Ξεκίνησε η μάχη των επιγόνων στη ΝΔ - Ποιοι είναι οι υποψήφιοι διάδοχοι του Α.Σαμαρά

"ΠΑΙΖΕΙ" ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ Α.ΣΑΜΑΡΑ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...

Αυξημένη υπόγεια κινητικότητα καταγράφεται τα τελευταία 24ωρα μεταξύ κορυφαίων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας σε ότι αφορά την διαδοχή του Α.Σαμαρά στο κόμμα, μια συζτήση που ούτως ή άλλως ξεκίνησε την επομένη των ευρωεκλογών όταν κατέστη σαφές ότι οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις που έδειχναν τη ΝΔ να ... προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ και τελικά ηττήθηκε με σχεδόν 4 μονάδες διαφορά, απλά παραμόρφωναν την πραγματική εικόνα που υπήρχε μέσα στο εκλογικό σώμα.

Βέβαια, από τότε άλλαξαν πολλλά - προς το χειρότερο φυσικά για τη ΝΔ υπό την ηγεσία του Α.Σαμαρά: Ο ΕΝΦΙΑ μετατράπηκε σε ταφόπλακα της όποιας προσπάθειας ανάκαμψης και τώρα οι ίδιες εταιρείες (ALCO, MRB κλπ) που έδειχναν τη ΝΔ να προηγείται 1 μονάδας του ΣΥΡΙΖΑ, πριν από τις ευρωεκλογές, τώρα δείχνουν το ολιγότερο 4 μονάδες μπροστά τον ΣΥΡΙΖΑ με την Public Issue που έχει σχέσεις "πρώτου βαθμού συγγενείας" με τον ΣΥΡΙΖΑ να αναβιβάζει την διαφορά σε ... 11 μονάδες!

Λογικό ήταν όλη αυτή η κατάσταση και με την προεδρική εκλογή να βρίσκεται σε χρονική απόσταση μόλις 120 ημερών και την εύρεση 180 βουλευτών να είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη (ακόμα και αν οι ΑΝΕΛΛ με την ΔΗΜΑΡ δεχθούν να υπερψηφίσουν-κάτι που όμως δεν θα γίνει χωρίς απώλειες στις ΚΟ τους...) να έχει πυροδοτήσει μια μάχη επιγόνων μέσα στη ΝΔ, καθώς όποια χρονική στιγμή και να γίνουν εκλογές είναι βέβαια ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν θα ξεπεράσουν αθροιστικά το 27-29%.

Μπορεί το Μαξίμου να "απειλεί" με εκλογές την τρόϊκα αν δεν δεχθεί η τελευταία να δώσει μερικά "ψίχουλα" φοροελαφρύνσεων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αλλάξει η τακτική κατάσταση για τη ΝΔ: Οι πολίτες θέλουν αλλαγή.

Είναι παράδοξο ότι αναζητούν την αλλαγή στο "πρόσωπο" του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο διοικεί η εξτρεμιστική ομάδα που έκανε κουμάντο στο κόμμα όταν αυτό ελάμβανε 3,5 και 4%, αλλά αυτό δείχνει και την έκταση της απόγνωσης των πολιτών.

Δεν τους ενδιαφέρει ποιος θα έρθει, τους "καίει" να φύγει η κυβερνητική ομάδα που έχει οδηγήσει 6,3 εκατομμύρια πολίτες στα όρια της φτώχειας ή κάτω από αυτά.

Αρα η ήττα βρίσκεται ante portas και επειδή ΝΔ θα υπάρχει και την επόμενη ημέρα των εκλογών, έστω της τάξης του 20-22% έχει ξεκινήσει ήδη η κούρσα της διαδοχής, η οποία εκτός απροόπτου θα γίνει στο ίδιο πλαίσιο που έγινε η εκλογή του 2009: Με προσφυγή στην λαϊκή ψήφο. Ακόμα και αν ο Α.Σαμαράς παραιτηθεί πριν τις εκλογές και προκηρύξει εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας.

Δηλαδή τα εσωκομματικά "μαγειρέματα" δεν έχουν και τόσο σημασία, αφού οι "γραμμές" και τα "χαρτάκια" δεν περνάνε σε ένα σώμα 400-500.000 ψηφοφόρων που αναμένεται να εκλέξουν το νέο πρόεδρο της ΝΔ (το 2009 με τη ΝΔ στο 32% είχαν ψηφίσει 800.000 ψηφοφόροι).

Ο αγώνα θα παιχθεί στην βάση. Και η βάση της ΝΔ είναι δεξιά, για αυτό άλλωστε και νίκησε ο Α.Σαμαράς το 2009, άσχετο αν πρόσδωσε ελπίδες και προσδοκίες.

Ενα σημαντικό κομμάτι βρίσκεται ήδη στον Λαϊκό Σύνδεσμο (εξ ου και η μείωση του εκλεκτορικού σώματος στο μισό) αλλά οι ψηφοφόροι της ΝΔ εξακολουθούν να ψηφίζουν με πατριωτικά κριτήρια.

Ηδη ο Α.Τζιτζικώστας έχει "βγει" μπροστά και έχει πίσω του "δυνατά" στελέχη και σε λίγο θα δούμε και τον υπουργό Υγείας Μάκη Βορίδη, ενώ δεν αποκλείεται να υπαρξει υποψήφιος και ο υπουργός Ανάπτυξης Ν.Δένδιας, με μηδενικές πιθανότητες πάντως.

Η αποχώρηση του Δ.Αβραμόπουλου από την κεντρική πολιτική σκηνή, λόγω ανάληψης της θέσης του επιτρόπου στην ΕΕ, (ενώ θα είχε σίγουρη την εκλογή) έχει περιπλέξει τα πράγματα ενώ είναι σίγουρο ότι ακόμα και αν δεν υπάρξει απ'ευθείας εκπρόσωπος της οικογένειας Μητσοτάκη (η Ντόρα είναι μάλλον "καμμένη" και ο Κυριακός δεν θα βρει ούτε την ψήφο του), το βέβαιο είναι ότι θα υπάρξει έμμεσος εκπρόσωπος όπως είχε γίνει στην εκλογή του Μαρτίου του 1997 με τον Γ.Σουφλιά, που στο τέλος ηττήθηκε από τον Κ.Καραμανλή, καθαρά.

Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, που επίσης κινείται, δεν φαίνεται πολύ ικανός στο να κερδίσει μεγάλες μάζες ψηφοφόρων της ΝΔ.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση ο λόγος και η επιρροή του Κ.Καραμανλή παραμένουν ισχυρά μέσα στη ΝΔ. Αν εκδηλωθεί υπέρ κάποιου υποψηφίου, έστω και έμμεσα, σίγουρα αυτός θα έχει ισχυρό προβάδισμα για τη νίκη.

Από εκεί και πέρα υπάρχει ο παράγων "Χ". Ο άνγωστος "παίκτης" που θα ανατρέψει τις ισορροπίες. Αλλά τα μαγικά, μάλλον έχουν τελειώσει για τη σημερινή ΝΔ...

Πηγή

Μια φωτογραφία...

Του Γιάννη Παντελάκη

Νομίζω πως η φωτογραφία της ημέρας είναι αυτή που δείχνει σ' ένα καφέ τον Γιάννη Δραγασάκη (ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και από αυτούς που φέρονται ως σίγουροι υπουργοί σε ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) με τον Γιάννη Λούλη, πολυσυζητημένο επικοινωνιολόγο, ο οποίος κατά καιρούς έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους πρωθυπουργούς των κυβερνήσεων της Ν.Δ. Είναι η φωτογραφία που σχολιάστηκε περισσότερο από κάθε άλλη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θετικά και αρνητικά. Μάλλον τα δεύτερα σχόλια, αυτά που κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι με τέτοιες συμβολικές κινήσεις «φέρνει το τέλος της ριζοσπαστικής αριστεράς!», είναι σαφώς περισσότερα.

Μια φωτογραφία, χιλιάδες λέξεις λοιπόν. Οι περισσότερες από εκείνους που δεν φανταζόντουσαν πως ένα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ θα έπινε καφέ μ' έναν τύπο σαν τον Γιάννη Λούλη. Ένα συμβολικό πρόσωπο για τη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου, ταυτισμένο με τις επικοινωνιακές ανάγκες της συντηρητικής παράταξης. Αυτό που θα διαπίστωνε κάποιος από τα σχόλια, ήταν μια γενικευμένη απογοήτευση από μάλλον καλοπροαίρετους ανθρώπους που έβλεπαν στο πρόσωπο του επικοινωνιολόγου έναν σχεδόν... ταξικό εχθρό.

