Κατασκευάζοντας την επικαιρότητα

Του Στέλιου Κούλογλου
Είσαι διευθυντής ειδήσεων σε τηλεοπτικό κανάλι που υποστηρίζει την κυβέρνηση και τη Δευτέρα το βράδυ πρέπει να διαχειριστείς ένα πολύ λεπτό θέμα: Σαμαράς και Βενιζέλος συναντιoύνται εκτάκτως για να συγκολλήσουν τα κομμάτια της μόλις ανασχηματισμένης, αλλά διαλυόμενης κυβέρνησης. Να συμφωνήσουν επίσης πώς θα επιβάλουν στους βουλευτές την ψήφιση των προαπαιτούμενων που ζητάει η Τρόικα, καθώς και πώς θα μεθοδεύσουν την πώληση της ΔΕΗ σε φθηνή τιμή. Πώς μπορεί να περάσει η είδηση στα ψιλά ή να μην αναφερθεί καθόλου;

Η απάντηση είναι απλή: μετατρέπεις το δελτίο ειδήσεων σε αθλητική εκπομπή. Αφιερώνεις τα πρώτα 30 λεπτά στη θρυλική εποποιία της εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας με σχόλια, αναλύσεις και δορυφορικές συνδέσεις με τη Βραζιλία. Παραθυροσχολιαστές και τηλεπαρουσιάστριες που μπορεί να μην ξέρουν τι είναι οφσάιντ εκθειάζουν τις ικανότητες του τερματοφύλακα από την Κόστα Ρίκα ή ρωτάνε μέσω δορυφόρου τους Έλληνες ποδοσφαιριστές αν ήταν σωστή η τακτική του (προπονητή της Εθνικής) Φερνάντο Σάντος να παίξει με σύστημα 4-1-3 στην παράταση. Ύστερα βάζεις και ένα βιντεοκλίπ με μουσική και τα γκολ της Εθνικής, αποχαιρετώντας τον Καραγκούνη με σχόλια του τύπου: «Θα σε θυμούνται μετά από 100 χρόνια, επειδή είσαι πολύ μεγάλος».

Στη συνέχεια, όσοι από τους τηλεθεατές δεν έχουν βαρεθεί να βλέπουν συνεχώς τις ίδιες φάσεις με τα γκολ της Εθνικής (δεν ήταν, άλλωστε, τόσο πολλά, γι' αυτό βάζεις και τα δοκάρια), μπορεί να παρακολουθήσουν πολιτικό κουτσομπολιό για τις προτάσεις συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ του Αβραμόπουλου που ο ίδιος διαψεύδει μετά βδελυγμίας. Λίγο Ουκρανία, λίγο Σόιμπλε με τις οδηγίες του για συνέχιση της λιτότητας μέχρι τελικής πτώσεως, πέρασαν τα 55 λεπτά και ήρθε η ώρα των... αθλητικών! Ούτε λόγος για τα προαπαιτούμενα, τη συνάντηση Σαμαρά-Βενιζέλου και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Γιατί αν ξεκινούσε ουσιαστική συζήτηση για την πώληση της ΔΕΗ, παραδείγματος χάριν, οι τηλεθεατές θα μάθαιναν ενδιαφέροντα πράγματα. Ότι σε όποιες χώρες έγινε η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων ηλεκτρισμού, αυτή οδήγησε σε αύξηση των τιμολογίων για τους καταναλωτές: σύμφωνα με τη εφημερίδα «Τα Νέα», στη Νορβηγία ένα μέσο νοικοκυριό πληρώνει σήμερα 89% περισσότερο, στη Σουηδία 71%, στην Ιρλανδία 84%, στη Δανία 63% και στη Φινλανδία 36%. Και οι ενθουσιασμένοι υπήκοοι που στα προηγούμενα ρεπορτάζ ζητωκραύγαζαν για την πορεία της Εθνικής, μουτζώνοντας και τον Γκέκα που έχασε το πέναλτι, θα μάθαιναν και κάτι άλλο: ότι ενώ η πώληση της ΔΕΗ αποτελεί σαφές πλήγμα κατά της οικονομίας και της εθνικής κυριαρχίας, δεν αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση, αλλά ένα δώρο της κυβέρνησης στον υποψήφιο αγοραστή, το όνομα του οποίου παραμένει ακόμη μυστικό.  

Το μόνο ελπιδοφόρο σε όλα αυτά είναι η σοβαρότητα και ο επαγγελματισμός με τον οποίο απαντούσαν οι Έλληνες ποδοσφαιριστές στις ερωτήσεις που τους έγιναν όλες αυτές τις μέρες. «Για έναν επαγγελματία, όταν μάλιστα παίζει για την Εθνική, δεν υπάρχουν τέτοια διλήμματα» απάντησε π.χ. ο Παπασταθόπουλος στην ερώτηση αν υπήρχε πρόβλημα επειδή είχε προγραμματίσει τον γάμο του την ημέρα που θα έπαιζε η ομάδα, αν προκρινόταν. Σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί που κυβερνούν συναγωνίζονται στη φθήνια και την απάτη και ιεραρχούν τα προσωπικά τους συμφέροντα πάνω από αυτά της χώρας και των πολιτών που υποτίθεται ότι έπρεπε να υπηρετούν, οι ποδοσφαιριστές πρότειναν ένα άλλο πρότυπο συμπεριφοράς: ευπρέπεια, συλλογικό πνεύμα και εθνική συνείδηση.

Άλλωστε, η χώρα αποκλείστηκε στα πέναλτι, αλλά δεν ηττήθηκε στο Μουντιάλ. Βελτίωσε σταδιακά την απόδοσή της κι έφυγε με το κεφάλι ψηλά, μετά από έναν αγώνα τον οποίο κανείς δεν φανταζότανε ένα μήνα πριν: ότι θα έπαιζε μονότερμα την αντίπαλη ομάδα στην παράταση, με στόχο την πρόκριση στους 8 της διοργάνωσης. Αν ηττήθηκε κάτι, ήταν τα σχέδια να χρησιμοποιηθεί η πορεία της Εθνικής ώστε να περάσουν μέτρα που θα επηρεάσουν την πορεία της χώρας για δεκαετίες. Γιατί, αν παρόμοια δελτία ειδήσεων παρουσιάστηκαν επειδή η Εθνική δεν προκρίθηκε, αναρωτιέται κανείς τι θα είχε γίνει αν είχε φτάσει στον τελικό: πιθανότατα θα είχαν πουλήσει και την Ακρόπολη.

ΥΓ Το άρθρο αυτό γράφτηκε για την Lifo την Δευτέρα το βράδυ, αλλά το ίδιο βιολί συνεχίστηκε από όλα τα κανάλια και στα κεντρικά δελτία ειδήσεων και την Τρίτη, 2 ημέρες μετά τον αγώνα της εθνικής. Αυτή τη φορά, το ερώτημα ήταν αν η ΕΠΟ έδιωξε άρον άρον από την Βραζιλία τον Σάντος, αν ο τελευταίος θα πρέπει να κατηγορηθεί για ..εγκατάλειψη ποδοσφαιριστών και διάφορα άλλα κουτσομπολιά επιπέδου φθηνής αθλητικής φυλλάδας. Στο τέλος, σε φτάνουν σε σημείο να λες "καλά που δεν προκριθήκαμε"!

http://tvxs.gr/

«Άγνοια κινδύνου» και «συνωμοσία σιωπής» για τα χημικά της Συρίας

Για τα διεθνή ύδατα νοτιοδυτικά της Κρήτης αναχώρησε από την Ιταλία σήμερα το αμερικανικό πλοίο Cape Ray, ώστε μέσα σε διάστημα 60 ημερών να έχει ολοκληρώσει την εξουδετέρωση των χημικών όπλων της Συρίας, με τη μέθοδο της υδρόλυσης εν πλω. Ήδη έχουν διατυπωθεί ανησυχίες από τους κατοίκους της Κρήτης αλλά και από περιβαλλοντικές οργανώσεις για τους ενδεχόμενους κινδύνους που ενέχει το εγχείρημα. Μιλώντας στο Tvxs, ο δημοσιογράφος Γιώργος Σαχίνης κάνει λόγο για «συνωμοσία σιωπής για το θέμα» και για «παιχνίδι εκατομμυρίων». Και ενώ η Ελλάδα έχει άγνοια του κινδύνου, ενώ ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων παραπέμπει στις αμερικανικές αρχές. Τέλος επισημαίνει ότι πρόκειται για μια επιχείρηση «πείραμα» που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια κλειστή θάλασσα όπως η Μεσόγειος. Της Μάρθας Βασίλη

Κάνετε λόγο για συνωμοσία σιωπής. Τι εννοείτε;

Για αρχή να σας πω ότι το θέμα έχει γίνει γνωστό από αναφορά του BBC. Μέχρι τότε κανείς δεν γνώριζε ότι αυτές οι αποφάσεις είχαν ληφθεί από τον περασμένο Νοέμβριο. Από εκείνη τη στιγμή λοιπόν όλα τα μέσα ενημέρωσης σε επίπεδο Κρήτης, έχοντας κατά νου ότι για πρώτη φορά μια επιχείρηση υδρόλυσης γίνεται εν πλω στη Μεσόγειο, άρχισαν να ενημερώνονται από δημοσιογραφικές πηγές σε Ιταλία, ΗΠΑ, Ισπανία και μέσω του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων. Κατόπιν, κάποιοι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές άρχισαν να θέτουν ερωτήσεις, οι απαντήσεις όμως ήταν πάντα γενικόλογες  που έδιναν όμως την εικόνα ότι ο Οργανισμός Απαγόρευσης των Χημικών Οπλων,ο οποίος έχει βραβευτεί και με νόμπελ, έχει την μέριμνα και την ευθύνη για τις τελικές αποφάσεις. Από την Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ επίσημη ανακοίνωση.

Τον Φεβρουάριο λοιπόν τέθηκαν τα πρώτα ερωτήματα στον οργανισμό, στα οποία δεν είχαν δοθεί απαντήσεις μέχρι και πριν από τέσσερις μέρες. Αυτό που προέκυψε μόλις τώρα, είναι ότι η μόνη φροντίδα που είχε ήταν η επίβλεψη μεταφόρτωσης των όπλων από την Συρία και ότι την ευθύνη την είχαν και την έχουν μόνο οι Αμερικανοί!!

Με εξαίρεση το Τvxs και δυο τρία ακόμη portal δεν έχει περάσει πουθενά στην κεντρική ενημέρωση το γεγονός ότι η διαδικασία θα γίνει νοτιοδυτικά της Κρήτης σε διεθνή ύδατα. Όσες φορές έχουμε καλέσει φορείς ή μέσα μαζικής ενημέρωσης η απάντηση είναι ότι το θέμα το καλύπτει από στρατιωτικό απόρρητο.

