Στρατηγική νίκη για να αλλάξει η εποχή

Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Στις 25 Ιανουαρίου 2015 λήγει οριστικά η 40ετής περίοδος της Μεταπολίτευσης, με την ολοκλήρωση της μεταβατικής περιόδου 2009-2014 και ξεκινάει ο νέος ιστορικός κύκλος για την Ελλάδα, που κυοφορείται ήδη από τον Ιούνιο του 2012, όταν αναδείχθηκε το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς ως αξιωματική αντιπολίτευση. Στα δύο αυτά χρόνια που μεσολάβησαν, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό ριζοσπαστικό κόμμα και να γίνει το όχημα του ελληνικού λαού για μια νέα εποχή ελπίδας, αξιοπρέπειας και προόδου μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Κάτι άλλωστε που εξαρχής λαχταρούσε ο ελληνικός λαός μετά το τραύμα του εμφυλίου πολέμου και τη δικτατορία, γι΄ αυτό και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου έδινε υψηλά ποσοστά αυτοδυναμίας, αναζητώντας πάντα μια ουσιαστική αλλαγή, τη μετάβαση σε μια ευνομούμενη και αποτελεσματική ευρωπαϊκή πολιτεία. Γι΄ αυτό και το 2004 έδωσε 45,36%  (158 έδρες) στον Κώστα Καραμανλή για να επανιδρύσει το κράτος, αλλά αυτός το βούλιαξε στα δάνεια, στα σκάνδαλα, στις κομματικές προσλήψεις. Γι΄ αυτό πάλι έδωσε 43,92% (160 έδρες) στον Γιώργο Παπανδρέου το 2009, αλλά αυτός, αντί να τα αλλάξει όλα, δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να διατυπώνει θεωρίες χωρίς αντίκρισμα και τελικά παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ. Αυτά τα δύο γενναιόδωρα εκλογικά αποτελέσματα έδωσαν δύο μοιραίες κυβερνήσεις που απογοήτευσαν βαθύτατα τους εκλογείς και οδήγησαν τη χώρα στα βράχια. Η απογοήτευση και η αμφιβολία εκφράστηκαν στις εκλογές του Μαΐου του 2012 με την αυστηρή τιμωρία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και στην αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα σε επαναληπτικές εκλογές τον Ιούνιο με τη ΝΔ πρώτο κόμμα με 29,66% και 129 έδρες (που μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ που είχε 33 έδρες) και τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση με 26,89% και 71 έδρες.
Στις 26 Ιανουαρίου 2015 το καινούργιο θα έχει γεννηθεί για να ανασυγκροτήσει τη χώρα και την ελληνική κοινωνία από τις δραματικές συνέπειες των πολιτικών της ακραίας λιτότητας, να διαπραγματευτεί με τους δανειστές και να δρομολογήσει μια νέα εποχή για τη χώρα στην Ευρώπη. Στις μέρες που μεσολαβούν πρέπει να κλειδωθεί η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ που είναι πλέον ορατή μετά την άμπωτη του φόβου, καθώς τα εκβιαστικά διλήμματα αποδείχθηκαν ψεύτικα και κατέρρευσαν, ενώ ο τυχοδιωκτισμός της ΝΔ εκδηλώθηκε επικίνδυνα και χωρίς κανένα όριο.
Η αριθμητική των δημοσκοπήσεων είναι πλέον ελπιδοφόρα για την αυτοδυναμία. Αλλά φτάνει αυτό; Φτάνουν οι 151 βουλευτές για να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας; Βέβαια, η αυτοδυναμία μας γλυτώνει από μια επώδυνη επανάληψη του σκηνικού του Μαΐου του 2012 και θα είναι σπουδαία και κρίσιμη. Όμως, ο τόπος έχει ανάγκη από μία στρατηγική νίκη της τάξεως του 44-45% που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να εκπληρώσει το όραμα της Μεταπολίτευσης. Γι΄ αυτό δεν θέλει πια τσιγκουνιές και αμφιβολίες. Γυρίζουμε σελίδα και πάμε μπροστά, με ένα πολιτικό φορέα που προέρχεται και ελέγχεται  από τα κάτω, που δεν διαπνέεται από τον βοναπαρτισμό, ούτε των Καραμανλήδων, ούτε των Παπανδρέου. Μια στρατηγική νίκη θα τερματίσει οριστικά την αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής ταυτότητας της χώρας και θα επιτρέψει την κάθαρση του τόπου από την διαφθορά και την διαπλοκή, αλλά και την τιμωρία όσων καταλήστεψαν το κράτος.
Μια στρατηγική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει σε δομική αναδιάρθρωση του πολιτικού σκηνικού που τόσο έχει ανάγκη αυτή η νέα εποχή, στην οποία θα κυριαρχήσει, επιτέλους, η λογική. Η Νέα Δημοκρατία είτε θα αλλάξει αρχηγό, είτε θα διασπασθεί, είτε θα συμβούν και τα δύο. Κάποια κόμματα θα εξαφανιστούν, άλλα θα συγχωνευτούν και νέα πρόσωπα θα αναδειχθούν. Θα είναι πολύ καλό για τον τόπο να τελειώνουμε με όλους τους θλιβερούς του παρελθόντος και να περάσουμε σε νέα πρόσωπα και στους 40άρηδες.
Μιλώντας προχθές στην Κόρινθο, ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε: «Ερχόμαστε με σκοπό να μείνουμε στην Ευρώπη για να αλλάξουμε την Ευρώπη. Το μόνο σίγουρο όμως, είναι ότι η 25η Ιανουαρίου είναι η μέρα που θα αλλάξει η Ελλάδα. Δεν είμαστε το ρίσκο. Είμαστε η σιγουριά της αλλαγής. Είμαστε η ελπίδα που πάνω της ακουμπά ένας ολόκληρος λαός. Είμαστε μια προγραμματική και ριζοσπαστική δύναμη, ο συναγερμός που θα ξυπνήσει όλη την Ευρώπη. Που θα ανατρέψει ένα καθεστώς ατιμωρησίας, ασυδοσίας και διαπλοκής. Και Είμαστε έτοιμοι».

Πηγή

Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λογιστικό έλεγχο του χρέους της Ελλάδας;

Από τότε που προκηρύχθηκαν οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, η δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να βγει νικητής από τις κάλπες και να σχηματίσει κυβέρνηση παρουσιάζεται σαν απειλή στην κοινή γνώμη και ειδικά σε εκείνη της Ευρωζώνης. Και όμως, αυτοί που καλούν σε συναγερμό γνωρίζουν θαυμάσια πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαγγείλει ότι δεν θα αναστείλει την αποπληρωμή του χρέους και δεν θα βγει από το ευρώ όταν γίνει κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εύχεται να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται να τερματίσει τα άδικα και αντικοινωνικά μέτρα που έλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η τρόικα.

Αυτή η καμπάνια για τις υποτιθέμενες απειλές που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει να φοβίσει τους Έλληνες ψηφοφόρους ώστε να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους στην αλλαγή. Στοχεύει επίσης, στην περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ να στρέψει ένα μέρος της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης ενάντια στον ελληνικό Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς προκειμένου να αποτρέψει το ενδεχόμενο να κερδίσει το Podemos τις ισπανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2015.

Το χρέος που ζητάνε από την Ελλάδα να αποπληρώσει αντιπροσωπεύει το 175% του εθνικού πλούτου που παράγεται ετησίως και αποτελεί αφόρητο βάρος για τον ελληνικό λαό.

Τι θα γίνει αν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση αποφάσιζε να πάρει τοις μετρητοίς το άρθρο 7 ενός κανονισμού που υιοθετήθηκε τον Μάη του 2013 από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αφορά τις χώρες που υποβάλλονται σε ένα σχέδιο διαρθρωτικής προσαρμογής;

Ιδού το πλήρες κείμενο του σημείου 9 του άρθρου 7: «Ένα κράτος-μέλος που έχει γίνει αντικείμενο ενός προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής πραγματοποιεί έναν πλήρη λογιστικό έλεγχο των δημόσιων οικονομικών του προκειμένου, ειδικά, να αξιολογήσει τις αιτίες που προκάλεσαν τη συσσώρευση υπερβολικών επιπέδων χρέους καθώς και να εντοπίσει κάθε ενδεχόμενη παρατυπία» (1).

