Βουτιά στην επικαιρότητα

γράφει ο ΛευτέρηςΚουγιουμουτζής

«Παραιτήθηκε ο Νίκος Κοτζιάς, αναλαμβάνει υπουργός Εξωτερικών ο Αλέξης Τσίπρας». «Η Τουρκία στέλνει φρεγάτες στην Ανατολική Μεσόγειο». «Αποχωρεί η αντιπολίτευση στα Σκόπια από τη συζήτηση στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών». «Δημοπρατείται ο Βόρειος Οδικός Αξονας Κρήτης».

Η επικαιρότητα σε τίτλους. Σήμερα αυτοί, αύριο κάποιοι άλλοι, μεθαύριο ενδεχομένως ξανά οι ίδιοι· άλλωστε η ζωή κάνει κύκλους.

Κάποια στιγμή του πρωινού, ένα γρήγορο πέρασμα για αλίευση θεμάτων από ενημερωτικές ιστοσελίδες που διαθέτουν μια στοιχειώδη αξιοπιστία· αν υπάρχει καιρός, ανάγνωση και σχετικών αναλύσεων.

Μια μικρή επανάληψη νωρίς το απόγευμα, μήπως ωστόσο προέκυψε κάτι καινούργιο που δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου.

Και λίγο πριν από το βραδινό δελτίο ειδήσεων, με τη ροή των θεμάτων στα χέρια, μια τελευταία ανάγνωση μπροστά στον υπολογιστή κι ένα πρόχειρο προσχέδιο της τοποθέτησής μου στο σημειωματάριό μου, με τη φιλοδοξία να αποτυπώσω μια ανεπιτήδευτη προσωπική οπτική στα γεγονότα. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στον αέρα.

Εδώ και λίγες μέρες ρίχτηκα στον μύλο της επικαιρότητας ως σχολιαστής σε περιφερειακό τηλεοπτικό μέσο, από τα λίγα που προσπαθούν να επιπλεύσουν στο πέλαγος της αξιοπρέπειας κι όχι να βυθιστούν αύτανδρα στις αβύσσους της χειραγώγησης και της διαπλοκής.

Αδυσώπητες και στυγνές οι μυλόπετρές της, έτοιμες να σε πολτοποιήσουν αν ενδώσεις στην εύκολη ατάκα, στη στερεοτυπική ανάγνωση του κόσμου, στο άκοπο αναμάσημα και τη συρραφή προκατασκευασμένων αναγνωσμάτων και απόψεων. Να σε εγκλωβίσουν στη σύμβαση και στον μιμητισμό και να σε φτύσουν μες στον χυλό της αδιαφορίας και της κοινοτοπίας.

Είναι και πλανεύτρα η άτιμη η επικαιρότητα. Ψιλή κουβέντα στο μακιγιάζ και στην αίθουσα σύνταξης, είσοδος στο στούντιο με τα φώτα και τις κάμερες, στήσιμο στο κάδρο του πλάνου, το μικρόφωνο γαντζωμένο μέσα απ’ το πουκάμισο, ένα τελευταίο ανασήκωμα του γιακά και έρχεται η εισαγωγική ερώτηση της φιλόξενης παρουσιάστριας.

Εχει και τα άγχη της· θα βρω τη σωστή εισαγωγή; Θα πω αυτά που είχα κατά νου ή θα ξεστρατίσω ασυνείδητα σε λεκτικά και νοηματικά μονοπάτια ξένα προς τη σκέψη και τη γνώμη μου; Μα, κυρίως, θα κατορθώσω να φέρω την επικαιρότητα στο δικό μου μέτρο ή θα ακολουθήσω μηχανικά το τέμπο της;

Κάποια στιγμή αυτή η βουτιά μου στην επικαιρότητα θα τελειώσει. Μένει να φανεί πόσο ανεξίτηλο θα μείνει το ίχνος της επάνω μου.

Ως τότε, θα προσπαθώ να απολαμβάνω τον δρόμο.