Έκτακτο δελτίο ακραίων κοινωνικών φαινομένων

Πέτρος Παπακωνσταντίνου 

Ανεξάρτητα από τις υπαρκτές, στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές τους, όλες οι αριστερές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) οφείλουν να δώσουν την εκλογική και κυρίως τις μετεκλογικές μάχες σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης απέναντι στους κοινούς εχθρούς- το αστικό, Μνημονιακό μπλοκ και την τροϊκανή επικηδεμονία.

1. Σύμφωνα με έναν διαδεδομένο, κυνικό αφορισμό, υπάρχει μόνο ένα πράγμα που είναι χειρότερο από το να μη γίνουν ποτέ τα όνειρά μας πραγματικότητα: η περίπτωση να… γίνουν! Εύχομαι να τους διαψεύσουμε- όπως κι αν αντιλαμβάνεται κανείς το «εμείς».

2. Οι τελευταίες μέρες του 2014 και οι πρώτες του 2015 είδαν την Ελλάδα να φιγουράρει ως πρώτο θέμα, στις περισσότερες ισχυρής επιρροής εφημερίδες της Ευρώπης και της Αμερικής. Σε μια μικρή χώρα με τεράστια συμβολική σημασία για τον πολιτισμό της Δύσης, μια χώρα που επελέγη ως το πειραματόζωο της διεθνούς χρηματιστικής ολιγαρχίας μετά την κρίση του 2008, εμφανίζεται ισχυρό το ενδεχόμενο ανάδειξης κυβέρνησης από δυνάμεις που κινούνται αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, η Ελλάδα θα συμπυκνώσει τις ελπίδες πάρα πολλών και τους εφιάλτες άλλων, ενσαρκώνοντας τη δυσοίωνη προειδοποίηση των FinancialTimes: οι λαοί, που δεν αντέχουν πια και δεν υπακούουν άλλο στις φωνές της «λογικής», δηλαδή του φόβου και της εθελοδουλείας, είναι ο αδύναμος κρίκος της Ε.Ε. και ολόκληρου του ιμπεριαλιστικού πλέγματος.

3. Η ανατροπή της τελευταίας Μνημονιακής κυβέρνησης δεν υπήρξε αποτέλεσμα ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος, αλλά κοινοβουλευτικής ήττας των Σαμαροβενιζέλων. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε απλώς με μια «κρίση των από πάνω», διχασμού της ελληνικής ολιγαρχίας και των ξένων κέντρων μεταξύ παραδοσιακών αστικών δυνάμεων και ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποστηρίζουν ή υπονοούν κάποιοι.

Ο λαϊκός παράγοντας ήταν παρών στην τελευταία, κρίσιμη φάση της πολιτικής κρίσης, είτε ρητά (σχετική ανάκαμψη των μαζικών αγώνων από το τέλος του καλοκαιριού με αντανάκλαση και στην ήττα του κυβερνητικού μπλοκ ακόμη και στο γήπεδό της, εκείνο της τρομολαγνείας, στην υπόθεση Ρωμανού), είτε υπόρρητα, με τη διόγκωση της λαϊκής κατακραυγής κατά των κυβερνώντων μετά τις ευρωεκλογές. Αυτός ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που δεν επέτρεπε στην κυβέρνηση να πάρει πρόσθετα μέτρα παρά μόνο επί ποινή σταδιακής διάλυσης και της Νέας Δημοκρατίας κατά το πρότυπο του ΠΑΣΟΚ.

Σ’αυτό το φόντο, η επιβολή του Σταύρου Δήμα με την εξάντληση όλων των μέσων εξαγοράς, εκβιασμού και αποστασίας βουλευτών, ακόμη κι αν ήταν (και ενδεχομένως ήταν) δυνατή, δεν φάνταζε σκόπιμη από την πλευρά του συστήματος. Θα κέρδιζε απλώς λίγο χρόνο, με αντίτιμο την εξαγρίωση μεγάλου τμήματος των λαϊκών στρωμάτων και την εξώθηση του ΣΥΡΙΖΑ σε πιο «ακραίες» θέσεις, ακόμη και παρά τη θέληση του ηγετικού του πυρήνα. Η στωική αντίδραση των ισχυρότερων αστικών μερίδων (τράπεζες, εφοπλιστές, συγκροτήματα της ενημέρωσης)- που πάντως εξακολουθούν να υποστηρίζουναναφανδόν τα Μνημονιακά κόμματα- δείχνει ότι θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ δυνητικά χειραγωγήσιμο, αλλά όχι ακόμη ελεγχόμενο.

4.Από την πλευρά της η τρόικα, ενώ θα ήθελε να κάνει πιο εύκολη τη ζωή του Σαμαρά, δεν είχε κανένα λόγο να προσφέρει υποχωρήσεις σε μια παραπαίουσα κυβέρνηση. Πρώτα απ’ όλα, γιατί κάτι τέτοιο θα την υποχρέωνε να προβεί σε πολλαπλάσιες υποχωρήσεις απέναντι σε μια άλλη, πιο απείθαρχη κυβέρνηση, με νωπή λαϊκή εντολή, η οποία ήταν ούτως ή άλλως πιθανό να πάρει τη θέση της σημερινής. Έπειτα γιατί ειδικά η Γερμανία δεν ήθελε και δεν θέλει να δει το πουλόβερ της λιτότητας να αρχίσει να ξηλώνεται από την Ελλάδα. Φυσικά, ένα ορισμένο κούρεμα του χρέους και μια χαλάρωση της λιτότητας είναι πράγματα απολύτως διαχειρίσιμα για τη Γερμανία, με βάση τα μικρά μεγέθη της Ελλάδας. Ωστόσο μια τέτοια εξέλιξη είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει την όρεξη πολύ μεγαλύτερων χωρών, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, κάτι που δεν θέλουν ούτε να το σκέφτονται οι γερμανικές ελίτ, όταν μάλιστα αντιμετωπίζουν την κλιμακούμενη πίεση των εθνικιστών- αντιευρωπαϊστών στο εσωτερικό τους. (Οι πρόσφατες διαδηλώσεις εναντίον των μεταναστών στη Γερμανία δείχνουν ότι το μέχρι τώρα ελεγχόμενο AfDθα μπορούσε, προοπτικά, να εξελιχθεί σε κάτι πολύ περισσότερο επικίνδυνο, όπως το UKIPτου Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία).

Τούτων δοθέντων, η Γερμανία άφησε τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο να σηκώσουν το Σταυρό του Μαρτυρίου, ελπίζοντας ότι είτε θα επιβάλουν στο ΣΥΡΙΖΑ άνευ όρων συνθηκολόγηση μετά από ενδεχόμενη εκλογική του νίκη, είτε ότι «θα γδάρουν ζωντανή» την κυβέρνησή του, οδηγώντας την σε γρήγορη κατάρρευση, για να παραδειγματίσουν όλους όσοι ρέπουν προς την απειθαρχία, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Πιστεύουν ειλικρινά ότι κάτι τέτοιο θα τους είναι πάρα πολύ εύκολο και από μια άποψη δικαιολογούνται, έχοντας δει στην πράξη με πόσο ψοφοδεή τρόπο συμπεριφέρθηκαν τελικά, έναντι του Βερολίνου, οι πολιτικοί της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς, τύπου Παπανδρέου, Βενιζέλου, Θαπατέρο, Ολάντ και πάει λέγοντας.

Το ότι το πιστεύουν, δεν σημαίνει όμως ότι θα το πετύχουν κιόλας. Ας δώσουμε για μια φορά δίκιο στον κ. Πάγκαλο, που είπε κάποτε ότι η Γερμανία είναι «γίγαντας με μυαλό μικρού παιδιού». Έχοντας μπει με μεγάλη καθυστέρηση από την εποχή των μεσαιωνικών Αυτοκρατοριών σε εκείνη του νεωτερικού, δημοκρατικού έθνους- κράτους, η Γερμανία είχε πάντα σχετικά υπανάπτυκτη πολιτική κουλτούρα και σχεδόν θρησκευτική πίστη στην ωμή δύναμη- είτε στη δύναμη των πάντσερ, κατά το παρελθόν, είτε στην οικονομική της δύναμη, σήμερα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, προκαλούσε τη μοίρα της, μόνο που μέχρι να τη συναντήσει έπαιρνε στο λαιμό της και τους λαούς ολόκληρης της ηπείρου.

