Τι τους ξημερώνει

Με τη βεβαιότητα της ήττας πορεύεται η Ν.Δ. στις μεθαυριανές εκλογές. Η πλειονότητα των στελεχών τής έως σήμερα κυβερνώσας παράταξης βλέπει ήδη την επόμενη μέρα, αναγνωρίζοντας ότι οι παράμετροι που θα μετρήσουν για τις αλλαγές εντός κόμματος –προσώπων και όχι μόνο– είναι πολύ περισσότερες της μιας.

Οι προβλέψεις που διατυπώνονταν έως αργά το βράδυ της Πέμπτης ήταν πως η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ θα κυμανθεί μεταξύ τεσσάρων και έξι ποσοστιαίων μονάδων. Υπήρχαν, μάλιστα, και κάποιοι που δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, αν και έδιναν πολύ μικρές πιθανότητες.

Οι προβλέψεις δεν στηρίζονται κατ’ ανάγκη σε δημοσκοπικά στοιχεία, αλλά κυρίως στην ώσμωση με τους ψηφοφόρους με τους οποίους, λόγω προεκλογικής περιόδου, βρίσκονται σε καθημερινή επαφή.

Από το εύρος της ήττας, αλλά και αυτό καθαυτό το ποσοστό που θα καταγράψει το κόμμα μεθαύριο, θα εξαρτηθούν και οι εξελίξεις από την ερχόμενη Δευτέρα. Αν, δηλαδή, θα τεθεί θέμα ηγεσίας ή αν θα εγερθούν ζητήματα επιστροφής της Ν.Δ. στην κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων του λεγόμενου μεσαίου χώρου, που πρέσβευε κάποτε ο Κώστας Καραμανλής.

Παρότι κανείς δεν μιλάει δημόσια, δεν είθισται άλλωστε σε προεκλογικές περιόδους, η ηγετική ομάδα δέχεται υπογείως κριτική τόσο από την Κεντροδεξιά όσο όμως και από την πτέρυγα του κόμματος που φλερτάρει με την Ακρα Δεξιά.

Αργησε

Οι πρώτοι καταλογίζουν στον Αντώνη Σαμαρά και το επιτελείο του πως άργησαν να κάνουν άνοιγμα στο 20% των αναποφάσιστων, οι οποίοι στην πλειονότητά τους είναι παλαιοί ψηφοφόροι της Ν.Δ., απογοητευμένοι κυρίως από τα πεπραγμένα και δευτερευόντως από τη ρητορική. Οι δεύτεροι διατείνονται πως ο κ. Σαμαράς άργησε να υιοθετήσει τη ρητορική Μπαλτάκου, το δόγμα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», με αποτέλεσμα οι παραδοσιακοί δεξιοί να στρέφονται σε άλλες πολιτείες.

Ο σημερινός πρωθυπουργός, πάντως, δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει την καρέκλα του προέδρου της Ν.Δ. Το θέμα θα εγερθεί, λένε καλά γνωρίζοντες, αν η ποσοστιαία διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κολοσσιαία, αλλά και από το ύψος του ποσοστού που θα καταγραφεί στην κάλπη.

Ως παράδειγμα αναφέρουν ότι είναι τελείως διαφορετικό αν η Ν.Δ. πάρει π.χ. 24% και ο ΣΥΡΙΖΑ 30% και αλλιώς αν πάρει 29% κι ο ΣΥΡΙΖΑ 35%. Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, δεδομένων και των ποσοστών των ευρωεκλογών, κανείς δεν θα τολμήσει να... κουνηθεί.

Μνηστήρες πάντως υπάρχουν και είναι τρεις, οι Κ. Μητσοτάκης, Ν. Δένδιας και Μ. Βορίδης, κανείς τους όμως δεν έχει «ρεύμα» τέτοιο αυτή την ώρα, ώστε να διεκδικήσει με αξιώσεις την ηγεσία. Ο δε Κ. Καραμανλής, σύμφωνα με το περιβάλλον του, δεν σκοπεύει να αναμειχθεί, ούτε βεβαίως να υποσκάψει τον διάδοχό του.

Ο κ. Σαμαράς άλλωστε εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει μια ιστορική μεν, παρένθεση δε. Αλλοι όμως στη Ν.Δ. βλέπουν δύο σενάρια, παρατηρώντας και την αλλαγή της ρητορικής της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης το τελευταίο προεκλογικό διάστημα:

Είτε ότι ο κ. Τσίπρας θα περάσει, και μάλιστα το πρώτο διάστημα της διακυβέρνησής του, ώστε να κατευνάσει τις εσωκομματικές αντιδράσεις το ταχύτερο δυνατό, αρκετά από τα προαπαιτούμενα των δανειστών, εφευρίσκοντας το κατάλληλο πολιτικό αφήγημα.

Ως προϋπόθεση, πάντως, βλέπουν την ελάφρυνση της φορολογίας για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, που πλέον αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού, και την αδυσώπητη φορολόγηση των πραγματικά εχόντων υψηλά εισοδήματα ή μεγάλη ακίνητη περιουσία. Σε αυτό το σενάριο θεωρούν πως ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα εδραιωθούν στην εξουσία για πολλά πολλά χρόνια.

Είτε πως θα καταφέρει να πάρει παρατάσεις, αλλά σε αυτό το ενδεχόμενο και υπό την πίεση των δανειστών, οι αντιδράσεις εντός της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσουν πολύ γρήγορα ρήγματα στο νέο κυβερνητικό σχήμα.

Κανείς πάντως, πλην του κ. Σαμαρά, δεν υιοθετεί το ενδεχόμενο του Grexit. Οι γεωπολιτικές συγκυρίες, εκτός των οικονομικών, και ο κίνδυνος των τζιχαντιστών και για τη Γηραιά Ηπειρο πλέον, θα απέτρεπαν τη Γερμανία από το να αφήσει να δημιουργηθούν στην Ελλάδα εστίες κινδύνου για ολόκληρη την Ευρώπη.

Αλίκη Μάτση για την Εφημερίδα των Συντακτών