Ό,τι φάγανε, φάγανε, φτάνει πια

Αν μη τι άλλο, ο ελληνικός φοροεισπρακτικός μηχανισμός της χώρας έχει γίνει… διάσημος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Δεν είναι και λίγο πράγμα να ασχολείται ο Μπαράκ Ομπάμα με την εφορία της Ελλάδας (και εμμέσως πλην σαφώς να τη χαρακτηρίζει άχρηστη). Ούτε να σε κατηγορεί ανοιχτά και δημόσια ο Β. Σόιμπλε ότι σου προσέφερε βοήθεια και εξειδικευμένο προσωπικό για να θωρακίσεις τον εισπρακτικό σου μηχανισμό και εσύ ως κυβέρνηση απέρριψες τη συγκεκριμένη προσφορά (σ.σ.: δεύτερο καμπανάκι για την κυβέρνηση Σαμαρά μέσα σε λίγες ημέρες, με πρώτη την καταγγελία Τσίπρα ότι με πρωτοβουλία Σαμαρά ορίστηκε ως προθεσμία των διαπραγματεύσεων το τέλος Φεβρουαρίου).

 

Αν προστεθεί και η δημόσια πρωτοβουλία του Γάλλου υπουργού Οικονομικών να προτείνει και αυτός παροχή τεχνικής βοήθειας στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής (και αυτό το αίτημα φαίνεται να γίνεται δεκτό από τον υπουργό Οικονομικών), τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι έχει ήδη οριστεί ένας από τους κεντρικότερους στόχους (πολιτικούς και οικονομικούς) της νέας κυβέρνησης: να υπάρξουν άμεσα, μετρήσιμα αποτελέσματα από το μέτωπο της φοροδιαφυγής με διπλό σκοπό: Να εξασφαλιστούν πόροι που θα χρηματοδοτήσουν τα μέτρα από το «πακέτο της Θεσσαλονίκης» τα οποία είναι προγραμματισμένα να υλοποιηθούν μέσα στο 2015. Αρμόδιες πηγές του υπουργείου Οικονομικών έλεγαν στις αρχές της εβδομάδας ότι στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους θα ζητηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα να διαμορφωθεί το 2015 όχι στο 3%, όπως προβλέπει ο ισχύων προϋπολογισμός, αλλά στο 1,5%. Ακόμη και αν αυτό γίνει δεκτό, εξοικονομούνται πόροι περίπου 2,8 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτά τα χρήματα δεν φτάνουν για να χρηματοδοτηθούν μέτρα όπως η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ (θα κοστίσει από μόνη της περίπου 1,5 - 2 δισ. ευρώ, ανάλογα με το πώς θα λειτουργήσει ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας), η καταβολή της 13ης σύνταξης (κοστίζει περίπου 550 εκατ. ευρώ), η μη περικοπή των επικουρικών συντάξεων (περίπου 500 εκατ. ευρώ μαζί με τα εφάπαξ) αλλά και τα υπόλοιπα μέτρα για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης (δωρεάν ρεύμα, επιδότηση ενοικίου, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λπ.). Είναι προφανές ότι, για να λυθεί η εξίσωση «πρωτογενή πλεονάσματα και μέτρα ανακούφισης», πρέπει να βρεθούν χρήματα και από το «μέτωπο» της φοροδιαφυγής. Να σταλεί μήνυμα προς τα έξω ότι αυτή η κυβέρνηση – η οποία ζητάει «χαλάρωση» των δημοσιονομικών στόχων και διευθέτηση του χρέους «εδώ και τώρα» – μπορεί να κάνει πράξη τις υποσχέσεις, να υλοποιήσει πραγματικές μεταρρυθμίσεις και να τα βάλει με τους ισχυρούς, τις οικονομικές «ελίτ», όπως αναφέρει και ο όρος που χρησιμοποίησε ο Β. Σόιμπλε.

 

Μεγάλες προσδοκίες

 

Η ίδια η κυβέρνηση έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη καλλιεργώντας προσδοκίες εντός και εκτός συνόρων. Πού θα πέσει το βάρος; Ήδη έχουν εντοπιστεί οι τομείς όπου επί σειρά ετών διακινούνταν το «ύποπτο χρήμα». Ερωτήματα που επί σειρά ετών παρέμεναν αναπάντητα, τώρα πρέπει – επιτέλους – να εξηγηθούν:

 

1.  Πώς εξασφαλιζόταν η χρηματοδότηση και η λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης;

2. Ποιος ήλεγχε το χρηματοπιστωτικό σύστημα και ποιος αποφάσιζε ποιες επιχειρήσεις θα δανειοδοτηθούν και ποιες όχι;

3.  Ποιοι εμπλέκονταν στις ιδιωτικοποιήσεις και στην υπογραφή των συμβάσεων παραχώρησης;

4. Πώς προγραμματίζονταν και πώς εγκρίνονταν οι αμυντικές δαπάνες;

5.  Ποιοι και πώς διαχειρίζονταν τη δημόσια περιουσία;

6.  Πώς γινόταν ο σχεδιασμός, η ανάθεση, η εκτέλεση και η παραλαβή των δημοσίων έργων;

7.  Πώς γινόταν η διανομή των εθνικών και κοινοτικών επιδοτήσεων και ποια η οικονομική και περιουσιακή κατάσταση αυτών που είχαν δικαίωμα τελικής υπογραφής;

8.  Ποιοι κρατικοί φορείς επέτρεπαν με πράξεις ή παραλείψεις το εκτεταμένο λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνικών προϊόντων;

 

Το βάρος τού να απαντηθούν πολλά από αυτά τα ερωτήματα πέφτει, σε μεγάλο βαθμό, στον υπουργό Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς Παναγιώτη Νικολούδη.

 

Ο Π. Νικολούδης, με απόφαση του πρωθυπουργού, πήρε πάνω του όλο τον ελεγκτικό μηχανισμό της χώρας και ας μην έχει ακόμη… καρέκλα να καθίσει, όπως έλεγε ο ίδιος στη Βουλή, δικαιολογώντας βέβαια το «φαινόμενο» (σ.σ.: ακόμη δεν έχει βρεθεί κτήριο για να στεγάσει το υπουργείο Κατά της Διαφθοράς) λέγοντας ότι το υπουργείο του είναι ακόμη πολύ καινούργιο.

 

Λυμένα χέρια

 

Ο Π. Νικολούδης ελέγχει ως πολιτικός προϊστάμενος το ΣΔΟΕ, τις υπηρεσίες Εσωτερικού Ελέγχου όλων των υπουργείων, την Οικονομική Αστυνομία, τα Σώματα Επιθεωρητών. Μπορεί να νομοθετεί ώστε να αλλάξει τη λειτουργία του ελεγκτικού μηχανισμού και να επιβλέπει τη λειτουργία των φορέων μαζί με τους συναρμόδιους υπουργούς. Έχει επομένως λυμένα τα χέρια να προχωρήσει σε ό,τι κρίνει απαραίτητο για να φέρει χρήμα στο δημόσιο ταμείο. Η προχθεσινή πρώτη ομιλία του πρώτου υπουργού με χαρτοφυλάκιο κατά της διαφθοράς περιείχε και τις πρώτες εξαγγελίες:

 

1. Το ΣΔΟΕ, με νομοσχέδιο που θα κατατεθεί άμεσα στη Βουλή θα αποκτήσει την αρμοδιότητα να βεβαιώνει τους φόρους εκτός από το να καταλογίζει το πρόστιμο. Είναι η επανάσταση του αυτονόητου. Τι γινόταν μέχρι σήμερα; Ό,τι και αν έκανε το ΣΔΟΕ, ολόκληρος ο φάκελος έπρεπε να μεταφερθεί στην εφορία ή το ελεγκτικό κέντρο. Εκεί, ο ελεγκτής ουσιαστικά ξεκινούσε την εξέταση της υπόθεσης από την αρχή προκειμένου να βάλει την υπογραφή του για τη βεβαίωση του προστίμου. Το αποτέλεσμα; Το ΣΔΟΕ να ανακοινώνει ότι έχουν επιβληθεί πρόστιμα δισεκατομμυρίων και από την εφορία, ύστερα από καθυστερήσεις μηνών, να προκύπτουν εισπράξεις «μηδέν».

