Επιβιώνοντας στην εργασιακή ζούγκλα των εταιρειών τηλεπικοινωνίας

Σαν εμπειρία «Survivor» περιγράφει τις εργασιακές συνθήκες στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών Wind, το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων. Υπερεντατικοποίηση, υποστελέχωση και αγεφύρωτες μισθολογικές διαφορές συνθέτουν ένα σκηνικό επιβίωσης μέσα σε μια εργασιακή ζούγκλα.

Τεράστιο πρόβλημα υποστελέχωσης αντιμετωπίζουν τα τμήματα Back Office, με όσους απασχολούνται σε αυτά να αναγκάζονται σε υπερωριακή εργασία - ακόμη και από το σπίτι - τα Σαββατοκύριακα ή και στις αργίες. Λόγω του τεράστιου όγκου αιτημάτων/παραπόνων, που καλούνται να διαχειριστούν οι εργαζόμενοι, και που απορρέει από τις πολιτικές της εταιρείας, όπως τονίζει το ΠΑΣΕ WIND, συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να καθυστερεί η διαχείριση υποθέσεων μέχρι και πάνω από ένα μήνα, με αποτέλεσμα οι πελάτες να παραπονούνται και τελικά η πίεση να ανακυκλώνεται και να φθάνει στους μόνους που δεν ευθύνονται, τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους της εταιρείας.

Η κατάσταση στα τμήματα τηλεφωνικής εξυπηρέτησης είναι γνωστή και διαχρονικά προβληματική. Οι εργαζόμενοι στη «γαλέρα» των τηλεφωνικών κέντρων αναγκάζονται συχνά να απασχολούνται βοηθητικά και σε άλλα τμήματα προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αναμονές, χωρίς να έχουν ούτε την απαραίτητη εκπαίδευση αλλά και πέραν των αρμοδιοτήτων τους. Η πίεση και ο ψυχολογικός πόλεμος δεν σταματάει ακόμη και την ώρα του διαλείμματος, καθώς οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να βλέπουν συνεχώς τον πίνακα στον οποίο αναρτώνται σε καθημερινή βάση τα στατιστικά ανά τμήμα. Ο πίνακας αυτός δεσπόζει, έξω από το χώρο όπου οι εργαζόμενοι ξεκουράζονται ή πάνε για να φάνε κάτι τα λίγα λεπτά του διαλείμματος τους, ως μία διαρκής υπενθύμιση του πανταχού παρόντα «ατομικού στόχου» και των επιδόσεων, αυτού του «μπαμπούλα» που διαφεντεύει την καθημερινότητα των εργαζόμενων.

«Οι συνολικές συνθήκες (συμπεριφορές πελατών και εποπτευόντων, πίεση για επίτευξη στόχων, αλλεπάλληλες βάρδιες, εργασία σε αργίες, περιορισμένη κατανομή αδειών που συχνά διαλύει τον οικογενειακό προγραμματισμό, συνεχής θόρυβος, διαρρύθμιση χώρου κ.α.) και τα πολλά έτη εργασίας στις γραμμές χωρίς προοπτική διαφυγής, έχουν οδηγήσει πολλούς συναδέλφους όχι απλά στην απογοήτευση αλλά στην επαγγελματική εξουθένωση» αναφέρει η σχετική ανακοίνωση του ΠΑΣΕ Wind.

Στην ίδια ανακοίνωση, την οποία το Σωματείο κοινοποίησε και στη Διεύθυνση Ανθρωπίνου Δυναμικού της εταιρείας, αναφέρεται και στο grow, μία φόρμα αξιολόγησης που καλούνται να συμπληρώσουν οι εργαζόμενοι, πρακτική η οποία έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα. Ψυχική και σωματική κατάρρευση, με κρίσεις πανικού, κλάματα και λιποθυμίες, ακόμη και εξώθηση στην παραίτηση είναι λίγα δείγματα της αφόρητης - άμεσης και έμμεσης - πίεσης που βιώνουν οι εργαζόμενοι στον τομέα.

Το Σωματείο Εργαζομένων ψέγει την πάγια πρακτική των εταιρειών να μην κάνουν προσλήψεις προσωπικού αλλά να «μπαλώνουν» τις τρύπες με εργολαβικούς εργαζόμενους, οι οποίοι απασχολούνται με κακές συνθήκες εργασίας και χαμηλούς μισθούς, χωρίς επαρκή εκπαίδευση με άμεσο αντίκτυπο στην εξυπηρέτηση.

Το ΠΑΣΕ Wind λοιπόν προτείνει μεταξύ άλλων:

1. Προσλήψεις στα τμήματα μέσω της WIND με μισθούς με βάση την Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

2. Μεταφορά εργαζομένων με πολλά έτη στις γραμμές σε τμήματα εκτός γραμμών που έχουν ανάγκη.

3. Μεταφορά εργαζομένων σε τμήματα εντός γραμμών με ελαφρώς βελτιωμένα ωράρια.

4. Δυνατότητα στους εργαζομένους να επιλέξουν μόνιμο ωράριο εργασίας (πρωινό, απογευματινό, βραδινό).

5. Κατάργηση των στατιστικών.

6. Ανακαίνιση των χώρων (εργονομικά και ευρύχωρα γραφεία, ηχομονωτικές παρεμβάσεις, βελτίωση του σχεδιασμού του κλιματισμού και του φωτισμού κ.ά.).   

Διαλεκτή Αγγελή - efsyn.gr

Εθνική οδός Αθηνών - βλακείας. Εγκληματικής.

Μετά το τραγικό δυστύχημα στην Αθηνών - Λαμίας ο υφυπουργός Μεταφορών κ. Μαυραγάνης ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση σκέπτεται να καθιερώσει πρόστιμα για παραβάσεις του ΚΟΚ με εισοδηματικά κριτήρια! Όπως είπε κι ο Αϊνστάιν, η βλακεία είναι ανίκητη! Γιατί αν δεν ήταν δεν θα βρίσκονταν να κυβερνάνε άνθρωποι που δεν έχουν σχέση ούτε με νόμους, ούτε με την πραγματικότητα, ούτε με την κοινή λογική.

Κατ' αρχήν ένας τέτοιος νόμος ή διάταξη είναι εντελώς αντισυνταγματικός, σύμφωνα με το άρθρο 4, που απαιτεί να ισχύει για όλους τους πολίτες η ίδια ποινή για το ίδιο αδίκημα.

Με την καφενειακή συλλογιστική του κ. Μαυραγάνη θα έπρεπε να ισχύουν διαφορετικές ποινές σε όλα τα αδικήματα του αστικού και ποινικού κώδικα, ανάλογα με το εισόδημα του καθενός! Αλλιώς είναι να πληρώνει ο κ. Μαρινάκης για παράδειγμα μια εξαγορά ποινής 1.000 ευρώ και αλλιώς ο κ. Μήτσος!

Όπως καταλαβαίνει και ο τελευταίος καφενόβιος, δεν θα εφαρμοζόταν καμιά ποινή γιατί θα εγειρόταν θέμα εισοδήματος! Ποιανού έτους; Κι αν φέτος ήταν άνεργος; Και με ποια στοιχεία που η μισή Ελλάδα φοροδιαφεύγει; Πώς θα βεβαιωνόταν και πότε το εισόδημα; Οι δηλωμένοι άνεργοι να πλήρωναν; Και με ποια άλλα στοιχεία; Τα ακίνητα μετράνε; Μετράει ο γάιδαρος που λέει κι η διαφήμιση;

Η συζήτηση στερείται κάθε σοβαρότητας και η παμπάλαια σκέψη του νομοθέτη τα είχε πάρει υπ' όψη της όλα πριν καταλήξει: Ίδια ποινή για ίδιο αδίκημα. Αυτό λέγεται ισονομία. Ο νόμος ισχύει διαρκώς μέχρι να αλλάξει. Και δεν επιλέγει εισόδημα σε κανένα κράτος του κόσμου, καπιταλιστικό, κομμουνιστικό, δικτατορικό, θεοκρατικό. Επιλέγει αυστηρότητα ή επιείκεια στα πλαίσια ίδιου ποινολογίου.

Και επειδή κάποιοι άσχετοι εξυπνάκηδες Έλληνες ισχυρίζονται ότι στη Σουηδία ισχύουν εισοδηματικά κριτήρια, τους πληροφορώ ότι η παραβίαση του ορίου ταχύτητας ξεκινάει από 1.500 κορώνες (160 ευρώ) και φτάνει στα 450 ευρώ, ανάλογα με το πού και υπό ποιες συνθήκες έγινε. Και ισχύει για όλους το ίδιο.

