Ερευνα της Οικονομικής Αστυνομίας στα γραφεία της συζύγου του Γιάννη Στουρνάρα

Σήμερα το πρωί στελέχη της Οικονομικής Αστυνομίας εισέβαλαν στα γραφεία της συζύγου του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα στην Αθήνα.

Η κυρία Λίνα Στουρνάρα έχει εταιρεία επικοινωνίας που εξειδικεύεται σε θέματα υγείας. Σύμφωνα με πληροφορίες η κυρία Στουρνάρα ζήτησε τα ονόματα των υπαλλήλων της Οικονομικής Αστυνομίας που μπήκαν στα γραφεία της, οι οποίοι όμως αρνήθηκαν να της τα δώσουν.

Η έφοδος έγινε με εντολή της εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Ράικου.

Σύμφωνα με πληροφορίες πήραν έγγραφα και ηλεκτρονικά αρχεία που αφορούν στη δεύτερη προκαταρκτική εξέταση που γίνεται σχετικά με το ΚΕΕΛΠΝΟ.

Η δεύτερη δικαστική έρευνα που διενεργείται αφορά και πάλι τις διαφημιστικές δαπάνες του ΚΕΕΛΠΝΟ. Τον περασμένο Απρίλιο η εισαγγελία είχε ασκήσει ποινική δίωξη σε βάρος των μελών του ΔΣ του ΚΕΕΛΠΝΟ  για κακουργηματική απιστία μετά την έρευνα που έγινε στο ΚΕΕΛΠΝΟ για τα έτη 2011 2013.

Η εισβολή της Οικονομικής Αστυνομίας στα γραφεία της συζύγου του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος σηματοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο στην αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τον κεντρικό τραπεζίτη που χαρακτηρίζεται από πολλές διακυμάνσεις και σφοδρές κατά το παρελθόν συγκρούσεις.

Να σημειωθεί ότι τις επόμενες ημέρες αναμένεται η Τράπεζα της Ελλάδας να ολοκληρώσει το πόρισμα για λογαριασμό του SSM που σχετίζεται με τις κεφαλαιακές ανάγκες και τη διαχείριση του προβληματικού δανειακού χαρτοφυλακίου της τράπεζας Αττικής.

Επίσης, είναι βέβαιο ότι ο έλεγχος της Οικονομικής Αστυνομίας στα γραφεία της συζύγου του Γιάννη Στουρνάρα θα πυροδοτήσει μία νέα σύγκρουση στις σχέσεις της κυβέρνησης με τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας.

Επικοινωνία Στουρνάρα-Τσίπρα 

Σύμφωνα με πληροφορίες, εντωμεταξύ, ο κ. Στουρνάρας επικοινώνησε με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο και ενημέρωσε για το έλεγχο που γίνεται στο γραφείο της συζύγου του. Και οι δύο σημείωσαν ότι η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, ενώ επανέλαβαν ότι η συνεργασία τους είναι ικανοποιητική. 

Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγους μήνες και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2015 είχε ασκηθεί ποινική δίωξη από την Εισαγγελία Διαφθοράς σε βάρος των μελών του ΔΣ και του Διευθυντή του ΚΕΕΛΠΝΟ κατά τα έτη 2011-2013, για απιστία σχετική με την υπηρεσία, υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου.

Συγκεκριμένα, τότε από την διενέργεια της προκαταρκτικής εξέτασης προέκυψε αφενώς πως το ΚΕΕΛΠΝΟ, διενήργησε διαγωνισμό για το υποέργο «Εθνική Επικοινωνιακή Εκστρατεία Πρόληψης για τον Καρκίνο», στον οποίο αναδείχθηκε ανάδοχος η ένωση εταιριών AGENDA ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ, ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ-MINDWORK BUSINESS SOLUTIONSΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΕΠΕ, με την οποία υπογράφηκε, τον Ιανουάριο 2011, σύμβαση κατόπιν της απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του. 

Όμως όπως προέκυψε από την έρευνα η δράση αυτή ήταν εκτός του σκοπού του ΚΕΕΛΠΝΟ, ο οποίος συνίσταται στην παρακολούθηση, το συντονισμό και την υποβοήθηση ενεργειών για την πρόληψη της εξάπλωσης μεταδοτικών νοσημάτων, στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται ο καρκίνος.

Επιπλέον από την προκαταρκτική εξέταση που διενεργήθηκε από την Εισαγγελία Διαφθοράς προέκυψε ότι σε  Κοινή Υπουργική Απόφαση ορίζεται ότι οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί υποχρεούνται να μεταδίδουν δωρεάν μηνύματα κοινωνικού περιεχομένου που αφορούν πρόληψη ασθενειών ή παθήσεων, τα οποία προέρχονται από φορείς όπως το ΚΕΕΛΠΝΟ, οι οποίοι υποχρεούνται να υποβάλουν σχετικό αίτημα προς το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν υπέβαλε τέτοιο αίτημα. Για τη συγκεκριμένη προβολή, το ΚΕΕΛΠΝΟ κατέβαλε ποσό άνω των 600.000 ευρώ. 

Επιπλέον προέκυψε ότι τον Ιανουάριο 2012, το ΚΕΕΛΠΝΟ υπέγραψε συμβάσεις ύψους 350.000 ευρώ με την εταιρία A&B ADVERTISING ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕ, με αντικείμενο την προβολή διαφημιστικών σποτ για την εποχική γρίπη, η οποία όμως αποτελεί περιοδικά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο και δεν έχει έκτακτο και απρόβλεπτο χαρακτήρα, για τον οποίο και μόνο επιτρέπεται η παράκαμψη της διαδικασίας δημοσίευσης σχετικής προκήρυξης σε δύο ημερήσιες εφημερίδες, τα δε κριτήρια της σχετικής ανάθεσης στην εν λόγω εταιρία παρέμειναν αδιευκρίνιστα. Στη συνέχεια, το Φεβρουάριο 2012, το ΚΕΕΛΠΝΟ υπέγραψε προγραμματική συμφωνία με τον ΕΟΦ, για τη χρηματοδότηση της υλοποίησης δράσεων σχετικά με τα γενόσημα φάρμακα και τη φαρμακοεπαγρύπνηση, χωρίς όμως τούτο να προβλέπεται από το νόμο που διέπει τη λειτουργία του ή τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του. Σε εκτέλεση της σύμβασης, το ΚΕΕΛΠΝΟ υπέγραψε σύμβαση ύψους της τάξης των 230.000 ευρώ με την ίδια εταιρία και πάλι χωρίς τη δημοσίευση σε δύο εφημερίδες και χωρίς να τεκμηριώνονται τα κριτήρια επιλογής της συγκεκριμένης εταιρίας. 

Περαιτέρω, το Δεκέμβριο 2013, το ΔΣ του ΚΕΕΛΠΝΟ αποφάσισε την υλοποίηση επτά δράσεων για τους ίδιους σκοπούς, συνάπτοντας συμβάσεις συνολικού ύψους της τάξης των 1.300.000 ευρώ, με αντικείμενο τη δημιουργία και εκπομπή / προβολή από ραδιοφωνικούς / τηλεοπτικούς σταθμούς μηνυμάτων (σποτ), χωρίς τη δημοσίευση της προκήρυξης σε δύο εφημερίδες και παρά το γεγονός ότι ήδη κατείχε αντίστοιχο σποτ, προερχόμενο από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης Ασθενειών και Ελέγχου (European Centre for Disease Prevention andControl: ECDC), για το οποίο είχε καταβάλει δαπάνη για την προσαρμογή του, έτερο σποτ συμπαραγωγής ECDC με τίτλο: “Πρόληψη εποχικής γρίπης”, αναρτημένο στο κανάλι του, στη διαδικτυακή σελίδα www.youtube.com, καθώς και σποτ με τίτλο: “Τα αντιβιοτικά δεν είναι καραμέλες”, αναρτημένο στο ίδιο ως άνω κανάλι του. 

Επιπλέον, το ΚΕΕΛΠΝΟ θα μπορούσε να πραγματοποιήσει δωρεάν τις εν λόγω προβολές-μεταδόσεις, βάσει των διατάξεων περί δωρεάν μετάδοσης μηνυμάτων κοινωνικού περιεχομένου. 

Μάλιστα το τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σποτ για τη γρίπη παραδόθηκε στο ΚΕΕΛΠΝΟ ήτοι χρόνο μεταγενέστερο της φερόμενης προβολής του. 

Πηγή 

Περισσότερη ευελιξία ζητεί ο Γιούνκερ

Ο πρόεδρος της Κομισιόν αναφέρθηκε στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, διαμηνύοντας ότι «η Ευρώπη δεν είναι “άγρια δύση”, αλλά μία κοινωνική οικονομία».

Περισσότερη ευελιξία στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ζήτησε από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ, προτείνοντας παράλληλα, την αύξηση του επενδυτικού ταμείου της Ε.Ε. στα 630 δισ. ευρώ.

«Το Σύμφωνο θα πρέπει να εφαρμόζεται «ευρηματικά» και προς όφελος της Ε.Ε., προκειμένου να μην πλήττεται η οικονομική ανάπτυξη» εξήγησε, ενώ ασκώντας έντονη κριτική στον λαϊκισμό, ο οποίος – σύμφωνα με τον ίδιο – όχι μόνο δεν επιλύει τα προβλήματα αλλά δημιουργεί νέα, υπογράμμισε την ανάγκη αλλαγής του προφίλ της Ευρώπης.

Περιγράφοντας την κατάσταση της οικονομίας, παραδέχθηκε ότι η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα, ενώ το χρέος συνεχίζει να συνιστά «εμπόδιο» στην ανάκαμψη. Ως αποτέλεσμα, πρότεινε μία «θετική ατζέντα» για τους επόμενους 12 μήνες, στην οποία περιλαμβάνεται ο διπλασιασμός τόσο της διάρκειας (έως το 2022), όσο και των πόρων (630 δισ. ευρώ) του προγράμματος επενδύσεων της Ε.Ε. «Πρέπει να ξεπεράσουμε τις διαιρέσεις και να αποδείξουμε ότι μπορούμε να δράσουμε από κοινού» σχολίασε σχετικά.

