Από το δεξιό “success story” στο… αριστερό “surprise”!

 Του Νίκου Μπογιόπουλου

 Μετά τον Ιππόδρομο, μετά τα 14 αεροδρόμια, τώρα ξεπουλάνε με τρόπο ολοκληρωτικό και το λιμάνι του Πειραιά. Η διαφορά με το παρελθόν είναι ότι σήμερα, στα θεωρεία του ξεπουλήματος το σφυρί της εκποίησης το κρατάει η «πρώτη φορά Αριστερά»…

    Όπως οι προηγούμενοι έτσι και η ψευτοαριστερά αναμασά το παραμύθι

πως άμα ξεπουληθούν τα πάντα θα έρθει «ανάπτυξη» και θα μειωθεί η ένταση της λιτότητας. Ισχυρίζονται ότι ξεπουλώντας στρατηγικούς τομείς θα μειώσουν το χρέος.

    Πρόκειται για απάτη που αποδεικνύεται πολλαπλώς:

    α) Εφόσον το ξεπούλημα είναι «αναπτυξιακό» και «φιλολαϊκό», γιατί η Ελλάδα δε γνώρισε καμία φιλολαϊκή ανάπτυξη, παρά τις Ούλεν, τις Πάουερ, τις Πεσινέ, τους Τομ Πάπας, τους Ωνάσηδες, τους εθνικούς εργολάβους, τους εθνικούς προμηθευτές και τους εθνικούς «νταβατζήδες», που της πίνουν το αίμα από συστάσεώς της;

    β) Λένε ότι το ξεπούλημα και η εκποίηση του δημόσιου πλούτου,  που περιγράφονται με όλους τους δυνατούς ευφημισμούς (ιδιωτικοποίηση, αποκρατικοποίηση, μετοχοποίηση, μισθώσεις παραχώρησης κ.λπ.), ενισχύουν, τάχα, τα δημόσια ταμεία και απαλλάσσουν τη χώρα από χρέη.   

    Αλλά, την τελευταία 30ετία, έχουν ξεπουλήσει: Τον Σκαραμαγκάκαι όλη σχεδόν την ναυπηγική βιομηχανία, τηνΑΓΕΤ, τον ΟΤΕ, πάνω από το 90% του τραπεζικού τομέα, τηνΟλυμπιακή, το λιμάνι του Πειραιά, τους οδικούς άξονες της χώρας, τη διώρυγα της Κορίνθου.

    Μόνο μέχρι το 2004 - μια ολόκληρη πενταετία πριν από την εκδήλωση της κρίση και αρκετά χρόνια πριν αρχίσουν να επικαλούνται προσχηματικά το χρέος για να κόβουν μισθούς και συντάξεις – είχαν ξεπούλησε το 48,5% της ΔΕΗ,  το 38% της ΕΥΔΑΠ, το 64% από τα«Ελληνικά Πετρέλαια», το 49% του ΟΠΑΠ, το 92% της Εθνικής Τράπεζας, το αεροδρόμιο των Σπάτων, τη γέφυρα του Ρίου κ.ο.κ.

    Όμως, παρά αυτό το διαρκές ξεπούλημα:

• το 2000 το δημόσιο χρέος της χώρας ήταν 139,2 δισ. ευρώ,
• το 2009 το δημόσιο χρέος έφτασε στα 298,5 δισ. ευρώ
• και σήμερα το χρέος είναι στα 320 δισ. ευρώ.

   Ερώτημα: Με βάση τα προηγούμενα, από πού προκύπτει έστω κι ένας κόκκος αλήθειας αυτής της απίστευτης εγχώριας και ευρωενωσιακής προπαγάνδας που κατακλύζει το δημόσιο βίο, ότι τάχα «η μείωση του δημόσιου χρέους περνάει μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις και τις αποκρατικοποιήσεις του δημόσιου τομέα»;…

    γ) Το καπιταλιστικό κράτος είναι παρακολούθημα των μονοπωλίων. Το καπιταλιστικό κράτος τα πιάνει από τις ιδιωτικές «Ζήμενς». Το καπιταλιστικό κράτος τα βάρη των ιδιωτικών «Λίμαν Μπράδερς» στις ΗΠΑ, των ιδιωτικών «Μπάνκια» στην Ισπανία, των ιδιωτικών τραπεζών στην Ελλάδα, τα φορτώνει στο δημόσιο ταμείο. Και από εκεί στην πλάτη των λαών.

    Εφόσον, λοιπόν, ο λεγόμενος δημόσιος τομέας του καπιταλιστικού κράτους δουλεύει για λογαριασμό των ιδιωτών, από πού προκύπτει ότι το ολικό ξεπούλημά του στους ιδιώτες θα είναι υπέρ του λαού και όχι εις βάρος του λαού, όπως συνέβαινε με το έως τώρα μερικό ξεπούλημά του;

    Το συμπέρασμα είναι προφανές:

     - Εμφανίζουν σαν «σωτηρία» την ίδια καταστροφική πολιτική που έχει γεμίσει τα ταμεία των κεφαλαιοκρατών και έχει εκτινάξει τα δημόσια χρέη.     

     - Παρουσιάζουν σαν «φάρμακο» την ίδια εκείνη δηλητηριώδη πολιτική που έχει διαλύσει την Ελλάδα.

     - Αποκαλούν «φιλόδοξη» και «αναγκαία» την ίδια πολιτική που έχει χρεοκοπήσει τους Έλληνες και τους έχει αποστερήσει το δημόσιο πλούτο τους.

    Τα πράγματα είναι απλά και συγκεκριμένα:

    Είτε περί δεξιών, είτε περί «αριστερών» πρόκειται, δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος ή τα ελλείμματα. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Όσο περισσότερο ξεπουλούν, τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνει!

    Δεν ξεπουλούν για να μειωθούν οι τιμές και για να βελτιωθούν οι υπηρεσίες. Τίποτα απ΄ ό,τι ξεπούλησαν δεν φτήνυνε και δεν αναβαθμίστηκε ποιοτικά. 

    Δεν ξεπουλούν για να φέρουν «ανάπτυξη», «επενδύσεις» και «δουλειές». Ξεπουλούν με όρους πλιάτσικου τα τιμαλφή του λαού, παρέχοντας σε ξένους και ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους εύκολα κέρδη πάνω στο έδαφος αποικιοκρατικών όρων και εργασιακής δουλείας.  

    Διαπράττουν πολιτικό και οικονομικό έγκλημα. Η καθολική παράδοση στους «ιδιώτες» μιας δημόσιας περιουσίας που ο λαός τη δημιούργησε με το αίμα και τον ιδρώτα του, είναι πολιτικό έγκλημα.

    Οι προηγούμενοι αυτό το έγκλημα είχαν το θράσος να το αποκαλούν «εθνικό χρέος» και «σαξές στόρι». Οι σημερινοί έχουν το θράσος το ίδιο έγκλημα να το αποκαλούν «αριστερή ευθύνη» και – σύμφωνα με την χτεσινή ατάκα του Τσίπρα στο Νταβός – «σαρπράιζ»…