Σχέδιο Νόμου για τον Αιγιαλό και την Παραλία: Ανάπτυξη ή Περιβαλλοντική υποβάθμιση;

Πολλές και ενδιαφέρουσες οι απόψεις που διατυπώθηκαν στο 2ο Πολιτικό Εργαστήρι του Vouliwatch.gr «Σχέδιο Νόμου για τον Αιγιαλό και την Παραλία: Ανάπτυξη ή Περιβαλλοντική υποβάθμιση;» που πραγματοποιήθηκε στον πολυχώρο πολιτισμού Γαλαξίας του Δήμου Νέας Σμύρνης. Το πολιτικό εργαστήρι διοργανώθηκε στο πλαίσιο της συζήτησης του «Θέματος του Μήνα» στην πλατφόρμα. Η συζήτηση ήταν μακρά και ζωηρή, με ερωτήσεις από τον συντονιστή κ. Αργύρη Δεμερτζή, περιβαλλοντικού συντάκτη της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», αλλά και από τους πολίτες που παραβρέθηκαν. Τοποθετήθηκαν οι βουλευτές κ. Άδωνις Γεωργιάδης για τη Νέα Δημοκρατία, Στέφανος Σαμοΐλης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αναπλ. Καθηγητής του Τομέα Πολεοδομίας – Χωροταξίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ κ. Κωνσταντίνος Σερράος και ο νομικός συντονιστής του WWF Ελλάς κ. Γιώργος Χασιώτης.

Ξεκινώντας την τοποθέτησή του ο κ. Γεωργιάδης αναφέρθηκε στο μνημόνιο και στην χάραξη του αιγιαλού και της παραλίας. «Η ιδέα του να κρύβεται το πολιτικό μας σύστημα πίσω από το μνημόνιο προκαλεί τρομερή απέχθεια Αυτή είναι η πραγματική ντροπή της σύγχρονης νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας. Το μνημόνιο το μόνο που γράφει μέσα και είναι πράγματι υποχρέωση είναι να υπάρξει χωροθεσία του ποιου τμήματος των παραλιών και του αιγιαλού θα μπορεί να είναι αξιοποιήσιμο και με τι τίμημα.» Στο πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, συμπλήρωσε: «Δεν είναι μνημονιακή μας υποχρέωση στην ουσία, είναι αυτονόητη υποχρέωση ενός κράτους να θέσει μια τάξη εφόσον υποκρίνεται ότι το θεωρεί πολύ σημαντικό και πάρα πολύ κρίσιμο». Στο θέμα του προσχεδίου νόμου που κατέθεσε το Υπουργείο Οικονομικών στη Δημόσια Διαβούλευση, «Τελικό σχέδιο νόμου δεν έχουμε μέχρι σήμερα, άρα στην πραγματικότητα μιλάμε επί θεωρητικής βάσεως», ενώ είπε πως αναμένονται πολλές αλλαγές μέχρι την κατάθεσή του. Αναφερόμενος στις επί της αρχής αντιδράσεις κυρίως της αντιπολίτευσης, είπε πως «στη χώρα περισσεύει μια τεράστια πολιτική υποκρισία». Σε πλαίσιο γενικής αρχής άρνησης οποιουδήποτε είδους εκμετάλλευσης, « να πάμε την επόμενη μέρα να ξηλώσουμε όλες τις ταβέρνες», τόνισε. «Πιστέψτε με, δεν είναι μόνο τα μεγάλα συμφέροντα», λέγοντας ότι το ποσοστό εκμετάλλευσης από μεγάλες μονάδες είναι πολύ μικρό. «Αν μας ενδιαφέρει να υπάρχει κάποιου είδους εκμετάλλευση, εκεί θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να ακούσουμε τις επί των άρθρων παρατηρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔημΑρ, των Ανεξαρτήτων, της WWF». Δήλωσε σύμφωνος με την οικονομική εκμετάλλευση σύμφωνη με τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις, το Σύνταγμα της χώρας που προβλέπει την ελεύθερη πρόσβαση στον αιγιαλό, με ξεκάθαρους όρους.

Ο κ. Σερράος αναφέρθηκε σε ένα «πολλά υποσχόμενο νομοσχέδιο» γιατί ένα νομοσχέδιο με τέτοιον τίτλο έρχεται να πει ότι θα οριοθετήσει, θα διαχειριστεί, θα προστατέψει και «ποιος μπορεί σ’ αυτό να πει όχι». Αναφερόμενος στο παράκτιο μέτωπο της Αττικής και στην αντίληψη των πολιτών για την παραλία, μίλησε για κακοποίηση του μετώπου, το πάγιο αίτημα του να φύγει το Ροντέο και να καθαρίσει η παραλία. Δήλωσε προβληματισμένος μετά από καλή ανάγνωση του νομοσχεδίου, αναφέρθηκε σε αιχμηρά ζητήματα του νομοσχεδίου: α) εξαίρεση τμημάτων από κοινή χρήση, β) τεκμαίρεται η ύπαρξη ζώνης παραλίας πλάτους 10m, γ)επιτρέπεται παραχώρηση χρήσης αιγιαλού, δ)οικονομική αξιοποίηση αιγιαλού ε)παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού στ)απευθείας και χωρίς περιορισμούς παραχώρηση αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας ζ)απευθείας παραχώρηση σε Δήμους με απόφαση Υπουργού Οικονομικών η) παραχώρηση θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου θ) προσάμμωση θαλάσσιου χώρου ι)νομιμοποίηση αυθαιρέτων. «Το ζήτημα είναι ότι ίσως ρίχνει το νομοσχέδιο ένα μεγάλο βάρος στο ζήτημα της αξιοποίησης και ένα πολύ μικρότερο στο ζήτημα της προστασίας, ίσως μια καλύτερη αναλογία να είναι το θέμα». Προς ενίσχυση της θέσης, αναφέρθηκε ότι μέσα σε όλο το προσχέδιο νόμου δεν αναφέρεται ούτε μια φορά η λέξη «σχεδιασμός», ενώ το χαρακτήρισε οριζόντια ρύθμιση, εκτός σχεδιασμού, τονίζοντας όλες οι περιοχές προστατευόμενες, Natura και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, βιότοποι, δεν μπορούν να μπουν «σε ένα καλάθι». Ζήτησε να μπει ένα μέτρο για να μπορέσει όλος αυτός ο χώρος κάπως να διαχειριστεί.

Ο βουλευτής Κερκύρας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σαμοΐλης στην τοποθέτησή του επικαλέστηκε τις απόψεις των τεχνικών επιστημόνων πάνω στο θέμα, «όλα αυτά τα χρόνια τα οποία έχουν περάσει, ο αιγιαλός δεν έχει αποτυπωθεί, έχει αφεθεί έρμαιο παρεμβάσεων, όπως και τα δάση, οι οποίες καταστρέφουν την εικόνα του αιγιαλού και της παραλίας». Αναφερόμενος στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, «εάν επρόκειτο αυτό το νομοσχέδιο να τακτοποιήσει αυτά τα πράγματα, να είστε σίγουροι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν υπέρ». Αναφέρθηκε στην επί χρόνια τοποθέτηση των τεχνικών επιστημόνων υπέρ της αποτύπωσης και της τακτοποίησης, σε αντιπαραβολή «με αυτό το ποίο σημειώνεται και είναι αιχμηρό, αποσύρθηκε με κατακραυγή του κοινωνικού συνόλου και κατεπειγόντως πριν τελειώσει η Δημόσια Διαβούλευση». Αναφερόμενος στο θέμα της αντιστοίχησης κλινών και δυνατότητας εκμετάλλευσης, «κάθε κλίνη ξενοδοχείου έχει δικαίωμα να μπαζώσει 5τμ. Είναι δυνατον; 1000 κλίνες επί 5 τμ. μας κάνει ένα νούμερο το οποίο έχει δικαίωμα να μπαζώσει τη θάλασσα. Έτσι καταλαβαίνουμε την τακτοποίηση του χώρου; Αυτό είναι μπάζωμα». Αναφέρθηκε στις επί μακρόν καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον και τις επόμενες γενιές, «καταστρέφοντας τις ακτές δεν έρχεται ούτε η οικονομία ούτε η ανάπτυξη». Ανέφερε το παράδειγμα της Costa del Sol στην Ισπανία, «έχουν μείνει καμία 150.000 σπίτια απούλητα, έχει δημιουργηθεί αυτή η τεράστια φούσκα και έχει γίνει μια ανεπανόρθωτη ζημιά που στοιχίζει στην ισπανική οικονομία, στους εργαζομένους, στο λαό». Ανέπτυξε τα τρία «ναι» του ΣΥΡΙΖΑ, «στην ανάπτυξη, στην προστασία των ακτών και σε ένα βασικό κοινωνικό αγαθό, την πρόσβαση του κάθε έλληνα πολίτη και το δικαίωμά του να κάνει το μπάνιο του ελεύθερα στις ακτές, χωρίς να τον εμποδίζει το πορτόνι της τάδε επιχείρησης, μικρής ή μεγάλης». Υπεραμύνθηκε των ακτών στη σημερινή τους μορφή ως «συγκριτικό τουριστικό πλεονέκτημα της Ελλάδας», ενώ ανέδειξε και ένα αντικρουόμενο σημείο, τη εννοούμενη νομιμοποίηση όλων των αυθαιρέτων και τα 2 δισ. για τις διορθώσεις των αυθαιρέτων. Ο κ. Σαμοΐλης αναφέρθηκε ακόμη και στην πώληση 92 στρεμμάτων των δημοτικών Λουτρών Λευκίμης στην Κέρκυρα από το ΤΑΙΠΕΔ, τονίζοντας ότι περιλαμβάνονται οι εκβολές του ποταμού, η υδάτινη επιφάνεια, 2 δημοτικοί δρόμοι, μια προστατευόμενη λίμνη σε μικρή απόσταση, σε 1100m από την ακτή. «Αυτό εμείς το θεωρούμε καταστροφή και όχι ανάπτυξη. Αν ήθελαν, θα μπορούσαν να πάνε πίσω από αυτή τη ζώνη να χτίσουν το ξενοδοχείο το οποίο ήθελαν.

Ο νομικός συντονιστής του WWF Ελλάς κ. Χασιώτης, αναφέρθηκε στην μαζική αντίδραση του κόσμου, θεώρησε πάρα πολύ θετικό το ότι συμμετέχουν τόσοι πολλοί με διαφορετικές οπτικές πάνω στο θέμα και συσπειρώθηκαν γύρω από τη WWF. Σχετικά με το νομοσχέδιο: «Το νομοσχέδιο δεν συνοδεύεται από καμία απολύτως οικονομική, περιβαλλοντική ή κοινωνική ανάλυση. Βεβαίως και στην Ελλάδα δεν έχουμε τη δυνατότητα όπως συμβαίνει σε ξένα κοινοβούλια κάθε νέο νομοσχέδιο να συνοδεύεται από τις απαραίτητες μελέτες και αναλύσεις, αλλά εδώ έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο». Παραλλάζοντας τη γνωστή φράση του Πιραντέλλο, είπε «Ανάπτυξη είναι ό,τι νομίζει κανείς ότι είναι ανάπτυξη.» Όσον αφορά τον ισχύοντα νόμο, αυτός υπολείπεται των διεθνών στάνταρ, «πόσο μάλλον το νομοσχέδιο που χειροτερεύει την ισχύουσα νομοθεσία. Ουσιαστικά αγωνιζόμαστε για να έχει την ίδια προστασία η Ελληνική με τη Γαλλική ακτή.» Θα ήθελα να συμφωνήσω απολύτως με τον κ. Γεωργιάδη, δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση, το μόνο που απαιτεί το μνημόνιο είναι τη χωροταξική οργάνωση του αιγιαλού και κάποια διευκόλυνση προς μεγάλες επενδύσεις, το νομικό πλαίσιο για όλα αυτά υπάρχει και έχει θεσπιστεί εδώ και χρόνια». Κλείνοντας την αρχική του τοποθέτηση, τόνισε, «Το νομοσχέδιο αυτό είναι μια μεγάλη, χαμένη ευκαιρία», αναφερόμενος στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν ήδη οι Μεσογειακές ακτές. Ο κ. Χασιώτης ρωτήθηκε από τον συντονιστή σχετικά με το ποιες ρυθμίσεις πάσχουν νομικά και θα καταπέσουν, για να απαντήσει πως νομικό πρόβλημα θα υπάρξει κατά τη γνώμη του με τα αυθαίρετα, καθώς «αν και μιλάμε για την 7η ή 8η γενιά αυθαιρέτων πάντα εξαιρούνταν και ο αιγιαλός και η παραλία» προσθέτοντας ότι μόνο ιδιαίτερα αρνητική στροφή στη νομολογία θα μπορούσε να καταστήσει κάτι τέτοιο συνταγματικό. Επιφυλάξεις εξέφρασε και για τη συμβατότητα με την Ενωσιακή νομολογία, η οποία κατά την άποψή του παραβιάζεται σε αρκετά σημεία.

