Ο πρώην «σύντροφος» Ρινάλντι «ξετινάζει» τον Τσίπρα! «Είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης- Στόχος του να μείνει στην εξουσία»

«Ρουκέτες» εξαπολύει κατά των άλλοτε «συντρόφων» του στον ΣΥΡΙΖΑ ο Ρούντι Ρινάλντι και ειδικά κατά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο χαρακτηρίζει ως τον «πιο μεγάλο ψεύτη».

Το πρώην μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παραπολιτικά 90,1» επισήμανε αρχικά: «Ο βασικός στόχος αυτής της κυβέρνησης είναι απλά να παραμείνει στην εξουσία. Ο Αλέξης Τσίπρας αν νοιαζόταν για τη χώρα, θα είχε κάνει άλλες επιλογές από αυτές που έχει κάνει. Κατόρθωσε να αναδειχθεί ως ο πιο μεγάλος ψεύτης».

Πρόσθεσε πως ο πρωθυπουργός  βγαίνει με θράσος και λέει ότι είχαμε υποσχεθεί, τα υλοποιήσαμε. «Δεν υπάρχει καμία σκληρή διαπραγμάτευση σε τίποτα, υπάρχει μια πλήρης και άνευ όρων παράδοση της κυβέρνησης σε όλα αυτά που θέλει η ευρωκρατία και η «φίλη» μας Αμερική» υποστήριξε.

Ειδικότερα, αναφερόμενος στην επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα, τόνισε πως «σηματοδοτεί ότι μπαίνουμε στη σφαίρα των ΗΠΑ, η κυβέρνηση λογίζεται πια ως μια πολύ φιλοαμερικανική κυβέρνηση, ενώ η είσοδος του κ. Παπαδημητρίου -που προέρχεται από το Ινστιτούτο Λεβί- στο υπουργείο Ανάπτυξης και έχει σχέσεις με όλο τον αμερικανικό παράγοντα, τον Σόρος κτλ, δείχνει την ηθελημένη εισχώρηση μας κάτω από την ομπρέλα των «φίλων» αμερικανών».

Ερωτηθείς για τα ταξίδια του κ. Τσίπρα στις ΗΠΑ πριν την ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ και τις επαφές του με ινστιτούτα είπε πως «εκ των υστέρων φαίνεται ότι τα ταξίδια του 2012 και μετά, ήταν μια προετοιμασία όλων όσων συμβαίνουν» και υπογράμμισε πως «είχαμε πήξει στο ψέμα τότε στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ όταν επισημαίναμε ότι δεν υπήρχε ενημέρωση».

Ο κ. Ρινάλντι σημείωσε πως κάνει την αυτοκριτική του για το γεγονός με την τότε στάση του ανοίχτηκε αυτός ο δρόμος για τον κατήφορο χωρίς τέλος.

«Εγώ αναλαμβάνω τις ευθύνες μου γιατί ήμουν στην ΠΓ αλλά η στάση μου είχε να κάνει με την ελπίδα, με τη δυναμική που υπήρχε στο λαό, μπας και άλλαζε κάτι με τον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα».

Ανέφερε επίσης ένα περιστατικό που συνέβη τον Οκτώβριο του 2014 όταν συνάντησε για τελευταία φορά τον Αλέξη Τσίπρα και του επισήμανε την πλήρη διαφωνία του για την πορεία που είχε επιλέξει για το κόμμα.

«Μου είπε «άσχημα περίοδο διαλέξατε να διαφωνήσετε…», τόνισε ο κ. Ρινάλντι και συνέχισε λέγοντας πως ο νυν πρωθυπουργός του είχε πει επίσης πως εκείνη τη χρονική περίοδο το κεντρικό ζήτημα ήταν η αντιμετώπιση του Σαμαρά.

«Φοβόνταν το Σαμαρά, όχι την ευρωκρατία, τα γεωπολιτικά κτλ» ανέφερε.

Εκτίμησε πως μπαίνουμε σε ένα τοπίο που έχει κάποια συντηρητικά χαρακτηριστικά και το κύριο πρόσημο θα είναι η αποαριστεροποιηση. «Η αριστερά δεν θα φαντάζει πια ως δύναμη ελπίδας. Λογικό να συμβεί με αυτά που έχει ζήσει ο κόσμος. Μέσα σε έξι χρόνια, δοκιμάστηκε και η δεξιά και το κέντρο και η αριστερά. Ο κόσμος θέλει μια κίνηση ακηδεμόνευτη» συμπλήρωσε.

Τέλος επιτέθηκε χωρίς να τους κατονομάσει σε ΛΑΕ και Πλεύση Ελευθερίας λέγοντας πως «ενδιαφέροντα εγχειρήματα δεν μπορεί να είναι κόμματα που φτιάχνονται πολύ γρήγορα ή κινήσεις προσωπικού χαρακτήρα. «Είχαν ευθύνη και δεν έκαναν ουσιαστική αυτοκριτική» κατέληξε.

Πηγή 

Τα μέτρα ESM και Ταμείου για το χρέος

Γενναία βραχυπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους και επαρκή περιγραφή των μεσοπρόθεσμων που θα εφαρμοστούν μετά το 2018 επεξεργάζεται ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM). To πακέτο των βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων μέτρων έχει ως στόχο να αρθούν οι ενστάσεις του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, ώστε να συμμετάσχει με κάποιον τρόπο στο πρόγραμμα και να επιτρέψει στην ΕΚΤ να περιλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE). Κι αυτό, χωρίς να προκαλέσει την αντίδραση του Βερολίνου, που ήδη κινείται σε προεκλογικούς ρυθμούς. Ωστόσο, αν δεν έχουν ξεκαθαρίσει όλα έως τις αρχές του 2017, τότε είναι ορατό το ενδεχόμενο οι όποιες αποφάσεις να παραπεμφθούν για μετά την ολοκλήρωση των εκλογών στις ευρωπαϊκές χώρες.

Στην παρούσα φάση, ο ESM έχει λάβει εντολή να προσδιορίσει με ακρίβεια τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, καθώς και να ποσοτικοποιήσει τις επιπτώσεις τους. Το σχέδιό του πρέπει να παρουσιαστεί στη συνεδρίαση του Euroworking Group της 28ης Νοεμβρίου, που θα συγκληθεί για να προετοιμάσει το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ESM επεξεργάζεται σχέδιο που προβλέπει μία «γενναία» ρύθμιση με αιχμή τη σταθεροποίηση των επιτοκίων σε σημαντικό μέρος των δανείων που έχει διαθέσει στην Ελλάδα.

Εως σήμερα ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός έχει παράσχει δάνεια στην Ελλάδα συνολικού ύψους 173,5 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό ο ESM επεξεργάζεται σχέδιο που προβλέπει τη μετατροπή των επιτοκίων από κυμαινόμενα σε σταθερό για περίπου 80 - 100 δισ. ευρώ (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες). Πρόκειται για σχεδόν το μισό ελληνικό χρέος που έχει στα χέρια του ο ESM και το μέγεθος ξεπερνά κατά πολύ τις αρχικές εκτιμήσεις για σταθεροποίηση επιτοκίων σε δάνεια ύψους 15 - 20 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες, το επίπεδο του σταθερού επιτοκίου θα μπορούσε να κινηθεί στην περιοχή του 1,2 - 1,5%.

Πέραν αυτού, ο ΕSM θα προχωρήσει και σε δύο ακόμα παρεμβάσεις στο πλαίσιο των βραχυπρόθεσμων μέτρων.

Πρώτον, στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής μέρους των δανείων που έχει ήδη διαθέσει στην Ελλάδα (στα 32 έτη από 27 έτη που είναι σήμερα για κάποια δάνεια).

Δεύτερον, στην κατάργηση του «καπέλου» που καταβάλλει η Ελλάδα στο επιτόκιο των δανείων που αντλήθηκαν για να υλοποιηθεί η επαναγορά ομολόγων.

