Μια «εθνική νίκη» που μας πάει στην κόλαση!

γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

 Θαύμα, θαύμα!

Τούτη η κυβέρνηση των ερασιτεχνών ιδεοληπτικών εξουσιομανών, έχει πετύχει τους τελευταίους 23 μήνες να στρώνει ένα δρόμο γεμάτο “εθνικές επιτυχίες” που οδηγούν νομοτελειακά στην... εθνική καταστροφή! Και πανηγυρίζει κι' από πάνω...

Διάβασε με τα κομματικά μυωπικά γυαλιά της το αποτέλεσμα του χθεσινού eurogroup, εντελώς διαφορετικά από ΕΕ, δανειστές, ΔΝΤ και ειδικούς αναλυτές, και το εξέλαβε (ή μάλλον: μας το πλάσαρε...) ως μια ακόμη “εθνική επιτυχία” της. Έτσι νομίζει, 'έτσι διατείνεται για να παραμείνει στην εξουσία, αλλά δυστυχώς έτσι δεν είναι...

Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους που αποφασίσθηκαν, αφορούν σε μια μείωση 20 μονάδων μέχρι το 2020, προβλέποντας: 1)μια επιμήκυνση της εξόφλησής του μέχρι το...2060, 2)μείωση του επιτοκίου για ομόλογα μόλις 40 δισ και έναρξη διαπραγματεύσεων για ανταλλαγή ομολόγων που διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, και 3) κατάργηση των προστίμων επί των επιτοκίων που αφορούσαν το δεύτερο μνημόνιο. Δυσνόητοι, για τον πολύ κόσμο,τεχνικοί όροι. Η ουσία είναι ότι το...2060, θα πληρώσουμε λιγότερο χρέος κατά 40 δισ(από τα 300τόσα που είναι συνολικά...). Για σύγκριση μόνο: το “επονείδιστο” PSI των προηγούμενων “γερμανοτσολιάδων”, έκοψε 110 δισ χρέους σε μια μέρα.

Το PSI, βέβαια, το οποίο κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε και το κόστος του: αποθεματικά των ταμείων (με συνακόλουθη μείωση συντάξεων), τραπεζικό κεφάλαιο που “αναπληρώθηκε” με χρήματα των φορολογουμένων κ.λ.π. Καμιά λύση τέτοιων προβλημάτων σε περίοδο πρωτοφανούς κρίσεως δεν υπάρχει χωρίς το ανάλογο αντίτιμο...

Η σημερινή κυβέρνηση, όμως, που... πανηγυρίζει την νέα “εθνική επιτυχία” της, παραλείπει να μας αναφέρει και το... κόστος της! Για να εφαρμοσθούν τα “βραχυπρόθεσμα” και να δεχθεί (ακόμη έχει αντιρρήσεις) το ΔΝΤ να συμμετέχει στο πρόγραμμα, όρο sine qua non των Ευρωπαίων δανειστών μας, θα πρέπει να διατηρηθούν τα εξωπραγματικά πλεονάσματα του 3,5% ετησίως για τα επόμενα... 3-1Ο χρόνια! Το ΔΝΤ, επιμένει ότι τέτοια πλεονάσματα, σε μια οικονομία σε βαθύτατη ύφεση και χωρίς ανταγωνιστικές παραγωγικέ δομές, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να επιτευχθούν, γι' αυτό και αντιπροτείνει την λήψη μέτρων (φορολογία, κόψιμο συντάξεων και μισθών) που θα συμβάλλουν στην επίτευξη (πλασματικών, στην ουσία...) πλεονασμάτων 3,5%. Επιμένει, μάλιστα, τα μέτρα αυτά να θεσμοθετηθούν ΑΠΟ ΤΩΡΑ, πριν λήξει το 3ο μνημόνια το 2018. Ξέρει το ΔΝΤ, οι Ευρωπαίοι δανειστές αλλά και η κυβέρνηση, ότι τέτοια φορολογικά μέτρα δεν πρόκειται ν' αποδώσουν (εδώ δεν πληρώνει ο κόσμος σήμερα την εφορία...), και αντιλαμβάνονται ότι όποια κυβέρνηση κι' αν τα αποφασίσει, θα πέσει με εκκωφαντικό πάταγο.

Ο κ. Τσίπρας, διαμηνύει ότι “νέα μέτρα, νέες περικοπές δεν πρόκειται να υπάρξουν”. Οι Ευρωπαίοι, που δεν θέλουν να τους σκάσει τώρα-μετά το brexit, το “όχι” των Ιταλών και εν όψει κρίσιμων εκλογών σε Γερμανία και Γαλλία το 201 μια ελληνική επίσημη χρεοκοπία με απρόβλεπτες συνέπειες, λένε.... “εντάξει, σας δίνουμε τώρα τα βραχυπρόθεσμα για το χρέος, και για τα μέτρα που επιμένει ανυποχώρητα το ΔΝΤ, τα εξετάζουμε... το 2018”! Να έχουν τελειώσει οι επικίνδυνες εκλογές στην Ευρώπη, να έχουμε νέο τοπίο, και τότε... βλέποντας και κάνοντας!

Έλα, όμως, που το ΔΝΤ (το οποίο θέλουν “μέσα” πάση θυσία οι Ευρωπαίοι και ιδίως οι Γερμανοί), λέει “χωρίς προκαταβολικά μέτρα από τώρα, εγώ δεν συμμετέχω”;

Εξ αιτίας αυτής της εμπλοκής, την οποία αποσιωπά η κυβέρνηση, η αξιολόγηση (που έπρεπε να έχει τελειώσει πριν...ένα εξάμηνο, και πάντως μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου, κατά τις “βεβαιότητες” της κυβέρνησης...) παραμένει ανοικτή και ελπίζεται(;) να τελειώσει τον Ιανουάριο. Πως, χωρίς μέτρα που εκ των πραγμάτων προαπαιτούνται και τα οποία η κυβέρνηση ορκίζεται ότι δεν θα πάρει;

Το μυστικό... κλειδί για την λύση του γρίφου, ακούει στο όνομα “κόφτης”! Τον θυμάστε; Έχει ήδη συμφωνηθεί από τον Μάιο, και προβλέπεται για το μετά το 2018 διάστημα (που τυπικά θα έχει λήξει το μνημόνιο), ως ασφαλιστική δικλείδα έσχατης ανάγκης. Ο κ. Τσίπρας, μας έχει πει ότι ο “κόφτης” (αυτόματη περικοπή δημοσίων δαπανών και αυτόματη περικοπή των συντάξεων...) δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να εφαρμοσθεί, τον συμφώνησε “έτσι” για το γινάτι των δανειστών, αφού από το 2018, θα πλέουμε στα πελάγη της πρωτοφανούς ανάπτυξης, με πλεονάσματα και όλα τα λοιπά καλούδια. Ε, αυτός ο “κόφτης” θα επιστρατευθεί στα μουλωχτά, ώστε και το ΔΝΤ να ικανοποιηθεί ότι θα υπάρξουν μέτρα, και οι Ευρωπαίοι να μην σκοτίζονται μέχρι το 2019, και το γκουβέρνο να “νικήσει”, αποδεικνύοντας ότι δεν υποχρεώθηκε να “πάρει μέτρα”!

Βεβαίως, εμείς πρόσθετα δυσβάστακτα μέτρα θα ακριβοπληρώσουμε, αλλά δεν θα είναι...”μέτρα”, θα είναι ο “κόφτης”! Και στην πραγματικότητα θα βιώσουμε και το 4ο μνημόνιο-αλλά ένα μνημόνιο διαφορετικό και χειρότερο: και η λιτότητα και η ύφεση θα συνεχισθούν με καταστροφικές συνέπειες, αλλά και νέα δάνεια δεν θα εισπράξουμε, αφού τυπικά... δεν θα είναι μνημόνιο!

Εδώ βρισκόμαστε, αυτές οι φουρτούνες μας περιμένουν, χωρίς το παραμικρό σωστικό μέσο στον θολό ορίζοντα. Στην πραγματικότητα, ξαναζούμε το ζοφερό καλοκαίρι του 2015, με τις απειλές και τις αβεβαιότητες του, εκεί που μας οδήγησε η “αταλάντευτη”... πρώτη φορά αριστερά, αλλά σήμερα υπό απείρως χειρότερες συνθήκες. Η “εθνική νίκη” των ασυνάρτητων κυβερνητών μας, είναι στην ουσία μια...επανεκκίνηση της αβεβαιότητας, της μιζέριας και της απόγνωσης, από πολύ χειρότερη θέση από την προηγούμενη...