Σχετικά με τη φορολογική δικαιοσύνη, κατέστησε σαφές ότι «κάθε εταιρεία, ανεξάρτητα πόσο μεγάλη ή μικρή είναι, θα πρέπει να καταβάλλει φόρους, στη χώρα παράγει κέρδη». Ο πρόεδρος της Κομισιόν αναφέρθηκε και στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, διαμηνύοντας ότι «η Ευρώπη δεν είναι “άγρια δύση”, αλλά μία κοινωνική οικονομία», ενώ ζήτησε την εξάλειψη των κοινωνικών προκαταλήψεων στις αποδοχές των εργαζομένων.

Εκθειάζοντας την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, υπενθύμισε ότι οι χώρες της Ευρωζώνης εξοικονόμησαν 50 δισ. ευρώ φέτος, χάρη στη «χαλαρή» νομισματική πολιτική. Στο ζήτημα της ενοποίησης των ευρωπαϊκών κεφαλαιαγορών, χαρακτήρισε επιτακτική την ανάγκη επιτάχυνσης των σχετικών διεργασιών και επισήμανε ότι ένα ενιαίο σύστημα θα καταστήσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα πολύ πιο ανθεκτικό.

Όσον αφορά το βρετανικό δημοψήφισμα, ο κ. Γιούνκερ σημείωσε ότι «σεβόμαστε την απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ε.Ε.», διαβεβαιώνοντας ωστόσο, ότι το Brexit δεν αποτελεί κίνδυνο για την Ευρώπη. «Το Brexit πρέπει να υλοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν, ώστε οι σχέσεις της Βρετανίας με την Ε.Ε. να λάβουν επιτέλους μορφή» υποστήριξε και ξεκαθάρισε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει «α λα καρτ» πρόσβαση στην ενιαία αγορά».

Ειδική μνεία έκανε και στην εμπορική συμφωνία Ε.Ε. – Καναδά, την οποία χαρακτήρισε ως την «καλύτερη δυνατή», ενώ σχετικά με την πρόσφατη συμφωνία για την Κλιματική Αλλαγή, απηύθυνε έκκληση προς τους Ευρωπαίους ηγέτες για την άμεση υλοποίησή της.

Στο «μέτωπο» της ασφάλειας, ο κ. Γιούνκερ δεσμεύτηκε ότι εφεξής, όποιος εισέρχεται ή αποχωρεί από την Ε.Ε. θα καταγράφεται, ενώ ιδιαίτερη σημασία προσέδωσε και στην ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών. Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα, πρότεινε τη δημιουργία ενός κοινού ευρωπαϊκού υπουργείου Εξωτερικών. Επίσης, προέκρινε τη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού αμυντικού ταμείου, επισημαίνοντας ότι η στρατιωτική δύναμη της Ε.Ε. θα πρέπει να δρα συμπληρωματικά στο ΝΑΤΟ.

Περιγράφοντας το όραμά του για την Ε.Ε., σημείωσε την ανάγκη «να χτίσουμε μια καλύτερη Ευρώπη, μια Ευρώπη οικοδομημένη με τα κράτη – μέλη και όχι εναντίον τους». «Η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι προς το συμφέρον των κρατών – μελών» συνέχισε και προειδοποίησε ότι η Ευρώπη δεν θα πρέπει να επιλέξει το μονοπάτι του εθνικισμού. «Πρέπει να επιταχύνουμε τις προσπάθειες ενοποίησης και να περιορίσουμε τον χώρο ανάπτυξης του λαϊκισμού» σημείωσε στη συνέχεια.

Ο κ. Γιούνκερ εστίασε και στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού, εξηγώντας ότι η Κομισιόν επιθυμεί την ενοποίηση του νησιού. «Ευρώπη σημαίνει ειρήνη και γι’ αυτό θα κάτσουμε στο τραπέζι των συζητήσεων με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές» συμπλήρωσε, ενώ αναφερόμενος στο ζήτημα της Συρίας, κατέστησε αναγκαία τη συμμετοχή της Ε.Ε. στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.

Πηγή

Ο Άρειος Πάγος επέβαλε πειθαρχική ποινή στον Ντογιάκο

Μπλοκάρει η συμμετοχή στου στις επικείμενες εκλογές της 17ης Σεπτεμβρίου.

Πειθαρχική ποινή στέρησης μισθών για 40 ημέρες επέβαλε το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου στον προϊστάμενο της εισαγγελίας Πρωτοδικών της Αθήνας κ. Ισίδωρο Ντογιάκο.

Αφορμή, η σύγκληση της ολομέλειας των Εφετών πριν από αρκετούς μήνες από τον κ. Ντογιάκο, με θέμα «την εξωθεσμική παρέμβαση της προέδρου του Αρείου Πάγου στο αυτοδιοίκητο της Εισαγγελίας Εφετών».

Η ολομέλεια είχε συγκληθεί μετά την απόφαση της προέδρου του Αρείου Πάγου, κ. Βασιλικής Θάνου να κινήσει πειθαρχική διαδικασία σε βάρος της κ. Τσατάνη και του κ. Ντογιάκου για τον τρόπο επιλογής του δεύτερου στο τιμόνι της Εισαγγελίας Εφετών.

Ο κ. Ντογιάκος που ήδη είναι προϊστάμενος της εισαγγελίας Εφετών είχε δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα για την επανεκλογή του στη θέση του προϊσταμένου της εισαγγελίας Εφετών, πλην όμως σήμερα του επιβλήθηκε πειθαρχική ποινή στέρησης μισθών 40 ημερών.

Η ποινή του επιβλήθηκε από το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου, μετά από πειθαρχική δίωξη που του είχε ασκήσει η πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασιλική Θάνου και είναι ικανή, βάσει της σχετικής νομοθεσίας να του στερήσει το δικαίωμα συμμετοχής του από την επικείμενη εκλογική διαδικασία.

Πηγή

Πολλά τα «Ωραιόκαστρα»...

Του Γιάννη Παντελάκη

Μερικούς μήνες πριν, κάτοικοι γύρω από το Σχιστό συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της κατασκευής ενός κέντρου φιλοξενίας (;) προσφύγων. Ανάμεσά τους παιδιά, αρκετά παιδιά που μάθαιναν πως οι πρόσφυγες πρέπει να βρίσκονται κάπου μακρυά από αυτά. Σε πολλές περιοχές της χώρας όπου σχεδιαζόταν η δημιουργία ανάλογων χώρων, μεγάλα κομμάτια από τις τοπικές κοινωνίες αντιδρούσαν. Και αρκετά παιδιά έμπαιναν μπροστά σ αυτές τις διαμαρτυρίες.  Για την ακρίβεια, τα έβαζαν μπροστά. Λίγες ημέρες πριν, ο Μητροπολίτης Λάρισας Ιγνάτιος, σε μήνυμά του εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς, ζητούσε από τα παιδιά μεταξύ άλλων να «προβάλλουν την υπεροχή της αθάνατης φυλής μας και της Αγίας μας ορθοδόξου πίστεως».

Μπορεί κάποιος ν' απαριθμήσει δεκάδες ανάλογες περιπτώσεις όπου τα παιδιά γίνονται δέκτες μηνυμάτων που προωθούν τον ρατσισμό, αρνούνται την διαφορετικότητα, μαθαίνουν ότι η φυλή μας είναι αθάνατη και η θρησκεία μας υπερέχει. Περιπτώσεις όπου ενήλικες, εκπρόσωποι διαφόρων φορέων, τοπικών κοινωνιών ή προβεβλημένα πρόσωπα, σπέρνουν σπόρους μισαλλοδοξίας, άρνησης αποδοχής του ξένου και καλλιέργειας λογικών ότι ο περιούσιος λαός στον οποίο ανήκουμε υπερέχει οποιουδήποτε άλλου. Ιδιαίτερα αν ο άλλος λαός προέρχεται από χώρες με διαφορετικό θρήσκευμα.

Όσα συνέβησαν στο Ωραιόκαστρο με την ομόφωνη απόφαση του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων για αποκλεισμό των παιδιών προσφύγων από το σχολείο, δεν αποτελούν παρά ένα από τα πολλά περιστατικά εκείνα που προωθούν στα παιδιά ανάλογες αντιλήψεις. Σ' ένα βαθμό, τέτοιες αποφάσεις στηρίζονται στην άγνοια και τον φόβο.

Ωστόσο, σε αυτά τα συναισθήματα βρίσκει πρόσφορο έδαφος η καλλιέργεια ανάλογων αντιλήψεων από εκείνους που τις προωθούν συνειδητά.

Δυο ημέρες τώρα, τα ΜΜΕ προβάλλουν έντονα το θέμα του Ωραιόκαστρου και μοιάζει σαν να πρόκειται για κάτι σπάνιο. Για μια ξεχωριστή περίπτωση κάποιων γονέων σε μια περιοχή που δεν δέχονται ότι παιδιά προσφύγων μπορούν να συγχρωτίζονται με τα δικά τους παιδιά. Κι όμως, δεν πρόκειται για ένα μοναδικό ή έστω ένα φαινόμενο που δεν έχει παρατηρηθεί σε μεγάλη συχνότητα στη χώρα μας. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. «Ωραιόκαστρα», είτε με γονείς που αντιδρούν, είτε με ιεράρχες που κηρύσσουν το μίσος, είτε με πολιτικούς που χαϊδεύουν τ' αυτιά των υποψήφιων ψηφοφόρων τους, υπάρχουν πολλά. Και ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα για μια ακόμα φορά. Και κυρίως, ας μην αναρωτιόμαστε γιατί το πιο αποκρουστικό φαινόμενο της εποχής μας, αυτό της Χρυσής Αυγής, έχει στις τάξεις της πολλά νέα παιδιά.

