Λίγο Ακόμα...

γράφει ο Αλέξανδρος Raskolnick

Η ηγερία των φανοποιών από την Κρήτη διαψεύστηκε ως κίβδηλη Κασσάνδρα, αλλά η δικαιοσύνη, κατώτερη των περιστάσεων, δεν τολμά να επέμβει κι έτσι η κινδυνολογία μπορεί να συνεχίζεται αμείωτη. Σύσσωμες οι δυνάμεις της διαπλοκής έχουν φάει τα λυσσιακά τους, προβλέποντας είτε εθνική καταστροφή είτε ταπείνωση. Και βιάζονται. Βιάζονται να κλείσει η συμφωνία. Διότι αν δεν κλείσει άρον-άρον η συμφωνία υπό τους εκβιαστικούς και παράλογους όρους του δόκτορος Σόιμπλε και της ιδεοληπτικής παρέας τους, θα αποδειχθεί περίτρανα η ανικανότητά τους και ο ενδοτισμός τους που βούλιαξαν την Ελλάδα ακόμα βαθύτερα στο βούρκο στον οποίο την έσερναν χρόνια τώρα, οι άθλιοι, εναλλασσόμενοι στην εξουσία.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι δημοσιογράφοι διαπιστώνουν ότι δεν κρύβεται η νευρικότητα για την πορεία των εξελίξεων, ενώ ο Πρόεδρος της Κομισιόν, δεν δίστασε να ομολογήσει ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Τόκιο, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός τον ρωτούσε διεξοδικά για το ελληνικό ζήτημα,υπογραμμίζοντας ότι οι επενδύσεις της χώρας του στην Ευρώπη εξαρτώνται από την εμπιστοσύνη στο ευρώ.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η αβεβαιότητα γύρω από το ελληνικό ζήτημα θέτει σε αμφιβολία σχεδιασμούς που συνδέονται με οικονομικά συμφέροντα πολλαπλάσιας αξίας από το ελληνικό χρέος.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τώρα είναι η ώρα για το μεγάλο «όχι» στις νεοφιλελεύθερες εμμονές που έχουν κυλήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς μας μέσα στην απελπισία και την οδύνη. 

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα έφερε έτσι η τύχη, ώστε να ενδέχεται, από ετούτη εδώ τη μικρή γωνιά της Ευρώπης, να δοθεί για άλλη μια φορά ένα παράδειγμα αντίστασης κατά των δυνάμεων του σκότους…

Είναι μεγάλο το βάρος στις πλάτες της ελληνικής κυβέρνησης και παρά τις απογοητεύσεις μας από την απειρία της, τις παλινωδίες της και την αδυναμία της να παράξει έργο στο εσωτερικό, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι αντιστέκεται στις παράλογες απαιτήσεις των επικυρίαρχων που όλα αυτά τα χρόνια θεωρούσαν την Ελλάδα προτεκτοράτο τους.

Γράφω αυτό το σημείωμα με το μυαλό μου σ’ όλους αυτούς που είναι εξίσου απογοητευμένοι μ’ εμένα, επειδή διαπιστώνουν κι αυτοί, όπως κι εγώ, την αδυναμία της κυβέρνησης να βρει τον βηματισμό της∙ σ’ όλους αυτούς που είναι εξίσου εκνευρισμένοι μ’ εμένα, επειδή βλέπουν κι αυτοί, όπως κι εγώ, τους υπουργούς να ξημεροβραδιάζονται στα πλατό των μέσων του μαζικού μας εμπαιγμού, αντί να βρίσκονται στα υπουργεία τους και να δουλεύουν για την παραγωγική ανάταξη∙ σ’ όλους αυτούς που είναι εξίσου θυμωμένοι με εμένα γιατί συνειδητοποιούν κι αυτοί, όπως κι εγώ, την ανοχή σε γνωστά και μη εξαιρετέα πρόσωπα παντός καιρού, που συσπειρώνονται γύρω από τη νεοπαγή εξουσία για να επανδρώνουν πάλι τον κρατικό μηχανισμό, σαν να μην άλλαξε τίποτα σε τούτον τον τόπο πριν από λίγους μήνες.

Όμως, ας σφίξουμε για λίγο ακόμα τα δόντια, γιατί έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα, δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική λύση∙ άλλη από την επιστροφή, με σκυμμένα τα κεφάλια, στη χυδαιότητα των αθλίων που μας οδήγησαν στη σημερινή μας κατάντια -και των όψιμων ποταμίσιων παραφυάδων τους. 

Ας σφίξουμε τα δόντια –λίγος μόνο καιρός απομένει για να φανεί αν θα βγούμε από αυτόν τον τρομακτικό μονόδρομο του χαμού ή αν το οπλισμένο περίστροφο σημαδεύει πάλι τις πλάτες μας... 

Η σύνθεση είναι από την OKTANA

Πηγή

Die Zeit: Με συμβιβαστική πρόταση ο Τσίπρας στις Βρυξέλλες

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του γερμανικού Τύπου βρίσκεται η επικείμενη συνάντηση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στις Βρυξέλλες.

«Ο Τσίπρας μεταβαίνει στις Βρυξέλλες με συμβιβαστική πρόταση», είναι ο τίτλος δημοσιεύματος της Zeit. Όπως σημειώνει η εφημερίδα, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον Γιούνκερ σήμερα το απόγευμα για να συζητήσουν μια λύση στην κρίση χρέους της Ελλάδας.

Η εφημερίδα, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, παραθέτει και τις δηλώσεις του προέδρου του Eurogroup Γερούν Ντέισελμπλουμ, ο οποίος προειδοποίησε ότι δεν πρέπει να υπάρχει υπερβολική αισιοδοξία. Όπως είπε ο Ντέισελμπλουμ, δεν είναι πιθανή η επίτευξη μιας συμφωνίας αυτή την εβδομάδα. «Έχουν σημειωθεί πρόοδοι, αλλά δεν είναι ακόμη αρκετές», σημείωσε χαρακτηριστικά.

«Ο Τσίπρας εκπλήσσει τους πιστωτές με ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων», σημειώνει από την πλευρά της η Handelsblatt, η οποία προσθέτει ότι πρόκειται «για την τελευταία αναμέτρηση για τη διάσωση της Ελλάδας».

«Την ώρα που οι πιστωτές συναντώνται στο Βερολίνο η Αθήνα στέλνει την πολυαναμενόμενη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις. Ο Έλληνας πρωθυπουργός κάνει λόγο για "ρεαλιστικές προτάσεις". Θα είναι αρκετές;», διερωτάται η εφημερίδα.

Παράλληλα, σε άρθρο της με τίτλο «Η Ελλάδα υπέβαλε το σχέδιο», η Welt σημειώνει ότι έχει αρχίσει να υπάρχει κίνηση στις διαπραγματεύσεις για τη διάσωση της Ελλάδας από τη χρεοκοπία. Σύμφωνα με την εφημερίδα, στη σημερινή συνάντηση του Τσίπρα με τον Γιούνκερ θα συζητηθεί το συμβιβαστικό έγγραφο στο οποίο κατέληξαν προχθές το βράδυ ο τελευταίος, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

Όπως αναφέρει η Welt, με αυτό το έγγραφο οι πιστωτές της Ελλάδας ελπίζουν να σημειωθούν αποφασιστικές πρόοδοι στις συζητήσεις. «Κάποιοι κύκλοι που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις έκαναν μάλιστα λόγο για την ‘ύστατη προσφορά’ προς την Αθήνα. Όμως παραμένει ανοικτό αν όλοι οι πιστωτές συμφωνούν με αυτή την άποψη», σημειώνει η εφημερίδα, υπενθυμίζοντας ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν επιθυμεί να θέσει στην Ελλάδα τελεσίγραφα.

«Από την πλευρά του ο Έλληνας πρωθυπουργός θα παρουσιάσει στον Γιούνκερ την πρόταση της Ελλάδας. Λεπτομέρειες για την πρόταση αυτή δεν έχουν γίνει γνωστές, όμως πηγές αναφέρουν ότι φαίνεται να αρκεί για να υπάρξει συμφωνία», συνεχίζει το δημοσίευμα. Πάντως, το ερώτημα, σύμφωνα με τη Welt παραμένει αν οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα μπορούν να ολοκληρωθούν πριν από τη σύνοδο κορυφής της Ομάδας G7 το Σαββατοκύριακο (6-7/6).

«Ο Τσίπρας θέλει να παρουσιάσει στον Γιούνκερ το δικό του σχέδιο», επισημαίνει τέλος το περιοδικό Spiegel. «Οι πιστωτές της Ελλάδας αναμένουν μια απάντηση από την Ελλάδα: Πώς θα αντιδράσει ο Αλέξης Τσίπρας στις προτάσεις για μεταρρυθμίσεις των πιστωτών;» διερωτάται το περιοδικό στο άρθρο του.

Πηγή

Η ρελάνς Τσίπρα και η ώρα των μεγάλων αποφάσεων

Νικόλ Λειβαδάρη

Η ρελάνς Τσίπρα απέδωσε, η τελευταία πράξη και η λύση (;) του δράματος θα παιχτεί στο υψηλότερο δυνατό πολιτικό επίπεδο, η ώρα όμως των μεγάλων και δύσκολων αποφάσεων βρίσκεται ακόμη μπροστά. Με πρώτη, και καθοριστική, δοκιμασία την αποψινή συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στις Βρυξέλλες, στην οποία θα μπουν στο τραπέζι οι δύο προτάσεις συμφωνίας– η λεγόμενη «τελευταία προσφορά» των πιστωτών και το κείμενο των 47 σελίδων της Αθήνας.

Το τηλεφώνημα Γιούνκερ και το παρασκήνιο

Το χθεσινοβραδινό τηλεφώνημα Γιούνκερ στον Έλληνα πρωθυπουργό και η πρόσκληση να σπεύσει στις Βρυξέλλες ήταν και η πρώτη επαφή της Αθήνας με τους πιστωτές μετά τηνπενταμερή σύνοδο του Βερολίνου το βράδυ της Δευτέρας. Είχε προηγηθεί το άρθρο – προειδοποίηση Τσίπρα στη Le Monde, η αποστολή των ελληνικών προτάσεων, και το μήνυμα Δραγασάκη ότι «τελεσίγραφα δεν γίνονται αποδεκτά». 

Η τακτική της ελληνικής πλευράς στόχευσε εξ αρχής ακριβώς στο να προλάβει τελεσίγραφα και τετελεσμένα και να «κάψει» εν τη γενέσει τους τις απειλές για πρόταση «take it or leave it» από την πλευρά των δανειστών. Σύμφωνα, δε, με αξιόπιστες πληροφορίες ήταν μια τακτική που εάν δεν είχε τη συναίνεση ήταν, τουλάχιστον, εν γνώσει και των Βρυξελλών. 

Οι οποίες, διά του συνήθους «γεφυροποιού» Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αναλαμβάνουν από σήμερα και πάλι ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στις δύο πλευρές βάζοντας στο τραπέζι όχι μία – όπως επεδίωκε το «σκληρό» στρατόπεδο των πιστωτών – αλλά δύο προτάσεις προς συμβιβασμό.

Εν ολίγοις, εάν ήταν σκάκι η Αθήνα θα είχε κερδίσει, μέχρι στιγμής, μια στρατηγική ισοπαλία. Επειδή όμως είναι οικονομία, η Ελλάδα παραμένει ο «ευάλωτος στρατιώτης». Κι ο Αλέξης Τσίπρας καλείται απόψε το βράδυ στις Βρυξέλλες να επιλέξει και να υπερασπιστεί τις πιο βαριές κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης αλλά και της λαϊκής εντολής.

Σε «γραμμή ΔΝΤ» το σχέδιο συμφωνίας των πιστωτών

Όλες οι πληροφορίες δείχνουν ότι και η επιλογή και η υπεράσπιση θα είναι εξαιρετικά δύσκολες. Τα μηνύματα από Βερολίνο και Βρυξέλλες φέρουν το σχέδιο συμφωνίας των πιστωτών να «μπατάρει» προς τις σκληρές απαιτήσεις του ΔΝΤ σε ασφαλιστικό, δημόσιο τομέα και δημοσιονομικό. Το «μπατάρισμα» αυτό είναι και το αποτέλεσμα της – ακόμη ανοιχτής – διάστασης μεταξύ των πιστωτών για το θέμα του χρέους. Το Ταμείο, μετά και την πενταμερή του Βερολίνου, φέρεται να απαιτεί σκληρές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να μην επιμείνει στην αξίωσή του για εγγυήσεις από τους ευρωπαίους για τη βιωσιμότητα του χρέους, δηλαδή ουσιαστικά να μην επιμείνει στο κούρεμα του χρέους.

Όπως γράφει στους Financial Times ο Πήτερ Σπίγκελ, η αξίωση αυτή αμβλύνθηκε στην σύνοδο του Βερολίνου, με αντάλλαγμα όμως υψηλότερα πλεονάσματα και σκληρά μέτρα όπως τα μηδενικά ελλείμματα στα ασφαλιστικά ταμεία που – εάν υιοθετηθούν – συνεπάγονται μείωση συντάξεων. Επίσης κατά τους Financial Times στα εν λόγω ζητήματα εξακολουθεί να υπάρχει απόκλιση μεταξύ των πιστωτών, και κυρίως από την πλευρά της Κομισιόν, ωστόσο η «συρραφή» του τελικού, κοινού σχεδίου προχώρησε και είναι πιθανό, πριν τη συνάντηση με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, να παρουσιαστεί και επίσημα σήμερα στον Έλληνα πρωθυπουργό σε τηλεδιάσκεψη με την Ανγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ.

Στόχος των πιστωτών είναι η επίτευξη μιας «πολιτικής συμφωνίας επί της αρχής» μέχρι την Παρασκευή, οπότε και πρέπει να πληρωθεί η υποδόση των 300 εκατομμυρίων ευρώ στο ΔΝΤ, και το κλείσιμο του τελικού deal μέσα στην επόμενη εβδομάδα πριν από τη σύνοδο κορυφής της G7 στις 14 Ιουνίου. Ανοιχτή παραμένει πάντοτε η πιθανότητα σύγκλισης έκτακτου Eurogroup ακόμη και μέχρι το Σαββατοκύριακο, ενώ μια πρώτη συζήτηση επί των τεχνικών παραμέτρων της (πιθανής) συμφωνίας θα γίνει σήμερα στην τηλεδιάσκεψη του EuroWorkingGroup.