Κι' άσε το κυβερνητικό γκρουπούσκουλο να ξελαρυγγιάζεται ότι “κερδάμε”!!!!

Η γραβάτα και η θηλιά

Ο Αλέξης Τσίπρας όφειλε να φορέσει γραβάτα, αφού η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Ομως, όπως και εμείς, αισθάνεται τη θηλιά των πρωτογενών πλεονασμάτων. Από πού θα έρθει η ανάπτυξη όταν μας περιμένουν μόνο φόροι;

 Του Κώστα Γιαννακίδη

«Συμφωνήσαμε σε πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Και υπάρχουν πολλές απόψεις για την έννοια του μεσοπρόθεσμου. Κάποιοι λένε για τρία χρόνια, άλλοι για πέντε και άλλοι για δέκα.» Ετσι ακριβώς το είπε ο Γέρουν Ντάϊσελμπλουμ. Απλώς ο ήχος δεν έφτασε ως εδώ. Στην ΕΡΤ έπαιζαν δημοτικά και στο Σύνταγμα έσφαζαν αρνιά για την ελάφρυνση του χρέους. Όμως πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% με προοπτική δεκαετίας, είναι ένας δυσθεώρητος τοίχος που δεν θα επιτρέψει στον ήλιο να δει τη χώρα.

Μισό λεπτό, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις. Τι ακριβώς είναι το πρωτογενές πλεόνασμα; Είναι αυτό που μένει όταν η χώρα καλύψει τις δαπάνες του προϋπολογισμού της, εκτός από τις δαπάνες για τόκους και χρέος. Ενας από τους λόγους που μας οδήγησαν στην κρίση, ήταν το πρωτογενές έλλειμμα στον προϋπολογισμό μας. Το έλλειμμα του 2009 ήταν 24 δισεκατομμύρια ευρώ, κοινώς το ποσό που μας έλειπε μόνο μέσα σε μία χρονιά για την εξυπηρέτηση των αναγκών του κράτους. Αυτό αποδίδεται στον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών από τη διαχείριση Καραμανλή, που παρέλαβε τη χώρα με πρωτογενές πλεόνασμα το 2013. Αλλά αυτά είναι τώρα ιστορία.

 Οι δανειστές, όπως ήταν αναμενόμενο, έθεσαν στη χώρα στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων προκειμένου και να εξασφαλιστεί η εκτέλεση του προϋπολογισμού χωρίς δανειακή επιβάρυνση και, φυσικά, να αποπληρώνονται τα χρέη μας προς αυτούς. Εντάξει. Τι σημαίνει η συμφωνία για πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ; Στην πραγματικότητα σημαίνει κάτι που δεν υπάρχει στον αληθινό κόσμο. Το 2016 φεύγει με πρωτογενές πλεόνασμα 0,6% του ΑΕΠ, κάπου στα 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Πώς είναι δυνατόν να πιάσουμε πλεόνασμα 3,5% για τα επόμενα χρόνια; Απλό. Είτε με νέα μέτρα, είτε με στάση πληρωμών από το δημόσιο.

Aπό το 1974 και μετά υπάρχουν μόνο τρεις χώρες που έπιασαν πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 3% για μία δεκαετία. Το Βέλγιο στη δεκαετία του ’90 βρέθηκε στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας του, η Νορβηγία έχει πετρέλαιο και η Σιγκαπούρη είναι νησί-οικονομικό κέντρο με αρκετές πολιτικές ιδιαιτερότητες. Ακόμα και η Γερμανία, που πιέζει για δεκαετές πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5%, έχει πετύχει κάτι τέτοιο μόνο δύο φορές, το τελευταίο τρίμηνο του 2007 και το πρώτο του 2008. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατό να το πετύχει η Ελλάδα; Δεν είναι.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως τα επόμενα χρόνια, ίσως και για μία δεκαετία, το κράτος θα βάζει τα δόντια σε οποιαδήποτε αρτηρία μπορεί να του χορηγήσει χρήμα. Παραγωγικά η χώρα θα τεθεί σε καταστολή προκειμένου να εξυπηρετήσει την απαίτηση για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, σαν να μας λέει ο Σόιμπλε ότι πρέπει να βάλουμε στο μυαλό μας και τις απαγορευμένες σκέψεις για τη σχέση μας με το ευρώ. Όμως γιατί συμβαίνει αυτό; Για ποιο λόγο οι εταίροι δεν ακολουθούν τις συστάσεις του ΔΝΤ για μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση του ελληνικού ζητήματος; Προφανώς επειδή οι Γερμανοί έχουν εκλογές μπροστά τους και η Μέρκελ δεν θέλει να βρεθεί απολογούμενη στην κοινή γνώμη για την επίδειξη εύνοιας προς την άσωτη Ελλάδα. Είναι και το άλλο: θέτοντας έναν στόχο που δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί, όποια κυβέρνηση και αν έχει τη διαχείριση, θα αισθάνεται στο λαιμό τη μπότα των δανειστών. Ας τελειώσει το πρόγραμμα το 2018. Το μνημόνιο θα είναι σε ισχύ όσο υπάρχει η δέσμευση για μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα. Και μάλιστα τότε θα το γράφουμε μόνοι μας.

Ως συνήθως, το γελοίο του πράγματος βρίσκεται στις δύο φωτογραφίες του Αλέξη Τσίπρα, πριν και μετά. Αν ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άκουγε ότι η χώρα πάει για δεκαετή δέσμευση με πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5%, θα έψαχνε κάγκελα για να σκαρφαλώσει, κεραμίδια για να τον αντέξουν. Τώρα πανηγυρίζει για την ελάφρυνση του χρέους, αλλά δεν λέει να βάλει τη γραβάτα. Προφανώς επειδή αισθάνεται, όπως όλοι μας, τη θηλιά. 

Εκδίδονται στην Τουρκία 3 από τους 8 στρατιωτικούς!

- Ανατροπή για 3 από τους 8 τούρκους αξιωματικούς! - Το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε να εκδοθούν στην Τουρκία.

- Οι αγωνιώδεις εκκλήσεις τους αλλά και η θέση πιου πήρε η εισαγγελέας υπέρ τους δεν συγκίνησαν το δικαστήριο.

- «Θα μας υποβάλλουν σε απάνθρωπα και εξευτελιστικά βασανιστήρια - Απολύθηκαν οι γυναίκες μας και οι οικογένειές μας κρατούνται όμηροι», είπαν οι τρεις μεταξύ άλλων.

- Χθες για άλλους τρείς είχε αποφασισθεί η μη έκδοσή τους! - Την τελική απόφαση γι αυτούς θα πάρει ο Άρειος Πάγος.

Την απόφαση να εκδοθούν στην χώρα τους οι τρεις Τούρκοι αξιωματικοί που κατηγορούνται στην Τουρκία για την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου έλαβε το Συμβουλίο Εφετών.

Με άλλη σύνθεση από την χθεσινή (η οποία αποφάσισε την μη εκδοση των πρώτων τριών) αυτή τη φορά το Δικαστήριο αποφάσισε την την έκδοση τους για τα 3 από τα 4 αδικήματα που εκζητούνται. Πρόκειται για για την προσπάθεια κατάλυσης του πολιτεύματος, την απόπειρα παρακωλυσης συνεδρίασης του Κοινοβουλίου και για λεηλασία (αρπαγή) ελικοπτέρου. Αντίθετα δεν εκδιδονται για την απόπειρα δολοφονίας του Τούρκου προέδρου. Και οι 3 θα υποβάλουν έφεση και κρατούνται.

Μεταξύ άλλων οι αξιωματούχοι υποστήριξαν ότι δεν είναι πραξικοπηματίες κι ότι αν εκδοθούν στην Τουρκία αφενός δεν θα έχουν δίκαιη δίκη, αφετέρου κινδυνεύουν να υποβληθούν σε απάνθρωπα και εξευτελιστικά βασανιστήρια. Επίσης ανέφεραν πως μετά τα γεγονότα του Ιουλίου, «οι σύζυγοί τους απολύθηκαν από τη δουλειά τους και οι οικογένειές τους είναι όμηροι. Δεν τους επιτρέπεται να έχουν πρόσβαση ούτε στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους».

Αντίθετα με την απόφαση του δικαστηρίου η εισαγγελεας ζήτησε να μην εκδοθούν στην Τουρκία. "Εάν εκδοθούν, αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας -το θεωρώ σχεδόν βέβαιο- ότι θα βασανιστούν και θα υποστούν εξευτελιστική μεταχείριση", είπε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας και τον κίνδυνο επαναφοράς της θανατικής ποινής :"Το έχει πει ο ίδιος ο πρόεδρος της Τουρκίας. Υπάρχει κίνδυνος παραβίασης του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ". Επικαλέστηκε επίσης τους άγριους βασανισμούς στρατιωτικών που βρίσκονται ήδη στα χέρια των τουρκικών αρχών ενώ τόνισε ότι τα στοιχεία να τα οποία ζητείται η έκδοση του ειναι εντελώς αόριστα.

Ο Άρειος Πάγος θα πάρει την τελική απόφαση για τους τρείς τούρκους που αποφασίσθηκε χθες να μην εκδοθούν.

Ο Άρειος Πάγος θα κρίνει το ζήτημα των τριών πρώτων Τούρκων αξιωματικών που χθες αποφασίστηκε να μην εκδοθούν στην Τουρκία με σύμφωνη γνώμη της εισαγγελέως. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών κ. Αντώνιος Λιόγας αποφάσισε να ασκήσει έφεση κατά της ομόφωνης απόφασης του Συμβουλίου Εφετών με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα των τουρκικών αρχών για έκδοση τριών από τους συνολικά οκτώ στρατιωτικούς που έφθασαν στη χώρα μας μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου.

Μετά την άσκηση της εφέσεως, η υπόθεση για τους τρείς θα εισαχθεί εκ νέου προς κρίση στον Άρειο Πάγο ( Β Τμήμα), που πρεπει σύμφωνα με το νόμο μέσα σε προθεσμία οκτώ ημερών να έχει αποφασίσει αμετάκλητα για την τύχη των τριών εκζητουμένων. 

Πηγή

Ντροπή για την Ευρωζώνη η εμμονή στα σχιζοφρενικά πλεονάσματα για πάντα

Την ώρα που οι περισσότερες δυτικές κοινωνίες βρίσκονται σε αναβρασμό και εκατομμύρια πολίτες στρέφονται σε περιθωριακούς πολιτικούς με αίτημα ανατροπής του κατεστημένου, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο αρνούνται να συντονιστούν με το πνεύμα της εποχής.

Μου είναι εντελώς αδιάφορο ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πανηγυρίζει με το αποτέλεσμα του χθεσινού Eurogroup, έχω πάψει να έχω την παραμικρή προσδοκία από αυτή. Αυτό που με σοκάρει είναι η εμμονή της Ευρωζώνης για την τιμωρία της Ελλάδας.

Παραθέτω ένα εξοργιστικό απόσπασμα από το ρεπορτάζ της Καθημερινής:

«Υπήρχαν 19 διαφορετικές απόψεις όσον αφορά τη διάρκεια του πρωτογενούς πλεονάσματος», είπε γελώντας ο πρόεδρος του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ μετά τη λήξη της συνάντησης, προσθέτοντας ότι άλλοι υπουργοί υποστήριζαν τη διατήρηση του στόχου 3,5% για τρία χρόνια, άλλοι για πέντε και άλλοι για δέκα. Οποιο όμως και να είναι το χρονικό πλαίσιο που τελικά θα αποφασιστεί, αυτό που είναι σίγουρο είναι πως η ελληνική πλευρά συμφώνησε ότι θα βρει με την τρόικα έναν μηχανισμό αλλά και θα λάβει περαιτέρω διαρθρωτικά μέτρα για να εξασφαλιστεί ο στόχος του 3,5% μετά τη λήξη του προγράμματος και για όσο διάστημα χρειαστεί. Ολο αυτό το σχήμα παραπέμπει στη συνέχιση της εποπτείας για αρκετά χρόνια μετά τη λήξη του μνημονίου.

Συζητάμε δηλαδή στα σοβαρά ότι για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα της μακροχρόνιας ύφεσης και των τεράστιων ελλειμμάτων θα καταφέρει με κάποιο μαγικό τρόπο να εμφανίσει πλεόνασμα της τάξης του 3,5% και μάλιστα για πολλά συνεχόμενα χρόνια. Και οι «σοβαροί» τεχνοκράτες των Βρυξελλών θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Και οι «μη λαϊκιστές» πολιτικοί της Ευρωζώνης θεωρούν ότι ένα τέτοιο αίτημα προς την Ελλάδα είναι θεμιτό.

Αν αυτή είναι η απάντηση των Ευρωπαίων ηγετών στην επέλαση της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, τότε πραγματικά σηκώνω τα χέρια ψηλά. Τεράστια απογοήτευση.  

Πηγή

Και ξαφνικά ο Λεβέντης ζητά να μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις υπέρ ενός εξοπλιστικού προγράμματος-μαμούθ (video)

Επιμένω να ισχυρίζομαι ότι κάποιοι γοητεύονται από την εξαγωγή της ελληνικής κρίσης στο Αιγαίο και η χθεσινή, φοβερά περίεργη συνέντευξη του Βασίλη Λεβέντη στον κλασσικά συγκλονισμένο Αυτιά με κάνει ακόμα πιο καχύποπτο.

Ξαφνικά, ο «προφήτης» Λεβέντης που μάχεται κατά της δημόσιας σπατάλης, θύμισε κάτι από...Καρατζαφέρη και έθεσε στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα ενός νέου εξοπλιστικού προγράμματος για να αντιμετωπιστεί η...τουρκική απειλή! 

Επαναλαμβάνω αυτούσιο τον επίλογο της προηγούμενης ανάρτησης:

Δεν θέλω να πιστέψω ότι υπάρχουν πολιτικοί και επιχειρηματικά λόμπι που ευελπιστούν σε πολιτικά και οικονομικά κέρδη από την εδραίωση ενός κλίματος φόβου και εξωτερικών απειλών στην ελληνική κοινή γνώμη. Αρκετά παιχνίδια παίχτηκαν τα τελευταία χρόνια σε βάρος της χώρας, ας μην ρισκάρουμε κι άλλο.

Γνωρίζουμε πλέον ποιοι και με ποιον τρόπο κατάφεραν να κάνουν την κοινή γνώμη να χειροκροτεί τις κυβερνήσεις που ξόδευαν δισεκατομμύρια σε περιττούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς και αμφιλεγόμενα συστήματα ασφαλείας. Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσες καριέρες ηλιθίων ψευτοπατριωτών χτίστηκαν στο όνομα της τουρκικής απειλής.

Όχι άλλοι μικροκομματικοί τυχοδιωκτισμοί εις βάρος της χώρας.

Πηγή

Μελαψά κοριτσάκια της αλληλεγγύης

Γιώργος Σταματόπουλος

Ούτε διαλαλεί την πραμάτεια της ούτε εκλιπαρεί τους περαστικούς να σταθούν και να αγοράσουν ένα από τα πακέτα χαρτομάντιλα που εκθέτει μπροστά της. Πάντα καθισμένη σ' ένα σκαλί στον σταθμό του μετρό στην πλατεία Αττικής.

Τη βλέπω σχεδόν καθημερινά. Αδύνατο σαρκίο, φτωχικά ντυμένη, αλλά πόσο ευγενικό πρόσωπο· καλοσυνάτο, χαμογελαστό, καθαρό, φιλικό. Κανείς δεν ξέρει τι κουβαλά μέσα της, πού τρέχει ο λογισμός της, πού βρίσκεται η οικογένειά της. Να 'χει οικογένεια; Να την περιμένει κάποιος στο σπίτι της; Να βρίσκει ένα πιάτο ζεστό φαγητό; Να 'χει ένα σπιτικό να την προφυλάσσει από το κρύο και την παγωνιά του Δεκέμβρη;

Μικρά ερωτήματα, που αφορούν πολλούς άλλους, σε όλη την επικράτεια· ερωτήματα που ενοχλούν την «αρτιμέλειά» μας, τη βολή μας, τη συνείδησή μας, την ιδεολογία και τον ανθρωπισμό μας. Εκτεθειμένη στο τσουχτερό κρύο δεν διαφέρει από πολλούς άλλους άστεγους αλλά και πρόσφυγες. Δυο κοριτσόπουλα, 6-8 χρονών, μελαψά και όμορφα την πλησιάζουν.