Στο δεύτερο κύκλο τοποθετήσεων και ερωτήσεων, ο κ. Γεωργιάδης ερωτήθηκε σχετικά με την πρόσφατη αρθρογραφία του κ. Πάγκαλου «Αιγιαλοί και Πράσινα άλογα», σχετικά με τα αυθαίρετα του Δήμου Σαρωνικού, προκάλεσε την κ. Δούρου όταν αναλάβει Περιφεριάρχης Αττικής, να κατεδαφίσει τα αυθαίρετα για τα οποία έχουν βγει πρωτόκολλα κατεδάφισης. «Από 5.000 πρωτόκολλα κατεδάφισης τα μισά τουλάχιστον είναι στην Αττική, η μπουλντόζα θα είναι στα χέρια της, η νομοθεσία είναι με το μέρος της, την αρχή θα την έχει από 1ης Σεπτεμβρίου, θα αρχίσουμε να μετράμε μέχρι τα Χριστούγεννα πόσα θα έχει κατεδαφίσει», θέτοτας ζήτημα πολιτικής βούλησης από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, ή και γενικότερα «γιατί θα γίνει κοινωνική επανάσταση. Δεν μπορούμε να τα γκρεμίσουμε, όχι η κ. Δούρου δεν μπορεί, ο Μ. Αλέξανδρος να ξυπνήσει από τη Βαβυλώνα δεν θα τα γκερμίσει», αντιπροτείνοντας το να κερδίσει το κράτος λεφτά από τα αυθαίρετα. Έθεσε θέμα ελλείμματος εμπιστοσύνης, αναφερόμενος στο νομικό πλαίσιο του 2001, απαντώντας στον κ. Σαμοΐλη ότι «το μπάζωμα ισχύει από το 2001 και ο νόμος έχει κριθεί και συνταγματικός», αναφέροντας ότι το νέο πλαίσιο θα ζητά επιπλέον περιβαλλοντική μελέτη, υπονοώντας ότι το πλαίσιο αυστηροποιείται. Σχετικά με την πρόσβαση στην παραλία, αναφέρθηκε στο Σύνταγμα, λέγοντας ότι αναφέρεται ρητώς το δικαίωμα πρόσβασης και δεν είναι δυνατόν το προσχέδιο νόμου να προβλέπει διαφορετικά, χωρίς να καταργεί τους περιβαλλοντικούς νόμους, απλά προβλέπει χρηματικό τίμημα. Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο για τα δάση που θα συζητηθεί αυτή την εβδομάδα στη Βουλή, « Ο οικισμός Αγ. Στέφανος έχει κριθεί από το ΣτΕ αντισυνταγματικός. Δύο λύσεις έχουμε, ή θα τον νομιμοποιήσουμε, ή θα τον γκρεμίσουμε», συμπληρώνοντας με αντίστοιχο παράδειγμα για το Αιγάλεω. «Το Σύνταγμα και το ΣτΕ υπάρχει για να βάζει κάποιους κεντρικούς κανόνες και κάποια όρια. Η πραγματικότητα όμως είναι αυτή που τα βάζει στην πραγματική τους διάσταση».

Σχετικά με τα αυθαίρετα ο κ. Σερράος σχολίασε ότι «είναι πραγματική κατάντια για μια κοινωνία να λέει τι θα κάνει για τα αυθαίρετα, γιατί αυτό σημαίνει πως τα έχει επιτρέψει», αναφερόμενος στο υπάρχον νομικό πλαίσιο που δεν έχει εφαρμοστεί, λόγω πολιτικού κόστους. Επεσήμανε την απουσία σχεδιασμού, «είμαστε ένα κράτος που δεν οριοθέτησε ποτέ τίποτα. Χωροταξία σημαίνει τάξη στο χώρο, αυτό σημαίνει σχεδιασμός».Στο εισπρακτικό ζήτημα, «η νομοθεσία επί υπουργίας Βάσως Παπανδρέου ήταν ίσως πιο αυστηρή από όσο θα έπρεπε», βάζοντας πρόστιμο ανέγερσης και πρόστιμο διατήρησης. «Αν το κράτος ήθελε να το εφαρμόσει αυτό θα εισέπραττε πολλά περισσότερα χρήματα». Οριοθέτησε το νόημα της διαδικασίας προστίμων στα αυθαίρετα με την έννοια του περιβαλλοντικού ισοζυγίου, την επανεπένδυση των προστίμων προς εξισορρόπηση της ζημιάς που έχει προκαλέσει η αυθαιρεσία, «αυτό όπως ξέρετε δεν εφαρμόστηκε, γιατί οι πόροι του πράσινου ταμείου περιορίστηκαν στο 2-2,5%». Αναφερόμενος στο ότι η Ελλάδα δεν οριοθέτησε ποτέ τίποτα, «η οριοθέτηση αφενός μεν σημαίνει σχεδιασμό, αφετέρου δε σημαίνει τριβές».

Ο κ. Σαμοΐλης έσπευσε να απαντήσει στον κ. Γεωργιάδη για την κ. Δούρου: «Ας περιμένει λιγάκι ο κ. Γεωργιάδης από την 1η Σεπτέμβρη να δει τι προγραμματισμό θα κάνει για τα αυθαίρετα», ενώ συμπλήρωσε ότι «οι αρμοδιότητες περιπλέκονται, πρέπει να υπάρχει και η πολιτική βούληση από το Υπουργείο», για να εισπράξει την απάντηση από τον κ. Γεωργιάδη, ότι είναι μόνο θέμα της περιφέρειας από τη στιγμή που υπάρχουν τα πρωτόκολλα κατεδάφισης, με ίδιους πόρους. «Την τοπική αυτοδιοίκηση την έχετε φτωχοποιήσει όπως έχετε φτωχοποιήσει και την ελληνική κοινωνία», συμπλήρωσε ο κ. Σαμοΐλης αναφερόμενος στη μειωμένη χρηματοδότηση των Περιφεριεών. Κατόπιν επανήλθε στη λειτουργική υποδομή της Λευκίμης, τονίζοντας την καλή κατάσταση της παραλίας. Απαντώντας για τη νομοθεσία του 2001, «δεν σημαίνει ότι αν ήταν κακή η νομοθεσία εμείς θα πρέπει να την υποστηρίξουμε όπως αυτό το νομοσχέδιο που αποσύρθηκε». Στο εισπρακτικό σκέλος, «δεν είναι αλήθεια ότι η κτηματική υπηρεσία δεν εισπράττει. Βεβαίως και οι δήμοι εισπράττει από τους αιγιαλούς και παραλίες. Θέλουμε εισπράξουμε παραπάνω; Να το πούμε και να το δούμε.» Χαρακτήρισε το νομοσχέδιο οριζόντια ρύθμιση στο οποίο εντάσσονται αρχαιολογικοί χώροι, Natura, προστατευόμενες περιοχές, «χωρίς να ξεχωρίζουμε και να διακρίνουμε.» Επεσήμανε ότι πρέπει να προχωρήσουμε προς τα μπρος και όχι προς τα πίσω, στηλιτεύοντας το γεγονός ότι το νομοσχέδιο το φέρνει το Υπουργείο Οικονομικών, άρα εισπρακτικού χαρακτήρα. «Αυτά τα 2 χρόνια που είμαι στη Βουλή, όλη η νομοθεσία που έχει περάσει είναι μια νομοθεσία με μοναδικό στόχο την είσπραξη, καταργώντας κάθε προστασία και για την κοινωνία και για τη φύση και έχει κοντά πόδια.» Κλείνοντας, χαρακτήρισε την ανάπτυξη χωρίς προστασία της φύσης και έχοντας τον άνθρωπο στο επίκεντρο, είναι χωρίς προοπτική και καταδικασμένη. «Στην Ελλάδα στόχος τα τελευταία 2 χρόνια ήταν η απελευθέρωση κάθε διαδικασίας και κάθε προστασίας προκειμένου υποτίθεται να γίνει αυτή η ανάπτυξη. Εμείς αυτού του είδους την ανάπτυξη δεν τη θέλουμε» συμπλήρωσε.

Όπως και ο κ. Σαμοΐλης, έτσι και ο κ. Χασιώτης καλύφθηκε στο εισπρακτικό κομμάτι του νομοσχεδίου από τον κ. Σερράο. «Το μόνο πράγμα που έχει εισπρακτική λογική είναι η διατήρηση της παραλίας και του αιγιαλού», αναφερόμενος σε διεθνείς μελέτες και στην πλούσια εμπειρία για το θέμα.«Δεν είναι πολύ κομψό ο κ. Στουρνάρας και η ΓΓ Δημόσιας Περιουσίας να παριστάνουν ότι εφευρίσκουν τον τροχό. Έχουν αντιμετωπιστεί αυτά τα προβλήματα σε άλλες χώρες που κόσμου που επίσης έχουν ακτές.» Σχετικά με τη χωροθέτηση και τον καθορισμό της παραλίας, «Ως οργάνωση είμαστε αναφανδόν υπέρ τους, τα θεωρούμε απαραίτητα για την προστασία τους.» Κατέληξε να αμφιβάλει αν και κατά πόσον η χώρα θα εκπληρώσει την υποχρέωσή της «μέσα στα επόμενα 10 χρόνια να χαρτογραφήσει τα δάση της, περίπου το 30-40% της χώρας, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να καθορίσει τους αιγιαλούς από το 2001 που θεσπίστηκε ο ισχύων νόμος. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα χαρτογραφήσει τα δάση της σε 10 χρόνια και απέτυχε σε 15 να καθορίσει τους αιγιαλούς της». Ακόμη, ο κ. Χασιώτης επέρριψε ευθύνες για την εποπτεία και την εφαρμογή των Νόμων στη Διοίκηση και τη Βουλή. Για την αξιοποίηση πάλι αναφέρθηκε στη διεθνή πείρα, «Ο κωδικός είναι ολοκληρωμένη διαχείριση του παράκτιου χώρου, έχει θεσπιστεί νομοθετικά και είναι η ώρα να φύγουμε κι εμείς από την πρωτόγονη εποχή και να φτάσουμε στο ελάχιστο επίπεδο που αξίζουμε σαν πολίτες.»
Σχετικά με την υπάρχουσα νομοθεσία και τις αντικρουόμενες, διάσπαρτες διατάξεις, «ο Νόμος για τα ακίνητα και τις στρατηγικές επενδύσεις λέει ότι επιτρέπεται μεν η ελεύθερη πρόσβαση, η οποία είναι κοινοχρησία, αλλά μπορούν να αποκλειστούν οι τρίτοι εφόσον δεν εξυπηρετείται η επένδυση». Κλείνοντας, επανήλθε στα του νομοσχεδίου «το νομοσχέδιο δεν νομιμοποιεί μόνο αυθαίρετα, κάνει και κάτι πιο σατανικό και επιβλαβές, αλλάζει το νομικό ορισμό της παραλίας, με άλλα λόγια της κοινόχρηστης – αδόμητης ζώνης, έτσι ώστε να απελευθερώνονται χώροι και να μπορούν να νομιμοποιηθούν με την ισχύουσα νομοθεσία περί αυθαιρέτων».

