Κομμουνιστές… έκτακτης ανάγκης!

Το θαύμα; Ήρθανε τα πάνω κάτω; Πως κι έγινε έτσι, στα καλά του καθουμένου, να κοκκινίσει η Ελλάς απ άκρου σ άκρον και να πάθει ντελίριο μαλακίας ο Βορίδης;

Μπας και όλα αυτά τα μύρια των νεοελλήνων ξεφύλλισαν τους μεγάλους διανοητές του Υπαρκτού Σοσιαλισμού; Μπας και ξημεροβραδιάστηκαν με το «Κεφάλαιο», κι αποστήθισαν απ´ όξω κι ανακατωτά τα νοήματά του;

Η αλήθεια είναι ότι θ αγαλιάζουν οι νεκροί π αφήσανε τα κοκαλάκια τους στο Γράμμο, ή σε κάποιο ξερονήσι, είτε αξιώθηκαν κάποιον τάφο εκεί στη μακρινή Τασκένδη. Γιατί, που να το περιμένεις μέσα στην Ευρώπη αναντάν μπαμπαντάν,η «Ψωροκώσταινα» να ντύνεται στό κόκκινο;

Λοιπόν, κακά τα ψέμματα. Μήτε κόκκινοι γίναμε στα καλά καθούμενα, ούτε θάρθουνε τα πάνω κάτω. Ας ηρεμήσουν λοιπόν κατ αρχάς οι πάσης φύσεως «ανησυχούντες». Κι ας προσεγγίσουν με ψυχραιμία το μείγμα της πολιτικής που επέρχεται ως κάτι το απόλυτα φυσιολογικό και μοιραίο. Και η σύσταση αυτού τού μείγματος αποτελείται, από την πλευρά του εκλογικού σώματος, από ανάμεικτα στοιχεία θυμού και ελπίδας, κι από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ από έναν ενθουσιασμό. Είναι ένα μείγμα πού όσο παρήγορο φαντάζει, άλλο τόσο εκρηκτικό καθίσταται, ανάλογα με τη διαχείριση του κι από τα δυο συμβαλλόμενα μέρη.

Ο Ελληνικός Λαός δεν πρέπει να περιμένει ότι από τη μια στιγμή στην άλλη θα περάσει το όριο που χωρίζει την απόλυτη ανέχεια από την απόλυτη ευημερία. Δεν θα ευημερήσουμε μεμιάς. Το ευκταίο και το θεμιτό είναι να σταματήσει ο κατήφορος τής αθλιότητας και της αναξιοπρέπειας για όλους μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ , από την άλλη, θα πρέπει νάναι προσεκτικός στην διαχείριση αυτού τού μείγματος. Δε χωράνε ενθουσιασμοί, πανηγύρια και προπάντων ρεβανσιστικές προσεγγίσεις. Είμαι σε θέση να γνωρίζω καλά ότι πριν από δυο βδομάδες, υψηλοτάτου κύρους ακαδημαϊκός, χρόνια προσκείμενος στην Αριστερά, ζήτησε να πάει να τον συναντήσει ο Γιάννης Δραγασάκης. Δεν ξέρω αν πήγε, ξέρω όμως σίγουρα ότι υπάρχει μια αλληλοεκτίμηση. Εκείνο όμως που σίγουρα ξέρω είναι ότι ο περί ου ο λόγος ακαδημαϊκός ήθελε να καταθέσει στο Δραγασάκη τους προβληματισμούς του για το οικονομικό Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζω να έγινε η συνάντηση γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι θάναι επωφελής για το κόμμα.

Ένα ακόμα άξιο προσοχής είναι και η σύνθεση εκείνων που πάντα σπεύδουν να στελεχώσουν τις παρυφές της εξουσίας. Είναι οι κάθε λογής οσφυοκάμπτες. Τους ζήσαμε για τα καλά ως «πρασινφρουρούς» επί ΠΑΣΟΚ.. Κάποιοι απ´ αυτούς είχαν βολευτεί κι από τη δικτατορία. Γενικά πάντα, σε κάθε κυβέρνηση φρόντιζαν να εξασφαλίζουν το πόστο. Είναι οι… ποσταρχιδες! Κι είναι αυτοί που με τον τρόπο τους υπονομεύουν κάθε υγιή προσπάθεια σε κάθε τομέα, καθώς το μόνο που τους νοιάζει είναι το τομάρι τους. Ήδη κάποιοι μετακινήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και τους στηρίζει στο συνδικαλιστικό τομέα ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσοχή λοιπόν, γιατί πρόκειται για λαμόγια.

Το τελευταίο: Δεν επιτρέπεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ανεχθεί κάθε είδους ρεβανσισμό. Έχει φτάσει σ αυτά τα ποσοστά από ψηφοφόρους που δεν προέρχονται ντε και καλά από την Αριστερά. Απελπισμένοι Έλληνες είναι στην πλειοψηφία τους. Μα κι αν υπήρξαν κάποιοι που υπηρέτησαν τη Δεξιά, ή το ΠΑΣΟΚ. Ε, δεν θα τους πάρουμε τα κεφάλια! Νόμιμες κυβερνήσεις υπηρέτησαν. Δεν φταίει αίφνης ο απλός υπαλληλάκος που θάπρεπε να ταΐσει τη φαμίλια του και να εξασφαλίσει το ψωμοσάκκουλο, επειδή ο Σαμαράς με τον Κεδίκογλου ρίξανε μαύρο στην ΕΡΤ. Ναι,να γίνει επαναξιολόγηση, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ζήσουμε το λιντσάρισμα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να, ανάμεσα σ αυτούς που επιδιώκουν ρόλο όταν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν και κάποιοι που έχουν δοσοληψίες με την Δικαιοσύνη.

Κι επειδή μάλλον αυτό είναι το τελευταίο μου κομμάτι πριν τις εκλογές, εύχομαι σ” όλους καλή ψήφο και καλύτερη Πατρίδα!

ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ για τον ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