 

2. Ξεκινάει η μάχη των… λιστών. Από το βήμα της Βουλής ακούσαμε ότι από περίπου 3.500 ελέγχους που έχουν διενεργηθεί από το 2000 και μετά, από την Αρχή για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, έχουν προκύψει ενδείξεις φοροδιαφυγής ύψους επτά δισεκατομμυρίων ευρώ. Τι έχει εισπραχθεί από αυτό το ποσό; Για «αναξιοποίητο θησαυρό» μίλησε ο Π. Νικολούδης τονίζοντας ότι θεωρείται εφικτή η είσπραξη περίπου 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τι θα κάνει ο Π. Νικολούδης; Το είπε στη Βουλή. Μέσω του νέου επικεφαλής του ΣΔΟΕ, του Π. Δάνη, θα δώσει εντολή ώστε όλο το ελεγκτικό δυναμικό του ΣΔΟΕ θα ρίξει το βάρος σε αυτήν τη λίστα με τα 3.500 ονόματα. Πρόσωπα με καταθέσεις μεγαλύτερες από 200.000 ευρώ, πρόσωπα που συμπεριελήφθησαν στη «λίστα Lagard» ή πρόσωπα που έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό.

 

Κατά πληροφορίες, το σχέδιο του Νικολού-δη είναι να προχωρήσει χτυπώντας τα μεγάλα ονόματα από την αρχή. Άλλωστε, σχετική προαναγγελία έγινε στη Βουλή όταν ο υπουργός Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς μίλησε για μια χούφτα οικογενειών που έφεραν τον… κρατικοδίαιτο καπιταλισμό στην Ελλάδα. Μια χούφτα ανθρώπων που πίστευαν ότι το κράτος είναι φτιαγμένο για να υπηρετεί τα συμφέροντά τους και συχνά επιβεβαιώνονταν. Ποιοι μπορεί να θεωρηθούν οι πρώτοι στόχοι;

 

1.  Η άμεση εξιχνίαση, από τον κατάλογο των 3.500 ονομάτων στα οποία αναφέρθηκε ο υπουργός, των 100 πρώτων υποθέσεων, έτσι ώστε να σταλεί μήνυμα στην αγορά

 

2.  Η άμεση συνεργασία με ευρωπαϊκές αρχές για το «ξέπλυμα» βρόμικου χρήματος αλλά και η συνεργασία με τις ξένες κυβερνήσεις που ήδη προθυμοποιήθηκαν να βάλουν… πλάτη στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής (Γαλλία, Γερμανία αλλά και ΗΠΑ είναι ήδη στον σχετικό κατάλογο).

 

3.  Ο οριζόντιος έλεγχος σε όλες τις υπάρχουσες λίστες. Δεν είναι μόνο η λίστα Νικολούδη. Είναι η λίστα με τους καταθέτες που μετέφεραν χρήματα στο εξωτερικό, η «λίστα του Λίχτενσταϊν», η «λίστα Λαγκάρντ», η λίστα με τις οff-shore

 

4.   Η άμεση δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών και περιουσίας ατόμων που θα μπαίνουν στο στόχαστρο για φοροδιαφυγή και αδήλωτα εισοδήματα.

 

Τα πρώτα απτά αποτελέσματα εκτιμάται ότι θα στείλουν ένα μήνυμα στην αγορά. Έτσι, θεωρείται ότι στη συνέχεια θα έχουν σαφώς μεγαλύτερη αποδοχή μέτρα άμεσης εισπρακτικής απόδοσης, όπως είναι η κλήση μεγαλοκαταθετών για συμβιβασμό. Σε τι θα συνίσταται αυτός ο συμβιβασμός; Οι μεγαλοκαταθέτες, υπό τον φόβο ότι θα συλλαμβάνονται να μην μπορούν να δικαιολογήσουν το «πόθεν έσχες», θα καλούνται να πληρώσουν από μόνοι τους ένα ποσό και να «αυτοσυμμορφωθούν». Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η πρόταση για παροχή εκτεταμένων κινήτρων προκειμένου να επαναπατριστούν κεφάλαια με άμεση καταβολή συγκεκριμένων ποσών υπέρ του Δημοσίου. Τα εμπλεκόμενα κυβερνητικά στελέχη γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να περιμένουν μόνο από τον έλεγχο των… λιστών. Εκτός από τους μεγαλοκαταθέτες και τις οικογένειες του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, υπάρχει και η καθημερινή φοροδιαφυγή που αλλοιώνει τη φορολογική βάση. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι στην Ελλάδα έστω και του 2015 υπάρχουν μόλις 39.000 άτομα τα οποία δηλώνουν εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ; Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι το 90% των ελεύθερων επαγγελματιών διαβιώνει με καθαρές αποδοχές κάτω των 12.000 ευρώ;

 

Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο - πιθανότατα θα κατατεθεί στη Βουλή το 2ο εξάμηνο του 2015 - θα προβλέπει, πέραν των φορολογικών αλλαγών, και σειρά μέτρων με στόχο την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Βασικό σύνθημα που αναμένεται να υιοθετηθεί; «Πόθεν έσχες» παντού. Κάθε εξαίρεση θα καταργηθεί. Κάθε μεταβολή του εισοδήματος θα πρέπει να δικαιολογείται. Το πώς θα γίνει αυτό, είναι το πραγματικό στοίχημα. Και εδώ μπαίνει ο ρόλος του ηλεκτρονικού περιουσιολογίου.

 

Για να λειτουργήσει το περιουσιολόγιο, θα χρειαστεί καινούργιος νόμος. Και αυτό διότι το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει ηλεκτρονική καταγραφή όλων των περιουσιακών στοιχείων πλην ενός. Ναι, του βασικότερου. Των καταθέσεων. Η πρόθεση ΣΥΡΙΖΑ να υπάρξει πλήρης αποτύπωση - στη βάση του ΑΦΜ του καθενός μας - όλων των κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων ερμηνεύτηκε ως προαναγγελία επιβολής ενός νέου φόρου περιουσίας όπου θα αθροίζονται τα πάντα: ακίνητα και αυτοκίνητα, καταθέσεις, μετοχές, ομόλογα και λοιπά περιουσιακά στοιχεία. Το ενδεχόμενο ξεκαθαρίστηκε από την υπουργό αναπληρώτρια Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη. Δεν τίθεται τέτοιο θέμα, υποστήριξε και επανέλαβε ότι το περιουσιολόγιο θα είναι το όπλο κατά της φοροδιαφυγής. Πώς θα λειτουργεί; Κάθε μεγάλη μεταβολή στην περιουσιακή κατάσταση θα πρέπει να εξηγείται με βάση τα δηλωθέντα εισοδήματα. Και αν δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, τότε η διαφορά θα φορολογείται, ενώ σε περιπτώσεις ακραίες θα υπάρχει και δέσμευση περιουσιακών στοιχείων.

 

Ποιος είναι ο «εχθρός» όλου αυτού του πλαισίου; Ο χρόνος και η οργάνωση του κρατικού μηχανισμού. Πότε θα μπορεί να είναι έτοιμο ένα περιουσιολόγιο προκειμένου να τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία; Θα συνεργαστεί το τραπεζικό σύστημα με τον ελεγκτικό μηχανισμό ώστε να επιταχυνθούν οι έλεγχοι και η απόδοση των προστίμων; Το στοίχημα είναι μεγάλο και, αν κερδηθεί, θα βοηθήσει στην επιστροφή στην ανάπτυξη.

Πηγή

Αριστείδης Μπαλτάς: Ένας αριστερός δάσκαλος που θέλει να ενώσει τα πίσω και τα μπρος θρανία

Συνέντευξη στην Πίκια Στεφανάκου

• Η λέξη αριστεία δεν είναι φορτισμένη μόνο θετικά. Δεν θέλουμε να καταργήσουμε τα πρότυπα, απλώς θέλουμε να διακρίνουμε τα πρότυπα από τα πειραματικά

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος αναλαμβάνει το υπουργείο Παιδείας. Είναι όμως η πρώτη φορά που ένας αριστερός πανεπιστημιακός δάσκαλος και ενεργό μέλος του πανεπιστημιακού κινήματος γίνεται υπουργός Παιδείας. Για έναν τέτοιο υπουργό παραμένει πάντα οδηγός το «ιδανικό της ισότιμης εκπαίδευσης για όλους» και προτεραιότητά η αντιμετώπιση του σχολικού αποκλεισμού. Ο Αριστείδης Μπαλτάς σίγουρα δεν είναι θαυματοποιός. Ο ίδιος δηλώνει πάντα μαθητής «εσαεί και διά βίου» και όταν τον ρώτησα με ποια αρχή θα πορευτεί στο υπουργείο Παιδείας, απάντησε αφοπλιστικά: "Με την αρχή που είχα και ως μαθητής, αλλά και ως δάσκαλος: Μ' αρέσει να μαθαίνω για να πράττω σωστά. Αλλά μαθαίνω σημαίνει ακούω και μοιράζομαι μια ευθύνη που υπερβαίνει κάθε μεμονωμένο άτομο».