5. Οι κρίσιμες εκλογές- εξπρές που έχουμε μπροστά μας σφραγίζονται ήδη από μια οξεία πολιτική πόλωση με έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά. Η αστική τάξη, η μερίδα της μικροαστικής τάξης που δεν υπέστη μεγάλες συνέπειες από την κρίση και τα εκφυλισμένα- λούμπεν στοιχεία της ξενοφοβίας και του παραδοσιακού αντικομμουνισμού πολώνονται έντονα προς τη Νέα Δημοκρατία, ενώ οι κεντροαριστερές εφεδρείες κατακερματίζονται και συρρικνώνονται- αν και μπορεί να παίξουν σοβαρό ρόλο σε σενάρια εκβιασμού και εξημέρωσης της Αριστεράς. Από την άλλη, τα εργατικά και ευρύτερα λαϊκά στρώματα πολώνονται έντονα προς τα αριστερά και κυρίως προςτο ΣΥΡΙΖΑ, συχνά χωρίς μεγάλες προσδοκίες, με δικαιολογημένες αμφιβολίες και έντονες ταλαντεύσεις.

Η αναμέτρηση θα είναι πολύ σκληρή και, παρά το μέχρι στιγμής δημοσκοπικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, η έκβασή της δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Δεν αποκλείεται να δούμε, ακόμη και πριν τις εκλογές, ακραία φαινόμενα, όπως ο τραπεζικός πανικός (bankrun), ή πάλι η επιστράτευση κάποιας μορφής «στρατηγικής της έντασης», όσο κι αν παρόμοια μέσα είναι δίκοπο μαχαίρι για όποιον τα μετέρχεται. Υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες να πετύχει η Αριστερά μια μεγάλη εκλογική νίκη, ίσως πολύ μεγαλύτερη από ό,τι φαντάζονται οι περισσότεροι. Δεν θα πετύχει κάτι τέτοιο όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αν παγιδευτεί στη λογική της «μετατόπισης προς το κέντρο», προς άγραν «μετριοπαθών» ψηφοφόρων. Αν μη τι άλλο, η διάλυση του «Κέντρου» θα έπρεπε να έχει κάνει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ περισσότρο επιφυλακτική απέναντι σε συμβουλάτορες- πολιτικά ναυάγια, που αναζητούν ναυαγοσώστες και φαντάζονται ότι μπορούν να τους υπαγορεύσουν και τους όρους τους! Αντίθετα, η Αριστερά μπορεί να δημιουργήσει ένα μεγάλο ρεύμα λαϊκής υποστήριξης μόνο με μια αποφασιστική, επιθετική γραμμή απέναντι στους αποδυναμωμένους και ανυπόληπτους πολιτικούς της αντιπάλους, εμπνέοντας εμπιστοσύνη στα ταλαντευόμενα στρώματα, που πείθονται λιγότερο από χειρονομίες μετριοπάθειας και περισσότερο από την αίσθηση της δύναμης.

6. Ανεξάρτητα από τις υπαρκτές, στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές τους, όλες οι αριστερές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) οφείλουν να δώσουν την εκλογική και κυρίως τις μετεκλογικές μάχες σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης απέναντι στους κοινούς εχθρούς- το αστικό, Μνημονιακό μπλοκ και την τροϊκανή επικηδεμονία. Ενδεχόμενη επικράτηση του αστικού μπλοκ σ’αυτές τις εκλογές δεν θα «απελευθερώσει» τις λαϊκές μάζες από τις «κοινοβουλευτικές αυταπάτες», για να τις ρίξει με ανανεωμένη ορμή στα πεδία των εξωκοινοβουλευτικών αγώνων, όπως ορισμένοι φαντασιώνονται. Θα θωρακίσει πολιτικά τις αντιδραστικότατες αλλαγές που έχουν επέλθει, σε βάρος της μισθωτής εργασίας, στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο, ανοίγοντας το δρόμο για άλλες, ακόμη πιο επώδυνες. Θα προκαλέσει μεγάλο πλήγμα στο ηθικό του λαού και στο αξιόμαχο της Αριστεράς όλων των κομμάτων, ρευμάτων και τάσεων- εν ολίγοις, μια ήττα από την οποία θα κάνουμε καιρό να συνέλθουμε. Όλοι.

Η πρόκληση της αριστερής κυβέρνησης (καλύτερα, κυβέρνησης λαϊκής συμμαχίας με κορμό την Αριστερά) έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη, στην Ελλάδα, από την ίδια την πραγματικότητα της ταξικής πάλης- όπως μπήκε, νωρίτερα, στην ημερήσια διάταξη των κινημάτων της Λατινικής Αμερικής. Δεν ξεμπερδεύεις με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες του υπερώριμου καπιταλισμού και του εδραιωμένου κοινοβουλευτισμού στον 21ο αιώνα με τη μηχανιστική αντιγραφή της ιστορικής πείρας επαναστατικών κινημάτων του 19ου ή των αρχών του 20ου αιώνα και το μηρυκασμό τσιτάτων από τη θεωρητική σκέψη που βασίστηκε σ’αυτά τα κινήματα. Ο νέος καπιταλισμός και η νέα εργατική τάξη που αναπτύσσεται μαζί του επιβάλλουν μια κομμουνιστική στρατηγική μακράς διαρκείας, στην οποία η κοινοβουλετική νίκη μπορεί να αποτελέσει έναν πρώτο, αλλά κρίσιμο γύρο. Μια αριστερή κυβέρνηση χωρίς πραγματικά επαναστατική κατάσταση θα πρέπει – αν δεν προδώσει τον εαυτό της και τον κόσμο που την ανέδειξε-να δρα ως διαρκής αντιπολίτευση στο αστικό σύστημα εξουσίας, που θα έχει χάσει έναν κρίσιμο μοχλό, αλλά όχι το «βαθύ κράτος». Θα πρέπει να μάθει «να κυβερνά υπακούοντας» στον οργανωμένο λαό, βοηθώντας ταυτόχρονα στην ισχυροποίησή του.

7. Στοιχειώδης ρεαλισμός επιβάλλει να αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αναδειχθεί από τις προσεχείς εκλογές μια ριζοπαστική αριστερή κυβέρνηση που θα ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Πρώτα απ’ όλα, γιατί οι ταξικοί συσχετισμοί και οι λαϊκές διαθέσεις δεν έχουν ωριμάσει για τέτοιας ποιότητας ανατροπές. Αλλά και γιατί ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιούται την εμπιστοσύνη των λαϊκών στρωμάτων- άλλωστε, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ούτε σε ένα σημαντικό τμήμα μελών και στελεχών του.

Ασφαλώς δεν έχουμε να κάνουμε με ένα αστικό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που έχει ήδη πάρει, ή τείνει να πάρει τη θέση του σοσιαλφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώθηκε ως ρευστό, πολυσυλλεκτικό κόμμα λαϊκής υποστήριξης, αλλά χωρίς οργανικούς δεσμούς με τα λαϊκά στρώματα. Στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, που θα κληθεί να δώσει και να κερδίσει τις μεγάλες συγκρούσεις που βρίσκονται μπροστά μας, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μικρότερες δυνάμεις από το ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Κινείται με βάση το «άμεσο όφελος» (συχνά μόνο το εφήμερο, επικοινωνιακό όφελος), χωρίς συνεκτική στρατηγική και ηγετική ομάδα με στοιχειώδη σύμπνοια. Ο καιροσκοπισμός και ο τακτικισμός του αφήνουν ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα, για το καλύτερο ή το χειρότερο, σε κάθε κομβική επιλογή. Προοιωνίζονται μια επόμενη κοινοβουλευτική ομάδα πολύ αμφίβολης συνοχής, όταν έρθουν τα δύσκολα. Οι μετατοπίσεις προς τα δεξιά της τελευταίας διετίας, ιδίως μετά τις ευρωεκλογές, ενισχύουν τη δικαιολογημένη καχυποψία ακόμη και όσων διαθέτουν μεγάλα αποθέματα καλής πίστης ή ευπιστίας.