Η ελληνική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά απέφυγε επιμελώς να εφαρμόσει αυτήν τη διάταξη του κανονισμού, για να αποκρύψει από τον ελληνικό πληθυσμό τις πραγματικές αιτίες της αύξησης του χρέους και τις παρατυπίες που συνδέονται με αυτήν. Τον Νοέμβρη του 2012, το ελληνικό Κοινοβούλιο, στο οποίο κυριαρχούσε τότε η Δεξιά είχε απορρίψει πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκρότηση ερευνητικής επιτροπής για το χρέος, με 167 ψήφους κατά, 119 υπέρ και 0 αποχές.

Είναι ξεκάθαρο ότι, μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, μια κυβέρνηση που θα σχηματιστεί υπό την ηγεσία του θα μπορούσε θαυμάσια να πάρει τοις μετρητοίς την Ευρωπαϊκή Ένωση και να συγκροτήσει επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους (με συμμετοχή των πολιτών) για να αναλύσει τη διαδικασία υπερβολικής χρέωσης της Ελλάδας, να εντοπίσει πιθανές παρατυπίες και να ταυτοποιήσει παράνομα, άνομα και απεχθή τμήματα… αυτού του χρέους.

Ιδού ορισμένα στοιχεία κλειδιά που θα μπορούσαν να φωτιστούν από τη πραγματοποίηση του λογιστικού ελέγχου:

Το ελληνικό χρέος που αντιπροσώπευε το 113% του ΑΕΠ το 2009 πριν από την έκρηξη της ελληνικής κρίσης και την επέμβαση της τρόικας, η οποία κατέχει τα 4/5 αυτού του χρέους, έφτασε το 175% του ΑΕΠ το 2014. Κατά συνέπεια, την επέμβαση της τρόικας ακολούθησε μια πολύ έντονη αύξηση του ελληνικού χρέους.

Από το 2010 και μέχρι το 2012, οι πιστώσεις που έδωσε η τρόικα στην Ελλάδα χρησίμεψαν σε πολύ μεγάλο βαθμό για να εξοφληθούν οι κύριοι πιστωτές της Ελλάδας μέχρι εκείνη την περίοδο, δηλαδή οι ιδιωτικές τράπεζες των κυριότερων οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχής γενομένης από τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες (2).

Περίπου το 80% του ελληνικού χρέους το κατείχαν το 2009 οι ιδιωτικές τράπεζες 7 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από μόνες τους, το 2009, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες κατείχαν περί το 50% του συνόλου των τίτλων του ελληνικού χρέους.

Ένας λογιστικός έλεγχος του ελληνικού χρέους θα καταδείξει ότι οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αύξησαν πάρα πολύ τις πιστώσεις τους στην Ελλάδα ανάμεσα στα τέλη του 2005 και στο 2009 (οι πιστώσεις αυξήθηκαν πάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ περνώντας από τα 80 δισεκατομμύρια στα 140 δισεκατομμύρια) χωρίς να λαβαίνουν υπ' όψιν τη πραγματική ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει.

Οι τράπεζες ενήργησαν τυχοδιωκτικά, βέβαιες καθώς ήταν ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα έσπευδαν να τις βοηθήσουν σε περίπτωση που θα υπήρχαν προβλήματα.

Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι το σχέδιο της υποτιθέμενης διάσωσης της Ελλάδας, που κατέστρωσαν οι ευρωπαϊκές αρχές με τη βοήθεια του ΔΝΤ, χρησίμεψε στην πραγματικότητα για να επιτρέψει στις τράπεζες μερικών ευρωπαϊκών χωρών που διαθέτουν αποφασιστική επιρροή στα ευρωπαϊκά όργανα να συνεχίσουν να αποπληρώνονται από την Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρουν το ρίσκο τους στα κράτη μέσω της τρόικας. Δεν είναι η Ελλάδα που σώθηκε, αλλά μάλλον μια χούφτα μεγάλων ευρωπαϊκών ιδιωτικών τραπεζών που εδρεύουν κυρίως στις πιο ισχυρές χώρες της Ε.Ε.

Ο λογιστικός έλεγχος θα αναλύσει κατά πόσο είναι νόμιμο και έννομο αυτό το σχέδιο διάσωσης. Είναι άραγε σύμφωνο με τις συμβάσεις της Ε.Ε. (ειδικά με το άρθρο 125 που απαγορεύει σε ένα κράτος-μέλος να επωμιστεί τις οικονομικές δεσμεύσεις ενός άλλου κράτους-μέλους);

Οι δημόσιοι δανειστές του 2010 (δηλαδή, τα 14 κράτη-μέλη που παραχώρησαν δάνεια στην Ελλάδα συνολικού ύψους 53 δισεκατομμυρίων ευρώ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κ.λπ.), άραγε σεβάστηκαν την αρχή της αυτονομίας της θέλησης του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας, ή μήπως επωφελήθηκαν από την απόγνωσή της μπροστά στις κερδοσκοπικές επιθέσεις των χρηματαγορών για να της επιβάλουν συμβάσεις που αντιβαίνουν στο δικό της συμφέρον; Μήπως αυτοί οι δανειστές επέβαλαν λεόντειους όρους, ειδικά όταν απαιτούσαν υπερβολικά ποσοστά αποπληρωμής; (3)

Επίσης ζητούμενος είναι ο λογιστικός έλεγχος της δράσης του ΔΝΤ. Γνωρίζουμε ότι μέσα στους κόλπους της ηγεσίας του ΔΝΤ πολλοί εκτελεστικοί διευθυντές (ειδικά ο Βραζιλιάνος και ο Ελβετός) είχαν εκφράσει πολύ μεγάλες επιφυλάξεις για το δάνειο που παραχώρησε το ΔΝΤ, τονίζοντας συγκεκριμένα ότι, με δεδομένες τις πολιτικές που της επιβάλλονταν, η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να το εξοφλήσει (4).

Μήπως η ΕΚΤ υπερέβη σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δικαιοδοσία της απαιτώντας από το ελληνικό Κοινοβούλιο να νομοθετήσει για το δικαίωμα στην απεργία ή για τον ορισμό των μισθολογικών επιπέδων;

Τον Μάρτη του 2012, η τρόικα οργάνωσε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που παρουσιάστηκε εκείνη την εποχή ως επιτυχία. Ας θυμηθούμε ότι ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε αναγγείλει στις αρχές Νοεμβρίου 2011 και την παραμονή μιας συνάντησης του G20, τη νπρόθεσή του να οργανώσει τον Φεβρουάριο του 2012 δημοψήφισμα γι' αυτή τη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που προετοίμασε η τρόικα. Κάτω από τη πίεση της τρόικας, αυτό το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ και ο ελληνικός λαός είδε να του στερούν το δικαίωμα να αποφανθεί για τα νέα χρέη.

Τα μεγάλα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν το επιχείρημα ότι η αναδιάρθρωση επέτρεπε να μειωθεί κατά 50% το ελληνικό χρέος. Στην πραγματικότητα, το ελληνικό χρέος είναι μεγαλύτερο το 2015 από ό,τι ήταν το 2011, τη χρονιά που προηγήθηκε της μεγάλης διαγραφής του υποτιθέμενου 50%. Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι αυτή η επιχείρηση αναδιάρθρωσης που συνιστούσε μια τεράστια εξαπάτηση συνδεόταν με το βάθεμα των πολιτικών που αντιβαίνουν στο συμφέρον της Ελλάδας και του πληθυσμού της.