Μερικά γεγονότα, είναι πολύ νωπά για να πούμε ότι δεν τα θυμόμαστε. Γεγονότα καλλιέργειας ανάλογων φαινομένων. Τον περασμένο Μάρτιο, κάποιοι κάτοικοι της Βέροιας, αντιδρώντας στην εγκατάσταση προσφύγων σ' ένα στρατόπεδο πέταξαν γουρουνοκεφαλές, ενώ απείλησαν τοπικό βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος αμυνόμενος τους έλεγε πως στον χώρο θα μείνουν μόνο Σύριοι και αυτοί σιγά σιγά θα φύγουν, θα πάνε στο εξωτερικό.  Πέντε μήνες πριν, μια ιδιαίτερα προβεβλημένη δημοσιογράφος, αναρτούσε στην σελίδα της στο facebook ένα ρατσιστικό ανέκδοτο κατά των παιδιών μεταναστών και προσφύγων που φοιτούν σε Ελληνικά σχολεία. Η δασκάλα-σύμφωνα με το ανέκδοτο της κυρίας-είχε μπερδευτεί τόσο πολύ από τα ξένα ονόματα των παιδιών ώστε όταν φώναζε για να πάρει παρουσίες έμπλεξε και το όνομα τους μοναδικού Ελληνόπουλου νομίζοντας πως και αυτό είναι ξένο.

Να συνεχίσουμε; Ο μητροπολίτης Άνθιμος, φώναζε βροντερά ότι με τους μουσουλμάνους πρόσφυγες είναι ορατός ο κίνδυνος να εξισλαμιστούμε.  Ο μητροπολίτης Αμβρόσιος, έλεγε πως οι μετανάστες-κατακτητές άρχισαν το κατεδαφιστικό τους έργο, αποξηλώνουν τις εικόνες από τους ναούς και τις χρησιμοποιούν ως καύσιμη ύλη για να ζεσταθούν. Ο Μητροπολίτης Χίου, είπε πως δεν υπάρχουν πρόσφυγες αλλά είναι όλοι λαθρομετανάστες και κατηγόρησε τους πολιτικούς ότι «έχουν κατεβάσει τα παντελόνια και προσκυνούν».

Δεν είναι μόνο εκπρόσωποι της εκκλησίας που προωθούν αυτές τις λογικές. Είναι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου, των ΜΜΕ κ.ο.κ. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ήδη έχει αποδεχτεί τις λογικές αυτές. Τον περασμένο Μάρτιο, η οργάνωση ActionAid, έκανε ένα ενδιαφέρον πείραμα. Έβαλε δυο ηθοποιούς, ο ένας να υποδυθεί τον μετανάστη και ο άλλος τον Έλληνα σε μια στάση λεωφορείων. Ο δεύτερος προκαλεί τον μετανάστη να σηκωθεί από το παγκάκι που κάθεται, να παραμερίσει για να κάτσει ένας Έλληνας και να πάει αλλού, στη χώρα του ή οπουδήποτε. Από τους ανυποψίαστους περαστικούς, άλλοι σιωπούν, άλλοι επικροτούν και άλλοι διαμαρτύρονται για την στάση του Έλληνα.

Η κατάρρευση της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Σύμφωνα με χθεσινή δημοσκόπηση στη Γαλλία, για τις προεδρικές εκλογές την επόμενη άνοιξη, ο εκπρόσωπος των γάλλων σοσιαλιστών, όποιος και αν είναι, είτε ο Ολάντ, είτε ο Μακρόν, είτε άλλος, θα ερχόταν τρίτος, πίσω από την Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου και τον Αλαίν Ζιπέ, που είναι ο πιθανότερος υποψήφιος από την πλευρά των γκωλικών. Η δημοσκόπηση αυτή επιβεβαιώνει την κατάρρευση των γάλλων σοσιαλιστών, οι οποίοι σε εθνικό επίπεδο είναι ζήτημα εάν φτάνουν το 20%, ενώ οι γάλλοι αριστεροί του Μελανσόν  φυτοζωούν σταθερά γύρω στο 10%.

Στην Ιταλία το κόμμα του Ματέο Ρέντσι παραπαίει επίσης, είναι τρίτο, πίσω από την δεξιά και τον Πέπε Γκρίλο, ενώ και στην Ισπανία πρώτη δύναμη εξακολουθεί να παραμένει η δεξιά του Ραχόϊ και στην Ελλάδα η κεντροδεξιά προηγείται καθαρά σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Για την Μεγάλη Βρετανία που ήδη έφυγε από την ΕΕ δεν υπάρχει καν θέμα, διότι οι συντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι κυριαρχούν απολύτως, ενώ στην Γερμανία, παρά την πτώση των χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ, συνολικά η δεξιά, με το AfD και τους συντηρητικούς βαυαρούς συμμάχους της Μέρκελ βρίσκονται μακράν του Γκάμπριελ, που επίσης χάνουν συνεχώς δυνάμεις, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων τοπικών εκλογών. Το όλο σκηνικό συμπληρώνει η πλήρης επικράτηση της δεξιάς και της ακροδεξιάς σε όλη σχεδόν την κεντρική Ευρώπη και η ταυτόχρονη ανοδική τάση των αμερικανών ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι μάλιστα με τον Τραμπ έχουν περάσει καθαρά σε ακροδεξιές θέσεις και ετοιμάζονται να μπουν στον Λευκό Οίκο.

Πρόκειται επομένως για παγκόσμια τάση επιστροφής των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων, καθώς η κεντροαριστερά διεθνώς έχει ταυτιστεί με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική ελίτ και τις πολιτικές της προτεραιότητες, που είναι η πλήρης απελευθέρωση των αγορών και η κατάργηση των εθνικών κρατών. Μια ιδιότυπη συμμαχία των διεθνιστών του κεφαλαίου και της αριστεράς κυριάρχησε παγκοσμίως, αλλά τώρα απέρχεται.

Η νέα συντηρητική έχει τα εξής χαρακτηριστικά: 1) Φιλελευθερισμός στο οικονομικό πεδίο, δηλαδή νεοφιλελευθερισμός, οποίος συνδυάζεται με κοινωνικόκαι πολιτικό συντηρητισμό, κύρια χαρακτηριστικά του οποίου είναι η λεγόμενη "ταυτοτική" επανάσταση, δηλαδή η επιστροφή στις εθνικές αξίες, στις αξίες της παράδοσης που πηγάζουν από τις σταθερές των εθνικών πολιτισμών, γλώσσα, θρησκεία, ιστορική συνείδηση. 2) Αμφισβήτηση των υπερ-εθνικών συσσωματώσεων, όπως της ΕΕ και των κανόνων της, κυρίως στο ζήτημα της ελεύθερης διακίνησης προσώπων και εμπορευμάτων. Τούτο σημαίνει πως η βέβαιη επικράτηση των γάλλων γκωλικών την άνοιξη, οι οποίοι θα λειτουργούν υπό την πίεση του Εθνικού Μετώπου,  θα ενισχύσει τις τάσεις προστατευτισμού στην οικονομία, την αμφισβήτηση της συμφωνίας του Δουβλίνου και της Σέγκεν και γενικώς την πλήρη επικράτηση της λογικής των εθνικών κρατών.

Ήδη, τόσο ο Σαρκοζί, όσο και ο Ζιπέ τονίζουν συνεχώς πως η ΕΕ δεν είναι ενιαίο κράτος αλλά ένωση ελεύθερων και ανεξάρτητων εθνικών κρατών και ότι δεν πρέπει να κυριαρχεί η ευρωπαϊκή αλλά η εθνική διάσταση μέσα στην Ένωση. Πρόκειται για πλήρη επιστροφή της λογικής του βάρδου του πατριωτισμού Ντε Γκωλ, ενόψει βεβαίως της τεράστιας πολιτικής πίεσης που ασκεί η γαλλική ακροδεξιά του Εθνικού Μετώπου. Το ενδιαφέρον στοιχείο εδώ είναι πως η πολιτική ρητορική της Λεπέν εδράζεται πρωτίστως πάνω στην ανάγκη υπεράσπισης των αρχών και αξιών της γαλλικής rebublique, δηλαδή της  διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου της Γαλλικής Επανάστασης, την κυριαρχία δηλαδή της Εθνοσυνέλευσης, της Γενικής Βούλησης, των αποφάσεων δηλαδή του έθνους που συνέρχεται σε σώμα, έναντι κάθε άλλης αρχής, δηλαδή έναντι της ΕΕ.

Τα δύο αυτά πολιτικά χαρακτηριστικά των ανερχόμενων παγκοσμίως συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων, συνδυάζονται βεβαίως με την επίσης παγκόσμια οικονομική κρίση, καθώς διευρύνεται- ως αποτέλεσμα της κυριαρχίας των τραπεζικών ελίτ έναντι του παραγωγικού κεφαλαίου- η αντίθεση πόλης και χωριού, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. Οι αγροτικοί πληθυσμοί, αλλά και οι πληθυσμοί των μικρών επαρχιακών πόλεων, όλο και περισσότερο απομακρύνονται από τους πληθυσμούς των μεγαλουπόλεων, καθώς δεν αναγνωρίζουν πλέον τον εαυτό του μέσα σ΄αυτό το υπερεθνικό οικονομικό μόρφωμα που λαμβάνει αποφάσεις για λογαριασμό τους.

Το brexit ήταν αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της αντίθεσης, ενώ και η απαίτηση για πλήρη έλεγχο των εθνικών συνόρων έναντι της απαίτησης της διεθνούς τραπεζικής ελίτ να αρθούν όλα τα εμπόδια στην διακίνηση προσώπων, εδράζεται ακριβώς πάνω στην ίδια πολιτική απαίτηση της επαναφοράς του προστατευτικού εθνικού πλαισίου. Η Αγγλία άρχισε ήδη την κατασκευή τεράστιου τείχους στο Καλαί, ώστε να εμποδίσει τις παράνομες ροές των μουσουλμανικών πληθυσμών που έχουν καταλάβει την γαλλική περιοχή. Δεν είναι τυχαίο πως βασικός αντίπαλος αυτής της τάσης επιστροφής των εθνικών κρατών είναι ο Τζωρτζ Σόρος και η οργάνωσή του Ανοιχτή Κοινωνία. Η αντίθεση λαμβάνει χαρακτηριστικά ενιαίας και παγκόσμιας πολιτικής τάσης, που θα επηρεράσει και την Ελλάδα, καθώς η χώρα μας είναι η μόνη παγκοσμίως που δεν έχει κανέναν συνοριακό έλεγχο και επιμένει να δέχεται ελεύθερα τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που εισβάλλουν στο έδαφός της.