Οι παρεμβάσεις αυτές, ωστόσο, δεν φαίνεται να ικανοποιούν το ΔΝΤ. Για τον λόγο αυτό ασκεί πιέσεις να ανοίξει και επισήμως η συζήτηση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα. Σε ανεπίσημο και τεχνικό επίπεδο οι διαβουλεύσεις έχουν ξεκινήσει για το τι μέτρα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν. Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα εφαρμοστούν –εάν χρειαστεί– από το 2018 και μετά. Το ΔΝΤ δέχεται το χρονοδιάγραμμα αυτό, αλλά θέλει να προσδιοριστούν από τώρα για να μπορέσει να τα εντάξει στην έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους (DSA), ενώ συνδέει την υλοποίησή τους και με νέους όρους που πρέπει να εκπληρώνει η Ελλάδα. Αυτά τα μέτρα αφορούν:

1. Την αξιοποίηση των κεφαλαίων που δεν χρησιμοποιήθηκαν στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, με στόχο να επαναγοραστούν υφιστάμενα δάνεια. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει τώρα είναι να προσδιοριστεί ποιο μέρος του ελληνικού χρέους θα επαναγοραζόταν.

2. Την επιστροφή των κερδών του Ευρωσυστήματος (SMP’s και ANFA’s) από τα ελληνικά ομόλογα.

3. Την επιμήκυνση των δανείων που έχει διαθέσει ο ESM στην Ελλάδα. Το μέτρο αυτό είναι και το δυσκολότερο πολιτικά, αφού προκύπτει απώλεια για τους πιστωτές σε όρους καθαρής παρούσας αξίας. Το ΔΝΤ έχει ζητήσει στο παρελθόν η διάρκεια των δανείων να επεκταθεί ακόμη και κατά 40 χρόνια. Κάτι που έχουν απορρίψει η Γερμανία και η Ευρωζώνη γενικότερα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η συζήτηση για τον προσδιορισμό των εν λόγω παρεμβάσεων θα μπορούσε να ανοίξει επισήμως στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου και να κλείσει στο επόμενο (του Ιανουαρίου 2017). Ωστόσο, η Γερμανία επιμένει ότι η συγκεκριμένη συζήτηση δεν πρέπει να γίνει τώρα, αλλά στο τέλος του προγράμματος.

Πηγή

Είναι η παγκοσμιοποίηση πλέον επικίνδυνη;

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Η εκλογή Τραμπ, φέρνει στο προσκήνιο την παγκοσμιοποίηση, καθώς ο Ντόναλτ Τραμπ είναι ηγέτης του φιλελεύθερου χώρου που έχει δεχτεί τα πυρά γραφειοκρατών των Βρυξελλών αλλά και Αμερικανών ηγετών, καθώς φαίνεται να αντιμάχεται την παγκοσμιοποίηση. Είναι άραγε η παγκοσμιοποίηση επικίνδυνη, ή παράγοντας ανάπτυξης;

Ο Ντοναλτ Τραμπ δεν είναι επαναστάτης. Είναι ένας Αμερικανός με κοινωνικές απόψεις συντηρητικές, σχεδόν ρατσιστικές. Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που φαίνεται απλά να του έδωσε την νίκη. Δεν έγιναν ξαφνικά οι Αμερικανοί πιο ξενοφοβικοί από ότι ήταν. Κάτι άλλο έχει αλλάξει. Και δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ, την μητρόπολη του καπιταλισμού.

Η ανθρωπότητα αυξανόμενα αρχίζει να αισθάνεται στο πετσί της, περιλαμβανομένων των εργαζομένων και επιχειρηματιών στις ΗΠΑ, της παγκοσμιοποίησης. Στην αρχή αυτό ήταν ωφέλιμο. Το όφελος από την παραγωγική εξάπλωση των πολυεθνικών εταιριών στις 5 ηπείρους οδηγούσε σε φτηνότερα προϊόντα , και σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, καθώς οι πολυεθνικές έμπαιναν σε νέες αγορές και αύξαιναν τον ανταγωνισμό. Για να προσλαμβάνουν στελέχη αύξαιναν μισθούς, ενώ αρχικά υπήρχε ποικιλία προϊόντων. Στην αρχή. Το κύμα εξαγορών και συγχωνεύσεων οδήγησε στην απίστευτη ισχυροποίηση των λίγων αυτών, 300 περίπου, εταιριών, που αφού εξαγόραζαν ντόπιες βιομηχανίες και εταιρίες υπηρεσιών, στην συνέχεια τις έκλειναν, ενώ η προνομιακή τους θέση, πλέον στην αγορά χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για εκβιασμό τοπικών κοινωνιών, άλλων εταιριών και τώρα πλέον των ίδιων των κυβερνήσεων και των καταναλωτών.

Καθώς οι περισσότερες εγχώριες εταιρίες είχαν εξαγοραστεί και στη συνέχεια κλείσει, η εγχώρια αγορά εργασίας άρχισε να εξασθενεί. Τα τελευταία 20-30 χρόνια το όφελος από την παγκοσμιοποίηση δεν πήγαινε στον μέσο πολίτη. Ενώ για παράδειγμα το Αμερικάνικο, Αγγλικό, Γαλλικό, Γερμανικό ΑΕΠ αυξήθηκε, το όφελος δεν πέρασε στον πολίτη, μόνο στο ταμείο 300 εταιριών. Ας δούμε τι αγοράζει με τον μισθό του σήμερα ένα στέλεχος εταιρίας ή ένας ειδικευμένος εργάτης, και τι αγόραζε πριν 20 ή 30 χρόνια. Όλες οι δουλειές είναι κακοπληρωμένες. Οι μικρές εταιρίες επίσης δεν βγάζουν πλέον κέρδη τέτοια που υπήρχαν κάποτε. Εν ολίγοις η μεσαία τάξη έχει εξαφανιστεί. Έχουμε 300 μεγάλες εταιρίες και απέναντί τους, όλους τους άλλους, πολίτες και εταιρίες. Ακόμη και η μεγάλη εθνική αστική τάξη, δηλαδή οι βιομήχανοι κλπ. της κάθε χώρας επίσης έχουν καταστραφεί!

Οι αξιωματούχοι τόσο σε ΗΠΑ όσο και Ευρωπαϊκή Ένωση συχνά-πυκνά πιάνουν μετά την θητεία τους «καλοπληρωμένα πόστα» σε αυτές ακριβώς τις πολυεθνικές τις οποίες προηγουμένως είχαν οι ίδιοι εξυπηρετήσει μέσα από τη θέση τους στην κυβέρνηση. Ο Πολυεθνικός Κορπορατισμός έχει θριαμβεύσει. Οι Πολυεθνικές, με εφαλτήριο την πολεμική και οικονομική μηχανή των ΗΠΑ (πόλεμοι, εμπάργκο, οικονομικοί αποκλεισμοί) έχουν προωθήσει όχι απλά ατζέντες ανοιχτού εμπορίου, αλλά συμφωνίες πλήρους εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων των χωρών σε πολυεθνικές εταιρείες!

Οι εφιαλτικές συμφωνίες Καναδά - ΗΠΑ - Ιαπωνίας - Βιετνάμ και άλλων 8 χωρών που ονομάζεται Trans-Pacific Partnership (TPP) η τρομακτική συμφωνία  TTIP και η CETA, οδηγούν στην διακυβέρνηση όλου του πλανήτη από τις 300 αυτές εταιρίες που θα μπορούν (αν υπογραφούν οι συμφωνίες) να μηνύουν οποιαδήποτε κυβέρνηση, καταναλωτή, πολίτη, απειλεί τα συμφέροντα τους και να παίρνουν...αποζημίωση από τις κυβερνήσεις!

Αυτό όμως δεν είναι αστική δημοκρατία.  Αυτό οδηγεί σε κατάρρευση τις εθνικές μικρές, μεσαίες και μεγάλες εταιρίες, που δημιουργούσαν το 99% των θέσεων εργασίας. Οδηγεί σε στρέβλωση, οικονομική και πολιτική, οδηγεί στο τέλος της δημοκρατίας. Αν αυτό θα το αλλάξει ο κάθε Τραμπ, είναι άγνωστο, ίσως ναι, ίσως όχι. Όμως ο κόσμος φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι άνθρωποι με στενές σχέσεις με τις πολυεθνικές ,σαν την Χιλαρι, Μπλαιρ, Μπαρόζο, γνωστοί και ως αχυράνθρωποι, δεν αποτελούν λύση, αλλά είναι κομμάτι από το πρόβλημα, αποτελούν ένα από τα κεφάλια του τρομακτικού ασπόνδυλου τέρατος, της Λερναίας Ύδρας, του πανίσχυρου διευθυντηρίου πολυεθνικών, που καταστρέφει τον καπιταλισμό, αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Η εκλογή του Τραμπ, λοιπόν, και η παρολίγον εκλογή του Μπερνι Σαντερς στο Δημοκρατικό κόμμα, αποτελούν μια πρώτη νίκη των σκεπτόμενων πολιτών, μια μικρή φλόγα ελπίδας, ιδιαίτερα διότι εκδηλώνονται στην μεγαλύτερη δημοκρατία του πλανήτη, τις ΗΠΑ.