Απαντώντας στους συνομιλητές του, ο κ. Γεωργιάδης υπερασπίστηκε την αναγκαιότητα νέας νομοθετικής ρύθμισης, επικαλούμενος την διασταλτική ερμηνεία του Συντάγματος.«Αν φτάναμε σε μια κοινωνία τέτοια, θα πηγαίναμε στον ολοκληρωτισμό. Φαντάζεστε να πάμε αύριο στο Αιγάλεω και να πούμε γκρεμίστε τα όλα γιατί έχει κριθεί αντισυνταγματικό όλο το Αιγάλεω;» Παράλληλα, χαρακτήρισε τα περί απόσυρσης του νομοσχεδίου «φαντασιώσεις», λέγοντας πως θέλει να το επεξεργαστεί και ο κ. Χαρδούβελης, αφού θα το καταθέσει εκείνος στη Βουλή. Σχετικά με το νομοσχέδιο για τα δάση και τα αυθαίρετα, « Για τα δάση που έχουμε και το νομοσχέδιο όπως θα συζητηθεί, γιατί δε γίνεται συζήτηση, ενώ νομιμοποιεί αυθαιρεσίες; Εγώ θα το ψηφίσω γιατί δεν έχω πεποίθηση ότι μπορούν να κατεδαφιστούν τα αυθαίρετα». Στην ερώτηση πολίτη για το όραμα σε επίπεδο 10-15ετίας για τον αιγιαλό, ο κ. Γεωργιάδης χρησιμοποίησε το παράδειγμα της Κυανής Ακτής. Ο κ. Σαμοΐλης απάντησε ότι «συγκρίνει ανόμοια πράγματα», καθώς η Ελλάδα έχει άλλα προτερήματα. «Κι εμένα μου αρέσει η Κυανή Ακτή, αλλά η Ελλάδα έχει τις δικές τις ακτογραμμές, τα νησάκια της. Κυανή Ακτή σημαίνει άσφαλτος, πανέμορφα κτίρια, πλακάκι και λερωμένη ακτή λόγω των βιομηχανικών αποβλήτων.»

Σε ερώτημα για το Ενωσιακό δίκαιο, ο κ. Χασιώτης αναφέρθηκε στην πρόσφατη απόφαση για ντον Νόμο Παπακωνσταντίνου και τα αυθαίρετα. «Η απόφαση μιλά για το κράτος δικαίου και την αδυναμία της πολιτείας να εφαρμόσει τον χωροταξικό σχεδιασμό.» Συμπλήρωσε για το Ενωσιακό δίκαιο, «Για όσα έργα υπάγονται σε Οδηγίες ΕΕ και ιδίως στο ν/σ στην νομιμοποίηση αυθαιρέτων υπάρχει σύγκρουση με βάση την αρχή της πρόληψης.» Σχετικά με την ελεύθερη παραλία, «σύμφωνα με όσα προβλέπει το νομοσχέδιο, μπορούν να χτιστούν τα πάντα σε μία παραλία, εκτός από 10m. Εκεί θα μπαίνει η πετσέτα και θα γίνεται το μπάνιο», ενώ για την οικονομική αξία του αιγιαλού «θα περίμενα το κόστος να έχει υπολογιστεί και να έχουν εξεταστεί εναλλακτικές οδοί ανάπτυξης».

Ο κ. Σαμοΐλης επανήθε στο ζήτημα της αποτύπωσης, σχετικά με την οικονομική αξία, «Η αποτύπωση είναι η αρχή. Αν δεν αποτυπώσουμε δεν γνωρίζουμε την αξία της. Δεν ξέρω αν είναι τόσο απλό, ότι με μια δορυφορική φωτογραφία καθορίζουμε τα πάντα.» Η έλλειψη αποτύπωσης και η πολιτική βούληση ευθύνονται για το ζήτημα των αυθαιρέτων για τον κ. Σαμοΐλη, «τόσα χρόνια τα αυθαίρετα αξιοποιήθηκαν για πελατειακούς στόχους. Γιατί λοιπόν ο επόμενος αυθαιρετών να μην κάνει το επόμενο αυθαίρετο; Πρέπει να μπει μια λογική νοικοκυριού. Αυτό προϋποθέτει να αποτυπωθεί ο χώρος. Ο χώρος δεν αποτυπώθηκε για την δεν υπήρχε πολιτική βούληση από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.» Απαντώντας στις κατηγορίες για έλλειψη πρότασης από τον κ. Γεωργιάδη, «αν αποτυπώσουμε θα μπορέσουμε να κάνουμε και πιο συγκεκριμένη πρόταση. Θεωρούμε την παραλία δημόσιο αγαθό. Λέμε όχι στα οριζόντια αντισυνταγματικά νομοσχέδια.» Σχετικά με τις ήδη υπάρχουσες υποδομές, τις έρευνες πετρελαίου και την προοπτική ανάπτυξης, «η χώρα πρέπει να πάρει τεράστιες αποφάσεις. Στο Ιόνιο τι θα κάνουμε τώρα; Θα στήσουμε πλατφόρμες απέναντι στο πεντάστερο ξενοδοχείο που επένδυσαν οι Κερκυραίοι τόσα χρόνια; Επενδύσεις να γίνουν. Βεβαίως να χτιστούν ξενοδοχεία, αλλά όχι έτσι. Τι θέλουμε γι’ αυτή τη χώρα; Στον τουρισμό, στην αγροτική οικονομία, στη βιομηχανία, τι θέλουμε;»

Στην τελευταία του τοποθέτηση ο κ. Σερράος επικεντρώθηκε στην έννοια της φέρουσας ικανότητα της ακτής. «Πόσο αντέχει ένα τοπίο να δεχτεί παρεμβάσεις; Πόσα εξοχικά μπορεί να αντέξει μια πλαγιά; Αυτό δεν μπορεί να το απαντήσει κανείς, αλλά είναι το κρίσιμο ερώτημα.» Σχετικά με τη νομοθετική πρόβλεψη που προβλέπει αυτόματη οριοθέτηση μετά την παρέλευση διμήνου, «θα γίνει πανεύκολα, όπως προβλέπεται. Αν δεν τελειώσει το έργο σε 2 μήνες, παντού προβλέπεται οριοθέτηση στα 10m», ενώ ζήτησε οριοθέτηση με χωροταξικό πλαίσιο.

Κλείνοντας, ο κ. Γεωργιάδης τοποθετήθηκε πολιτικά και σε πιο γενικό πλαίσιο, όσον αφορά την τήρηση του νόμου στην Ελλάδα και το μνημόνιο. Σχετικά με τα λεγόμενα του κ. Σερράου, τα χαρακτήρισε ιδανικά, «Ο καθηγητής κοιτάει το ιδεατό, ο πολιτικός κοιτάει το εφικτό.» Σχετικά με τον κ. Σαμοΐλη, τον κατηγόρησε ότι τα ρίχνει όλα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επειδή είναι βολικό, προβλέποντας ότι δεν θα υπάρχει καλύτερο αποτέλεσμα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τόνισε ότι οι βουλευτές της ΝΔ ζήτησαν και πέτυχαν αλλαγές, σχετικά με τα 100m απόσταση μεταξύ εκμεταλλεύσιμου αιγιαλού, το 50% ελεύθερης παραλίας για τον πολίτη, λέγοντας χαρακτηριστικά, «μην ανησυχείτε, θα έχετε παραλίες να κάνετε μπάνιο, με το παρόν προσχέδιο επαναλαμβάνω.» Επιπλέον αιτιολόγησε τη μη υπογραφή των χωροταξικών σχεδίων από του Υπουργούς, «γιατί με την υπογραφή θα γίνονταν κατεδαφίσεις, αλλά όχι μόνο μεγάλων, αλλά και μικρών». Σχετικά με το μνημόνιο και το νομοσχέδιο, επανήλθε: «Το γράψαμε στο μνημόνιο, γιατί ό,τι λέγαμε στη Βουλή και στους Νόμους και λοιπά για δεκαετίες δε γίνεται. Επειδή στην Ελλάδα μόνο ότι γράφεται στο μνημόνιο γίνεται, το γράψαμε στο μνημόνιο». Σε γενικό πλαίσιο, «Το μνημόνιο δεν είναι τίποτα από μια συρραφή αυτονοήτων πραγμάτων. Το γεγονός ότι έγινε το μνημόνιο ο Βελζεβούλ οφείλεται σε εμάς τους πολιτικούς γιατί είμαστε δειλοί και ανόητοι». Σημείο επαφής με τον κ. Σαμοΐλη η αδυναμία οικονομικής αποτίμησης χωρίς χωροθέτηση. Επιπλέον αναγνώρισε και θέμα πολιτικού κόστους και διαχείρισης από τον τύπο: «Φαντάζεστε να πηγαίναμε στη Βουλή και να λέγαμε αυτό έχει αξία τόσα δισ.; «Πρώτο Θέμα» την επόμενη μέρα: «Πάνε να πουλήσουνε και τόσο πάνε να πουλήσουνε για να τα πάρουν τα ξένα κοράκια των δανειστών, οι τοκογλύφοι, η Μέρκελ» και τις άλλες τρίχες που γράφουν οι εφημερίδες σαν τη Δημοκρατία», ενώ χαρακτήρισε αυτή την αναταραχή που θα μπορούσε να προκληθεί «πολιτική ζημιά».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το νομοσχέδιο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή στο προσεχές θερινό Τμήμα, αρχές Σεπτέμβρη.

http://www.vouliwatch.gr/

Με θέα την Ακρόπολη

Της Μαρίας Τριαντοπούλου
Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα πολλοί λίγοι είναι εκείνοι που πιστευούν ότι τα «μάρμαρα» του Παρθενώνα, τα γνωστά και ως «Ελγίνεια» πρέπει να παραμείνουν στο Βρετανικό Μουσείο και να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα. Θεωρώ σχεδόν προσβλητικό να αποκαλεί κανείς «Ελγίνεια» τα μάρμαρα του Παρθενώνα - να έχουν δηλαδή ως «επωνυμία» το όνομα του Λόρδου Έλγιν που τα «αγόρασε» από τους Οθωμανούς και τα μετέφερε στην Αγγλία με τεράστιο κόστος (τόσο ώστε αναγκάστηκε τελικά να τα μεταπωλήσει στο Αγγλικό κράτος σε τιμή πολυ χαμηλότερη από ότι χρειαζόταν για να καλύψει τα έξοδά του) λες και ειναι το διακριτικό σημα κατατεθεν τους.

Από τότε που η Μελίνα Μερκούρη ξεκίνησε τον αγώνα για την επιστροφή των μαρμάρων μέχρι σήμερα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει με βασικότερο όλων την ολοκλήρωση του Μουσείου της Ακρόπολης, ενός μικρού θαύματος στο κέντρο της Αθήνας, ενός Μουσείου που είναι και σύγχρονο και ιδιάιτερα υψηλής αισθητικής, ενός Μουσείου επιπλέον που έχει όχι μόνο τις απαιτούμενες υποδομές και προδιαγραφές – σε αυτή τη φάση σίγουρα πιο κατάλληλες από ότι το Βρετανικό Μουσείο – αλλά και το «πολιτιστικό δικαίωμα» να τοποθετήσει στα εμφανή κενά των εκθεμάτων τα κομμάτια εκείνα που λείπουν και αφήνουν λειψό ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της ανθρωπότητας.

Είναι γνωστό ότι ο Παρθενώνας δεν είχε πάντα αυτή τη φήμη – τουλάχιστον για τους μη Ελληνες – αντίθετα μάλιστα από πολλούς, ακόμα και τους Βικτωριανούς διευθυντές του Βρετανικού Μουσείου, ο Παρθενώνας και τα άλλα μνημεία της Ακρόπολης εθεωρούντο υποδεέστερα άλλων αρχαιοτήτων και η αξία της αγοράς τους αμφίβολη. Αυτού του είδους η προσέγγιση, σήμερα που ο Παρθενώνας είναι φορτισμένος με όλων των ειδών τις ιστορικές και πολιτιστικές αναφορές και αποτελεί ένα αδιάσπαστο υπαρκτό παγκόσμιομνημείο,σύμβολο της Δημοκρατίας αρχαίας και νεότερης αλλά και σύμβολο του αρχαιο-ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού, ακούγεται και ανιστόρητη και ντροπιαστική για εκείνους που την εξέφρασαν. Η δε άρνηση των Βρετανών από τότε που η Μελίνα πρωτοέθεσε σοβαρά και με σθένος το αίτημα της επιστροφής των μαρμάρων μέχρι σήμερα, όσο κι αν προβάλλουν τα γνωστά επιχειρήματα περί μνήμειων του πολιτισμού που ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ανεξαρτήτως του που είναι στεγασμένα, είναι βασισμένη σε αποικιοκρατικές αντιλήψεις και υπερφίαλο αίσθημα ανωτερότητας προς όλους τους λαούς των οποίων τα ιστορικά μνημεία ελεηλάτησαν και μετέφεραν πίσω στα μουσεία τους κατά την διάρκεια της Αυτοκρατορίας στην οποία «ο ήλιος δεν έδυε ποτέ».  Δεν είδα εγώ κανένα τούβλο από το κάστρο του βασιλιά Αρθούρου ή καμμία καρέκλα από την Στρογγυλή Τράπεζα του να βρίσκεται στα μουσεία της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Ινδίας ή της Νιγηρίας για να φέρω μερικά μόνο παραδείγματα.

