Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει κούρεμα του δημόσιου χρέους και να βάλει τέλος στο βασανιστικό θάνατο που μας οδηγεί το Βερολίνο πριν είναι πολύ αργά
Ο Σόιμπλε το ξέρει καλά. Τα 86 δισ. που θα λάβει η χώρα μας για να υιοθετήσει ένα τρίτο Μνημόνιο, χειρότερο και από τα προηγούμενα, είναι και τα τελευταία. Η παρούσα συμφωνία αποτελεί απλά μια τεχνητή αναπνοή σε έναν ασθενή που οδηγείται με ακρίβεια στον βέβαιο θάνατο...
Η συμφωνία της 20 Αυγούστου έχει μόνο ένα νόημα: «Δεν θα σας αφήσουμε να πεθάνετε τώρα, αλλά αργότερα...».
Πάντως δεν πρόκειται για συμφωνία διάσωσης και αυτό είναι πανθομολογούμενο.
Ένα απλό παράδειγμα εν είδει παραβολής είναι ικανό για να αντιληφθούμε τι μας λένε οι δανειστές.
Ας υποθέσουμε ότι ένας μέσος οικογενειάρχης χρωστά στην τράπεζα ένα ποσό και δεν μπορεί να αποπληρώσει τις δόσεις που είχε υπογράψει προ κρίσης.
Αφού κάνει επί σειρά μηνών διαπραγματεύσεις και διαβουλεύσεις με την τράπεζα, η τελική απάντηση που λαμβάνει είναι η ακόλουθη:
-Η τράπεζα δεν του κουρεύει το χρέος, αλλά του δίνει νέο δάνειο,
-Η εφορία του αυξάνει τον συντελεστή φορολόγησης και ταυτόχρονα
-Ο εργοδότης του, του μειώνει ακόμα περισσότερο τον μισθό!
Αυτή τη συμφωνία θα υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας στις 20 Αυγούστου;
Άλλο πακέτο διάσωσης δεν πρόκειται να υπάρξει. Μετά από αυτό το πακέτο, έρχεται το χάος...
Και επειδή τα χρήματα του πακέτου δεν πρόκειται να προωθηθούν σε πολιτικές ανάπτυξης, το μείζον ερώτημα που προκύπτει για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι το ακόλουθο:
Τι ακριβώς διαπραγματεύεται για τη συμφωνία της 20ης Αυγούστου;
Η χώρα είναι πλέον και επίσημα μια αποικία χρέους με ελάχιστες δυνατότητες επιβίωσης αφού το δυσθεώρητο χρέος μας είναι μη βιώσιμο και μη διαχειρίσιμο.
Αν ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται την παραμονή της χώρας στην... εντατική και υπό μηχανική υποστήριξη για λίγους ακόμη μήνες, είναι αμφίβολο αν θα προσφέρει κάτι η προσφυγή στις κάλπες μετά την υπογραφή μιας τόσο επώδυνης συμφωνίας.
Αν επισφραγιστεί η συμφωνία της ντροπής με την ψήφιση της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές (ιδιωτικοποιήσεις), των κατασχέσεων των κατοικιών, των πλειστηριασμών, της χρησιμοποίησης των καταθέσεων για τη διάσωση των τραπεζών, τότε απλά θα επιταγχύνει την έξοδο της χώρας από το ευρώ και μάλιστα με άτακτο τρόπο, χωρίς καμία απολύτως προετοιμασία.
Ποιο είναι άραγε το αντάλλαγμα που παίρνει η ελληνική κυβέρνηση για να υπογράψει μια τόσο επαχθή συμφωνία
Πώς θα εξυπηρετήσει τα χρέη της και πώς θα μπεί σε τροχιά ανάπτυξης
Πώς θα ανακτηθεί η πιστοληπτική ικανότητα του κράτους αν δεν επέλθει διαγραφή του δημόσιου χρέους τουλάχιστον κατά 50%
Πώς θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες αν δεν διαγραφεί ένα μέρος των κόκκινων δανείων ώστε οι πολίτες να αποκτήσουν την πολυπόθητη φοροδοτική δυνατότητα;
Ως πότε το σύστημα θα ανατροφοδοτεί τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια με νέα δάνεια δημιουργώντας μια δυσθεώρητη φούσκα χρέους;
Ο Σόιμπλε και η παρέα του όπως σας έχουμε αποκαλύψει παίζουν το δικό τους παιχνίδι εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της Γερμανίας και των γερμανικών τραπεζών.
Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ελληνικού και να διασφαλίσει την επιβίωση της χώρας, εκτός μηχανικής υποστήριξης.