Οι κόκκινες γραμμές και οι παγίδες για την Ελλάδα

Η ουσιαστική, ωστόσο, πολιτική συζήτηση θα είναι εκείνη της συνάντησης Τσίπρα – Γιούνκερ, την οποία η ελληνική πλευρά αντιμετωπίζει με πλήρη γνώση του… υψηλού βαθμού δυσκολίας. Στην κυβέρνηση προβληματίζονται ιδιαίτερα από τις επιπτώσεις, και τις πιθανές εμπλοκές, που μπορούν να φέρουν οι συνεχιζόμενες διαφωνίες μεταξύ των πιστωτών, ενώ τονίζεται ότι «δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε συμφωνία δεν περιλαμβάνει σαφή πρόνοια για ελάφρυνση του χρέους». 

Βαριές κόκκινες γραμμές χαρακτηρίζονται επίσης η διαφύλαξη των συντάξεων και των μισθών, καθώς και τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ενώ όπως τόνισε και ο Γιάννης Δραγασάκης η όποια συμφωνία πρέπει να είναι «μακράς πνοής» και να θέτει τέρμα στον φαύλο κύκλο των δόσεων και των λογιστικών αξιολογήσεων.

Διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της κυβέρνησης σ’ αυτή την τελική αναμέτρηση παραμένει και η καταβολή της δόσης στο ΔΝΤ την Παρασκευή, παρ’ ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες τα χρήματα για την αποπληρωμή της έχουν διασφαλιστεί. Κυβερνητικά στελέχη σημείωναν χθες το βράδυ πως «απόφαση για αποπληρωμή δεν μπορεί να ληφθεί, εάν προηγουμένως δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι επίκειται συμφωνία για ομαλοποίηση της χρηματοδότησης της χώρας». 

Παραπλεύρως, επιστρατεύεται και το πολιτικό χαρτί των ενδεχόμενων εκλογών από βουλευτές της συγκυβέρνησης – είναι ένα όπλο όμως που δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί παρά μόνον εάν οι εξελίξεις πάρουν απρόβλεπτα δραματικό χαρακτήρα. Κι αυτό δεν είναι ούτε επιλογή, ούτε επιδίωξη του Μαξίμου αυτή τη στιγμή…

Πηγή

Μαξίμου σε Ντάισελμπλουμ: Όποιος δεν θέλει λύση, ας σιωπήσει...

Μέσα σε ένα όργιο διαρροών, εμπρηστικών δηλώσεων και φημών παίζεται τις τελευταίες ώρες ο έσχατος, όπως όλα δείχνουν, γύρος της μάχης Αθήνας - πιστωτών.

Καταλυτικό σημείο για τις εξελίξεις παραμένει η κοινή πρόταση των πιστωτών προς την Ελλάδα που αναμένεται ενδεχομένως και τις επόμενες ώρες, σ' αυτή την έσχατη φάση όμως το κλίμα ήρθε και πάλι να τορπιλίσει ο «συνήθης εμπρηστής» Γερούν Ντάισελμπλουμ διαμηνύοντας ότι «η πρόοδος είναι ανεπαρκής» και ότι «θεωρητικά δεν είναι εφικτή η συμφωνία εντός αυτής της εβδομάδας».

Τη νέα αυτή νάρκη Ντάισελμπλουμ - ο οποίος σημειωτέον δεν προσκλήθηκε στη χθεσινή πενταμερή σύνοδο στο Βερολίνο - «φωτογραφίζει» η παρέμβαση του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά, ο οποίος με δήλωσή του το απόγευμα κάλεσε να σταματήσουν οι «αφορισμοί» και ζήτησε να «σιωπήσει όποιος δεν θέλει λύση».

«Η Ελλάδα», τόνισε ο Νίκο Παππάς, «κατέθεσε, χθες βράδυ, επισήμως στους θεσμούς ένα πλήρες, ενιαίο και συμπαγές κείμενο προτάσεων, όπως, άλλωστε, όριζε και η απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου. Όποιος έχει να πει κάτι συγκεκριμένο επί της πρότασης ας το κάνει. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αφορισμούς. Όπως είπε πρόσφατα και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας «όποιος θέλει λύση ας συμβάλλει τώρα, όποιος δεν θέλει λύση ας σιωπήσει».

Η δήλωση του υπουργού Επικρατείας έρχεται να καταδείξει, για μια ακόμη φορά, την απουσία αρραγούς μετώπου μεταξύ των πιστωτών - μια απουσία, που προβληματίζει έντονα την κυβέρνηση σ' αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες από κυβερνητικά στελέχη, παρ' ότι η χθεσινή πενταμερής αποδεικνύει πως η λύση δεν μπορεί πλέον παρά να είναι πολιτική, οι παρεμβάσεις από τις σκληρές «συνιστώσες» των πιστωτών εμπερικλείουν κινδύνους για ακραίες κινήσεις και τελεσίγραφα την ύστατη στιγμή.

Μπροστά σ' αυτό το σκηνικό, η κυβέρνηση έκανε ρελάνς με την δική της πρόταση - μια πρόταση 47 σελίδων που κατατέθηκε χθες το βράδυ, διατηρεί ανέπαφες τις «κόκκινες γραμμές» σε συντάξεις και εργασιακά και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, σχέδιο για τρεις συντελεστές ΦΠΑ (6%, 11%, 23%) και πρόβλεψη για πρωτογενή πλεονάσματα 0,8% εφέτος και 1,5% το 2016. Οπως τόνισε το πρωί ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η πρόταση αυτή αποτελεί και «ολοκληρωμένο, ρεαλιστικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση».

Η πρόταση των πιστωτών

Η έτερη πρόταση, η «κοινή» πρόταση των πιστωτών, αναμένεται από το πρωί, ωστόσο μέχρι αργά το απόγευμα κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι κανένα κείμενο δεν έχει σταλεί ακόμη στο Μαξίμου.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδουν η Wall Street Journal, οι Financial Times, το Reuters και η Die Welt, η εν λόγω πρόταση έχει σχεδόν «κλειδώσει» και η αποστολή της είναι ενδεχομένως και θέμα ωρών.

Οι πληροφορίες ως προς το περιεχόμενό της, ωστόσο, παραμένουν συγκεχυμένες, με την Wall Street Journal να υποστηρίζει ότι έχουν γίνει υποχωρήσεις από την πλευρά του ΔΝΤ στο θέμα των εγγυήσεων για την βιωσιμότητα του χρέους, το δε Reuters να μεταδίδει πως εξακολουθούν να υπάρχουν ανοιχτά θέματα και αποστάσεις σε βασικά ζητήματα όπως το χρέος και το ασφαλιστικό.

Σε κάθε περίπτωση, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης διαμήνυσε ότι τελεσίγραφα δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά, ενώ κυβερνητικές πηγές τονίζουν ότι δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή συμφωνία που δεν θα διευθετεί το ζήτημα του χρέους. Κατά τις ίδιες πηγές, η αποπληρωμή της δόσης του ΔΝΤ την Πέμπτη θα εξαρτηθεί από το εάν θα υπάρξει έως τότε δέσμευση για άμεση εκταμίευση ρευστότητας προς την Ελλάδα.

Ολα τα επίμαχα ζητήματα αναμένεται να τεθούν και - σε έναν βαθμό να ξεκαθαρίσουν - σε αυριανή τηλεδιάσκεψη του  ΕuroWorkingGroup υπό τον Τόμας Βίζερ, ενώ ανοιχτό παραμένει πάντα το ενδεχόμενο σύγκλισης έκτακτου Eurogroup ίσως κι εντός της εβδομάδας.

Πηγή

Tα δρεπάνια είναι μέσα μας

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Είδα ένα δρεπάνι, καλογυαλισμένο, καλά συντηρημένο, να κρέμεται –διακοσμητικό εργαλείο πια!– σε τοίχο του σπιτιού φίλου, οι γονείς του οποίου ήσαν (και) θεριστές ώς το τέλος του βίου τους. Πού πήγαν, αλήθεια, όλα αυτά τα δρεπάνια; Πού πήγαν όλες εκείνες οι γυναίκες με τα πλατύγυρα καπέλα τους και κάτω απ’ αυτά τα μαντίλια τους για ν’ απορροφούν τον ιδρώτα; Πώς εξαφανίστηκαν τα ιδρωμένα χείλη τους, τα γελαστά και κουρασμένα πρόσωπα;

Τώρα δρεπανηφόρες μηχανές τσακίζουν τα στάχυα· ούτε χειρόβολα, ούτε δεμάτια, ούτε θημωνιές. Η τεχνολογία τα εξαφάνισε όλα τούτα. Γιατί, όμως, είναι πάντα στον νου όλων εκείνων που πρόλαβαν να τα δουν, να τα ζήσουν; Διότι ο άνθρωπος, εκτός από τη γλώσσα ή το ύφος του ή... είναι και ο χρόνος του· θεά ήταν η Μνημοσύνη, όχι παίξε-γέλασε.

Φιγουράρει από χθες στα ημερολόγια ο μέγας θεριστής, ζεστός και τρυφερός που κρύβει μέσα του όμως τον πόλεμο (Θέρος-Τρύγος-Πόλεμος). Τον πόλεμο της κοινότητας εναντίον της φτώχειας και της κρατικής ακηδίας για την αγροτιά, κόντρα στον ήλιο που μερικές φορές υπερέβαινε το μέτρο της ευεργετικής ζεστασιάς του κι επέφερε λιποθυμία σε αγωνιστές της υπαίθρου.

Οταν η οικογένεια δεν τα ’βγαζε πέρα μόνη της ξεσηκώνονταν οι διπλανές, οι συγγενικές κι έδιναν ένα χέρι για να προλάβουν το αλώνισμα. Μακριά ήσαν τα σταροχώραφα· ψηλά στο βουνό· μισή μέρα δρόμος με τα ζωντανά. Το βράδυ κοιμούνταν όλοι κάτω απ’ τα αστέρια, δίπλα στα χωράφια (πώς να πηγαινοέρχονταν;).

Εξαίσια (για μας τους μικρούς) συναυλία ο ρεγχασμός των μεγάλων· γελούσαμε κρυφά αλλά και φανερά. Δεν καταλαβαίναμε, τα πρώτα χρόνια της μύησης στον θερισμό, τι σημαίνει κούραση. Νιώθαμε ότι συμμετείχαμε σε κάτι ιερό. Καλώς νιώθαμε έτσι, διότι ήταν αυτή η αλήθεια.

Κουδούνια αμνοεριφίων μάς ξυπνούσαν· αχάραγα! Εκεί ήταν η μόνη δυσκολία ημών των παίδων· καλά τα γελάκια, αλλά ήμασταν άμαθοι ακόμη στο ξενύχτι και τη δουλειά. Θερίζαμε κι εμείς μαζί τους, παρότι μας απέτρεπαν· η κύρια εργασία μας ήταν να τους μεταφέρουμε νερό κι ένα μικρούτσικο κολατσό. Ηταν όμως μεγάλη τέχνη να δένεις το χειρόβολο και μεγαλύτερη για τους μεγάλους να φτιάχνεις το δεμάτι.

Τα φόρτωναν στα ζώα και ’μείς –παλιόπαιδα– τα κουβαλούσαμε κάτω στον κάμπο, φτιάχναμε τις θημωνιές και πάλι πίσω στο βουνό. Ιλιγγος! Α, μεγάλη τέχνη και το φόρτωμα· δεν έπρεπε τα δεμάτια να είναι άνισα, απαγορευόταν η ανισορροπία· το βάρος έπρεπε να είναι το ίδιο και στις δύο πλευρές του σαμαριού.

Μια εικόνα μπορεί να ξυπνήσει μια ολόκληρη εποχή, να φέρει πίσω, τώρα, τη λάμψη της κοινότητας, την αλληλεγγύη, τη συμπάθεια, τη συνύπαρξη, το ωραίον του είδους... Δεν είναι στείρα αναπόληση, είναι αξιακή αναγέννηση, απόδειξη (;) ότι ο φτωχός πολιτισμός είναι πλούσιος σε συναισθήματα· βαθύσοφος και επαρκής. Λίγο λάδι και ψωμί, κρασί και νερό, μια μυζήθρα και δυο ελιές αναστάτωναν το μικρό μας σύμπαν· το διέστελλαν και το σμίκραιναν κατά πώς ήταν η διάθεσή μας.

Λοιπόν, δεν χάθηκαν τα δρεπάνια· μπήκαν μέσα μας· ελπίζω να μπουν και στα παιδιά μας (και στα παιδιά των παιδιών, εσαεί).

Πηγή

«και σεις ζωγραφίζετε νεκρές φύσεις»

Ένα πρωί τα ποιήματα θα βγάλουνε μικρά δοντάκια μυτερά να δαγκώσουνε στο σβέρκο τους ποιητές που δεν είδανε ποτέ ένα ζευγάρι σαγιονάρες στην άκρη της διαδήλωσης. Θα βγάλουμε κι εμείς άσπρα πανιά σε παράθυρα και μπαλκόνια να γράφουνε τη λέξη HELP με μεγάλα στρογγυλά γράμματα ή θα κρεμάσουμε σημαίες απ’ τα ρούχα μας στις κεραίες της τηλεόρασης να βραχυκυκλώσουν οι οθόνες, να απαγγέλλουν μόνο τους Ελεύθερους Πολιορκημένους.

Μια μέρα ανέβηκα στην ταράτσα και φώναζα Κατερίνα, Κατερίνα, μέχρι που δεν είχα άλλο αέρα στα πνευμόνια μου, εγώ έφηβος απροσάρμοστος κι εσύ ανεμώνα με πέταλα εύθραυστα που σκόρπισαν στο πρώτο ελαφρύ αεράκι. Σε έψαξα παντού, στις υπαίθριες αγορές, στα χαμηλοτάβανα μπαρ γύρω απ’ τη Βικτώρια, στα ΚΤΕΛ του Κηφισού, σε στάσεις λεωφορείων, σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις, σε δημόσιες τουαλέτες, κι ο ζεστός αέρας του καλοκαιριού ερχόταν από μακριά ουρλιάζοντας “εδώ η ζωή μας ταύρος με καρφωμένα χιλιάδες φασιστικά μαχαιράκια, ξερνάει μαύρα τα αίματα μας και σεις ζωγραφίζετε νεκρές φύσεις”.