Όλα αυτά συνηγορούν υπέρ της ανάγκης να κρατήσουν οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στάση οργανωτικής ανεξαρτησίας και πολιτικής δυσπιστίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Μια ισχυρή παρουσία αυτών των δυνάμεων στις επερχόμενες εκλογές θα ασκεί πίεση και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, στην προοπτική της ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων, ενώ ενδεχόμενη αφομοίωσή τους από αυτόν, ή εκλογικής περιθωριοποίησής τους θα τον κάνει ακόμη περισσότερο ευάλωτο στην αστική και ιμπεριαλιστική πίεση.

8. Οι προγραμματικές δεσμεύσεις και οι εκλογικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ προδιαθέτουν όχι για μια πολιτική «τύπου Τσάβες», ανοιχτή σε αντικαπιταλιστικές ρήξεις, αλλά, τηρουμένων των αναλογιών, σε μια πορεία «τύπου Λούλα», με περιορισμένη αναδιανομή πλούτου, υπέρ των πιο χτυπημένων από την κρίση κοινωνικών στρωμάτων. Ωστόσο, η υλοποίηση ακόμη και του μινιμαρισμένου προγράμματος που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ και στο Διαρκές Συνέδριο του κόμματός του δεν χωράει στα ασφυκτικά πλαίσια της γερμανικής Ευρώπης και θα οδηγήσει το ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα ή και παρά τη βούληση της ηγεσίας του, σε ρήξη με τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο.

Το πιθανότερο είναι ότι ο πρώτος γύρος της σύγκρουσης θα κριθεί πολύ γρήγορα- είτε με μια ταπεινωτική συνθηκολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και συμμάχων, που θα προεξοφλεί τη γρήγορη αποδόμησή της, είτε με το πέρασμα σε μια νέα, αβέβαιη, πάντως ελπιδοφόρα περίοδο κλιμακούμενων ρήξεων και ανατροπών, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Η εκτίμηση αυτή δεν βασίζεται στα γελοία, τρομοκρατικά επιχειρήματα των συστημικών δυνάμεων περί των ομόλογων που λήγουν τέλη Μαρτίου και υποτίθεται ότι θα βάλουν το πιστόλι στον κρόταφο του Αλέξη Τσίπρα. Εκπρόσωποι μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων αναγνωρίζουν, σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες, ότι είναι αδύνατο να εκβιασθεί μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή,βάσει του χρονοδιαγράμματος της προηγούμενης κυβέρνησης, που μόλις θα έχει μαυριστεί στις κάλπες. Κάτι τέτοιο θα ξεσήκωνε πανευρωπαϊκές διαμαρτυρίες, όχι μόνο από τις αριστερές, αλλά ακόμη και από συστημικές, εθνικιστικές δυνάμεις, εμφανίζοντας την Ε.Ε. ως σύγχρονη Ιερή Συμμαχία, φυλακή των λαών. Επομένως, είναι σχεδόν βέβαιο ότι επί του προκειμένου θα δοθεί μία εντελώς προσωρινή λύση, χωρίς να εκτονώνει στο ελάχιστο το ευρύτερο πρόβλημα.

Σε αντίθεση με τη δημοσιολογία του συρμού, πιστεύουμε ότι ο χρόνος θα κυλάει υπέρ της νέας ελληνικής κυβέρνησης και σε βάρος της Μέρκελ. Η σταθεροποίηση μιας κυβέρνησης, η οποία θα διευρύνει αμέσως τα κοινωνικά της ερείσματα, απλά και μόνο με το σταμάτημα της λιτότητας και των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων», μαζί με το προσωρινό μορατόριουμ στην αποπληρωμή του χρέους ή μέρους του ενόψει διαπραγματεύσεων αποτελεί εφιάλτη για τη γερμανική ολιγαρχία. Πολύ περισσότερο που η Ισπανία, με την ισχυρή Αριστερά, έχει μπροστά της δύο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις- τοπικές την άνοιξη και βουλευτικές το φθινόπωρο- ενώ και οι βρετανικές εκλογές, στις αρχές Μαίου, αντιπροσωπεύουν έναν άλλο, πολύ διαφορετικό βέβαια, παράγοντα πίεσης προς το Βερολίνο.

Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι η πέριξ της Μέρκελ γερμανική ηγεσία η οποία θα επιταχύνει, πιστεύουμε, τη σύγκρουση για να ξεκαθαρίσει μια ώρα νωρίτερα το τοπίο. Μια σύγκρουση την οποία η Αριστερά και το εργατικό κίνημα της Ελλάδας δεν μπορούν να αποφύγουν, μπορούν όμως να κερδίσουν ή τουλάχιστον να αντέξουν, αφήνοντας ανοιχτή την προοπτική της νίκης στον επόμενο γύρο, στο βαθμό που θα γίνουν καταλύτες για ριζοσπαστικές αλλαγές στην Ευρώπη.

9. Σ’αυτό το φόντο, εάν η Αριστερά πετύχει μια μεγάλη εκλογική νίκη στις 25 Ιανουαρίου (επαναλαμβάνουμε, ένα πολύ μεγάλο «εάν») οφείλει από την πρώτη κιόλας στιγμή να εξαγγείλει και στη συνέχεια να δρομολογήσει ταχύτατα μια πρώτη δέσμη αποφασιστικών μέτρων που θα εκμεταλλευθούν και θα διευρύνουν τη δυναμική της λαϊκής, δημοκρατικής νίκης. Να χρησιμοποιήσει δηλαδή με τόλμη το μοχλό της κυβέρνησης για να αποδιοργανώσει περαιτέρω το συγχυσμένο αστικό στρατόπεδο, να ανορθώσει το ηθικό των λαϊκών δυνάμεων και να συμβάλει στη συγκρότηση ενός λαϊκού μπλοκ, κερδίζοντας το θεμελιώδες σε παρόμοιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης: πολιτικό χρόνο για προετοιμασία ενόψει των κρίσιμων μαχών του επόμενου διαστήματος. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται ένα επεξεργασμένο «πρόγραμμα 100 ημερών», βασικές παράμετροι του οποίου μπορεί να είναι:

-Η άμεση ανακούφιση των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων και η αποφασιστική ενίσχυση των εργατικών δικαιωμάτων (συλλογικές συμβάσεις, φραγμός στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις) που θα ανατρέψουν προς όφελος της εργασίας τους ταξικούς συσχετισμούς δύναμης.

-Η απαλλαγή από το Μνημόνιο και η «έξωση» της τρόικα από την Ελλάδα.

-Η αναστολή εξυπηρέτησης ενός χρέους που όλοι οι σοβαροί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζουν ότι είναι αδύνατο να αποπληρωθεί, ενόψει διαπραγματεύσεων για τη ρύθμισή του.

-Η ανάληψη ελέγχου από το κράτος των μεγάλων τραπεζών (στις οποίες το κράτος είναι ήδη βασικός μέτοχος) και ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του κ. Στουρνάρα από τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας.

-Η δραστική, δημοκρατική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, η Σεισάχθεια για εκείνους που τη δικαιούνται και η προστασία της πρώτης κατοικίας.

-Η ταχύρρυθμη αλλαγή του τοπίου στα ΜΜΕ στο έδαφος της δημοκρατικής νομιμότητας και της εκκαθάρισης των σκανδαλωδών συμβάσεων.

Πηγή

-Η αναστύλωση της δημόσιας εκπαίδευσης και της λαϊκής Υγείας, δύο τομέων που αγγίζουν κάθε λαϊκή οικογένεια και έχουν καταβαθρωθεί από τις Μνημονιακές πολιτικές.