Ο λογιστικός έλεγχος πρέπει επίσης να αξιολογήσει κατά πόσο οι αυστηροί όροι που επέβαλε η τρόικα στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα για τις πιστώσεις που της παραχωρήθηκαν συνιστούν μια χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων και συνθηκών που οφείλουν να σέβονται οι δημόσιες αρχές τόσο της πλευράς των πιστωτών όσο και εκείνης του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας.

Ο καθηγητής Νομικής Andreas Fischer-Lescano, για λογαριασμό του Εργατικού Κέντρου της Βιέννης (5) απέδειξε χωρίς καμιά αμφιβολία ότι τα προγράμματα της τρόικας είναι παράνομα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο.

Τα μέτρα που προβλέπονταν από τα προγράμματα προσαρμογής και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα καθώς και οι συγκεκριμένες πολιτικές που αποτελούν τις άμεσες συνέπειές τους παραβιάζουν μια σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην υγεία, στη μόρφωση, στη στέγαση, στην κοινωνική ασφάλιση, σε ένα δίκαιο μισθό αλλά και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και τη συλλογική διαπραγμάτευση.

Όλα αυτά τα δικαιώματα προστατεύονται από πολυάριθμα νομικά κείμενα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο όπως από τη Χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Συνθήκη δικαιωμάτων του ανθρώπου, την ευρωπαϊκή κοινωνική Χάρτα, τα δυο Σύμφωνα του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη Χάρτα του ΟΗΕ…

Ο λογιστικός έλεγχος θα μπορούσε να καταδείξει ότι τα μέτρα που έχουν υπαγορεύσει οι πιστωτές συνιστούν προφανή πισωγυρίσματα της άσκησης των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων. Μπορούν να ταυτοποιηθούν σημαντικές παρατυπίες. Κατά συνέπεια, η επιτροπή που θα επιφορτιστεί να διεξαγάγει το λογιστικό έλεγχο θα μπορεί να εκφέρει εμπεριστατωμένη γνώμη για το κατά πόσο το χρέος που έχει συνάψει η Ελλάδα με την τρόικα είναι νόμιμο, άνομο ή άκυρο.

Σημειώσεις:

(1) Κανονισμός (Ε.Ε.) Νο 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013 σχετικά με την οικονομική και δημοσιονομική επιτήρηση των κρατών-μελών της Ευρωζώνης που γνωρίζουν ή κινδυνεύουν να γνωρίσουν σοβαρές δυσκολίες από την άποψη της οικονομικής τους σταθερότητας http://eur-lex.europa.eu/legal-content/FR/TXT/?uri=uriserv:OJ.L_.2013.14...

(2) RMF, «The eurozone between austerity and default», 2010.http://www.researchonmoneyandfinance.org/index.php/publication/eurozone-.... Βλέπε επίσης Eric Toussaint «Grèce-Allemagne: qui doit à qui? (2) Créanciers protégés, peuple grec sacrifié», publié le 8 octobre 2012, http://cadtm.org/Grece-Allemagne-qui-doit-a-qui-2

(3) Τα απαιτούμενα επιτόκια που κυμαίνονταν μεταξύ 4% και 5,5% το 2010-2011 έπεσαν περίπου στο 1% το 2012 μετά από τις διαμαρτυρίες που έγιναν από πολλά μέρη (συμπεριλαμβανομένης και της ιρλανδικής κυβέρνησης στην οποία είχε επίσης επιβληθεί ένα πολύ υψηλό επιτόκιο από τα τέλη του 2010). Ρίχνοντας πολύ τα επιτόκια, τα 14 κράτη μέλη αναγνώρισαν ντε φάκτο ότι τα προηγούμενα επιτόκια ήταν υπερβολικά. Το 2010-2011, τα επιτόκια που πλήρωσε η Ελλάδα στη Γαλλία ανήλθαν σε 437 εκατομμύρια ευρώ.

Βλέπε http:/www.assemblee-nationale.fr/13/pdf/rapports/r2857-tl.pdf

(4) Βλέπε τις αποκαλύψεις που έκανε η Wall Street Journal:http://blogs.wsj.com/economics/2013/10/07/imf-document-excerpts-disagree.... Eπίσηςhttp://greece.greekreporter.com/2013/10/08/secret-imf-report-shows-greek...

(5) Βλέπε την έκθεση του «Human Rights in Times of Austerity Policy»,   που δημοσιεύθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014, και είναι διαθέσιμη στοhttp://www.etui.org/content/downloa...).pdf.

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς

Συντάκτης :  Eric Toussaint  για την Εφημερίδα των Συντακτών

Υποκριτές...

Του Πιτσιρίκου

Ένας θλιβερός θίασος Ευρωπαίων πολιτικών και ηγετών -οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μαριονέτες των αγορών- εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον γαλλικό λαό, μετά την δολοφονική επίθεση στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo, και συμμετείχαν στη σιωπηλή πορεία που έγινε στο Παρίσι.

Κάποιοι από τους πολιτικούς ηγέτες που συμμετείχαν στην πορεία, εκπροσωπούσαν κυβερνήσεις που είναι υπεύθυνες για τις δολοφονίες και τους βασανισμούς δημοσιογράφων και πολιτών, ενώ παρών ήταν και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος είναι υπεύθυνος για χιλιάδες νεκρά παιδιά στην Παλαιστίνη αλλά συγκλονίστηκε από την δολοφονία των Γάλλων σκιτσογράφων.

Charlie Hebdo 1Η υποκρισία περισσεύει στους πολιτικούς, όπως περισσεύει και σε πολλούς πολίτες. Η λέξη «υποκρισία» ήταν η λέξη που γράφτηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στα social media, στην διάρκεια της πορείας στο Παρίσι.

Ο Γάλλος διαδηλωτής της φωτογραφίας δηλώνει με το πλακά που κρατάει πως συμμετέχει στην διαδήλωση αλλά έχει συνείδηση της σύγχυσης και της υποκρισίας που υπάρχει σε όλη αυτή την κατάσταση.

Παρών ήταν και ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος από τη μια μιλάει για φράχτες και λαθρομετανάστες, και από την άλλη το παίζει συμπονετικός. Μιλάμε για εμετό.

Είναι εντυπωσιακό πως ο πιο ειλικρινής από όλους ήταν ο ιδρυτής του Εθνικού Μετώπου Ζαν Μαρί Λεπέν, ο οποίος είπε «λυπάμαι αλλά εγώ δεν είμαι Charlie».

Ο Λεπέν δήλωσε ότι τον έχει συγκινήσει ο θάνατος των συμπατριωτών του αλλά δεν πρόκειται να υπερασπιστεί το αναρχοτροτσκιστικό πνεύμα της Charlie Hebdo, η οποία ήταν μια εφημερίδα που είχε ζητήσει την διάλυση του Εθνικού Μετώπου.

Θα ήταν τίμιο να ήταν τόσο ειλικρινείς -όσο ο Λεπέν- όλοι αυτοί οι πολιτικοί ηγέτες που δεν θα άντεχαν ούτε για ένα λεπτό το πνεύμα των σκιτσογράφων της Charlie Hebdo.

Κακά τα ψέματα, η μεγάλη σάτιρα είναι αναρχική. Αν δεν είναι αναρχική η σάτιρα, δεν είναι σάτιρα.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν είχαμε ποτέ σπουδαία σάτιρα από κεντροδεξιούς, δεξιούς ή ακροδεξιούς.

Η σάτιρα είναι πάντα κατά της εξουσίας. Τα αστειάκια για τραγουδιστές, μοντέλα και τηλεπαρουσιαστές δεν είναι σάτιρα. Η σάτιρα στοχεύει ψηλά. Επίσης, εκτός από την εξουσία, στοχεύει στην ουσία. Πάντα.

Βέβαια, ζούμε σε έναν κόσμο που την αναρχική σάτιρα δεν την ανέχονται ούτε οι αναρχικοί.

Η ελευθερία της έκφρασης υπονομεύεται από τις ίδιες τις κοινωνίες.

