Ο νέος Γαλλικός δικομματισμός

γράφει ο Αλέξανδρος Διαμαντής

Η υποχώρηση των γκωλικών και των σοσιαλιστών στη Γαλλία συνιστά ριζική πολιτική στροφή και θα προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις και στο συσχετισμό δυνάμεων στη γαλλική εθνοσυνέλευση στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές σε ένα περίπου μήνα.

Υπό την πίεση των Βρυξελλών, των τραπεζικών κύκλων και των συστημικών ΜΜΕ ο Φιγιόν σύρθηκε σε ήττα και μαζί του πέρασε σε δεύτερο πλάνο και σύσσωμη η γαλλική κεντροδεξιά, η οποία υποχρεώνεται τώρα να στηρίξει εν σώματι τον πρώην υπουργό του Ολάντ για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Ο Φιγιόν πλήρωσε κυρίως την ένθερμη υποστήριξή του στο Brexit. Το άρθρο του στην Le Monde, στις 27 Ιουνίου 2016, θα πρέπει να έβαλε σε μεγάλη ανησυχία τους ηγέτες της ευρωζώνης, αλλά και τους εγχώριους παράγοντες και κάπου εκεί θα πρέπει να προετοιμάστηκε η εναλλακτική λύση στο πρόσωπο του Μακρόν.

Από την άλλη πλευρά, το σοσιαλιστικό κόμμα, κυρίως η ηγεσία του, στήριξε τον Μακρόν ως δεύτερη εναλλακτική, αλλά με τον τρόπο αυτό έδωσε τη χαριστική βολή στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ως κόμμα που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, εγκατέλειψε οριστικά το φιλολαϊκό του πρόσωπο και σύρεται τώρα πίσω από τις καθαυτό νεοφιλελεύθερες επιλογές των γαλλικών τραπεζικών κύκλων και της γερμανικής καγκελαρίας.

Αυτές οι δύο εσωκομματικές αλλαγές στα γαλλικά συστημικά κόμματα, προφανώς καθοδηγήθηκαν από τη γαλλική οικονομική και πολιτική ελίτ, με την συνδρομή της Κομισιόν και της Γερμανίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως Γιουνκερ και Μέρκελ έσπευσαν, ως μη όφειλαν, να χαιρετίσουν την πρωτιά του Μακρόν, από νωρίς το βράδυ της Κυριακής, κυριολεκτικά από την ανακοίνωση των πρώτων εκτιμήσεων.

Πρόκειται όμως για μια πύρρειο νίκη. Διότι η αποδυνάμωση της κεντροδεξιάς και των σοσιαλιστών, σε όφελος ενός νεαρού τραπεζίτη, μετατρέπει το Εθνικό Μέτωπο σε αξιωματική αντιπολίτευση και η γκωλική δεξιά υποκαθίσταται έτσι και τυπικά από την Μαρίν Λεπέν.

Διότι, μετά την στήριξη που έδωσαν στον Μακρόν όλοι οι αξιωματούχοι της κεντροδεξιάς, το Εθνικό Μέτωπο μένει σχεδόν μόνο απέναντι στον Μακρόν. Είναι επίσης σαφές πως μερίδα της κεντροδεξιάς θα αγνοήσει τις προτροπές της ηγεσίας και θα ψηφίσει Λεπέν στο δεύτερο γύρο. Εκτιμάται πως τουλάχιστον 30% των ψηφοφόρων του Φιγιόν στηρίζουν επίσημα Λεπέν, μέσω της οργάνωσης Fillonistes, ενώ ένα άλλο κομμάτι θα απέχει.

Όταν όμως ένας γκωλικός πάει στην κάλπη του FN, έστω και σε δεύτερο γύρο προεδρικών εκλογών, είναι εξαιρετικά πιθανόν, αποενοχοποιημένος, να παραμείνει εκεί και στις βουλευτικές εκλογές, με τραγικά αποτελέσματα για τη συνοχή και την εκλογική απήχηση συνολικά της κεντροδεξιάς.

Ο Μελανσόν αντιμετώπισε με μεγαλύτερη ευστροφία το αποτέλεσμα και άφησε αρχικά τους ψηφοφόρους του να διαλέξουν κατά συνείδηση. Αυτό που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να κρατήσει αραγές το μέτωπό του και το εντυπωσιακό ποσοστό του. Οι γάλλοι αριστεροί φαίνεται πως θα απέχουν, ένα μικρό κομμάτι προερχόμενο από τους απογοητευμένους σοσιαλιστές θα πάνε στον Μακρόν και ένα άλλο, οι πιο οργισμένοι και αγανακτισμένοι, λαϊκά κυρίως στρώματα θα πάνε και στην Λεπέν.

Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Η Γαλλία περνάει σε έναν νέο δικομματισμό: από τη μία ενωμένοι οι φιλοευρωπαίοι παίζουν τα ρέστα τους με τον Μακρόν και από την άλλη η αντιευρωπαϊστές που όλο και αυξάνουν, περνάνε στο Εθνικό Μέτωπο. Ένα σκορ της Λεπέν πάνω από το 40% θα την καταστήσει πρωταγωνίστρια της γαλλικής πολιτικής σκηνής και όταν ο Μακρόν αποδειχθεί λίγος και ανίσχυρος απέναντι στη Μέρκελ- και αυτό θα προκύψει άμεσα, στους επόμενους μήνες - τότε η αποδυναμωμένη κεντροδεξιά που θα τον έχει στηρίξει θα υποστεί όλο το πολιτικό κόστος και το Εθνικό Μέτωπο θα έχει καταστεί η μόνη αντιπολιτευτική δύναμη, που θα έχει ανοίξει τις πόρτες της στην απογοητευμένη γκωλική παράταξη.

Κάπου εκεί κοντά, ο Μελανσόν, με το δικό του πρόγραμμα θα συνεχίσει να αποδυναμώνει την σοσιαλιστική παράταξη και πολύ σύντομα, πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως, ο νέος γαλλικός δικομματισμός θα έχει αλλάξει άρδην το τοπίο και τότε οι γαλλική κεντροδεξιά θα αντιληφθεί πως πολύ εύκολα, χωρίς περίσκεψη, παρέδωσε τα κλειδιά στο αγαπημένο παιδί της Μέρκελ. Αλλά ίσως τότε θα είναι πολύ αργά.

 tvxs.gr

«Δραματικές μειώσεις στις νέες συντάξεις χηρείας»

Για «δραματικές μειώσεις» στις νέες συντάξεις χηρείας που εκδίδονται μετά τις 12 Μαΐου 2016 κάνει λόγο το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων, προειδοποιώντας πως «μεγάλη μερίδα πληθυσμού οδηγείται στο περιθώριο».

«Η σχετική ρύθμιση που εντάχθηκε στο νόμο Κατρούγκαλου δείχνει την κοινωνική αναλγησία της κυβέρνησης» αναφέρει σχετικά ο πρόεδρος του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων Νίκος Χατζόπουλος. Όπως επισημαίνει το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων, «οι δύο βασικές αλλαγές που επιφέρει ο νόμος Κατρούγκαλου στις συντάξεις χηρείας, είναι η θέσπιση ορίου ηλικίας στα 55 και η μείωση του ποσοστού της σύνταξης που δικαιούται η χήρα στο 50% από 70%».

Έτσι «θεσπίζεται το 55ο έτος ως όριο ηλικίας του επιζώντος συζύγου για τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης λόγω θανάτου» διευκρινίζει το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων, προσθέτοντας: «Εάν ο επιζών σύζυγος έχει συμπληρώσει το όριο κατά το έτος που επήλθε ο θάνατος, χορηγείται σύνταξη εφ’ όρου ζωής. Εάν δεν έχει συμπληρώσει τα 55, η σύνταξη χορηγείται για μία τριετία. Εφόσον στο μεταξύ συμπληρώσει το 55ο έτος, η σύνταξη διακόπτεται και επαναχορηγείται στα 67 διά βίου. Εάν το 55ο έτος δεν συμπληρώνεται εντός της 3ετίας, η σύνταξη διακόπτεται στη λήξη της και δεν επαναχορηγείται».