Να ‘σουν εδώ και θα κέρναγα τσιγάρο, θα σου λεγα ιστορίες, για τα απροσάρμοστα παιδιά της επαρχίας που, όταν οι υπόλοιποι μάθαιναν την Αθήνα απ’ τη Μονόπολη, εμείς τη μαθαίναμε από τα βιβλία σου: εδώ κοντά είν’ η Κοτζιά, η Κοκκινιά, η Αγία Βαρβάρα, πιο ‘κει το Μπουρνάζι, το Γουδί, το Μεταξουργείο, πυξίδα μας η Ομόνοια, προορισμός τα Εξάρχεια. Θα σου μιλούσα για στίχους, τσιτάτα και επαναστατικά μανιφέστα σε κουρελιασμένες αφίσες πάνω σε βρώμικους τοίχους καταλήψεων: κάθε μέρα μαγειρεύουμε πατάτες-έχουμε χάσει τη φαντασία μας-κάθε μέρα μαγειρεύουμε πατάτες-έχουμε χάσει τη φαντασία μας. Για καύτρες από τσιγάρα και μικροσκοπικά μπαλκόνια στην Ιουλιανού με μικρά γλαστράκια με πανσέδες, για τα παιδιά που βγήκαν με λύσσα στα οδοστρώματα και κατέβασαν όλα τα τζάμια του κέντρου, και στο τέλος κοιμήθηκαν κουλουριασμένα στο χαλί. Θα σου ‘λεγα και για ΄κείνο το Δεκέμβρη που διαβάζαμε ποιήματα σου γύρω απ’ τη φωτιά και για πρώτη φορά τους είχαμε στα ίσα.

Και δε φύγαμε ποτέ από την πόλη, ούτε και τα καλοκαίρια με καύσωνα, γιατί είχαμε αποφασίσει ν’ αλλάξουμε τον κόσμο κι αυτό δεν γίνεται με εξοχή, έτσι που σιγά σιγά το σπίτι μας έγινε η Πατησίων, και κάθε που νύχτωνε παίζαμε κλέφτες κι αστυνόμους στην Πατησίων, κι ερωτευόμασταν στην Πατησίων, και διαδηλώναμε στην Πατησίων πως αύριο δεν θα κλαίει πια κανένας. Αύριο δεν θα κλαίει πια κανένας.

Να ‘σουν εδώ να στα ‘λεγα, πως μας έφαγε όλους ο Μαρξισμός με το Μ κεφαλαίο σαν τις στέγες από τα σπιτάκια των φτωχών, και ψηλό, πιο ψηλό από εργοστάσιο με ανήλικους εργάτες στην Κίνα. Να ‘σουνα εδώ να ‘βλεπες πως σήμερα μας πνίγουνε με τα χημικά τους και στις φυλακές πως βασανίζουνε τους αφρικανούς με γυμνά καλώδια, στα μπλε κελιά πως χάνεται ο ήλιος, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης πως σπαταλιέται η ζωή. Να ‘σουνα να ‘βλεπες την εθνική ανάταση του ποδοσφαίρου και πως πανηγύριζαν τότε οι μαχαιροβγάλτες, (εμείς βέβαια κρυβόμασταν γιατί φοβόμασταν), μετά ήρθαν τα χειρότερα, χούφτες τα ψυχοφάρμακα, ύστερα έφυγε κι ο Χρόνης κι η δυστοπία μεγάλωσε. Να ‘σουν εδώ να ‘βλεπες τα απάτσι των αμερικάνικων στρατών και πόσο εύκολα μας σκοτώνουν πια με μοχλούς video games (ο ιμπεριαλισμός ανάμεσα μας κι ο μιχαήλ γκορμπατσόφ να διαφημίζει πίτσες, θα ξεκαρδιζόσουνα στα γέλια), μετά οι φασίστες σήκωσαν κεφάλι κι εμείς κουραστήκαμε να σηκώνουμε φέρετρα, τι να στα λέω, αργεί ακόμα η μέρα που θα μιλάμε με χρώματα και με νότες και θα τινάζουμε όλες τις πουστομηχανές του κόσμου στον αέρα, τελικά θα χρειαστούμε εκείνη τη μεγάλη όλο τρύπες μπλε ομπρέλα σου που μας χωράει όλους.

Πηγή

Εντιμος να ’ναι, προπαντός

Ελπίζω το τέλος αυτής της εβδομάδας, που άρχισε πολύ ήσυχα, με τους Αθηναίους να λείπουν σε παραλίες και κήπους απ’ όπου ανέβαζαν ωραίες φωτογραφίες βοηθώντας να οραματιζόμαστε το καλοκαίρι, να μας βρει με κάποια συμφωνία, να έχει γίνει επιτέλους ο έντιμος συμβιβασμός.

Ηδη η συνοδεία αυτού του συμπαθητικού επιθέτου στη φοβερή και τρομερή λέξη-φετίχ είναι τεράστια πρόοδος. Υπονοεί βεβαίως ότι ο συμβιβασμός αυτός καθεαυτόν δεν μπορεί παρά να είναι άτιμος, αλήτης, απατεώνας, πουλημένος, ξεφτιλισμένος, γουρούνι-δολοφόνος. Αλλά αυτό το ξέρουμε.

Στα πέντε χρόνια της κρίσης εμπεδώσαμε το ασυμβίβαστο -με την πραγματικότητα- σε όλα τα επίπεδα. Δεν υπήρχε τίποτε χειρότερο από τον συμβιβασμό, γι’ αυτό ήταν ασυμβίβαστοι οι πάντες, ακόμα και όσοι συμβιβάζονταν.

Φυσικά και πριν από την κρίση το φορούσαμε το κλισέ του ασυμβίβαστου, του άντρα του ασίκη που φοράει παντελόνια και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, αλλά με την κρίση πια το παντελόνι έγινε μεταλλικός σωλήνας και ο συμβιβασμός δράκος που πετάει φωτιές. Αηγιώργηδες οι παντελονοφορούντες ηγέτες ορμούσαν να τον σκοτώσουν, αλλά εκείνος ξαναζωντάνευε με κάθε χτύπημα και απειλούσε τον επόμενο.

Οπότε φτάσαμε στην ανάγκη του πιο ασυμβίβαστου (μέχρι στιγμής, μην ξεχνάμε την απειλή της Ζωής περί Χρυσής Αυγής, αυτοί είναι όντως οι πιο ασυμβίβαστοι απ’ όλους) να πρέπει να ντύσει τον συμβιβασμό με κάτι σε ροζ και να τον παρουσιάσει εξημερωμένο. Τραγικό, αφού αυτός ο ίδιος τον εξέθρεψε έτσι αιμοβόρο, με κόκκινα μάτια, με πράσινες φολίδες και νύχια κοφτερά, αλλά δεν θα κλάψουμε κιόλας για τη μοίρα των ηρώων της μεταμφίεσης.