Όταν ο λόγος του άλλου δεν ταυτίζεται με τον δικό μας, έχουμε πρόβλημα.

Δεν είναι λίγοι στις δυτικές κοινωνίες αυτοί που θέλουν να καθαρίσουν αυτούς που έχουν διαφορετική γνώμη.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να καθαρίσουν κάποιους επειδή δεν τους αρέσουν αυτά που γράφουν.

Οι δράστες της επίθεσης στα γραφεία της σατιρικής το έκαναν.

Καθάρισαν αυτούς που δεν τους άρεσαν αυτά που γράφουν.

Αυτό κάνουν και οι κυβερνήσεις.

Και οι κυβερνήσεις έχουν πολύ περισσότερους τρόπους να το κάνουν από τους δράστες της επίθεσης στα γραφεία της Charlie Hebdo.

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

πηγή

Ακριβό μου... Grexit!

Το «πλιάτσικο» στα έσοδα του προϋπολογισμού ένας ακόμη λόγος που καθιστά μη βιώσιμο το χρέος.

«Κάνε κουράγιο, Ελλάδα μου, κι όσο μπορείς κρατήσου, και στα παλιά παπούτσια σου γράψε όσα λέν’ οι εχθροί σου» έγραφε ο Μίμης Τραϊφόρος (και τραγουδούσε η Σοφία Βέμπο, σε μουσική του Μιχάλη Σουγιούλ, στο αθηναϊκό θέατρο «Κεντρικόν») το 1947, όταν ήδη μας είχαν «πουλήσει» οι «σύμμαχοί» μας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!

Πόσο επίκαιρο ακούγεται και σήμερα που πάνε να μας «στραγγαλίσουν» με τα αδιέξοδα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και τα ληστρικά μνημόνια. Αλλά κυρίως με τις δήθεν απειλές τους περί... Grexit, τις οποίες αναμασάνε τα διεθνή κοράκια που ποντάρουν στην καταστροφή και εν συνεχεία στη λεηλασία της Ελλάδας.

Το παιχνίδι είναι βρόμικο μεν, αλλά πολύ καλά στημένο, αφού η προπαγάνδα επηρεάζει δυστυχώς όχι μόνο τους εγχώριους, αλλά και τους ξένους «παίκτες». Όλοι όμως λογαριάζουν χωρίς τον... ξενοδόχο! Διότι τα... όμορφα χωριά της Ευρώπης όμορφα θα «καούν» στην περίπτωση που τολμήσουν να υλοποιήσουν τυχόν σχέδια περί αποπομπής της χώρας μας από την ευρωζώνη.

Οι επιπτώσεις θα είναι ραγδαίες και θα ταράξουν συθέμελα όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ακόμη κι αν σήμερα ούτε μια τράπεζα στην Ευρώπη – μπορεί και στον κόσμο όλο – δεν έχει στην κατοχή της ελληνικά ομόλογα.

Και αυτό διότι το χρέος μας το έχουν στα χέρια τους τα κράτη, που – ευτυχώς για μας – δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας ελληνικής «τραγωδίας», όσο κι αν υποστηρίζουν ότι μετά την πρώτη μεγάλη κρίση τώρα είναι όλοι έτοιμοι και δεν θα υπάρξει πρόβλημα από τυχόν αποχώρηση μιας χώρας - μέλους από το τραπέζι της ευρωζώνης.

Προσπαθούν οι πάντες να κρύψουν τον κίνδυνο και να καθησυχάσουν τα «συστήματά» τους, διότι πολύ απλά τον ελληνικό λογαριασμό θα πληρώσουν, σε περίπτωση Grexit, ακόμη πιο ακριβά οι φορολογούμενοι των εταίρων μας.

Το παραμύθι κι ο εφιάλτης

Η πρώτη «βόμβα» θα σκάσει στην «καρδιά» της μερκελικής Ενωμένης Ευρώπης, το Βερολίνο! Το χτύπημα μάλιστα θα είναι διπλό. Επειδή τα πράγματα πάντα είναι απλά – άσχετα από το εάν εμείς τα κάνουμε δύσκολα – και στην οικονομία ένα κι ένα κάνουν δύο, πόσα μας έχουν δανείσει οι φίλοι μας Γερμανοί μέχρι σήμερα; Περί τα 70 δισ. ευρώ από τα συνολικά δάνεια των περίπου 240 δισ. ευρώ που έχουμε πάρει ως χώρα. Συγκεκριμένα η Γερμανία συμμετείχε με 15,2 δισ. ευρώ στο πρώτο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδα και με 38,5 στο δεύτερο.

Στην περίπτωση δε που υπολογιστούν ο κίνδυνος για περαιτέρω απώλειες περίπου 6 δισ. ευρώ αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) διαγράψει τα ελληνικά ομόλογα, καθώς και ότι η Τράπεζα της Ελλάδος έχει 38,5 δισ. ευρώ συμμετοχή στο ευρωσύστημα, από όπου το υποθετικό μερίδιο της Γερμανίας είναι 10,4 δισ. ευρώ, συνολικά της χρωστάμε 70,1 δισ. ευρώ! Τα περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το εν λόγω ποσό περιορίζεται στα 60 δισ. ευρώ, δηλαδή είναι 10 δισ. λιγότερα, όπως υπολογίζουν ορισμένοι Γερμανοί οικονομολόγοι.

Είτε έτσι, όμως, είτε αλλιώς, το «πακέτο» είναι πολύ μεγάλο για να το αντέξει η γερμανική οικονομία, που επιβραδύνεται σημαντικά τα τελευταία τρίμηνα. Ακόμη κι αν η «αγαπημένη» μας Άνγκελα Μέρκελ ακούσει τις συμβουλές των «ακραίων» φωνών της καγκελαρίας και κάνει αυτή το πρώτο βήμα για να μας «πετάξει έξω», ώστε να παραδειγματίσει τα υπόλοιπα «κακά παιδιά» του Νότου, το κόστος είναι τεράστιο όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για τη χώρα της.

Διότι, πολύ απλά, θα πρέπει να καλύψει τις απώλειες των 70 δισ. ευρώ από το ελληνικό «ναυάγιο», γνωρίζοντας μάλιστα ότι θα πρέπει να «χύσει» και γερμανικό αίμα! Κοινώς, θα πρέπει είτε να εφαρμόσει και εντός των τειχών της ένα πρόγραμμα αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας, ελληνικού τύπου, με άγρια και άδικη φορολογία, είτε θα πρέπει να κόψει κονδύλια από τον προϋπολογισμό και φυσικά να περιορίσει ακόμη περισσότερο το κοινωνικό της κράτος.

Άντε λοιπόν και τα έκανε αυτά στη Γερμανία, αφού αυτή... κόβει και ράβει! Τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., που μπορεί να μας έχουν δανείσει λιγότερα, αλλά πάντα σεβαστά ποσά, πώς θα τις πείσει να πράξουν το ίδιο στο εσωτερικό τους;

Τυχαία βγήκε την τρέχουσα εβδομάδα ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Γκι Φερχόφστατ και αποκάλυψε ότι, με τις εγγυήσεις που έχουν δοθεί από τα κράτη - μέλη, ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα κόστιζε 3 δισ. ευρώ στην Ιρλανδία, 6 δισ. ευρώ στην Πορτογαλία, 29 δισ. ευρώ στην Ισπανία, 44 δισ. ευρώ στην Ιταλία και 49 δισ. ευρώ στη Γαλλία;

Και βέβαια όχι. Στην πραγματικότητα ο Φερχόφστατ έστειλε σήμα στην καγκελαρία ότι κανείς από τους εταίρους δεν πρόκειται να δεχθεί έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, διότι ελλείμματα και χρέη όλων των χωρών θα πήγαιναν στον... θεό. Ως εκ τούτου, ύστερα υποχρεωτικά θα έπρεπε να γίνει διαγραφή χρεών των υπολοίπων, οπότε γιατί να μην γίνει τώρα διαγραφή χρέους για την Ελλάδα, ώστε να αποφευχθούν νέα ευρωπαϊκά δράματα!