Πάμε στην ασχετοσύνη του υφυπουργού σε ό,τι αφορά στο αντικείμενό του. Η Ελλάδα είναι τριτοκοσμική σε επίπεδο οδήγησης και αστυνόμευσης. Έχει 2,5 δρόμους όλους κι όλους με διεθνή κριτήρια και όλοι οι άλλοι είναι καρμανιόλες. Σαν σήμανση, σαν οδόστρωμα, σαν κλίσεις, σαν φωτισμό, σαν φύλαξη, σαν υποδομές ασφάλειας.

Αυτοί οι 2,5 «εθνικοί» δρόμοι είναι αφύλαχτοι και δεν γίνεται κανένας σοβαρός έλεγχος της τροχαίας εδώ και χρόνια στα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Τα μόνα μπλόκα στήνονται για καθαρά εισπρακτικούς λόγους, σε συγκεκριμένα σημεία- παγίδες όπου οι ταχύτητες των σημάτων, εντελώς συμπτωματικά, μειώνονται απότομα! Οι κάμερες, όπως αποδείχτηκε και στο πρόσφατο δυστύχημα, είναι διακοσμητικές! Όταν λειτουργούν!

Δεν υπάρχει αυτοκίνητο με καμένα φώτα, με ένα φως, με κρεμασμένο προφυλακτήρα, με ληγμένα λάστιχα, με καμένα φλας, με μαύρους καπνούς, με ασυντήρητη μηχανή, χωρίς κάρτα καυσαερίων, χωρίς ΚΤΕΟ, χωρίς κράνος, χωρίς ζώνες, με τρελές ταχύτητες, με παραβίαση κάθε Άρθρου του ΚΟΚ, χωρίς πινακίδες και Ανασφάλιστο που να μην κυκλοφορεί ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟ!

Έχουμε να δούμε τροχονόμους κάτι χρόνια μέσα και έξω από τις πόλεις. Κι όσοι εμφανίζονται είναι κυρίως διακοσμητικοί. Ακόμα και το τριήμερο που πέρασε η τροχαία ήταν απούσα εντελώς την ώρα της βραδινής επιστροφής!

Έχω οδηγήσει στην ανατολική, βόρεια, νότια, δυτική Ευρώπη μέχρι το βορειότερο σημείο της στη Νορβηγία και τη Σκωτία. Στην Ασία και στην Αφρική. Στην Αμερική, τον Καναδά, την Αλάσκα, τη Ρωσία. Έχω γευτεί τι θα πει τροχονόμος σε παράβαση. Η συμπεριφορά των οδηγών και της τροχαίας στην Ελλάδα συγκρίνεται μόνο με της Ασίας και της Αφρικής. Με τίποτε άλλο!

Στις υπόλοιπες χώρες η ζωή του Παντελίδη, του Βακάκη, της Αποστολίας, του μικρού Παύλου, του Ανδρέα και οι ζωές των άλλων 800 ανθρώπων που σκοτώθηκαν σ' ένα χρόνο στην άσφαλτο μπορεί και να είχαν σωθεί. Επειδή σχεδόν σε όλες τις χώρες που σέβονται τον εαυτό τους και φροντίζουν τους πολίτες τους δεν θα έκανε κανείς πάνω από ένα χιλιόμετρο τρέχοντας σαν τρελός ή κάνοντας ζιγκ-ζαγκ σε καμιά εθνική ή κεντρική οδό. Θα τον είχε σταματήσει η αστυνομία ή η τροχαία και θα του είχε κόψει το βήχα.

Κανείς δεν θα μπορούσε να κυκλοφορεί σαν τον Έλληνα που δεν έχει φώτα, ξερνάει δηλητήρια, είναι ανασφάλιστος, πάει με 60 στην αριστερή, δε φοράει κράνος και ζώνη, προσπερνάει με τη νταλίκα με 120 χλμ και με λιωμένα λάστιχα που φαίνονται τα πλέγματα! Όλοι αυτοί περνάνε ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ ακόμα και μπροστά από τους τροχονόμους και τα περιπολικά που απλώς κάνουν βόλτες.

Ο Έλληνας μαθαίνει από το δημοτικό ήδη οδική συμπεριφορά. Είναι μάθημα. Μαθαίνει, όμως, ακόμα πιο αποτελεσματικά από πριν το δημοτικό και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του να είναι φιλοτομαριστής. Αντικοινωνικός και εαυτούλης. Να μη σέβεται το διπλανό του. Σε μια χώρα που ούτε οι φύλακες του νόμου δε σέβονται το νόμο. Δίνοντας έτσι το παράδειγμα. Πολύ περισσότερο αυτοί που νομοθετούν.

Σαν τον κ. Μαυραγάνη που ανακάλυψε ότι με τα εισοδηματικά κριτήρια θα συνετίσει φτωχούς και πλούσιους! Τους πολίτες τους συνετίζει μόνο η επιβολή του νόμου. Είτε ζουν στην Ελλάδα, είτε στην ΕΣΣΔ, είτε στην Αμερική, είτε στη Σουηδία, είτε στην Κούβα. Νόμος χωρίς επιβολή είναι η επιβολή του ισχυρότερου και του χυδαιότερου επί των πιο αδύναμων.

Και ο ισχυρότερος και χυδαιότερος επικρατούν εκεί όπου βρίσκουν για σύμμαχο τον μόνο ανίκητο: Τη βλακεία. Που στην περίπτωση των ελληνικών διοικήσεων κάθε βαθμίδας δεν είναι απλή. Είναι εγκληματική.

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης   - liberal.gr

Ένα δικό μας Crosscheck...

Του Γιάννη Παντελάκη

Η πλατφόρμα πήρε το όνομα «CrossCheck» και πρόκειται για μια συμμαχία 36 Γαλλικών και διεθνών μέσων ενημέρωσης τα οποία με την υποστήριξη της Google και του διεθνούς δικτύου First Draft έχουν σκοπό τον έλεγχο και διασταύρωση πληροφοριών ώστε να αποκαλύπτονται οι ψεύτικες ειδήσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις εκλογές στη Γαλλία. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ένα Ελληνικό CrossCheck με λίγο διαφορετικό σκοπό. Να διασταυρώνει τις πληροφορίες που διοχετεύονται από την Ελληνική κυβέρνηση ή τις δηλώσεις αξιωματούχων της.

Η πλατφόρμα δημιουργήθηκε μετά τις αποκαλύψεις για παρεμβάσεις της Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ και την διοχέτευση πλαστών πληροφοριών που μεταδόθηκαν στην προεκλογική περίοδο επηρεάζοντας ψηφοφόρους και εκλογικό αποτέλεσμα. Στη δική μας πλατφόρμα θα έπρεπε να υπήρχε μια άλλη στόχευση αφού δεν διανύουμε προεκλογική περίοδο. Αλλά μια περίοδο διακίνησης είτε πληροφοριών, είτε επίσημων δηλώσεων οι οποίες βρίσκονται σε σεβαστή απόσταση από την πραγματικότητα.

Το δικό μας CrossCheck θα έπαιρνε για παράδειγμα μια πρωθυπουργική αναφορά (από το βήμα της Βουλής μάλιστα) για το τέλος της λιτότητας και θα έλεγχε αν με τα πραγματικά στοιχεία έχει αυτό κάποια δόση αλήθειας ή έστω μιας μακρινής προσέγγισης με την αλήθεια. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, η συγκεκριμένη προσπάθεια δεν θα ήταν ιδιαίτερη επίπονη αφού και ο πιο καλοπροαίρετος φίλος του ΣΥΡΙΖΑ θα κατανοούσε πως δεν μπορεί να τελειώνει η λιτότητα και παράλληλα να κόβονται οι συντάξεις ή να μειώνεται το αφορολόγητο. Κάτι που περίπου είπε άλλωστε μια ημέρα πριν ο Ευ. Τσακαλώτος αναφέροντας χαρακτηριστικά πως «δεν τέλειωσε η λιτότητα».

Το Ελληνικό CrossCheck θα ερευνούσε το αν λειτουργεί με κανονικές συνθήκες το νοσοκομείο της Σαντορίνης το οποίο εγκαινίασε λίγους μήνες πριν ο πρωθυπουργός ή έχουν βάση οι καταγγελίες ότι οι γιατροί φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο με αποτέλεσμα να υπολειτουργεί. Το Ελληνικό CrossCheck θα αναζητούσε τη βασιμότητα των δηλώσεων του υφυπουργού Πετρόπουλου για το αν πράγματι τον σταματάνε στο δρόμο επαγγελματίες και του ζητάνε να πληρώνουν περισσότερες εισφορές! Τελικά, μια τέτοια Ελληνική πλατφόρμα θα είχε ιδιαίτερη χρησιμότητα.