Ναι, είναι δύσκολο, ύστερα από τόση αγανάκτηση, τόσες απειλές, τόσες μεγάλες κουβέντες, τόσες υπερβολικές παρομοιώσεις, τόση σπατάλη επιθέτων και δακρύων, αλλά αυτά έχει η ζωή. Συμβιβάζεται ο άνθρωπος με το που γεννιέται. Αναπνέει επειδή έχει συμβιβαστεί, μεγαλώνει εάν και εφόσον συμβιβάζεται.

Ο συμβιβασμός είναι αναγκαία συνθήκη για να δουλέψει, να ζήσει σε διαμέρισμα, να οδηγήσει αυτοκίνητο, να θεραπευτεί αν αρρωστήσει. Αναγκαία συνθήκη για να γνωριστεί, να συγκινηθεί και ν’ αγαπήσει. Ποιο κομμάτι εφηβικής κουλτούρας που ξεμένει σαν κατακάθι σε αδέξιους ενήλικες τον έχει τόσο συκοφαντήσει;

Φταίει ο Καζαντζάκης, ο Κάλβος, τίποτε τραγούδια των Ρόλινγκ Στόουνς; Η χούντα, που κράτησε στη φορμόλη τη νεότητα της νυν ώριμης γενιάς; Τι στην ευχή δημιούργησε στον πολιτικό λόγο την απέχθεια της έννοιας του συμβιβασμού; Ο ίδιος ο νόμος, ο κάθε νόμος, είναι συμβιβασμός, η αρχή που δίνει εξουσία είναι συμβιβασμός.

Αυτά τα πέντε ασυμβίβαστα χρόνια, πόσο φτώχυνε ο πολιτικός λόγος, πόσο οχυρώθηκε σε όλο και φτηνότερα κλισέ, πόσο ντενεκεδένιο ήχο παράγει, μόνο και μόνο επειδή επιμένει στο δήθεν ασυμβίβαστο, δήθεν ελληνικό στιλάκι, πόση πλήξη κι έκπτωση και παθητικότητα γέννησε, πόσο μονοδιάστατα καθόρισε τη σκέψη και τον διάλογο, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να υπολογίσουμε.

Ας τον πουν λοιπόν έντιμο, κι ας τον κάνουν επιτέλους, οι γενναίοι. Εμείς οι δειλοί, που τον λέγαμε σκέτο συμβιβασμό, θα τον ζωγραφίσουμε στη γωνιά μας με χρυσομπογιά, θα τον κεντήσουμε με χρυσοκλωστή. Γιατί ξέραμε πάντα την αξία του.

Άννα Δαμιανίδη για την Εφημερίδα των Συντακτών

Ή αλλάζει ή βουλιάζει

Του Πιτσιρίκου

Αν πιστέψουμε τα ξένα και ελληνικά ΜΜΕ -και αν μείνουμε στις εντυπώσεις της επικαιρότητας-, είναι η Ελλάδα, οι Έλληνες και η ελληνική κυβέρνηση που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Στην πραγματικότητα, αυτός που βρίσκεται σε πάρα πολύ δύσκολη θέση είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όποια κι αν είναι η λύση που θα υπάρξει για την Ελλάδα -συμφωνία με νέο Μνημόνιο ή εξαναγκασμός της χώρας μας σε έξοδο από την Ευρωζώνη-, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κληθεί το επόμενο διάστημα να αντιμετωπίσει μια πολύ σκληρή πραγματικότητα.

Αν η Ελλάδα ήταν το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους επόμενους μήνες η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να απογειωθεί.

Αλλά δεν θα απογειωθεί.

Γιατί δεν είναι η Ελλάδα το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το ευρώ έχουν αποτύχει.

Και δεν απέτυχαν εξαιτίας της Ελλάδας.

Αντιθέτως, η Ελλάδα έφερε στην επιφάνεια την αποτυχία και όλα τα αδύνατα σημεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με την ανεργία να φουντώνει στην Ευρώπη, με την Κίνα και άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες να διεκδικούν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποχωρεί διαρκώς.

Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία Ιταλία, Γαλλία και άλλες χώρες θέτουν ερωτήματα τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση -με τη σημερινή της πολιτική- δεν μπορεί να απαντήσει.

Η λογική ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα βάζει τους κανόνες, θα στέλνει τελεσίγραφα και οι κυβερνήσεις των μικρότερων χωρών και οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα υπακούν τυφλά, δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ καιρό ακόμα.

Η εικόνα της ευρωπαϊκής ηγεσίας που συνεδριάζει πίσω από κλειστές πόρτες και παίρνει αποφάσεις για τις άλλες χώρες και τις ζωές εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών είναι αποκρουστική.

Μπορεί κάποιοι ξεπουλημένοι δημοσιογράφοι και οι ντόπιοι εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης να ενθουσιάζονται από την σκληρότητα και την «πυγμή» της Άνγκελα Μέρκελ, του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και του Μάριο Ντράγκι, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με όλους όσοι δεν είναι ξεπουλημένοι.

Ο φανατισμός που επικράτησε στη χώρα μας μετά την χρεοκοπία δεν βοηθάει τους περισσότερους Έλληνες να δουν τη συνολική εικόνα και να μη μένουν μόνο στις εντυπώσεις και τα ουρλιαχτά της επικαιρότητας.

Φέρνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, οι Έλληνες έθεσαν -μάλλον ενστικτωδώς και όχι συνειδητά- το ζήτημα της δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έχουν οι λαοί κάθε χώρας το δικαίωμα να εκλέγουν τους εκπροσώπους τους ή θα αποφασίζουν για αυτούς η γερμανική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οπότε οι εθνικές εκλογές πρέπει να καταργηθούν;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει απαντήσει ακόμα σε αυτό το ερώτημα.

Όπως φαίνεται, δυσκολεύεται πάρα πολύ.

Από αυτή την άποψη, η Ελλάδα και οι Έλληνες προσέφεραν μια πολύ καλή υπηρεσία στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης.

Τους αμέσως επόμενους μήνες, αυτό το ερώτημα θα γίνεται όλο και πιο επίμονο.

Η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξέρει πολύ καλά πως δεν είναι η Ελλάδα το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και πως πλησιάζει η ώρα που δεν θα μπορεί πια να συνεχίσει να πουλάει αυτό το παραμύθι σε μεγάλα τμήματα των πολιτών της Ευρώπης.

Οι λαοί της Ευρώπης θα διεκδικήσουν ξανά την εξουσία που παραχώρησαν σε μαριονέτες των ολιγαρχών, όπως η Μέρκελ και ο Ντράγκι.

Έφτασε η στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξει.

Ή αλλάζει, ή βουλιάζει.

Πηγή 

Δραγασάκης: Ούτε δεχόμαστε τελεσίγραφα, ούτε υποκύπτουμε σε εκβιασμούς

«Ως κυβέρνηση ούτε δεχόμαστε τελεσίγραφα, ούτε υποκύπτουμε σε εκβιασμούς», διεμήνυσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, σε ομιλία του από το βήμα ημερίδας που διοργανώνει η ευρωομάδα της Αριστεράς στην Αθήνα, ξεκαθαρίζοντας ότι η ελληνική οικονομία και κοινωνία δεν αντέχουν άλλη λιτότητα.