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία. 

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ένας δύσπιστος κόσμος

της Janine R. Wedel για το Project Syndicate

Η κρίση εμπιστοσύνης του κοινού στους πολιτικούς θεσμούς- συμπεριλαμβανομένων των κυβερνήσεων, των νομοθετικών σωμάτων, των δικαστηρίων και των Μ.Μ.Ε.- είναι βασικός παράγοντας στην άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ και άλλων σαν αυτόν σε όλον τον κόσμο. Και όσο η κρίση παραμένει, τέτοιοι ηγέτες θα συνεχίσουν να έχουν απήχηση στους ψηφοφόρους, ασχέτως από τα εκλογικά αποτελέσματα.

Η κρίση δεν είναι καινούρια. Μια μελέτη του 2007, που εκπονήθηκε για ένα φόρουμ των Ηνωμένων Εθνών, έδειξε ένα «κυρίαρχο» μοτίβο: Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών, σε όλες τις ονομαζόμενες αναπτυγμένες, βιομηχανικές δημοκρατίες έχει σημειωθεί μείωση της εμπιστοσύνης του κοινού στις κυβερνήσεις. Στη δεκαετία του 1990, ακόμα και χώρες που ήταν από καιρό γνωστές για την ισχυρή εμπιστοσύνη των πολιτών, όπως η Σουηδία και η Νορβηγία, σημείωσαν μια κάμψη.

  

Στις ΗΠΑ, η τελευταία δημοσκόπηση τoυ Gallup για την «εμπιστοσύνη στους θεσμούς» δείχνει διψήφια ποσοστά μείωσης από το 1970 (ή από τις πιο παλιές διαθέσιμες μετρήσεις) για 12 από τα 17 θεσμικά όργανα, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, του Κογκρέσου, της Προεδρίας, των σχολείων, του Τύπου και της Εκκλησίας. Σχετικά με τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα, η εμπιστοσύνη αυξήθηκε ελαφρώς για τέσσερα, με σημαντική αύξηση μόνο σε ένα: στον στρατό.

Ως ένας κοινωνικός ανθρωπολόγος που εκπαιδεύτηκε στην Ανατολική Ευρώπη τα χρόνια της παρακμής του κομμουνισμού, παρατήρησα από πρώτο χέρι τι συμβαίνει σε μια κοινωνία χωρίς την εμπιστοσύνη των πολιτών. Οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν επίσημα θεσμικά όργανα με πολύ σκεπτικισμό και αποσύρθηκαν σε κοινωνική απομόνωση: σε άτυπους, σφιχτοδεμένους (και κλειστούς) κύκλους φίλων, οικογένειας, και συμμάχων πάνω στους οποίους στηρίζονταν για ειδήσεις, πληροφορίες και πολλά άλλα. Οι νέοι άνθρωποι δεν είδαν κάποιον σημαντικό λόγο να επενδύσουν στο μέλλον τους, και οι μεγαλύτεροί τους υπέκυψαν στην αυτοκτονία και την κατάχρηση ουσιών σε ανησυχητικό βαθμό.

Σήμερα, υπάρχουν ομοιότητες με ανησυχητικές τάσεις στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και αλλού. Σύμφωνα με μια σημαντική έρευνα από τους οικονομολόγους Αν Κέις και Άνγκους Ντίτον πέρσι, το ποσοστό θνησιμότητας για τους μεσήλικες, λιγότερο μορφωμένους, λευκούς άνδρες στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί ραγδαία, κάτι που ορισμένοι παρατηρητές έχουν ονομάζει ως κύμα «θανάτων απελπισίας».

Την ίδια στιγμή, οι αμερικάνοι «μιλένιαλς» (αυτοί που γεννήθηκαν μεταξύ 1982 και 2004) αναβάλλουν τον γάμο και την αγορά σπιτιού ή αυτοκινήτου, με πολλούς να λένε στις δημοσκοπήσεις ότι αυτή η αναβολή θα είναι μόνιμη. Μένουν μαζί με τους γονείς τους σε ποσοστά που δεν έχουν ξαναπαρουσιαστεί από το 1940 και πολλοί βγάζουν τα προς τα ζην μέσω διάφορων προχειροδουλειών που δεν προσφέρουν ούτε οφέλη ούτε ασφάλεια εργασίας.

Ως αποτέλεσμα, μια αυξανόμενη ομάδα ανθρώπων προσδιορίζεται ως αουτσάιντερ. Οι πόρτες που κάποτε τους είχαν ανοιχτεί τώρα έχουν κλείσει και η πίστη τους στα θεσμικά όργανα για την εκπροσώπηση των συμφερόντων τους έχει διαβρωθεί σημαντικά. Πολλοί ψάχνουν για τη σωτηρία σε κινήσεις κατά του κατεστημένου και σε πρόσωπα σαν τον Τραμπ.

Η ίδια τάση είναι εμφανής και στην οργή κατά της ελίτ και κατά του συστήματος που έχει ξεσπάσει σε όλη την Ευρώπη, η οποία φάνηκε στο δημοψήφισμα για το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη συνεχή άνοδο του δεξιού κόμματος «Η Εναλλακτική για τη Γερμανία», στην ισχυρή παρουσία της ακροδεξιάς ηγέτιδας του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας Μαρίν Λε Πεν στη γαλλική προεκλογική εκστρατεία και στις αυστριακές εκλογές φέτος, όπου για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κανένας υποψήφιος του «κατεστημένου» δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό γύρο των εκλογών.

Στις ΗΠΑ, όταν ξεκίνησε η προεκλογική εκστρατεία του 2016, πολλοί ψηφοφόροι πίστευαν- όχι άδικα- ότι το σύστημα ήταν «στημένο». Αλλά η δημοκρατία και η δυσπιστία μπορεί να κάνουν μια επικίνδυνη ένωση, επειδή οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν περίπλοκα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα δεν κατευθύνουν πάντα την οργή τους στον κατάλληλο στόχο.

Οι μεγάλες οικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών- μαζί με την ιδιωτικοποίηση, την απορρύθμιση, την ψηφιοποίηση και τη χρηματιστικοποίηση-  ενδυνάμωσαν και άλλο την ελίτ και της έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτύξει πρακτικές πολιτικού επηρεασμού μέσω ομάδων μελέτης και φιλανθρωπιών, κρυφών ομάδων πίεσης, τρόπων αντιμετώπισης που υπονομεύουν τις τυπικές διαδικασίες, μέσω των ΜΜΕ, εκστρατειών χρηματοδότησης και περιορισμών σε υπηρεσίες κοινής ωφέλειας για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Αυτή η «νέα διαφθορά» αν και συνήθως τυπικά νόμιμη, είναι ουσιαστικά αδιαφανής- και έτσι εξαιρετικά διαβρωτική για την εμπιστοσύνη του κοινού.

Αυτό, μαζί με τη διεύρυνση της εισοδηματικής ανισότητας, μπορεί να εξηγήσει πώς οι ψηφοφόροι μπορούν να επηρεάζονται από έναν υποψήφιο όπως ο Τραμπ, ιδίως όταν ζουν, όλο και περισσότεροι, στα δικά τους  περιβάλλοντα πληροφορίας. Οι αλγόριθμοι στο Facebook και στο Twitter επιβεβαιώνουν τις προκαταλήψεις ομάδων και τον αποκλεισμό αντίθετων απόψεων- ακόμα και γεγονότων. Η ψηφιακή εποχή έχει δημιουργήσει μια απομόνωση που, κατά ειρωνεία της τύχης, δεν διαφέρει από ό,τι προωθήθηκε μέσω του κομμουνισμού.

Το αποτέλεσμα είναι τρομακτικά οικείο σε όποιον έχει μελετήσει την ιστορία της Ανατολικής Ευρώπης. Όπως και ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, ο Τραμπ χρησιμοποιεί την ματαιοπονία και τον θυμό, εκμεταλλεύεται τη νοσταλγική λαχτάρα και τον εθνικισμό και βρίσκει ως βολικά εξιλαστήρια θύματα ανθρώπους όπως οι μετανάστες. Όπως στη Ρωσία, όπου οι ομοφυλόφιλοι και άλλες μειονότητες έχουν επίσημα στοχοποιηθεί,  οι απογοητευμένοι της Αμερικής ενθαρρύνονται να παρενοχλήσουν και να δαιμονοποιήσουν ήδη περιθωριοποιημένες ομάδες.

Η εμπιστοσύνη είναι η ψυχή μιας ακμάζουσας κοινωνίας και ένα μεγάλο μέρος της Δύσης χρειάζεται μια μετάγγιση έκτακτης ανάγκης. Τα πολιτικά της συστήματα όμως θα παραμείνουν στη ζωή με «μηχανική υποστήριξη», μέχρι η εδραιωμένη ελίτ να νιώσει αρκετά ευάλωτη για να σταματήσει να αγνοεί τις ανάγκες εκείνων που έχουν μείνει πίσω.

Μετάφραση για το TPP: ΝικολέτταΑλεξανδρή

  

Ολα στον αέρα: παλιά και νέα κανάλια, ΕΣΡ και «καναλάρχες»

Η συγκρότηση του ΕΣΡ είναι η αρχή αλλά όχι και το τέλος στο δρόμο για τις νέες τηλεοπτικές άδειες. Κόμματα και κανάλια εξακολουθούν να ψάχνονται.

Σε τοπίο στην ομίχλη παραπέμπει η ιστορία των τηλεοπτικών αδειών ακόμα και μετά την συγκρότηση του Ε.Σ.Ρ., καθώς υπάρχει σημαντικός ακόμα δρόμος που πρέπει να διανυθεί ώστε να γίνουν τα συνταγματικώς προβλεπόμενα.

Παρά το γεγονός ότι υπήρξε απόφαση από την Ολομέλεια του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματικό το κομβικό σημείο του νόμου Παππά, εντούτοις ουδείς γνωρίζει ακόμα το σύνολο του σκεπτικού των δικαστών και ως εκ τούτου όλα είναι ακόμα στον αέρα. Και αυτό διότι μπορεί στην πορεία, όπως λένε έμπειροι παράγοντες, να ανατραπούν πολλά από τον ήδη υφιστάμενο νόμο Παππά, έστω και με τις αλλαγές που έγιναν.

Αυτή τη στιγμή ο νόμος είναι αντισυνταγματικός και έχει παραμεριστεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας με ότι αυτό σημαίνει και για το πολιτικό παίγνιο που είναι σε πλήρη εξέλιξη για το ποιος κέρδισε ή όχι, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Με βάση τα προβλεπόμενα, η κυβέρνηση οφείλει, όπως λένε έμπειροι συνταγματολόγοι, να συμμορφωθεί, δηλαδή να εκκαθαρίσει το κείμενο της νομοθεσίας γιατί στη νομοθεσία, ερμηνευτικά, δεν υπάρχει πια η περίφημη διάταξη του νόμου Παππά. Από τη στιγμή λοιπόν που έχει παραμεριστεί, πρέπει να εκκαθαρίσει το κείμενο με μία κατάργηση των αντισυνταγματικών διατάξεων.

Η διάταξη που κρίθηκε αντισυνταγματική και είναι μέχρι αυτή τη στιγμή γνωστό, αφαιρεί την αρμοδιότητα για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Ουδείς όμως γνωρίζει εάν και άλλες διατάξεις έχουν κριθεί αντισυνταγματικές και αυτό θα φανεί όταν καθαρογραφεί το σκεπτικό της απόφασης και δημοσιοποιηθεί, μια διαδικασία που θα αργήσει ίσως και ενάμιση μήνα ακόμα.

Αυτό σημαίνει εκ των πραγμάτων ότι πολλά από τα σχέδια των υποψηφίων ή και των ήδη υπαρχόντων καναλαρχών είναι στον αέρα και ουδείς μπορεί να προγραμματίσει την επόμενη πορεία του. Και αυτό διότι από τη στιγμή που κατέπεσε ο νόμος πρέπει όλοι να αναλύσουν προσεκτικά την απόφαση του ΣτΕ και να δουν πως ακριβώς πρέπει να γίνει η συμμόρφωση με ένα νέο νόμο ώστε αυτός να είναι συνταγματικός.

Παρά το γεγονός της συγκρότησης ΕΣΡ μετά από έξι συνεδριάσεις και την συμφωνία των 4/5 των μελών της Διάσκεψης των Προέδρων για τα μέλη της ανεξάρτητης αρχής που θα ηγείται ο Αθανάσιος Κουτρομάνος με αντιπρόεδρο τον Ροδόλφο Μορώνη, υπάρχει η διαδικασία της σύνταξης του νέου νόμου.

Επίσης, υφίσταται μια πολιτική συμφωνία μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως μέσω των παραγόντων που ανέλαβαν την διαπραγμάτευση, δηλ. του Προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Νίκου Δένδια, ώστε το ΕΣΡ να προχωρήσει στο διαγωνισμό και να ξεφύγει από τον αριθμό των τεσσάρων αδειών και να κινηθεί με βάση τα όσα μπορεί να…«αντέξει» το ψηφιακό φάσμα.

Αυτή η πολύμηνη σύγκρουση για τις τηλεοπτικές άδειες παρήγαγε πολιτικά αποτελέσματα, καθώς όλοι πανηγυρίζουν ότι κέρδισαν, αλλά το αντικειμενικό στοιχείο είναι ότι η Ν.Δ. κατάφερε να επιβάλλει σε αυτό το ζήτημα την ατζέντα της και να αναγκάσει την κυβέρνηση σε υποχώρηση από τον αρχικό της σχεδιασμό.

Η ηγεσία της Ν.Δ. αξιοποιεί πολιτικά τα όσα έγιναν στο ζήτημα της συγκρότησης του ΕΣΡ για να αναδείξει τη δική της πολιτική νίκη και την δεινή πολιτική ήττα της κυβέρνησης, ενώ την ίδια στιγμή το Μέγαρο Μαξίμου διαβάζει με το δικό του τρόπο την εξέλιξη της διαδικασίας, εστιάζοντας στο παρελκυστικό, κατά το ΣΥΡΙΖΑ, παιχνίδι της Ν.Δ. με τους θεσμούς.

Το μέγα ζητούμενο όμως, πέρα από το ζήτημα της πολιτικής σύγκρουσης των δυο βασικών πόλων εξουσίας, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και το ποιος κέρδισε ή έχασε, είναι τι θα γίνει με τους παλαιούς και νέους παίκτες στο χώρο των ΜΜΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, πέρα από την οικογένεια Κυριακού και την οικογένεια Αλαφούζου που τρέχουν κανονικά τους δυο σταθμούς τους, ΑΝΤ-1 και Σκάι, οι άλλοι δυο υπερθεματιστές, ο Ιβάν Σαββίδης και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, με τον αντισυνταγματικό νόμο αναζητούν λύσεις και προετοιμάζονται.

Ο Βαγγ. Μαρινάκης τα έχει σχεδόν όλα έτοιμα για το κανάλι του, ενώ και στούντιο έχει μισθώσει και αναμένει να δει πως θα τρέξει η διαδικασία για να προχωρήσει το σχέδιό του. Ο ίδιος περιμένει για να διαγνώσει και τις προθέσεις, όπως κάνουν και οι άλλοι παίκτες, του νέου ΕΣΡ, πως θα γίνει η διαδικασία, εάν θα υπάρξουν προσωρινές άδειες, εάν και πότε θα γίνει ο κανονικός διαγωνισμός, τι αντίτιμο θα υπάρξει και τελικά πόσες άδειες θα δοθούν. Το ζήτημα των αδειών είναι κομβικό διότι τα σχέδια πολλών έγιναν με βάση μια πιο μικρή διαφημιστική πίτα με μεγάλα κομμάτια.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα υπάρχουν πληροφορίες ότι ο Ιβάν Σαββίδη διατηρεί ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με την οικογένεια Βαρδινογιάννη και συζητά το ενδεχόμενο συνεργασίας στο ιδιοκτησιακό σχήμα του STAR!