* Είδαμε τα προηγούμενα χρόνια ότι όσο αγρίευε η φτώχεια τόσο εντείνονταν μέτρα στην εκπαίδευση που εκτόξευαν τα έξοδα των γονιών, όξυναν τις κοινωνικές αντιθέσεις και οδηγούσαν σε σχολικό αποκλεισμό (τριπλές πανελλαδικές εξετάσεις στο Λύκειο, Τράπεζα Θεμάτων, κατάργηση των μετεγγραφών). Ήταν παραλογισμός ή στρατηγικό σχέδιο των εμπνευστών του Μνημονίου;

Δεν μ' αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας, αλλά θεωρώ ότι ήταν ένα οργανωμένο σχέδιο ως προς το εξής: Το δημόσιο σχολείο για τον νεοφιλελευθερισμό θεωρείται πολυτέλεια. Ο νεοφιλελευθερισμός θέλει ένα σχολείο δεξιοτήτων με την ευρεία έννοια που θα αρχίζει από το Δημοτικό και θα μειώνει δραστικά την πίεση για ανώτατη εκπαίδευση. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό, είναι ενάντια σε κάθε παράδοση της ελληνικής κοινωνίας που στηριζόταν πάντα στο «μάθε παιδί μου γράμματα». Οι πρακτικές επιπτώσεις αυτής της πολιτικής όξυναν στο μη περαιτέρω τον σχολικό αποκλεισμό. Αναφέρομαι στη σχολική αποτυχία, στη σχολική διαρροή, αλλά και στο γεγονός ότι η ίδια η τάξη χωρίζεται στα δύο, στα πίσω και στα μπρος θρανία, όπου ο δάσκαλος είναι υποχρεωμένος να δουλεύει μόνο με τα παιδιά των πρώτων θρανίων, ενώ τα παιδιά των δεύτερων πετιούνται στον Καιάδα. Μια ουσιαστική παρέμβαση από το υπουργείο Παιδείας πρέπει να ξεκινήσει από εδώ και όχι από τα ανώτατα. Το κύριο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σε ό,τι αφορά το σχολείο είναι τα ζητήματα του σχολικού αποκλεισμού και από εκεί και πέρα τα άλλα έπονται.

* Έχετε δηλώσει ότι ένα παιδί που μαθαίνει να μιλάει μπορεί να μάθει τα πάντα. Τι φταίει τότε για την «κατάρα» το 1/3 των μαθητών να ανήκει σταθερά στη διακεκαυμένη ζώνη της σχολικής αποτυχίας, ειδικά αν οι εξετάσεις είναι πανελλαδικού χαρακτήρα;

Αν υπήρχε ένας δάσκαλος εμπνευσμένος για κάθε παιδί, θα διαπίστωνε ότι το παιδί που έχει μείνει πίσω κρύβει μέσα του δυνάμεις και ταλέντα που μπορεί να το οδηγήσουν μακριά. Δυστυχώς, είναι αδύνατον να υπάρξει ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα. Άρα, αυτό το οποίο απαιτείται είναι ένα είδος διδασκαλίας που θα απευθύνεται, κατά το δυνατόν, σε όλους τους μαθητές της τάξης και ένα πνεύμα συνεργασίας και συλλογικότητας και όχι ανταγωνισμού. Δεύτερον, χρειάζεται μέριμνα για το περιβάλλον του παιδιού και τρίτον απαιτείται το σχολείο να καλλιεργεί την ιδέα ότι η γνώση και η μόρφωση είναι χαρά, δεν είναι καταναγκασμός. Ούτε είναι απλώς ένα εφόδιο. Και, άρα, το παιδί που μαθαίνει να απαντά σε μια ερώτηση, έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα προς την κατάκτηση της αυτοπεποίθησης που χρειάζεται για να προχωρήσει. Αυτή είναι η προοπτική που θα υπηρετήσουμε...

* Σε κάποιο από τα βιβλία σας, κάνατε τον Νεύτωνα να μιλήσει με τον Φρόιντ. Οι ομάδες, όμως, που έφτιαξαν τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία δεν είχαν διάλογο μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η εκπαιδευτική διαδικασία...

Κι εγώ ως φοιτητής αντιμετώπισα κάποτε το πρόβλημα της συνεργασίας των μαθημάτων. Το αίτημα είναι σαφέστατο. Ανασύνταξη αναλυτικών προγραμμάτων στα σχολεία και ανά τάξη. Βιβλία επαρκή σε σχέση μ' αυτή την ανασύνταξη, ως προϋπόθεση για ν' αρχίσουμε να πηγαίνουμε παραπέρα. Προφανώς δεν είναι της στιγμής. Δεν θέλουμε να διαταράξουμε τη σχολική χρονιά, αλλά όποιες διορθωτικές παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν στο υπάρχον πλαίσιο για να βοηθηθούν μαθητές και δάσκαλοι, θα τις κάνουμε.

* Ο εχθρός του σχολείου ποιος είναι;

Είναι ένα τεράστιο γραφειοκρατικό σύστημα, ένα πλέγμα συνηθειών που βάζει ανθρώπους σε καλούπια και μια υπεριπτάμενη πολιτική που στηρίζεται πολύ περισσότερο στο φαίνεσθαι, τη γρήγορη εντύπωση, την εύκολη ατάκα και όχι στο να σκύψεις στην ουσία των προβλημάτων.

* Και ο φίλος του σχολείου;

Ο φίλος του σχολείου είναι η κοινωνία στο σύνολό της, με τις ιστορικές της καταβολές, οι οικογένειες, τα παιδιά οι γονείς, οι δάσκαλοι που είναι ηρωικοί πάρα πολλές φορές και δεν εκφράζονται από πουθενά, γιατί τα συνδικάτα είναι προσανατολισμένα, και δικαίως, σε αιτήματα. Αν αναδειχθεί το έργο τους, θα φανεί γιατί οι Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό τα καταφέρνουν μια χαρά, ενώ εδώ δεν μπορούν να βρουν στον ήλιο μοίρα.

* Αλήθεια, κύριε υπουργέ, τι νομίζετε ότι κάνει έναν δάσκαλο καλό;

Η ιδέα ότι μαθαίνω από τον μαθητή, η ιδέα ότι δεν παριστάνω ότι ξέρω εκείνα που δεν ξέρω, ότι δημιουργώ μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ευθύνης. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.

* Οι θέσεις σας για την αριστεία και η απόφασή σας να επαναφέρετε το 9,5 ως μέσο όρο προαγωγής, έχουν γίνει το μήλο της έριδος. Ποιες εμπειρίες και ποια ανάγκη σας έκανε να πάρετε αυτές τις θέσεις;

Θεωρώ αυτά που είπα σχετικά αυτονόητα. Μου κάνει εντύπωση η προσπάθεια που έγινε -στην καλύτερη περίπτωση- διαστρέβλωσης, στη χειρότερη, συκοφάντησης, ώστε να εμφανιστούμε ότι είμαστε υπέρ της ισοπέδωσης, υπέρ της άνευ όρων εξίσωσης των πάντων στην κατώτερη διαβάθμιση. Κατά καμία έννοια δεν είναι αυτό πρόθεση του υπουργείου. Αυτό που είπα είναι ότι η λέξη, υπογραμμίζω, η λέξη αριστεία δεν είναι φορτισμένη μόνο θετικά. Και αυτό αφορά και εκείνους που αποτυγχάνουν, αλλά και εκείνους που επιτυγχάνουν σε κάποια εξέταση που γίνεται σε μια πρώιμη ηλικία. Δεν θέλουμε να καταργήσουμε τα πρότυπα, απλώς θέλουμε να διακρίνουμε τα πρότυπα από τα πειραματικά, διότι έχουν τελείως άλλη λογική. Από εκεί και πέρα τις λεπτομέρειες θα τις μελετήσουμε. Όμως, ως γενικό σχόλιο, πιστεύουμε ότι οι εξεταστικές διαδικασίες πρέπει να αμβλυνθούν κατά το μέγιστο δυνατό, στις μικρότερες ηλικίες τουλάχιστον, ώστε να φύγει η τάση που υποβαθμίζει τις προσπάθειες των παιδιών. Σε ό,τι αφορά αυτούς που μας κατηγορούν για το 9,5, θα τους θυμίσω ότι το καλοκαίρι, όταν βρέθηκαν μπροστά στην τεράστια αποτυχία των μαθητών της Α' Λυκείου, έφεραν στη Βουλή και ψήφισαν ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων για να «διορθώσουν» τον τρόπο υπολογισμού της βαθμολογίας.

