτα δεν θα μείνει κρυφό. Όχι σε ένα αλλά σε όσα ντιμπέιτ περισσότερα γίνεται. Η νοοτροπία που εκπροσωπεί αυτός και ο κ. Σαμαράς θα ξεριζωθεί από την Αττική μια για πάντα.
Ποιους εξυπηρετεί η παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στο θέμα των σκουπιδιών; Γιατί ο απερχόμενος περιφερειάρχης είναι άφωνος στην ληστρική αύξηση των διοδίων;
———————————
  • Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς έχει επιλέξει να θυσιάσει την Περιφέρεια Αττικής, τη σημαντικότερη της χώρας, στο παλαιοκομματικό ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να διατηρήσει εν ζωή τον κυβερνητικό του εταίρο.
  • Θα πρέπει ο απερχόμενος Περιφερειάρχης, να εξηγήσει γιατί θυμήθηκε, τώρα, μετά από 3.5 χρόνια θητείας να φέρει εσπευσμένα προς έγκριση στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο, 33 ημέρες πριν από τις εκλογές, 28 προγραμματικές συμβάσεις με δήμους; Τι και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετεί αν όχι ψηφοθηρικές;
  • Θα πρέπει επίσης να εξηγήσει γιατί η πολιτική του σε σχέση με τη διαχείριση των απορριμμάτων παραβιάζει την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τα κοινοτικά κονδύλια και διακινδυνεύοντας η χώρα να δεχθεί πρόστιμο.
  • Θα ήταν πράγματι πολύ χρήσιμο για τους πολίτες να ακούσουν αυτές τις εξηγήσεις στο πλαίσιο όχι ενός αλλά όσων ντιμπέιτ χρειαστεί, εφ όλης της ύλης.