Όπως εξηγεί αναλυτικά «οι ανατροπές που επέρχονται με το νόμο Κατρούγκαλου, στο καθεστώς των νέων συντάξεων χηρείας, έχουν ως εξής:

1. Θεσπίζεται το 55ο έτος ως όριο ηλικίας του επιζώντος συζύγου για τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης λόγω θανάτου και προκύπτουν οι περιπτώσεις:

- Ο επιζών σύζυγος έχει συμπληρώσει τα 55 την ημερομηνία θανάτου: χορηγείται σύνταξη εφ’ όρου ζωής.

- Ο επιζών σύζυγος δεν έχει συμπληρώσει τα 55 την ημερομηνία θανάτου: χορηγείται σύνταξη για μία τριετία και εάν το 55ο έτος συμπληρώνεται εντός αυτής της τριετίας, τότε η σύνταξη επαναχορηγείται στα 67 διά βίου. Αν το 55ο έτος της ηλικίας δεν συμπληρώνεται εντός της τριετίας, μετά τη λήξη της η σύνταξη διακόπτεται και δεν επαναχορηγείται.

Εάν η χήρα ή ο χήρος έχουν άγαμα και ανήλικα παιδιά έως 18 ετών ή έως 24 ετών, εφόσον αυτά σπουδάζουν, η σύνταξη χηρείας συνεχίζει να καταβάλλεται και μετά την πάροδο της τριετίας, ανεξαρτήτως ηλικιακού ορίου, στον επιζώντα σύζυγο. Δηλαδή αν η χήρα έχει ανήλικα παιδιά ή παιδιά σπουδαστές έως 24 ετών, δεν χάνει τη σύνταξη ακόμη κι αν είναι αρκετά μικρότερη από 55. Αντίθετα συνεχίζει να την εισπράττει όσο τα παιδιά είναι ανήλικα ή κάτω των 24, εφόσον σπουδάζουν. Αν προλάβει, μάλιστα, να συμπληρώσει τα 55 πριν τα παιδιά ενηλικιωθούν ή πριν τελειώσουν τις σπουδές τους, τότε θα χάσει προσωρινά τη σύνταξη όταν τα παιδιά γίνουν 18 ή 24, αλλά θα την ξαναπάρει διά βίου στα 67. Το ίδιο συμβαίνει και όταν τα παιδιά είναι άγαμα και ανίκανα για κάθε εργασία ή ο επιζών σύζυγος είναι ανίκανος για κάθε εργασία με ποσοστό 67% και άνω. Η ανικανότητα εξετάζεται εάν υπάρχει κατά τον χρόνο θανάτου και όχι μεταγενέστερα αυτού. Αν δηλαδή το παιδί ή η χήρα καταστούν ανίκανοι για εργασία μετά τον θάνατο, δεν μετράει η ανικανότητα ως προϋπόθεση για τη σύνταξη.

2. Ο θανών ασφαλισμένος πρέπει κατά τον χρόνο θανάτου να έχει συμπληρώσει τις χρονικές προϋποθέσεις για τη λήψη σύνταξης γήρατος ή αναπηρίας, πλήρους ή μειωμένης. Εδώ υπάρχει δυσμενής αλλαγή για τους «παλαιούς» ασφαλισμένους (πριν από το 1993), για τους οποίους διπλασιάζονται οι απαιτούμενες ημέρες ασφάλισης εντός της τελευταίας 5ετίας. Ο θανών έπρεπε να είχε 1.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 300 την τελευταία 5ετία, ενώ τώρα απαιτούνται 1.500 ημέρες, εκ των οποίων 600 την τελευταία 5ετία.

3. Αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού και συναρτάται πλέον με τη διάρκεια του έγγαμου βίου και τη διαφορά της ηλικίας του θανόντος με τον επιζώντα σύζυγο. Η χήρα παίρνει το 50% της σύνταξης του θανόντος (ενώ έπαιρνε στις περισσότερες περιπτώσεις το 70%). Αν ο θανών ήταν συνταξιούχος, η σύνταξή του επανυπολογίζεται με τον νέο τρόπο (εθνική και αναλογική) και η χήρα παίρνει το 50% της νέας σύνταξης. Το ποσό αυτό ισχύει για την πρώτη 3ετία. Μετά τα τρία χρόνια, αν δεν εργάζεται και δεν λαμβάνει δική της σύνταξη, θα συνεχίσει να παίρνει το ίδιο ποσό (εφόσον έχει τις ηλικιακές προϋποθέσεις). Αν εργάζεται ή παίρνει δική της σύνταξη, η σύνταξη χηρείας περιορίζεται στο μισό (50%).

Τέλος θεσπίζεται ελάχιστο όριο έγγαμης συμβίωσης τα 5 έτη, που θα πρέπει να έχουν συμπληρωθεί μέχρι την ημερομηνία θανάτου. Εδώ η αλλαγή αφορά σε θάνατο ασφαλισμένου, καθώς έχουμε αύξηση: απαιτούνταν 3 χρόνια και τώρα απαιτούνται 5. Ισχύουν εξαιρέσεις αν ο θάνατος οφείλεται σε ατύχημα, αν γεννηθεί παιδί κατά τη διάρκεια του γάμου ή η χήρα τελεί σε εγκυμοσύνη». 

thepressproject.gr 

Τουλάχιστον 28 λόγοι που έχουμε αφήσει άφωνη την Ευρώπη

Σε συνέντευξή του σε δυο κυριακάτικες εφημερίδες ο πρωθυπουργός, αφού κομπορρημονεί για τη ληστεία των πολιτών, που ονομάζει πρωτογενές πλεόνασμα, δήλωσε ότι μ' αυτό εξουδετέρωσε Σόιμπλε και ΔΝΤ και «άφησε άφωνη την Ευρώπη». Δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο, κυρίως με την τελευταία φράση. Γιατί πουθενά στην Ευρώπη τόση ανοησία, τόση ασχετοσύνη, τόση ανευθυνότητα και τόση έλλειψη σοβαρότητας δεν υπάρχουν σε τόσους πολλούς τομείς διακυβέρνησης.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν αναλαμβάνει την ηγεσία μιας χώρας ένας άνθρωπος που δεν έχει στοιχειώδεις γνώσεις κανενός αντικειμένου οικονομίας, πολιτικής, διπλωματίας, στρατηγικής, διαχείρισης, παιδείας, άμυνας, γεωπολιτικής, τεχνολογίας.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν διαχειρίζονται τα οικονομικά του κράτους άνθρωποι που δεν έχουν καμιά προϋπηρεσία σε καμιά θέση διαχείρισης και διοίκησης οικονομικών υπηρεσιών του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα.

Πουθενά στην Ευρώπη ο κρατικός μηχανισμός και οι υπηρεσίες του δεν είναι τόσο ασύνδετοι και ασυνεννόητοι μεταξύ τους, σε σημείο να μην ξέρει και να μην ενδιαφέρεται ο ένας για το τι κάνει ο άλλος, μετατρέποντας τους πολίτες είτε σε μπαλάκια είτε σε διεκπεραιωτές της δουλειάς των υπαλλήλων.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν τολμάνε οι κυβερνήτες να υποτιμήσουν τόσο πολύ με τόσα χοντρά ψέματα και τόσες διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας τους πολίτες. Ψέματα λέγονται. Αλλά πουθενά δεν λέγονται τόσο χοντρά και ξεδιάντροπα ψέματα σε καθημερινή βάση.

Πουθενά στην Ευρώπη κανένα κόμμα δεν έχει τολμήσει με τόση ξετσιπωσιά να εφαρμόσει ακριβώς την αντίθετη πολιτική από αυτή που, όχι μόνο υποσχέθηκε στους πολίτες, αλλά και από αυτήν που διαλαλεί ότι πιστεύει!

Πουθενά στην Ευρώπη, καμιά κυβέρνηση δεν διανοείται να κυβερνάει μόνο για να εξυπηρετεί τις πελατειακές σχέσεις της με τους ψηφοφόρους και όχι για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας. Δηλαδή όλων των πολιτών.

Πουθενά στην Ευρώπη κάθε πράξη της διοίκησης με τους πολίτες και τους επιχειρηματίες δεν είναι προϊόν διεφθαρμένης συναλλαγής. Είτε για αν εξυπηρετηθεί το σπαταλημένο ταμείο του κράτους είτε για να πλουτίσουν οι εμπλεκόμενοι.

