Μέσα στον μήνα η ρύθμιση για το πλαστικό χρήμα

Την κατάθεση της ρύθμισης για το «χτίσιμο» του αφορολόγητου μέσω της χρήσης πιστωτικών και χρεωστικών καρτών προανήγγειλε σήμερα ο Παναγιώτης Μελαχρινός, διευθυντής του γραφείου του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Τρύφωνα Αλεξιάδη.

Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, ο Παναγιώτης Μελαχρινός ανέφερε πως ήδη γίνεται επεξεργασία των σχετικών ρυθμίσεων και ότι το μέτρο θα έχει αναδρομική ισχύ.

Εξαιρέσεις

Σύμφωνα με το στέλεχος του υπουργείο, «θα υπάρξουν κατηγορίες συμπολιτών μας που θα εξαιρεθούν από την υποχρέωση της χρήσης πλαστικού χρήματος», όπως οι ηλικιωμένοι.

Όσον αφορά το αφορολόγητο, ανέφερε ότι «θα είναι πιο γενναίο το ποσοστό αυτό από εκείνο που είχαμε συνηθίσει, δηλαδή το 10%» του εισοδήματος.

Ακατάσχετος λογαριασμός για επιχειρηματίες

Σύμφωνα με τον κ. Μελαχρινό, θα υπάρχει για τους επιχειρηματίες ένας ακατάσχετος λογαριασμός, ο οποίος θα είναι συνδεδεμένος με τα POS, ώστε να γίνονται κανονικά οι πληρωμές προμηθευτών και ΦΠΑ.

Τέλος, όσον αφορά τις αντικειμενικές αξίες, ο διευθυντής του γραφείου του κ. Αλεξιάδη δήλωσε πως θα έχουν αναδρομική ισχύ από 22/5/2015 και τόνισε πως σε ορισμένες περιοχές θα μειωθούν, ενώ σε κάποιες άλλες θα παραμείνουν αμετάβλητες.

Πηγή

Σε εφαρμογή το νέο μισθολόγιο - Οι μισθολογικές κλίμακες & τα επιδόματα

Τον τρόπο εφαρμογής του νέου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα, καθώς και τους χρόνους της μισθολογικής εξέλιξης των κρατικών λειτουργών περιγράφει εγκύκλιος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με στόχο την παροχή οδηγιών για την εφαρμογή των σχετικών διατάξεων που αποτέλεσαν νόμο του κράτους (4354/2015) από τον Δεκέμβρη του περασμένου έτους.

Με το νέο μισθολόγιο «ξεπαγώνουν» οι μισθολογικές ωριμάνσεις που είχαν «κολλήσει» από το 2011, με αποτέλεσμα να προκύπτουν μικρές αυξήσεις για τους υπαλλήλους.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, από την ένταξη των υπαλλήλων στο νέο σύστημα θα υπάρξει αύξηση του βασικού μισθού για 314.000 περίπου εργαζόμενους, σε σύνολο περίπου 567.000 - δηλαδή στο 55% των υπαλλήλων.

Οι αυξήσεις προβλέπεται να χορηγηθούν σταδιακά σε διάστημα 4 ετών (25% κάθε 1 Ιανουαρίου αρχής γενομένης από την 1/1/2016), προκειμένου να υπάρξει μια ομαλή αντιμετώπιση του αυξημένου μισθολογικού κόστους. Για παράδειγμα, δηλαδή, ένας υπάλληλος που θα πρέπει να λάβει αύξηση 60 ευρώ θα δει τον βασικό του μισθό να αυξάνεται κατά 15 ευρώ τον χρόνο για την επόμενη τετραετία.

Η επανακατάταξη των υπαλλήλων στις νέες μισθολογικές κλίμακες θα γίνει με βάση τα χρόνια προϋπηρεσίας μέχρι τις 31/12/2015. Το νέο μισθολόγιο, υπενθυμίζεται, έχει χρόνο εφαρμογής την 1/1/2016.

Επισημαίνεται ότι μετά τη νέα κατάταξη του προσωπικού στο νέο σύστημα αμοιβών θα υπάρξει αναστολή της μισθολογικής εξέλιξής τους μέχρι την 31-12-2017, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το κόστος της νέας κατάταξης των υπαλλήλων.

Από 1/1/2018 η απονομή μισθολογικών κλιμακίων, βάσει του χρόνου υπηρεσίας του υπαλλήλου θα πραγματοποιείται κανονικά.

Σε περίπτωση που προκύψει μείωση αποδοχών με το νέο σύστημα, το υφιστάμενο ύψος καταβολών προβλέπεται να διασφαλιστεί με τη μορφή προσωπικής διαφοράς η οποία θα απομειώνεται ανάλογα με οποιαδήποτε επικείμενη αύξηση των αποδοχών του υπαλλήλου, πλην της χορήγησης του επιδόματος θέσης ευθύνης και της προωθημένης μισθολογικής εξέλιξης λόγω αξιολόγησης.

Αποσύνδεση με βαθμό - σύνδεση με αξιολόγηση

Με το νέο καθεστώς αμοιβής των κρατικών λειτουργών, αποσυνδέεται το βαθμολογικό από το μισθολογικό καθεστώς του υπαλλήλου. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο υπάλληλος θα είναι σε θέση να ανεβαίνει στην ιεραρχία ανεξάρτητα από τον βαθμό που διατηρεί στα μισθολογικά κλιμάκια.

Η βαθμολογική εξέλιξη θα έχει καθοριστικό ρόλο στη διεκδίκηση θέσης ευθύνης, με την προκήρυξη των θέσεων γενικών διευθυντών, διευθυντών και προϊσταμένων τμημάτων.

Και εάν η αποσύνδεση του βαθμολογίου από το μισθολόγιο κινείται σε θετική κατεύθυνση, αμφιθυμία διακρίνει την επιλογή της (ισχνής είναι αλήθεια) σύνδεσης των μισθών με την αξιολόγηση, η οποία ενδεχομένως να αποδειχθεί υπονομευτική για την εφαρμογή του νέου πλαισίου αξιολόγησης που αναμένεται να κατατεθεί προσεχώς στη Βουλή.

Μισθολογικά κλιμάκια

Επικαλούμενη τις σχετικές διατάξεις του νόμου του μισθολογίου, η εγκύκλιος σημειώνει ότι τα μισθολογικά κλιμάκια (Μ.Κ.) καθορίζονται σε 19 για τους υπαλλήλους των κατηγοριών Τ.Ε. και Π.Ε. και σε 13 για τους υπαλλήλους των κατηγοριών Υ.Ε. και Δ.Ε. Οι υπάλληλοι των κατηγοριών Τ.Ε. και Π.Ε. εξελίσσονται σε αυτά με εισαγωγικό το Μ.Κ. 1 και καταληκτικό το Μ.Κ. 19.

ΕΦ.ΣΥΝ.

Ο μηνιαίος βασικός μισθός του Μ.Κ. 1 της Υ.Ε. κατηγορίας ορίζεται σε 780 ευρώ. Ο μηνιαίος βασικός μισθός των λοιπών Μ.Κ. της κατηγορίας αυτής διαμορφώνεται με πρόσθεση στο αμέσως προηγούμενο Μ.Κ. του ποσού που προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό του ανωτέρω εισαγωγικού βασικού μισθού με το συντελεστή 0,0551. Το προστιθέμενο ποσό στρογγυλοποιείται στο πλησιέστερο ευρώ.