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα αυτή τη στιγμή, μέσα στην επόμενη διετία σε όλη σχεδόν την ΕΕ θα έχουν κυριαρχήσει πολιτικά οι κεντροδεξιές δυνάμεις, ενώ οι αμιγώς αντιευρωπαϊκές δυνάμεις θα επηρεάζουν αποφασιστικά την κυβερνητική αντζέντα τους, εάν δεν συμμετέχουν κιόλας στο κυβερνητικό σχήμα. Η Ελλάδα εδώ είναι μια ιδιομορφία, καθώς ο υπερβολικά μεγάλος δημόσιος τομέας, που πλήττει ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, υποχρεώνει την κεντροδεξιά να ακολουθήσει νεοφιλελεύθερες πρακτικές, που ήδη βεβαίως εισάγονται και από την κυβέρνηση Συριζα και συνιστούν επιπλέον μνημιονιακή υποχρέωση.

Το μόνο ζήτημα που μένει σε εκκρεμότητα είναι η πλήρης επικράτηση της συντηρητικής κοινωνικής και πολιτικής αντζέντας και η ενίσχυση όλων των εθνικών αντιπροσωπευτικών θεσμών, που στην Ελλάδα του μνημονίου έχουν πλήρως καταρρεύσει, καθώς και η ενίσχυση της εθνικής εκπαίδευσης, της οποίας ο ελληνικός χαρακτήρας συνεχώς αποδυναμώνεται.

Ο Κ. Χρυσόγονος προειδοποιεί κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ: Η πίστωση χρόνου δεν είναι απεριόριστη

Σημαντικές αστοχίες και ελλείψεις στο κείμενο θέσεων της Κεντρ. Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνει ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος.

Σύμφωνα με την "Καθημερινή", το κείμενο του κ. Χρυσόγονου περιλαμβάνει συνολικά 14 σημεία κριτικής στις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής και κατατέθηκε στο πλαίσιο του εσωτερικού διαλόγου ενόψει του Συνεδρίου του κόμματος τον Οκτώβριο.

Αίσθηση προκαλεί η κριτική που ασκεί ο ευρωβουλευτής στην απουσία δικλείδων ασφαλείας για τη μη εμπλοκή υπόδικων στο τηλεοπτικό τοπίο αλλά και στη στάση του κόμματος έναντι των φαινομένων παραβατικότητας και καταστροφής ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας.

Επίσης, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη θέση του κόμματος σχετικά με  τον τρόπο απεμπλοκής από τα μνημόνια, τις σχέσεις με το εκλογικό σώμα αλλά και τη συνολική θεώρηση του ΣΥΡΙΖΑ για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Αναλυτικότερα, στα 14 σημεία κριτικής του ο κ. Χρυσόγονος σημειώνει:

Να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της παραβατικότητας

Η αναφορά του κειμένου θέσεων σε «νεανική εξέγερση τον Δεκέμβρη του 2008» δεν ανταποκρίνεται στα ιστορικά γεγονότα. Για «εξέγερση» μπορεί να γίνεται κατά κυριολεξία λόγος όταν υπάρχει μια μαζική κινητοποίηση με συγκεκριμένα αιτήματα. Τον Δεκέμβριο του 2008 η δολοφονία Γρηγορόπουλου πυροδότησε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για αυτό το κρούσμα αυθαίρετης αστυνομικής βίας, οι οποίες όμως έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης από «αντιεξουσιαστές» για να εξαπολύσουν με τη σειρά τους ένα κύμα βίας και καταστροφών περιουσιών αθώων πολιτών. Συνεπώς ούτε πραγματικά αιτήματα υπήρχαν, ούτε κατά κυριολεξία εξέγερση και μάλιστα συνολικά της νεολαίας. Το συμπέρασμα που θα μπορούσαμε να αποκομίσουμε από όλα αυτά είναι ότι η αστυνομία χρειάζεται περισσότερη εκπαίδευση, περισσότερο επαγγελματισμό και περισσότερο σεβασμό στους κανόνες σχετικά με τη χρήση των όπλων από τη δημόσια δύναμη (και πάντως ο δράστης καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία, σε αντίθεση προς όσα βλέπουμε να συμβαίνουν π.χ. στις Η.Π.Α.), αλλά και ότι οι δημόσιες συναθροίσεις οφείλουν να διεξάγονται αποκλειστικά μέσα στα συνταγματικά πλαίσια, δηλ. χωρίς όπλα (βόμβες «μολότοφ» κτλ.) και χωρίς βία κατά προσώπων και/ή περιουσιών. Το ζητούμενο είναι να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της παραβατικότητας τόσο από την πλευρά του κράτους και των οργάνων του όσο και από την πλευρά των πολιτών και όχι να μυθοποιούμε την τελευταία εφευρίσκοντας ανύπαρκτα «επαναστατικά» χαρακτηριστικά.

Το ποιος είναι προοδευτικός κρίνεται από το αποτέλεσμα

Αβάσιμη είναι και η αναφορά του κειμένου θέσεων ότι «οι εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 θα μείνουν στην ιστορία καθώς αποτελούν την πρώτη νίκη της ριζοσπαστικής Αριστεράς τον 21ο αιώνα». Έχει διαφύγει της προσοχής των συντακτών του κειμένου ότι μερικά χρόνια νωρίτερα, το 2008, το κυπριακό ΑΚΕΛ, μαζί με το οποίο συμμετέχουμε στην ομάδα της Ενωμένης Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο, κατόρθωσε να εκλέξει τον ηγέτη του Δημήτρη Χριστόφια στη θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και έτσι να αποκτήσει τον έλεγχο της κυβέρνησης (αφού εκεί ισχύει προεδρικό σύστημα). Η επιτυχία εκείνη ήταν όμως παροδική, αφού το 2013 εκλέχθηκε πρόεδρος ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ Ν. Αναστασιάδης.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε την αυτοκριτική

Κεντρική θέση του απολογιστικού μέρους του κειμένου είναι ότι «από την αρχή της θητείας της η κυβέρνηση… επιδίωξε έναν λυσιτελή και έντιμο συμβιβασμό» με τους δανειστές, με την (αυτο)κριτική προσθήκη ότι «η βασική στρατηγική να επιτευχθεί μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία δεν μας επέτρεψε να δούμε καθαρά… ότι για τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα, αποτελούσαμε συστημικό κίνδυνο». Η θέση αυτή είναι όμως υπεραπλουστευτική, αφού είναι φανερό πως ο έντιμος συμβιβασμός αποτελούσε κεντρική προεκλογική υπόσχεση και στρατηγική επιλογή μόνο για την ηγεσία και όχι για το σύνολο του κόμματος και της κυβέρνησης. Ακόμη και η ίδια η ηγεσία όμως, δεν διευκόλυνε την προοπτική του συμβιβασμού με τις μαξιμαλιστικές προεκλογικές εξαγγελίες της ότι «θα σκίσουμε τα μνημόνια μέρα μεσημέρι», ότι «θα καταργήσουμε όλους τους μνημονιακούς νόμους με ένα άρθρο» κ.ο.κ., φθάνοντας ως τα όρια της αλαζονείας με την υπόσχεση ότι «θα χτυπάμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν». Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα όταν αμέσως μετά τις εκλογές ο νέος Υπουργός Οικονομικών επιδόθηκε σε μια επιχείρηση φθηνού εντυπωσιασμού, εμφανιζόμενος διαρκώς στα διεθνή Μ.Μ.Ε. και στις συναντήσεις με τους ομολόγους του με ύφος Μεγάλου Αλεξάνδρου μετά τη μάχη των Γαυγαμήλων. Όλα αυτά στην πραγματικότητα τροφοδοτούσαν με επιχειρήματα τους πιο ακραίους από την πλευρά των δανειστών, οι οποίοι επιδίωκαν όντως την ανατροπή της ελληνικής κυβέρνησης και την τιμώρηση του ελληνικού λαού για τη θαρραλέα επιλογή του τον Ιανουάριο του 2015. Ωστόσο οι ακραίοι (π.χ. ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας) δεν αποτελούσαν την κυρίαρχη άποψη στους κόλπους των δανειστών και θα μπορούσαν να είχαν απομονωθεί πολύ νωρίτερα από τον Αύγουστο του 2015 (όπως συνέβη τελικά), αν είχαν γίνει εγκαίρως πιο επιδέξιοι χειρισμοί σε επικοινωνιακό (και όχι μόνο) επίπεδο από τη δική μας πλευρά.

Το κόμμα πρέπει να ανήκει στους ψηφοφόρους του

Είναι υπεραισιόδοξη η εκτίμηση του κειμένου θέσεων ότι «με τη λαϊκή ετυμηγορία του Σεπτεμβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ εδραιώνεται ως κυρίαρχη δύναμη στα πολιτικά πράγματα της χώρας και ως νέος ηγεμονικός πόλος στο υπό διαμόρφωση εγχώριο και ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό». Σε ό,τι αφορά το τελευταίο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αντικειμενικά κανένα ελληνικό πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να ηγεμονεύσει (παν)ευρωπαϊκά, για τον απλό λόγο ότι η Ελλάδα διαθέτει μόλις το 2% του συνολικού πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως προς την εγχώρια διάσταση, η ελληνική εκλογική ιστορία αποδεικνύει ότι, οποτεδήποτε διεξάχθηκαν αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε διάστημα ενός έτους, το πρώτο κόμμα όχι μόνο επανέλαβε την αρχική επιτυχία του αλλά και τη διεύρυνε, χωρίς να υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα ανατροπής των εκλογικών συσχετισμών σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο (ο «Συναγερμός» του Παπάγου από το 36% το 1951 έφθασε το 49% το 1952, η «Ένωση Κέντρου» του Γεωργίου Παπανδρέου από το 42% του 1963 ανήλθε στο 53% του 1964, η «Νέα Δημοκρατία» του Κων. Μητσοτάκη από 44% τον Ιούνιο του 1989 στο 47% του 1990 και τέλος το ίδιο κόμμα από το 18% του Μαΐου 2012 εκτινάχθηκε στο 30% τον Ιούνιο του ίδιου έτους).