Προφανώς μια τέτοια διαδικασία-αυτή της διασταύρωσης της βασιμότητας δηλώσεων ή πληροφοριών -την κάνουν σε σημαντικό βαθμό τα Μέσα ενημέρωσης. Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους βασικούς ρόλους του. Ωστόσο, τα Μέσα όπως είναι γνωστό -για την ακρίβεια τα περισσότερα από αυτά- έχουν δεχτεί και συνεχίζουν να δέχονται λυσσαλέες επιθέσεις από μέλη της σημερινής κυβέρνησης και χθεσινής αντιπολίτευσης. Ένα μεγάλο μέρος της στρατηγικής των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βασίστηκε σε αυτές τις επιθέσεις με στόχο τη συνολική απαξίωσή τους.

Γι' αυτή την απαξίωση προφανώς υπάρχουν και οι ευθύνες των ίδιων των μέσων (και μερίδας των δημοσιογράφων), ωστόσο η ολομέτωπη επίθεση που δέχονται από μερίδα του πολιτικού προσωπικού και μάλιστα με εντελώς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς (βοθροκάναλα, όργανα διαπλοκής κ.ο.κ.), έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη μεγαλύτερη απαξίωσή τους...

liberal.gr

   

Διαφωνούν για τα αντίμετρα οι δανειστές

Όλα τα νέα μέτρα ξεδιπλώνουν από σήμερα στην διαπραγμάτευση τα τεχνικά κλιμάκια της κυβέρνησης και των δανειστών. Οι επόμενες 48 ώρες (έως την Παρασκευή ή το Σάββατο ενδεχομένως) θα κρίνουν αν και ποιοι θα χάσουν από ένα έως και δύο μηνιάτικα (μέσω της ταυτόχρονης αύξησης των φόρων και μείωσης των συντάξεων) και ποιοι λιγότερα.

Το κυριότερο ίσως όλων όμως, είναι πως τα τεχνικά κλιμάκια του ΔΝΤ θα πρέπει να απαντήσουν αν -πέραν από το όποιο αμπαλάζ επιλέξει η κυβέρνηση- τα πρόσθετα μέτρα λιτότητας θα φτάσουν στα 3,6 δισ. ευρώ (2% του ΑΕΠ) ή θα περιοριστούν – ίσως στα 3-3,2 δισ. ευρώ. Και εχθές καταγράφηκε μεγάλη διαφορά αντίληψης για το πώς εννοούν κυβέρνηση, Ευρωπαίοι και ΔΝΤ τις εξαγγελίες για «αντίμετρα». Όπως παραδέχτηκε αξιωματούχος του οικονομικού επιτελείου που μετέχει στις συσκέψεις «για άλλα ζητάνε περισσότερα στοιχεία και για άλλα διαφωνούν».

Έρχεται ο «λογαριασμός»

Μέχρι σήμερα πάντως, κυβέρνηση και ΔΝΤ είχαν μια πρόφαση για να διαφωνούν για το ύψος της νέας λιτότητας που θα απαιτηθεί να υποστούν οι Έλληνες πολίτες και οι επιχειρήσεις. Στην Έκθεση που εξέδωσε τον Δεκέμβριο για την Ελλάδα, το Ταμείο στηρίχτηκε στα έως τότε διαθέσιμα δημοσιονομικά στοιχεία (έως τον Νοέμβριο δηλαδή). Από τότε η κυβέρνηση έχει δημοσιοποιήσει και νεότερα στοιχεία που δείχνουν υπερείσπραξη φόρων και κρατικών εσόδων, με βάση την οποία θεωρεί πως οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι «εξωπραγματικά απαισιόδοξα».

Αν το ΔΝΤ αποδεχτεί ως έχουν τα στοιχεία που θα του παραδώσει η κυβέρνηση, τότε θα πρέπει να βρει κάποια καλή δικαιολογία για να εξηγήσει γιατί επιμένει σε περισσότερα μέτρα αφαίμαξης. Τότε και η κυβέρνηση όμως θα πρέπει να βρει μια άλλη δικαιολογία, εφόσον εκλείψει η αμφισβήτηση της απόδοσης των ήδη ψηφισμένων μέτρων λιτότητας που εφαρμόζει, γιατί να αποδεχθεί πρόσθετες περικοπές εισοδημάτων και συντάξεων.

Η τεχνική ανάλυση «είναι δύσκολη, θα χρειαστεί χαρτί και μολύβι» λένε τώρα στην κυβέρνηση. Δεν θεωρούν απλή υπόθεση τον υπολογισμό της δημοσιονομικής «τρύπας» από το 2018 και μετά, παρά τα πρωτογενή πλεονάσματα-μαμούθ που ανακοινώνει – και θα κληθεί να επικυρώσει στον επόμενο μήνα η Eurostat.

Δύσκολη θα είναι όμως και η διαπραγμάτευση στο εσωτερικό, για να πεισθούν ο λαός και οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, γιατί θα πρέπει να ψηφιστούν ξανά αλλαγές στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό, αν αυτές δεν χρειάζονται.

Στο τραπέζι όμως μπαίνουν από σήμερα και τα προγράμματα Κοινωνικής Εργασίας, που στόχο έχουν να αποφέρουν ένα χαμηλό εισόδημα σε όσους έχουν βρεθεί εκτός αγοράς εργασίας, την ίδια στιγμή που και θα περικόπτονται περαιτέρω τα εισοδήματα και όσων άλλων έχουν ακόμα… κανονική εργασία. Την διαπραγμάτευση αυτή αναλαμβάνουν η υπουργός Εργασίας κυρία Έφη Αχτσιόγλου και η αναπληρωτής υπουργός, κυρία Ράνια Αντωνοπούλου.

Επιπλέον ο υπουργός Οικονομίας κύριος Δημήτρης Παπαδημητρίου θα παρουσιάσει το τελικό σχέδιο της κυβέρνησης για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, το οποίο έχει θέσει ήδη σε δημόσια διαβούλευση.

Η Ελλάδα καταρρέει

O μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας σήμερα είναι η ουτοπική ελπίδα των Πολιτών της – την οποία συντηρούν πολύ έξυπνα οι δανειστές, επειδή εξυπηρετεί όσο τίποτα άλλο τα συμφέροντα τους, μαζί με τον εκφοβισμό που επιχειρείται μέσω της γειτονικής μας χώρας.

 .

«Η εξυπηρέτηση των παλαιών δανείων με νέα, καθώς επίσης με συνεχώς μεγαλύτερες επιβαρύνσεις, οδηγεί στην καταστροφή και στο χάος – μέσα από κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, οι οποίες θα ξεσπάσουν νομοτελειακά όταν οι Έλληνες χάσουν τα πάντα, αδυνατώντας πλέον ακόμη και να επιβιώσουν» (πηγή).

Θέλω να υπενθυμίσω με τη σειρά μου πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την Ελλάδα – ενώ όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο καλύτερα. Η πατρίδα μας έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, καθώς επίσης πολιτισμικής της κατάρρευσης – ενώ δεν υπάρχει κανένα απολύτως κόμμα που να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με όλα αυτά τα προβλήματα.

Εκτός αυτού, η Ελλάδα δεν κινδυνεύει μόνο να μετατραπεί σε μία αποικία των δανειστών της στο διηνεκές αλλά, επίσης, απειλείται όσο ποτέ μέχρι σήμερα η εδαφική της ακεραιότητα – από πολλές διαφορετικές πλευρές.

Μόνο εάν συνειδητοποιήσουμε όλοι μαζί, κόμματα και Πολίτες, τη θλιβερή κατάσταση, στην οποία έχουμε οδηγηθεί, ίσως υπάρξει μία αμυδρή ελπίδα για το μέλλον – αφού, μόνο υπό αυτήν την προϋπόθεση ενεργοποιείται ολόκληρο το Έθνος απέναντι στους κινδύνους, ενώνεται και κυριολεκτικά μεγαλουργεί.

Εάν όχι, η κατάρρευση δυστυχώς ολοκληρώνεται και το Έθνος διαλύεται ολοσχερώς, καταλήγοντας στα σκουπίδια της ιστορίας – λεηλατημένο, εξαθλιωμένο και ανίκανο να αμυνθεί απέναντι στις δυνάμεις που το ωθούν στην εξαφάνιση του.

Ως εκ τούτου, θεωρώ σωστό να προειδοποιήσω τους Έλληνες ότι, πρέπει να πάψουν πια να έχουν ψευδαισθήσεις – πιστεύοντας πως η χώρα θα επανέλθει σε μία βιώσιμη πορεία ανάπτυξης, με πρόγραμμα τα μνημόνια και με έλεγχο τήρησης τους τις αξιολογήσεις.

Είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον, όταν επιβάλλονται νέοι φόροι, καθώς επίσης καινούργιες επιβαρύνσεις στο ασφαλιστικό, ενώ την ίδια στιγμή έχει καταστραφεί εντελώς ο παραγωγικός της ιστός. Πόσο μάλλον με νέες μειώσεις των δημοσίων δαπανών, οι οποίες προκαλούν διπλάσια πτώση του ΑΕΠ, σχετικά με τους φόρους – ενώ η φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών έχει σχεδόν μηδενισθεί και το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος έχει εκτοξευθεί στα ύψη.

Οι Έλληνες πρέπει να πάψουν επίσης να ελπίζουν ότι, με νέες εκλογές, καθώς επίσης με μία καινούργια κυβέρνηση, θα λυθούν τα προβλήματα τους – αφού, εκτός του ότι θα πρόκειται για μία επανάληψη του πειράματος της διετίας 2012-2014, όπου ως γνωστόν θεωρείται ως ο ορισμός της ανοησίας κατά τον Αϊνστάιν, οι συνθήκες είναι κατά πολύ δυσμενέστερες από τότε.

Ακόμη χειρότερα όταν το ευρύτερο περιβάλλον της πατρίδας μας, ολόκληρος ο πλανήτης δηλαδή και όχι μόνο η Ευρώπη, ευρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού (ανάλυση), απειλούμενος από αλλεπάλληλα κραχ που θα τον βύθιζαν στο χάος – γεγονός που σημαίνει ότι, αρκεί μία μικρή σπίθα για να ξεσπάσει μία καταστροφική πυρκαγιά, με συνέπειες που είναι αδύνατον να προβλεφθούν.

Περαιτέρω, αυτοί που θεωρούν πως η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να υπογράψει ένα τέταρτο μνημόνιο (όλοι εμείς εδώ πιστεύουμε πως θα έχει ανάγκη από 5ο, 6ο κοκ., αφού δεν βλέπουμε πώς θα χρηματοδοτούταν από τις αγορές), πιθανότατα δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τις διαθέσεις των δανειστών – με την έννοια πως αμφιβάλλουμε πάρα πολύ, σχετικά με το εάν θα είναι πρόθυμοι να μας δώσουν επί πλέον χρήματα, κυρίως επειδή δεν θα έχουν πια κανένα συμφέρον.

Αντίθετα, κάποια στιγμή θα τους συμφέρει (2018) η μετάβαση της χώρας μας στη  δραχμή, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η μετατροπή των Ελλήνων σε δουλοπάροικους – δηλαδή, σε χαμηλού κόστους εργαζομένους της γερμανικής και λοιπής βιομηχανίας. Επίσης για να μπορούν να αγοράσουν όλα όσα «πάγια» θα έχουν απομείνει (ακίνητα, οικόπεδα, νησιά, επιχειρήσεις κλπ.), έναντι υποτιμημένων δραχμών – οπότε να επιστρέψει η Ελλάδα σε πορεία ανάπτυξης, από την οποία όμως δεν θα έχουμε πια κανένα απολύτως όφελος όλοι εμείς οι ιθαγενείς.

Το άρθρο μου αυτό δεν είναι απαισιόδοξο, αφού πιστεύω πως ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας σήμερα είναι η ουτοπική ελπίδα των Πολιτών της – την οποία συντηρούν πολύ έξυπνα οι δανειστές, επειδή εξυπηρετεί όσο τίποτα άλλο τα συμφέροντα τους, μαζί με τον εκφοβισμό που επιχειρείται μέσω της γειτονικής μας χώρας.

Τη συντηρεί επίσης η κυβέρνηση, όπως και τα άλλα πολιτικά κόμματα εξουσίας, επειδή φοβούνται την τιμωρία, εάν ξυπνήσουν οι Έλληνες και αντιδράσουν. Η ελπίδα αυτή, καθώς επίσης η εκκωφαντική σιωπή των αμνών που επικρατεί στην Ελλάδα, είναι δηλητήριο για το μέλλον μας – οπότε δεν πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Ιάκωβος Ιωάννου   -  analyst.gr   

Δεν φταίει η Porsche

Για τις τραγωδίες στην άσφαλτο δεν ευθύνεται το αυτοκίνητο, αλλά ο τρόπος που το οδηγείς. Κάθε μέρα πέντε νέοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο. Και όμως, δεν μαθαίνουμε τίποτα από αυτό...

Του Κώστα Γιαννακίδη

Κανένας δεν το επιθυμούσε. Ομως εδώ, όντως, το σύμπαν συνωμότησε. Ενα κλάσμα του δευτερολέπτου αργότερα ή νωρίτερα. Μία ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού στο τιμόνι ή του ποδιού στο γκάζι. Είναι τόσα πολλά, που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν σαν ένα πλεκτό από χαοτικές εξισώσεις. Αν έφευγαν πέντε λεπτά αργότερα ή νωρίτερα…

Ναι, αυτές οι τραγωδίες φτιάχνονται με τρόπο που σε κάνει να σταυρώνεις τα χέρια, να γέρνεις το κεφάλι σαν απορημένο κουτάβι και να στοχάζεσαι από την έννοια του τυχαίου ως την υφή του μεταφυσικού.

Screen Shot 2017-02-27 at 9.23.25 π.μ.

Σοκ από το αιματηρό τροχαίο στην Εθνική Αθηνών-Λαμίας

Πατήστε εδώ

Η οικογένεια στο Honda. Πόσο πιθανό είναι, αλήθεια, να σου συμβεί κάτι τέτοιο; Αν το γυρίσεις εντελώς ανάποδα και κρατήσεις μόνο τις πιθανότητες, κερδίζεις τζακ ποτ. Είναι τόσο ασύλληπτο που ακόμα και οι έννοιες αλλάζουν περιεχόμενο. Να, ο άνδρας που πήγε στην τουαλέτα. Αν απομονώσεις το χρονικό πλαίσιο στις στιγμές της σύγκρουσης, μπορεί να τον θεωρήσεις ως και τυχερό, επειδή ζει. Αν, όμως, απομακρυνθείς και δεις όλη την υπόλοιπη ζωή του, δεν υπάρχει δράμα αντάξιο της μοίρας του.

Οι δύο στην Porsche. Ο 24χρονος που οδηγεί. Και ο φίλος από δίπλα. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη, δεν έμεινε τίποτα πέρα από στάχτη. Τώρα η χώρα σοκαρισμένη συζητά για το πλουσιόπαιδο που καβάλησε το ακριβό αυτοκίνητο και πήρε και άλλους μαζί του στον Αδη. Α, ναι, ακούγονται και αυτά που, ανομολόγητα, μπορεί να ψιθυρίζετε και εσείς τώρα. Είναι, άραγε, σωστό να οδηγεί Porsche ένα παιδί 24 χρονών; Μην ήταν η τραγωδία που ήρθε ως αναπόφευκτη τιμωρία στην ύβρι και στην έπαρση; Οχι, δεν πάει έτσι. Διότι κάθε μέρα στη χώρα σκοτώνονται πέντε άνθρωποι στο δρόμο. Και οι τρεις είναι κάτω των 30 ετών. Και δεν βρίσκονται μέσα σε Porsche.

Δεν έχει να κάνει με το αυτοκίνητο. Εχει να κάνει με τον τρόπο που οδηγείς. Και, εδώ που τα λέμε, αν είσαι ένας οδηγός που τρέχει με εγκληματικές ταχύτητες, είναι καλύτερο να το κάνεις με Porsche. Ναι, βέβαια, είναι και το αυτοκίνητο που συχνά σε προκαλεί να το «πατήσεις», όμως μην έχετε αμφιβολίες ότι, συνήθως, αν πας την Porsche κοντά στα 300 χιλιόμετρα την ώρα, θα σανιδώσεις και το συμβατικό αυτοκίνητο με προορισμό τα 200. Αν δεν προκαλέσεις ένα δυστύχημα σαν και αυτό που είδαμε, έχεις αυξημένες πιθανότητες να προκαλέσεις κάποιο άλλο. Δεν αποκλείεται το αυτοκίνητο να έβγαλε πρόβλημα. Ομως η ταχύτητα με την οποία κινείτο ήταν υπερβολική, απαγορευτική.

Οσο και αν μας σοκάρει η τραγωδία, είναι κομμάτι της καθημερινότητας των δρόμων μας. Μέσα σε εξήντα χρόνια έχουν σκοτωθεί σχεδόν 140.000 άνθρωποι, αριθμός διπλάσιος από τις στρατιωτικές μας απώλειες σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Και όσο και αν αποδώσεις ευθύνες στην κατάσταση των παλιών δρόμων και μηχανών, τα περισσότερα λάθη ματώνουν τα χέρια που κρατούν το τιμόνι.

Φταίει, φυσικά, η ανεπάρκεια της παιδείας και ο βαλκανικού τύπου τσαμπουκάς με τον οποίο οι άνδρες βγαίνουν στο δρόμο ως οδηγοί. Φταίει και η ατιμωρησία των παραβατών. Υπάρχουν παραβάσεις για τις οποίες η άδεια οδήγησης έπρεπε να αφαιρείται δια βίου.

Και  είναι να απορείς για ποιο λόγο η οδική ασφάλεια δεν είναι μάθημα στα σχολεία. Είναι δυνατόν; Κάθε μέρα σκοτώνονται τόσοι νέοι και όμως αυτή η οδυνηρή εμπειρία δεν ενσωματώνεται στη διδασκαλία των παιδιών. Θα μου πείτε, έχουμε τα θρησκευτικά. Αν μη τι άλλο, ο αυριανός οδηγός θα ξέρει να διαλέξει σταυρό για τον καθρέφτη και εικόνισμα για το ταμπλό. Η Παναγιά μαζί του.      

protagon.gr

Μετά το «ταξικό» δυστύχημα, έρχονται τα… «ταξικά πρόστιμα»

Ο υφυπουργός Μεταφορών Νίκος Μαυραγάννης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για επιβολή προστίμων για παράβαση του ΚΟΚ ανάλογα με το εισόδημα του παραβάτη. 

Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν «ταξικά» τροχαία δυστυχήματα, άρα πολύ λογικό να υπάρχουν και «ταξικά» πρόστιμα για τις παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Κάτι τέτοιο εξετάζει το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο υφυπουργός Νίκος Μαυραγάνης και ενώ ακόμα δεν έχει κοπάσει ο θόρυβος από τις δηλώσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Μανιού και Μερόπης Τζούφη περί «ταξικού δυστυχήματος» στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας.

Μιλώντας στον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο», ο κ. Μαυραγάνης υποστήριξε ότι με αυτό τον τρόπο τα πρόστιμα θα είναι το ίδιο αποτρεπτικά είτε κάποιος είναι άνεργος είτε έχει μεγάλα εισοδήματα, με συνέπεια τα πρόστιμα για τους «φτωχούς παραβάτες» να είναι πολύ χαμηλά.

«Είναι προφανές ότι άνθρωποι άνεργοι ή με πολύ χαμηλό εισόδημα θα μπορούσαν να συνετιστούν με ένα πρόστιμο 20, 30, 50 ευρώ. Τα ίδια ακριβώς ποσά για κάποιον με εισόδημα άνω των 100.000 ευρώ είναι ασήμαντα… Όλοι πρέπει να συνετίζονται από τα πρόστιμα, αυτός είναι ο σκοπός τους, αλλά και να λειτουργούν αποτρεπτικά» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μαυραγάνης.

Ο υφυπουργός Μεταφορών πρόσθεσε ότι το υπουργείο εξετάζει και κοινωνικές ποινές εξυπηρέτησης θυμάτων τροχαίων από αυτούς που τα προκάλεσαν. «Έχουμε προτείνει μία συγκεκριμένη διαδικασία στην Επιτροπή, περιμένουμε τις απόψεις τους, είδαμε θετική ανταπόκριση από το Κοινοβούλιο» ανέφερε.

Πριν από λίγες εβδομάδας ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας είχε προτείνει τη μείωση των προστίμων του ΚΟΚ ώστε να γίνει πιο «δημοκρατικό» το δικαίωμα στην οδήγηση…

protagon.gr     

Deutsche Welle: Οι δρόμοι Ευρώπης - ΔΝΤ αργά ή γρήγορα θα χωρίσουν

Το ΔΝΤ εδώ και καιρό αντιδρά στη διάσωση της Ελλάδας θεωρώντας ότι ο χρόνος, η διάρκεια των προγραμμάτων και τα ποσά που δαπανούνται είναι δυσανάλογα μεγάλα.

Πριν από 70 χρόνια ιδρύθηκε το ΔΝΤ. Από την 1η Μαρτίου του 1947 όμως έχουν αλλάξει πολλά στη διαχείριση των παγκόσμιων οικονομικών κρίσεων. Ενισχύονται πλέον οι σκέψεις για σύσταση περιφερειακών ταμείων.

«Όχι ειδικές συμφωνίες». Οι προτροπές της επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ προς τη Γερμανία και άλλους πιστωτές της Ελλάδας είναι σαφείς. Η μικρή χώρα της Μεσογείου που πασχίζει εδώ και επτά χρόνια να βγει από την κρίση δεν θα πρέπει να λάβει ειδική μεταχείριση, όπως ξεκαθάρισε η Λαγκάρντ μετά από συνάντηση που είχε με τη γερμανίδα καγκελάριο. Το ΔΝΤ θα πρέπει καταρχάς να τηρήσει τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του και τους οποίους ακολουθούν τα 188 μέλη του. Σε πολλές χώρες-μέλη του, κυρίως αναπτυσσόμενα κράτη, η κατάσταση άλλωστε είναι πολύ χειρότερη σε σύγκριση με την Ελλάδα.

Το ΔΝΤ ιδρύθηκε με στόχο να δρα ως εγγυητής της σταθερότητας των αγορών. Ωστόσο ο ρόλος του ως πυροσβέστη στην κρίση στην ευρωζώνη φαίνεται να τελειώνει, 70 χρόνια μετά την ίδρυσή του. Οι μεγάλες οικονομικές κρίσεις της δεκαετίας του 1920 και του 1930, οι οποίες εν μέρει ήταν συνυπεύθυνες για το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να επαναληφθούν.

Παράλληλα οι σκέψεις για την ίδρυση ενός αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Ταμείου Σταθερότητας ολοένα και πυκνώνουν και κυρίως στη Γερμανία. Παλαιότερες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε του τύπου «Ποτέ χωρίς το ΔΝΤ» φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν.

Βαθαίνει το χάσμα ΔΝΤ και Ευρωπαίων

Το Ταμείο θα είναι σε κάθε περίπτωση παρόν στο ελληνικό πρόγραμμα μέχρι το τέλος του τρίτου πακέτου ύψους 86 δισεκατομμυρίων ευρώ το καλοκαίρι. Μπορεί τα χρήματα να προέρχονται εως τώρα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ωστόσο η συμμετοχή του ΔΝΤ έχει δημιουργήσει προστριβές όσον αφορά την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Προστριβές οι οποίες στο μέλλον μπορούν να αποφευχθούν εάν δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός οργανισμός αντίστοιχος με το ΔΝΤ.

Σύμφωνα με Γερμανούς αναλυτές, αυτό που το ΔΝΤ δεν βλέπει στην περίπτωση της Ελλάδας (όπου τάσσεται υπέρ ενός κουρέματος του χρέους) είναι ότι έχει υπολογίσει ότι το χρέος θα κυμανθεί μέχρι το 2022 στο 164% του ΑΕΠ, ωστόσο μέχρι το 2060 αναμένεται τελικά να φθάσει στο 275% του ΑΕΠ. Επικριτές του προγράμματος αναφέρουν επίσης ότι υπάρχουν πολλές άγνωστες παράμετροι. Επιπλέον δεν θα πρέπει κανείς να βλέπει μόνο το ύψος του χρέους αλλά και την "κρυμμένη" ελάφρυνση για την οποία έχουν εγγυηθεί οι πιστώτριες χώρες μέσω των μειωμένων επιτοκίων.

Το ΔΝΤ εδώ και καιρό αντιδρά στη διάσωση της Ελλάδας θεωρώντας ότι ο χρόνος, η διάρκεια των προγραμμάτων και τα ποσά που δαπανούνται είναι δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με τον πλούτο που παράγεται στη χώρα.

Το σίγουρο πάντως είναι πως το χάσμα μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ διαρκώς βαθαίνει και αργά ή γρήγορα οι δρόμοι τους μάλλον θα χωρίσουν.

Πηγή: Deutsche Welle  

ΕΦΚΑ: Πώς θα γίνεται η παρακράτηση των συντάξεων που υπερβαίνουν το ανώτατο όριο

ΠΩΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΟΣΕΙΣ 

Με εγκύκλιο, ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης δίνει διευκρινίσεις για τις ρυθμίσεις σχετικά με τον περιορισμό του ανώτατου ποσού καταβολής κάθε ατομικής μηνιαίας σύνταξης ή αθροίσματος συντάξεων, από 01.06.2016 μέχρι 31.12.2018.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, από 01.06.2016, τα υπερβάλλοντα ποσά που έχουν ήδη καταβληθεί, παρακρατούνται από τις συντάξεις των δικαιούχων που υπερβαίνουν το ανώτατο όριο.