http://ecoleft.gr/

Μόνιμος μηχανισμός απολύσεων στο Δημόσιο μέσω διαθεσιμότητας



Τη διατήρηση μόνιμου μηχανισμού απολύσεων μέσω διαθεσιμότητας στο Δημόσιο και μετά το 2015, που θα λειτουργεί ταυτόχρονα με το πρόγραμμα κινητικότητας επιβεβαιώνει το επικαιροποιημένο Μνημόνιο κυβέρνησης και τρόικας για τον δημόσιο τομέα, διαψεύδοντας πλήρως τις πρόσφατες διαβεβαιώσεις του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκου Μητσοτάκη ότι δεν θα υπάρξουν άλλες διαθεσιμότητες, δηλαδή απολύσεις, στον δημόσιο τομέα.
Όπως αποκαλύπτεται από τη συμφωνία του επικαιροποιημένου Μνημονίου που παρουσιάζει σε αποκλειστικότητα η "Αυγή" της Κυριακής, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στους δανειστές να επανεξετάσει όλους τους μεταρρυθμιστικούς στόχους για το Δημόσιο τον προσεχή Σεπτέμβριο, αφήνοντας ανοιχτό έτσι το ενδεχόμενο για νέες παρεμβάσεις. Στο κείμενο αναφέρεται ότι ο μηχανισμός διαθεσιμότητας θα διατηρηθεί και μετά το 2015, θα λειτουργεί δε παράλληλα με το πρόγραμμα κινητικότητας δημοσίων υπαλλήλων. Ταυτόχρονα προβλέπονται απολύσεις για το προσωπικό των υπηρεσιών που θα καταργηθούν και οι υπηρεσίες θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες (μέσω outsourcing) εισάγοντας τον θεσμό της ενοικίασης εργαζομένων και στο Δημόσιο.
Οι απολύσεις που θα προέλθουν από την κατάργηση των υπηρεσιών δεν θα συνυπολογίζονται στις 15.000 που προβλέπονται μέχρι το τέλος του έτους, κάτι που επίσης σκοπίμως αποσιωπά η ηγεσία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ακόμα στο κείμενο της συμφωνίας επιβεβαιώνεται πως η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να προχωρήσει σε νέο σύστημα αμοιβών από 1.1.2015 με κατάργηση του μισθολογίου και καθιέρωση ατομικού μισθού για κάθε υπάλληλο.
Μονιμότητα... απολύσεων
Ειδικότερα τα μέτρα αυτά, που περιλαμβάνονται στο προσχέδιο διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με την τρόικα στο πλαίσιο του νέου (επικαιροποιημένου) Μνημονίου, διαψεύδουν κατηγορηματικά τον υπουργό Δοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος τόνισε πρόσφατα (στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου τη Μ. Τετάρτη) ότι έκλεισε ο κύκλος των απολύσεων και ότι η κυβέρνηση κατάφερε να συμφωνήσει με την τρόικα πως δεν θα υπάρχουν νέοι μελλοντικοί ποσοτικοί στόχοι απολύσεων εκτός από τις 15.000 απολύσεις μέσα στο 2014.
Τα νέα μέτρα στο Δημόσιο διαψεύδουν συνολικά την κυβέρνηση και τα φιλικά ΜΜΕ ότι το Μνημόνιο τελείωσε και η Ελλάδα επιστρέφει στην ομαλότητα. Το Μνημόνιο είναι εδώ και το 2015 αναμένεται μια «νέα εκκαθάριση κεφαλών και μισθών» στον χώρο του Δημοσίου. Επιπροσθέτως, προβέπεται ολοκλήρωση των εκθέσεων βιωσιμότητας και αξιολόγησης της ποιότητας των υπηρεσιών του Δημοσίου σε συνεργασία με την τρόικα, ώστε να εξορθολογιστούν (περιοριστούν) το μέγεθος των εργαζομένων στο Δημόσιο και οι αμοιβές τους (τέλος Μαΐου 2014). Αμέσως δηλαδή μετά τις εκλογές κυβέρνηση και τρόικα θα ανακοινώσουν τον μελλοντικό προγραμματισμό ανθρώπινου δυναμικού στο Δημόσιο.
Η συμφωνία του επικαιροποιημένου Μνημονίου για το Δημόσιο πρόβλεπει ακόμα:
* Ολοκλήρωση της σύνδεσης μισθών - παραγωγικότητας και δημιουργία νέου μισθολογίου. Το νέο μισθολόγιο δεν θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και θα είναι δημοσιονομικά ουδέτερο στο συνολικό του κόστος. Στην πράξη όμως θα οδηγήσει σε εκ νέου περικοπές των μισθών και σε μεγαλύτερη διασπορά αμοιβών και κατατμήσεων στο Δημόσιο με βάση την ατομική απόδοση (νέα νομοθεσία στο τέλος του Οκωβρίου 2014). Στο πλαίσιο του λεγόμενου εξορθολογισμού μπαίνουν και τα μη μισθολογικά επιδόματα (π.χ. αργίες, μεθόδοι χορήγησης ετήσιων αδειών ανάπαυσης, εκτός έδρας αποζημιώσεις κ.λπ.). Το νέο σύστημα ρύθμισης των μισθών με βάση την ατομική απόδοση θα τεθεί σε ισχύ από 1.1.2015.
* Σε διαθεσιμότητα θα τεθούν μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου 2014 (τρεις περίπου μήνες μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές) άλλοι 3.000 δημοτικοί υπάλληλοι, ενώ 2.000 απολύσεις αναμένεται να πραγματοποιηθούν το πρώτο τρίμηνο του 2015 από την εξέταση παράνομων προσλήψεων ή παράνομων μετατροπών συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου.
* Εισαγωγή μόνιμου συστήματος κινητικότητας (Μάρτιος 2015): Πρόκειται για την τεχνητή μεταφορά από το εξωτερικό του μοντέλου της εσωτερικής αγοράς εργασίας με την εισαγωγή υποχρεωτικού συστήματος εναλλαγής θέσεων εργασίας και σχεδόν ολική κατάργηση αποσπάσεων και μετατάξεων στο Δημόσιο. Εξαιρετικά σημαντική συνοδευτική διάταξη του μόνιμου μηχανισμού κινητικότητας είναι η τιμωρία των εργαζομένων που αρνούνται να αλλάξουν θέση εργασίας με την ένταξή τους στο καθεστώς της διαθεσιμότητας.
* Άρση μονιμότητας για τους νεοπροσλαμβανόμενους υπαλλήλους με τη ρητή υποχρέωση της κυβέρνησης να επιβάλει την εφαρμογή του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων περί διετούς δοκιμαστικής περιόδου.
* Τέλος Δεκεμβρίου 2014: προβλέπονται νέες υπεργολαβίες (outsourcing / ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι) με κατάργηση θέσεων στο Δημόσιο, εκτός από τις προβλεπόμενες απολύσεις 15.000 μέχρι το τέλος του έτους. Το υπουργείο έχει αναλάβει δέσμευση να υλοποιήσει μελέτες εξοικονόμησης κόστους από τη μεταφορά έργου των δημόσιων υπηρεσιών σε ιδιώτες και να προχωρήσει στην αντικατάσταση δημοσίων υπαλλήλων με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους μέχρι το τέλος του Ιουνίου του 2015.
* Καθιερώνεται πλαφόν στον αριθμό των εργαζόμενων στα ανώτατα και τα κατώτατα μισθολογικά κλιμάκια χωρίς να προσδιορίζονται όρια και προϋποθέσεις.
* Πρόσληψη νέων manager / προϊσταμένων στο Δημόσιο (με νόμο για το Δημόσιο στο τέλος του 2014) και νέο θεσμικό πλαίσιο.
* Νέα οργανογράμματα υπουργείων και δοικητικών δομών με συρρίκνωση του προσωπικού ακόμη και για τις δομές που παρουσιάζουν σοβαρές ελλείψεις, όπως οι δομές πρόνοιας.
* Διατηρούνται οι πρότερες μνημονιακές δεσμεύσεις για τον έλεγχο της ροής εισόδου και εξόδου από το Δημόσιο, καθώς διατηρούνται οι κανόνες του 1 προς 5, και της μείωσης των θέσεων προσωρινής εργασίας κατά 10% του συνολικού αριθμού των εργαζομένων αυτών το προηγούμενο έτος
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ
Το δημοσίευμα  της εφημερίδας «Η ΑΥΓΗ», σχετικά με την ύπαρξη  επικαιροποιημένου μνημονίου, είναι αποκαλυπτικό των δεσμεύσεων της κυβέρνησης έναντι των δανειστών. Ουσιαστικά, το περιεχόμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου, συνιστά μια βίαιη νεοφιλελεύθερη απορύθμιση στο δημόσιο τομέα με μόνιμο μηχανισμό απολύσεων και μετά το 2015, κατάργηση του ενιαίου μισθολογίου και ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, καθώς και καθήλωση των δαπανών για συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη.
Η χώρα όχι μόνο δεν βγαίνει από το μνημόνιο αλλά αντίθετα μπαίνει πιο βαθιά σε αυτό. Οι πανηγυρισμοί περί του πρωτογενούς-προεκλογικού πλεονάσματος, που προέκυψε από τις σάρκες της ελληνικής κοινωνίας, δεν μπορούν να κρύψουν το μέλλον που επιφυλάσσει ο κ. Σαμαράς και η κα Μέρκελ στον ελληνικό λαό. Υπολογίζουν όμως χωρίς το ξενοδόχο.


