Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «ρουσφέτια»

Του Γιάννη Σιδέρη

Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ήρθε ως παρένθεση, κατά την άποψη της τότε καθεστηκυίας  πολιτικής τάξης. Ο κρατικός μηχανισμός επί 150 χρόνια ήταν στελεχωμένος από την γνωστή ιστορική Δεξιά, τη Δεξιά των κοινωνικών φρονημάτων, σε όλο του το σώμα, και φυσικά στους κρίσιμους αρμούς του, τις θέσεις ευθύνης.

Φυσικά ο μεταχουντικός Καραμανλής, εμπλουτισμένος με την ευρωπαϊκή πείρα και τον στόχο της εθνικής συμφιλίωσης, έκανε ανοίγματα, άρχισαν να εισέρχονται στο Δημόσιο  οπαδοί και των άλλων κομμάτων, αλλά ως νέοι, στις παρυφές του κρατικού μηχανισμού.

Η επέλαση του ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε εξ αρχής το ανυπόκριτο σαμποτάζ των υψηλόβαθμων υπαλλήλων της κρατικής γραφειοκρατίας. Συνειδητοποίησε  την ανάγκη να εισέλθουν δικά του στελέχη στον κρατικό μηχανισμό, και δη στις θέσεις αποφασιστικής ευθύνης. Στην κίνηση αυτή δόθηκε και «θεωρητική» κάλυψη, με την εύσχημη αγωνιστική ορολογία ότι «το λαϊκό κίνημα εισέρχεται στους αρμούς του κράτους για να το αλλάξει.

Η κίνηση για όσους δεν έχουν παρωπίδες ήταν  επιβεβλημένη, παρότι κατήργησε τους γενικούς  διευθυντές των υπουργείων, οι οποίοι ήταν  φορείς της θεσμικής μνήμης της   γραφειοκρατικής λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης.

Όμως  αφού πλήρωσε τις  - αναγκαίες για την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού - πολιτικές θέσεις, άρχισε ο εκφυλισμός της διαδικασίας. Πλέον ο δεύτερος κύκλος των προσλήψεων  δεν αφορούσε πολιτικά στελέχη  για κρίσιμες θέσεις (πολιτικά στελέχη βεβαίως χωρίς καμιά επιστημονική συνάφεια με το αντικείμενο της ευθύνης τους), αλλά τα στελέχη και τα μέλη του κινήματος. Ο τρίτος κύκλος, πιο ευρύς, αποδέχτηκε στους κρατικούς κόλπους τους ψηφοφόρους και ο τέταρτος, το κάθε έναν, κάθε πολιτικής τοποθέτησης, που απλώς είχε πρόσβαση σε πρόσωπα της νέας εξουσίας (ο γράφων δεν κομίζει γλαύκα ες Αθήνας έχει αναφερθεί και παλιότερα σε αυτό).

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον ίδιο δρόμο

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε στην εξουσία υπό άλλες συνθήκες. Τα πρόσωπα του κρατικού μηχανισμού ήταν φίλιος χώρος - το μεγαλύτερο μέρος του και θερμά υποστηρικτικό. Όταν άρχισαν αν βγαίνουν καταγγελτικά δημοσιεύματα για την στελέχωση των πολιτικών γραφείων και των διευθυντικών θέσεων με ημέτερους,  ο γράφων με κείμενό του υποστήριξε τη νέα κυβέρνηση. Τα πολιτικά γραφεία και κάποιες  διευθυντικές θέσεις, έχουν ως απαραίτητο στοιχείο την εμπιστοσύνη και την εχεμύθεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν καβαλήσει τον αφρό του αντιμνημονίου, παρέπαιε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, για χρόνια ( ως ΣΥΝ,ΕΑΡ και ΚΚΕες), λίγοι άνθρωποι, μαζεύονταν στις ολιγάριθμες οργανώσεις του, λίγοι στις αναιμικές συγκεντρώσεις και πορείες του. Λογικό ήταν αφού μοιράζονταν το ίδιο όραμα, να αναπτυχθούν μεταξύ τους και ανθρώπινες σχέσεις (αυτές που κατήγγειλαν τα δημοσιεύματα). 

Ωστόσο η διαχείριση της εξουσίας χωρίς να υποπέσεις σε πολιτικοδιοικητικό εκφυλισμό, απαιτεί  Παιδεία, όραμα, κατανόηση των αντοχών της εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού πλήρωσε τις αναγκαίες πολιτικές θέσεις με στενά δικούς του, θα έπρεπε να ξανοιχτεί στο ευρύ πεδίο των ειδικών, των μάνατζερ ( παρότι η λέξη του φέρνει ανατριχίλα),  από τους οποίους θα αντλούσε τους κατάλληλους για τον ευρύτεροι δημόσιο τομέα, και θα απαιτούσε παραγωγή έργου και μετρήσιμου αποτελέσματος.

Ο σύντροφος της συντρόφισσας

Δυστυχώς το τελευταίο επεισόδιο με τον σύζυγο της βουλευτού κας Καφαντάρη, Αργύρη Αργυρίου, δείχνει  πως εν σπέρματι αρχίζει ο πολιτικός εκφυλισμός. Ο κ Αργυρίου με τις ψήφους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της  Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων (ΔΕΠΕΝΕ Α.Ε.). Προφανώς θα έχει τα τυπικά προσόντα.

Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι θα περνούσε εν κρυπτώ η ιδιότητα του συζύγου της βουλευτού, αν δεν επέμενε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Μανιάτης

Τελικά (όπως έγραψε χθες το liberal) παραδέχτηκε, δίχως ιδιαίτερη… διάθεση ότι η κυρία Καφαντάρη είναι γυναίκα του, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αποσιωπούν το ζήτημα.

Το πρόβλημα επίσης είναι ότι η εν λόγω εταιρία δεν φαίνεται να έχει προς το παρόν λόγο ύπαρξης. Όπως διαβάσαμε,  έγινε διορισμός Δ.Σ. χωρίς να  υπάρχει καταστατικό, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αρνήθηκε να δώσει νούμερο για το κόστος λειτουργίας της, και η εταιρεία θα έχει στο τιμόνι της τρία πρόσωπα (Πρόεδρο, αντιπρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο), ενώ αρκούσε μόνο ένας.

Το πιο ωραίο είναι ότι η νέα ΔΕΚΟ δεν θα έχει αντικείμενο, αφού έχει ματαιωθεί η κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ρωσία στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, στην κατασκευή του οπίου θα συμμετείχε. Ο κ. Σκουρλέτης θα μπορούσε να αναμένει αλλαγή των πραγμάτων και να την συστήσει, αλλά πώς θα έκανε το ρουσφέτι στον σύντροφο της συντρόφισσας;