Αναρτήσεις
Του Πάνου Σκουρολιάκου*
«Δεν έχει τα προσόντα». Είναι ο τίτλος της μονόπρακτης κωμωδίας του Γεωργίου Σουρή, όπου σατιρίζει πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις του μακρινού 1885, που όμως βρίσκεται τόσο κοντά μας, που όμως είναι τόσο σημερινό!...
Είναι η εποχή που έχει ψηφισθεί ο νόμος «περί προσόντων των υπαλλήλων» και ο άνεργος Αθηναίος Ψωρίλης ζητάει από τον βουλευτή Κοπρίτη να απαιτήσει τον διορισμό του από κάποιον υπουργό. Απαιτεί από τον εθνοπατέρα, « Με τες φωνές τον υπουργόν να σκούξεις, να πλαντάξεις και όλον το υπουργικόν συμβούλιον να σκιάξεις». Σιγά να μην τον άφηνε χωρίς ικανοποίηση ο Κοπρίτης τον Ψωρίλη: «Parole d' honneur, βρε αδελφέ, αν δε σου δώσουν θέση, το υπουργείον αυθωρεί θ΄ αφήσω εις τη μέση». Η κουβέντα έρχεται μετά στην αγαπημένη του Ψωρίλη, τη μοδίστρα Μαριορή.
Ο βουλευτής μαθαίνει και για την προίκα της και την λιγουρεύεται. «Δύο στρέμματα σταφίδος και εικοσπέντε μετοχάς, θαρρώ της Κωπαΐδος». «Πού διάβολο την βρήκες» ερωτά, «και μάλιστα εις εποχήν που δεν υπάρχουν προίκες», για να λάβει την απάντηση πως «ο έρως είν΄ απόλυτος ανάγκη για τη φτώχεια!». Ο βουλευτής ζητάει να γνωρίσει από κοντά τη Μαριορή και να της ανακοινώσουν τα περί διορισμού του μνηστήρος. Η Μαριορή όμως δεν γνωρίζει τον βουλευτή, γιατί, όπως λέει, «ποτέ στα πρακτικά δεν είδα τα όνομά σας». Φαντάζεται λοιπόν κανείς πόσο πλούσιο θα ήταν το κοινοβουλευτικό του έργο! Κεραμίδα στο κεφάλι του Κοπρίτη! Απορεί:
«Πρώτη φορά στον βίο μου απάντησα κυρίαν, και δη μοδίστρα του συρμού, να δαπανά την ώραν εις της Βουλής τα πρακτικά». Για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: «Αν της Βουλής τα πρακτικά διαβάζω μετά ζήλου, σκεφθήτε ότι σύζυγος θα γίνω υπαλλήλου, κι είν' ανάγκη, κύριε Κοπρίτη, να μανθάνω, ποιος πέφτει, ποιος σηκώνεται...». Η Μαριορή εν τέλει, πείθεται από τα λόγια του Κοπρίτη και τον ευχαριστεί. Κλείνεται μάλιστα και κουμπαριά. Μετά τον διορισμό, το ζεύγος θα στεφανώσει ο εν λόγω εθνοπατήρ! Αλίμονο όμως. Του γυάλισε του βουλευτή η Μαριορή. Δηλαδή, για να ακριβολογούμε, του γυάλισε η προίκα της! Επιστρέφει και αρχίζει την υπονόμευση του Ψωρίλη με άκρως πολιτικά επιχειρήματα.
«Ο προσφιλής σας φίλος», της λέει, «είναι αγύρτης, δόλιος και αναιδής σαν σκύλος... εκτός εμού και άλλοι γνωρίζουν ότι προσπαθεί στο χέρι να σας βάλει μονάχα για την προίκα σας . Και μάλιστα μου έλεγεν εν αναιδεία τόση, ότι το τρίτον εις εμέ εκ της προικός θα δώσει». Και χωρίς χρονοτριβή, κάνει το μεγάλο φινάλε στην «αγόρευσή» του: «Αν θέλετε, τη χείρα μου ασμένως σας προτείνω!». Της τάζει γάμο ο αθεόφοβος. Πάνω στην ώρα όμως, έρχεται ο Ψωρίλης. Αφού τον στολίζει κανονικά η Μαριορή, του παρουσιάζει και τον άνθρωπο που της «άνοιξε» τα μάτια. Οι δύο αντεραστές ανταλλάσσουν λόγους ευγενείας όπως «Όποιος σε δει σιχαίνεται απάνω σου να φτύσει», «ξέρω πως είσαι πάντοτε στους τρόπους σου μουλάρι» και άλλα παρόμοια. Η Μαριορή όμως έχει πάρει τις αποφάσεις της. «Ποτέ γαμπρός δε γίνεται κανένας με το ζόρι, κι αδίκως κομματιάζεσθε κι οι δύο σαν κοκόροι. Στο τμήμα το αστυνομικόν αυτοστιγμή θα τρέξω!». Ο Ψωρίλης κι ο Κοπρίτης φεύγουν δαρμένοι και χαμένοι.
Τι έγινε λοιπόν για την καρδιά η μάλλον, για να ακριβολογούμε, για την προίκα της Μαριορής; Τα διαπλεκόμενα παλικάρια σφάζονταν στην ποδιά της. Πόσο την αγαπούσαν και την εκτιμούσαν πάντοτε τέτοιες μέρες, χρονιάρες, γιορτινές! Γιατί, όπως λέμε καμιά φορά τυπικά, οι εκλογές είναι η γιορτή της δημοκρατίας. Ας το πούμε και ουσιαστικά στις 25 Ιανουαρίου του 2015. Ας το εννοήσουμε. Να μην ξεχνάμε πως μας αγαπούν, για δύο στρέμματα σταφίδος και εικοσιπέντε μετοχάς της έρμης Κωπαΐδος!
Και ας θυμόμαστε πάντα ανθρώπους των τεχνών που έδωσαν τις δικές τους μάχες , όπως ο ανεπανάληπτος Γεώργιος Σουρής, ο ενοχλητικός άγιος της σατιρικής ποίησης!
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ & υποψήφιος Βουλευτής στην Περιφέρεια Αττικής
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου