«Δικαιώθηκε»;

Του Νίκου Μπογιοπουλου

Ο θάνατος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έδωσε την αφορμή σε ένα πλήθος διαμορφωτών της κοινής γνώμης να αναμηρυκάζουν: «Η πολιτική του δικαιώθηκε».

Ταυτόχρονα, κάθε ένας που προσπαθεί να αρθρώσει αντίθετο πολιτικό λόγο απέναντι σε αυτή την (εξόχως πολιτική) προσέγγιση, αντιμετωπίζεται περίπου σαν «υβριστής» που δεν σέβεται την μνήμη ενός ανθρώπου που έφυγε από τη ζωή και καταγγέλλεται σαν «ασεβής» διότι προσβάλλει ακόμα και τα ταφικά έθιμα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού!

Όμως οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν ότι μαζί με τον άνθρωπο δεν ενταφιάζεται και η αλήθεια. Ότι μαζί με τον νεκρό δεν πεθαίνει και το αποτύπωμά του στη ζωή.

Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο όταν πέθαιναν οι άνθρωποι «έστελναν» τους άξιους στα Ηλύσια Πεδία, στο σκοτάδι του Αδη εκείνον τον «λάθε βιώσας» που πέρασε μάταια από τον μάταιο τούτο κόσμο και τους εγκληματίες τους έριχναν στα υπόγεια του Αδη, στα Τάρταρα.     

Συνεπώς καλό είναι να αφήσουμε τους αρχαίους Έλληνες και τον πολιτισμό τους στην ησυχία τους και να έρθουμε στα δικά μας. Που προφανώς σχετίζονται απολύτως με την αρχαιοελληνική μας παράδοση. Για παράδειγμα στην Ελλάδα – πλην ταγματασφαλιτών και φασιστών (αλλά τη σχέση έχουν αυτοί με Ελλάδα;) που έστηναν χορούς γύρω από τα κομμένα κεφάλια του Αρη και του Τζαβέλα – δεν είδαμε ποτέ πολιτικούς αντιπάλους οιουδήποτε νεκρού να κάνουν πανηγύρια στους δρόμους, όπως συνέβη με τον θάνατο της Θάτσερ στην Αγγλία…..

Στα δικά μας, λοιπόν, ένα πράγμα είναι ο αυτονόητος σεβασμός στην απώλεια κάθε ανθρώπου και στον πόνο των οικείων του. Άλλο πράγμα είναι ο πολιτικός λόγος. Που ακόμα και η σφοδρότητά του όταν δεν αναιρεί την με ήθος άρθρωσή του, δεν συνιστά «προσβολή». Συνιστά δημοκρατία.  

Στον πολιτικό λόγο, επομένως, που αυτός θέλει – και μάλιστα εξόφθαλμα – να εκμεταλλευτεί τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ενός ανθρώπου που δέσποζε δεκαετίες στην πολιτική ζωή, για να «δικαιώσει» την κυρίαρχη πολιτική, αντιτείνουμε:   

·         Αν έχει «δικαιωθεί» το «0+0=14%», τότε είναι «δικαιωμένη» και η πολιτική της διαρκούς λιτότητας που βαφτίζεται «σωτηρία». Είναι;

·         Αν έχει «δικαιωθεί» η συνθήκη του Μάαστριχτ, δηλαδή ο «συνταγματικός χάρτης» του ευρωενωσιακού Κολοσσαίου, τότε είναι «δικαιωμένη» και η πολιτική των Μνημονίων που κατά τον υπερενενηντάχρονο τότε Κ.Μητσοτάκη δεν είχε σημασία αν ήταν δίκαιη ή άδικη, αλλά ότι είναι «αναγκαία», όπως έλεγε. Είναι;

·         Αν έχει «δικαιωθεί» η αποστολή ελληνικών φρεγατών στον Περσικό Κόλπο και η μετατροπή της βάσης της Σούδας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ιμπεριαλισμού στις επιδρομές του για την «εξαγωγή δημοκρατίας» στη Μέση Ανατολή, τότε είναι «δικαιωμένη» και η πολιτική της συμμετοχής και της συνενοχής στον χαμό των μικρών Αιλάν στο Αιγαίο. Είναι;

·         Αν έχει «δικαιωθεί» η πολιτική της μείωσης συντάξεων και της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με τους νόμους Σιούφα – Σουφλιά, τότε είναι «δικαιωμένη» και η πολιτική των PSI, του «κουρέματος» συντάξεων και των μνημονιακών «Κατρούγκαλων». Είναι;

·         Αν έχει «δικαιωθεί» η πολιτική του «εσείς είστε το κράτος» προς τα ΜΑΤ και την Αστυνομία, τότε είναι «δικαιωμένη» και η καταστολή που ψεκάζει με χημικά τον Γλέζο και τον Θεοδωράκη, που ψεκάζει με χημικά τους συνταξιούχους, που μετατρέπει σε στόχο των γκλομπς και σε πεδίο βολής δακρυγόνων τις διαδηλώσεις του λαού κατά των Μνημονίων. Είναι;

·         Αν έχει «δικαιωθεί» η πολιτική της εκποίησης της ΑΓΕΤ και του ΟΤΕ, τότε είναι «δικαιωμένη» και η πολιτική του ξεπουλήματος του τόπου για 99 χρόνια. Είναι;

·         Αν έχει «δικαιωθεί» η πολιτική που καταγγέλλει τη «διαπλοκή» και τα «χαμαιτυπεία» αλλά μετά συμφιλιώνεται με τους καταγγελλόμενους ως φορείς της, τότε είναι «δικαιωμένη» η πολιτική των «νέων τζακιών», η πολιτική της «δικής μας καλής διαπλοκής» και οι συμπεριφορές «γλύφω εκεί που έφτυνα». Είναι;

·         Αν έχει «δικαιωθεί» η πολιτική των «δικών μας παιδιών», τότε είναι «δικαιωμένη» και η πολιτική μετατροπής του δημόσιου χώρου σε «κομματικό φέουδο», η πολιτική του ρουσφετιού, η πρακτική του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας. Είναι;

·         Αν έχει «δικαιωθεί» η περίοδος της «αποστασίας» ή η εξωτερική πολιτική του «μετά από 5 – 10 χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται», τότε είναι «δικαιωμένη» και η τακτική της εργαλειοποίησης της Ιστορίας ως μέσο προώθησης της πολιτικής αφασίας δια της ιστορικής άγνοιας. Είναι;   

·         Αν έχει «δικαιωθεί» ως τακτική πολιτικής επιβολής η ανοχή σε ομάδες κρούσης που αντιλαμβάνονται την κοινωνική και πολιτική σύγκρουση ως προέκταση του λοσταριού πάνω στο κεφάλι του Τεμπονέρα, τότε είναι «δικαιωμένη» και η μεθόδευση διαγραφής από το προσκήνιο κάθε έννοιας «αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης». Είναι;

Η απάντηση η δική μας – θα μας το επιτρέψουν οι περί «δικαίωσης» κήρυκες της ίδιας ταξικής όχθης που εκπροσώπησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης- είναι προφανής.

Εξίσου προφανές το συμπέρασμα: Αν όσα πρέσβευε με την πολιτική του πριν από 30 χρόνια ο Κ.Μητσοτάκης εφαρμόζονται σήμερα από «αριστερούς» και δεξιούς, αυτό δεν «δικαιώνει» την πολιτική αυτή, ούτε τότε, ούτε σήμερα. Δικαιώνει εκείνους που επιμένουν ότι η αντίσταση, η αποτελεσματική αντίσταση απέναντί της, έχει καθυστερήσει. Δεκαετίες.

imerodromos.gr

Απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για το κλίμα ανακοίνωσε ο Τραμπ

Την απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή ανακοίνωσε αργά το βράδυ της Πέμπτης ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, τηρώντας την υπόσχεσή του να προτάξει τα συμφέροντα των Αμερικανών εργατών, όπως εξήγησε.

Πρόκειται για μια διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2020, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ είναι, μαζί με τη Συρία και τη Νικαράγουα, οι τρεις χώρες που δεν έχουν υπογράψει την εν λόγω συνθήκη.

Στην ανακοίνωσή του ο Τραμπ δεσμεύθηκε ότι θα επιδιώξει μια καλύτερη συμφωνία, καθώς αυτή του Παρισιού είναι υπερβολικά δαπανηρή για τις ΗΠΑ, ενώ «η Κίνα θα μπορούσε να αυξάνει τις εκπομπές ρύπων μέχρι το 2030», όπως είπε.

Οι αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα ήταν σφοδρές. Τη σημασία της συμφωνίας υπογράμμισαν με δηλώσεις τους το Κρεμλίνο, η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ και ο γενικός γραμματέας  του ΟΗΕ, ενώ, μεταξύ άλλων, εκπρόσωπος του Βατικανού χαρακτήρισε την έξοδο των ΗΠΑ καταστροφική. «Ο πλανήτης μπορεί να βασιστεί στην Ευρώπη», υποστήριξε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ  

kathimerini.gr

Σόιμπλε: Η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να επιβαρύνει τους αδύναμους - Έντονη αντίδραση από το Μαξίμου

«Μην κατηγορείτε εμένα για τις δομικές αδυναμίες του ελληνικού προγράμματος», ανέφερε ο Β.Σόιμπλε, ασκώντας κριτική στην ελληνική κυβέρνηση, που παρά τα βήματα προόδου που έχει κάνει η χώρα, «η πολιτική ηγεσία της επιμένει να φορτώνει το βάρος στους αδύναμους».

Έντονη αντίδραση από το Μαξίμου που τονίζει ότι «οι ευθύνες του κου Σόιμπλε για την διαχείριση της ελληνικής κρίσης έχουν καταγραφεί ιστορικά. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθεί να τις επιρρίψει σε άλλους».

Ειδικότερα, όπως αναφέρει το Bloomberg, o γερμανός υπουργός Οικονομικών από το βήμα συνεδρίου για την ΕΕ, απαντώντας, εμμέσως πλην σαφώς, στην κριτική που δέχεται για τη σκληρή στάση που κρατά στο ζήτημα της Ελλάδας και κυρίως στο θέμα της διευθέτησης του χρέους, για το οποίο ανυποχώρητος παραπέμπει για τη λήψη αποφάσεων στο τέλος του προγράμματος, είπε χαρακτηριστικά «μην κατηγορείτε εμένα για τα δομικά προβλήματα στην Ελλάδα».

Όπως μάλιστα συμπληρώνει η Καθημερινή, πρόσθεσε ότι η Αθήνα «έχει κάνει βήματα προόδου, όμως η πολιτική ηγεσία της επιμένει να φορτώνει το βάρος στους αδύναμους».

Αναφερόμενος δε στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα του άσκησε κριτική για την υπόσχεση που δεν τήρησε για την φορολόγηση των εφοπλιστών, ενώ ανέφερε παρατήρηση του ΔΝΤ ότι η στελέχωση διοικητικών θέσεων του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων έγινε με πρόσωπα κομματικού περιβάλλοντος.

Ο κ. Σόιμπλε κατέστησε και πάλι σαφές ότι η Ελλάδα πρέπει άμεσα να σταθεί στα πόδια της και πως εάν θέλει να παραμείνει υπό τις ισχύουσες προϋποθέσεις συμμετοχής σε ένα σταθερό νόμισμα με χαμηλά επιτόκια, τότε πρέπει να θέσει την οικονομία και τον κρατικό της μηχανισμό σε κατάσταση που να διασφαλίζει αυτήν την παραμονή μακροχρόνια.

Επεσήμανε εξάλλου ότι έχουν γίνει πολλά αλλά όχι αρκετά, ενώ επανέλαβε ότι οι συντάξεις στην Ελλάδα βρίσκονται πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Σε ό,τι αφορά το χρέος, επέμεινε ότι «πρέπει να λειτουργήσουμε στο πλαίσιο της συνθήκης της Λισαβόνας», υπενθυμίζοντας ότι η συγκεκριμένη συνθήκη απαγορεύει την ανάληψη χρέους μιας χώρας από μία άλλη χώρα.

Η απάντηση της Αθήνας

Η τοποθέτηση του γερμανού υπουργού Οικονομικών προκάλεσε την έντονη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης με πηγές του Μαξίμου να τονίζουν χαρακτηριστικά:

«Οι ευθύνες του κ. Σόιμπλε για την διαχείριση της ελληνικής κρίσης έχουν καταγραφεί ιστορικά. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθεί να τις επιρρίψει σε άλλους».   

in.gr

Το χρέος είναι άλλοθι, δεν είναι το βασικό πρόβλημα. Η διακυβέρνηση είναι το πρόβλημα

Ο ελληνικός λαός βομβαρδίζεται καθημερινά εδώ και 2 χρόνια με ένα και μόνο θέμα: Το χρέος. Η κυβέρνηση δεν ασχολείται με τίποτε άλλο παρά μ αυτό. Ενίοτε ψηφίζει στη Βουλή ο,τι της επιβάλουν οι δανειστές, χωρίς να τα εφαρμόζει. Αν αύριο το πρωί μας χάριζαν όλο το χρέος, σε ελάχιστα χρόνια θα ξαναγυρίζαμε εδώ. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι το χρέος. Το χρέος χρησιμοποιείται σαν άλλοθι για να μην κυβερνηθεί η χώρα χωρίς κομματοκρατία. Αυτό είναι όλο.

Τι λείπει από τη χώρα; Παραγωγή. Πώς γίνεται η παραγωγή; Με πρώτες ύλες, εργασία, κεφάλαια, ιδέες, κίνητρα. Τι από αυτά έχει η χώρα; Πρώτες ύλες, ιδέες και εργασία. Τι δεν έχει; Κίνητρα και κεφάλαια.

Οι πρώτες ύλες υπάρχουν. Απλώς χρειάζονται αξιοποίηση. Εργατικό δυναμικό υπάρχει. Κοντά 2.000.000 άνεργοι και 500.000 έτοιμοι να αλλάξουν δουλειά. Ιδέες υπάρχουν. Σε νέα κεφάλια, που φεύγουν έξω ή παλεύουν άγρια εδώ.

Κίνητρα δεν υπάρχουν. Η νομοθεσία είναι δαιδαλώδης. Φτιαγμένη έτσι εδώ και δεκαετίες από τις κυβερνήσεις ώστε να εξυπηρετεί ψηφοφορικές συντεχνίες και όχι επενδύσεις.

Δικαιοσύνη δεν υπάρχει στην πράξη γιατί οι ακραία χρονοβόρες διαδικασίες επιφέρουν πρακτικά αρνησιδικία. Η αρνησιδικία ωφελεί τον απατεώνα.

Υγιής ανταγωνισμός δεν υπάρχει στην πράξη γιατί ευνοούνται όσοι δίνουν το κάτι τις τους στις κυβερνήσεις με τις οποίες διαπλέκονται.  Ο ανταγωνισμός είναι κρατικοδίαιτος. Όπως το είπε αφοπλιστικά ο Ιβάν Σαββίδης, αν δεν έχεις Μέσο στην Ελλάδα δεν μπορείς να κάνεις σοβαρές δουλειές. Το ίδιο στη Σικελία, τη Νάπολη και τη Ρωσία.

Πολιτική σταθερότητα δεν υπάρχει. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν σαν τα πουκάμισα και η κρατική μηχανή δεν λειτουργεί ανεξάρτητα. Είναι παρακλάδι των κομμάτων.

Φορολογική σταθερότητα δεν υπάρχει. Σήμερα φορολογείσαι με 29%, αύριο με 25% και μεθαύριο με 35%. Σήμερα πληρώνεις προκαταβολές φόρου, αύριο τις πληρώνεις με καπέλο έναν δείκτη πληθωρισμού. Κανείς δεν ξέρει.

Πάμε στα κεφάλαια. Κεφάλαια δεν υπάρχουν. Είτε αναπαύονται σε ασφαλή καταφύγια του εξωτερικού, είτε «εργάζονται» αλλά συνθλίβονται από τον εξωτερικό ανταγωνισμό, είτε αναπαύονται στα υπόγεια των τραπεζών, που τα κρατάνε για να προστατέψουν τους εαυτούς τους.

Το κράτος δεν δίνει όλα τα κεφάλαια που χρωστάει στους ιδιώτες. Τα κρατάει για να έχει ταμειακό πλεόνασμα και μαξιλάρι ασφάλειας για τα ξένα δάνεια.

Οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια. Δεν έχουν τόσα κεφάλαια όσα χρειάζονται και δεν μπορούν να ωφεληθούν από τα ευνοϊκά προγράμματα της ΕΚΤ γιατί η κυβέρνηση δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ότι θα τα χρησιμοποιήσει για χρηματοδότηση επενδύσεων και όχι για διορισμούς και τάισμα ημετέρων. Αυτός είναι ο ένας σοβαρός λόγος που δεν μπαίνει στο περίφημο QE.

Ξένα κεφάλαια δεν έρχονται αν δεν έχουν εγγύηση ότι δεν θα πολεμηθούν από τη νομολογία, ότι δεν θα βαλτώσουν στα δικαστήρια και ότι δεν θα φορολογηθούν αύριο με τριπλάσιους φόρους από εκείνους που συμφωνήθηκε να πληρώνουν.

Συνεταιρισμοί, που θα μπορούσαν να πάρουν στα χέρια τους τον ελληνικό πλούτο και να τον απογειώσουν δεν υπάρχουν. Οι κάτοικοι δεν έχουν λεφτά. Το κράτος δεν έχει λεφτά. Κουλτούρα συνεταιρίζεσθαι δεν υπάρχει. Μόνο ο εαυτούλης. Όλοι σχεδόν οι μεταπολεμικοί συνεταιρισμοί διαλύθηκαν, είτε από κακοδιαχείριση, είτε από σκάνδαλα.

Συμπέρασμα: Η παραγωγή δεν μπορεί να ξεκινήσει χωρίς κίνητρα, συνεργασία και κεφάλαια. Άρα, δεν μπορεί να γίνει παραγωγή. Κι ας μας χαρίσουν όλο το χρέος.

Τα κίνητρα χρειάζονται διάλυση του υπάρχοντος κράτους και δημιουργία ενός άλλου από την αρχή, με άλλη νοοτροπία. Η συνεργασία, με την έννοια της συνεργατικής, χρειάζεται άλλη νοοτροπία κατοίκων. Αλλαγή νοοτροπίας απαιτεί άλλη νοοτροπία κυβερνητών και τουλάχιστον τρείς γενιές ανθρώπων.

Τα κεφάλαια χρειάζονται σοβαρές κυβερνήσεις με μακρόπνοα εφαρμόσιμα προγράμματα, που να νομοθετούν και να διοικούν με την ελάχιστη διαπλοκή (χωρίς διαπλοκή δεν υπάρχει στον κόσμο) και με γνώμονα την ευημερία του συνόλου και όχι μειοψηφιών. Χρειάζεται καλή διπλωματία στις σχέσεις με τον έξω κόσμο.

Η κυβέρνηση φωνάζει ότι έχει κάνει ό,τι της είπαν οι δανειστές και ζητάει επιτακτικά το χρέος ως υποχρέωσή τους. Παραμύθια.

Οι δανειστές έχουν ζητήσει ΕΦΑΡΜΟΓΗ και ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ των προαπαιτούμενων. Αντ αυτού η κυβέρνηση απλώς έχει ψηφίσει ΚΑΠΟΙΑ από τα μέτρα, τα οποία μάλιστα δηλώνει ότι δεν θα εφαρμόσει αν δεν πάρει ρύθμιση του χρέους. Επομένως, ούτε έχει εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα ούτε δέχεται την ιδιοκτησία του προγράμματος και εκφοβίζει κι όλας!

Η απάντηση των δανειστών στον ψευτοεκβιασμό είναι η ουσιαστική άρνηση να δώσουν ο,τιδήποτε αν δεν εφαρμοστούν τα μέτρα! Η ανταπάντηση της κυβέρνησης δια στόματος πρωθυπουργού ήταν δώστε ό,τι να’ ναι αρκεί να δώσετε. Γιατί τέτοια αναδίπλωση;

Γιατί η κυβέρνηση έχει μόνο μια ελπίδα αν πάρει καμιά ψήφο παραπάνω όποτε γίνουν εκλογές ή δημοψήφισμα. Να πάρει τα λεφτά και να μοιράσει επιδόματα εξαγοράζοντας ψηφοφόρους αντί να τα ρίξει στην παραγωγή. Αναπαραγωγή της εξουσίας θέλει. Όχι παραγωγή της χώρας.

Όπως έγραψα και πιο πάνω το πρόβλημα δεν είναι το χρέος. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που (δεν) κυβερνιέται η χώρα. Και, όπως δείχνουν τα πραγματικά γεγονότα η λύση είναι μια:  Διάλυση εκ θεμελίων του μεταπολιτευτικού κρατικοδίαιτου, παρασιτικού, αντιπαραγωγικού κράτους και δημιουργία καινούργιου. Με πατριωτική και όχι κομματική συνείδηση.

Αλλά, αυτό δεν γίνεται αν οι πολίτες πρώτοι δεν το υπερασπιστούν ως δικό τους κάθε μέρα και σε κάθε λειτουργία του. Το σύνθημα πράγματι είναι «ή αυτοί ή εμείς». Μόνο που «αυτοί» είναι όσοι έχουν τη νοοτροπία της κυβέρνησης.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  

liberal

Επανέρχονται άσυλο και παρατάξεις στη διοίκηση ΑΕΙ

Με μία διάταξη που θυμίζει... light 1982, το υπουργείο Παιδείας επαναφέρει την προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου. Στον νόμο-πλαίσιο του 1982 αρμόδια για την απόφαση επέμβασης δημόσιας δύναμης στο ΑΕΙ ήταν η Σύγκλητός του, τώρα το υπουργείο Παιδείας ορίζει ως αρμόδιο για την κλήση της δημόσιας δύναμης το πρυτανικό συμβούλιο, στο οποίο μετέχει και εκπρόσωπος των φοιτητών. Και δεν είναι η μόνη διάταξη που σηματοδοτεί οπισθοδρόμηση προς τον νόμο-πλαίσιο του 1982. Ενδεικτικά, οι εκπρόσωποι των φοιτητών επανέρχονται στα όργανα διοίκησης των ΑΕΙ, με υπόδειξη των συλλόγων τους, το οποίο πρακτικά σημαίνει των φοιτητικών παρατάξεων. Επίσης, ο υπουργός Παιδείας θα μπορεί να ιδρύει και να διαλύει ΑΕΙ για επιστημονικούς λόγους.

Ειδικότερα, το ν/σ περιλαμβάνει συνολικά 70 άρθρα. Ενδεικτικά, μεταξύ αυτών ορίζονται: 

• Για το πανεπιστημιακό άσυλο «επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των ΑΕΙ λαμβάνει χώρα σε περιπτώσεις κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά της ζωής αυτεπαγγέλτως και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση μετά από απόφαση του πρυτανικού συμβουλίου. Οι ως άνω περιορισμοί δεν ισχύουν για το Πυροσβεστικό Σώμα».

• Καταργούνται τα Συμβούλια Ιδρύματος και θεσμοθετούνται τα Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας με συμμετοχή εκπροσώπων της περιφέρειας, υπουργείων κ.ά.

• Ο υπουργός μπορεί να συγχωνεύει και να καταργεί ΑΕΙ όταν «η λειτουργία μεμονωμένων ΑΕΙ δεν δικαιολογείται επιστημονικά και, αντιθέτως, δυσχεραίνει την έρευνα και τη διδασκαλία στα αντίστοιχα γνωστικά πεδία».

• Δημιουργείται υπηρεσία εσωτερικού ελέγχου του ιδρύματος καθώς και επιτροπή δεοντολογίας.

• Στη Σύγκλητο, ορίζονται έως τέσσερις εκπρόσωποι των φοιτητών, τρεις των προπτυχιακών και ένας των μεταπτυχιακών φοιτητών και των υποψηφίων διδακτόρων. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών ορίζονται μετά από απόφαση των νομίμως εκλεγμένων μελών όλων των Διοικητικών Συμβουλίων των Φοιτητικών Συλλόγων.

• Το πρυτανικό συμβούλιο αποτελείται από τον πρύτανη, τους αντιπρυτάνεις, έναν εκπρόσωπο των φοιτητών, και τον εκπρόσωπο των διοικητικών υπαλλήλων.

• Με απόφαση του υπουργού Παιδείας είναι δυνατό να ιδρύεται σε κάθε ΑΕΙ Κέντρο Επιμόρφωσης και Διά Βίου Μάθησης.

• Στα μεταπτυχιακά επιτρέπεται η ύπαρξη τελών φοίτησης, το ύψος των οποίων πρέπει να αιτιολογείται. Απαλλάσσονται των τελών οι φοιτητές, εφόσον το οικογενειακό διαθέσιμο ισοδύναμο εισόδημα δεν υπερβαίνει αυτοτελώς το 70% του εθνικού διάμεσου διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος.

• Η αμοιβή των καθηγητών δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% του μισθού τους και εφόσον διδάσκουν σε ένα μεταπτυχιακό αμισθί.

• Τα πτυχία πενταετών σπουδών μετατρέπονται σε master.

• Με απόφαση του υπ. Παιδείας, μπορεί να οργανώνονται στα ΑΕΙ διετή προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης για αποφοίτους των Επαγγελματικών Λυκείων, τα οποία θα παρέχουν σχετικά διπλώματα επιπέδου 5 του Εθνικού και Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων.

kathimerini.gr

     

ΔΟΛ: Σαν να πουλήθηκε ένα σούπερ μάρκετ…

Του Γιάννη Παντελάκη

Συνέβη κάτι αναμενόμενο. Ο ΔΟΛ έτσι κι αλλιώς, θα πέρναγε στα χέρια κάποιου οικονομικά ισχυρού επιχειρηματία. Είτε θα ήταν ο Μαρινάκης, είτε ο Σαββίδης. Ο πρώτος έδωσε περισσότερα. Έγινε ένας πλειστηριασμός. Σαν να πουλήθηκε ένα σούπερ μάρκετ. Παρότι ένα συγκρότημα ΜΜΕ δεν πουλάει τρόφιμα αλλά ενημέρωση, βασικό συστατικό στη λειτουργία μιας δημοκρατίας.

Διάβασα κάπου ότι όταν πουλήθηκε η Λιμπερασιόν ή η Λε Μοντ, ένας από τους όρους που είχαν μπει ήταν να σεβαστεί ο νέος ιδιοκτήτης την ελευθερία των συντακτών και να μην παρεμβαίνει στη δουλειά τους. Στη χώρα μας κάτι τέτοιο μοιάζει με μια τεράστια ουτοπία. Κανένας δεν θα τολμούσε να βάλει τέτοιους όρους στην διαδικασία πώλησης ενός μιντιακού συγκροτήματος. Είναι πολύ ξένο με την Ελληνική πραγματικότητα  και κουλτούρα.

Οι χθεσινές διεργασίες με τον ΔΟΛ, οι πρόσφατες με την αγορά σεβαστού ποσοστού του Μεγκα από τον Σαββίδη και μερικές ακόμα παράμετροι, δείχνουν ότι στο παιχνίδι στον μιντιακό χώρο ξαναμοιράζεται η τράπουλα. Παλιοί χρεοκοπημένοι παίκτες ή παίκτες που παρότι μπορούν να στηρίξουν τα Μέσα τους αποχωρούν, κάποιοι ισχυροί οικονομικά επιχειρηματίες μπαίνουν δυναμικά στον χώρο.

Υπάρχει ένα ερώτημα με πρωτόγονο χαρακτήρα το οποίο ωστόσο πρέπει ν απαντηθεί, να το έχουμε υπόψη μας πάντα. Γιατί κάποιος αγοράζει ένα ΜΜΕ; Στις ημέρες μας (για την ακρίβεια εδώ και αρκετά χρόνια) κανένας δεν αγοράζει ή δεν εκδίδει εφημερίδες για ν αποκομίσει οικονομικά οφέλη. Με τις πωλήσεις των εφημερίδων δεν θα κάνει ποτέ οικονομική απόσβεση. Στα ηλεκτρονικά Μέσα (κανάλια, ραδιόφωνα) αν τον ευνοήσουν οι συνθήκες και αν πετύχει ακόμα μεγαλύτερη μείωση του εργατικού κόστους (το οποίο βρίσκεται ήδη στα τάρταρα), έχει κάποιες λίγες ελπίδες να ισορροπήσει το ισοζύγιο εσόδων-εξόδων.