Η Ελλάδα γιατί δεν αντέδρασε;

Διαπιστώνουμε πως όσα ακούγαμε δια στόματος υπουργού Εξωτερικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, ότι «η Ελλάδα είναι ενήμερη και έχει διαβεβαιώσεις από τον Οργανισμό πως όλα είναι μια χαρά» έρχονταν από μια πηγή που τώρα αποποιείται κάθε ευθύνη. Την ίδια στιγμή όμως η χώρας μας, όπως και όλες οι χώρες της Ε.Ε χρηματοδοτούν το εγχείρημα.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να αρνηθεί να γίνει το εγχείρημα όπως άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Αλβανία;

Ναι και βέβαια θα μπορούσε. Με την πληροφόρηση που έχουμε, αντιλαμβανόμαστε ότι η Μεσόγειος χρησιμοποιείται από την Αμερική διότι το σύστημα της υδρόλυσης εν πλω θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά και έχει στοιχεία πειράματος. Μάλιστα για τις χημικές ουσίες όλοι οι επιστήμονες διαβεβαιώνουν ότι δεν ξέρουν ποιες θα είναι οι επιπτώσεις πάνω στο πλοίο που είναι 35 χρόνων.

Σύμφωνα με ανακοινώσεις του αμερικανικού Πενταγώνου το εγχείρημα ξεκινάει εντός των επόμενων ωρών. Το Cape Ray συνοδεύουν ,για να μη δεχτεί τρομοκρατικό χτύπημα, ακτοπλοϊκές δυνάμεις ανάμεσά τους και ένα ελληνικό υποβρύχιο, μια τούρκικη και μια γερμανική φρεγάτα.

Δηλαδή την ίδια ώρα που έχουμε άγνοια επισήμως από την ελληνική κυβέρνηση για τις ενδεχόμενες επιπτώσεις ενός ατυχήματος, μετέχουμε κανονικά στην επιχείρηση με συνοδευτικό πλοίο.

Ποιοί κίνδυνοι υπάρχουν;

Υπάρχουν κίνδυνοι και οι επιστήμονες έχουν θέσει συγκεκριμένα τεχνικά ζητήματα. Ο οργανισμός είπε ότι θα τα θέσει στο πλήρωμα και στους επιστήμονες του αμερικανικού πλοίου. Όμως δεν το έκανε ποτέ. Το εντυπωσιακό είναι το πριν από τέσσερις μέρες μόλις, απαντώντας σε 14 δικά μου ερωτήματα μας είπε ότι ο Οργανισμός - που κατά τα άλλα έχει βραβευτεί με νόμπελ - αγνοεί αν οι Αμερικανοί έχουν μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το όλο εγχείρημα. «Ρωτήστε αυτούς» ήταν η απάντηση που μου έδωσαν.

Κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι ακόμη και αν υπάρξει διαρροή ή αν κάτι πάει στραβά αυτό θα εντοπιστεί, διότι οι περίφημοι παρατηρητές που λένε ότι θα βρίσκονται πάνω στο πλοίο  είναι  υπόλογοι στους Αμερικάνους στους οποίους έχουν διαθέσει όλο το εγχείρημα. Δεν υπάρχει κανένας άλλος ανεξάρτητος φορέας, καμία χώρα - ούτε καν η Ε.Ε – που να έχει δικούς της παρατηρητές αν και ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών Ευ. Βενιζέλος είχε διαβεβαιώσει ότι θα υπάρχουν δυο Έλληνες εμπειρογνώμονες πάνω στο πλοίο.

Εάν έχουμε ατύχημα δεν μπορούμε να έχουμε αξιόπιστη μεταφορά πληροφοριών. Κυρίως όμως όλοι οι επιστήμονες λένε ότι σε τόσο μικρό χώρο, σε τέτοιο πλοίο χωρίς να έχουν ελεγχθεί οι αντοχές του ίδιου του συστήματος παρά μόνο θεωρητικά, και κυρίως με χημικές ουσίες άγνωστης προέλευσης που θα υδρολυθούν, κανείς δεν γνωρίζει τι αντιδράσεις μπορεί να προκληθούν.

Και όμως δεν υπάρχει πρόβλεψη σε περίπτωση ατυχήματος ή διαρροής. Οι Αμερικανοί επιμένουν  ότι δεν πρόκειται να γίνει ατύχημα. Πως το διασφαλίζουν όταν οι επιστήμονες έχουν πει ότι το συγκεκριμένο πλοίο με κυματισμό πάνω από 3,5 μποφόρ δεν μπορεί να βάλει μπροστά τις διαδικασίες υδρόλυσης; Θα πρέπει να πάει σε λιμάνι καταφυγής. Λιμάνι καταφυγής οι Αμερικάνοι δηλώνουν ότι είναι κάπου στην Κροατία. Άρα θα πρέπει εν μέσω θαλασσοταραχής να περάσει από τα χωρικά ύδατα Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας για να φτάσει στην Κροατία με ενδεχόμενο διαρροής.

Η Μεσόγειος έτσι κ αλλιώς είναι αστάθμητη και έχει μπουρίνια. Αν λάβουμε υπόψη ότι θα έχουμε για 3 μήνες σε εξέλιξη όλη την επιχείρηση σημαίνει ότι φτάνουμε μέχρι Σεπτέμβριο. Εδώ από Αύγουστο έχουμε μελτέμια. Είναι επισφαλής και το ξέρουν αφού έχουν προβλέψει για λιμάνι καταφυγής.

Είναι ένα εντελώς αμφίβολο εγχείρημα, πειραματικό. Γίνεται για πρώτη φορά και το απλούστερο ερώτημα είναι: Αφού είναι τόσο ασφαλής διαδικασία, γιατί δεν πήγε να γίνει στα παράλια των Η.Π.Α. ή στα παράλια της Βρετανίας;

Άρα γιατί η Μεσόγειος;

Η Μεσόγειος επιλέχθηκε διότι σε όλες τις άλλες πολιτείες οι περιβαλλοντικοί όροι και οι νομοθεσίες είναι πολύ σκληρές. Ακτιβιστικές και οικολογικές οργανώσεις είναι πολύ ισχυρές και έχουν πετύχει μεγάλες καταδικαστικές αποφάσεις. Είναι προφανές ότι το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό ούτε με τα κιάλια δεν θα έβλεπε αμερικανικές ακτές αν επιχειρούσε το ίδιο πράγμα.

Τώρα με χρήματα των Ευρωπαίων, με χρήματα των φορολογουμένων δήλαδή, και με χρήματα του Οργανισμού κάνει το εγχείρημα εδώ και αν πετύχει θα μπορεί να πει στους Αμερικανούς ότι «με ακόμη καλύτερη τεχνολογία στις Ηνωμένες Πολιτείες θα φέρω τα χημικά όπλα που εγώ παρασκεύαζα και πούλησα σε χώρες όπως η Συρία να τα υδρολύσω και να τα χρησιμοποιήσω μετά σε φαρμακοβιομηχανίες και φυτοφάρμακα». Ουσιαστικά κρύβεται ένας τζίρος εκατομμυρίων πίσω από αυτά.

Οι Κρητικοί πως αντιδρούν;

Η κοινωνία της Κρήτης είναι η μόνη ίσως που αντέδρασε άμεσα με μεγάλες κινητοποιήσεις με πιο χαρακτηριστική στο Αρκάδι. Το ερχόμενο Σάββατο έξω από την αμερικανική βάση στη Σούδα συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις.

http://tvxs.gr/

Νόμος είναι η νομή του πλουτοκράτη.

Του Στάθη

Το μέρος της άρχουσας τάξης που κυβερνά την Ελλάδα, την κυβερνά διά της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Αυτό το μέρος της άρχουσας τάξης, έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (κι ολοκληρώθηκε μετά το τέλος του Εμφυλίου), ουδέποτε εμφάνισε τη φιλοδοξία για τη διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου για την πορεία της χώρας, αλλά αντιθέτως επέλεξε σχέσεις εξάρτησης από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και υποτέλειας στις επιλογές τους.

Για το μέρος αυτό της άρχουσας τάξης η Ελλάδα υπήρξε εργαλείο πλουτισμού της ίδιας και των επικυρίαρχων προστατών της. Σήμερα αυτή η σχέση έχει φθάσει στο ζενίθ για τους πλουτοκράτες που νέμονται τη χώρα και στο ναδίρ για τον λαό της.

Υπήκοη σε αυτήν την ξενόδουλη ολιγαρχία είναι μια ελίτ χατζατζάρηδων που με σοβαροφάνεια διεκπεραιώνει μιαν προπαγάνδα χωρίς την οποία η Ελλάδα θα ήταν αδύνατον να σκλαβωθεί σε τέτοιο βαθμό και, βεβαίως, να παραμείνει σκλάβα.

Η ελίτ αυτή των κοπρόσκυλων βγάζει γλώσσα στους Έλληνες. Και τους κόβει τη γλώσσα.

Δεν είναι μεγαλύτερη από ένα σύνταγμα πεζικού, έχει όμως αποτελεσματικότητα ομάδας στρατιών. Αποτελείται από δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, εργατική αριστοκρατία, καλλιτέχνες, διανοούμενους, στελέχη επιχειρήσεων και κρατικούς κομισάριους.

Η ιδεολογία για αυτούς τους τύπους είναι ένα πρόσχημα, μπορεί να έχουν ή να μην έχουν, ή να εμφανίζουν ότι έχουν, όμως όσα λένε κι όσα κάνουν απλώς υπηρετούν τον νεοφιλελευθερισμό.

Από την άκρα δεξιά έως τους πεμπτοφαλαγγίτες μέσα στην Αριστερά μετέρχονται όλοι (συντηρητικοί, «σοσιαλιστές», παλαίμαχοι κακοποιοί της κεντροαριστεράς και νεόκοποι α-πολιτικοί του αυτού φυράματος) την ίδια σημειολογία, του «εκσυγχρονισμού», των «μεταρρυθμίσεων» της αποδόμησης (ενός μεταμοντερνισμού πεθαμένου παντού αλλού), της πολιτικής ορθότητας και όλων εκείνων των συστατικών της ομογενοποιημένης σκέψης που ασκεί ιδεολογική τρομοκρατία στους λαούς, και με μια παρενδεδυμένη γλώσσα τους βυθίζει μέσα σε μια κομφορμιστική φορμόλη «σοκ και δέους» με αποτέλεσμα την «οικονομική φρίκη».

Τα τελευταία τριάντα χρόνια η ελίτ αυτή των ντόμπερμαν έστησε μια σειρά μύθων, μια συστοιχία κατά συνθήκην ψευδών, βάσει των οποίων η χώρα οδηγήθηκε στην αιχμαλωσία και ο λαός στον εξανδραποδισμό.