-Η υιοθέτηση μιας πολυδιάστατης πολιτικής εθνικής ανεξαρτησίας και η αναζήτηση εναλλακτικών στηριγμάτων στη διεθνή σκηνή στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, πράγμα που δεν αποκλείει, το αντίθετο, την αξιοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

10. Είναι πολύ πιθανό ότι, ακόμη κι αν μας εκπλήξει θετικά- και ιδίως αν το κάνει!- η «υπαρκτή Αριστερά» του σήμερα, επιστρατεύοντας όλα τα αποθέματα αποφασιστικότητας και ευελιξίας, η στιγμή της ρήξης με το ευρωσύστημα θα έρθει προτού ακόμη να έχουν δημιουργηθεί ισχυρά στηρίγματα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ενόψει αυτού του ενδεχόμενου, επείγει η πολιτική και ψυχολογική προετοιμασία της λαϊκής πλειοψηφίας, η οποία πρέπει να κληθεί να αναλάβει η ίδια την ιστορική ευθύνη για την περαιτέρω πορεία της χώρας- με δημοψήφισμα και στους δρόμους. Σ’αυτόν τον κρίσιμο κάβο, μια μαχόμενη Αριστερά θα έχει μαζί της, εκτός από το πρόταγμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, το πατριωτικό και δημοκρατικό αίσθημα του λαού, απέναντι στην πέμπτη φάλαγγα των βιαστών της λαϊκής κυριαρχίας. Κι όπως έλεγε ο υπεράνω πάσης υποψίας για αριστερισμό Τζον Κένεντι: «Όποιοι κάνουν τη μεταρρύθμιση αδύνατη, καθιστούν την επανάσταση αναπόδραστη»!

Πηγή

Debate με τον Θεό έκλεισε ο Αντώνης Σαμαράς

Σε μια αποκάλυψη που συγκλόνισε τους ορθοδόξους ολόκληρης της γης προέβη η εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Μαρία Σπυράκη, δηλώνοντας ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα συμμετάσχει σε debate με τον Θεό μια εβδομάδα πριν τις εκλογές της 25ης Γενάρη.

Σύμφωνα με την πρώην ρεπόρτερ της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αντώνης Σαμαράς συνομιλεί με τον Θεό. Πριν από λίγους μήνες η ίδια είχε πει πως ο πρωθυπουργός άνοιξε για πρώτη φορά διάλογο μαζί Του, κι από τότε τα λένε τακτικά οι δυο τους πριν από κάθε δύσκολη απόφαση για το καλό της Ελλάδας.

Όπως διαβεβαίωσε η Μαρία Σπυράκη, η επιλογή του Θεού για το ένα και μοναδικό debate στο οποίο θα δεχόταν να πάρει μέρος ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού οι ΣΥΡΙΖΑίοι ονομάζουν τα αβάπτιστα παιδιά τους Ερνέστο αντί για Θεόβουλο ή Παχούμιο, και δεν πατάνε το πόδι τους στην πανηγυρική πρώτη λειτουργία του νέου έτους.

Στο επερχόμενο debate με τον Θεό, ο πρωθυπουργός θα αναλύσει τα πλάνα του για την πλήρη μετατροπή της Ελλάδας σε ηγέτιδα της ορθοδοξίας σε ολόκληρο τον πλανήτη και για το θαύμα της ανταλλαγής λιμνών με κομποσχοίνια.

Θα συζητήσουν επίσης για την απειλή του κομμουνισμού και τη διασφάλιση της σταθερής πορείας της ελληνικής οικονομίας μέσω της νηστείας, της προσευχής και των θρήσκων λαθρεμπόρων πετρελαίου.

Είναι ακόμη βέβαιο ότι ο Θεός θα θίξει το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας, για το οποίο ο Αντώνης Σαμαράς είναι βέβαιος πως Τον έχει ήδη πείσει ότι την ιερή αυτή μέρα της εβδομάδας δουλεύουν μόνο ΣΥΡΙΖΑίοι.

Η Μαρία Σπυράκη δήλωσε από την πλευρά της ότι αισθάνεται ιδιαίτερη τιμή μετά την ανάληψη του ρόλου του διαμεσολαβητή μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά και του Θεού.

Ήταν, όπως είπε η ίδια, μια από τις συγκλονιστικότερες εμπειρίες της ζωής της καθώς το να συνομιλεί ταυτόχρονα με δύο τόσο σημαντικά πρόσωπα, ήταν κάτι που δεν το είχε φανταστεί ποτέ.

Υποσχέθηκε, μάλιστα, να μην ξανακρύψει τίποτα κάτω από το μαξιλάρι της και να απευθύνεται πάντοτε με ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό, από όπου κι αν του μιλά. Είτε από ένα τηλεοπτικό κανάλι είτε από την Παναγιά την Εκατονταπυλιανή.

Πηγή

Ψέματα ενός σιδηρόφρακτου πρωθυπουργού

Εικόνα που παραπέμπει στις πιο φρικτές στιγμές του 20ου αιώνα έδωσε ο Α. Σαμαράς με τις δηλώσεις που έκανε μπροστά στον φράχτη του Έβρου. Η εμφάνιση ενός υποψήφιου πολιτικού σαν δεσμοφύλακα μπροστά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης θεωρείται λάθος που δεν θα έκανε κανένας υπεύθυνος επικοινωνίας.

Η δήλωσή του απερχόμενου πρωθυπουργού όμως περιείχε και σειρά από ψέμματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα του φράχτη.

Όπως απέδειξε η ομάδα Μετανάστευσης του ΕΛΙΑΜΕΠ (που μόνο σαν αντικυβερνητική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί) ο φράχτης στοίχισε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αλλά το βασικό αποτέλεσμα από την δημιουργία του ήταν η μεταφορά των μεταναστευτικών ροών προς τα θαλάσσια περάσματα του Αιγαίου.

Σε έκθεσή της με τίτλο «Αξιολογώντας τη σχέση κόστους-αποτελέσματος των πολιτικών ελέγχου της παράτυπης μετανάστευσης στην Ελλάδα» η ερευνήτρια Άννα Τριανταφυλλίδου και η επιστημονική της ομάδας απέδειξαν ότι το μισό δισεκατομμύριο που ξόδεψαν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έφερε πενιχρά αποτελέσματα.

Ειδικά για τον φράχτη του έβρου η Εφημερίδα των Συντακτών ανέφερε τότε σε σχετικό ρεπορτάζ της:

«Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του φράχτη στον Εβρο και της επιχείρησης «Ασπίδα», που τοποθέτησε 1.900 αστυνομικούς κατά μήκος των χερσαίων ελληνοτουρκικών συνόρων. Τη διετία 2010-2012, ο έλεγχος των συνόρων στον Εβρο κόστισε 67 εκατομμύρια ευρώ (το κόστος του φράχτη ήταν συνολικά 5,5 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 3,16 εκατομμύρια δόθηκαν στην κατασκευαστική εταιρεία. Τους πρώτους έντεκα μήνες, όσο διατηρούταν το σύνολο των αστυνομικών στην περιοχή, η επιχείρηση «Ασπίδα» κόστισε 24 εκατομμύρια ευρώ).
Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι τα χρήματα έπιασαν τόπο, καθώς πράγματι σχεδόν εκμηδενίστηκε η μεταναστευτική ροή στον Εβρο. Στην πραγματικότητα, όμως, οι μετανάστες στράφηκαν στα θαλάσσια περάσματα του Αιγαίου και το πρόβλημα απλά μετατοπίστηκε, δημιουργώντας νέους πονοκεφάλους για τον έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων».

Στη μεταφορά των μεταναστευτικών ροών από τα χερσαία περάσματα προς τα θαλάσσια είχε αναφερθεί και ο επικεφαλής του γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες Γ.Τσαρμπόπουλος, επισημαίνοντας όχι μόνο τον τεράστιο κίνδυνο για τους μετανάστες αλλά και το υπέρογκο κόστος που επωμίζεται ο κρατικός μηχανισμός και οι τοπικές νησιωτικές κοινωνίες.

Ανανέωσή: Το ΠΑΣΟΚ με ανακοίνωσή του καταδίκασε τις δηλώσεις Σαμαρά στον Έβρο συγκρίνοντάς τον μάλιστα με τον δίαυλο επικοινωνίας του Μαξίμου με τους ναζιστές,   Τάκη Μπαλτάκο.