* Συμφωνείτε με το σύνθημα των προκατόχων σας ότι η τσάντα του παιδιού πρέπει να μένει στο σχολείο;

Η μόρφωση είναι συνεχής μόχθος που επιφέρει αμέσως σχεδόν ηδονή, χαρά, ευχαρίστηση. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στο πότε μορφώνεσαι και πότε μαθαίνεις. Προφανώς, οι υποχρεώσεις του σχολείου πρέπει να είναι τέτοιες, ώστε το παιδί να χαρεί ότι είναι παιδί, αλλά όλο αυτό σε μια λογική ότι μορφώνεται ακόμα και όταν παίζει.

* Πώς θα ανακουφίσετε την ελληνική οικογένεια από το δυσβάσταχτο κόστος του φροντιστηρίου;

Όταν μειώνονται οι εξεταστικές διαδικασίες, όταν εκλογικεύονται οι εξετάσεις που οφείλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν, όταν το σχολείο αρχίζει να λειτουργεί με την πληρότητά του και όταν τα θέματα των εξετάσεων είναι σχετικά με το τι έχει γίνει ήδη στο σχολείο, αρχίζει να αποδυναμώνεται και η πίεση για φροντιστήριο.

* Ο στόχος της ελεύθερης πρόσβασης είναι εφικτός; Νομίζετε ότι θα αντιμετωπίσει το γεγονός ότι 17χρονα παιδιά μετατρέπονται σε κοσμοκαλόγερους για να επιτύχουν την εισαγωγή τους, ειδικά σε μια σχολή υψηλής ζήτησης;

Πάντα η πρόσβαση είχε δραματικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα των παιδιών, από την εποχή που έδινα εγώ εισαγωγικές. Η κατεύθυνση είναι σίγουρα προς την ελεύθερη πρόσβαση. Αυτό που θα κάνουμε είναι οι νομοθετικές μας παρεμβάσεις, σε κλίμακα τετραετίας, να διευκολύνουν την προετοιμασία της ελεύθερης πρόσβασης. Για παράδειγμα, αν η ύλη στην τελευταία τάξη του Λυκείου είναι συναρτημένη με την ύλη στο πρώτο έτος των πανεπιστημίων της αντίστοιχης κατεύθυνσης, ήδη κάνουμε ένα πρώτο βήμα που θα διευκολύνει τη διαδικασία της ελεύθερης πρόσβασης. Στο νομοθετικό πλαίσιο που θα ετοιμάσουμε θα υπάρχουν πρόνοιες, ώστε να διευκολυνθεί στρατηγικά η ελεύθερη πρόσβαση. Σύντομα, θα αρχίσουμε να μελετάμε τον νόμο - πλαίσιο για τα ΑΕΙ που θα αντικαταστήσει και το σύνολο του παρόντος νόμου, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη την εμπειρία που έχει αποκτηθεί. Παράλληλα, θα μπει μπροστά και η μελέτη ολόκληρου του πλαισίου πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

* Έχετε ανακοινώσει, όμως, ότι θα υπάρξουν και άμεσες νομοθετικές παρεμβάσεις...

Ναι, οι παρεμβάσεις μας θα αφορούν και το Λύκειο (Τράπεζα Θεμάτων, βαθμολογία, αξιολόγηση), αλλά και τα ΑΕΙ. Έχουμε ανακοινώσει ήδη την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρυμάτων. Θα δούμε βήμα - βήμα τις διατάξεις που τα συνοδεύουν και όλα όσα θίγονται και θα προτείνουμε έναν μεταβατικό νόμο. Δεν θα παύσομεν άνωθεν κανέναν. Επίσης, η φοιτητική συμμετοχή θα επανέλθει με όλη την πείρα που έχει συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια. Μέσα στις επόμενες ημέρες θα συγκροτηθεί η επιτροπή μελέτης.

* Με αφορμή το θέμα των «αιωνίων» φοιτητών, ήθελα να σας ρωτήσω αν το Πανεπιστήμιο μπορεί να δίνει απεριόριστη πίστωση χρόνου.

Όχι, αλλά μπορεί να κάνει έλλογες ρυθμίσεις και προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής ένταξης στο Πανεπιστήμιο και προς την κατεύθυνση της ελευθερίας με κινήσεις όπως άδειες, διακοπή των σπουδών για πέντε χρόνια κ.ά. Με αυτό το πνεύμα μπορεί να αντιμετωπιστεί και το θέμα των φοιτητών που διαγράφτηκαν. Θα υπάρξει μια γενική πρόσκληση, ώστε εντός συγκεκριμένων προθεσμιών, όσοι επιθυμούν να επανέλθουν στα πανεπιστήμια να μπορούν να το κάνουν, συνάπτοντας ένα είδος συμβολαίου τιμής.

* Δηλώσατε ότι θα μελετήσετε από την αρχή το θέμα των μετεγγραφών. Σκέφτεστε να θέσετε εισοδηματικά κριτήρια;

Τα εισοδηματικά κριτήρια σε αντιδιαστολή με τις οριζόντιες ρυθμίσεις είναι μέτρο που μπορεί να μελετηθεί. Όμως ζητώ και από τους γονείς και τους μαθητές, όταν βάζουν στις επιλογές τους πανεπιστήμια που είναι μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, να φροντίσουν να έχουν κατ' αρχήν τη δυνατότητα να φοιτήσουν τα παιδιά τους εκεί. Βεβαίως, με τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια από την πολιτεία, την οποία θα δούμε πώς θα προσφέρουμε. Το σημερινό σύστημα, έτσι όπως το άνοιξε η προηγούμενη κυβέρνηση, τείνει να καταστρέψει και τα περιφερειακά πανεπιστήμια και τα κεντρικά.

* Κύριε υπουργέ, τι θέλατε να πείτε από το βήμα της Βουλής και δεν προλάβατε;

Ήθελα να πω ότι τούτο το υπουργείο έχει ως καταστατικό καθήκον να δημιουργεί προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και την έκφραση ενός δημοκρατικού φρονήματος με την ευρύτερη έννοια, στην ελληνική κοινωνία. Ένα τέτοιο δημοκρατικό φρόνημα είναι όπλο σε μια διαπραγμάτευση σαν αυτή που κάνουμε τώρα.

Πηγή

Η αμαρτωλή ιστορία των κρατικών αυτοκινήτων -Πόσες φορές έχουν «καταργηθεί»

Μία από τις πρώτες εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης ήταν η εκκαθάριση του «στόλου» των κρατικών αυτοκινήτων. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ακούγεται κάτι τέτοιο. Ενενήντα χρόνια κρατά αυτή η ιστορία.

Απογραφή του 1991 ήθελε τα κρατικά οχήματα να φτάνουν τα 22.000. Αλλες που ακολούθησαν έμειναν στη μέση και το 2006 ο «στόλος» είχε φτάσει στα 58.000 αυτοκίνητα, με κόστος 250 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής».

Οταν το 2009 η κυβέρνηση αποφάσισε τη στροφή προς τα υβριδικά μοντέλα, η βουλή εφοδιάστηκε με 160 Lexus τελευταίας τεχνολογίας που κόστιζαν 72.000 ευρώ, 75 Μercedes, 55 Αudi, 25 BMW και 17 Saab. Από τους 300 βουλευτές μόνο 4 ζήτησαν απλό αυτοκίνητο, των 26.000 ευρώ, για να μετακινούνται και το κόστος για τα αυτοκίνητα των 300 έφτασε τα 5,5 εκατομμύρια το χρόνο, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Και σε αυτό δεν υπολογίζονται οι δύο αλεξίσφαιρες και αλεξίβομβες BMW τις οποίες είχε παραγγείλει τον Ιούλιο του 2011 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, για τους υπουργούς Οικονομικών και Προστασίας του Πολίτη και τώρα βγήκαν στο... σφυρί.  

Τελικά, το πλαφόν στα κυβικά των βουλευτικών αυτοκινήτων μπήκε το Φεβρουάριο του 2012, ενώ περίπου 1,5 χρόνο αργότερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε έκκληση στους συναδέλφους του υπουργούς να περιορίσουν τη χρήση των κρατικών αυτοκινήτων. Παρά τις όσες εξαγγελίες, το κόστος των κρατικών οχημάτων έφτανε ακόμη τα 320 εκατομμύρια το χρόνο.

Η υπόθεση όμως αυτή δεν είναι των τελευταίων χρόνων. Το 1924, η κυβέρνηση Παπαναστασίου ήταν η πρώτη που επιχείρησε την κατάργηση των κρατικών αυτοκινήτων. Το 1951 η κυβέρνηση διέταξε την αντικατάσταση των πολυτελών υπουργικών οχημάτων με μικρά οικονομικά αυτοκίνητα, το 1951 ο Νικόλαος Πλαστήρας και το 1953 ο Αλέξανδρος Παπάγος επίσης προσπάθησαν να καταργήσουν και να περιορίσουν, αντίστοιχα, τον «στόλο» των κρατικών οχημάτων. Σήμερα αυτός ξεπερνά τα 50.000 αυτοκίνητα.

Πηγή 

Συντριβή για την Μέρκελ στις τοπικές εκλογές του Αμβούργου

Εδώ και καιρό η Άνγκελα Μέρκελ είχε εστιάσει την προσοχή της στις τοπικές εκλογές στο Αμβούργο και τη Βρέμη. Ο βασικός της φόβος ήταν το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» ότι θα της δημιουργούσε πρόβλημα από τα δεξιά. Ωστόσο, εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε πως είχε «διαβάσει» καλά τα δεδομένα.

H ήττα που υπέστη το κόμμα της κ. Μέρκελ είναι βαριά και δείχνει πως έχει να κάνει με ψήφους που έχασε από το AfD. Οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD), με ποσοστό 47% κερδίζουν, όπως φαίνεται από την πρόγνωση του πρώτου καναλιού της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ARD, τις τοπικές εκλογές στο κρατίδιο του Αμβούργου. 

Οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) συγκεντρώνουν ποσοστό 16%, που είναι το ιστορικά χαμηλότερό τους στην περιοχή, ενώ ακολουθούν οι Πράσινοι με 12%, η Αριστερά (Die Linke) με 8,5%, οι Φιλελεύθεροι (FDP) με 7% και η «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AfD) με ποσοστό 5,2% δεν είναι βέβαιο εάν τελικά θα επιτύχει την είσοδό της στο τοπικό Κοινοβούλιο, καθώς το όριο είναι 5%. Όλα αυτά δείχνουν πως οι Χριστιανοδημοκράτες χάνουν μέρος των δυνάμεών τους προς κόμματα που τάσσονται με σκεπτικισμό απέναντι στην Ευρώπη. Οι αναλυτές σημειώνουν πως θα πρέπει να περιμένουμε σκληρότερη στάση της κ. Μέρκελ προς την Ελλάδα, έτσι ώστε να μην χάσει κι άλλο έδαφος στο εσωτερικό. Να σημειωθεί πως ο σημερινός Δήμαρχος και Κυβερνήτης του Αμβούργου Όλαφ Σολτς θα χρειαστεί, έναν κυβερνητικό εταίρο, με πιθανότερους τους Πράσινους.

Πηγή 

Μαξίμου: Δεν είναι βέβαιο πως θα υπάρξει απόφαση τη Δευτέρα

“Στο αυριανό Eurogroup η διαπραγμάτευση θα είναι δύσκολη και δεν είναι σίγουρο πως θα υπάρχει οπωσδήποτε απόφαση. Δύναμη της κυβέρνησης, για μια ακόμη φορά, η στήριξη του λαού”, δηλώνουν πηγές από το Μέγαρο Μαξίμου, υπογραμμίζοντας πως με την ολοκλήρωση των εργασιών των τεχνικών κλιμακίων το Σάββατο, έχουν καταγραφεί πλέον οι θέσεις των δύο πλευρών και η κάθε μια γνωρίζει τα πεδία συμφωνίας και διαφωνίας.

Όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, σκοπός των τεχνικών κλιμακίων των δύο πλευρών δεν ήταν οι διαπραγματεύσεις αλλά η αναζήτηση συγκλίσεων - αποκλίσεων. “Οι (σκόπιμες) διαρροές σχετικά με τα «ισοδύναμα μέτρα» στο υπάρχον πρόγραμμα, δείχνουν ότι δεν έχει γίνει, απ’ όλους, αντιληπτός ο ρόλος των τεχνικών κλιμακίων. Τα κλιμάκια ήταν «καταγραφείς» θέσεων. Δεν αναζητούσαν ισοδύναμα μέτρα. Οι σχετικές διαρροές, λοιπόν, δεν έχουν σχέση με το ρόλο των τεχνικών κλιμακίων”, σχολιάζουν.

Σχετικά με τη “συμφωνία - γέφυρα” που επιδιώκει η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις, από το Μέγαρο Μάξιμου τονίζουν πως αποσκοπεί στο να δοθεί χρόνος και ανάσα στην ελληνική κοινωνία μέχρι την οριστική διαπραγμάτευση και την τελική συμφωνία. Ξεκαθαρίζουν πως σε καμία περίπτωση η “συμφωνία – γέφυρα” εν ταυτίζεται με το τετραετές σχέδιο της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση φέρεται να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής - φοροαποφυγής και της διαφθοράς, αλλά και τη δίκαιη φορολόγηση. “Αυτά παραμένουν κεντρικά σημεία της ελληνικής πολιτικής και βασικό σημείο συνάντησης με τους ευρωπαίους ηγέτες”, υπογραμμίζουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, σημειώνοντας πως ο σκεπτικισμός ορισμένων ως προς το αποτέλεσμα αυτών των δράσεων σχετίζεται με την μη απόδοση της προηγούμενης κυβέρνησης.

Ωστόσο από την πλευρά της η νέα ελληνική κυβέρνηση επισημαίνει τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της σε σχέση με την προηγούμενη και κυρίως τονίζει ότι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς είναι απαραίτητο στοιχείο της πολιτικής της κυβέρνησης. “Είναι σαν να μην αντιλαμβάνεται ορισμένοι την ανάγκη στον τελικό του Champions League η Μπαρτσελόνα να έχει στη βασική της εντεκάδα τους Μέσι και Νεϊμάρ!”, αναφέρει χαριτολογώντας κυβερνητικός αξιωματούχος.

“Δύσκολη η διαπραγμάτευση”

Κυβερνητικά στελέχη αναφέρουν πως η διαπραγμάτευση στο αυριανό Eurogroup θα είναι δύσκολη και πως “δεν είναι σίγουρο ότι θα υπάρχει οπωσδήποτε απόφαση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως προδικάζεται το αποτέλεσμα των συζητήσεων”. “Πρόκειται για αγώνα αντοχής που δίνεται με ασφάλεια και σεβασμό στη δημοκρατία. Και, βέβαια, η καταστροφολογία, στην οποία ορισμένοι επενδύουν, αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά τουλάχιστον αβάσιμη”, σημειώνουν με νόημα.

Η ελληνική πλευρά από την πρώτη στιγμή αποδεικνύει σθεναρά τη βούλησή της για εξεύρεση αμοιβαίας επωφελούς λύσης με σεβασμό στους εταίρους της, στον ελληνικό λαό και την ετυμηγορία του, σημειώνουν τα ίδια στελέχη, υπογραμμίζοντας πως για ακόμη μια φορά η στήριξη του λαού θα είναι η δύναμη της κυβέρνησης. “Αποτελούν βασικό παράγοντα και οι λαϊκές κινητοποιήσεις, σε δεκάδες πόλεις όλης της Ευρώπης, καθώς ενισχύουν την διαπραγματευτική θέση της νέας ελληνικής κυβέρνησης”, προσθέτουν.

“Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Οι διαρροές, λοιπόν,  για το αν βγαίνουν ή όχι «τα νούμερα» αποτελεί γνωστή παραφιλολογία δικαιολόγησης της σκληρής λιτότητας. Το τεχνικό κλιμάκιο της ελληνικής πλευράς παρουσίασε τις θέσεις της κυβέρνησης με στοιχεία, επιχειρήματα και απόλυτη επάρκεια. Αυτό άλλωστε αναγνωρίστηκε και από το τεχνικό κλιμάκιο των πιστωτών”, επισημαίνουν από το Μέγαρο Μαξίμου.

Πηγή

Αποκαλύψεις από τον πατέρα της λίστας Λαγκάρντ

Ο ΦΑΛΣΙΑΝΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Του Γιάννη Ντάσκα

 Για να ζήσει η κόρη του σε έναν κόσμο, στον οποίο οι πλούσιοι δεν θα εκμεταλλεύονται τόσο πολύ τους αδύναμους ο Φαλσιανί έβαλε φωτιά με τις περίφημες λίστες των καταθετών στην Ελβετία.

Αυτά γράφει ο ίδιος στο βιβλίο του,αποσπάσματα του οποίου προδημοσιεύει η ιταλική εφημερίδα L Espresso.

Στο σοβαρό κομμάτι της ιστορίας του,το οποίο προκαλεί σοκ, ο Φαλσιανί περιγράφει πως σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες και σε συνθήκες Τζέϊμς Μπόντ ,πήρε τα στοιχεία απο τις Τράπεζες και τώρα μεταξύ άλλων βάζει φωτιά σε πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα.

Η λίστα Λαγκάρντ στην πραγματικότητα είναι μέρος της λίστας Φαλσιανί,Ο ίδιος ο Φαλσιανί έχει δηλώσει ότι η λίστα Λαγκάρντ είναι μόνο το 1% των Ελληνικών καταθέσεων στο εξωτερικό.Αν λοιπόν η λίστα Λαγκάρντ έχει ποσά κοντά στα δυο δις ευρώ τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι το συνολικό ποσό ,κατά τον Φαλσιανι,είναι άνω των 120 δις ευρώ.Ποσό τεράστιο για τις ανάγκες της χώρας.

 Ο Φαλσιανί περιγράφει στο βιβλίο του τις συνθήκες Τζέϊμς Μπόντ ,υπό τις οποίες πήγε στην Ιταλία για να δώσει τους καταλόγους μέσω των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών στην Ιταλική Κυβέρνηση.Και τον…έδιωξαν φυσικά ,υπό τις οδηγίες του Μπερλουσκόνι!

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα.

Ήρθε με την προστασία μυστικών υπηρεσιών(έτσι δεν είναι κ.Μπίκα;) και ,όπως ο ίδιος δηλώνει δεν δέχθηκαν οι ελληνικές αρχές να πάρουν τις λίστες…

Κατά τα άλλα κάναμε πόλεμο ανελέητο για την φοροδιαφυγή…

Σημείωστε ότι ο Φαλσιανί πήρε στοιχεία για Ελληνες ,ότνα κυβερνητες στην Ελλάδα ήταν ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου.Και οι δυο γνώριζαν ότι υπήρχαν στοιχεία για τους Ελληνες κλέφτες.Το τι έκαναν θα αποκαλυφθεί στη συνέχεια..

Ιδού απόσπασμα απο το βιβλίο του Φαλσιανί και θα καταλάβετε τι συνέβη και στην Ελλάδα το 2009/2010:

«…Λίγα λεπτά μετά τις οκτώ το βράδυ και σχεδόν είχα φτάσει σπίτι. Ήταν 22 Δεκεμβρίου του 2008, οι διακοπές των Χριστουγέννων πλησίαζαν και περπατούσα στους δρόμους της Γενεύης έχοντας πείσει τον εαυτό μου ότι όλα ήταν μια χαρά. Το σχέδιό μου λειτουργούσε, τώρα απλά έπρεπε να το ολοκληρώσω.

«​Προετοίμαζα αυτή τη στιγμή για μήνες. Είχα ένα τηλέφωνο, μια ειδική συσκευή που μου είχε παραδοθεί από άνδρες των μυστικών υπηρεσιών. Ήταν μια λευκή συσκευή έκτακτης ανάγκης, στο μέγεθος μιας πιστωτικής κάρτας, τόσο λεπτή ώστε να μπορεί να κρυφτεί μέσα σε ένα βιβλίο»

Προετοίμαζα αυτή τη στιγμή για μήνες. Είχα ένα τηλέφωνο, μια ειδική συσκευή που μου είχε παραδοθεί από άνδρες των μυστικών υπηρεσιών. Ήταν μια λευκή συσκευή έκτακτης ανάγκης, στο μέγεθος μιας πιστωτικής κάρτας, τόσο λεπτή ώστε να μπορεί να κρυφτεί μέσα σε ένα βιβλίο. Ήταν ένα «καθαρό» κινητό τηλέφωνο, που δεν αφήνει «ίχνη» ούτε μπορούν να υποκλαπούν οι συνομιλίες που γίνονται με αυτό. Πάτησα το κουμπί: ήθελα να μάθω αν ήρθε η ώρα να εγκαταλείψω τη Γενεύη.

Όλα ξεκίνησαν το 2006. Οι άνδρες των μυστικών υπηρεσιών είχαν προμηθευτεί ειδικό λογισμικό, ώστε να διασφαλιστεί ότι τα δεδομένα που συλλέγονται από την HSBC είναι πλήρη και χρήσιμα για τους δικαστές που θα αναλάβουν την υπόθεση.

Και επειδή η τράπεζα δεν είχε πρόσβαση σε ευαίσθητα δεδομένα, έπρεπε να ταυτοποιήσω τους ανθρώπους που είχαν πρόσβαση στις εν λόγω πληροφορίες και να τους υποδείξω στους μυστικούς πράκτορες. Θα ήταν στο χέρι τους μετά να τους ανακρίνουν και να τους αναγκάσουν να συνεργαστούν. Και αυτό είναι ό,τι έχει συμβεί από το 2007: δεν ήμουν εγώ που πήρα τα στοιχεία από την τράπεζα και τα έβαλα σε ένα υπολογιστικό νέφος, όπου αποθηκεύτηκαν, αλλά άλλοι εργαζόμενοι της HSBC.

Η ευθύνη μου ήταν να ελέγχω καθημερινά τα δεδομένα που αποθηκεύονται εκεί , τι έλειπε και τι επιπλέον θα μπορούσα να αποκτήσω. Το αρχείο είχε εμπλουτιστεί με νέα δεδομένα μέχρι τον Φεβρουάριο του 2008, όταν και κατέστη μη προσβάσιμο για λόγους ασφαλείας. Από τότε πέρασαν δέκα μήνες.

​«Διακινδύνευα τη ζωή τη δική μου και της οικογένειάς μου για λόγους που ανάγονται στα προσωπικά μου πιστεύω. Ποτέ δεν μου άρεσε η αλαζονεία του ισχυρού, ποτέ δεν μου άρεσε η αρχή ότι όλα μετρώνται σε χρήμα»Στις 4 το πρωί δέχτηκα μια κλήση και η φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής μου επιβεβαίωσε ότι υπήρχαν δύο αυτοκίνητα κοντά στο σπίτι μου. Συνάντησα την «επαφή» μου στη συγκεκριμένη τοποθεσία, ενώ η οικογένειά μου θα ερχόταν με άλλο αυτοκίνητο. Έφυγα για τη Γενεύη για να προκαλέσω μια από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες τράπεζες στον κόσμο. Διακινδύνευα τη ζωή τη δική μου και της οικογένειάς μου για λόγους που ανάγονται στα προσωπικά μου πιστεύω. Ποτέ δεν μου άρεσε η αλαζονεία του ισχυρού, ποτέ δεν μου άρεσε η αρχή ότι όλα μετρώνται σε χρήμα.

Δεν ήθελα την παραίτηση, αλλά την αντίδραση, γιατί επιθυμώ έναν διαφορετικό κόσμο για την κόρη μου. Δεν θέλω να μεγαλώσει σε έναν κόσμο όπου η αξία του χρήματος, η καταπίεση των ισχυρών στους αδυνάτους και η συνεχής παραβίαση των νόμων είναι καθεστώς. Η κόρη μου χρειάζεται συνεχή προσοχή και φροντίδα λόγω μιας γενετικής ανεπάρκειας. Κοιτώντας τη, με τη γυναίκα μου συχνά σκεφτόμασταν να φύγουμε από τη Γαλλία για την Πολυνησία, σε ένα περιβάλλον όπου η κόρη μας δεν θα καταπιεζόταν από τον έντονο ανταγωνισμό και τις διακρίσεις. Κάπου όπου θα ήταν περιστοιχισμένη από αξίες όπως η αλληλεγγύη και η συνοχή της κοινότητας. Ένιωθα ότι πρέπει να κάνω κάτι για αυτή και ανθρώπους σαν κι αυτή.

Θα συνεισέφερα, σκέφτηκα, στη μάχη κατά του τραπεζικού συστήματος που προωθεί τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, που βοηθάει τους πλούσιους να αποφεύγουν τους φόρους και αποστραγγίζουν τους πόρους από τους πιο αδύνατους και πιο φτωχούς.

«Η κόρη μου χρειάζεται συνεχή προσοχή και φροντίδα λόγω μιας γενετικής ανεπάρκειας. Κοιτώντας τη, με τη γυναίκα μου συχνά σκεφτόμασταν να φύγουμε από τη Γαλλία για την Πολυνησία, σε ένα περιβάλλον όπου η κόρη μας δεν θα καταπιεζόταν από τον έντονο ανταγωνισμό και τις διακρίσεις»

Δεν είμαι ανόητος, ήξερα πολύ καλά ότι δεν θα άλλαζα εγώ τον κόσμο. Πίστεψα, ωστόσο, ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει μια μεταμόρφωση, να εξαπλωθεί σιγά σιγά και να παραγάγει θετικά αποτελέσματα. Ήθελα να πω στο κοινό και στους δικαστές πώς λειτουργεί το σύστημα, φέρνοντας τα αποδεικτικά στοιχεία. Το υλικό της HSBC ελήφθη μέσα σε λίγους μήνες το 2007. Το δίκτυο ήταν επίσης σε επαφή με Γάλλους και Ιταλούς δικαστές, αν και δεν μιλάω μαζί τους άμεσα. Είχα σχέσεις με μερικούς ανθρώπους, αλλά ήξερα ότι μας στήριζε ένας σημαντικός οργανισμός. Ο βασικός κανόνας για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια μας ήταν ότι ο καθένας από μας γνώριζε λίγα άτομα στο δίκτυο, παρότι είχαμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και ξέραμε ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε.