Αντίστροφα έχω δει χιλιάδες αγάλματα, κομμάτια μνημείων, αντικείμενα και έργα τέχνης και γλυπτικής στα μεγάλα μουσεία της Ευρώπης που προέρχονται από κάθε γωνιά του κόσμου και μάλιστα συχνά αποτελούν την πλειοψηφία των εκθεμάτων των εν λόγω μουσείων. Και ενώ δεν αμφισβητώ το γεγονός ότι τα μεγάλα μουσεία της Ευρώπης όπως είναι και το Βρετανικό και το Λούβρο και τόσα άλλα ανέδειξαν και συντήρησαν και διέσωσαν πολλά κομμάτια τεράστιας πολιτιστικής αξίας (και κατέστρεψαν άλλα τόσα), και ενώ παραδέχομαι ότι απαιτείται μεγάλη προσοχή και μελέτη σε ότι αφορά τον ανευ ορίων  γενικό «επαναπατρισμό» των εκθεμάτωνή και την αναγκαιότητα αυτού του επαναπατρισμού, τα μάρμαρα του Παρθενώνα είναι μια ειδική, ξεχωριστή, περίπτωση για όλους τους γνωστούς λόγους που άλλοι έχουν αναλύσει πολύ καλύτερα από εμένα. Και αν οι Βρετανοί φοβούνται ότι θα ανοίξουν τους ασκούς του Αιώλου με την επιστροφή των μαρμάρων ας βρουν μια συμβιβαστική λύση που θα τους επιτρέψει να διασώσουν την τόσο σημαντική για εκείνους υπόληψη. Ας μας τα δωσουν με την μορφή του μακροχρόνιου «δανεισμού» αν αυτό τους κάνει να νιώσουν καλύτερα γιατί όσο καθυστερούν  τόσο περισσότερο η κοινή γνώμη  - και στην Βρετανία ακόμα - εξανίσταται.

Απαιτείται μάλιστα σοβαρή και συστηματική αντιμετώπιση και διαπραγμάτευση το θέμα αυτό χωρίς εθνικιστικές τυμπανοκρουσίες, θεατρινισμούς και ελληνο-λαϊκιστικές εξάρσεις όσο πιασάδικες κι αν είναι αυτές για εσωτερική κατανάλωση. Κάποια πράγματα που την δεκαετία του 80 μπορούσε να κάνει η Μελίνα, γιατί, είτε μας αρέσει είτε όχι, ήταν η Μελίνα και είχε τεράστιο εκτόπισμα σαν προσωπικότητα, δεν λειτουργούν σήμερα με τον ίδιο τρόπο. Τώρα απαιτούνται από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς σοβαρά, ρεαλιστικά και συγκροτημένα επιχειρήματα και συνεχής καθημερινή πίεση σε όλα τα επίπεδα τόσο διπλωματικά όσο και επιστημονικά και ακαδημαϊκα.

«Το Αίνιγμα του Παρθενώνα»

Το ομώνυμο βιβλίο της Joan Breton Connelly – “The Parthenon Enigma” – ενώ αναλύειόλα τα θέματα που σχετίζονται με τον συμβολισμό του Παρθενώνα, με την σημασία των μαρμάρων που βρίσκονται στη Βρετανία και με τα θέματα που έχουν δημιουργηθεί γύρω από αυτήν την διεκδίκιση εκ μέρους της Ελλάδας, κάνει και ένα ενδιαφέρον βήμα παραπέρα. Προσπαθεί να αναλύσει την σημασία του Ιερού Βράχου στην αρχαιότητα, την εποχή που χτίστηκε και πριν τραβήξει επάνω του το βάρος των αιώνων, και,  μέσα απο τα ιστορικο-κοινωνικά δεδομένα που έχει στη διάθεση της να συνάγει κάποια συμπεράσματα. Αυτό που είναι όμως ιδιάιτερα ενδιαφέρον είναι η εντελώς νέα ερμηνεία που δίνει στην απεικόνιση της Ζωοφόρου. Η επικρατούσα άποψη, γενικά αποδεκτή από την πλειοψηφία των αρχαιολόγων, είναι ότι ο Φειδίας επέλεξε να απεικονίσει την γιορτή των Παναθηναίων στη Ζωοφόρο του Παρθενώνα και να μην προσθέσει κάποιον άλλο αττικό μύθο όπως αυτούς που κοσμούν τα Αετώματα του αρχαίου ναού. Η Joan Breton Connelly λοιπόν ισχύριζεται ότι η Ζωοφώρος – μεγαλύτερο κομμάτι της οποίας βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο – δεν απεικονίζει τα Παναθήναια αλλά έναν ακόμα αθηναϊκό μύθο όπου ο μυθικός Βασιλιάς Ερεχθέας ετοιμάζεται να θυσιάσει την κόρη του για να εξασφαλίσει την νίκη της πόλης απέναντι στους επιδρομείς που την απειλούν.

Η νέα αυτή προσέγγιση αναλύει το γεγονός ότι ποτέ ως τότε δεν είχε απεικονισθεί κάποια υπαρκτή ανθρώπινη τελετουργική σκηνή  σε αρχαίο ναό και συνεπώς η απεικόνιση της πομπής των Παναθηναιων  θα ήταν μια μοναδική πρωτοτυπία. Η «σκηνή του πέπλου» που βρίσκεται επίσης στο Βρετανικό Μουσείο και για την οποία η κρατούσα θεώρια λέει ότι απεικονίζει την παράδοση του πέπλου στην Θεά Αθηνά αντιπαραβάλλεται από την Connellyμε την άποψη ότι απεικονίζει τον Ερεχθέα να παραδίδει το σάβανο στην κόρη που οι Θεοί του έχουν ζητήσει να θυσιάσει όπως αποδεικνυέται και από τα αποσπάσματα που σώζονται από το έργο του Ευριππίδη «Ερεχθέας» που παίχτηκε γύρω στα 420 π.Χ. λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωση του Παρθενώνα.

Δεν είμαι ειδική, ούτε σε θέση να γνωρίζω αν έχουν κάποια βάση αυτά που λέει η συγγραφέας, αλλά ομολογώ ότι βρίσκω συναρπαστική την προσέγγισή της. Γιατί από την μια συμβολίζει μια σκληρή αλήθεια που ήταν εξίσου σημαντική το 400 π.Χ. όσο και το 2014 μ.Χ.: ότι για να χτιστεί ένα καλύτερο αύριο και να εδραιωθεί μια δημοκρατία σε γερές βάσεις όλοι, ο καθένας όπως εκεινος μπορει, πρεπει να συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία αυτή, ακόμα και αν το τίμημα είναι βαρύ. Αυτό ήταν άλλωστε και το νόημα της απεικόνισης της Ζωοφόρου κατά την συγγραφέα, να αποτελέσει, δηλαδή, παράδειγμα η θυσία και μια μόνιμη υπενθύμιση για τον λαό την Αθήνας. Και από την άλλη μου φέρνει κατά νου, με έναν τρόπο σχεδόν σπαραχτικό, την δεύτερη σκληρή διαχρονική αλήθεια: ότι τα αθώα παιδιά, αγόρια ή κορίτσια, αποτελούσαν πάντα το εξιλαστήριο θύμα κάθε βάρβαρης και βίαιας σύγγρουσης, κάθε πολέμου και κάθε αιματοχυσίας. Από τον Ερεχθέα και τον Αγαμέμνονα έως τις μέρες μας τίποτα δεν έχει αλλάξει δυστυχως..

Η πομπή των Παναθηναίων ή η Θυσία της κόρης του Ερεχθέα κοσμεί την κατακερματισμένη Ζωοφόρο; Αυτό είναι το «Αίνιγμα του Παρθενώνα»...Ενα από τα πολλά μου φαίνεται εμένα...

http://tvxs.gr/

Εμφύλια διαμάχη Δημάρχων Βενιζέλου-Σαμαρά (Για γέλια και για κλάματα)

Του Χρήστου Γιαννούλη
Να γελάς και να κλαίς. Να γελάς για το πόσο εύκολο είναι ένας, δύο ή οκτώ μαζί αυτοδιοικητικοί άρχοντες μπορούν να γίνουν σε μία στιγμή καρικατούρες της πολιτικής και να κλαίς από απόγνωση για το τι μέλλον μπορεί να επιφυλάσσει στις τοπικές κοινωνίες, η αυτοδιοίκηση του φαρισαϊσμού των ανεξαρτήτων υποτακτικών των κομματικών ηγεμόνων.

Βγήκαν οι Καμίνης και Μπουτάρης, διακηρύσσοντας την δική τους κεντροαριστερή πλατφόρμα για την Κεντρική Ένωση Δήμων. Θυμήθηκαν, ότι οι πολιτικές που ανέχτηκαν, θαύμασαν πολλές φορές, υπηρέτησαν με νιαουρίσματα διαμαρτυρίας, πρέπει να ανασχεθούν από μία άλλου τύπου πολιτική προσέγγιση. Κατάλαβαν επίσης ότι ο μαρασμός των τοπικών κοινωνιών μέσα από τον ευνουχισμό της τοπικής αυτοδιοίκησης, με κάθε μορφή και μέσο ελέω δημοσιονομικής πειθαρχίας, απειλεί ευθέως την κοινωνική συνοχή.

Μωρέ τι μας λέτε; Σοβαρά; Χρειάστηκε να περάσει μία τετραετία και να πιστωθεί μία πενταετία μπροστά για να καταλήξετε στο αυτονόητο; Και ειδικά αφού εξαντλήσατε κάθε δυνατή βοήθεια από τους μηχανισμούς ή ότι απέμεινε από αυτούς του ΠΑΣΟΚ της ΔΗΜΑΡ και της Νέας Δημοκρατίας εξ αντανακλάσεως ή συνειδητών επιλογών ήττας; Τώρα θυμηθήκατε να υψώσετε ανάστημα; Και σε ποιόν ακριβώς; Στον Σαμαρά ή στον Βενιζέλο; Γιατί πρέπει να έχετε στο νου σας ή κάποιος να σας έχει πληροφορήσει ότι συγκυβερνούν. Και όχι απλά συγκυβερνούν, συναποφασίζουν με μεγάλη σχολαστικότητα για  τους τρόπους που θα παραμείνει γαντζωμένο στην εξουσία το σύστημα που αναζητά χαμηλούς τόνους και από την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό που είχαν συνηθίσει να απολαμβάνουν τα τελευταία χρόνια.

Και ξαφνικά, από τα αριστερά, έρχεται η παρέμβαση των 8 δεξιών του Σαμαρά. Καταγγέλλουν τους Μπουτάρη -  Καμίνη, ότι διέπονται από κεντροαριστερή ρητορεία στην πλατφόρμα τους για την ΚΕΔΕ, πασοκίζουν και εξελέγησαν από ότι καταγγέλλουν με ευθείες ή και υπόγειες κομματικές συναλλαγές.

Βγάλτε την σκούφια σας και βαράτε μας. Δήμαρχοι, πλήρως εξαρτημένοι από τον κομματικό στρατό της Νέας Δημοκρατίας, τους μηχανισμούς, τις μεθόδους που εφεύραν και εφαρμόζουν πιστά και απαρέγκλιτα πολύ πριν την μεταπολίτευση, καταγγέλλουν κομματική εξάρτηση. Πόση υποκρισία να αντέξει ο οργανισμός ενός πολίτη; Και πόση φαυλότητα.

Οι δήμαρχοι, που για τις ψιθυριστές ενστάσεις τους, τα νιαουρίσματα στη θέση της πολιτικής αντίθεσης και διαμαρτυρίας για όσα έχει υποστεί η τοπική αυτοδιοίκηση, έλαβαν μόνο κάτι ψίχουλα με την μορφή φωτογραφικών τροπολογιών που τους απαλλάσσουν προκλητικά και χαριστικά  από δικαστικές περιπέτειες, θυμήθηκαν την ανεξαρτησία της αυτοδιοίκησης και την πολιτική δυναμική που θα έπρεπε να αναπτύσσει. Για να μην είναι ο καλοφροντισμένος ιμάντας μεταφοράς κάθε βάρβαρης, παράλογης και βίαιης πολιτικής.

