Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

«Ο Τσίπρας δεν είναι ο Λεωνίδας, αλλά οι Έλληνες είναι το ίδιο ανδρείοι!»


Του Ζαν-Πιερ Παζ
Η μάχη των Θερμοπυλών έγινε και παρέμεινε για αιώνες, ακόμη και σήμερα, το σύμβολο της αντίστασης των Ελλήνων ενάντια στον εισβολέα! «Ω ξειν', αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Η νίκη του ΌΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 μου θύμισε αυτή την πράξη γενναιότητας, θάρρους, αξιοπρέπειας, εδώ και 2.500 χρόνια!
Προφανώς και η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία και άλλοι απέδειξαν ότι έλπιζαν σε μια αποτυχία.
Ξεπέρασαν τον εαυτό τους στη δημιουργία πανικού, όπως το διαπιστώσαμε μετά την προκήρυξη αυτής της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία. Για να την απαξιώσουν, επιστράτευσαν τα πάντα: Δημιουργία κλίματος πανικού, προσβολές, πατερναλιστικές συμπεριφορές. Είδαμε ακόμη και αυτόν τον πρώην τραπεζίτη των Ρόθτσιλντ, τον Ολλανδό υπουργό Οικονομικών, τον Εμανουέλ Μακρόν τον Μικρό να συγκρίνει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α με το Εθνικό Μέτωπο.
Άλλα, αντίθετα με ό,τι είχαν αναγγείλει, ο ουρανός δεν έπεσε στα κεφάλια μας. Σήμερα, ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο. Γιατί αυτό που φοβούνται πάνω απ' όλα, είναι μήπως αυτό που συνέβη γίνει μεταδοτικό παράδειγμα! Σε αυτό το δημοψήφισμα, οι εργαζόμενοι και οι νέοι εκφράστηκαν μαζικά και καθαρά κατά της παράδοσης και της συνθηκολόγησης που πρότεινε η Γερμανία και οι εταίροι της, ώστε να επιδοθούν σε πλιάτσικο ύψους 340 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Μου λέγουν -όπως το θύμισε πολλές φορές ο Αλέξης Τσίπρας- ότι το διακύβευμα σε αυτό το δημοψήφισμα δεν ήταν ούτε η έξοδος από την ΕΕ, ούτε από το ευρώ. Ναι, στον πυρήνα του προβλήματος δεν είναι το Grexit, το πρόβλημα είναι η κρίση την οποία φανερώνει απ' άκρου εις άκρον στην ευρωζώνη και στην ΕΕ το μέλλον ενός απάνθρωπου συστήματος που έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του.
Κάποιοι, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων μέσα στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, θέλουν να αλλοιώσουν τη σημασία μιας τόσο βαθιάς κίνησης, σχετικοποιώντας την, ερμηνεύοντας την λογικά. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ' αυτή τη μαγική φόρμουλα που είναι: «Οι διαπραγματεύσεις». Μα ποια είναι η ημερήσια διάταξη αυτών των «διαπραγματεύσεων»; Απαντάμε: Μα βεβαίως, η αναδιάρθρωση του χρέους!
Σε τελευταία ανάλυση, αν υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους, θα πρέπει να καταβάλλονται τόκοι. Γι' αυτό, δεν λέμε κουβέντα. Γιατί; Διότι για τους πιστωτές, πρέπει να προσανατολιστούν οι «διαπραγματεύσεις» στην επιδίωξη της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας, να προσανατολιστούν τα πάντα στις εξαγωγές, μειώνοντας την προστασία της εγχώριας βιομηχανίας, να επιδιωχθούν ιδιωτικοποιήσεις, να περιοριστεί ο ρόλος τους κράτους, να γίνει πιο ευέλικτη η αγορά εργασίας. Αυτές οι διαπραγματεύσεις είναι λοιπόν μια κοροϊδία, κυρίως αν πρόκειται για απαίτηση νέων χρηματοδοτήσεων, άρα για νέους τόκους ακόμα πιο επιβαρυντικούς. Με κάθε τρόπο, πρέπει να πληρώσουμε τον λογαριασμό! Όπως όλοι ξέρουν, από αυτή την πολιτική επωφελούνται πάντα οι πλούσιες χώρες και όχι οι χώρες της περιφέρειας!
Στην πράξη, υλοποιούμε στην Ελλάδα αυτό που υλοποιήσαμε, τα τελευταία 30 χρόνια, στις υπό ανάπτυξη χώρες, μέσω των διαρθρωτικών προσαρμογών. Είναι έτσι, γιατί η οικονομία είναι χρηματοοικονομική οικονομία και είναι όλη στην υπηρεσία των τραπεζών! Το να αγνοούμε αυτό, είναι να σπεύδουμε σ' ένα αδιέξοδο.
Η απάντηση, λοιπόν, είναι η διαγραφή του χρέους, απλά και καθαρά! Αυτό, όμως, δεν αρκεί αν ακολουθήσουμε την ίδια οικονομική πολιτική και εκκινήσουμε εκ νέου στην οδό του χρέους! Χρειάζεται μια ριζική αλλαγή και να γνωρίζουμε ποια κοινωνία επιλέγουμε. Πιστεύω ότι αυτό απαιτεί την ανάπτυξη της εγχώριας οικονομίας από την οποία ζει η πλειονότητα των Ελλήνων και κατά συνέπεια, την κατανάλωση και την πλήρη απασχόληση, την αύξηση των μισθών και των συντάξεων, τις δημόσιες δαπάνες που εξυπακούονται!
Είναι παρηγορητικό το ότι είδαμε να πολλαπλασιάζονται τις τελευταίες εβδομάδες, δράσεις και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό. Παρ' όλα αυτά, η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με αυτό που πρέπει να αποκαλέσουμε «συνδικαλιστική ανικανότητα». Η δημιουργία μιας χρήσιμης και αποτελεσματικής αλληλεγγύης προϋποθέτει τη δράση στη χώρα του καθενός κατά της κυβέρνησης και της εργοδοσίας που υποστηρίζουν τις διεκδικήσεις των πιστωτών. Πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας τέτοιος συσχετισμός δυνάμεων που θα επιτρέψει στους Έλληνες εργαζομένους και τον ελληνικό λαό να επιβάλουν ότι επιτέλους, θα συζητήσουμε για τις ανάγκες του, ιδιαίτερα όσον αφορά την κοινωνική δικαιοσύνη και την κυριαρχία.
Όλα αυτά προϋποθέτουν διαύγεια πνεύματος, άρνηση της ευκολίας και του επίπλαστου. Ο Θεμιστοκλής συμβούλευε ότι αν θέλεις να νικήσεις, δεν είναι ώρα για αμφιβολίες, αλλά για στρατηγική. Περί αυτού πρόκειται!

Σαπέν: Η εμπιστοσύνη δεν χάθηκε εξαιτίας της σημερινής κυβέρνησης. Χάθηκε με όλες τις προηγούμενες

"Ενωτικός ο ρόλος της Γαλλίας" δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, ο οποίος αναγνώρισε δύο σημαντικά σημεία προόδου. Αναλυτικά οι δηλώσεις του

«Ο ρόλος της Γαλλίας είναι ενωτικός» δήλωσε προσερχόμενος στο Eurogroup ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, προσθέτοντας ότι ένα επιτυχές αποτέλεσμα είναι αναγκαίο για όλους.
Ο κ.Σαπέν αναγνώρισε δύο σημαντικά σημεία προόδου. Πρώτον ότι η ελληνική κυβέρνηση με «πολιτική αποφασιστικότητα» και «κουράγιο» ζήτησε και πήρε την εντολή της πλειοψηφίας της Βουλής για να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις. Δεύτερον, ότι οι θεσμοί αξιολόγησαν τις ελληνικές προτάσεις «ως καλή βάση για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις».

Ο Γάλλος υπουργός επισήμανε ότι θα χρειαστούν περαιτέρω διευκρινήσεις από την ελληνική πλευρά όσον αφορά το πότε, πώς και με ποιον ρυθμό θα προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις. Μετά, είπε, εφόσον έχει ανοικοδομηθεί η εμπιστοσύνη οι εταίροι πρέπει να δώσουν την αναγκαία στήριξη στην Ελλάδα. «Η εμπιστοσύνη δεν χάθηκε μόνο εξαιτίας της σημερινής κυβέρνησης. Είχε χαθεί με όλες τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις» σημείωσε.