Άλλωστε συμφέρει περισσότερο τους Γερμανούς ακόμη κι ένα «κούρεμα» 50% του ελληνικού χρέους, αφού θα περιόριζε τη «χασούρα» τους σε 35 δισ. ευρώ και μάλιστα χωρίς το ρίσκο να στοχοποιηθούν από τις αγορές οι υπόλοιπες χώρες του ευρώ!

Από την άλλη πλευρά, ποια χώρα άραγε στην Ευρώπη θα δεχόταν να μπει σε μια σφικτή πολιτική λιτότητας για να περιορίσει ελλείμματα και χρέη που τυχόν θα τους φορτώσει η Ελλάδα, την ώρα που η ανεργία σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο καλπάζει, με περίπου 24,5 εκατομμύρια ανέργους, εκ των οποίων περίπου 18 εκατ. είναι πολίτες κρατών - μελών της ευρωζώνης; Χώρια που... λεφτά δεν υπάρχουν πουθενά με την περιοριστική πολιτική του επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.

Ο «φόβος» του Νότου

Είναι λοιπόν φανερό ότι το «έργο» του Grexit θα πρέπει πολύ σύντομα να το αφήσουν στην άκρη τα ευρωπαϊκά κέντρα που επιχειρούν να ασκήσουν επιρροή εντός ή εκτός της χώρας μας, αφού από οικονομικής πλευράς όχι μόνο δεν συμφέρει κανέναν, αλλά μπορεί να βυθίσει σε έναν νέο κύκλο ύφεσης την παγκόσμια οικονομία, κάτι που απεύχονται και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Από την άλλη πλευρά, ακόμη και όσοι επιθυμούν να ασκούν πολιτική «τρομοκρατίας» και πιέζουν τους Γερμανούς και τη Μέρκελ να προχωρήσουν μονομερώς στο Grexit, στην περίπτωση που νέα κυβέρνηση στη χώρα μας αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για να «φοβίσουν» τις υπόλοιπες χώρες του Νότου και να τις παραδειγματίσουν, προφανώς ξεχνούν ότι σε λίγο καιρό ο ευρωπαϊκός Νότος πάει κι αυτός σε κάλπες!

Πέραν της Ελλάδας φέτος αναμένεται να διεξαχθούν εθνικές εκλογές σε Ισπανία και Πορτογαλία, αλλά και δημοτικές εκλογές στη Γαλλία. Το μόνο λοιπόν που δεν θα ήθελε η Γερμανίδα καγκελάριος, τώρα που επιβραδύνεται η οικονομία της, είναι να ανοίξει νέα «μέτωπα» στον Νότο και να δώσει «πάτημα» – με τυχόν απομάκρυνση της Ελλάδας από το ευρώ – για αμφισβήτηση όχι μόνο των πολιτικών λιτότητας που πρεσβεύει, αλλά και ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Άλλωστε και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) προειδοποίησε πρόσφατα ότι οι συνέπειες ενός Grexit θα είναι δραματικές για τις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Προβλέπει μάλιστα ότι στην Ισπανία η ανεργία θα αγγίξει το 37%, ενώ στη Γαλλία θα διαμορφωνόταν στο 17%.

Και το ερώτημα που γεννάται λοιπόν είναι:

Ποιος πολιτικός αρχηγός θα στείλει τη χώρα του στον «γκρεμό» για να ικανοποιήσει ένα πολιτικό «καπρίτσιο» της Μέρκελ εάν δεν τα βρει με τον Αλέξη Τσίπρα στην περίπτωση που αύριο αναλάβει το τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας; Η απάντηση περιττή...

Καταστροφή οι τόκοι

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν ή όχι οι «φίλοι» και εταίροι μας ή τι σχεδιάζουν, είναι γεγονός ότι για την οικονομία και τους φορολογούμενους είναι εφιάλτης δίχως τέλος η εξέλιξη των δαπανών για τις πληρωμές τόκων, αφού η «μαύρη τρύπα» που δημιουργεί απορροφά το 30% - 40% των φορολογικών εσόδων, αλλά και τα ισχνά πρωτογενή πλεονάσματα.

Είναι αξιοσημείωτο ότι φέτος οι τόκοι θα φτάσουν περί τα 23 δισ. ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει να απορροφήσουν περίπου το 32% των εσόδων του προϋπολογισμού εάν τελικά επιβεβαιωθεί η εκτίμηση ότι θα εισπραχθούν έως το τέλος του έτους 55,3 δισ. ευρώ.

Πρόκειται για εφιαλτικές προβλέψεις της εξέλιξης των μεγεθών του Μεσοπρόθεσμου, που πιστοποιούν για ακόμη μια φορά την αβεβαιότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, η οποία, παρά την εξαιρετικά αυστηρή φορολόγηση ακόμα και των εισοδημάτων νοικοκυριών κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό πρόβλημα.

Η οξύτητα του προβλήματος και τα αδιέξοδα είναι φυσικά γνωστά εδώ και χρόνια, αν αναλογιστεί κανείς ότι η σχέση εσόδων και τόκων βαίνει αυξανόμενη μέχρι και φέτος.

• Το 2012 οι τόκοι ήταν στα 16,9 δισ. και στο 30,1% των εσόδων.

• Το 2013 αυξήθηκαν σε 19,5 δισ. και στο 34,1% των εσόδων.

• Το 2014 έφτασαν τα 22 δισ. ευρώ και στο 37% των εσόδων.

Τα στοιχεία αυτά αποτελούν περίτρανη απόδειξη του ότι η δημοσιονομική πολιτική, την οποία εμπνεύστηκε η τρόικα και αποδέχθηκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, με το κονδύλι των τόκων να απορροφά μέχρι το 40% των εσόδων του κράτους, είναι δυσχερής και σίγουρα όχι βιώσιμη.

Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι το 70% του ελληνικού δημόσιου χρέους κατέχουν ξένοι δανειστές, που σημαίνει ότι ένα ανάλογο ποσοστό των πληρωμών για τόκους που καταβάλλει το Δημόσιο εισπράττεται από τους ξένους επιβαρύνοντας το ισοζύγιο, αλλά και στερώντας πόρους που θα μπορούσαν να διατεθούν για την ανάπτυξη.

Τόκοι 164 δισ. έως το 2030!

  

Σε κάθε περίπτωση, Grexit ή μη Grexit, η πικρή αλήθεια είναι, πέρα από τους προϋπολογισμούς και την ανάπτυξη, την ανεργία και τα «παιχνίδια» των κερδοσκόπων και της πολιτικής «τρομοκρατίας» της Γερμανίας, ότι η εξίσωση δεν βγαίνει.

Κι αν οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος τολμούσαν να πουν στον ελληνικό λαό τη μόνη «αλήθεια», ότι δηλαδή έως το 2030 θα πρέπει να πληρώσουμε μόνο για τόκους 164 δισ. ευρώ, όλοι θα καταλάβαιναν το αδιέξοδο. Θα καταλάβαιναν επίσης γιατί είναι αναγκαία και επιβεβλημένη όσο ποτέ μια συζήτηση για το «κούρεμα» του χρέους. Τα επίσημα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ αποδεικνύουν του λόγου το αληθές:

Το συμπέρασμα που προκύπτει από τον πίνακα είναι καταλυτικό: Τα έτη 2013-2030 θα καταβάλουμε συνολικά:

• Για χρεολύσια 176,642 δισ. ευρώ.

• Για τόκους ελάχιστα λιγότερα: 164,242 δισ. ευρώ.