http://www.koutipandoras.gr/

Η Ελλάδα έχει τα πιο ακριβά τέλη και φορολογία καυσίμων στην Ευρωζώνη!

Τη δεύτερη θέση πίσω μόνο από την Ολλανδία καταλαμβάνει η Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης με τα πιο ακριβά τέλη κυκλοφορίας και τη φορολογία καυσίμων.

Εάν προσθέσουμε και τον φόρο πολυτελούς διαβίωσης για τα οχήματα μεγάλου κυβισμού, αλλά και τα τεκμήρια, το κόστος συντήρησης των ΙΧ εκτινάσσεται πραγματικά.


Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως το καταγράφει η «Καθημερινή», είναι πως για τέλη και φόρο πολυτελείας, ένα δίλιτρο ΙΧ κοστίζει στον Ελληνα 815 ευρώ ετησίως, ενώ στον Γερμανό 184 ευρώ και στον Γάλλο τίποτα.

Η έρευνα του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου, που τη δημοσιεύει η εφημερίδα, καταγράφει το φορολογικό καθεστώς για τα αυτοκίνητα σε 40 χώρες του κόσμου. Αποτυπώνει τη νομοθεσία που ίσχυε την 1η Ιανουαρίου 2014, ενσωματώνοντας όλες τις αλλαγές που επήλθαν κατά τη διάρκεια της περυσινής χρονιάς. Τα στοιχεία έρχονται στην επιφάνεια σε μία περίοδο που στην Ελλάδα έχει ανοίξει η συζήτηση σχετικά με το κατά πόσο θα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για τη μείωση της επιβάρυνσης στην κατοχή ΙΧ.

Στην έρευνα αναφέρεται ότι τα συνολικά έσοδα από τους φόρους που συνδέονται με το αυτοκίνητο (ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα, ΦΠΑ, τέλη κυκλοφορίας, τέλη ταξινομήσης, φόρος πολυτελείας και πολυτελούς διαβίωσης) ανήλθαν το 2013 στην Ελλάδα στα 5,34 δισ.

Λεπτομερώς αναλύεται από τον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Κατασκευαστών το σύστημα υπολογισμού των τελών κυκλοφορίας στις 40 χώρες. Επιλέγοντας τρία μοντέλα αυτοκινήτων (1.200, 1.400 και 2.000 κυβικά) και υπολογίζοντας τα τέλη με βάση το σύστημα κάθε χώρας, η Ελλάδα εμφανίζεται στη 2η θέση όσον αφορά στα ΙΧ μεγάλου κυβισμού, μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.

Ενδεικτικό είναι ότι μόνο στην Ολλανδία είναι ακριβότερα τα τέλη, όπου για ένα δίλιτρο αυτοκίνητο το οποίο εκπέμπει 167 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά χιλιόμετρο και έχει 151 ίππους τα τέλη φθάνουν τα 1.444 ευρώ.

Η Ελλάδα είναι στη δεύτερη θέση, καθώς, αν προστεθούν τα τέλη κυκλοφορίας και ο φόρος πολυτελούς διαβίωσης, η επιβάρυνση φτάνει στα 815,75 ευρώ. Στην 3η θέση είναι η Ιρλανδία και η Αυστρία με 570 ευρώ, ακολουθεί η Κύπρος με 501 ευρώ, ενώ Ιταλία και Βέλγιο βρίσκονται στα επίπεδα των 400-430 ευρώ.

Ολες οι άλλες χώρες ρίχνουν την επιβάρυνση ακόμη και κάτω από τα 200 ευρώ, με τρεις (Γαλλία, Εσθονία, Σλοβακία) να εφαρμόζουν πολιτική μηδενικών τελών κυκλοφορίας.




 

Die Presse: Ο Βενιζέλος προσπαθεί να κρύψει το ΠΑΣΟΚ πίσω από την Ελιά



Ουπς, μας κατάλαβαν. «Τελευταία ευκαιρία για τους Έλληνες Σοσιαλιστές», είναι ο τίτλος άρθρου της αυστριακής εφημερίδας Die Presse αναφορικά με τη… μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ σε Ελιά – ή μάλλον, όπως το θέτει η ίδια η εφημερίδα, το «κρυφτό» του ονόματος «ΠΑΣΟΚ» πίσω από το σχηματισμό της Ελιάς.
Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι σήμερα «καπετάνιος ενός βυθιζόμενου πλοίου», κι έτσι ένα μήνα πριν από τις ευρωεκλογές το κόμμα αποφάσισε να «κρύψει» το όνομά του πίσω από τον εκλογικό συνασπισμό «Ελιά», τη στιγμή που τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις κυμαίνονται μεταξύ 5-6%, δηλαδή στο ένα έβδομο των ψήφων του 2009.
Η αυστριακή εφημερίδα αναφέρεται στη «διαρροή» παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην εσωκομματική κόντρα Βενιζέλου-Παπανδρέου, μία κόντρα που, όπως επισημαίνεται, παραβλέπει τον πυρήνα του προβλήματος, ότι δηλαδή μόνο ένας νέος, άφθαρτος ηγέτης του κόμματος θα μπορούσε να προσελκύσει τους ψηφοφόρους, όμως ο Βενιζέλος φρόντισε για το αντίθετο, να μην εκπροσωπούνται δηλαδή στην Ελιά σημαίνοντες, ανεξάρτητοι υποψήφιοι. 