Ο κ. Σαπέν επιβεβαίωσε πως είχε νωρίτερα συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του και δήλωσε ότι έλαβε τις διαβεβαιώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι οι πρώτες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα νομοθετηθούν την επόμενη εβδομάδα. Επίσης, ανέφερε ότι είχε συναντηθεί τις προηγούμενες μέρες και με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Τέλος σε ό,τι αφορά το ζήτημα του ελληνικού χρέους είπε ότι η Γαλλία είχε πάντα σταθερή θέση, ότι η συζήτησή του δεν είναι «ταμπού» και ότι δεν μπορεί να γίνει διαγραφή της ονομαστικής του αξίας, γιατί δεν το επιθυμούν τα υπόλοιπα κράτη-μέλη.



Πηγή 

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Η δεδηλωμένη του αδειάσματος…


γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου
Η εντολή για τη διαπραγμάτευση με 251 ψήφους, εκ των οποίων μόνον οι 132 είναι του ΣΥΡΙΖΑ, οι 13 των ΑΝΕΛ και οι υπόλοιπες 106 από τις δυνάμεις του μνημονιακού τόξου, δεν είναι ισχυρή εντολή.
Ο Τσίπρας λαβώθηκε από τους «δικούς» του και στηρίχτηκε από τους «πεθαίνουμε Ευρώπη». Το υβρίδιο της κυβέρνησης τύπου Παπαδήμου, μέρος του μοντέρνου πραξικοπήματος που συντελείται εδώ και καιρό, γεννήθηκε χθες – πιο γρήγορα μάλιστα και από όσο είχαν σχεδιάσει οι πραξικοπηματίες- με την αρωγή των οικείων και την ευδοκίμηση των ανοίκειων…
Οι επαγγελματίες «ανυπότακτοι» τον άδειασαν στην πιο κρίσιμη στιγμή… Και να πεις ότι δεν τους είχε προειδοποιήσει; Λίγες ώρες πριν, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ήταν πιο ξεκάθαρος από ποτέ, όταν τους έλεγε «εγώ δεν θα γίνω Παπαδήμος»… Και εκείνοι έσπευσαν να τον κάνουν, αφήνοντας τον εκτεθειμένο στα πιο άγρια σχέδια των αδίστακτων κέντρων, που απροσχημάτιστα δουλεύουν για την ανατροπή μιας δημοκρατικά εκλεγμένης και κυρίαρχης κυβέρνησης…
Ποιας ηθικής άραγε και ποιας συνέπειας η επίκληση, δικαιολογεί το άδειασμα που το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει τον «εχθρό», στην πιο κρίσιμη φάση του πολέμου; Ποια ρήξη προτείνει σ αυτή τη φάση, ο «ανυπότακτος» πυλώνας, όταν οι ίδιοι οι ηγέτες του αναγνωρίζουν ότι δεν έχει γίνει ποτέ καμιά σοβαρή, συγκροτημένη και στέρεη προετοιμασία για την έξοδο; Στο όνομα μιας ιδεολογικής καθαρότητας η οποία ορίζεται με όρους νεφελώδεις και ανάγεται στη Δευτέρα παρουσία;
Ποια αριστεροσύνη είναι αυτή που ενισχύει το δεξιό μέτωπο και τους στόχους του; Τι θα γίνει αν πέσει τώρα ο Τσίπρας; Λαϊκή επανάσταση ή υποταγή του λαού δια παντός με κυβερνήσεις μοντέρνας χούντας;
Αρκεί για τη στάση των διαφωνούντων, η επιφανειακή ανάλυση ότι η πρόταση της κυβέρνησης ακυρώνει το ΟΧΙ του λαού; Πόλεμο έχουμε δεν έχουμε τηλεοπτικό πάνελ και η στρατηγική του πολέμου επιβάλλει τακτικισμούς, συνθηκολογήσεις, ελιγμούς και παρελκυστικές κινήσεις. Αλλιώς παίζεις το παιχνίδι του εχθρού που σε σπρώχνει στο γκρεμό …
Καλά έκανε ο Τσίπρας και ζήτησε την εξουσιοδότηση της Βουλής, παρότι περίμενε τις απώλειες και την έκρηξη των ναρκών. Καθάρισε το τοπίο από ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, ακύρωσε επί του παρόντος τον πόλεμο της τρόικας εσωτερικού και μπορεί άνετα να ελέγξει τις εξελίξεις…
Μπορεί να λαβώθηκε από τους πρώην δικούς του αλλά ο κόσμος λαβώθηκε περισσότερο από τη δεδηλωμένη του αδειάσματος.
Κι αυτό είναι τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο…