Πουθενά στην Ευρώπη το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν γίνονται κουρελόχαρτα από την κυβέρνηση και τη διοίκηση είτε για να εξοικονομηθούν πόροι για ψηφοθηρικές σπατάλες, είτε για να καλυφθούν μαύρες τρύπες ενός διεφθαρμένου αρπακτικού μηχανισμού κακοδιαχείρισης.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν αποτελεί κυρίαρχη νοοτροπία πολιτικών και λαού η εξαπάτηση και η φοροδιαφυγή. Σε σημείο που να θεωρείται από τους πολίτες νόμιμη άμυνα στην κλοπή του κράτους.

Πουθενά στην Ευρώπη η Δικαιοσύνη δεν καθυστερεί σε τέτοιο βαθμό να αποφασίσει για ο,τιδήποτε, σε σημείο που να λειτουργεί ουσιαστικά εναντίον των συμφερόντων των πολιτών και υπέρ των εγκληματιών κάθε είδους.

Πουθενά στην Ευρώπη η Βουλή δεν ψηφίζει νύχτα νόμους, που παραβιάζουν το Σύνταγμα ή άλλους νόμους, με διαδικασίες που παραβιάζουν τους ίδιους τους κανονισμούς της Βουλής, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν κομματικά συμφέροντα και προνομιούχες μειοψηφίες.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδιαφορία για την πατρίδα και το συμφέρον της όση υπάρχει στην Ελλάδα από τους κυβερνήτες της. Οι οποίοι προτάσσουν το συμφέρον του κόμματος και του εαυτού τους.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν σκυλεύεται μια χώρα, ο πλούτος της και ο πληθυσμός της επί τόσα χρόνια μόνο και μόνο γιατί οι κυβερνήτες αρνούνται να ξηλώσουν ένα διεφθαρμένο κράτος και μια διεφθαρμένη νοοτροπία νομής της εξουσίας και να τα διαλύσουν, συγκρουόμενες με τους μηχανισμούς που τα στηρίζουν. Επειδή οι μηχανισμοί είναι τα στηρίγματα αυτών των κυβερνητών.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν απαξιώνεται από πλήρη αδιαφορία ο πλούτος της χώρας , παρατημένος και εγκαταλελειμμένος.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν είναι αναξιοποίητη και ακαλλιέργητη πάνω από τη μισή χώρα που κρύβει τεράστιο πλούτο.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν αποθαρρύνεται τόσο πολύ η δραστηριότητα των ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν σε κάθε τομέα και πουθενά δεν ενθαρρύνονται τόσο πολύ τα λαμόγια, οι εγκάθετοι και οι τεμπέληδες.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν καλλιεργείται σαν κυρίαρχη νοοτροπία  ο ιδρυματισμός και η αραχτή, η αρπαχτή, η ήσσων προσπάθεια, η επιδοματική διαβίωση, η φυγοπονία, η περιφρόνηση στην αλήθεια, στην εντιμότητα, στην ευθύτητα.

Πουθενά στην Ευρώπη το χρήμα των πολιτών δεν αντιμετωπίζεται από τους κυβερνήτες και το κράτος με μεγαλύτερη περιφρόνηση και σπατάλη.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τόση έμπρακτη περιφρόνηση στις ανάγκες των αδύναμων κάθε είδους και των ηλικιωμένων. Από τα πεζοδρόμια του θανάτου, μέχρι την περίθαλψη και τη δημόσια φροντίδα.

Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τόση περιφρόνηση και απαξίωση στη μόρφωση, στην καλλιέργεια και στη Γνώση.

Πουθενά στην Ευρώπη η αμορφωσιά και η αξεστοσύνη δεν αποτελούν πρότυπο μαγκιάς, ταξικής περηφάνειας και παράδειγμα για μίμηση.

Πουθενά στην Ευρώπη ο εμφύλιος δεν αποτελεί μοντέλο για δοξασμό και κάλεσμα για επανάληψη.

Πουθενά στην Ευρώπη τόσα πολλά δισεκατομμύρια δεν βρίσκονται επενδυμένα να τα διαχειρίζονται τόσοι ανίδεοι, ωχαδερφιστές και διεφθαρμένοι λειτουργοί.

Πουθενά στην Ευρώπη η Παιδεία δεν είναι προϊόν κοντόφθαλμων και ευκαιριακών προγραμματισμών, κομματικών και πολιτικών αγκυλώσεων, ανεύθυνων και ψηφοθηρικών αλλαγών, χώρος ερασιτεχνικού συνδικαλισμού παιδαγωγικής οπισθοδρόμησης, αχταρμάς κρατικών και γονεϊκών συμπλεγμάτων.

Πουθενά στην Ευρώπη η περιουσία του δημοσίου, από το πρώτο λεωφορείο, τον πρώτο δρόμο, το πρώτο οικόπεδο μέχρι το τελευταίο λιμάνι και το τελευταίο χτίσμα δεν βρίσκεται στα χέρια τόσων απατεώνων λειτουργών και τόσων απατεώνων κυβερνητών.

Πουθενά στην Ευρώπη η τοπική αυτοδιοίκηση δεν σπαταλάει τόσα δισεκατομμύρια των πολιτών σε άγνωστες και γνωστές τσέπες, σε αντιπαραγωγικά έργα, σε διαφθαρμένες υπηρεσίες, σε ψέματα και λοβιτούρες, για να ικανοποιηθεί το δημαρχείο, οι τοπικοί «άρχοντες», οι διαπλεκόμενοι «επιχειρηματίες» και δημότες. Εξαίρεση αποτελούν οι ιταλικοί δήμοι που είναι στα χέρια της μαφίας.

Πουθενά στην Ευρώπη όλος ο πιο πάνω εσμός δεν απολαμβάνει το ακαταδίωκτο όπως στην Ελλάδα.

Και πουθενά στην Ευρώπη ο λαός δεν μένει τόσο απαθής και συχνά τόσο συμμέτοχος στην ίδια του την απαξίωση. Αισθανόμενος, επίσης συχνά, και υπερήφανος γι αυτά τα κατορθώματα!

Για όλα αυτά, και για άλλα πολλά, ο πρωθυπουργός έχει δίκιο. Έχουμε αφήσει άφωνη την Ευρώπη.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr

Το παιχνίδι (για τον ΣΥΡΙΖΑ) είναι χαμένο;

Του Γιάννη Παντελάκη

Μια νέα δημοσκόπηση ήρθε για να μας πει πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σχεδόν δέκα μονάδες πίσω από τη Ν.Δ. Κι αυτή, επιβεβαιώνει πως ο δρόμος για τη δεύτερη θέση στις επόμενες εκλογές, δεν φαίνεται να αλλάζει. Αυτό σημαίνει πως θα πέσουν αμαχητί; Κάθε άλλο. Ήδη ετοιμάζεται η «επαναστατική» αντεπίθεση. Ξεκινάει με τουλάχιστον 30.000 μονιμοποιήσεις εκτάκτων υπαλλήλων, μερικά ακόμα εγκαίνια δημόσιων έργων και πολλές εξεταστικές.

Στον επόμενο ενάμισι χρόνο -το τέλος του οποίου θεωρείται ο πιθανότερος χρόνος για εκλογές- θα δοθούν γενναίες μάχες. Επικοινωνιακή διαχείριση του τέταρτου -ουσιαστικά- μνημονίου που θα ψηφίσουν σε λίγες εβδομάδες, διορισμοί και ρουσφετολογική διαχείριση όπου είναι εφικτό, επαναφορά στην επικαιρότητα σκανδάλων παλιών εποχών και κορδέλες, πολλές κορδέλες σε έργα που ξεκίνησαν από παλιά και ολοκληρώνονται τώρα.

Ο Τσίπρας για άγνωστο λόγο, με χθεσινή δήλωσή του  πανηγυρίζει: «Το αποτέλεσμα του 2016 εξουδετέρωσε τον Schaeuble και το ΔΝΤ», είπε αναφερόμενος στο πλεόνασμα του 2016. Γιατί παρατηρείται αυτή η κραυγαλέα αντίφαση, γιατί δηλαδή εξουδετερώθηκαν αυτοί οι δυο όταν πέτυχαν αυτό που ήθελαν (την ψήφιση των μέτρων του τέταρτου ουσιαστικά μνημονίου και την διατήρηση υψηλών στόχων πλεονασμάτων μετά την τυπική λήξη του τρίτου μνημονίου) δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση. Ο Τσίπρας λέει ο,τι νομίζει και ας μην έχει αυτό κάποια λογική βάση.