«Η, ενόψει εκλογών, νεκρανάσταση των ιδεών του κ. Μπαλτάκου δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες στη χώρα. Αυτό τον «πολιτικό» χώρο άλλωστε τον έχουν καταλάβει ήδη η Χρυσή Αυγή και άλλες ομάδες», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Αυτό που ξέχασε να σημειώσει το συγκυβερνών κόμμα είναι τον φράχτη δεν τον έφτιαξε η Νέα Δημοκρατία αλλά τον εγκαινίασε ο Παπουτσής.

Ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη μάλιστα είχε εξαπολύσει σφοδρή επίθεση εναντίον του εκπροσώπου της Κομισιόν Michele Cercone που είχε υποστηρίξει ότι η κατασκευή του φράχτη δεν έχει νόημα.

Συνεπώς το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να είναι οι δηλώσεις του στενού συνεργάτη του Μπαλτάκου αλλά το γεγονός ότι δεν πρόλαβε να φωτογραφηθεί στο φράχτη ο Βενιζέλος.

Πηγή

Τι άλλο θα δούμε;

Του Γιάννη Παντελάκη

Δεν ξέρω τι θα συμβεί μετά τις εκλογές, ποιος ξέρει άλλωστε. Εκείνο που ξέρω είναι πως μέχρι τότε, στις περίπου τρεις εβδομάδες που απομένουν, η χώρα θα γέρνει όσο πιο συντηρητικά γίνεται. Προς άγραν ψήφων, θα ενισχύονται ιδεολογήματα και συμπεριφορές που μας κρατάνε χρόνια πίσω.

Οι τελευταίες δύο μέρες ήταν αποκαλυπτικές, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων, αυτών που άλλωστε καθορίζουν και την πολιτική ατζέντα αυτής της προεκλογικής περιόδου.

Ο πρωθυπουργός φωτογραφίζεται μπροστά από τον φράκτη στον Έβρο και μας... καθησυχάζει πως «ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να επιτρέψει το γκρέμισμά του ώστε να μπαίνουν μέσα οι λαθρομετανάστες και να τους παρέχουμε νοσοκομειακή και ασφαλιστική κάλυψη»! Είναι εμφανής η προσπάθεια του κ. Σαμαρά να αντλήσει μερικές ψήφους από το ξενοφοβικό ακροατήριο, αδιαφορώντας όμως πως έτσι δεν ακυρώνει τα σαθρά επιχειρήματα των ρατσιστών, αλλά τα δικαιώνει. Σαν να παραδέχεται πως ναι, έχουν δίκιο όσοι πιστεύουν πως οι καταραμένοι των τρίτων χωρών ευθύνονται για όσα συμβαίνουν (και) σε μας. Και αυτός, θα αντιμετωπίσει τον εξωτερικό ...εισβολέα.

Από την άλλη πλευρά, ο αρχηγός ενός κόμματος με αριστερό υποτίθεται πρόσημο, συνεχίζει τα σλάλομ στο θρησκευτικό ακροατήριο. Για πρώτη φορά αυτός ο δηλωμένος άθεος, πηγαίνει στον Πειραιά του ακροδεξιού Μητροπολίτη, χαριεντίζεται με τους επισήμους και αφήνει και ένα περιστέρι να πετάξει. Το κόμμα του, μάλιστα, το κόμμα που στα κείμενά του θεωρεί ως αναγκαίο τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, καλεί τους φίλους του από την προηγουμένη να παραστούν στον αγιασμό. Προφανώς και είναι η συνέχεια των προσπαθειών του κ. Τσίπρα να προσεγγίσει την παντοδύναμη ιεραρχία και ν' αποκομίσει μερικές ψήφους πιστών. Αφού, όμως, όλα δείχνουν ότι θα τις κερδίσει τις εκλογές, έχει τόσο σοβαρούς λόγους να νομιμοποιεί τη βαθιά διασύνδεση της εκκλησίας με το κράτος, να ξεχνά τον διαχωρισμό των δύο, να μετέχει σ' ένα τόσο θλιβερό και αναχρονιστικό κάδρο;

Ξέρω, προεκλογική περίοδος είναι, όλες οι υπερβολές μπορούν να ειπωθούν, όλα μπορούμε να τα δούμε. Οι αρχηγικές αυτές κινήσεις, ωστόσο, διαμορφώνουν συνειδήσεις, επηρεάζουν μυαλά και συντηρούν όλο αυτό που θα έπρεπε να έχουμε αφήσει πίσω...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Έρευνες για Μνημόνιο, Siemens και ΕΡΤ προαναγγέλλει η Κωνσταντοπούλου

Τη δικαιοσύνη ως βασική προτεραιότητα μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έθεσε η βουλευτής του κόμματος Ζωή Κωνσταντοπούλου. Προτεραιότητά μας θα είναι να ρίξουμε άπλετο φως στις υποθέσεις από τις οποίες θυματοποιήθηκε ο ελληνικός λαός και υπονομεύθηκε το δημόσιο συμφέρον, δηλώνει στο Βήμα της Κυριακής, και ως τέτοιες υποθέσεις αναφέρει την ΕΡΤ, το Μνημόνιο, τη Siemens, τη λίστα Λαγκάρντ, τις υποθέσεις υποβρυχίων-εξοπλιστικών και την εκποίηση δημόσιας περιουσίας.

Το Σάββατο άλλωστε από το βήμα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας έθεσε επίσης ως βασική προτεραιότητα τη δικαιοσύνη, χρησιμοποιώντας μάλιστα την ιστορική φράση του Ηλία Ηλιού «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα».

Αναφερόμενη στο οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τη σχέση του με τους ξένους εταίρους, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ξεκαθαρίζει για την διαπραγμάτευση με την ΕΕ, ότι δεν θα γίνει από μηδενική βάση, αλλά στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου δεκαετιών για την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και στη βάση του προηγούμενου της διαγραφής του γερμανικού χρέους του 1953.

Τέλος σχολιάζοντας την επικείμενη εκλογή  Προέδρου της Δημοκρατίας που θα ακολουθήσει τις εκλογές, δηλώνει ότι το κόμμα της δεν θα βαδίσει στην πεπατημένη των «διακοσμητικών Προέδρων»-εκτελεστικών οργάνων της κυβέρνησης «που εκδίδουν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου με τη σέσουλα και ανοιγοκλείνουν τη Βουλή κατά παραγγελία».

Πηγή

Θυμηθείτε τις υπογραφές της ντροπής!

Όσοι σκέφτονται να ξαναψηφίσουν στις 25 Γενάρη ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, ας ρίξουν μια ματιά στις επιστολές που έστειλαν οι ηγέτες των κομμάτων τους στην τρόικα (ΔΝΤ- ΕΕ- ΕΚΤ)

Λάμπρος Τόκας

Αν θέλετε τη «σωτηρία» και την «ανάπτυξη» της Ελλάδας- που σημαίνει και το δικό σας καλό- τότε δεν έχετε παρά να υπερψηφίσετε τους υποψηφίους των… «υπεύθυνων» και «σοβαρών» αστικών κομμάτων (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ) και των παραφυάδων τους, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια. Σ’ αυτό το μοτίβο, κινείται η προεκλογική εκστρατεία των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που συγκυβερνούν τη χώρα στη μετά Μνημόνιο εποχή. Τα ίδια περίπου υποστηρίζουν και οι ηγεσίες των μικρότερων αστικών κομμάτων που δημιουργήθηκαν με τις αποχωρήσεις βουλευτών από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα όπως ο ΛΑΟΣ (του Καρατζαφέρη), οι ΑΝΕΛ (του Καμένου), το ΠΟΤΑΜΙ (του Στ. Θεοδωράκη), οι ΡΙΖΕΣ (του Μπαλτάκου), το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ (του Γ. Παπανδρέου) κλπ, χωρίς όμως να αποχωριστούν και από τους δεσμούς με τις συντηρητικές και αντιδραστικές πολιτικές.

