ΜΜΕ: Ξαναμοιράζοντας την τράπουλα...

Του Γιάννη Παντελάκη

Παρατηρώντας εκείνους που διεκδικούν τις τηλεοπτικές άδειες, βγάζεις δυο συμπεράσματα: α) δεν πρόκειται για τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας (υπόδικοι για κακουργήματα, εργολάβοι, διαπλεκόμενοι κλπ), β) σε μια μικρή πληθυσμιακά χώρα που βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και απ' όπου το προσδοκώμενο διαφημιστικό όφελος είναι μικρό, υπάρχει δυσανάλογα μεγάλο ενδιαφέρον για μια άδεια τηλεοπτικού σταθμού. Έντεκα υποψήφιοι για τέσσερις ή έστω πέντε άδειες.

Παρότι παράδοξα, δεν είναι μη αναμενόμενα. Τηλεοπτικό σταθμό μπορεί να διεκδικήσει μόνο κάποιος με ισχυρή οικονομική (και όχι μόνο) δύναμη, αφού πρόκειται για μια ακριβή επένδυση. Παράλληλα, ένας τηλεοπτικός σταθμός, ακόμα και σήμερα, παραμένει ένας ισχυρισμός μηχανισμός πρόσβασης και επηρεασμού άλλων κέντρων εξουσίας και της κοινωνίας.

Η αλήθεια είναι πως αυτό συμβαίνει σε πολλές άλλες δυτικές χώρες. Ενδεχομένως εκεί να υπάρχουν μερικές ασφαλιστικές δικλείδες (π.χ. ένας υπόδικος για κακουργήματα να αποκλείεται από τη διεκδίκηση μιας τηλεοπτικής άδειας), ωστόσο κοινός παρονομαστής είναι πως τα ισχυρά ΜΜΕ στην πλειονότητά τους ανήκουν σε οικονομικά ισχυρούς. Επίσης αλήθεια ωστόσο είναι πως σε αρκετές χώρες υπάρχουν ισχυροί μηχανισμοί που επιχειρούν και σ' ένα βαθμό καταφέρνουν όχι να ελέγχουν την παρεχόμενη πληροφόρηση, αλλά να τηρούνται κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας. Οι μηχανισμοί αυτοί λέγονται συμβούλια ραδιοτηλεόρασης, ενώσεις δημοσιογράφων κ.ο.κ.

Ενδεικτικά ν' αναφέρουμε ότι στην Ισπανία υπάρχει η Εθνική Επιτροπή για τον Ανταγωνισμό και τις Αγορές (CNMC), που αποτελεί μια ανεξάρτητη αρχή και είναι υπεύθυνη για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των καναλιών. Στη Βρετανία, υπάρχει μια ανεξάρτητη αρχή (Ofcom), η οποία δεν συνδέεται με την κυβέρνηση, κάτι ανάλογο συμβαίνει στο Βέλγιο, στη Γερμανία κ.ο.κ. Αυτό, δεν σημαίνει ότι στις χώρες αυτές έχουν εξαλειφθεί τα φαινόμενα διαπλοκής της μιντιακής εξουσίας με τις υπόλοιπες. Ωστόσο, είναι εμφανώς περιορισμένη συγκριτικά με το τοπίο που υπάρχει στη χώρα μας. Και γι' αυτό βοηθάει σημαντικά το νομοθετικό πλαίσιο τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη συγκέντρωση πολλών ομοειδών Μέσων στο ίδιο πρόσωπο ή στον περιορισμό της δεσπόζουσας θέσης στη διαφημιστική αγορά από ομίλους ΜΜΕ.

Στη χώρα μας, το θέμα των καρτέλ ενημέρωσης αποφεύγουμε να το συζητάμε. Οι περισσότεροι από τους διεκδικητές των τηλεοπτικών αδειών έχουν επίσημα ή ανεπίσημα και άλλα Μέσα, συγκεντρώνοντας υπερβολική δύναμη. Επίσης στην Ελλάδα, οι τηλεοπτικοί σταθμοί δόθηκαν κάποτε σχεδόν διακομματικά σε πανίσχυρους εκδότες, λειτουργούν έως τώρα χωρίς άδεια και οι άδειες που θα δοθούν τώρα θα δοθούν ουσιαστικά από έναν υπουργό. Στην ίδια χώρα, οι ανεξάρτητοι μηχανισμοί που θα μπορούσαν να ελέγχουν τα προϊόντα που παράγονται, την πληροφόρησης που δίνεται (σε ό,τι αφορά την τήρηση δεοντολογίας και ισομέρειας) και του περιορισμού των καρτέλ ή δεν υπάρχουν ή δεν έχουν τις ανάλογες εξουσίες.

Οι κυβερνήσεις –όπως και η σημερινή– επιχειρούν κάθε φορά να προσεγγίσουν τους ισχυρούς μιντιάρχες με σκοπό το αμοιβαίο όφελος και αποφεύγουν να ενισχύσουν τις ανεξάρτητες αρχές. Τους ενδιαφέρει το προσωρινό όφελος που θα τις ενισχύσει και θα τις διατηρήσει στην εξουσία. Αυτό θα συμβεί και τώρα. Ενδεχομένως με κάποιους νέους παίκτες στη συγκεκριμένη αγορά, οι οποίοι θα είναι πιο φιλικά διακείμενοι στη σημερινή εξουσία. Ωστόσο, η ουσία δεν αλλάζει. Το ξαναμοίρασμα της τράπουλα απλά θ' αναπαράξει ένα νοσηρό φαινόμενο...

Ο Βαρουφάκης «μέσα», και ο Τσίπρας... ελεύθερος κι ωραίος;

γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

Ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι όλη αυτή την.. ταραχή που ξέσπασε με τις αποκαλύψεις του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε, για τις εγκληματικές κινήσεις και μεθοδεύσεις Βαρουφάκη έναν ακριβώς χρόνο πριν.

Τι το καινούργιο, που δεν ξέραμε ήδη, αποκαλύπτει ο Αμερικανός σύμβουλος του πρώην παλιάτσου-υπουργού; Δεν είναι γνωστές οι παρασκηνιακές προετοιμασίες για... κατάληψη του Νομισματοκοπείου, σύλληψης του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και εθνικοποίηση του ιδρύματος, για επιστράτευση των δημοσίων υπαλλήλων, για πληρωμή μισθών και συντάξεων, μετά την επιστροφή στην δραχμή, με υποσχετικές;

Και τι... όψιμη πρεμούρα έχει πέσει για παραπομπή του εγωπαθούς καραγκιόζη στο Ειδικό Δικαστήριο; Σύμφωνοι, βαρύνεται με εγκλήματα κατά της χώρας, όσο... “χαριτωμένα” και με κραυγές “ουάου!” κι' αν τα διέπραττε. Και του αξίζει κάποια τιμωρία- αν υποτεθεί ότι οι “εξεταστικές” και τα “εδικά δικαστήρια” καταλήγουν ποτέ σε τιμωρίες...