Συμπερασματικά, οι επίδοξοι νέοι μιντιάρχες αγοράζουν ΜΜΕ για διαφορετικούς-από τις οικονομικές προσδοκίες-λόγους. Να επηρεάζουν το πολιτικό παιχνίδι, να γέρνουν την στήριξή τους εκεί που επιθυμούν, να προωθούν οικονομικά συμφέροντα της επιλογής τους. Πιστεύουν ότι ακόμα και στις ημέρες μας, μπορούν να συνεχίσουν αυτό που αποκαλείται διαπλοκή και σημάδεψε με αρνητικό τρόπο τα πολλά τελευταία χρόνια τη χώρα. Ιδιαίτερα από τότε (1989-90) που ομόφωνα οι πολιτικές δυνάμεις της εποχής (Ν.Δ.,ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ), συμφώνησαν να δοθούν τα τηλεοπτικά κανάλια στους ήδη πανίσχυρους εκδότες της εποχής.

Η διαπλοκή συνεχίζεται λοιπόν με αλλαγή μερικών προσώπων. Θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά ; Προφανώς ναι, είναι η απάντηση. Να ενισχυθεί το θεσμικό πλαίσιο σε ότι αφορά την λειτουργία των ηλεκτρονικών ιδιαίτερα ΜΜΕ, να εφαρμοστούν όροι και προϋποθέσεις για τους επίδοξους ιδιοκτήτες, να μην αποτελεί η οικονομική προσφορά το μοναδικό κριτήριο για την απόκτηση ενός Μέσου, να προσπαθήσουν να επιβάλλουν οι δημοσιογραφικές ενώσεις κώδικες δεοντολογίας, να λειτουργήσει αποτελεσματικά το ΕΣΡ. Και πολλά ακόμα που θα μπορούσαν να γίνουν. Αλλά δεν θα γίνουν.

Όλα αυτά σημαίνουν πως οι νέοι μιντιάρχες σε συνδυασμό με τους παλιούς που θα απομείνουν, θα επηρεάζουν μυαλά και συνειδήσεις και θα τα κατευθύνουν εκεί που θέλουν; Η απάντηση είναι πως όχι. Το 2017, δεν είναι 1989, 2009 ή 2014. Η πλειονότητα των πολιτών δεν θεωρούν τα παραδοσιακά ΜΜΕ αξιόπιστα, οι πωλήσεις εφημερίδων είναι ελάχιστες, η τηλεθέαση των δελτίων είναι μικρή και όχι πειστική. Ένα νέο ισχυρό Μέσο, το διαδίκτυο έχει εισβάλει καθοριστικά στην πληροφόρηση. Παρότι στον χώρο αυτό επικρατεί μια ζούγκλα παραπληροφόρησης, ο πολίτης που το επιθυμεί αν αναζητήσει τις αλήθειες, θα τις βρει. Όπως θα τις βρει και σε μικρά ή μεγαλύτερα παραδοσιακά Μέσα που δεν ανήκουν απαραίτητα σε κάποιους ισχυρούς επιχειρηματίες…  

liberal.gr

      

Σαφέστατο μήνυμα από τον ESM : Αφήστε το χρέος, κάντε τις μεταρρυθμίσεις

Καλύτερα για την Ελλάδα θα ήταν εστιάσει στο τι κάνει για να εφαρμόσει το πρόγραμμα παρά στην ελάφρυνση του χρέους, δήλωσε από το βήμα του Economist στη Φρανκφούρτη ο επικεφαλής της αποστολής του ESM, Nicola Giammarioli.

Οπως τόνισε:

Η Ελλάδα έλαβε το 2012 τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους που έγινε ποτέ. Την περίοδο εκείνη οι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα έλαβαν κούρεμα 53% ουσιαστικά σε όλο το χρέος που είχαν στην κατοχή τους, το οποίο ανερχόταν σε 107 δισ. ευρώ. Αυτό συνδυάστηκε με μέτρα που μείωσαν την καθαρή αξία του χρέους του δημόσιου τομέα κατά το 40% της ελληνικής οικονομίας. "Επρόκειτο για μια πολύ δύσκολη απόφαση τότε, αλλά τελικά βοήθησε την Ελλάδα. Εκείνες οι προσπάθειες συνοδεύτηκαν από ένα τεράστιο πακέτο ελάφρυνσης του χρέους από τον επίσημο τομέα. Μαζί με τις ευνοϊκές συνθήκες δανεισμού από τον EFSF, αντιπροσωπεύουν μείωση της αξίας του χρέους της Ελλάδας σε όρους καθαρής παρούσας αξίας, κατά 40%", πρόσθεσε ο Giamarioli.

Η Ελλάδα ωφελείται επίσης από τις ευνοϊκές συνθήκες δανεισμού του ESM και του EFSF. Αυτό εξοικονομεί για τον ελληνικό προϋπολογισμό 10 δισ. ευρώ κάθε χρόνο, δηλαδή σχεδόν το 6% του ΑΕΠ της, έναντι ενός επιτοκίου που θα πλήρωνε στις αγορές. Αυτό αντιστοιχεί σε πάνω από 2.200 ευρώ ανά νοικοκυριό και 14.100 ευρώ ανά επιχείρηση. Αυτή η εξοικονόμηση βασίζεται στην ισχυρή βαθμολογία πιστοληπτικής ικανότητας του ESM, με τη στήριξη από το κεφάλαιο των μετόχων και από τις χώρες της ευρωζώνης. Άρα, όπως εκτίμησε, αυτή η εξοικονόμηση αποτελεί ισχυρή ένδειξη «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης»

Εκτός αυτού, οι πιστωτές πρότειναν έναν οδικό χάρτη με ακόμη περισσότερη ελάφρυνση χρέους πριν από ένα χρόνο. Υπάρχουν τρεις δέσμες μέτρων που θα εφαρμοστούν με την προϋπόθεση να επικρατήσουν συγκεκριμένες συνθήκες, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα, και μακροπρόθεσμα.

"Στον ESM εκτελούμε τώρα τα βραχυπρόθεσμα μέτρα", σημείωσε. Η επίδραση για άλλη μία φορά θα είναι σημαντική: μείωση του ποσοστού χρέους/ΑΕΠ κατά 20% περίπου μέχρι το 2060. "Ακούω πολύ λίγα για αυτό στο δημόσιο λόγο".

Δήλωσε ακόμη τα μεσοπρόθεσμα μέτρα συμφωνήθηκαν πριν από ένα χρόνο, και θα μπορούσαν να εφαρμοστούν εάν αποδειχθεί ότι το χρέος της Ελλάδας ακόμη δεν είναι βιώσιμο στο τέλος του προγράμματος του ESM και εάν εκπληρωθούν όλες οι μεταρρυθμιστικές υποχρεώσεις στο πλαίσιο του προγράμματος.