Η συνεργασία με την Ιταλία ξεκίνησε στα μέσα του 2009, μετά τη συνέντευξή μου με τον διευθυντή του Dnef (σ.σ.: γαλλική υπηρεσία φορολογικών ελεγκτών), όταν κατέστη σαφές ότι οι έρευνες στη Γαλλία είχαν ήδη συγκαλυφθεί. Εκείνη τη στιγμή, η υπόθεση των εγγράφων που υπέκλεψα από την HSBC δεν είχε ακόμα δημοσιοποιηθεί, τουλάχιστον επίσημα. Δούλεψα με απόλυτη μυστικότητα με την Guardia di Finanza, λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα για να αποτρέψω οποιονδήποτε από το να μάθει για τη συνεργασία μου. Ήμασταν σε στρατώνα για λόγους ασφαλείας και συχνά το βράδυ σταματούσα για να κοιμηθώ.

Οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν σε ένα ξενοδοχείο, ενώ εγώ φορούσα ένα καπέλο για να μην είμαι αναγνωρίσιμος. Οι κινήσεις μου είχαν οργανωθεί στην Ιταλία από τους άνδρες με τους οποίους έχω συνεργαστεί. Μου εξήγησαν διάφορες λεπτομέρειες για την τράπεζα, ενώ περιμέναμε να πάρουμε διά της επίσημης οδού, μέσω της αίτησης για δικαστική συνδρομή, πλήρεις πληροφορίες σχετικά με τους λογαριασμούς της HSBC, αλλά η Γαλλία πάντα αρνιόταν να παραδώσει στην Ιταλία όλα τα έγγραφα που έχει στην κατοχή της, περιοριζόμενη στο να διαβιβάζει δεδομένα που σχετίζονται με πελάτες που έχουν ταξινομηθεί ως Ιταλοί. Συχνά πήγαινα στην Ιταλία, κυρίως στο Τορίνο, όπου προσπαθούσα να εξηγήσω στους ερευνητές τα συστήματα της τράπεζας, μέχρις ότου, από τις αρχές του 2010, η Οικονομική Αστυνομία έλαβε τις πρώτες λίστες, χάρη στις διεθνείς συμφωνίες συνεργασίας, και μετά άρχισα να ασχολούμαι και ο ίδιος με αυτές τις πληροφορίες.

Λίγο μετά, ο εισαγγελέας του Τορίνο πήρε τα αρχεία από τη Νίκαια. Ήταν εκείνη η στιγμή που στην Ιταλία έγινε λόγος για πρώτη φορά τη λίστα Φαλτσάνι (…).

Η Οικονομική Αστυνομία έχει εργαστεί εντατικά για τα δεδομένα λίστας. Τα πάντα κινούνται σε ανεπίσημο επίπεδο κάτω από άκρα μυστικότητα και οι εργασίες της υπηρεσίες έρευνας αφορούν πολύ συγκεκριμένο μέρος των αρχείων της HSBC. Οι ερευνητές, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους κυρίως σε πληροφορίες σχετικά με «γκάνγκστερ», τα έχουν βρει.

Στα μέσα του 2011 κάποιοι Ιταλοί αξιωματούχοι των υπηρεσιών πληροφοριών με ρώτησαν αν τα δεδομένα στο νέφος, που δεν ήταν δημοφιλή μέχρι τότε, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τουλάχιστον σε επίπεδο πληροφόρησης. Έκανα διάφορες προτάσεις για το έργο, γιατί μόλις αποκτιούνταν τα δεδομένα θα έπρεπε να γνωρίζω πώς να τα αναλύσω και ήμουν σε θέση να το κάνω.

«​Παρά τη διαθεσιμότητά μου, η υπόθεση εγκαταλείφθηκε επειδή είχε φθάσει από τη Ρώμη ένα ΣΤΟΠ: τα δεδομένα δεν θα μπορούσαν να αποκτηθούν ή να αναλυθούν. Ήταν τέλη καλοκαιριού του 2011»

Εξήγησα ότι θα μπορούσα να συνεχίσω να τους βοηθάω, όπως έκανα πάντα, χωρίς να λαμβάνω μισθό. Δεν είχα πολλά χρήματα, αλλά ήδη εργαζόμουν στο INRIA Sophia Antipolis-και ήθελα να είμαι ελεύθερος να λαμβάνω τις δικές μου αποφάσεις χωρίς όρους. Ειδικά εγώ δεν θέλω να εργάζομαι για την κυβέρνηση. Παρά τη διαθεσιμότητα μου, η υπόθεση εγκαταλείφθηκε επειδή είχε φθάσει από τη Ρώμη ένα ΣΤΟΠ: τα δεδομένα δεν θα μπορούσαν να αποκτηθούν ή να αναλυθούν. Ήταν τέλη καλοκαιριού του 2011. Ο Ιταλός πρωθυπουργός ήταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και ο υπουργός Οικονομίας ο Τζούλιο Τρεμόντι.

Πηγή

Πώς ο Αβραμόπουλος γίνεται όπλο στη φαρέτρα Τσίπρα ενόψει Eurogroup

Ο Αλέξης Τσίπρας περιμένει την κατάληξη της διαπραγμάτευσης στο Eurogroup προκειμένου να αποφασίσει αν θα κάνει τη χάρη στον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να μην επιλέξει τον Δημήτρη Αβραμόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, στο μακράς διάρκειας τηλεφώνημά του προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, φέρεται να επανέλαβε τις αντιρρήσεις του σε σχέση με την αποχώρηση του Δημήτρη Αβραμόπουλου από την Επιτροπή και τη μετακόμισή του στο Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού. Κι αυτό προκειμένου να διατηρηθεί η ισορροπία ανάμεσα στους επιτρόπους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και να μην υπάρξει Αριστερός Επίτροπος.

Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν πως πλέον στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας βρίσκεται και το πρόσωπο του Επιτρόπου. Γι’ αυτό κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης συνέδεσε την ανακοίνωση του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας με τη λήξη των εργασιών του Eurogroup.

Πηγή

Βόμβα στα θεμέλια της γερμανικής δημοσιογραφίας - Οι αγορασμένοι δημοσιογράφοι της Γερμανίας!

Ρεπορταζ : Γιάννης Κριτσαντώνης

Ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ αποκαλύπτει πώς πολιτικοί, μυστικές υπηρεσίες και τραπεζίτες καθοδηγούν τα ΜΜΕ στη χώρα του.

Βόμβα στα θεμέλια της σύγχρονης γερμανικής δημοσιογραφίας αποτελεί το βιβλίο του πρώην αρχισυντάκτη της Frankfurter Allgemeine Zeitung Ούντο Ούλφκοτε,

«Τα δύο τρίτα των δημοσιογράφων στη Γερμανία είναι εξαγοράσιμοι», «Οι πεμπτοφαλαγγίτες των ΗΠΑ», «Το παραμύθι της Μέρκελ -Έτσι ψεύδεται η καγκελαρία στον λαό», «Πώς λαδώθηκα από εταιρεία πετρελαιοειδών», «Δημοσιογραφικά ταξίδια και φοροαπάτες», «Πώς πληρώνονται οι βίλες στην Τοσκάνη», «Πίσω από τη FAZ υπάρχει ένα διεφθαρμένο κεφάλι» και «Αγόρασε κι εσύ έναν δημοσιογράφο, μπορείς!»... Αυτοί είναι κάποιοι χαρακτηριστικοί τίτλοι από κεφάλαια του βιβλίου, που δείχνουν τη σαπίλα του σημερινού δημοσιογραφικού κατεστημένου στη Γερμανία, των ανθρώπων που μας κουνούν το δάχτυλο και απαξιώνουν καθημερινά τη χώρα μας με πληρωμένα «ρεπορτάζ».

