Εκδίκηση είναι να αποκαλύπτεις τελικώς τον κλόουν που οι άλλοι βλέπουν θηριοδαμαστή

Του Κώστα Βαξεβάνη

Μια δημοσιογραφική αποκάλυψη συγκλονίζει τον κόσμο. Είναι η διαρροή των λογαριασμών της HSBC, η οποία αποδεικνύει πως χιλιάδες επώνυμοι, πλούσιοι, γνωστοί και ενδεχομένως και «σωτήρες» φοροδιαφεύγουν χρησιμοποιώντας το τραπεζικό σύστημα.

Με πρωτοβουλία της Le Monde και με έρευνα 150 δημοσιογράφων τα στοιχεία βγαίνουν σιγά στην επιφάνεια. Τα εγχώρια ΝΕΑ καυχώνται πως συμμετέχουν στη δημοσιοποίηση των στοιχείων. Το διαβάζω και μου έρχεται να χειροκροτήσω, να φωνάξω «ζήτω και μπράβο», να ανάψω πυροτεχνήματα. Είναι δυνατόν  η υποκρισία να έχει τέτοιο μέγεθος;

Στις 28 Οκτωβρίου του 2012, με συνέλαβαν για τα πρώτα HSBC-Leaks, όπως πλέον ονομάζεται. Για τη δημοσιοποίηση των στοιχείων που αφορούσαν 2059 καταθέτες της HSBC που ονομάστηκαν λίστα Λαγκάρντ. Μετά τη σύλληψη που ήταν από μόνη της είδηση αλλά και απ’ τον τρόπο που έγινε (αυτόφωρη διαδικασία, ανακοίνωση ότι καταζητούμαι, παρακολούθηση του τηλεφώνου μου και επιχείρηση από 50 άτομα της Κρατικής ασφάλειας), τα εγχώρια Μέσα Ενημέρωσης των οποίων οι ιδιοκτήτες ήταν και καταθέτες της HSBC όπως και οι πολιτικοί συνέταιροί τους, δεν μίλησαν ούτε για φοροδιαφυγή, ούτε για λίστα που έκρυβαν χρόνια υπουργοί, ούτε φυσικά για δικαιολογημένα HSBC-leaks. Ανακοίνωσαν τη «σύλληψη Βαξεβάνη για δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων πολιτών». Μέσα σε ώρες έγινα καταζητούμενος, συλληφθείς, υπεύθυνος διαρροής όχι στοιχείων σκανδάλου αλλά προσωπικών δεδομένων και λίγο αργότερα ορμώμενος από πολιτικές σκοπιμότητες.

Τα ΝΕΑ που σήμερα ανακάλυψαν πως η δημοσιοποίηση στοιχείων που αποδεικνύουν διαφθορά είναι δημοσιογραφικό καθήκον είχαν γράψει για τη «λίστα Βαξεβάνη» (όχι Λαγκάρντ), ο κύριος Πρετεντέρης είχε γράψει για «ισχυρισμούς κάποιου περιθωριακού περιοδικού» και η διεύθυνση των ΝΕΩΝ αντί να επιλέξει από τις εκατοντάδες φωτογραφίες που υπήρχαν από τη σύλληψή μου, επέλεξε να βάλει μια άλλη. Η φωτογραφία αυτή με εμφανίζει να βγαίνω από το γραφείο του εισαγγελέα και να συναντιέμαι με τη Ρένα Δούρου. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τη Ρένα στη ζωή μου και είχε έρθει όπως και άλλα στελέχη κομμάτων να συμπαρασταθεί σε αυτό που μόλις είχε ξεκινήσει και ήταν μια μεγάλη περιπέτεια για μένα. Η επιλογή της συγκεκριμένης φωτογραφίας αλλά και τα σχόλια είχαν συγκεκριμένο στόχο. Να εμφανιστεί η αποκάλυψη της λίστας, η δημοσιογραφική έρευνα και το ρίσκο απέναντι στα μεγαθήρια της λίστας και τους προστάτες τους, ως μια υπόθεση κομματικών σκοπιμοτήτων.

Συνάδελφοί μου,  απέναντι στην αλήθεια, ενεργοποίησαν την έρπουσα συκοφαντία, την αμφισβήτηση του ψιθύρου, τη μπόχα του υπονοούμενου ευελπιστώντας πως ακόμη και η δημοσιογραφία που αντιστέκεται μπορεί να πάθει ασφυξία. Η φωτογραφία των ΝΕΩΝ, έγινε viral στο διαδίκτυο. Εκεί έμαθα πως με τη Ρένα Δούρου είχα και πιο προσωπικές σχέσεις εκτός απ’ το ό,τι όλα αυτά τα κατασκευάζει ο Συριζα.

Η περιπέτεια που ακολούθησε με τις διώξεις, η πίεση που δεχθήκαμε ως δημοσιογραφική ομάδα, το προσωπικό κόστος που δημιουργεί η ανάγκη να βάζεις τον εαυτό σου απέναντι σε όλες τις βρωμιές προσπαθώντας να αποδείξεις πως δεν είσαι όπως αυτοί, ήταν τεράστιο. Βλέπετε ο βρώμικος δεν έχει κανένα κόστος. Χρειάζεται απλώς να απλώσει τα βρώμικα χέρια του και να ακουμπήσει τον άλλο.

Το πράγμα είχε και συνέχεια, από το άλλο κομμάτι της διαπλοκής, το πολιτικό. Στην επιτροπή της Βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ, κατέθετα επί 6,5 ώρες γεμίζοντας πάνω από 400 σελίδες. Σε αυτή την επιτροπή ο Άδωνης Γεωργιάδης του οποίου η σύζυγος είναι «αντιπρόσωπος λογαριασμού της λίστας» φυσικά δεν ρωτούσε για τη λίστα, αλλά για το αν πήρα 1,5 εκατομμύριο απ την ΕΡΤ. Έκανε και ερώτηση στη Βουλή γι’ αυτό, ώστε να παράξει τα αντίστοιχα δημοσιεύματα καλυμμένος πάντα πίσω απ τη βουλευτική του ασυλία.

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ρήγας, με ρωτούσε γιατί σε άρθρα μου στους New York Times και τον Guardian, έγραψα πως στη λίστα καταγράφεται όλο το σύστημα της ελληνικής διαπλοκής και κατηγορούσα με τον τρόπο αυτό κατά την άποψή του την Ελλάδα.

Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, το HOT DOC, αποκαλύπτει πως λίγο πριν τις εκλογές, στελέχη του ΣΔΟΕ, έδωσαν εντολή να κλείσει ο φάκελος έρευνας για τον σύμβουλο του Σαμαρά, Σταύρο Παπασταύρου, ο οποίος ερευνάται για καταθέσεις 5,5 εκατομμυρίων στην HSBC. Φαντάζομαι πως τα ΝΕΑ ούτε γι’ αυτό θα γράψουν παρότι τώρα πια ασχολούνται με τη λίστα της HSBC.

Τώρα θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά; Για να μην ξεχαστεί πως είμαστε εμείς αυτοί που κάναμε την αποκάλυψη και να πάρουμε τη δόξα που μας ανήκει; Για να πούμε πως απλώς είχαμε δίκιο και ήρθε η ώρα της δικαίωσης; Για να μην ξεχνάει ο κόσμος γιατί είναι σημαντικό να τα θυμάται; Ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω. Είδα τα δημοσιεύματα και τις ζητωκραυγές των ΝΕΩΝ και άρχισα να γράφω. Είναι τέτοια η άνεσή τους με το συμφέρον και τη διαπλοκή, που μπορώ ως και να χειροκροτήσω όπως θα έκανα για ένα έργο τέχνης που κατασκευάζει κάποιος από σκουπίδια.

Λένε πως η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Η πραγματική εκδίκηση είναι με υπομονή να αποκαλύπτεις τελικώς τον κλόουν εκεί που οι άλλοι από φόβο βλέπουν τον θηριοδαμαστή.

Πηγή

Σιγά μη φοβηθεί ο Γιάννης το λαγό. Του Σ. Κούλογλου

Η Ελλάδα έχει την «τιμητική» της στο Στρασβούργο. Αυτές τις μέρες συνεδριάζει σε ολομέλεια το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά η προσοχή πολλών βουλευτών είναι στραμμένη στις διαπραγματεύσεις για το ελληνικό θέμα. Χθες Τρίτη το πρωί πήρα μέρος σε ένα πολύ καυτό debate, με κοινό Γάλλους δημοσιογράφους, στο οποίο συμμετείχαν η Γαλλίδα Pervenche Beres (από την ομάδα των Δημοκρατών και Σοσιαλιστών) και η Ingeborg Grassle, από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, της ΝΔ και της κυρίας Μέρκελ. «Ελληνικό χρέος: η διαμάχη μαίνεται στο Στρασβούργο», είναι ο τίτλος της γνωστής καθημερινής γαλλικής εφημερίδας Ouest France, της οποίας δημοσιογράφοι παρακολούθησαν τον διάλογο. 

Η Beres είναι πολύ έμπειρη, επικεφαλής της ομάδας των Γάλλων Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο και έχει άριστη γνώση των οικονομικών θεμάτων. Την είχα παρουσιάσει στο ντοκιμαντέρ «Ολιγαρχία» και οι θέσεις της για την κρίση είναι σαφείς και εξαιρετικές. Τις επανέλαβε στη χθεσινή συζήτηση κάθε φορά που χρειάστηκε, τονίζοντας ότι πρέπει να σταματήσει η δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει αντιληπτό ότι το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό.

 

Η Γερμανίδα Ingeborg Grassle (στην φωτογραφία επάνω) κατέχει υψηλές θέσεις στην ευρωβουλή: είναι, ανάμεσα στα άλλα, πρόεδρος της ισχυρής επιτροπής ελέγχου του προϋπολογισμού. Για την ακρίβεια, ήταν σαν να άκουγες την Άνγκελα Μέρκελ: ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστρεψε την οικονομική ανόρθωση της Ελλάδας(ναι, το κατάφερε μέσα σε 10 μέρες!) η οποία είχε επιτευχθεί χάρις, βασικά, στους Γερμανούς φορολογούμενους.

 

Τις διακηρύξεις της νέας κυβέρνησης  για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, πρόσθεσε, δεν τις πιστεύουμε, γιατί τα ίδια μας έλεγαν και οι προηγούμενοι. Και γενικώς η Ελλάδα κακώς μπήκε στην ευρωζώνη και αν δεν εφαρμόσει τις συμφωνίες ας μας αδειάσει την γωνιά. «Αν αποχωρήσει η Ελλάδα θα αρχίσει το ξήλωμα της ευρωζώνης» αντέτεινε η επικεφαλής των Γάλλων σοσιαλιστών που ανέλυσε ότι η σημερινή κρίσιμη κατάσταση και τα ασφυκτικά περιθώρια για  την νέα κυβέρνηση οφείλονται σε μια λαθεμένη εκτίμηση: ότι ο Σαμαράς και η ΝΔ θα κέρδιζαν τις εκλογές και θα συνέχιζαν το αναποτελεσματικό πρόγραμμα που εφαρμοζόταν στην Ελλάδα.

 

Η όλη συζήτηση, σε υψηλούς τόνους αρκετές φορές, ήταν πολύ ενδεικτική για τον τρόπο που σκέπτονται οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ και την απαξιωτική αντίληψη όχι απλά για τις ελληνικές εξελίξεις αλλά για την χώρα συνολικά. Χρειάστηκε να θυμίσω στην κυρία Ingeborg Grassle ότι τα-υπαρκτά- φαινόμενα υπανάπτυξης στην Ελλάδα οφείλονται και στην ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής. «Γιατί η Ολλανδία ανασυγκροτήθηκε γρήγορα;», αναρωτήθηκε  η κυρία Grassle. «Γιατί ο βαθμός καταστροφής της Ελλάδας ήταν πολύ μεγαλύτερος, ενώ ακολούθησε και ο εμφύλιος πόλεμος, άμεση συνέπεια της κατοχής. Η Ελλάδα ξεκίνησε την ανασυγκρότηση της πιο αργά από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες».

 

Όσο για το μεγάλο πρόβλημα της  διαφθοράς, «χρειάζονται δύο για το ταγκό», με χαρακτηριστικό παράδειγμα το σκάνδαλο της Siemens αλλά και την απόδραση του Χριστοφοράκου στην Γερμανία, η οποία αρνείται να τον εκδώσει αλλά και να δώσει στοιχεία από τον φάκελο της υπόθεσης. Σε αυτό το σημείο η κυρία Grassle υποσχέθηκε ότι θα μελετήσει το θέμα και θα επανέλθει.

 

Ένα ακόμη ζήτημα στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο της αντίπαλης πλευράς είναι η είσοδος στην κυβέρνηση των ΑΝΕΛ, στην οποία αναφέρθηκε η Γερμανίδα ευρωβουλευτής. Της απάντησα ότι πριν από τρία χρόνια ο ΛΑΟΣ, ένα κόμμα δεξιότερα των ΑΝΕΛ που κινείται στον αστερισμό της Μαρι Λε Πεν, συμμετείχε στην κυβέρνηση που υποστήριζε το Βερολίνο, χωρίς να διατυπωθεί κανένα ερώτημα.

 

Γενικώς η στάση των Γερμανών, ακόμη και αυτό το υψηλό επίπεδο, είναι απορριπτική και αυτό σίγουρα θα δυσκολέψει την κυρία Μέρκελ, να «πουλήσει» τον όποιο συμβιβασμό στον οποίο οι δύο πλευρές καταλήξουν. Πριν βέβαια φτάσουμε εκεί, οι πληροφορίες εδώ στο Στρασβούργο λένε ότι στο σημερινό Eurogroup ετοιμάζεται γερό στρίμωγμα του Γιάννη Βαρουφάκη. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις τον ρόλο του «λαγού» αναλαμβάνουν, για χάρη της Γερμανίας, υπουργοί από μικρότερες χώρες που θα στριμώξουν τον Έλληνα υπουργό με διάφορα επιχειρήματα: από την αθέτηση των υποσχέσεων μέχρι το γεγονός ότι ο κατώτατος μισθός στη χώρα τους είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που σχεδιάζει να νομοθετήσει στην Ελλάδα η νέα κυβέρνηση (η αύξηση δεν προκαλεί  κανένα δημοσιονομικό κενό, αφού δεν πρόκειται για αυξήσεις στο δημόσιο,  αλλά άντε εξήγησε το).

 

Σε όλους αυτούς τους πληροφοριοδότες απάντησα ότι η ελληνική πλευρά παίρνει στα σοβαρά τις επιθέσεις, αλλά δεν πτοείται. Εδώ ο Γιάννης δεν φοβάται το θεριό, τον λαγό θα φοβηθεί;

Πηγή

Η "εργαλειοθήκη" δεν ήταν του ΟΟΣΑ αλλά του Σαμαρά, ξεκαθάρισαν Τσίπρας- Γκουρία (Video)

Μια νέα εποχή στην συνεργασία Ελλάδας – ΟΟΣΑ εγκαινίασαν ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας και ο γ.γ. του Οργανισμού Άνχελ Γκουρία, ξεκαθαρίζοντας ότι η περιβόητη "εργαλειοθήκη" δεν ήταν του ΟΟΣΑ αλλά της κυβέρνησης Σαμαρά. "Δεν ήταν εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ αλλά της προηγούμενης κυβέρνησης που την ονόμασε εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ" είπε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας.