Αλλά, μια στιγμή: όλη αυτή η μυστική συνωμοσία, το περιβόητο “Plan X”, του Βαρουφάκη με συμμετοχή υπουργών και κυβερνητικών συμβούλων δεν προετοιμαζόταν; Το περιβόητο “ο στρατός εγγυάται την σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας ...” που εκστόμισε δημοσίως ο Καμμένος εκείνη την κολασμένη περίοδο, ένα χρόνο πριν, του... ξέφυγε σαν από χαζό παιδί χαρά γεμάτο; Και επιτέλους, κάποιος Αλέξης Τσίπρας ... που βρισκόταν και τι δουλειά έκανε πέρσι τέτοιες μέρες; Δεν ήξερε τίποτε για τα εξυφαινόμενα, δεν είχε πάρει πρέφα τι προετοίμαζαν υπουργοί του;

Και τότε γιατί ο Βαρουφάκης δημοσίως και επισήμως τον έχει κατηγορήσει ότι “ήταν απολύτως ενήμερos και είχε δώσει την έγκρισή του για την υλοποίηση του Plan X!”, σπεύδοντας, μάλιστα, να τον προειδοποιήσει σαφώς και σε στιλ... μαφίας, ότι “αν πέσει αυτός, θα πάρει κι' εκείνον μαζί του...”, χωρίς το Μέγαρο Μαξίμου να τολμήσει να βγει και να τον αποκαλέσει κοινό συκοφάντη;

Ο Βαρουφάκης, ο όποιος Βαρουφάκης, δεν θα μπορούσε ποτέ να παρασύρει μόνος του μια ολόκληρη χώρα στην άβυσσο. Κι' αν το αποτολμούσε, θα τον είχαν σταματήσει εγκαίρως. Υπήρξε γενικό σχέδιο “ηρωικής εξόδου” της χώρας από την Ευρώπη και...όραμα λατινοαμερικανοποίησής της. Το κατάπτυστο “δημοψήφισμα”, σε ποια βάση και με ποια “ιδεολογική” υποστήριξη έγινε; Και είναι πάλι τρελός ο Βαρουφάκης, που δηλώνει ότι “εκείνο το βράδυ, πήγα στο Μαξίμου χαρούμενος και αισιόδοξος, γιατί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν αυτό που περιμέναμε, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς μα, αλλά διαπίστωσα ένα κλίμα μεταστροφής και δυσφορίας...”;

Αυτή η μεταστροφή και η αναγκαστική προσγείωση του κ. Τσίπρα στην πραγματικότητα, προφανώς έγινε κατόπιν συμβουλευτικής μεσολαβήσεως. Από έξω, ή ίσως και από μέσα. Κάποιος θα του είπε την κρίσιμη ώρα... “του μεγάλου ναι και του μεγάλου όχι”, ότι όχι μόνο θα βούλιαζε την Ελλάδα, όχι μόνο θα κινδύνευε να διωχθεί επί εσχάτη προδοσία, αλλά θα έβαζε ταφόπετρα για τα καλά για την αριστερά στην Ελλάδα. Ίσως αυτό το τελευταίο, στο ιδεοληπτικό κεφάλι του, να μέτρησε περισσότερο. Ιδίως αν η προειδοποίηση προήλθε από κάποιον παλιό πολιτικό του αντίπαλο, τον οποίο θαύμαζε, εκτιμούσε και διατηρούσε (και διατηρεί...) καλές σχέσεις...

Το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα, δεν είναι αν ο Βαρουφάκης, αν ακόμη και ο ίδιος ο Τσίπρας παραπεμφθούν και τιμωρηθούν από ένα Ειδικό Δικαστήριο. Είναι το γεγονός ότι αυτός ο ιδεοληπτικός εσμός που μας κυβερνάει, δεν πήρε το μάθημά του από τα τόσα παθήματα, ούτε έχει αλλάξει μυαλά. Συνεχίζει να λέει ψέμματα στους μέσα και στους έξω, να πιστεύει ότι μπορεί άλλα να λέει και άλλα να κάνει, να αποτελειώνει την (όση της άφησε...) αξιοπιστία της χώρας- το παράδειγμα της γελοίας κουτοπονηριάς Δρίτσα με την συμφωνία με την Cosco, είναι κάτι περισσότερο από ενδεικτικό. Δεν μπορούν ν' αλλάξουν, απλώς επειδή... δεν θέλουν. Κι' αυτό, είναι το πιο επικίνδυνο απ' όλα...

Παραμένουν (και το απολαμβάνουν!) αμετανόητοι ιδεοληπτικοί,ονειρεύονται έναν “άλλο κόσμο”, σημαία τους είναι το όραμα του... τρίτου γύρου του Εμφύλιου! Άπαξ και βρέθηκαν στην εξουσία θα κάνουν τα πάντα (και κωλοτούμπες, και πολιτικές απάτες, και σχέδια καθεστωτικής παγίωσης τους) για να μην την χάσουν. Και δεν το κρύβουν. Για όσους τυχόν αμφιβάλλουν, ας μελετήσουν τα μέτρα ελέγχου των ΜΜΕ που υλοποιούν, τις σκέψεις τους για τον εκλογικό νόμο, την συνταγματική αναθεώρηση “από τον λαό” που μεθοδεύουν...

Καλά ξεμπερδέματα!

 

Υποχώρηση Κομισιόν: Τα εθνικά κοινοβούλια θα ψηφίσουν για την εμπορική συμφωνία ΕΕ - Καναδά

Υποχώρησε η Κομισιόν και θα παραχωρήσει στα εθνικά κοινοβούλια των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το δικαίωμα να επικυρώσουν την συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τον Καναδά. 

Αντιμέτωπος με την καχυποψία του κοινού για μυστικές εμπορικές συμφωνίες που ωφελούν μεγάλες επιχειρήσεις, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν -  Κλοντ Γιούνκερ υποχώρησε από τη θέση του ότι το σύμφωνο αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ θα χρειαστεί μόνο της υποστήριξη των κυβερνήσεων των χωρών - μελών της ΕΕ και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να προχωρήσει.

«Έχω εξετάσει τα νομικά επιχειρήματα και έχω ακούσει τους ηγέτες των κρατών ή κυβερνήσεων και τα εθνικά κοινοβούλια», είπε ο Γιούνκερ σε δήλωσή του χθες, ενώ υποστήριξε ότι διακυβεύεται το κύρος της εμπορικής πολιτικής της Ευρώπης». 

Το κείμενο των 1.600 σελίδων, θα σταλεί τώρα σε κάθε κοινοβούλιο των 28 κρατών - μελών της ΕΕ, και, σε ορισμένες περιπτώσεις όπως αυτή του Βελγίου, σε τοπικά κοινοβούλια επίσης.

Πηγή

DLF (Γερμανική Ραδιοφωνία): Η στροφή 180 μοιρών του Τσίπρα – Κακή ιδέα να μετατρέπεις το Όχι σε Ναι

Μια από τις αξιοσημείωτες αλλαγές του Τσίπρα είναι ότι αντιμετωπίζει τους επενδυτές όχι ως εχθρούς αλλά ως ευκαιρία αναφέρει η FAZ

Στη συμπλήρωση ενός έτους από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 αναφέρονται δημοσιεύματα του Γερμανικού Τύπου, τα οποία επισημαίνουν την αλλαγή στάσης του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα.

«Πριν από ένα χρόνο οι Έλληνες καταψήφισαν τους όρους λιτότητας των Βρυξελλών.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε όμως μετά από αυτό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και δέχθηκε ένα ακόμη πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων – προς μεγάλη δυσαρέσκεια του λαού.

Η ρητορική μπορεί να ήταν ακόμη η ίδια αλλά ο Τσίπρας είχε κάνει στροφή 180 μοιρών» αναφέρει ρεπορτάζ της Γερμανικής Ραδιοφωνίας (DLF), το οποίο κάνει ιδιαίτερη αναφορά και στο πώς έχει σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα. 