Βγάζει το ένα από το πανωφόρι του μια σοκολάτα, συνομιλεί για δευτερόλεπτα με το άλλο (πιθανώς αδερφάκι του) και με αποφασιστική κίνηση την προσφέρει στην ηλικιωμένη κυρία. Τη σφίγγει στα χέρια της. Τα μάτια της λάμπουν. Επιχειρεί να δώσει ένα πακέτο χαρτομάντιλα στα κοριτσάκια. Αυτά αρνούνται, κάπως αμήχανα.

Παρεμβαίνει ένα ζευγάρι, ιδίου χρώματος με τα παιδιά (προφανώς οι γονείς τους), και πολύ ευγενικά την αποτρέπουν. Τα παιδιά «λειτούργησαν» από μόνα τους, προσπαθούν να πουν με σπασμένα ελληνικά. Το 'καναν μέσα από την καρδούλα τους, να βοηθήσουν τη γιαγιά, να τη γλυκάνουν.

Πόσο όμορφοι γονείς και πόσο πιο όμορφα τα παιδιά τους -εκπατρισμένα, ξενιτεμένα, κυνηγημένα και τρομοκρατημένα ίσως, αλλά με πόση καλοσύνη μέσα τους. «Να δώσεις το χαρτομάντιλο σε άλλους ανθρώπους, κυρία», προφέρουν με πολύ ωραία ελληνικά, «να κερδίσεις περισσότερα χρήματα».

Το κρύο σταματάει ξαφνικά. Φως μελαψό καταλαμβάνει την ατμόσφαιρα· ο σταθμός ομορφαίνει, «μεγαλώνει», εξανθρωπίζεται. Η παιδική αλληλεγγύη, η γλυκιά διάθεση να βοηθήσουν έναν άνθρωπο που θεωρούν ότι έχει ανάγκη ζεσταίνει τα σκαλιά του σταθμού, μεταμορφώνει τα σκληρά πρόσωπα των πολλών, πολλαπλασιάζει τα σκιρτήματα (και φτερουγίσματα) όσων παρακολουθούν, επιταχύνει τη ροή του αίματος μέσα στις φλέβες, αναθερμαίνει το δέρμα της αδιαφορίας.

Κυρίως (ανα)ταράζονται οι «βεβαιότητές» μας, ειδικά εκείνων που ευαγγελίζονται την «καθαρότητα» (οι ξένοι μάς παίρνουν τις δουλειές, να πάνε σπίτια τους και άλλα ανόητα πομπώδη): Τα μικρά μελαψά κορίτσια μάς κάνουν να διερωτηθούμε για τα αισθήματά μας, για τη βαθμίδα πολιτισμού μας, για το εύρος της αλληλεγγύης, μας αλλάζουν την οπτική γωνία, τα ιδεολογικά στερεότυπα· όχι;

Ετσι κι αλλιώς τα παιδιά πάντα μιλούν (ημεδαπά και αλλοδαπά), ακόμη και με τη σιωπή τους, με μικρές χαριτωμένες κινήσεις, με διεθνιστική αφοπλιστικότητα. Υπάρχουν και 'κείνα τα παιδιά (μεταναστόπουλα, προσφυγόπουλα) που αποκτάνε εμπειρίες πριν από την ώρα τους -η ζωή (των μεγάλων και των «ισχυρών») δεν φέρεται ευνοϊκά απέναντί τους· αυτά, όμως, καταφέρνουν κι αντεπεξέρχονται· μιλάει η καρδούλα τους περισσότερο γιατί πότε να προλάβει να «καθιερωθεί» η λογική στην κάθε τους μέρα;

Χάιδεψε τα κεφαλάκια των κοριτσιών η κυρία με τα χαρτομάντιλα, σκούπισε διακριτικά ένα της δάκρυ, ξετύλιξε τη σοκολάτα και άρχισε να τη μασουλάει με γαλήνη. Οι γονείς πήραν τα παιδιά τους από το χέρι και απομακρύνθηκαν· χάθηκαν μέσα στην πολυκοσμία. Σαν μελωδία ακουγόταν ο ήχος από τους συρμούς των τρένων. Κανείς απ' όσους ήμασταν δίπλα δεν ένιωθε πια το κρύο, κανείς δεν έσπρωχνε, δεν βιαζόταν, δεν έβριζε... 

Όταν η «δημοκρατία» οδηγεί στα άκρα

Δεν ξέρω πόσοι είναι οι Πραγματικοί Δημοκράτες στη χώρα, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που ο λαός σκίζει τα ρούχα του για τη Δημοκρατία, σαν την Ιταλία και την Αυστρία, αλλά έχω να καταθέσω ένα γεγονός- και δεν είναι το μόνο- για τους δημοκράτες, που φανερώνει τη διαφορά μεταξύ θεωρίας και υποκρισίας, και πράξης και πραγματικότητας:

Πρωί της 21ης Απριλίου 1967 και ενώ τα τάνκς έχουν καταλάβει την Αθήνα, καμιά δεκαριά νεαροί στην αρχή της οδού Ερμού σηκώνουν ένα αυτοσχέδιο αντιχουντικό πανώ, φωνάζουν συνθήματα κατά της χούντας και πριν προλάβουν στρατός και αστυνομία να τους πιάσουν, διαλύονται τρέχοντας.

Δεν ξέρω αν έχουν συνείδηση οι σημερινοί αναγνώστες, αλλά τότε οι δημοκρατικές νεολαίες Λαμπράκη (ΕΔΑ)  και ΕΔΗΝ (Ένωση Κέντρου) αριθμούσαν δεκάδες χιλιάδες μελών και υποστηρικτών. Αλλά, μόνο 10 (μπορεί και 12) βρέθηκαν εκεί, μπροστά στα τάνκς να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ.

Τα λέω αυτά με δυό αφορμές. Πρώτα οι εκλογές στην Αυστρία δεν ήταν κανένας θρίαμβος της Δημοκρατίας επί της αντιδημοκρατικής ακροδεξιάς. Αντίθετα, ήταν μια έμπρακτη απόδειξη ότι η ακροδεξιά, η ρατσιστική εθνοκεντρική ακροδεξιά, που θέλει τα σύνορα κλειστά και τους πρόσφυγες εγκλωβισμένους στην Ελλάδα ή όπου αλλού να’ ναι, κερδίζει ψήφους και οπαδούς κι ας έχει συμβάλει στη δημιουργία των προσφύγων με την πώληση χιλιάδων όπλων και πυρομαχικών αυστριακής κατασκευής στις εισβολές σε Ιράκ , Συρία και Αφγανιστάν (πράγμα άγνωστο στον πολύ κόσμο) απ όπου έρχονται οι πρόσφυγες!

Κανένας σώφρων δεν μπορεί να θεωρήσει θρίαμβο της δημοκρατίας το 47% που πήρε ο νεοναζί υποψήφιος, με δεδομένο ότι οι Αυστριακοί ξέρουν πολύ καλά στο πετσί τους τι σημαίνει φασισμός και ναζισμός, με χιλιάδες θύματα και με παράδοση αντίστασης στη γερμανική κυριαρχία. Και κανένας σώφρων δεν μπορεί να μην προβληματίζεται και να μην ανησυχεί γι αυτό. Δεδομένου ότι οι φράχτες του Βίζεγκραντ και ο εγκλωβισμός των προσφύγων στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα αυτού του κλίματος. Αυτής της μεταστροφής λαών, όχι απλώς ηγεσιών.

Κάθε ένας που βλέπει την κατρακύλα της δημοκρατίας εδώ και δεκάδες χρόνια και τον ευτελισμό της από την κακομεταχείρισή της στα χέρια λαϊκιστών και πουλημένων ηγεσιών σε οικονομικά συμφέροντα δεν έχει παρά να ανησυχεί. Να ανησυχεί πολύ. Επειδή αυτή είναι η απειλή για την Ευρώπη και πάνω σ αυτή την απαξίωση της Δημοκρατίας και στην απομάκρυνση των απογοητευμένων πολιτών απ αυτήν έχουν πατήσει όλες οι νέες οικονομικές μορφές μαζικής κλοπής της περιουσίας των ευρωπαϊκών λαών (και των Αμερικανών) από οικονομικές και τυχοδιωκτικές ελίτ, που εύσχημα τις λέμε …«αγορές».

Η δεύτερη αφορμή έχει για έναυσμα ακριβώς την αντίθετη συμπεριφορά της υποτιθέμενης δημοκρατίας. Που μαρτυρά επίσης αντιδημοκρατία και γιγαντώνει την ακροδεξιά παρουσία. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η παρουσία των βουλευτών της Χρυσής Αυγής στην επικίνδυνη φανφάρα του φαιδρού υπουργού Άμυνας της χώρας στο Καστελόριζο. Ένα θεατρικό παιχνίδι επαρχιώτικης έμπνευσης και αποτελέσματος, χωρίς καμιά σοβαρότητα.