Στίγκλιτς: Οι ΗΠΑ πρέπει να σώσουν την Ελλάδα


Με άρθρο-παρέμβαση του που δημοσιεύεται σήμερα Σάββατο στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Time, ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς ζητά την άμεση εμπλοκή της Ουάσινγκτον για τη διάσωση της Ελλάδας. (Μετάφραση: Χρήστος Θ. Παναγόπουλος)
Ολόκληρο το άρθρο του Τζόζεφ Στίγκλιτς έχει ως εξής
Κι ενώ η ελληνική εποποιία συνεχίζεται, πολύ ήταν εκείνοι που θαύμασαν το θράσος της Γερμανίας. Η χώρα αυτή, με πραγματικούς όρους, έλαβε ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα οικονομικής σωτηρίας και μείωση του χρέους στην Ιστορία αλλά και άνευ όρων βοήθεια από τις ΗΠΑ, μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ.
Κι όμως, η Γερμανία εξακολουθεί να αρνείται ακόμη και την ανακούφιση από το χρέος. Πολλοί, επίσης, θαύμασαν το πώς η Γερμανία τα κατάφερε τόσο καλά στο παιχνίδι της προπαγάνδας, πουλώντας μια εικόνα ενός κράτους που έχει αποτύχει εδώ και καιρό και αρνείται να συμφωνήσει με τις ελάχιστες απαιτούμενες συνθήκες σε αντάλλαγμα για γενναιόδωρη βοήθεια.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν το αντίθετο: από τα μέσα της δεκαετίας του '90 κι ως το ξεκίνημα της κρίσης, η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν με ρυθμό μεγαλύτερο από το μέσο όρο ανάπτυξης της ΕΕ (3,9% έναντι 2,4%). Οι Έλληνες ενστερνίστηκαν τη λιτότητα, περικόπτοντας δαπάνες και αυξάνοντας τη φορολογία. Μάλιστα, πέτυχαν ένα πρωτογενές πλεόνασμα (ήτοι, τα έσοδα από τους φόρους υπερέβησαν τις δαπάνες εξαιρούμενων των πληρωμών των τόκων) και η δημοσιονομική τους θέση θα ήταν στ' αλήθεια εντυπωσιακή, εάν δεν έπεφταν σε ύφεση. Η ύφεσή τους - 25% μείωση του ΑΕΠ και 25% ανεργία με την ανεργία των νέων να αγγίζει διπλάσιο ποσοστό - συνέβη επειδή έκαναν ακριβώς ό,τι τους είχε απαιτηθεί και όχι επειδή απέτυχαν να υλοποιήσουν όλα αυτά. Αυτή ήταν η προβλέψιμη αλλά και η προβλεπόμενη απάντηση στη λιτότητα.
Το ερώτημα πλέον είναι το εξής: Τι ακολουθεί, εάν υποθέσουμε (όπως μοιάζει περισσότερο από ποτέ πιθανό) ότι τους πετούν έξω από το ευρώ; Είναι πιθανό η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αρνηθεί να κάνει τη δουλειά της  - όπως η Τράπεζα της Ελλάδος, θα έπρεπε να κάνει ό,τι υποτίθεται πως πρέπει να κάνει κάθε κεντρική τράπεζα, να ενεργήσει, δηλαδή, ως δανειστής της ύστατης λύσης. Κι αν αρνείται να το κάνει αυτό, η Ελλάδα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να δημιουργήσει ένα παράλληλο νόμισμα. Η ΕΚΤ έχει ήδη αρχίσει να σφίγγει τον κλοιό, κάνοντας την πρόσβαση σε κεφάλαια όλο και πιο δύσκολη.
Δεν είναι αυτό το τέλος του κόσμου: τα νομίσματα έρχονται και φεύγουν. Το ευρώ δεν είναι παρά ένα πείραμα 16 ετών, κακοσχεδιασμένο και προορισμένο να μην δουλέψει - σε μια κρίση το χρήμα ρέει από τις τράπεζες μιας αδύναμης χώρας προς τις ισχυρές, οδηγώντας σε απόκλιση. Το ΑΕΠ σήμερα είναι κατά 17 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο σε σχέση με εκεί που θα βρισκόταν, εάν είχε συνεχιστεί η σχετικά σεμνή αναπτυξιακή πορεία της Ευρώπης πριν το ευρώ. Πιστεύω ότι το ευρώ φταίει σε μεγάλο βαθμό για αυτή την τόσο απογοητευτική επίδοση.
Η διαχείριση της μετάβασης από το ευρώ στο ελληνικό ευρώ μπορεί να μην είναι εύκολη, αλλά η Αργεντινή και άλλες χώρες έδειξαν πώς μπορεί να γίνει. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες με το νέο νόμισμα, να συνεχίσει με τα capital controls, να περιορίσει τις τραπεζικές αναλήψεις και να διευκολύνει τη μεταφορά χρημάτων διαμέσου του τραπεζικού συστήματος από το ένα μέρος στο άλλο. Τα χρήματα εντός του τραπεζικού συστήματος θα υφίσταντο απομειώσεις (π.χ. η αξία του θα ήταν λίγο λιγότερη από τα μετρητά - στην περίπτωση της Αργεντινής, η απομείωση ήταν κατά λίγες ποσοστιαίες μονάδες λιγότερη για συνηθισμένες συναλλαγές). Οι συνταξιούχοι θα έπρεπε να λάβουν ειδική μεταχείριση.
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα θα ξεκινούσε τη διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους: ακόμη και το ΔΝΤ λέει ότι κάτι τέτοιο είναι απολύτως αναγκαίο. Οι Έλληνες θα μπορούσαν να πάρουν ένα παράδειγμα από την Αργεντινή, ανταλλάσσοντας τρέχοντα ομόλογα με ομόλογα συνδεδεμένα με το ΑΕΠ, όπου οι πληρωμές αυξάνονται με τη ευημερία της Ελλάδας. Τέτοιου είδους ομόλογα ευθυγραμμίζουν τα κίνητρα μεταξύ χρεωστών και πιστωτών (σε αντίθεση με το τρέχον σύστημα, όπου η Γερμανία επωφελείται από τις αδυναμίες στην Ελλάδα).
Η Ελλάδα μπορεί εύκολα να επιβιώσει χωρίς τα κεφάλαια από το ΔΝΤ και την ευρωζώνη. Η Ελλάδα τα κατάφερε τόσο καλά ρυθμίζοντας την οικονομία της ώστε - εκτός του τι πληρώνει προκειμένου να εξυπηρετήσει το χρέος της - έχει πλεόνασμα. Και δεν είναι καν εξαρτώμενη από το ΔΝΤ και την ευρωζώνη σε ό,τι αφορά το ξένο συνάλλαγμα: Τουλάχιστον προτού υποβληθεί στην ασφυξία από τους πιστωτές της, η Ελλάδα εμφάνιζε πλεόνασμα στον λογαριασμό της μεταξύ 1%-5%, εάν αποκλείσουμε τις εξαγωγές πετρελαιοειδών. (Αυτά που αγόραζε από το εξωτερικό ως εισαγωγές ήταν κατά 1% λιγότερα από αυτά που πωλούσε ως εξαγωγές). Ειδικά, εάν οι τιμές του πετρελαίου παραμείνουν χαμηλές κι αν η χαμηλότερη νέα τιμή συναλλάγματός της προσελκύσει περισσότερους τουρίστες και ενθαρρύνει τις εξαγωγές, τότε η χώρα θα ξεφύγει από την καταιγίδα.
Όταν η Αργεντινή αναδιάρθρωσε το χρέος της και το υποτίμησε, αναπτύχθηκε γοργά - ο ταχύτερος ρυθμός ανάπτυξης σε όλο τον κόσμο με εξαίρεση την Κίνα - από την έναρξη της κρίσης της και έως την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Κάθε χώρα είναι διαφορετική. Οικονομολόγοι συζητούν για το πόσο οι εισαγωγές και οι εξαγωγές ανταποκρίνονται σε αλλαγές ως προς την τιμή συναλλάγματος.
Η Αργεντινή επωφελήθηκε από μια μεγάλη αύξηση των εξαγωγών, συνέπεια της «έκρηξης» στις πωλήσεις των εμπορευμάτων. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες αξιοσημείωτες ομοιότητες: και οι δύο χώρες υφίσταντο ασφυξία λόγω λιτότητας. Και οι δύο χώρες, υπό τα προγράμματα του ΔΝΤ, είδαν ραγδαία αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και υπέφεραν σε συγκλονιστικό βαθμό.  Εάν η Αργεντινή είχε εξακολουθήσει την πολιτική λιτότητας, θα είχε βρεθεί στην ίδια περίπου θέση με την Ελλάδα. Ο λαός της Αργεντινής ξεσηκώθηκε και είπε «όχι». Το ίδιο και στην Ελλάδα: εάν η Ελλάδα συνεχίσει με τη λιτότητα, θα υπάρξει ύφεση δίχως τέλος.
Οι ΗΠΑ υπήρξαν γενναιόδωρες με τη Γερμανία όταν τη νίκησαν. Είναι καιρός πλέον για τις ΗΠΑ να φανούν γενναιόδωρες και με τους φίλους μας στην Ελλάδα σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή, καθώς καταστράφηκαν για δεύτερη φορά μέσα σε έναν αιώνα από τη Γερμανία, αυτή τη φορά, μάλιστα, με τη βοήθεια της Τρόικα. Σε τεχνικό επίπεδο, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ πρέπει να δημιουργήσει μια γραμμή ανταλλαγής με την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία  - ως αποτέλεσμα μιας αποτυχίας της ΕΚΤ να εκπληρώσει τις ευθύνες της  - θα πρέπει να αναλάβει για ακόμη μία φορά το ρόλο του δανειστή της ύστατης στιγμής. 
Η Ελλάδα χρειάζεται ανθρωπιστική βοήθεια άνευ όρων. Χρειάζεται από τους Αμερικάνους να αγοράζουν τα προϊόντα της, να κάνουν διακοπές εκεί και να δείξουν αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και μια ανθρωπιά που οι Ευρωπαίοι εταίροι της δεν μπόρεσαν να επιδείξουν».


"Ναι μεν, αλλά"... το κλίμα μεταξύ των Ευρωπαίων ΥΠΟΙΚ στο Eurogroup

Μεταξύ συγκρατημένης αισιοδοξίας και ξεκάθαρης επιφυλακτικότητας κινούνται οι δηλώσεις των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών και άλλων αξιωματούχων, στο πλαίσιο του κρισιμότερου -κατά κοινή παραδοχή- Euirogroup για την Ελλάδα.
Dombrovskis: Η Ελλάδα έχει σημειώσει ξεκάθαρη πρόοδο
Το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει σημειώσει ξεκάθαρη πρόοδο, αναγνώρισε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Valdis Dombrovskis, προσερχόμενος στη συνεδρίαση του Eurogroup και πρόσθεσε ότι οι ελληνικές προτάσεις έχουν ευθυγραμμιστεί με το σχέδιο των Θεσμών.
Όπως είπε, η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, δείχνει ότι υπάρχει η απαραίτητη πλειοψηφία στην Ελλάδα για μεταρρυθμίσεις.
Επεσήμανε πάντως ότι "εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά θέματα και ανησυχίες για το πρόγραμμα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν".

Τέλος σημείωσε ότι σήμερα θα πρέπει να δοθεί μια εντολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να συνεργαστεί με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ και  να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη στο πρόγραμμα του ΕSM.
Dijsselbloem: Δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε συμφωνία, υπάρχει ζήτημα εμπιστοσύνης
Η αποψινή συνάντηση των υπουργών Οικονομικών θα είναι αρκετά δύσκολη εκτίμησε ο πρόεδρος του Eurogroup, Jeroen Dijsselbloem προσερχόμενος στο Eurogroup.
Σύμφωνα με τον ίδιο η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δείξει "ισχυρή δέσμευση" για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.

"Πρέπει να ακούσουμε τους υπουργούς και τους θεσμούς να δούμε τι βελτιώσεις απαιτούνται", πρόσθεσε ο Dijsselbloem.

"Δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε συμφωνία. Υπάρχουν πολλές επικρίσεις για τις ελληνικές προτάσεις επί της ουσίας, ενώ τίθεται και ζήτημα εμπιστοσύνης", δήλωσε.
Schaeuble: Δεν μπορούμε να βασιστούμε στις υποσχέσεις της Ελλάδας
Ιδιαίτερα επιφυλακτικός –έως και απαισιόδοξος- εμφανίστηκε στις δηλώσεις του προσερχόμενος για τη συνεδρίαση του Eurogroup, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Wolfgang Schaeuble.
Όπως τόνισε, οι ελληνικές προτάσεις απέχουν πολύ από το να είναι επαρκείς, ενώ υπογράμμισε ιδιαίτερα το θέμα της εμπιστοσύνης, την οποία έχει καταστρέψει η ελληνική πλευρά.
"Η εμπιστοσύνη είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο, οι Έλληνες δεν έχουν κάνει οτιδήποτε για να την ενισχύσουν", επισήμανε χαρακτηριστικά ενώ σημείωσε ότι οι συνομιλίες για την Ελλάδα θα είναι "εξαιρετικά δύσκολες".
Ξεκαθάρισε δε ότι η ελάφρυνση του χρέους "δεν είναι δυνατή σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές συνθήκες", προσθέτοντας ότι μια απόφαση θα πρέπει να έλθει αυτό το Σαββατοκύριακο. Ωστόσο προειδοποίησε ότι "δεν μπορούμε να βασιστούμε στις υποσχέσεις από την Ελλάδα".
Chr. Lagarde: Είμαστε εδώ για να κάνουμε μεγάλη πρόοδο
Tην ελπίδα για "σημαντική πρόοδο" στη σημερινή συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης για ένα τρίτο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις, εξέφρασε προσερχόμενη στο Eurogroup η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde.
"Είμαστε εδώ σήμερα για να κάνουμε μεγάλη πρόοδο",  δήλωσε στους δημοσιογράφους.
P. Moscovici: Κλειδί η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα
"Η κοινή θέση των τριών θεσμών είναι ότι οι ελληνικές προτάσεις αποτελούν βάση διαπραγμάτευσης για ένα καινούργιο πρόγραμμα στήριξης", δήλωσε ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί προσερχόμενος στο Eurogroup. Τόνισε επίσης, ότι η λεπτομερής λίστα προτάσεων που απέστειλε η ελληνική πλευρά και επικυρώθηκε από μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων βουλευτών, αποτελεί "μια ισχυρή ένδειξη της ευρωπαϊκής και μεταρρυθμιστικής δέσμευσης της Ελλάδας".
Κλειδί είναι η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, δήλωσε, προσθέτοντας ότι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα συζητήσουν υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσαν να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για ένα νέο πρόγραμμα στήριξης προς την Ελλάδα.
Sapin: Σημαντική η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με Ελλάδα
Θα χρειαστούν συγκεκριμένες "απαντήσεις" για τη ρύθμιση και εφαρμογή των μέτρων, δήλωσε προσερχόμενος στο Eurogroup o Γάλλος υπουργός Οικονομικών, M. Sapin, ο οποίος νωρίτερα είχε κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Ευ. Τσακαλώτο.
Ο Γάλλος ΥΠΟΙΚ τόνισε ότι το θέμα της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης είναι εξαιρετικά σημαντικό και ερωτηθείς για το πώς μπορεί να αποκατασταθεί με την Ελλάδα είπε: "Άκουσα χθες τον Έλληνα πρωθυπουργό να λέει για μεταρρυθμίσεις που μπορεί να ψηφιστούν από την επόμενη εβδομάδα. Αυτός είναι ένας καλός τρόπος να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη".

Τέλος τόνισε ότι δεν είναι "ταμπού" το ζήτημα του χρέους αλλά ξεκαθάρισε ότι δεν επιθυμεί ονομαστική μείωση.

"Είναι κόκκινη γραμμή για πολλά κράτη μέλη", σημείωσε.
"Ο ρόλος της Γαλλίας είναι ενωτικός" σημείωσε, προσθέτοντας ότι ένα επιτυχές αποτέλεσμα είναι αναγκαίο για όλους. Ο κ. Σαπέν αναγνώρισε δύο σημαντικά σημεία προόδου. Πρώτον ότι η ελληνική κυβέρνηση με "πολιτική αποφασιστικότητα" και "κουράγιο" ζήτησε και πήρε την εντολή της πλειοψηφίας της Βουλής για να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις. Δεύτερον, ότι οι θεσμοί αξιολόγησαν τις ελληνικές προτάσεις ως καλή βάση για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις".
"Η εμπιστοσύνη, ανέφερε, δεν χάθηκε μόνο εξαιτίας της σημερινής κυβέρνησης.Είχε χαθεί με όλες τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις".
Ο κ. Σαπέν επιβεβαίωσε πως είχε, νωρίτερα, συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του και δήλωσε ότι έλαβε τις διαβεβαιώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι οι πρώτες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα νομοθετηθούν την επόμενη εβδομάδα. Επίσης, ανέφερε ότι είχε συναντηθεί τις προηγούμενες μέρες και με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Αυστριακός ΥΠΟΙΚ: Το ΔΝΤ πρέπει να συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα
Ο αυστριακός υπουργός Οικονομικών Χανς Γεργκ Σέλινγκ προέβλεψε ότι υπάρχει πιθανότητα 60-40 να υπάρξει συμφωνία για την Ελλάδα, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων APA που επικαλείται σημερινές δηλώσεις του στο ραδιόφωνο ORF.
Ωστόσο ο Σέλινγκ πρόσθεσε πως αυτή η πιθανότητα ισχύει μόνο αν η Ελλάδα εγγυηθεί ότι θα εφαρμόσει μεταρρυθμιστικά μέτρα.
"Αν οι μεταρρυθμίσεις δεν έρθουν, αυτό θα αντιστραφεί", είπε, αναφερόμενος στην πιθανότητα να επιτευχθεί συμφωνία.
Padoan: Δεν θα έχουμε συμφωνία σήμερα, αλλά θα κηρύξουμε την έναρξη των διαπραγματεύσεων
"Δεν είμαστε εδώ σήμερα για να καταλήξουμε σε μια συμφωνία, αλλά για να κηρύξουμε την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα", είπε ο Ιταλός υπουργός Οικονομικων, Pier Carlo Padoan, προσερχόμενος στο Eurogroup.

Σύμφωνα με τον ίδιο "έχουμε έρθει σήμερα εδώ με ανοιχτό μυαλό".