Τα μακροπρόθεσμα μέτρα είναι ως εγγύηση για να εξασφαλίσουν ότι τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας στο ακόμη μεγαλύτερο μέλλον.

Ο αξιωματούχος ανέφερε πως "η υπερβολική εστίαση στην ελάφρυνση χρέους, αποσπά την προσοχή από αυτό που χρειάζεται να γίνει πραγματικά: η Ελλάδα να αναλάβει την πλήρη κυριότητα του προγράμματος και να εφαρμόσει το πρόγραμμα".

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, η τωρινή συζήτηση για την Ελλάδα εστιάζει περισσότερο στην ελάφρυνση χρέους, "ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι αναρωτιούνται τι πρέπει να γίνει προτού η Ελλάδα αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές".

Ο ίδιος τονίζει ότι η ελάφρυνση χρέους είναι στο επίκεντρο των ΜΜΕ και των ελληνικών αρχών, και δεν είναι μυστικό ότι αυτό αντικατοπτρίζει τη συζήτηση μεταξύ πιστωτών, ιδιαίτερα μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ.

Παραδέχτηκε πως η βιωσιμότητα του χρέους είναι ένα σημαντικό θέμα. "Αλλά θα ήταν καλύτερα εάν η συζήτηση αφορούσε το τι κάνει η Ελλάδα για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του ESM. Η Ελλάδα χρειάζεται να επαινεθεί για τις μεταρρυθμιστικές της προσπάθειες έως τώρα, οι οποίες επέτρεψαν προσφάτως στους πιστωτές να καταλήξουν σε μια προκαταρκτική συμφωνία για τη β΄ αξιολόγηση του προγράμματος".

Επισήμανε πως οι περαιτέρω μεταρρυθμίσεις πολιτικής θα ωφελήσουν την ανάπτυξη στην Ελλάδα, ενώ η υπερβολική εστίαση στην ελάφρυνση χρέους αποσπά την προσοχή από αυτό που πρέπει να γίνει: η Ελλάδα να αποκτήσει πλήρη κυριότητα του προγράμματος και να εφαρμόσει το πρόγραμμα".

Μάλιστα δήλωσε πως "για αυτά θα προτιμούσα να διαβάζω περισσότερα άρθρα στις εφημερίδες, διότι είναι το κλειδί για να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές. Οι μεταρρυθμίσεις είναι ο μόνος δρόμος να το πετύχει αυτό.

Ο επικεφαλής της αποστολής του ESM στην Ελλάδα δήλωσε ακόμη από τη Φρανκφούρτη ότι η καλύτερη απόδειξη είναι πως η Ελλάδα επέστρεψε στις αγορές το 2014, όταν επρόκειτο να ολοκληρωθεί το δεύτερο πρόγραμμα, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο, "είχε αρχίσει να ανακτά την εμπιστοσύνη των επενδυτών διότι μεταρρύθμιζε την οικονομία".

Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι είναι απαραίτητες οι βιώσιμες χρηματοδοτικές συνθήκες για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών, αλλά "αξίζει να θυμηθούμε ότι οι πιστωτές έχουν ήδη δώσουν στην Ελλάδα ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους.

ΑΠΕ

Πρόταση - έκπληξη από Εμ. Μακρόν για το ελληνικό χρέος

Η οικονομική εφημερίδα του Ντίσελντορφ Handelsblatt τέλος επικεντρώνεται στις προσπάθειες των ευρωπαϊκών θεσμών να πείσουν το ΔΝΤ να βελτιώσει τις προβλέψεις του για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, ώστε κατά συνέπεια να μειωθεί και η ανάγκη για μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.

Η εφημερίδα επικαλείται έγγραφο της Κομισιόν που προβλέπει τρόπους για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση ευρωπαϊκών πόρων από την Αθήνα, καλύτερη πρόσβαση της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά ταμεία και μεγαλύτερη δραστηριοποίηση επενδυτικών τραπεζών.

Πάντως η Handelsblatt επισημαίνει ότι το ΔΝΤ δεν φαίνεται διατεθειμένο να υποχωρήσει. «Η μόνη ελπίδα του Τσίπρα είναι τώρα μια άλλη πρόταση, διατυπωμένη από τον νέο πρόεδρο της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν και τον επί της Οικονομίας υπουργό του Μπρουνό Λεμέρ.

Βάσει πηγών της εφημερίδας το Παρίσι πρότεινε οι ελαφρύνσεις του ελληνικού χρέους να συνδεθούν με την ανάπτυξη της οικονομίας. Αν η Αθήνα τα πηγαίνει καλά οικονομικά, το χρέος θα αποπληρώνεται κανονικά. Αν όχι, τότε θα επιμηκύνονται οι προθεσμίες αποπληρωμής. Η γερμανική κυβέρνηση όμως βλέπει με σκεπτικισμό και αυτή την πρόταση.»   

imerisia.gr

Ο λαϊκισμός τής «μη ενόχλησης»

Του Παντελή Μπουκάλα

Ωστε λοιπόν μια ανάρτηση στο φέισμπουκ «δεν είναι δημόσιος λόγος», αλλά ένα «γεια χαρά» σε φίλους. Αντί να τους τηλεφωνήσεις, να τους στείλεις μήνυμα με το κινητό ή στην ηλεκτρονική τους διεύθυνση, τους χαιρετάς εκθέτοντας τις απόψεις σου στον τοίχο σου. Για να τις εκθέσεις, όμως, εκεί σημαίνει ότι επιζητείς τη δημοσιότητα, τον πολλαπλασιασμό των ακολούθων σου, όχι την ιδιωτικότητα. Και Πλάτωνα να μην έχεις διαβάσει, που επέμενε πως ο λόγος μας χάνει τον πατέρα του αμέσως μόλις κοινοποιείται, ξέρεις, δημοσιογράφος είσαι, πως ό,τι γράψεις στο φέισμπουκ θα αναμεταδοθεί, πλήρες ή τεμαχισμένο, θα παίξει και θα παιχτεί. Δικαιούσαι να πιστεύεις ό,τι θέλεις, δεν δικαιούσαι όμως να ισχυρίζεσαι ότι απευθύνεται αποκλειστικά στους φίλους σου μια ανάρτηση σε χώρο που κανένα οχυρό δεν προστατεύει τον ιδιωτικό χαρακτήρα του. Μήπως δεν γίνεται ζωηρότατη συζήτηση τελευταία, διεθνώς, για την επίδραση (συχνά διαβρωτική και επικίνδυνη) του φέισμπουκ στον δημόσιο βίο;

Ο Γιώργος Φιλιππάκης, ειδικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, με «ξεκάθαρη» ανάρτησή του στο φέισμπουκ (και όχι με ανώνυμο σύνθημα σε τοίχο πολυκατοικίας ή με επίσης ανώνυμη εφημερίδα τοίχου σε άλλο κτίσμα) γνωστοποίησε ότι «δεν θα τον ενοχλούσε καθόλου αν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα». Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει πως δεν τον είχε ενοχλήσει ούτε η βόμβα που ταχυδρομήθηκε στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο και η οποία τον τραυμάτισε όταν την άνοιγε, μέσα στο αυτοκίνητό του. Ισως δεν έτυχε ν’ ακούσει ποτέ ο «μη ενοχληθείς» πόσο σφοδρά αντιστρατεύτηκε ο Καρλ Μαρξ τον Σεργκέι Γκενάντιεβιτς Νετσάγιεφ.

Από το «καλά τούς κάνανε», που έλεγαν μερικοί στα χρόνια της «17Ν», ανώνυμα συνήθως και δίχως να αναλαμβάνουν την ευθύνη των λεγομένων τους, έως το ενυπόγραφο «δεν θα με ενοχλούσε» δεν είναι ιδιαίτερα μακρύς ο δρόμος. Και στις δύο περιπτώσεις οι τρομοκράτες γίνονται αποδεκτοί σαν μικροί θεοί που αντλούν από τον εγωμανή εαυτό τους και από κανέναν άλλον το δικαίωμα ακόμα και να σκοτώνουν όσους προγράφουν, τάχα για να επιταχύνουν μιαν επανάσταση που μόνον η ιδεοληψία τους τη βλέπει να ’ρχεται. Και αυτό εν ονόματι ενός λαού για τον οποίο προορίζουν έναν και μόνο ρόλο: του καταναλωτή «επαναστατικών ενεργειών».

Κανένας «σκοπός» δεν αγιάζει το έγκλημα σαν μέσον. Οσο δεν το συνειδητοποιούμε αυτό, θα παραμένουμε καθηλωμένοι σε προπολιτικό στάδιο. Στο στάδιο του πλέον νήπιου λαϊκισμού.  

kathimerini.gr

Γουάτσα σε Τσίπρα : Είσαι ο καλύτερος μαθητής της τρόικας!

 Του Γιώργου Φιντικάκη

Σαν από μηχανής θεός, ο καναδός μεγαλοεπενδυτής Πρεμ Γουάτσα παρείχε χθες από το βήμα του ΣΕΒ αμέριστη στήριξη στον Αλέξη Τσίπρα σε μια ημέρα που από παντού τα μηνύματα ήταν για την κυβέρνηση δυσοίωνα.

Είχε προηγηθεί η δήλωση Σόιμπλε ότι υπάρχουν ακόμη εμπόδια για την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές, σημειώνοντας ότι η λέξη κλειδί είναι "εμπιστοσύνη". Ακολούθησε η διατύπωση Τζαμαρόλι (ESM) που υπέδειξε την «ιδιοκτησία του προγράμματος» και την εμμονή στις μεταρρυθμίσεις ως τον ορθό δρόμο επιστροφής στις αγορές, ενώ σκυτάλη πήρε ο Μπενουά Κερέ (ΕΚΤ) ότι δίχως καθαρότητα στα μέτρα για το χρέος, ξεχάστε την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Απέναντι σε όλα αυτά, η ομιλία Γουάτσα ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να προσδοκά ο Πρωθυπουργός σε μια τόσο δύσκολη ημέρα. Ο Καναδός μεγαλοεπενδυτής έδωσε εύσημα στην κυβέρνηση που «έκανε όλα όσα της ζήτησε η τρόικα», προσθέτοντας ότι παρ’ ότι ήταν σκληρό για τον Αλέξη Τσίπρα να το κάνει, τελικά το έκανε, και γι' αυτό πρέπει να τον συγχαρώ».

Μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τις επενδυτικές προοπτικές της Ελλάδας, συνεχάρη τους έλληνες μάνατζερ που επιβίωσαν σε αυτές τις συνθήκες, και επέκρινε και τους δανειστές για την στάση τους και τις προβλέψεις που κάνουν σχετικά με την χώρα μας : «Θα μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από την Ιρλανδία η οποία πέρασε παρόμοια κρίση. Τόσο το ΔΝΤ, όσο και η ΕΕ προέβλεπαν ότι οικονομία της θα αναπτυσσόταν με 1% τα προηγούμενα χρόνια, αλλά η ανάπτυξη της Ιρλανδίας ξεπέρασε το 6%. Μπορεί οι δανειστές να είναι καλοί άνθρωποι, όμως δεν μπορούν να προβλέψουν τι θα γίνει».

Στον αντίποδα των όσων είπε ο Γουάτσα κινήθηκε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας ο οποίος «άδειασε» σε πολλές στροφές της ομιλίας του τον Πρωθυπουργό. «Η Ευρώπη που σταθερά μας στήριξε τόσα χρόνια, κουράστηκε να ασχολείται μαζί μας, φαίνεται να έχει προκρίνει μια μορφή προσωρινής καταστολής», είπε σε κάποιο σημείο της ομιλίας του, ενώ παρακάτω σημείωσε με νόημα «να σταματήσουμε να τα φορτώνουμε ο ένας στον άλλον, δεν φταίνε οι άλλοι, οι άλλοι είμαστε εμείς". Φράση που φωτογραφίζει την συνεχή προσπάθεια μετακύλισης των ευθυνών από την κυβέρνηση στους δανειστές για τα εμπόδια στην ολοκλήρωση της συμφωνίας και την αλλαγή σελίδας που περιμένει η ελληνική οικονομία.

Έκανε επίσης λόγο για ένα πολιτικό σύστημα εγκλωβισμένο στην εσωστρέφεια, και μίλησε για λάθος μείγμα πολιτικής που συνεχίζεται, αφού ταυτίζουμε τις μεταρρυθμίσεις με την αύξηση φόρων και τις οριζόντιες περικοπές, όχι με πολιτικές που οδηγούν στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Το μήνυμα του καναδού μεγαλοεπενδυτή ήταν «σας στηρίζουμε, η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει, συνεχίστε στο δρόμο που έχετε χαράξει». Το μήνυμα του ΣΕΒ ήταν αντίθετα «δεν σημαίνει ότι μπορούμε να σχεδιάσουμε με βεβαιότητα το μέλλον, επειδή ολοκληρώνεται η δεύτερη αξιολόγηση, κι αυτό επειδή τα λάθη πολιτικής συνεχίζονται».

Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις για το ίδιο επίδικο, αλλά και με αρκετά μεταξύ τους κοινά σημεία. Αμφότεροι για παράδειγμα έκαναν λόγο για την ανάγκη μείωσης των φόρων, έντασης της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας, και εγκαθίδρυσης φιλικού επιχειρηματικού κλίματος στην Ελλάδα.

Αλλά όπως και να το κάνουμε, είναι άλλο να συγχαίρεις τον Πρωθυπουργό επειδή κάνει ό,τι χρειάζεται για να πάρει μπροστά η οικονομία, και άλλο να του κουνάς το δάχτυλο θυμίζοντάς του ότι δεν φταίνε οι άλλοι που η κυβέρνηση έχει εγκλωβιστεί στις αυταπάτες του χρέους, και στο όνομα των πλεονασμάτων έχει τσακίσει την οικονομία και την κατανάλωση.

(Φωτογραφία: Sooc) 

 liberal.gr  

Δημοσιεύθηκε η απόφαση για το πως θα διενεργούνται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί..

Την απόφαση με τους όρους και τις προϋποθέσεις για την «διενέργεια πλειστηριασμού με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων» δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, (τεύχος Β΄, φύλλο 1884, της 30ης Μάιου 2017) την υπ΄ αριθμ. 41756 οικ./2017/2017 απόφαση του που αφορά «την διενέργεια πλειστηριασμού με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων».

Σύμφωνα με την υπ΄ αριθμ. 41756 οικ./2017/2017 απόφαση του κ. Κοντονή, στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς μπορούν να συμμετέχουν (ιδιώτες και νομικά πρόσωπα) όσοι είναι εγγεγραμμένοι ως υποψήφιοι πλειοδότες στα ηλεκτρονικά συστήματα πλειστηριασμών (ΗΛΣΥΠΛΕΙΣ), ενώ παράλληλα καθορίζονται η διαδικασία και οι προϋποθέσεις διεξαγωγής των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, ο ρόλος των συμβολαιογράφων κλπ.

Συγκεκριμένα, ο ηλεκτρονικός πλειστηριασμός διενεργείται με την επιμέλεια του συμβολαιογράφου της περιφέρειας του τόπου όπου έγινε η κατάσχεση ακινήτου κλπ, ενώ αρμόδιο για την επίλυση των διαφορών που αναφύονται από τη διενέργεια του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού είναι το δικαστήριο της έδρας του συμβολαιογράφου.

Ειδικότερα, ο συμβολαιογράφος αναρτά στην ιστοσελίδα των ΗΛΣΥΠΛΕΙΣ την αναγγελία διενέργειας πλειστηριασμού. Η εν λόγω αναγγελία περιέχει υποχρεωτικά τα ακόλουθα πεδία: «ονοματεπώνυμο και πλήρη στοιχεία επικοινωνίας του συμβολαιογράφου, αντικείμενο, ημερομηνία διενέργειας και τιμή πρώτης προσφοράς του πλειστηριασμού, ποσό εγγύησης, καθώς και τον υπερσύνδεσμο προς την ιστοσελίδα του ΕΤΑΑ-ΤΑΝ όπου έχει αναρτηθεί η περίληψη της κατασχετήριας έκθεσης». Με την αναγγελία μπορούν να προσαρτώνται φωτογραφίες του αντικειμένου που εκπλειστηριάζεται και σχετικά έγγραφα.

Ακόμη, μεταξύ άλλων προβλέπεται, ότι ο εγγεγραμμένος στα ΗΛΣΥΠΛΕΙΣ υποψήφιος πλειοδότης που ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε συγκεκριμένο ηλεκτρονικό πλειστηριασμό, επιλέγει στην σχετική ιστοσελίδα τον κωδικό αριθμό του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού που τον ενδιαφέρει και αποδεχόμενος τους «Όρους Ηλεκτρονικού Πλειστηριασμού» του ακινήτου ή του κινητού που πλειστηριάζεται, δηλώνει τη συμμετοχή του, αφού προηγουμένως έχει καταβάλει την εγγύηση και το τέλος χρήσης των συστημάτων, δύο εργάσιμες ημέρες πριν από την ημέρα του πλειστηριασμού.   

Οργιάζει το λαθρεμπόριο καυσίμων.. και η Κυβέρνηση παρακολουθεί..

Σε κατάσταση "σοκ" βρίσκεται η αγορά καυσίμων, με το λαθρεμπόριο και την παραβατικότητα να θεριεύουν και με την κυβέρνηση που προεκλογικά δεσμεύτηκε για την είσπραξη 1 δισ. ευρώ από την πάταξη της φοροδιαφυγής στον κλάδο να παραμένει άπραγη.

Όπως μεταδίδει η "Καθημερινή", η απουσία ελέγχων από τα ειδικά εξοπλισμένα οχήματα των ΚΕΔΑΚ, που εποπτεύονται από το υπουργείο Ενέργειας, σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων να παρατείνει μέχρι το τέλος του 2018 την ολοκλήρωση του συστήματος εισροών - εκροών, δημιουργούν περιβάλλον πλήρους ασυλίας σε κάθε είδους παραβάτες στην αγορά καυσίμων, οι οποίοι επωφελούνται τριπλά και από τα περιθώρια κερδοσκοπίας της αυξημένης από τις αρχές του έτους φορολογίας.

Οι έμποροι καυσίμων βρίσκονται σε τόσο δεινή θέση που πλέον ξεκινούν εκστρατεία ενημέρωσης των αρμόδιων αρχών και προτίθενται να χρηματοδοτήσουν μερικώς την επανέναρξη των ελέγχων.

"Ξεκινήστε άμεσα ελέγχους, προτιθέμεθα να συνδράμουμε στη χρηματοδότηση και προχωρήστε στην τμηματική έστω εφαρμογή του συστήματος εισροών - εκροών αν δεν μπορείτε να το ολοκληρώσετε νωρίτερα στο σύνολό του", είπαν στον διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων Γιώργο Πιτσιλή εκπρόσωποι των εταιρειών εμπορίας καυσίμων (ΣΕΕΠΕ), με τον οποίο συναντήθηκαν χθες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Σταθάκης στη Βουλή για τους ελέγχους των ΚΕΔΑΚ το 2016 και τα οποία δημοσιεύει η Καθημερινή, η κατάσταση είναι δραματική σε σχέση με δύο χρόνια πριν:

Από 4.018 ελέγχους το 2014, το 2016 περιορίστηκαν σε μόλις 1.875, μειώθηκαν δηλαδή κατά 53%.

Από 40 αποφάσεις επιβολής προστίμων το 2014, το 2016 εκδόθηκαν μόλις 10, δηλαδή μειώθηκαν κατά 75%.

Το 2014 επιβλήθηκαν πρόστιμα συνολικής αξίας 1.784.554 ευρώ και το 2016 πρόστιμα αξίας μόλις 178.191 ευρώ, μείωση δηλαδή κατά 90%.

Ακόμη όμως και από αυτά τα πρόστιμα ελάχιστα ποσά εισπράχθηκαν. Συγκεκριμένα, από το 1,7 εκατ. ευρώ των προστίμων του 2014 στις αρμόδιες ΔΟΥ έφτασαν μόλις 125.543 εκατ. ευρώ, ενώ κανείς δεν γνωρίζει τι έγινε με τα πρόστιμα των δύο επόμενων ετών.

Σταθάκης: Οι έλεγχοι μειώθηκαν γιατί καταργήθηκαν τα μπόνους των υπαλλήλων!

Αφοπλιστική και προκλητική ήταν η απάντηση του κ. Σταθάκη στο γιατί μειώθηκαν οι έλεγχοι:

"Είναι γεγονός ότι οι έλεγχοι έχουν ατονήσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, καθώς η ανά έλεγχο αμοιβή των ΚΕΔΑΚ που καθοριζόταν με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και ΠΕΝ, από την 1η Ιανουαρίου του 2016 καταργήθηκε".

Μάλιστα, προανήγγειλε από τη Βουλή την προώθηση τροπολογίας για την προσωρινή επαναφορά της ανά έλεγχο αμοιβής των ΚΕΔΑΚ, "ώστε να δοθεί ο χρόνος για τον σχεδιασμό ενός νέου μηχανισμού ελέγχων με τη δημιουργία ενός μητρώου, το οποίο θα χρηματοδοτείται από τα έσοδά του και δεν θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό". 

Καθημερινή