Κατηγορούν τους Μπουτάρη- Καμίνη για αθέμιτες συναλλαγές με κομματικά γραφεία και μηχανισμούς τοπικών επιτροπών. Μία τακτική που χρησιμοποίησαν καταγγέλλοντες και καταγγελλόμενοι.  Μα για το θεό, δεν υπάρχει Ντροπή και Τσίπα;

Δεν άκουσαν τίποτε για τους μηχανισμούς των βουλευτικών γραφείων της Νέας Δημοκρατίας, τις τοπικές οργανώσεις, τα μπλοκ των εργολάβων και των επιχειρηματιών που μετήλθαν κάθε δυνατού μέσου για να εκμεταλλευτούν τις αντικειμενικές αγωνίες των δημοτών και των πολιτών για δουλειά και έστω ένα σταθερό εισόδημα; Δεν άκουσαν για λογαριασμούς ρεύματος και νερού που πληρώθηκαν άρον άρον λίγο πριν τις κάλπες; Δεν άκουσαν ή δεν ξέρουν τίποτε για τις υποσχέσεις δίμηνης ή οκτάμηνης εργασίας σε οικογένειες στα όρια της εξαθλίωσης;

Είναι άλλοι δήμαρχοι από αυτούς που σε κάθε ευκαιρία ευχαριστούσαν τον κ. Σαμαρά; Ενώ την ίδια ώρα κατακεραύνωναν την Κυβέρνηση για τις καταστροφικές της επιλογές έναντι της Αυτοδιοίκησης; Σχιζοφρενικές καταστάσεις που μόνο ειδικοί ψυχολόγοι μπορούν να αναλύσουν.

Ακόμη και σήμερα, που το ΤΑΙΠΕΔ θερίζει, εκτελεί στην κυριολεξία τις τοπικές κοινωνίες, οι υπερασπιστές της ανεξάρτητης αυτοδιοίκησης, πιστοί όμως στο άρμα Σαμαρά Βενιζέλου, δεν τολμούν να αντιδράσουν όπως θα έπρεπε και θα όφειλαν. Σηκώνουν μία κούφια ρομφαία, ανέξοδης ρητορείας που μόλις χτυπήσει το κινητό και στην άλλη άκρη είναι το «αφεντικό», υποδύονται τον «Ζήκο» της ιστορίας.

Για τόσα και για τόσα θέματα, κλήθηκαν να βρούνε λύση οι Σαμαράς Βενιζέλος. Και επειδή από ότι φαίνεται και η υπόθεση της ΚΕΔΕ και η τεχνητή και ταυτόχρονα κωμικοτραγική αντιπαράθεση, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία κυβερνητική- οικογενειακή υπόθεση, μήπως θα πρέπει να το λύσουνε μεταξύ τους; Ίσως έτσι να περισώσουν και την αξιοπρέπεια τους έναντι της κοινής γνώμης.

Η τοπική Αυτοδιοίκηση, οι δημότες, οι πολίτες αυτού του τόπου, έχουν ανάγκη από πραγματική πολιτική σκέψη, προτάσεις και μάχες που θα φέρουν συνολικά αποτελέσματα και προοπτική για τους ανθρώπους και όχι τους μηχανισμούς. Και σίγουρα χρειάζεται εκτός από ριζοσπαστικές αλλαγές, ειλικρίνεια, αυτογνωσία, εντιμότητα και πάνω από όλα  ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ. 

http://tvxs.gr/

Αλλού για αλλού οι πολιτικοί μας…

Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός

Ξέρετε ποιο είναι το νούμερο ένα πρόβλημα στην Ελλάδα; Μην πάει το μυαλό σας στα οικονομικά, μην πάει το μυαλό σας στην φτώχεια, μην πάει το μυαλό σας στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας λόγω της οικονομικής κρίσης…
Αλλού είναι το πρόβλημα… και ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Γιατί ο κ. Σαμαράς επέλεξε για την θέση του Επιτρόπου στην ΕΕ τον κύριο Δ. Αβραμόπουλο; Και πολύ περισσότερο, γιατί δέχθηκε εκείνος την πρόταση; Μπροστά σε αυτά τα διλήμματα το «να ζει κανείς ή να μην ζει» από τον Άμλετ του Σαίξπηρ είναι ένα σκέτο μηδενικό…

Πολλοί λένε ότι με μια κίνηση ματ ο κ. Σαμαράς έβγαλε τον κ. Αβραμόπουλο από το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι!!! Προφανώς δεν έχουν μάθει ακόμη τον κ. Σαμαρά και τις δυνατότητες του που είναι τόσο καλές αλλά μόνο για τον νομό Μεσσηνίας. Για παραπάνω δύσκολα τα πράγματα όπως έχει αποδείξει ο ίδιος και στην πράξη με τον τρόπο που έκανε αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ όταν άρχισε η κρίση, το πόσο αντιμνημονιακός ήταν και μετά έγινε το καλύτερο παιδί του μνημονίου, το πώς νόμιζε ότι θα κατατροπώσει πολιτικά στην Χρυσή Αυγή και τελικά την ενδυνάμωσε, βλέπε υπόθεση Μπαλτάκου, και τόσα και τόσα άλλα περιστατικά…

Όμως υπάρχουν και εκείνοι που απορούν με το γιατί δέχθηκε ο κύριος Αβραμόπουλος την «εξορία»! Συνταξιοδοτείται; Θα επιστρέψει μετά από 5 χρόνια για να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Τι συμβαίνει από όλα αυτά; Ο κ. Αβραμόπουλος όλα τα χρόνια της πολιτικής του σταδιοδρομίας μπορεί να μην είχε τις σούπερ ικανότητες. Μάλιστα ο μελιστάλακτος κ. Πάγκαλος τον είχε αποκαλέσει ως «τον κύριο τίποτα». Υπερβολικός ο χαρακτηρισμός αυτός για κάποιον που διατέλεσε και «καγκελάριος» στον Δήμο Αθηναίων…

Ο κύριος Αβραμόπουλος έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι ξέρει να επιβιώνει και να την σκαπουλάρει πολύ καλά. Ένα μικρό παράδειγμα… Μήπως θυμάται κανείς σήμερα, πέρα από εμάς, την περίφημη αγορά των εμβολίων για την γρίπη και τα χρήματα που πήγαν στα σκουπίδια; Άλλωστε οι προθέσεις του κυρίου υπουργού φάνηκαν και από τις δηλώσεις του σε συνεργάτες του: «Δεν αγωνίστηκα απλά και μόνο για να γίνω επίτροπος» είναι η απάντηση του στην ερώτηση εάν με τη θέση του κοινοτικού επιτρόπου ολοκληρώνεται η πολιτική του πορεία… Το πιάσατε κύριε Σαμαρά το υπονοούμενο;…

Και όπως λένε οι συνεργάτες του «σε κάθε περίπτωση ο κ. Αβραμόπουλος θα συνεχίζει να παρεμβαίνει στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα – το πολιτικό του γραφείο δεν πρόκειται φυσικά να κλείσει - και όπως διαβεβαιώνουν συνομιλητές του θα χειριστεί τη νέα του θέση με διάθεση ευρύτερης εθνικής συναίνεσης. Θα επιδιώξει δηλαδή να έχει πλήρη και ουσιαστική συνεργασία με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, φυσικά και με την αντιπολίτευση, ιδίως την αξιωματική… Το έπιασες το υπονοούμενο, ποιο υπονοούμενο, πιο ξεκάθαρα δεν θα μπορούσε να το πει, κύριε Αντώνη μας που τον «καθάρισες» όπως νομίζεις στέλνοντας τον στην «εξορία»;

Θέλετε το δικό μας σενάριο; Ο κ. Σαμαράς την πάτησε για άλλη μία φορά από τους δανειστές και την κυρία Μέρκελ. Ο κύριος Αβραμόπουλος, ειδικά αν του δοθεί κάποια σημαντική αρμοδιότητα, θα οικοδομήσει ένα Ευρωπαϊκό και υπερκομματικό προφίλ. Και όταν τα πράγματα γίνουν πολύ σκούρα για τους δανειστές στην Ελλάδα, και ο κύριος Σαμαράς θα είναι για τα πολιτικά μπάζα, μια και δεν θα τους είναι πλέον χρήσιμος, τότε θα έρθει η ώρα του Τσίπρα και πιθανά και άλλων μικρότερων κομμάτων, ή του μεγάλου συνασπισμού υπό τον κ. Αβραμόπουλο… Οι ξένοι δεν θέλουν να «λερωθεί» πολιτικά τώρα ο κ. Αβραμόπουλος από αυτά που θα ακολουθήσουν. Και μην ξεχνάμε ότι έχει δείξει και στους Αμερικανούς και στους Ισραηλινούς το ποιος είναι ο υπουργός Αμύνης… Και το άλλο που πέτυχε ο κύριος Σαμαράς με την απόφαση του ήταν ότι «φόρτισε» και τις μπαταρίες ενός εχθρού του! Της οικογένειας Μητσοτάκη… Και από τα δόντια τους δεν ξεφεύγει κανείς…

Ξεχνώντας πάντως για λίγο τα «σοβαρά» θέματα του τόπου, υπάρχουν και κάποια άλλα, «ψιλά» θέματα, τα οποία δεν δείχνουν να απασχολούν κανένα. Και αυτά είναι οι φόροι που δεν έχει να πληρώσει ο κόσμος, και για κανένα εξάμηνο θα λαμβάνει συνεχώς ραβασάκια από την εφορία, το νέο πολυνομοσχέδιο που θα περάσει ο κ. Γκίκα μας, η τρύπα των 14,9 ΔΙΣ ΕΥΡΩ που αναφέρει η Έκθεση της Βουλής, το πιθανό νέο μνημόνιο, τα επικουρικά, οι συντάξεις, η αύξηση κατά 1500% της πορνείας στην Ελλάδα, άλλη μια ένδειξη της φτώχειας που έχει πέσει πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων, τα κόκκινα δάνεια όπου επιχειρήσεις και ιδιώτες μπαίνουν στο ίδιο σακί για να πληρώσει τελικά το μάρμαρο ο Ελληνικός λαός και να χάσουν τα σπίτια τους οι οικογενειάρχες….

Και ο πολιτικός «μας» κόσμος ξέρετε πως αντιδρά σε όλα αυτά; Διορίζει τα παιδιά του και τους συγγενείς τους ως στελέχη στα γραφεία των ευρωβουλευτών ή στην Εθνική Τράπεζα… Αχ συγνώμη λάθος μας… Στην ΕΤΕ προσλήφθηκαν τα παιδιά των αρχισυνδικαλιστών… Αυτών που πολεμούν τους πολιτικούς για να μας σώσουν. Ναι και αυτοί μας σώζουν!!! Φτου σας βρε… να μην σας βασκάνουμε….

Όχι, δεν είμαι άλλος ένας αριθμός...

Όχι σου λέω, δεν είμαι ένας ακόμα αριθμός. Έχω όνομα, καρδιά, ψυχή και λογισμό. Όχι, δεν είμαι πέντε τυχαία νούμερα που μπήκαν στη σειρά. Είμαι άνθρωπος και γι αυτό κρυώνω, πεινάω και νυστάζω. Θυμώνω, παλεύω, οργίζομαι κι ερωτεύομαι. Όχι σου λέω, δεν είμαι αριθμός. Μην προσπαθείς να λύσεις τα δικά σου προβλήματα μετατρέποντας με σ' ένα απρόσωπο νούμερο. Δεν είμαι και δε θα γίνω ποτέ...

Μου φόρτωσες δεκάδες αριθμούς μπας και ξεχάσω τελικά ποιος είμαι. Μου είπες πως είμαι στατιστική παράμετρος, ποσοστιαία μονάδα και εκλογικό υπόλοιπο. Με μέτρησες, με χρησιμοποίησες στα σχέδια σου αλλά ως εδώ. Ε λοιπόν, εγώ σου λέω πως δεν είμαι ο άνεργος - νούμερο 1.287.369... Είμαι ζωντανός, αναπνέω και θέλω να ζήσω. Η ψυχή μου δεν είναι το Α.Φ.Μ. μου και την καρδιά μου δεν μπορείς να τη μετρήσεις ούτε και να τη ζυγίσεις συγκρίνοντας την με το βάρος του τραπεζικού μου λογαριασμού...