Η Ελλάδα έχει στην πράξη ξεχασμένο το Καστελόριζο 12 μήνες το χρόνο. Οι κάτοικοί του ψωνίζουν από το Κας, απέναντι στην Τουρκία, ακόμα και τα λαχανικά τους κι εκεί πηγαίνουν και τα έκτακτα ιατρικά περιστατικά τους, γιατί αν περιμένουν από το ελληνικό κράτος και την έγνοια του την οικονομική και κοινωνική για τους ακρίτες δεν θα είχε μείνει ούτε ένας ζωντανός.

Όταν νοιάζεσαι για τα σύνορά σου νοιάζεσαι 365 μέρες το χρόνο με σχέδιο, όχι όποτε στη δώσει στο θυμικό και θέλεις να πουλήσεις εθνικοφροσύνη και ετοιμότητα για τις κάμερες της τηλεόρασης.

Σ αυτή, λοιπόν τη χτεσινή φιέστα, μαζί με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ πήγαν και βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε από τα ανάθεμα και τις καταγγελίες των δημοκράταρων της χώρας για «τη συμμετοχή των ακροδεξιών νεοναζί με τις μεγαλοϊδεατικές τους κορώνες» στην αποστολή, μαζί με τους υπόλοιπους βουλευτές, που είναι … υποδείγματα δημοκρατικών ιδεών σαν τους ακροδεξιούς του κ Καμένου των ΑΝΕΛ και τους οπαδούς της δικτατορίας του προλεταριάτου του ΣΥΡΙΖΑ!

Οι δήθεν δημοκράτες της χώρας πρέπει να εμπεδώσουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι νόμιμο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο με βουλευτές εκλεγμένους από κομμάτι του λαού. Τους έχει δώσει αυτό το δικαίωμα η Δημοκρατία. Γιατί αυτή είναι η Δημοκρατία. Και αυτή είναι η διαφορά της από την ιδεολογία και την πρακτική της Χρυσής Αυγής, αλλά και η διαφορά της από κάθε άλλη ιδεολογία, που την πολεμάει στην πράξη και που δεν πιστεύει στην ίση συμμετοχή όλων στα κοινά, στα ίσα δικαιώματα και στις ίσες υποχρεώσεις όλων απέναντι σε ένα Σύνταγμα Ελευθεριών και νόμων ελεύθερων πολιτών.

Στη Δημοκρατία, λοιπόν συμμετέχουν και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, όσοι δεν είναι έκπτωτοι με νομικές αποφάσεις από δράσεις τους αντιδημοκρατικές και όσοι δεν είναι υπόδικοι ή κατάδικοι για πράξεις κατά της Δημοκρατίας. Κι αυτό τους δίνει το δικαίωμα να συμμετέχουν στα κοινά, όπως κάθε άλλος εκλεγμένος ή όχι από το λαό.

Το σημαντικότερο, ακόμα και οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής εξημερώνονται σε σχέση μ αυτό που ήταν (αγρίμια μπήκαν) μέσα από τη συμμετοχή τους στη διαδικασία της Δημοκρατίας όταν η διαδικασία είναι σοβαρή και δημοκρατική και όχι επιπόλαια και απαξιωτική για τη δημοκρατία. Που δυστυχώς είναι.

Επειδή αυτοί που υποτίθεται ότι ανήκουν και υπερασπίζονται τη δημοκρατία, δεν κάνουν τίποτε άλλο κάθε μέρα από το να την απαξιώνουν στην πράξη με την ιδιοτελή, απολίτιστη και ρατσιστική συμπεριφορά τους μέσα και έξω από τα όργανά της, με την αντιδημοκρατική και υποτελή σε συμφέροντα νομοθετική τους δραστηριότητα, με την αντιδημοκρατική στην πράξη πολιτική εύνοιας μειοψηφιών σε βάρος του κύριου όγκου του λαού. Κυρίως, με την παντελή έλλειψη γενναιότητας. Μικροί, θρασύδειλοι, αερολόγοι, δήθεν ατρόμητοι και στην πραγματικότητα φοβισμένα ανθρωπάκια. Από τη συμπεριφορά τους στο δρόμο και από τα έργα τους μέχρι την (μη) υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού, που εκπροσωπούν.

Τα όπλα της Δημοκρατίας είναι οι νόμοι της. Και είναι ικανή  να υπερασπιστεί τον εαυτό της εφ όσον έχει δημοκράτες δικαστές και δημοκράτες στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Πάνω απ όλα, αν έχει γαλουχήσει ένα λαό με τις αξίες της για να την υπερασπίζεται κάθε μέρα και να την υπερασπιστεί αποτελεσματικά μια μέρα. Επειδή η Δημοκρατία δεν είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ. Είναι διαρκώς υπό υπεράσπιση και υπό βελτίωση.

Η Δημοκρατία, όμως, δεν είναι δεδομένη πουθενά. Και πουθενά δεν είναι παγιωμένη. Είναι πολίτευμα σε διαρκή εξέλιξη και γι αυτό εξαιρετικά ευάλωτη. Οι πολίτες της Δύσης βρίσκονται μπροστά σε μία καμπή. Καμπή δημοκρατική. Επειδή η δημοκρατία που είχαν πριν 60 χρόνια, όποια κι αν ήταν, στα χέρια επιδέξιων εκμεταλλευτών της ευτελίζεται χρόνο με το χρόνο και χώρα με τη χώρα.

Μετατρέπεται σε μια ολιγαρχία κεφαλαιούχων και λαϊκιστών με τη συνεργασία πρόθυμων κοντόψυχων και τυχοδιωκτών πολιτικών, που θριαμβεύουν χάρη στη διαρκή υποβάθμιση της παιδείας και της πολιτικής (όχι κομματικής) συνείδησης των λαών. Με απλά λόγια, χάρη στη διαρκή πολιτική και κοινωνική αποβλάκωση της πλειοψηφίας των λαών.

Οι λαοί, όμως, ευτυχώς, έχουν και κάτι ακόμα που τους σώζει και μπορεί να σώζει στο βάθος του χρόνου και τη Δημοκρατία: Το ένστικτο του φυσικού δικαίου. Το ένστικτο της αδικίας, που πάνω του γεννήθηκε ο νόμος, ο κανόνας, η κοινωνία, η Δημοκρατία.

Το Όχι των Ελλήνων, το Brexit των Βρετανών, ο Τράμπ των Αμερικάνων, το Όχι των Ιταλών είναι το ίδιο Όχι , όσο κι αν φαίνεται παράξενο. Όπως είπε πολύ εύστοχα ένας ανώνυμος στο Tweeter: Αν σήμερα Τρίτη μια κυβέρνηση έβαζε σε έναν δυτικό λαό σε δημοψήφισμα το ερώτημα αν είναι Τρίτη η απάντηση θα ήταν Όχι.

Οι λαοί της Δύσης, και ίσως όχι μόνο, ζουν στο πετσί τους την απατεωνιά ενός οικονομικού και πολιτικού συστήματος σε βάρος τους. Αισθάνονται ότι δεν ορίζουν τις κατ επίφαση πιά δημοκρατίες τους, με πρώτη τη δικτατορία των Βρυξελλών, που αποφασίζει χωρίς να εκλέγεται και χωρίς να ελέγχεται από τους λαούς. Με ένα ευρωκοινοβούλιο χωρίς ισχύ και μαριονέτα παρόμοια με τη διακοσμητική Βουλή του Λουδοβίκου του 16ου.

Η μεσαία τάξη εξαφανίζεται και  οι φτωχοποιημένοι πρώην αστοί και μικροαστοί βράζουν, βλέποντας ότι όλο και περισσότεροι απατεώνες αυγατίζουν τα κέρδη τους από μια οικονομία καζίνο. Οι φτωχοποιούμενοι βράζουν οργισμένοι με την κατ επίφαση δημοκρατία τους. Και βράζουν κοιτώντας περισσότερο ακροδεξιά παρά ακροαριστερά. Αηδιασμένοι από τα κόμματά που κάποτε εκφράζανε τη φωνή τους.