Υπάρχει μια μεγάλη εκκρεμότητα με το Μέγκα, καθώς ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλουν να κάνουν οι μέτοχοι και ποιοι είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν σε αυτό και να παραμείνει ανοικτό το κανάλι, ενώ υπάρχει και το φερόμενο, όπως λέγεται, ενδιαφέρον του Βαγγ. Μαρινάκη.

Στο παιχνίδι παραμένει και ο Δημήτρης Κοντομηνάς με τον Αlpha, ενώ λέγεται ότι και η οικογένεια Καλογρίτσα θα ξαναμπεί στο παιχνίδι των τηλεοπτικών αδειών με επένδυση σε τηλεοπτικό ΜΜΕ και ραδιοφωνικό, ενώ θα στηρίξει και νέα εφημερίδα που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει τις προσεχείς ημέρες με φιλοσυριζαϊκή γραμμή.

Αυτή τη στιγμή η παρτίδα σκακιού είναι σε πλήρη εξέλιξη και ουδείς γνωρίζει την κατάληξή της…Όλα είναι ρευστά και το νέο τοπίο είναι σίγουρο πως θα επηρεάσει και πολιτικούς συσχετισμούς και την στάση πολλών ΜΜΕ έναντι των δυο πόλων εξουσίας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή 

"Φίλια" πυρά από Φίλη στην Κυβέρνηση : ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την πολιτική του αυτονομία

Νέους μύδρους κατά του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου αλλά και της πορείας που ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας, εξαπολύει ο Νίκος Φίλης λίγες ημέρες μετά την αποπομπή του από το υπουργείο Παιδείας.

Ο Ν. Φίλης εγκαλεί την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό ότι με την απομάκρυνσή του από το υπ. Παιδείας έδωσαν στίγμα υποχωρητισμού, διαβλέπει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει την πολιτική του αυτονομία ενώ προειδοποιεί ότι κινδυνεύει να βυθιστεί σε ένα success story.

Σε συνέντευξή του στη Real News, ο πρώην υπουργός Παιδείας διερωτάται «τι άλλαξε» και έφυγε από το υπ. Παιδείας ενώ ασκούσε πολιτική της κυβέρνησης. Για τον δε ανασχηματισμό τονίζει ότι αμφισβητεί την «πολιτική αυτονομία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υπονοώντας ότι ο Πρωθυπουργός υπαναχώρησε στις αξιώσεις της Εκκλησίας.

Ασκούσα πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, τι άλλαξε;

«Είμαι αριστερός και ΣΥΡΙΖΑ. Σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ. Θα δώσω τη μάχη με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου στη νέα πραγματικότητα το κόμμα να είναι ένα σύγχρονο, αριστερό, συλλογικό και όχι αρχηγικό κόμμα”, λέει ο Νίκος Φίλης, ο οποίος προσθέτει: “Βεβαίως και η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να επιλέγει πότε θα ανοίξει τα μέτωπα. Είχε επιλέξει όμως τη συγκεκριμένη πολιτική. Τι άλλαξε εν συνεχεία; Εγώ δεν ασκούσα δική μου πολιτική, αλλά την πολιτική της κυβέρνησης. Τι άλλαξε, λοιπόν;

Η κυβέρνηση υποκύπτει στην πίεση και δίνει την εντύπωση ότι υποχωρεί η πολιτική της αυτονομία. Ο ανασχηματισμός που έγινε δείχνει να αμφισβητεί την πολιτική αυτονομία της κυβέρνησης.

Κινδυνεύουμε να βυθιστούμε σε success story

“Οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια πορεία που η αντιστροφή της προϋποθέτει ολοκλήρωση της τετραετίας και να βγει το πρόγραμμα. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, πριν ο κόσμος μπορεί να αντιληφθεί τα όποια θετικά αυτής της πορείας, να βυθιστεί αυτή η κυβέρνηση σε ένα success story τύπου Σαμαρά. Η διαπραγμάτευση από την οποία κρίνεται και η στάση των δανειστών έναντι της κυβέρνησης, είναι το σημείο-κλειδί για τις εξελίξεις. Το ερώτημα είναι εάν τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων διευρύνουν το χάσμα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κοινωνική του βάση”.

Ο Ιερώνυμος μετατρέπεται σε Χριστόδουλο

Αναφερόμενος στην κόντρα του με τον Αρχιεπίσκοπο, η οποία του κόστισε και την υπουργική του θέση, ο Ν. Φίλης αναφέρει: «Από τη στιγμή που ο Ιερώνυμος μετατρέπεται σε Χριστόδουλο, η εκκλησία είναι παράγοντας στο πολιτικό παιχνίδι. Ο Ιερώνυμος βλέπει ότι υπάρχει περίπτωση ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών υπέρ της ΝΔ και σπεύδει να προσφέρει πολιτική βοήθεια προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θέτοντας όμως τους όρους του: Με μια δεξιά ως ακροδεξιά ατζέντα (βλέπε εκφράσεις του για αφελληνισμό και αποχριστιανισμό της κοινωνίας, όχι στο τζαμί, επικέντρωση στις οικονομικές διεκδικήσεις της εκκλησίας σε βάρος της πολιτείας, απειλές για τυχόν κατάργηση του άρθρου 3 του Συντάγματος που προωθείται από φιλελεύθερους και αριστερά πρόσωπα. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπουν την πολιτική στόχευση; Δεν αναρωτιούνται που οδηγεί η υποχωρητικότητα; Συνεπώς το θέμα σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας δεν είναι περιθωριακό στη σοβούσα πολιτική και κοινωνική κρίση, αλλά σπρώχνεται όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής».

Πηγή 

Φ. Γεννηματά: Καμία συμμαχία με ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.

Της αυτόνομης πορείας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης υπεραμύνθηκε η Φώφη Γεννηματά, καθιστώντας αναγκαίο τον διακριτό της ρόλο έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέα Δημοκρατίας.

Από το βήμα της κοινής συνεδρίασης των Κεντρικών Επιτροπών του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και της Κίνησης Πολιτών - κομμάτων που απαρτίζουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη - η κα Γεννηματά διαβεβαίωσε ότι «δεν πρόκειται να γίνουμε συμπλήρωμα του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ.» και έστειλε μήνα θεσμικής και πολιτικής θωράκισης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Στη συνέχεια, άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, τον οποίο κατηγόρησε για «δημιουργία εντυπώσεων» ως προς το ζήτημα του χρέους. «Πρόκειται για μία ακόμη εξαπάτηση του ελληνικού λαού» έσπευσε να σημειώσει.

Από την άλλη πλευρά, συνέχισε, θα πρέπει να αποτραπεί μία δεξιά παλινόρθωση, καθώς η χώρα χρειάζεται μία κυβέρνηση που θα φέρει στο προσκήνιο τις λέξεις αξιοπιστία, εμπιστοσύνη, αυτοπεποίθηση, προοπτική και ελπίδα.

Απευθυνόμενος προς το εσωτερικό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, απηύθυνε έκκληση περιστολής των «αδέσποτων προσωπικών φιλοδοξιών» και ζήτησε να «αφήσουμε πίσω τους δειλούς και τους καιροσκόπους». «Αυτή τη στιγμή προτεραιότητα έχουν τα προβλήματα των Ελλήνων και το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που έχει ανάγκη η χώρα» συνέχισε, στο ίδιο ύφος.

Σχολιάζοντας τις ευρύτερες εξελίξεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη, η κα Γεννηματά προειδοποίησε για τον κίνδυνο του λαϊκισμού και αξίωσε τη χαλάρωση του συμφώνου σταθερότητας, την ενίσχυση των αναπτυξιακών πολιτικών, την εμβάθυνση της κοινωνικής Ευρώπης και την ολοκλήρωση των κοινών πολιτικών ασφάλειας και άμυνας. 

Η σαπουνόπερα «συγκρότηση ΕΣΡ» επιβεβαίωσε τη μεγάλη απόσταση κομμάτων-κοινωνίας

Την προηγούμενη εβδομάδα, η ένταση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης ήταν τόσο έντονη που ο Βύρων Πολύδωρας συζητούσε για τον Χριστοφοράκο και ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιχειρούσε (ξανά)  να διασπάσει το ΠΑΣΟΚ.

Ξαφνικά, αυτή την εβδομάδα τα κόμματα τα βρήκαν μεταξύ τους, το ΕΣΡ συγκροτήθηκε, οι δρομολογούμενες αλλαγές στο νόμο Παππά έφυγαν από τα πρωτοσέλιδα, οι κραυγές κατά της διαπλοκής μειώθηκαν και γενικά όλα καλά.

Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα τι ήταν ήταν αυτό που άλλαξε, τι ήταν αυτό που έκανε τόσο γρήγορα τους «ψεύτες» να τα βρουν με τους «κλέφτες». Επειδή τα χρόνια της αθωότητας έχουν περάσει, εκτιμώ ότι κυρίως τα βρήκαν παλιοί και νέοι καναλάρχες κι έτσι στη συνέχεια έδωσαν το σήμα στους συνομιλητές τους στον πολιτικό κόσμο ότι δεν υπάρχει λόγος για άλλες εντάσεις, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.

Αν κάτι μένει από όλη αυτή τη σύγκρουση είναι το ότι η απόσταση μεταξύ πολιτικού κόσμου και πολιτών έχει μεγαλώσει. Εκτιμώ ότι για τους περισσότερους πολίτες ήταν από παράδοξο μέχρι φοβερά ύποπτο το πόσο το κάθε κόμμα ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο θέμα, το πόσο τόσοι βουλευτές στα τηλεοπτικά παράθυρα αγχώνονταν για τα συμφέροντα είτε των υπερθεματιστών είτε των τωρινών καναλαρχών.

Είναι κάπως τρομακτικό να διαπιστώνει κανείς ότι μετά από 7 χρόνια κρίσης που κατάπιε τόσα κόμματα και τόσους πρωθυπουργούς, τα κόμματα εξακολουθούν να ασκούν πολιτική με όρους τους «να βγει η εβδομάδα και βλέπουμε» και αρνούνται να ασχοληθούν λίγο πιο σοβαρά και συγκροτημένα με τα μεγάλη προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Και η παραίτηση των πολιτών μεγαλώνει...

Πηγή

  

Διπλό μήνυμα Ομπάμα -Για μεταρρυθμίσεις και ουσιαστική ελάφρυνση χρέους

Μήνυμα για ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και συνέχιση των μεταρρυθμίσεων έστειλε ο Μπαράκ Ομπάμα, λίγα 24ωρα πριν από την επίσκεψή του στην Αθήνα.

Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην «Καθημερινή», τόνισε την ανάγκη ουσιαστικής ελάφρυνσης χρέους που θα βοηθήσει την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας αλλά και την ανάγκη για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις που θα βοηθήσουν το επενδυτικό κλίμα.

Μάλιστα, συνδέει τα δύο ζητήματα, τονίζοντας ότι για να είναι βιώσιμες οι μεταρρυθμίσεις, οι πολίτες χρειάζονται ελπίδα.

«Εχω καταστήσει σαφές, καθ' όλη τη διάρκεια της προεδρίας μου, ότι όσο η Ελλάδα συνεχίζει να κάνει τα επώδυνα βήματα στις μεταρρυθμίσεις και εργάζεται για να διασφαλίσει ότι οι μετανάστες αντιμετωπίζονται με τάξη και ανθρώπινο τρόπο, οι Ελληνες πολίτες θα έχουν έναν φίλο και σύμμαχο στις ΗΠΑ», ανέφερε ο Μπαράκ Ομπάμα.

«Χωρίς αμφιβολία η Ελλάδα έπρεπε να κάνει βήματα για να μεταρρυθμίσει την οικονομία της και θέλω να συγχαρώ την ελληνική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Τσίπρα και τον ελληνικό λαό για τα δύσκολα και επώδυνα βήματα που έχουν κάνει για να δείξουν ότι η Ελλάδα εργάζεται για να βοηθήσει τον εαυτό της. Ο ελληνικός προϋπολογισμός έχει τώρα πλεόνασμα και η ελληνική Βουλή έχει υιοθετήσει σκληρές μεταρρυθμίσεις που θα βοηθήσουν να γίνει πιο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία», τόνισε ο Μπαράκ Ομπάμα.

Αναγκαία η ουσιαστική ελάφρυνση χρέους

«Είναι, όμως, σαφές ότι υπάρχουν ακόμη περισσότερα που πρέπει να γίνουν. Η επίσκεψή μου θα είναι, ως εκ τούτου, μία ευκαιρία να επαναβεβαιώσω τη στήριξη των ΗΠΑ σε μεταρρυθμίσεις που βελτιώνουν το επενδυτικό κλίμα, διασφαλίζουν ότι δεν θα ξαναεμφανισθούν οι ανισορροπίες που προκάλεσαν την κρίση και βάζουν τα θεμέλια για μια πιο ισχυρή οικονομική ανάκαμψη που θα βελτιώσει την καθημερινότητα των Ελλήνων. Πιστεύω ακράδαντα ότι για να είναι βιώσιμες οι μεταρρυθμίσεις, οι άνθρωποι χρειάζονται ελπίδα.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, το ΔΝΤ έχει πει ότι η μείωση του χρέους είναι κρίσιμη για να βάλει την ελληνική οικονομία σε μια βιώσιμη τροχιά και να θέσει το πλαίσιο για την επιστροφή στην ευημερία. Για αυτό θα συνεχίσω να προτρέπω τους πιστωτές της Ελλάδας να κάνουν τα βήματα που θα είναι απαραίτητα ώστε να διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να επιστρέψει σε υγιή οικονομική ανάπτυξη, περιλαμβανομένης και της παροχής ουσιαστικής ελάφρυνσης του χρέους. Αν αυτό γίνει, δεν θα βοηθηθεί μόνη η ανάκαμψη στην Ελλάδα, αλλά θα δείξει ότι η Ευρώπη μπορεί να κάνει την οικονομία της να δουλέψει για όλους», τόνισε ακόμη ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος, που θα φτάσει στην Αθήνα στις 15 Νοεμβρίου.

«Τεράστια σημασία στη συμμαχία μας με την Ελλάδα»

«Οι Αμερικανοί συνεχίζουν να δίνουν τεράστια σημασία στη συμμαχία μας με την Ελλάδα. Παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες, η Ελλάδα είναι ένας από τους πέντε συμμάχους μέλη του ΝΑΤΟ που δαπανά το 2% του ΑΕΠ της στην άμυνα», τόνισε ακόμη ο Μπαράκ Ομπάμα, ευχαριστώντας για τη στενή συνεργασία στη Σούδα.

«Είμαστε στενοί εταίροι στην πάταξη της τρομοκρατίας και πρέπει να συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε πληροφορίες και στοιχεία από υπηρεσίες ασφαλείας προκειμένου να ανακόψουμε τη ροή ξένων τρομοκρατών και να αποτρέψουμε τρομοκρατικές επιθέσεις», δήλωσε επίσης.

Το προσφυγικό

Αναφερόμενος στην προσφυγική κρίση, ο Μπαράκ Ομπάμα τόνισε ότι «όλος ο κόσμος έχει συγκινηθεί βαθιά από τη γενναιοδωρία και τη συμπόνια που έχουν επιδείξει οι Ελληνες στην προσφυγική κρίση, που ραγίζει καρδιές».

Χαρακτηρίζοντας ως ύμνος στην αξιοπρέπεια και τον ανθρωπισμό του ελληνικού λαού, τον τρόπο που οι Ελληνες υποδέχθηκαν τους πρόσφυγες ενώ οι ίδιοι αντιμετωπίζουν ακόμη τις δικές τους οικονομικές δυσκολίες, τόνισε ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα. «Καθώς πλησιάζει ο χειμώνας η Ελλάδα μπορεί να συνεχίσει να εργάζεται με ανθρωπιστικές οργανώσεις για να βελτιώσει τις συνθήκες των μεταναστών στους καταυλισμούς», ανέφερε, ενώ επανέλαβε ότι ολιγάριθμες χώρες όπως η Ελλάδα δεν μπορούν να σηκώσουν από μόνες τους ένα τόσο μεγάλο βάρος.