Όχι σου λέω, δεν είμαι μια ακόμα στατιστική που θα μελετήσεις με τη δέουσα προσοχή. Ξέχασες πως πίσω από τους αριθμούς κρύβονται άνθρωποι... Μη μου μιλάς για νούμερα και για ευημερία και ανάπτυξη των αριθμών. Όχι όσο απο πίσω κρύβονται παιδιά που πεινάνε και κρυώνουν. Όχι, αυτός που τη ζωή του πια δεν την αντέχει και πηδάει απ' το μπαλκόνι δεν είναι ένας ακόμα αριθμός. Είναι ο Νίκος, ο Κώστας, η Ελένη, η Μαρία... Είναι εσύ, είμαι εγώ. Είμαστε όλοι εμείς. Όλοι. Τι λέξη μαγική και ταξιδιάρα... Και πόσο μακριά από αριθμούς και σύνολα μαθηματικά...

Δεν δίνω πια δεκάρα για τα νούμερα και τις στατιστικές. Ούτε και είμαι ένα ακόμα νούμερο στα τόσα. Και να φοβάσαι από δω και μπρος γιατί σιγά σιγά αρχίζω να θυμάμαι ποιος είμαι... Και η στιγμή που θα με ξαναδείς όρθιο απέναντι σου είναι μια ανάσα πια κοντά. Όχι δεν είμαι αριθμός, ούτε εγώ, ούτε και κανένας από μας. Δεν είμαι και δεν πρόκειται ποτέ να γίνω. Και το μόνο που με νοιάζει πια είναι να μείνω άνθρωπος. Και να σε νικήσω. Και να το ξέρεις, θα το κάνω...

Καιρός ν' αρχίσεις να χάνεις τον ύπνο σου. Εγώ τελειώνω τον δικό μου...

Μαντζαρίδης Στέφανος, άνεργος ετών 49...

Ημερολόγιο ενός ανέργου

Βρωμάει ξεφτίλα

Όταν ο Γερμανός πρόεδρος Γκάουκ, επισκέφθηκε τους Λυγγιάδες Ιωαννίνων με ύφος περίλυπο για τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας είχε πεσκέσι στην τσέπη του ακριβού κουστουμιού του. Όχι μόνο για τους Λυγγιάδες αλλά για όλα τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας. Παρέα με τον γερμανοθρεμμένο πρόεδρο Παπούλια συμφωνήσαν την ίδρυση του “ Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον”. Μέσα από αυτό το ταμείο οι απόγονοι των σφαγέων για να λύσουν το θέμα της δικαίωσης των νεκρών, θα δίνουν επιχορηγήσεις στις κοινότητες για να τους κλείσουν το στόμα και βέβαια να αποσυρθούν από τα δικαστήρια με κατηγορούμενη την Γερμανία.

Στα μέσα του Ιουλίου της χρονιάς που διανύουμε, ένα ντοκυμαντέρ που φτιάχτηκε για την πυρπόληση των γυναικών του χωριού Καλής Συκιάς της Κρήτης, στάλθηκε και στην Μέρκελ. Η απάντηση που δόθηκε από τον αναπληρωτή μορφωτικό σύμβουλο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα είναι αποστομωτική: “Το νέο Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον που επισήμως θα εγκαινιάσουν ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας και ο ομοσπονδιακός πρόεδρος, Γιοάχιμ Γκάουκ στις 12 Σεπτεμβρίου του 2014 προορίζεται ουσιαστικά για την στήριξη ακριβώς εκείνων των κοινοτήτων που υπέφεραν ιδιαιτέρως από τις βαρβαρότητες της ναζιστικής κυριαρχίας”. 

Κοινώς, σας κάψαμε, σας βιάσαμε, σας ξεσκίσαμε αλλά τώρα θα στείλουμε στους δήμους και στα χωριά σας λεφτά να ξεχάσετε τον πόνο σας. Το Ταμείο αυτό θα αναπαλαιώσει μουσεία, θα χρηματοδοτήσει σχολικά κτίρια και θα ανταλλάσσει Έλληνες και Γερμανούς μαθητές. οι μεν να λένε τι καλή είναι η Γερμανία που μάς πάει διακοπές και οι δε να προσκυνούν τα χώματα που οι παππούδες τους ξέσκιζαν αθώους. 
Νομίζαμε ότι η Μνήμη δεν ξεπουλιέται. Νομίζαμε ότι το άδικο δεν μπαίνει στο παζάρι για επιδοτήσεις που θα γίνουν μπετά από τις “μαρτυρικές κοινότητες” και να φάνε οι κομματάρχες, ως συνήθως, από υπερτιμολογημένες δωρεές τυράννων. Όμως για άλλη μια φορά, ο νεοέλληνας έκανε το θαύμα του. Στις 25 Ιουλίου του 2014 ο εκ νέου δήμαρχος Καλαβρύτων έφερε θέμα προς συζήτηση υποβολή προτάσεων του Δήμου προς το "Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον" μπαίνοντας πρώτος- πρώτος στην λίστα των Γερμανών χορηγών του Ξεριζώματος της Μνήμης. Και το θέμα πέρασε κατά πλειοψηφία. 150,000 ευρώ είναι το πακέτο που θα πάρει ο Δήμος Καλαβρύτων για να ξεπλύνει το παρελθόν και να ορίσει το μέλλον. 

Με τα φράγκα ξεχνιούνται όλα και όταν μετά τα εγκαίνια του “Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον” οι χορηγοί Γερμανοί απαιτήσουν να ξηλωθούν και οι πλάκες των ονομάτων των σφαγέντων και αυτό θα γίνει. Με ένα πακέτο 100,000 ευρώ στις δύσκολες εποχές που ζούμε με τις βαριές οι δημοτικοί υπάλληλοι θα γκρεμίσουν τις στήλες. Και αν κάποιοι κουβαλάνε τα επίθετα ως απόγονοι των σφαγιασθέντων και αυτό θα είναι δυσάρεστο για τους χορηγούς Γερμανούς τότε να τα αλλάξουμε και αυτά. Με 100 ευρώ αλλαγή επιθέτου και με 50 ευρώ παίρνεις γερμανικό επίθετο και σουλατσάρεις στα μνήματα των παππούδων σου ως νέος μακελάρης. 

Ένα ερώτημα μένει μόνο. Όλοι αυτοί που μέχρι προχθές καμάρωναν ότι είχαν έναν ήρωα νεκρό στην οικογένεια ή έκλαιγαν για τους νεκρούς τους κάθε ημέρα και επί 74 χρόνια στεκόταν από γενιά σε γενιά μπροστά στην στήλη της Μνήμης ανήμερα της φρικαλεότητας, πληρώθηκαν για την ψήφο τους με χρήμα, με διορισμό ή με απάνθρωπη αναξιοπρέπεια; Είναι περήφανοι για την εκλογική τους επιλογή; Σηκώνονται όρθιοι στα καφενεία όταν μπαίνει μέσα ο Δήμαρχος ή ο δημοτικός σύμβουλος που ψήφισε ένα “Υπέρ” αντί να πει το αυτονόητο “Αει στο διάολο, ρε κωλοΓερμαναρά”; Νιώθει πιο Ευρωπαίος τώρα; Είναι της νεοελληνικής φιλοσοφίας που υποστηρίζει ότι αν είναι να μην πάρουμε τίποτε πουλάμε και το παιδί μας; Το παιδί τους ας το κάνουν ότι θέλουν, για τους νεκρούς δεν τους πέφτει λόγος διότι οι νεκροί ανήκουν σε όλους μας όταν "πέφτουν" συνειδητά ή ασυνείδητα για τις αξίες ενός λαού από την Κρήτη μέχρι την Θράκη και από την Κέρκυρα μέχρι τη Λήμνο. 

Το μυαλό σταματά να σκέφτεται όταν έρχονται τέτοια νέα από γωνιές της Ελλάδας που νόμιζες ότι κρατούν λόγω ευαισθησίας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αν όχι ψηλά τουλάχιστον ένα σκαλί παραπάνω από τον πάτο που βρισκόμαστε. Ο Γερμανός έχει αποδεχθεί την θηριωδία που διέπραξε το έθνος του και σου βουλώνει το στόμα με χρωματιστά χαρτιά με ένα γραμμένο Euro επάνω την ώρα ακριβώς που σε έχει με ένα επιβαλλόμενο χρέος κι εσύ αντί να τον στήσεις στο σκαμνί για μια δικαίωση ξεπουλιέσαι διαγράφοντας με ευκολία την καταγωγή σου και το αίμα που κυλάει στις φλέβες σου. 

Άντε, και στις στήλες που αναγράφονται τα ονόματα των νεκρών , γράψτε ψηλά-ψηλά όχι υπέρ πατρίδος, αλλά υπέρ της κονόμα σας. Της φθηνής, της τιποτένιας, της ραγιάδικης.

http://lazarouyiannis.blogspot.gr/2

Μια συναυλία- Γιορτή για τον αγώνα των καθαριστριών

Οι 595 απολυμένες καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ συνεχίζουν για 10ο μήνα τον αγώνα για την επαναπρόσληψή τους. Και σήμερα το γιορτάζουν μαζί με τους αλληλέγγυους στον αγώνα τους με τη μεγάλη συναυλία που πραγματοποιείται στο Σύνταγμα με τη Χαρούλα Αλεξίου πίσω από το μικρόφωνο.

Ήδη αρκετός κόσμος έχει συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα με πανό και συνθήματα.

«Δεν υπάρχει ζωή χωρίς εργασία και πόσο θα καταρρακώνεται η αξιοπρέπεια των ανθρώπων που μάθανε να κερδίζουν την ζωή τους με τον κόπο τους» αναφέρει σε δήλωσή της η Χάρις Αλεξίου για τον αγώνα των καθαριστριών.

Δεκάδες άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης υπέγραψαν ήδη το κείμενο συμπαράστασης που συνέταξαν η Αλληλεγγύη για όλους και ο ραδιοφωνικός σταθμός 105,5 Στο Κόκκινο που διοργάνωσαν τη συναυλία και καλούν στο πλευρό των καθαριστριών. Τη συναυλία στηρίζουν πλήθος σωματείων εργαζομένων.

πηγή: tvxs.gr

Το νησάκι στις Μπαχάμες με βίλες Ελλήνων πολιτικών, αξίας εκατομμυρίων ευρώ! (Αυτή είναι η Νέα Ελλάδα του Σαμαρά)

Το νησάκι που βλέπετε στον χάρτη βρίσκετε στις Μπαχάμες και πήρε το όνομα του από την Ελληνική λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.όπως μας ενημερώνει το wikipedia

The name "Eleuthera" is derived from the feminine form of the Greek word ελεύθερος και μάλλον σε αυτή την περιοχή μεγέθους νήσου ΚΩ εις τις Μπαχάμες είναι το σημείο που αναφέρεται ο κύριος Δεσλής στο σχόλιο του στο χθεσινό πρωτοσέλιδο της Αυριανής www.frontpages.gr/d/20120722 ότι έχουν αγοραστεί από Ελληνικές Offshore και έχουν κτίσει πολυτελέστατες οικίες Αξίας άνω των δυο εκατομμυρίων δολαρίων έκαστη και οι Ιδιοκτήτες είναι Έλληνες πολιτικοί και Επιχειρηματίες.

Ισχυρισμός που ενισχύεται σύμφωνα με τον κύριο Δεσλή και από τηλεοπτικό κανάλι της Καλιφόρνια.

Το ποιος είναι ο κύριος Δεσλής μπορείτε να το δείτε facebook.com/athanasios.deslis και αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο στα άλμπουμ του με τίτλο ανατομία ενός διωγμού.

Με μια δεύτερη ματιά σε αυτό το δημοφιλή προορισμό μπορεί κανείς να διαπιστώσει πολλά θεματάκια.

Ένα από αυτά φαίνονται ευκρινέστατα μέσα από το επίσημο site της CIA.

Ναι καλά διαβάσατε. ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ SITE της CIA.

Τι μας λέει λοιπόν;

Στην φωτογραφία που ακολουθεί μας λέει ότι Μπαχάμες είναι η 10 Χώρα στο κόσμο με 1.160 Μαρίνες εκ των οποίων οι 1063 είναι αλλοδαπών συμφερόντων.

Στην επόμενη μας λέει ότι μεταξύ των 1063 αλλοδαπών συμφερόντων έχουμε το εξής μαγικό σε ιδιοκτησίες

Η πτωχευμένη Ελλάδα είναι πρώτη με 225 μαρίνες
με τη δεύτερη Νορβηγία να έχει 186 μαρίνες
και την τρίτη Αμερική μόλις με 109 μαρίνες.
ακολουθεί ο Καναδάς με 96 μαρίνες
και πέμπτη η Ιαπωνία με 88 μαρίνες

Και μέσα από το επίσημο site του Υπουργείου Εξωτερικών επαληθεύεται και μέρος των ισχυρισμών του κυρίου Δεσλή αλλά και του Καλιφορνέζικου καναλιού.

Ότι δηλαδή το νησί επισκέπτονται Έλληνες ιδιοκτήτες εξοχικών.

Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι αν μεταξύ αυτών των ιδιοκτητών συγκαταλέγονται και Έλληνες Πολιτικοί.

Επί τούτου βέβαια αρμόδιος είναι να μας ενημερώσει ο πρόεδρος των εργαζομένων του ΚΕΠΥΟ ο κύριος Ρουμελιώτης. Συγνώμη ο πρώην Πρόεδρος ήθελα να γράψω. Γιατί μετά από αυτά που είπε την 15-Δεκ-2011 πρόσφατα έμαθα ότι έγινα πρώην.

Επειδή όμως οι επισκέψεις γίνονται συνήθως τις γιορτινές ημέρες πρέπει και να εκκλησιαζόμαστε.

Και αν το video είναι πράγματι από Πάσχα τις Μπαχάμες φαίνεται ότι εκεί η Ελληνορθόδοξη κοινότητα αριθμεί πάρα πολλά μέλη.

Υ.Γ.

«Υπερδύναμη στις οφ σορ η Ελλάδα» (tanea.gr)
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009 

Τα κυριότερα σημεία του άρθρου: 

ο κ. Παναγιώτης Δουβής, πρώην διευθυντής Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ και συγγραφέας του βιβλίου «Οffshore δραστηριότητες». Βάσει μη επιβεβαιωμένων εκτιμήσεων, το μέγεθος της απώλειας εσόδων του κράτους ανέρχεται στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι ελληνικών συμφερόντων υπεράκτιες διακινούν περί τα 500 δισ. ευρώ. 

«Για ξέπλυμα προτιμώνται οι Μπαχάμες, οι Γρεναδίνες και ο Άγιος Βικέντιος, τα νησιά Μάρσαλ και γενικότερα οι απομακρυσμένοι από την Ευρώπη φορολογικοί παράδεισοι που δεν συνεργάζονται με τις Αρχές», επισημαίνουν οι ίδιες πηγές.

Και για το τέλος μια ευχάριστη νότα την οποία οφείλουμε στο χρήστη zisiskl και στο Χωνί που το πρόβαλε.

Το καλύτερο μέρος των δηλώσεων που ξεχωρίσαμε από την ομιλία του Εφέτη Παππά:

  

Η κυριαρχία της Χώρας Έχει παραχωρηθεί.

Το έργο του νομοθετικού σώματος έχει εκχωρηθεί.

Η Ελληνική Βουλή απλώς σφραγίζει και επικυρώνει.

Δεν ισχύει το Σύνταγμα σήμερα.

Μας ζητάνε την Ψυχή μας.

diaforos.blogspot.gr

 

Ειδικό δικαστήριο για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου προτείνει ο εισαγγελέας

Την παραπομπή του πρώην υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο ειδικό δικαστήριο με τις κατηγορίες της παράβασης καθήκοντος, απιστίας και νόθευσης εγγράφου, αναφορικά με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ προτείνει στο δικαστικό συμβούλιο, ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλης Πλιώτας, ο οποίος αντικατέστησε τον μέχρι τώρα εισαγγελέα του δικαστικού συμβουλίου, Αναστάσιο Κανελλόπουλο.

Τα αδικήματα αφορούν την αφαίρεση στοιχείων από την λίστα Λαγκάρντ και συγκεκριμένα την αφαίρεση των ονομάτων της εξαδέλφης του Ελένης Παπακωνσταντίνου, του συζύγου της Συμεών Συκιαρίδη και του συζύγου της έτερης εξαδέλφης του Μαρίνας, Ανδρέα Ρωσσώνη.

Ο εισαγγελέας προτείνει την παραπομπή και των τριών αυτών προσώπων προκειμένου να δικαστούν για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας, καθώς οι λογαριασμοί τους με ποσά ύψους 1,22 εκατ. δολαρίων είχαν εξαφανιστεί από τη λίστα.

Στην απολογία του ενώπιον του ειδικού ανακριτή Ιωσήφ Τσαλαγανίδη τον περασμένο μήνα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου όπως και οι συγγενείς του, αρνήθηκαν τις κατηγορίες που τους αποδίδονται. Όλοι τους είχαν αφεθεί ελεύθερεοι ο μεν πρώην υπουργός με περιοριστικούς όρους, οι δε συγγενείς του χωρίς όρους.

Το δικαστικό συμβούλιο, το οποίο θα κρίνει αν τελικά θα παραπεμφθεί ο πρώην υπουργός και τα συγγενικά του πρόσωπα, θα συνέλθει για να εκδώσει σχετικό βούλευμα, το οποίο θα είναι αμετάκλητο και θα επιδοθεί μέσα σε δέκα ημέρες από την έκδοσή του στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τον πρόεδρο της Βουλής. Σε περίπτωση κατά την οποία το  βούλευμα παραπέμπει τον κ. Παπακωνσταντίνου σε δίκη, ο πρόεδρος της Βουλής θα κληρώσει, μεταξύ των μελών του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου Επικρατείας 13 τακτικά και έξι αναπληρωματικά μέλη για τη συγκρότηση του ειδικού δικαστηρίου. 

http://www.koutipandoras.gr/

Στρες Τεστ

                    Καρδιά από κόπωση

Πολύ με εκνευρίζει όταν προσπαθώ να πληκτρολογήσω μερικές αράδες από φράσεις που πρέπει επειγόντως να διατυπωθούν, να αποθηκευτούν και να εκτυπωθούν εγκαίρως, αλλά τα δάκτυλά μου ιδρώνουν και γλιστράνε και πατάνε άλλα πλήκτρα από αυτά που θέλω να πατήσω. Ένα περίεργο πράγμα, είναι κάποιες τέτοιες στιγμές, που, όσες φορές κι αν σκουπίσω τον ιδρώτα από το δέρμα μου, αυτός δεν στεγνώνει με τίποτα, στέκω για ώρες έτσι, ολόκληρος, νωπός κι αλαφιασμένος. Αυτό βέβαια συνδυάζεται και με άλλα τέτοια αλλόκοτα συμπτώματα, όπως, ας πούμε, το ότι στα καλά καθούμενα νιώθω να με σφίγγουν οι κρόταφοί μου, είναι σαν κάποιος να στέκεται πίσω μου και ν’ ακουμπάει και τις δύο τις κάννες από όπλα ζεματιστά εκεί πέρα και τις στρίβει διαρκώς κι ολοένα και πιο μέσα και πάει να με πεθάνει. Μετά από λίγο, το σφίξιμο αυτό θα πάει παρακάτω και θα κάτσει στο λαιμό, αφαιρώντας κάθε ίχνος από το σάλιο μου, είναι λες και καταπίνω καρφιά που γδέρνουνε αργά κι επαναλαμβανόμενα τον οισοφάγο μου. Όσο η ώρα περνάει, όλα αυτά θα συνδυάζονται μεταξύ τους, με το χειρότερο να συμβαίνει μέσα στο στομάχι μου, που στριφογυρνάει και δένεται, λες κι είναι γόρδιος δεσμός, διπλώνεται κι αναδιπλώνεται, και δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκάζομαι και πέφτω στο πάτωμα και δένομαι σαν κόμπος κι εγώ. Τότε είναι που τίποτε δεν πάει κάτω. Ούτε νερό, ούτε φαγητό, ούτε όρεξη, ούτε ανάσα, ούτε τίποτα. Κι είναι κι αυτή η καρδιά μου, η τραυματισμένη, που με κουφαίνει και χτυπάει δυνατά, λες κι ετοιμάζεται να σπάσει. Όπως κι εγώ που κοντεύω να σπάσω το άτιμο το πληκτρολόγιο, γαμώ τα πλήκτρα του, γαμώ, τα νευρά μου εντελώς έχουνε σπάσει. Κι αγχώθηκα.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, είναι κάμποσα τα χρόνια που κουβαλάω όλες αυτές τις περίεργες ψυχοσωματικές αντιδράσεις, θα έλεγα τελικά ότι ελάχιστα είναι τα διαστήματα στη ζωή μου που να με θυμάμαι χωρίς αυτά τα περίεργα ιδρώματα και τα σφιξίματα, ίσως μόνο τότε που δεν ήμουν παρά παιδάκι μικρό, σχεδόν βρέφος, τότε δηλαδή που έτσι κι αλλιώς ελάχιστα θα μπορούσα να θυμάμαι. Αλλά ακόμα κι από τους γονείς μου είχα να ακούω ιστορίες ολόκληρες για το πόσο ταλαιπωρήθηκαν να με αποκτήσουν και ότι είχαν ένα μόνιμο άγχος γιατί ανησυχούσαν μήπως και μείνουν μόνοι, χωρίς να κάνουν παιδί, και τότε η ιατρική η επιστήμη δεν είχε προχωρήσει τόσο, όμως τα χρόνια προχωρούσαν γοργά κι η ανάγκη τους αυτή διογκώθηκε και συσσωρεύτηκε και στο τέλος όλα καλά, εντάξει, τα καταφέρανε, γεννήθηκα εγώ αλλά ήταν λες κι όλο αυτό το άγχος πήγε και σφηνώθηκε μέσα στην υπόστασή μου, με αποτέλεσμα να είμαι ένας άνθρωπος που ήρθε στη γη αγχωμένος σχεδόν εκ γενετής. Κι όσο μεγάλωνα, σαν δίδυμό μου αδερφάκι μεγάλωνε παρέα μ’ εμένα κι αυτή η περίεργη αρρώστια, όσο η καθημερινότητά μου άλλαζε πρόσωπα, έτσι κι αυτό μου το πρόβλημα μεταλλασσόταν, έπαιρνε μορφές νέες, απρόβλεπτες, όπως ένας ιός που εξελίσσεται διαρκώς κι αλλάζει θέση συνεχώς μέσα στα σωθικά σου και που ποτέ δεν σ’ αφήνει να βρεις τη γιατρειά και να ηρεμήσεις. Και η πιο παράδοξη από όλες τις ιδιότητες που έχει είναι ότι πάει κι εμφανίζεται ακόμα και όταν θεωρητικά θα έπρεπε να είσαι χαρούμενος κι ευτυχισμένος, όχι, θα βρει τρόπο, δικαιολογία κι αφορμή και θα κολλήσει σαν βδέλλα επάνω σχεδόν σε όλες τις στιγμές σου και θα σου τις ρουφάει τόσο, που στο τέλος θα σε κάνει να αγχώνεσαι με τη χαρά σου.

Θυμάμαι τότε που έπρεπε να ξυπνήσω την επόμενη ημέρα και θα κάναμε για πρώτη φορά θρησκευτικά, καθώς κι άλλα μαθήματα νέα κι απαιτητικά, σχεδόν μάτι δεν έκλεισα, ήταν λες κι από την πολλή την ταραχή μου είδα μπροστά μου το Θεό, παρακαλώντας τον να κάνει ένα θαύμα, μήπως και διώξει μακριά μου το άγχος. Μετά πάλι, όταν πήγα στο Γυμνάσιο κι από εκεί στο Λύκειο, κάθε φορά αγχωνόμουν για το τί θα συναντούσα, έπρεπε να προσαρμοστώ, να ξεχάσω αυτά που ήξερα, να προσηλωθώ σε αυτά που από ’δω και πέρα έπρεπε να μάθω. Κι ύστερα, στις πανελλήνιες τις εξετάσεις αγχώθηκα να βγάλω γρήγορα τη διδακτέα ύλη για να μπορέσω ν’ ανταποκριθώ και να συγκεντρωθώ πάνω από το γραπτό χωρίς άγχος αλλά εμένα τα χέρια μου τρέμανε κι ιδρώνανε από τότε, από τότε ήθελα να πάρω τη γόμα και να σβήσω με μιας το δεμένο μου στομάχι, έλα, πως πήγες, σε περιμένουμε έξω, όλα καλά, καλά δεν αισθάνομαι, νιώθω μια ζαλάδα, αναγούλα, εμετό, ευτυχώς που δεν το έπαθα αυτό όσο έγραφα, φαντάζεσαι να ξερνούσα πάνω στο γραπτό όλο μου το άγχος; Και όταν το άγχος για τα αποτελέσματα ήρθε και συνάντησε τη χαρά για την είσοδο στο Πανεπιστήμιο, κατά έναν διαολεμένο πάλι τρόπο, εκεί που νόμιζα ότι πάει, αυτό το άγχος όλο κι όλο ήταν, ήρθε ακόμα χειρότερο από τα προηγούμενα τα χρόνια, ίσως γιατί πλέον ο πήχης είχε ανέβει ψηλότερα κι οι απαιτήσεις ήταν αυξημένες κι αγχωνόμουν πάλι σε κάθε εξεταστική, να τελειώσω, να πάρω το πτυχίο, εντάξει, μην αγχώνεσαι αλλά, που’ σαι, θα πρέπει να κάνεις και μεταπτυχιακό στην ώρα σου, για να μην έχεις άγχος στα λέω όλα αυτά, μπράβο, μπράβο, σιδεροκέφαλος, καλή σταδιοδρομία, υγεία, αυτό μετράει, και που ’σαι, να θυμάσαι, χωρίς άγχος.