Οι αχρεωστήτως καταβαλλόμενες συντάξεις, βοηθήματα, καθώς και επιδόματα που χορηγούνται, μαζί με τη σύνταξη, μέχρι ποσού 15.000 ευρώ, παρακρατούνται με απόφαση της/του προϊσταμένης/ου της αρμόδιας Διεύθυνσης Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, από τα ποσά των συντάξεων που θα καταβληθούν κατά τους επόμενους μήνες, σε ισόποσες μηνιαίες δόσεις, μέχρι την ολοσχερή εξόφλησή τους.

Οι δόσεις

Η κάθε μία από τις μηνιαίες δόσεις δεν μπορεί να υπερβαίνει το 1/10 του ακαθάριστου ποσού της μηνιαίας σύνταξης για συντάξεις μέχρι το ποσό των 1.000 ευρώ και το 1/6 του ακαθάριστου ποσού της μηνιαίας σύνταξης για το μέρος εκείνο της σύνταξης που τυχόν υπερβαίνει το ποσό των 1.000 ευρώ.

Ομως, το ποσό της μηνιαίας δόσης δεν μπορεί να είναι κάτω από 50 ευρώ. Το ύψος του οφειλόμενου ποσού μπορεί να αναπροσαρμόζεται, με απόφαση του υπουργού Οικονομικών.

Σε περίπτωση παύσης της καταβολής της σύνταξης, για οποιονδήποτε λόγο, προ της ολοσχερούς εξόφλησης του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού, το τυχόν υπόλοιπο εισπράττεται, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων.

Με βάση τα ανωτέρω, τα ποσά που έπρεπε να μην καταβάλλονται, από 01.06.2016, κατ’ εφαρμογή της κοινοποιούμενης διάταξης, θα συμψηφίζονται με τις καταβαλλόμενες συντάξεις σε ισόποσες μηνιαίες δόσεις και, μέχρι την εξόφληση, ως εξής:

α) Για το μέρος του ακαθάριστου ποσού μηνιαίας σύνταξης, μέχρι τα 1.000 ευρώ, παρακρατείται το ένα δέκατο (1/10) αυτής.

β) Για το υπερβάλλον των 1.000 ευρώ ακαθάριστο ποσό μηνιαίας σύνταξης, παρακρατείται το ένα έκτο (1/6) αυτής.

Σε κάθε περίπτωση, το ποσό της μηνιαίας δόσης δεν μπορεί να υπολείπεται του ποσού των 50 ευρώ.

Επισημαίνεται ότι η παρακράτηση ισχύει, μέχρι τις 31.12.2018, δηλαδή εφαρμόζεται, μέχρι και τη σύνταξη μηνός Δεκεμβρίου του έτους αυτού.

iefimerida.gr 

Ο... «Μπούλης» παίζει εν ου παικτοίς!

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος ( ο αγαπημένος «μπούλης» του πρωθυπουργού) τρελαίνεται να φοράει κάθε τόσο στρατιωτικές στολές παραλλαγής.

Και να κρεμάει από τον λαιμό του κιάλια...

“Θα βλέπαμε τον Μαξίμου με τα κιάλια...” (χωρίς την κυβερνητική συνεργασία με τους ψεκασμένους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου), επιχείρησε με την αυθεντία του λογογράφου του Αλέξη Τσίπρα και βασικού αρθρογράφου της “Αυγής”, ο Θανάσης Καρτερός, να συνετίσει τους διάφορους Φίληδες που όψιμα, με χρονοκαθυστέρηση δυο χρόνων, βγάζουν φλύκταινες με την παρά-φύση συνεργασία με τους ψεκασμένους...

Τα κιάλια που μοστράρει ο “μπούλης” όταν το παίζει στρατηλάτης, και τα κιάλια της χυδαίας μικροκομματικής λογικής του πρωθυπουργικού λογογράφου, είναι αυτά που επιτρέπουν στον υπουργό Άμυνας να παιδιαρίζει ανεύθυνα, να λέει ότι αρλούμπα του κατέβει στο μυαλό, να θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή. Να επιλέγει να... κάνει πόλεμο με τους Τούρκους (που αναζητούν την ευκαιρία!) μέσω παιδαριωδών ανακοινώσεων και τουΐτ. Ζηλώσας την τακτική του Τράμπ. Τον οποίον, μάλλον θαυμάζει...

“Αν πατήσουν το πόδι τους στα Ίμια, να δούμε πως θα φύγουν μετά από εκεί...”, απείλησε την Κυριακή τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών κ. Τσαβούσογλου, στην δήλωση του οποίου (“αν θέλαμε να πατήσουμε στα Ίμια, μπορούσαμε να το είχαμε κάνει...”) απήντησε αρμοδίως και με την προσήκουσα διπλωματική γλώσσα το ελληνικό ΥΠ. ΕΞ. Αλλά, ο “μπούλης”, ήθελε... αγριάδες σε ανεβασμένους τόνους και ξεφούρνισε τα πολεμοκάπηλα λαϊκό-εθνικιστικά του.

Αλλά, φευ, δεν έμεινε σ’ αυτά-αρκούντως επικίνδυνα στην εκρηκτική συγκυρία που βρίσκονται οι σχέσεις μας με την γείτονα. Επεκτάθηκε... αριστερό-εθνολαϊκίστικα, λέγοντας στον Τσαβούσογλου ότι “σήμερα, πρωθυπουργός δεν είναι ο Σημίτης, είναι ο Τσίπρας, ΥΠ ΕΞ ο Κοτζιάς και όχι ο Πάγκαλος, και υπουργός Άμυνας εγώ, Καμμένος!”. Εξήγησε, δηλαδή, στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, ότι σήμερα στην εξουσία δεν βρίσκονται... ενδοτικοί (πουλημένοι, προδότες, ριψάσπιδες, @έστηδες και ότι άλλο ο σχετικός “υπαινιγμός” σας επιτρέπει να σκεφθείτε), σήμερα η Ελλάδα έχει πολιτική ηγεσία που... δεν πέφτει “στα τέσσερα!” Είναι έτοιμη και αποφασισμένη να πολεμήσει....

Δυο μέρες κυριαρχούσαν στη επικαιρότητα οι... πολεμικές ιαχές του κ. Καμμένου, και 48 ώρες μετά, ήρθε η πρώτη αντίδραση. Όχι, όπως θ’ ανέμενε κανείς, από την κυβέρνηση, αλλά από τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτη Ρήγα, ο οποίος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη είπε με... υπερβολική, εξόχως συγκρατημένη γλώσσα, ότι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και στον απόηχο των δηλώσεων που είχαν προηγηθεί, “πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, στην εκφορά του δημόσιου λόγου, στα θέματα αυτά...”. Μη μου τον Καμμένο τάρατε, μη μου τον θεμέλιο λίθο της παραμονής στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ εκνευρίζετε...

Άντε να εξηγήσεις στον κ. Καμμένο, ότι το “επεισόδιο” στα Ίμια το 1996, ήταν μέρος σχεδίου των Τούρκων να κλιμακώσουν τις προκλήσεις τους, να δοκιμάσουν τις αντοχές και την ψυχραιμία του κ. Σημίτη (πρωθυπουργού μόλις λίγων ημερών, λόγω διαδοχής του ασθενούς Ανδρέα Παπανδρέου), να δημιουργήσουνε τετελεσμένα, να κορυφώσουν την ένταση και να σύρουν την Ελλάδα (αυτό που πάγια επιδιώκουν, δηλαδή) σε μια εφ’ όλης της ύλης, επί υπαρκτών και ανύπαρκτων προβλημάτων, διαπραγμάτευση.

Άντε να καταλάβει ο υπουργός Άμυνας, ότι το 1996 οι Τούρκοι είχαν πατήσει στα Ίμια, και δεν επρόκειτο να φύγουν από εκεί χωρίς ένα, μίνιμουμ έστω, πολεμικό επεισόδιο που θα δημιουργούσε τετελεσμένα, αν η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα της τότε ελληνικής κυβέρνησης δεν είχε καταλήξει -μετά από ολονύκτια καυτά “σπασμένα” τηλεφωνήματα μεταξύ Ουάσινγκτον,Αθηνών και Άγκυρας (έχει αναφερθεί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες εκείνης της νύχτας ο κ. Χόλμπρουκ, ο κρίσιμος ενδιάμεσος...)- στο ν’ αποφευχθεί ο μίνι πόλεμος, που θα έφερνε την Τουρκία στην (επιθυμητή, επιδιωκόμενη με τις τουρκικές προβοκάτσιες) πλεονεκτική διαπραγματευτική θέση. Ψιλά γράμματα για τον... πολέμαρχο κ. Καμμένο!

Ψιλά γράμματα και για τον εξουσιομανή πρωθυπουργό. Ο οποίος (δόξα τω Θεώ!) δεν συναντήθηκε κατ’ ιδίαν και με τον Ερντογάν, όπως σχεδιαζόταν, οπότε Κύριος οίδε τι θα μας προέκυπτε. Με τους ανίδεους μαθητευόμενους μάγους, που... “όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν”!

iefimerida.gr

Σύνταξη στα 55…

Του Γιάννη Παντελάκη

Κοιτώντας τις κρεμασμένες στα περίπτερα χθεσινές εφημερίδες παρατηρώ ότι τα περισσότερα μάτια των περαστικών καρφώνονται σ' ένα πρωτοσέλιδο. Έχει πηχυαίο τίτλο "Σὐνταξη στα 55", υπότιτλο "και με τα νέα όρια ηλικίας" και πληροφορίες για "23 ευνοϊκές ρυθμίσεις για πλήρη συνταξιοδότηση γυναικών". Σ' αυτή την εικόνα των περαστικών που εστιάζουν την προσοχή τους σ' αυτό το πρωτοσέλιδο, συμπυκνώνεται μια ολόκληρη παθογένεια της χώρας και αναδεικνύονται κάποιες από τις αιτίες της κρίσης.

Για την παθογένεια αυτή ωστόσο και τη δημιουργία του προβλήματος δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε. Και σπάνια το κάνουμε. Οι αιτίες του προβλήματος είναι πολλές, υπάρχει ευθύνη στο πολιτικό σύστημα και τον τρόπο με τον οποίο αυτό λειτούργησε για πολλά χρόνια, του πολιτικού προσωπικού που έστησε καριέρες με βάσει τη λογική της ψηφοθηρίας, αλλά και της εκλογικής πελατείας που επιβράβευε και χάριζε πλειοψηφίες.

Οι κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά δεν φρόντισαν ποτέ για την χάραξη μιας κοινωνικής πολιτικής, ενός κράτους δηλαδή που θα προστατεύει στοιχειωδώς τους οικονομικά αδύναμους όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Αντίθετα με αυτές, οι ελληνικές κυβερνήσεις φρόντισαν για αποσπασματικές ρυθμίσεις -συνήθως επιδοματικού χαρακτήρα χαμηλής και όχι στοχευμένης απόδοσης- και χρησιμοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος ως εργαλείου στήριξης οικονομικά αδύναμων ομάδων. Αλλά δεν φρόντιζαν μόνο γι' αυτό. Με τα μάτια στραμμένα στην εκλογική πελατεία νομοθετούσαν πρόωρες συνταξιοδοτήσεις με λίγα χρόνια ασφάλισης και κατ εξαίρεση ρυθμίσεις.

Οι κυβερνήσεις που νομοθετούσαν με τον τρόπο αυτό όχι απλά κέρδιζαν ευρύτερη απήχηση στην κοινωνία, αλλά όταν έφερναν τους σχετικούς νόμους στη Βουλή, αυτοί είχαν την επιδοκιμασία και κομμάτων της αντιπολίτευσης. Οι ασφαλιστικοί νόμοι του παρελθόντος ψηφίστηκαν με μεγάλες πλειοψηφίες. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα ασφαλιστικό σύστημα το οποίο από την μια κάλυπτε ζωτικές ανάγκες οικονομικά αδύναμων (υποκαθιστώντας σ' ένα βαθμό το κοινωνικό κράτος), από την άλλη οδηγούσε ανθρώπους σε νέες εργασιακά ηλικίες να οδηγούνται στη σύνταξη.

Τα πρώτα θύματα από τις αρχές της κρίσης ήταν οι συνταξιούχοι, ακόμα και αυτοί των λίγων ευρώ. Τα πρώτα θύματα των νέων μέτρων που θα συμφωνηθούν για την αξιολόγηση τώρα, θα είναι και πάλι οι συνταξιούχοι, ακόμα και των λίγων ευρώ. Θα είναι οι άνθρωποι που είτε ωθήθηκαν στη λύση της πρόωρης συνταξιοδότησης επειδή δεν υπήρχε άλλη λύση (προγράμματα κοινωνικής προστασίας, επανακατάρτισης κ.ο.κ.), είτε επειδή πίστευαν πως μια συνταξιοδότηση από τα 50 αποτελεί την ιδανική επιλογής ζωής. Και έχασαν.

Από τότε που η σημερινή κυβέρνηση άρχισε να κόβει συντάξεις και να εφαρμόζει αυστηρά όρια συνταξιοδότησης

(από το καλοκαίρι του 2015), οι πολιτικοί της αντίπαλοι (προερχόμενοι κατά βάση από τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ), βρίσκονται σε μια εμφανή αμηχανία. Από την μια επικρίνουν την κυβέρνηση γιατί κόβει συντάξεις παρ' ότι υποσχέθηκε το αντίθετο, από την άλλη δυσκολεύονται να υποστηρίξουν ευνοϊκές συνταξιοδοτικές διατάξεις για ομάδες εργαζομένων που θα μπορούν να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από το γενικό όριο ηλικίας. Αυτές τις διατάξεις που είχαν νομοθετήσει οι ίδιες στο παρελθόν δηλαδή.

Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης -τα κόμματα που κυβέρνησαν- βρίσκεται εγκλωβισμένο στις αντιφάσεις του και του παρελθόντος του. Έτσι, αδυνατεί να αντιπολιτευτεί με αξιοπιστία τη σημερινή κυβέρνηση παρά τις θεαματικές κυβιστήσεις της (και στο θέμα αυτό) αλλά και παρά το γεγονός ότι και η συντριπτική πλειονότητα των μελών της σημερινής κυβέρνησης προέρχονται από το παλιό πολιτικό σύστημα.

Βρισκόμαστε στον έβδομο χρόνο των μνημονίων και ακόμα υπάρχουν διατάξεις -όπως αυτές που περιγράφει το πρωτοσέλιδο- που δίνουν μια ανάσα σε ορισμένες κατηγορίες για να βγουν πρόωρα στη σύνταξη. Αυτή την φορά ωστόσο, οι επιλογές αυτές είναι ζωτικής σημασίας αφού δουλειές δεν υπάρχουν, κοινωνική προστασία δεν υπάρχει και χιλιάδες άνθρωποι προτιμούν μια σύνταξη των 400 ή 500 ευρώ για να ζήσουν.

Ο ανορθολογισμός με τον οποίο αναπτύχθηκε το ασφαλιστικό στο παρελθόν, λειτουργεί κάπως σωτήρια στο παρόν. Γι' αυτό είναι λάθος να θεωρείται πως το ασφαλιστικό σύστημα στη χώρα μας λειτουργεί -και πρέπει να κριθεί- όπως θα λειτουργούσε σε κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Οι συντάξεις αυτές σήμερα, έστω και οι πρόωρες, παίζουν ένα ρόλο προστασίας για ολόκληρες οικογένειες με άνεργα μέλη. Το πρωτοσέλιδο ωστόσο μας θυμίζει τι συνέβη σ' αυτή τη χώρα για πολλά πολλά χρόνια… 

liberal.gr 

Γιατί οι Αμερικάνοι θέλουν προσδεδεμένη την Ελλάδα στο ενεργειακό τους άρμα

Του Γιώργου Φιντικάκη

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να ανοίξει η χαραμάδα της ενεργειακής προσέγγισης με τη Ρωσία που είχε προαναγγείλει ο Donald Trump, και απότομα έκλεισε.

Ακούγοντας χθες την αμερικανίδα βοηθό υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδια για τα ενεργειακά, Robin Dunnigan να μεταφέρει την υποστήριξη της νέας ηγεσίας του State Department στο Νότιο Ενεργειακό Διάδρομο, η εντύπωση που αποκόμισε κανείς ήταν ότι ουδέποτε υπήρξε η ρωσική χαραμάδα του Trump. 'H για το πούμε διαφορετικά, άλλο η προεκλογική ρητορική Trump και άλλο η ουσία της εξωτερικής πολιτικής του νέου προέδρου των ΗΠΑ.

Το μήνυμα της Dunnigan, του πρώτου στελέχους του State Department που επισκέπτεται την Ελλάδα μετά την αλλαγή στην αμερικανική διοίκηση, ήταν σαφές.

«Ένα μόνο έργο, και μάλιστα αξίας 40 δισ. δολαρίων, υπάρχει αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη, αυτό του Νοτίου Διαδρόμου. Έμφαση πρέπει να δοθεί στην ολοκλήρωση αυτού του έργου, που δεν αφορά κάποια ιδέα ή σχέδιο που μπορεί να κατασκευαστεί στο μέλλον», ήταν η απάντηση - αιχμή της σε ερώτηση για τη στάση των ΗΠΑ ως προς τον ελληνο-ιταλικό αγωγό και τον Turkish Stream, σχέδια αμφότερα ρωσικών συμφερόντων.

Έχει σημασία ότι το στέλεχος του State Department με τις δημόσιες δηλώσεις του και τις συναντήσεις που είχαν προηγηθεί με κυβερνητικούς αξιωματούχους δίνει τέλος στη φιλολογία περί πιθανής ενεργειακής επαναπροσέγγισης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας που είχε πυροδοτήσει η εκλογή Trump.

Έχει επίσης σημασία ότι την άποψη αυτή είχαν τροφοδοτήσει οι δηλώσεις αμοιβαίας συμπάθειας που είχαν κατά καιρούς ανταλλάξει Putin και Trump, αλλά και η στελέχωση της αμερικανικής κυβέρνησης με άτομα που διατηρούν ιδιαίτερες σχέσεις με την Ρωσία, όπως ο υπουργός Εξωτερικών Rex Tillerson. Χθες όμως η Dunnigan μετέφερε δήλωση - μήνυμα του Tillerson, όπου ο νέος ισχυρός άνδρας της αμερικανικής διπλωματίας επαναβεβαιώνει την υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Νότιο Ενεργειακό Διάδρομο (μέρος του οποίου αποτελούν οι αγωγοί ελληνικού ενδιαφέροντος TAP, IGB), για την μεταφορά αζέρικου αερίου προς την Ευρώπη, και την απεξάρτησή της από τη Ρωσία.

Τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους

Έως πρόσφατα επικρατούσε η άποψη ότι το νέο επίσημο δόγμα των ΗΠΑ ως προς τη Ρωσία δεν έχει ακόμη διατυπωθεί. Και αυτό επειδή όντως η νέα διακυβέρνηση στην Ουάσινγκτον δεν είχε ακόμη δημοσιοποιήσει την πολιτική της στα γεωπολιτικά και στην ενέργεια. Ούτε γνώριζαν οι ανά τον κόσμο αμερικανικές πρεσβείες, αρμόδιες να εφαρμόσουν το αμερικανικό δόγμα ποια είναι η γραμμή που θα ακολουθήσουν οι ΗΠΑ απέναντι στην Ρωσία.

Σιγά-σιγά όμως τα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους. Πριν από δέκα ημέρες, κάνοντας ντεμπούτο στο συνέδριο Ασφάλειας του Μονάχου, ο αμερικανός ΥΠΕΞ Rex Tillerson στάθηκε επικριτικά απέναντι στη Ρωσία. Υποστήριξε το θεσμό του ΝΑΤΟ, και τόνισε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει στρατιωτική συμφωνία με την Μόσχα. Εξίσου σαφής ήταν και χθες, η Dunnigan, όταν έλεγε ότι ναι μεν το ρωσικό αέριο είναι και πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί μέρος του ενεργειακού ευρωπαϊκού κάδρου, πρέπει ωστόσο να λειτουργεί με όρους ανταγωνισμού. Διαφορετικά, η πάγια άποψη των ΗΠΑ, ήταν και είναι πως όταν υπάρχει μόνο ένας ή ένας κυρίαρχος προμηθευτής σε μια αγορά, αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε πολιτική και οικονομική αδυναμία τις χώρες που εξαρτώνται από αυτόν.

De facto ανταγωνιστές πλέον ΗΠΑ και Ρωσία

Σύμφωνα με τους αναλυτές είναι αρκετοί οι λόγοι για τους οποίους, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ευοδωθεί η ενεργειακή προσέγγιση της Μόσχας με την Ουάσινγκτον. Καταρχήν σε μια συγκυρία που είναι αβέβαιο αν θα αρθούν και πότε οι κυρώσεις, ο κλάδος της ενέργειας έχει κομβική σημασία για την Μόσχα και την ανάκαμψη της οικονομίας της.

Έτσι εξηγούνται μια σειρά από ρωσικές κινήσεις τόσο εντυπώσεων, όσο και ουσίας. Όπως ότι ο Putin υπέγραψε πρόσφατα το νόμο για τον αγωγό φυσικού αερίου Turkish Stream, κίνηση που αντικατοπτρίζει τις διαρκώς βελτιούμενες διμερείς σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας ή ότι η Gazprom εξέφρασε την πρόθεση να κατοχυρώσει χωρητικότητα στον TAP. Έτσι εξηγείται γιατί η κρατική Rosneft απέκτησε από την Ιταλική Εni το 30% του αιγυπτιακού οικοπέδου Zorh ή γιατί η ίδια εταιρεία σύναψε συμφωνία με την Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης για ανάπτυξη και εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της χώρας.

Εξαγωγές 100 δισ. κ.μ. shale gas τα επόμενα χρόνια

Έλα όμως που οι επεκτατικές κινήσεις της Ρωσίας έρχονται σε μια στιγμή αντίστοιχης τακτικής και από τις ΗΠΑ. «Έχουμε μια εκπληκτική μεταμόρφωση στον ενεργειακό τομέα των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια», σχολίασε χθες η Dunnigan. Για να προσθέσει ότι οι αμερικανικές εξαγωγές υγροποιημένου αερίου θα ξεπεράσουν τα 100 δισ. κυβικά μέτρα τα επόμενα 5 με 7 χρόνια, μέγεθος που αντιστοιχεί στο 20% της παγκόσμιας αγοράς.

Υπό αυτή την έννοια, οι ΗΠΑ που από καθαρός εισαγωγέας αερίου έγινε καθαρός εξαγωγέας LNG, μετατρέπεται σε έναν de facto ανταγωνιστή των Ρώσων. Αποκτά έτσι άλλη σημασία για τα αμερικανικά συμφέροντα η αποθήκη του ΔΕΣΦΑ στη Ρεβυθούσα αλλά και το δρομολογούμενο σχέδιο για δημιουργία νέου τερματικού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη. Η Cheniere που έχει ήδη επιδείξει ενδιαφέρον για την Αλεξανδρούπολη, έχει ήδη εξάγει μέχρι σήμερα 16 φορτία με LNG στην Ευρώπη.

Ο ρόλος του shale gas στην νέα ενεργειακή πολιτική των ΗΠΑ εξηγεί, ως ένα βαθμό, και γιατί οι ΗΠΑ δεν θα δεχθούν εύκολα, να δεσμεύσει η Gazprom μέρος της χωρητικότητας του διαδριατικού αγωγού TAP. Έστω κι αν αυτό συμβεί σε δεύτερη φάση, αφού για την ώρα η χωρητικότητα του TAP έχει ήδη δεσμευτεί, δύσκολα οι αμερικάνικες εξαγωγικές εταιρείες θα επιτρέψουν στο ρωσικό μονοπώλιο να τους ανταγωνιστεί στην περιοχή. Διότι είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ βλέπουν τα ενεργειακά projects που θα διασχίζουν από το 2020 και μετά την Ελλάδα, ως πύλη εισόδου για το αμερικανικό shale gas στα Βαλκάνια, και από εκεί στην Ευρώπη.

Μπίζνες

Δύσκολα επίσης οι ΗΠΑ θα παραχωρήσουν τον έλεγχο των πολλά υποσχόμενων κοιτασμάτων της ΝΑ Ευρώπης σε ρωσικά συμφέροντα. Δύσκολα θα επιτρέψουν την ισχυροποίηση των ρωσικών δεσμών με χώρες όπως το Ισραήλ, και την Κύπρο. Το σχέδιο του East Med που προωθούν οι ΗΠΑ, και για το οποίο σήμερα θα συζητήσει η R. Dunnigan στη Λευκωσία με την κυπριακή ηγεσία, έχει και αυτή την διάσταση.

Το παιχνίδι με άλλα λόγια δεν έχει μόνο γεωπολιτική διάσταση, όπως κάποτε. Αλλά αποκτά ολοένα και περισσότερο κυρίως οικονομική διάσταση, όσο θα πλησιάζει η ώρα της εμπορικής εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων αερίου. Έχουν να κάνουν οι σφαίρες επιρροής της περιοχής, και με τις μπίζνες ύψους δισ. ευρώ που θα ξεδιπλωθούν τα επόμενα χρόνια στην γειτονιά μας.

liberal.gr