http://www.koutipandoras.gr/

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Αναζητώντας την Πασχαλιά

Της Βικτώριας Τράπαλη

Αν ανήκετε σε αυτούς που πιστεύουν ότι μόνο μια αφύπνιση μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα και τη σήψη δεκαετιών, η οποία εκδηλώνεται σήμερα με τη χρεοκοπία μιας ολόκληρης κοινωνίας, με ορδές αστέγων, με ολοένα αυξανόμενες αυτοκτονίες, με θάνατο ασθενών από έλλειψη φαρμάκων και περίθαλψης, ίσως το πρώτο που πρέπει να ζητήσουμε είναι να σταθούν επιτέλους απέναντι στις ευθύνες τους πολίτες και πολιτικό προσωπικό μαζί.Της Βικτώριας Τράπαλη
Όσο καιροσκοπική κι αν είναι από τη φύση της η εποχή μας, όσο κι αν το ίδιο το "σύστημα" κατασκευάζει παγκόσμια ένα μοντέλο κατώτερο του ανθρώπου σαν πρότυπο προσαρμογής για την επιβίωση, με σύγχρονους σκλάβους να δουλεύουν χωρίς κανένα δικαίωμα, καμιά ασφάλεια, στο έλεος του ανώνυμου κι απρόσωπου κεφαλαίου, υπάρχουν ακόμα αποκαλυπτικά πρόσωπα που μας θυμίζουν τη θεϊκή, παντοδύναμη πλευρά μας.
Η τραγωδία του ναυάγιου στην Κορέα, βρίθει από το γνώριμο είδος των ανευθυνοϋπεύθυνων που καραβοτσακίζουν αιώνες τώρα την ανθρωπότητα.
Ο καπετάνιος που εγκατέλειψε το πλοίο ενώ υπήρχαν ακόμη επιβάτες, οι αρχές που δε συντονίστηκαν, κλπ.
Μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό, συγκλονιστικό παράδειγμα συναίσθησης, επίγνωσης και συνείδησης του εαυτού του, ο 51χρονος καθηγητής Κανγκ Μιν-γκιου που βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα δέντρο, έξω από το γυμναστήριο όπου έχουν καταλύσει οι οικογένειες των αγνοουμένων, περιμένοντας να μάθουν νέα για την τύχη τους. Στο πορτοφόλι του, η αστυνομία ανακάλυψε ένα επεξηγηματικό σημείωμα, που έλεγε:
«Το να ζήσω εγώ, όταν ακόμα υπάρχουν 200 αγνοούμενοι, είναι πολύ οδυνηρό. Αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη. Εγώ πίεσα, για να γίνει αυτή η εκδρομή. Θα ξαναγίνω δάσκαλος στην άλλη ζωή, για τους μαθητές μου, τα πτώματα των οποίων δεν έχουν βρεθεί».
Πιστεύετε ότι οι κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου-Παπαδήμου-Σαμαρά που επίσης πίεσαν να γίνει η δική μας εκδρομή ως χώρα στην επικράτεια της Τρόικας και του ΔΝΤ συμμερίζονται αυτά τα αισθήματα όσο ακόμα υπάρχουν 10.000.000 πολίτες που καθημερινά φτωχοποιούνται κι εξαθλιώνονται;
Ίσως είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει όταν θα ψέλνουμε χορωδιακά το βράδυ σε ξωκκλήσια ή μεγαλόπρεπους ναούς το Χριστός Ανέστη εκ νεκρών.
Για να ανακτήσει ο ύμνος τη σημασία του. Για να μην έχουν πάει όντως τζάμπα τα πάθη των τελευταίων ετών. Γιατί, στο τέλος-τέλος, πολλοί φοβούνται ότι ο Γολγοθάς μας τώρα αρχίζει, κι η Πασχαλιά θα έρθει όταν πραγματικά την αναζητήσουμε.

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *