Έλληνα, απάντησε!

ΤουΣταύρου Χριστακόπουλου

Στο χθεσινό Eurogroup άρχισε ο μεγάλος γερμανικός εκβιασμός προς τη χώρα μας και την κυβέρνησή της: Πάρτε μνημόνιο (ή συνεχίστε το παλαιό), αλλιώς δεν υπάρχει συμφωνία. Την ίδια ώρα στις πλατείες όλης της χώρας και όλου του πλανήτη οι Έλληνες έδιναν τη δική τους απάντηση («Δεν εκβιαζόμαστε») διεκδικώντας κοινωνική και εθνική αξιοπρέπεια. Τη σκυτάλη θα πάρουν τις επόμενες μέρες οι Ιταλοί - ίσως και άλλοι.

Η χθεσινή άτυπη συνεδρίαση του σώματος των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης ήταν μόνο η αρχή. Θα ακολουθήσουν αρκετές δύσκολες μέρες, στις οποίες θα δοκιμαστούν σκληρά η πολιτική και ανθρώπινη αντοχή, η υπομονή, η αποφασιστικότητα αλλά και η διαπραγματευτική στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης και των ανθρώπων που την αποτελούν.

Η Γερμανία – η οποία διαφεντεύει την ευρωζώνη – δεν δέχεται να υποχωρήσει άνευ όρων στην ελληνική κυβέρνηση. Δεν αντέχει να κάνει ήρωες τους «χρεοκοπημένους Έλληνες» και τη νέα ηγεσία τους, η οποία προσπαθεί να τηρήσει την προεκλογική της υπόσχεση για απαλλαγή από το μνημόνιο και τη λιτότητα και δίνει τη μάχη της με τη γερμανική αδιαλλαξία για να μπει η χώρα σε φάση ανάπτυξης.

Το Βερολίνο βλέπει με τρόμο το ενδεχόμενο μια υποχώρησή του να φουντώσει και άλλες, παρόμοιες διεκδικήσεις από άλλες, μεγαλύτερες χώρες του ευρώ.

Επομένως θα κάνει τα πάντα όχι μόνο για να παραμείνει σταθερό στις θέσεις του, αλλά και για να ταπεινώσει, ει δυνατόν, την Ελλάδα, την κυβέρνησή της και τον ελληνικό λαό. Ακόμη και αν η Γερμανία υποχωρήσει τελικά – προ του φόβου να ταλαιπωρείται για μήνες το «ιερό» γι’ αυτήν ευρώ ή να αμφισβητηθεί η σταθερότητά του –, θέλει να «επικοινωνήσει» αυτήν την υποχώρηση ως μια ακόμη κίνηση ελεημοσύνης ή «διάσωσης». Σε καμιά περίπτωση ως δική της υποχώρηση. Και σίγουρα με την ελληνική κυβέρνηση στραπατσαρισμένη.

Απειλή για ασφυξία

Πίσω από τις γραμμές των επίσημων δηλώσεων, ακόμη και του Σόιμπλε, διαφαίνεται ότι υπάρχει έδαφος συμφωνίας. Όμως ο δρόμος είναι στρωμένος με αγκάθια. Ένα από αυτά είναι η επιμονή στις «μεταρρυθμίσεις», στην κορυφή των οποίων παραμένει το ασφαλιστικό. Επίσης να μην ξεχνάμε τις ιδιωτικοποιήσεις, των οποίων η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να αλλάξει το μοντέλο, αλλά και την κατεύθυνση των εσόδων προς την ασφάλιση αντί για το χρέος.

Συμπληρώστε τέλος το πρόγραμμα ανακούφισης των αγρίως πληγέντων από τα μνημόνια λαϊκών στρωμάτων, του οποίου η χρηματοδότηση θα αποτελέσει ένα από τα σημεία πίεσης της Γερμανίας.

Με όλα αυτά στον λογαριασμό, και ίσως άλλα που θα μάθουμε κατά την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, η πίεση προς την Ελλάδα ενδέχεται να φτάσει στα όρια της ασφυξίας. Ήδη ο Ντράγκι έριξε την προειδοποιητική βολή. Σε κάθε περίπτωση, ο γερμανικός εκβιασμός για τη διαιώνιση της κυριαρχίας της Γερμανίας τόσο στη χώρα μας όσο και στις υπόλοιπες της ευρωζώνης θα είναι σκληρός. Συνεπώς υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο οι αντοχές της κυβέρνησης, σε όλα τα επίπεδα που προηγουμένως περιγράψαμε, να δοκιμαστούν μέχρι τα όριά τους.

Να απαντήσουμε!

Όμως ο εκβιασμός και οι απειλές δεν έχουν μοναδικό αποδέκτη την κυβέρνηση.

Σίγουρα ο πρώτος στόχος είναι το στραπατσάρισμά της. Ωστόσο ο κύριος στόχος θα είναι, ακόμη μια φορά, ο ελληνικός λαός. Αυτός θα κληθεί να δώσει τις καθοριστικές απαντήσεις.

Η Γερμανία προσπαθεί, μεταξύ άλλων, να «διαβάσει» τις δικές μας προθέσεις.

Ως εκ τούτου απευθύνει στον ελληνικό λαό μερικά κρίσιμα ερωτήματα, από τις απαντήσεις στα οποία ίσως κριθούν πολλά:

1. Γιατί στις εκλογές αναδείξαμε αυτήν την κυβέρνηση απορρίπτοντας την προηγούμενη;

2. Θέλαμε απλώς να απορρίψουμε τους προηγούμενους βγάζοντας το άχτι μας;

3. Θέλαμε να αναθέσουμε στους καινούργιους τον ρόλο του ταχυδακτυλουργού, που θα καταπίνει σπαθιά, θα βγάζει φλόγες απ’ το στόμα και θα εξαφανίσει ως διά μαγείας τα μνημόνια και τις συνέπειές τους, ή του κασκαντέρ, που θα κάνει το ριψοκίνδυνο άλμα για να γουστάρουμε από τους καναπέδες;

4. Θέλαμε μόνο να «τρομάξουμε» το κακό αφεντικό για να μας δώσει μερικά ακόμη ψίχουλα;

5. Διεκδικήσαμε με αυτήν την ψήφο κάτι περισσότερο; Και τι ακριβώς;

6. Αν η κυβέρνηση τα βρει πολύ σκούρα, αν δεν αντέξει να τα βγάλει πέρα, αν δεν φέρει πίσω τίποτε περισσότερο απ’ ό,τι οι προηγούμενοι, πώς θα την αντιμετωπίσουμε;

- Ως αποτυχημένη – και θα την καταδικάσουμε;

- Ως ενδόξως πεσούσα – και θα πάμε παρακάτω σαν να μη συμβαίνει τίποτε;

- Ως ηρωικώς υπερασπίσασα τα συμφέροντά μας και θα τη στηρίξουμε στο σκληρό εσωτερικό μέτωπο; Αν η πίεση φτάσει έως την πιστωτική ασφυξία, πώς θα λειτουργήσουμε;

- Με πανικό για να βγάλουμε όσα ευρώ προλαβαίνουμε;

- Με κατάρες για την κυβέρνηση;

- Ή κατεβαίνοντας στους δρόμους και τις πλατείες για να τη στηρίξουμε;

Τελικά ποιον θα δικαιώσουμε τις επόμενες μέρες; Τον Σαμαρά, τη Βούλτεψη και τον Άδωνι τρέχοντας να αγοράσουμε στοκ από κωλόχαρτα ή τον Τσίπρα που κάναμε κυβέρνηση; Η Γερμανία μας ρωτάει, αλλά δεν ξέρει ακόμη τις απαντήσεις. Ξέρει μόνο τι κάναμε σε άλλες πρόσφατες κρίσεις:

- Όταν αδειάζαμε τα ράφια με τα εβαπορέ στην ελληνοτουρκική κρίση του 1987 με το «Σισμίκ».

- Όταν αδειάζαμε τα ΑΤΜ και τα ταμεία των τραπεζών παραχώνοντας τις οικονομίες μας στα στρώματα και τα θάβαμε στους κήπους ή τα βγάζαμε στο εξωτερικό το 2011 και το 2012, καθώς η απειλή αποπομπής από το ευρώ κορυφωνόταν.

- Όταν, την ίδια περίοδο, κατεβαίναμε κατά εκατομμύρια στους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας.

Είναι καιρός να απαντήσουμε. Πρώτα στον εαυτό μας και ύστερα στη Γερμανία. Η αρχή έγινε. Αρκεί να αντέξουμε...

Πηγή

Διαγραφή του Χρέους Τώρα!

English Version

Λίγες μόλις ημέρες μετά τις εκλογές και στο ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργούν οι διαπραγματεύσεις και οι εκβιασμοί της Ε.Ε, μια ομάδα οικονομολόγων, νομικών, πανεπιστημιακών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών και blogger δημιουργούν μια πρωτοβουλία για την άμεση διαγραφή του χρέους.

Προερχόμενοι από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και ενώνοντας τη φωνή τους με ανθρώπους που συμμετείχαν στους αγώνες των τελευταίων ετών κατά των Μνημονίων, θέτουν τη μονομερή διαγραφή του χρέους, που είχε υποσχεθεί και η νέα κυβέρνηση, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση.

Μεταξύ πολλών άλλων το πρώτο κείμενο της πρωτοβουλίας υπογράφουν συνδικαλιστές, όπως ο πρόεδρος της ΠΟΕ ΟΤΑ, Θέμης Μπαλασόπουλος, πανεπιστημιακοί όπως ο πρώην πρύτανης Θεοδόσης Πελεγρίνης, δημοσιογράφοι όπως ο Λεωνίδας Βατικιώτης και ο Αρης Χατζηστεφάνου, καλλιτέχνες και blogger όπως η Τάνια Τσανακλίδου, ο Σπύρος Γραμμένος, ο Πιτσιρίκος και πολλοί όλοι.

Πολύ έντονο ήταν όμως το ενδιαφέρον και από το εξωτερικό. Μέσα σε λίγες ώρες από την κυκλοφορία του κειμένου είχε υπογράψει ο διάσημος οικονομολόγος (και πρώην μέντορας του Α.Παπανδρέου) Σαμίρ Αμίν, η γερμανίδα οικονομολόγος Judith Dellheim, ο George Irvin καθηγητής στη σχολή SOAS του πανεπιστημίου του Λονδίνου αλλά και ο ειδικός σε θέματα δημοσίου χρέους, Όσκαρ Ουγκαρτέτσε από το πανεπιστήμιο του Μεξικού.

Διαβάστε και αν συμφωνείτε ενισχύστε την πρωτοβουλία διαδίδοντας την

Διαγραφή του Χρέους Τώρα!

Η προτεραιότητα που αποκτά η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους επιβάλλει την ανάληψη άμεσων πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση διαγραφής του δημόσιου χρέους. Πρώτα και κύρια, του μέρους του χρέους που οφείλεται στην Τρόικα και τους μηχανισμούς της και υπερβαίνει το 70% του συνολικού δημόσιου χρέους.

Η άμεση παύση της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, μέσα από την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, και η διαγραφή του στη συνέχεια επιβάλλεται προκειμένου να δημιουργηθεί ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος που θα επιτρέψει την άσκηση της αναγκαίας κοινωνικής πολιτικής για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού και θα κάνει πράξη το στόχο της ανατροπής της λιτότητας. Η συνέχιση της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους (στο πλαίσιο του οποίου για το τρέχον έτος προβλέπεται η καταβολή 5,88 δισ. ευρώ για τόκους και η λήξη χρέους ύψους 16 δισ. ευρώ) σημαίνει ότι:

• η συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων, που φθάνει ακόμη και το 82%, θα συνεχίσει να μην παίρνει επίδομα ανεργίας,
• οι απαραίτητες προσλήψεις και χρηματοδοτήσεις στους τομείς υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης και πολιτισμού θα αποτελούν μακρινό όνειρο,
• η αναγκαία υλοποίηση ενός γενναίου Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων παραπέμπεται στο αόριστο μέλλον.

Τα σχέδια των πιστωτών για επιμήκυνση των αποπληρωμών του δημόσιου χρέους και μείωση του επιτοκίου πρέπει να απορριφθούν επειδή ισοδυναμούν με μετάθεση των αποπληρωμών για τις επόμενες γενιές και αναγνώριση του χρέους, ενώ δεν προκαλούν καμιά ουσιαστική μείωση λόγω του ότι ήδη τα επιτόκια δανεισμού είναι πολύ χαμηλά. Διαιώνιση της υπερχρέωσης και μεταφορά των βαρών στην επόμενες γενιές σηματοδοτεί και το «παρκάρισμα» του ελληνικού χρέους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσω της έκδοσης «διηνεκών ομολόγων» (perpetuities).

Η διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους ή θα είναι μονομερής, στη βάση των δικαιωμάτων που διατηρεί κάθε ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος ή θα είναι σε βάρος του ελληνικού λαού. Η εμπειρία από το ελληνικό πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων του 2012 (PSI+) ύψους 106 δισ. ευρώ (σύμφωνα με την ΤτΕ) καταδεικνύει ότι αυστηρή προϋπόθεση για να σημάνει ουσιαστική ελάφρυνση μια διαγραφή χρέους είναι να έχει σχεδιαστεί σε βάρος των πιστωτών, και να υλοποιηθεί παρά και ενάντια στη θέλησή τους. Το ίδιο συμπέρασμα υπογραμμίζει κι η πρόσφατη εμπειρία άλλων χωρών (Αργεντινή, Ισημερινός, Ρωσία, Ισλανδία) που παρά τις διαφορές τους διέγραψαν μονομερώς μέρος έστω των χρεών τους.

Η αναγκαία διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους μπορεί να αιτιολογηθεί, να θωρακισθεί από διεθνείς προσφυγές και να στηριχτεί στη βάση:

• Πρώτο, της επίκλησης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και της συντελεσθείσας ανθρωπιστικής καταστροφής από το 2010 ως το 2014, λόγω της ανόδου της ανεργίας (27%), της πτώσης μισθών και συντάξεων (40% κατά μέσο όρο μεταξύ 2010-2014), της μαζικής μετανάστευσης (άνω των 100.000 νέων), των μαζικών αυτοκτονιών (τουλάχιστον 5.000 από το 2011 λόγω οικονομικών προβλημάτων), κ.λπ.
• Δεύτερο, του λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους από ανεξάρτητη διεθνή επιτροπή ελεγχόμενη από την κοινωνία και τους φορείς της, δεδομένου ότι ειδικά το τμήμα του ελλ. χρέους που οφείλεται στην Τρόικα είναι καταφανώς απεχθές: Το 92% των δόσεων (232 δισ. σε 252 δισ. ευρώ) επιστράφηκαν ξανά στους δανειστές ή δόθηκαν στις τράπεζες, οι δανειστές ήξεραν ότι τα χρήματα των δανείων δεν εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του ελληνικού λαού, ενώ οι κυβερνήσεις που υπέγραψαν τις δύο δανειακές συμβάσεις δεν είχαν καμιά νομιμοποίηση να αναλάβουν τέτοιο χρέος στο όνομα του ελληνικού λαού.
• Τρίτο, λόγω των ευθυνών που έχουν οι ίδιοι οι δανειστές για την εκτίναξη του χρέους το οποίο από 299 δισ. ευρώ (115% του ΑΕΠ) τον Σεπτέμβριο του 2009 εκτινάχθηκε στα 324 δισ. (180% του ΑΕΠ).
• Τέταρτο, ως μια μορφή συμψηφισμού με τα χρέη της Γερμανίας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (αποζημιώσεις, επανορθώσεις, αναγκαστικό δάνειο, κλπ) που, σύμφωνα με αξιόπιστες διεθνείς εκτιμήσεις, ξεπερνούν το 1 τρισ. ευρώ.
• Πέμπτο, της πρόσφατης απόφασης της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (9/2014), κατόπιν πρότασης της Αργεντινής, που αποδοκιμάζει το σημερινό απορρυθμισμένο πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς ομολόγων και ζητά την προστασία των κυρίαρχων κρατών από τα «αρπακτικά κεφάλαια» («vulture funds»).

Η άμεση στάση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, μέσω μονομερών ενεργειών και σε σύγκρουση με τους δανειστές πλήττει ευθέως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την ΕΚΤ, τα κράτη μέλη και τους θεσμούς που δημιούργησε η ΕΕ από το 2010 (ΕΤΧΣ, ΕΜΣ). Πρόκειται για ένα αντιδραστικό πλαίσιο μηχανισμών, εφάμιλλων του ΔΝΤ, που ως αποστολή τους έχουν να διασφαλίσουν ότι την κρίση χρέους θα πληρώσουν οι λαοί της Ευρώπης κι όχι οι ελίτ που την δημιούργησαν. Δική τους άλλωστε απόφαση ήταν η αλλαγή του προφίλ του δημόσιου χρέους που από ομολογιακό στη συντριπτική του πλειοψηφία έγινε επίσημο ή διακρατικό στο μεγαλύτερο του μέρος, με αποτέλεσμα σήμερα άνω του 70% να οφείλονται στην Τρόικα. Η αναγκαία διαγραφή του χρέους δεν στρέφεται κατά των ευρωπαϊκών λαών, όπως λέγεται συχνά σε μια προσπάθεια να παραιτηθούμε από το αίτημα της διαγραφής. Τα δάνεια προς την Ελλάδα (όπως επίσης καις τις άλλες χώρες που δανειοδοτήθηκαν στο πλαίσιο του μηχανισμού, πχ Κύπρος, Πορτογαλία, Ιρλανδία) δεν «έσωσαν» τον ελληνικό λαό, αλλά τις τράπεζες και τις οικονομικές ελίτ, που πραγματικά διασώθηκαν. Οι λαοί της Ευρώπης αποτέλεσαν την ανθρώπινη ασπίδα που χρησιμοποίησαν ΕΕ, ΔΝΤ και κυβερνήσεις για να αποκρύψουν την διάσωση των τραπεζών, που μόνο στην περίπτωση της Ελλάδας στοίχισε 211 δισ. ευρώ. Οι λαοί της Ευρώπης, άλλωστε, ποτέ δεν ρωτήθηκαν αν θέλουν να συμμετάσχουν στην διάσωση των τραπεζών!

Η αμφισβήτηση των συμφερόντων των «θεσμικών» πιστωτών (ΕΕ και ΔΝΤ) που με την διαγραφή του χρέους θα κληθούν να πληρώσουν την κρίση που δημιούργησαν, προϋποθέτει απειθαρχία και οδηγεί σε ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ. Ακόμη κι έτσι:

• Το μακροχρόνιο οικονομικό όφελος που θα προκύψει από τη μονομερή διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους θα είναι μεγαλύτερο από το βραχυπρόθεσμο κόστος εξόδου. Ο χαμένος του Grexit δεν είναι η Ελλάδα, όπως επαναλαμβάνεται στο πλαίσιο μιας ιδεολογικής τρομοκρατίας, αλλά η Γερμανία και το ευρώ.
• Η δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης βιομηχανικής πολιτικής με μαζικές επενδύσεις σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, χωρίς τις δεσμεύσεις των οδηγιών της ΕΕ, θα επιτρέψει την ταχεία ανάπτυξη της οικονομίας και την δραστική μείωση της ανεργίας, μαζί με μέτρα όπως η μείωση των ωρών εργασίας κι η κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
• Η ακύρωση των δεσμεύσεων της ΕΕ για αιώνια λιτότητα, μέσω των προβλέψεων της οικονομικής διακυβέρνησης και του δημοσιονομικού συμφώνου για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, θα επιτρέψει την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου.
• Η ανατροπή του περιορισμένης κυριαρχίας στο διηνεκές που επιβάλλουν Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Δ’ Ράιχ, μεταξύ άλλων και με τον κανονισμό 472/2013 αρ. 14 που προβλέπει ευρω-επιτήρηση μέχρι την αποπληρωμή του 75% των δανείων, θα επιτρέψει στον λαό να ασκήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα.

Η μονομερής διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους θα επιβληθεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής ρήξεων που θα περιλαμβάνει: εθνικοποίηση των τραπεζών, με κοινωνικό έλεγχο και εγγύηση των καταθέσεων, όπως και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας, αποζημίωση ασφαλιστικών ταμείων, ΝΠΔΔ και μικροομολογιούχων που ζημιώθηκαν από το PSI+, αναζήτηση ποινικών ευθυνών για όσους συνέβαλαν στην έκδοση ομολόγων σε ξένο δίκαιο, διαγραφή του ιδιωτικού χρέους των ανέργων, ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών κ.α.

Στη βάση των παραπάνω όσοι υπογράφουμε την διακήρυξη, οικονομολόγοι, νομικοί, πανεπιστημιακοί και κοινωνικοί αγωνιστές που συμμετείχαμε στους αγώνες των τελευταίων ετών κατά των Μνημονίων, συγκροτούμε Πρωτοβουλία ενημέρωσης και αγώνα με στόχο την διαγραφή του χρέους, με την επωνυμία Διαγραφή του Χρέους, Τώρα! και καλούμε σε ανοιχτή ιδρυτική συνέλευση για την δημιουργία μαζικής κίνησης με στόχο την διαγραφή του χρέους. Καλούμε επίσης κοινωνικούς φορείς και συλλογικότητες να υιοθετήσουν το παραπάνω πλαίσιο, σε μια προσπάθεια να γίνει υπόθεση διεκδίκησης του ίδιου του λαού.

Φεβρουάριος 2015

Σελίδα Facebook

facebook.com/CancelGreekDebtNow

Οι πρώτες υπογραφές

Αγαπητός Γιώργος δημοτικός υπάλληλος

Αντωνιάδης Παύλος φοιτητής Πα. Πει.

Αντωνοπούλου Μαρία καθηγήτρια ΑΕΙ

Αντωνοπούλου Σοφία καθηγήτρια ΑΕΙ

Βαρδαλαχάκης Γιάννης οικονομολόγος εκπαιδευτικός

Βασιλόπουλος Χρίστος μηχανικός

Βασσάλος Γιώργος ερευνητής

Βατικιώτης Λεωνίδας οικονομολόγος, δημοσιογράφος

Βουρεκάς Θόδωρος συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Γαϊτανίδου Ευανθία μέλος ΣτΑ Οικονομικού Επιμελητηρίου

Γαρδικλής Δημήτρης γρ. σωμ. Εργαζ. Ασκληπιείου Βούλας

Γάτσιος Βασίλης λογιστής

Γεωργιάδου Κατερίνα δικηγόρος

Γεωργίου Γιώργος λογιστής

Γουρλάς Νίκος πρώην πρόεδρος συνδικάτου εργαζομένων στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος

Γραμμένος Σπύρος μουσικός

Δαμέλος Πάνος μέλος ΔΣ Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμίσθων Υποθηκοφυλακίων

Ζαχάρωφ Βάσω γιατρός

Ζέρβας Μάκης μηχανικός, καθηγητής ΑΕΙ

Θεοδώρου Κώστας μουσικός

Ιγγλέσης Νίκος συγγραφέας

Ιωαννίδου Αλεξάνδρα σλαβολόγος, καθηγήτρια ΑΕΙ

Καραστεργίου Μαρίνα ιστορικός

Καραχάλιος Γιάννης ιδιωτικός υπάλληλος

Καρυώτης Θεόδωρος κοινωνιολόγος

Κατσαρέα Ελένη οικονομολόγος

Κλαπατσέας Μανόλης αρχιτέκτονας

Κόκκορης Μάκης λογιστής

Κοκολάκης Γρηγόρης οικονομολόγος

Κοσμάς Πέτρος Πέτρος μεταδιδακτορικός ερευνητής Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου

Κουιρουκίδης Νίκος οικονομολόγος

Κουμαρέλος Όθωνας αρχιτέκτονας

Κουτσομπίνα Καίτη οικονομολόγος

Κρέστον Ντέιβις φιλόσοφος

Κυπριώτης Δημήτρης στρατηγός ε.α.

Κυράνας Μιχάλης οικονομολόγος

Κυριακάκης Γιάννης μέλος ΣτΑ Οικονομικού Επιμελητηρίου

Κώτσιας Σπύρος συνταξιούχος ΟΣΕ

Λιοδάκης Γιώργος καθηγητής ΑΕΙ

Μανιάτης Γιώργος καθηγητής Παν. Αθηνών

Μαρκέτος Σπύρος ιστορικός, καθηγητής ΑΕΙ

Μηνασίδης Χαράλαμπος καθηγητής ΑΕΙ, ΗΠΑ

Μιχελινάκης Βαγγέλης οικονομολόγος φοροτεχνικός

Μονιάκη Χρυσούλα αντιπρόεδρος συλλόγου εργ. ΕΛΣΤΑΤ

Μουσκεφτάρα Τασούλα ψυχολόγος, ειδική παιδαγωγός

Μόχλας Χάρης εκδότης

Μπαλασόπουλος Θέμης πρόεδρος ΠΟΕ-ΟΤΑ

Μπαλιώτης Θόδωρος οικονομολόγος

Μπίκας Δημήτρης υπάλληλος

Μπλέτσας Νίκος δικηγόρος

Νικολακάκη Μαρία παιδαγωγός, καθηγήτρια ΑΕΙ

Νίκος Δήλαρης μηχανολόγος μηχανικός

Ολάγια Πέντρο συγγραφέας

Παναγιωτόπουλος Χρίστος πρ. σωμ. Εργαζ. Δήμου Βύρωνα

Παπαδόπουλος Ραφαήλ πολιτικός επιστήμονας

Παπαλεξίου Γιώργος οικονομολόγος

Πάσογλου Γιώργος δικηγόρος

Παυλόπουλος Γιώργος οικονομολόγος,τραπεζικός υπάλληλος

Πελεγρίνης Θεοδόσης πρώην πρύτανης Παν. Αθηνών

Πετρόπουλος Γιώργος ιστορικός, δημοσιογράφος

Πιτσιρίκος μπλόγκερ

Ποργιαλίδης Αναστάσιος ελεύθερος επαγγελματίας

Ρηγόπουλος Κίμων ηθοποιός

Ρουμελιώτης Γιάννης οικονομολόγος

Σακελλαρόπουλος Σπύρος καθηγητής ΑΕΙ

Σαραφιανός Δημήτρης δικηγόρος

Σαχίνης Γιώργος δημοσιογράφος

Σινιγάλια Ήρα δημοσιογράφος

Σπανού Δέσποινα νομικός,συνδικαλίστρια

Σπύρου Δημήτρης σκηνοθέτης

Συμβουλόπουλος Θέμης μουσικός, εργαζόμενος στην ΕΡΤ

Τασιάκος Χρίστος μέλος ΣτΑ Οικονομικού Επιμελητηρίου

Τζήμας Θέμης δικηγόρος

Τουλιάτος Χρίστος οικονομολόγος

Τουμανίδης Παύλος οικονομολόγος

Τσάκαλου Ντίνα συμβολαιογράφος

Τσανακλίδου Τάνια Ηθοποιός τραγουδίστρια

Τσίπρας Σταύρος δικηγόρος ερευνητής

Τσίχλη Μαριάννα δικηγόρος

Τσολάκ Μουσταφά εκδότης

Φαρμακίδη Φούλα οικονομολόγος

Χατζησταύρος Σταύρος γεωπόνος

Χατζηστεφάνου Άρης δημοσιογράφος

Χρυσανθακόπουλος Λεωνίδας πρέσβης επί τιμή

Νεβραδάκης Μιχάλης υπ. διδάκτορας ΗΠΑ

Πηγή

Είμαστε όλοι Έλληνες Του Πάνου Τριγάζη

Δεν είναι μόνο οι έλληνες πολίτες που ξανακατεβαίνουν στις πλατείες για να υπερασπιστούν την ελπίδα που γεννήθηκε στις 25 Γενάρη 2015 με την ιστορική εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και οι χιλιάδες –ίσως και εκατομμύρια – πολίτες της Ευρώπης που έχουν ως πηγή έμπνευσης τον αγώνα της νέας κυβέρνησης της Ελλάδας και πολλοί εξ αυτών κινητοποιούνται για να της συμπαρασταθούν.

Ήδη σε γιγαντιαία συγκέντρωση στη Μαδρίτη του κινήματος Podemos πριν από λίγες ημέρες, είδαμε πολλές ελληνικές σημαίες να ανεμίζουν και τον ηγέτη του κινήματος, ευρωβουλευτή Πάμπλο Ιγκλέσιας (που ξεκίνησε την ομιλία του στα ελληνικά), να διακηρύσσει ότι αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, θα συμβεί και στην Ισπανία, ότι την τύχη του Σαμαρά θα έχει και ο Ραχόι.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αγώνες των Ελλήνων πυροδοτούν ένα μεγάλο διεθνές κίνημα αλληλεγγύης. Το 1821, όταν ξέσπασε ο αγώνας του ελληνικού λαού για την ανεξαρτησία του, ο άγγλος ποιητής Πέρσυ Σέλλεϋ, στενός φίλος και ομοϊδεάτης του Λόρδου Βύρωνα, είχε προλογίσει το λυρικό του δράμα Hellas, με ένα συνοπτικό «κατηγορώ» κατά των τότε ηγεσιών της Ευρώπης, που δεν συμπαρίσταντο στην Ελληνική Επανάσταση. «Η απάθεια των κυβερνήσεων του πολιτισμένου κόσμου – έγραφε ο Πέρσυ Σέλλεϋ – έναντι του έθνους στο οποίο οφείλουν τον πολιτισμό τους, είναι κάτι το ακατανόητο. Είμαστε όλοι Έλληνες».