Μύθος πρώτος: Γιγάντιος, υπερτροφικός δημόσιος τομέας. Ψεύδος. Πριν απ’ την κρίση, ο τομέας αυτός βρισκόταν κοντά στον μέσον όρο της Ενωσης. Ο τομέας αυτός, λένε, ήταν αντιπαραγωγικός. Μισή αλήθεια. Η αλήθεια ήταν ότι ο δημόσιος τομέας ήταν αναγκασμένος να υπηρετεί ένα κράτος που με τη σειρά του υπηρετούσε κρατικοδίαιτους ιδιώτες. Η γραφειοκρατία, η διαφθορά και οι κομματικοπελατειακές σχέσεις ήταν αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της παθολογίας.
Σήμερα ο δημόσιος τομέας είναι αποψιλωμένος, τρομοκρατημένος και προφανώς ανίκανος (εις ό,τι αφορά τουλάχιστον τη Δημόσια Διοίκηση) να ανατάξει τη χώρα, αν κληθεί για κάτι τέτοιο.

Αυτοί που έκαναν το κράτος σαν τα μούτρα τους κατηγορούν για κρατισμό όσους τόσα χρόνια κατήγγειλαν αυτήν ακριβώς την παθογένεια.

Οσοι χρησιμοποίησαν όλα αυτά τα χρόνια το κράτος για να πλουτίσουν, το χρησιμοποιούν και σήμερα για να ξεπουλήσουν τη χώρα (και να συνεχίσουν να πλουτίζουν). 

Αυτοί που πίνουν το αίμα του λαού, τον κατηγορούν για λαϊκισμό όταν αντιστέκεται.

Μύθος δεύτερος: Οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Ψεύδος. Οι Έλληνες δούλευαν πολύ πάνω απ’ τον μέσο όρο της Ενωσης. Πολύ περισσότερο απ’ τους Γερμανούς (και με πολύ μικρότερους μισθούς). Ναι, αλλά οι Έλληνες είναι «ανάδελφοι», εθνικιστές και αντισημίτες. Ψεύδος. Το δίκιο όσων υφίσταντο «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» έβλεπαν οι Έλληνες, όταν δεν το έβλεπαν οι άλλοι Ευρωπαίοι ή για να το δουν χρειάσθηκαν δέκα ή είκοσι χρόνια. Ούτε πογκρόμ κατά των Εβραίων έκαναν οι Έλληνες όπως οι Πολωνοί, ο Γερμανοί, οι Ουκρανοί, οι Ρώσοι, οι Ούγγροι, οι Ισπανοί κι όλοι εν τέλει οι Ευρωπαίοι ανά τους αιώνες. Ούτε πολέμησαν υπέρ των ναζί με τα Βάφεν Ες Ες οι Έλληνες, όπως οι Βέλγοι, οι Γάλλοι, οι Βόσνιοι, τα Βαλτικά έθνη, οι Κροάτες, οι Ολλανδοί και μια σειρά άλλοι – πολλοί.

Έλληνες αντισημίτες υπάρχουν. Όπως Έλληνες φασίστες, δωσίλογοι και Κουίσλιγκ (τότε και τώρα). Δεν είναι όμως οι Έλληνες αντισημίτες, εθνικιστές κι ανάδελφοι.

Το δηλητήριο των γενικεύσεων το χρησιμοποιεί αυτή η ελίτ των σκύλων προκειμένου να δημιουργήσει στους Έλληνες πολίτες αισθήματα κατωτερότητας, απώλειας του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειας, ώστε να καθηλώνονται ενοχοποιημένοι μπροστά σε μια σκλαβιά που τα σκυλιά αυτά παρουσιάζουν ως κισμέτ και ειμαρμένη.

Ευρωλιγούρηδες οι ίδιοι (αυτοί λακέδες) κομπλεξικοί με περικεφαλαία, συνήθως αμαθείς, ή ταξικοί εξωμότες, αν γνωρίζουν γράμματα, έφθασαν στο σημείο να ανεβάζουν στην πυρά όποιον μετείχε στα ελληνικά γράμματα και τον ανθρωπισμό τους, κατηγορώντας τον για αρχαιολαγνία και προγονοπληξία. Και τρομοκράτησαν πολλούς. Λίγοι στάθηκαν γενναίοι απέναντι στα σκυλιά που άλλωστε όριζαν και ορίζουν καριέρες στον Τύπο, τα ΑΕΙ και τις κρατικές θέσεις.

Τα ίδια αυτά σκυλιά «χάρισαν» έτσι την ελληνική ιστορία και τα ελληνικά γράμματα στους πιο ανελλήνιστους Ελληναράδες τύπου Χρυσής Αυγής, που κατέχουν απ’ αυτά, όσα γνώριζαν οι Νεάντερταλ για τη θεωρία της σχετικότητας. Όμως όλο αυτό δεν συνέβη ως παρεπόμενο αποτέλεσμα κάποιας άλλης στόχευσης, αλλά σκοπίμως. Διότι η ελίτ του εκσυγχρονισμού χρειαζόταν τον φασισμό του εθνικισμού ως χρήσιμο εχθρό. Είναι και οι δύο, εθνομηδενιστές και εθνικιστές, οι δύο όψεις του ίδιου κίβδηλου νομίσματος.

Τους χρειάζεται και τους δυο το ίδιο ο πραγματικός φασισμός των σαλονιών, των τραπεζικών λόμπυ και των τραστ, εκεί που παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις για πόλεμο ή ειρήνη, για ζωή ή για θάνατο. Η αστική δημοκρατία, όσον ήταν αναγκασμένοι να την υφίστανται οι αστοί (ως κατάλοιπο παλαιών επαναστάσεων ή ως αναγκαίο κακό για τον φόβο της ΕΣΣΔ), σήμερα εκφυλίζεται. Πεθαίνει μέσα σε κατά συρροήν κατά συνθήκην ψεύδη.

Μύθος τρίτος: Οι συντεχνίες. Τίποτε άλλο παρά η δαιμονοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Με ταυτόχρονο εκμαυλισμό των συνδικαλιστών. Με ενοχοποίηση των κομματικών συνδικάτων (των μόνων που θα μπορούσαν να δώσουν και πολιτική διάσταση στους εργατικούς αγώνες). Επίσης: Η απόφανση περί ιδεολογικής κυριαρχίας της Αριστεράς στη Μεταπολίτευση. Οτι δηλαδή ούτε η Ν.Δ., ούτε το ΠΑΣΟΚ (που στην αρχή του ήταν η «αριστερά της αριστεράς», ώσπου έγινε η δεξιά της δεξιάς - τέτοια γλίτσα) μπορούσαν να κυβερνήσουν, λόγω της αντίδρασης της Αριστεράς!
Λόγω της αντίδρασης της Αριστεράς ξεφούσκωνε το έλλειμμα ο κ. Αλογοσκούφης και το φούσκωνε ο Γιωργάκης; λόγω της αντίδρασης της Αριστεράς έγινε της κακομοίρας στο χρηματιστήριο και της μουρλής με τις μίζες; λόγω της αντίδρασης της Αριστεράς εξαερώθηκε η Ολυμπιακή με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι σήμερα για να πας στην Κέρκυρα όσα χρειαζόσουν τότε για να πας Νέα Υόρκη;

Ψεύδονται. Ψεύδονται οι σκύλοι σαν μαϊμούδες. Ανοίγουν το στόμα τους μόνον για να ψευσθούν ή να δαγκώσουν. Το μερτικό τους απ’ του αφέντη το ψωμί. Ψωμί που το αρπάζουν απ’ τον λαό. Ψεύδονται τα καθάρματα με ρυθμό πολυβόλου. Πολυβόλου σε εκτελεστικό απόσπασμα. Κι όταν δεν ψεύδονται, εκβιάζουν και απειλούν.

Ο μύθος της εναντίωσης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα. Το θανατηφόρο διαίρει και βασίλευε.

Ο μύθος της ανταγωνιστικότητας. Και διά αυτής η πτώση των τιμών. Άνθρωποι απ’ τα παράθυρά τους έπεσαν, οι τιμές όχι. Όσο για την ανταγωνιστικότητα, διαρκεί όσον ο ισχυρότερος να νικήσει τον ασθενέστερο και να μπούμε σε μια νέα μονοπώληση. Του ενός ή των τραστ. 

Ελεύθερη αγορά. Μύθος. Ούτε η σοβιετική οικονομία δεν διευθυνόταν τόσο κεντρικά και απόλυτα όσο διευθύνεται η ελεύθερη οικονομία απ’ τις τράπεζες, τα τραστ και τα όπλα.

Ευρωπαϊκή Ενωση. Μύθος. Και το Ενωση και το Ευρωπαϊκή. Σε μια δικτατορία των Δυνατών εξελίσσεται, όπου, με μια σιδηρά γραφειοκρατία ως βραχίονα, οδηγεί στην απόκλιση, αντί της σύγκλισης το βιοτικό επίπεδο των λαών και μετατρέπει τα κράτη σε περιοχές, ζώνες και περιφέρειες.

Ανθρώπινα δικαιώματα. Μύθος. Ανεργοι, φτωχοί, ανασφάλιστοι, αναλφάβητοι, εξαχρειωμένοι και παρίες όσοι και οι κόκκοι στην άμμο της θάλασσας. Λόγου χάριν Κορέα. Οι «πόρνες γιαγιάδες». Ανεπτυγμένο βιομηχανικό κράτος, χωρίς ίχνος κοινωνικού κράτους. Κάποτε η «σύνταξη» των γερόντων ήταν τα παιδιά τους. Τα πρότυπα των παιδιών άλλαξαν στο πιο καταναλωτικό. Και τώρα οι γέροντες για να ζήσουν αλληεκπορνεύονται (περιοδικό «Επίκαιρα»).

Να μιλήσουμε και για άλλους μύθους; δεν υπάρχει λόγος. Όλοι σας γνωρίζετε πολλούς, ακόμα και κάποιους τους ζείτε στο πετσί σας.

Όμως τα «σκυλιά του πολέμου» (διότι περί πολέμου πρόκειται) που μας έφεραν ως εδώ λέγοντας είκοσι - τριάντα χρόνια μπούρδες, εξακολουθούν να λένε τα ίδια.

Επί τέσσερα χρόνια στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας έχει γίνει η σφαγή των νηπίων. Και οι φονιάδες λένε τα ίδια που έλεγαν πριν ο φόνος που διαπράττουν να γίνει φανερός.

