Κίτρινο υποβρύχιο

Γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

- Επιτέλους, θεία, ήρθες!

- Ηρθα, αλλά δεν ήξερα ότι με περίμενες…

- Σε περίμενα. Πρέπει να σου δείξω το βιβλίο μου. Πρέπει να τελειώσουμε το βιβλίο μου, πρέπει να με βοηθήσεις. Πάω να το φέρω.

Αφησε την τσάντα της και περίμενε το κοριτσάκι, που γύρισε από το δωμάτιο με ένα κουτί γεμάτο ξυλομπογιές και ένα μάτσο χαρτιά με ζωγραφιές.

- Το βιβλίο μου, της είπε. Εχω φτιάξει ένα βιβλίο γεμάτο με τα γράμματα και ζωγραφιές και λέξεις. Οταν μεγαλώσω και κάνω παιδιά, με αυτό θα τους μάθω την αλφαβήτα. Κοίτα…

Πήρε τα χαρτιά και τα ξεφύλλισε. Οπου Α ένα άλογο. Οπου Β μία βάρκα. Οπου Γ μία γάτα. Οπου Δ ένα δέντρο. Οπου Η ο ήλιος. Οπου Π ο παπούς με ένα π. Και στο Ι ο ιποπόταμος με ένα π επίσης. Διόρθωσαν και τις ανορθογραφίες σβήνοντας και γράφοντας ξανά. Οπου Σ ένα σπίτι. Ολα με μολύβι. Τα έβαλαν με τη σειρά και το κοριτσάκι της είπε:

- Θα χρωματίσουμε τις ζωγραφιές. Μία εσύ και μία εγώ, ώσπου να τις φτιάξουμε όλες. Αρχίζω εγώ πρώτη.

Ανοιξε το κουτί με τις μπογιές και χρωμάτισε το άλογο καφέ και μαύρο και πορτοκαλί. Υστερα ήρθε η σειρά της θείας να φτιάξει τη βάρκα. Σαν πιο μεγάλη κι έμπειρη η θεία την έκανε σαν τις βάρκες που ήξερε. Το δέντρο το έκαναν κίτρινο και μπλε και πράσινο με γκρι σκιά. Ο διορθωμένος ιπποπόταμος έγινε θαλασσής και ροζ.

Σιγά σιγά έφτασαν στο σπίτι, που απέκτησε καφέ τοίχους και μαύρη πόρτα και ένα μπλε παράθυρο. Υστερα από λίγο στο Υ και στο υποβρύχιο.

- Τι χρώμα θέλεις να κάνουμε το υποβρύχιο; ρώτησε τη μικρή η θεία.

- Κίτρινο.

- Και πού το ξέρεις εσύ το Κίτρινο Υποβρύχιο; Το έχεις δει κάπου; Το έχεις ακούσει;

- Δεν υπάρχει κίτρινο υποβρύχιο, θεία. Γι’ αυτό θα κάνω το δικό μου.

- Κι όμως υπάρχει, απάντησε η θεία. Είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε πολύ καιρό πριν. Προτού γεννηθώ εγώ, πριν γεννηθούν η μαμά κι ο μπαμπάς και πάει κάπως έτσι: We all live in a yellow submarine, yellow submarine, yellow submarine, άρχισε να της σιγοτραγουδάει –φοβόταν μην ακούγεται παράφωνη.

- Και τι σημαίνει αυτό;

- Οτι όλοι ζούμε σε ένα κίτρινο υποβρύχιο. Yellow, κίτρινο, submarine, υποβρύχιο. Σαν το κοριτσάκι που ζωγράφισες μέσα στο δικό σου υποβρύχιο. Και θα σου το βάλω να το ακούσεις. Το έλεγαν τα Σκαθάρια…

- Σκαθάρια, ουουου, αηδία, έκανε το κοριτσάκι. Τι όνομα είναι αυτό;

- Οχι σαν αυτά που νομίζεις. Ρυθμικά Σκαθάρια, συγκρότημα. Περίμενε και θα ακούσεις.

Ανοιξε το ίντερνετ και βρήκε το τραγούδι, με εκείνη την ταινία σε κινούμενα σχέδια, με τα ψυχεδελικά χρώματα.

Το κοριτσάκι πήγε κοντά στην οθόνη του υπολογιστή. Στην αρχή παρατηρούσε το κίτρινο υποβρύχιο που έπλεε στη ζωγραφιστή θάλασσα κι ύστερα άρχισε να χορεύει στον ρυθμό. Το ίδιο και η μικρότερη αδελφούλα της.

- Ωραίο είναι, είπε, αλλά πρέπει να τελειώσουμε το βιβλίο…

- Ασφαλώς, έλα.

Η μικρούλα της έδωσε την κίτρινη μπογιά και το χρωμάτισε όλο. Τα φινιστρίνια του έγιναν μπλε και μοβ και το κοριτσάκι που ζούσε μέσα στο υποβρύχιο απέκτησε κόκκινα μαλλιά σαν της παπαρούνας τα πέταλα και μπλε φουστάνι με κίτρινη ρίγα στον ποδόγυρο.

Οταν τελείωσαν όλα τα χαρτιά και έφτασαν στο ωμέγα, τρύπησαν τα χαρτιά με το ειδικό μηχάνημα και τα πέρασαν μέσα σε ένα ντοσιέ. Και άφησαν τον ηλεκτρονικό παραγωγό να τους διαλέγει τη μουσική υπόκρουση, από τότε που τα Σκαθάρια ταξίδευαν με το δικό τους κίτρινο υποβρύχιο.

Οταν η θεία έφυγε το βράδυ για να γυρίσει σπίτι, σε όλο τον δρόμο μέσα στο αυτοκίνητο, που δεν την άκουγε κανείς, τραγουδούσε δυνατά: We all live in a yellow submarine, yellow submarine, yellow submarine.*

«Πρόσω ολοταχώς, κυρ Λοστρόμε, /Πρόσω ολοταχώς, διατάξτε, Λοχία».

*«Yellow submarine», Beatles, 1966β