Τέλος εκτίμησε ότι η σημερινή συνάντηση των υπουργών Οικονομικών θα είναι μεγάλη σε διάρκεια και δύσκολη.
Ολλανδός ΥΠΟΙΚ: Η ελληνική κυβέρνηση έκανε ένα βήμα προς τα μπρος
Ο υπουργός Οικονομίας της Ολλανδίας, Έρικ Βίεμπς δήλωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση έκανε ένα βήμα προς τα μπρος με τις προτάσεις που κατέθεσε, ωστόσο, τόνισε ότι πρέπει να συζητηθούν οι προϋποθέσεις για να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για το νέο πρόγραμμα βοήθειας.
Προσερχόμενος στη συνεδρίαση του Eurogroup ανέφερε ότι υπάρχουν σημαντικές ανησυχίες για τις δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης και για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, καθώς η ελληνική πρόταση που βρίσκεται σήμερα υπό συζήτηση απορρίφθηκε πριν από μία εβδομάδα στο δημοψήφισμα. Πρέπει να γίνει ένα βήμα που θα ανακτά την εμπιστοσύνη, πρόσθεσε ο υπουργός της Ολλανδίας.
"Η Κύπρος είναι έτοιμη να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις το ελληνικό αίτημα"
Την πάγια θέση της Κύπρου ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ, εξέφρασε ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, Χάρης Γεωργιάδης, προσερχόμενος στο Eurogroup. O κ. Γεωργιάδης είπε ότι "η Κύπρος είναι έτοιμη να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις το ελληνικό αίτημα για εξασφάλιση προγράμματος στήριξης, γιατί όπως είπε, η Κύπρος θεωρεί ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που θα δημιουργήσει προοπτική για την Ελλάδα".
Ανέφερε ότι "οι τελευταίοι μήνες ήταν καταστροφικοί για την Ελλάδα" και πρόσθεσε ότι "πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε λιγότερο στη βάση του συναισθήματος και περισσότερο στη βάση της λογικής και των δύσκολων, αλλά αναγκαίων, αποφάσεων που δημιουργούν προοπτική".
Ισπανός ΥΠΟΙΚ: Πρέπει να ζητήσουμε την αξιολόγηση των θεσμών
Όλοι θέλουμε η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ, αλλά πρέπει να ζητήσουμε την αξιολόγηση των θεσμών για τις προτάσεις της Αθήνας, δήλωσε προσερχόμενος στο Eurogroup ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών, Louis de Guindos.
Ο ίδιος τόνισε ότι οι ελληνικές προτάσεις είναι απλώς μια λίστα από προαπαιτούμενα. "Θα πρέπει να προετοιμαστεί το νέο μνημόνιο για να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις", πρόσθεσε.
Αναφερόμενος στο δημοψήφισμα που διεξήχθη την προηγούμενη Κυριακή, τόνισε ότι ασφαλώς δεν ήταν θετικό, σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη.
Ιρλανδός ΥΠΟΙΚ: Kαταστροφικό το δημοψήφισμα
"H εμπιστοσύνη με την ελληνική κυβέρνηση ανοικοδομείται" δήλωσε προσερχόμενος στη συνεδρίαση του Eurogroup ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μάικλ Νούναν, συμπληρώνοντας ,ωστόσο, ότι το Eurogroup πριν πάρει την απόφασή του έχει ανάγκη από διευκρινήσεις σ’ ένα μεγάλο αριθμό θεμάτων. Σε αυτά τα θέματα περιλαμβάνονται όπως είπε ο Μ. Νούναν, το ζήτημα των τραπεζών και πως σκοπεύει η ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κατάσταση καθώς και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα που είναι αναγκαίο να προστεθούν στις υπάρχουσες ελληνικές προτάσεις".
Ανέφερε "πως το δημοψήφισμα μπορεί να ήταν μια μεγάλη πολιτική νίκη της ελληνικής κυβέρνησης, ωστόσο κατέληξε σε μια οικονομική και κοινωνική καταστροφή". Τέλος, δήλωσε ικανοποιημένος για τη χτεσινή ευρεία συναίνεση που κέρδισε η κυβέρνηση στη Βουλή, υπογραμμίζοντας ότι τώρα είναι η ώρα να ξεκινήσει να εφαρμόζει τα μέτρα της ενδεχόμενης συμφωνίας. Ο Μ. Νούναν, αναμένει, όπως είπε, να δει αυτές τις κινήσεις την επόμενη και τη μεθεπόμενη εβδομάδα.
Σλοβάκος ΥΠΟΙΚ: Αμφιβολίες για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους
Ο Σλοβάκος υπουργός Οικονομικών Peter Kazimir, κατά την είσοδο του στο Eurogroup, εξέφρασε τις αμφιβολίες του αναφορικά με την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
"Βλέπω τεράστια προβλήματα με την DSA (την ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους)", ήταν η δήλωση του εισερχόμενος στην σύνοδο.
ΥΠΟΙΚ Μάλτας: Πρέπει να επιλυθούν οι αντιφάσεις στην στάση της Ελλάδας
Την ανάγκη να βρεθεί μία λύση στις αντιφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, τόνισε ο υπουργός Οικονομικών της Μάλτας, Edward Scicluna προσερχόμενος στο σημερινό κρίσιμο Eurogroup για την Ελλάδα. Όπως είπε θα υπάρξουν πολλές συζητήσεις για τις ελληνικές προτάσεις. Ακόμη περίεγραψε το πλαίσιο μιας ενδεχόμενης νέας συμφωνίας ως "μαστίγιο και καρότο" ώστε να διασφαλιστεί ότι θα υπάρξουν τα απαιτούμενα αποτελέσματα.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Edward Scicluna:
"Θα υπάρξουν πολλές συζητήσεις επί των προτάσεων. Θεωρώ οτι ο πυρήνας των συνομιλιών θα είναι για την επίλυση αυτής της αντίφασης μεταξύ μίας κυβέρνησης που έχει τώρα καταθέσει πολλές προτάσεις που πάνε ακόμη πιο πέρα από το ότι είχε συζητηθεί πριν το δημοψήφισμα, έχουμε νέο υπουργό Οικονομικών και επίσης το οτι αυτές οι προτάσεις εγκρίθηκαν επίσης από το ελληνικό κοινοβούλιο. Από την άλλη μεριά έχουμε μία κυβέρνηση, την ίδια κυβέρνηση που εξελέγη με μία πλατφόρμα που πάει κόντρα σε αυτές τις προτάσεις και έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να διενεργήσει δημοψήφισμα καλώντας τους ψηφοφόρους να καταψηφίσουν αυτού του είδους τα μέτρα. Επομένως πρέπει να επιλύσουμε αυτή την αντίφαση. Πρέπει να μας καθησυχάσουν και δεν είναι θέμα λέξεων, αλλά ένα πρόγραμμα που όταν εφαρμοστεί βήμα-βήμα θα υπάρχει ένα είδος πλαισίου με ένα καρότο και ένα μαστίγιο για να διασφαλιστεί οτι θα επιτύχουμε τα αποτελέσματα που απαιτούνται από αυτές τις προτάσεις".
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Θέλουν να ρίξουν τον Τσίπρα, όχι να βρουν λύση

Του Κώστα Βαξεβάνη
Οι δανειστές, διακινδυνεύουν την Ευρωπαϊκή σταθερότητα, το κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πολιτικό τους μέλλον και και πάνω από ένα τρισεκατομμύρια ευρώ για να μην υποχωρήσουν στην ελληνική πρόταση που κοστολογείται μερικά εκατομμύρια ευρώ πάνω από αυτό που θα ήθελαν οι ίδιοι; Βάζουν σε κίνδυνο όλα αυτά για να συνετίσουν τους Έλληνες; Αυτό είναι το διακύβευμα; Να μάθουν αυτοί οι παλιοέλληνες; Υπάρχει κάποιος που το πιστεύει πλέον αυτό  στ’ αλήθεια;
Αυτό που παίζεται αυτή τη στιγμή (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Ντόναλντ Τούσκ) δεν είναι καμιά λύση και καμιά συμφωνία που θα υποκρύπτει λύση. Όσα συμβαίνουν είναι η απόφαση να τελειώνουν με το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με αυτό το κακό παράδειγμα στην Ευρώπη που μπορεί να γίνει απειλητικό και να δρομολογήσει εξελίξεις που δεν θέλουν. Που μπορεί να δημιουργήσει πολιτική θύελλά στο Νότο και αμφιβολίες για το τι είναι αυτή η Ευρώπη που με τόση επιμέλεια κατασκευάζουν σε γραφεία Τραπεζών και σε μιντιακά  συγκροτήματα. 
Δεν έχει σημασία αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δύναμη ή τη διάθεση να ανατρέψει το ευρωπαϊκό μοτίβο που έχουν δημιουργήσει, αλλά η πιθανότητα να συμβεί και αλλού ό,τι συνέβη με το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να πάρει την εξουσία ένα κόμμα που θα είναι τέκνο της οργής και της αμφισβήτησης.
Από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν στο μυαλό τους καμιά λύση. Αυτός που θέλει πραγματική λύση, δεν προκαλεί μια κυβέρνηση που έχει αλλεργία σε άδικα μέτρα, απαιτώντας να φορολογηθεί το γάλα και το ψωμί μέσω αύξησης ΦΠΑ, αλλά να μην φορολογηθούν τα καζίνο και τα φρουτάκια. Δεν προτείνει  απαλλαγή των μεγάλων εισοδημάτων από φόρους εν αντιθέση με μέτρα ντροπής που προτείνει για την πλειοψηφία των πολιτών. Αυτό το κάνει όποιος θέλει να προβοκάρει.
Σημασία έχει και ο τρόπος που το κάνουν οι δανειστές. Αφήνουν να εξελιχθεί μια διαπραγμάτευση που αρχικά δημιουργεί ελπίδες για μια θετική εξέλιξη και στη συνέχεια τραβάνε το χαλάκι κάτω από τα πόδια όποιας ελπίδας έχει διαφανεί, και αφήνουν την ελληνική πλευρά και μαζί τον ελληνικό λαό να κρέμεται πάνω από το κενό, από το τίποτα του αποτελέσματος.
Δεν διαπραγματεύονται για κάτι που πιστεύουν. Χρησιμοποιούν όλα τα ψυχολογικά μέσα για να εξουθενώσουν την ελληνική πλευρά, για να την κάνουν πρώτα αναξιόπιστη και μετά αδύναμη. Αφήνουν να διαφανεί ένα παράθυρο ελπίδας, οδηγούν τον Αλέξη Τσίπρα και την διαπραγματευτική ομάδα μακριά από τον παραλογισμό τους, του δείχνουν πρόθεση να βρεθεί ένας κοινός τόπος συνεννόησης για να μην χάσει κανένας και όταν αυτή η ελπίδα μεταφερθεί ως την Ελλάδα με διαρροές και δημοσιεύματα, την εξαφανίζουν δείχνοντας ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Χρησιμοποιούν τις διαρροές και τη σύγχυση αντί την ειλικρινή πρόθεση και τη λύση
Όχι, αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση είναι σχέδιο βγαλμένο από τα συρτάρια των ψυχολόγων του δόγματος του σοκ. Δημιουργούν δύο ενδεχόμενα. Ή να καταρρεύσει η κυβέρνηση ως αδύναμη να διαχειριστεί την κατάσταση και να αποδομηθούν ακόμη και οι προσωπικότητες των παικτών-αντιπάλων, ή να αναγκαστεί να υπογράψει μια συμφωνία οδύνης που εκ των πραγμάτων θα τη ρίξει μετά από τη λαϊκή οργή αργά ή γρήγορα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα μεγάλο λάθος προεκλογικά και το συνέχισε κατά τη διαπραγματευτική διαδικασία. Μπροστά στην ανάγκη να αποβάλει την κατηγορία του αντιευρωπαϊσμού που συστηματικά και προκαταβολικά του είχαν προσάψει οι δανειστές και η τρόικα εσωτερικού, δημιούργησε έναν αξιωματικό φιλοευρωπαισμό που τελικώς χώρεσε την απολογία του πως είναι με την Ευρώπη “πάση θυσία”. Αυτό ούτε πολιτικά σωστό ήταν αλλά πολύ περισσότερο δεν ήταν διαπραγματευτικά σωστό. Πολιτικά δεν ήταν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λόγο να ανεχθεί μια Ευρώπη που δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρώπη που διαφημίζουν αλλά έχουν παραδώσει στις τράπεζες και τις ελίτ. Αντιθέτως επιθυμεί να την αλλάξει. Δεν ήταν και διαπραγματευτικά σωστό γιατί αποδυνάμωνε τη διαπραγματευτική ισχύ, δηλώνοντας στους απέναντι πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο αφού η Ελλάδα θα το ανεχόταν αρκεί να παραμένει στην Ευρώπη.
Μεγιστοποίησαν έτσι την αποτελεσματικότητα των δανειστών αλλά και το φόβο των ελλήνων που πίστευαν πως κάθε πιθανότητα που σύμφωνα με τα μίντια τοποθετούσε την Ελλάδα εκτός ευρώ ήταν μια κακή εκδοχή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πριόνισε το κλαδί στο οποίο καθόταν, παράγοντας  ισχύ  αξιώματος για έναν κανόνα που περισσότερο από κάθε άλλο έπρεπε να αποδειχθεί. Δηλαδή πως η Ευρώπη και οι δανειστές ήταν καλοί. Έτσι εγκλώβισε και τον εαυτό του σε μια ευρωπαϊκή απολογία την ώρα που ίσως η καλύτερη επιλογή να ήταν η ευρωπαϊκή αμφισβήτηση. Ειδικά αν ήθελε το αποτέλεσμα να είναι η παραμονή στην Ευρώπη.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο, που οι δανειστές παίζουν το τελευταίο χαρτί για να τελειώνουν με το ΣΥΡΙΖΑ ή μάλλον με τον Τσίπρα που είναι η πολιτική μορφή η οποία ή θα δαμαστεί ή θα σπρωχτεί στο κενό που επιμελώς δημιούργησαν μπροστά του. Τι θα αποφασίσει;
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πάρει την απόφαση να σταματήσει αυτό το παιχνίδι, ακόμη και αν πιστεύει πως δίνει τη μάχη όπως πρέπει να τη δώσει. Αυτή μάχη είναι καλουπωμένη σε συγκεκριμένα πλαίσια και δεν μπορεί να σπάσει το κέλυφος των τεχνητών διλημμάτων που έχουν δημιουργηθεί. Πρέπει να υλοποιήσει αυτό που κυρίως πιστεύει, πως προήλθε από τον λαό με μοναδικό σκοπό να τον εξυπηρετήσει. Αυτό επιβάλει και η πολιτική του ηθική αλλά και η ορθή τακτική. Να μαζέψει το χαλάκι πριν το τραβήξουν κάτω από τα πόδια του. Πριν τον αποδομήσουν και τον εμφανίσουν έναν αναποτελεσματικό που με την αναποτελεσματικότητά του δικαιολογεί και όσους προδοτικά πέρασαν και δεν τα κατάφεραν.
Πρέπει να επιστρέψει Ελλάδα και να ενημερώσει το λαό για όσα έχουν συμβεί στο παρασκήνιο. Για τις πιέσεις, τις τρικλοποδιές, τις περίεργες παλινωδίες και τις προθέσεις που αντιμετωπίζει τόσους μήνες. Απαιτείται να τα πει όλα με ειλικρίνεια. Πρέπει να περιγράψει ποια Ευρώπη είναι αυτή την οποία συνάντησε και να ρωτήσει τον κόσμο που τον στηρίζει αν τη θέλει. Αυτό δεν είναι μόνο δημοκρατική ουσία αλλά και αποτελεσματική τακτική. Η μεταφορά του παιχνιδιού από τις τακτικές της διαπραγμάτευσης και τις λογιστικές παγίδες στο πεδίο της αλήθειας, της πραγματικής Οικονομίας και της πολιτικής, είναι η καλύτερη λύση. 
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να δει κατάματα δύο πράγματα. Πρώτο ότι ο στόχος είναι ο ίδιος και όχι κάποια συμφωνία. Και δεύτερο πως δεν απολογείται στο Σόιμπλε αλλά στην Ιστορία.