Η Δημοκρατία της Δύσης δοκιμάζεται. Και φταίνε γι αυτό οι ταγοί της και οι υπηρέτες της. Που την απαξιώνουν κάθε μέρα. Ο λαός εκρήγνυται μ ένα «όχι» θυμικό, χωρίς σκέψη, κάθε φορά εδώ και δυό χρόνια. Και δεν θα φταίει αν μια μέρα εκραγεί από τα άκρα. Θα φταίνε αυτοί από τους κυβερνήτες που τον σπρώχνουν εκεί, απαξιώνοντας τη Δημοκρατία με την αντιδημοκρατία τους, με τη διεφθαρμένη πολιτική τους, με την περιφρόνηση των νόμων και της δικαιοσύνης. Με την περιφρόνηση του ίδιου του λαού, απ τον οποίο σιτίζονται και υπάρχουν μόνο για να τον αρμέγουν. Κι εδώ και σ όλη σχεδόν τη Δύση.

Οι λαοί είναι τυφλωμένοι από οργή. Και το τυφλωμένοι είναι πιο επικίνδυνο από την οργή.

Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης   

The Borjans: Syriza vs Papandreou Genimatas Pagalou

Του Θανάση Χειμωνά

Πριν ξεκινήσουμε να πω πως όταν πρωτοάκουσα τον όνομα «Μπόργιανς» πίστεψα πως επρόκειτο για κάποια από αυτές τις τηλεοπτικές σειρές που κατεβάζουν διάφοροι από το ίντερνετ. Μάλιστα τη φανταζόμουν ως μια σειρά που θα διαδραματιζόταν στο Μεσαίωνα με βία και πολύ σεξ και τους τηλεφάν της να συζητούν με αγωνία για τον Σιγισμούνδο που αποκεφάλισε την όμορφη Γοτεφρείδη όταν εκείνη τον απάτησε με τον μοχθηρό νάνο Μπλουκ. Τέλος πάντων, ας πάμε στο ψητό.

Το ΣΚ που μας πέρασε έγινε ένας κακός χαμός με την φρέσκια εφημερίδα του εξαιρετικού (μέχρι το 2010) δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη και του πάλαι ποτέ υπερθεματιστή Γιάννη Βλαδίμηρου Καλογρίτσα Documento. Με μια ματιά στο πρωτοσέλιδό της ο παράτυπος αναγνώστης (δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι) διαπίστωνε  πως τα ονόματα της Φώφης Γεννηματά, του Γιώργου Παπανδρέου και του Θεόδωρου Πάγκαλου φιγουράρουν φαρδιά πλατιά στην εν λόγω λίστα. Μάλιστα, για να μην υπάρχει καμία σκιά αμφιβολίας, ο οκτάστηλος τίτλος «Τα πολιτικά ονόματα στη λίστα Μπόργιανς» συνοδευόταν από φωτογραφίες των τριών εν δυνάμει φοροφυγάδων

Επειδή λοιπόν εμείς κάνουμε ρεπορτάζ αποφάσισα να θυσιάσω δύο ευρώ για να διαβάσω τι ακριβώς γράφει η έγκριτη εφημερίδα. Εκεί (οποία έκπληξις…) διαπίστωσα πως τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά από την πρώτη εντύπωση που σχηματίζεις κοιτάζοντας το πρωτοσέλιδο. Ήδη κάτω από τον βαρύγδουπο και προβοκατόρικο τίτλο διαβάζεις (με πολύ μικρότερα γράμματα φυσικά…) «PAPANDREOU, GENIMATAS (σ.σ με ένα νι, όπως ΓιάΝης), PAGALOU. Οι εισαγγελείς διερευνούν αν πρόκειται για τις γνωστές πολιτικές οικογένειες “. Στο ίδιο το άρθρο δε, μαθαίνουμε πως το όνομα Papandreou ενδεχομένως να ανήκει στην πρώην σύζυγο του Γιώργου, Ευανθία Ζησιμίδη Παπανδρέου μια και η οδός που αναφέρεται στη λίστα συμπίπτει με εκείνη της κατοικίας της δεύτερης. Ακόμα βέβαια και αν ισχύει αυτό, ο πρώην πρωθυπουργός δεν επιβαρύνεται με κάποια ανάμιξη. Εκτός αν μπούμε στη λογική της οικογενειακής ευθύνης η οποία μάλιστα θα επεκτείνεται και στις πρώην συζύγους.

Εν συνεχεία τα πράγματα γίνονται πιο διασκεδαστικά. Σε ό,τι αφορά το όνομα «Pagalou” η εφημερίδα ξεκαθαρίζει πως πρόκειται για γυναίκα αφού το επώνυμο είναι στη γενική (σ.σ. και πως ξέρουν πως δεν πρόκειται για Κύπριο, π.χ. τον Πάμπο Παγκάλου που ζει και εργάζεται στην Αραδίππου;) αλλά μάλλον σχετίζεται με τον Θεόδωρο καθώς η διεύθυνση στη λίστα εντοπίζεται στην Πλατεία Βικτωρίας και, σύμφωνα πάντα με την D, ο Πάγκαλος έχει δηλώσει στο πόθεν έσχες του ένα οικόπεδο (sic) στην περιοχή εκείνη. Είναι άλλωστε γνωστό πως η Βικτώρια είναι μια ερημιά με κάνα-δυο χαμόσπιτα και 3-4 «οικόπεδα». Άρα ο λογαριασμός ανήκει στον Πάγκαλο, τελεία και παύλα.

Τέλος, φτάνοντας στο όνομα Genimata  η κατάσταση ζορίζει επικίνδυνα. Η εφημερίδα αναγκάζεται να παραδεχτεί πως μια και η διεύθυνση στη λίστα αντιστοιχεί σε τράπεζα δεν υπάρχει καμιά  απολύτως ένδειξη πως δεν πρόκειται για συνωνυμία, καταλήγοντας ωστόσο πως η Φώφη είναι ύποπτη καθώς «υπήρξε τραπεζική υπάλληλος»! Φαντάζομαι πως αν έσκαγε μύτη στη λίστα κάνας Χειμωνάς  με έδρα τον Πειραιά η D θα έγραφε: «Είναι γνωστό άλλωστε πως ο Τομεάρχης Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ είναι ένθερμος οπαδός του Ολυμπιακού».

Εδώ θα μου πεις, φίλε αναγνώστη: «Καλά ρε Χειμωνά. Το άρθρο απλώς αναφέρει πως υπάρχουν στη λίστα τα συγκεκριμένα ονόματα. Τι ζόρι τραβάς; Που είναι η δυσφήμιση;»

Ναι αλλά για να διαπιστώσεις πως έχουμε να κάνουμε μόνο με ονόματα και πως από πουθενά δεν προκύπτει σύνδεση με τους συγκεκριμένους πολιτικούς πρέπει να αγοράσεις την εφημερίδα. Ή, στην καλύτερη, να διαβάσεις τα ψιλά γράμματα κάτω από τον πηχυαίο τίτλο και –κυρίως- την αυθαίρετη φωτογραφία των τριών πολιτικών. Στη συνείδηση του μέσου νεοέλληνα ο οποίος απλώς ρίχνει μια ματιά στα πρωτοσέλιδα στο ίντερνετ ή όπως αυτά κρέμονται στα περίπτερα Φώφη, ΓΑΠ και Πάγκαλος έχουν καταχωρηθεί ως φοροφυγάδες. Ως ανάλγητοι πολιτικοί που πρόδωσαν τη Μπατρίδα και έβγαλαν τα λεφτά τους έξω. Πανάρχαια μέθοδος λασπολογίας που συνηθίζουν οι μάστορες του είδους.

Η Documento απαριθμεί ως σήμερα τρία φύλλα.  Ήδη έχει επιτεθεί προσωπικά σε πέντε (στο πρώτο της φύλλο στον Άδωνη Γεωργιάδη, στο δεύτερο στον Γιάννη Στουρνάρα) πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό κυκλοφόρησε; Θα ξαναζήσουμε άραγε τις εποχές της «φωτογραφίας» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τους Nαζί και τα τρυφερά ενσταντανέ της Μιμής με τον Ζάχο Χατζηφωτίου; Brace yourselves!  

Το ξέπλυμα…

Του Γιάννη Παντελάκη

Η πρώτη εικόνα, δείχνει τον Τσίπρα κατά την διάρκεια της συνάντησης του με τον Στάινμαγιερ να αναφέρεται στους κινδύνους από την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Η δεύτερη εικόνα δείχνει τους Καμμένο, Βίτσα και λοιπούς βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πλάι με τους νεοναζιστές Παππά και Κασιδιάρη ν' αγναντεύουν στο Καστελόριζο. Ας βάλουμε δίπλα δίπλα τις δυο εικόνες, ας κάνουμε μια σύγκριση και ας βγάλουμε συμπεράσματα.

Ο Καμμένος είχε την ιδέα. Να επισκεφτεί η επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής ακριτικά νησιά, κάτι σαν μια κίνηση συμβολισμού απάντηση στις Τουρκικές προκλήσεις. Κάπως έτσι προφανώς το σκέφτηκε. Ο αναπληρωτής του Βίτσας, προφανώς βρήκε καλή την ιδέα και το αποφάσισαν. Γιατί αυτό αποτελεί μια καλή ιδέα ως απάντηση στους Τούρκους, αδυνατώ να το καταλάβω, αλλά αυτό είναι δικό μου πρόβλημα. Θα τρομάξει ο Ερντογάν και οι στρατηγοί του βλέποντας τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και των νεοναζιστών και θα το ξανασκεφτούν; Η μήπως θα τονωθεί το ηθικό των κατοίκων των ακριτικών νησιών, αν δουν τον Καμμένο εκεί; Ποιος ξέρει.

Ωστόσο αυτό είναι το μικρότερο κακό. Στον Καμμένο αρέσουν οι συμβολισμοί, ντύνεται κομάντο, στρατηγός ή πτέραρχος και κάνει ο,τι νομίζει. Μια φορά, είχε βάλει και ο Τσίπρας ένα στρατιωτικό τζάκετ και επισκέφτηκαν μαζί μια στρατιωτική μονάδα. Το ταίριασμα των δυο κυβερνητικών εταίρων, είναι βέβαια ένα πρόβλημα, αλλά αυτό δεν είναι δικό μου. Η όσμωση των δυο (που κορυφώνεται όταν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούν τις ατάκες του Καμμένου στη Βουλή), θα έπρεπε ν απασχολεί όσους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να επικαλούνται το αριστερό πρόσημο. Αυτοί που δεν βρίσκουν κανέναν παραλογισμό όταν βλέπουν βουλευτές του κόμματός τους να υμνούν τον Κάστρο και να χειροκροτούν τον Καμμένο!

Το μεγαλύτερο κακό, το περιγράφει η δεύτερη εικόνα, η οποία μάλιστα ακυρώνει απόλυτα τον λόγο Τσίπρα στην πρώτη. Το κοινό ταξίδι και η συνύπαρξη δηλαδή βουλευτών δημοκρατικών κομμάτων με βουλευτές που υμνούν τον Χίτλερ. Η συμβολική (;) αυτή κίνηση στο Καστελόριζο, είχε και έναν επιπλέον συμβολισμό. Οι φασίστες (την άνοδο των οποίων φοβάται ο Τσίπρας) είναι δυνατόν ν αποτελούν ένα μέρος μιας συνολικής κοινοβουλευτικής αντίδρασης, μιας κοινής δράσης νεοναζιστών με βουλευτές δημοκρατικών κομμάτων.

Στην καθομιλουμένη, αυτό ονομάζεται ξέπλυμα. Καθαρίζουν ή τουλάχιστον επιχειρούν να καθαρίσουν τους δηλωμένους νεοναζιστές η οργάνωση των οποίων μάλιστα κατηγορείται για βαριά κακουργήματα και η δικαστική διαδικασία για την υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη. Να μην υποθέσουμε ότι το πολιτικό αυτό ξέπλυμα θα επηρεάσει αυτή την διαδικασία, θα είναι αυθαίρετο. Τι να υποθέσουμε ωστόσο για την ενέργεια υπουργών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να δεχτούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο; Κάποια κόκκαλα από το απίθανο αυτό ταξίδι και την απίστευτη αυτή συνύπαρξη θα τρίζουν, αυτό είναι σίγουρο…

Νέοι προϊστάμενοι στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων

Ο Γ. Πιτσιλής προχώρησε στο «διορισμό» νέων προϊσταμένων στις διευθύνσεις της ΓΓΔΕ. Οι επικεφαλείς στις διευθύνσεις φορoλογικής διοίκησης, τελωνείων, ηλεκτρονικών υπηρεσιών.

Στην επιλογή Προϊσταμένων σε Διευθύνσεις Πληροφορικής, Φορολογικής Διοίκησης και Τελωνείων, προχώρησε ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Γιώργος Πιτσιλής, μετά από την εξεταστική διαδικασία, που προβλέπεται στις κείμενες διατάξεις και ακολουθείται πλέον στη Γ.Γ.Δ.Ε.

Συγκεκριμένα, τοποθετούνται:

Διεύθυνση Νομικής Υποστήριξης:

Προϊσταμένη: Σωφρονά Λυδία

Δ/νση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, της Γενικής Δ/νσης Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης & Ανθρώπινου Δυναμικού:

Προϊσταμένη: Σεχπερίδου Σοφία

Δ/νση Υποστήριξης Ηλεκτρονικών Υπηρεσιών, της Γενικής Δ/νσης Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης & Ανθρώπινου Δυναμικού:

Προϊστάμενος: Καπλάνογλου Λάζαρος

Επιχειρησιακή Μονάδα Είσπραξης, της Γενικής Δ/νσης Φορολογικής Διοίκησης:

Προϊστάμενος: Θεοδώρου Ηλίας

Διεύθυνση Δασμολογικών Θεμάτων και Τελωνειακών Οικονομικών Καθεστώτων, της Γενικής Δ/νσης Τελωνείων & Ε.Φ.Κ.:

Προϊσταμένη: Αδικημενάκη Παρασκευή

Διεύθυνση Τελωνειακών Διαδικασιών της Γενικής Δ/νσης Τελωνείων & Ε.Φ.Κ.:

Προϊσταμένη: Πετροπούλου Ευδοκία

Διεύθυνση Στρατηγικής Τελωνειακών Ελέγχων και Παραβάσεων της Γενικής Δ/νσης Τελωνείων & Ε.Φ.Κ.:

Προϊσταμένη: Ματσούκα Αγγελική

Διεύθυνση Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης, της Γενικής Δ/νσης Τελωνείων & Ε.Φ.Κ.:

Προϊσταμένη: Κανελλοπούλου Ευφροσύνη

Διεύθυνση Ηλεκτρονικού Τελωνείου, της Γενικής Δ/νσης Τελωνείων & Ε.Φ.Κ.:

Προϊστάμενος: Τσαγκαράκης Γεώργιος

Διεύθυνση Τελωνείου Αερ/μένα «ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ»:

Προϊσταμένη: Χρονοπούλου Ιωάννα

Υποδιευθυντής: Πιτιακούδης Δημήτριος

Διεύθυνση Β΄ Εξαγωγών- Εισαγωγών Τελωνείου Πειραιά:

Προϊστάμενος: Μουρτίδης Κωνσταντίνος

Υποδιευθυντής: Κούτας Ανδρέας

Διεύθυνση Γ΄ Εισαγωγής Τελωνείου Πειραιά

Προϊστάμενος: Μαυροδημητράκης Νικόλαος

Υποδιευθύντρια: Μόλαρη Κωνσταντίνα

Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων συνεχίζει με απόλυτη διαφάνεια και αξιοκρατία τη διαδικασία αξιολόγησης όλων των Προϊσταμένων των Διευθύνσεων και την εξέταση των υποψηφιοτήτων για κάθε θέση, με μοναδικό γνώμονα την αύξηση της αποτελεσματικότητάς της, την είσπραξη των δημοσίων εσόδων και την εδραίωση κλίματος φορολογικής δικαιοσύνης.

Πηγή

Τέλος στις απαλλαγές και στις εκπτώσεις φόρων

Νέες θυσίες για όλους την επόμενη διετία προκειμένου να επιτευxθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ

Το πακέτο των μέτρων που οδηγεί εκ του ασφαλούς στην επίτευξη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018 έχει ήδη συμφωνήσει η κυβέρνηση εν όψει της σημερινής κρίσιμης συνεδρίασης του Eurogroup.

Πρόκειται για σειρά φόρων που έχουν ήδη ψηφιστεί και θα ισχύσουν μέσα στο 2017 (καύσιμα, τσιγάρα, σταθερή τηλεφωνία κτλ.) αλλά και σειρά μέτρων με κυρίαρχα την κατάργηση φοροαπαλλαγών και εκπτώσεων που θα ψηφιστούν το επόμενο διάστημα όπως ιατρικές δαπάνες, έκπτωση παρακράτησης φόρου μισθών και συντάξεων, κατάργηση απαλλαγών για ναυτικούς και επιβολή νέου φόρου στα ενοικιαζόμενα δωμάτια μέσω του Internet (π.χ. πλατφόρμα AirBNB).