Με τον ίδιο τρόπο -αυτόν της παραποίησης της πραγματικότητας- θα διαχειριστούν και το νέο κύμα των σκληρών μέτρων. Το παραμύθι των αντίμετρων (ανάλογο του παράλληλου προγράμματος), πλασάρεται ήδη, ενώ η εκτίμησή τους είναι πως τα μέτρα αυτά επειδή ακριβώς θα έχουν χρόνο εφαρμογής μετά το τέλος του 2018, δεν θα επηρεάσουν άμεσα τους θιγόμενους ως τότε δηλαδή και αυτό μπορεί να περιορίσει τις αντιδράσεις. Άλλωστε, υπάρχει πάντα ο χρόνος για να προσθέσουν στο αφήγημά τους νέες υποσχέσεις ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην εφαρμοστούν τα μέτρα, ό,τι θα τα επαναδιαπραγματευτούν κ.ο.κ. Είναι ικανοί γι' αυτό.

Η χθεσινή είδηση ότι ετοιμάζονται να αποκαταστήσουν περισσότερους από 30.000 εργαζόμενους συμβασιούχους του δημόσιου τομέα με συμβάσεις αορίστου χρόνου, δείχνει μια ακόμα κατεύθυνση στην οποία θα κινηθούν. Με το βάσιμο επιχείρημα ότι οι εργαζόμενοι αυτοί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, θα επιχειρήσουν αυτές τις μετατροπές συμβάσεων κάτι το οποίο αντικειμενικά θα δυσκολέψει την θέση της αντιπολίτευσης. Κανένα κόμμα και ιδιαίτερα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία δεν εναντιώνεται εύκολα σε τέτοιου είδους ρυθμίσεις. Ένα δεύτερο δείγμα των ρουσφετιών που θ' ακολουθηθούν ως μηχανισμοί ανάκτησης της χαμένης επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν οι προσλήψεις των 2.388 ατόμων που θα απασχολούνται από το υπουργείο Πολιτισμού αλλά θα αμείβονται από την ΔΕΗ.

Στο προεκλογικό οπλοστάσιο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ήδη έχουμε δει, έχει προστεθεί και η γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδος του μυστριού. Εγκαίνια δηλαδή έργων τα οποία ακόμα και αν δεν έχουν ολοκληρωθεί, ακόμα και αν έχουν δρομολογηθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις, εγκαινιάζονται με κάθε επισημότητα. εμφανίζονται ως προϊόν της σημερινής κυβέρνησης και προβάλλονται με συμβολισμούς που επιχειρούν να δείξουν ότι η χώρα βγαίνει από την κρίση («τα έργα δείχνουν ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει»).

Τα σκάνδαλα ή όσες υποθέσεις έχουν υποψίες σκανδάλων από τα προηγούμενα χρόνια (εξοπλιστικά προγράμματα, διαχείριση δημόσιου χρήματος στην υγεία κ.α.), ήδη χρησιμοποιούνται ως αντιπερισπασμός ο οποίος κεντρικό στόχο έχει στελέχη της αντιπολίτευσης, αξιωματικής και άλλης. Οι εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές της Βουλής το επόμενο διάστημα θα γνωρίσουν ημέρες... δόξας. Πρόσωπα του παρελθόντος θα παρελαύνουν, αποκαλύψεις ή «αποκαλύψεις» θα διαχέονται στο δημόσιο διάλογο και γενικότερα η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί για να θυμίζει το παρελθόν των άλλων. Το οποίο -ελπίζουν- θα βάζει στην άκρη το δικό της παρελθόν.

Είναι όλα αυτά -και μερικά ακόμα- ικανά ν' αλλάξουν το παιχνίδι που σήμερα μοιάζει χαμένο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Η εμπειρία έχει δείξει πως όχι. Όσα προεκλογικά ρουσφέτια και αν έκαναν κυβερνήσεις που ήδη είχαν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, δεν απέφυγαν στις κάλπες την ήττα. Άλλωστε και όλες οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας του τελευταίους μήνες δείχνουν πως τουλάχιστον το 30-40 % των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αποκλείουν κατηγορηματικά την επάνοδό τους σ αυτόν. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ με τις κινήσεις αυτές μπορεί να πετύχει δυο άλλους στόχους: 1) να περιορίσει τις πιθανότητες της Ν.Δ. για αυτοδυναμία και 2) να καταγράψει ένα αξιοπρεπές ποσοστό που θα τον κρατήσει στο παιχνίδι μετά τις επόμενες εκλογές.  

liberal.gr

Επικοινωνιακή καταιγίδα, αντί πολιτικής για την ανάπτυξη

Του Γιάννη Σιδέρη

Η τελετουργία της επικοινωνιακής καταιγίδας, συνεχίζεται. Μετά τους δρόμους που εγκαινιάστηκαν για να ξανακλείσουν, η χώρα αναμένεται να μπει πλησίστια στην ανάπτυξη. Ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με διαρροές σε φιλικά (και πρώην μισητά του) ΜΜΕ, θα ξεκινήσει κύκλο συσκέψεων, θα επισκεφθεί όλα τα υπουργεία, όπου θα έχει συσκέψεις και συνεδριάσεις με τους υπουργούς, με στόχο να εντοπίσει προβλήματα και να ενημερωθεί επί των αναπτυξιακών σχεδίων στον τομέα τους.

Λογικό. Δεν θα μπορούσε να τους καλέσει σε ουσιαστική συνεργασία στο Μαξίμου, με τους φακέλους υπό μάλης, γιατί εκεί δεν θα υπήρχαν κάμερες, δοξαστικές  προϋπαντήσεις, ρωμαλέες αισιόδοξες δηλώσεις, για την ανάπτυξη που είναι επί θύραις.

Στο ίδιο μοτίβο, σκοπεύει να συγκαλέσει σύσκεψη με περιφερειάρχες, καθώς και τη διοργάνωση 13 περιφερειακών συνεδρίων, που θα έχουν ως αντικείμενο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στη βάση των αναγκών εκάστης περιοχής (σ.σ. εδώ, να υπενθυμίσουμε εμείς οι ταπεινοί. Ότι αυτά, για να έχουν παραγωγική ανταπόκριση και αναπτυξιακή αξία, στα κανονικά κράτη γίνονται στη βάση μελετών που εκπονούν συγκεκριμένοι επιστήμονες, μακράν των φώτων της δημοσιότητας, και όχι με βάση τις τηλεοπτικές απαιτήσεις εκάστου νομάρχου και δημάρχου, χάριν ιδέσθαι των ψηφοφόρων τους – των ψηφοφόρων των τοπικών αρχόντων αλλά και του πρωθυπουργού).

Ο κ. Τσίπρας επικοινωνιακά προβάλει την είσοδο στην «επόμενη μέρα». Με δηλώσεις του υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα του πλεονάσματος του 2016… εξουδετέρωσε τον Schaeuble και το ΔΝΤ, ενώ «άφησε άφωνη την Ευρώπη»! (βέβαια άφωνοι έμειναν κυρίως οι ιθαγενείς που πλήρωσαν τους υπέρογκους φόρους άνευ διακριτής αιτίας, αλλά ας πούμε ότι ήταν οι θυσιασθέντες υπέρ… του συλλογικού καλού).

Το κακό είναι ότι τα social media προδίδουν. Μόλις στις 22 Μαΐου του 2016, ο πρωθυπουργός επαίρετο στο twitter, απευθυνόμενος στους προηγούμενους: «Για το 2016 είχατε δεσμευτεί για πλεόνασμα 4,5%. Εμείς για 0,75%. Εξοικονόμηση 6,7 δις»!

Πως από την έπαρση της επιβολής στους δανειστές του 0,75%, έφτασε στην - ξανά - έπαρση του 3,9%, που «άφησε άφωνη την Ευρώπη», είναι απορίας άξιον. Και φυσικά αξίζει να αναφερθεί ότι το αφορεσμένο mail Χαρδούβελη, προέβλεπε μεν πλεόνασμα 4,5%, αλλά παράλληλα προέβλεπε και ανάπτυξη 3%, και αυτό ήταν στόχος συμφωνημένος, άρα αποδεκτός από τους δανειστές.

