Του Απόστολου Διαμαντή
Είναι πραγματικά εξωφρενικό αυτό που συμβαίνει με την κα Σαββαΐδου: η άρνηση παραίτησης αποκαλύπτει το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα. Δεν πρόκειται μόνον για την πτώχευση και την οικονομική κρίση. Πρόκειται κυρίως για την κατάρρευση του κράτους και των θεσμών.
Η κα Σαββαΐδου είναι γραμματέας εσόδων και προΐσταται μιας ανεξάρτητης αρχής. Αυτοδιορίστηκε; Όχι. Διορίστηκε από την κυβέρνηση. Και είναι δημόσιος υπάλληλος. Από νομικής καθαρά απόψεως, εφόσον καλείται για απολογία από τον εισαγγελέα, κατηγορούμενη για παράβαση καθήκοντος - ενδεχομένως και για απιστία, για κακούργημα δηλαδή - θα έπρεπε επιτόπου ο αρμόδιος υπουργός να την θέσει σε διαθεσιμότητα, έως ότου ξεκαθαρίσει η υπόθεση. Εννοείται πως εάν ασκηθεί τελικώς δίωξη, η κα Σαββαΐδου θα πρέπει να απομακρυνθεί από τη θέση της.
Στο σημείο αυτό υπεισέρχονται δύο ζητήματα: πρώτον η απαίτηση της κυβέρνησης για παραίτησή της, την οποία η ίδια απέρριψε και δεύτερον οι φήμες πως με την απομάκρυνσή της διαφωνεί η τρόικα! Στο πρώτο ζήτημα, η στάση της κας Σαββαΐδου είναι προκλητική. Είναι δυνατόν να σου ζητάει ο εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας, που σε διόρισε, να παραιτηθείς από μια δημόσια θέση που κατέχεις κι εσύ να αρνείσαι; Ποιος είσαι που αρνείσαι; Η Μαρία Θηρεσία;
Αυτό το περιστατικό δείχνει ακριβώς την θλιβερή πραγματικότητα: κράτος στην Ελλάδα ουσιαστικά δεν υφίσταται, όταν ένας δημόσιος υπάλληλος που καλείται να απολογηθεί στον εισαγγελέα δεν παραιτείται, ακόμη και αν αυτό το απαιτήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός! Η κα Σαββαΐδου είπε και το πρωτοφανές, πως δεν παραιτείται λέει, διότι είναι αθώα και επομένως η παραίτηση θα ισοδυναμούσε με ομολογία ενοχής! Με λίγα λόγια δηλαδή, όλοι που εγκαλούνται από τις εισαγγελικές αρχές θα έπρεπε σύμφωνα με την κα Σαββαΐδου να παραμένουν στις θέσεις τους, έως ότου βγει η απόφαση!
Αντιθέτως: στοιχειώδης αξιοπρέπεια προσωπική θα επέβαλε στην κα Σαββαΐδου να παραιτηθεί, ειδικώς εάν είναι και αθώα, ούτως ώστε να αφεθεί η δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της και η ίδια να μην κατηγορηθεί ότι γαντζώνεται στην καρέκλα της. Η εμμονή της να παραμένει στη θέση της δείχνει πως έχει χαθεί εντελώς από τη δημόσια ζωή η αίσθηση του κοινού αγαθού, του κοινού συμφέροντος και του καθήκοντος και ο καθένας κινείται με βάση τα εντελώς προσωπικά του σχέδια. Αλλά λίγη τσίπα ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Όταν σε κατηγορούν, από φιλότιμο και μόνον, τους βροντάς την πόρτα και φεύγεις. Δεν κατσικώνεσαι στην καρέκλα σου.
Πάμε τώρα στην τρόικα. Είναι δυνατόν να απαιτεί την παραμονή ενός έλληνα δημοσίου υπαλλήλου; Τότε να το κλείσουμε το μαγαζί και να πάψουμε να ασχολούμαστε με το ελληνικό κράτος, τις εκλογές του και τις κυβερνήσεις του. Εάν ο πρωθυπουργός της χώρας δεν είναι σε θέση να απομακρύνει έναν υπάλληλο, που τον καλεί ο εισαγγελέας και πρέπει να ρωτήσει τους Γερμανούς, τότε η εσωτερική έννομη τάξη, το κράτος δικαίου και όλο το πολιτικό μας σύστημα δεν υπάρχει καν. Είναι ανύπαρκτο. Είναι ένα απλό προτεκτοράτο στα χέρια άλλων κρατών.
Η κυβέρνηση καλά θα κάνει, αύριο το πρωί, να διώξει την κα Σαββαΐδου από τη θέση της, ακόμη κι αν είναι αθώα. Πώς να την διώξει; Με μια απόφασή της.