Πλαστικό χρήμα

Ωστόσο τη μεγάλη διαφορά στην αύξηση των εσόδων θα κάνει η υποχρεωτική χρήση του πλαστικού χρήματος στις καθημερινές συναλλαγές και η σύνδεσή του με το αφορολόγητο μισθωτών, συνταξιούχων και αγροτών το οποίο προς το παρόν για το 2017 δεν αλλάζει.

Για το 2018 και μετά όμως ουδείς είναι σίγουρος από τη στιγμή που το ΔΝΤ έχει θέσει ως όρο για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα για την Ελλάδα τη μείωσή του στις 5.000 ευρώ.

Σύμφωνα με την αρμόδια υφυπουργό Οικονομικών κυρία Κατερίνα Παπανάτσιου η κυβέρνηση δεν συζητά τη μείωση του αφορολόγητου ορίου στις 5.000 ευρώ όπως απαιτεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όμως για να ισχύσουν τα σημερινά αφορολόγητα όρια θα πρέπει υποχρεωτικά οι πολίτες από το 2017 να συγκεντρώνουν αποδείξεις πληρώνοντας με πλαστικό χρήμα ή ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές (e-banking, μεταφορά ποσών από λογαριασμό σε λογαριασμό κτλ.).

Τα αφορολόγητα όρια

Τα αφορολόγητα όρια για τα εισοδήματα του 2016 που θα δηλωθούν το 2017 είναι τα εξής: 8.636 ευρώ για άγαμο - έγγαμο χωρίς παιδιά (έκπτωση φόρου 1.900 ευρώ), 8.864 ευρώ για έγγαμο με ένα παιδί (έκπτωση φόρου 1.950 ευρώ), 9.090 ευρώ για έγγαμο με δύο παιδιά (έκπτωση φόρου 2.000 ευρώ) και αφορολόγητο 9.545 ευρώ για έγγαμο με τρία παιδιά και άνω (έκπτωση φόρου 2.100 ευρώ).

Ωστόσο στο σχέδιο του επικαιροποιημένου Μνημονίου περιλαμβάνονται μέτρα τα οποία αναμένεται να περιληφθούν στο πολυνομοσχέδιο «σκούπα» για να κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές.

Ειδικότερα, προβλέπεται «μαχαίρι» 50% στο επίδομα θέρμανσης του 2017. Το συνολικό κονδύλι αναμένεται να μειωθεί άλλο ένα 50%, δηλαδή να πέσει στα 52,5 εκατ. ευρώ από 105 εκατ. ευρώ σήμερα και 210 εκατ. ευρώ πριν από δύο χρόνια.

Μαχαίρι

Βασικό κομμάτι των μέτρων αποτελεί η κατάργηση φοροαπαλλαγών όπως είναι η έκπτωση φόρου από ιατρικές δαπάνες που ισχύει για όσους ξεπερνούν το 10% του δηλωθέντος εισοδήματος, η έκπτωση 1,5% επί του φόρου μισθωτών - συνταξιούχων λόγω μηνιαίας παρακράτησης καθώς και η κατάργηση του ειδικού φορολογικού καθεστώτος των ναυτικών.

Οι περικοπές όμως δεν σταματούν εδώ καθώς επεκτείνονται και στα φοιτητικά επιδόματα τα οποία αναμένεται να κοπούν στο μισό, δηλαδή από 1.000 ευρώ που λαμβάνουν σήμερα περίπου 40.000 δικαιούχοι φοιτητές να πέσουν στα 500 ευρώ ετησίως.

Οι δανειστές ζητούν να επανεξεταστούν και να καθοριστούν νέα κριτήρια από μηδενική βάση τόσο για τα οικογενειακά επιδόματα όσο και για τα προνοιακά - αναπηρικά. Παράλληλα, βάζουν φρένο στη χορήγηση έκτακτου βοηθήματος σε φτωχά νοικοκυριά. Ζητούν να δοθεί μόνο αν αποδειχθεί ότι η υπεραπόδοση των εσόδων είναι μόνιμη και όχι ευκαιριακή.

Είναι προφανές ότι αν τελικά επιμείνουν οι δανειστές και διατηρηθούν υψηλά πλεονάσματα για το 2018 έως το 2020 τότε θα πρέπει να θεωρούνται κάτι παραπάνω από βέβαιο φορολογικά μέτρα σε μισθούς, συντάξεις, αφορολόγητο.

Πηγή

Eurogroup: O «διάβολος» κρύβεται στις λεπτομέρειες

Τα ψιλά γράμματα της απόφασης είναι μονόδρομος νέων μέτρων που θα ικανοποιήσουν και το ΔΝΤ

  

Από στενωπό άνευ προηγουμένου καλείται να περάσει η κυβέρνηση για την επίτευξη συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο με τους Θεσμούς τον Ιανουάριο. Τα ψιλά γράμματα της απόφασης του Eurogroup, η οποία εκδόθηκε το βράδυ της Δευτέρας, οδηγούν σε ένα νέο, πολύ σκληρό γύρο διαβουλεύσεων με την τρόικα και τη λήψη νέων μέτρων που θα ικανοποιήσουν και το ΔΝΤ.

Πέρα από το «καρότο» -τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος- η απόφαση περιλαμβάνει και λεπτομερές «μαστίγιο». Το πλέγμα των δεσμεύσεων προκύπτει από τις παρακάτω αναφορές στο ανακοινωθέν και συνδέεται ευθέως (παρότι δεν ομολογείται ρητά) με την ολοκλήρωση της συμφωνίας για το χρέος η οποία θα αρχίζει να εφαρμόζεται άμεσα.

Αναλυτικά, τα κρίσιμα σημεία:

1. «Το Eurogroup σημειώνει ότι η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (staff-level agreement) πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για την επίτευξη του συμφωνημένου στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018». Μεταξύ άλλων ζητούνται «επιπλέον ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας». Αυτές οι δύο αναφορές συνδυάζονται με την απαίτηση (στο τέλος του κειμένου) για τεχνική συμφωνία και με το ΔΝΤ «σύμφωνα με τις καθιερωμένες πρακτικές του Ταμείου».

Συμπέρασμα: η αξιολόγηση θα κλείσει μόνο αν υπάρχει σύμφωνη γνώμη του ΔΝΤ και σε τεχνικό επίπεδο για τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά και για την επίτευξη του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος, ύψους 3,5% του ΑΕΠ για το διάστημα 2018-2020 και πέραν αυτού.

Η δυσκολία του εγχειρήματος γίνεται αντιληπτή από αυτά που έλεγε την Παρασκευή το βράδυ η ίδια η κυβέρνηση. Ετσι, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές το ΔΝΤ ζητεί μέτρα 4,2 δισ. ευρώ (μείωση αφορολόγητου και κύριων συντάξεων) για να δεχτεί την επίτευξη του στόχου του 3,5% του ΑΕΠ για το 2019 και το 2020.

Για τα εργασιακά, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το ΔΝΤ επιμένει στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και λέει όχι στην υπερίσχυση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας έναντι των επιχειρησιακών.   

2. Η Ελλάδα έκανε δεκτό έναν μηχανισμό στα πρότυπα του «κόφτη» για μετά το 2018. Η απόφαση αναφέρει σαφώς ότι για την διασφάλιση της επίτευξης των δημοσιονομιών στόχων μετά τη λήξη του προγράμματος «οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους Θεσμούς για έναν μηχανισμό και για διαρθρωτικά μέτρα» που θα παρέχουν αυτή την εξασφάλιση.

3. Ο στόχος του 3,5% θα πρέπει να διατηρηθεί σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Αυτό σημαίνει ότι δεν επιτυγχάνεται ο στόχος που είχε εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός για χαλάρωση της λιτότητας με μείωση του στόχου για το πλεόνασμα από το 2018 ή το 2019 στο 2% του ΑΕΠ. 

4. Η κυβέρνηση καλείται να στελεχώσει το διοικητικό συμβούλιο του Υπερταμείου για να είναι απολύτως λειτουργικό ως το τέλος Ιανουαρίου του 2017. 

Στα θετικά, τέλος, η επιβεβαίωση ότι υπάρχει συμφωνία για τον Προϋπολογισμό του 2017 και για την εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (ΚΕΣ) την επόμενη χρονιά.

Πηγή