Το Κυπριακό

Τέλος, σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος εξέφρασε την εκτίμηση ότι σήμερα οι προοπτικές για μία διαρκή λύση είναι οι καλύτερες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

«Επικροτώ την προσπάθεια που έχουν καταβάλει οι Κύπριοι ηγέτες στις έως τώρα διαπραγματεύσεις. Ελπίζω σύντομα να καταλήξουν σε βιώσιμη συμφωνία που θα ωφελήσει όλους τους Κύπριους», ανέφερε ακόμη.

Πηγή 

Ο νέος φόρος στα τσιγάρα βάζει λουκέτο στα μισά περίπτερα!

Ύστατη έκκληση προς την κυβέρνηση να παγώσει τη νέα αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στα καπνικά προϊόντα που θα οδηγήσει στο δρόμο περισσότερες από 60.000 οικογένειες που απασχολούνται στην καπνική αλυσίδα, αλλά και σε μείωση των δημοσίων εσόδων και αύξηση του λαθρεμπορίου, απηύθυναν σε κοινή συνέντευξη που πραγματοποίησαν σήμερα στην Αθήνα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Μισθωτών Περιπτέρων και η Πανελλήνια Διεπαγγελματική Οργάνωση Ακατέργαστου Καπνού (Πα.Δ.Ο.Α.Κ.).

Με 8 απανωτές αυξήσεις σε έμμεσους φόρους και ΦΠΑ τα τελευταία 7 χρόνια και με τη φορολογία να έχει φτάσει στο ποσοστό-ρεκόρ του 84% της μέσης λιανικής τιμής, τα καπνικά αποτελούν τα προϊόντα που υπόκεινται στη μεγαλύτερη φορολόγηση στη χώρα. Μάλιστα, με τη νέα αύξηση που θα ισχύσει από 1η Ιανουαρίου 2017, η χώρα θα αποκτήσει και την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες αφού η φορολογία θα φτάσει στο 90%. «Για κάθε ένα ευρώ λοιπόν που θα πληρώνει ένας καταναλωτής, τα 90 λεπτά θα πηγαίνουν στο κράτος (ΕΦΚ και ΦΠΑ) και μόλις 10 λεπτά σ’ όλη την εφοδιαστική αλυσίδα, καλλιεργητές, μεταποιητές, βιομηχανίες, διανομείς, λιανέμποροι», ανέφερε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, κ. Θεόδωρος Μάλλιος. Επιπλέον, εξαιτίας της υπέρογκης φορολόγησης τα περιθώρια κέρδους των επαγγελματιών έχουν μειωθεί δραματικά, ενώ ήδη 12.000 σημεία πώλησης στον κλάδο της μικρής λιανικής έχουν κλείσει. Όπως τόνισε ο κ. Μάλλιος, «με δεδομένο ότι τα 2/3 του τζίρου μας βασίζονται στα καπνικά προϊόντα, η νέα αύξηση θα οδηγήσει σε αναπόφευκτο λουκέτο πάνω από τα μισά περίπτερα της χώρας».

Στο στόχαστρο της υπέρογκης φορολόγησης βρίσκονται όμως και χιλιάδες οικογένειες καπνοπαραγωγών στην ελληνική περιφέρεια, οι οποίες σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση του κόστους παραγωγής αλλά και τις µειωµένες επιδοτήσεις, βρίσκονται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Όπως ανέφερε ο πρόεδρος της Πα.Δ.Ο.Α.Κ., κ. Βασίλης Μελενεκλής, «ας κατανοήσουν κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα ότι με την αύξηση στους φόρους για τα καπνά δεν τιμωρούν τις μεγάλες καπνοβιομηχανίες, αλλά αντιθέτως τιμωρούν τις δεκάδες χιλιάδες αγροτικές οικογένειες που εργάζονται νυχθημερόν στην παραγωγή ελληνικού καπνού, του πιο ποιοτικού παγκοσμίως».

Παράλληλα, πέρα από τις δυσμενείς κοινωνικές επιπτώσεις, η εμμονή της υπερφορολόγησης στα καπνικά έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια αναποτελεσματική και, σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα ζημιογόνα για τα δημόσια έσοδα. Μάλιστα, η ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών είχε ομολογήσει πέρυσι στη Βουλή ότι «κάθε φορά που αυξάνουμε τη φορολογία στα καπνικά προϊόντα, χάνουμε περισσότερους φόρους από ό,τι εισπράττουμε». Όπως εξήγησε ο πρόεδρος κ. Μάλλιος, «οι πολίτες, λόγω και της μειωμένης αγοραστικής τους δύναμης, αδυνατούν να ακολουθήσουν τις συνεχείς αυξήσεις στα τσιγάρα με αποτέλεσμα η νόμιμη αγορά να έχει χάσει περίπου το 50% του όγκου της». Επομένως, αντί να έρθουν τα προσδοκώμενα φορολογικά έσοδα των 120 εκ. ευρώ από τη νέα αύξηση του ΕΦΚ στα καπνά, αναμένεται να δημιουργηθεί μια νέα «μαύρη τρύπα» που θα επιτείνει το φαύλο κύκλο ελλειμματικών προϋπολογισμών και της ενίσχυσης της παραοικονομίας.

Μάλιστα για την αντιμετώπιση του ζητήματος της παραοικονομίας και του λαθρεμπορίου έχει ζητηθεί η άμεση και δραστική ενεργοποίηση της Πολιτείας, αφού παρατηρείται μεγάλη έξαρση τα τελευταία χρόνια. Είναι ενδεικτικό ότι η διείσδυση των παράνομων καπνικών στην Ελλάδα από το 3% που ήταν το 2009, ξεπερνά σήμερα το 22%, με τον ευρωπαϊκό μ.ο. να βρίσκεται στο 9,8%. «Συνολικά, η Ελλάδα χάνει ετήσια έσοδα 670 εκατ. ευρώ από το λαθρεμπόριο 4 δισ. λαθραίων τσιγάρων, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΙΟΒΕ», συμπλήρωσε ο εκπρόσωπος των Μεταποιητικών Επιχειρήσεων Ακατέργαστου Καπνού κ. Νίκος Τζούμας. «Παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την κρισιμότητα του θέματος, στην Ελλάδα δεν έχουν προχωρήσει τα απαραίτητα βήματα τόσο για την αυστηροποίηση των ελέγχων και των ποινών», κατήγγειλε ο κ. Τζούμας.

«Να επικρατήσει η λογική. Στην Ελλάδα έχουμε χορτάσει από βαρύγδουπες εξαγγελίες», ανέφερε ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μισθωτών Περιπτέρων. «Kαλό θα ήταν πριν από οποιαδήποτε σκέψη αύξησης φόρου – σε λογικά πλαίσια βέβαια – να θωρακίσουμε τη νόμιμη αλυσίδα και όχι να καταδικάζουμε σε μαρασμό χιλιάδες μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις σε έναν από τους πιο εξωστρεφείς κλάδους της χώρας μας! Ζητάμε την ακύρωση του μνημονιακού νόμου που φέρνει τη νέα αύξηση στα καπνικά προϊόντα και την προστασία της νόμιμης αγοράς από τη μάστιγα του λαθρεμπορίου». 

Πηγή

Η χυδαιότητα άλλοτε και τώρα…

Εξανίσταται σήμερα ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης επειδή μια συνδικαλιστική οργάνωση «στοχοποίησε» έναν υπουργό της. Μήπως θυμάται τι έκαναν οι σύντροφοί του πριν από λίγα χρόνια; Αν όχι, ιδού…

 Γιώργος Καρελιάς

Η συνδικαλιστική οργάνωση των δημοσίων υπαλλήλων έβγαλε μια αφίσα, με την οποία «στοχοποιεί» έναν υπουργό της κυβέρνησης ως «υπηρέτη των Μνημονίων». Τίποτα το πρωτότυπο. Εχουμε ξαναδεί τέτοια από συνδικαλιστές. Λέω προκαταβολικά ότι θεωρώ την αφίσα κακόγουστη και ανόητη.

Ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος ενοχλήθηκε και εξέδωσε ειδική ανακοίνωση, για να στηλιτεύσει το γεγονός ως «χυδαιότητα». Δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να συμμεριστώ τον χαρακτηρισμό και την εν γένει επιχειρηματολογία του. Αλλά στο μυαλό μου άρχισαν να έρχονται διάφορα περιστατικά από όσα έλεγαν, πριν γίνουν κυβέρνηση, διάφοροι σύντροφοί του, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων, για τους τότε πολιτικούς αντιπάλους τους. Για να δούμε πότε η «χυδαιότητα» ήταν επιτρεπτή, ενώ σήμερα δεν είναι:

1. Ο Γεώργιος Κατρούγκαλος, όταν αγόρευε (εδώ) από τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής» ως αριστερός «αντισυστημικός», «απειλεί» τον Πάγκαλο για το τι θα πάθει αν τολμήσει να πάει να μιλήσει στο Πανεπιστήμιο, όπου δίδασκε ο μετέπειτα σωτήρας των συνταξιούχων. Τον οποίο σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας πέταξε σε ένα ανύπαρκτο υπουργικό γραφείο, για να μην προκαλεί με την παρουσία του. Ουδείς αποδοκίμασε τότε τον Κατρούγκαλο.

2. Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ «στολίζει» τον Φώτη Κουβέλη με ένα αξέχαστο σύνθημα (εδώ). Ο Κουβέλης στήριζε τότε την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (συγκυβερνούσε). Ουδείς αποδοκίμασε τότε τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ.

3. Ο Πάνος Καμμένος προτρέπει ανοιχτά τον όχλο να λιντσάρει ένα αντίπαλο δήμαρχο (εδώ). Ο Καμμένος είναι σήμερα «συντροφος» του κ. Τζανακόπουλου, που εξανίσταται για την αφίσα της ΑΔΕΔΥ. Ουδείς αποδοκίμασε τότε τον Καμμένο.

4. Ο Τσίπρας αποκαλεί έναν υπουργό της προηγούμενης κυβέρνησης «εκτελεστή συμβολαίων θανάτου του ελληνικού λαού» (εδώ). Ποιος να αποδοκιμάσει τότε τον Τσίπρα; Ποιος να πει ότι αυτά ήταν «πολιτική χυδαιότητα»; Καμάρωναν οι σύντροφοί του. Ο υπουργός αυτός σήμερα(δεν είναι, φυσικά, εκτελεστής συμβολαίων θανάτου,αλλά) είναι ο κύριος αρωγός της κυβέρνησης Τσίπρα για τη ρύθμιση του χρέους.

Λοιπόν, καθαρά πράγματα. Η αφίσα της ΑΔΕΔΥ είναι μια παρωχημένη «μορφή πάλης». Είναι μια κακόγουστη ανοησία (ναι, υπάρχουν και ανοησίες με γούστο). Μπορεί να πεις ότι αποπνέει και μια «χυδαιότητα» που λέει κι ο Τζανακόπουλος.

Η επίμαχη αφίσα της ΑΔΕΔΥ 

Oμως, τι είναι πιο χυδαίο; Να χαρακτηρίζεις έναν υπουργό «υπηρέτη των Μνημονίων» ή «εκτελεστή συμβολαίων θανάτου»; Και πόση χυδαιότητα έκρυβε η προτροπή (του σημερινού συγκυβερνήτη σου) «λιντσάρετε τον Πάχτα»;

Ναι, όλα αυτά πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνουν. Αλλά για να γίνει αυτό, οι σημερινοί κυβερνώντες πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους, να αποκηρύξουν τις δικές τους χυδαίες μεθόδους αντιπολίτευσης. Τότε δεν είχαν καν την ικανότητα να καταλάβουν τη ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη «όταν κατουράς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι». Και, εδώ που τα λέμε, η χυδαιότητα που εισπράττουν σήμερα είναι απείρως πιο λίγη και ήπια από εκείνη που οι ίδιοι έσπειραν. Αλλά ας μην βάλουμε χυδαιόμετρο στη συζήτηση, τη χυδαιότητα πρέπει να πετάξουμε.

ΥΓ. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, τον οποίο έκαναν αφίσα οι σπουδαίοι εγκέφαλοι της ΑΔΕΔΥ, είναι με διαφορά ο καλύτερος υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα. Σεμνός, αποφεύγει την άσκοπη προβολή, γνώστης του αντικειμένου του, σπανίως ξεφεύγει στην πολιτική αντιπαράθεση. Συνέβαλε όσο λίγοι στην περσινή στροφή Τσίπρα και την παραμονή στο ευρώ, σήμερα δεν διστάζει να λέει άβολες αλήθειες (εδώ). Παρά τη σχετικά μικρή ηλικία του, φαίνεται άνθρωπος νουνεχής και ικανός να προσφέρει, προσόντα που σπανίζουν στο σημερινό κυβερνητικό προσωπικό. Γι’ αυτό και η αφίσα της ΑΔΕΔΥ ειδικά γι’ αυτόν είναι διπλά άστοχη, αλλά πού να βρουν οι εμπνευστές της τη διορατικότητα να το καταλάβουν. 

Spiegel: Η Ε.Ε. «πάγωσε» κονδύλια ύψους 4,5 δισ. προς την Τουρκία -Τα δίνει σε Σύρους πρόσφυγες

Αλλαγή πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Ενωση στο θέμα χρηματοδότησης της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του περιοδικού «Spiegel» από τις Βρυξέλλες, οι οποίες δημοσιεύονται στο τεύχος που κυκλοφορεί σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιεί πλέον τα κονδύλια τα οποία προορίζονταν για την ενταξιακή βοήθεια προς την Τουρκία για τους Σύρους πρόσφυγες, επειδή πλέον θεωρείται μη ρεαλιστική η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επισήμως όλα παραμένουν ως έχουν. Αν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέγνωσε στην τελευταία της έκθεση για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας «οπισθοδρόμηση» στα θέματα της δικαιοσύνης και των δικαιωμάτων των πολιτών, προτίθεται καταρχάς να συνεχίσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, τουλάχιστον προς το παρόν. Στο παρασκήνιο όμως, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, αποδεικνύεται ότι η Ευρώπη παίρνει τις αποστάσεις της από την ιδέα αυτή. Και αυτό ξεκινά από τα κονδύλια: Έτσι η Κομισιόν ανακατένειμε σιωπηρά τους περασμένους μήνες πόρους ύψους 4,5 δισ. ευρώ οι οποίοι προορίζονταν για την προετοιμασία της ένταξης της Τουρκίας και τώρα διατίθενται για την υποστήριξη των Σύρων προσφύγων οι οποίοι ζουν ήδη εδώ και χρόνια στην Τουρκία. Αυτό αποδεικνύουν τα έγγραφα τα οποία βρίσκονται στη διάθεση του «Spiegel».

Σύμφωνα με αυτά, μέρος τουλάχιστον θα διατεθεί από την Ευρώπη για τη διαμονή και τη διατροφή των Σύρων προσφύγων. Πιο συγκεκριμένα από αυτά τα έγγραφα προκύπτει ότι 1,2 δισ. ευρώ θα αναδιανεμηθούν λ.χ. για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων ή για τη χρηματοδότηση της κατασκευής πάνω από 500 υγειονομικών σταθμών στην Τουρκία.

Εξήντα εκατομμύρια ευρώ του Ταμείου ενταξιακής βοήθειας θα διατεθούν για τη διαμονή εκείνων των προσφύγων οι οποίοι επαναπροωθούνται από την Ελλάδα στην Τουρκία σύμφωνα με τη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας.

Οι οικονομικοί ελεγκτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επικρίνουν κατά το γερμανικό περιοδικό τον μυστικισμό της Κομισιόν, αλλά επικροτούν στο θέμα αυτό την αναδιανομή: «Δεδομένης της ανθρωπιστικής καταστροφής στη Συρία, τα χρήματα θα πιάσουν τόπο και για μας και για τους Τούρκους», δήλωσε μάλιστα στο «Spiegel» o Γερμανός χριστιανοδημοκράτης ευρωβουλευτής Mάρκους Πίπερ.

Πηγή