Αποτελεί κοινό μυστικό, πως η Ελλάδα και ο λαός της έχουν πληρώσει πολύ ακριβά τη «σωτηρία» και «προστασία»- δηλαδή το νταβατζιλίκη- που πρόσφεραν τα τελευταία 40 χρόνια οι ηγεσίες των αστικών κομμάτων, που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία. Τα κόμματα αυτά, που εμφανίζονταν από τα προεκλογικά μπαλκόνια ως «σωτήρες» της χώρας και «εγγυητές» των συμφερόντων των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων, αποδείχτηκαν καταστροφικά για την Ελλάδα και το λαό της. Αδιάψευστος μάρτυρας το γεγονός ότι μόλις κέρδιζαν τις εκλογές και ανελάμβαναν την κυβερνητική εξουσία, εξαντλούσαν τη σοβαρότητα και υπευθυνότητά τους στο να υπηρετούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Όλοι μας θυμόμαστε την προεκλογική διαβεβαίωση «Λεφτά υπάρχουν» του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, που στην πράξη εκφράστηκε με την ένταξη της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα αντιλαϊκά Μνημόνια της Τρόικας (ΕΕ-ΔΝΤ- ΕΚΤ). Θυμόμαστε επίσης τηναντιΜνημονιακή ρητορεία του Αντώνη Σαμαρά (με τα Ζάππεια 1 & 2 όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης), που στη συνέχεια όταν η ΝΔ αποφάσισε να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ και στη συνέχεια με τη ΔΗΜΑΡ), υπηρέτησε πιστά ως συγκυβερνών κόμμα τόσο τα αντιλαϊκά Μνημόνια όσο και τα Μεσομακροπρόθεσμα Προγράμματα της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ;

Οι κατάπτυστες επιστολές με τις έγγραφες δεσμεύσεις

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και επειδή η λαϊκή παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι», είναι διαχρονικά επίκαιρη, παραθέτουμε- για όσους έχουν ασθενή ή επιλεκτική μνήμη- την 2^η επιστολή που απέστειλε Αντώνης Σαμαράς παραμονές των εκλογών του 2012 στα αφεντικά της τρόϊκας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καιEurogroup). Με την επιστολή αυτή, ο Αντ. Σαμαράς (τότε συγκυβερνούσε τη χώρα με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟ.Σ), δεσμευόταν και προσωπικά ότι αν η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές, θα συνεχίσει να υπηρετεί τις σκληρές πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, για όσο διάστημα τους ζητηθεί στους δυνάστες της Ελλάδας και του ελληνικού λαού!

Τις επιστολές προσήλωσης στις Μνημονιακές πολιτικές από τους Α. Σαμαρά και Ε. Βενιζέλο είχε αξιώσει η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελας Μέρκελ, προκειμένου να χορηγηθεί στην Ελλάδα η 6 δόση δανείου. Ανάλογες επιστολές είχαν αποσταλεί από τους Αντ. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλο το Νοέμβρη του 2011 (αμέσως μετά την συμφωνία του Γ. Παπανδρέου να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ο δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, με τη στήριξη των βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ), όπως επίσης από τους Γ. Παπανδρέου (όταν ο ίδιος ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός) και τον δοτό πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο.

Ιδού και τα τεκμήρια

Το πλήρες κείμενο της 2^ης επιστολής που απέστειλε ο Αντ. Σαμαράς (παραμονές των εκλογών του 2012) προς τους δανειστές- δυνάστες της Ελλάδας (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ και Eurogroup), είναι το ακόλουθο:.

«Όπως ήδη έχω αναφέρει στην επιστολή μου της 23ης Νοεμβρίου 2011, το Κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, έχει δεσμευτεί για την επιτυχία των στόχων του Προγράμματος Σταθεροποίησης, των βασικών πολιτικών του καθώς και της εφαρμογής τους. Το ίδιο ισχύει και για το Μνημόνιο/Οικονομική και Χρηματοπιστωτική Συμφωνία (MoU/MEFP) που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο την περασμένη Κυριακή, με μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών.

Πιο συγκεκριμένα, το κόμμα μου εκφράζει τη δέσμευσή του:

• Να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Να υποστηρίξει ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και το φιλόδοξο σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που περιέχει το πρόγραμμα. Οι προσαρμογές που συμφωνήθηκαν στην αγορά εργασίας, ελπίζουμε να δώσουν μια ισχυρή άμεση ώθηση, ώστε να προωθήσουν την απασχόληση και την οικονομική δραστηριότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για μια Οικονομία που βρίσκεται ήδη για πολλά χρόνια σε ύφεση και που η ανεργία της έχει ήδη ξεπεράσει το 20%.
• Να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και τη δημοσιονομική βιωσιμότητα, προστατεύοντας όμως τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού. Υποστηρίζουμε την άμεση εφαρμογή περικοπών διαρθρωτικού χαρακτήρα και τις συνεχείς προσπάθειες να ελεγχθεί η δαπάνη και να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις πληρωμών του δημοσίου (προς Έλληνες ιδιώτες και επιχειρήσεις), που φτάνουν ήδη το 3% του ΑΕΠ. Πράγματι, τολμηρές φορολογικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να φέρουν πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και να ανακόψουν τη φοροδιαφυγή.
• Να διασφαλιστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Υποστηρίζουμε την εφαρμογή του Προγράμματος για μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος στον τραπεζικό τομέα, με ισχυρή αποφασιστικότητα και έλεγχο του χρηματοπιστωτικού πλαισίου, καθώς και τα σχέδια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία έχει στόχο να προωθήσει το δημόσιο συμφέρον και να σεβαστεί την επιχειρηματική αυτονομία των τραπεζών.
• Εκφράζουμε, προφανώς, τη δέσμευσή μας για ταχύτατη εφαρμογή της χρηματοπιστωτικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τη Συμμετοχή του Επίσημου τομέα και του Ιδιωτικού τομέα (PSI), μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτό θα βοηθήσει την Ελλάδα να επιτύχει τους απώτερους στόχους της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και να προσφέρει τα απαραίτητα χρηματοδοτικά μέσα για να στηρίξει την προσαρμογή της χώρας μας και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειές της.

Αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και τη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία.
Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη επιστολή μου, εξακολουθούμε να δίνουμε “μεγάλη έμφαση στο να επιτευχθεί άμεση Ανάκαμψη, έτσι ώστε τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί”.
Πράγματι, δίνοντας προτεραιότητα στην Ανάκαμψη, μαζί με τους άλλους αντικειμενικούς στόχους, θα καταστήσουμε το Πρόγραμμα πιο αποτελεσματικό και την προσπάθεια προσαρμογής πιο επιτυχή.
Έτσι λοιπόν, όπως υπογραμμίζω και στην προηγούμενη επιστολή μου, μπορεί να απαιτηθούν τροποποιήσεις που θα εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος. Και επαναλαμβάνουμε την πρόθεσή μας να φέρουμε αυτά τα ζητήματα για συζήτηση, μαζί με βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές,αυστηρά μέσα στα πλαίσια του Προγράμματος, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η επίτευξη των στόχων του.» Παρόμοια είναι και η δεσμευτική επιστολή που είχε στείλει, την ίδια ημερομηνία ο Ευ. Βενιζέλος όταν κατέλαβε τη θέση του Γ.Α. Παπανδρέου. Θυμίζουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου, συμφώνησε να αποχωρήσει από τη θέση του πρωθυπουργού (αλλά και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ), μετά την απόπειρά του να αμφισβητήσει το «δικαίωμα»- που ο ίδιος είχε εκχωρήσει- στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ να αποφασίζουν για την τύχη της Ελλάδας, ερήμην του ελληνικού λαού και των εκλεγμένων εκπροσώπων του».