Και ας μην ξεχνάμε ότι από το 1991 μέχρι το 2011, δηλαδή μέσα σε μια εικοσαετία, πληρώσαμε για τοκοχρεολύσια πάνω από 664 δισ. ευρώ, ενώ, αν προσθέσουμε και τα τοκοχρεολύσια του 2012, που ξεπερνούν τα 79,65 δισ. ευρώ, το συνολικό ποσό που έχει διαθέσει ο ελληνικός λαός μόνο για τόκους και χρεολύσια από το 2011 μέχρι σήμερα αγγίζει σήμερα τα 743 δισ. ευρώ!

Πόση ακόμη συζήτηση πρέπει να γίνει για να αντιληφθούν όλοι αυτό για το οποίο βοά ο... μισός πλανήτης, ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί;

Αυτή ακριβώς τη συζήτηση αρνούνται να κάνουν Σαμαράς και Βενιζέλος...

Πηγή

Ας καθαρίσουμε με τους κακομούτσουνους!

Του Αλέξανδρου  Raskolnick 

Από την Κομοτηνή, ο Φον Αντωνάκης,  ο «πρωθυπουργός»,  κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση ότι θέλει να σταματήσει το έργο της κυβέρνησης για να σώσει τους βολεμένους συνδικαλιστές και να κάνει πιο πλούσιους τους κερδοσκόπους της δραχμής.

Θέλει η αξιωματική αντιπολίτευση να σταματήσει το έργο της κυβέρνησης, λοιπόν, μόνο που δεν του λέει κανείς του ανεκδιήγητου Φον Αντωνάκη, αφού παριστάνει ότι δεν το καταλαβαίνει  από μόνος του, ότι δεν είναι  η αξιωματική αντιπολίτευση που θέλει να σταματήσει αυτόν και τη συμμορία του. Είναι ο ελληνικός λαός που ζητά να μπει ένα τέλος σε αυτό το αναίσχυντο γκρέμισμα στο οποίο επιδίδονται οι ολετήρες της άθλιας κυβέρνησής του και ότι αυτός είναι ο κύριος λόγος που ο ελληνικός λαός συντάσσεται πίσω από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Και συνεχίζει ψευδόμενος, κατά την προσφιλή του συνήθεια, το ψευδοκουτσαβάκι που παριστάνει τον πρωθυπουργό, διότι η  πικρή αλήθεια, βέβαια, είναι ότι οι περισσότερο βολεμένοι από όλους τους συνδικαλιστές είναι εκείνοι που πούλησαν όσους κάποτε εκπροσωπούσαν, προκειμένου να γίνουν στελέχη της απαίσιας κυβέρνησής του ή για να ανακατευτούν με τα υπόλοιπα τρωκτικά που τρέφονται αδιάκοπα, χρόνια τώρα, ως και σήμερα, από τον δημόσιο κορβανά. Αυτοί είναι οι περισσότερο βολεμένοι και αυτοί είναι που θα ξεβολευτούν περισσότερο από όλους, τώρα που καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, το άθλιο κυβερνητικό μόρφωμα των ημερών μας.  Ας μην κρυβόμαστε, έχει και η άλλη πλευρά τα δικά της μαργαριτάρια, αλλά ασφαλώς δεν αναφερόταν σε αυτούς ο Φον Αντωνάκής, γιατί αυτοί οι τελευταίοι μάλλον θα βολευτούν, παρά θα ξεβολευτούν, τώρα που θα υποχρεωθεί να παραδώσει τα ηνία της εξουσίας σε κάποιον καταλληλότερο από αυτόν. Όποιος κι αν είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός, εδώ που τα λέμε, δεν είναι δυνατόν να είναι ακαταλληλότερος από τον σημερινό κι ας λένε ό,τι θέλουν οι ντόπιοι δημο(σ)κόποι -γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ακαταλληλότερος από τον Φον Αντωνάκη! Είναι τόσα πολλά τα τεκμήρια της ακαταλληλότητάς του, που αν αρχίσει να τα απαριθμεί κανείς, θα χρειαστεί να μιλάει ή να γράφει με τις ώρες!

Πιο πικρή ακόμα, είναι η άλλη αλήθεια. Η αλήθεια ότι σε περίπτωση επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, οι πλούσιοι πράγματι  θα γίνουν πλουσιότεροι, γιατί αυτοί είναι που έχουν τα χρηματικά τους αποθέματα ασφαλισμένα εκτός Ελλάδας, σε «σκληρά» νομίσματα και σε πιστοποιητικά πολύτιμων μετάλλων.  Ασφαλώς, αμέσως μετά από την τυχόν επιστροφή στη δραχμή, θα θυμηθούμε ξανά τα «σκληρά» και τα «μαλακά» νομίσματα και τα καθημερινά μας  προβλήματα θα περιγράφονται ξανά, όπως παλιά, με τις γελοιογραφίες που απεικονίζουν τον τιμάριθμο πάντα σε στύση, έτοιμο να βιάσει παρά φύσιν τα όποια εισοδήματά μας -αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα. 

Η ουσία του πράγματος και η μόνη αλήθεια, για να επιστρέψουμε στον πολιτικό αβδηριτισμό του πανικόβλητου ηγεμονίσκου και στις ανοησίες που ξεστομίζει, είναι ότι οι δικοί του πολιτικοί φίλοι και συνεργάτες είναι αυτοί που διατηρούν τα κεφάλαια τους στο εξωτερικό. Τα ποσά είναι αστρονομικά, οι λίστες είναι αμέτρητες και αν όλοι οι εμπλεκόμενοι και οι ενεχόμενοι  δεν ήταν  πολιτικοί φίλοι και συνεργάτες του ανεκδιήγητου Φον Αντωνάκη, τότε αυτός, δυόμισι χρόνια τώρα που υποδύεται τον ηγέτη και ειδικά από τότε που η λίστα Λαγκάρντ βγήκε στα μανταλάκια, θα τους είχε ελέγξει όλους αυτούς. Κανέναν δεν ενόχλησε και όπερ έδει δείξαι η μικρότητά του, που τους άφηνε ανενόχλητους όλους αυτούς, ο αναίσχυντος πολιτικός τσαρλατάνος, ζητώντας από εμάς όλο και περισσότερες θυσίες κι από τους «υπουργούς» του, τους διάφορους γραμματείς και τους άλλους φαρισαίους, να κάνουν τα στραβά μάτια. 

Διότι είναι «πρωθυπουργός» μιας κυβέρνησης ανεκδιήγητων «υπουργών», συμβούλων και παρατρεχάμενων, που αυτοί και το συγγενολόι τους είναι όλοι τους καταχωρισμένοι στην  περιβόητη λίστα Λαγκάρντ κι αυτό το ξέρουν και οι πέτρες πια, μετά από δυόμισι χρόνια πόνου, δακρύων και αίματος για τους περισσότερο αδύναμους.

Διότι όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί αρμοδίως, η αθλιότερη κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας, δεν έχει πράξει τίποτα για τα είκοσι δύο δισεκατομμύρια ευρώ  που, ανάμεσα στα άλλα εμβάσματα που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό κατά την τριετία 2008-2011, υπολογίζεται ότι δεν μπορούν δικαιολογηθούν φορολογικά. 

Αντίθετα, προκειμένου να εξυπηρετεί τους αφεντάδες του, ο αχαρακτήριστος ηγεμονίσκος, επιμένει στη βιωσιμότητα ενός χρέους που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, κόβοντας εικοσάρικα και πενηντάρικα από τις πενιχρές συντάξεις των γερόντων.   

Διότι όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, η αθλιότερη κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας δεν έχει πράξει τίποτα  για τις εξήντα πέντε λίστες στις οποίες δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνονται και τα στοιχεία πολλών απ’ όσους έχουν φοροδιαφύγει ή έχουν ξεπλύνει μαύρο χρήμα. Λίστες αμέτρητες, λίστες πολύτιμες για ένα κράτος δικαίου, που όμως στην πτωχή Ελλάδα των συσσιτίων, των μαγκαλιών και της πολιτικής αγυρτείας, αραχνιάζουν. 