Υπάρχουν πολλά λάθη σ' αυτές τις εκτιμήσεις. Το πρώτο, ότι η φωτογραφία αυτή σημαίνει κάτι. Μπορεί να μην σημαίνει απολύτως τίποτα. Δυο άνθρωποι, έστω από εντελώς διαφορετικούς πολιτικούς χώρους συναντιώνται και πίνουν έναν καφέ. Και; Το δεύτερο λάθος, βασίζεται στην -πιθανώς- αυθαίρετη παραδοχή, ότι ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ συγχρωτίζεται μ' έναν εκπρόσωπο του πολιτικού συστήματος που συντέλεσε στην κατάντια της χώρας. Ακόμα και αν έτσι είναι, το λάθος βρίσκεται στην εκτίμηση κάποιων ότι όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να συνομιλούν με εκπροσώπους της αντίπερα όχθης. Ή ακόμα και να συνεργάζονται με αυτούς. Εκτός αν ζουν με την ψευδαίσθηση ότι ένα κόμμα διεκδικεί την εξουσία βασισμένο όχι στους μηχανισμούς που φέρνουν τα κόμματα πιο κοντά σ' αυτή, αλλά στην κοινωνία η οποία είναι ώριμη και συνειδητοποιημένη πολιτικά σε αριστερές λογικές. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Το 3% δεν μετατράπηκε σε 27% ή 30% επειδή ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας διάβασε Μαρξ και τον υιοθέτησε.

Μια εξαιρετική ερμηνεία του φαινομένου αυτού, της μετατόπισης δηλαδή της ψήφου από άλλους σχηματισμούς προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δίνει μ' ένα άρθρο του (στην Αυγή) ο καθηγητής Δημήτρης Σεβαστάκης. Μια φράση του είναι ενδεικτική. Αναφέρεται στη συμπεριφορά ενός νεοέλληνα που πέρασε από κλαδικές, με πολλούς ελιγμούς, έζησε το καταναλωτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης και σήμερα στριμωγμένος και αδύναμος μπροστά στις απαιτήσεις αυτού του μοντέλου, αναζητεί λύσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Γράφει ο καθηγητής γι' αυτόν τον πολίτη: «Ανακαλεί σήμερα μια πολιτική αργκό, για να πλησιάσει ξανά τον ΣΥΡΙΖΑΙΟ, «να θυμηθούνε τα παλιά». Είχαν χαθεί τόσα χρόνια. Είναι ένας διαψευσμένος, φοβισμένος, τσαντισμένος μικροαστός. Όχι ριζοσπαστικοποιημένος».

Για να  επανέλθουμε στη φωτογραφία όμως. Αν υιοθετούσαμε την παραδοχή ότι η συνάντηση Δραγασάκη-Λούλη έχει έναν πολιτικό συμβολισμό και μια ιδιαίτερη σημασία, αυτή δεν είναι άλλη από τη διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ να στρογγυλέψει θέσεις, απόψεις και συμπεριφορές (που άλλωστε επιβεβαιώνονται συχνά το τελευταίο διάστημα με κινήσεις της ηγεσίας του), ώστε να φέρει κοντά του τον προαναφερόμενο νεοέλληνα. Αναγκαία κίνηση ενδεχομένως για την κατάληψη της εξουσίας. Δικαιολογημένη ωστόσο και η απογοήτευση εκείνων που έχουν περισσότερες απαιτήσεις από ένα κόμμα της αριστεράς.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Το ελληνικό πρόβλημα ωρίμασε

Οι κυβερνητικές ηγεσίες, εντός και εκτός Ελλάδος, διαβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα ολοκληρώνει επιτυχώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης, βγαίνει από την επιτήρηση του μνημονίου και θα αναζητήσει χρηματοδότηση από τις αγορές. Φανερά τουλάχιστον, αυτό λέγεται. Ευλόγως. Η ελληνική κυβέρνηση έχει τους δικούς της λόγους: οφείλει να διακηρύξει την επιτυχία της κατά την εκτέλεση του προγράμματος, μήπως και αποκομίσει πολιτικό όφελος. Το Βερολίνο και οι Βρυξέλες υποστηρίζουν σταθερά τον πολιτικό πυρήνα του προγράμματος που οι ίδιοι επινόησαν, άρα έχουν κάθε λόγο να διακηρύσσουν την επιτυχία του. Πολύ περισσότερο υπό την παρούσα συγκυρία: όταν η Ευρώπη περιδινίζεται γύρω από την κρίση της Γαλλίας και της Ιταλίας, των μεγάλων χωρών-πυλώνων, και όχι γύρω από το περιβόητο «ελληνικό πρόβλημα». Οταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χαράσσει τη δική της νομισματική πολιτική, προκαλώντας φανερά τη δυσαρέσκεια του Βερολίνου. Και όταν οι γεωπολιτικές αναταράξεις στην ευρωπαϊκή μεθόριο και, κατά κύριο λόγο, στη Μέση Ανατολή, επιβαρύνουν όχι μόνο τη στασιμότητα και την ύφεση στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και την ειρήνη στην μείζονα περιοχή.

Το ελληνικό πρόβλημα άρα μπαίνει διακριτικά κάτω από το χαλί των καλών λόγων, για να κερδηθεί χρόνος. Χρόνος για να διευθετηθούν τα προβλήματα της Γαλλίας και της Ιταλίας, χρόνος για να διεξαχθούν τα κρίσιμα stress tests των συστημικών τραπεζών της ευρωζώνης, χρόνος για να αρχίσουν να αποδίδουν τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης του κεντρικού τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι. Χρόνος επίσης για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα: οι Ευρωπαίοι βλέπουν ότι η παρούσα δικομματική κυβέρνηση εξασθενεί σταδιακά και ότι είναι πολύ πιθανή, έως την άνοιξη, μια εκλογική αναμέτρηση που μπορεί να οδηγήσει σε άλλο κυβερνητικό σχήμα. Ευλόγως, δεν επιθυμούν να προχωρήσουν σε μακροχρόνιες συμφωνίες στρατηγικού χαρακτήρα με μια κυβέρνηση εν αποδρομή. Το προηγούμενο της επεισοδιακής πτώσης της κυβέρνησης Παπανδρέου το φθινόπωρο του 2011 και του σχηματισμού έκτακτης κυβέρνησης τεχνοκρατών, για την ολοκλήρωση του μνημονίου, είναι δύσκολο ή αδύνατον να επαναληφθεί. Το γνωρίζουν. Γνωρίζουν επίσης ότι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι κρίσιμη για τη σταθερότητα της χώρας και για την επιβαλλόμενη προσπάθειά της να αναδυθεί από το υφεσιακό σπιράλ και την κοινωνική αποσάθρωση.

Με αυτή την οπτική, μια ενδεχόμενη πολιτική στροφή θα μπορούσε να γίνει ανεκτή. Υπό δύο όρους: Ενας, να συνεχιστεί η ομαλή αποπληρωμή των δανείων. Δύο, να μην ανατραπεί βιαίως η ακολουθούμενη πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας, δημιουργώντας προηγούμενο «απείθειας». Στον πρώτο όρο συμφωνούν όλοι οι δανειστές. Στον δεύτερο όρο επιμένει με εντονότερο ζήλο η Γερμανία.

Ο πρώτος όρος προϋποθέτει μια ρύθμιση του χρέους· άλλωστε υπάρχει ρητή δέσμευση των εταίρων δανειστών περί αυτού, αν και χωρίς ποιοτικό προσδιορισμό. Η ρύθμιση του χρέους συζητείται πυρετωδώς στο παρασκήνιο και μια τουλάχιστον μορφή του δημοσιοποιείται διαρκώς: πρόκειται για την επιμήκυνση αποπληρωμής και τη σταθεροποίηση των ήδη χαμηλών επιτοκίων. Σε αυτά προστίθενται ως αιτήματα προς συζήτησιν το μορατόριουμ αποπληρωμής τόκων για ένα χρονικό διάστημα, η σύνδεση της αποπληρωμής με μια ρήτρα ανάπτυξης, και το μερικό κούρεμα. Ρύθμιση θα γίνει· κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι η παρούσα Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετεί το γιγάντιο χρέος της υπερφορολογώντας τους πολίτες και παράγοντας πλεονάσματα πάνω σε έδαφος ύφεσης, ανεργίας και αποεπένδυσης. Το ζήτημα είναι λοιπόν τι είδους ρύθμιση χρέους θα γίνει ώστε να επιτραπεί στην Ελλάδα να μπει σε ρυθμούς ανάπτυξης και ανασυγκρότησης της οικονομίας της. Εδώ, υπεισέρχεται ο δεύτερος όρος: πώς θα συνυπάρξουν δημοσιονομική πειθαρχία και ανάπτυξη.