Διαγραφή χρέους: η εμπειρία της Λ. Αμερικής*


Δημήτρης Καλτσώνης 10/07/2015


Θα επιχειρήσω να επικεντρώσω την προσοχή σας στην εμπειρία διαγραφής του χρέους ιδίως κρατών της Λατινικής Αμερικής, καθώς και σε κάποια συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν. Τα συμπεράσματα αυτά πιθανότατα θα αποδειχθούν χρήσιμα για τη δική μας προσπάθεια.
Είναι εφικτό;
Το πρώτο που διακρίνει κανείς μελετώντας την ιστορική εμπειρία είναι ότι η διαγραφή χρέους δεν είναι ένα σπάνιο φαινόμενο. Δεν αποτελεί μια σπάνια εξαίρεση. Αντίθετα, συναντιέται συχνά στην ιστορία, παλαιότερη και πρόσφατη, της αμερικανικής ηπείρου. Το Μεξικό, η Κούβα, η Κόστα Ρίκα, το Περού, η Παραγουάη, η Βραζιλία, η Βολιβία, το Εκουαδόρ, η Αργεντινή, η Βενεζουέλα αλλά και οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν κατά καιρούς διαγράψει μονομερώς χρέη.
Επομένως, αν σε αυτή την εμπειρία προσθέσει κανείς την εμπειρία άλλων κρατών του πλανήτη και μάλιστα ευρωπαϊκών, τότε γίνεται ολοφάνερο ότι η διαγραφή του χρέους δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο.
Τι είδους κυβερνήσεις διαγράφουν το χρέος;
Το δεύτερο που έχει σημασία να σημειωθεί είναι το είδος των κυβερνήσεων που προχωρούν σε μονομερή διαγραφή του χρέους. Εδώ διακρίνονται κατά βάση δύο κατηγορίες.
Η πρώτη είναι επαναστατικές κυβερνήσεις, όπως αυτή της Κούβας μετά το 1959. Η Κούβα μάλιστα ανέλαβε διεθνείς πρωτοβουλίες προκειμένου να συνενώσει σε ένα κίνημα λαών και κυβερνήσεων υπέρ της διαγραφής του χρέους των εξαρτημένων και υφιστάμενων την καταλήστευση από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χωρών. Ήδη από το 1985 ο Φιδέλ Κάστρο καλούσε σε μια τέτοια συστράτευση των χωρών της Λ. Αμερικής αλλά και ευρύτερα του τρίτου κόσμου. Οι προσπάθειες βρήκαν ανταπόκριση στους λαούς αλλά και σε ένα μέρος των κυβερνήσεων, εκτός από εκείνες που ήταν υπό την απόλυτη επιρροή της Ουάσιγκτον.
Το 1986 η κυβέρνηση της Κούβας σταμάτησε την αποπληρωμή του χρέους στο λεγόμενο Κλαμπ του Παρισιού. Ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη οι οποίες δεν κατέληξαν πουθενά. Η Κούβα δεν έχει πληρώσει τα χρέη της αποικιοκρατίας. Πριν λίγα χρόνια διέγραψε χρέος 85 δισ δολαρίων προς τη Ρωσία. Η Ρωσία δεν αντέδρασε αρνητικά. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ενδιαφέρεται να αναπτύξει τις οικονομικές σχέσεις με την Κούβα και ότι αντιλαμβάνεται πως έχει να κάνει με μια ανεξάρτητη, κυρίαρχη, Κουβανική Δημοκρατία.
Η δεύτερη κατηγορία είναι κυβερνήσεις μεταρρυθμιστικές, μεγαλύτερου ή μικρότερου βάθους. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση του Μεξικού σταμάτησε να πληρώνει το χρέος της πιεζόμενη από την επαναστατική εξέγερση των αγροτών υπό τον Εμιλιάνο Ζαπάτα. Ανάμεσα στα 1914 και 1942 οι διάφορες κυβερνήσεις του Μεξικού κατέβαλαν μόνο απολύτως συμβολικά ποσά στους δανειστές. Ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις οι οποίες διάρκεσαν 20 ολόκληρα χρόνια. Στο τέλος αυτής της διαδρομής, η προοδευτική κυβέρνηση του Λάσαρο Καρδένας ανάγκασε τους πιστωτές όχι μόνο να δεχτούν τη διαγραφή του χρέους κατά 80% αλλά επέβαλε και την εθνικοποίηση των επιχειρήσεών τους που λυμαίνονταν το πετρέλαιο και το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας.
Στη δεκαετία του 1930 και άλλες κυβερνήσεις, όπως αυτές της Βραζιλίας, της Βολιβίας και του Εκουαδόρ διέκοψαν την αποπληρωμή του χρέους για κάποιες δεκαετίες ή το περιέκοψαν κατά 30% (Βραζιλία). Κατά τη δεκαετία του 1930, συνολικά 14 κυβερνήσεις διέκοψαν την αποπληρωμή του χρέους για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το 1985 η μετριοπαθής μεταρρυθμιστική κυβέρνηση του Άλαν Γκαρσία στο Περού περιόρισε την αποπληρωμή του χρέους στο 10% των εισοδημάτων της χώρας από τις εξαγωγές. Οι ΗΠΑ σύντομα αποσταθεροποίησαν την κυβέρνηση, παρότι δεν είχε προβεί σε διαγραφή του χρέους. Να επισημάνω την αντίφαση, καθώς οι ίδιες οι ΗΠΑ, για άλλους λόγους, είχαν συμφωνήσει το 1953, η Γερμανία να αποπληρώνει το χρέος της μόνο ως το 5% των εσόδων της από εξαγωγές.
Οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις είναι αυτές της Αργεντινής, του Εκουαδόρ και της Παραγουάης. Η λύση που επέλεξε η Αργεντινή ήταν συναινετική. Ήρθε σε συμφωνία με την πλειοψηφία των δανειστών. Περιέκοψε μεν το χρέος αλλά υιοθέτησε ρήτρες ευνοϊκές για τους δανειστές. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που βρήκε σύντομα το πρόβλημα του χρέους ξανά μπροστά της. Το 2008 μάλιστα, η πρόεδρος Κριστίνα Κίρσνερ δήλωσε πως η Αργεντινή θα αποπληρώσει αναδρομικά τα χρέη της προς το Κλαμπ του Παρισιού.
Σε πιο ριζοσπαστική κατεύθυνση, η κυβέρνηση Κορέα στο Εκουαδόρ προέβη σε μερική, μονομερή διαγραφή του χρέους. Παρά τις προσπάθειες αποσταθεροποίησης, που έφτασαν μέχρι το πραξικόπημα, η κυβέρνηση Κορέα τα κατάφερε. Επιπλέον, αυτό καθόλου δεν δημιούργησε πρόβλημα στη χώρα αυτή να έχει πρόσβαση στη δανειοδότηση μέσω των χρηματοπιστωτικών αγορών. Και μάλιστα, τα επιτόκια που πέτυχε ήταν πιο χαμηλά από εκείνα της Αργεντινής και της Βενεζουέλας (7% έναντι 12 και 15% αντίστοιχα).
Η Παραγουάη το 2005 διακήρυξε ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ την άρνηση της χώρας να αποπληρώσει το χρέος. Έχουν περάσει δέκα χρόνια και η Παραγουάη δεν πληρώνει το χρέος, ούτε κάποια κύρωση της έχει επιβληθεί.
Υπήρξαν και σπανιότερες περιπτώσεις κατά τις οποίες η διαγραφή χρέους έγινε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ για λόγους γεωπολιτικούς. Στην Ευρώπη γνωρίζουμε την περίπτωση της Γερμανίας του 1953. Στη Λ. Αμερική το 1922 η νέα κυβέρνηση της Κόστα Ρίκα δεν αναγνώρισε τα χρέη των προηγούμενων κυβερνήσεων προς τη Βρετανία και προς βρετανικές και καναδικές τράπεζες. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ (ο γνωστός δικαστής Ταφτ) έκρινε ότι η πράξη αυτή ήταν ορθή και νόμιμη. Μην ξεχνάμε ότι παρόμοια αντιμετώπιση επιφύλαξαν οι ΗΠΑ για την Πολωνία το 1991 προκειμένου να την εντάξουν πλήρως στο γεωπολιτικό τους μπλοκ.
Αντιδράσεις και αντιμετώπισή τους
Εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι η μερική ή ολική διαγραφή του χρέους, η παύση αποπληρωμής του είναι ένα συχνό φαινόμενο και στη Λ. Αμερική. Το βάθος της λύσης εξαρτάται κυρίως (όχι μόνο) από το βαθμό ριζοσπαστισμού των κυβερνήσεων: η λύση του Εκουαδόρ είναι προσφορότερη της Αργεντινής, της Κούβας προσφορότερη του Εκουαδόρ.
Οι αντιδράσεις των δανειστών είναι αναμενόμενες. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπιστούν. Όσο πιο σθεναρά αντιμετωπίζει μια κυβέρνηση τους δανειστές, τόσο αυτοί έχουν περιορισμένες δυνατότητες. Αν η αποσταθεροποίηση της απείθαρχης κυβέρνησης δεν πετύχει, αναδιπλώνονται για να μην χάσουν εντελώς την πρόσβαση στην αγορά της χώρας αυτής.
Άρα, ζήτημα κλειδί είναι η αποφασιστικότητα μιας κυβέρνησης και ιδίως του λαού, η στήριξή της στο λαϊκό κίνημα και ο θαρραλέος αναπροσανατολισμός της εξωτερικής και οικονομικής της πολιτικής. Όσο κανείς μένει εντός του πλέγματος οικονομικών σχέσεων που έχουν χαράξει οι δανειστές, δεν μπορεί να βρει ισχυρά στηρίγματα αλλού, σε άλλες χώρες. Και αντίστροφα: όταν μια κυβέρνηση εξέρχεται των ορίων που της έχουν χαράξει οι δανειστές, τρίτες χώρες μπορεί να προστρέξουν (για το δικό τους βέβαια συμφέρον) να συμβάλλουν.
Είναι αποτελεσματική η διαγραφή χρέους;
Τίθεται τέλος ένα άλλο ερώτημα: γιατί οι χώρες που διέγραψαν το χρέος τους, βρέθηκαν μετά από κάποια χρόνια πάλι στην ίδια θέση; Η διαγραφή του χρέους, για να είναι αποτελεσματική πρέπει να συνοδεύεται από μια δέσμη μέτρων που αντιμετωπίζουν τις βαθύτερες αιτίες του. Δηλαδή, πρέπει να προάγουν την παραγωγική, φιλολαϊκή ανασυγκρότηση της χώρας, την απαλλαγή της από την εξάρτηση και την καταλήστευση από το ξένο και εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο, την αλλαγή της ανισότιμης θέσης της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας.
*Ομιλία στη διημερίδα της «Κίνησης για τη Διαγραφή του Χρέους Τώρα», 18-19/6/2015, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Βαρουφάκης στον Guardian: Γι' αυτό θέλει να μας διώξει ο Σόιμπλε από το ευρώ