Κι ακόμα κάποιοι τους ακούνε και μηρυκάζουν όσα ακούνε. Παρ’ ότι και οι ίδιοι σφαγμένοι. Μυστήριο, ε;

Τι θα ήταν όμως το σύμπαν χωρίς το μυστήριο του μαλάκα;

http://www.enikos.gr/

 
 

Εθνική Τράπεζα, λίκνο της διεθνούς κερδοσκοπίας

Τα όσα συνέβησαν στο ελληνικό χρηματιστήριο στα μέσα Μαΐου με επίκεντρο την μετοχή της Εθνικής Τράπεζας, χωρίς να ιδρώσει το αφτί κανενός εισαγγελέα, θα αποτελούσαν απλώς ένα ακραίο παιχνίδι κερδοσκοπίας. 

Δυστυχώς αποτελούν την επίσημη πρώτη στα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν όχι μόνο στις τράπεζες αλλά στο σύνολο σχεδόν της ελληνικής οικονομίας, τουλάχιστον στις σημαντικότερες επιχειρήσεις της, από τη στιγμή που τον τόνο στην ελληνική αγορά κεφαλαίων ανέλαβε να δώσει η άγρια κερδοσκοπία αξιοποιώντας τα εκατομμύρια που επένδυσε σε ελληνικές μετοχές και τις τράπεζες.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη - (Unfollow, Ιούνιος 2014)

Για την κυβέρνηση Σαμαρά και την διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας η συμμετοχή ακραίων κερδοσκοπικών κεφαλαίων στην πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση της ήταν μια ακόμη ένδειξη της αναβάθμισης της οικονομίας και της εξόδου από την κρίση, του περίφημου success story. Στην πραγματικότητα οι όροι της ανακεφαλαιοποίησης ήταν τέτοιοι που η Εθνική χαρίστηκε στους κερδοσκόπους, σε βάρος όχι μόνο των Ελλήνων φορολογουμένων, αλλά επιπλέον των εργαζομένων της και της ίδιας της οικονομίας.

Αρκεί μια ματιά στο who is whoτων νέων μετοχών, για να εξακριβωθεί η «τραγική ποιότητα» των επενδυτών μας, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του Ν. Δένδια: Σόρος, το κράτος του Αμπού Ντάμπι, J.P. Morgan, Pimco, Fidelity και, μεταξύ άλλων, η Blackrock. Εκ των έσω οι Σπ. Λάτσης, Β. Μαρινάκης, Ν. Πατέρας κ.α.

Στους μετόχους εξωτερικού δεν ξεχωρίζει μόνο η συμμετοχή επαγγελματιών κερδοσκόπων που επισήμως λειτουργούν στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσινγκτον, σαν το μακρύ της χέρι δηλαδή.

Ξεχωρίζει επίσης η παρουσία επενδυτικών κεφαλαίων-πλυντηρίων και άλλων που η συμμετοχή τους συνιστά κορυφαία σύγκρουση συμφέροντος, όπως πχ της Blackrock που για τις ελληνικές τράπεζες, μετά τους ελέγχους που διενήργησε κατ’ εντολή του ΔΝΤ, ξέρει περισσότερα κι απ’ τους μετόχους της. Γνωρίζει επομένως όχι μόνο την ακριβή χρηματοοικονομική της κατάσταση αλλά και πότε είναι η ώρα να …«βγει».

Από τους μετόχους «εσωτερικού» πρόκληση αποτελεί η παρουσία του Λάτση, που δεν αφήνει ούτε ένα ξεπούλημα δημόσια περιουσίας που να μην …τρουπώσει. Πλέον συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων που έχει, μέσω των warrants, η συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιο μπορεί να φτάσει το 6,25% του συνόλου.

Πούλαγαν αέρα οι επενδυτές!

Οι όροι της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής αποτελούν ξεπούλημα, κι ουδέποτε θα είχε προχωρήσει αν τα μέλη του ΤΧΣ δεν είχαν εξασφαλίσει με νόμο το ακαταδίωκτό τους, πρώτα και κύρια λόγω της τιμής που επελέγη: 2,2 ευρώ η μετοχή όταν η τιμή κλεισίματος στο χρηματιστήριο της πιο κοντινής ημερομηνίας (8 Μαΐου 2014) ήταν 2,58 ευρώ, ενώ η τιμή με την οποία έγινε η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου το 2013 ήταν 4,29 ευρώ. Η έκπτωση που προκύπτει σε σχέση με πέρυσι φτάνει το 48%! Κατά συνέπεια δημιουργήθηκε ζημιά για όσους ήταν ήδη «μέσα», με πρώτο και κύριο το ΤΧΣ που μετά κι απ’ αυτή την αύξηση συνεχίζει να διατηρεί το 57% των μετοχών, από 84% που διατηρούσε πριν την πρόσφατη αύξηση.

Στη συνέχεια, λόγω των επιλογών της Εθνικής, του ΤΧΣ και του επιτελείου του Στουρνάρα, ζημιά προκλήθηκε στα ασφαλιστικά ταμεία που διατηρούν τοποθετήσεις, όπως και στους μικρομέτοχους στους οποίους δεν επιτράπηκε καν να συμμετάσχουν στην αύξηση, όπως δεν επιτράπηκε σε κανέναν επενδυτή από την Ελλάδα. Το φιλέτο ήταν «μόνο για ξένους», σε μια κορυφαία περίπτωση διακριτικής μεταχείρισης μετόχων, και το σημαντικότερο μόνο για τους μεγάλους καρχαρίες κι όχι για την μαρίδα…


Το χειρότερο όμως ήταν πως ήδη είχαν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για κερδοσκοπικά παιχνίδια: η τιμή που επελέγη, το κερδοσκοπικό προφίλ των νέων επενδυτών σε συνδυασμό με το περιθώριο τριών ημερών που δίνει το χρηματιστήριο για την τακτοποίηση των συναλλαγών επέτρεψαν ένα άγριο σορτάρισμα στην μετοχή της Εθνικής, που ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια φτάνοντας στο σημείο των «γυμνών πωλήσεων», δηλαδή χωρίς αντίκρισμα, 5,7 εκ. μετοχών μιας και το αντίκρισμα θα ήταν οι νέες μετοχές.

Πρωταγωνιστές ήταν οι επενδυτές που είχαν ήδη εξασφαλίσει την αγορά των νέων μετοχών και ξεκίνησαν να τις πουλούν πριν καν τις πάρουν στα χέρια τους, με αποτέλεσμα όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και έπρεπε να καλύψουν τις θέσεις τους να αποδειχθεί η γύμνια τους. Κι όταν αποκαλύφθηκε η αρπαχτή και για λίγες ώρες είχαν πάρει φωτιά τα τηλέφωνα αναγκάστηκαν να αγοράσουν μετοχές σε υψηλότερες τιμές, με προφανή και μεγάλη χασούρα, για να μπορούν να τις εμφανίσουν και να κλείσει όπως-όπως το θέμα που δημιουργήθηκε.


Η έρευνα που ξεκίνησε από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, ακόμη κι αν καταλήξει στην επιβολή προστίμου, δεν πρόκειται να ξαναβάλει το τζίνι στο μπουκάλι. Το συγκεκριμένο περιστατικό, όσο ακραίο κι αν είναι, στο εξής θα συμβαίνει όλο και συχνότερα, λόγω του ότι τα (κερδοσκοπικά) κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου (hedgefunds) που έχουν μαζευτεί στην Ελλάδα από το καλοκαίρι του 2013, με πρόσκληση του ίδιου του Σαμαρά κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, λειτουργούν σε αυτήν ακριβώς την – βραχυπρόθεσμη – βάση.

Δεν πρόκειται για κάποια ηθική κατηγορία ή κριτική. Εκ του καταστατικού τους τα συγκεκριμένα επενδυτικά κεφάλαια ενδιαφέρονται για αποδόσεις στη βάση το πολύ ενός εξάμηνου, αναλαμβάνοντας υψηλότερους κινδύνους. Το αποτέλεσμα όμως είναι να αυξάνονται οι κλυδωνισμοί στην οικονομία, ακόμη και στο χρηματιστήριο. Η πτώση που κατέγραψε το ΧΑΑ από τις 18 Μαρτίου μέχρι τις 22 Μαΐου (από 1.370 μονάδες στις 1.151, δηλαδή 16%) με βασικό υπεύθυνο τις τραπεζικές μετοχές δεν δικαιολογούταν από πουθενά αλλού πέρα από τις βραχυπρόθεσμες μεταβολές στις θέσεις των συγκεκριμένων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνων. Η ορμητική τους είσοδος επομένως στην Ελλάδα μόνο την σταθερότητα, που υπόσχεται ο Σαμαράς, δεν δημιουργεί.

Κατ’ όνομα κρατικές οι τράπεζες

Οι κίνδυνοι μάλιστα αυξάνονται εκθετικά λόγω της επιλογής τους να τοποθετηθούν στις τράπεζες που το στίγμα τους στον επιχειρηματικό χάρτη θα γίνει πολύ πιο έντονο το επόμενο χρονικό διάστημα, όσο θα ξαναχαράσσεται ο επιχειρηματικός χάρτης, στα μέτρα των τραπεζών. Κατ’ αρχάς ακόμη κι η δική τους «ιδιωτικοποίηση» που είναι ο απώτερος στόχος αργεί.

Μέχρι στιγμής παρότι οι τέσσερις μεγαλύτερες συστημικές τράπεζες έχουν αντλήσει μόνο σε δύο μήνες 8 δισ. ευρώ από το χρηματιστήριο με αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, και τον τελευταίο χρόνο 37 δισ. από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, κατά πλειοψηφία ανήκουν στο ΤΧΣ, είναι δηλαδή κατ’ όνομα κρατικές.
Χαρακτηρισμός που απέχει σημαντικά από την πραγματικότητα λόγω του ότι τις αποφάσεις συνεχίζουν να τις λαμβάνουν οι ίδιες αποτυχημένες ιδιωτικές διοικήσεις, αξιοποιώντας την απόφαση Τρόικας και κυβέρνησης να διατηρήσουν τα προνόμια τους από τη στιγμή που κατέβαλαν με ιδιωτική συμμετοχή το 10% στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Φυσικά, γιατί το όριο τέθηκε στο 10% κι όχι στο 30%, 40% ή 50%+1 ουδέποτε αιτιολογήθηκε, αφήνοντας ανοιχτή την μία και μοναδική ερμηνεία: τόσα μπορούσαν, τόσα έβαλαν και τα υπόλοιπα τα άφησαν για μας, που μέχρι στιγμής έχουμε επιβαρυνθεί με 211,5 δις. ευρώ για την διάσωσή τους.


