Εκλογικές εκτιμήσεις με άρωμα ανατροπής..!

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα*

Η εκλογική κούρσα κορυφώνεται και ο λαός ανοίγει τελείως τα χαρτιά, που επιμελώς έκρυβε.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε βέβαια, ότι η αδιευκρίνιστη ψήφος, σε πολύ μικρό ποσοστό της, ήταν ψήφος που δεν είχε αποφασισθεί. Το μεγαλύτερο ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου, ήταν αποφασισμένη ψήφος, που απλά δεν είχε εκφρασθεί.

Ζούμε πολιτικά ιστορικές στιγμές για την Ελλάδα, γιατί οι ανακατατάξεις ψηφοφόρων είναι μεγάλες στο ρεύμα τους, καθώς και οι δρασκελισμοί τους. Για παράδειγμα έχουμε ψηφοφόρους, από παραδοσιακά δεξιό φυσικό χώρο, που δεν μετακινούνται σε διπλανή πολιτική τους συνοικία , στο κέντρο δηλαδή, όπως συνέβηκε με την εκλογή της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ το 1981, αλλά επιχειρούν τολμηρότερα βήματα , δηλαδή από την δεξιά παράταξη να μετακινηθούν στην αριστερά.

Αυτό σημαίνει δύο πράγματα :

1) Ότι η αριστεροφοβία έχει αρχίσει να εκλείπει στην Ελλάδα, με την παρουσία στο πολιτικό κατώφλι, της μοντέρνας αριστεράς που καταρτίστηκε από γενιές, που δεν έζησαν τους εμφυλίους και άρα δεν είναι διατεθειμένες να συνεχίσουν τις πολιτικές βεντέτες

2) Ότι όταν το πρόβλημα έγινε συλλογικό, όπως η κρίση της λιτότητας, η πολιτική τοποθέτηση του Έλληνα δεν μπορούσε να έχει μεγάλες αποκλίσεις, διότι από θεωρητική μετατράπηκε σε βιωματική.

Πιο συγκεκριμένα η δεξαμενή της αδιευκρίνιστης ψήφου ανοίγει και γεμίζει τα ποτήρια όχι όλων, αλλά πολύ συγκεκριμένων κομμάτων.

Βάση μελέτης των ελληνικών αλλά και κυρίως της έρευνας.μελέτης του Oxford Economics (το μεγαλύτερο Ινστιτούτο Ερευνών παγκοσμίως) επάνω στις ξένες δημοσκοπήσεις, κατέληξα στις εξής διαπιστώσεις:

-Όποιο μεγαλύτερο ποσοστό για ένα κόμμα, καταγραφόταν με σαφήνεια στις ξένες δημοσκοπήσεις, στις ελληνικές ήταν ακόμη στο καλάθι της αδιευκρίνιστης ψήφου

-Ότι στο βασικό ερώτημα, που τέθηκε από ελληνική δημοσκοπική εταιρία (GPO) σε δημοσκόπηση στις 8/1/2015, και αφορούσε εάν οι Έλληνες θέλουν καινούργια διαπραγμάτευση του χρέους, 53,7% απαντησε, ότι θέλει καινούργια διαπραγμάτευση και νέα συμφωνία με τη Ευρώπη. Το συγκεκριμένο ερώτημα αποτελεί και το διακύβευμα τον ερχόμενων εκλογών, γιατί τελικά για την θέληση του λαού πρόκειται και δείχνει καθαρά αυτόν που είναι κοντά στην πρώτη θέση και την αυτοδυναμία.

-ότι ερωτήματα όπως, ποιος είναι καταλληλότερος πρωθυπουργός, συσπειρώσεις μεγάλων κομμάτων κτλ έρχονται σε δεύτερη μοίρα, σε αντίθεση με τις ελληνικές για του εξής λόγους :

· δεν υπάρχει αξία σε ένα ερώτημα, ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός, όταν ό ένας από τα δύο συγκρινόμενα πρόσωπα, έχει διανύσει διοικητική και δη κυβερνητική θητεία και ο άλλος όχι.

· δεν μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ της συσπείρωσης ενός κόμματος, που έχει μια ιστορική συνέχεια και ενός νέου κόμματος που το 2009 είχε μόλις 4,5% και ξεπετάχθηκε στα θεμέλια των αναγκών μιας ολόκληρης εποχής, διότι πολύ απλά το δεύτερο στην προκειμένη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει ταβάνι και η δυναμική που αναπτύσσει καθώς και τα επιτεύγματα του, εάν ο λαός του δώσει την ευκαιρία να κυβερνήσει, θα προσδιορίσουν τους πραγματικούς του ψηφοφόρους.

-το δίλημμα «έξοδος ή παραμονή στο ευρώ» προκάλεσε πόλωση και θα αποδυναμώσει τα μικρά κόμματα προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ, διότι η ΝΔ έχει λιγότερα μικρότερα κόμματα, από τα οποία θα μπορούσε να αντλήσει ψηφοφόρους.

-ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργήσει σοβαρές προυποθέσεις για αυτοδυναμία και τα ποσοστά του θα κυμανθούν από 35-40%. Για ποσοστό χαμηλότερο του 40%, θα εξαρτηθεί από τα μικρότερα κόμματα, που θα μείνουν εκτός βουλής, εάν τελικά εξασφαλίσει την αυτοδυναμία.

-η ΝΔ δεν θα ξεπεράσει το ποσοστό του30%

-η διαφορά της ΝΔ με το ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί από 5-10 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ ΣΥΡΙΖΑ, διαφορά η οποία δεν έκλεισε ποτέ ουσιαστικά από τις Ευρωεκλογές.

- η αδιευκρίνιστη ψήφος είναι τιμωρητική ψήφος στην πλειοψηφία της και σε μικρότερο ποσοστό συντάσσεται με το κόμμα που εμφανίζει παράσταση νίκης. Η αδιευκρίνιστη ψήφος δεν έχει αριστερή προέλευση, έχει καθαρά συντηρητική και κεντρώα προέλευση και αυτό θα εμφανιστεί πιο έντονα στην περιφέρεια. Για αυτό η αδιευκρίνιστη ψήφος, είναι εκείνη, που θα θέσει τις προυποθέσεις :

· για την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ

· για την τοποθέτηση της Χρυσής Αυγής στην τρίτη θέση

Αυτό σημαίνει, ότι παραδοσιακά κυρίως δεξιοί αλλά και κεντρώοι ψηφοφόροι θα μετακινηθούν προς ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προς την Χρυσή Αυγή.

-το ΚΚΕ και το κόμμα Παπανδρέου- Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών θα παλαίψουν για την τέταρτη θέση.

-Το Ποτάμι θα καταλάβει την έκτη θέση.

-Και η ΑΝΕΛ την έβδομη θέση

- Έξω από την βουλή θα μείνουν ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ΛΑΟΣ

Συμπερασματικά, μιλάμε λοιπόν για μια επτακομματική βουλή, που δεν θα θυμίζει σε τίποτα, ούτε καν το πρόσφατο παρελθόν. Τα καινούργια κόμματα είναι αυτά, που θα δώσουν το άρωμα της καινούργιας βουλής εκτός του ΚΚΕ, που αποτελεί σταθερή αξία.Τα καινούργια κόμματα είναι αυτά που θα συνθέσουν και την πολιτική περίοδο που ακολουθεί.

Μια τέτοια εικόνα βέβαια δεν ήταν πολύ δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί, εφόσον υπήρχαν και τα ιστορικά δεδομένα των Ευρωεκλογών. που ουσιαστικά έπαιξαν το ρόλο εθνικών εκλογών. για εκείνο το διάστημα και έτσι αποτέλεσαν ένα προγύμνασμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, να διεκδικήσει σοβαρά την εξουσία σε μια χώρα που βυθιζόταν στην καταστροφή και την ανέχεια.

ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ

**Η Παναγιώτα είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη: 

ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology
BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New York
Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:...
 

Λεπέν και ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιάννη Παντελάκη

Η Λεπέν κάνει καλά τη δουλειά της. Προσπαθεί να ενισχύσει καθε πολιτική δύναμη που μπορεί να προκαλέσει τριγμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και να ενισχύσει τους Ευρωσκεπτικιστές. Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσεται και η δήλωσή της με την οποία χαιρετίζει τη διαφαινόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτιμά, πως μια τέτοια νίκη θα βοηθήσει αυτό που η ίδια προσπαθεί. Η σκοπιμότητά της σαφής, ευδιάκριτη και συγκεκριμένη. Υποστηρίζει έναν ιδεολογικό αντίπαλο για να πετύχει τον σκοπό της.

Δεν συμβαίνει το ίδιο με κάποιες πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας. Εννοώ το ΠΑΣΟΚ, που έσπευσε να ζητήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ «να αρνηθεί τη στήριξη του ακροδεξιού κόμματος»! Βλακώδης δήλωση της κυρίας Καϊλή. Θα ήταν δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να καλοδεχτεί τη στήριξη Λεπέν; Προεκλογική περίοδος, πολλές ακρότητες μπορούν ν' ακουστούν, αλλά αυτή ξεπερνάει ακόμα και τα χαλαρά πολιτικά ήθη στη χώρα μας.

Θα αναφερόμουν και στη Ν.Δ., που επεσήμανε πως «Ο κ. Τσίπρας βρήκε τον μόνο σύμμαχό του στην Ευρώπη στο πρόσωπο της Λεπέν», αλλά νομίζω δεν έχει νόημα. Η Ν.Δ. επικοινωνιακά έχει κάνει άπειρες γκέλες. Και μπροστά στον εμφανή φόβο για απώλεια της εξουσίας, είναι ικανή για όλα. Ακόμα και ν' ανέχεται τον Βορίδη να πετάει τις εμφυλιοπολεμικές κορώνες του.

Η επιχειρούμενη ταύτιση Λεπέν με ΣΥΡΙΖΑ και τα υπονοούμενα για κάτι τέτοιο από διάφορες πλευρές, είναι το λιγότερο αστεία. Έχουν μείνει λίγες μόνο ημέρες μέχρι τις εκλογές, ας μην τα ισεπεδώσουμε όλα. Άλλωστε, επιχειρήματα για να κάνει κριτική κάποιος στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλά, λόγος για τέτοιους είδους ισοπεδώσεις, όχι.

Προφανώς και υπάρχουν ευρωσκεπτικιστές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως υπάρχουν και σε άλλα κόμματα. Αυτό δεν σημαίνει πως καθορίζουν και τις κεντρικές επιλογές του κόμματος, το οποίο επαναλαμβάνει, δημόσια τουλάχιστον, την ανάγκη παραμονής και στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριζόταν ως ένα αντιευρωπαϊκό κόμμα που θέλει την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., όπως το ΚΚΕ ή ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αυτό δίνει το δικαίωμα για τέτοιες ταυτίσεις μ' ένα ακροδεξιό κόμμα;

Υ.Γ: Προφανώς και κάποιοι θερμόαιμοι θα με κατατάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι άλλοι θα επικαλεστούν την ιστορικά λανθασμένη θεωρία των δύο άκρων. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι' αυτό...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Εκτός από την τιμωρία χρειάζεται και η επιβράβευση

Τα 3 αναγκαία βήματα- κριτήρια πριν την κάλπη για να πιάσει τόπο η ψήφος μας

Την Κυριακή, όσοι έχουμε δικαίωμα ψήφου και θα το ασκήσουμε (εκτός από τους περίπου 100.000 18χρονους νέους και νέες από τους οποίους οι συγκυβερνώντες στέρησαν αυτό το συνταγματικό δικαίωμα με το «έτσι θέλω») καλούμαστε να επιλέξουμε τόσο τους 300 εθνοπατέρες όσο και το κόμμα ή τα κόμματα που θα αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας. Η προεκλογική εκστρατεία βρίσκεται στο αποκορύφωμα. Οι ηγεσίες και τα επιτελεία των κομμάτων, στην προσπάθειά τους να αποσπάσουν την ψήφο μας, αξιοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Για παράδειγμα, τα κόμματα της συγκυβέρνησης, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις αντιλαϊκές και εγκληματικές πολιτικές που υπηρέτησαν τα τελευταία 41 χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, επιδίδονται συστηματικά στην κινδυνολογία και την τρομοκρατία, με επιχειρήματα του τύπου «μετά από εμάς έρχεται το … χάος»!

Στην προσπάθειά τους αυτή, έχουν αρωγό τόσο τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όσο και τα μικρότερα κόμματα που δημιουργήθηκαν με τις αποχωρήσεις βουλευτών και άλλων στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (όπως είναι το ΠΟΤΑΜΙ, οι ΑΝΕΛ, κλπ) που προσπαθούν να θολώσουν τα νερά. Μπροστά σ’ αυτόν τον ανελέητο βομβαρδισμό επιχειρημάτων, οι ψηφοφόροι καλούνται με την ψήφο τους την Κυριακή να επιλέξουν το κόμμα ή τα κόμματα που θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας καθώς κα τη νέα σύνθεση της Βουλής των Ελλήνων.

Είναι αλήθεια, ότι ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, προσδίδει στην ψήφο του χαρακτηριστικά εκδίκησης. Στα πλαίσια αυτά πολλοί ψηφοφόροι θα πάνε στις εκλογές της 25ης Γενάρη, αποφασισμένοι να τιμωρήσουν με την ψήφο τους- για διαφορικούς ο καθένας λόγους- το κόμμα που ψήφιζαν ή στήριζαν μέχρι κάποια στιγμή. Κάποιοι για παράδειγμα επιλέγουν να τιμωρήσουν με την αρνητική τους ψήφο τα κόμματα που συγκυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 5 χρόνια, επειδή- με τα Μνημόνια και γενικότερα τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσαν- έπληξαν τόσο το βιοτικό επίπεδο τους επίπεδο όσο και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Κάποιοι άλλοι θα τιμωρήσουν με την ψήφο του τα κόμματα, επειδή διαφώνησαν με τον τρόπο που χειρίστηκαν οι πολιτικές ηγεσίες τους ορισμένα κρίσιμα ζητήματα (κοινή δράση, συμμαχίες) κλπ.

Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, έτσι και ενόψει τον εκλογών της 25^ης Γενάρης, επαναλαμβάνονται από πολλούς- μεταξύ άλλων- και τα εξής κρίσιμα ερωτήματα: «Ποιο κόμμα να ψηφίσουμε σ’ αυτές τις εκλογές και ποιόν να σταυρώσουμε»; Υπάρχουν κάποια κριτήρια, που να διασφαλίζουν ότι η ψήφος μας θα πιάσει τόπο; Και, αν ναι, ποια είναι αυτά τα κριτήρια;

Η ζωή έχει αποδείξει ότι είναι λάθος, να πηγαίνει κάποιος στις εκλογές (βουλευτικές, δημοτικές, συνδικαλιστικές κλπ) με μοναδικό σκοπό να τιμωρήσει με την ψήφο του το κόμμα ή την παράταξή που υποστήριζε μέχρι κάποια στιγμή. Για να είναι αποτελεσματική η ψήφος μας και να έχει δύναμη, χρειάζεται να έχει όχι μόνο χαρακτηριστικά εκδίκησης (τιμωρίας) αλλά και χαρακτηριστικά επιβράβευσης. Δεν αρκεί δηλαδή με την ψήφο μας να τιμωρήσουμε το κόμμα ή την παράταξη επειδή δεν τήρησε τις προεκλογικές του διακηρύξεις και υποσχέσεις (άλλα έλεγε στα λόγια και άλλα έκανε στην πράξη). Είναι ανάγκη να επιλέξουμε και το κατάλληλο ψηφοδέλτιο, προκειμένου να επιβραβεύσουμε κάποιο κόμμα για τη έμπρακτη προσήλωσή του στους προγραμματικούς τους στόχους και τα ιδανικά ή- στη χειρότερη περίπτωση- να δοκιμάσουμε αν η ηγεσία του θα εφαρμόσει στην πράξη αυτά που υπόσχεται με το εκλογικό της πρόγραμμα ή από τα προεκλογικά μπαλκόνια.

Τα 3 αναγκαία βήματα

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, στους συγγενείς και φίλους και συναγωνιστές που μου θέτουν το ερώτημα «Ποιόν να ψηφίσουμε σ’ αυτές τις εκλογές», δεν τους προτείνω κάποιο συγκεκριμένο κόμμα ή υποψήφιο. Απλά τους καλώ- πριν φτάσουν στην εκλογική κάλπη- να ακολουθήσουν τα παρακάτω 3 βήματα (κριτήρια), που τα θεωρώ αναγκαία για να πιάσει τόπο η ψήφος τους:

Βήμα πρώτο: Απορρίπτουμε τα ψηφοδέλτια των κομμάτων τα οποία θεωρούμε πως- με βάση το κυβερνητικό τους έργο ή τις προγραμματικές τους διακηρύξεις- είναι υπέρ της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Απορρίπτουμε δηλαδή τα ψηφοδέλτια των κομμάτων που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων.

Βήμα δεύτερο: Επιλέγουμε το κατάλληλα ψηφοδέλτιο με βασικό κριτήριο την στάση του κόμματος απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο κάθε χώρας. Επιλέγουμε δηλαδή τα ψηφοδέλτια των κομμάτων που τάσσονται- με λόγια και έργα- ενάντια στους εκμεταλλευτές των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς.

Βήμα τρίτο: Αφού απορρίψουμε τα ψηφοδέλτια των κομμάτων που υπερασπίζονται το εκμεταλλευτικό σύστημα παραγωγής και άρα το δικαίωμα των λίγων (των κεφαλαιοκρατών) να θησαυρίζουν σε βάρος των πολλών (των εργαζομένων και των απομάχων της δουλειάς) στη συνέχεια κάνουμε το καθοριστικό βήμα. Πριμοδοτούμε με σταυρό προτίμησης (από το ψηφοδέλτιο του κόμματος που επιλέξαμε) τον υποψήφιο ή την υποψήφια που θεωρούμε ως τον ικανότερο να υπερασπιστεί τα συλλογικά συμφέροντα της τάξης μας.

Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, σχετικά με τα κριτήρια της ψήφου κάθε κομμουνιστή και αριστερού, που σέβεται τον εαυτό του αλλά και την ιστορία αυτού του τόπου, στον οποίο όλες κατακτήσεις των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς έχουν σημαδευτεί με το αίμα και τους αγώνες των κομμουνιστών και άλλων κομμάτων της Αριστεράς.

Εννοείται, το έργο του ψηφοφόρου, δεν τελειώνει με την επιλογή του ψηφοδελτίου του καλύτερου κόμματος και την πριμοδότηση του καλύτερου υποψηφίου. Για να έχει αποτελέσματα και η ψήφος του, θα χρειαστεί- εκτός από τη συμμετοχή τους στους καθημερινούς αγώνες- να ελέγχει συστηματικά αυτούς που επέλεξε (την ηγεσία του κόμματος και τον υποψήφιο που έβαλε σταυρό προτίμησης), αν και σε ποιο βαθμό εφαρμόζουν στην πράξη τις προγραμματικές τους διακηρύξεις προς όφελος των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς.

Λάμπρος Τόκας για τον ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ

Δραγασάκης: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αμφισβητήσει τα μνημόνια, παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ

Να αμφισβητήσει τα μνημόνια, στη βάση της παραβίασης θεμελιωδών αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι διατεθειμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως διεμήνυσε ο Γιάννης Δραγασάκης μιλώντας σε εκδήλωση του Economist στο Λονδίνο, όπου ήταν παρών μεταξύ άλλων και ο υπουργός Οικονομικών, Γκίκας Χαρδούβελης.

«Δεν θα μας πει η τρόικα τι να κάνουμε», ξεκαθάρισε ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που εξήγησε πως μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει παράταση από τους εταίρους για να τους παρουσιάσει το δικό της οικονομικό πρόγραμμα.

Όπως ανέφερε μεταξύ άλλων, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει ότι η χώρα έχει υπογράψει δανειακές συμβάσεις από τις οποίες δεσμεύεται, όμως επιθυμεί να τις επανεξετάσει, ενώ υπογράμμισε πως πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ελέγξει τι έγινε με το PSI και πώς προέκυψε το τεράστιο χρέος της χώρας, για το οποίο προανήγγειλε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσιάσει εξειδικευμένη πρόταση.

Υποστήριξε ακόμα πως θα επανεξεταστούν οι μεταρρυθμίσεις που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια, και όσες κριθούν ότι αποτελούν τροχοπέδη για την ανάκαμψη της οικονομίας θα αντιστραφούν.

Ξεκαθάρισε εξάλλου πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δε θα εμπλακεί σε διμερείς συνομιλίες με το Βερολίνο, τονίζοντας πως «δεν είναι ελληνογερμανική διαφορά», αλλά θα αναγνωρίζει ως συνομιλητές του την Κομισιόν, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Πηγή

Αν έρθει ο Σύριζα θα σφάζει με τενεκεδάκια από energy drink

Του Κώστα Βαξεβάνη

Υπάρχουν δύο τρόποι να χειρίζεσαι το παράδειγμα στον πολιτικό λόγο. Ο πρώτος είναι να έχεις πολιτική θέση ή να αντιμετωπίζεις μια πολιτική θέση και να χρησιμοποιείς τη δύναμη του παραδείγματος. Ο άλλος είναι να θες να δημιουργήσεις εντυπώσεις και να σύρεις την κοινή γνώμη σε ένα σχήμα φόβου και να βρεις ένα παράδειγμα που σε βολεύει, έναν δράκο ή στην περίπτωση του κυρίου Σαμαρά ένα σοβιετικό κίνδυνο, και στη συνέχεια να κολλήσεις δίπλα στο παράδειγμα πολιτικές θέσεις που θεωρητικά τον δικαιολογούν. Με τον τρόπο αυτό ακόμη και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν τις πολιτικές θέσεις μπορούν ωστόσο να φοβηθούν από το παράδειγμα.

Αφού η Ελλάδα δεινοπάθησε “για να μην γίνει Αργεντινή”, αφού έχασε ό,τι πολύτιμο έχει “για να μη γίνει Βενεζουέλα”, τώρα πρέπει να κάνει κάποιες ακόμη θυσίες για να “μην γίνει Σοβιετία”. Δηλαδή να ψηφίσει Σαμαρά, ούτε καν Βενιζέλο.

Ο, για λίγες μέρες ακόμη πολυχρονεμένος μας πρωθυπουργός, ήταν σαφής: “δεν θα γίνει εδώ Σοβιέτ, δεν θα γίνει κομμουνισμός”.

Ο Σαμαράς ανασύρει από τη φαρέτρα του Ψυχρού Πολέμου και του Εμφυλίου, το φόβο των κακών κομμουνιστών. Πρώτα βέβαια το έκανε πριν από ένα μήνα η εφημερίδα “τα Νέα” με πρωτοσέλιδο την αρκούδα που υποσχόταν πολικό χειμώνα αν έρθει ο Σύριζα, αλλά τελικώς αποδεικνύεται πως ο Σαμαράς είναι σε πολύ δύσκολη θέση, αφού επιμένει σε επιχειρηματολογία που δεν πιάνει και απευθύνεται σε υπέργηρους τηλεθεατές του Mega, άντε και του ΑΝΤΕΝΝΑ.

Ο πρωθυπουργός ήθελε να βάλει στο τραπέζι το φόβο των κομμουνιστών που θα σφάζουν με κονσερβοκούτι, ίσως και με τενεκεδάκια από energy drink, και αναζήτησε το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο θα κόλλαγε ένας τέτοιος φόβος. Έτσι βρήκε την πρόθεση του Τσίπρα , όταν γίνει πρωθυπουργός, να συγκεντρώσει στο πρωθυπουργικό γραφείο την ευθύνη για την ΕΥΠ, το ΑΣΕΠ και άλλους οργανισμούς. Αυτή η κρατική συγκέντρωση λειτουργιών, είναι ο κατά Σαμαρά κομμουνιστικός κίνδυνος. Και αν πιστέψεις πως αυτό είναι κομμουνισμός, στη συνέχεια μπορείς να κολλήσεις όλο το απαρχαιωμένο φοβικό επιχειρηματολόγιο που θα ζήλευε ο Μακάρθυ. Πως ο κομμουνισμός (ο οποίος είπαμε ταυτίζεται με το Σύριζα) θα μας πάρει τα σπίτια, τις γυναίκες και θα μας κακοποιήσει με τενεκεδάκια από coca cola light.

Είναι όμως ο Σαμαράς στ’ αλήθεια εχθρός του κρατισμού και της σοβιετικής αντίληψης; Κάθε άλλο. Ο Σαμαράς διέσωσε τις ιδιωτικές τράπεζες, αυτή την κορωνίδα του καπιταλισμού, με κρατικό χρήμα. Κάλυψε όλα τα σκάνδαλα των τραπεζιτών βάζοντας το κράτος και την κοινωνία να πληρώσει και μετέτρεψε έτσι το ιδιωτικό τραπεζικό χρέος σε δημόσιο.

Ο Σαμαράς, όπως και οι προκάτοχοί του, είναι αυτός ο οποίος συντηρεί την κρατικοδίαιτη ολιγαρχία η οποία σε καιρούς κρίσης, όταν δεν υπάρχει κανένα αναπτυξιακό έργο, συνεχίζει να κατασκευάζει δρόμους και αεροδρόμια, προσφέροντας ως αντάλλαγμα την προβολή Σαμαρά ως σωτήρα από τα κανάλια της διαπλοκής.

Ο Σαμαράς είναι αυτός ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα πλέγμα κρατικής προστασίας υπέρ των κατά Καραμανλή νταβατζήδων. Δεν τους δίνει μόνο δουλειές, αλλά τους παρέχει και ένα νομικό, κρατικό πλαίσιο προστασίας ώστε να μην κινδυνεύουν να τιμωρηθούν.

Ο Σαμαράς είναι αυτός ο οποίος χρησιμοποιεί την κρατική περιουσία ως ιδιοκτήτης της και την ξεπουλά σε «επενδυτές» οι οποίοι την αγοράζουν κοψοχρονιάς χωρίς να βάλουν ένα σεντς, αφού παίρνουν δάνεια με την εγγύηση του κράτους και πάλι.

Ο Σαμαράς χρησιμοποιεί τη ΝΕΡΙΤ ως πολιτικός επίτροπος μονοκομματικού κράτους και αφαιρεί τη δυνατότητα πολιτικού διαλόγου ακόμη και πριν τις εκλογές, αποφεύγοντας να πάει έστω σε debate.

O Σαμαράς είναι αυτός ο οποίος έχει την αντίληψη σοβιετικού κομισάριου και αντιλαμβάνεται τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία ως ενιαία σύνθεση που του ανήκει σε τέτοιο βαθμό ώστε να δίνει εντολές σε δικαστές και παναθηναϊκάκηδες.

Ο Σαμαράς είναι αυτός που καθημερινά αντιλαμβάνεται την αντίθετη πολιτική άποψη ως εσωτερικό εχθρό που αντιπαλεύει το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» το οποίο βεβαίως άξια κατ’ αυτόν εκπροσωπούν πρώην κομματάρχες του Παπαδόπουλου όπως ο Βορίδης και πολιτικά όντα όπως ο Άδωνις.

Είναι προφανές πως και ο Σαμαράς και η παρέα του είναι κρατιστές, αφού όλη τους η πολιτική λειτουργία σχετίζεται με τη χρήση του κράτους και των εσόδων του. Απλώς θέλουν αυτή η χρήση του κράτους να ικανοποιεί συγκεκριμένες απαιτήσεις συγκεκριμένων ανθρώπων.

Των 500 ατόμων δηλαδή που το 2013 είχαν εισοδήματα 50 δις, και μετά από ένα χρόνο βαθιάς kρίσης έχουν 70 δις. Είναι ένας εραστής του κράτους. Μόνο που το θέλει για τον εαυτό του και τους φίλους του ολιγάρχες. Τόσο απλά. 

(η εικόνα είναι από το Red Alert 3)

Πηγή

Πάνε τον Παππού να ψηφίσει

Όχι, μην τον κλειδώσεις επειδή λέει ότι θα ψηφίσει Νέα Δημοκρατία. Μην τον αποκαλείς αγύριστο κεφάλι. Στο κάτω – κάτω τί είμαστε όλοι μας; Ένα παζλ των εμπειριών μας. Κι ο παππούς είναι μεγάλο παζλ. Και πόλεμο έζησε και πείνα και φτώχεια κι εμφύλιο. Και ύστερα τα πράγματα βρήκαν τη σειρά τους και δούλεψε κι έθρεψε την οικογένειά του.

Τον γέρο να τον σέβεσαι. Και τη γριά. Είδαν κι έζησαν πολλά. Εξαπατήθηκαν, έχασαν, πόνεσαν. Και πάλεψαν. Μπορεί να μην πάλεψαν στο δρόμο και σ’ επαναστάσεις, αλλά δούλεψαν σε χτικιάρικες δουλειές και μεγάλωσαν φαμίλιες. Μάχη είναι κι αυτή, καθημερινή. Ασταμάτητη.

Κι ακόμη αυτή τη μάχη δίνουν. Κι ακόμη πονάνε για τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Έτυχε στον παππού και στη γιαγιά να ζήσουν στα γεράματα ακόμη έναν πόλεμο. Της τηλεόρασης. Με τις σφαίρες του Αυτιά και του Σαμαρά να τους πετυχαίνουν στο μυαλό. Με τις βόμβες τρόμου του Άδωνη να τους κόβουν τα πόδια.

Λες συνέχεια εκνευρισμένος «και τι έχει να φοβηθεί ο παππούς;» Πολλά! Με τα 700 και 800 ευρώ σύνταξη που παίρνει, συντηρεί τα παιδιά τού άνεργου παιδιού του. Με αυτά τα λεφτά τσοντάρει στη δόση στεγαστικού των παιδιών του. Με αυτά τα λεφτά χαρτζιλικώνει ακόμη και την 50χρονη απολυμένη κόρη του. Αυτά φοβούνται ότι θα χάσουν ο παππούς και η γιαγιά.