Ο Σέλλεϋ έβλεπε στην Ελληνική Επανάσταση την ενσάρκωση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης για ελευθερία –ισότητα – αδελφότητα , σε μια περίοδο που οι ιδέες της μεγάλης δημοκρατικής επανάστασης είχαν υποχωρήσει στην Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά την ήττα του Ναπολέοντα το 1814. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και σήμερα, οι φωτισμένοι άνθρωποι της Ευρώπης βλέπουν στον αγώνα της νέας κυβέρνησης της Ελλάδας την ελπίδα αναγέννησης της Ευρωπαϊκής Ιδέας. Διότι η Ευρωπαϊκή Ιδέα δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από μια ιδέα δημοκρατική, κοινωνική και φιλειρηνική στον 21ο αιώνα.

Άρα δημιουργούνται συνθήκες για ένα σύγχρονο φιλειρηνικό κίνημα. Ένα κίνημα που δεν θα αφορά στενά την Ελλάδα και τα προβλήματά της, αλλά τα προβλήματα ολόκληρης της Ευρώπης και περιοχών πέραν της Ευρώπης. Ένα κίνημα στη βάση πανανθρώπινων ιδεών και αξιών, ένα κίνημα σύγχρονου διεθνισμού , κίνημα μιας νέας διεθνιστικής αλληλεγγύης των λαών.

Ως Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ, συζητήσαμε αυτό το ζήτημα στην πρώτη μετεκλογική συνεδρίασή μας και σύντομα θα επεξεργαστούμε ένα σχέδιο δράσεων και πρωτοβουλιών, ώστε το κίνημα αυτό να γιγαντωθεί και να αποτελέσει στήριγμα όχι μόνο της νέας κυβέρνησης αλλά και άλλων ευρωπαϊκών λαών, που βρίσκονται στην ίδια μοίρα με την Ελλάδα από την άποψη των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.

*Ο Πάνος Τριγάζης είναι συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: left.gr

Χωρίς κοινή ανακοίνωση το Eurogroup - Βαρουφάκης: «Δεν βγαίνει το παρόν πρόγραμμα, συνεχίζουμε τη Δευτέρα»

Χωρίς κοινή ανακοίνωση ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ το έκτακτο Eurogroup, αφού όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής του συμβουλίου Γερούν Ντάισελμπλουμ στη συνέντευξη τύπου, δεν υπήρξε συμφωνία για τα κοινά συμπεράσματα παραπέμποντας σε συνέχιση των συζητήσεων μέχρι τη Δευτέρα. Ο ίδιος τόνισε πως δεν κατέστη δυνατό να καταλήξουν οι υπουργοί Οικονομικών σε κοινά συμπεράσματα και επομένως δεν υπάρχει κοινή ανακοίνωση. Χαρακτήρισε τη συζήτηση «έντονη και εποικοδομητική», με στόχο «να καλύψουμε έδαφος εν όψει του τακτικού Eurogroup». Όπως είπε ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν η παράταση του ισχύοντος προγράμματος που όμως δεν υπήρξε κοινή συμφωνία.

«Κάναμε ανάλυση γιατί το υφιστάμενο πρόγραμμα δεν βγαίνει. Θα συνεχίσουμε τη Δευτέρα», τόνισε ο Γιάνης Βαρουφάκης μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup, ενώ επιβεβαίωσε ότι υπήρχαν διαφωνίες, με τους εταίρους να ζητούν από την Ελλάδα να διατυπώσει αίτημα για επέκταση μνημονίου. «Βασικός μας στόχος ήταν να γνωριστούμε και να τους εκθέσουμε το ρηξικέλευθο πρόγραμμά μας», είπε ακόμη ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, προσθέτοντας ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρχει η ευκαιρία περαιτέρω ανταλλαγής απόψεων ανάμεσα στις δύο πλευρές.

«Δεν μπήκαμε σε λεπτομερείς περιγραφές του περιεχομένου ενός προγράμματος απλά προσπαθήσαμε να ξεκαθαρίσουμε τα επόμενα βήματα για τη Δευτέρα», είπε και ο Ντάισελμπλουμ, ενώ διέψευσε τις πληροφορίες για αποστολή κλιμακίων τεχνοκρατών στην Αθήνα. «Για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να έχουμε μια κοινή  βάση για το πώς θα ακολουθήσουμε τα επόμενα βήματα», υπογράμμισε.

Από την πλευρά του ο επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί χαρακτήρισε χρήσιμη την επαφή με την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να γίνει σαφές τι επιθυμεί η ελληνική πλευρά. «Ήταν πολύ χρήσιμη η συνάντηση και για εμάς και για την Ελλάδα. Παρά τις καλές προσπάθειες, δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε σε μία κοινή δήλωση, θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες», είπε.

Η συνέντευξη Τύπου του Γερούν Ντάισελμπλουμ, της Κριστίν Λαγκάρντ και του Πιέρ Μοσκοβισί διήρκησε λιγότερο από 15 λεπτά, ωστόσο, για περισσότερες από 2 ώρες μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης του Eurogroup υπήρξε προσπάθεια προκειμένου να υπάρξει συμφωνία επί των διατυπώσεων σε κοινή ανακοίνωση.

Eurogroup: Παράταση του Μνημονίου - «Όχι» απαντά η Αθήνα

Οι εταίροι πιέζουν τη κυβέρνηση για παράταση του ισχύοντος προγράμματος (μνημονίου), παραμερίζοντας το αίτημα για πρόγραμμα «γέφυρα». Παράλληλα, ζητούν από την Αθήνα να υποβάλει σχετικό αίτημα το αργότερο μέχρι την επόμενη συνεδρίαση του Εurogroup, στις 16 Φεβρουαρίου. «Παράταση του μνημονίου δεν γίνεται αποδεκτή», τονίζουν πηγές του Μαξίμου. Οι Ευρωπαίοι εταίροι ζητούν από την κυβέρνηση να αποσύρει τη θέση της για ονομαστική διαγραφή του χρέους, να δεσμευθεί σε πρωτογενή πλεονάσματα και σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, καθώς και στο ότι η χώρα θα παραμείνει στο ευρώ.

Μέχρι τη Δευτέρα πρέπει να βρεθεί λύση σχετικά με την παράταση του ισχύοντος προγράμματος, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο αγκάθι στις διαπραγματεύσεις. Οι εταίροι επέμειναν στην ανάγκη να παρουσιάσει η κυβέρνηση ποσοτικοποιημένα στοιχεία τα οποία θα πρέπει να ελέγχονται. Ο πρόεδρος της ομάδας Τόμας Βίζερ, εξέφρασε δυσαρέσκεια με τις αναφορές του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη,  περί «μεγάλων προκλήσεων και καταστάσεων» που πρέπει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα.

Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει βήμα πίσω στις θέσεις της, και δεν αποδέχθηκε την παράταση του μνημονίου, διευκρινίζοντας πως δεν υπήρξε συμφωνία στο αποψινό Eurogroup. Οι ίδιες πηγές λένε ότι η Αθήνα θεμελίωσε με επιχειρήματα την αποτυχία των μνημονίων και έθεσε επί τάπητος το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης και του δημοσίου χρέους. «Παράταση του μνημονίου δεν γίνεται αποδεκτή. Θα συνεχιστεί η διαβούλευση με σκοπό την αμοιβαία επωφελή συμφωνία», υπογράμμισαν πηγές από το Μαξίμου. 

Πηγή

Στο «μικροσκόπιο» της Κομισιόν το «συγχωροχάρτι» στη Siemens

Τον εξωδικαστικό συμβιβασμό μεταξύ της Siemens και της ελληνικής κυβέρνησης του 2012 (Νόμος 4072/2012), με τον οποίο δίνεται «συγχωροχάρτι» στη γερμανική εταιρεία, εξετάζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τόσο, σχετικά τη συμβατότητά του με το «δίκαιο της ΕΕ περί δημοσίων συμβάσεων», όσο και αναφορικά με πιθανή εμπλοκή κοινοτικών πόρων. Αυτό προκύπτει από απάντηση που έδωσε η Επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς, Βιομηχανίας και Επιχειρηματικότητας, Elzbieta Bieńkowska, στον αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη.

Πιο συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Παπαδημούλης στην ερώτησή του, αφού μνημόνευε τον εξωδικαστικό συμβιβασμό μεταξύ Ελλάδας και Siemens, «σύμφωνα με τον οποίο η Ελλάδα παραιτείται από αστικές και διοικητικές αξιώσεις έναντι της εταιρείας, με αντάλλαγμα συγκεκριμένες οικονομικές παροχές», όπως «80 εκατ. ευρώ για συμψηφισμό απαιτήσεων συγκεκριμένων δημόσιων έργων, 90 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση εκπαιδευτικών και άλλων δραστηριοτήτων για την καταπολέμηση της διαφθοράς, καθώς και επένδυση 100 εκατ ευρώ στην Ελλάδα, μέσω των δραστηριοτήτων της», ρωτούσε την Κομισιόν εάν «γνωρίζει κατά πόσο εφαρμόζεται εύρυθμα από την εταιρεία Siemens ο παραπάνω εξωδικαστικός συμβιβασμός», «ποια ήταν τα δημόσια έργα για τα οποία πραγματοποιήθηκε συμψηφισμός απαιτήσεων μεταξύ ελληνικού δημοσίου και Siemens και πόσα από αυτά αφορούσαν έργα συγχρηματοδοτούμενα από κοινοτικούς πόρους», καθώς επίσης, κατά πόσο «έχει ξεκινήσει η Επιτροπή έρευνες για τυχόν παραβιάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας περί δημοσίων συμβάσεων από την εταιρεία Siemens».

Στην απάντησή της η Επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς, αφού σημειώνει ότι η Κομισιόν «δεν γνωρίζει αν η Siemens και/ή το ελληνικό κράτος πληρούν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από τη συμφωνία συμβιβασμού», τονίζει με έμφαση ότι «Η Επιτροπή αυτή τη στιγμή εξακριβώνει με τις ελληνικές αρχές αν η συμφωνία είναι σύμφωνη με το δίκαιο της ΕΕ περί δημοσίων συμβάσεων και κατά πόσον εμπλέκεται τυχόν συγχρηματοδοτούμενο από την ΕΕ έργο στην παρούσα συμφωνία».

Ακολουθεί η πλήρης ερώτηση και απάντηση:

Ερώτηση προς την Επιτροπή

Dimitrios Papadimoulis (GUE/NGL)

Θέμα:  Εφαρμογή εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ ελληνικού δημοσίου και Siemens.

Το ελληνικό δημόσιο και η γερμανική εταιρεία Siemens υπέγραψαν, το 2012, εξωδικαστικό συμβιβασμό (Νόμος 4072/2012), σύμφωνα με τον οποίο η Ελλάδα παραιτείται από αστικές και διοικητικές αξιώσεις έναντι της εταιρείας, με αντάλλαγμα συγκεκριμένες οικονομικές παροχές. Ειδικότερα, η Siemens οφείλει να καταβάλει στο ελληνικό δημόσιο 80 εκατ. ευρώ για συμψηφισμό απαιτήσεων συγκεκριμένων δημόσιων έργων, 90 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση εκπαιδευτικών και άλλων δραστηριοτήτων για την καταπολέμηση της διαφθοράς, καθώς και να επενδύσει 100 εκατ. ευρώ στην Ελλάδα, μέσω των δραστηριοτήτων της.

Ερωτάται η Επιτροπή:

• Γνωρίζει κατά πόσο εφαρμόζεται εύρυθμα από την εταιρεία Siemens ο παραπάνω εξωδικαστικός συμβιβασμός; Ποια ήταν τα δημόσια έργα για τα οποία πραγματοποιήθηκε συμψηφισμός απαιτήσεων μεταξύ ελληνικού δημοσίου και Siemens και πόσα από αυτά αφορούσαν έργα συγχρηματοδοτούμενα από κοινοτικούς πόρους;
• Έχει ξεκινήσει η Επιτροπή έρευνες για τυχόν παραβιάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας περί δημοσίων συμβάσεων από την εταιρεία Siemens; Εάν ναι, για ποια συγκεκριμένα έργα και για ποιες χώρες;

Απάντηση της κ. Bieńkowska εξ ονόματος της Επιτροπής (5.2.2015)

Η Επιτροπή κατανοεί ότι όλες οι ερωτήσεις του κ. βουλευτή παραπέμπουν και αφορούν τη συμφωνία συμβιβασμού που σύναψαν η Ελλάδα και η Siemens το 2012.

Η Επιτροπή θα ήθελε να πληροφορήσει τον κ. βουλευτή ότι δεν γνωρίζει αν η Siemens και/ή το ελληνικό κράτος πληρούν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από τη συμφωνία συμβιβασμού.

Η Επιτροπή αυτή τη στιγμή εξακριβώνει με τις ελληνικές αρχές αν η συμφωνία είναι σύμφωνη με το δίκαιο της ΕΕ περί δημοσίων συμβάσεων και κατά πόσον εμπλέκεται τυχόν συγχρηματοδοτούμενο από την ΕΕ έργο στην παρούσα συμφωνία.

Πηγή

Όταν έκλαψε ο πρωθυπουργός.

Έπρεπε να ζήσουμε τη μισή ζωή μας για να δούμε έναν πρωθυπουργό ανθρώπινο.

Μέχρι τώρα ήταν τα ανδρείκελα made in IMF. Όντα χωρίς συναίσθημα, που διορίζονταν για να εξοντώνουν τους ανθρώπους, προκειμένου να επωφεληθούν οι εταίροι κι οι ημέτεροι.

Προχθές είδαμε έναν άνθρωπο. Συγκινημένο, με επίγνωση του βάρους.

Κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει, πόσο θ” αντέξουμε, πόσο σκληρά θα επιτεθούν οι μέγαιρες της Ευρώπης.

Τον Αλιέντε τον άφησαν τρία χρόνια. Έτσι συγκινημένος μιλούσε κι εκείνος απ” το προεδρικό μέγαρο, λίγο πριν το ισοπεδώσουν τα αεροπλάνα.

Ίσως γι” αυτό κι εκείνος μιλάει για πρώτη φορά στη Βουλή σαν να “ναι η τελευταία. Γιατί ξέρει ότι αντιμετωπίζει τέρατα.