Ανακοίνωσε, μάλιστα την απόφαση για τη σύσταση μόνιμης κοινής επιτροπής που θα προετοιμάσει ένα σύμφωνο για ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική συνοχή με δικαιοσύνη, αλλά και στενή συνεργασία με το ΟΟΣΑ για την εκπόνηση και την εφαρμογή του προγράμματος των μεταρρυθμίσεων "με ξεκάθαρο κοινωνικό πρόσημο".

"Δεν ήρθαμε για υποδείξεις...Πάντα αυτός ήταν ο ρόλος μας"

"Δεν ήρθαμε να υποδείξουμε στους Έλληνες τί να κάνουν με την Ελλάδα. Οι Έλληνες γνωρίζουν καλύτερα. Εκφράστηκαν. Σας ανέθεσαν ισχυρή εντολή." είπε ο Άνχελ Γκουρία τονίζοντας ότι ο ΟΟΣΑ είναι περιουσιακό στοιχείο της κυβέρνησης.

"Δε θα υποκαταστήσουμε κανέναν και δε θα διεκδικήσουμε ρόλο πέραν αυτού που επιθυμεί η ελληνική κυβέρνηση να αναλάβουμε" είπε ο Άν. Γκουρία, προσθέτοντας με νόημα: "στηρίζουμε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της ελληνικής κυβέρνησης. Πάντα αυτός ήταν ο ρόλος μας, δεν επιθυμούμε να αναλάβουμε νέους ρόλους".

Την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, την αντιμετώπιση της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους, έθεσε ως κοινούς στόχους ο Έλληνας πρωθυπουργός, επισημαίνοντας τη συμφωνία συνεργασίας για να υπάρξουν σύντομα συγκεκριμένα αποτελέσματα.

"Αυτή η συνεργασία θα γίνει όχι με βάση το προηγούμενο της λεγόμενης εργαλειοθήκης που έκανε επικοινωνιακή ζημιά και στις δύο πλευρές αλλά με βάση τη λαϊκή εντολή και το πρόγραμμα που εξαγγείλαμε από τη Βουλή", είπε ο Αλ. Τσίπρας εκφράζοντας την αισιοδοξία του ότι από κοινού με τον Α. Γκουρία η σημερινή συνάντηση μπορεί να αποτελέσει την αρχή μιας νέας σχέσης ΟΟΣΑ-Ελλάδας.

"Γυρίσαμε σελίδα στο κεφάλαιο των χρήσιμων και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων" τόνισε ο πρωθυπουργός, υπογραμμίζοντας ότι αυτό που έγινε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ήταν μεταρρυθμίσεις αλλά απορρυθμίσεις.

"Αποδιάρθρωση ως δήθεν αναδιάρθρωση και προστασία των συμφερόντων μιας διαπλεκόμενης ολιγαρχίας στην Ελλάδα με παραλείψεις ρυθμίσεων ή συγκεκριμένες διατυπώσεις ρυθμίσεων" και πρόσθεσε πως η νέα κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να πραγματοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που πραγματικά έχει ανάγκη η Ελλάδα και δεν τόλμησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

"Εμείς μπορούμε να το κάνουμε αυτό γιατί δεν έχουμε εξαρτήσεις από το παρελθόν, ούτε δεσμεύσεις με την ελληνική ολιγαρχία" ξεκαθάρισε, επισημαίνοντας ότι η πάταξη της φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής και φοροκλοπής είναι πράξη πολιτικής αλληλεγγύης και στους Ευρωπαίους φορολογούμενους που πλήρωσαν την πολιτική της ολιγαρχίας στην Ελλάδα".

Μεταξύ στασιμότητας και αποπληθωρισμού η Ευρώπη

Όπως είπε ο πρωθυπουργός, αντίθετα με τις ΗΠΑ, η Ευρώπη επέλεξε τη λιτότητα βαθαίνοντας, έτσι, ακόμα περισσότερο την κρίση και υποθηκεύοντας την αναπτυξιακή προοπτική της.

"Πέντε χρόνια αργότερα η Ευρώπη βολοδέρνει στη Σκύλα της στασιμότητας και στη Χάρυβδη του αποπληθωρισμού" τόνισε ο Αλ. Τσίπρας υπογραμμίζοντας πως "η Ελλάδα που μπήκε πρώτη στο εργαστήρι της λιτότητας βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανθρωπιστική κρίση και με πολύ μεγαλύτερο δημόσιο χρέος σε ποσοστό του ΑΕΠ απ΄ό,τι πριν την κρίση".

Για ομάδες συμφερόντων, μονοπώλια και ολιγοπώλια που αντιστέκονται στην αλλαγή, έκανε λόγο ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ, τονίζοντας ότι τα οφέλη της ανάπτυξης και της αλλαγής πρέπει να βοηθήσουν όλους τους Έλληνες και όχι μόνο κάποιους λίγους ιδιοκτήτες εταιριών σήμερα.

"Στην Ελλάδα οδηγηθήκαμε σε ενίσχυση ανισοτήτων και διαρροή της εμπιστοσύνης. Γι' αυτό θέλουμε να συνεργαστούμε με την Ελλάδα για να επανέλθει η ανάπτυξη όχι στα λογιστικά βιβλία αλλά χάριν των Ελλήνων πολιτών" διευκρίνισε ο Α. Γκουρία και ξεκαθάρισε:
"Είμαστε εδώ για να φέρουμε στο τραπέζι εργαλεία και μέσα να αναπτύξουμε μηχανισμούς για δημόσιες συμβάσεις, προμήθειες, σύγκρουση συμφερόντων ή αποκάλυψη στοιχείων για τη διαφθορά"

Ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ αυτή την ώρα έχει γεύμα εργασίας με τον υπουργό Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού Γιώργο Σταθάκη.

 Πηγή

Ο Βαρουφάκης, ο... Μάνος και η διαπραγμάτευση

Της Μαριάννας Τόλια

Γιατί ο νέος υπουργός Οικονομικών είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην... κατάλληλη θέση. Η ξεκάθαρη στρατηγική για τη διαπραγμάτευση, τα επικοινωνιακά χαρίσματα και οι θέσεις για την τρόικα. Η πρόταση-έκπληξη από το Στέφανο Μάνο.

Δηλώνω παλαιόθεν μέλος του fun club Varoufakis. Θεωρώ τον νέο μας υπουργό Οικονομικών μια μορφή που ισορροπεί ανάμεσα στον ποπ σταρ οικονομολόγο – κατά έναν εύστοχο χαρακτηρισμό του Αντώνη Παπαγιαννίδη – και τον διανοούμενο της Μεγάλης μας Ύφεσης. Με ποια λογική, θα μου πείτε. Με τη λογική ότι μια Μεγάλη Ύφεση σαν τη δική μας αναδεικνύει εύκολα τους οικονομολόγους ως τα πρόσωπα εκείνα που διαθέτουν έναν τύπο γνώσης ο οποίος διευκολύνει την παρέμβαση στην εθνική και πολιτική συγκυρία.

Όσοι εξ αυτών θέτουν με παρρησία απαγορευμένα ερωτήματα, διατηρούν την ειλικρίνεια του λόγου τους χωρίς συμβιβασμούς, διαφωτίζουν το κοινό και καταθέτουν προτάσεις με θέση, αλλά χωρίς κομματικά φίλτρα, ίσως και να αξίζουν ηθικά το χάδι ενός τόσο βαρύ τίτλου.

Ένας διανοούμενος της Μεγάλης μας Ύφεσης...