«Πάνω από 60% των Ελλήνων πιστεύει στο μεταξύ ότι το δημοψήφισμα έβλαψε τη χώρα τους. 

Στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στο 17% και βρίσκεται τώρα πολύ πιο πίσω από την συντηρητική Νέα Δημοκρατία. 

Το να μετατρέπεις το "Όχι" σε "Ναι" μπορεί τελικά να μην είναι και τόσο καλή ιδέα» επισημαίνει η Γερμανική Ραδιοφωνία, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle.

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung.

«Προληπτικά ο Αλέξης Τσίπρας πέρασε την επέτειο μακριά (σ.σ. από την Αθήνα). 

Ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα για το Grexit στις 5 Ιουλίου 2015 όπου ο πρωθυπουργός της Ελλάδας άφησε τους συμπολίτες του να αποφασίσουν για τους όρους που συνόδευαν την επιπλέον ευρωπαϊκή οικονομική ενίσχυση και τους συνέστησε να μη δεχθούν την προσφορά των χρηματοδοτών, ο ίδιος βρισκόταν σε διαφημιστική καμπάνια στην Κίνα. 

Την ώρα που το ελληνικό σωματείο ΑΔΕΔΥ βρισκόταν στην πλατεία Συντάγματος μπροστά από το κοινοβούλιο σε ένδειξη διαμαρτυρίας, της οποίας παλαιότερα θα ηγούνταν ο ίδιος ο Τσίπρας, ο πρωθυπουργός προσπαθούσε να σαγηνεύσει στο Πεκίνο πιθανούς και πραγματικούς επενδυτές. 

Το γεγονός ότι οι επενδυτές δεν αντιμετωπίζονται πλέον ως εκμεταλλευτές και εχθροί του έθνους αλλά ως ευκαιρία συνιστά μια από τις πιο αξιοσημείωτες αλλαγές στη ζωή του νέου Τσίπρα» επισημαίνει η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Πηγή

Τα απομεινάρια μιας ρήξης

Ακολούθησα την πορεία της ΛΑΕ για την επέτειο του δημοψηφίσματος και ρώτησα τον Παναγιώτη Λαφαζάνη για τη βοήθεια που θα μας έδινε ο Πούτιν...

Του Κώστα Γιαννακίδη

Το πανό της Λαϊκής Ενότητας είχε σηκωθεί και, ευτυχώς, μας προστάτευε από τον ήλιο. Οι άνθρωποι άρχισαν να συγκεντρώνονται πίσω του μηχανικά, όπως το νερό στην τρύπα του νεροχύτη. Ρώτησα τον Παναγιώτη Λαφαζάνη τι έγινε όταν πήγε στο Προεδρικό Μέγαρο, στη δραματική σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, μετά το δημοψήφισμα. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να μου πει.

«Πήγα για να ενημερώσω τον Τσίπρα σχετικά με τις δυνατότητες που μας έδινε η ενεργειακή συμφωνία με τη Ρωσία.» Ναι, αντέτεινα, αλλά υπήρξε επικοινωνία με τον Πούτιν, ο οποίος είπε ότι δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες οικονομικής βοήθειας. «Αυτό είναι ψέμα. Ο Πούτιν μας διαβεβαίωσε ότι μπορούμε να υπολογίζουμε στη βοήθεια της Ρωσίας.» Δημοσιογραφικά αυτό διασταυρώνεται μόνο αν μιλήσω με τον Πούτιν ή τον Τσίπρα. Όμως έμεινα προσγειωμένος με τα δυο μου πόδια να πατούν γερά στην αρχή της Σταδίου. «Πάμε» φώναξε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Ενα σύνθημα ήρθε από τον τηλεβόα. Οι λέξεις έβγαιναν αργά, όπως ο κιμάς από τη μηχανή. Αρχίσαμε να βαδίζουμε προς το Σύνταγμα. Εγώ, ο Λαφαζάνης και άλλοι 300. Στις Θερμοπύλες τους και αυτοί.

O Παναγιώτης Λαφαζάνης θα μπορούσε να κάνει τη διαδρομή με υπουργικό αυτοκίνητο. Την κάνει διαμαρτυρόμενος με τα πόδια 

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έγινε κρίκος μίας αλυσίδας στην οποία, φυσικά, δεν μπορούσα να διεισδύσω. Πιασμένος α λα μπρατσέτα με την Νάντια Βαλαβάνη, τον Δημήτρη Στρατούλη και τα πρωτοκλασάτα, υποθέτω, στελέχη της Λαϊκής Ενότητας ξεκίνησε να πορεύεται τη σισύφεια διαδρομή προς το Σύνταγμα. Είπα να αναζητήσω τον Κώστα Ησυχο που, την περίοδο του δημοψηφίσματος, ήταν αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας και όλο και κάτι θα είχε πάρει το αυτί του περί σχεδίων διατήρησης της τάξης. Δεν τον εντόπισα.

Πέντε μέτρα από την ουρά της πορείας, ακολουθούσε το ΕΠΑΜ, το κόμμα Καζάκη. Δεν τους έλεγες ακριβώς πορεία, κάτι σαν περίπατος ήταν. Σαν να έχει αδειάσει λεωφορείο έξω από μοναστήρι. Ο εξοπλισμός τους ήταν άρτιος. Δεν είχαν πανό, ο καθένας όμως έφερε σημαία. Της ομάδας ηγείτο νεαρός με τηλεβόα ο οποίος εκφωνούσε συνθήματα. Συγκράτησα μόνο μία ενδιαφέρουσα ομοιοκαταληξία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Καρτέλ. «Επιμένετε ακόμα στη δραχμή;» ρώτησα έναν κύριο που έχει διαβεί το κατώφλι της τρίτης ηλικίας. «Φυσικά και επιμένουμε. Τώρα το αίτημα μας είναι πιο επίκαιρο, πιο πιεστικό και πιο σωστό από ποτέ!» Αναζήτησα τον «καθηγητή Καζάκη». Δεν ήταν εκεί. Το περίφημο πάνελ των τεσσάρων, η ομάδα που προσέδωσε στο κοινό καφενείο ακαδημαϊκή επίφαση, οι Βαρουφάκης, Κατρούγκαλος, Καζάκης και Τσακαλώτος, δεν  δύναται πλέον να εμφανιστεί στο Σύνταγμα –για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Χώθηκα πάλι στην πορεία της ΛΑΕ. Ένα κοπρόσκυλο ανάμεσα στα πρόβατα.

Δεν το λες ακριβώς και συγκέντρωση αυτό…

Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στις πορείες έχουν αναπτύξει εξαρτημένα αντανακλαστικά και έναν κώδικα συμπεριφοράς που διατηρείται διαχρονικά αναλλοίωτος. Επιασα, ας πούμε, χαλαρή κουβεντούλα με έναν κύριο, συνταξιούχο. Και ο λόγος του απέκτησε τη ρουτίνα της πορείας. Επινε νερό, μου μιλούσε για τη δραχμή, διέκοπτε για να φωνάξει σύνθημα. Οι συγγραφείς των συνθημάτων έχουν σχετικά εύκολη δουλειά. Το «Δου Νου Του» κάνει ρίμα με «του Λαού». Και η «Ευρωζώνη» πάει σετ με το «Δολοφόνοι». Κοινώς έχεις τα κατάλληλα συστατικά και τους καλύτερους σεφ. Υπάρχουν άπειροι συνδυασμοί που μπορούν να γίνουν με αυτές τις λέξεις. Οφείλω πάντως να αποδώσω εύσημα στη διαχείριση του συνθήματος «Οεο Οεο πάρτε το μνημόνιο και φύγετε απ’ εδώ». Η ΛΑΕ προσθέτει και ένα «Ουστ» στο τέλος, το οποίο εκφέρεται κοφτά, σχεδόν διακριτικά, ίσα-ίσα για να μη γίνεται αγενές.

Στο Σύνταγμα υποτίθεται ότι θα συναντούσαμε τη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ. Ηθελα να σταματήσω την πορεία και να ζητήσω από τους ευκαιριακούς μου συντρόφους να πνίξουν τις αυταπάτες τους. Δεν υπήρχε καμία συγκέντρωση ΑΔΕΔΥ –είχα περάσει από εκεί νωρίτερα. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καμία ΑΔΕΔΥ. Ανάθεμα με αν γύρω από το πανό της, απέναντι από τη Βουλή, είχε είκοσι άτομα. Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία μικρή μάζωξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ορισμένων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Και η Αμαλίας καταχρηστικά έκλεισε. Κατά μία εκδοχή, αυτό που κατάφερε ο Τσίπρας είναι εντυπωσιακό: κάτι που πέρσι ήταν ρεύμα ολάκερο, φέτος δείχνει περιθωριακό, σχεδόν γραφικό.

Mε την Κούβα για οδηγό, στο μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ας είναι. Εμείς, ως ΛΑΕ, κάναμε μία μεγάλη στάση μπροστά στη Μεγάλη Βρετανία. Θέλαμε να απομακρυνθεί το μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ώστε να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός και να ικανοποιηθεί η σημειολογία των διαδηλώσεων. Ένα ζευγάρι αμερικανών, με τα παιδιά τους, βγήκαν από τη Μεγάλη Βρετανία -στοίχημα ότι ο τύπος είναι οδοντίατρος. Αρχισαν να φωτογραφίζουν την πορεία με τόσα «ουάου», λες και τους στοίχειωσε εκείνο του Γιάνη προς τον Ντάισελμπλουμ που τώρα έμεινε ορφανό να γυρίζει σαν κατάρα στο Σύνταγμα. Είμαι βέβαιος πώς κάποιο facebook profile περιγράφει τη συγκλονιστική εμπειρία.

Η Νάντια Βαλαβάνη μας αποχαιρέτησε και αυτή. Κρατώντας τη διακριτή απόσταση από το μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ φτάσαμε στη διασταύρωση Ηρώδου Αττικού και Βασιλίσσης Σοφίας. Η προαναγγελία της ΛΑΕ δεν έλεγε την αλήθεια όταν καλούσε σε πορεία ως το Μαξίμου. Ο προορισμός ήταν τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και κάπως έτσι θα γίνεται από εδώ και πέρα. Ιούλη εκεί, Νοέμβρη λίγο πιο πάνω, στην πρεσβεία. Στο Μαξίμου και να θέλαμε, δεν μπορούσαμε να πάμε.

Να φύγουμε, αλλά πού να πάμε;

Τους έβλεπα να φωνάζουν προς τα γραφεία της  Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ενα ποντίκι βγάζει δόντια στον ελέφαντα. Και από πάνω τους ήταν η αντίφαση που θα τους ακολουθεί σαν άγγελος ή σαν δαίμονας. Ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης θα μπορούσαν τώρα να είναι υπουργοί, να κοιμούνται σε σουίτες στη Σαγκάη. Θα πήγαιναν με υπηρεσιακά αυτοκίνητα στο Μαξίμου, δεν θα τους έκοβε η κλούβα.  Και οι άνθρωποι πίσω τους θα είχαν τις ίδιες πιθανότητες με τον Καρανίκα. Και όμως, έμειναν συνεπείς προς τις ιδέες τους, οι οποίες, παρεμπιπτόντως, θα ήταν καταστροφικές για τη χώρα. Η αντίφαση, βέβαια, επιστρέφει και σε σένα. Τους σέβεσαι, τους εκτιμάς και ταυτοχρόνως σε τρομάζουν. Πώς θα ήταν, δηλαδή, τα πράγματα έτσι και ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης έμπαινε στο Νομισματοκοπείο με τον Καμμένο να βγάζει φαντάρους στη Μεσογείων; Ευτυχώς δεν μάθαμε ποτέ.

Αφιερωμένο στον Γιώργο Καραλή

Κάνε (όχι πες) κάτι αριστερό…

Η αριστερή ρητορεία περισσεύει. Ομως, τι γίνεται στην πράξη; Οι περισσότερες επιλογές αποπνέουν συντηρητισμό, καθεστωτισμό και φαυλότητα

Του Γιώργου Καρελιά

 Η «εξομολόγηση» του Αλέξη Τσίπρα στον Δημήτρη Κουτσούμπα του ΚΚΕ ότι η κυβέρνησή του θέλει να αφήσει «κάτι αριστερό» με τον εκλογικό νόμο και την αναθεώρηση του Συντάγματος, αφού στα οικονομικά δεν μπορεί να κάνει τίποτα, φαίνεται ειλικρινής. Φαίνεται, αλλά δεν είναι.

Ειλικρινής είναι μόνο η παραδοχή ότι είναι δεμένος χειροπόδαρα λόγω Μνημονίου. Αυταπάτες τέλος. Ας του το αναγνωρίσουμε. Ομως, σε πολλούς τομείς της κυβερνητικής πολιτικής μπορεί να γίνει κάτι άλλο, «κάτι αριστερό» ή απλώς εξυγιαντικό. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

1. Η αλλαγή του εκλογικού νόμου θα μπορούσε να επιφέρει εξυγιαντικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Ομως, στόχος της κυβέρνησης δεν είναι αυτός, αλλά η παρεμπόδιση του αντίπαλου κόμματος  να σχηματίσει κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές. Είναι «αριστερό» αυτό; Οχι, είναι σύνηθες παλαιοκομματικό τερτίπι. Εστω κι έτσι,  η καθιέρωση της απλής αναλογικής, παρά τις βάσιμες ενστάσεις ότι οδηγεί σε ακυβερνησία, θα μπορούσε να αποβεί εν μέρει επωφελής, αν συνοδευόταν από μια-δυο τομές. Για παράδειγμα, αν ικανοποιούσε η κυβέρνηση το, προφανώς εξυγιαντικό, αίτημα της κατάτμησης των μεγάλων περιφερειών, οι οποίες αποτελούν πεδίο αδιαφάνειας στην εκλογή των βουλευτών. Το πάγιο αυτό αίτημα πήγε στο καλάθι των αχρήστων, για να ικανοποιηθεί ο κ. Λεβέντης και να ψηφίσει την κυβερνητική πρόταση. Είναι αυτό «κάτι αριστερό»; Οχι, φαύλη παλαιοκομματική πρακτική είναι. Θα μπορούσε , επίσης, να γίνει προσπάθεια αντιμετωπιστούν οι αρνητικές συνέπειες του σταυρού προτίμησης, με τη καθιέρωση και της λίστας για την εκλογή ενός μέρους της Βουλής. Κι αυτό στο καλάθι πάει.
2. Ο «πόλεμος στη διαπλοκή», που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, αποσκοπεί στη εκπαραθύρωση ενός ή δύο μιντιαρχών, εχθρικών προς αυτήν, από το τηλεοπτικό τοπίο  και στην είσοδο αντίστοιχων φιλικών, όπως φαίνεται από τα ονόματα όσων διεκδικούν τηλεοπτικές άδειες. Είναι αυτό «αριστερό»; Μια αριστερή ή απλώς εξυγιαντική πολιτική θα επιδίωκε να ανοίξει το πεδίο, ώστε οι διαπλεκόμενοι να αλληλοεξουδετερώνονται δια του ανταγωνισμού  και η Πολιτεία, θέτοντας αυστηρούς κανόνες, να είναι ουδέτερος διαιτητής και όχι τροχονόμος. Τώρα η κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι απλώς επιδιώκει κάποια εξισορρόπηση προσθέτοντας και ολίγη δική της διαπλοκή. Είναι αυτό «αριστερό»; Οχι, φαυλότητα εκπέμπει. Συν τοις άλλοις δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι και η δική της διαπλοκή θα την εγκαταλείψει, μόλις  φανεί καθαρά ότι θα χάσει τις επόμενες εκλογές.
3. Ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας θα ήταν μια εξυγιαντική κίνηση επ’ ωφελεία και των δύο πλευρών. Δεν πρόκειται για «κάτι αριστερό», είναι αίτημα αστικού εκσυγχρονισμού. Αλλά και η παρούσα κυβέρνηση το αποφεύγει. Να δούμε αν θα χαθεί άλλη μια ευκαιρία με την επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος.
4. Μεγάλες επιχειρήσεις πτωχεύουν, χιλιάδες εργαζόμενοι μένουν στο δρόμο και οι προμηθευτές τους καταστρέφονται. Κι αν αυτό είναι αποτέλεσμα μόνο της οικονομικής συγκυρίας, εντάξει. Και οι πτωχεύσεις είναι μέσα στην οικονομική ζωή. Είναι, όμως, μόνον αυτό; Πώς γίνεται, για παράδειγμα, μια μεγάλη εταιρεία να εισπράττει από τους πελάτες της μετρητά, να πληρώνει τους προμηθευτές της με πίστωση, δηλαδή μετά από μήνες και να έχει συσσωρεύσει χρέη άνω του ενός δισεκατομμυρίου; Οι ιδιοκτήτες της δεν έχουν καμιά ευθύνη; Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, η παρούσα κυβέρνηση δεν φέρει ευθύνη για την πτώχευση του Μαρινόπουλου. Όμως, δεν έχει φέρει ακόμα στη Βουλή νέο νόμο που να περιορίζει το φαινόμενο «πτωχευμένες επιχειρήσεις-πλούσιοι ιδιοκτήτες» με  περιουσία στο εξωτερικό. Γιατί δεν έχει κάνει τίποτα, ώστε να περιοριστεί αυτή ασυλία;
5. Τι είδους κυβέρνηση είναι αυτή που κόβει το ΕΚΑΣ από τους φτωχότερους συνταξιούχους και δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να εξοικονομήσει το ποσό από της εξοπλιστικές δαπάνες ή από άχρηστους οργανισμούς του Δημοσίου;

Περιθώρια, λοιπόν, να γίνει κάτι άλλο, αριστερό ή απλώς λογικό και εξυγιαντικό, υπάρχουν σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής. Αρκεί να το κάνουν και όχι απλώς να το λένε. Αρκεί από τη ρητορεία να περάσουν στην πράξη. Εδώ δεν φταίνε ούτε τα Μνημόνια ούτε η Τρόικα.

Φαίνεται, όμως, ότι κι εδώ ισχύει ο αφορισμός του Φρανσουά Μιτεράν: «Οι υποσχέσεις δεσμεύουν μόνον εκείνους που τις δέχονται».

ΥΓ: Η ψήφιση του νόμου για την απονομή ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών δεύτερης γενιάς είναι όντως κάτι άλλο, αριστερό ή απλώς προοδευτικό μέτρο. Εστω κι αν η εκκαθάριση των αιτήσεων γίνεται με ρυθμούς χελώνας.

Η Ελλάδα δεύτερο θέμα στην ατζέντα του Eurogroup της Δευτέρας

Της Δήμητρας Καδδά

Οι εξελίξεις στην οικονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα μετά το Brexitθα είναι το πρώτο – και μεγάλο – θέμα της ατζέντας του Eurogroup που λαμβάνει χώρα στις 11 Ιουλίου. Οι θεσμοί θα επιχειρήσουν έναν πρώτο απολογισμό, αν και επισήμως αποφεύγουν να αποβούν σε αποτίμηση των επιπτώσεων.

Όσο για την Ελλάδα,  ακολουθεί ως το δεύτερο θέμα στην ατζέντα της συνόδου των ΥΠΟΙΚ. Θα είναι η τελευταία σύνοδος πριν τον Σεπτέμβριο και στόχος είναι να γίνει αποτίμηση της  προόδου των προαπαιτούμενων του ελληνικού προγράμματος.

Οι θεσμοί έχουν κάνει σαφές ότι θέλουν ολοκλήρωση του πακέτου για τα 2,8 δισ. ευρώ μέσα στον Ιούλιο- Αύγουστο, αντί για τον Σεπτέμβριο που είναι η επίσημη προθεσμία. Και τούτο για να ολοκληρωθεί επίσης εγκαίρως η 2η αξιολόγηση (μέσα στον Οκτώβριο) καθώς μετά η προσοχή της ΕΕ θα είναι στραμμένη αποκλειστικά στο Brexit. καθώς τον Οκτώβριο η νέα βρετανική κυβέρνηση θα πρέπει να καταθέσει το επίσημο αίτημα εξόδου…

Επιτάχυνση

"Δεν έχουμε συμφέρον να καθυστερήσουμε την αξιολόγηση" ανέφερε χθες ο ΥΠΟΙΚ Ευκλείδης Τσακαλώτος που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στοEurogroup, μιλώντας στην ΕΡΤ, αλλά και επέμενε σε αλλαγές του πλαισίου για την διοίκηση των τραπεζών, ενώ προανήγγειλε χαλάρωση των  capital controls για επενδύσεις την προσεχή εβδομάδα.

Ο κ. Τσακαλώτος εκτίμησε ότι και στην αξιολόγηση που τώρα ξεκινά "θα έχουμε συγκρούσεις και διαφορές" αλλά ότι θα είναι λίγο πιο εύκολη από την 1η.

Ανέφερε επίσης  ότι έως τις 5 Αυγούστου που κλείνει για καλοκαίρι η Βουλή θα κατατεθούν τα τρία νομοσχέδια για τη φοροδιαφυγή (που ήταν να κατατεθούν τον Ιούνιο).

Σημειώνεται ότι προηγουμένως, θα πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής πολιτικής 2017 – 2020 με όλα τα μέτρα και τους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων το οποίο είναι ακόμη αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς που αρνούνται κάθε συζήτηση για στόχους χαμηλότερους του 3,5% του ΑΕΠ έως το 2018.

Μάχη για τις διοικήσεις τραπεζών

Αντικείμενο διαπραγμάτευσης είναι όμως και το θέμα των διοικήσεων των τραπεζών. Χθες ο  ΥΠΟΙΚ άσκησε κριτική στο πλαίσιο, περιγράφοντάς το ως πολύ αυστηρό και  λέγοντας ότι έχει θέσει θέμα αλλαγής του η κυβέρνηση.  Είπε ότι δεν επιχειρείται μεν από τους θεσμούς μία ανθελληνοποίηση των διοικήσεων των ελληνικών τραπεζών, αλλά  ότι ο νόμος "είναι πολύ αυστηρός και κόβει πάρα πολύ καλούς υποψήφιους".

Για το αν ισχύει ότι έχει τεθεί θέμα για τρία στελέχη του ΤΧΣ είπε ότι δεν έχει καμία έκθεση για τα αποτελέσματα της διαδικασίας αποτίμησης.  Για το ίδιο θέμα χτες κυβερνητικές πηγές ανέφεραν ότι "η Κυβέρνηση εκφράζει την ικανοποίηση της για την μέχρι τώρα παρουσία της διοίκησης του ΤΧΣ καθώς εκτός των άλλων έφεραν σε πέρας το δύσκολο έργο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών". Οι ίδιες πηγές επισήμαιναν επίσης ότι "στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Τράπεζα της Ελλάδος όπως δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος ο διοικητής της ΤτΕ στη χθεσινή του συνέντευξη στην Αυγή της Κυριακής".

Κίνδυνος τραπεζικού ντόμινο και χρηματιστηριακού κραχ στην Ευρώπη

Αδύναμος κρίκος οι ιταλικές τράπεζες. Τα σενάρια διασώσεων και η στάση της Γερμανίας. Ποιος θα «πληρώσει το μάρμαρο»

Η κατάσταση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος γίνεται πάλι ο «εφιάλτης» αγορών και κυβερνήσεων,  καθώς είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος ενός ντόμινο καταρρεύσεων και αναγκαστικών διασώσεων τραπεζών, που θα προκαλέσει χρηματιστηριακό κραχ και θα προσθέσει δημοσιονομικά προβλήματα, μεταφέροντας τελικά την κρίση στην πραγματική οικονομία. Η Deutsche Bank θεωρείται ο «μεγάλος ασθενής» του συστήματος και το Βερολίνο προσπαθεί να συγκαλύπτει το πρόβλημα με κάθε τρόπο. Ομως το ντόμινο μπορεί να ξεκινήσει από την Ιταλία, όπου κόκκινα δάνεια 360 δισ. ευρώ - ποσό διπλάσιο(!) του ελληνικού ΑΕΠ – αποτελούν πραγματική «πυριτιδαποθήκη» για τις τράπεζες της χώρας.

Το πρόβλημα μπορεί να μεταδοθεί εν είδει «επιδημίας» σε άλλες χώρες της ευρωζώνης – κατά πρώτο λόγο στη Γαλλία -  όπου το τραπεζικό σύστημα δεν βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

Στις Βρυξέλλες και στην έδρα της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη φοβούνται ότι μια μικρή περαιτέρω επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης μπορεί να είναι η σταγόνα που θα «ξεχειλίσει» το ποτήρι για τις ιταλικές τράπεζες.  Προς το παρόν θεωρούν ότι δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Η ιταλική κυβέρνηση διαφωνεί και ζητά να γίνουν κινήσειςπροληπτικού χαρακτήρα.

Διασώσεις με κρατικό χρήμα;

Πρόσφατα, με συναίνεση της ΕΕ, εφάρμοσε το σχέδιο «Ατλας» για τη διάσωση μικρών τραπεζών, στις οποίες διέθεσε  συνολικά περί τα  5 δισ. προσπαθώντας να "μπαλώσει τρύπες". Τώρα ζητά από τις Βρυξέλλες κάτι πολύ μεγαλύτερο: Να δημιουργηθεί ένα υπερ-ταμείο 40 δισ. που θα καλύψει τις τρύπες μεγάλων τραπεζών.

Το ζήτημα είναι ποιος θα «πληρώσει το μάρμαρο» των διασώσεων-ανακεφαλαιοποιήσεων.

 Οι Ιταλοί τραπεζίτες – που ξέρουν πολύ καλύτερα την τωρινή κατάσταση και τις μελλοντικές ανάγκες των τραπεζών τους – θέλουν να εξαιρεθούν από τον ευρωπαϊκό Κανονισμό περί bail-in και οι επόμενες ανακεφαλαιοποιήσεις να γίνουν με κρατικό χρήμα. Η κυβέρνηση της Ρώμης συναινεί εν μέρει και προσπαθεί να βρει μια φόρμουλα αποδεκτή από την ΕΕ και την ΕΚΤ.

Οι Γερμανοί επιμένουν σε bail-in

Το Βερολίνο  είναι απίθανο να συναινέσει σε τέτοιες λύσεις. Οι επιτελείς του Σόιμπλε έχουν ήδη διαμηνύσει ότι  αν επιτραπεί στην Ιταλία να διασώσει τράπεζες με  κρατικό ή/και ευρωπαϊκό χρήμα, η εφαρμογή του bail-in «πάει περίπατο»: Αντί να πληρώσουν οι μέτοχοι και οι ομολογιούχοι – εν μέρει και οι καταθέτες αν παρίσταται ανάγκη – θα πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Το δημόσιο χρέος θα αυξάνεται και μελλοντικά θα έχουμε χρεοκοπίες κρατών.

Αν τελικά οι Ευρωπαίοι – ουσιαστικά οι Γερμανοί – δεν  αφήσουν να γίνουν διασώσεις τραπεζών με κρατικό-ευρωπαϊκό χρήμα, το κόστος θα κληθούν να επωμισθούν κατά σειράν οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι και οι μη διασφαλισμένοι καταθέτες.

Κραχ, ντόμινο, ύφεση

Βλέποντας προς τα πού οδηγούνται τα πράγματα,  οι αγορές  θα αρχίσουν να «τιμολογούν» τους κινδύνους. Οι μετοχές των τραπεζών - πρώτα των ιταλικών – θα βυθίζονται όλο και πιο χαμηλά,  και τοχρηματιστηριακό ντόμινο θα ξεκινήσει, παρασύροντας χρηματοπιστωτικούς ομίλους, εταιρείες επενδύσεων κλπ.

Η συνέχεια είναι προβλέψιμη: Ένας νέος κύκλος αναταραχής και καταρρεύσεων, χρηματοπιστωτική κρίση, μετάδοση της κρίσης στην πραγματική οικονομία, μία καινούργια περίοδος ύφεσης και λιτότητας στην Ευρώπη.

Πηγή

Γ. Βαρουφάκης: Εξεταστική θα έπρεπε να μου κάνουν, αν δεν είχα plan B

«Την ίδια μέρα, με κατηγορούν ταυτόχρονα ότι ήθελα να γυρίσω την Ελλάδα στη δραχμή, αλλά και ότι ήθελα να συνεχίσω το πρόγραμμα του Σαμαρά», δήλωσε στο Real.gr ο Γιάνης Βαρουφάκης, σχετικά με την αποκάλυψη του James Galbraith για ύπαρξη "Σχεδίου Β" σε περίπτωση που δεν συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές το περασμένο καλοκαίρι.

«Εξεταστική θα έπρεπε να μου κάνουν, αν δεν είχα plan B», είπε συνομιλώντας με το Real.gr, με αφορμή το αίτημα που διατύπωσε η αντιπολίτευση στον Πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, για σύσταση εξεταστικής επιτροπής.

«Όταν ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας μιλούσε για έξοδο από το ευρώ, όταν η Τράπεζα της Ελλάδος είχε plan B, δεν θα είχε το υπουργείο Οικονομικών;», αναρωτιέται ο πρώην υπουργός, που υπενθυμίζει τη δέσμευσή του στη Realnews της Κυριακής:

«Είχαμε, βέβαια, plan Χ (σ.σ. όπως λεγόταν το plan B) σε περίπτωση που ο Σόιμπλε και σία επιχειρούσαν να μας εκδιώξουν από την Ευρωζώνη –όπως ακριβώς το υπουργείο Άμυνας έχει υποχρέωση να διαθέτει σχέδιο σε περίπτωση πολέμου (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σχεδιάζει να κηρύξει τον πόλεμο)».

Παράλληλα, ο πρώην υπουργός Οικονομικών τοποθετήθηκε σχετικά με το θέμα και με ανάρτηση στο λογαριασμό του στο twitter:

 Ακολουθήστε

Yanis Varoufakis @yanisvaroufakis

Επέτειος του 62%, η τρόικα εσ. τελεί υπό σύγχυση: Με κατηγορούν ΚΑΙ ως συνεχιστή του Σαμαρά ΚΑΙ ως αντι-τροικανό. Το μίσος τους τιμή μου.

1:07 μ.μ. - 5 Ιουλ 2016

 
•  152152 Retweet
 
•  263263 "μου αρέσει"

Πηγή 

Θύελλα αντιδράσεων από τους Βενζινοπώλες

Ζητούν την αφαίρεση των αδειών όσων παρανομούν.

Να επιβάλλονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις μέχρι και την οριστική αφαίρεση της άδειας λειτουργίας σε κάθε πρατήριο υγρών καυσίμων, που αποδεδειγμένα διαπιστώνεται καταδολίευση του συστήματος εισροών-εκροών και του λογισμικού των αντλιών ζητά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πρατηριούχων Εμπόρων Καυσίμων, η οποία κάνει λόγο επίσης για παραπλάνηση των καταναλωτών σε σχέση με το θέμα.

Σύμφωνα με την ΠΟΠΕΚ οι έλεγχοι για ελλιπείς παραδόσεις έγιναν σε 10 ή 12 πρατήρια υγρών καυσίμων στην περιοχή της Αττικής ύστερα από καταγγελίες και διαπιστώθηκε ότι πέντε πρατήρια, εξαπατούσαν τους καταναλωτές, παραδίδοντας λιγότερο καύσιμο από αυτό που έδειχνε η οθόνη της αντλίας, σε ποσοστό από -5% έως και -11%.

Η ΠΟΠΕΚ ζητά την εφαρμογή Νομοθετικών Διατάξεων που εκκρεμούν και αφορούν την εγκατάσταση συστήματος εισροών-εκροών σε όλα τα στάδια διακίνησης και αποθήκευσης των καυσίμων, την ιχνηθέτηση των καυσίμων, κλπ.

Η Φ.Γεννηματά κατηγορεί την κυβέρνηση για τις καθυστερίσεις στον αυτοκινητόδρομο Πάτρα- Πύργος

Η κυβέρνηση, στην ουσία ακύρωσε τον διαγωνισμό λέει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Καθυστερήσεις στην κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου Πάτρας – Πύργου καταγγέλλει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά και επιρρίπτει ευθύνες στην κυβέρνηση, κατηγορώντας την ότι ακύρωσε τον διαγωνισμό.

Στο περιθώριο επίσκεψής της στην Ολυμπία Οδό την Τρίτη, η Φώφη Γεννηματά ανέφερε: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ βρήκε το έργο του αυτοκινητόδρομου Πάτρα – Πύργου δρομολογημένο, δημοπρατημένο. Σταμάτησε τον διαγωνισμό, τον ακύρωσε. Το έκοψε σε οκτώ εργολαβίες, έχει προχωρήσει μόνο τις δύο από αυτές, με λίγα λόγια καθυστερεί αδικαιολόγητα ένα πολύ σημαντικό έργο για την περιοχή».

Τέλος τόνισε: «Από την μεριά μας, εμείς όχι μόνο θα παρακολουθήσουμε την πορεία των δημοπρατήσεων αλλά θα εξαντλήσουμε κάθε κοινοβουλευτικό και πολιτικό μέσο πίεσης, μαζί με τους τοπικούς φορείς, ώστε η Ηλεία και η Δυτική Ελλάδα να αποκτήσουν τον αυτοκινητόδρομο που αξίζουν και δικαιούνται».

Η ξεθωριασμένη αφίσα...

Του Γιάννη Παντελάκη

Σε μια κολόνα της ΔΕΗ σ' έναν δρόμο στον Χολαργό, μια αφίσα φαίνεται να επιμένει. Ξεθωριασμένη πια, ωστόσο διακρίνεται ακόμα η ελληνική σημαία μ' ένα μεγάλο ΟΧΙ να κυριαρχεί και από κάτω το σύνθημα: για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια. Σήμερα, συμπληρώνεται ένας χρόνος ακριβώς από τότε που 6.161.140 πολίτες έτρεχαν πίσω από τα παραβάν για να ψηφίσουν.

Ένα χρόνο μετά και έχει γίνει περισσότερο ξεκάθαρο από ποτέ, ότι δεν ψήφιζαν ναι ή όχι στη λιτότητα, ναι ή όχι στην πρόταση των δανειστών, ναι ή όχι στη δημοκρατία και αξιοπρέπεια, όπως γράφει η αφίσα. Ψήφιζαν -χωρίς οι περισσότεροι να το γνωρίζουν τότε- κάτι εντελώς διαφορετικό: ναι ή όχι στην πολιτική επιβίωση του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτό ουσιαστικά ήταν το ερώτημα στο οποίο έπρεπε ν' απαντήσουν συμπληρώνοντας ένα από τα δυο κουτάκια του ψηφοδελτίου. Απλά, το πραγματικό αυτό ερώτημα το έμαθαν αρκετό καιρό αφού είχαν απομακρυνθεί από τα παραβάν.

Τρεις ημέρες πριν το δημοψήφισμα, ο Γιουνκέρ είπε κάτι που μάλλον πέρασε απαρατήρητο. Πως οι διαφορές της κυβέρνησης με τους δανειστές ήταν περίπου 60 εκατ. ευρώ. Παρόμοια εκτίμηση είχε κάνει δυο εβδομάδες πριν και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Δραγασάκης, λέγοντας ότι οι διαφορές με τους δανειστές ήταν πλέον μικρές και είχε ήδη επιτευχθεί συμβιβασμός για τα δημοσιονομικά μεγέθη του 2015. Και ο Γιουνκέρ και ο Δραγασάκης αναφερόντουσαν στις συζητήσεις που είχαν βασιστεί σε μια ελληνική πρόταση 47 σελίδων, ένα μνημόνιο δηλαδή που είχε καταθέσει η κυβέρνηση.

Βέβαια, εκείνες τις ημέρες, όλα αυτά έμοιαζαν σαν λεπτομέρειες μικρής σημασίας. Τι και αν οι διαφορές με τους δανειστές ήταν μικρές, τι και αν η κυβέρνηση η ίδια είχε προτείνει ένα μνημόνιο. Τα πλήθη είχαν ενθουσιαστεί. Για μια φορά επιτέλους είχαν κληθεί να δώσουν τη γνώμη τους για όσα συνέβαιναν στη χώρα. Την αίσθηση της συμμετοχής, τους την είχε ενισχύσει με κάλπικο τρόπο ο πρωθυπουργός που έλεγε ότι στο δημοψήφισμα θα κληθούμε ν' απαντήσουμε στο ερώτημα: ναι ή όχι στη λιτότητα! Αυτός που πρότεινε και διαπραγματευόταν ένα μνημόνιο, παράλληλα ισχυριζόταν πως στο δημοψήφισμα θα ψηφίζαμε για το αν θέλουμε λιτότητα ή όχι. Αυτό λέγεται πολιτική απάτη.