Οι βασικοί μισθοί των Μ.Κ. 1 των κατηγοριών Δ.Ε., Τ.Ε. και Π.Ε. προσδιορίζονται με βάση το βασικό μισθό του Μ.Κ. 1 της Υ.Ε. κατηγορίας πολλαπλασιαζόμενο με τους παρακάτω συντελεστές, στρογγυλοποιούμενοι στην πλησιέστερη μονάδα ευρώ:

Ο μηνιαίος βασικός μισθός των λοιπών Μ.Κ. των ως άνω κατηγοριών διαμορφώνεται με πρόσθεση στο αμέσως προηγούμενο Μ.Κ. του ποσού που προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό του ποσού των 780 ευρω με τους ως άνω συντελεστές και στη συνέχεια με το συντελεστή 0,0699 για τη Δ.Ε. κατηγορία, 0,0530 για τη Τ.Ε. κατηγορία και 0,0540 για την Π.Ε. κατηγορία.

Στην εγκύκλιο παρατίθενται πίνακες με όλους τους νέους βασικούς μισθούς των υπαλλήλων όλων των κατηγοριών.

Κάντε κλικ στην εικόνα για να δείτε ολόκληρο τον πίνακα | ΕΦ.ΣΥΝ.

Κάντε κλικ στην εικόνα για να δείτε ολόκληρο τον πίνακα | ΕΦ.ΣΥΝ.

Για τη μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων όλων των κατηγοριών, από κατώτερο σε ανώτερο μισθολογικό κλιμάκιο, απαιτείται υπηρεσία ως εξής:

α. Για τους υπαλλήλους των κατηγοριών Υ.Ε. και Δ.Ε. υπηρεσία 3 ετών σε κάθε μισθολογικό κλιμάκιο

β. Για τους υπαλλήλους των κατηγοριών Τ.Ε. και Π.Ε. υπηρεσία δύο 2 ετών σε κάθε μισθολογικό κλιμάκιο.

Παραδείγματα

❶ Υπάλληλος ΠΕ με 7 έτη υπηρεσίας, καθηλωμένος με το ισχύον σύστημα στον Στ΄ βαθμό και μισθολογικό κλιμάκιο ΣΤ0 (1.092 €), στο νέο σύστημα θα καταταγεί στο μισθολογικό κλιμάκιο (Μ.Κ.) που αντιστοιχεί στα έτη υπηρεσίας του (Μ.Κ. 4) με βασικό μισθό 1.269 €. Η προκύπτουσα αύξηση των 177€ θα χορηγηθεί σε διάστημα τετραετίας. Δηλαδή το πρώτο έτος εφαρμογής του μισθολογίου (2016) ο βασικός μισθός του θα είναι 1.136,25 €, το δεύτερο έτος (2017) 1.180,50 €, το τρίτο (2018) 1.224,75 € και το τέταρτο (2019) 1.269 €.

❷ Υπάλληλος ΤΕ με 13 έτη υπηρεσίας, καθηλωμένος με το ισχύον σύστημα στον Ε΄ βαθμό και μισθολογικό κλιμάκιο Ε2 (1.187 €), στο νέο σύστημα θα καταταγεί στο μισθολογικό κλιμάκιο που αντιστοιχεί στα έτη υπηρεσίας του (Μ.Κ. 7) με βασικό μισθό 1.367 €. Η προκύπτουσα αύξηση των 180 € θα χορηγηθεί σε διάστημα τετραετίας. Δηλαδή το πρώτο έτος εφαρμογής του μισθολογίου (2016) ο βασικός μισθός του θα είναι 1.232 €, το δεύτερο έτος (2017) 1.277 €, το τρίτο (2018) 1.322 € και το τέταρτο (2019) 1.367 €.

❸ Υπάλληλος ΔΕ με 31 έτη υπηρεσίας, καθηλωμένος με το ισχύον σύστημα στον Γ΄ βαθμό και μισθολογικό κλιμάκιο Γ5 (1.379 €), στο νέο σύστημα θα καταταγεί στο μισθολογικό κλιμάκιο που αντιστοιχεί στα έτη υπηρεσίας του (Μ.Κ. 11) με βασικό μισθό 1.458 €. Η προκύπτουσα αύξηση των 79 € θα χορηγηθεί σε διάστημα τετραετίας. Δηλαδή το πρώτο έτος εφαρμογής του μισθολογίου (2016) ο βασικός μισθός του θα είναι 1.398,75 €, το δεύτερο έτος (2017) 1.418,50 €, το τρίτο (2018) 1.438,25 € και το τέταρτο (2019) 1.458 €.

■ Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις, εφόσον μεσολαβήσει αλλαγή μισθολογικού κλιμακίου, η διαφορά του βασικού μισθού λόγω της αλλαγής αυτής καταβάλλεται στο ακέραιο, ενώ συνεχίζεται η σταδιακή καταβολή της πρώτης αύξησης.

❹ Σε περίπτωση που από τη νέα κατάταξη του υπαλλήλου προκύψει βασικός μισθός χαμηλότερος από αυτόν που λαμβάνει σήμερα ο υπάλληλος (λόγω της αλλαγής του μισθολογικού βήματος), η διαφορά αυτή διατηρείται ως προσωπική και μειώνεται από οποιαδήποτε αύξηση των αποδοχών του, πλην αυτής που προέρχεται από την άριστη αξιολόγησή του ή την επιλογή του σε θέση ευθύνης. Π.χ. υπάλληλος ΠΕ με 19 έτη υπηρεσίας στον βαθμό Γ΄ και μισθολογικό κλιμάκιο Γ2 λαμβάνει σήμερα βασικό μισθό 1.652 €. Με τη νέα κατάταξη κατατάσσεται στο Μ.Κ. 10 με βασικό μισθό 1.623 €. Δηλαδή παρουσιάζεται μια διαφορά των 29 € η οποία εξακολουθεί να καταβάλλεται σε αυτόν ως προσωπική και η οποία θα μειωθεί/εξαφανιστεί όταν ο εν λόγω υπάλληλος αλλάξει λόγω ετών υπηρεσίας Μ.Κ. (όταν μετακινηθεί στο Μ.Κ. 11 με βασικό μισθό 1.682 €).

Οικογενειακή παροχή

Συμφωνα με την εγκύκλιο, για την ενίσχυση της οικογένειας των υπαλλήλων (που εμπίπτουν στις σχετικές διατάξεις) χορηγείται μηνιαία οικογενειακή παροχή, ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση των υπαλλήλων.

Ειδικότερα, το επίδομα θα καταβάλλεται σε κάθε υπάλληλο με τέκνα ανήλικα ή ανίκανα σωματικά ή πνευματικά για άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος με ποσοστό αναπηρίας 50% τουλάχιστον και η παροχή ορίζεται σε: 

• 50 ευρώ για ένα τέκνο, 

• 70 ευρώ συνολικά για δύο τέκνα, 

• 120 ευρώ συνολικά για τρία τέκνα, 

• 170 ευρώ συνολικά για τέσσερα τέκνα και επιπλέον 

• 70 ευρώ για κάθε επιπλέον τέκνο. 

Κάντε κλικ στην εικόνα για να δείτε ολόκληρο τον πίνακα | ΕΦ.ΣΥΝ.

Επίδομα Θέσης Ευθύνης

Η εγκύκλιος αναφέρεται στην πρόβλεψη καταβολής επιδόματος θέσης ευθύνης στους προϊσταμένους οργανικών μονάδων. Το συγκεκριμένο επίδομα καταβάλλεται μόνο για όσο χρόνο οι εν λόγω υπάλληλοι ασκούν τα συγκεκριμένα καθήκοντα. Το μηνιαίο επίδομα θέσης ευθύνης ορίζεται, κατά βαθμίδα θέσης, ως εξής:

α) Προϊστάμενοι Διοίκησης:

αα) Γενικοί Γραμματείς Υπουργείου, χίλια τετρακόσια (1.400) ευρώ.

αβ) Αναπληρωτές Γενικοί Γραμματείς Υπουργείου και Ειδικοί Γραμματείς Υπουργείου, χίλια εκατόν πενήντα (1.150) ευρώ.

αγ) Υπάλληλοι της κατηγορίας Ειδικών Θέσεων 1ου και 2ου βαθμού, εξακόσια (600) και πεντακόσια πενήντα (550) ευρώ αντίστοιχα.

αδ) Προϊστάμενοι Γενικών Διευθύνσεων και Συντονιστές Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, χίλια (1.000) ευρώ.

αε) Προϊστάμενοι Διευθύνσεων και Προϊστάμενοι των πολιτικών γραφείων των μελών της κυβέρνησης και των υφυπουργών, τετρακόσια πενήντα (450) ευρώ.

αστ) Προϊστάμενοι Υποδιευθύνσεων, τριακόσια πενήντα (350) ευρώ.

αζ) Προϊστάμενοι Τμημάτων, διακόσια ενενήντα (290) ευρώ.

β) Προϊστάμενοι Εκπαίδευσης:

βα) Περιφερειακοί Διευθυντές εννιακόσια (900) ευρώ.

ββ) Προϊστάμενοι Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, πεντακόσια πενήντα (550) ευρώ.

βγ) Προϊστάμενοι Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης των Περιφερειακών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, τετρακόσια πενήντα (450) ευρώ.

βδ) Διευθυντές Ενιαίων Λυκείων, Επαγγελματικών Λυκείων, ΚΕ.Δ.Δ.Υ και Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. και προϊστάμενοι Γραφείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τριακόσια (300) ευρώ και εφόσον τα σχολεία διαθέτουν τουλάχιστον έξι (6) τμήματα, τριακόσια πενήντα (350) ευρώ.

βε) Σχολικοί Σύμβουλοι προσχολικής αγωγής, δημοτικής εκπαίδευσης, ειδικής αγωγής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τριακόσια (300) ευρώ.

βστ) Διευθυντές Γυμνασίων, Επαγγελματικών Σχολών, Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (Σ.Δ.Ε.), Δημοσίων Ι.Ε.Κ., Τετραθέσιων και άνω Δημοτικών Σχολείων και Σχολικών Εργαστηριακών Κέντρων, διακόσια πενήντα (250) ευρώ. Εφόσον τα σχολεία διαθέτουν τουλάχιστον εννέα (9) τμήματα τριακόσια (300) ευρώ.

βζ) Υποδιευθυντές Σχολικών Μονάδων και Σχολικών Εργαστηριακών Κέντρων, Υπεύθυνοι Τομέων Σχολικών Εργαστηριακών Κέντρων, Προϊστάμενοι Τμημάτων Εκπαιδευτικών Θεμάτων των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Υπεύθυνοι Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, εκατόν πενήντα (150) ευρώ.

βη) Προϊστάμενοι Μονοθέσιων, Διθέσιων και Τριθέσιων Δημοτικών Σχολείων, Νηπιαγωγείων και Παιδικών Σταθμών (ανεξαρτήτως του επιπέδου με το οποίο λειτουργούν), εκατό (100) ευρώ.

γ) Οι Προϊστάμενοι των Τμημάτων της Ιατρικής και Νοσηλευτικής Υπηρεσίας των Νοσοκομείων, διακόσια πενήντα (250) ευρώ.

Ολόκληρη η εγκύκλιος

Στέργιος Ζιαμπάκας

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον πλάκα

γράφει ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Καλά τα γέλια και οι ειρωνείες με την «αριστεροσύνη» της κυβέρνησης και με τις υποσχέσεις Τσίπρα, όμως πλέον τα περιθώρια τελειώνουν. Ως πότε θα γελάμε με το «ρε τους μαλάκες, πώς την πατήσαμε έτσι και τους πιστέψαμε;». Εντάξει, είμαστε μαλάκες και τους πιστέψαμε την πρώτη φορά. Τη δεύτερη, όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το έκαναν συνειδητά και δικαίως το Μαξίμου διαμηνύει σε κάθε τόνο «ήξεραν τι ψήφιζαν».

Και πολλοί από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη, καλά κάνουν και τον υπερασπίζονται σήμερα. Αυτό πιστεύουν, αυτό κάνουν. Το θέμα είναι τι κάνουμε οι υπόλοιποι. Χρόνος άλλος δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ χόρεψε τον χορό της Σαλώμης και πέταξε πλέον και το έβδομο πέπλο του.

Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ της αρχής στην εξουσία που κέρδιζε τη συμπάθεια επειδή θύμιζε ζαλισμένο κοτόπουλο. Είναι ένας στεγνός μνημονιακός φορέας, που καθημερινά εκφράζει την πίστη του στις «μεταρρυθμίσεις» στην πράξη και κοροϊδεύει ξεδιάντροπα τους πολίτες στα λόγια.

Το τι έκαναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επί 40 χρόνια στην εξουσία το γνωρίζουμε όλοι καλά. Ως πότε όμως αυτό θα είναι άλλοθι για να συνεχίζει ακριβώς τα ίδια η κυβέρνηση της αριστερής εθνικοφροσύνης; Κι άραγε, χρειάζεται άλλοθι; Όχι βέβαια! Δεν την ενδιαφέρουν πια.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Αθανασίου, βγήκε να μας πει ότι «Πρέπει όμως από τον πρωθυπουργό Σημίτη και τον Τάσο Γιαννίτση να ζητήσουμε συγγνώμη διότι από τότε είχαν καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει, ότι τα Ταμεία καταρρέουν και έπρεπε να κάνουμε κάτι».

Να ζητήσουμε συγγνώμη από τον Γιαννίτση ο οποίος επίμονα αρνιόταν να απαντήσει σε ερωτήσεις βουλευτών σχετικά με το ποσό που έχασαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία από τη φούσκα του Χρηματιστηρίου! Να ζητήσουμε συγγνώμη από τον Σημίτη ο οποίος έχει την πλήρη ευθύνη για τη δημιουργία και τη στήριξη της φούσκας του Χρηματιστηρίου στην οποία τα Ασφαλιστικά Ταμεία έχασαν 464,6 δισ. δραχμές. Το επόμενο βήμα ρε Νάσε Αθανασίου είναι να ζητήσουμε συγγνώμη και από τον Βενιζέλο επειδή κακολογήσαμε το PSI.

Στο καπάκι και πριν συνέλθουμε από την αθώωση Σημίτη, έρχεται ο πρώην Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και σημερινός πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ να μας πει ότι «η Αριστερά πρέπει να απελευθερώσει την κοινωνία απ’ τον κρατισμό, ο οποίος κατατρώει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία». Όρθιος σηκώθηκε και χειροκροτεί ο Κούλης του Μητσοτάκη!

Και επιτίθεται ο Σύντροφος Πιτσιόρλας σε όσους απέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ «να βλέπουν στις ιδιωτικοποιήσεις ξεπούλημα των ασημικών» με το επιχείρημα ότι «κύμα αποκρατικοποιήσεων σαρώνει τον πλανήτη και άρα δεν πρόκειται για φαινόμενο που έχει να κάνει μόνο με αδύναμες οικονομίες ή όσες βρίσκονται σε Μνημόνια». Ζητωκραυγάζει ο Άδωνις, ζητά να σταματήσουν οι εκλογές στη ΝΔ, βρέθηκε νέος άξιος αρχηγός της. Ο Πιτσιόρλας!

Κι ανακαλύπτει ο Σύντροφος Μεταρρυθμιστής Πιτσιόρλας ότι «εάν η κυβέρνηση τολμήσει να εφαρμόσει ένα σχέδιο μεταρρυθμιστικών τομών, τότε όλος αυτός ο κόσμος της Αριστεράς που σήμερα δεν βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς έχει επιφυλάξεις και κριτική διάθεση, θα συνταχθεί ξανά και εάν γίνει αυτό το πρώτο βήμα, τότε οι όροι συζήτησης τόσο με Το Ποτάμι όσο και με το ΠΑΣΟΚ θα αλλάξουν». Το βρήκαμε και το ζητούμενο, λοιπόν. Να συμπορευθούν ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ. Βουρκώνει ο Σόιμπλε μέσα στην αγκαλιά του Γιούνκερ.

Όσοι ακόμη και σήμερα μπορούν να υπερασπιστούν ως Αριστερά αυτή την Αριστερά, δικαίωμά τους. Καλά κάνουν. Το κάνουν εντελώς συνειδητά και γνωρίζοντας πλήρως την πορεία που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι υπόλοιποι τι κάνουμε;

Όποιος θέλει να συμψηφίζει τους διορισμούςέτσιγουστάρω των υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με αυτούς του σημερινού υπουργού Υποδομών, Χρήστου Σπίρτζη, ο οποίος χώρεσε 21 συμβούλους και συνεργάτες στο πολιτικό γραφείο του την ώρα που η απόφαση ίδρυσης του γραφείου του προέβλεπε μόνο 7, καλά κάνει και συμψηφίζει. Δικαίωμά του.

Όποιος θέλει να συμψηφίζει τα βολέματα συγγενών και φίλων των υπουργών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ με το βόλεμα του συντρόφου της Δούρου και του συζύγου της Καφαντάρη, καλά κάνει. Δικαίωμά του. Απλώς καλό είναι να θυμάται ότι οι άλλοι, οι κακοί, ήταν 40 χρόνια στην εξουσία ενώ αυτοί, οι καλοί, είναι κάτι μήνες. Και ήδη πρόλαβαν να μάθουν να διορίζουν και ήδη πρόλαβαν να μάθουν την αλαζονεία της Εξουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον καθόλου πλάκα. Οι ΑΝΕΛ δεν είχαν ποτέ πλάκα, εξ αρχής ήταν επικίνδυνοι. Όμως ακόμη και η επικοινωνιακή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, ακόμη και το διαίρει και βασίλευε των εργαζόμενων που ήταν η βασική πρακτική των προηγούμενων, δείχνει να βολεύτηκε στη λογική των ΦλαμπουροΠαππάδων του Μαξίμου, θυμίζοντας όλο και περισσότερο ΓιαννοπουλοΛαλιώτηδες του παρελθόντος.

Μέσα στην ακόμη μεγαλύτερη σφαγή των εισοδημάτων των εργαζομένων που έρχεται, μέσα στην απόγνωση των μακροχρόνια άνεργων, μέσα στα λουκέτα που συνεχίζουν να μπαίνουν με τον ίδιο ρυθμό, βγήκαν οι του Μαξίμου να υποσχεθούν αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους εξοργίζοντας – και δικαίως αν ήταν αλήθεια- τους εξαθλιωμένους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Οι «αυξήσεις» που μοιράζει όμως το Μαξίμου στους δημόσιους υπαλλήλους είναι μία ακόμη υπόσχεση που «θα υλοποιηθεί σε βάθος τετραετίας» – την οποία οι συνθήκες δεν θα επιτρέψουν, φυσικά – και αφορά σε δίευρα για τους πτυχιούχους ΤΕΙ και ΑΕΙ ώστε να … νιώσουν πιο ξεχωριστοί από εκείνους των κατώτερων βαθμίδων ανεξαρτήτως χώρου και φύσης εργασίας, παραγωγικότητας και άλλων κριτηρίων. Ξαναπανηγυρίζει ο Κούλης του Μητσοτάκη που δικαιώνεται η πολιτική του.

Μόνο που χέστηκε η νοσηλεύτρια των ΤΕΙ αν πάρει αύξηση 2 ή 3 ευρώ τον μήνα σε βάθος τετραετίας. Αυτό που θέλει είναι συναδέλφους. Να μην έχει την ευθύνη μόνη της για 10 δωμάτια γεμάτα ασθενείς. Να μη δουλεύει ασταμάτητα χωρίς ρεπό και με λιγότερες από 12 ώρες ανάπαυσης ανάμεσα στις βάρδιες της. Χέστηκε για τις άχρηστες υποσχέσεις που τη στήνουν απέναντι σε άλλους εργαζόμενους. Αυτό που την καίει είναι ότι στα 67 της χρόνια θα ξεσκατώνει συνομηλίκους της και θα βαράει νυχτερινά. Όποιος θέλει να δικαιολογεί ως αριστερές επιλογές αυτές τις πρακτικές, δικαίωμά του και καλά κάνει.

Το θέμα είναι μ’ εμάς τους υπόλοιπους τι γίνεται. Θα φύγει αυτή η γαμημένη αμηχανία από πάνω μας; Θα δούμε την πραγματική εικόνα πίσω από τις ανδρεϊκές ατάκες ενδεδυμένες με τη «φρεσκάδα» του Αλέξη Τσίπρα; Θα καταλάβουμε τι έρχεται κατά πάνω μας; Και εν πάση περιπτώσει, είμαστε ικανοί να αναρωτηθούμε «τι στον πούτσο κάνουμε για να σωθούμε;» ή το πήραμε απόφαση να βαυκαλιστούμε με την υπόσχεση «εμείς μόνο θα σας τον ακουμπήσουμε λίγο επειδή είμαστε αριστεροί και καλά παιδιά»;

Νέα χρονιά, νέο… “σανό”;

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος

Ξεφορτωθήκαμε, λοιπόν, το μισητό για πολλούς 2015. Μια δύσκολη χρονιά με ανατροπές, επαναπροσδιορισμούς και… ασάφειες δίνει τη θέση της σε ένα καινούριο έτος, πολλά υποσχόμενο, εξίσου προκλητικό, ακόμα περισσότερο ασαφές. Όσοι πίστεψαν πως το “σανό” με το οποίο τράφηκε η κοινωνία στις αρχές του προηγούμενου έτους για να συναινέσει στην πολιτική ανατροπή θα τελείωνε μετά την τελική συμφωνία με τους εταίρους πλανώνται πλάνην οικτρά.

Όπως μας αποκάλυψε το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού και σχεδόν αλλά και καταδεικνύει ο σχεδιασμός αντιμετώπισης των κρίσιμων ζητημάτων των επόμενων μηνών (ασφαλιστικό, αγροτικό, αναδιάρθρωση δημοσίου χρέους και ρόλος του ΔΝΤ) δεν θα σταματήσει η παραγωγή χρήσιμης για την κυβέρνηση επικοινωνιακής τροφής με την οποία θα ταϊστούν οι πολίτες ώστε να αφομοιώσουν τις εξελίξεις.

Η πρώτη επιβεβαίωση ήρθε από τις ευχές του Τσίπρα για το 2016. Αφού περιέγραψε το 2015 ως μια χρονιά διεκδικήσεων και αξιοπρέπειας όταν ο ίδιος παραδέχτηκε στη συνέντευξη του στο Μέισον ότι καθυστέρησε γενναίες αποφάσεις προφανώς εγκλωβίζοντας τη χώρα σε μια αδιέξοδη διαπραγμάτευση χωρίς ουσιαστικά όπλα, παρουσίασε τη νέα χρονιά ως έτος ανάκαμψης κι εξόδου από την κρίση.

Αυτός που με την… εξαντλητική διαπραγμάτευση δημιούργησε τις συνθήκες για το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο βλέπει την ανάκαμψη που επανήλθε χωρίς λόγο, πέρα από τις ιδεοληψίες του ιδίου και του κόμματος του, στην ύφεση για δυο ακόμη χρόνια Αυτός που υπέγραψε νέα τριετή συμφωνία με το… κουαρτέτο βλέπει να έρχεται το τέλος της κρίσης που ο ίδιος ανατροφοδότησε.

Το φρέσκο “σανό” διαθέτει σε μεγάλη δόση τον εμπαιγμό σχετικά με το ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα που τελείωνε τον φετινό Μάρτιο πριν βέβαια προκύψει το νέο μνημόνιο. Αυτόν τον διεθνή οργανισμό που μέχρι χθες ήταν χρήσιμος για το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ με την διευθέτηση του δημοσίου χρέους και τώρα δήθεν επιθυμεί την απομάκρυνση του όταν γνωρίζει καλά ότι οι Ευρωπαίοι δεν δέχονται την ύπαρξη οποιουδήποτε προγράμματος χωρίς την τεχνική συμβολή του απαιτώντας μάλιστα και την χρηματοδοτική συμμετοχή του με επιπλέον 6 δισ.

Το επικοινωνιακό και κοινοβουλευτικό παιχνίδι που θα παιχτεί από το Φεβρουάριο και θα συνδυάζει την όποια οριστική λύση για το χρέος με την προσχηματική αλλαγή του ρόλου του ΔΝΤ και την υπερψήφιση μιας σειράς νέων μέτρων από το ασφαλιστικό και το αγροτικό έως το νέο φορολογικό, δεν θα έχει προηγούμενο. Το μικρό και μουχλιασμένο κομμάτι τυρί στην φάκα θα αποτελέσει την νέα τροφή αποκοίμισης συνειδήσεων και η απογοητευμένη κοινωνία δείχνει έτοιμη να πιαστεί για πολλοστή φορά αιχμάλωτη των ίδιων των ενοχών της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «ρουσφέτια»

Του Γιάννη Σιδέρη

Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ήρθε ως παρένθεση, κατά την άποψη της τότε καθεστηκυίας  πολιτικής τάξης. Ο κρατικός μηχανισμός επί 150 χρόνια ήταν στελεχωμένος από την γνωστή ιστορική Δεξιά, τη Δεξιά των κοινωνικών φρονημάτων, σε όλο του το σώμα, και φυσικά στους κρίσιμους αρμούς του, τις θέσεις ευθύνης.

Φυσικά ο μεταχουντικός Καραμανλής, εμπλουτισμένος με την ευρωπαϊκή πείρα και τον στόχο της εθνικής συμφιλίωσης, έκανε ανοίγματα, άρχισαν να εισέρχονται στο Δημόσιο  οπαδοί και των άλλων κομμάτων, αλλά ως νέοι, στις παρυφές του κρατικού μηχανισμού.

Η επέλαση του ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε εξ αρχής το ανυπόκριτο σαμποτάζ των υψηλόβαθμων υπαλλήλων της κρατικής γραφειοκρατίας. Συνειδητοποίησε  την ανάγκη να εισέλθουν δικά του στελέχη στον κρατικό μηχανισμό, και δη στις θέσεις αποφασιστικής ευθύνης. Στην κίνηση αυτή δόθηκε και «θεωρητική» κάλυψη, με την εύσχημη αγωνιστική ορολογία ότι «το λαϊκό κίνημα εισέρχεται στους αρμούς του κράτους για να το αλλάξει.

Η κίνηση για όσους δεν έχουν παρωπίδες ήταν  επιβεβλημένη, παρότι κατήργησε τους γενικούς  διευθυντές των υπουργείων, οι οποίοι ήταν  φορείς της θεσμικής μνήμης της   γραφειοκρατικής λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης.

Όμως  αφού πλήρωσε τις  - αναγκαίες για την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού - πολιτικές θέσεις, άρχισε ο εκφυλισμός της διαδικασίας. Πλέον ο δεύτερος κύκλος των προσλήψεων  δεν αφορούσε πολιτικά στελέχη  για κρίσιμες θέσεις (πολιτικά στελέχη βεβαίως χωρίς καμιά επιστημονική συνάφεια με το αντικείμενο της ευθύνης τους), αλλά τα στελέχη και τα μέλη του κινήματος. Ο τρίτος κύκλος, πιο ευρύς, αποδέχτηκε στους κρατικούς κόλπους τους ψηφοφόρους και ο τέταρτος, το κάθε έναν, κάθε πολιτικής τοποθέτησης, που απλώς είχε πρόσβαση σε πρόσωπα της νέας εξουσίας (ο γράφων δεν κομίζει γλαύκα ες Αθήνας έχει αναφερθεί και παλιότερα σε αυτό).

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον ίδιο δρόμο

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε στην εξουσία υπό άλλες συνθήκες. Τα πρόσωπα του κρατικού μηχανισμού ήταν φίλιος χώρος - το μεγαλύτερο μέρος του και θερμά υποστηρικτικό. Όταν άρχισαν αν βγαίνουν καταγγελτικά δημοσιεύματα για την στελέχωση των πολιτικών γραφείων και των διευθυντικών θέσεων με ημέτερους,  ο γράφων με κείμενό του υποστήριξε τη νέα κυβέρνηση. Τα πολιτικά γραφεία και κάποιες  διευθυντικές θέσεις, έχουν ως απαραίτητο στοιχείο την εμπιστοσύνη και την εχεμύθεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν καβαλήσει τον αφρό του αντιμνημονίου, παρέπαιε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, για χρόνια ( ως ΣΥΝ,ΕΑΡ και ΚΚΕες), λίγοι άνθρωποι, μαζεύονταν στις ολιγάριθμες οργανώσεις του, λίγοι στις αναιμικές συγκεντρώσεις και πορείες του. Λογικό ήταν αφού μοιράζονταν το ίδιο όραμα, να αναπτυχθούν μεταξύ τους και ανθρώπινες σχέσεις (αυτές που κατήγγειλαν τα δημοσιεύματα). 

Ωστόσο η διαχείριση της εξουσίας χωρίς να υποπέσεις σε πολιτικοδιοικητικό εκφυλισμό, απαιτεί  Παιδεία, όραμα, κατανόηση των αντοχών της εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού πλήρωσε τις αναγκαίες πολιτικές θέσεις με στενά δικούς του, θα έπρεπε να ξανοιχτεί στο ευρύ πεδίο των ειδικών, των μάνατζερ ( παρότι η λέξη του φέρνει ανατριχίλα),  από τους οποίους θα αντλούσε τους κατάλληλους για τον ευρύτεροι δημόσιο τομέα, και θα απαιτούσε παραγωγή έργου και μετρήσιμου αποτελέσματος.

Ο σύντροφος της συντρόφισσας

Δυστυχώς το τελευταίο επεισόδιο με τον σύζυγο της βουλευτού κας Καφαντάρη, Αργύρη Αργυρίου, δείχνει  πως εν σπέρματι αρχίζει ο πολιτικός εκφυλισμός. Ο κ Αργυρίου με τις ψήφους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της  Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων (ΔΕΠΕΝΕ Α.Ε.). Προφανώς θα έχει τα τυπικά προσόντα.

Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι θα περνούσε εν κρυπτώ η ιδιότητα του συζύγου της βουλευτού, αν δεν επέμενε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Μανιάτης

Τελικά (όπως έγραψε χθες το liberal) παραδέχτηκε, δίχως ιδιαίτερη… διάθεση ότι η κυρία Καφαντάρη είναι γυναίκα του, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αποσιωπούν το ζήτημα.

Το πρόβλημα επίσης είναι ότι η εν λόγω εταιρία δεν φαίνεται να έχει προς το παρόν λόγο ύπαρξης. Όπως διαβάσαμε,  έγινε διορισμός Δ.Σ. χωρίς να  υπάρχει καταστατικό, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αρνήθηκε να δώσει νούμερο για το κόστος λειτουργίας της, και η εταιρεία θα έχει στο τιμόνι της τρία πρόσωπα (Πρόεδρο, αντιπρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο), ενώ αρκούσε μόνο ένας.

Το πιο ωραίο είναι ότι η νέα ΔΕΚΟ δεν θα έχει αντικείμενο, αφού έχει ματαιωθεί η κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ρωσία στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, στην κατασκευή του οπίου θα συμμετείχε. Ο κ. Σκουρλέτης θα μπορούσε να αναμένει αλλαγή των πραγμάτων και να την συστήσει, αλλά πώς θα έκανε το ρουσφέτι στον σύντροφο της συντρόφισσας;

ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΣΙΩΠΟΥΝ : Διαβάστε τι θα γίνει εάν η Ελλάδα διεκδικήσει τις Γερμανικές Αποζημιώσεις...

Σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή Ιστορίας και Οικονομίας, Albert Ritschl, στο Spiegel, αναδύεται στην επιφάνεια η σοβαρότητα του θέματος των Ελληνικών αξιώσεων επί της Γερμανίας σε ότι αφορά τις πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο. Αυτό το οποίο πολλοί φοβούνται να ξεστομίσουν, ο Γερμανός καθηγητής το λέει ευθαρσώς. «Αν η Γερμανία αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας πάρουν ακόμη και τα σώβρακα».

Η συνέντευξη είναι η εξής:

Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;

Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά.

Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αύτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;

Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Αναλογικά με την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα „Haircut», που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πως είπατε;

Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τι εννοείτε;

Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;

Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι” αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή. 

Διαβάστε τη συνέντευξη στο spiegel πατώντας ΕΔΩ

Πηγή

Ο χρήσιμος διορισμός του συζύγου…

Του Γιάννη Παντελάκη

Κι όμως, ο διορισμός του συζύγου της κ. Καφαντάρη, είναι διδακτικός, έχει και την καλή του πλευρά δηλαδή. Βοηθάει στην ανάδειξη του πολιτικού αδιέξοδου στο οποίο βρίσκεται η χώρα, το φέρνει στην επιφάνεια με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο. Ο τρόπος που αυτός έγινε (έκρυβαν από την επιτροπή της Βουλής ότι ήταν σύζυγος βουλευτή), η τοποθέτησή του σε μια δημόσια ΔΕΚΟ που προς το παρόν δεν έχει αντικείμενο και βέβαια ο διορισμός με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, απεικονίζει μια βασική παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος.

1.      Όταν αποκαλύφθηκε ότι διορίστηκε ο σύζυγος, ξεσηκώθηκε ένας μικρός σάλος. Κυρίως, από την αντιπολίτευση, η οποία όμως στο μεγάλο μέρος της έχει ένα κυβερνητικό παρελθόν με ανάλογες τακτικές νεποτισμού. Οι κριτικές από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, μπορεί αντικειμενικά να είναι σωστές, αλλά έχει πάντα σημασία ποιός λέει κάτι και όχι τί λέει. Όταν διαμαρτύρονται αυτά τα δυο κόμματα για τέτοιες άθλιες τακτικές, ο λόγος τους δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Είναι ενδεικτικό, πως μόλις αρχίσαν οι εκπρόσωποί τους να κάνουν κριτική, οι «απέναντι» (ΣΥΡΙΖΑιοι), απάντησαν με σχόλια για τους δικούς τους διορισμούς στο παρελθόν.

2.      Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ με βάσει το παρελθόν του, θα έπρεπε να έχει ισχυρά αντανακλαστικά για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, τώρα σφυρίζει αδιάφορα και δέχεται αδιαμαρτύρητα τέτοιες τακτικές. Η κριτική Παπαδημούλη (για τον συγκεκριμένο διορισμό) με ένα tweet, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αν συγκριθούν τα tweets του Παπαδημούλη πριν τον Ιανουάριο του 2015 με αυτά που ακολούθησαν μετά, θα καταλάβει πως δεν πρέπει να δίνουμε σημασία. Λογικά, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θα ήθελαν να είναι συνεπή με τον παλαιότερο εαυτό τους, θα έπρεπε να αντιδράσουν έντονα σε μια τόσο προκλητική περίπτωση. Ωστόσο σιώπησαν ηχηρά. Έχουν αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα, έχουν ενσωματώσει τις άρρωστες λογικές του παρελθόντος, αποτελούν ένα μέρος της παθογένειας την οποία έχουν καταγγείλει άπειρες φορές.

3.      Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αυτοευνουχιστεί και στο συγκεκριμένο θέμα (που περιλαμβάνεται στην θεωρία περί «ηθικού πλεονεκτήματος») από την αρχή κατάληψης της εξουσίας. Όταν λίγο μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, ο Τσίπρας διόρισε τον ξάδελφό του, στελέχη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ σιώπησαν. Μπορεί ο εξάδελφος να ήταν ένας ικανός άνθρωπος για την συγκεκριμένη θέση, αλλά δεν έπαυε να είναι πρωθυπουργικός ξάδελφος. Και μόνο γι’ αυτό, δεν έπρεπε να διοριστεί, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με ανάλογες ικανότητες. Προφανώς και ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμήθηκε όμως ο ξάδελφος. Με την κίνηση αυτή, ένα χρόνο πριν, ο Τσίπρας έστειλε ένα μήνυμα σε υπουργούς, βουλευτές και κομματικά στελέχη. Έμοιαζε να τους λέει πως «μπορούν να κάνουν το ίδιο». Όπως και το έκαναν. Διόριζαν παιδιά, συζύγους, συντρόφους όπου και όπως μπορούσαν. Και συνεχίζουν.

4.      Οι πολιτικοί, πολλοί πολιτικοί, εξακολουθούν να θεωρούν πως η κοινωνία κινείται σε ιδιαίτερα χαμηλά όρια νοημοσύνης. Όταν το θέμα διορισμού του συζύγου Καφαντάρη προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, η δική της ήταν αποκαλυπτική «Ο σύζυγός μου, είναι άνθρωπος της επιστήμης και της κοινωνίας. Έχει μια συγκεκριμένη επαγγελματική πορεία και αναγνωρίστηκε από τον υπουργό» (Σκουρλέτη). Και η κ. Καφαντάρη και ο κ. Σκουρλέτης, θεωρούν προφανώς ότι απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας.

Για όλους αυτούς τους λόγους - και όχι μόνο - ο διορισμός του συζύγου, αποδεικνύεται χρήσιμος, μας υπενθυμίζει πως εξακολουθεί να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα…

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ euDorA•25 – «Ενα φάντασμα ταλανίζει την Ευρώπη, το φάντασμα της δημοκρατίας»!

Στην δημοσιότητα έδωσε το κίνημα του Γιάννη Βαρουφάκη, euDorA•25 (The European Union will be Democratised or Abolished – Horizon: 2025 – Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εκδημοκρατισθεί ή θα καταργηθεί– Ορίζοντας: 2025), το προκαταρκτικό μανιφέστο.

Το κείμενο τονίζει ότι «ένα φάντασμα ταλανίζει την Ευρώπη, το φάντασμα της δημοκρατίας» ενώ συνεχίζει αναφέροντας ότι «Μία κοινή γραφειοκρατία, ένα κοινό νόμισμα χωρίζει τώρα τους ευρωπαϊκούς λαούς που ήταν κάποτε ενωμένοι κάτω από διαφορετικές γλώσσες και πολιτισμούς. Μία συνομοσπονδία οικονομικά αφελών αξιωματούχων και οικονομικά ανίκανων “εμπειρογνωμόνων” βάζει την Ευρώπη σε ανυποληψία και έχει προκαλέσει μία επικίνδυνη αντί-ευρωπαϊκή».

Επιπλέον, το κίνημα, αναφέρει ότι η προσπάθεια από-πολιτικοποίησης των χρημάτων και της πολιτικής, σκοτώνει τη δημοκρατία και σημειώνει ότι η ότι η κρίση έχει οδηγήσει σε αύξηση της ξενοφοβίας και του φόβου προς τον άλλο.

«Μία απλή, ριζοσπαστική ιδέα είναι η δύναμη που κινεί το euDorA•25: Εκδημοκρατισμός στην Ευρώπη» λέει στο μανιφέστο.

Επίσης, στο κείμενο επισημάνεται ότι«Πιστεύουμε ότι ο χρόνος εξαντλείται γρήγορα για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και η νέα δημοκρατική ένωση θα πρέπει να έχει τεθεί σε ισχύ μέχρι το 2025»

Όσον αφορά στο χρονοδιάγραμμα, το euDorA•25, αναφέρεται στον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης σε διάφορα στάδια (βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες αλλαγές) και θέτει χρονοδιάγραμμα για δράσεις.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα (εντός μίας εβδομάδας): Πλήρης διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων.

- Το Συμβούλιο της ΕΕ, το Ecofin, οι συνεδριάσεις του Eurogroup και το FTT να μεταδίδονται ζωντανά μέσω live streaming.

- Τα πρακτικά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τις συνεδριάσεις του συμβουλίου της να δημοσιεύονται σε διάστημα εβδομάδων από την πραγματοποίηση των συναντήσεων.

- Όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με τις εμπορικές διαπραγματεύσεις της TTIP να αναρτώνται στο Διαδίκτυο.

Βραχυπρόθεσμα (σε διάστημα 12 μηνών):

Αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, με τη χρήση υπαρχόντων θεσμικών οργάνων, στο πλαίσιο των υφιστάμενων συνθηκών της ΕΕ.

Το euDorA•25 λεέι ότι η κρίση της Ευρώπης εκτυλίσσεται σε τέσσερις σφαίρες ταυτόχρονα: Δημόσιο χρέος, τράπεζες, ανεπάρκεια επενδύσεων και αυξανόμενη φτώχια.

Οι σφαίρες αυτές έχουν αφεθεί στα χέρια των εθνικών κυβερνήσεων που δεν έχουν την εξουσία να ενεργήσουν πάνω τους, τονίζεται στο κείμενο.

Επίσης, αναμένεται να παρουσιαστούν λεπτομερείς προτάσεις πολιτικής για τον εξευρωπαϊσμό των σφαιρών αυτών και την επιστροφή της εξουσίας στα εθνικά, περιφερειακά, δημοτικά συμβούλια και τις κοινότητες.

Μεσοπρόθεσμα (εντός δύο ετών):

Συνταγματική Συνέλευση. Το euDorA•25 σημειώνει ότι οι λαοί της Ευρώπης έχουν δικαίωμα και καθήκον να ασχοληθούν με το μέλλον της Ευρώπης.

Για να γίνει αυτό θα πρέπει να συγκληθεί συνέλευση των αντιπροσώπων τους.

Το κίνημα θα προωθήσει τη δημιουργία Συνταγματικής Συνέλευσης που θα αποτελείται από εκλεγμένους αντιπροσώπους.

Η Συνταγματική Συνέλευση θα έχει την εξουσία να αποφασίσει για ένα δημοκρατικό Σύνταγμα που θα αντικαταστήσει τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές συνθήκες.

Μακροπρόθεσμα (έως το 2025): Θέσπιση των αποφάσεων της Συνταγματικής Συνέλευσης.

Οι αρχές του κινήματος:

Το euDorA•25 αναφέρεται στις αρχές που θα το διέπουν:

- Κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν μπορεί να είναι ελεύθερο, εφόσον παραβιάζεται η δημορκατία ενός άλλου.

- Κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, εάν σε ένα άλλο αρνούνται την αξιοπρέπεια.

- Κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν μπορεί να ελπίζει σε ευημερία εάν ένα άλλο ωθείται προς την μόνιμη αφερεγγυότητα και την οικονομική ύφεση.

- Η ευημερία απαιτεί ανάπτυξη που να συνάδει με την ανθρώπινη ανάπτυξη και την οικολογική ισορροπία.

Οι στόχοι του κινήματος είναι:

- Ο εκδημοκρατισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

- Ο τερματισμός της μετατροπής όλων των σχέσεων σε σχέσεις εξουσίας.

- Η υποβολή της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών στην βούληση ενός κυρίαρχου ευρωπαϊκού λαού και

- η εκ νέου πολιτικοποίηση των κανόνων που διέπουν την ενιαία αγορά.

Πηγή

Aποκάλυψη του Γαλλικού Πρακτορείου και του Dogan: Με "μαϊμού" σωσίβια έπνιγαν τους μετανάστες οι Τούρκοι.

Σοκάρει η αποκάλυψη του Γαλλικού Πρακτορείου και του Dogan για το εργοστάσιο στην Τουρκία που κατασκεύαζε «μαϊμού» σωσίβια πλουτίζοντας σε βάρος των προσφύγων.

Η αστυνομία της Σμύρνης ανακάλυψε το εργοστάσιο όταν παρατήρησε ότι αρκετοί από τους πρόσφυγες που πνίγηκαν πρόσφατα και τα πτώματά τους ξεβράστηκαν στις τουρκικές ακτές, φορούσαν σωσίβια μάρκας Yamaxa (προφανώς οι κατασκευαστές ήθελαν να μιμηθούν τα εξαιρετικά προϊόντα της Yamaha).

«Πουλάμε μόνο ένα ή δύο ζευγάρια παπούτσια την ημέρα» είπε ένας υπάλληλος καταστήματος στον Guardian για να συνεχίσει: «Αλλά πουλάμε 100 με 300 σωσίβια. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού ήταν χιλιάδες, τα εργοστάσια δεν προλάβαιναν»


Πηγή

Νέο Ασφαλιστικό: Σαμαρά, Βενιζέλο ή Τσίπρα έχουμε για πρωθυπουργό;

ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΤΕΡΑ; ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΜΠΑΖΕΙ ΚΡΥΟ...

Σ΄ ένα πράγμα πέτυχε το ασφαλιστικό νομοσχέδιο: αποκάλυψε ένα γυμνό μνημονιακό σώμα που ανήλθε στην εξουσία με αντιμνημονιακό μανδύα. Θα μιλούσαμε για... «περσινά ξινά σταφύλια», αλλά αυτός ο μανδύας περιφέρεται ακόμη στις ζωές μας!

Της Γεωργίας Λινάρδου

Είναι ακόμη πρωί της Παρασκευής (08/01/2016) και ανάμεσα σε έναν ορυμαγδό πληροφοριών και αναλύσεων περί του τι προβλέπει το νέο ασφαλιστικό, το «χάος» διακόπτει η απευθείας συνέντευξη του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου.

Εάν δεν τον γνωρίζεις και δεν έχεις παρακολουθήσει τα χρόνια των Μνημονίων την εξέλιξη του βιογραφικού του, θα μπορούσες να πειστείς πως επρόκειτο για έναν πληγωμένο μνημονιακό πολιτικό ο οποίος εργάζεται δίχως εντάσεις, αφοσιωμένος στη δουλειά και με παρωπίδες - απάντηση στις οποιεσδήποτε... «σειρήνες» τον καλούν.

Αρχίζει να αναλύει την φιλοσοφία του νέου ασφαλιστικού.

Η αλήθεια είναι πως ξεχνιέσαι.

Όχι, όμως, για πολύ

Εξελίσσεται τουλάχιστον... αστεία η εικόνα ενός υπουργού Εργασίας να κλείνει την παρουσίαση μιας σειράς βίαιων αλλαγών στο ασφαλιστικό με υποσχέσεις για νέες θέσεις εργασίας που θα προωθήσουν οι «φίλες» του κατά πως αποκάλεσε ο ίδιος τόσο τη Ράνια Αντωνοπούλου (αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας), όσο και την Θεανώ Φωτίου (αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης)!

Έμοιαζε μάλλον με κακή προεκλογική ομιλία η οποία αν και δεν κατέληξε στο πολλαπλά πομπώδες -και πλέον ιστορικό - «Λεφτά υπάρχουν», επέλεξε να ολοκληρωθεί με την επίσης πολλά υποσχόμενη φράση: «Θέσεις υπάρχουν»!

Κι όλα αυτά ως επίλογος μιας αμήχανης συνέντευξης τύπου για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τις συντάξεις, καταβαλλόμενες ή... μέλλουσες.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρχαν οι «δαίμονες» της «παραπληροφόρησης» που κυνηγούν ανελέητα το «θεάρεστο» κυβερνητικό έργο, πάλι προκλητικά αμήχανη θα ήταν αυτή η συνέντευξη τύπου του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου που πέτυχε να δημιουργήσει σοβαρά αντικίνητρα σε αρκετούς πολίτες της χώρας. Σε ποιους; Σε όλους αυτούς που ψιθυρίζουν: «Σιγά μην πάρουμε ποτέ σύνταξη!»

Προφανώς, τόσο ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος, όσο και οι συμπαθέστατες κατά τα υπόλοιπα «φίλες» του, δεν το έχουν ακούσει ποτέ αυτό να λέγεται. Ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο υποστηρικτικός του, ούτε τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη το έχουν ακούσει αυτό από κάποιον άνεργο, εργαζόμενο με ασφάλιση ή «αόρατο» εργαζόμενο με «μαύρα» χρήματα;

Αλλιώς δεν εξηγείται η δήθεν «υπερηφάνεια» του υπουργού όταν περιέγραφε ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου είναι πως επαναφέρει την ελπίδα σε ασφαλισμένους ότι θα πάρουν σύνταξη και στους συνταξιούχους ότι θα συνεχίσουν να παίρνουν την σύνταξη τους.

Παραμένει κυρίαρχο θέμα των πολιτών η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στην κοινωνική ασφάλιση, σε τέτοιο βαθμό ώστε να χρησιμοποιείται σε επίπεδο πολιτικών επιχειρημάτων; (σ.σ., εκτός από τους συνταξιούχους)

Τρομάρα μας Κύριε υπουργέ που θέλουμε να δώσουμε και το φωτεινό παράδειγμα της Ευρώπης κατά πως εξέφρασε η... «κομπορημοσσύνη» σας με την παρακάτω δήλωση στη συνέντευξη τύπου την Παρασκευή (08/01/2016): «Η Ελλάδα είναι ο καθρέφτης του μέλλοντος της Ευρώπης»! Εκτός αν εννοούσατε πως ο σπασμένος καθρέφτης της Ελλάδας θα μετακυλήσει την γρουσουζιά του σε όλη την Ευρώπη. Αυτό το συζητάμε. Αλλιώς δεν εξηγείται το τόσο μεγάλο χάσμα μεταξύ αλήθειας και αληθοφάνειας.

Η μόνη αλήθεια είναι πως τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν τελειώσει από τις βίαιες περικοπές των συντάξεων σε όλα τα χρόνια των Μνημονίων, από το ρούφηγμα των αποθεματικών που επιτυχώς έφεραν εις πέρας οι ελληνικές κυβερνήσεις - ακόλουθοι του ΔΝΤ και προστάτες ενός κακοστημμένου σκηνικού διαφθοράς, με την ανεργία, τη μαύρη εργασία, τους «ελεγχόμενους» μηχανισμούς ελέγχου και το υδροκέφαλο δημόσιο κράτος.

Εννοείται πως δεν ευθύνεται για όλα η «πλάτη του καμπούρη» -βλέπε Κυβέρνηση Σύριζα Ανέλ - γι' αυτό. Ευθύνεται, όμως, καθώς αφ' ενός μιμείται όλους τους προηγούμενους εξελισσόμενη ως το αποτελεσματικότερο «πιόνι» των δανειστών, αφ' ετέρου συνεχίζει προκλητικά να (συγ)καλύπτει τον σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων (και όσων κινούν τα νήματα στη βάση) με το να συνεχίζει να ποτίζει το υδροκέφαλο κράτος!

Γιατί το κράτος που χρωστάει δισεκατομμύρια στα ασφαλιστικά ταμεία δεν ξεκινά την αποπληρωμή τους; Γιατί όχι να μπει και αυτό στη ρύθμιση των... 100 δόσεων; (σ.σ., εδώ γελάμε)!

Από το «χέρι» στην «ασέλγεια» σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων

Ουδέποτε τα ασφαλιστικά ταμεία στη χώρα μας διέθεταν ισχυρά αποθεματικά, διότι πάντα οι κυβερνήσεις τους έβαζαν «χέρι»!

Σύμφωνα με μελέτη της ΓΣΕΕ, το πρώτο «χέρι» στο λάγνο σώμα των ασφαλιστικών ταμείων, μπήκε μετά τον εμφύλιο πόλεμο (Ν.1611/50). Η δικαιολογία ήταν πως πρέπει να τονωθεί η ανάπτυξη της χώρας!

Από κει και πέρα το «χέρι» εξελίχθηκε σε ασελγή πράξη!

Τα στοιχεία της ΓΣΕΕ εκτιμούν πως υπό άλλες συνθήκες, κυρίως το ΙΚΑ θα είχε στα τέλη του 1990 περί τα 30 τρισεκατομμύρια δραχμές! Μόνον αποθεματικό ε;

Τότε δεν σήμαινε τίποτα, αλλά τώρα σημαίνει πολλά: επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τα ασφαλιστικά ταμεία έλαβαν ελευθέρας να τοποθετούν το 20% των ασφαλιστικών τους ταμείων σε τραπεζικές επενδύσεις υψηλού ρίσκου! (σ.σ., εδώ κλαίμε).

Ο «σοφός» Κώστας Σημίτης ενίσχυσε αυτό το ποσοστό κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Όπερ σημαίνει 23% επένδυση στο... ρίσκο το οποίο περιελάμβανε και μετοχές!

Θυμίζουμε απλά πως όταν η χρυσή εποχή του χρηματιστηρίου οπισθοχώρησε σε τσίγκινη, τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν περισσότερα από 3,5 δισ., ευρώ! (σ.σ., εδώ μοιρολογάμε).

Μετά τα αποθεματικά των Ταμείων πήγαν... εκδρομή! Βλέπε: Δομημένα ομόλογα και PSI.

Και μετά ήρθε η οικονομική κρίση, η ανεργία, η απληρωσιά και άρα η εισφοροδιαφυγή. Τα χρέη του κράτους προς τα Ταμεία ανήλθαν στα 12 δισ., ευρώ! (σ.σ., εδώ θυμώνουμε)

Δυστυχώς, η τακτική από τον Εμφύλιο μέχρι και σήμερα κυκλοφορεί με τα «ίδια ρούχα»!

Θα μιλούσαμε για «περσινά ξινά σταφύλια» εάν δεν διαιωνίζονταν η ίδια λογική περί των ασφαλιστικών ταμείων.

Πώς είναι δυνατόν να έχεις εξοντώσει τους περισσότερους με μια βαριά φορολογία, να έχεις επιβάλλει capital controls, να έχεις συντελέσει στη μετανάστευση καταθέσεων (δεν αναφερόμαστε στους φοροφυγάδες, αλλά σε ανθρώπους που φοβούνται ότι θα χάσουν τα χρήματά τους εδώ), να έχεις τινάξει σε άλλες χώρες τα καλά «μυαλά» που θα μπορούσαν να χτίσουν την ανάπτυξη της Ελλάδας, να έχεις τρομοκρατήσει το εργατικό δυναμικό (το οποίο σε μεγάλο ποσοστό πληρώνεται με καθυστερήσεις μηνών) και να τολμάς να υποστηρίζεις πως ήρθε το τέλος της «εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής;»

Τώρα τι γίνεται;

Ανώμαλη προσγείωση.

Η ζωή γράφει την επόμενη μέρα, δίχως κομματικές παρεμβάσεις. Όταν κάποιος βρίσκεται στο γκρεμό δεν έχει και πολλές επιλογές.

Τώρα καλούμαστε να ακολουθήσουμε ξαναζεσταμένες συνταγές διάσωσης του ασφαλιστικού που... κάποτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ της κατήγγειλε μετά βδελυγμίας.

Το δικαίωμα της Ανάστασης -ιστορικά Ένας το διαθέτει- τουλάχιστον να μην μας παραμυθιάζουν με ανέξοδα αριστερά και αντιμνημονιακά φούμαρα και συναισθηματισμούς της δεκάρας ότι μπορεί να Αναστηθεί και άλλος...