Ο Βαρουφάκης τράβηξε την προσοχή μου από το 2010. Από τότε όπου στα αγγλόφωνα ΜΜΕ ανακάλυπτα τους Ντομινίκ Στρος Καν και Μάρτιν Γουλφ να προειδοποιούν δυσοίωνα ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν έβγαινε χωρίς ριζικές ανατροπές στην ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά εδώ μας «πιπιλούσαν» το μυαλό για το πόσο καλή ήταν η συμφωνία της κυβέρνησης Παπανδρέου με την Ευρώπη και πόσο ανώδυνα θα βγαίναμε από την κρίση.

Ο καθ' όλα συστημικός Βαρουφάκης ανέλαβε τότε με παρρησία να εξηγήσει τι συνεπαγόταν η καταστροφική λογική του φορτώνω νέα μεγαλύτερα δάνεια πάνω σε μεγάλα ήδη τοξικά χρέη με τον όρο της συρρίκνωσης των εισοδημάτων από τα οποία πρέπει να πληρωθούν τα χρέη...

Έκανε και κάτι άλλο: Απέναντι στις πολιτικάντικες λογικές διαχείρισης της κρίσης που ακολουθούσε το ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος κατέθετε προτάσεις που διέπονταν από λογικές αυξημένης οικονομικής αποτελεσματικότητας. Υπερασπιζόταν, για παράδειγμα, τις περικοπές των δημόσιων μισθών και συντάξεων από πάνω προς τα κάτω, αντί των οριζόντιων, με το επιχείρημα ότι ελαχιστοποιούσαν την ύφεση.

Προσθέτω και τα κείμενα στο Protagon, όπου σε ρόλο «διαφωτιστή», παρήγαγε αφηγήσεις που εξηγούσαν με απλά λόγια τα βασικά οικονομικά της κρίσης. Στα συν του και το ότι παρά τον εναγκαλισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε την ειλικρίνεια του λόγου του ως το τέλος και επέμεινε πως ο δρόμος της «απαλλαγής από τα μνημόνια» δεν ήταν περίπατος σε ανθισμένα λιβάδια, αλλά υπόσχεση για «αίμα, δάκρυα και ιδρώτα».

...στο υπουργείο Οικονομικών

Βρήκα πολύ θετική την επιλογή της ανάθεσης του υπουργείου Οικονομικών στον Γ. Βαρουφάκη από τον Αλέξη Τσίπρα. Έξυπνος και επικοινωνιακός, γνώστης της οικονομίας και των αγορών, με καθαρές αντιλήψεις για τα διακυβεύματα και την κατάσταση στην ευρωζώνη, τι άλλο αν όχι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Κατά τη γνώμη μου, η επιλογή του αντλούσε το νόημά της και από δύο άλλα ισχυρά του σημεία: Διέθετε καθαρή και κατασταλαγμένη στρατηγική αναδιαπραγμάτευσης – πιο καθαρή από του ΣΥΡΙΖΑ. Διέθετε επίσης διεθνή εμβέλεια και επικοινωνιακό ταλέντο. Βρήκα θετική την επιλογή των ανοιχτών διαδικασιών και της διαφάνειας στη διαπραγμάτευση. Γνωρίζω ότι υπάρχει ισχυρός αντίλογος: τα δημόσια παζάρια είναι κακό πράγμα, λένε ορισμένοι, διότι καταλήγουν ως επί το πλείστον σε πολώσεις και όχι σε συμβιβασμούς.

Ομολογώ ότι αδυνατώ να απορρίψω το επιχείρημα με αφοριστικούς όρους, όμως έχω την αίσθηση ότι η διαφάνεια και οι ανοικτές διαδικασίες ευνοούν την αλλαγή του ευρωπαϊκού επικοινωνιακού πεδίου υπέρ της Ελλάδας. Ας μην ξεχνάμε πως οι κακές για τη χώρα μας συμφωνίες του PSI και του μεσοπρόθεσμου έγιναν με κλειστές διαπραγματεύσεις. Με διαφανείς διαδικασίες οι διαπραγματευτές θα δυσκολεύονταν πολύ να καταγράψουν ως συμβατικές ελληνικές υποχρεώσεις όποια τρελά νούμερα απαιτούσε η περιφρούρηση των τότε ισορροπιών μεταξύ ΔΝΤ, ΕΚΤ και Γερμανίας.

Γιατί θα είχαν να αντιμετωπίσουν το σύνολο σχεδόν της παγκόσμιας οικονομικής κοινότητας που τότε, αρχές του 2012, τους επέκρινε για τα αδιέξοδα στα οποία καταδίκαζαν τη χώρα μας.

Το σχέδιο αναδιαπραγμάτευσης: από το χαρτί στις οθόνες

Επιστρέφω όμως στο Γ. Βαρουφάκη. Το έργο που η Ελλάδα και η Ευρώπη παρακολουθεί από την Παρασκευή, πριν και μετά τη συνάντηση του Έλληνα ΥΠΟΙΚ με τον πρόεδρο του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ, και που ουσιαστικά έχει ανοίξει την αναδιαπραγμάτευση, για μας τους παλαιόθεν αναγνώστες Βαρουφάκη, ενέχει ένα στοιχείο deja-vu. Βλέπουμε την υλοποίηση επί του ευρωπαϊκού διπλωματικού πεδίου και επί των τηλεοπτικών μας οθονών μιας στρατηγικής άσκησης που έχουμε δει πρώτα επί χάρτου στα κείμενα του Protagon.

Ποια ακριβώς είναι η λογική της άσκησης; Είναι εθνική ντροπή και διεθνής δυσφήμηση για την Ελλάδα να παίρνει τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων χωρίς να εφαρμόζει το πρόγραμμα στη βάση του οποίου τα παίρνει.

Αλλά αυτό το πρόγραμμα είναι καταστροφικό και δεν πρέπει να εφαρμοστεί: ούτε την Ελλάδα σώζει, ούτε ελληνικά λεφτά παράγει για να επιστραφούν στους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Κατά συνέπεια η μόνη λύση είναι να μην πάρουμε τα ευρωπαϊκά χρήματα (εξ ου το «δεν θέλουμε τη δόση των 7 δισ. ευρώ») και να ζητήσουμε αναδιαπραγμάτευση για ένα καλύτερο πρόγραμμα.

Μέχρι να φτιαχτεί αυτό το πρόγραμμα που και οι δύο πλευρές στην πραγματικότητα χρειάζονται, πρέπει να βασιστούμε στις δικές μας οικονομικές δυνάμεις. «Λιτός βίος» όπως έλεγε ο Αλέκος Παπαδόπουλος το 2012.

Στο πλαίσιο αυτής της άσκησης, η αναστολή της συνεργασίας με την τρόικα δεν αποτελεί ηρωισμό. Αποτελείανάγκη.

Η τρόικα είναι επιφορτισμένη με την εποπτεία του παρόντος προγράμματος, εμείς επιδιώκουμε άλλο πρόγραμμα, ουσιαστικά την αλλαγή της ευρωπαϊκής γραμμής απέναντι στο ελληνικό πρόγραμμα που ο Ντομινίκ Στρος Καν και ο Μάρτιν Γουλφ έλεγαν από το 2010 ως προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να επιβιώσουμε. Πώς αλλιώς θα την πετύχουμε; Τώρα αν ο οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ το ονομάζει αυτό θριαμβικά «εκδίωξη της τρόικας» κι ο οπαδός της Ν.Δ. και του Ποταμιού το αποκαλούν δραματικά «ασέβεια προς τους δανειστές», ΟΚ... Δεν είναι αυτά τα σημαντικά, αλλά το περιεχόμενο της ελληνικής αντιπρότασης που κατατίθεται ως βάση αναδιαπραγμάτευσης με την Ευρώπη.

Η αντιπρόταση αυτή είναι, κατά Βαρουφάκη, μια δέσμευση για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και μικρό ετήσιο, αλλά ανυποχώρητα μόνιμο πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1% - 1,5%, σε συνδυασμό με μεταρρυθμίσεις, για μια απροσδιόριστη χρονική περίοδο – ώσπου να λυθεί συναινετικά το θέμα του χρέους που θέτει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και μπορεί να γίνει δεκτή από την Ευρώπη. Χρειάζεται χρόνος μέχρι να ξεκαθαρίσουν και να καταστούν συγκεκριμένες οι γραμμές της κάθε πλευράς. Ωστόσο ανασκαλεύοντας τα ευρωπαϊκά μίντια, αποκόμισα την εντύπωση πως η μόνη κόκκινη γραμμή της Ευρώπης – που εκφράστηκε καθολικά, διά στόματος Γάλλων, Γερμανών, γραφειοκρατίας Βρυξελλών κ.λπ. – ήταν μια άρνηση στο κούρεμα του ελληνικού χρέους.

Τίποτε άλλο, καμία ένδειξη κάποιας υποτιθέμενης καταστροφικής ευρωπαϊκής καταιγίδας που θα επιπέσει επί των κεφαλών μας, φέρνοντας χρεοκοπία, Grexit, διακοπή του ELA προς τις ελληνικές τράπεζες, κλειστά ΑΤΜ κ.λπ.

Όλα αυτά τα σκοτεινά σενάρια μοιάζουν κατασκευές μιας πολιτικού χαρακτήρα αντιΣΥΡΙΖΑ τρομολαγνικής εκστρατείας που συνεχίζεται από κεκτημένη προεκλογική ταχύτητα.

Έχουν βάση οι κινδυνολογίες;

Αυτό δεν σημαίνει πως αν η Γερμανία αποφασίσει να αναιρέσει τις εγγυήσεις της στο ελληνικό χρέος – όπως ζήτησαν οι κυβερνητικοί σύμμαχοι της Άγκελα Μέρκελ στη Βαυαρία, Χριστιανοκοινωνιστές – δεν θα χρεοκοπήσουμε. Όμως, από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας υιοθετεί μια ρητορική του τύπου «δεν θα προβώ σε καμιά μονομερή ενέργεια στο θέμα του χρέους», τα σενάρια που υποστηρίζουν ότι η γερμανική κυβέρνηση θα πάρει πάνω της την ευθύνη μιας ελληνικής χρεοκοπίας – δηλαδή θα αποφασίσει, για πείσμα, να μοιράσει ζημιές στο ΔΝΤ, στην ΕΚΤ και στις άλλες χώρες της Ε.Ε. – ανήκουν στον χώρο της επιστημονικής πολιτικής φαντασίας.

Δεν υπάρχει επίσης στα ευρωπαϊκά μίντια καμιά αναφορά στο ενδεχόμενο διακοπής του ELA προς τις ελληνικές τράπεζες – που κάποια ελληνικά μίντια έπαιζαν το Σαββατοκύριακο. Ίσως κάποιοι να θέλουν να ανασύρουν μνήμες από τα γεγονότα της Κύπρου και το υποτιθέμενο περήφανο κυπριακό ΟΧΙ που κατέληξε σε οικτρό ΝΑΙ, ίσως και να φοβούνται πραγματικά πως ο «εξτρεμισμός» του ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει την επανάληψη του σεναρίου της Κύπρου στην Ελλάδα.

Παραβλέπουν πάντως πως η ΕΚΤ έχει κανόνες και πως αυτοί ορίζουν πότε διακόπτεται ο ELA και πότε όχι. Ο ELA διακόπτεται στις μη φερέγγυες τράπεζες (δηλαδή στις τράπεζες με τρύπες στην κεφαλαιακή τους βάση) όπως ήταν π.χ. η Λαϊκή της Κύπρου το 2013, όχι σε τράπεζες με προβλήματα χρηματοδότησης (δηλαδή με αρνητική διαφορά μεταξύ δανείων και καταθέσεων), όπως είναι οι ελληνικές το 2015.

Και εν τέλει, εγώ δεν παραβλέπω ότι δεν είμαστε στο 2012. Το αίτημα περί χαλάρωσης της λιτότητας δεν ενέχει πια κάτι το ριζοσπαστικό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, πλην της Γερμανίας, έχουν ελλείμματα.

Η τοποθέτηση του Στέφανου Μάνου

Καταλήγω: η πρόταση Βαρουφάκη αποτελεί μια καλή βάση για αναδιαπραγμάτευση με την Ευρώπη και πρέπει να στηριχθεί. Χαίρομαι που αυτό δεν το λέω μόνο εγώ, μια απλή δημοσιογράφος και μέλος του fun club Varoufakis, αλλά άνθρωποι με θητεία στο υπουργείο Οικονομικών, με ρίζες σε άλλες πολιτικές παραδόσεις και αποστροφή προς το στυλ Βαρουφάκη, όπως ο Στέφανος Μάνος.

Με μια σημαντική παρέμβασή του που θα μπορούσε να αποτελεί κάτι σαν πρώτο βήμα προς μια εθνική συναίνεση, ο Στέφανος Μάνος δήλωσε ότι θεωρεί «τις θέσεις, όχι το στυλ Βαρουφάκη καλή βάση για συμφωνία με την Ευρώπη», πρότεινε να οριστεί ο ίδιος ως αποκλειστικός υπεύθυνος των διαπραγματεύσεων και εξέφρασε την ελπίδα του «για το καλό όλων μας να τα καταφέρει».

Αγνοώ σε ποιο βαθμό μπορούν να ισορροπήσουν το πολιτικό με το τεχνοκρατικό μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Με φοβίζει επίσης η απόκλιση ανάμεσα στις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν προεκλογικά με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και τη στενότητα των δημόσιων οικονομικών που συνεπάγεται η κατατεθειμένη προς διαπραγμάτευση πρόταση. Δεν παραβλέπω, ακόμη, ότι όλα αυτά είναι λόγια του αέρα μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Βαρουφάκης να καταστήσουν σαφέστερο τι εννοούν όταν μιλούν για «σαρωτικές μεταρρυθμίσεις» και «λιτό βίο».

Από την άλλη, μια κυβέρνηση σωτηρίας όπως βάφτισε ο Αλέξης Τσίπρας την κυβέρνησή του είναι υποχρεωμένη να προσπαθήσει για τα δύσκολα, ακόμη και για τα αδύνατα.

* Η κ. Μαριάννα Τόλια είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου "Το ευρώ, ο Νότος και η Ελλάδα. Έρευνες και Προσεγγίσεις για την κρίση στον Ευρωπαϊκό Νότο και τον ρόλο του ευρώ", Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Αθήνα 2014. 

Πηγή

Πώς η HSBC βοηθούσε τους πλούσιους να φοροδιαφεύγουν

Η μεγαλύτερη και πιο καταστροφική ληστεία σε ελβετική τράπεζα στην ιστορία δεν έχει να κάνει με κλεμμένα χρήματα, αλλά με κλεμμένα ηλεκτρονικά αρχεία, που περιέχουν περισσότερα από 100.000 ονόματα με ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς στην HSBC, την δεύτερη μεγαλύτερη εμπορική τράπεζα στον κόσμο.

Τα αρχεία, που έκλεψε ο 37χρονος πρώην ειδικός ασφαλείας υπολογιστών Ερβέ Φαλσιανί, αποκαλύπτουν σε μια τεράστια βάση δεδομένων τους τρόπους με τους οποίους η τράπεζα βοηθούσε τους πλούσιους πελάτες της να φοροδιαφεύγουν.

Στο υλικό, το οποίο παραδόθηκε στις γαλλικές αρχές το 2007, είχε πρόσβαση μέσω της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) η γαλλική Le Monde και άλλες εφημερίδες στην Ευρώπη (Guardian, Sueddeutsche Zeitung, L'Espresso, και ΤΑ ΝΕΑ στην Ελλάδα).

Τα δημοσιεύματα δείχνουν τους τρόπους με τους οποίους η τράπεζα επέτρεπε συστηματικά στους πελάτες της να σηκώνουν πολύ μεγάλες ποσότητες μετρητών (σε νομίσματα που είχαν μικρή χρήση στην ίδια την Ελβετία), διευκόλυνε πρακτικές για παράκαμψη των ευρωπαϊκών φορολογικών αρχών, και συμβούλευε τους ξένους πελάτες της πώς να ξοδεύουν το μαύρο χρήμα, παρακάμπτοντας τους φορολογικούς ελέγχους των χωρών τους.

Η πιο απλή και διαδεδομένη πρακτική; Η τράπεζα τους έδινε ξένες πιστωτικές κάρτες, ώστε να ξοδεύουν το μαύρο χρήμα από το εξωτερικό, χωρίς να πληρώνουν φόρους.

Τα αρχεία δείχνουν ότι η τράπεζα είχε δοσοληψίες με δεκάδες φοροφυγάδες που διώκονταν ποινικώς - ανάμεσά τους εμπόριους όπλων και λαθρεμπόρους ναρκωτικών - περιέχοντας τα ονόματα, τις εθνικότητες, τις πληροφορίες του λογαριασμού, και τα τεράστια ποσά των καταθέσεων.

Προσέφερε στους πελάτες μια ποικιλία από χρηματοπιστωτικά προϊόντα, με σκοπό την απόκρυψη της περιουσίας τους

Αποκαλυπτικές είναι οι λεπτομερείς σημειώσεις που αποκαλύπτουν τις ιδιωτικές συναλλαγές, μεταξύ της HSBC και των πελατών της.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βρετανού Εμάνουελ Σάλοπ. Είχε καταδικαστεί για την πώληση «ματωμένων» διαμαντιών (σσ τους παράνομους πολύτιμους λίθους που χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση των συγκρούσεων στην Αφρική).

Τα έγγραφα δείχνουν ότι το 2005 η HSBC γνώριζε ότι ο πελάτης ήταν υπό έρευνα, αλλά τον βοήθησε να κρύψει τα περιουσιακά του στοιχεία. «Του έχουμε ανοίξει έναν λογαριασμό εταιρείας με έδρα στο Ντουμπάι ...», γράφει μία καταχώρηση. «Ο πελάτης είναι πολύ προσεκτικός σήμερα, επειδή πιέζεται από τις βελγικές φορολογικές αρχές, που ερευνούν τις δραστηριότητές του με την υποψία της φορολογικής απάτης...»

Στις σημειώσεις φαίνεται ότι η τράπεζα προσέφερε στους πελάτες μια ποικιλία από χρηματοπιστωτικά προϊόντα, με σκοπό την απόκρυψη της περιουσίας τους από την εφορία: εταιρείες-βιτρίνες, καταπιστεύματα, και διάφορους τρόπους για την απόκρυψη της κυριότητας των λογαριασμών.

Πηγή

Στο "σκαμνί" στέλνουν Τσίπρας και Καμμένος όσους εμπλέκονται στο σκάνδαλο των εξοπλιστικών

Ο Πάνος Καμμένος εξήγγειλε την σύσταση ειδικής υπηρεσίας «αδιάφθορων» οι οποίοι θα ανοίγουν τα συρτάρια των υπουργών στο Πεντάγωνο και θα κάνουν «φύλλο και φτερό» όλες τις υποθέσεις εξοπλισμών, ενώ δεσμεύτηκε πώς όσοι εμπλέκονται σε σκάνδαλα θα πληρώσουν ακριβά, ακόμη κι αν πρόκειται για μεγαλόσχημους.

Ήδη κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους αφού ξέρουν πολύ καλά πως τόσο ο Α. Τσίπρας, όσο και ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. δεν μασάνε τα λόγια τους και είναι αποφασισμένοι να πάρουν κεφάλια.

Η υπόθεση των μιζών από τα εξοπλιστικά προγράμματα αναδίδει δυσοσμία από μακριά. Τα ονόματα που εμπλέκονται – εκτός από του Άκη Τσοχατζόπουλου και των κουμπαροξάδερφων του – είναι πολλά. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, υπηρεσιακοί παράγοντες μέχρι και πολιτικοί αρχηγοί.

Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί γνωρίζουν εδώ και χρόνια και έχουν πολλά στοιχεία στα χέρια τους. Πλην όμως μέχρι σήμερα δεν υπήρχε η λεγόμενη πολιτική βούληση να χυθεί άπλετο φως και να πάνε κάποιοι στον Κορυδαλλό, όπως τους αξίζει. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η δικαιοσύνη και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί πρόκειται να δώσουν στη δημοσιότητα ονόματα πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι ελέγχονται για τη συμμετοχή τους σε ύποπτες μίζες...

Μια γεύση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει με την νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛ., έδωσε εχθές 9/1/2015 ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας στην τοποθέτησή του επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης έκανε εκτενή αναφορά στα εξοπλιστικά προγράμματα και συγκεκριμένα στην... αμαρτωλή υπόθεση των ελικοπτέρων ΜΗ – 90!

«Δεν είναι δυνατόν να προμηθευόμαστε σύγχρονα ελικόπτερα - αναφέρομαι στα περίφημα MH-90, που θα έπρεπε να είχαμε παραλάβει είκοσι στον αριθμό από το 2003 κι έχουμε παραλάβει τα έντεκα - και από τα καινούργια έντεκα να πετάνε μόνο τα δύο και μάλιστα το ένα «έμεινε» πριν από λίγες μέρες στην Κρήτη» είπε με νόημα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας φωτογραφίζοντας συγκεκριμένους ανθρώπους οι οποίοι όπως μαθαίνουμε έχουν χάσει... τον ύπνο τους.

Η αποκάλυψη που έκανε μέσα στη Βουλή ο Κάμμένος είναι συνταρακτική: «Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας πω ότι μόνο γι' αυτήν την υπόθεση μου έφεραν να υπογράψω συμβόλαιο συντήρησης 71 εκατομμυρίων ευρώ και συμβόλαιο καταβολής και συμβόλαιο πληρωμής για τα ελικόπτερα που παραλάβαμε - τα καινούργια και δεν πετάνε - 110 εκατομμύρια ευρώ. Δεν πρόκειται να υπογραφεί καμία σύμβαση, εάν δεν ενεργοποιήσουν από την αρχή τα υλικά τα οποία παραλαμβάνουμε».

Ο Πάνος Καμμένος ήταν ξεκάθαρος: Τέρμα το πάρτι. Θα πληρώσουν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται αυτοί που χρησιμοποίησαν το χρήμα του ελληνικού λαού.

Ο υπουργός δεσμεύτηκε ότι «δεν θα σταματήσει εδώ ο έλεγχος. Θα αποδώσουμε ευθύνες και θα επιδοθούν πρόστιμα για όλες τις παραβιάσεις των εξοπλιστικών συμβάσεων απ' όπου κι αν προέρχονται. Τέρμα το πάρτι, τέρμα η ασυδοσία, όπου κι αν βρίσκονται. Όσο ψηλά κι αν βρίσκονται θα πληρώσουν εκείνοι που χρησιμοποίησαν το χρήμα του ελληνικού λαού. Η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων θα γίνει με τρόπο στοχευμένο, διαφανή, ευέλικτο και ουσιαστικό. Είμαστε αποφασισμένοι να αξιοποιήσουμε την ακίνητη περιουσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας τόσο επ' ωφελεία των ιδίων των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και του συνόλου της κοινωνίας. Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι γι' αυτό το σκοπό είχε ψηφιστεί νόμος το 2014, ο οποίος δεν εφαρμόστηκε ποτέ».

Άμεση προτεραιότητα – όπως είπε ο κ. Καμμένος θα είναι η τροποποίηση των διατάξεων του νόμου περί προμηθειών - πλην εκείνων που αφορούν την κοινοτική οδηγία - που έχουν οδηγήσει σε αναίτιες καθυστερήσεις και κωλύματα στις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων, λειτουργώντας ανασταλτικά στη διατήρηση της μαχητικής τους ικανότητας.

Προειδοποίησε μάλιστα ότι έχει δρομολογηθεί συγκρότηση Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων που έχει ψηφίσει η Βουλή, αλλά παρέμενε στα συρτάρια του Υπουργείου, μια Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων που θα έχει πλήρη δικαιοδοσία ελέγχου σε κάθε μονάδα και σε κάθε περίπτωση.

«Τους έδωσα εντολή να ελέγξουν πρώτα το Γραφείο μου και έχουν εντολή να ανοίγουν τα συρτάρια των Υπουργών για να ψάχνουν τα πάντα. Ήδη από αύριο θα βρίσκονται στη Γενική Γραμματεία Εξοπλισμών.
Θα ήθελα να σας πω ότι υπάρχει ήδη έγγραφο, το οποίο δεν γνωρίζαμε, από τον Εισαγγελέα της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης που έχει αποσταλεί στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και αναφέρεται σε πάνω από είκοσι περιπτώσεις παρανομιών στα εξοπλιστικά και δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Θα ζητήσω σύντομα από τη Βουλή την αναβάθμιση της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, ώστε να μπορεί να ψάχνει υποθέσεις άνω των 150.000 ευρώ».

Πηγή 

Συγκινητικός Παύλος Πολάκης στη Βουλή "Είναι μεγάλη η ευθύνη να είσαι ΓΝΗΣΙΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ"

Με μια μαντινάδα ξεκίνησε την παρθενική του ομιλία στη βουλή ο πρώην δήμαρχος Σφακίων, Παύλος Πολάκης:

 «Στο μετερίζι της ανθρωπιάς και της τιμής το χρέος

πρέπει κανείς να πολεμά κι ας είν’ και ο τελευταίος».

Με έντονο το κρητικό στοιχείο κατά την διάρκεια της ομιλίας του καταδίκασε τις προηγούμενες πολιτικές που εξαθλίωσαν την κοινωνία και επιβεβαίωσε τη δέσμευσή του να υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.

«Φυσάει ένας άλλο αέρας από τις 25 και μετά στην Ελλάδα, έφυγε η μούχλα του νοτιά, η σκόνη της Σαχάρας. Έφυγε η υγρασία του πουνέντε που έρχεται από τα δυτικά από την εσπερία. Φύσηξε καθαρός, βορινός, μαδαρίτικος αέρας.

Αυτό το μελτέμι που δίνει τη ζωή στα βράχια του Αιγαίου κάθε καλοκαίρι. Και πήρε τη μαυρίλα, την οποία, για τέσσερα χρόνια αυτοί οι γκεμπελίσκοι δημοσιογράφοι κάθε βράδυ στις οκτώ θέλαν να πείσουν ένα λαό, οτι το μόνο του μέλλον για τα επόμενα 30 χρόνια είναι να τον ξεσκίζουν και αυτόν και τα παιδιά του» είπε χαρακτηριστικά.

Ιστορική επίσης χαρακτήρισε τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ανεξάρτητους Έλληνες.

Ακούστε όλη την ομιλία του:

Bild: «Μήπως οι Έλληνες δικαιούνται πραγματικά αποζημίωση»;

Στο άρθρο γίνεται λόγος για την απαίτηση της ελληνικής κυβέρνησης να καταβληθούν οι αποζημιώσεις για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κάνει λόγο για «ηθική ευθύνη».

Τη στιγμή που σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της Γερμανίας αρνείται σθεναρά την οποιαδήποτε καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων προς το ελληνικό κράτος, η γερμανική εφημερίδαBild ρωτάει: «Μήπως οι Έλληνες πραγματικά δικαιούνται αποζημίωση»;

Στο άρθρο γίνεται λόγος για την απαίτηση της ελληνικής κυβέρνησης να καταβληθούν οι αποζημιώσεις για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κάνει λόγο για «ηθική ευθύνη». Για τις ανάγκες της ιστορικής μνήμης, η εφημερίδα ανασύρει από το παρελθόν τη συνθήκη που υπέγραψαν το 1960 ο τότε καγκελάριος Αντενάουερ με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, σύμφωνα με την οποία έκλεινε το θέμα.

Ωστόσο, στις επανορθώσεις δε συμπεριλήφθηκε το αναγκαστικό δάνειο, στο οποίο προχώρησε η Ελλάδα το 1942 προς χάριν των ναζί και ήταν ύψους 476 εκατομμυρίων κατοχικών μάρκων ή σε σημερινές τιμές 11 δισ. ευρώ. Εξ αυτού του λόγου απορρέει η απαίτηση της Ελλάδας και άρα η συμφωνία Αντενάουερ-Κωνσταντίνου δεν έκλεισε οριστικά το θέμα.

Πηγή

Τσίπρας: Προκλητικός ή ανυποχώρητος;

Από το πρωί τα αντιπολιτευόμενα, και όχι μόνο, μέσα ενημέρωσης μεταφράζουν ένα τίτλο του Reuters με τρόπο που μας προκάλεσε αρκετά ερωτήματα.

Ο τίτλος λέει “Defiant Greek PM sets up EU clash with bailout rejection” και η πρώτη μετάφραση που μας ήρθε στο μυαλό είναι: «Ο ανυποχώρητος Έλληνας πρωθυπουργός προκαλεί σύγκρουση με την ΕΕ απορρίπτοντας το πρόγραμμα διάσωσης».

Αντί του ανυποχώρητος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το «αψηφών», που βέβαια δεν ακούγεται καλά για τίτλο, ή ακόμη και το αγέρωχος.

Παρόλα αυτά σε αρκετά δελτία ειδήσεων και εκπομπές ακούσαμε τη λέξη «προκλητικός». Ομολογουμένως είναι η πρώτη μετάφραση που δίνει το Google Translate οπότε δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους συντάκτες για πολιτικές σκοπιμότητες – αν και είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν και αυτές.

Η γνώση μια ξένης γλώσσας όμως δεν σημαίνει ότι παίρνεις την πρώτη μετάφραση που σου δίνει κάποιο λεξικό. Άλλωστε σχεδόν όλα τα συνώνυμα που δίνει το ίδιο λεξικό (και σίγουρα τα συμφραζόμενα του τίτλου του Reuters) καθιστούν το “προκλητικός” τη χειρότερη επιλογή.

Συγκεκριμένα αναφέρονται τα: intransigent, resistant, obstinate, uncooperative, noncompliant, recalcitrant, obstreperous, truculent, dissenting, disobedient, insubordinate, subversive, rebellious, mutinous, feisty, unruly.

Τα περισσότερα συνώνυμα ταιριάζουν περισσότερο με τον ορισμό που δίνει στη λέξη “defiance” το Oxford English Dictionary (αντίσταση, απειθαρχία), το Collins (αυτό που χαρακτηρίζεται από αντίσταση ή έντονη αντίθεση στην εξουσία), ή ακόμη καλύτερα το Merriam-Webster (άρνηση υποταγής).

Πιστεύουμε ότι αν το Reuters ήθελε να πει «προκλητικός» θα χρησιμοποιούσε τη λέξη “provocative” που παραπέμπει σε μια ενεργητική κίνηση και όχι defiant που έχει περισσότερο αμυντικό χαρακτήρα.

Έχει όμως τόση πολιτική σημασία μια μετάφραση; Έχει και παραέχει. Γιατί ορισμένοι (όχι όλοι) από αυτούς που μεταφράζουν με τη λέξη «προκλητικός» διακατέχονται από ένα αίσθημα μανταμσουσουδισμού ή/και ραγιαδισμού: Να μην ενοχλήσουμε τους καλούς Ευρωπαίους που δίνουν λεφτά στους τεμπέληδες Έλληνες και μας πετάξουν έξω από την “Ε.Ε των λαών”, που τόσο πολύ νοιάζεται για εμάς.

Το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα όμως είναι ότι το Reuters θα έπρεπε να έχει χρησιμοποιήσει τη λέξη “provocative” αντί του “defiant”.

Μια αριστερή κυβέρνηση οφείλει να προκαλεί πανικό, οργή και αηδία στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης του πλανήτη, τα οποία όπως και στην Ελλάδα εξυπηρετούν και συντηρούνται από εθνικές και υπερεθνικές οικονομικές ελίτ. Τα ίδια μέσα ενημέρωσης που εδώ και μια δεκαετία στήριξαν την μετατροπή της Ελλάδας σε πλυντήριο κεφαλαίων, ώστε να πραγματοποιηθεί μια τεράστια αναδιανομή εισοδήματος από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του ευρωπαϊκού κέντρου, θα έπρεπε να σκυλιάζουν απέναντί μας.

Όταν ο Ούγκο Τσάβες αποφάσισε να αλλάξει τις ταξικές ισορροπίες στη χώρα του, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης τον χαρακτήριζαν «μαϊμού» ενώ τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης της Δύσης του κολλούσαν συχνά το παρατσούκλι «δικτατορικός» (και ας είχε κερδίσει ίσως περισσότερες εκλογικές μάχες από τους περισσότερους προέδρους και πρωθυπουργούς του 20ου αιώνα).

Καλό θα ήταν λοιπόν και οι ψηφοφόροι της ελληνικής κυβέρνησης να σταματήσουν να αναζητούν εναγωνίως καλές ειδήσεις και χαρακτηρισμούς (μήπως δεν είναι και αυτό μια μορφή μανταμσουσουδισμού;) και να είναι υπερήφανοι μόνο αν μας απειλούν με τις επτά πληγές του Φαραώ και μας καταριούνται σε όποιο θεό και διάολο πιστεύουν. Τα πολλά χαμόγελα μας κάνουν να ανησυχούμε.

Άρης Χατζηστεφάνου

Πηγή

Κούρεμα 100 δις ευρώ προτείνουν οι σύμβουλοι του Βαρουφάκη

Το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ώστε μέχρι το 2020 να φτάσει στο 120% του ΑΕΠ πρότεινε μιλώντας στο France Inter radio ο Matthieu Pigasse, επικεφαλής του ομίλου Lazard, τον οποίο προσέλαβε το υπουργείο οικονομικών ως σύμβουλο.

Ο Pigasse ανέφερε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει ανθρωπιστική κρίση που δεν έχει προηγούμενο από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και πως η πολιτική της Τρόικας ήταν λανθασμένη σε όλα τα επίπεδα.

Το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών πάντως έχει δηλώσει ότι θα σεβαστεί σε ποσοστό 70% τις αποφάσεις της Τρόικας ενώ το ενδεχόμενο διαγραφής του χρέους και moratorium αποπληρωμής, που περιλαμβάνονταν στις εξαγγελίες της ΔΕΘ, φαίνεται να μην συζητιέται πλέον από την κυβέρνηση.

Υπενθυμίζεται ότι το ελληνικό χρέος εκτινάχθηκε στα 324 δισεκατομμύρια ευρώ (180% του ΑΕΠ) από 298 (περίπου 125% του ΑΕΠ) που ήταν πριν από την παρέμβαση της Τρόικας και την απόλυτη υποταγή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις εντολές των πιστωτών της χώρας.

O Pigasse, που αρέσκεται να αυτοχαρακτηρίζεται σαν “ρομπέν των φτωχών” έχει αμφιλεγόμενο παρελθόν καθώς έχει βοηθήσει χώρες που βρίσκονταν στην παγίδα του χρέους αλλά έχει συμβάλλει και στο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας.

Το 2009 ο πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα ανέθεσε στην Lazard να μεσολαβήσει για την επαναγορά ομολόγων και την αναδιάρθρωση του χρέους – το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είχε κριθεί παράνομο και απεχθές από την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου της χώρας.

Η lazard σε συνεργασία με ομάδες Αμερικανών δικηγορικών γραφείων είχαν αναλάβει να βοηθήσουν τον Ισημερινό να μειώσει δραματικά το χρέος αγοράζοντας τα ομόλογα σε πολύ πιο χαμηλές τιμές μετά την στάση πληρωμών αλλά και να προστατευτεί από επιθέσεις κερδοσκοπικών ταμείων.

Mε τον τρόπο αυτό ο Iσημερινός κατάφερε ουσιαστικά να διαγράψει περισσότερο από το 70% του ομολογιακού χρέους.

Ο όμιλος LAZARD, όμως είχε αναλάβει καθήκοντα και στις κυβερνήσεις ΓΑΠ και Παπαδήμου και είχε μεσολαβήσει στο ξεπούλημα της Ολυμπιακής στη Marfin.

Πηγή

«Ζήσε για να πληρώνεις»

Του Δημήτρη Μηλάκα

Έχουμε χορτάσει όλα αυτά τα χρόνια από τις απειλητικές συμβουλές των ξένων  «εταίρων» και των εγχώριων υπαλλήλων τους για την ανάγκη συμμόρφωσης της χώρας με τους «κανόνες». Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, μας λένε, πώς θα πληρωθούν οι μισοί και οι συντάξεις; Πως θα παραμείνει η χώρα εντός της ζώνης του Ευρώ;

 

Οι κανόνες, λοιπόν, για να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη και να πληρώνει τους πετσοκομένους μισθούς και τις άθλιες συντάξεις είναι απλοί και συνοψίζονται σε μια φράση: «ζήσε για να πληρώνεις».

Την ίδια ακριβώς φράση - παραλλαγμένη ελαφρώς - χρησιμοποιούν και οι εισπράκτορες των κοινών τοκογλύφων: «Σ’ αφήνω να ζήσεις για να ξοφλήσεις»…

 

Όπως όλοι πια αντιλαμβάνονται η Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια με την αποδοχή των μνημονίων και τη σύναψη των δανειακών συμβάσεων βρίσκεται σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση που περιέρχεται όποιος καταλήξει στα χέρια κοινών τοκογλύφων. Η ελληνική οικονομία προσαρμόζεται να  αποπληρώνει ένα χρέος (που δεν τελειώνει, αντίθετα πολλαπλασιάζεται) η ελληνική κοινωνία συνθλίβεται κάτω από το βάρος της οικονομικής καταστροφής και το πολιτικό προσωπικό-- που ανέλαβε ως «μπράβος» των δανειστών να  διαχειριστεί αυτό το παρατεταμένο στην αιωνιότητα δράμα - εξαντλεί τάχιστα το κεφάλαιό του, εξατμίζεται και αναζητά τη θλιβερή του θέση  στο ράφι της ιστορίας.

 

Η έξοδος από αυτήν την μέγγενη δεν μπορεί να είναι, προφανώς, έργο ενός (Τσίπρα) ανθρώπου ούτε μιας κυβέρνησης. Κανένας άνθρωπος και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αντισταθεί και να διεκδικήσει αν δεν  αντλεί τη δύναμη από έναν λαό που θέλει να αντισταθεί.

Το ερώτημα, λοιπόν, που μένει να απαντηθεί δεν έχει να κάνει με την διάθεση ή την ικανότητα της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί κάτι με τοκογλύφους δανειστές της χώρας, καθώς οι «κανόνες» των διεθνών τοκογλύφων μπορούν να σπάσουν με έναν και μόνο τρόπο: Τη γενναία άρνηση ενός λαού να υπάρχει απλώς για να πληρώνει, στον αιώνα των αιώνων…

 

Πηγή