Και τώρα δηλαδή τι θα κάνεις; Εντάξει με τη σχολή, εντάξει με τα πτυχία και τα διδακτορικά, με το στρατό και όλα τα άλλα τα αγχωτικά, με τη ζωή σου τι θα κάνεις ρε, γαμώ την επιστήμη μου μέσα; Ξεκίνα να βρεις μια δουλειά, χωρίς άγχος, όλα θα γίνουν, πρέπει να ζήσεις, δεν θα σε θρέφει η μάνα κι ο πατέρας σου για μια ζωή, να εξασκηθείς πάνω στο αντικείμενο των σπουδών σου, αυτό που τόσο ξεσκίστηκες κι αγχώθηκες να κατακτήσεις. Είναι τόσο εκνευριστικά γελοίο το συναίσθημα να κάνεις κάτι που στ’ αλήθεια αγαπάς αλλά από το πολύ άγχος σου για να το κάνεις όσο καλύτερα μπορείς τελικά να καταλήγεις να είσαι ένα επαγγελματικά επιτυχημένο ράκος. Ναι, να πατήσεις στα πόδια σου, κι ας τρέμουν που και που στα κρυφά, δεν πειράζει, όλοι τα έχουν περάσει αυτά, δεν είσαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος αγχωμένος στη γη, μάζεψε κανένα φράγκο να παντρευτείς, άσε στην άκρη όλα αυτά τα αγχωτικά πηδήματα, στα οποία αγχώνεσαι μόνο για να καυλώσεις το σύντροφό σου και που στο τέλος πηδάς την ψυχολογία σου και μόνο, τα χρόνια περνάνε, πότε θα κάνεις οικογένεια, δεν μπορούν τα παιδιά σου να έχουν σαράντα χρόνια άγχους διαφορά με εσένα, πρέπει να είστε σε αγχωτικά κοντινή ηλικία για να μπορείς να καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που τα αγχώνει. Ωραία, έχεις μια σχέση που τη λες σοβαρή, πρέπει να την επισημοποιήσεις, να βρεις εκκλησιά, κουμπάρο και παπά, να πάτε να διαλέξετε μέσα από δυο χιλιάδες παραμυθένια νυφικά, να ζήσετε, μέχρι γεράματα βαθιά, να σας ενώνουν άγχη κοινά, να κάνετε και κάποια αγορά, ένα σπίτι γεμάτο άγχη και χαρά, μη φοβάσαι, κάποια τράπεζα θα βρεθεί να σας δανείσει λιγάκι ευτυχία αγχωμένη. Έλα σε μας. Με το χαμηλότερο επιτόκιο άγχους τής αγοράς.

Και είναι και το άλλο. Το χειρότερο άγχος από τα άγχη όλα. Το αν θα μπορέσεις να ανταποκριθείς στα άγχη αυτά και όσο γίνεται με το λιγότερο δυνατό άγχος. Κι αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι δεν θα σου συμβεί κάποιο πρόωρο κακό, κάποια ανύποπτη στιγμή, γι’ αυτό προσπαθείς όλη σου τη ζωή, χωρίς άγχος, να βάζεις κάποια λεφτά στην άκρη για την ώρα εκείνη που ίσως χρειαστεί να κάνεις θεραπείες εξειδικευμένες για να αντιμετωπίσεις την ασθένεια εκείνη που θα σιγοτρώει τη ζωή σου και που πιθανότατα θα οφείλεται στο πολύ το άγχος που είχες στη ζωή σου όλη. Και δεν θα πρέπει να ξεχάσεις μέσα σε όλα αυτά να αποκαταστήσεις τα παιδιά, ειδικά τώρα που έχουν όλα τους αγαθά δανεικά, προχτές άκουσα στις ειδήσεις κάτι που με άγχωσε πολύ, ότι οι τράπεζες θα πάρουν τα σπίτια όλων όσων αγχώθηκαν παραπάνω από όσο έλεγε η δανειακή τους σύμβαση και δεν κατάφεραν να πληρώσουν τις δόσεις και ότι δεν πρόκειται να συνεχιστεί αυτή η αγχωτική κατάσταση, με τα κόκκινα δάνεια και τους χλωμούς ανθρώπους, ότι οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών έχουν πολύ μεγάλο άγχος γιατί όλες τους πρόκειται να περάσουν από εξαιρετικά απαιτητικές δοκιμασίες, τα λεγόμενα «στρες τεστ», γι’ αυτό θα επιβάλλουν νέα, αγχολυτικά μέτρα, θα προσπαθήσουν δηλαδή να δουν πόσο αντέχει ο κάθε αγχωμένος δανειολήπτης κι αναλόγως θα του παίρνουν πίσω όλα αυτά τα δανεικά άγχη για να τελειώνουν μια και καλή με την αγχωμένη τη ζωή του. Κι αγχώθηκα. Γι’ αυτό έκατσα κι εγώ σήμερα, να πληκτρολογήσω ετούτη τη διαθήκη. Φοβάμαι ότι άκρη δεν θα βγαίνει έτσι αγχωτικά που τα έγραψα όλα. Ότι κι ύστερα από αυτόν τον επερχόμενο, τον τόσο αγχωτικό θάνατό μου, θα εξακολουθώ ν’ αναρωτιέμαι αν, ύστερα από τόσα άγχη, τελικά έζησα.

Ή αν αγχώθηκα να ζήσω.

 http://kakoskeimena.net/2

ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ

Όλο το διαδίκτυο είναι γεμάτο με φωτογραφίες ομαδικών τάφων Εβραίων – κι ας μην ήταν όλοι Εβραίοι – που ξεκληρίστηκαν από τους Ναζί. Γεμάτο με φωτογραφίες από σκελετωμένα πτώματα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από πρόσωπα που πάνω τους δεν έχει απομείνει τίποτα εκτός από δύο τεράστια μάτια που χωράνε όλη την απόγνωση του κόσμου μέσα στο Νταχάου. Αυτές οι φωτογραφίες βραβεύθηκαν, επιβραβεύθηκαν, κρίθηκαν πολιτικά ορθές και γεμίζουν μέχρι και σήμερα την καθημερινότητά μας στον αγώνα ενάντια στο νεοναζισμό.

Όταν έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι, οι οθόνες σε όλο τον κόσμο γέμισαν με εικόνες νεκρών, με ανθρώπους που έπεφταν από τα γραφεία τους, γυρίστηκαν ντοκυμαντέρ για τους νεκρούς ήρωες πυροσβέστες και αστυνομικούς, γυρίστηκαν συγκινητικές ταινίες για τις ζωές τους και το τέλος τους, το διαδίκτυο γέμισε με τα σπαρακτικά τελευταία τηλεφωνήματα των θυμάτων λίγο πριν σκοτωθούν. Όλα αυτά βραβεύθηκαν, επιβραβεύθηκαν, κρίθηκαν πολιτικώς ορθά και γεμίζουν μέχρι και σήμερα την καθημερινότητά μας στον αγώνα ενάντια στην τυφλή τρομοκρατία με θύματα αθώους πολίτες.

Σήμερα οι φωτογραφίες νεκρών Παλαιστινίων από τη σφαγή στη Γάζα ΕΝΟΧΛΟΥΝ! ΦΡΙΚΑΡΟΥΝ! Θεωρούνται ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ! Υπομονή σύντροφοι με την επιλεκτική ευαισθησία στομάχου. Μόλις σκοτωθεί και το τελευταίο μωρό στην Παλαιστίνη θα σταματήσουν οι φωτογραφίες, το θέμα θα ξεχαστεί κι εσείς θα μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι. Θα σας μείνουν οι φωτογραφίες και τα ντοκουμέντα των «καλών νεκρών». Οι «κακοί νεκροί» θα χαθούν όπως πρέπει και η πολιτική ορθότητα θα θριαμβεύσει γι’ ακόμη μια φορά. Η ισορροπία των επιτρεπτών θεαμάτων θα επανέλθει.

 http://kartesios.com/

ΒΑΣΗ ΜΗ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΩΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ ΘΕΛΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της εφημερίδας “Το Βήμα” της Κυριακής, η Ουάσιγκτον ασκεί ισχυρές πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση για να δεχτεί το αίτημα της δημιουργίας βάσης – χώρου στάθμευσης των UAV για μία περίοδο έξι ως και 12 μηνών, τουλάχιστον στην αρχή.

Η κίνηση αυτή, για την οποία ασκούνται πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση, εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατηγικής για την αντιμετώπιση της ισλαμικής τρομοκρατίας και των ασύμμετρων απειλών που έρχονται στην επιφάνεια από την αστάθεια στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η συγκεκριμένη κίνηση εντάσσεται στην ευρύτερη αμερικανική πολιτική έναντι της ισλαμικής τρομοκρατίας και των ασύμμετρων απειλών που ξεπηδάνε από την αστάθεια στην νοτιοανατολική Ευρώπη.

Απολύτως αξιόπιστες πηγές αναφέρουν ότι το θέμα έχει προκαλέσει πυκνή αλληλογραφία μεταξύ του υπουργείου Εξωτερικών, του υπουργείου Άμυνας και του Μεγάρου Μαξίμου. Οι δε συζητήσεις έχουν ξεκινήσει από τον περασμένο Ιανουάριο.

Ο διάλογος μπορεί να έχει ανοίξει και η κυβέρνηση να επιθυμεί να πει το πολυπόθητο για τις ΗΠΑ ναι, με τα κατάλληλα ανταλλάγματα, εντούτοις υπάρχουν βασικά προβλήματα.

Καταρχάς, το αμερικανικό αίτημα απαιτείται να έρθει και να περάσει από τη Βουλή.

Δεύτερον, αυξάνεται ο κίνδυνος στοχοποίησης της Ελλάδας από εξτρεμιστικές οργανώσεις αλλά και ο αντίκτυπος της συμφωνίας αυτής στον αραβικό κόσμο με τον οποίον παραδοσιακά η Ελλάδα διατηρεί καλές σχέσεις.

Τρίτον, δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό τι ανταλλάγματα θα ζητηθούν και πόσα είναι αυτά.

Ως θετικό στοιχείο υπολογίζεται μόνο το ότι ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή θα αναγνωριστεί.

Σύμφωνα με την εφημερίδα πάντα, το αμερικανικό αίτημα αφορούσε αρχικά στην εγκατάσταση των drones στην αεροπορική βάση της Καλαμάτας, ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν κατέστη εφικτό, καθώς θα έδινε την εντύπωση ότι επεκτείνεται η αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα. Να σημειωθεί πως οι ΗΠΑ έχουν ιδιαίτερη εκτίμηση στη βάση της Καλαμάτας την οποία χρησιμοποίησαν εκτενώς το 2011.

Το ενδιαφέρον τελικά στράφηκε στην Κρήτη και στην αξιοποίηση της αεροπορικής βάσης στο Καστέλλι, όπου εδρεύει η 133η Σμηναρχία Μάχης.

Οι Αμερικανοί σχεδιάζουν να φέρουν περισσότερα από ένα μοντέλα μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Κρήτη. Πιθανολογείται πως δεν θα φέρουν εξοπλισμό αλλά θα λειτουργούν υποστηρικτικά σε στρατιωτικές επιχειρήσεις με συλλογή πληροφοριών, παρακολούθησης και αναγνώρισης.

πηγή: Το Βήμα της Κυριακής