Ο κ. Δραγασάκης επεσήμανε πως η κυβέρνηση έχει καταθέσει γραπτά διατυπωμένες προτάσεις για όσα ζητήματα έχουν τεθεί στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, με στόχο την ανάπτυξη της οικονομίας και την ανάκτηση της αισιοδοξίας της ελληνικής κοινωνίας, με την αποκατάσταση των αδικιών και των ανισοτήτων που έχουν ριζώσει στην Ελλάδα.

Αναφερόμενος στη συμφωνία με τους δανειστές, τόνισε πως αυτή πρέπει να αποκαθιστά την ομαλότητα ως προς τη ρευστότητα και να είναι μακράς πνοής, να έχει μακροχρόνιο ορίζοντα, καθώς και να περιλαμβάνει χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κάτω από το 1% για το 2015 και από το 1,5% για το 2016.

Χαρακτήρισε εξάλλου το μνημόνιο «ένα πλέγμα αστοχιών με οδυνηρές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις», υπενθυμίζοντας ότι η κυβέρνηση εξαρχής αρνήθηκε τη συνέχιση του παλιού προγράμματος και πέτυχε τη διαμόρφωση ενός κοινού χώρου για την επίτευξη νέας συμφωνίας. Ωστόσο, όπως σχολίασε, η συμφωνία για την ώρα παραμένει ένας στόχος προς επίτευξη, και όχι μία συντελεμένη πραγματικότητα.

Πηγή

Financial Times: Ετοιμη η πολιτική συμφωνία μέχρι το τέλος της εβδομάδας

Οι πιστωτές της Ελλάδας έχουν μειώσει τις μεταξύ τους διαφορές ως προς τι πρέπει να πετύχει η Αθήνα για να μπορέσει να έχει πρόσβαση στην τελευταία δόση των 7,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτό βγαίνει ως συμπέρασμα από την πενταμερή του Βερολίνου.

Οι πληροφορίες έρχονται από το ρεπορτάζ του γνωστού δημοσιογράφου των Financial Times Πίτερ Σπίγκελ, ο οποίος γράφει ότι οι πέντε συνδαιτυμόνες έδωσαν, πλέον, τη σκυτάλη στα τεχνικά κλιμάκια να διαμορφώσουν το τελικό κείμενο που θα παρουσιαστεί στον Αλέξη Τσίπρα και θα είναι η βάση για μια πολιτική συμφωνία – με την ελπίδα ότι αυτή θα καταγραφεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας.

Σύμφωνα με αξιωματούχους που γνωρίζουν τι ακριβώς συζητήθηκε στο Βερολίνο, οι διαφορές ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Κομισιόν εξακολουθούν να υφίστανται και έχουν να κάνουν με το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος που πρέπει να πετύχει η Ελλάδα και το οποίο πρέπει να συμπεριληφθεί στο τελικό κείμενο.

Πού διαφωνούν

Το ΔΝΤ, σύμφωνα με όσα γράφει ο Σπίγκελ, παραμένει σκεπτικό και εξακολουθεί να ζητάει εγγυήσεις ότι οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα συμφωνήσουν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους -το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται κατά κύριο λόγο στα χέρια των Ευρωπαίων πιστωτών- εάν δεν συμφωνηθεί ένα αξιόπιστο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι.

«Υπήρχε, τουλάχιστον, μια συμφωνία στα κείμενα, αλλά και οι σκέψεις τους απέχουν», είπε με νόημα ανώτερος αξιωματούχος της Ευρωζώνης.

Πότε θα δοθεί στον Τσίπρα

Παρ' όλα αυτά, οι συζητήσεις ξεπέρασαν το σημείο καμπής της ελληνικής κρίσης και οι αξιωματούχοι ελπίζουν πως το τελικό κείμενο που θα περιγράφει τι αναμένεται να κάνει η Αθήνα μπορεί να έχει συμφωνηθεί μέχρι την Τρίτη (σ.σ.: σήμερα).

Οι αξιωματούχοι πρέπει εν συνεχεία να αποφασίσουν εάν θα παρουσιάσουν την πρόταση στον Τσίπρα διά ζώσης ή μέσω τηλεδιάσκεψης. Όπως και να έχει, οι αξιωματούχοι ελπίζουν πως θα υπάρχει μια καταρχήν πολιτική συμφωνία πριν η Ελλάδα κληθεί να πληρώσει την πρώτη δόση του Ιουνίου προς το ΔΝΤ (την Παρασκευή).

Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο εβδομάδων η Ελλάδα οφείλει να πληρώσει στο ΔΝΤ επιπλέον 1,2 δισ. ευρώ και αξιωματούχοι της Ευρωζώνης ελπίζουν σε πλήρη συμφωνία -σε επιτελικό επίπεδο- η οποία θα περιλαμβάνει μια πιο λεπτομερή περιγραφή για το ποιες θα είναι οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να ακολουθήσει άμεσα η Αθήνα και θα έχει συμφωνηθεί μέχρι το τέλος της επόμενης εβδομάδας.

Ανησυχία της Ευρωζώνης

Αρκετοί αξιωματούχοι της Ευρωζώνης εξακολουθούν να ανησυχούν ότι, παρά την ενδεχόμενη συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τους τρεις θεσμούς, η Ελλάδα μπορεί να είναι απρόθυμη να δεχθεί την κοινή θέση. Αξιωματούχοι αναφέρουν ότι το κείμενο θα περιλαμβάνει μέτρα για τα οποία η Ελλάδα δεν έχει ακόμη συμφωνήσει και ότι οι διαφορές ανάμεσα στην Αθήνα και τους πιστωτές της Ευρωζώνης παραμένουν μεγάλες.

Ξέχωρα από τις συζητήσεις του Βερολίνου, οι πιστωτές «ζυγίζουν» ένα σχέδιο που θα φέρει την Ελλάδα μέχρι το καλοκαιριού, καθώς ο χρόνος έχει εξαντληθεί και δεν γίνεται να συμφωνήσουν για τη νέα συμφωνία διάσωσης με τη λήξη του υπάρχοντος προγράμματος.

Ένα σχέδιο που βρίσκεται υπό εξέταση θα ήταν να επεκταθεί το υφιστάμενο σχέδιο διάσωσης μέχρι το καλοκαίρι, ακόμη και αν υπάρξει επίτευξη της τρέχουσας συμφωνίας, έτσι ώστε η ΕΚΤ να συνεχίσει να παρέχει δάνεια έκτακτης ανάγκης στο ελληνική τραπεζικό σύστημα.

Τα χρήματα του ΤΧΣ

Επιπλέον βοήθεια προς την Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι και τα 10,9 δισεκατομμύρια ευρώ του ΤΧΣ που μέχρι τώρα είναι ανενεργά και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τις πληρωμές που έχει μπροστά της η Ελλάδα (Ιούλιο, Αύγουστο) προς την ΕΚΤ.

Πηγή 

Spiegel: Γιατί διαφέρει ο Τσίπρας από τον Σαμαρά και τον Παπανδρέου

Αυτή τη φορά, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Αθήνας και των πιστωτών της είναι πραγματικά κοντά. Υπό τον φόβο ότι δεν θα καταβληθεί η δόση προς το ΔΝΤ, οι χρηματοδότες της χώρας επιμένουν σε μια γρήγορη εξέλιξη έπειτα από διαπραγματεύσεις που κράτησαν καιρό.