Μακροπρόθεσμα το χειρότερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το δημογραφικό

Το κείμενο θέσεων αφιερώνει περισσότερες από είκοσι πυκνογραμμένες σελίδες σε προτάσεις για ένα «αριστερό πρόγραμμα» για το μέλλον της χώρας και σε εξαγγελίες προγραμματικών τομών που προτείνει και διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να βρει ούτε μια λέξη για το σημαντικότερο –σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα- πρόβλημα της Ελλάδας, δηλαδή για το δημογραφικό. Το 2011 ήταν η πρώτη χρονιά στην ιστορία του ελληνικού κράτους (με την εξαίρεση του πολεμικού έτους 1941) κατά την οποία η φυσική κίνηση του πληθυσμού ήταν αρνητική, δηλ. είχαμε περισσότερους θανάτους παρά γεννήσεις. 

Η χώρα χρειάζεται παραγωγικό μοντέλο και όχι ευχολόγια

Το πιο άμεσο και πιεστικό πρόβλημα της χώρας σήμερα είναι προφανώς η πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση, με επίκεντρο την πρωτοφανή ανεργία και την πτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Το κείμενο θέσεων όμως δεν προσεγγίζει με εμπεριστατωμένο τρόπο τις αιτίες του προβλήματος και περιορίζεται σε ένα σύντομο ευχολόγιο για «αναστροφή της υφεσιακής πορείας με όσο το δυνατό υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και μείωσης της ανεργίας», μέσω του νέου αναπτυξιακού νόμου και του καλού σχεδιασμού του ΕΣΠΑ 2014-2020, ενώ λίγο παρακάτω γίνεται λόγος και για «δημόσια προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας». Όλα αυτά είναι ανεπαρκή, αφού τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρχαν αναπτυξιακοί νόμοι, ΕΣΠΑ και δημόσια προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης, αλλά τίποτε από αυτά δεν εμπόδισε τη «συντεταγμένη» χρεωκοπία. Πρέπει εξάλλου να επισημανθεί ότι σύμφωνα με τις προβλέψεις του Μνημονίου συνεννόησης που υπογράφηκε πέρυσι, η κυβέρνηση όφειλε να έχει παρουσιάσει ένα κείμενο «Στρατηγικής για την Ανάπτυξη» ως τον Ιούνιο του 2016, με σχεδιασμούς για τη δημιουργία ενός πιο ελκυστικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την ενίσχυση της έρευνας και καινοτομίας κ.ά.

Στοχευμένες παρεμβάσεις για τα δημόσια έσοδα και όχι οριζόντια μέτρα

Το Κείμενο Θέσεων της Κ.Ε. κάνει λόγο για «αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος με στόχο τη φορολογική δικαιοσύνη και την αύξηση των δημοσίων εσόδων (και) καταπολέμηση της φοροδιαφυγής». Η πραγματικότητα είναι ότι έχουν γίνει βήματα στον τομέα αυτόν (π.χ. είσπραξη σημαντικού μέρους των διαφυγόντων φόρων από την περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ»), αλλά πρέπει να γίνουν περισσότερα, γρηγορότερα και αποφασιστικότερα. Και επειδή αυτά καθυστερούν, η κυβέρνηση δεν απέφυγε τον πειρασμό του να αυξήσει ακόμα περισσότερο, κάτω από την πίεση των δανειστών, τους ήδη υψηλούς σε σύγκριση με άλλες, ανταγωνίστριες χώρες φορολογικούς και ασφαλιστικούς συντελεστές. Συνέπεια είναι να αποδυναμώνεται η έτσι ή αλλιώς προβληματική ελληνική οικονομία και να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, όπου η απειλή υπέρμετρων επιβαρύνσεων στα δηλούμενα εισοδήματα επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών οδηγεί σε μεγαλύτερη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή και πτώση (αντί για άνοδο) των εσόδων του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων.

Χρειαζόμαστε μια διαφορετική πολιτική, με στοχευμένες παρεμβάσεις για την αύξηση των δημοσίων εσόδων και όχι οριζόντια μέτρα.

Πρέπει να λειτουργούμε με βάση κανόνες και όχι αυθαίρετα

Από άποψη πολιτικού και νομικού πολιτισμού η χώρα υποφέρει προπάντων από μια ολοένα πιο εκτεταμένη και βαθύτερη ανοχή προς την παραβατικότητα, που έχει βαθμιαία διαποτίσει ολόκληρη την κοινωνία και μένει καθεαυτή και ως σύνολο ασχολίαστη στο Κείμενο Θέσεων της Κ.Ε. Με κύρια ευθύνη του πολιτικού συστήματος, το οποίο εξέθρεψε πελατειακές σχέσεις προσωπικών προτιμησιακών καθεστώτων κάθε είδους και μορφής, και με κύρια ωφελούμενους όσους είχαν την αντικειμενική δυνατότητα για μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγή και για συμμετοχή στο οργανωμένο οικονομικό έγκλημα, η ανοχή αυτή καλλιεργήθηκε σταδιακά ως το σημείο σχεδόν όλοι να θεωρούμε ότι οι υφιστάμενοι κανόνες δικαίου είναι απλώς ενδεικτικοί. Και επειδή καμιά συλλογικότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά χωρίς τήρηση κανόνων (εκτός βέβαια αν μόνος κανόνας είναι η υποταγή στην αυθαιρεσία ενός δικτάτορα), οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε μια ολοένα χειρότερη δυσλειτουργία του κράτους, της κοινωνίας και της οικονομίας. Η κάθαρση δε μπορεί παρά να ξεκινήσει από την κορυφή, από το πολιτικό σύστημα και από την οικονομική ολιγαρχία, αλλά πρέπει να επεκταθεί προς όλες τις κατευθύνσεις, εωσότου εμπεδωθεί γενικά στην ελληνική κοινωνία μια νοοτροπία στον αντίποδα της σημερινής, δηλ. μια νοοτροπία σεβασμού της νομιμότητας. Αν δεν συμφωνούμε με κάποιον κανόνα, η λύση δεν είναι να τον παραβιάζουμε συστηματικά, αλλά να (επιχειρήσουμε να) τον τροποποιήσουμε ή να τον καταργήσουμε σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Και βέβαια είναι λάθος, στο πλαίσιο αυτό, η εκδήλωση συμπάθειας ή συμπαράστασης σε φαινόμενα ανομίας, όπως οι «καταλήψεις» δημόσιων ή ιδιωτικών κτιρίων.

Απεγκλωβισμός από τα μνημόνια θα επιτευχθεί μόνο με την επάνοδο στις αγορές

Το κείμενο θέσεων της Κ.Ε. αναφέρει ότι «η προσπάθεια απεγκλωβισμού από το Μνημόνιο και την επιτροπεία απαιτεί ένα συνολικό ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο με διεθνείς συμμαχίες, κόμματα και ριζοσπαστικά κινήματα, προοδευτικές κυβερνήσεις κυρίως του Νότου, με σαφείς τις διαχωριστικές γραμμές που να αποσαφηνίζουν απολύτως ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι διατεθειμένη να τις υπερβεί, ακόμα και αν χρειαστούν ρήξεις με την ευρωπαϊκή ελίτ». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αναζήτηση συμμαχιών είναι όχι μόνο χρήσιμη αλλά και απαραίτητη για να μπορέσουμε να αντισταθούμε, ως χώρα και ως κυβέρνηση, στις ακραίες απαιτήσεις μερίδας των δανειστών για κατεδάφιση των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα (ή μάλλον των υπολειμμάτων αυτών των δικαιωμάτων, ύστερα από 6 ½ χρόνια μνημονίων). Είναι όμως αυταπάτη αν νομίζουμε ότι θα μπορέσουμε να απεγκλωβιστούμε τελικά από τα μνημόνια και την επιτροπεία με αποκλειστικά ή κυρίως πολιτική διαπραγμάτευση. Ο απεγκλωβισμός θα επιτευχθεί μόνο εφόσον κατορθώσουμε να επανέλθουμε στις κεφαλαιαγορές με τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος στα μέσα του 2018 και να δανειζόμαστε από αυτές ως ένα «φυσιολογικό» κράτος, προκειμένου να καλύπτονται οι δανειακές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου χωρίς επαιτεία προς τα άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης για διακρατικό δανεισμό. Αν αυτό αποδειχθεί στην πράξη ανέφικτο, τότε ενδέχεται να μας περιμένουν τα χειρότερα (δηλ. η ασύντακτη χρεοκοπία και το Grexit), δεδομένου ότι το πολιτικό κλίμα σε πολλά κράτη-μέλη της ευρωζώνης επιδεινώνεται, με ισχυρή άνοδο της ευρωφοβικής ακροδεξιάς, και άρα είναι πολύ αμφίβολο αν τότε (το 2018) θα μπορούσε να υπάρξει τέταρτη φορά διακρατικός δανεισμός προς την Ελλάδα, έστω και με επαχθέστατους όρους (δηλ. τέταρτο μνημόνιο). 

Χρειαζόμαστε περισσότερο ανεξάρτητη απονομή Δικαιοσύνης σε συντομότερους χρόνους

Μια από τις παραμέτρους του οικονομικού προβλήματος της χώρας είναι και η κατάσταση στη Δικαιοσύνη, για την οποία δεν γίνεται καμία αναφορά στο Κείμενο Θέσεων της Κ.Ε. Οι ρυθμοί εκδίκασης των υποθέσεων είναι τόσο αργοί, ώστε να ισοδυναμούν πρακτικά σε πολλές περιπτώσεις με αρνησιδικία. Τούτο αποθαρρύνει κάθε σοβαρή επένδυση στη χώρα, αφού κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος τι δικαστικές εκκρεμότητες μπορούν να προκύψουν και πόσο χρόνο θα διαρκέσουν. Οι δικονομικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις, όπως οι αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που έγιναν το 2015 καθ’ υπαγόρευση των δανειστών, είναι μέτρα πυροσβεστικού χαρακτήρα που δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του.

Ο σεβασμός στη λαϊκή κυριαρχία κρίνεται στην πράξη

Ως προς το πολιτικό σύστημα το Κείμενο Θέσεων της Κ.Ε. κάνει μια γενικόλογη αναφορά στην «ενίσχυση του ρόλου των αιρετών συλλογικών οργάνων της λαϊκής κυριαρχίας», χωρίς παραπέρα διευκρινίσεις. Αποτελεί ερωτηματικό το πώς συμβιβάζεται αυτό με το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός υπουργών, αναπληρωτών υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν καν υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και συνεπώς, ως πρόσωπα, δεν ήταν αιρετοί και δεν συμμετείχαν στο κορυφαίο συλλογικό όργανο της λαϊκής κυριαρχίας, δηλ. τη Βουλή (αρκετοί από αυτούς τοποθετήθηκαν βέβαια εκ των υστέρων στις λίστες του Σεπτεμβρίου του 2015 και μάλιστα σε προνομιακές θέσεις, με αποτέλεσμα να καταλάβουν βουλευτικές έδρες). Συνεχίσθηκε έτσι η παράδοση των «δοτών» υπουργών που είχε καθιερωθεί από τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Νέα Δημοκρατία) στις κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών.

Εξάλλου το κείμενο θέσεων δεν ασχολείται καθόλου με το ζήτημα του περιορισμού του αριθμού των βουλευτών. Με την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου και την καθιέρωση της αναλογικής κατανομής των εδρών στα κόμματα που έχουν υπερβεί το 3% εκπληρώθηκε η σχετική προγραμματική και προεκλογική δέσμευση και έγινε ένα σημαντικό βήμα εκδημοκρατισμού του πολιτικού μας συστήματος. Ωστόσο παραμένει αμετάβλητος στις 300 ο αριθμός των εδρών της Βουλής, παρότι το άρθρο 51 παρ. 1 του Συντάγματος δίνει τη δυνατότητα μείωσής του στους 200, οπότε και θα μειωνόταν αντίστοιχα και η δημόσια δαπάνη για μισθούς, έξοδα, συνεργάτες κ.λπ. Σε μια εποχή δραματικών οικονομικών δυσκολιών για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, η μείωση του αριθμού των βουλευτών θα αποτελούσε έναν ισχυρό συμβολισμό ότι το πολιτικό σύστημα συμμετέχει. Όταν π.χ. η Ολλανδία, με μεγαλύτερο πληθυσμό και πολλαπλάσια οικονομικά μεγέθη από την Ελλάδα, αρκείται σε 150 βουλευτές, η ανάγκη να συντηρούμε εμείς τους διπλάσιους είναι τουλάχιστον δυσδιάκριτη.

«Καναλάρχες» χωρίς ποινικές εκκρεμότητες ή καταδίκες

Το Κείμενο Θέσεων της Κ.Ε. κάνει λόγο για «ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου και απαλλαγή του από τη διαπλοκή» και εξαγγέλλει ότι θα είμαστε «ασυμβίβαστοι ενάντια στη διαπλοκή και τη διαφθορά». Στο πεδίο αυτό συνιστούν καταρχήν θετικές εξελίξεις η ψήφιση του νόμου 4339/2015 για τις τηλεοπτικές άδειες και η διεξαγωγή, για πρώτη φορά από το 1989 οπότε καταλήφθηκαν «εξ εφόδου» οι τηλεοπτικές συχνότητες, ανοιχτής διαγωνιστικής διαδικασίας. Ωστόσο ζητούμενο στο πλαίσιο αυτό θα έπρεπε να αποτελεί όχι μόνο η εισροή εσόδων στα δημόσια ταμεία από τα ποσά που θα καταβάλουν όσοι πλειοδοτήσουν για τις νέες άδειες, αλλά και η θωράκιση του δημόσιου βίου απέναντι σε ποικίλους κινδύνους οι οποίοι προκύπτουν λόγω του μεγάλου επηρεασμού της κοινής γνώμης από την τηλεόραση. Συνεπώς χρειάζεται να διασφαλιστεί ότι δεν θα διεισδύσουν στο τηλεοπτικό τοπίο πρόσωπα ή επιχειρήσεις συνδεόμενα με το οργανωμένο έγκλημα, οικονομικό και όχι μόνο. Δεν είναι ούτε αριστερό ούτε προοδευτικό να εξαρτάται η καθοριστική συμμετοχή προσώπων στο τηλεοπτικό τοπίο μόνο από οικονομικά κριτήρια και να αγνοούνται οι ποινικές εκκρεμότητες ή και οι ποινικές καταδίκες. Η ισχύουσα νομοθεσία είναι ατελής και ανεπαρκής σε ό, τι αφορά τα κωλύματα συμμετοχής στη διοίκηση και ιδιοκτησία τηλεοπτικών σταθμών. Χρειάζεται συμπλήρωσή της με τη θέσπιση ενός προσωρινού περιορισμού (αναστολή των δικαιωμάτων του μετόχου ή μέλους του Δ.Σ. τηλεοπτικής επιχείρησης-φορέα άδειας μετά την άσκηση σε βάρος του ποινικής δίωξης για αδικήματα του άρθρου 6 ν. 4339/2015) και ενός οριστικού (έκπτωση μέλους Δ.Σ. και υποχρέωση μεταβίβασης μετοχών ύστερα από αμετάκλητη καταδίκη για τα ίδια αδικήματα).

Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι ανύπαρκτη.

Σε ό, τι αφορά την εξωτερική πολιτική το Κείμενο Θέσεων της Κ.Ε αναφέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, με προϋπόθεση την πλήρη συμμόρφωση της τελευταίας με το Διεθνές Δίκαιο, τον σεβασμό των αρχών της αρχής καλής γειτονίας, τη διαφύλαξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων, καθώς και την τήρηση των διεθνών και ευρωπαϊκών υποχρεώσεων όσον αφορά τα μειονοτικά και θρησκευτικά δικαιώματα όλων των Τούρκων πολιτών. Στην πραγματικότητα όμως τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Αντίθετα στη γειτονική χώρα υπάρχει ένα ημιαυταρχικό καθεστώς που διολισθαίνει καθημερινά προς έναν ολοένα πιο απροκάλυπτο αυταρχισμό, ενώ παράλληλα απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο σε περίπτωση άσκησης από τη χώρα μας του κυριαρχικού δικαιώματός της για επέκταση των χωρικών υδάτων σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συνεχίζει την κατοχή μέρους της Κύπρου, διεξάγει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της κουρδικής μειονότητας στις νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας, εισβάλει στο συριακό έδαφος για να εξοντώσει και τους Κούρδους της Συρίας κ.ο.κ. Επομένως η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι ανύπαρκτη, επειδή την απορρίπτει το ίδιο το τουρκικό καθεστώς και δεν ωφελεί σε τίποτα να συντηρούμε αυταπάτες σχετικά με το ζήτημα αυτό.

Η πίστωση χρόνου δεν είναι απεριόριστη

Συμπερασματικά, στην πορεία και τη λειτουργία τόσο του κόμματος όσο και της κυβέρνησης παρατηρούνται σοβαρές στρεβλώσεις. Αν αυτές δεν διορθωθούν είναι ορατός ο κίνδυνος παλινόρθωσης του παραδοσιακού φαύλου πελατειακού-οικογενειοκρατικού συστήματος εξουσίας και βύθισης της χώρας και της κοινωνίας σε μια ακόμη βιαιότερη πτωχοποίηση, ενώ σε ένα πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα διαφαίνεται υπαρξιακό ζήτημα συνολικά για τον ελληνισμό. Η πίστωση χρόνου που έδωσε τον Σεπτέμβριο του 2015 στον ΣΥΡΙΖΑ ο ελληνικός λαός υπάρχει ακόμα, αλλά δεν είναι απεριόριστη.

Πηγή

Πρόταση για μείωση της ανεργίας κατέθεσε η Φώφη Γεννηματά στη ΔΕΘ

Πρόταση για τη μείωση της ανεργίας, που κατατέθηκε από την Φώφη Γεννηματά στη ΔΕΘ (12/09/2016) διατυπώνει αναλυτικά η Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Συγκεκριμένα, η πρόταση αναφέρει: Για κάθε νέα, επί πλέον θέση εργασίας που προσθέτει μια επιχείρηση, να δικαιούται να εκπέσει ως «έξοδο» (από την φορολογία) η πρόσθετη μισθολογική δαπάνη, αυξημένη κατά 30% (δηλαδή συντελεστή 1,3).

Σύμφωνα με τα στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης θα προκύψουν τέσσερα θετικά, οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα:

Θα μειωθεί ορατά η ανεργία, με σημαντικές, θετικές, κοινωνικές επιπτώσεις, θα ωφεληθούν οι γενικότερες δημόσιες πολιτικές απασχόλησης, μια και οι επιδοτούμενοι άνεργοι θα γίνουν εργαζόμενοι πια, θα αυξηθεί η ζήτηση στην αγορά, θα στηριχθούν και άλλες επιχειρήσεις.

Επίσης, θα βελτιωθεί το ασφαλιστικό μας σύστημα, μια και θα αυξηθούν οι εισφορές.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Mega: Τέλος εποχής έπειτα από 27 χρόνια

Το κανάλι μετρά αντίστροφα πριν από το οριστικό κλείσιμο - Πεντακόσιοι περίπου εργαζόμενοι περιμένουν δεδουλευμένα πέντε και πλέον μηνών .

Στη χειρότερη θέση της 27χρονης ιστορίας του βρίσκεται από χθες, Τετάρτη, το Mega και επισήμως πια, ύστερα από την εκπομπή του τελευταίου δελτίου ειδήσεων, το μεσημέρι της Τετάρτης. Ο ενημερωτικός τομέας του σταθμού παύει στο εξής και, μολονότι το κανάλι δεν κλείνει εφόσον συνεχίζει με τις επαναλήψεις των ψυχαγωγικών εκπομπών, επί της ουσίας μετρά αντίστροφα πριν από το οριστικό κλείσιμο. 

Η απόφαση 42 δημοσιογράφων να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας, καταφεύγοντας σε αυτό το νομικό διάβημα ώστε να διασφαλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα, πρακτικά στερεί το Mega ακόμη και από το εναπομείναν μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων. 

Ένας κύκλος 27 ετών που είχε ανοίξει εν δόξη το Νοέμβριο του 1989 με το δελτίο που παρουσίασε η Λιάνα Κανέλλη, κλείνει εντελώς άδοξα και πιθανότατα οριστικά, στις 14 Σεπτεμβρίου του 2016, όταν η Μαρία Σαράφογλου αποχαιρέτισε τους τηλεθεατές κλείνοντας το μεσημεριανό δελτίο. Χωρίς τον ενημερωτικό του τομέα, το Mega είναι θανάσιμα ακρωτηριασμένο, αποτελώντας οδυνηρό προμήνυμα για το πώς θα είναι η ελληνική τηλεόραση στην εποχή του «μαύρου». Ανεξαρτήτως εάν συμμεριζόταν κανείς τις πολιτικές θέσεις που πρόβαλε, τελευταία μάλιστα όλο και πιο απροκάλυπτα, το Mega ήταν αναμφίβολα ένας θεσμός στα εγχώρια ΜΜΕ.

Από καθαρά τεχνικής, δημοσιογραφικής ποιότητας και αποτελεσματικότητας, ο σταθμός βρισκόταν παραδοσιακά στην κορυφή, γεγονός που κατά κανόνα αποτυπωνόταν στους δείκτες τηλεθέασης. Το κλισέ «τέλος εποχής» έχει ένα πολύ ακριβές νόημα για το Mega και η απόσυρση ενός τέτοιου, ολοκληρωμένου δημοσιογραφικού μηχανισμού από το τηλεοπτικό τοπίο συνιστά απώλεια με ευρύτερες παρενέργειες για το σύνολο του κλάδου της ενημέρωσης. 

Πηγή

650.000 συνταξιούχοι θα δουν τις συντάξεις του Οκτωβρίου «ψαλιδισμένες» -Ποιους αφορά

Στην «πρέσα» μπαίνουν και πάλι από τον Οκτώβριο τα εισοδήματα εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων, κατ' εφαρμογήν των διατάξεων του τελευταίου ασφαλιστικού νόμου.

Περίπου 650.000 συνταξιούχοι θα υποστούν «κούρεμα» στο εισόδημά τους και θα δουν στο τέλος Σεπτεμβρίου τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς να πιστώνονται με λιγότερα χρήματα.

Το γενναίο «ψαλίδισμα» δεν προέρχεται από νέα μέτρα, αλλά από τη σταδιακή εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου που -σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Εθνος»- αφορά:

• 240.000 δικαιούχους επικουρικών (μείωση από την πρώτη δόση των αναδρομικών και το τρίτο κύμα αναπροσαρμογής)
• 280.000 μερισματούχους δημοσίους υπαλλήλους (περικοπές στα μερίσματα)
• 6.000 υψηλοσυνταξιούχους (μειώσεις στις συντάξεις άνω των 2.000 ευρώ μεικτά)
• 11.000 πρώην τραπεζοϋπαλλήλους που βρίσκονται σε προσυνταξιοδοτικό καθεστώς (επανυπολογισμός και περικοπή των προσυνταξιοδοτικών παροχών)
• 120.000 που έχασαν το ΕΚΑΣ ή έπεσαν κατηγορία (επιστροφή σε δόσεις για όλους όσοι το έλαβαν τον Ιούνιο ενώ είχαν εκπέσει από τη λίστα των δικαιούχων)

Πηγή 

"Ψαλίδισε" τις ελπίδες για μεγάλη απομείωση του χρέους ο Δραγασάκης

«Κόφτη» στις προσδοκίες, που έχει καλλιεργήσει εδώ και μήνες το Μαξίμου και επιβεβαίωσε ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ για την επίτευξη μεγάλης απομείωσης του χρέους, βάζει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης. Αποκάλυψε πως υπάρχουν σκέψεις να μπει όριο για τον προσδιορισμό του χρέους στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται λίγες μέρες μετά από την τοποθέτηση του πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ, ο οποίος τοποθέτησε την επίλυση του χρέους σε σύντομο χρονικό διάστημα και η οποία μάλιστα θα σημάνει την "απογείωση της ανάπτυξης". Μέχρι το απόγευμα της Τρίτης δεν υπήρχαν πληροφορίες για επικείμενη αντίδραση του Μαξίμου ή του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος για τις δηλώσεις Δραγασάκη.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, όμως, εξέφρασε διαφορετική άποψη: "Δεν θεωρώ εύκολο να πετύχουμε μεγάλη απομείωση του χρέους, γιατί οι πιστωτές μας είναι υπερδανεισμένοι", ανέφερε από τη Βουλή ο κ. Δραγασάκης προκαλώντας ποικίλα σχόλια για το κατά πόσο ταυτίζονται οι απόψεις του με αυτές του πρωθυπουργού. 

«Είναι αναγκαίο να αλλάζει κανείς άποψη», σχολίασε σε σχέση με την εικόνα που είχε καλλιεργήσει επί μακρόν η κυβέρνηση.

Στην πρώτη συνεδρίαση της υποεπιτροπής της βουλής για το «θέμα του χρέους και την απομείωση του», ο Γιάννης Δραγασάκης τάχθηκε υπέρ μιας συνολικής ευρωπαϊκής λύσης και πρόσθεσε: «Δεν είναι βέβαιο ότι θα τελειώσει σύντομα το θέμα του χρέους, καθώς πρόκειται για ένα πρόβλημα που ο χρόνος επίλυσης του δεν συμβαδίζει με το πολιτικό χρόνο των κυβερνήσεων». Πρόσθεσε δε, ότι «ακόμα και να έρθουν όλα πολύ ευνοϊκά πάμε σε μια διαδικασία που πάει πέρα από το 2018».

Άφησε δε, έμμεσες αιχμές κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Επιτροπής Αλήθειας που η ίδια είχε συστήσει, λέγοντας ότι δεν είχε το κύρος και την συναίνεση των κομμάτων για να παράξει αποτελέσματα.

Όλγα Παναγιωτίδου

Στους καιρούς που μια καθεστωτική Αριστερά ζητά πιστοποιητικά φρονημάτων από απλούς εργαζόμενους

Νομίζω ότι θα ήταν προσβολή για τη νοημοσύνη του μέσου Έλληνα να κάτσω να εξηγήσω γιατί η αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα στην ερώτηση της Ευαγγελίας Τσικρίκα ήταν απαράδεκτη και μάλιστα με έναν τρόπο φοβερά κάφρικο για το αξιώμα του πρωθυπουργού.

Θέλω απλώς να επισημάνω την μεγάλη εικόνα:

Ζούμε στα χρόνια που μια κυβέρνηση της Αριστεράς πρώτα ζητά να μάθει τι ψηφίζεις και πως αντέδρασες σε πολιτικές επιλογές παλαιότερων κυβερνήσεων κι έπειτα θα αποφασίσει αν αξίζει να ασχοληθεί με το πρόβλημα σου.

Μια κυβέρνηση που δεν διστάζει να ξαμολύσει συντονισμένα τα επικοινωνιακά σκυλιά της για να κατασπαράξουν και να ξεφτιλίσουν μια εργαζόμενη δημοσιογράφο που τόλμησε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μην καταπιεί αμάσητο το παραμύθι περί του αιώνιου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς.

Κοινώς, ζούμε σε χρόνια μίζερα και σκοτεινά. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα βρεθεί στο μέλλον κάποια ακροδεξιά δύναμη που θα επωφεληθεί από τον τεράστιο αγώνα της Αριστεράς για την κανονικοποίηση της σκατοψυχίας στον δημόσιο διάλογο.

Πηγή

Κλείνοντας το μάτι στους νοικοκυραίους...

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο Τσίπρας, υπερηφανεύεται ότι η δική του κυβέρνηση «έβαλε χέρι στα Εξάρχεια», συνεχίζει να ερωτοτροπεί πολιτικά με τους «Καραμανλικούς», επιδεικνύει τις καλές του σχέσεις με μηχανισμούς  επιρροής της νεοελληνικής κοινωνίας (π.χ. εκκλησία), επιχειρεί να αλώσει αυτά που χαρακτήριζε «συστημικά ΜΜΕ», κάνει γενναίες προσπάθειες να προσεταιριστεί το επιχειρηματικό κατεστημένο. Είναι φανερό πως η παραμονή του στην εξουσία αποτελεί αυτοσκοπό. Γι’ αυτό, θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να παραμείνει σ αυτή ως ένας παραδοσιακός διαχειριστής της. Γι αυτό, κλείνει το μάτι σε ψηφοφόρους οι οποίοι άλλοτε τρόμαζαν με τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να πάψουν πια να τρομάζουν.

Η εικόνα του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, επιβεβαίωσε πως πρόκειται για έναν πολιτικό που δεν κέρδισε την εξουσία για  να αφήσει ένα προοδευτικό αποτύπωμα, να αλλάξει κάτι μικρό έστω, από τις δεκάδες παθογένειες κράτους και κοινωνίας της μεταπολιτευτικής περιόδου. Και με αυτή την έννοια, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να τον κρίνουμε πια με βάσει τις υποσχέσεις που άφησε ανεκπλήρωτες. Δεν είχε ποτέ άλλωστε τόσο καλές προθέσεις. Δεν έχει καν νόημα να τον χαρακτηρίζουμε ως οπορτουνιστή ή προδότη κάποιων πολιτικών αρχών που υποτίθεται ότι είχε.