Ως αποτέλεσμα μετά από δύο επιτυχείς, για τραπεζίτες και κυβέρνηση, γύρους αυξήσεων κεφαλαίου η συμμετοχή του ΤΧΣ στις τράπεζες ανέρχεται στα εξής ποσοστά: Γιούρομπανκ 35,4%, Εθνική 57,2%, Πειραιώς 67,3% και Άλφα Μπανκ 69,9%! Με άλλα λόγια, ακόμη και σήμερα, παρά μάλιστα τους σκανδαλώδεις όρους πώλησης που επέβαλλαν, η απόλυτη πλειοψηφία των μετοχών (για τις τρεις τουλάχιστον) ανήκει στο δημόσιο με την ευρεία έννοια. 

Δηλαδή, παραμένει στο τραπέζι η δυνατότητα πλήρους κρατικοποίησής τους, χωρίς φυσικά καμιά αποζημίωση στις διοικήσεις τους που θα πρέπει να απολογηθούν στην δικαιοσύνη για την ζημιά που έχει υποστεί το δημόσιο συμφέρον από τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Όπως έγινε ακόμη και στην Ιρλανδία, όπου δεν υιοθετήθηκε καν το ισλανδικό ριζοσπαστικό μοντέλο του λουκέτου, ωστόσο στελέχη της Anglo-Irish Bank οδηγήθηκαν στη φυλακή αφού κρίθηκαν ένοχοι για παράνομες δανειοδοτήσεις. Στην Ελλάδα ούτε καν αυτό δεν έγινε κι οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας τους συνεχίζουν να διοικούν τις τράπεζες, στέλνοντας τον λογαριασμό στους φορολογούμενους.

Κόκκινα δάνεια και μαύρη εργασία

Για το μέλλον μάλιστα αυτός ο λογαριασμός προβλέπεται, για πολλούς λόγους, αρκετά αυξημένος. Είναι πριν απ’ όλα το κόστος που θα απαιτηθεί για την πλήρη «ιδιωτικοποίησή» τους που θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί τα επόμενα 3,5 χρόνια.
Επίσης είναι το κόστος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, που υπερβαίνουν το 30%, αγγίζοντας σύμφωνα με έγκυρες εκτιμήσεις ακόμη και τα 70 δισ. ευρώ. Η αποτίμηση και η διαχείρισή τους, ωστόσο, είναι εξόχως προβληματική λειτουργώντας σαν γάγγραινα για την κεφαλαιακή βάση των τραπεζών για τρεις λόγους.


Πρώτο, γιατί ακόμη κι οι αναχρηματοδοτήσεις που έχουν συμφωνηθεί (πολλές εκ των οποίων έγιναν άρον-άρον) δεν εξυπηρετούνται με αποτέλεσμα η κατηγορία των «κόκκινων» δανείων να αυξάνεται συνεχώς.
Δεύτερο, γιατί οι εξασφαλίσεις που τα συνοδεύουν, συνήθως ακίνητα, είναι υπερτιμημένες, με αποτέλεσμα οι ζημιές που προκύπτουν μετά την αφαίρεση των προσημειώσεων να πρέπει να αυξηθούν.
Τέλος, επειδή η προτεραιότητα που διατηρεί το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία σε περίπτωση κατάσχεσης εξανεμίζει ακόμη κι αυτά τα θεωρητικά οφέλη των τραπεζών.


Κοινή συνισταμένη των παραπάνω είναι ότι τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν για να περάσουν οριστικά την διαχωριστική γραμμή ζωής και θανάτου θα αυξάνεται. Θα ξεπεράσει ακόμη και τις προβλέψεις των stress tests που παρήγγειλε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι αναμένεται να δημοσιοποιηθούν τον Οκτώβριο, κι εκτιμώνται, το ανώτερο, σε 5 δις. ευρώ.
Καθόλου τυχαία δεν είναι η απόφαση του ΤΧΣ να διατηρήσει τα 11,5 δις. ευρώ που περίσσεψαν μέχρι στιγμής από τα 50 δις. της ανακεφαλαιοποίησης. Στο κόστος της ιδιωτικοποίησης και των κόκκινων δανείων προστίθεται η υποχρέωση αποπληρωμής ως τις 28 Φεβρουαρίου 2015 στην ΕΚΤ 40 δις. ευρώ τα οποία είχαν δανειστεί οι ελληνικές τράπεζες τα τελευταία χρόνια κι επίσης το μέρισμα στους κερδοσκόπους.


Η υπόσχεση που έδωσε η διοίκηση της Εθνικής στις 20 Μαΐου για διανομή μερίσματος δεν στρεφόταν στους μικρομετόχους που έχουν καταστραφεί από την αγορά της μετοχής της Εθνικής – αρκεί να σκεφτούμε ότι πριν την κρίση η τιμή της ξεπερνούσε τα 150 ευρώ! Η διοίκηση της Εθνικής στους κερδοσκόπους απευθυνόταν που αγόρασαν Εθνική προσβλέποντας στο μέρισμα! Από την μια λοιπόν αυξημένες απαιτήσεις από την άλλη η απαίτηση για κέρδη.
Σε αυτό το βωμό θα θυσιαστούν χιλιάδες ποιοτικές θέσεις εργασίας που θα καταργηθούν στο όνομα των συνεργιών (ενδεικτικό γεγονός είναι η αναγγελθείσα πρόσληψη χαμηλόμισθων υπαλλήλων στην Εθνική μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος εθελούσιας συνταξιοδότησης), θα μειωθούν μισθοί και θα κλείσουν χιλιάδες υπερχρεωμένες επιχειρήσεις προκειμένου να ρευστοποιηθούν τα περιουσιακά τους στοιχεία για να ταϊστεί ο μινώταυρος της κερδοσκοπίας.

Το μέλλον επομένως που μας επιφυλάσσουν οι τράπεζες απορροφώντας πόρους που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για δημόσιες επενδύσεις και την δημιουργία θέσεων εργασίας, είναι πιο ζοφερό από το παρελθόν, όσο παραμένουν ιδιωτικές και δεν εθνικοποιούνται, ακόμη και τώρα.

 
Λεωνίδας Βατικιώτης - (Unfollow, Ιούνιος 2014)

 

Γιατί αυξάνουν συνεχώς τους φόρους ενώ γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να εισπραχθούν;

Οι αντισυνταγματικοί φόροι αυξάνονται συνεχώς με θύματα τους μόνιμα «εύκολους» φορολογούμενους.
Όμως και η αδυναμία αυτών των φορολογουμένων να αντεπεξέλθουν στα νέα βάρη αυξάνεται πλέον κατακόρυφα. Ήδη για το πρώτο πεντάμηνο του 2014, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία αυξάνονται με ρυθμό ένα διασεκατομμύριο το μήνα!!!

Γιατί λοιπόν επιμένουν σε ακόμα περισσότερους φόρους ενώ είναι βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να εισπραχθούν;

Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι στην πραγματικότητα μετακυλύουν το δημόσιο χρέος στις πλάτες απευθείας των φορολογουμένων. Δηλαδή αυξάνουν "τεχνητά" τις οφειλές των φορολογουμένων προς το κράτος και φυσικά τις αντίστοιχες απαιτήσεις του κράτους προς τους φορολογουμένους. Έτσι όμως, θα μπορούν εύκολα οι δανειστές του κράτους, με βάση αυτές τις κρατικές απαιτήσεις, να αρπάξουν τις ατομικές περιουσίες. Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποια άλλη λογική εξήγηση.

Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι με το PSI μετατράπηκε το δημόσιο χρέος προς τους ιδιώτες σε χρέος προς τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη (δηλαδή προς άλλους λαούς), τότε και οι Έλληνες φορολογούμενοι τίθενται άμεσα στην υποτέλεια άλλων λαών. Δηλαδή, αφού αρχικά μετέτρεψαν το ελληνικό δημόσιο χρέος προς ιδιώτες σε διακρατικό, τώρα μετατρέπουν το διακρατικό χρέος, σε χρέος απευθείας των Ελλήνων φορολογουμένων έναντι των άλλων κρατών.

Αντιλαμβάνονται άραγε τι κάνουν εναντίον του ελληνικού έθνους; Αλήθεια το αντιλαμβάνονται ή νοιάζονται μόνο για τις καρέκλες τους;

hassapis-peter.blogspot.gr

Τρελαθήκαν εντελώς! Κρατούν την έκτακτη εισφορά για να πληρώσουν δικαστικούς και ένστολους!

Σχέδια παράτασης της έκτακτης εισφοράς έως το 2016 καλλιεργούνται στην κυβέρνηση προκειμένου να μην ανοίξει τρύπα στον προϋπολογισμό από την αναπροσαρμογή των μισθών των ενστόλων και ενώ ενδέχεται να ακολουθήσουν και άλλες δικαστικές αποφάσεις. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα διαμορφώνεται πλέον ο κίνδυνος, εκεί που καλλιεργούνταν κλίμα σταδιακής μείωσης των φόρων και ακύρωσης μέτρων του Μνημονίου, να κληθεί το υπουργείο να βρει περίπου 1 δισ. ευρώ.

Ήδη, ο προϋπολογισμός έχει επιβαρυνθεί με περίπου 170 εκατ. ευρώ από την επιστροφή των μισθών των δικαστικών στα επίπεδα του 2012. Για να υλοποιηθούν οι αποφάσεις για τους ένστολους απαιτούνται περίπου 800 εκατ. ευρώ.