Με αυτά τα λόγια εξηγεί το γερμανικό περιοδικό Spiegel και ο αρθρογράφος Wolfgang Munchau τον πυρετό διαβουλεύσεων που παρουσιάζεται τα τελευταία 24ωρα με επίκεντρο το Βερολίνο και τη πενταμερή συνάντηση. Σύμφωνα με το άρθρο, οι πέντε της συνάντησης θα κάνουν μια τελευταία προσφορά προς την Αθήνα και αν εκείνη δεν τη δεχθεί, τότε τίποτα δεν μπορεί να προβλεφθεί.

Από τη μεριά του, ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να παραμένει πίσω από τις «κόκκινες γραμμές» του και να κάνει λόγο για «ρεαλιστικές» προτάσεις που θα βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση.

Η διαφορά με Σαμαρά και Παπανδρέου

Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον σημείο του άρθρου βρίσκεται στο σημείο όπου ο αρθρογράφος κάνει σύγκριση της τωρινής κυβέρνησης με εκείνες του Αντώνη Σαμαρά και του Γιώργου Παπανδρέου. Γράφει χαρακτηριστικά: «Οι διαπραγματεύσεις είναι στην κόψη του ξυραφιού επειδή η σημερινή κυβέρνηση -σε αντίθεση με τις προηγούμενες των Σαμαρά και Παπανδρέου- δεν απέκλεισε μια εθνική χρεοκοπία και μια έξοδο από το ευρώ. Οι Σαμαράς και Παπανδρέου απέκλειαν κατηγορηματικά το Grexit και το μονομερές κούρεμα. Μέχρι πρόσφατα οι πιστωτές της Αθήνας θα μπορούσαν να υπαγορεύσουν τους όρους τους, αυτό με τον Τσίπρα είναι μέχρι στιγμής δύσκολο (τουλάχιστον προς τα έξω)».

Στο άρθρο σημειώνεται ακόμη ότι οι Έλληνες, παρά την ασθενέστερη οικονομική τους θέση, σε διαπραγματευτικό επίπεδο βρίσκονται αναλογικά σε πιο ισχυρή θέση, επειδή έχουν κάνει σαφές ότι εν ανάγκη θα εγκαταλείψουν το ευρώ. «Θα προτιμούσαν ένα deal, που θα τους επιτρέψει να παραμείνουν, αλλά αν δεν γίνεται, τότε είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν τις επιπτώσεις» σημειώνει ο Munchau και συμπληρώνει πως έχει δίκιο ο Χανς Βέρνερ Ζιν όταν λέει πως η διαπραγματευτική τακτική του Γιάνη Βαρουφάκη είναι πολύ πιο έξυπνη από όσο νομίζει κανείς.

Πηγή 

Πέσε, Τσίπρα, να σε φάμε

Του Θανάση Καρτερού

Είναι κάπως παράδοξο, αλλά μια από τις πιο στεγνές δηλώσεις της εβδομάδας προέρχεται από το Ποτάμι: Ο κ. Τσίπρας πρέπει ν' αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει. Δεν γίνονται και τα δύο, δεν γίνεται και Λαφαζάνης και Ευρώπη, δεν γίνεται και Καμμένος και Ευρώπη. Δενγίνεται και Μπαλτάς και Ευρώπη. Αυτά είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης. Αυτοπροσώπως. Θυμίζοντας τον καλό του τηλεοπτικό εαυτό, όταν με γενναιότητα επιδίωκε την κάθαρση της Χρυσής Αυγής. Τώρα επιδιώκει την κάθαρση ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνησης.

Κάθαρση από ποιους; Μα από τα ούτως ειπείν βλαβερά για την Ευρώπη στοιχεία. Διότι ο Σταύρος δηλώνει σε κάθε ευκαιρία, ή και χωρίς ευκαιρία, ότι είναι με την Ευρώπη. Ψυχή τε και σώματι. Και αναγνωρίζει συνεπώς στον εαυτό του το δικαίωμα να είναι ευρωκριτής. Και ευρωασφαλίτης κατά κάποιο τρόπο. Θυμίζοντας στην περίπτωση αυτή τις εποχές που αν είχες συγγενή, ή φίλο κάποιο βλαβερό στοιχείο, σε περιλάβαινε η Ασφάλεια. Και σου ζητούσε να αποκηρύξεις δημοσίως τον βλαβερό, για να αποδείξεις ότι ανήκεις στη Δύση.

Βέβαια, όπως τότε τα δυτικά, έτσι και τώρα τα ευρωπαϊκά διλήμματα είναι εισαγόμενα. Η ιδέα της κάθαρσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι, ως γνωστόν, παραγωγής των πιο σκληρών από τους δανειστές. Υιοθετείται από έγκυρα think tanks όπως αυτό της Ντόιτσε Μπανκ. Διακινείται από έγκυρα έντυπα όπως οι "Financial Times". Και αποκτά υπεραξία κύρους με τη χρήση της από έγκυρους ανθρώπους όπως ο Γιούνκερ. Ο οποίος πριν λίγες μέρες μάς ενημέρωσε για τις διαφορές ανάμεσα στον Τσίπρα και στο κόμμα του.

Ο Σταύρος εντούτοις έχει προσδώσει στο εμπόρευμα κάτι το ελληνικό. Δεν είναι και για ISO, αλλά το προωθεί φιλότιμα. Κι αν εδώ πολλοί το ειρωνεύονται, σε κάποιους ευρωπαϊκούς κύκλους χαίρει εκτιμήσεως. Συνεπώς χαίρει εκτιμήσεως και ο επίμονος πωλητής, έστω κι αν δεν πουλάει ούτε κάλτσα. Ενώ παράπλευρη ωφέλεια είναι ότι προσφέρει λίγο γέλιο στο σκοτισμένο Μαξίμου. Και στα επίσης σκοτισμένα βλαβερά στοιχεία που ονομαστικά καρφώνει στον πάσαλο της ευρωπαϊκής ατίμωσης.

Η συνέπεια στην κάθαρση του είδους συνεπάγεται βέβαια και υπεύθυνη στάση απέναντι στους δανειστές. Και επιβεβαιώνεται από αυτή. Τσιμουδιά ο Σταύρος για τους εκβιασμούς, την πιστωτική ασφυξία, τις προκλητικές δηλώσεις, τις ταπεινωτικές απαιτήσεις. Κανένα δίλημμα του είδους Σόιμπλε ή Ευρώπη. Προφανώς εκεί δεν απαιτείται καμιά κάθαρση, καμιά απαλλαγή από βλαβερά στοιχεία, κανένας σεβασμός απέναντι στην Ελλάδα. Ενώ αν τα σπάσει ο Τσίπρας με τους βλαβερούς, θα μπούμε σε καλύτερους καιρούς.

Πέσε-Τσίπρα-να-σε-φάμε δηλαδή η υπόθεση. Ή ο Θεοδωράκης φούρναρης. Μπορεί όμως κανείς να απαγορεύσει στον πεινασμένο να ονειρεύεται καρβέλια;

Πηγή