Αντίθετα, προκειμένου να εξυπηρετεί ένα χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, γκρεμίζει σχολεία και νοσοκομεία, χτυπώντας πρωτίστως ακριβώς αυτούς που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ιδιωτική εκπαίδευση ή να αγοράσουν νοσηλεία σε ιδιωτικά νοσοκομεία. 

Τι κι αν λέει η παροιμία ότι ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται? Ετούτοι εδώ οι ψεύτες και οι κλέφτες χαίρονται πάνω από τριάντα χρόνια τη νομή της εξουσίας, πετώντας και σ’ όλους εμάς κανένα ξεροκόμματο, για να λένε ανερυθρίαστα ότι όλοι μαζί τα φάγαμε!

Ας καθαρίσουμε με τους λερούς, τους αισχρούς, τους θρασείς, τους επίορκους και τους εξωνημένους. 

Ας καθαρίσουμε με τους κακομούτσουνους! 

Το κολάζ είναι από την ΟΚΤΑΝΑ

Πηγή

Η Μαριορή και οι μνηστήρες

Του Πάνου Σκουρολιάκου*

«Δεν έχει τα προσόντα». Είναι ο τίτλος της μονόπρακτης κωμωδίας του Γεωργίου Σουρή, όπου σατιρίζει πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις του μακρινού 1885, που όμως βρίσκεται τόσο κοντά μας, που όμως είναι τόσο σημερινό!...

Είναι η εποχή που έχει ψηφισθεί ο νόμος «περί προσόντων των υπαλλήλων» και ο άνεργος Αθηναίος Ψωρίλης ζητάει από τον βουλευτή Κοπρίτη να απαιτήσει τον διορισμό του από κάποιον υπουργό. Απαιτεί από τον εθνοπατέρα, « Με τες φωνές τον υπουργόν να σκούξεις, να πλαντάξεις και όλον το υπουργικόν συμβούλιον να σκιάξεις». Σιγά να μην τον άφηνε χωρίς ικανοποίηση ο Κοπρίτης τον Ψωρίλη: «Parole d' honneur, βρε αδελφέ, αν δε σου δώσουν θέση, το υπουργείον αυθωρεί θ΄ αφήσω εις τη μέση». Η κουβέντα έρχεται μετά στην αγαπημένη του Ψωρίλη, τη μοδίστρα Μαριορή.

Ο βουλευτής μαθαίνει και για την προίκα της και την λιγουρεύεται. «Δύο στρέμματα σταφίδος και εικοσπέντε μετοχάς, θαρρώ της Κωπαΐδος». «Πού διάβολο την βρήκες» ερωτά, «και μάλιστα εις εποχήν που δεν υπάρχουν προίκες», για να λάβει την απάντηση πως «ο έρως είν΄ απόλυτος ανάγκη για τη φτώχεια!». Ο βουλευτής ζητάει να γνωρίσει από κοντά τη Μαριορή και να της ανακοινώσουν τα περί διορισμού του μνηστήρος. Η Μαριορή όμως δεν γνωρίζει τον βουλευτή, γιατί, όπως λέει, «ποτέ στα πρακτικά δεν είδα τα όνομά σας». Φαντάζεται λοιπόν κανείς πόσο πλούσιο θα ήταν το κοινοβουλευτικό του έργο! Κεραμίδα στο κεφάλι του Κοπρίτη! Απορεί:

«Πρώτη φορά στον βίο μου απάντησα κυρίαν, και δη μοδίστρα του συρμού, να δαπανά την ώραν εις της Βουλής τα πρακτικά». Για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: «Αν της Βουλής τα πρακτικά διαβάζω μετά ζήλου, σκεφθήτε ότι σύζυγος θα γίνω υπαλλήλου, κι είν' ανάγκη, κύριε Κοπρίτη, να μανθάνω, ποιος πέφτει, ποιος σηκώνεται...». Η Μαριορή εν τέλει, πείθεται από τα λόγια του Κοπρίτη και τον ευχαριστεί. Κλείνεται μάλιστα και κουμπαριά. Μετά τον διορισμό, το ζεύγος θα στεφανώσει ο εν λόγω εθνοπατήρ! Αλίμονο όμως. Του γυάλισε του βουλευτή η Μαριορή. Δηλαδή, για να ακριβολογούμε, του γυάλισε η προίκα της! Επιστρέφει και αρχίζει την υπονόμευση του Ψωρίλη με άκρως πολιτικά επιχειρήματα.

«Ο προσφιλής σας φίλος», της λέει, «είναι αγύρτης, δόλιος και αναιδής σαν σκύλος... εκτός εμού και άλλοι γνωρίζουν ότι προσπαθεί στο χέρι να σας βάλει μονάχα για την προίκα σας . Και μάλιστα μου έλεγεν εν αναιδεία τόση, ότι το τρίτον εις εμέ εκ της προικός θα δώσει». Και χωρίς χρονοτριβή, κάνει το μεγάλο φινάλε στην «αγόρευσή» του: «Αν θέλετε, τη χείρα μου ασμένως σας προτείνω!». Της τάζει γάμο ο αθεόφοβος. Πάνω στην ώρα όμως, έρχεται ο Ψωρίλης. Αφού τον στολίζει κανονικά η Μαριορή, του παρουσιάζει και τον άνθρωπο που της «άνοιξε» τα μάτια. Οι δύο αντεραστές ανταλλάσσουν λόγους ευγενείας όπως «Όποιος σε δει σιχαίνεται απάνω σου να φτύσει», «ξέρω πως είσαι πάντοτε στους τρόπους σου μουλάρι» και άλλα παρόμοια. Η Μαριορή όμως έχει πάρει τις αποφάσεις της. «Ποτέ γαμπρός δε γίνεται κανένας με το ζόρι, κι αδίκως κομματιάζεσθε κι οι δύο σαν κοκόροι. Στο τμήμα το αστυνομικόν αυτοστιγμή θα τρέξω!». Ο Ψωρίλης κι ο Κοπρίτης φεύγουν δαρμένοι και χαμένοι.

Τι έγινε λοιπόν για την καρδιά η μάλλον, για να ακριβολογούμε, για την προίκα της Μαριορής; Τα διαπλεκόμενα παλικάρια σφάζονταν στην ποδιά της. Πόσο την αγαπούσαν και την εκτιμούσαν πάντοτε τέτοιες μέρες, χρονιάρες, γιορτινές! Γιατί, όπως λέμε καμιά φορά τυπικά, οι εκλογές είναι η γιορτή της δημοκρατίας. Ας το πούμε και ουσιαστικά στις 25 Ιανουαρίου του 2015. Ας το εννοήσουμε. Να μην ξεχνάμε πως μας αγαπούν, για δύο στρέμματα σταφίδος και εικοσιπέντε μετοχάς της έρμης Κωπαΐδος!

Και ας θυμόμαστε πάντα ανθρώπους των τεχνών που έδωσαν τις δικές τους μάχες , όπως ο ανεπανάληπτος Γεώργιος Σουρής, ο ενοχλητικός άγιος της σατιρικής ποίησης!

* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ & υποψήφιος Βουλευτής στην Περιφέρεια Αττικής

Πηγή

Ας μην ξεχνάμε...

Του Γιάννη Παντελάκη

Μοιάζει άσχετο με τις εκλογές και όλη αυτήν την ατμόσφαιρα που βιώνουμε, αλλά δεν είναι. Αναφέρομαι στη βιομηχανία αγωγών και μηνύσεων που εχει εξαπολύσει, εδώ και καιρό, η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή εναντίον Μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων που εχουν προχωρήσει σε αποκαλύψεις σχετικές με τη δράση της. Μία από αυτές τις μηνύσεις με πρωτοβουλία Κασιδιάρη εκδικάζεται αύριο το πρωί εναντίον της Εφημερίδας των Συντακτών και αφορά σε δημοσιοποίηση ενός βίντεο που εμφανίζεται ο ίδιος να υποδύεται τον αρχιφύλακα και να επιβλέπει το ξυλοκόπημα ενός κρατούμενου από δύο υποτιθέμενους αστυνομικούς.

Θίχτηκε ο Κασιδιάρης και έκανε μήνυση. Ουσιαστικά, με αυτήν προσπαθεί να τρομοκρατήσει όχι μόνο συντάκτες της συγκεκριμένης εφημερίδας αλλά όλους εκείνους που εχουν προχωρήσει σε έρευνες και ρεπορτάζ που εδώ και αρκετούς μήνες έχουν απογυμνώσει την οργάνωση και έχουν βοηθήσει τη δικαιοσύνη να χαρακτηρίσει τη νεοναζιστική αυτή παρέα ως «εγκληματική οργάνωση».

Με την ευκαιρία, ας σκεφτούμε λίγο και τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Αυτές που δείχνουν πως ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας συνεχίζει να δηλώνει πως θα ψηφίσει τη Χρυσή Αυγή, παρόλα όσα έχουν αποκαλυφθεί, παρότι η μισή σχεδόν κοινοβουλευτική της ομάδα βρίσκεται στον Κορυδαλλό με βαριές κατηγορίες. Ας σκεφτούμε πως ειναι ορατός ο κίνδυνος το νεοναζιστικό αυτό μόρφωμα να είναι η τρίτη πολιτική δύναμη στη νέα Βουλή. Και αυτό, θα αποτελεί μια ακόμα ντροπή.

Μέσα στον προεκλογικό πυρετό που βιώνουμε, ας μην ξεχνάμε πως αυτή η μαύρη σελίδα της νεότερης πολιτικής ιστορίας μας, όχι δεν λέει να κλείσει, αλλά συνεχίζει ν' αποτελεί απειλή...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Ο Βαρουφάκης απαντά στην Σπυράκη: «Η Ελλάδα έχει ήδη πτωχεύσει δύο φορές»

Στο ερώτημα της εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Μαρίας Σπυράκη, «θα χρεοκοπήσετε την Ελλάδα κ. Βαρουφάκη;», απαντά με ανάρτηση στο προσωπικό του ιστολόγιο ο υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών, οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης, υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα έχει ήδη πτωεύσει δύο φορές και γεννά περιοδικά χρεοκοπίες, και κατακρίνοντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι «απαιτεί από το πτωχευμένο κράτος που υπηρετεί να δανείζεται από τους πολίτες ώστε να την αποπληρώνει για το λάθος που εκείνη έκανε».

Διαβάστε το κείμενο του Γιάννη Βαρουφάκη:

Από το 2010 δέχομαι επιθέσεις από την κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου ότι θέλω να δω την Ελλάδα να πτωχεύει. Νιώθω σαν τον γιατρό που κάνει διάγνωση κακοήθη όγκου και οι συγγενείς τον χαρακτηρίζουν Αρχιερέα του Καρκίνου. Τα πράγματα είναι απλά. Το 2010 το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε. Και τι κάναμε; Δυστυχώς η επίσημη Ευρώπη αποφάσισε να προσποιηθεί ότι αυτό το πρόβλημα μπορούσε να ξεπεραστεί με το μεγαλύτερο δάνειο στην ανθρώπινη ιστορία υπό τον όρο δημοσιονομικών μέτρων που, με μαθηματική ακρίβεια, θα συρρίκνωναν το εθνικό εισόδημα από το οποίο θα έπρεπε να αποπληρωθούν τόσο τα νέα όσο και τα παλαιότερα δάνεια. Ένα πρόβλημα χρεοκοπίας αντιμετωπίστηκε σαν να ήταν πρόβλημα ρευστότητας. Έτσι μετετράπη σε χρόνια χρεοκοπία.

Θυμίζω ότι, και επισήμως, η Ελλάς πτώχευσε μία φορά την Άνοιξη του 2012 (με το PSI) και μία φορά τον επόμενο Δεκέμβρη (με την λεγόμενη «επαναγορά χρέους»). Η συγκυβέρνηση, και ο κ. Παπανδρέου σήμερα, επαγγέλονται νέες μεγάλες επιμηκύνσεις των αποπληρωμών που και αυτές θα καταγραφούν ως άλλη μία πτώχευση επειδή απομειώνουν την διαχρονική αξία των χρημάτων που έχουν λαμβάνειν οι εταίροι μας.

Όπερ μεθερμηνευόμενον, η Ελλάς είναι μονίμως πτωχευμένη και, ως αποτέλεσμα, περιοδικά γεννά χρεοκοπίες. Στόχος του συστήματος είναι η επέκταση της χρεοκοπίας στο διηνεκές προσποιούμενοι συστηματικά ότι… διασωθήκαμε. Δικός μας στόχος είναι να μπει ένα τέλος στην μόνιμη πτώχευση. Εμείς απλά θα θέσουμε ένα τέλος στην απάτη αυτή βγάζοντας την χώρα από το καθεστώς μόνιμης χρεοδουλοπαροικίας.

Ας έρθουμε τώρα στα ομόλογα κατοχής της ΕΚΤ. Πως ήρθαν στην κατοχή της; Η ΕΚΤ εν τη ανοησία του κ. Τρισέ τα αγόρασε μπας και αποτρέψει την ελληνική έξοδο στις αγορές. Απέτυχε. Δεν μας βοήθησε καθόλου αυτή η αγορά. Μηδέν εις το πηλίκον. Αν δεν τα είχε αγοράσει, θα είχαν κουρευτεί κατά 90% το 2012. Από το 2012 μας ζητά να τους τα αποπληρώνουμε στην τιμή που πλήρωσαν. Κι επειδή δεν έχουμε να τους τα δίνουμε απαιτούν να τα δανειζόμαστε με τόκο από το Μηχανισμό Στήριξης, από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, για να τους τα δίνουμε. Είναι ανήκουστο. Πότε ξανάγινε μια κεντρική τράπεζα να απαιτεί από το πτωχευμένο κράτος που υπηρετεί να δανείζεται από τους πολίτες ώστε να την αποπληρώνει για το λάθος που εκείνη έκανε; Εμείς θα κοιτάξουμε στα μάτια τον γερμανό φορολογούμενο και θα του πούμε: «Άλλη μια φορά μας εξαναγκάζουν να δανειστούμε από σένα και από την Κεντρική μας Τράπεζα για να τα δώσουμε στην Κεντρική μας Τράπεζα αν και γνωρίζουν πως δεν θα μπορέσουμε να σε ξεπληρώσουμε. Ως πτωχευμένοι κρίνουμε ότι δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να σου πάρουμε κι άλλα χρήματα τα οποία ούτε θα σου τα αποπληρώσουμε, εν τέλει, ούτε και μπορούμε να τα επενδύσουμε στην οικονομική μας ανάπτυξη.»

Αν στο Eurogroup δεν δεχθούν την συζήτηση μαζί σας, και επιμείνουν στη τυφλή εφαρμογή των συμφωνηθέντων, τι θα κάνετε; Θα τινάξετε το Eurogroup στον αέρα;

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί όσο η ελληνική κοινωνική οικονομία τελεί υπό καθεστώς συνεχούς δημοσιονομικού εικονικού πνιγμού. Η εμμονή σε αυτές τις αδιέξοδες, μισανθρωπικές πολιτικές, στην άρνηση της απλής αριθμητικής, κοστίζει στον γερμανό φορολογούμενο ακριβά και στην δημοκρατική Ευρώπη περισσότερο.

Πρέπει κανείς να έχει πολύ κακή άποψη για την Ευρώπη για να πιστεύει ότι μια τέτοια στάση της νέας ελληνικής κυβέρνησης θα οδηγήσει την Ευρώπη στο να πνίξει μια δημοκρατικά άρτι εκλεχθείσα κυβέρνηση. Μόνο η απέλπιδα προσπάθεια ενός καταρρέοντος καθεστώτος εδώ στην Ελλάδα μπορεί να διανοηθεί και να τρομοκρατεί για κάτι τέτοιο.

Πηγή