Πάντως, για την ώρα δεν έχει ληφθεί απόφαση για το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο, αλλά η πίεση που δέχεται η κυβέρνηση είναι μεγάλη, δεδομένου ότι φτάνει στην Ελλάδα το κλιμάκιο της τρόικας για τον έλεγχο.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το πρώτο ερώτημα που θα θέσουν στον υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη με την άφιξή τους στην οδό Νίκης είναι πώς θα καλύψει η κυβέρνηση το κενό που δημιουργείται.

olympia.gr

Πρωθυπουργοί μικρών κρατών παρατούν σύξυλη τη χώρα τους για μια χρυσοπληρωμένη θέση της ΕΕ

Του Γ. Δελαστίκ

Κοντεύει να προσλάβει διαστάσεις το φαινόμενο ως και πρωθυπουργοί μικρών ευρωπαϊκών κρατών να παρατούν σύξυλη τη χώρα τους για να εξασφαλίσουν μια χρυσοπληρωμένη θέση επιτρόπου στην Κομισιόν της ΕΕ!
Τουλάχιστον οι πρωθυπουργοί του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου γίνονται πρόεδροι της Κομισιόν, αλλά ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας Γίρκι Κάταϊνεν παράτησε την πρωθυπουργία της χώρας του για να γίνει απλός επίτροπος! Ούτε στο... νυχάκι του Λουξεμβούργου δεν φτάνει η Φινλανδία! Μετά από δέκα χρόνια ως αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος, μετά από τέσσερα χρόνια θητείας ως υπουργός Οικονομικών και μετά από τρία χρόνια πρωθυπουργός, θέλω να ζήσω μια «άλλη ζωή», ανακοίνωσε στους εμβρόντητους Φινλανδούς ο μόλις 43χρονος Κάταϊνεν, λες και τον πήραν τα χρόνια! Εξω φρενών έγινε ο ομοϊδεάτης του υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Φινλανδίας Αλεξάντερ Στουμπ, μόλις κατάλαβε ότι με την «άλλη ζωή» που ήθελε να ζήσει ο Κάταϊνεν εννοούσε να του φάει τη θέση του Φινλανδού επιτρόπου στην Κομισιόν, την οποία ο Στουμπ γλυκοκοίταζε και επιθυμούσε σφόδρα! Τι να κάνει όμως και ο δυστυχής Στουμπ, υποχρεώθηκε να γυρίσει στη Φινλανδία και να γίνει... πρωθυπουργός! Στο άψε - σβήσε οργάνωσε ένα έκτακτο συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος, νίκησε δύο σαφώς μεγαλύτερης πολιτικής αναγνωρισιμότητας εσωκομματικούς ανθυποψήφιους και έγινε αρχηγός της φινλανδικής Δεξιάς. Λίγες μέρες αργότερα, την περασμένη Δευτέρα 23 Ιουνίου συγκεκριμένα, ο Στουμπ πήρε και ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή με 98 ψήφους υπέρ έναντι 76 κατά και έτσι την περασμένη Παρασκευή συμμετείχε στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ ως πρωθυπουργός της Φινλανδίας, όπου με την ψήφο του συνέβαλε στην εκλογή του τέως πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ ως νέου προέδρου της Κομισιόν! Αντε, και στα δικά του!

Καημός θα του μείνει πάντως του Στουμπ η θέση του επιτρόπου της Κομισιόν. Τζάμπα πήγαν οι κόποι του για τις ευρωεκλογές, όπου ο Στουμπ όχι μόνο βγήκε πρώτος από όλους τους Φινλανδούς ευρωβουλευτές, αλλά και πήρε σχεδόν διπλάσιες ψήφους από τον διάσημο και τόσο μισητό στους Ελληνες τωρινό Φινλανδό επίτροπο, τον Ολι Ρεν!

Δεν ήταν τόσο εύκολο για τον Στουμπ να γίνει πρωθυπουργός, δεδομένου ότι στη Βουλή οι συντηρητικοί έχουν τόσες βουλευτικές έδρες όσες και οι σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις την πρωθυπουργία. Δεν το έκαναν όμως εξαιτίας απροσδόκητων συμπτώσεων. Στις αρχές Μαΐου έγινε «πραξικοπηματική» ανατροπή της προέδρου των Φινλανδών σοσιαλδημοκρατών, της Γιούτα Ουρπιλάινεν. Ενας πρώην συνδικαλιστής ονόματι Αντι Ρίνε την ανέτρεψε και της έφαγε όχι μόνο την προεδρία του κόμματος, αλλά και τη θέση της ως υπουργού Οικονομικών!

Μόνο που εξαιτίας της πολιτικής του κόμματος στη δεξιά κυβέρνηση που συμμετέχει και ίσως και σε κάποιο βαθμό λόγω και του «πραξικοπήματος» οι σοσιαλδημοκράτες «πάτωσαν» στις ευρωεκλογές! Πήραν μόνο 12,3%, κάπου 10 εκατοστιαίες μονάδες πίσω από τους συντηρητικούς! Μετά από τέτοιο εκλογικό φιάσκο, πώς να έχουν το θράσος να διεκδικήσουν την πρωθυπουργία; Θα τους έπαιρναν με τις... ντομάτες, όσο ακριβές κι αν είναι αυτές στη Φινλανδία!

Εξάλλου τον Απρίλιο του 2015, σχεδόν σε εννέα μήνες από τώρα, έχουν βουλευτικές εκλογές στη Φινλανδία, οπότε γιατί να σκοτώνονται για το ποιος θα είναι πρωθυπουργός; Οταν, μάλιστα, ο μέχρι προ ολίγων ημερών πρωθυπουργός της Φινλανδίας την «κοπανάει» για μια θέση επιτρόπου στις Βρυξέλλες προκειμένου να τα οικονομήσει, τι χειρότερο πρέπει να γίνει για να γίνει αντιληπτή και από τον τελευταίο Φινλανδό πολίτη η πλήρης κατάπτωση της πολιτικής ζωής της χώρας του;

Αυτό είναι το πρόβλημα - και δεν είναι μόνο ή κυρίως φινλανδικό. Ο εκφυλισμός του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ευρώπη, η πρόταξη του προσωπικού πλουτισμού των πολιτικών ως υπέρτατης αρχής στη δράση τους, η υποβάθμιση εκ μέρους της ΕΕ κάθε θεσμού των κρατών - μελών της δεν προοινωνίζεται τίποτα καλό για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου και του κόσμου ολόκληρου. Αυτή η γενικευμένη παρακμιακή ατμόσφαιρα σε όλα τα κράτη της Ευρώπης και ο εξανδραποδισμός των μαζών των εργαζομένων και των μικρομεσαίων σίγουρα οδηγεί σε έναν κοινωνικό μεσαίωνα και μια απαξίωση της πολιτικής και της δημοκρατίας. Ζοφερές και επικίνδυνες καταστάσεις...

ethnos.gr

ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ στην αγορά. Φόβος για μπαράζ πτωχεύσεων. Μετά τα ακίνητα καταρρέει και η αγορά αυτοκινήτων

Ρεπορτάζ: Ντίνα Καραμάνου

Η αίτηση του αποκλειστικού αντιπροσώπου της Mazda στη χώρα για πτώχευση δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία για όσους γνωρίζουν την αγορά.


Κάποιοι το περίμεναν και προβλέπουν και άλλες τέτοιες δυσάρεστες «εκπλήξεις».

Οι παράγοντες της αγοράς αυτοκινήτων την παρομοιάζουν με την αγορά ακινήτων.

Ο δρόμος της καταστροφής περνά από την εφορία, λένε.

«Όπως τιμώρησαν τους ιδιοκτήτες ακινήτων, έτσι τιμωρούν και τους κατόχους αυτοκινήτων με την υπερφορολόγηση», λέει στο newpost ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Εμπόρων Εισαγωγέων Αυτοκινήτων Μιχάλης Μπαξεβάνης.

«Η πολιτική των τεκμηρίων και της υπερφορολόγησης έχει τα αντίθετα αποτελέσματα για το κράτους που πυροβολεί τα πόδια του», συνεχίζει: «Η ένδεια που επικρατεί στην αγορά δεν μπορεί να δημιουργήσει κίνητρα για αγορά αυτοκινήτου, έτσι το κράτος δεν εισπράττει φόρους, όσους καινούργιους και αν σκαρφίζονται οι ειδήμονες του υπουργείου Οικονομικών» καταλήγει.

Σύμφωνα με τους εισαγωγείς, ακόμη και τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν ανάκαμψη της αγοράς είναι... «πειραγμένα», καθώς περιλαμβάνονται μαζικές αγορές από εταιρείες ενοικιάσεως αυτοκινήτων που ανεβάζουν τα ποσοστά των πωλήσεων.

«Εμείς ξέρουμε ότι η πτώση σε σχέση με την περασμένη χρονιά είναι της τάξης του 55%, ενώ αντιστοίχως η πτώση του 2013 σε σχέση με το 2012 ήταν 60%», λέει ο κ. Μπαξεβάνης.
Εφοριακοί: «Ζούμε μία τρέλα»

«Η πολιτική των τεκμηρίων διαβίωσης είναι καταστροφική» λένε με τη σειρά τους οι λογιστές.

Ο πρόεδρος της Πανελλήνια Ένωσης Φοροτεχνικών, Αβραάμ Πανίδης, μας το εξηγεί με παραδείγματα:

Ένα ζευγάρι που ζει σε σπίτι 100 τμ και έχει ένα μικρό αυτοκίνητο 1200 κ.εκ, ενώ ο ένας από τους δύο είναι ελεύθερος επαγγελματίας (έστω και με ένα ευρώ εισόδημα) θα φορολογηθεί ως εξής:

4000 ευρώ το τεκμήριο για το σπίτι
4000 ευρώ το τεκμήριο για το αυτοκίνητο
2500 ευρώ το τεκμήριο διαβίωσης
Σύνολο: εισόδημα 10500 ευρώ φορολογητέο με 26%.

Θα κληθούν να πληρώσουν, μαζί με την προκαταβολή του 55% του φόρου της επόμενης χρονιάς, 4000 ευρώ.

«Η οικονομία πάει κατά διαόλου, οι επιχειρήσεις κλείνουν και τα τεκμήρια "γονατίζουν την κοινωνία και κατ'επέκταση την αγορά», λέει στο newpost ο κ. Πανίδης και συνεχίζει: . «Έτσι καταστρέφεται σήμερα ο κλάδος των αυτοκινήτων, έτσι καταστράφηκε η αγορά των ακινήτων. Αυτοκίνητο σήμερα αγοράζει μόνο όποιος έχει ζωτικές ανάγκες, όποιος το χρειάζεται για να δουλέψει και να κερδίσει το ψωμί του. Κι όσο ο κόσμος δεν αγοράζει σπίτι και αυτοκίνητο, ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται: θα κλείνουν συνεργεία, επιπλάδικα, μάντρες και αντιπροσωπείες, το κράτος δεν θα έχει να εισπράξει φόρους και για να ισορροπήσει θα... αυξάνει τους φόρους. Είναι μια τρέλα»!

newpost.gr

Ξεπούλημα - Ξεσηκωμός

Του Νίκου Μπογιόπουλου

ΠΡΩΤΟ: Όταν βγάζεις στο σφυρί μια επιχείρηση που σύμφωνα με τα οικονομικά αποτελέσματα του Α’ τριμήνου 2014, ο τζίρος της άγγιξε το 1,5 δισ. ευρώ, που τα (προ φόρων, τόκων κλπ) κέρδη της ανήλθαν στα 309 εκατ. ευρώ και που ο ετήσιος κύκλος εργασιών της κινείται κατά μέσο όρο στα 6 δισ. ευρώ, τότε αυτό που κάνεις δεν είναι απλώς ξεπούλημα. 
Κινείται στα όρια της κλοπής και της αρπαγής…

ΔΕΥΤΕΡΟ: Όταν παραδίδεις στα ιδιωτικά συμφέροντα μεγάλο μέρος σημαντικότατων υποδομών ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας μαζί με το δικαίωμα να παράγουν και να διανέμουν ρεύμα. Όταν βάζεις «πωλητήριο|» σε δέκα μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και σε μεγάλο μέρος των κοιτασμάτων λιγνίτη που αντιστοιχούν σε κοιτάσματα 450 εκατομμυρίων τόνων. Όταν κόβεις το 30% του σώματος της επιχείρησης, το πιο προσοδοφόρο, και το παραχωρείς στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Όταν χαρίζεις έτοιμες υποδομές και ταυτόχρονα με όλα αυτά παραδίδεις στον «επενδυτή» και εξασφαλισμένο πελατολόγιο που αντιστοιχεί στο 30% της ηλεκτρικής ενέργειας που πουλά η ΔΕΗ, τότε αυτό που κάνεις δεν είναι απλώς ξεπούλημα. Είναι πολιτικό και οικονομικό έγκλημα!

ΤΡΙΤΟ: Η υπόθεση της ΔΕΗ είναι ενδεικτική του κράτους που λειτουργεί ως συλλογικός κομματάρχης της ολιγαρχίας. Η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, που φτιάχτηκε με το αίμα του λαού, πίνει το αίμα του λαού για να ποτίζει επί δεκαετίες ξένους και ντόπιους πλουτοκράτες. Και αφού η ΔΕΗ έκανε το «χρέος» της, αφού χρησιμοποιήθηκε σαν εργαλείο για το κάθε λογής χαράτσωμα του κόσμου της δουλειάς, αφού μετατράπηκε σε δυνάστη που αρμέγει με απανωτές αυξήσεις τον μικρομεσαίο καταναλωτή ρεύματος για να χαρίζει ρεύμα στις «Πεσινέ», αφού έγινε ο μηχανισμός μέσω του οποίου η κοινωνική ανάγκη για ρεύμα μετατρέπεται σε εμπόρευμα πολυτελείας που όποιος δεν έχει να το πληρώσει οδηγείται στο μαγκάλι, αφού αξιοποιήθηκε ως κομματικό και συνδικαλιστικό φέουδο μιας επιφανούς γλίτσας που συνωθείται στο ξεδιάντροπο κλαμπ των αυτοαποκαλούμενων «σωτήρων», τώρα κομματιάζεται και τεμαχίζεται. Για να κάνει την ίδια δουλειά με πριν και για λογαριασμό και πάλι των «Πεσινέ».

Αλλά αυτή τη φορά η δουλειά θα γίνεται πιο μοβόρικα. Με όρους «Ελ Ντοράντο». Εκεί που δεν χωρούν τα περί «κοινωνικού ελέγχου» ούτε ως αυταπάτη. Εκεί που ο κανιβαλισμός της απομύζησης κέρδους αποτελεί ρουτίνα. Στα «Ελ Ντοράντο» της «ελεύθερης οικονομίας» τους, όταν τα ποσοστά κέρδους πρέπει να ανέβουν πάση θυσία, όταν το κεφάλαιο αναζητά νέα πεδία ληστρικής κερδοσκοπίας, τότε συνηθίζεται η λαϊκή αφαίμαξη να γίνεται χωρίς τη διαμεσολάβηση του κράτους και των πολιτικών υπηρετών της πλουτοκρατίας. Είναι τότε που το κράτος των «Πεσινέ» παραδίδει τις ΔΕΗ απευθείας στις «Πεσινέ».


ΤΕΤΑΡΤΟ: Όλα τα προηγούμενα στη γλώσσα των κυβερνώντων και της ΕΕ λέγεται «απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας». Στη γλώσσα της πιάτσας και των κανονικών ανθρώπων λέγεται δουλεία και εκδούλευση στα μεγάλα συμφέροντα. Και στη γλώσσα της επιστήμης λέγεται κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός. Στην πιο τυπική, απροσχημάτιστη και αδηφάγα μορφή του. 

ΠΕΜΠΤΟ: Η υπόθεση της ΔΕΗ ανήκει σε εκείνες τις περιπτώσεις που ξεδιπλώνεται όλη η ξετσιπωσιά της καθεστωτικής προπαγάνδας. Η σάρα, η μάρα και οι «Πορτοσάλτε» της εν λόγω συνομοταξίας, όσους διαμαρτύρονται για το έγκλημα του ξεπουλήματος τους συκοφαντούν σαν «υπερασπιστές της αμαρτωλής ΔΕΗ»! Αλλά:

Οι πάντες γνωρίζουν πως αφενός όποιος είναι πραγματικά κατά του ξεπουλήματος ποτέ δεν υπερασπίστηκε τη ΔΕΗ που υπήρχε και υπάρχει. Υπερασπίζεται τη ΔΕΗ που θα μπορούσε και θα έπρεπε να υπάρχει. Δηλαδή μια επιχείρηση, στο πλαίσιο μιας οικονομίας και μιας πολιτικής που θα αντιλαμβάνεται το ρεύμα ως κοινωνικό αγαθό, την ενέργεια ως μοχλό κοινωνικής ανάπτυξης, τις υποδομές ως κοινωνική περιουσία και την ανθούσα ΔΕΗ ως όργανο δίκαιης κατανομής αυτού του κοινωνικού πλούτου. 

Αφετέρου, οι πάντες ξέρουν πως οι μόνιμοι ιδεολογικοί και επικοινωνιακοί βαστάζοι της πολιτικής που βάζει τη ΔΕΗ χαρατσώνει επί Μνημονίων και να αυξάνει την τιμή του ρεύματος ανεξαρτήτως Μνημονίων, οι μόνιμοι σφουγγοκωλάριοι των κομμάτων που σήμερα ξεπουλάνε τη ΔΕΗ και που χτες την αξιοποιούσαν σαν κομματικό και συνδικαλιστικό φέουδο, είναι ακριβώς αυτή η σάρα και η μάρα των «Πορτοσάλτε». 

ΈΚΤΟ: Μέσω της ΔΕΗ επανέρχεται με κατακλυσμιαίο τρόπο η μπουρδολογία που καμώνεται τον «επιστημονικό» λόγο, όταν αξιοποιεί το δημόσιο χρέος ως πρόσχημα για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Υποτίθεται ότι με την ιδιωτικοποίηση, αφενός θα εισρεύσουν έσοδα στα ταμεία του κράτους, αφετέρου το κράτος θα απαλλαγεί από δαπάνες για τη λειτουργία των επιχειρήσεων που θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Με αυτό τον τρόπο - όπως ισχυρίζονται τα προπαγανδιστικά επιτελεία της εκποίησης - το δημόσιο χρέος θα μειωθεί και μαζί του θα εκλείψουν και τα αίτια της λιτότητας...

Η ζωή τι λέει για όλα τα παραπάνω; Η ζωή λέει πως η αλήθεια, θαμμένη βέβαια από εκείνους που κανοναρχούν το δημόσιο λόγο και την ενημέρωση, είναι εντελώς διαφορετική. Το αποδεικνύουν τα γεγονότα. Το γεγονός ότι στην Ελλάδα το ξεπούλημα πάει χέρι – χέρι με την διόγκωση του χρέους αναλύθηκε στο χτεσινό σημείωμα της στήλης. Όπου, αντιπαραβάλλοντας τα στοιχεία του ξεπουλήματος που συντελείται επί 25 χρόνια με τα στοιχεία του δημόσιου χρέους, αποδεικνύεται ότι δεν μειώνεται αλλά διογκώνεται! Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι οι «σωτήρες» – εκποιητές δεν ξεπουλούν για να μειώσουν το δημόσιο χρέος. Ξεπουλούν λόγω του ταξικού τους χρέους. Είναι το ίδιο ταξικό χρέος που τους καθοδηγεί να αποστερούν το λαό από μισθούς, συντάξεις, κοινωνική φροντίδα, εργασιακά δικαιώματα, το ίδιο αυτό ταξικό χρέος τους καθοδηγεί να αποστερούν το λαό και από τη δημόσια περιουσία του.

Αλλά η αύξηση του χρέους δια της ιδιωτικοποίησης του κράτους δεν είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Στις ΗΠΑ, τη «Μέκκα του καπιταλισμού», εκεί που έχει ιδιωτικοποιηθεί ακόμα και η έννοια «κράτος», το χρέος από το 2009 και μέσα σε μια 5τία πήγε από το 65% στο 102% του ΑΕΠ - 12,7 τρισ. ευρώ. Στην Ιαπωνία το ίδιο διάστημα εκτινάχτηκε από το 174% στο 227% - 7,2 τρισ. ευρω. Στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτελεί τα 2/3 της τρόικας των ιδιωτικοποιήσεων και των «απελευθερώσεων», το χρέος ανήλθε από 79,9% στο 87,1% -11,4 τρις. ευρώ (Χάρης Σαββίδης, «Ημερησία»).



Το υπόδειγμα της Βρετανίας

Το πιο χαρακτηριστικό, όμως, παράδειγμα που αποκαλύπτει το ψεύδος της θεωρίας περί «επωφελών» ιδιωτικοποιήσεων είναι η Βρετανία. Εδώ και 30 χρόνια η Βρετανία του κεντροαριστεροδέξιου «θατσερισμού βασιλεύει η αρχή «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν». Στη θέση του «ατόμου» βάλτε τις περίφημες «αγορές». Ας δούμε, όμως, ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της τριακονταετούς εφαρμογής της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης στη Βρετανία, σχετικά με το δημόσιο χρέος της χώρας (στοιχεία ΟΟΣΑ, Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών):

Το 1980, τέσσερα χρόνια μετά από την έλευση του ΔΝΤ στο Λονδίνο έπειτα από πρόσκληση των Εργατικών και ένα χρόνο μετά από την άνοδο της Θάτσερ στην πρωθυπουργία, το δημόσιο χρέος της Βρετανίας βρισκόταν στο 58% του ΑΕΠ της. Σήμερα έχει εκτιναχτεί στο 90,6% του ΑΕΠ και ξεπέρασε το 1,7 τρισ. ευρώ.
Το 1980 το χρέος των νοικοκυριών στη Βρετανία ήταν στο 37% του ΑΕΠ. Σήμερα έχει τριπλασιαστεί και ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ.
Το 1980 το χρέος των επιχειρήσεων στη Βρετανία ήταν στο 64% του ΑΕΠ. Το 2010 είχε διπλασιαστεί και είχε ανέλθει στο 126% του ΑΕΠ.
Συνολικά το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της Βρετανίας ήταν το 1980 στο 160% του ΑΕΠ της. Σήμερα το συνολικό χρέος της χώρας έχει υπερδιπλασιαστεί και ξεπερνά το 400% του ΑΕΠ της.