Δεν είναι τσιφούτηδες, ούτε τα παστώνουν, ούτε θέλουν να τα πάρουν μαζί τους. Αυτοί ξέρουν πολλά περισσότερα από εμάς για να είναι σίγουροι πως όλα εδώ μένουν. Όμως δεν ξέρουν από ίντερνετ, ούτε από εναλλακτική ενημέρωση. Ό,τι τους λέει το MEGA, ο ΑΝΤ1 και ο ΣΚΑΪ ξέρουν. Κι αυτοί τους λένε ότι αν δεν κερδίσει η Νέα Δημοκρατία θα έρθουν οι κομμουνιστές να τους πάρουν τη σύνταξη.

Κι αυτόν τον φόβο δεν τον αντέχουν. Όχι για τους ίδιους. Οι περισσότεροι μέχρι και τα χάπια τους κόβουν για να έχουν να δώσουν βοήθεια στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Και τα λεφτά για να φάνε δύο γιαούρτια την ημέρα θα τα βρουν ακόμη κι αν αύριο τους κόψουν τη σύνταξη. Όμως νιώθουν έντονα την ανάγκη προστασίας της οικογένειάς τους. Έχουν βαθιά μέσα τους ανεπτυγμένη την έννοια της αξιοπρέπειας.

Δεν αντέχει ο παππούς και η γιαγιά την ιδέα ότι η τράπεζα θα πάρει το σπίτι των παιδιών τους. Ούτε αντέχουν την ιδέα ότι το εγγόνι τους θα πάει νηστικό στο σχολείο. Αυτός είναι ο φόβος τους κι εκεί πατάει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, τα κανάλια. Όταν τους διαβάζουν το πρωί τα τρομακτικά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων οι Παπαδάκηδες, νιώθουν στημένοι απέναντι σε εκτελεστικό απόσπασμα.

Αυτή είναι η πλειοψηφία των παππούδων και των γιαγιάδων. Για τα παιδιά τους τρέμουν. Μην έρθει η στιγμή που δε θα έχουν να τους δώσουν τίποτα. Μην κάνεις, λοιπόν, τη μαλακία να τους κλειδώσεις την Κυριακή. Μην κάνεις τη βλακεία να μαλώσεις μαζί τους. Μην τους τρομάζεις ακόμη περισσότερο. Πιάσε τους από τον ώμο και μίλησέ τους. Εξήγησέ τους.

Φτάνει η μάχη που έδωσες στα social media. Εντάξει, την κέρδισες. Ξεκόλλα τώρα. Αν θες να κάνεις κάτι ουσιαστικό μίλα με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Πες τους να στο κάνουν για δώρο. Πότε σου αρνήθηκαν δώρο; Πάρε τον φόβο από πάνω τους. Αυτό έχουν ανάγκη. Να δουν εσένα να ελπίζεις. Και ύστερα να τους πας να ψηφίσουν. Μην τους ρίχνεις ευθύνες. Ανέλαβε εσύ την ευθύνη να τους ηρεμήσεις. Να τους κάνεις να νιώσουν χρήσιμοι για σένα. Πάντα αυτό ήθελαν.


 ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Reuters: Το φιάσκο στο Παρίσι οδήγησε στις πρόωρες εκλογές

Σε άρθρο με τίτλο «Ένα αδιέξοδο στο Παρίσι, ένα στοίχημα στην Αθήνα: πώς η Ελλάδα επέστρεψε στην κρίση», το Reuters εξηγεί πως η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων στο Παρίσι στις 26 Νοεμβρίου πυροδότησε μια σειρά γεγονότων που οδηγούν στις πρόωρες εκλογές της Κυριακής και αποδεικνύουν πως η Ελλάδα παραμένει ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης.

Έπειτα από τέσσερα χρόνια οικονομικής θυσίας, η Ελλάδα πίστεψε ότι θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μια πρόωρη έξοδο από το διεθνές πρόγραμμα στήριξης. Αντ’αυτού, το αδιέξοδο των συνομιλιών με τους πιστωτές της στο Παρίσι, αναζωπύρωσε την πολιτική αβεβαιότητα, φέρνοντας μια νέα καταιγίδα για την Ευρωζώνη. 

Σε μία συνάντηση, γεμάτη ένταση, οι Έλληνες αξιωματούχοι συζήτησαν ενδεχόμενη έξοδο από το τετραετές πρόγραμμα στήριξης ύψους 240 δισ. ευρώ το Δεκέμβριο, δηλαδή ένα χρόνο νωρίτερα. Αλλά το ΔΝΤ και η ΕΕ επέμειναν σε επιπλέον περικοπές ή έσοδα στον προϋπολογισμό του 2015, σύμφωνα με ανώνυμες πηγές που παρίσταντο στις διαπραγματεύσεις. 

Οι Έλληνες αξιωματούχοι αρνήθηκαν. Η κυβέρνηση Σαμαρά είχε ήδη επιβάλει πάγωμα μισθών, απολύσεις και ειδικούς φόρους. Περισσότερη λιτότητα θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία. 

«Μας έδιναν την εντύπωση πως ό,τι και αν κάναμε δεν θα ολοκλήρωναν την αξιολόγηση», δήλωσε Έλληνας αξιωματούχος. «Μετά τη συνάντηση στο Παρίσι, ξέραμε ότι το θέμα έχει τελειώσει».

To πλήρες ρεπορτάζ του Reuters

Πηγή

Επίδομα παπαγάλου από την κυβέρνηση στα ΜΜΕ

Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μπορεί να ζητάει από τις επιχειρήσεις και τους φορολογούμενους να προπληρώσουν μεγάλο μέρος των φόρων τους για την επόμενη χρονιά, ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο και με την αντιμετώπιση που έχουν οι καναλάρχες από την κυβέρνηση. 

Συγκεκριμένα, αν και θα έπρεπε να αποδώσουν ανά μήνα, αρχής γενομένης από τις 20 Φεβρουαρίου 2015, τους φόρους επί των διαφημίσεων στην τηλεόραση στο κράτος, η γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων  Αικατερίνη Σαββαΐδου σκοπεύει να τους μεταθέσει έναν χρόνο αργότερα, στις 20 Ιανουαρίου 2016

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» διαθέτει τη σχετική εγκύκλιο - με ημερομηνία 12 Ιανουαρίου. Ήδη αυτή οδεύει προς το Εθνικό Τυπογραφείο κι αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, θα τυπωθεί λίγες ώρες πριν από τις εκλογές.

Αν ισχύσει αυτή η απόφαση, το κράτος θα δώσει ένα «άτοκο δάνειο» στους ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών καναλιών, ενισχύοντας τη ρευστότητά τους, μια και θα εισπράττουν κανονικά αλλά δεν θα αποδίδουν και θα προκληθεί εσκεμμένη μείωση των εσόδων του κράτους από φορολογικές πηγές. 

Πηγή

Τα ζόμπι την κάνουν ανήμερα της Κυριακής…

Μιχαλού

Τέσσερις και σήμερα… Μετράνε οι μέρες έως και τις εκλογές και οι καταστροφείς εγγράφων στο Μέγαρο Μαξίμου αλλά και στα υπουργεία έχουν πάρει φωτιά!!!

 

Ο λόγος προφανής …  όλο και ανοίγει η ψαλίδα υπέρ του  το ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις φανερές δημοσκοπήσεις. Στις πιο πολλές μάλιστα βρίσκεται πλέον στα όρια της αυτοδυναμίας με περίπου 149 έδρες, ενώ δεν λείπουν και οι «κρυφές»  που του την δίνουν!!!

 

Παρά ταύτα, η τρομολαγνεία, η άσκηση ασφυκτικών πιέσεων από τους πάσης φύσεως δανειστές και κερδοσκόπους, τα παραμύθια,  τα διλήμματα, η πλύση εγκεφάλου συνεχίζονται κανονικά….

 

Οι κινδυνολόγοι δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι δεν έχει μείνει τίποτα στους ψηφοφόρους για να δειλιάσουν… Άλλωστε ουδείς  λόγος δεν υπάρχει για να φοβηθεί ο άνεργος, την ανεργία, ο ανασφάλιστος μήπως μείνει ανασφάλιστος, ο πεινασμένος την πείνα και ο φτωχός την φτώχεια!!!

 

Είναι γεγονός ότι έξι εκατομμύρια Έλληνες  ζουν σαν από θαύμα . 

 

Σε λίγες μέρες οι μόνοι που πρέπει να φοβούνται  είναι όσοι που έβγαλαν λεφτά πάνω στην πλάτη των Ελλήνων…  και αυτοί είναι λίγοι και γνωστοί !!!  

Επιτέλους ήρθε η ώρα να  αναζητηθούν οι πραγματικές ποινικές  ευθύνες!

 

Οι φωνές που το ζητούν αυτό μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ όλο και πληθαίνουν…Ας ελπίσουμε όταν έρθουν στην εξουσία να μην τις «πνίξουν».

Πηγή

Διασπορά πανικού με το ψυχροπολεμικό δόγμα των «δύο κόσμων»

Στα χρόνια του Εμφυλίου γύρισε η πολιτική αντιπαράθεση, πέντε μέρες πριν από τις εκλογές, με τον Αντώνη Σαμαρά να καταφεύγει στις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, σε μια ύστατη προσπάθεια να ανακόψει την τροχιά εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τόνος με τον οποίο έβαλε ο πρωθυπουργός τα διλήμματα των εκλογών, παραπέμπει στο τελεσίγραφο των Αθηναίων στους Μηλίους «πας μην ων μεθ’ ημών, καθ’ ημών», ρίχνοντας τις γέφυρες με όλες τις πολιτικές δυνάμεις.

Σε μια εμφανή προσπάθεια να χωρίσει το εκλογικό σώμα στα δύο, ο κ. Σαμαράς μίλησε από το βήμα του ΕΒΕΑ για «δύο κόσμους», «δύο μοντέλα», «δύο αντιλήψεις», ανεβάζοντας κατακόρυφα την οξύτητα και την πίεση προς τους ψηφοφόρους των κομμάτων που βρίσκονται μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.

Σάλος από το αρνητικά σποτ της Ν.Δ.

Σε αυτό το πνεύμα κινείται και η νέα σειρά των σποτ που βγήκαν χθες στον αέρα και προεξοφλούν την ολική καταστροφή της χώρας στις 26 του μήνα, εάν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εμφυλιοπολεμικές αναφορές από τον Μάκη Βορίδη

Σε προεκλογική συγκέντρωση που έκανε το βράδυ της Κυριακής, ο υπουργός Υγείας έδωσε τον εμφυλιοπολεμικό τόνο που ήθελε λέγοντας ότι «η δικιά μας η γενιά δεν θα παραδώσει τη χώρα στην Αριστερά. Ο,τι υπερασπίστηκαν οι παππούδες μας γενναία με τα όπλα, θα το υπερασπιστούμε εμείς με την ψήφο μας την Κυριακή».

Και προχώρησε, δίνοντας στις εκλογές χαρακτήρα σύγκρουσης μεταξύ δύο κόσμων: «Είναι η σύγκρουση ανάμεσα στον κόσμο της ελευθερίας και της πατρίδας, ανάμεσα στις αξίες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας που εκπροσωπούμε εμείς και στον ισοπεδωτισμό που εκπροσωπεί η Αριστερά».

«Δεν θα νικήσει η Αριστερά», κατέληξε ο Μάκης Βορίδης.

Πηγή

Εκστρατεία μέσω υπουργείου από τον Ανδρέα Λοβέρδο

Την επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για την προεκλογική του καμπάνια φαίνεται πως χρησιμοποιεί ο Ανδρέας Λοβέρδος, γεγονός που προκαλεί την αντίδραση της ΟΛΜΕ που κάνει λόγο «ξεπεσμό». Λίγες μέρες νωρίτερα ανάλογες αντιδράσεις είχε προκαλέσει η χρήση της ιστοσελίδας της Βουλής των Ελλήνων για την προεκλογική του προώθηση από τον μέχρι πρότινος πρόεδρος και υποψήφιο με τη ΝΔ, Ευάγγελο Μεϊμαράκη, ο οποίος τις απέσυρε μετά την έκταση που πήρε το θέμα.

Πράγματι αν κάποιος μπει στην αρχική σελίδα του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων θα δει ότι την κατηγορία «Τελευταία Νέα», που εμφανίζεται πρώτη – πρώτη, κατακλεισμένη από αναρτήσεις που αφορούν σε συνεντεύξεις του Ανδρέα Λοβέρδου που πολύ λίγο έχουν να κάνουν με το έργο του ως υπουργού Παιδείας και πολύ περισσότερο έχουν να κάνουν με το ρόλο του ως υποψήφιου βουλευτή με το ΠΑΣΟΚ. Έτσι αν κάποιος θα διαβάσει τις συνεντέυξεις που αναρτώνται στη σελίδα θα μπορέσει να ενημερωθεί για τις τοποθετήσεις του κ. Λοβέρδου για τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, το φόβο που προκαλεί η ενδεχόμενη εκλογική νίκη ΣΥΡΙΖΑ, την αντιπαράθεση για τον ΕΝΦΙΑ, κα... και να σκεφτεί αν αξίζει να τον ψηφίσει ή όχι.

Πηγή

Εκτίναξη της παγκόσμιας ανεργίας τα επόμενα τέσσερα χρόνια

Κατά τουλάχιστον 11 εκατομμύρια αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των ανέργων μέσα στα τέσσερα επόμενα χρόνια. Οι ανισότητες στον κόσμο θα επιδεινωθούν. Οι προειδοποιήσεις έρχονται από την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) που σήμερα δημοσιοποίησε την τελευταία έκθεσή της.

 Το 2019, πάνω από 219 εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται να βρίσκονται χωρίς δουλειά, σύμφωνα με την έκθεση. «Περισσότερες από 61 εκατομμύρια θέσεις εργασίας χάθηκαν αφότου άρχισε η παγκόσμια κρίση το 2008 και οι προβολές μας δείχνουν ότι η ανεργία θα συνεχίσει να επιδεινώνεται ως το τέλος της δεκαετίας. Αυτό σημαίνει πως η κρίση της απασχόλησης απέχει πολύ από το τέλος της» δήλωσε ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας Γκάι Ράιντερ.

 

Παρά το γεγονός ότι η κατάσταση της απασχόλησης βελτιώθηκε στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία ή τη Βρετανία, παραμένει και θα παραμείνει αντιθέτως δύσκολη σε πολλές προηγμένες οικονομίες, κυρίως στην Ευρώπη. «Οι πολιτικές λιτότητας, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, συνέβαλαν στη θεαματική αύξηση της ανεργίας. Δεν πιστεύω πως ήταν αναπόφευκτες» δήλωσε ο Ράιντερ.

 

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας δεν βλέπει σημαντική μείωση της ανεργίας στη Γαλλία μέχρι το 2017, οπότε το ποσοστό της πρόκειται να περάσει ελαφρώς κάτω από το 10% (9,9%), το επίπεδο του 2015. Στη Γερμανία, η ανεργία μπορεί μάλιστα να αυξηθεί και να φθάσει το 5% (έναντι 4,7% φέτος).

 

Στην έκθεση της επισημαίνεται πως οι προοπτικές της απασχόλησης επιδεινώθηκαν πολύ στον αραβικό κόσμο και σε ορισμένες περιοχές της λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, κυρίως εξαιτίας της μεγάλης πτώσης των τιμών του πετρελαίου και του αερίου. Αντιθέτως η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να βελτιώσει τις προοπτικές της απασχόλησης σε πολυάριθμες προηγμένες οικονομίες και σε πολλές ασιατικές χώρες.

 

Οι εργαζόμενοι ηλικίας 15 ως 24 ετών, οι οποίοι έχουν ήδη πληγεί ιδιαίτερα από την τρέχουσα κρίση με το παγκόσμιο ποσοστό ανεργίας γι' αυτή την ηλικιακή ομάδα να φθάνει σχεδόν το 13%, θα συνεχίσουν να πλήττονται έντονα τα επόμενα χρόνια, αλλά με άνισο τρόπο.

 

Ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες η ανεργία των νέων αναμένεται να μειωθεί συνολικά μέχρι το 2019 (πρόκειται να σημειώσει πτώση μεγαλύτερη των τριών μονάδων στην Ισπανία ή την Ελλάδα), αναμένεται να γνωρίσει σημαντική αύξηση στη Μέση Ανατολή (άνοδος μέχρι μια μονάδα στη Σαουδική Αραβία, ακόμη και οκτώ στο Ομάν) και στη νοτιοανατολική Ασία (άνοδος μέχρι δύο μονάδες στην Κίνα ή στη Μαλαισία).

 

Ο οργάνωση του ΟΗΕ υπογραμμίζει στο πλαίσιο αυτό, εκτός από τις αυξανόμενες και επίμονες ανισότητες, τις αβέβαιες προοπτικές σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις σε επιχειρήσεις. «Εφόσον το χαμηλό επίπεδο των μισθών υποχρεώνει τους ανθρώπους να καταναλώνουν λιγότερο και οι επενδύσεις παραμένουν χαμηλές, αυτό έχει προφανώς αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη» εκτιμά ο Ράιντερ.

 

«Σε ορισμένες προηγμένες οικονομίες, οι εισοδηματικές ανισότητες πλησιάζουν πλέον τα επίπεδα που παρατηρούνται στις αναδυόμενες οικονομίες. Αντίθετα αυτές οι τελευταίες έχουν πραγματοποιήσει προόδους μειώνοντας το υψηλό επίπεδο των ανισοτήτων» πρόσθεσε.

 

Ο Ράιντερ δήλωσε πως οι παγκόσμιοι ηγέτες που θα συναντηθούν αυτή την εβδομάδα στο Νταβός είναι πιθανό να συμφωνήσουν πως η ανισότητα είναι ένα πρόβλημα, αλλά είναι μάλλον απίθανο να κάνουν κάτι γι' αυτό.

 

  

Ο επικεφαλής της ΔΟΕ, ο οποίος πρόκειται να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, επισήμανε πως ένα χαρακτηριστικό αυτής της ετήσιας συνάντησης είναι το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις των συμμετεχόντων πάνω στο ζήτημα των ανισοτήτων.

 

Σύμφωνα με την έκθεση, οι εισοδηματικές ανισότητες θα συνεχίσουν να αυξάνουν, καθώς το 10% των πλουσιότερων θα κατέχει το 30% ως 40% των συνολικών εισοδημάτων ενώ το 10% των φτωχότερων θα πρέπει να αρκεστεί στο 2% ως 7%.

 

Η ΔΟΕ προειδοποιεί πως η κοινωνική αστάθεια είναι ιδιαίτερα οξυμένη στις χώρες και τις περιφέρειες όπου η ανεργία των νέων είναι υψηλή ή αυξάνεται με ταχύτητα. Υπογραμμίζει δε πως ο αριθμός των κοινωνικών ταραχών είναι σήμερα «10% πιο αυξημένος απ' ό,τι πριν από την κρίση» του 2008.

Πηγή

 

Τί συζητάμε;

Η Νέα Δημοκρατία κάνει μία προεκλογική εκστρατεία υποσχόμενη ελαφρύνσεις. Υπόσχεται διάφορα για μειώσεις φόρων, ανάπτυξη, θέσεις εργασίας. Θα είχε κάθε λογική να συμβαίνει αυτό μόνο στην περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία βρισκόταν στην αντιπολίτευση και διεκδικούσε την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.

Όμως η Νέα Δημοκρατία είναι κυβέρνηση και δείχνει να το ξεχνάει. Δείχνει, επίσης, να ξεχνάει ότι η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση ψήφισε τον προϋπολογισμό του 2015 ο οποίος ήδη «τρέχει». Σύμφωνα με αυτόν τον προϋπολογισμό που η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση ψήφισε, το 2015 τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις θα κληθούν να καταβάλλουν μεγαλύτερα ποσά σε φόρους ύψους 1,4 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με αυτόν τον προϋπολογισμό που η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση ψήφισε, η δήθεν μείωση κατά 30% της έκτακτης Εισφοράς Αλληλεγγύης, σημαίνει ουσιαστικά επέκταση του μέτρου για δύο επιπλέον έτη (2015-2016), τουτέστιν μονιμοποίηση ακόμη ενός έκτακτου φόρου.

Σύμφωνα με αυτόν τον προϋπολογισμό που η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση ψήφισε, οι δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση και Περίθαλψη είναι μειωμένες κατά 3,2% (ή 459 εκατ. ευρώ) συγκριτικά με την εκτίμηση για το 2014 και παρ’ όλα αυτά οι προβλέψεις περί πραγματικού πλεονάσματος παραμένουν σε επίπεδο ευχολογίου καθώς, για παράδειγμα, αναμένεται τα έσοδα από τον Φ.Π.Α. να εμφανίσουν ανοδική τάση το 2015 κατά 519 εκ. ευρώ ή 3,7% σε σχέση με το 2014.

Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτόν τον προϋπολογισμό που η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση ψήφισε, το μόνο βέβαιο είναι η περαιτέρω υπερφορολόγηση, η μείωση δαπανών για τη δημόσια Υγεία και λοιπών δομών του όποιου κοινωνικού κράτους απέμεινε. Αυτό είναι μία πολιτική απόφαση. Ούτε αμφισβήτηση χωράει, ούτε υποκειμενικές προσεγγίσεις. Είναι όλα καταγεγραμμένα στον επίσημο προϋπολογισμό του κράτους για το 2015 που η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση ψήφισε.

Με αυτό το δεδομένο δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς συζητάμε. Η Νέα Δημοκρατία και προσωπικά ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθούν για μία ακόμη φορά να διαψεύσουν την πραγματικότητα, να μας πείσουν ότι δεν ήταν κυβέρνηση το 2014 και ότι δεν ψήφισαν τον προϋπολογισμό του 2015 τον οποίο τώρα αναιρούν μέσω των προεκλογικών τους υποσχέσεων και αποδομούν το δικό τους δημιούργημα με κάθε λέξη που λένε.

Είναι και νοσηρό αυτό που συμβαίνει, αλλά κυρίως είναι προσβλητικό για όλους τους πολίτες. Όταν ακόμη και ο «παραμένω ψηφοφόρος της ΝΔ» και πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, Βασίλης Κορκίδης, δηλώνει πως «Οι όποιες φορολογικές ελαφρύνσεις είναι δυσανάλογα μικρές των υπέρμετρων επιβαρύνσεων της τελευταίας τετραετίας και της συρρίκνωσης του πραγματικού εισοδήματος και προϊόντος», τότε τι χρειάζεται να πούμε εμείς οι υπόλοιποι;

Αναρωτιέμαι, σε ποιον πραγματικά απευθύνεται ο Αντώνης Σαμαράς αν όχι μόνο σε μπαμπουίνους ή κουφότυφλους εκατομμυριούχους; Πόσο δύσκολο είναι να δουν κάποιοι ότι ο Αντώνης Σαμαράς αυτοπαγιδεύτηκε κάτω από τη φούστα της Μέρκελ; Κατά την προσεχή συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ την Πέμπτη, με στόχο την αντιμετώπιση της απειλής του αποπληθωρισμού και την αναθέρμανση της ευρωπαϊκής οικονομίας, ενδέχεται να περάσει το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης. Αυτό σημαίνει μαζική αγορά κρατικών χρεών από την ΕΚΤ και παροχή φρέσκου χρήματος. Οι Βρυξέλλες αντιλήφθηκαν αυτό που ο Αντώνης Σαμαράς αρνείται να παραδεχθεί για τη χώρα του. Ότι ασφυκτιά!

Προσέξτε λίγο: Σε αυτό το πρόγραμμα, ουσιαστικά διάσωσης των χωρών του Νότου, η μόνη που αντιδρά και ζητά την εξαίρεσή της είναι η Γερμανία με το επιχείρημα «πως υπάρχει κίνδυνος ο γερμανός φορολογούμενος να πρέπει να φανεί αλληλέγγυος σε ξένα χρέη». Ποιος, λοιπόν, σοβαρός Έλληνας ψηφοφόρος θα εμπιστευτεί τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σαμποτάρει και αυτή την ευκαιρία για την Ελλάδα, με τον ίδιο τρόπο που αποδεδειγμένα σαμποτάρισε ανάλογες ευκαιρίες διαπραγμάτευσης με την Γερμανία;

Ο Αντώνης Σαμαράς για τους δικούς του λόγους – που κάποτε θα τους μάθουμε – είναι εξαρτημένος από τη Μέρκελ και αυτό δεν περιέχει καμία συναισθηματική υπερβολή. Θυμηθείτε πώς υποδεχόταν τη Μέρκελ στην Αθήνα κλείνοντας ολόκληρη την πόλη ωσάν να ήταν το πάρκο της. Θυμηθείτε πώς παρουσιαζόταν μπροστά στη Μέρκελ όταν πήγαινε να την παρακαλέσει στο Βερολίνο.

Ας μη γράψω άλλα. Μόνο ένα πράγμα θέλω να σε ρωτήσω αγαπητέ ψηφοφόρε της Νέας Δημοκρατίας.Εσένα, ως πολίτη και φορολογούμενο, πόσες φορές ο Αντώνης Σαμαράς σού ζήτησε συγνώμη, αναγνωρίζοντας έστω κι ένα μόνο λάθος του, λέγοντας «Ουδείς αναμάρτητος» όπως έπραξε μπροστά στη Μέρκελ σκύβοντας το κεφάλι του ταπεινά; Καμία! Ξέρεις γιατί; Λυπάμαι που θα στο πω ωμά, αλλά επειδή σε βλέπει σαν μαλάκα. Και πάλι συγγνώμη που στο είπα, αλλά τι να κάνω αφού δεν το καταλαβαίνεις μόνος σου; Ε και αφού δεν το καταλαβαίνεις ότι ο Σαμαράς υπόσχεται να μην εφαρμόσει τον προϋπολογισμό που ο ίδιος ψήφισε κι ακόμη τον εμπιστεύεσαι…. τι να συζητάμε τώρα;

Καρτέσιος

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΑΛΕΚΟ ΜΑΡΚΕΛΟ: «ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΑΡΧΕΙΑ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΗ ΜΟΡΦΗ»

Πρίν από λίγο στην προσωπική σελίδα που διατηρεί ο δημοσιογράφος Αλέκος Μάρκελος στο Face Book δημοσίευσε μια …

σοβαρότατη καταγγελία, που αφορά  στην καταστροφή  αρχείων  του δημοσίου με εντολή Σαμαρά.

Αρχεία  τα οποία , όπως  ο ίδιος αναφέρει,  περιέχουν  τμήματα της αλληλογραφίας  με την Τρόϊκα καθώς επίσης και  σημαντικά στοιχεία  που ενδεχομένως  να  τους επιβαρύνουν  με σοβαρώτατες κατηγορίες όπως αυτή της  προδοσίας!

Μεταφέρω την καταγγελία  ακριβώς όπως την δημοσίευσε  στο FB ο Αλέκος Μάρκελος:

Πηγή

Κεντροαριστεροί εγγυητές...

Του Θανάση Καρτερού

Να λοιπόν που αξιωθήκαμε να το ζήσουμε κι αυτό. Ποιος να το έλεγε πριν από μερικά χρόνια, ε; Το μισό από το άλλοτε όλον ΠΑΣΟΚ να διεκδικεί στις εκλογές την τρίτη θέση. Και την ίδια τρίτη θέση να διεκδικεί και το άλλο μισό. Με τον Βενιζέλο επικεφαλής το πρώτο και με ιδρυτή και αρχηγό τον απόγονο των Παπανδρέου το δεύτερο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, την τρίτη θέση διεκδικεί και το Ποτάμι του Σταύρου, φουσκωμένο από τους παραπόταμους του Σκυλακάκη, του Θεοχάρη και των λοιπών.

Κεντροαριστερός συνωστισμός για την τρίτη θέση θα μπορούσε να είναι ο τίτλος. Τι τους έπιασε όμως παλιούς και νέους με την τρίτη θέση; Καλά, η πρώτη είναι πιασμένη, αλλά τους πέφτει πολλή η δεύτερη; Και λίγη η τέταρτη; Ή μήπως η τρίτη θέση οδηγεί σε κάποιο πολιτικό Champions League με όλα τα συμπαρομαρτούντα; Ακριβώς αυτό. Την τρίτη εντολή διεκδικούν, είτε το λένε είτε το υπονοούν με σεμνότητα. Υπολογίζουν: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτοδύναμος, τότε η τρίτη θέση έχει δύναμη. Πολύ μεγαλύτερη από το ποσοστό του κατόχου της.

Δεν έχουν κι άδικο. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτοδύναμος, τότε η τρίτη θέση είναι για το προεδρείο της Βουλής. Αλλά αν δεν είναι; Να σε ρόλο μπαλαντέρ ο Ευάγγελος, ή ο Γιώργος, ή ο Σταύρος. Οι οποίοι δηλώνουν ήδη "ανοιχτοί σε συνεργασίες". Με ποιον; Είτε με τον γραμματέα είτε με τον αλήτη. Υπόσχονται ότι στον ένα θα στρογγυλέψουν τα δεξιά του, ενώ στον άλλο θα στρογγυλέψουν τα αριστερά του. Και εγγυώνται το ευρώ, τη σταθερότητα, την εθνική ενότητα, τη συμμαχία των καλών. Τη στρογγυλάδα.

Εγγυήτριες δυνάμεις εν γένει. Όλα τα σφάζουν, όλα τα στρογγυλεύουν. Εντάξει, αλλά τα Μνημόνια; Που οι δύο πρώτοι τα έκαναν καθεστώς και ο τρίτος τα κάνει γαργάρα; Και οι εφαρμοστικοί νόμοι; Που οι δύο πρώτοι ψήφισαν και με τα δυο χέρια και ο τρίτος δεν τα βλέπει ούτε με το τρίτο μάτι; Επ' αυτών, τι εγγυώνται οι επίδοξοι εγγυητές; Τον τρίτο δρόμο προς την κατάργησή τους ή τον τρίτο δρόμο προς την εμπέδωσή τους; Η απάντηση είναι γνωστή: Μια ξεγυρισμένη αυτοδυναμία του πρώτου για να τελειώσουν τα στρογγυλά όνειρα των τρίτων...

Πηγή