Εκλογές και μια υπέρβαση

“Μόνο η Αριστερά μπορεί να εφαρμόσει ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων”. Η διαπίστωση αυτή αποδίδεται από κυβερνητική πηγή στον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ κατά την τελευταία του συνάντηση με τον πρωθυπουργό με αφορμή τα εγκαίνια της νέας διώρυγας του Σουέζ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σοσιαλδημοκράτης Ευρωπαίος πολιτικός εκφράζει την εμπιστοσύνη του στον Α. Τσίπρα και την πεποίθησή του ότι είναι μόνος στη χώρα μας που μπορεί να κάνει τις μεγάλλες διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες εκκρεμούν εδώ και χρόνια, αν όχι δεκαετίες. Λέγεται ότι έχει εκφράσει αυτή την άποψη και μπροστά στην Γερμανίδα καγκελάριο Α.Μέρκελ, σε κάποια από τις αρκετές τριμερείς διαβουλεύσεις που έχουν γίνει το τελευταίο εξάμηνο.

Ο εκλογικός σχεδιασμός του Μεγάρου Μαξίμου δείχνει αυτοπεποίθηση σε σχέση με την συγκατάθεση των εταίρων που σε καμία περίπτωση δεν έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους προς μια τέτοια προοπτική. Παρόλο που ΝΔ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν κάλπες το φθινόπωρο και θα περίμεναν, ενδεχομένως, στήριξη από την ευρωδεξιά και τους ευρωσοσιαλιστές, οι πιστωτές αφήνουν τα πράγματα να εξελιχθούν χωρίς να ανακατεύονται - για την ώρα τουλάχιστον.

Μόνος τρόπος για να ανατραπεί ο εκλογικός σχεδιασμός είναι να μην υπάρξει συμφωνία μέσα στον Αύγουστο και να ασκηθεί πίεση για τρίτο πακέτο προαπαιτούμενων, παρόλο που κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 12ης Ιουλίου. Ομως κάτι τέτοιο δεν θεωρείται πιθανό από το επιτελείο του πρωθυπουργού όπου υπάρχει αισιοδοξία ότι μέσα στο Σαββατοκύριακο θα ριφθεί ο κύβος. Το βασικό σενάριο θέλει τις υπογραφές να μπαίνουν στις 11 Αυγούστου (την επόμενη Τρίτη) για να γίνει η ψηφοφορία στις 13 Αυγούστου (Πέμπτη) και να συνεδριάσει το Γιούρογκρουπ την επόμενη μέρα (Παρασκευή).

Ο εσωκομματικός κόμπος

Διαγραφές βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ που θα το καταψηφίσουν δεν πρόκειται να γίνουν. Αλλά και δεν πρόκειται να περιληφθούν στα ψηφοδέλτια του κόμματος στις επόμενες εκλογές. Για το συνέδριο δεν υπάρχει ακόμη οριστική απόφαση. Προγραμματίζεται για τον Σεπτέμβριο αλλά, σύμφωνα με πληροφορίες, μπορεί να γίνει ακόμη και μέσα στον Αύγουστο αν το αποφασίσει ο Α. Τσίπρας για να ξεκαθαριστεί το εσωκομματικό τοπίο.

Η δημιουργία νέου αντιμνημονιακού κόμματος με τον Π. Λαφαζάνη σε πρωταγωνιστικό ρόλο θεωρείται δεδομένη παρόλο που δεν έχει κριθεί ακόμη μια δυνητική συνεργασία με την Ζ. Κωνσταντοπούλου και τον Γ. Βαρουφάκη, που αποτελούν επίσης κεντρικά πρόσωπα στο κομματικό κάδρο. Δημοσκοπήσεις “τρέχουν” ήδη αλλά δεν θεωρείται ασφαλές οποιοδήποτε συμπέρασμα σε σχέση με τη δυναμική που θα μπορούσε να αναπτύξει ένα κόμμα που θα προτάσσει την έξοδο από την ευρωζώνη, την ώρα που σε αυτόν τον χώρο κυριαρχεί το ΚΚΕ το οποίο όμως θεωρεί την σημερινή συγκυρία ακατάλληλη για μια τέτοια εξέλιξη.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ο πρωθυπουργός έχει δεχτεί δύο διαφορετικές εισηγήσεις. Η πρώτη, η σκληρή, προωθεί την ιδέα της διάσπασης το συντομότερο δυνατό και η άλλη, η ηπιότερη, προκρίνει έναν συμβιβασμό με κάποιους από τους διαφωνούντες ώστε άλλοι να φύγουν και άλλοι να μείνουν, όχι μόνο για να αποδυναμωθεί το κόμμα που θα βγει μέσα από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για να σφυρηλατηθεί μια νέα ενότητα με τους παραδοσιακούς όρους.

Σε κάθε περίπτωση, η δημοτικότητα του Α. Τσίπρα κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα και υπάρχουν εκτιμήσεις κατά τις οποίες, αν κάνει την ρήξη με το αντιευρωπαϊκό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποκτήσει ένα νέο πολιτικό ακροατήριο στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς που θα φτάνει μέχρι τις παρυφές του μνημονιακού κόσμου.

Επόμενη μέρα

Κυβερνητικές πηγές που έχουν μετάσχει σε τέτοιου είδους συζητήσεις διαβεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σε καμία περίπτωση εκλογική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διαβεβαιώνουν επίσης ότι η κυβερνητική συνεργασία μετά από εκλογές πρέπει να θεωρείται δεδομένη εφόσον το κόμμα του Πάνου Καμμένου καταφέρει να περάσει τον πήχυ του 3%. Δεν κρύβουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα παλέψει για την αυτοδυναμία την οποία δεν αποκλείουν - γι αυτό άλλωστε δεν τίθεται θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου που δίνει μπόνους πενήντα εδρών στον πρώτο κόμμα.

Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός θα παλέψει για την αυτοδυναμία και θα την επιδιώξει με όλες του τις δυνάμεις, ακριβώς όπως έκανε με το δημοψήφισμα όταν οι μετρήσεις έδιναν οριακές διαφορές του ΟΧΙ από το ΝΑΙ και κατάφερε τελικά να πετύχει το εντυπωσιακό 61%. Θεωρούν ότι αυτό το ποσοστό είναι, δυνητικά, δικό του. Οτι, δηλαδή, πρόκειται για μια κοινωνική πλειοψηφία που, το λιγότερο, τον εμπιστεύεται και το, περισσότερο, προσδοκά από αυτόν τις μεγάλες λύσεις στα μεγάλα προβλήματα.

Γεγονός είναι ότι αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός δεν έχει αντίπαλο, αυτό αναγνωρίζεται και εκτός συνόρων, με αποτέλεσμα να του ανήκει η πρωτοβουλία των κινήσεων, κάτι που οπωσδήποτε τον διευκολύνει, αλλά την ίδια ώρα ανεβάζει τον πήχυ. Μεγάλες δυνατότητες, υψηλές απαιτήσεις. Αυτό με άλλα λόγια περιγράφεται ως πρόκληση να γίνει από αρχηγός κόμματος εθνικός ηγέτης.

Πηγή