Άλλωστε, δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί ακόμα απ’ όσους επένδυσαν στα λόγια του (είτε πριν τον Ιανουάριο του 2015, είτε πριν τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου), οι οποίοι περιμένουν πια κάτι συγκεκριμένο απ’ όσα άκουγαν παλιότερα. Όσοι τον ακολουθούν ακόμα, στην πλειονότητά τους τουλάχιστον, αποτελούν κατά βάση ένα εκλογικό σώμα που δεν νοιώθει βολικά να βρίσκεται στην παραδοσιακή συντηρητική παράταξη, κάποιους που έχουν εξαρτήσεις ή προσδοκούν τέτοιες από τον κρατικό μηχανισμό, μερικούς που συνηθίζουν, για ευνόητους λόγους, να διατηρούν  σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία. Προφανώς όλοι αυτοί δεν είναι λίγοι. Αλλά προφανέστατα, χρειάζονται περισσότεροι για να παγιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας.

Με αυτά τα δεδομένα, αιτιολογείται απόλυτα το ύφος και το περιεχόμενο της εμφάνισης Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη. Επιχειρεί να διευρύνει, για την ακρίβεια, να αλλάξει το εκλογικό του ακροατήριο. Να αντικαταστήσει τους ψηφοφόρους που είχαν υιοθετήσει την αριστερή του συνθηματολογία (και οι οποίοι σταδιακά απομακρύνονται), με καινούργιους προερχόμενους από διάφορες πολιτικές δεξαμενές. Ας είναι «Καραμανλικοί», «νοικοκυραίοι», πρώην ψηφοφόροι των χειρότερων εκδοχών διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, ας είναι οτιδήποτε.

Σημασία έχει να μεταλλαχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να μετατραπεί (αν αυτό δεν έχει συμβεί ήδη), σε ένα πολιτικό συνονθύλευμα που θα επικαλείται αριστερό πρόσημο (για να υψώσει ένα εικονικό τείχος από το άλλο κόμμα εξουσίας), αλλά θα διατηρεί ποσοστά τέτοια που θα το διατηρούν στην εξουσία. Έστω με την συνεργασία του Καμμένου σήμερα ή του Λεβέντη αύριο…

Δεν δικάζει ο Τσίπρας, ευτυχώς…

«Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα» είπε ο Πρωθυπουργός για το ενδεχόμενο να ακυρώσει το ΣτΕ τη διαδικασία για τις άδειες. «Δεν γίνονται» επειδή έτσι θα στραπατσαριστεί η κυβέρνηση; Κι όμως γίνονται. Αν υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα...

Του Γιώργου Καρελιά

Και όμως η χειρότερη στιγμή του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν όταν έβαλε όλον τον εκνευρισμό του («δεν θα με διακόψετε») στον διάλογό του με τους δημοσιογράφους για τις επικείμενες απολύσεις στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Αυτό είναι επικοινωνιακό. Ενας Πρωθυπουργός που εκνευρίζεται έχει και άλλες λύσεις: την επόμενη φορά η εθνική μας λογοκρίτρια κυρία Γεροβασίλη, όχι απλώς να μη δώσει το λόγο στους ανεπιθύμητους, αλλά να τους απαγορεύσει και την είσοδο στην αίθουσα.

Η χειρότερη στιγμή του δεν ήταν όταν έβγαλε από μέσα του όλη τη χαιρεκακία γι’ αυτό που θα πάθουν οι εργαζόμενοι («δεν είστε οι μόνοι που απολύθηκαν», άρα μικρό το κακό). Η χειρότερη στιγμή του δεν ήταν η, εκτός λογικής, σύγκριση ανόμοιων περιπτώσεων (του ALTER, της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, που έκλεισαν εξαιτίας των εργοδοτών τους) με τα σημερινά κανάλια που θα κλείσουν με κυβερνητική απόφαση. Αυτά δείχνουν την ποιότητα του ανθρώπου, που πετάει κατάμουτρα σε υποψήφιους ανέργους «τα έχουν πάθει κι άλλοι αυτά», άρα «καλά να πάθετε». Για ορισμένους δε, που τον υποστήριζαν μέχρι την τελευταία στιγμή, πιστεύοντας οι αφελείς ότι «μια αριστερή κυβέρνηση δεν κάνει απολύσεις ούτε χαίρεται μ’ αυτές», μπορεί και να έλεγε από μέσα του «καλά να πάθετε, κορόιδα».

Η χειρότερη στιγμή του δεν ήταν καν όταν αράδιαζε το ένα ψέμα μετά το άλλο (εδώ), περιγράφοντας μια Ελλάδα-παράδεισο και προκαλώντας τη νοημοσύνη των ακροατών του. Αυτά τα έχουμε ξανακούσει, αν και όχι σε τέτοιο βαθμό.

Η χειρότερη στιγμή του Πρωθυπουργού  ήταν η απάντηση που έδωσε για την επικείμενη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες. Την παραθέτουμε ολόκληρη:

«Κάποιοι θεωρούσαν ότι τα ασφαλιστικά μέτρα θα ρίξουν τον νόμο. Κάποιοι τώρα θεωρούν ότι το ΣτΕ, το οποίο στην προσωρινή του απόφαση έχει μιλήσει για δημόσιο συμφέρον. Και τώρα που το δημόσιο συμφέρον έχει αποτυπωθεί και σε νούμερα, θα βγει και θα πει ότι είναι άκυρος ο διαγωνισμός γιατί είναι πολλά τα χρήματα που θα πάρει το ελληνικό Δημόσιο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Εν πάση περιπτώσει, η τυπική και ουσιαστική απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη να πάρει τις αποφάσεις και η κυβέρνηση θα την σεβαστεί απολύτως. Αλλά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν δίνω ούτε μια πιθανότητα. Από εκεί και πέρα αντιλαμβάνεστε ότι βρισκόμαστε ακόμα στο αρχικό στάδιο της διαδικασίας. Δηλαδή έχουν κηρυχθεί οι προσωρινοί υπερθεματιστές. Ελέγχονται τα στοιχεία τους, το πόθεν έσχες τους».

«Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν δίνω ούτε μια πιθανότητα». Αν δεν καταλάβατε, ο δικαστής Τσίπρας έχει ήδη αποφασίσει. Και στέλνει το μήνυμά του προς τους δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου πώς (ο ίδιος θέλει) να αποφασίσουν και αυτοί.

Το περίεργο είναι ότι, αυτή τη φορά, δεν εκδηλώθηκε καμιά αντίδραση από τους κόλπους των δικαστών για την ευθεία αυτή παρέμβαση. Η ευαίσθητη Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία στηλιτεύει κάθε ανάλογη παρέμβαση (εδώ και εδώ), δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα.

Ευτυχώς, όμως, την απόφαση θα βγάλουν ανώτατοι δικαστές οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις έχουν δείξει ότι τιμούν την επιστήμη τους, δεν κουρελιάζουν το Σύνταγμα και αγνοούν τις επιθυμίες της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτοί οι δικαστές έχουν ήδη αποφασίσει και μάλιστα πολύ πρόσφατα κατά τέτοιον τρόπο που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ο νόμος Παππά είναι εξόφθαλμα αντισυνταγματικός (εδώ).

Οι ίδιοι, λοιπόν, δικαστές καλούνται τώρα απλώς να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο και να ακυρώσουν την κυβερνητική αυθαιρεσία. «Δεν γίνεται αλλιώς», για να χρησιμοποιήσουμε η φράση του κ. Τσίπρα.

Διότι αν γίνει αλλιώς, δηλαδή αν θριαμβεύσει η κυβερνητική αυθαιρεσία, θα έχει επιβληθεί η θέληση του βασιλιά (υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο) και θα έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα.

ΥΓ: Οσο για το νέο κατόρθωμα του Πολάκη (εδώ), ουδεμία έκπληξη. Ετσι κάνουν οι ψευτόμαγκες. Επί της ουσίας: ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, που τον τροφοδοτεί, δουλεύει πολύ καλά. Ο γκεμπελισμός στην αποθέωσή του…

Ο Νότης Μαριάς καταγγέλλει στην Ευρωβουλή τις προκλητικές δηλώσεις της γερμανικής καγκελαρίας για τις γερμανικές αποζημιώσεις

Τις θρασύτατες και συνάμα προκλητικές δηλώσεις της γερμανικής καγκελαρίας για το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων κατήγγειλε με χθεσινή του ομιλία στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο ο Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής Καθηγητής Νότης Μαριάς στηλιτεύοντας ταυτόχρονα και την απαράδεκτη πρόσφατη αρνητική απόφαση της Επιτροπής Αναφορών της Ευρωβουλής για τις Γερμανικές Οφειλές.

Όπως επισήμανε ο Έλληνας Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής «η πρόσφατη αρνητική απόφαση της Επιτροπής Αναφορών για τις Οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι ηθικά απαράδεκτη και πολιτικά εντελώς προκατειλημμένη. Αποτελεί όνειδος για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση που νίπτει τας χείρας της σαν νέος Πόντιος Πιλάτος στο ζήτημα των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων. Αποτελεί ιταμή ιστορική πρόκληση προς τους Έλληνες αγωνιστές της εθνικής αντίστασης αλλά και τους λαούς της Ευρώπης που δεν έσκυψαν το κεφάλι στο ναζιστικό θηρίο. Αποτελεί τρανή απόδειξη ότι η ΕΕ έχει πλέον μετατραπεί σε Γερμανική Ευρώπη που προσπαθεί να αλλάξει ακόμη και την ίδια την ιστορία. Αποτελεί απόφαση που αποθρασύνει ακόμη περισσότερο το Βερολίνο, όπως φάνηκε με τις σημερινές προκλητικές δηλώσεις του εκπροσώπου της γερμανικής καγκελαρίας Στέφεν Ζάιμπερτ που δηλώνει ότι το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων έχει δήθεν ρυθμιστεί».

Και ο Νότης Μαριάς κατέληξε: «Βέβαια η Κομισιόν και οι διάφορες μνημονιακές δυνάμεις στην Ευρωβουλή ενθαρρύνθηκαν από την προκλητική αδιαφορία που έδειξε η ίδια η κυβέρνηση Τσίπρα η οποία δεν στήριξε την Αναφορά των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης (ΠΕΑΕΑ/ΔΣΕ). Όμως δεν πρόκειται να το βάλουμε κάτω. Ο αγώνας για την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων συνεχίζεται».

Πηγή