Η κυβέρνηση, αφού παλινωδεί επί δύο χρόνια στον τομέα της ανάπτυξης, και αρκετοί υπουργοί της την υπονόμευσαν, εκ των υστέρων, κηρύσσει εκ νέου αγώνα για την ανάπτυξη, και μάλιστα υπόσχεται ότι οι υψηλοί ρυθμοί της, και η στροφή προς την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, θα επιφέρουν μικρότερες επιβαρύνσεις για τα ασθενέστερα στρώματα.

Επειδή βέβαια οι επικοινωνιακές διακηρύξεις δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αρνητική πραγματικότητα, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί ως υποβοηθητικό κυβερνητικό στοιχείο τη δικαστική προέκταση της πολιτικής ζωής. Επενδύει στις επιτροπές για τα Εξοπλιστικά και την Υγεία.

Στη δεύτερη άφησε τόσο την δική της περίοδο, εκτός διερεύνησης, όσο και την πασοκική περίοδο Γραμματείας του συνεταίρου Κουρουμπλή, ενώ η επιτροπή για τον Γιάννο Παπαντωνίου, θα χρησιμοποιηθεί κεντρικά για να συμβάλει στο κυβερνητικό μύθευμα για το «παλιό πολιτικό σύστημα». Ο πρωθυπουργός έχει ήδη δώσει το σήμα, λέγοντας στην Βουλή ότι εξετάζοντας αυτά, μπορούμε να βρούμε και άλλα, όπως για την περίοδο του χρηματιστηρίου – και βέβαια όσο αντίθετος αν είναι κανείς με την διακυβέρνηση Σημίτη, ουδείς ως τώρα του έχει προσάψει, ή έχει υπονοήσει, προσωπική συμμετοχή σε σκάνδαλα. Μόνο ο κ. Τσίπρας!

Το έτερον επικοινωνιακό που διοχετεύει η κυβέρνηση είναι ότι θα υπάρξει επιτροπή αξιολόγησης υπουργών. Πάλι! Προ έτους είχε ήδη συσταθεί παρόμοια επιτροπή στην οποία μετείχαν και οι απαραίτητοι κ. Φλαμπουράρης και Δραγασάκης. Η επιτροπή ουδέν απέδωσε, αφού επί της ουσίας ποτέ δεν λειτούργησε. Ήταν απλώς ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, για να δείξει εργώδη κυβερνητική προσπάθεια. Απομένει να φανεί αν τόσο ανενεργή θα είναι και η νέα.

Σε κάθε περίπτωση οι συσκέψεις σε υπουργεία για την ανάπτυξη, όσο και οι διασκέψεις με περιφερειάρχες και νομάρχες, είναι και δυσλειτουργικές. Ώσπου να γίνουν, ώσπου να υπάρξουν οι προτάσεις, ώσπου να ανατεθούν οι μελέτες, ώσπου να παρθούν οι αποφάσεις, ώσπου να γίνουν οι διαγωνισμοί ή οι απευθείας αναθέσεις… ως τότε, θα πούμε... όνειρο ήταν η ανάπτυξη ήταν και πέρασε.

Η εικόνα πάντως που χρειάζεται η κυβέρνηση, θα έχει παραμείνει, προς πάσα προπαγανδιστική χρήση. Το τραίνο της ανάπτυξης το έχει ήδη χάσει.

liberal.gr

Το «στοίχημα» Τσίπρα: Θα το κερδίσει χάνοντας!

Στα (κανονικά) στοιχήματα κερδίζεις ή χάνεις. Στο στοίχημα που βάζει ο Αλέξης Τσίπρας με τον εαυτό του ο κανόνας αυτός θα ανατραπεί. Θα συμβούν και τα δύο. Θα κερδίσει χάνοντας! Και θα φορτώσει την... κερδισμένη χασούρα στους επόμενους

Του Γιώργου Καρελιά

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Αυτό είναι καλό. Επιπλέον είναι ένας Πρωθυπουργός που πάει πολύ παραπέρα. Πετάει (σχεδόν…) στα σύννεφα.

Πιστεύει ότι η κυβέρνησή του μέσα σε δύο χρόνια πέτυχε ένα (σχεδόν…) θαύμα, που «άφησε άφωνη την Ευρώπη» (δικά του λόγια). Και γι’ αυτό είναι βέβαιος ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια («έχουμε καθαρό ορίζοντα διετίας») «θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια». Μάλιστα λέει ότι αυτό είναι «προσωπικό (του) στοίχημα». Αυτά τα λέει ο ίδιος σε δηλώσεις του σε δύο κυριακάτικες εφημερίδες, προφανώς ενθουσιασμένος από το πρωτογενές πλεόνασμα-μαμούθ που πέτυχε η κυβέρνησή του το 2016.

Δεν έχει νόημα η ανακύκλωση της «μάχης των πλεονασμάτων». Τα είπαμε χτες. Σήμερα θα πούμε για το «προσωπικό στοίχημα» που βάζει ο Τσίπρας. Στα (κανονικά) στοιχήματα ο παίκτης κερδίζει ή χάνει. Στο στοίχημα που βάζει ο Τσίπρας ο κανόνας αυτός θα ανατραπεί. Θα συμβούν και τα δύο, δηλαδή θα κερδίσει χάνοντας. Και θα φορτώσει την… κερδισμένη χασούρα στους επόμενους!

Εκ πρώτης όψεως αυτά φαίνονται παράδοξα. Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε γιατί δεν είναι καθόλου έτσι.

Πρώτον, πράγματι ο Τσίπρας έχει μπροστά του σχεδόν δύο χρόνια καθαρού χρόνου (λίγο πάνω, λίγο κάτω, ανάλογα με τις εξελίξεις). Αυτό φαινόταν εδώ και πολύ καιρό και μόνο όσοι «έβλεπαν» ότι θα «αποδράσει», προβλέποντας κάθε τρεις και λίγο πρόωρες εκλογές, δεν το είχαν καταλάβει.

Δεύτερον, πράγματι αυτή η κυβέρνηση είναι που «θα βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια». Δεν χρειάζεται κανένα στοίχημα, τυπικά έτσι θα γίνει. Τον Δεκαπενταύγουστο του 2018 λήγει η ισχύς του παρόντος Μνημονίου. Δεν ξέρω αν θα έχουμε γλέντι στο Σύνταγμα, αλλά κάποιες χαρές και πανηγύρια θα έχουμε. Αρα, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει εκ των προτέρων ότι έχει ήδη κερδίσει το «στοίχημα». Κλέβει Εκκλησία.

Τρίτον, λίγους μήνες νωρίτερα θα έχει, πιθανότατα, καταφέρει «να βγει στις αγορές». Δοκιμαστικά και για ένα μικρό ποσό, αλλά θα βγει. Πρέπει να έρθουν όλα στραβά για μη συμβεί αυτό.

Τέταρτον, λίγους μήνες μετά (τέλος του 2018, αρχές του 2019), θα προκηρύξει τις εκλογές, με βασικό σύνθημα «βγήκαμε από τα Μνημόνια» και, επομένως, όπου να ‘ναι «απογειωνόμαστε».

Πέμπτον, ο κ. Τσίπρας θα χάσει τις εκλογές, αλλά θα έχει κερδίσει το «στοίχημα». Στη δική του θητεία θα έχει λήξει το Μνημόνιο και αυτός δεν θα υπογράψει άλλο. Θα μεταφέρει το βάρος των αποφάσεων στους επόμενους. Οι οποίοι θα κληθούν, αφού θα έχουν παραλάβει «καμένη γη», να αποφασίσουν πώς θα συνεχίσουν. Δανειζόμενοι από τις αγορές (αν βρίσκουν όσα δανεικά θα χρειάζεται η χώρα) ή αν θα καταφύγουν και πάλι στα δανεικά των ευρωπαϊκών κρατών (αν δεχτούν να συνεχίσουν να μας δανείζουν). Ας σημειώσουμε εδώ ότι το επιτόκιο δανεισμού μας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό είναι περί το 2%, ενώ οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις λένε ότι στις αγορές δεν θα βρούμε δανεικά με επιτόκιο κάτω από 5%. Οπότε η επόμενη κυβέρνηση θα βρεθεί προ ενός δραματικού διλήμματος.

Σε μια σοβαρή χώρα, που βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ο Πρωθυπουργός της δεν θα πανηγύριζε για το πλεόνασμα ούτε θα έβαζε κάλπικα προσωπικά στοιχήματα. Θα φώναζε τον αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης (και όποιον άλλον ήθελε) και θα του(ς) έλεγε: «Εγώ θα μείνω ένα, άντε ενάμιση χρόνο ακόμα. Μετά έρχεται η σειρά σας. Βάλτε πλάτη τώρα, για να είναι ελαφρύτερο το φορτίο που θα παραλάβετε».

Όμως, αυτά δεν γίνονται ούτε σε θαύματα. Δεν μπορεί να τα καταφέρει ούτε ο εορτάζων σήμερα, πολυνίκης Αγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος… 

protagon.gr 

Μακρόν – Λεπέν στον δεύτερο γύρο

Ο πρώην υπουργός Εμανουέλ Μακρόν και η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν είναι οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι για πρόκριση στον β΄ γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, με βάση τις πρώτες εκτιμήσεις. Πίσω τους, σε μικρή απόσταση, ακολουθούν ο κεντροδεξιός Φρανσουά Φιγιόν και ο αριστερός Ζαν-Λουκ Μελανσόν.

Στο πρώτο exit poll προηγείται ο Εμανουέλ Μακρόν με 23,7% και ακολουθεί η Μαρίν Λεπέν με 21,7 %. Ισοπαλία Φρανσουά Φιγιόν και Ζαν-Λουκ Μελανσόν με 19,5%

Στο δεύτερο exit poll, εκείνο της Sofres,  τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:Μακρόν: 23%, Λεπέν: 23%, Φιγιόν: 19%, Μελανσόν: 19%

Φιγιόν: Θα στηρίξω τον Εμανουέλ Μακρόν

Τον κεντρώο Μακρόν δήλωσε ότι θα στηρίξει και ο κεντρωδεξιός Φρανσουά Φιγιόν. Καταφέρθηκε μάλιστα εμφανώς κατά της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, σημειώνοντας ότι "το Εθνικό Μέτωπο είναι γνωστό για τη μισαλλοδοξία του".

«Πρέπει να επιλέξουμε το προτιμότερο για τη χώρα μας. Η αποχή δεν βρίσκεται στα πολιτικά μου γονίδια, ειδικά όταν ένα εξτρεμιστικό κόμμα πλησιάζει στην εξουσία. Το Εθνικό Μέτωπο είναι γνωστό για τη βία και την έλλειψη ανοχής του στο διαφορετικό, το πρόγραμμά του θα οδηγούσε τη χώρα μας στη χρεοκοπία και σε ένα ευρωπαϊκό χάος" δήλωσε ο Φρανσουά Φιγιόν.

Πρόσθεσε ότι "ι εξτρεμισμός δεν μπορεί παρά να φέρει δυστυχία και διαιρέσεις στη Γαλλία. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το ψηφίσει κανείς ενάντια στην Άκρα Δεξιά. Θα ψηφίσω υπέρ του Εμανουέλ Μακρόν. Θεώρησα ότι ήταν καθήκον μου να σας το πω χωρίς περιστροφές, μένει σε σας να το εκτιμήσετε με βάση τη συνείδησή σας για το τι είναι καλύτερο για τη χώρα σας και τα παιδιά σας».

Στήριξη στον Μακρόν από τον Μανουέλ Βαλς

Την αναμενόμενη στήριξή του στον Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο ψήφισε και στον α' γύρο, εξέφρασε ο σοσιαλιστής τέως πρωθυπουργός της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς. «Όλοι πρέπει να μετρήσουν τη βαρύτητα της στιγμής», τόνισε μέσω Twitter.

Άνοιγμα στους ψηφοφόρους του Φιγιόν κάνει ο αντιπρόεδρος της Λεπέν

Κάλεσμα στους ψηφοφόρους του κεντροδεξιού υποψήφιου προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν έκανε ο αντιπρόεδρος του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Φλοριάν Φιλιπό, να στηρίξουν στον β' γύρο την Μαρίν Λεπέν.

«Πιθανόν να έχουν το αίσθημα ότι τους έκλεψαν αυτές τις εκλογές», δήλωσε ο κ. Φιλιπό.

Μακρόν: Γυρίζουμε σελίδα

«Γυρίζουμε ξεκάθαρα σελίδα σήμερα στη γαλλική πολιτική ζωή», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος φέρεται να προηγείται στον α' γύρο των προεδρικών εκλογών, με βάση τις πρώτες εκτιμήσεις του αποτελέσματος.

Αντιπρόεδρος Ρεπουμπλικανών: Σκληρή ήττα, μας κόστισαν τα σκάνδαλα Φιγιόν

Είναι μια σκληρή ήττα, γιατί θα έπρεπε να είχαμε κερδίσει αυτές τις εκλογές, δήλωσε ο Λοράν Βακιέζ, αντιπρόεδρος του κεντροδεξιού κόμματος των Ρεπουμπλικανών. «Πληρώνουμε ακριβά τα σκάνδαλα. Εξακολουθώ να είμαι πεπεισμένος ότι οι ιδέες μας είναι πλειοψηφία στην χώρα μας», πρόσθεσε

Ραφαρέν: Όλοι οι δημοκράτες πρέπει να συνταχθούν πίσω από τον Μακρόν

Ο κεντροδεξιός πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζαν-Πιερ Ραφαρέν τόνισε ότι η συμμετοχή της Μαρίν Λεπέν στον β' γύρο είναι πολύ κακό νέο, ενώ κάλεσε όλους τους δημοκράτες να συνταχθούν με τον Εμανουέλ Μακρόν.

Αμόν: Να αντιταχθούμε στην Άκρα Δεξιά, να συνταχθούμε με τον Μακρόν

Σε υποστήριξη του Εμανουέλ Μακρόν ενάντια στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν κάλεσε ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας με τη σημαία της Κεντροαριστεράς Μπενουά Αμόν, πέμπτος - σύμφωνα με τα exit polls - στη μάχη για την προεδρία της χώρας   

     

koutipandoras.gr

Διορισμοί ...υπάρχουν: Μονιμοποιούν 30.000 συμβασιούχους

Το υπουργείο Εσωτερικών προειδοποιεί συγχρόνως τους ΟΤΑ ότι δεν θα είναι εκείνοι που θα κρίνουν εάν επιτρέπεται ή όχι η ανανέωση των συμβάσεων σε εργαζόμενους.

 

Τη μονιμοποίηση μέσω ΑΣΕΠ 30.000 συμβασιούχων σχεδιάζει η κυβέρνηση  αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συνολικής συμφωνίας με τους δανειστές.

Τα αρμόδια υπουργεία, Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το «Έθνος της Κυριακής» θα αναλάβουν πρωτοβουλίες για την εργασιακή αποκατάσταση χιλιάδων συμβασιούχων του Δημοσίου που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Μάλιστα, η κυβέρνηση θέλει να δώσει διακομματικό χρώμα στην ενέργεια αυτή, ζητώντας τη συναίνεση και των άλλων κομμάτων. Από τη στιγμή δε, που διασφαλιστεί η συναίνεση, θα ανατεθεί στο ΑΣΕΠ η πιστοποίηση των συμβασιούχων, η σύμβαση των οποίων θα μετατραπεί σε αορίστου χρόνου.

Οπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα, το σκεπτικό του υπουργείου είναι πως δεν πρέπει να αναπαράγονται πολλές ταχύτητες εργαζομένων τη στιγμή που η πραγματική τους σχέση με το αντικείμενό τους είναι σχέση εργασίας αορίστου χρόνου.

Το υπουργείο Εσωτερικών προειδοποιεί συγχρόνως τους ΟΤΑ ότι δεν θα είναι εκείνοι που θα κρίνουν εάν επιτρέπεται ή όχι η ανανέωση των συμβάσεων σε πολλούς εργαζομένους.  

thetoc.gr 

Ευλόγησαν και φέτος τα πρόβατα στην Ασή Γωνιά της Κρήτης

Αναβίωσε και φέτος στο χωριό Ασή Γωνιά το έθιμο της ευλογίας των προβάτων.

Ένα από τα πλέον παραδοσιακά έθιμα της Κρήτης αναβίωσε και φέτος ανήμερα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου στο ορεινό χωριό Ασή Γωνιά στα Χανιά. Πιστοί από κάθε γωνιά του νησιού αλλά και ξένοι επισκέπτες, βρέθηκαν στο χωριό για να τιμήσουν τη χάρη του Αγίου αλλά και να παρακολουθήσουν την τελετή της ευλογίας των προβάτων.

Οι κτηνοτρόφοι της περιοχής τον θεωρούν προστάτη τους και σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο συρρέουν με τα κοπάδια τους στην εκκλησία του Αη-Γιώργη του Γαλατά. Ο ιερέας ευλογεί τα αιγοπρόβατα, τα οποία μετά το άρμεγμα συγκεντρώνονται σ' ένα περιφραγμένο χώρο, πάνω ακριβώς από την εκκλησία. Το γάλα που αποτελεί την παραγωγή της ημέρας, μοιράζεται σε πλαστικά μπουκάλια, ενώ μια ποσότητά του βράζεται στον αύλειο χώρο του ναού και προσφέρεται δωρεάν στον κόσμο.

Το έθιμο αυτό αναβιώνει από τότε που υπάρχει το χωριό και μάλιστα οι κτηνοτρόφοι θεωρούν αδιανόητο να μην κατεβάσουν τα πρόβατά τους για να ευλογηθούν την ημέρα αυτή. Το άρμεγμα των προβάτων συμβολίζει την αλληλεγγύη που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους, γι' αυτό και το γάλα διανέμεται σε όλους. Λέγεται, δε, ότι συμβολίζει και το τάμα που έχουν οι κάτοικοι στον Αη-Γιώργη, ως προσδοκία και προσμονή προστασίας από κάθε κακό.

Μεταξύ αυτών που βρέθηκαν σήμερα στην Ασή Γωνιά ήταν ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης και ο δήμαρχος Αποκορώνου Χαράλαμπος Κουκιανάκης.«Έχουμε ανάγκη ως κοινωνία να διατηρούμε αυτά που οι πρόγονοι μας έχουν αφήσει», δήλωσε ο περιφερειάρχης Κρήτης, ενώ από την πλευρά του ο δήμαρχος Αποκορώνου σημείωσε ότι «στις δύσκολες στιγμές που περνάει η πατρίδα μας τα ήθη και τα έθιμα μας αποτελούν κυματοθραύστη».

Το χωριό Ασή Γωνιά θεωρείται κτηνοτροφικό χωριό και υπολογίζεται ότι στην περιοχή εκτρέφονται 25.000 πρόβατα.

 ΑΠΕ - ΜΠΕ , zarpanews.gr

Όχι άλλο σώσιμο!

Βλέποντας αυτή την εικόνα του Γιώργου Παπανδρέου (ΓΑΠ), 7 χρόνια μετά, εξοργίζεσαι και βάζεις τα γέλια μαζί… Είναι και οι βαρκούλες που αρμενίζουν την ώρα που …έσωζε τη χώρα. Τι φταίνε κι αυτές που το επιτελείο του ΓΑΠ επέλεξε το Καστελόριζο και τα συγκεκριμένα πλάνα, για να ξεκινήσει τη διαδικασία των μνημονίων…  Ήταν επτά ολόκληρα χρόνια πριν, 23 Απριλίου του 2010.

Ας δούμε το βίντεο (όσο αντέχουμε) και ας αναλογιστούμε τι έγινε στη χώρα από εκεί και πέρα. Ακολούθησε το μνημόνιο με υπογραφή Σαμαρά και στη συνέχεια το μνημόνιο με υπογραφή Τσίπρα. Τους καταγράφουμε μαζί, για να τους θυμόμαστε μαζί. Και οι τρεις δήλωσαν και δηλώνουν πως δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Και οι τρεις μας λένε πως μας έσωσαν από τον γκρεμό και μας κράτησαν στην «αγία» Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα αποτελέσματα τα ζούμε κι αν σε κάτι μπορούμε να συμφωνήσουμε πολλοί είναι μια φράση, που έχει ειπωθεί ξανά και ξανά: Όχι άλλο σώσιμο!

imerodromos.gr

Πλεόνασμα υποκρισίας, αριστερής και δεξιάς

Ο Τσίπρας προκαλεί, ως συνήθως, θυμηδία. Σήμερα πανηγυρίζει για το (δικό του) πλεόνασμα «ελπίδας και ανάπτυξης», ενώ χαρακτήριζε πλεόνασμα… «αίματος»  αυτό των προηγούμενων. Η σημερινή αντιπολίτευση τον μιμείται, έστω με πιο ήπιες υπερβολές

 Του Γιώργου Καρελιά

Η «μάχη των πλεονασμάτων» μαίνεται ξανά αυτές τις μέρες. Οπως και πέρσι, όπως και το 2014. Και όποιος ρίξει μια ματιά τι λένε σήμερα και τι έλεγαν χτες οι πρωταγωνιστές θα βάλει τα γέλια ή θα πάθει κατάθλιψη, ανάλογα με τα ψυχικά αποθέματα που του έχουν απομείνει. Κοιτάζεις τις δηλώσεις και βρίσκεσαι μπροστά σε ένα déjà vu απελπισίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ προκαλούν, ως συνήθως, θυμηδία με τους πανηγυρισμούς για το (δικό τους) πλεόνασμα «ελπίδας και ανάπτυξης», ενώ χαρακτήριζαν «ματωμένο» το πλεόνασμα των προηγούμενων. Η αντιπολίτευση τον μιμείται, έστω με πιο ήπιες υπερβολές. Ας τα δούμε πιο αναλυτικά.

Εν αρχή ην το γεγονός, δηλαδή το θηριώδες πλεόνασμα που ανακοινώθηκε φέτος και οφείλεται στους γνωστούς λόγους: αύξηση των φόρων και μείωση των δαπανών, αφού το κράτος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του.

Γι’ αυτό το πλεόνασμα πανηγυρίζουν οι σημερινοί. Ευλόγως, είναι το δικό τους, το «αριστερό» πλεόνασμα. «Ξεχνούν», βεβαίως, τι έλεγαν πριν από τρία χρόνια, για το πλεόνασμα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Εκείνο, ως «δεξιό», ήταν πλεόνασμα «δυστυχίας, τραγωδίας και αίματος»(ακούστε και φρίξτε!)

Και η αντιπολίτευση; Δυστυχώς, δεν μπορεί να αποφύγει την πεπατημένη. Ενώ το δικό της πλεόνασμα του 2014 αποτύπωνε την αρχή για την έξοδο από την κρίση (έτσι έλεγαν), το σημερινό οφείλεται στην «καταστροφή» της οικονομίας (εδώ). Μάλιστα, δεν αναγνωρίζει κανένα από τα μέτρα επίτευξης του πλεονάσματος, ενώ είναι πάνω-κάτω τα ίδια τότε και τώρα.

Είναι γνωστό ότι μια οικονομία που δεν αναπτύσσεται εδώ και εφτά χρόνια και είναι υποχρεωμένη να έχει πλεόνασμα, αφού αυτό έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές, δεν έχει πολλούς τρόπους να το πετύχει. ’Η μάλλον έχει δύο-τρεις: επιβάλλει περισσότερους φόρους, αναβάλλει την πληρωμή των υποχρεώσεών της και πετσοκόβει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Αυτό γινόταν και με τους προηγούμενους, αυτό κάνουν και οι σημερινοί. Βεβαίως, υπάρχει διαβάθμιση. Οι σημερινοί φορολογούν ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει, ενώ είχαν υποσχεθεί τα ακριβώς αντίθετα. Όμως,  η μεθοδολογία είναι ίδια. Και είναι αμφίβολο αν μπορεί να αλλάξει τα επόμενα χρόνια (λίγα ή πολλά, άγνωστο), αφού η χώρα είναι δεσμευμένη με υπογραφή.

Επομένως, κάπου πρέπει να σταματήσει αυτό το εκατέρωθεν πλεόνασμα υποκρισίας. Δεν μπορεί το πλεόνασμα του Προϋπολογισμού να είναι καλό όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση και καταστροφή όταν περνάνε στην αντιπολίτευση. Το πλεόνασμα είναι καλό σε κάθε περίπτωση, εφόσον αποτελεί αναγκαίο διαπραγματευτικό χαρτί με τους δανειστές. Ηταν καλό χτες το «δεξιό» πλεόνασμα, καλό είναι και το «αριστερό» σήμερα. Μόνο που δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ, γιατί ο γάιδαρος θα τα τινάξει. Αυτό πρέπει να διορθωθεί. Το καλό είναι ότι σχεδόν όλοι το κατανοούν.

Επιμύθιον: Η αντιπολιτευτική αμετροέπεια εκδικείται. Την πληρώνουν σήμερα ο Τσίπρας και οι συν αυτώ. Λένε ότι πέτυχαν «πλεόνασμα ελπίδας» και κανείς δεν τους πιστεύει, διότι χτες μιλούσαν  για «πλεόνασμα αίματος». Η σημερινή αντιπολίτευση δεν χρειάζεται να καταφεύγει σε παρόμοιες υπερβολές, σε συνεχή καταγγελιολογία και αμφισβήτηση των πάντων, διότι δεν είναι μακριά  ημέρα που μπορεί να πάθει τα ίδια.

Όπως είχε πει η Ελεονόρα Ρούσβελτ, καλό είναι  «να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων. Δεν θα ζήσεις τόσο πολύ ώστε να τα κάνεις όλα μόνος σου».

protagon.gr

Η άλλη επταετία

Επτά χρόνια από την είσοδο στα Μνημόνια. Τι έγινε καλύτερο σε αυτόν τον τόπο; Τι διορθώσαμε; Ποιες είναι οι μεταρρυθμίσεις που θα ξαναστήσουν τη χώρα στα πόδια της;

Του Κώστα Γιαννακίδη

Ο Γιώργος Παπανδρέου στάθηκε μπροστά στο φακό και έριξε μία τελευταία ματιά στο κείμενο. Ο εικονολήπτης της ΕΡΤ έφτιαξε το κάδρο του: ο πρόεδρος και από πίσω τα σπίτια, στο Καστελόριζο. Ο Πρωθυπουργός άρχισε να μιλάει. Εκείνη τη μέρα πήρε περισσότερα αναθέματα, παρά ευχές για την ονομαστική του εορτή.

Αν αυτό που ζούμε τα τελευταία επτά χρόνια έχει ημερομηνία έναρξης, τότε σήμερα έχουμε επέτειο. Βέβαια στην πραγματικότητα, η περιπέτεια ξεκίνησε χρόνια πριν, αλλά τα χρονικά ορόσημα διευκολύνουν τη συνεννόηση.   

Πέρασαν επτά χρόνια από την ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου που οδήγησε στη άφιξη του ΔΝΤ και στην επιτροπεία της χώρας από τους εταίρους της. Μέχρι στιγμής, παρά τα όσα ακούστηκαν στα καφενεία και στις πλατείες, κανένας δεν υπέδειξε ένα εναλλακτικό, ρεαλιστικό σχέδιο που να εξασφάλιζε την παραμονή της χώρας στο ευρώ και διατήρηση βασικών στοιχείων κοινωνικής ευημερίας. Κανένας δεν έδειξε ένα δρόμο, κάτω στο χώμα, όχι στα σύννεφα, που να οδηγεί μακριά από εδώ. Σε γενικές γραμμές το πολιτικό μας προσωπικό έκανε στείρα διαχείριση της κατάστασης, χωρίς δημιουργική παρέμβαση στο ασφυκτικό πλαίσιο που έθεσαν οι δανειστές.

Στην αρχή λέγαμε ότι η κρίση είναι ευκαιρία. Ελπίζαμε ότι θα αναδείξει υγιείς δυνάμεις, θα τονώσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και θα συνεγείρει τη δημιουργικότητα. Ανοησίες. Η κρίση έδειξε το χειρότερο πρόσωπό μας και μας έκανε να μαλώνουμε αν αυτό είναι και το αληθινό. Εθρεψε φασίστες, δικαίωσε χυδαίους λαϊκιστές, δίχασε τους Ελληνες και έστρεψε πολίτες κατά της πατρίδας τους. Δεν κοιτάξαμε μπροστά, αλλά πίσω. Δεν ανοίξαμε δρόμους, αλλά σκάψαμε χαρακώματα.

Εντάξει, θα πεις ότι όταν πρέπει να ξαναφτιάξεις ένα κράτος από την αρχή, το σοκ είναι ισχυρό, πονάει όταν αλλάζεις δέρμα. Ομως, του κερατά, δεν ήταν όλο αυτό μία ευκαιρία για να διορθώσουμε χρόνιες παθογένειες; Αν μη τι άλλο, οφείλουμε να παραδώσουμε μία καλύτερη χώρα στα παιδιά μας. Τώρα γυρίστε πίσω και κοιτάξτε αυτήν την επταετία. Τι στο διάολο είναι καλύτερο σε αυτόν τον τόπο; Τι διορθώσαμε; Ποιες είναι οι μεταρρυθμίσεις που θα ξαναστήσουν τη χώρα στα πόδια της; Μπορεί να βγει ένας από σας εδώ μπροστά μας και να αναφέρει δέκα πρωτοβουλίες που άλλαξαν προς το καλύτερο κάποια πράγματα στη χώρα; Δύσκολο. Υπήρξαν, βέβαια, επιμέρους δράσεις, όμως τι έγινε στα βασικά; Συνεχίζουμε να ζούμε σε μία χώρα που υπερφορολογείσαι για να φοροδιαφεύγουν άλλοι, με το χρεοκοπημένο κράτος να λειτουργεί ως κομματάρχης, με ένα Ασφαλιστικό σκέτο μπάχαλο, τη δημόσια υγεία στα όρια του τριτοκοσμικού και το εκπαιδευτικό σύστημα να ασχολείται με ιδεοληπτικές γραφικότητες. Οι πολίτες συνεχίζουν να μην εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη και πιστεύουν ότι η Διαπλοκή έχει τον πρώτο λόγο.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι άλλοι βγήκαν από τα Μνημόνια και εμείς παραμένουμε; Μα, επειδή αντί να πάμε μπροστά, προτιμούμε να γυρίσουμε πίσω. Δεν θέλουμε να κερδίσουμε το καινούργιο, αλλά να ανακτήσουμε το παλιό. Να αλλάξουν όλοι οι άλλοι, εκτός από μας. Μνημόνια ως το τέλος.    

protagon.gr

Πολιτικά αποκρουστική εν έτει 2017 η εμμονή Γεννηματά σε ένα συνέδριο με μόνο διορισμένους(!) συνέδρους

Ομολογώ ότι δεν είχα αντιληφθεί ότι χθες το απόγευμα συνεδρίαζε η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, μιας και στα χρόνια της κρίσης οι εσωτερικές διαδικασίες των κομμάτων δεν λαμβάνουν τη δημοσιότητα του παρελθόντος. Φαίνεται όμως ότι συνέβησαν κάποια πράγματα κάπως...ιστορικά.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι το να πάρω θέση υπέρ του αιτήματος μιας πλευράς σε μια εσωκομματική διαμάχη -πόσο μάλλον του ΠΑΣΟΚ-, θα μου εξασφαλίσει δεκάδες κοσμητικά επίθετα από την άλλη πλευρά και θα συμβάλει καταλυτικά στη διατύπωση λυρικών σεναρίων περί αποστασίας, προδοσίας, πλεκτάνης κ.α.

Παρ' όλα αυτά, θα ήταν δειλό εκ μέρους να μην παρατηρήσω το προφανές, ότι δηλαδή η πρόταση της Φώφης Γεννηματά για ένα συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με μόνο(!) διορισμένους συνέδρους είναι πολιτικά αποκρουστική. Μου φαίνεται πραγματικά αστείο και θλιβερό ότι υπάρχουν άνθρωποι που δημόσια υπερασπίζονται κάτι τέτοιο.

Όταν από τις δυο προτάσεις η μια λέει "συνέδριο μόνο για νταραβεριτζήδες" και η άλλη λέει "συνέδριο χωρίς την κοινωνία δεν έχει νόημα", αυτονόητα στηρίζεις τη δεύτερη. Είναι ανούσιο και να επιχειρηματολογεί για κάτι τόσο προφανές.   

parapolitiki.com