Όμως τον κόσμο δεν τον αλλάζουν οι άνθρωποι που σκύβουν το κεφάλι. Κανείς δεν σέβεται τον δειλό.

~~{}~~

Πάντα πρέπει ν” αφήνεις στον εχθρό σου μια έξοδο διαφυγής, έτσι έγραφε ο Σουν Τσου στη Τέχνη του Πολέμου. Γιατί αν δεν μπορεί να ξεφύγει θα παλέψει μέχρι εσχάτων, δεν έχει άλλη επιλογή.

Η Γερμανία της Μέρκελ δεν θέλει να μας αφήσει να ξεφύγουμε. Διακυβεύεται το κύρος της αυτοκρατορίας της, η ανωτερότητα τους.

Γνωρίζει ότι μας εξοντώνει, αλλά θα συνεχίσει. Γιατί εμείς είμαστε λίγοι και αδύναμοι. Αυτοί είναι πολλοί και είναι ισχυροί.

Οι συνεργάτες τους, οι ντόπιοι συνεργάτες τους, αυτοί που έχουν αποκομίσει τεράστια οφέλη κι άλλα τόσα προσδοκούν, τους στηρίζουν, και περιμένουν το τέλος της παρένθεσης, για να επανέλθουν.

~~{}~~

Δεν μπορούμε να νικήσουμε, έτσι λένε οι συνεργάτες τους, οι ντόπιοι συνεργάτες.

Οπότε ας αφεθούμε να χαθούμε. Αυτό πρέπει να κάνει κάθε μικρό έθνος, όταν προστάζουν οι γίγαντες.

Αυτό έκαναν οι Ισλανδοί, αντιμέτωποι κι αυτοί με το τέρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό έκαναν και οι Βιετναμέζοι, όταν τους επιτέθηκε η μεγαλύτερη πολεμική μηχανή.

Αυτό έκαναν κι οι Κουβανοί, όταν τους απέκλεισαν οι εχθροί και τους ξέχασαν οι φίλοι.

Αυτό έκαναν και οι κουρελήδες του Γκάντι, μπροστά στο Βρετανικό Στέμμα.

Αυτό έκαναν κι οι Ιρλανδοί, οι πατατοφάγοι.

Αυτό έκαναν κι οι κατσαπλιάδες οι Γραικοί, αυτό κι οι Μεξικανοί.

Αυτό κάνουν πάντα οι μικροί λαοί, υποτάσσονται.

~~{}~~

Ναι, ακούγομαι ρομαντικός, γραφικός ίσως. Να ποντάρεις σ” ένα όνειρο, αυτό είναι βλακώδες.

Όμως έτσι αλλάζει ο κόσμος, έτσι προχωράει. Με αργά βήματα προς το όνειρο.

Οι δυνάμεις της συντήρησης, οι αντιδραστικοί, μοιάζουν να νικάνε. Όμως πάντα ηττώνται.

Οι συντηρητικοί θέλουν όλα να μείνουν ίδια, θέλουν κι εύχονται το τέλος της Ιστορίας. Όμως η Ιστορία δεν θα σταματήσει ποτέ, όσο υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που συγκινείται, όταν υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που σταμάτησε να φοβάται.

Ελευθερία είναι να μην φοβάσαι.

~~{}~~

Είμαι σίγουρος ότι τα λόγια μου ακούγονται σαν ανέκδοτο στ” αυτιά των ανθρώπων που ποντάρουν στη δουλική ανθρώπινη φύση. Λίγο με νοιάζει.

Δεν είμαι πολιτικός, δεν είμαι δημοσιογράφος ούτε επιστήμονας. Είμαι ένας άνθρωπος που πόνταρε όλη του τη ζωή στο κουτσό άλογο της λογοτεχνίας.

Γράφω, επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Ονειρεύομαι, επειδή δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς.

~~{}~~

Το φεγγάρι βγήκε και πάλι. Το φεγγάρι θα συνεχίσει να φέγγει, ό,τι και να συμβεί στον μικρό μας πλανήτη.

Η Ιστορία θα συνεχίσει να κυλάει και δεν μπορείς να μπεις μέσα της δυο φορές. Μοιάζει ίδια, αλλά πάντα αλλάζει.

Η μόνη βεβαιότητα είναι η αλλαγή. Κι ο θάνατος. Λίγος είναι ο χρόνος της ζωής, σχεδόν ασήμαντος, και θα ήταν ωραία, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, να φύγουμε χαμογελώντας.

Να χαϊδέψουμε το κεφάλι του παιδιού μας ή του εγγονού μας (οι πιο τυχεροί) και να του πούμε: «Σου παραδίδω μια ελεύθερη χώρα. Δεν είναι μεγάλη, δεν είναι πλούσια, αλλά είναι δική σου».

Να του πούμε: «Σου παραδίδω μια ελεύθερη ζωή. Δεν είναι μεγάλη, δεν είναι πλούσια, αλλά είναι δική σου».

~~{}~~

Η αρετή και η ελευθερία. Αυτό ήταν το ιδεώδες κάποιων ανθρώπων που έζησαν στα μέρη μας και μιλούσαν τη γλώσσα μας.

Εκείνοι, οι Παλιοί των Ημερών, όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με την τερατώδη αυτοκρατορία των Περσών υποκλίθηκαν, συμβιβάστηκαν, προσκύνησαν και υπέγραψαν πρωτόκολλα παράδοσης.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η φωτογραφία είναι του Ralph Eugene Meatyard, «Μάσκες στο νερό»

Γελωτοποιός

Πηγή 

Ο μύθος του γερμανού φορολογούμενου που πληρώνει για την Ελλάδα

Επειδή νεοφιλελέδες και κρυπτονεοφιλελέδες έχουν πάθει μία εμμονή με τον Ευρωπαίο (και ειδικά τον γερμανό φορολογούμενο) που πληρώνει εμάς τους αναίσχυντους κι εμείς οι μπαταχτσήδες θέλουμε να του φορέσουμε φέσι, να τους θυμίσουμε τα εξής:

- Ο Γερμανός φορολογούμενος για την Ελλάδα δεν έχει πληρώσει δεκάρα τσακιστή. Έχει πληρώσει τις τράπεζες του όταν το χρέος της Ελλάδας προς αυτές έγινε χρέος της Ελλάδας προς τα κράτη- μέλη. Ο Έλληνας πολίτης έχασε από το 30% μέχρι το σύνολο του εισοδήματος του. Το χρέος της Ελλάδας μετά από τη "βοήθεια" αυξήθηκε, μάντεψε γιατί. Γιατί ο Έλληνας φορολογούμενος χρεώθηκε για να ανακεφαλαιωθούν οι ελληνικές τράπεζες. Αμφότεροι λοιπόν και έλληνες και Γερμανοί φορολογούμενοι φεσώθηκαν δια την σωτηρίαν και την μακροημέρευσιν των πιστωτικών ιδρυμάτων. 

- Η Γερμανία- προς το παρόν- από την κρίση είναι θεαματικά κερδισμένη. Οι πιο συντηρητικές εκτιμήσεις μιλάνε για 40 δισ. κέρδος οι λιγότερο συντηρητικές για 80 δισ. Τα ομόλογα που εκδίδει έχουν αρνητικό επιτόκιο. Πληρώνεται λοιπόν η Γερμανία από τους επενδυτές για να κρατήσει τα λεφτά τους και δεν τους πληρώνει τόκο, όπως εμείς οι δεύτερης κατηγορίας Ευρωπαίοι πολίτες.

- Ο δανεισμός δεν είναι μια λόξα κάποιων κρατιστών, αριστερόστροφων αντιαναπτυξιακών. Είναι το οξυγόνο του συστήματος που δημιούργησε τα θηριώδη δημόσια και ιδιωτικά χρέη, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ανά τον κόσμο. Γι αυτό άλλωστε το μέτρο της "υγείας" της ελληνικής οικονομίας είναι το πότε θα είναι έτοιμη να βγει στις αγορές για να δανειστεί. Γι αυτό και το χρέος της Ελλάδας δεν μειώνεται, αλλά ανατροφοδοτείται μέσω δανεικών που εξυπηρετούν δανεικά. 

Και επιτέλους αγαπητοί εγχώριοι φιλελέδες, αυτή η άποψη για το Γερμανό φορολογούμενο που πληρώνει τους ανώριμους νότιους είναι επιχείρημα της γερμανικής ελίτ. Βρείτε ένα δικό σας. Αλλά μάλλον ακόμα και στα επιχειρήματα είστε εξαρτημένοι από το δανεισμό. 

Dimitris Soultas

Το δημόσιο χρέος «τραβά» την ανηφόρα

Άλμα περίπου πέντε ποσοστιαίων μονάδων καταγράφει το δημόσιο χρέος. Συγκεκριμένα, στο 185% του ΑΕΠ αυξήθηκε το δημόσιο χρέος το 2104, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που ανακοίνωσε σήμερα (11/2) ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας.

Ο κ. Μαρδάς εξέφρασε την ανησυχία του για την αυξητική πορεία του χρέους το οποίο όπως είπε «είναι μη βιώσιμο και πρέπει να το απαλύνουμε». Μάλιστα, δήλωσε ότι υπάρχει μελέτη του Ινστιτούτου Levy που προβλέπει ότι το χρέος θα φθάσει το 205% του ΑΕΠ το 2015 διευκρινίζοντας, ωστόσο, ότι δεν την υιοθετεί αλλά ότι την παρακολουθεί για να διευκρινίσει αν τα συμπεράσματα της είναι ψευδή ή αληθή.

Σε ενημέρωση που έκανε σε δημοσιογράφους, ο κ. Μάρδας αναφέρθηκε στα 20 μισθολόγια που υπάρχουν στο δημόσιο τομέα τα οποία όπως είπε δημιουργούν στρεβλώσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Προανήγγειλε, πάντως, ότι θα χορηγείται πριμ παραγωγικότητας στους εφοριακούς ανάλογα με κριτήρια που θα αποφασισθούν και θα έχουν σχέση με τον αριθμό των υποθέσεων που θα ελέγχουν ή το ύψος των εσόδων που θα βεβαιώνουν.

Παράλληλα, επανέλαβε την εκτίμηση του ότι από τη σύλληψη του λαθρεμπορίου καυσίμων, η οποία αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης, μπορούν να εισπραχτούν 1,5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση και άλλα 800 εκατ. ευρώ από το λαθρεμπόριο τσιγάρων. Ο ίδιος, επίσης, προχώρα στην κοστολόγηση των μέτρων που έχουν εξαγγείλει οι υπουργοί.

Πηγή

Θα μείνουν με τα κοστούμια στο χέρι

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Όλοι το είχαμε καταλάβει, όταν το ακούς όμως από τα χείλη του πρωθυπουργού, αποκτά άλλη βαρύτητα. Το είπανε οι Ευρωπαίοι ηγέτες στον Τσίπρα και αυτός το μετέφερε στη Βουλή των Ελλήνων: Οι δανειστές έδιναν εξάμηνη τεχνική παράταση και οι δικοί μας, ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, ζήτησαν παράταση δίμηνη, μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου. Σκεφτείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν η νέα κυβέρνηση είχε μπροστά της ένα εξάμηνο να οργανώσει τη διαπραγμάτευση, να προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα, να αμβλύνει την ανθρωπιστική κρίση.

Γι' αυτό το έκαναν οι σαμαροβενιζέλοι, γι' αυτό απέρριψαν την εξάμηνη παράταση, για να μπορούν να επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις ακόμη και μέσα από τον τάφο. Αρχικώς επιχείρησαν να αποφύγουν τον τάφο, επέβαλαν τα ασφυκτικά περιθώρια για να πουν: ψηφίστε εμάς που θα συμφωνήσουμε τσάκα- τσάκα με τους δανειστές, έτοιμη την έχουμε τη συμφωνία, μέχρι και το e-mail του Χαρδούβελη τους έχουμε στείλει. Ενώ οι άλλοι, οι νεόκοποι, θα πνιγούν σαν ποντίκια μέσα στην ασφυξία του χρόνου, ούτε κυβέρνηση δεν θα προλάβουν να σχηματίσουν μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου.

Το πρώτο μέρος του σχεδίου απέτυχε παταγωδώς, έχασαν τις εκλογές συντριπτικά και η νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε το πρωί της επόμενης ημέρας. Υπήρχε όμως και plan B, να εγκλωβιστεί η νέα κυβέρνηση στα ασφυκτικά χρονικά πλαίσια που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει, να μην υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης, να δημιουργηθεί χάος και ο λαός να στραφεί αναγκαστικά στην ασφάλεια που του προσέφεραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι το περίφημο σενάριο της αριστερής παρένθεσης, που ο Άδωνις Γεωργιάδης το έχει προορίσει χρονικά για την 31η Μαρτίου, όταν, όπως προβλέπει ο ίδιος, θα έχει στερέψει η ρευστότητα των τραπεζών.

Κάθονται στις καρέκλες τους και περιμένουν να συμβούν όσα περιέγραφαν στα άθλια σποτ τους, να τελειώσουν τα λεφτά, να τελειώσουν τα φάρμακα, να τελειώσουν τα τρόφιμα. Περιμένουν να σχηματιστεί το μονοπάτι πτωμάτων για να πατήσουν πάνω, συνδέουν την επιστροφή τους στην εξουσία με τον πόνο του λαού, όσο μεγαλύτερος ο πόνος, τόσο ταχύτερη η επιστροφή. Πώς λένε εκείνους που συνδέουν την ευημερία τους με την καταστροφή των πολλών; Τους λένε βαμπίρ, τους λένε ύαινες, τους λένε όρνια, εγώ τους λέω ηλίθιους, επειδή νομίζουν -οι ηλίθιοι- ότι ο λαός θα αναζητήσει σωτηρία στους δημίους του. Το αντίθετο θα συμβεί, οι ολετήρες θα χρεωθούν και τα δεινά της μνημονιακής εποχής και τα δεινά της μεταμνημονιακής εποχής, εφόσον επισυμβούν.

Την ώρα που μίλαγε ο Τσίπρας, οι μισοί βουλευτές της Ν.Δ. έλειπαν από την αίθουσα. Δεν είχαν πάει να δουν το ΠΑΟΚ- Ολυμπιακός, είχαν πάει να ράψουν κοστουμάκια υπουργικά. Τζάμπα τα έξοδα, το πιθανότερο είναι να μείνουν με τα υφάσματα στο χέρι. Να είναι τουλάχιστον μαύρα τα κοστουμάκια, να τα φορέσουν με παπιγιόν και να εργαστούν ως κοράκια σε γραφεία τελετών. Είναι το επάγγελμα που τους ταιριάζει γάντι.

Πηγή