Η καγκελάριος Μέρκελ διακριτικά, αλλά και πολλοί άλλοι παράγοντες πιο ανοιχτά, αναγνωρίζουν ότι χρειάζεται επειγόντως ένα αναπτυξιακό σοκ για να αποκολληθεί η οικονομία από το υφεσιακό τέλμα, αφενός, και για να ξαναβρεί συνοχή και δυνάμεις η κοινωνία. Αυτό είναι το κλειδί. Κι εδώ ξαναμπαίνει η πολιτική βούληση και το πολιτικό σχέδιο. Με ποιους πόρους, ποια στρατηγική, προς ποία κατεύθυνση, με ποια ηγεσία, θα επιχειρηθεί η ανασυγκρότηση της πληγωμένης χώρας;

Η γερμανική πρόταση για ανάπτυξη έως τώρα ήταν η συμμετοχή της κρατικής KfW στη δημιουργία του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου, με έδρα το Λουξεμβούργο. H KfW συμμετέχει με 100 εκατ. ευρώ στο συνολικό κεφάλιο των 700 εκατ. του ταμείου… Αλλοι συμμέτοχοι είναι το Ελληνικό Δημόσιο, το γαλλικό Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, η Ευρωπαϊκή Τραπεζα Επενδύσεων, το Ιδρυμα Ωνάση, ενώ προβέλεπται η εισροή κονδυλίων από τα ελληνικά ΕΣΠΑ. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του ΕΕΤ αναφέρουμε ότι το ΕΤΕΑΝ (Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης) διαθέτει κεφάλαια 1 δισ. ευρώ και έχει διαθέσει ήδη 700 εκατ. χωρίς να έχει ανασχέσει τη ραγδαία καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αλλοι ουδέτεροι αναλυτές υπολογίζουν ότι για το ελληνικό αναπτυξιακό σοκ απαιτούνται συνολικά κεφάλαια έως 50-60 δισ., σχηματιζόμενα από αρχικές συνεισφορές και μοχλεύσεις κεφαλαίων.

Με λίγα λόγια: Ποιος θα είναι υπεύθυνος για τον στρατηγικό σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός προγράμματος ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης; Αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα για το άμεσο μέλλον. Και είναι πολιτικό ερώτημα, που απαιτεί πολιτική απάντηση, δημοκρατική λειτουργία, προσήλωση στο εθνικό συμφέρον. Από την απάντηση θα εξαρτηθεί η πορεία της οικονομίας και της κοινωνίας, είτε προς την πρόοδο και την κοινωνική δικαιοσύνη είτε προς πολλαπλές αποκλίσεις και αποκλεισμούς.

Πηγή

Ο φόβος λοιπόν…

Οι Ελληνες έχουν υποφέρει πολλά, τα τελευταία χρόνια. Η πτώχευση, η οικονομική εξασθένηση των νοικοκυριών είναι ασφαλώς το πρώτο που έρχεται στον νου. Αλλά σταδιακά αντιλαμβανόμαστε ότι τα χειρότερα βάσανα ακολουθούν αυτήν τη διαρκή απειλή πενίας. Είναι η ανασφάλεια, η αδυναμία να προγραμματίσεις στοιχειωδώς τον βίο, η αδυναμία να προστατεύσεις τα ευπαθή άτομα του περιβάλλοντός σου, η αίσθηση ότι η αξιοπρέπεια συρρικνώνεται ή στην καλύτερη περίπτωση μετασχηματίζεται, ο φόβος για το μέλλον.

Ο φόβος είναι το χειρότερο μαρτύριο και ο χειρότερος σύμβουλος για ένα πλήθος ανθρώπων που υποφέρουν χωρίς να έχουν καταλάβει ακόμη πού έφταιξαν οι ίδιοι. Ο φόβος τρώει τα σωθικά των ανίσχυρων θυμάτων της κρίσης, παγώνει τον νου, τα βυθίζει στην απελπισία και την αυτοϋποτίμηση, τα βυθίζει στη μοιρολατρία· ο ίδιος φόβος παραλύει τις εναπομένουσες δυνάμεις, δεν τις αφήνει να εκδιπλωθούν για να ανασχέσουν και να ανασυγκροτήσουν. Ο φόβος λοιπόν. Αυτός πρέπει πρώτος να νικηθεί.

Είναι προφανές άρα ότι οι διασπορείς απειλών και προφητειών, οι σπορείς εκφοβισμού, πλήττουν ευθέως, ενσυνείδητα τους ήδη πληγωμένους και έμφοβους συμπολίτες τους, τρομοκρατούν την κοινωνία. Δεν μιλάμε για τον αναλυτή ή τον υπεύθυνο πολιτικό, που καταγράφουν τα πράγματι δυσμενή δεδομένα και εκτιμούν τις δυσκολίες· διότι η πραγματιστική ανάγνωση της δυσχερούς πραγματικότητας είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για την λυσιτελή αντιμετώπισή της· οδηγεί σε αγώνα, όχι σε πανικό και παραίτηση.

Μιλάμε για τους ανεύθυνους δημαγωγούς, τους τηλευαγγελιστές, τυχάρπαστους λαϊκιστές, κατ’ επάγγελμα αρριβίστες και πρόθυμους για όλα, που απαντούν στην αγωνία των συνανθρώπων τους με τρομολάγνες προφητείες. Ας μην τους ακούμε τέτοιους κήρυκες, ας τους δούμε μόνο στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που αγωνίζεται να σταθεί όρθια, και θα τους δούμε τότε περιττούς και ανωφελείς, όπως και τον φόβο που εξαπολύουν.

Πηγή

Το καθεστώς έχει σιγήσει για τα αρνητικά επιτόκια και για την ΕΟΖ για εφοπλιστές!

Του Καθηγητή Γ. Ζουγανέλη

Η ΕΚΤ έχει ήδη προανακοινώσει ότι θα προωθήσει και προωθεί μειώσεις όλων των επιτοκίων της σε αρνητικό πρόσημο και στοχευμένα μέτρα για την ενίσχυση του δανεισμού στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ). Αρνητικό επιτόκιο 1% σημαίνει, ότι ο καταθέτης θα δίνει 100 δραχμές στη τράπεζα και θα παίρνει πίσω σε ένα χρόνο μόνο 99 δραχμές.

Το ερώτημα είναι τί μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα κάτι τέτοιο στην Ελληνική οικονομία και τί προληπτικά μέτρα πρότεινε ο αρχηγός του καθεστώτος στη κ. Μέρκελ κατά τη συνάντησή του μαζί της.

Το αποτέλεσμα εξηγείται στο επόμενο σχήμα. Παρατηρείστε ότι αντί για το bail-in μια εξίσου καλή ή παράλληλη κίνηση είναι η επιβολή αρνητικών επιτοκίων.  Τα αποτελέσματα που  τελικά θα προκύψουν θα δείξουν μέν ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας αλλά οι πολίτες θα πέσουν σε περισσότερη φτώχεια.

Ο Σαμαράς το μόνο που πέτυχε στη Γερμανία είναι μια απόφαση απο την ΕΕ που δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να δημιουργήσει μια ΕΟΖ για εφοπλιστές.

Ως γνωστό οι εφοπλιστές της Ελλάδας δεν πληρώνουν φόρο εισοδήματος. Αυτό όμως δεν ισχύει και για άλλους.

Η ΕΕ ένωση με οδηγία της ζητεί απο την Ελλάδα αυτό μέσα σε δύο μήνες – πρίν δηλαδή πέσει αυτή η κυβέρνηση - να επεκταθεί και σε μερισματούχους που ζούν στην Ελλάδα αλλά έχουν ποσοστά σε πλοία ξένης σημαίας κατά το μέρισμα που τους αντιστοιχεί.

Το ερώτημα είναι πως θα αντιμετωπίσουν οι Γερμανοί εφοπλσιτές τον αθέμιτο ανταγωνισμό των Ελλήνων συναδέλφων τους. Θα έλθουν στην Ελλάδα; Σαν κομπίνα μου ακούγεται…

Αποτελέσματα μιας επιβολής αρνητικών επιτοκίων στην Ελλάδα         

Άπειρα τα “κέρδη” απο  μια επιβολή στην Ελλάδα αρνητικών επιτοκίων. Οι αριθμοί θα ευδοκιμούν και θα δείχνουν ανάπτυξη ενώ ο λαός θα είναι στην εξαθλίωση. To έχω ξαναπεί αυτό.

Τα “κέρδη” απο τη δημιουργία της εφοπλιστικής ΕΟΖ στην Ελλάδα

Η χρήση του LNG που είναι ακριβότερο απο το φυσικό αέριο που μεταφέρεται με αγωγούς έγινε και προωθήθηκε στην ΕΕ για να στηριχθεί η ΕΟΖ των εφοπλιστών όλης της οικουμένης και να γίνει ναυτιλιακό “κέντρο” η Ελλάδα.

Η Ελλάδα δεν κερδίζει τίποτα απο αυτό. Πολύ απλά, γιατί δεν πληρώνουν φόρους. Το μόνο που έχει απομείνει για τους Κινέζους που εκτός απο τη China Town που θα χτισθεί στα Μεσόγεια, όπου η φτωχή Ελλάδα φτειάχνει αντιπλημμυρικά έργα αφόδευσης, είναι να γίνουν Μαρινάκηδες και Αλαφούζοι για να γίνουν αγαπητοί στο φιλοθεάμον κοινό.

Πολλοί οι Φιλιππινέζοι στα Ελληνικά πλοία που και αυτοί πληρώνονται ελάχιστα για να είναι λέει “ανταγωνιστική” η Ελληνική ναυτιλία! Λιγότεροι οι Έλληνες…

Η παρουσία ενός τεράστιου αριθμού πλοίων υπο Ελληνική σημαία σημαίνει, ότι η Ελλάδα είναι η χώρα των ευκαιριών και της ασυδοσίας. Τίποτα παραπάνω.

Τι να τον κάνεις έναν τεράστιο ναυτιλιακό στόλο, όταν αυτός δεν προσφέρει τίποτα στη χώρα που τον φιλοξενεί και που οι ιδιοκτήτες του αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους τους και τους πολίτες της Ελλάδας σαν ζώα;

Η χώρα δεν ενδιαφέρεται για πρωταθλήματα αλλά για οικονομικά οφέλη και η Ελλάδα δεν έχει κανένα σημαντικό όφελος απο τη παρουσία στη χώρα εφοπλιστικών ΕΟΖ. Σας θυμίζω ότι οι συμβάσεις των Ελλήνων ναυτικών με τους εφοπλιστές στην Ελλάδα δεν έχουν ακόμη ανανεωθεί χάρη στον υπουργό των εφοπλιστών Βαρβιτσώτη.

Χωρίς φόρους, χωρίς ανταπόδωση της “φιλοξενίας” για ποιό είδος ανάπτυξης μιλάει το καθεστώς;

Σε μελοντικό έργο που ανακοινώθηκε πρίν γίνει για προεκλογικούς και προφανείς λόγους (σημειώνετε ποιά ΜΜΕ το γράφουν, θα καταλαβαίνετε στο μέλλον με ποιά “ομάδα” παίζουν), που ΘΑ γίνειστην Αλεξανδρούπολη για τη τροφοδοσία του Εθνικού δικτύου φυσικού αερίου με απουγροποιημένο ακριβό εισαγόμενο LNG απο πλοίο-αποθήκη ενδιαφερόντων Κοπελούζου αραγμένου μόνιμα στα όρια των διεθνών υδάτων (τυχαίο;) θα υπάρξουν μόνο 50-60 θέσεις εργασίας! Το αέριο που θα προέρχεται απο αυτό φοβερόεπιδοτούμενο έργο ΔΕΝ θα φτάνει για να καλύπτει τις ανάγκες της χώρας σε φυσικό άεριο, στο δε πλοίο λόγω προφανώς κακών επιλογών θα μεταγγίζεται φυσικό αέριο από άλλα LNG πλοία που θα το προσεγγίζουν, μόνο όταν ο καιρός είναι καλός και Θεού θέλοντος…

Σημειώστε, ότι το σχιστολιθικό LNG απο Αμερική αναμένεται να στοιχίζει στην ΕΕ 15$ ανά ΜΜΒΤU. Το φυσικό αέριο απο Ρωσία φτάνει στην ΕΕ στα 10$ ανά ΜΜΒΤU πλήν αυτού που φτάνει στην Ελλάδα του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος. Σε αυτή, το φυσικό αέριο απο Ρωσία φτάνει στα 20$ ανα MBTU και παραπάνω. Ερώτημα παραμένει αν η δικαιοσύνη έχει ενημερωθεί απο κάποια Ανεξάρτητη Αρχή.

Φόρους οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν. Ψηφίζουν όμως και ο Σαμαράς έχει πάνω απο όλα δήθεν την Ελλάδα, που επιθυμεί όμως να πληρώνει διπλάσια το φυσικό αέριο που χρειάζεται, για να περνάνε ωραία δημιουργικά και ανώδυνα τη κρίση οι φίλοι του.

Οι ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) είναι ενάντια στο σύνταγμα αφού επιτρέπουν διαφορετική φορολόγηση. εντός και εκτός τους, παράγοντας ανισότητες που δεν αποδέχεται το σύνταγμα. Κανένας δεν το παρετήρησε ακόμη;

Αυτή είναι η χώρα φίλες και φίλοι. Ζείτε τη χρεοκοπία και σε αυτό όλοι έχετε ευθύνη. Αποποιώντας o καθένας την ευθύνη του δεν επιλύει ένα πρόβλημα αλλά το μεγενθύνει. Η Ελληνική φούσκα της δήθεν ανάπτυξης και της πλασματικής ευτυχίας, όταν ο ανθρώπινος πόνος γίνει αβάσταχτος θα σπάσει. Αλλοι θα μείνουν και άλλοι θα φύγουν μετανάστες. Σκεφτείτε το λίγο…

http://zcode-gr.blogspot.gr/

Ζήτω η φοροδιαφυγή

Της Λώρης Κέζα

Η επικαιρότητα μέσα από παραβολή: βγαίνει μια υπερήλικη από το σούπερ μάρκετ και περπατά σκυφτή από το βάρος των αγορών. Την πλησιάζει ο Γιώργος Μαυραγάνης και της λέει «αφήστε με κυρία να σας βοηθήσω». Ανοίγει λοιπόν μια σακούλα και παίρνει το πακέτο με τις χαρτοπετσέτες για να το κουβαλήσει εκείνος. Ο υφυπουργός Οικονομικών είναι πεπεισμένος ότι η πρωτοβουλία του ανήκει στην κατηγορία των «ελαφρύνσεων».

Στα φορολογικά ο Μαυραγάνης βρίσκεται στην ίδια πλάνη. Νομίζει ότι βοηθά. Παρατείνεται λοιπόν η καταβολή εισφοράς αλληλεγγύης, έστω μειωμένη, κακώς εχόντων των πραγμάτων ως το 2016. Συνεχίζεται η καμουφλαρισμένη απαλλοτρίωση ακινήτων μέσα από την επιβολή ευφάνταστων φόρων, που αλλάζουν ονομασία κάθε εξάμηνο. Σε αυτό το πλαίσιο ο υφυπουργός συζητεί πρόταση για τη μείωση του φόρου δωρεάς και γονικής παροχής στο ύψος του φόρου μεταβίβασης ακινήτων, δηλαδή στο 3%.

Το επιτελείο του υφυπουργού έχει φαντασιώσεις με ουρές στους συμβολαιογράφους. Δεκάδες χιλιάδες γονείς θα δώσουν διαμερίσματα και οικόπεδα στους κατιόντες τους, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ θα καταβληθούν στο κράτος. Πως μπορούν και τα σκέφτονται αυτά; Μήπως δεν έχουν ενημερωθεί για την κρίση ή μήπως το ημερολόγιό τους έχει μείνει στο 2007, όταν ανάλογο μέτρο είχε φέρει αποτελέσματα;

 Για να δούμε ορισμένους αριθμούς, που οδηγούν σε ένα πρόχειρο συμπέρασμα.

Σύμφωνα με τη Γραμματεία Εσόδων του υπουργείου Οικονομικών, τα χρέη προς το Δημόσιο έφτασαν τον Αύγουστο στα 69,2 δισ.. Δηλαδή διπλασιάστηκαν σε σχέση με τα χρέη του 2009. Κάθε μήνα τα χρέη αυξάνονται κατά 1 δισ. αλλά το Αύγουστο αυξήθηκαν κατά 1,4 δισ.. Το σύνολο των χρεών προς την εφορία αυτή τη στιγμή ισοδυναμεί με το 40% του ΑΕΠ. 

Είναι δυνατόν να απευθύνεται σε αυτόν τον καταχρεωμένο πληθυσμό ο Γιώργος Μαυραγάνης; Όχι καλέ. Υπάρχουν κι άλλοι, οι ανεξέλεγκτοι, για να χαρακτηρίσουμε κομψά τους φοροδιαφεύγοντες που ευημερούν. Μια από τις προτάσεις λοιπόν που συζητιούνται είναι η κατάργηση του πόθεν έσχες για αγορά πρώτης κατοικίας.  Τι ισχύει τώρα: αν κάποιος αγοράσει σπίτι σε τιμή χαμηλότερη της αντικειμενικής αξίας, πρέπει να δικαιολογήσει κεφάλαια που αντιστοιχούν στην αντικειμενική. Αν δηλαδή αγοράσει σπίτι του ενός εκατομμυρίου σε τιμή ευκαιρίας 200.000, θα πρέπει να δικαιολογήσει την ύπαρξη του εκατομμυρίου. Διαφορετικά θα ελεγχθεί.

Εν ολίγοις από τον ένα παραλογισμό, πάμε στον άλλο παραλογισμό. Και όλα αυτά με διαρκείς εξαγγελίες ελέγχων. Πριν από δέκα μήνες είχαν γίνει προγραμματισμός. Να ελεγχθούν 40.000 άτομα που έβγαλαν στο εξωτερικό εμβάσματα άνω των 100.000. Μιλούσαν επίσης για 150.000 προληπτικούς ελέγχους στην αγορά. Δηλαδή υπήρχε μέγα σχέδιο για 3.000 ελέγχους την εβδομάδα, σε καταστήματα, δικηγόρους, γιατρούς και λοιπούς. Έγινα οι έλεγχοι ή μήπως δεν επαρκούσε το προσωπικό ή μήπως κάπου κατάλαβαν ότι η καλύτερη λύση είναι να κυκλοφορήσει στην αγορά το μαύρο χρήμα;

Με αυτή την ίδια λογική, το Μαξίμου ζητεί επιστροφή κεφαλαίων στις ελληνικές τράπεζες. Το μήνυμα: «φέρτε εσείς τα λεφτά, κι εμείς δεν θα κάνουμε ελέγχους». Ευελπιστούν να φέρουν 10 δισ.  και να επωφεληθούν από εφάπαξ φόρο 15% (όχι δηλαδή με τα σαραντάρια τοις εκατό που δίνουν οι έντιμοι επιχειρηματίες).

