Το ΥΠΕΞ συνεχίζει να κρύβεται – Η απάντηση από την εφημερίδα το «Ποντίκι»

Του Δημήτρη Μηλάκα

Λάβαμε, συντεταγμένη από δικηγόρο (και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Global Visa Center World - GVCW) εξώδικη επιστολή - απειλή για αγωγή στην περίπτωση που δεν αποκατασταθεί η αλήθεια, η οποία, κατά το εξώδικο, θίγεται μαζί με την τιμή και την υπόληψη της εταιρείας και των μετόχων της από τα δημοσιεύματα στα δύο προηγούμενα τεύχη του «Ποντικιού» με τίτλους «Δουλειές με... βίζες στο ΥΠΕΞ» (φύλλο 2.040 στις 27.9.2018) και «Μούγκα στη... στρούγκα του ΥΠΕΞ» (φύλλο 2.041 στις 4.10.2018).

Οι απαντήσεις της GVCW βρίσκονται στην προηγούμενη σελίδα. Εδώ, σ’ αυτήν τη σελίδα, βρίσκεται ένα μέρος της συνέχειας του ρεπορτάζ.

Συγκρατούμε κατ’ αρχάς το γεγονός ότι η ευαισθησία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, περί της υπεράσπισης της αλήθειας, αποδεικνύεται μεγαλύτερη από την ευαισθησία του υπουργείου.

Το ΥΠΕΞ εξακολουθεί να σιωπά, «κρυμμένο» πίσω από το εύλογο επιχειρηματικό συμφέρον μιας εταιρείας, παρά το γεγονός ότι η κριτική των ρεπορτάζ του «Π» δεν αφορά κατά κύριο λόγο την εταιρεία, αλλά το ΥΠΕΞ, το οποίο διατύπωσε τους όρους του διαγωνισμού, μερίμνησε για την εξέλιξή του και παρακολουθεί (;) σήμερα την υλοποίηση της σύμβασης.

Στο εξώδικο, μαζί με τις απειλές για αγωγές σε περίπτωση που δεν δηλώσουμε μετάνοια, καταγράφονται οι θέσεις - απαντήσεις της GVCW σε όσα έχει γράψει και εξακολουθεί να υποστηρίζει το «Π» για:

● Έναν διαγωνισμό με «φωτογραφία» αυτού που τελικά τον κέρδισε.

● Πολιτικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του διαγωνισμού προκειμένου να διασφαλιστεί το προαποφασισμένο αποτέλεσμά του.

● Σκανδαλώδη – σε ηθικό τουλάχιστον επίπεδο – τρόπο υλοποίησης της σύμβασης, καθώς η GVCW, αφού εξασφάλισε τη δουλειά, ανέθεσε σε υπεργολάβο την υλοποίηση του έργου. Μάλιστα ο υπεργολάβος είναι ο ίδιος που υλοποιούσε και πριν το έργο.

Νόμιμος μεσάζοντας

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από τον τρόπο υλοποίησης της σύμβασης. Στην εξώδικη απάντηση - απειλή της η GVCW αναφέρει: «Για του λόγου το αληθές τονίζουμε ότι από 1.1.2018 η εταιρεία μας έχει ανοίξει και λειτουργεί γραφεία σε 70 πόλεις και σε 10 χώρες του κόσμου (Αρμενία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ινδία, Καζακστάν, Κίνα, Λευκορωσία, Νεπάλ, Ν. Αφρική, Ρωσία και Σρι Λάνκα». Αυτά υποστηρίζει η GVCW...

Το «Π» απλώς παραθέτει αυτά που μπορεί ο καθένας να διαβάσει στο επίσημο site της πολυεθνικής και κορυφαίας στο είδος της VFS, η οποία (μέσω θυγατρικών της) εκτελεί, όπως και στο παρελθόν, το έργο που κέρδισε η GVCW. Εκεί διαβάζουμε ότι για τις χώρες Ρωσία, Αρμενία, Ηνωμένο Βασίλειο, Λευκορωσία, Καζακστάν, στις οποίες δραστηριοποιείται, «VFS Global is a sub-contractor to Global Visa Centre World (the prime contractor for Greece Government operations)». Δηλαδή ο πολυεθνικός κολοσσός VFS δηλώνει ευθαρσώς ότι ο ίδιος (ή οι κατά τόπους θυγατρικές του) αναλαμβάνει ως υπεργολάβος να κάνει τη δουλειά που κέρδισε με τη σύμβαση του ΥΠΕΞ η «ανύπαρκτη» όταν, πριν από μόλις τρία χρόνια, διεκδικούσε την κολοσσιαία δουλειά GVCW.

Δεδομένων τούτων από τη μία και των ισχυρισμών της GVCW ότι έχει ανοίξει και λειτουργεί (από 1.1.2018) γραφεία σε 70 πόλεις σε 10 χώρες, θα πρέπει η εταιρεία να έχει εγκαταστήσει εντός της επικράτειας των κρατών που δραστηριοποιείται υποκαταστήματα - θυγατρικές εταιρείες ή γραφεία που να έχουν νομική - φορολογική υπόσταση και στο καταστατικό τους να της ανήκουν με ποσοστό πάνω από 50%.

Υπάρχουν όλα αυτά; Ή μήπως το μόνο που υπάρχει είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια σύμβαση συνεργασίας της GVCW με τον υπεργολάβο που κάνει τελικά τη δουλειά;

Διαγωνισμός - φωτογραφία

Επιμένοντας, λοιπόν, στην αναζήτηση της αλήθειας, έχουμε να παρατηρήσουμε επιπλέον τα εξής.

1. Το «Ποντίκι», ήδη πριν από δύο χρόνια, σε ρεπορτάζ του (φύλλο 1.945, την 1.12.2016) με τίτλο «Φρένο σε ανοιχτό διαγωνισμό του ΥΠΕΞ», είχε ασχοληθεί με το ίδιο θέμα περιγράφοντας την πολιτική παρέμβαση για μεθόδευση της διαδικασίας του διαγωνισμού υπέρ της «ανύπαρκτης» τότε GVCW για χάρη των εκλεκτών μετόχων της.

Τότε, τόσο το ΥΠΕΞ, κατά του οποίου κατά κύριο λόγο κατευθύνονταν οι βολές και οι παρατηρήσεις του ρεπορτάζ, όσο και η GVCW, η οποία διεκδικούσε τη δουλειά, ούτε προσβλήθηκαν ηθικώς ή άλλως ούτε αντέδρασαν με οποιονδήποτε τρόπο για να αποκαταστήσουν τιμή, υπόληψη και αλήθεια. Τότε γιατί άραγε δεν ήταν συκοφαντικά, αβάσιμα και ψευδή αυτά που και σήμερα συνεχίζει να υποστηρίζει το «Ποντίκι»;

2. Στο εξώδικό της η GVCW περιλαμβάνει – προκειμένου να τα σχολιάσει και να αποδείξει το συκοφαντικό και ψευδές περιεχόμενό τους – ολόκληρα τα κείμενα των ρεπορτάζ που δημοσίευσε το «Π» στα δύο προηγούμενα φύλλα του. Η μόνη παράγραφος που απουσιάζει από το εξώδικο - απειλή είναι η ακόλουθη:

«Τον Ιανουάριο του 2018 η ελληνική Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Υπηρεσιών Global Visa Center World Hellas (GVCW), με έδρα την Αθήνα, εγγυήθηκε δάνειο ύψους 1.155.000 ευρώ το οποίο έλαβε η μητρική της εταιρεία GVCW Holding LTD, με έδρα τη Λευκωσία. Οι δουλειές της θυγατρικής εταιρείας, η οποία να σημειωθεί ότι ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2015 με μετοχικό κεφάλαιο μόλις 24.000 ευρώ, προφανώς πήγαν τόσο καλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε έπεισαν τον όποιο πιστωτή (ποιος να είναι άραγε;) να δεχτεί την εγγύησή της για το δάνειο προς την κυπριακή (μητρική) εταιρεία».

Γιατί άραγε αυτή είναι η μόνη παράγραφος από τα δύο ρεπορτάζ του «Π» που απουσιάζει από το εξώδικο; Μήπως είναι ασήμαντη... λεπτομέρεια ανάξια επισήμανσης;

Οι δύο παραπάνω παρατηρήσεις / ερωτήσεις περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο έχει εξελιχθεί αυτή η υπόθεση από το ξεκίνημά της με την προκήρυξη, την εξέλιξη - μεθόδευση του διαγωνισμού μέχρι και σήμερα, οπότε η εταιρεία έχει εγκατασταθεί και επιτελεί επιτυχώς με συμπράξεις (αναθέσεις υπεργολαβιών), όπως η ίδια ομολογεί, τη σύμβαση που έχει αναλάβει.

Σε αυτά τα σημεία επιμένουμε διότι, όπως προείπαμε, στόχος των ρεπορτάζ του «Π» είναι η ανάδειξη των (πολιτικών) μεθοδεύσεων που καθόρισαν το αποτέλεσμα ενός δημόσιου διαγωνισμού και παρεμπιπτόντως η επάρκεια της εν λόγω εταιρείας τη χρονική στιγμή που αυτή έλαβε μέρος στη διαδικασία, από την οποία εξήλθε νικήτρια.

Η σημερινή κατάσταση της εταιρείας και ο τρόπος με τον οποίο εκτελεί τις εργασίες που έχει αναλάβει, καθώς και η χρηματοπιστωτική της κατάσταση και πρακτική της δεν έχουν (προς το παρόν τουλάχιστον) απασχολήσει εμπεριστατωμένα το «Π», αλλά κατά τα φαινόμενα (και τις πληροφορίες που εξετάζει) ίσως το απασχολήσουν στο μέλλον...

Πίεση και μεθοδεύσεις

Το «Π», με τα τρία ρεπορτάζ του (το πρώτο, επαναλαμβάνουμε, την 1η Δεκεμβρίου του 2016), υποστήριξε και συνεχίζει να υποστηρίζει – συνοπτικά – τα εξής:

1. Η Επιτροπή Διαγωνισμού που συνέστησε το ΥΠΕΞ διαμόρφωσε τους όρους για τη συμμετοχή μιας μέχρι τότε ανύπαρκτης στον συγκεκριμένο χώρο εταιρείας. Η σύσταση της εταιρείας GVCW ως θυγατρικής μιας κυπριακής (εδώ προκύπτουν αρκετά ενδιαφέροντα ερωτήματα και απορίες που δεν είναι του παρόντος) έγινε δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη του διαγωνισμού με κεφάλαιο 24.000 ευρώ και έδρα το σπίτι ενός εκ των μετόχων.

2. Η Επιτροπή Ενστάσεων που το ίδιο το ΥΠΕΞ είχε, ως όφειλε, συστήσει έκανε δεκτές ως εύλογες αλλεπάλληλες ενστάσεις που κατατέθηκαν από άλλους συμμετέχοντες για κεφαλαιακή ανεπάρκεια, έλλειψη απαραίτητων υποδομών κ.λπ. της Global Visa Center World (GVCW). Οι αποφάσεις της Επιτροπής Ενστάσεων απορρίφθηκαν από τον υπουργό.

3. Το θέμα έφτασε στον ελεγκτή Δημόσιας Διοίκησης, η έρευνα του οποίου συνάντησε πολιτικά τείχη.

4. Τμήματα του Ελεγκτικού Συνεδρίου δύο φορές αποφάσισαν περί της μη ικανότητας της Global Visa Center World (GVCW) να συμμετέχει στον διαγωνισμό. Οι εν λόγω αποφάσεις επιστράφηκαν από τον υπουργό.

5. Κατόπιν όλων αυτών πράγματι η ολομέλεια του Ελεγκτικού αποφάσισε για την ικανότητα συμμετοχής της Global Visa Center World (GVCW) στον διαγωνισμό.

6. Η εταιρεία Global Visa Center World (GVCW), διά (πολιτικού) πυρός και σιδήρου, ύστερα από 2,5 χρόνια, τελικά κέρδισε «με τον νόμο» τον διαγωνισμό. Και, καθ’ ότι πρακτικά ήταν αδύνατον να φέρει εις πέρας το έργο (δεν ήταν άλλωστε αυτό το ζητούμενο), αναζήτησε τον κατάλληλο εργολάβο – στην προκειμένη περίπτωση τη VFS Global (ή κάποια τοπική θυγατρική της) – για να του το αναθέσει, όπως και έπραξε, καθώς γράψαμε πιο πάνω.

Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια: Η VFS Global αποκλείστηκε από την Επιτροπή Ελέγχου του ΥΠΕΞ και δεν κινήθηκε, αν και είχε τη δυνατότητα, νομικά. Η εξήγηση, έχουμε την εντύπωση, είναι ολοφάνερη. Η πίτα μοιράστηκε μια χαρά...

Η VFS Global είναι ινδική πολυεθνική, εισηγμένη στο χρηματιστήριο στην Ελβετία, με ηγεμονική θέση στον χώρο, και είχε αναλάβει το έργο έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων visa και για την Ελλάδα στην πλειονότητα των χωρών σε κάθε γωνία της Γης. Μάλιστα εξακολουθεί και σήμερα να έχει συμβάσεις με την Ελλάδα σε διάφορες χώρες, όπως π.χ. στην Τουρκία, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.ο.κ.

Σε τι είδους συνεργασίες, συμπράξεις και συμφωνίες – κατά τη διάρκεια ή μετά τον διαγωνισμό – έχουν προχωρήσει η GVCW με την πολυεθνική VFS Global για τη μεταξύ τους διανομή της πίτας από τις ελληνικές visa παγκοσμίως είναι κάτι που, ως οικονομική συναλλαγή μεταξύ δυο εταιρειών, δεν αφορά το «Ποντίκι».

Αυτό που ωστόσο το «Π» συμπεραίνει είναι ότι ο πολυεθνικός κολοσσός (ή οι κατά τόπους θυγατρικές του) αναλαμβάνει ως υπεργολάβος να κάνει τη δουλειά που κέρδισε με τη σύμβαση του ΥΠΕΞ η ανύπαρκτη πριν από μόλις τρία χρόνια GVCW, η οποία είναι με τον νόμο πια ο βασικός εργολάβος για την ελληνική κυβέρνηση.

Και με πιο απλά λόγια συμπεραίνει ότι το ΥΠΕΞ, με τη σύμβαση που διαμόρφωσε, επέτρεψε στην GVCW να γίνει με τον νόμο μεσάζοντας μεταξύ του ελληνικού κράτους και της πολυεθνικής VFS Global για τις πλείστες και πλέον αποδοτικές περιοχές του κόσμου όπου δραστηριοποιείται.

Το νόμιμο και ηθικό

Το «Π» ουδέποτε υποστήριξε ότι η GVCW κέρδισε παράνομα τον διαγωνισμό – άλλωστε πράγματι έχουν αποφανθεί τα δικαστήρια –, αν και υπάρχουν σοβαρότατες ενστάσεις για την υποτιμημένη αξία της σύμβασης (η οποία συνάγεται από το ύψος των εγγυητικών επιστολών για συμμετοχή και καλή εκτέλεση που κατέθεσαν οι ενδιαφερόμενοι που έλαβαν μέρος).

Το «Π» επίσης ουδέποτε υποστήριξε ότι η υπεργολαβική ανάθεση της σύμβασης, στην οποία αμέσως προχώρησε η GVCW στις πλείστες και υψηλών απαιτήσεων των περιπτώσεων, είναι παράνομη ή μη αναγνωρισμένη διεθνώς πρακτική.

Αυτό που έκανε το «Π» με το πρώτο του δημοσίευμα πριν από περίπου δύο χρόνια και συνεχίζει μέχρι τώρα είναι να περιγράψει την κριτική και να μεταφέρει τις δριμύτατες ενστάσεις – πολλές από τις οποίες έχουν διατυπωθεί και αρμοδίως – παραγόντων του ΥΠΕΞ για τους μεροληπτικούς χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας ώστε ο διαγωνισμός να καταλήξει στη θεσμοθέτηση μιας «μεσιτείας» υπέρ μιας εταιρείας που μόλις είχε δημιουργηθεί από κάποιους εκλεκτούς του βαθέος και διακομματικού συστήματος.

Περί των μετόχων τώρα της εταιρείας, οι χαρακτηρισμοί τους οποίους χρησιμοποίησε το «Π» («άριστοι», «δικά μας παιδιά» κ.λπ.) κάθε άλλο παρά υποτιμητικοί είναι. Αντίθετα περιγράφουν απολύτως την πραγματικότητα, η οποία συνάγεται και από τα πλούσια βιογραφικά τους. Και οι τρεις – οι δύο διπλωμάτες και ο τρίτος πρώην αρχηγός της Αστυνομίας – υπήρξαν δημόσιοι λειτουργοί, οι οποίοι στην εξέλιξη της μεγάλης καριέρας τους κατέλαβαν πολιτικές θέσεις (γ.γ. ΥΠΕΞ, γ.γ. Παιδείας και Ανάπτυξης, υπουργός Προστασίας του Πολίτη).

Αυτόν ακριβώς τον δημόσιο βίο και τις διασυνδέσεις, τις οποίες δημιούργησαν μέσα (και) από πολιτικά αξιώματα που κατείχαν, θεωρεί το «Ποντίκι» ότι «εξαργύρωσαν» για να καταφέρουν να κερδίσουν έναν απαιτητικό διαγωνισμό και μια πολλά υποσχόμενη κερδοφόρο σύμβαση δίχως τα ανάλογα κεφάλαια, δίχως την παραμικρή καινοτόμο πρόταση και με μηδαμινό επιχειρηματικό ρίσκο.

Όσο για τον ισχυρισμό ότι το «Π» βάλλει κατά μιας καινοτόμου ελληνικής εταιρείας, σημειώνουμε απλώς ότι η GVCW είναι κατά 100% θυγατρική μιας κυπριακής εταιρείας...

Ο χαρακτηρισμός μας, λοιπόν, περί κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας αποδίδει, θεωρούμε, επακριβώς την κατάσταση, η οποία ενδεχομένως να είναι νόμιμη, αλλά σηκώνει μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσο είναι και ηθική, ειδικά αν αφορά μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που κρατάει ψηλά τις παντιέρες της κάθαρσης και της διαφάνειας...