Η ελληνική κοινωνία, μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίων και με το βιοτικό της επίπεδο να πέφτει με βίαιο τρόπο, άκουγε περισσότερο όσα ταίριαζαν στο θυμικό και τις ανάγκες της. Εκεί πόνταραν και οι εμπνευστές του δημοψηφίσματος. Στο συναίσθημα και όχι στα αντικειμενικά δεδομένα. Αυτό, λέγεται λαϊκισμός.

Έτσι, παρότι τρεις ημέρες πριν το δημοψήφισμα, σε μια κρίση ειλικρίνειας, ο ίδιος Τσακαλώτος, ομολογούσε με χαρακτηριστικό τρόπο πως «το πρόγραμμα (μνημόνιο) δεν θα ψηφιζόταν από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και θα έπεφτε η κυβέρνηση και γι' αυτό προχωρήσαμε σε δημοψήφισμα», ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν ήθελε να το ακούσει αυτό. Πίστεψε σ' εκείνους που επένδυαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με ερωτήματα που δεν είχαν πραγματική βάση. Και με ποσοστό 61,31% είπε Όχι.

Τα περισσότερα απ' όσα ακολούθησαν είναι νωπά ακόμα για να έχουμε προλάβει να τα ξεχάσουμε. Ακόμα και αν θέλουμε να το κάνουμε, είναι θεαματικά δύσκολο...

Την Ιδρυτική Διακήρυξη του κόμματός της "Πλεύση Ελευθερίας", κατέθεσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου στον Άρειο Πάγο

Την Ιδρυτική Διακήρυξη του κόμματός της της Πλεύση Ελευθερίας, κατέθεσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου στον Άρειο Πάγο σήμερα Τρίτη 5 Ιουλίου, στις 13:30 το μεσημέρι. Η επιλογή της ημέρας ήταν συμβολική, καθώς συμπίπτει με την συμπλήρωση ενός έτους από το δημοψήφισμα.

«Η υπογραφή και κατάθεση αυτής της Διακήρυξης, σηματοδοτεί την αφετηρία μιας ενσυνείδητης πορείας προς το λαό, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε κάθε πόλη, κάθε χωριό, κάθε νησί, κάθε περιφέρεια, κάθε δήμο, σε κάθε πανεπιστήμιο, κάθε συλλογικό χώρο, αλλά και στο εξωτερικό, σε κάθε κοιτίδα της ομογένειας, σε ανοιχτές συζητήσεις-συνελεύσεις, με κατεύθυνση τη συλλογικοποίηση, την συνειδητοποίηση, τη συστράτευση».

«Η κατάθεση της ιδρυτικής διακήρυξης την ημέρα που ο ελληνικός λαός βροντοφώναξε ΟΧΙ σηματοδοτεί την προσήλωση της Πλεύσης Ελευθερίας στο περιεχόμενο αυτού του ΟΧΙ και την δέσμευσή της να το υπερασπιστεί και να το υπηρετήσεις μέχρι τέλους» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

Με την κατάθεση της ιδρυτικής διακήρυξης ξεκινά η συγκρότηση της Πλεύσης Ελευθερίας, με ανοιχτές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και διαδικτυακές πλατφόρμες διαβούλευσης, που θα ανακοινωθούν στις 19 Ιουλίου 2016, προστίθεται στην ίδια ανακοίνωση.

Αντιμισθία στους αντιδημάρχους και αποζημίωση στους δημοτικούς συμβούλους

Την καταβολή αντιμισθίας σε όλους τους αντιδημάρχους και αποζημίωσης στους δημοτικούς συμβούλους προβλέπει άρθρο το οποίο θα συμπεριληφθεί στο υπό κατάρτιση πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης.

Για τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου το άρθρο προβλέπει ότι δικαιούνται αποζημίωση για τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου και μέχρι τέσσερις συνεδριάσεις το μήνα. Το ύψος της αποζημίωσης αυτής, δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό που αντιστοιχεί στο 4% της αντιμισθίας του δημάρχου Αθηναίων, δηλαδή 1% για κάθε συνεδρίαση και βαρύνει τον προϋπολογισμό του οικείου ΟΤΑ.

Κατατέθηκε ο εκλογικός νόμος στη Βουλή

Ψήφο στα 17 έτη και κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών προβλέπει ο νέος εκλογικός νόμος, ο οποίος κατατέθηκε με στη Βουλή και θα ακολουθηθούν κανονικές διαδικασίες (όχι δηλαδή με τη μορφή του επείγοντος ή κατεπείγοντος). Η επεξεργασία του ξεκινάει στις αρμόδιες επιτροπές την Πέμπτη το πρωί.

Σύμφωνα λοιπόν με το νομοσχέδιο που τιτλοφορείται ως «Αναλογική Εκπροσώπηση των Πολιτικών Κομμάτων, Διεύρυνση του Δικαιώματος Εκλέγειν και άλλες Διατάξεις περί Εκλογής Βουλευτών», το πρώτο άρθρο προβλέπει ότι «Το δικαίωμα του εκλέγειν έχουν οι πολίτες Έλληνες και Ελληνίδες που συμπλήρωσαν το δέκατο έβδομο έτος της ηλικίας τους».

Με το δεύτερο άρθρο του νομοσχεδίου καθιερώνεται η απλή αναλογική. «Για τον καθορισμό των εδρών που δικαιούται κάθε εκλογικός σχηματισμός, το σύνολο των ψήφων που συγκέντρωσε στην Επικράτεια πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό 300», αναφέρεται χαρακτηριστικά και προστίθεται: «Το γινόμενο τους διαιρείται με το άθροισμα των έγκυρων ψηφοδελτίων που συγκέντρωσαν στην Επικράτεια όσοι σχηματισμοί συμμετέχουν στην κατανομή των εδρών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5. Οι έδρες που δικαιούται κάθε σχηματισμός στην Επικράτεια είναι το ακέραιο μέρος του πηλίκου της διαίρεσης».

Στην τέταρτη παράγραφο του ίδιου άρθρου το σχέδιο νόμου καθορίζεται η κατανομή των εδρών σε διεδρικές και τριεδρικές περιφέρειες. «Τυχόν αδιάθετες έδρες διεδρικών και τριεδρικών εκλογικών περιφερειών διατίθενται, κατά σειρά και ανά μία, στον εκλογικό σχηματισμό που εμφανίζει σε καθεμία από αυτές τα μεγαλύτερα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα ψήφων.

Εάν σε κάποιο εκλογικό σχηματισμό διατεθούν συνολικά περισσότερες έδρες από όσες δικαιούται, σύμφωνα με το άρθρο 6 του παρόντος νόμου, οι πλεονάζουσες αφαιρούνται, ανά μια, από τις τριεδρικές περιφέρειες και αν υπάρξει ανάγκη από τις διεδρικές, στις οποίες ο συνδυασμός αυτός κατέλαβε έδρα, σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο, εμφανίζοντας τα μικρότερα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα ψήφων», υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά.

Ολόκληρη την πρόταση νόμου μπορείτε να τη δείτε εδώ.