Ο μηχανισμός για την ανακύκλωση του μαύρου χρήματος έχει στηθεί, είναι φανερό. Αυτό είναι το ζητούμενο για την κυβέρνηση. Τα συνήθη υποζύγια θα συνεχίσουν να πληρώνουν τον παραλογισμό και την ανοργανωσιά. Κι από πάνω θα ακούνε αυτές τις πληροφορίες, για δήθεν ελαφρύνσεις επιπέδου χαρτοπετσέτας.

Πηγή

Ερίφια: πρόβατα για θυσία

Μπαμπααά! Ο Βαρεμένος μου πίνει το γάλα μου! – ως φαίνεται οΑδωνις έχει προβλήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ και μέσα στο σπίτι του, το οποίον

όμως, αυτό ας του το αναγνωρίσουμε, με ευψυχία θα θυσίαζε υπέρ πατρίδος, όπως άλλωστε το κομπόδεμά του, ου μην και τον εαυτόν του, καθ’ ότι

το αγλάισμα αυτό της σεμνότητος αποφάνθηκε ότι μπορεί να θυσιασθεί και να βγει απ’ το προσκήνιο, αν αυτό που χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. είναι ο… ίδιος! Δεν έχει τέλος η δόξα του!

Εφάμιλλη της δόξας ήντινα ζηλώνει η κυρία Ρεπούση, η οποία καλεί σε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και την ίδια άνθος και μπουμπούκι ολάνοιχτο στην έβδομη τούφα, τρίτο κλαδί δεξιά, στην

ίδια γραμμή με την κυρία Ρεπούση και ο κ. Κουβέλης. Προσφέρει κι αυτός εαυτόν θυσία για το καλό του λαού σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφού συγκυβέρνησαν με τον

Αδώνιδα, τον κ. Μπαλτάκο, τον κ. Βενιζέλο, τον κ. Σαμαρά και την κυρία Μέρκελ οι ιδαλγοί αυτοί ενός κόσμου χωρίς λαϊκισμό (και χωρίς λαό άμα λάχει), θέλουν τώρα να συγκυβερνήσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ – μια πράγματι «κυβερνώσα» Αριστερά,

«κυβερνώσα» του σκοτωμού, παντί τρόπω, με όποιον να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι.

Επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ (αν όχι στο ψαχνό του, έστω παρά τω πλευρώ του) ζητούν η κυρία Ρεπούση και ο κ. Κουβέλης (ο κ. Ψαριανός πρόλαβε να πάει στο ποτάμι) – οι οποίοι, όταν έφυγαν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα αυτό περιστρεφόταν γύρω απ’ το 4% (και εξαιτίας του κ. Κουβέλη τότε – αλλά αυτό είναι προσωπική μου εκτίμηση). Τώρα,

που ο ΣΥΡΙΖΑ αγγίζει το 30% είναι μια καλή ιδέα να γυρίσει ο Φώτης και τα άλλα τα παιδιά στο σπίτι, φέρνοντας προίκα το 0,38% που τους δίνει αυτήν τη στιγμή ο λαός, αλλά

κυρίως το ήθος που επέδειξαν, την πολιτική οξυδέρκεια και τηνανθρώπινη ευαισθησία, όσον συγκυβερνούσαν με τη σάρα και τη μάρα και το κακό συναπάντημα, όσον παραβίαζαν το Σύνταγμα, όσον έκαναν τεμενάδεςστην Τρόικα – τσίπα δεν υπάρχει;

Ποια είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ που μπορεί να ξεπλύνει τις αμαρτίες της ΔΗΜΑΡ; πάντως όχι ο λαός! ο λαός την έστειλε στο καθαρτήριο του0,38% - ποια λοιπόν άλλη κολυμβήθρα του Σιλωάμ αναζητά ο κ. Κουβέλης – την κολυμβήθρα του αμοραλισμού; Και διαθέτει τέτοιον και τόσον αμοραλισμό η Αριστερά για να ξεπλύνει τη ΔΗΜΑΡ από τα έργα της, όπως ξεπλένουν το μαύρο χρήμα οι συναλλασσόμενοι με τις offshore;

Πόσο μερίδιο ευθύνης έχει η ΔΗΜΑΡ για το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων; για τα κλειστά μαγαζιά; για τους 2,5 εκατομμύρια φτωχούς; Για πόσες απ’ τις αυτοκτονίες είναι συνυπεύθυνη;

Ομως το πιο αναίσχυντο σε όλην αυτήν την υπόθεση είναι το γεγονός ότι κάτι τέτοια ούτε καν περνούν απ’ το μυαλό αυτής της παρέας. Διότι είναι τέτοια η αλαζονεία αυτής της ψευτοελίτ, που επί πολλά χρόνια ρήμαξε το όνομα και την αξιοπρέπεια της Αριστεράς, ώστε να μη συναισθάνεται

ότι, πέρα απ’ τη σοβαροφάνεια, τις καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ της διαπλοκής και τα διαρκή πάρε δώσε με την εξουσία («εκσυγχρονιστική» και «νεοφιλελεύθερη»), ουδέν άλλο τη χαρακτηρίζει. Πλην ίσως της απέχθειάς τηςγια οτιδήποτε λαϊκό (λαϊκιστικό στα μάτια της) και πατριωτικό (εθνικιστικό στην προπαγάνδα της)

Οι καιροί είναι δύσκολοι, δεν χωράνε πλέον αστειάκια. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει, θα έχει να αντιμετωπίσει θηρία και δαίμονες, στην περίπτωση που μείνει πιστός στο πρόγραμμά του και καλέσει τον λαό να το πραγματώσει.

Ανθρωποι που νομίζουν ότι «είναι για όλες τις εποχές», άνθρωποι που το στομάχι τους τα χωράει όλα, πολιτικοί που απέδειξαν ότι δεν έχουν αρχές και ότι η (όποια) ιδεολογία τους έγινε άλλοθι της τυραννίδας

μόνον σε πολιτικούς χωρίς αρχές μπορούν να απευθύνονται, συνεπώς όχι σε Αριστερούς, και μόνον ερήμην του λαού να κινούνται. Διότι αν ο κ.Σαμαράς εξαπάτησε τον λαό με τα Ζάππεια, ο κ. Κουβέλης τι έκανε όταν του πήγε πρόσφορο το μέρος εκείνο των αριστερών (ή όποιων άλλων) υπερψήφισαν τη ΔΗΜΑΡ; Αν έτσι εξαργύρωσε

τότε την εντολή του λαού ο Φώτης, τι γυρεύει τώρα χωρίς εντολή απ’ τον λαό να εξαργυρώσει στον ΣΥΡΙΖΑ;

email: stathis@enikos.gr

Tags: ΣΤΑΘΗΣ

Πηγή

Ελλάδα: “Η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη”!

 Στοιχείο πρώτο: Σύμφωνα με τα στοιχεία-σοκ που ανακοίνωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής οι Έλληνες που ζουν σε συνθήκες ένδειας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονται στα 6,3 εκατομμύρια!

    Στοιχείο δεύτερο: Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ μόνο μέσα σε ένα χρόνο, από το 2012 στο 2013, τα νοικοκυριά που είχαν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν θέρμανση για τα σπίτια τους μειώθηκαν κατά 31,3%...

    Στοιχείο τρίτο: Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ το ποσοστό ανεργίας των νέων ανήλθε μεσοσταθμικά το 2013 στο 58,3%...

    Τα προηγούμενα δεδομένα αξίζει να συγκριθούν με ένα ακόμα στοιχείο. Προέρχεται από την έρευνα της εταιρείας «Wealth-Χ» με έδρα τη Σιγκαπούρη και της ελβετικής τράπεζας UBS. Η έρευνα αφορά στην καταγραφή των υπερδισεκατομμυριούχων ανά τον κόσμο. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

    Στοιχείο τέταρτο: Στην Ελλάδα το 2014 είχαμε 11 τον αριθμό Έλληνες κροίσους από 9 που είχαν καταγραφεί το 2013, οι οποίοι αύξησαν την περιουσία τους από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια (14,2 δισ. ευρώ). Σύμφωνα με την ίδια έρευνα επιβεβαιώνεται η τάση που είχε καταγραφεί από πέρσι στην αντίστοιχη έκθεση της «Wealth-Χ» στην οποία τονιζόταν ότι όσον αφορά τα άτομα με περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολαρίων η Ελλάδα έχει αναδειχτεί «η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη» (A. Γιαννίκος, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=447986) …

    Από τα παραπάνω προκύπτουν τα εξής:

    Συμπέρασμα πρώτο: Η Ελλάδα έχει μετατραπεί παγκοσμίως σε ένα ανελέητο πειραματικό εργαστήριο του πιο αδυσώπητου καπιταλισμού. Στο όνομα της κρίσης και της τάχα μου «αντιμετώπισής της» ο μοναδικός νόμος που βασιλεύει είναι ο κεφαλαιοκρατικός νόμος της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στα χέρια των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Παίρνουν από τους πολλούς τα πάντα και τα δίνουν όλα στους λίγους!

    Στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, τα 6,3 εκατομμύρια έχουν περιπέσει στην ένδεια, αλλά την ίδια ώρα τα θησαυροφυλάκια της ολιγαρχίας μεγεθύνονται κατά ρυθμό ευθέως ανάλογο των κοινωνικών ερειπίων. Στην Ελλάδα των 6,3 εκατομμυρίων φτωχών, μόλις 11 άνθρωποι, ποσοστό 0,00011% του πληθυσμού, κατέχει πλούτο που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας! Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε «υπόδειγμα» χώρας που  οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.

    Συμπέρασμα δεύτερο: Αυτοί που κυβέρνησαν, που επί δεκαετίες διαχειρίστηκαν τα κοινά για λογαριασμό βιομηχάνων, τραπεζιτών, εργολάβων, «νταβατζήδων», τοκογλύφων και κερδοσκόπων, είναι εκείνοι που χρεοκόπησαν, που ξεφτίλισαν και κατάντησαν τον ελληνικό λαό εδώ που τον κατάντησαν. Αλλά είναι οι ίδιοι που παριστάνουν τους «σωτήρες». Και ενώ καμώνονται τους «σωτήρες» το αποτέλεσμα της «σωτηρίας» είναι η αποθέωση των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων ανάμεσα στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού και σε μια απειροελάχιστη «κάστα» εκπροσώπων της χρηματιστικής ολιγαρχίας.

    Συνεπώς: Αν οι «σωτήρες» μας αν γνώριζαν τι σημαίνει πολιτική τσίπα και πολιτικό φιλότιμο (στα οποία συχνά αναφέρονται), θα είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε δυο επιλογές:

    α) Ή θα έβαζαν μια πέτρα στο λαιμό τους και θα εκλιπαρούσαν γονατιστοί να ανοίξει η γη και η θάλασσα για να τους καταπιεί ή β) θα εμφανίζονταν ενώπιον των εκατομμυρίων μισθοσυντήρητων, χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων, πτωχευμένων, και θα τους έλεγαν ένα και μόνο πράγμα:

«Ελληνίδες και Έλληνες, σας ζητάμε συγνώμη, αλλά ξέρουμε ότι με το κακό που σας προκαλέσαμε είναι αδύνατο να μας συγχωρήσετε. Γι' αυτό ως ελάχιστη ένδειξη ντροπής και ανάληψης των ευθυνών μας, σας δηλώνουμε ότι εξαφανιζόμαστε από προσώπου Γης και ότι το μόνο πια που σας ζητάμε είναι, αν μπορείτε, να μας ξεχάσετε».

    Αυτό θα έκαναν!

    Φυσικά, δεν μας διαφεύγει ότι μια τέτοια προσέγγιση ακούγεται πολύ… «λαϊκιστική» στα ευερέθιστα αυτάκια των δυναστών του λαού. Όπως, επίσης, δεν μας διαφεύγει το κυριότερο: Ότι η πολιτική, ως έκφραση συμφερόντων, ταξικών συμφερόντων, δεν διεξάγεται ούτε με όρους τσίπας, ούτε με όρους φιλότιμου, ειδικά μάλιστα όταν μιλάμε για εκείνη την πολιτική που υπηρετεί τους λίγους, βασανίζοντας τους πολλούς.

    Αντίθετα, στον πραγματικό κόσμο, εδώ που η «αυτοκριτική» είναι το συγχωροχάρτι για τις νέες αγιοαμαρτίες, έχουμε την πολιτική κάστα των δήθεν «σωτήρων», όλους αυτούς που οι Ηρόστρατοι και οι Γουλιμήδες δεν πιάνουν μπροστά τους χαρτωσιά, οι οποίοι διαθέτουν από πάνω και το απερίγραπτο θράσος να ποζάρουν σαν «σοφοί», σαν «Μεσσίες»!

    Θα ’λεγε κανείς ότι είναι πραγματικά απίθανο να παριστάνουν τους «σωτήρες» οι Ηρόστρατοι. Το πιο απίθανο, όμως, είναι ότι ο ελληνικός λαός τους ανέχεται – ακόμα – να δίνουν τέτοιου είδους παραστάσεις και να βαφτίζουν «μονόδρομο» την παραμονή του κόσμου της εργασίας σε ένα πολιτικό και οικονομικό καθεστώς που τον εξανδραποδίζει…

email: mpog@enikos.gr 

 Πηγή

Όργιο αυθαιρεσίας και προχειρότητας στον προσδιορισμό των αντικειμενικών αξιών - Δείτε τα Πρακτικά της "αρμόδιας" Επιτροπής!

Το σύστημα των “αντικειμενικών αξιών” δημιουργήθηκε (το 1982) από την ανάγκη της δημόσιας διοίκησης να υπάρξει ένας μηχανισμός για τη γρήγορη διεκπεραίωση της διαδικασίας “προσδιορισμού της φορολογητέας αξίας” ενός ακινήτου, χωρίς την παρέμβαση υπαλλήλων της εφορίας. Όμως, με τον τρόπο που λειτούργησε αυτό, σε συνδυασμό με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες των τριών τελευταίων δεκαετιών, το σύστημα αυτό υπήρξε ένας από τους βασικούς υπεύθυνους της “φούσκας” των ακινήτων στην Ελλάδα, κάτι που επηρέασε σημαντικά τις οικονομικές εξελίξεις.
Σήμερα, το σύστημα “αντικειμενικών αξιών” καταλήγει σε “φουσκωμένες” και φανταστικές αξίες για τα ακίνητα, με αποτέλεσμα να δημιουργεί τεράστια φορολογικά βάρη σε εκατομμύρια φορολογούμενους, αλλά και σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις πολιτών και δημόσιας διοίκησης.

Το σύστημα των “αντικειμενικών αξιών” δημιουργήθηκε ώστε να εκλείψει η δυνατότητα καθορισμού της φορολογητέας αξίας από τους υπαλλήλους των εφοριών, αφού η πρακτική αυτή συχνά οδηγούσε σε αυθαιρεσίες και εννοούσε τη δυνατότητα “συναλλαγής” μεταξύ φορολογούμενου και του υπαλλήλου της εφορίας. Όμως, δημιουργήθηκε ένα άλλο πρόβλημα, ακόμη πιο μεγάλο, αφού τώρα οι αυθαιρεσίες δεν αφορούν μία μόνο συναλλαγή, αλλά το σύνολο των ακινήτων και μάλιστα για το σύνολο των συναλλαγών και των υποχρεώσεων των ιδιοκτητών τους προς την εφορία.

Η αυθαιρεσία προκύπτει από το γεγονός ότι, στον τρόπο του υπολογισμού των αντικειμενικών αξιών, δεν έχει προβλεφθεί μία συγκεκριμένη επιστημονική μεθοδολογία, ώστε το αποτέλεσμα των υπολογισμών να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ή και να προσαρμόζεται άμεσα και εύκολα στα δεδομένα της αγοράς που αλλάζουν διαρκώς. Ο νόμος απλά αναφέρει ότι, “οι τιμές εκκίνησης της φορολογητέας αξίας και οι συντελεστές αυξομείωσής τους θα καθορίζονται με αποφάσεις του Υπουργού των Οικονομικών μετά από εισήγηση Επιτροπών που θα αποτελούνται από οικονομικούς υπαλλήλους του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκπροσώπους του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και άλλα πρόσωπα που διαθέτουν ειδικές γνώσεις ή ιδιάζουσα εμπειρία”.

Παράλληλα, σε αντίθεση με παλαιότερους νόμους που αφορούσαν τις αντικειμενικές αξίες, στους πρόσφατους νόμους για τον ΦΑΠ και τον ΕΝΦΙΑ δεν προβλέπεται το δικαίωμα των πολιτών να αμφισβητήσουν τις τιμές που υπολογίζουν οι επιτροπές του Υπουργείου των Οικονομικών (επί αυτού του ζητήματος, έχει γίνει προσφυγή στο ΣτΕ και η υπόθεση θα συζητηθεί την 1η Οκτωβρίου 2014).

Τί συμβαίνει στην πράξη

Ας δούμε όμως τί συμβαίνει στην πράξη. Πώς υπολογίζονται οι “αντικειμενικές αξίες” στην Ελλάδα; Μπορείτε να το δείτε μόνοι σας διαβάζοντας το πρακτικό της συνεδρίασης της αρμόδιας Επιτροπής (αυτή που ορίζει το άρθρο 41 του ν. 1249/1982), της 14ης Δεκεμβρίου 2010.

Δείτε το Πρακτικό της Επιτροπής (σε pdf)
Δείτε το κείμενο του Πρακτικού της Επιτροπής

Η Επιτροπή που συνεδρίασε στις 14 Δεκεμβρίου 2010 (δηλαδή περισσότερα από 2 χρόνια από την έναρξη της ύφεσης στην Ελλάδα και μετά από επτά μήνες που η χώρα μπήκε στο Μνημόνιο), από έρευνα σε συνολικά δεκαέξι (16) δηλώσεις μεταβίβασης κατά τα έτη 2007 (3 δηλώσεις), 2008 (3), 2009 (5) και 2010 (5 δηλώσεις), από έρευνα σε πρόσφατο ...έντυπο αγγελιών (!), αλλά και με βάση μία αυθαίρετη εκτίμηση ότι “η οικονομική κρίση δεν επηρέασε αισθητά τις αγοραπωλησίες ακινήτων με υψηλές τιμές” (!) αποφάσισαν ότι η τιμή ζώνης επιβάλλεται να αυξηθεί από 5.150 €/τμ, σε τουλάχιστον 9.500 €/τμ! Δηλαδή, μία αύξηση της τάξης του 84,5%!

Μπορεί άραγε να υπάρξει καλύτερο παράδειγμα προχειρότητας και για το πώς οι διοικητικοί μηχανισμοί αυθαιρετούν και καταλήγουν να δημιουργούν μία “φούσκα” η οποία, πέραν του ότι βλάπτει την οικονομία, καταλήγει να παγιδεύει σ' αυτή εκατομμύρια πολίτες; Και όλα αυτά επειδή κάποιος πιστεύει κάτι ανόητο (ότι δηλαδή η κρίση δεν επηρεάζει τις αγοραπωλησίες ακινήτων με υψηλές τιμές – αλήθεια, αυτός ο κύριος ή η κυρία, επιμένει και σήμερα στην άποψη αυτή;) ή επειδή η “Χρυσή Ευκαιρία” ή κάποιο άλλο έντυπο αγγελιών έχει αγγελίες με κάποιες τιμές πώλησης; Ακόμη και όταν ο δείκτης που δημοσιεύει η Τράπεζα της Ελλάδας (ο μόνος φορέας που δημοσιεύει δείκτες που υπολογίζονται με επιστημονικές μεθόδους) δείχνει ξεκάθαρα ότι οι τιμές των ακινήτων βρίσκονται σε φάση κατάρρευσης;

Όταν το 1982 δημιουργήθηκε το σύστημα των αντικειμενικών αξιών, έγινε για να προστατευθούν όσοι προέβαιναν σε αγοραπωλησίες ακινήτων, από τις αυθαίρετες εκτιμήσεις μερικών είτε άσχετων, είτε πονηρών εφοριακών. Αντί αυτού, δημιουργήθηκε ένα άλλο σύστημα αυθαιρεσίας. Πολύ μεγαλύτερο και που καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα: στην κλοπή (επειδή περί κλοπής πρόκειται) του συνόλου του πληθυσμού.
Κατά τη δημιουργία του συστήματος των αντικειμενικών αξιών, δεν έγινε το αυτονόητο: Η θεσμοθέτηση επιστημονικών, σύγχρονων και αξιόπιστων τρόπων υπολογισμού τους. Και αυτές μπορούν να θεσμοθετηθούν μόνον μέσα από την αξιοποίηση του κτηματολογίου και των πληροφοριών που συλλέγονται για κάθε ακίνητο, έτσι ώστε η υπολογιζόμενη αξία, να είναι η πραγματική και η δίκαιη. Και αν αυτό δεν έγινε το 1982, πρέπει να γίνει σήμερα. Και πρέπει να γίνει άμεσα!

Από παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και από πολλές πολιτείες των ΗΠΑ, μπορεί κάποιος να αναζητήσει τους σύγχρονους τρόπους αξιοποίησης των πληροφοριών που συγκεντρώνονται για τις διαρκείς εξελίξεις στις αγορές ακινήτων, αλλά και τα χαρακτηριστικά του κάθε ακινήτου, έτσι ώστε να μπορεί να υπολογίζεται άμεσα και αυτόματα μία πραγματική αξία για το κάθε ακίνητο, η οποία θα χρησιμοποιείται για κάθε είδους υποχρέωση του ιδιοκτήτη της προς το δημόσιο, ή για κάθε συναλλαγή του. Και βεβαίως, ο φορολογούμενος θα πρέπει πάντα να διατηρεί το δικαίωμα της αμφισβήτησης της αξίας που υπολογίζεται αυτόματα, κάτι που σήμερα -δυστυχώς- δεν το έχει.

Πηγή

Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο – Γερμανικός οίκος δημοπρασιών βγάζει στο σφυρί θησαυρούς της Αμφίπολης

Αίσθηση προκαλεί η είδηση ότι ο γερμανικός οίκος δημοπρασιών Gorny and Μosch βγάζει στο σφυρί αρχαία νομίσματα της εποχής του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα οποία προέρχονται από την περιοχή της Αμφίπολης.

Τα νομίσματα, που είναι άγνωστο το πώς βρέθηκαν στα χέρια των Γερμανών πρόκειται να βγουν σε δημοπρασία τον Οκτώβριο στο Μόναχο, ενώ η τιμή τους ξεκινά από 500 ευρώ και φθάνει έως τις 2.500 ευρώ, ενώ δεν λείπουν και τα πολύ ακριβότερα νομίσματα. Σύμφωνα με το megatv.com τα νομίσματα προέρχονται από την περιοχή της Αμφίπολης.

Μεταξύ άλλων, όπως σημειώνει ο Γιώργος Λεκάκης στο xronos.gr στο σφυρί βγαίνουν τα εξής νομίσματα:

Φιλίππου Β΄ (359-336 π.Χ.)

• Τετράδραχμο, βάρους περίπου 14,40 γραμμ. Νόμισμα του 356-355 π.Χ. Εμπρός εικονίζεται κεφάλι του Διός με δάφνινο στεφάνι. (Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», και «ΔΥ»(ναστεία), και εικονίζει ιππέα σαν να χαιρετά με ανυψωμένο το δεξί χέρι. Κάτω από το άλογο υπάρχει ο κοσμικός μυστικιστικός κεραυνός-όπλο του Διός.)

• Τετράδραχμο, βάρους 14,21 γραμμ. Νόμισμα του 355-349/8 π.Χ. (Εμπρός εικονίζει κεφάλι του Διός, με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ» και «Λ», και εικονίζει ιππέα-αναβάτη επί πηγασόμορφου αλόγου, με κλαδί, δάφνης ή φοίνικα, και έναν καρκίνο (καβούρι). 

• Τετράδραχμο, βάρους 14,16 γραμμ.Παρόμοιο με τα προηγούμενα νόμισμα του 323/2-316/5 π.Χ. (Εμπρός: Κεφάλι του Διός με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», ιππέας -αναβάτης με  καπέλλο, βαστώντας κλαδί, και τσεκούρι με μακρύ κοντό. Κάτω από το άλογο ένας λαγός - σύμβολο των Λαγιδών.)

• Τετράδραχμο, βάρους 14,12 γραμμ.Νόμισμα του 323/2-316/5 π.Χ. (Εμπρός: κεφαλή του Διός, με ένα δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», και εικονίζεται ιππέας-αναβάτης με κλαδι, ένα άφλαστον, και το γράμμα «Γ»)

• Τρία χρυσά νομίσματα, στατήρες, βάρους 8,59 γραμμ. Νόμισμα του 340/336-328 π.Χ. (Εμπρός: Κεφαλή του θεού Απόλλωνος με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠΠΟΥ», και εικονίζονται φύλλα κισσού.)

• Τετράδραχμο, βάρους 14,36 γραμμ. Νόμισμα του 342-329 π.Χ. (Εμπρός: Κεφάλι του Διός με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», και εικονίζεται αναβάτης ιανόμορφου αλόγου, με κλαδί.)

• Τετράδραχμο, ιδίου βάρους (14,36 γραμμ.). Νόμισμα του 323/2-316/5 π.Χ. (Εμπρός: Κεφάλι του Διός, με δάφνινο στεφάνι. Πίσω γράφει «ΦΙΛΙΠ-ΠΟΥ», και εικονίζει αναβάτη ίππου με κλαδί, και το μονόγραμμα «Λ».)

Μ. Αλεξάνδρου

• Τετράδραχμο, βάρους 17,25 γραμμ. Νόμισμα του 336-323 π.Χ. (Εμπρός: κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω: Γραφή «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ». Εικονίζεται ο Ζευς με ράβδο-σκήπτρο καθιστός, κρατώντας με τεντωμένο το δεξί του χέρι έναν αετό. Από κάτω υπάρχει ένα μακεδονικό κράνος.)

• Τετράδραχμο, βάρους 17,23 γραμμ. Νόμισμα του 325-315 π.Χ. (Εμπρός: κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» και εικονίζεται ο Ζευς καθιστός, πατώντας σε υποπόδιο, κρατώντας βασιλική ράβδο (σκήπτρο) στο αριστερό χέρι, και στο τεντωμένο δεξί χέρι αετό, ενώ συνυπάρχουν μάλλον μέλισσα και ροδοπέταλα).

• Και νομίσματα του Μ. Αλεξάνδρου: Τέταρτο στατήρος, βάρους 2,12 γραμμ. Νόμισμα περ.  330-320 π.Χ.. Εμπρός: Κεφαλή της θεάς Αθηνάς με κορινθιακό κράνος. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» και εικονίζεται ο φλογοβόλος κεραυνός-όπλο του Διός, τόξο και ρόπαλο.)

• Τετράδραχμο, βάρους 17,25 γραμμ. Νόμισμα του 336-323 π.Χ. (Εμπρός: κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζεται ο Ζευς με τον ιερό αετό του και έναν κόκκορα. )

• Τετράδραχμο, βάρους 17,05 γραμμ. Νόμισμα του 336-323 π.Χ. (Εμπρός: Κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντή. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζεται ο Ζευς με αετό. Κάτω από τον θρόνο, μονόγραμμα).

• Τετράδραχμο, βάρους 17,19 γραμμ. Νόμισμα του 323-320 π.Χ.( Εμπρός. Κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω γράφει «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζει ένθρονο τον Δία, σε πολυτελή θρόνο, να κρατά το ιερό πτηνό του, τον αετό, με το δεξί και βασιλικό σκήπτρο με το αριστερό. Και μονόγραμμα του βασιλέως).

• Τετράδραχμο, βάρους 17,19 γραμμ. Νόμισμα του 323-320 π.Χ. (Εμπρός: κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντοκεφαλή. Πίσω γράφει «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζεται ένθρονος ο Ζευς με τον αετό του και ένας αλέκτωρ (κόκκορας) από κάτω, ενώ υπάρχει και μονόγραμμα στον τομέα).

• Δυο τετράδραχμα, βάρους 17,11 γραμμ. Νόμισμα του 315-294 π.Χ. ( Εμπρός: Κεφαλή του Ηρακλέους με λεοντή. Πίσω γράφει «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ», και εικονίζεται ο Ζευς ένθρονος κρατώντας αετό και σκήπτρο. Διακρίνεται το γράμμα «Λ», και κάνθαρος κάτω από τον θρόνο. )

Πηγή:  http://www.iefimerida.gr/ 

Γερμανική εταιρεία ο μεγαλύτερος φοροφυγάς της Ελλάδας-Δικαστική απόφαση δικαιώνει το Δημόσιο έναντι της Hochtief

Δικαιώνει το Ελληνικό Δημόσιο απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών στην πολύχρονη δικαστική διαμάχη του με τη γερμανική Hochtief για το σκάνδαλο της παρακράτησης ΦΠΑ. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για τις ελληνικές Αρχές να διεκδικήσουν άμεσα έως και 600 εκατ. ευρώ για τον ΦΠΑ που επί 20 χρόνια δεν απέδιδε στο Δημόσιο για τη λειτουργία του «Ελ. Βενιζέλος», το οποίο κατασκεύασε και διαχειριζόταν η θυγατρική εταιρεία εκμετάλλευσης αεροδρομίων στην Ευρώπη.

Η δικαστική απόφαση, καθιστά έτσι τον γερμανικό κολοσσό τον μεγαλύτερο «εν ενεργεία» μεγαλοοφειλέτη και φοροφυγά στη χώρα μας. Μαζί με άλλες οικονομικές οφειλές της (σε ασφαλιστικά ταμεία, ΟΤΑ κ.λπ.) η συνολική οφειλή της Hochtief μπορεί να αγγίξει και το 1 δισ. ευρώ. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι τα ποσά που «ενθυλάκωσε» η γερμανική εταιρεία σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου είναι σχεδόν τα διπλάσια από αυτά που γλίτωσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις κόβοντας και καταργώντας τα δώρα σε μισθούς και συντάξεις.

Η απόφαση-σταθμός του Διοικητικού Εφετείου, σύμφωνα με το «business stories» δημοσιεύτηκε την περασμένη Δευτέρα και θεωρείται πλέον άμεσα εκτελεστή. Το επόμενο βήμα θα είναι μόλις την παραλάβει η αρμόδια ΔΟΥ να βεβαιώσει για είσπραξη σε βάρος της Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε. ποσό που εκτιμάται πως θα ανέλθει ή και θα ξεπεράσει τα 500 εκατ. ευρώ για τον ΦΠΑ και τα πρόστιμα που η Hochtief  όφειλε αλλά αρνούνταν να καταβάλει, επιμένοντας να υποστηρίζει μάλιστα πως δεν χρωστάει τίποτε στο Ελληνικό Δημόσιο.
 

Ερωτήματα γεννώνται όμως για το πότε και ποιος θα πληρώσει τελικά τα χρέη αυτά. Τα πράγματα περιπλέκει το γεγονός ότι πριν από ενάμιση χρόνο τα αφεντικά της γερμανικής εταιρείας στο Εσσεν προνόησαν να «απογειωθούν» από τη χώρα μας, πουλώντας σε καναδικό fund το μερίδιο που κατείχαν στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών.

Το ακριβές ποσό που θα βεβαιωθεί παραμένει ανυπολόγιστο, καθώς δεν έχουν προσμετρηθεί ακόμη από την Εφορία οι χρήσεις μέχρι το 2013. Η είσπραξη μπορεί να γίνει μέσω ρύθμισης από τα μελλοντικά κέρδη του αεροδρομίου (φέτος καταγράφεται αύξηση αφίξεων 25%). Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ασκήσει μέτρα είσπραξης και ούτε έχει προχωρήσει σε συντηρητικές κατασχέσεις όπως θα έκλεβε το κράτος επί 20 ολόκληρα χρόνια!

Ζητούσαν και τα «ρέστα» οι Γερμανοί

Οι ξεσαλωμένοι Γερμανοί της Hochtief όμως ζητούσαν και τα «ρέστα» από πάνω. Το Διοικητικό Εφετείο έδωσε τέλος στην πολύχρονη διένεξη της Hochtief με το ελληνικό Δημόσιο-η οποία είχε φτάσει και στα βρετανικά δικαστήρια- καθώς έκρινε ότι, παρά τη λεόντειο σύμβαση που πέτυχε να συνάψει το 1992 για να αναλάβει να κατασκευάσει το νέο αεροδρόμιο, η γερμανική διοίκηση της Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών έκανε κακή χρήση της εξαίρεσης από ΦΠΑ που δικαιούνταν για συγκεκριμένες μόνο δραστηριότητές της, αλλά παρανόμως την επεξέτεινε και σε όλες τις άλλες…

Τα τελευταία 7 χρόνια έχουν γίνει τουλάχιστον δύο φορολογικοί επανέλεγχοι από επιτροπές, με πορίσματα ελεγκτών του ΔΕΚ, αλλά και από οικονομικούς επιθεωρητές, από τους οποίους διαπιστώθηκε ότι ο ΦΠΑ που έπρεπε να αποδώσει η εταιρεία ξεπερνά τα 250 εκατ. ευρώ (και άλλα τόσα για πρόστιμα και προσαυξήσεις που φτάνουν στο 120%). Ελέγχθηκε, λόγου χάρη, για το πάρκινγκ που επινοικίαζε σε ελληνική εταιρεία και διαπιστώθηκε ότι, αν και όφειλε να χρεώνει ΦΠΑ, δεν τον απέδιδε στο Δημόσιο επιδεικνύοντας έτσι μία καθαρά αποικιοκρατικού χαρακτήρα συμπεριφορά.

Αρχικά ελέγχθηκαν οι χρήσεις 2001 έως 2003, ενώ η ΔΟΥ Μεγάλων Επιχειρήσεων έχει διενεργήσει ελέγχους και για την περίοδο 2004-2011 και έχει εκδώσει τις σχετικές πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ με τους προβλεπόμενους πρόσθετους φόρους. Η εταιρεία προσέφυγε στα διοικητικά δικαστήρια, ενώ το 2010 υπέβαλε και αίτηση για υπαγωγή σε διαιτησία ενώπιον του London Court of International Arbitration, αμφισβητώντας το ποσό του ΦΠΑ που της είχαν επιβάλει οι φορολογικές αρχές. Πέτυχε μάλιστα και απόφαση του δικαστηρίου του Λονδίνου, με την οποία το ελληνικό κράτος καλούνταν να διαγράψει τις απαιτήσεις του.

Σε τρεις συνεδριάσεις του τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2013 το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών εξέτασε και απέρριψε την προσφυγή της «υπ’ αριθμόν 1» κατασκευαστικής εταιρείας της Γερμανίας κατά του Ελληνικού Δημοσίου.

Η δικαστική απόφαση

Η απόφαση που εξέδωσε το Διοικητικό Εφετείο:

-Απορρίπτει την προσφυγή της Hochtief δικαιώνοντας την κρίση των φορολογικών αρχών της χώρας μας.

-Απορρίπτει και καθιστά άκυρη την απόφαση του βρετανικού δικαστηρίου που δικαίωνε τη Hochtief, τονίζοντας πως με βάση το Ελληνικό Σύνταγμα η Διαιτησία δεν έχει την εξουσία να σβήσει τα διοικητικά πρόστιμα που της έχουν επιβληθεί.

-Ακόμα και αν η εταιρεία προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η απόφαση του Εφετείου είναι δεσμευτική και εκτελεστή, ενώ το ΣτΕ μπορεί να την απορρίψει μόνο για τυπικούς και όχι για λόγους ουσίας.

Επιπλέον το δικαστήριο καταρρίπτει και τους ισχυρισμούς ότι το Ελληνικό Δημόσιο παραβίασε την «καλή πίστη» ή το ευρωπαϊκό δίκαιο, όπως υποστήριζε η Hochtief, απειλώντας …να διεκδικήσει και να …εισπράξει και αποζημίωση από τη χώρα μας.

Πηγή