Προσοχή μην γίνετε … κοψοχέρηδες

Όπως προαναφέρθηκε, τις ίδιες ή παρόμοιες δεσμεύσεις, είχαν αναλάβει με επιστολές τους (στην ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και το Eurogroup) οι Γ. Παπανδρέου και Ευ. Βενιζέλος (ως πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ).Παρόλ’ αυτά, οι ηγέτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ Σαμαράς και Βενιζέλος που συγκυβερνούν ακόμη, τη χώρα- με τη βοήθεια όλων εκείνων που υπερασπίστηκαν τις εφαρμοζόμενες αντιλαϊκές πολιτικές των Μνημονίων και των Μεσομακροπρόθεσμων Προγραμμάτων (το ίδιο ισχύει και για τα μικρότερα κόμματα που δημιουργήθηκαν από βουλευτές και στελέχη που αποχώρησαν από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα)- προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού με χοντρά ψέματα. Στα πλαίσια αυτά οι υποψήφιοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μοιράζουν κάλπικες υποσχέσεις για την επερχόμενη ανάπτυξη, την έξοδο από το Μνημόνια κλπ, αποσιωπώντας επιμελώς τις ενυπόγραφες δεσμευτεί που έχουν αναλάβει οι ηγέτες τους να εφαρμόσουν- για όσο τους ζητηθεί- τις αντιλαϊκές πολιτικές που θα τους υποδεικνύουν η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ. Με απλά οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Παπανδρέου (που σήμερα ηγούνται της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Δημοκρατών- Σοσιαλιστών αντίστοιχα), λένε χοντρά ψέματα μέχρι να υφαρπάξουν την ψήφο μας, αφού έχουν δεσμευτεί και εγγράφως για την περαιτέρω μείωση των μισθών και των συντάξεων, στην αύξηση των φόρων, σε απολύσεις στον δημόσιο τομέα, σε κλείσιμο ιδιωτικών επιχειρήσεων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην κατάσχεση των περιουσιών μας.

Ας ελπίσουμε, ότι οι ψηφοφόροι θα προσέξουν και θα επιλέξουν το σωστό ψηφοδέλτιο (ποιο κόμμα θα ψηφίσουν) γιατί αν βγουν στις 26 Γενάρη και δηλώσουν «κοψοχέρηδες» θα είναι αργά.

Πηγή

Μάθε τώρα που ψηφίζεις! #ekloges2015

Είσαι νέος ψηφοφόρος ή ετεροδημότης ή απλός ψηφοφόρος;
Δες που ψηφίζεις μόνο με το ονομά σου και το έτος γέννησης σου!

ΜΑΘΕ ΕΔΩ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙΣ

 

Εκλογές νέας Μεταπολίτευσης.

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εκλογές αποφάσισε η Βουλή. Επραξε ορθότατα. Μια νεοεκλεγμένη Βουλή, προφα­νώς με ριζικά διαφορετική σύνθεση, θα αντανακλά τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα της ρημαγμένης μνημονιακής Ελλάδας. Θα πάψει να υπάρχει το αβυσσαλέο χάσμα μεταξύ λαού και Κοινοβου­λίου, το οποίο όλοι παρατηρούμε. Οι ψηφοφόροι πρέπει πλέον να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να

αποφασίσουν ποιο κόμμα θέλουν να τους κυβερνά - η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ριζικές αλλαγές στην κοινοβου­λευτική εκπροσώπηση των κομμά­των θα φέρουν οι εκλογές. Πολύ σωστά θα κάνουν. Το επονείδιστο Μνημόνιο άλλαξε δια παντός την οικονομική και κοινωνική πραγμα­τικότητα της πατρίδας μας. Αυτό είναι αδύνατον να μην έχει και πολιτικές συνέπειες! Αυτοί που υλοποίησαν τη μνημονιακή πολιτική πρέπει να κριθούν από τον λαό και είτε να επικροτηθούν είτε να απορριφθούν.

Κρισιμότατες θα είναι οι βουλευ­τικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Σε τρεις εβδομάδες από σήμερα θα κριθεί το μέλλον της Ελλάδας, ίσως για δεκαετίες ολόκληρες. Χωρίς δόση υπερβολής, έχουμε να κάνουμε με εκλογές μιας νέας Μεταπολίτευσης! Ακριβώς όπως οι εκλογές του 1974 καθόρισαν τη χώρα για 35 ολόκληρα χρόνια!

Δεν θα κριθεί μόνο αν θα σχη­μα­τιστεί ή όχι κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα κριθεί μόνο αν η ΝΔ θα τινάξει στον αέρα όλες τις δημοσκοπήσεις και θα παραμείνει στην εξου­σία. Δεν θα κριθεί μόνο αν το αποτέ­λεσμα των εκλογών θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ ή αν θα τον στείλει στην αγκαλιά του Ποταμιού. Ο κόσμος φυσικά με αυτά τα κριτήρια θα ψηφίσει. Οικονομική ανακού­φιση τώρα περιμένει, όχι στην... άλλη ζωή! Χωρίς όμως οι περισσότεροι να το γνωρίζουν, η ψήφος τους θα χαράζει και το νέο πλαίσιο για την Ελλάδα.

Το Μνημόνιο διέλυσε το ΠΑΣΟΚ! Δικαίως ο λαός τιμώρησε ανελέητα το κόμμα που υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα σε αυτό το επαίσχυντο καθεστώς. Ενα κόμμα που από το 44% των εκλογών του 2009 έπεσε στο 12% του 2012, δεν πρόκειται να συνέλθει ποτέ. Είναι ήδη πολιτικά νεκρό! Κατέρρευσε δηλαδή το ένα κόμμα - πυλώνας του μεταπολιτευτικού συστήματος. Από θεωρητική σκοπιά, θα ήταν παράλογο να νομίσει κανείς πάντως ότι ο άλλος πυλώνας του συστήματος, η ΝΔ, δεν θα καταβάλει κανένα πολιτικό κόστος για τη μνημονιακή πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Πρακτικά όμως θα δούμε αν θα γίνει αυτό.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ήταν κόμματα του τελευταίου τετάρτου του 20ού αιώνα, προσαρμοσμένα και τα δύο στη μεταχουντική Ελλάδα του 1974. Αυτά έπαιξαν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το Μνημόνιο όμως άλλαξε δραματικά τα πολιτικά δεδομένα. Υποχρεώθηκαν να το υπηρετήσουν και τα δύο κόμματα. Περάσαμε έτσι σε άλλη εποχή. Αυτομάτως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έγιναν κόμματα του παρελθόντος.

Η ανανέωση σκηνικού είναι πλέον επιβεβλημένη και σε πολιτικό επίπεδο. Προηγείται η αντικατάσταση του κατεστραμμένου κεντρο­αριστε­ρού πυλώνα που εκπρο­σωπούσε το ΠΑΣΟΚ. Αν και όταν αυτή επιτευχθεί, θα έρθει η σειρά και του κεντροδεξιού πυλώνα που συνεχίζει να εκπροσωπεί η ΝΔ, έστω και αγκομαχώντας τραγικά. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα πάντως δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επί πολύ.

Πηγή:  ethnos.gr

Η ιδεολογική αναπηρία του φόβου

Από τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση της ακροδεξιάς και των αγορών αναγκάστηκε να οδηγηθεί στις κάλπες, ήταν ξεκάθαρο πως η προεκλογική περίοδος που θα ακολουθήσει θα είναι η πιο σκληρή των τελευταίων δεκαετιών. Η επίθεση Άδωνι στον Λαζόπουλο ως «ισχυρότερου εκπροσώπου της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς» κατά Μαυρουδή, έδωσε το στίγμα των τριών εβδομάδων που θα ακολουθήσουν. Έδωσε παράλληλα και μια γεύση των μέσων τα οποία θα χρησιμοποιήσουν απερχόμενη για να χτυπήσουν συνειδήσεις και θυμικό στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά από δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την ανίερη συμμαχία των τεράτων του παρελθόντος, ο προεκλογικός τους τόνος αποκαλύπτει τη γύμνια της πολιτικής τους. Το γεγονός πως η προεκλογική τους προμετωπίδα, καθώς και τα μετόπισθεν βασίζονται στον τρόμο που σκορπούν οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνει το μέγεθος του κοινωνικού συμφέροντος κυβερνητικού τους έργου.

Που είναι μηδενικό.

Οι καθημερινές ιστορίες που συναντά ο καθένας μας στους χώρους δουλειάς, στις τράπεζες, τις δημόσιες υπηρεσίες αλλά ακόμα και εντός οικογενειακής σκέπης δείχνουν το μέγεθος της μιντιακής τραγωδίας που συντελείται στη χώρα.

Εργαζόμενοι βγαίνουν στη σύνταξη και τα -πρώην- αφεντικά τους συμβουλεύουν να σηκώσουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες και να τα βάλουν κάτω από το στρώμα.

Τραπεζίτες πουλάνε εκδούλευση σε φουσκωμένους λογαριασμούς, συστήνοντάς τους να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.

Οι πιο «αδύναμη κρίκοι» απέναντι στο «κουτί που τα ξέρει όλα», οι ηλικιωμένοι, αγωνιούν και ταράζουν τα νεότερα μέλη των οικογενειών τους με το φόβο πως θα χάσουν τις συντάξεις τους και τους κομμουνιστές που έρχονται να πάρουν τις περιουσίες.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας που εκτυλίσσονται καθημερινά σε μια πλατεία, ένα λεωφορείο, σε κάποιο ψιλικατζίδικο, σε μια δημόσια υπηρεσία, σε κάποιο συνοικιακό καφενείο ή ένα οικογενειακό κυριακάτικο γεύμα.

Ο φόβος είναι διάχυτος.

Η όποια αντιπαράθεση πλέον στην κοινωνία έχει μεταβληθεί σε ένα είδος ερωταπαντήσεων και αποριών. Με τη μία πλευρά να εκφράζει μύχιους ή τηλεοπτικούς φόβους που δεν αφορούν την τάξη της, και τον αντίλογο να πασχίζει να δώσει απαντήσεις που να προσπαθούν να επαναφέρουν την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη στο επίκεντρο της όποιας λύσης, μπλέκοντας πολλές φορές την ελπίδα με την πραγματικότητα.

Ποιος όμως απαγορεύει την ελπίδα;

Ποιος ορίζει το εφικτό και το ανέφικτο όταν η διεκδίκηση είναι δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη;

Ξέρω φίλοι μου. Οι αγορές ορίζουν θα μου πείτε. Το ξέρω.

Οι αγορές όμως δεν ζούνε. Οι αγορές δεν αναπνέουν. Οι αγορές δεν πεινάνε.

Οι αγορές είναι ένα συνονθύλευμα υπεύθυνων επενδυτών, αδίστακτων κερδοσκόπων, πανίσχυρων εκμεταλλευτών, ποικίλων ειδών αρπακτικών και σαρκοφάγων

Και σας ρωτώ φίλοι μου.

Εάν οι αγορές είναι αυτός ο αιμοδιψής Φρανκεστάιν, η ύπαρξη και μόνο του οποίου αναγκάζει τους λαούς να το υπηρετούν, ποιος ο λόγος στην κεφαλή της αντίστασής μας να μη βρίσκονται δυνάμεις που προτάσσουν αναχώματα στις επιθέσεις που το τέρας μας κάνει μέσα στη νύχτα, με βροχή και με χαλάζι και πολλές φορές πισώπλατα;

Ο φόβος λοιπόν θα είναι παρών. Και όχι μόνο μέχρι το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου που θα μπει ταφόπλακα στο δικομματικό σκουπιδαριό που οδήγησε τη χώρα σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση.

Ο φόβος θα παραμείνει επειδή η πηγή του είναι αυτοί που παρείχαν τα οχήματα στον δικομματισμό που σήμερα αργοπεθαίνει.

Και επειδή η γύμνια της «πολιτικής» τους που θα αποκαλυφθεί, όταν τα χθεσινά αφεντικά τους θα στήνουν με τα ίδια τους τα χέρια τα εμπόδια στην επόμενη κυβέρνηση, δεν θα είναι αρκετή για να νικήσει τον φόβο, η ελπίδα είναι το μόνο αντίδοτο που μπορεί να τον μουδιάσει, να τον αδρανοποιήσει και τέλος να τον σπάσει σε χίλια κομμάτια.

Οι περιστάσεις θα μας καλέσουν σύντομα να πάρουμε θέση δια ζώσης και μετά λόγου γνώσεως. Και αυτό δεν θα συμβεί μόνο μπροστά στην κάλπη. Αντιθέτως, η κάλπη θα είναι η αφετηρία του δρόμου που θα χρειαστεί να διανύσουμε.

Η ελπίδα θα γεννηθεί στον δρόμο. Στις γειτονιές. Στο χέρι βοηθείας στον διπλανό, στην αντίδραση απέναντι στο άδικο.

Εκεί, που θα πεθάνει ο φόβος.

Πηγή

Για μεταφορά τζιχαντιστών κατηγορούν εταιρεία συμφερόντων Μελισσανίδη

Σοβαρότατες καταγγελίες για την μεταφορά ισλαμιστών μαχητών με πλοίο της Aegean Shipping Enterprises Company, η οποία σχετίζεται με την οικογένεια Μελισσανίδη, κάνει ο συνταγματάρχης Αχμέντ Μεσμάρι, εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της Λιβύης.

Το πλοίο Araevo δέχθηκε αεροπορική επίθεση από μαχητικά της Λιβύης κοντά στο λιμάνι της Ντέρνα, που σύμφωνα με ορισμένες αναφορές βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ISIS. Από την επίθεση σκοτώθηκαν δυο μέλη του πληρώματος.

Σύμφωνα με τον Μεσμάρι το πλοίο αρνήθηκε τον έλεγχο των αρχών και εισήλθε παράνομα σε στρατιωτική ζώνη. Ο ίδιος δήλωσε στο Reuters ότι έφερνε ισλαμιστές μαχητές στο λιμάνι της Ντέρνα.

«Ζητήσαμε από το πλοίο να σταματήσει, αλλά αντιθέτως αυτό έσβησε τα φώτα του και δεν απαντούσε στις κλήσεις μας, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να το χτυπήσουμε» ανέφερε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος των ενόπλων δυνάμεων της Λιβύης μιλώντας στο BBC.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι αρκετά ελληνικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν απλώς το όνομα του πλοίου και όχι της Aegean Shipping Enterprises Company, παρά το γεγονός ότι το όνομα μεταδίδεται από τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης του πλανήτη, όπως το BBC.

Υπενθυμίζεται ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει υπάρξει προμηθευτής του Αμερικανικού Στόλου. Στο παρελθόν, ο στενός συνεργάτης του Α.Σαμαρά, είχε κατηγορηθεί για λαθρεμπόριο πετρελαίου – κατηγορία στην οποία απάντησε απειλώντας να δολοφονήσει τον συντάκτη του περιοδικού Unfollow Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο.

Στην υπόθεση ο Μελισσανίδης εκπροσωπούνταν από το στενό συνεργάτη του έλληνα πρωθυπουργού Φαήλο Κρανιδιώτη.

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών με ανακοίνωσή του, στην οποία επίσης δεν κατονομάζει την Aegean Shipping Enterprises,  καταδίκασε την αεροπορική επίθεση χωρίς να σχολιάσει τις καταγγελίες των Λιβυκών αρχών.

Ανανέωση: Σύμφωνα με νεότερο τηλεγράφημα του Associated Press ο εκπρόσωπος των Λιβυκών ενόπλων δυνάμεων επέμεινε ότι το πλοίο κινούνταν προς την αντίθετη κατεύθυνση από τον σταθμό ανεφοδιασμού και ως εκ τούτου εντιμετωπίστηκε ως απειλή για την εθνική ασφάλεια.

Ο ίδιος όμως επεσήμανε ότι την ώρα της επίθεσης δεν γνώριζε ότι το πλοίο είχε ναυλωθεί για μεταφορά καυσίμων από τοπικό ενεργειακό σταθμό και εξέφρασε την οδύνη του για την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Παρόλα αυτά τις δηλώσεις του διέψευσε η κρατική εταιρεία πετρελαίου της Λιβύης National Oil Corp. που υποστήριξε ότι η κυβέρνηση ήταν ενήμερη για το δρομολόγιο του πλοίου.

Να σημειωθεί ότι σε μήνυμά του στο twitter o ανταποκριτής την Financial Times, Borzou Daragahi, είχε αναφερθεί σε σενάρια που κυκλοφορούσαν τις πρώτες ώρες της επίθεσης ότι το πλοίο μετέφερε οπλισμό – πληροφορίες που δεν επιβεβαιώθηκαν από καμία πηγή. 

Borzou Daragahi        ✔ @borzou

Follow

#Libya: Ship off jihadi-controlled Derna, allegedly full of weapons, emits smoke after airstrikes by Tobruk govt

4:19 PM - 4 Jan 2015 Cairo, Egypt, مصر

Πηγή