Επαναλαμβάνουμε: Αυτά είναι τα αποτελέσματα του μεγαλύτερου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων όλων των εποχών που συντελέστηκε στη Βρετανία. Αυτά συμβαίνουν στη «Μέκκα» των ιδιωτικοποιήσεων. Το ξεπούλημα τριάντα χρόνων στη Βρετανία αυτό που είχε ως αποτέλεσμα δεν ήταν η μείωση του χρέους, αλλά ο πολλαπλασιασμός του.

Ωστόσο στην Ελλάδα, οι κοσμοπολίτες του ξεπουλήματος, που αποκαλούν τους άλλους «επαρχιώτες», πουλούν φούμαρα περί «επωφελών ιδιωτικοποιήσεων που μειώνουν το χρέος», όταν είναι αποδεδειγμένο πως όσο περισσότερο ξεπουλούν - στη Βρετανία, στην Ελλάδα, στη Γουαδελούπη - τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνεται! Και τούτο διότι πολύ απλά το δημόσιο χρέος, με ή χωρίς ιδιωτικοποιήσεις, συνεχίζει να συνιστά «το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού» που αξιοποιείται ως ένας «από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης» του κεφαλαίου μέσα από την κλοπή του λαού και μέσα από το «ξεπούλημα του κράτους (Καρλ Μαρξ, Το Κεφάλαιο, Α' τόμος, σελ. 779).


ΕΒΔΟΜΟ: Η σάρα και η μάρα του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου, έχει βαλθεί, ήδη και προκαταβολικά, με αφορμή τις διαμαρτυρίες κατά του ξεπουλήματος της ΔΕΗ και της χώρας να βαφτίσει την αντίσταση στην λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων σαν «διασάλευση της τάξης»! Τις κινητοποιήσεις σαν «υπονόμευση του τόπου»! Τις απεργίες σαν «εκβιασμό των μειοψηφιών»! Απέναντι στον δικό τους πολιτικό εκβιασμό και την δική τους ιδεολογική τρομοκρατία, η απάντηση βρίσκεται πάλι στην επισήμανση του Μαρξ: Φροντίστε – έλεγε – να μην είστε λίγοι όταν θα υπερασπίζεστε το δίκιο γιατί τότε θα σας χτυπήσουν στο όνομα της «πάταξης της ανταρσίας». Φροντίστε να είστε εκατομμύρια. Τότε δεν θα μπορούν να μιλούν για «παρανομία». Γιατί τότε θα πρόκειται για ξεσηκωμό!

enikos.gr

Ταξίδι στο χρόνο

Στα χρόνια αυτά, κατά τα οποία τη χώρα έχουν κυβερνήσει σχεδόν όλοι όσοι έκαναν τις επιλογές που έφεραν τη χώρα σε αποσύνθεση σε συνεργασία με τους εκπροσώπους της τρόικα, το κυβερνητικό έργο δεν μπορεί να μετρηθεί σε πραγματικό χρόνο. Και δεν μπορεί γιατί και μόνο τα νομοθετήματα που ψηφίστηκαν σε αυτή βουλή και με αυτόν τον (πέρα από τα όρια της δημοκρατίας) τρόπο, θα μας πάρει καιρό να τα δούμε να εφαρμόζονται μπροστά στα μάτια μας.

Ως θαυμαστής της βρετανικής κουλτούρας δεν θα μπορούσα να κρύψω την συμπάθειά μου στον Doctor Who, επειδή είναι ένας ήρωας που μπορεί να σε βάλει να “ταξιδέψεις” στο χρόνο, με βάση τα δεδομένα που η σύγχρονη γνώση σου προσφέρει. Για μένα, όποιος ονειρεύεται, χρονοταξιδιώτης είναι, αλλά αυτή ίσως είναι μια καλή συζήτηση για κάποια άλλη φορά.

Μπορεί λοιπόν, το ταξίδι στο χρόνο να είναι μία έννοια αρεστή σε ονειροπόλους και λοιπούς “τεμπέληδες” αυτού του κόσμου, το “ταξίδι” στην επιβολή του μνημονίου όμως το ζούμε κάθε ημέρα, και τα επόμενα χρόνια θα το ζούμε ακόμα πιο έντονα. Πολύ απλά, γιατί οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν θα διαγράψουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της κοινωνίας μας.

Αν επιχειρήσουμε να ρίξουμε μια ματιά στην εικόνα που θα έχει η χώρα τα επόμενα χρόνια, μαζί θα περάσουμε από δημόσια νοσοκομεία στα οποία ο κόσμος κάνει ουρά στο ταμείο για να καταβάλει εισιτήριο, ως επί το πλείστον ανασφάλιστοι, αφού πλέον οι ασφαλισμένοι θα έχουν ανακαλύψει το συμφέρον τους στην ιδιωτική υγεία, που θα δουλεύει ρολόι.

Θα περάσουμε μια βόλτα από δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια που θα λειτουργούν με χορηγούς, ακολουθώντας συγκεκριμένα προγράμματα εγκεκριμένα από τις εταιρείες που τα χρηματοδοτούν. Τα ιδιωτικά σχολεία ήδη θα είναι η μόνη λύση για όποιον γονιό σέβεται το παιδί του και καταφέρνει να κάνει το σκατό του παξιμάδι για μια αξιοπρεπή Παιδεία.

Μετά μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στα τα τεχνικά έργα που θα έχουν αναλάβει οι εθνικοί μας εργολάβοι, μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι μόνοι. Όλο και κάποιος Καταρινός, κάποιοι Κινέζοι, κάποιος τρελός Ρώσος μεγιστάνας θα έχει καταφέρει να “χωθεί” στο έργο. Παράλληλα με την αγορά ενός κομματιού της ηλεκτρικής ενέργειας, ενός οικοπέδου άντλησης υδρογονανθράκων ή κάποιου νησιού.

Ύστερα, δεν έχουμε παρά να κάνουμε ένα πέρασμα από τους χώρους εργασίας. Εκεί που το οκτάωρο αποτελεί παρελθόν από χρόνια και η “ευελφάλια” της Διαμαντοπούλου θα έχει γεμίσει τον κόσμο με Ανάπτυξη.

Δεκάωρα σπαστά, οχτάωρα δηλωμένα σαν τετράωρα, πληρωμή με κουπόνια για το σούπερ μάρκετ, για μεγάλα εμπορικά, για ηλεκτρικό ρεύμα ή για παροχή νερού. Η ασφάλιση θα είναι ένα πρόβλημα του εργαζόμενου, και ως τέτοιο θα πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος του. Χωρίς να βαραίνει την επιχείρηση μια τέτοια ευθύνη.

Όλα όσα οι νόμοι των μνημονίων προβλέπουν, έχουν ψηφιστεί για να εφαρμοστούν.

Αστυνομία σε κάθε γωνία, μη επανδρωμένα αεροσκάφη που θα επιβλέπουν και θα επιβάλλουν την τάξη στην κίνηση των δρόμων, στις πλατείες και στις διαδηλώσεις.

Χρεωμένοι που θα κυκλοφορούν με ηλεκτρονικά βραχιολάκια στο χέρι, σαν, εναλλακτική της φυλακής, τιμωρία για την μη καταβολή των οφειλών τους.

Φυλακές χωρίς δικαίωμα αδειών, ιατρικής περίθαλψης, αξιοπρεπούς διαβίωσης και με καθαρά τιμωρητικό χαρακτήρα. Φυλακές χωρίς ουσιαστικό δικαίωμα επανένταξης στην κοινωνία.

Σπίτια σε πόλεις και χωριά χωρίς το δικαίωμα καλλιέργειας αγαθών, που βάση νόμου θα πρέπει να λαμβάνουν πλέον έγκριση από το κράτος.

Τροφές μεταλλαγμένες και νερό σε μπουκάλες σε ράφια σούπερ μάρκετ και μικρές αγορές.

Ηλεκτρική ενέργεια, δίκτυα τηλεπικοινωνιών, δίκτυα παροχής νερού, όλα πλέον ιδιοκτησίες ιδιωτικών επιχειρήσεων, που με άνεση θα ανεβοκατεβάζουν τις τιμές και χωρίς καμία υποχρέωση για κοινωνική πολιτική.

Μπορώ να συνεχίσω για ώρες ατελείωτες το ταξίδι μου στο χρόνο, όμως υπάρχει κίνδυνος να μείνω εκεί. Και να αποδεχτώ πως ζούμε παγιδευμένοι σε ένα μέλλον αδιόρατο, αδιαπέραστο, σκοτεινό και έτοιμο να μας κατασπαράξει.

Όμως, όσο δυσοίωνο και εάν είναι αυτό το μέλλον, δεν ζούμε ήδη εκεί. Ζούμε στο παρόν.

Και το παρόν είναι ακόμα στα χέρια μας. Όσο προδιαγεγραμμένα και αν είναι τα πράγματα, η δική μας συμβολή ή απουσία είναι που θα τα πραγματώσει.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμονας ή φαντασιόπληκτος για να φανταστεί την εικόνα της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου, στις επόμενες δεκαετίες. Φτάνει να ρίξει μια ματιά στις αποφάσεις που έχει πάρει η κυρίαρχη ομάδα που κυβερνάει τη χώρα.

Ούτε χρειάζεται να είναι κανένας διδάκτωρ της Αριστεράς για να καταλάβει πως η μόνη άμυνα που μπορεί να στηθεί απέναντι από όλα τα παραπάνω θα πρέπει να πηγάζει από τα σωθικά της κοινωνίας και να επικεντρώνεται στον άνθρωπο και το κοινωνικό σύνολο.

Όσοι άνθρωποι ήρθαν στη γη, όσοι άνθρωποι γεννήθηκαν πριν από εμάς, έμελλε κάτι να βρουν. Σε κάποια κατάσταση ο πλανήτης να είναι. Η Ιστορία, η εξέλιξη. Εμείς έμελλε να βρούμε έναν κόσμο γραμμένο. Και δη, ξεγραμμένο.

Δεν ξέρω τι αίσθηση είχε ο προλετάριος του Μεσαίωνα, ή τι σκεφτόταν ο δούλος της Αρχαίας Ελλάδας, αλλά πάντα ο κόσμος προχωρούσε.

Όση δύναμη και να συγκέντρωναν οι λίγοι, πάντα οι πολλοί έβρισκαν τον τρόπο να την αναχαιτίσουν. Και να συνεχίζουν να εξελίσσονται.

Το επίπεδο της τεχνολογίας και της επιστημονικής γνώσης σήμερα, δεν επιτρέπει να οπισθοδρομήσουμε σε εποχές που αυτά τα κατείχαν οι λίγοι και ισχυροί.

Δικαιούμαστε να μη ζήσουμε ξανά μια ζωή είλωτα και αλυσοδεμένου, και αυτό είναι ένα ταξίδι στο χρόνο που δεν πρέπει να κάνουμε.

 
Rebeliskos