Ο επί δεκαεφτά χρόνια αρχισυντάκτης μιας από τις μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα δεκάδες μεγάλα ονόματα (και πρώτα πρώτα το... δικό του) και άλλα μικρότερα εν ενεργεία συναδέλφων του, της τηλεόρασης, εφημερίδων και περιοδικών, που κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις, ασκώντας όχι μόνο «αγορασμένη δημοσιογραφία», αλλά και φοροδιαφυγή, αφού, όπως αναφέρει, «αρκετοί από αυτούς έχουν πολυτελείς βίλες στην Τοσκάνη, αδήλωτες στη γερμανική εφορία, μια και έχουν σπόνσορες μεγάλες εταιρείες. Εταιρείες που τους πληρώνουν με 5.000, 70.000 και 15.000 ευρώ για να γράψουν ένα καλό κομμάτι ανάλογο με τα συμφέροντά τους ή ακόμα και να κάνουν ανοιχτά ένα καλό PR (σ.σ.: Public Relations/δημόσιες σχέσεις) μέσω των εντύπων τους ή του τηλεοπτικού φορέα στον οποίο εργάζονται», αναφέροντας στο θέμα αυτό και τον σημερινό παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου της ZDF, Κλάους Βέμπερ.

Γιούνκερ: Οι Ευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν τις αποφάσεις της ΕΕ!

Στην αρχή του βιβλίου ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η απάντηση που δίνει ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ όταν ο Ούντο Ούλφκοτε τον ρωτά «πώς γίνεται τα κορυφαία μας ΜΜΕ να δοξάζουν το ευρώ και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ στέκονται διατακτικά απέναντι της;». Η απάντηση που παίρνει από τον σημερινό πρόεδρο της Κομισιόν είναι αποκαλυπτική, αλλά και εξωφρενική, καθώς ο κ. Γιούνκερ απαντά ως... άλλος μάγειρας: «Παίρνουμε μια απόφαση και τη βάζουμε σ' ένα κλειστό δωμάτιο. Την αφήνουμε αρκετές μέρες να ωριμάσει και να δούμε τι θα γίνει. Αν μέχρι τότε δεν υπάρξει καμία κραυγή ή... επανάσταση -άλλωστε, οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι αποφασίσαμε-, τότε τη βγάζουμε και τη σερβίρουμε κομμάτι κομμάτι, βήμα βήμα, μέχρι να μην υπάρχει πλέον επιστροφή»...

Εντύπωση προκαλεί επίσης ένα ολιγόλογο σημείωμα, συγγραφέα και εκδότη, στο εσώφυλλο, όπου αναφέρονται τα στοιχεία του βιβλίου (έκδοση, ημερομηνία, εκτύπωση, τιράζ κ,λπ.), όπου αναφέρουν χαρακτηριστικά τα εξής: «...Οι πληροφορίες που δημοσιεύονται είναι επεξεργασμένες και ελεγμένες με ιδιαίτερη προσοχή. Τυχόν ευθύνη του συγγραφέα και του εκδότη για ζημιές σε πρόσωπα και περιουσίες δεν είναι δεκτή». Δηλαδή σε απλά ελληνικά... αγωγές και μηνύσεις δεν εξυπηρετούν σε τίποτα και δεν γίνονται δεκτές, αφού τα κείμενα αυτά είναι στοιχειοθετημένα και προσεκτικά γραμμένα. (Προφανώς, ο συγγραφέας έχει κι άλλους «άσους στο μανίκι» για τα ονόματα που «δίνει»!)

Ο επί δεκαεπτά χρόνια αρχισυντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitung περιγράφει λεπτομερώς πώς «έρχονταν οι προσκλήσεις για ρεπορτάζ στην εφημερίδα από υπουργούς της κυβέρνησης, από την καγκελαρία, από ξένες κυβερνήσεις, από τηνίδια την BND (σ.σ. Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών) ή τη CIA, τραπεζίτες ή μεγάλες εταιρείες, όπως, π.χ., η Shell», και πώς «η ιδιοκτησία της εφημερίδας κανόνιζε μαζί μου ποιος συνάδελφος θα καλύψει το ρεπορτάζ, το οποίο συνήθως ήταν πλουσιοπάροχα καλυμμένο με πεντάστερα ξενοδοχεία, δωρεάν μετακινήσεις με ελικόπτερα, πάντα πρώτη θέση στο αεροπλάνο και φαγητά στα καλύτερα εστιατόρια, συν τα δώρα (χρηματικά ή άλλα, όπως πανάκριβα ρολόγια) στο τέλος της αποστολής»...

«Μετείχα κι εγώ σε πάρα πολλές τέτοιες αποστολές για στημένα ρεπορτάζ, ανταποκριτής σε πολεμικά μέτωπα, μεταφέροντας τις πληροφορίες από εκεί σύμφωνα με τις επιταγές της εργοδοσίας μου. Μετείχα σε "ρεπορτάζ", φτάνοντας μέχρι το Ομάν για να γράψω τα καλύτερα λόγια για τον αιμοσταγή δικτάτορα της χώρας, οι μετακινήσεις μου ήταν πάντα με κλιματιζόμενο ελικόπτερο, η σουίτα μου ήταν υπερπολυτελής, στο εστιατόριο με περίμενε πάντα σπέσιαλ φαγητό και το βράδυ στο κομοδίνο της σουίτας μου υπήρχε ένα πανάκριβο ρολόι δώρο του σουλτάνου. Ντρέπομαι. Ντρέπομαι σήμερα για όλα αυτά και ζητώ συγγνώμη. Εγώ, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, υπήρξα διεφθαρμένος κατηύθυνα και παραπληροφόρησα αναγνώστες. Τα αναφέρω για να μην ασκήσουν τέτοιου είδους δημοσιογραφία οι νεότεροι συντάκτες», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ούντο Ούλφκοτε.

Και συνεχίζει: «Συνάδελφος (σ.α: αναφέρει το όνομά του) "άρρωστος" με τα βαριά δίκυκλα έψαχνε απεγνωσμένα να βρει ανταλλακτικά για τη μηχανή του στη Γερμανία και ήταν πανάκριβα. Σε ταξίδι του με το κυβερνητικό αεροσκάφος στην Αμερική βρήκε ολόκληρη μηχανή, την έκανε μικρά κομμάτια, την πήρε μαζί του στο αεροπλάνο της καγκελαρίας και την έφερε στη Γερμανία. Φυσικά, δεν πλήρωσε τίποτα, διότι δεν περάσαμε από τελωνείο, όπως και μερικοί άλλοι συνάδελφοι εκμεταλλευόμενοι το αεροπλάνο της Luftwaffe» - πρόκειται για το αεροπλάνο που χρησιμοποιεί ως προεδρικό αεροσκάφος η καγκελαρία.

Μυστικές υπηρεσίες με γραφείο στην εφημερίδα!

Αναφερόμενος στη διαπλοκή των δημοσιογράφων με τις μυστικές υπηρεσίες ο Ούλφκοτε γράφει ότι «φτάσαμε στο σημείο να εγκαταστήσει γραφείο απέναντι από την εφημερίδα η BND και οι πράκτορές της να δίνουν κομμάτια για δημοσίευση κατευθείαν, παρακάμπτοντας τους πάντες. Εξάλλου, δημοσιογράφοι συνδεδεμένοι με διάφορες αμερικανικές οργανώσεις, συνδεδεμένες με τη σειρά τους με CIA, Μπίλντερμπεργκ κ.λπ., παίρνουν αμερικανικά βραβεία. Και ποιος τα απονέμει; Η Σαμπίνε Κρίστιανσεν και ο Στέφαν Κορνέλιους (σ.σ: γνωστοί αρθρογράφοι) από τη Suddeutsche Zeitung. (...)

«Γα κάθε "καλό ρεπορτάζ" και ανάλογα με το πόσο αυτό επηρεάζει την κοινή γνώμη, ο Αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία πληρώνει από 3.670 μέχρι και 14.700 ευρώ τους δημοσιογράφους», καταγγέλλει ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ και, κλείνοντας, επισημαίνει: «Όταν γυρίζουν οι συντάκτες από το ρεπορτάζ στο εξωτερικό παίρνουν εκτός του μισθού τους και των εκτός έδρας -ενδεικτικά αναφέρω-, π.χ., 57 ευρώ τη μέρα για παραμονή στο Χιούστον, 64 ευρώ στη Νορβηγία, 70 ευρώ στη Σουηδία, 77 ευρώ στην Αγκόλα κ.ο.κ. Αλλά τα έξοδά τους, όπως προανέφερα, είναι ήδη πληρωμένα από σπόνσορες κι αυτά, φυσικά, περνιούνται σαν έξοδα της εφημερίδας. Δηλαδή πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης ως... σπόνσορας άλλη μια φορά το ταξίδι του δημοσιογράφου. Κι αυτός ο έρμος πολίτης εκεί έξω δεν έχει ιδέα για όλα αυτά», καταλήγει ο Ούντο Ούλφκοτε.

πηγή: Επίκαιρα