Μπορεί ο Γιάνης Βαρουφάκης να βρίσκεται στην Αίγινα, ωστόσο το βράδυ της Παρασκευής ο Guardian δημοσίευσε άρθρο του πρώην ΥΠΟΙΚ που εξηγεί γιατί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, ο Γερμανός ομόλογος του θέλει την έξοδο από τη νομισματική ένωση για να εκφοβίσει τους Γάλλους, ώστε να αποδεχθούν το δικό του μοντέλο της πειθαρχημένης ευρωζώνης.
«Η Γερμανία δεν θα δείξει έλεος στον ελληνικό πόνο-έχει συμφέρον να μας διαλύσει», είναι ο τίτλος του άρθρου του κ. Βαρουφάκη, στο οποίο αναφέρει πως στόχος της ελληνικής κυβέρνησης ήταν η αναδιάρθρωση του χρέους, ωστόσο δεν γνώριζε ότι το Grexit ήταν ο στόχος των ηγετών της ευρωζώνης.
«Την πρώτη μου εβδομάδα ως υπουργός Οικονομικών, με επισκέφθηκε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, πρόεδρος του Eurogroup (των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης), ο οποίος μου έθεσε μία σκληρή επιλογή: να αποδεχθώ τη "λογική" του πακέτου διάσωσης και να εγκαταλείψω κάθε απαίτηση για αναδιάρθρωση του χρέους ή να "συντριβεί" η δανειακή συμφωνία -με την άρρητη επίπτωση ότι θα κλείσουν οι ελληνικές τράπεζες», αποκαλύπτει και υποστηρίζει ότι οι εκκλήσεις της Ελλάδας για αναδιάρθρωση του χρέους έπεσαν στο κενό.
Σύμφωνα με τον ίδιο, όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010, υπήρχαν δύο επιλογές για την παραμονή στην ευρωζώνη. Μια λογική, που θα πρότεινε κάθε τραπεζίτης, να γίνει αναδιάρθρωση χρέους και να μεταρρυθμιστεί η οικονομία. Και μια τοξική, η προσφορά νέων δανείων σε μια χρεοκοπημένη οντότητα, παριστάνοντας πως παραμένει φερέγγυα.
«Το δημοσιονομικό δράμα της Ελλάδας κυριαρχεί στα πρωτοσέλιδα εδώ και πέντε χρόνια, για έναν λόγο: την πεισματική άρνηση των πιστωτών να προσφέρουν ουσιαστική ελάφρυνση χρέους», γράφει και συνεχίζει:
«Γιατί, ενάντια στην κοινή λογική, ενάντια στην ετυμηγορία του ΔΝΤ και ενάντια στις καθημερινές πρακτικές τραπεζιτών που αντιμετωπίζουν δανειολήπτες με οικονομική δυσχέρεια, (οι πιστωτές) αντιστέκονται σε μια αναδιάρθρωση χρέους; Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί με όρους οικονομικούς, γιατί εντοπίζεται βαθιά στις λαβυρινθώδεις πολιτικές της Ευρώπης.
Στο άρθρο του ο κ. Βαρουφάκης υποστηρίζει πως «από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την εξουσία τον περασμένο Ιανουάριο, και σαν να επιβεβαιώνεται ο ισχυρισμός μας ότι τα προγράμματα "διάσωσης" δεν είχε σε τίποτα να κάνει με τη διάσωση της Ελλάδας (και με οτιδήποτε έχει να κάνει με την οριοθέτηση της Βόρειας Ευρώπης), μια μεγάλη πλειοψηφία στο Eurogroup - κάτω από την κηδεμονία του Σόιμπλε - είχε υιοθετήσει το Grexit είτε ως προτιμώμενο αποτέλεσμα ή όπλο επιλογής εναντίον της κυβέρνησής μας" συνεχίζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών».
«Ακολούθησαν πέντε μήνες διαπραγματεύσεων σε συνθήκες νομισματικής ασφυξίας και μια υποκινούμενη τραπεζική φυγή υπό την επίβλεψη και την εκτέλεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το μήνυμα ήταν σαφές: αν δεν παραδινόμασταν, σύντομα θα ήμασταν αντιμέτωποι με κεφαλαιακούς ελέγχους, αναλήψεις από ATM, μια παρατεταμένη τραπεζική αργία και τελικά Grexit»,υπογραμμίζει σε άλλο σημείο.
«Μετά την κρίση του 2008/9, η Ευρώπη δεν γνωρίζει πώς να ανταποκριθεί. Θα πρέπει να προετοιμάσει το έδαφος για τουλάχιστον την αποβολή μιας χώρας (δηλαδή, ένα Grexit) για να ενισχυθεί η πειθαρχία; Ή να στραφεί προς μια ομοσπονδία; Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει κανένα από τα δύο, το υπαρξιακό άγχος της πάντα αυξάνεται. Ο Σόιμπλε είναι πεπεισμένος ότι όπως έχουν τα πράγματα, χρειάζεται ένα Grexit για να καθαρίσει ο αέρας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ξαφνικά, ένα μονίμως μη βιώσιμο ελληνικό δημόσιο χρέος, χωρίς το οποίο ο κίνδυνος ενός Grexit θα εξασθενούσε έχει αποκτήσει μια νέα χρησιμότητα για Σόιμπλε», επισημαίνει μεταξύ άλλων.




Deutsche Welle: Ο Σόιμπλε θα είναι πολύ σκληρός στο Eurogroup


 Σόιμπλε στο σημερινό Eurogroup. Ήδη από χθες το γερμανικό υπουργείο διαμηνύει ότι η έκβαση της συνεδρίασης είναι ακόμη ανοιχτή, σύμφωνα με τη Deutsche Welle.
Σκληρή αναμένεται να είναι η στάση του θα κρατήσει σήμερα ο υπ. Οικονομικών Βόλφγκανγκ
Η έκβαση της σημερινής συνεδρίασης του Eurogroup θα ιδιαίτερα δύσκολη. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη στάση του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η οποία θα πρέπει να αναμένεται σκληρή.
Συγκλίνουσες πληροφορίες λένε ότι αυτή η διάθεση του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών εκφράζεται στις συνεδριάσεις του Euroworking Group, δηλαδή στην ομάδα τεχνοκρατών που διεκπεραιώνει τις τρέχουσες εργασίες του Eurogroup. Πληροφορίες από το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών κάνουν λόγω για μεγάλη δυσφορία αναφορικά με τις ελληνικές προτάσεις.
Εκτιμάται μάλιστα ότι οι ελληνικές προτάσεις δεν αντιμετωπίζουν σε ικανοποιητικό βαθμό τις ανεπάρκειες που αναφέρονται στην έκθεση της τρόικας του Δεκεμβρίου του 2014 και η οποία θα έπρεπε να ήταν ο γνώμονας των ελληνικών προτάσεων.
«Πράσινο φως» με αστερίσκους
Eνα άλλο σημείο στο οποίο προτίθεται να εστιάσει το ενδιαφέρον των ομολόγων του ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Πιο συγκεκριμένα, ενώ η βιωσιμότητα του χρέους αποτελεί προϋπόθεση για ένα δάνειο από το τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (EΜΣ) αυτή ωστόσο τίθεται εν αμφιβόλω από την πλευρά του ΔΝΤ. Ας σημειωθεί, πάντως, ότι μόλις χθες ο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών είχε δηλώσει δημόσια ότι η έκβαση της συνεδρίασης του Eurogroup είναι ανοιχτή.
Οι ενστάσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών φαίνεται να τροφοδοτούνται επίσης και από την χθεσινοβραδινή απόφαση των θεσμών, η οποία ναι μεν δίνει «πράσινο φως» στις ελληνικές προτάσεις, αλλά βάζει και αρκετούς αστερίσκους.
Επικαλούμενη το γραπτό κείμενο της χθεσινοβραδινής απόφασης η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει στην ιστοσελίδα της πως οι θεσμοί επιμένουν, μεταξύ άλλων, ότι οι δεσμεύσεις τις ελληνικής πλευράς για μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να προσδιοριστούν πιο συγκεκριμένα και ότι τα προβλεπόμενα δημοσιονομικά μέτρα δεν αρκούν για να επιτευχθούν οι στόχοι του πρωτογενούς πλεονάσματος.


Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *