Ένα ωραίο μεσημέρι...

 Του Γιάννη Παντελάκη

Ένα ωραίο μεσημέρι λίγο καιρό πριν, είδα στο δρόμο μια κυρία που κάπου την γνώριζα. Γρήγορα συνειδητοποίησα πως ήταν μεγαλομέτοχος στη μιντιακή επιχείρηση που πτώχευσε και που μου οφείλει πολλές χιλιάδες ευρώ. Μαζί με εμένα και σε άλλους 850. Σύνολο οφειλών μόνο σε εργαζόμενους, γύρω στα 20 εκατ. ευρώ. Την έβλεπα άνετη και ανέμελη και θυμήθηκα την περιπέτειά μας. Που δεν είναι περιπέτεια μόνο δική μας, αλλά αναδεικνύει τον περιπετειώδη τρόπο με τον οποίο πορεύθηκε το μιντιακό σύστημα της χώρας. Αυτό που καταρρέει μέρα με τη μέρα.

Τι έχει συμβεί με τα ΜΜΕ εδώ και αρκετά χρόνια; Ας ξεκινήσουμε με το αποτέλεσμα. Οι εκδότριες της «Ελευθεροτυπίας» οδήγησαν σε πτώχευση την επιχείρησή τους αφήνοντας τεράστια χρέη. Κυκλοφορούν κάπου ανάμεσά μας σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ο άλλοτε πανίσχυρος ιδιοκτήτης του ΔΟΛ, το ίδιο. Ο εκδότης της «Πήγασος» είναι φανερό πως ακολουθεί ανάλογη πορεία, τα δάνειά του έχουν ήδη καταγγελθεί. Και υπάρχουν και οι μικρότεροι που κατά καιρούς, χάθηκαν από το χάρτη των ΜΜΕ, αλλά όλο και σε κάποιες επικερδείς δραστηριότητες βρίσκονται. Τι αλήθεια έγινε με όλους αυτούς και ποια αποτυπώματα άφησαν πίσω τους;

Αν συνειδητοποιήσουμε τι έγινε, θα έχουμε έναν καλό απολογισμό για μια σειρά από παραμέτρους που μας αφορούν όλους. Πως λειτούργησε το μιντιακό σύστημα για πολλά χρόνια, πως οι υπάρχοντες νόμοι αφήνουν ουσιαστικά στο απυρόβλητο μιντιάρχες που χρωστάνε παντού, πως οι ίδιοι νόμοι αφήνουν απροστάτευτους τους εργαζόμενους και τελικά ποιος πληρώνει το «μάρμαρο», τα υπέρογκα χρέη που αφήνουν πίσω τους δηλαδή.

Αυτό το τελευταίο, έχει την πιο εύκολη απάντηση. Το κόστος των υπερχρεωμένων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων θα το πληρώσουμε οι φορολογούμενοι. Τα περίπου 200 εκατ. του ΔΟΛ, τα 170 του Πήγασου, πολλά ακόμα εκατ. που άφησαν ανεκπλήρωτα ως χρέη στις Τράπεζες οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες τους, θα κληθούμε (συμβαίνει ήδη), να τα δώσουμε εμείς. Ανάμεσα σε εμάς, ο συνταξιούχος που του κόπηκε το ΕΚΑΣ, ο μισθωτός με 380 ευρώ τον μήνα και ο άνεργος με το πενιχρό κομμένο επίδομα.

Παρ' ότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, στις περισσότερες κοινή συνισταμένη της κατάρρευσης ήταν ότι έπαψε να λειτουργεί το τρίγωνο πολιτική-μιντιακή-τραπεζική διασύνδεση. Οι Τράπεζες πέρασαν στον έλεγχο των δανειστών και η λειτουργία του τριγώνου ακόμα και αν το επιθυμούσαν οι κυβερνήσεις ήταν ανέφικτη. Ή τουλάχιστον αρκετά δύσκολη. Συγκροτήματα που στηριζόντουσαν σε δανεισμό χωρίς αντίκρυσμα (και άλλους έμμεσους τρόπους), αδυνατούσαν ν' ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα και οι ιδιοκτήτες δεν ήθελαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη.

Στην τσέπη εκείνη η οποία για πολλά χρόνια γέμιζε με πολλά εκατομμύρια από τις προσοδοφόρες μιντιακές επιχειρήσεις τους και τις παράλληλες δραστηριότητες τους. Και τι προβλέπουν οι νόμοι γι' αυτές τις περιπτώσεις; Ο,τι και να προβλέπουν, υπάρχουν κάποια δεδομένα που τους ξεπερνούν. Ένας επιχειρηματίας -όχι απαραίτητα μιντιάρχης- μπορεί άνετα να έχει μεταφέρει τα κέρδη προϊόντα των προηγούμενων ετών οπουδήποτε ώστε να μην εντοπιστούν ποτέ και να μην απαιτηθούν ποτέ. Σε εξωχώριες εταιρείες, σε φιλικά πρόσωπα, οπουδήποτε.

Αν κάποια στιγμή δείτε – όπως εγώ- πρώην πανίσχυρους χρεωκοπημένους εκδότες να κυκλοφορούν με περίσσια άνεση να μη σας κάνει εντύπωση...

Οι νόμοι ωστόσο, δεν προστατεύουν ούτε καν τα άμεσα θύματα των πτωχεύσεων, τους εργαζόμενους. Με τον ισχύοντα για πτωχεύσεις, οι εργαζόμενοι στον ΔΟΛ για παράδειγμα, θα πάρουν ψίχουλα, το συντριπτικά μεγάλο κομμάτι των εκποιηθέντων στοιχείων θα πάει στις Τράπεζες χωρίς να καλύπτει όμως ούτε καν εκεί το 10% των δανείων. Εργαζόμενοι μετά από χρόνια στην ίδια επιχείρηση και μετά από πολλούς μήνες απλήρωτοι, δεν θα εισπράξουν σχεδόν τίποτα. Οι νόμοι δεν είναι μαζί τους.

Κάπως έτσι πορεύθηκε ένα ολόκληρο μιντιακό σύστημα παρέα με άλλες εξουσίες. Και κάπως έτσι κατέρρευσε. Με θύματα, όχι μόνο μερικές χιλιάδες εργαζόμενους, αλλά κυρίως πολλά εκατομμύρια ανθρώπων που ήταν οι αποδέκτες των παραγόμενου προϊόντος το οποίο συχνά επηρεαζόταν από τις άσχετες δραστηριότητες των μιντιαρχών. Τα κακά νέα ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτά. Και οι ισχυροί νεοεισερχόμενοι επίδοξοι μιντιάρχες, δεν αγοράζουν ή στήνουν νέα ΜΜΕ με άλλο σκοπό, παρά να συμμετάσχουν σε μια νέα διαπλοκή. Με ελαφρώς διαφορετικούς όρους. Το καλό νέο είναι πως πάντα θα υπάρχει ένας τρόπος ή ένα Μέσο, για να μαθαίνουμε τι πραγματικά συμβαίνει...

liberal.gr 

   

Πάει ή για κωλοτούμπα ή για καρπαζιά

Ο πρωθυπουργός χτες ήταν σαφής μετά το υπουργικό συμβούλιο: Ή θα μας δώσουν λύση για το χρέος, άλλη από αυτή του Μαΐου, ή θα πάμε σε Σύνοδο κορυφής για να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους! Πολύ φοβάμαι ότι 27 πρόεδροι και πρωθυπουργοί δεν θα κοιμηθούν απόψε.

Το ερώτημα που με απασχολεί, επειδή αφορά σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας, είναι πότε θα βαρεθούν οι Ευρωπαίοι να ακούνε την ίδια άσφαιρη, επομένως ανόητη, απειλή που είναι έξω από κάθε ευρωπαϊκή νοοτροπία. Και αφορά σε όλους τους πολίτες γιατί, θυμίζω ότι όταν μεταφέρθηκε στην κ Μέρκελ επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου η - σωστή κατά τη γνώμη μου- άποψη ότι δεν μπορεί να τιμωρείται ένας ολόκληρος λαός για τις παραλείψεις και τις κακοδιαχειρίσεις των κυβερνήσεών του, είχε απαντήσει: Αυτοί τους ψηφίζουν!

Με μια τέτοια νοοτροπία, η διαρκής και επαναλαμβανόμενη πολιτική του Έλληνα πρωθυπουργού να καταφεύγει στη «μαμά» κάθε φορά για να του λύσει τα προβλήματα, που δεν μπορεί να λύσει ο ίδιος, μπορεί εύκολα να καταλήξει σε ένα άει σιχτίρ από μέρους των Ευρωπαίων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες της Ελλάδας.

Και αν μεν η ελληνική κυβέρνηση είχε μια άλλη εναλλακτική από αυτή της ΕΕ και του ευρώ, να το συζητούσαμε. Αλλά, από όσα βλέπουμε εδώ και χρόνια δεν έχει ούτε για μέσα στην ΕΕ και στο ευρώ! Γιαυτό κάθε τρείς και δύο απειλεί και πάει τα ελληνικά οικονομικά και πολιτικά θέματα στις συνόδους κορυφής. Όπου εισπράττει μονίμως ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο και ένα δυνατό χαστούκι σαν αποτέλεσμα.

Χτες, ο νέος θαυμαστής του κ Τσακαλώτου κ Βόλφανγκ Σόιμπλε ρεζίλεψε διεθνώς τον κ Τσίπρα γι αυτή του τη συνήθεια, δηλώνοντας δημοσίως ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός «τηλεφωνεί όλη την ώρα στην καγκελάριο». Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι περιττεύουν οι παρεμβάσεις του κ Τσίπρα διότι «ο κ Τσακαλώτος είναι εξαίρετος υπουργός Οικονομικών και σκληρός διαπραγματευτής»!

Δεν ξέρουμε πόση δόση ειρωνείας είχε το σχόλιο αυτό του κ Σόιμπλε για έναν άνθρωπο που δεν έχει καμιά πείρα οικονομικής δημόσιας υπεύθυνης θέσης διαχείρισης και ο οποίος χάνει τη μία μάχη μετά την άλλη στις διαπραγματεύσεις. Αν δίνει στην πραγματικότητα καμία. Ίσως πάλι, αυτή να είναι η αιτία για το σχόλιο του Γερμανού υπουργού.

Όπως και να’ χει, η ουσία είναι ότι επειδή οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν τίποτε παραπάνω από αυτά που έχουν συμφωνηθεί ήδη από πέρυσι, ο κ Τσίπρας με τη νέα, χτεσινή του ηρωϊκή δήλωση είτε προαναγγέλλει μια νέα κωλοτούμπα, αποδεχόμενος ό,τι του προσφερθεί, όπως κάνει πάντα, ντύνοντάς το με τον μανδύα μεγάλης νίκης. Είτε προετοιμάζει τη νέα θεατρική παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» στη Σύνοδο Κορυφής, νομίζοντας ότι «ο άνθρωπος των τραπεζών» Γάλλος πρόεδρος δεν θα είναι Ολανδρέου και θα ανατρέψει το σε βάρος του κλίμα.

Το κακό είναι ότι η θεατρική παράσταση που παίζει για μας είναι «Ο Κατήφορος».

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Από το μνημείο του αγνώστου ανέργου

Της Μαίρης Ματσικοπούλου

Συμμετείχα στη δημόσια πρόσκληση 1/2017 του ΟΑΕΔ για θέσεις 8μήνου του κοινοφελούς προγράμματος εργασίας στους Δήμους. Συγκεκριμένα υπέβαλλα αίτηση διεκδικώντας μία από τις δύο συνολικά θέσεις στον Δήμο Σερρών όπου κατοικώ, οι οποίες απαιτούσαν αποκλειστικά πτυχίο ΠΕ06 Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, θέση στην οποία ήμουν πρώτη επιτυχούσα στο Δήμο με 137 μόρια.

Την ημέρα Παρασκευή 28 Απριλίου 2017 όταν κλήθηκα, μαζί με όλους τους υπόλοιπους συναδέλφους επιτυχόντες, να υπογράψω τις σχετικές συμβάσεις στο Δημαρχείο Σερρών ενημερώθηκα ότι τοποθετούμαι στον ΟΠΑΚΠΑ Οργανισμό Προσχολικής Αγωγής, Κοινωνικής Πολιτικής και Αθλητισμού, δηλαδή το ΝΠΔΔ του Δήμου που διαχειρίζεται τους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς, τα ΚΑΠΗ και τα αθλητικά κέντρα. (Ο ισχύων εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας του ΟΠΑΚΠΑ όπως έχει ψηφισθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο Σερρών έχει αριθμό απόφασης 238/2014 σε συνεδρίαση την 2/4/2014.)

Κατά την προσέλευσή μου στα γραφεία διοίκησης του ΟΠΑΚΠΑ η υπεύθυνη για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς Προϊσταμένη με ενημέρωσε ότι τοποθετούμαι να διδάξω την αγγλική γλώσσα στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Παρά το πρώτο σοκ που υπέστην στο άκουσμα, απάντησα με ψυχραιμία ότι αυτό δεν γίνεται για τους εξής βάσιμους λόγους:

Δεν υπάρχει θεσμοθετημένο από την Πολιτεία πλαίσιο εκμάθησης ξένης γλώσσας στην προσχολική αγωγή. Η νομοθεσία τοποθετεί τη διδασκαλία ξένης γλώσσας για πρώτη φορά στην Α’ τάξη του δημοτικού και όχι στους παιδικούς σταθμούς.

Η διδασκαλία ξένης γλώσσας στη δημόσια εκπαίδευση ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένο πλαίσιο μεθοδολογίας σε συνάρτηση με την ανάπτυξη των μαθησιακών δεξιοτήτων και των εκπαιδευτικών στόχων, τα οποία ορίζονται από σχετικές οδηγίες ξεχωριστά για κάθε τάξη και βαθμίδα εκπαίδευσης, Α’βάθμια ή Β’βάθμια. Δεν υπάρχει πλαίσιο ανάπτυξης μαθησιακών δεξιοτήτων ξένης γλώσσας στην προσχολική ηλικία.

Οι απόφοιτοι των τμημάτων Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας των ΑΕΙ της χώρας διαθέτουν μεν την παιδαγωγική επάρκεια ώστε να προσλαμβάνονται στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά όχι στην προσχολική αγωγή και τους παιδικούς σταθμούς (στο εξής ΠΣ) διότι δεν υπάρχει παιδαγωγικός στόχος, ούτε η απαιτούμενη κατάρτιση των πτυχιούχων για εργασιακή απασχόληση σε αυτούς. (Σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα σπουδών που έχει οριστεί από το τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, από όπου αποφοίτησα, και δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος: Επαγγελματικές Διέξοδοι Αποφοίτων «Οι πτυχιούχοι του Τμήματος μπορούν να απασχοληθούν σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, σε μεταφραστικά γραφεία, εκδοτικές επιχειρήσεις, διοικητικές υπηρεσίες καθώς και στο χώρο της διερμηνείας.»)

Σύμφωνα με τον Κανονισμό λειτουργίας των δημόσιων ΠΣ της χώρας, αλλά και σύμφωνα με τους Εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας των Δημοτικών επιχειρήσεων που διαχειρίζονται αυτούς, το προσωπικό που προσλαμβάνεται ή απασχολείται με συμβάσεις αφορά αποκλειστικά πτυχιούχους στις εξής ειδικότητες: Βρεφονηπιοκόμοι παιδαγωγοί και βοηθοί, κοινωνικοί λειτουργοί, παιδίατροι, ψυχολόγοι, μάγειρες και βοηθοί, τραπεζοκόμοι, προσωπικό καθαριότητας, ενώ δύναται να προσληφθούν μουσικοί για μουσικοκινητικές δραστηριότητες ή θεατρολόγοι για επιμόρφωση των εργαζομένων. Πουθενά δεν υπάρχει οποιαδήποτε μορφή διδασκαλίας ξένης γλώσσας ούτε προβλέπεται πρόσληψη ανάλογου προσωπικού (ούτε στον κανονισμό λειτουργίας του ΟΠΑΚΠΑ Σερρών), πολύ απλά διότι δεν υπάρχει καμία αντιστοιχία με τους σκοπούς και τη λειτουργία των δημόσιων ΠΣ.

Εξηγώντας τους παραπάνω λόγους για τους οποίους υποστήριζα ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ σε μια δραστηριότητα για την οποία δεν έχω ούτε κατάρτιση, ούτε υπάρχει θεσμοθετημένο πλαίσιο, η Προϊσταμένη δυσανασχετούσε έντονα. Συνολικά,έλαβα τις εξής απαντήσεις:

Η προσωπική της άποψη είναι ότι οι άνεργοι έχουν μια εξαιρετική ευκαιρία να επωφεληθούν από τα 8μηνα κοινωφελή ευρωπαϊκά προγράμματα του ΟΑΕΔ για να επιβιώσουν και να πάρουν μια ανάσα. Επίσης, υπάρχουν άνεργοι με πτυχία, όπως εγώ για παράδειγμα, οι οποίοι αναγκάζονται να κάνουν άσχετες δουλειές, άρα ένας πτυχιούχος Αγγλικής Φιλολογίας είναι καλό να απασχοληθεί σε έναν ΠΣ πάνω στο αντικείμενό του.

Ο κανονισμός του ΟΠΑΚΠΑ μπορεί να μην προβλέπει πρόσληψη προσωπικού διδασκαλίας ξένης γλώσσας αλλά δεν πειράζει, διότι είπε ότι πρόκειται να τον αλλάξουν σύντομα (*θα επανέρθω σε αυτό παρακάτω). Και αφού στην νομοθεσία μέχρι τώρα δεν λέει ότι απαγορεύεται, άρα επιτρέπεται.

Το κύριο σκεπτικό του ΟΠΑΚΠΑ είναι να γίνουν οι δημόσιοι ΠΣ ανταγωνιστικοί απέναντι στους ιδιωτικούς. Ορισμένοι ιδιωτικοί ΠΣ διδάσκουν ξένη γλώσσα στα νήπια και έχει ακούσει ότι αυτό είναι ελκυστικό στους γονείς, άρα μπορεί να εφαρμοστεί και στους δημόσιους. Μάλιστα επειδή υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός στην ένταξη παιδικών σταθμών στο γνωστό επιδοτούμενο πρόγραμμα «Εναρμόνισης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής», ο ΟΠΑΚΠΑ επιχειρεί να ενισχύσει τα προτερήματα των δημοσίων εντάσσοντας ξένη γλώσσα.

Θεωρεί ότι τα νήπια είναι πολύ έξυπνα και μαθαίνουν εύκολα την ξένη γλώσσα, ασχέτως αν δεν έχουν ακόμα κατακτήσει την μητρική. Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη της, είναι καλό να ακούν την ξένη γλώσσα όσο νωρίτερα γίνεται.

Παράλληλα, μου δόθηκε μια λίστα με το σύνολο των 13 δημόσιων ΠΣ του Δήμου, εκ των οποίων οι 6 βρίσκονται στην πόλη και οι υπόλοιποι σε χωριά που βρίσκονται σε μεγάλη χιλιομετρική απόσταση μεταξύ τους, ζητώντας μου να βρω τρόπο να παρίσταμαι εβδομαδιαίως ή τακτικά στους περισσότερους αρχικά και «μετά βλέπουμε», ενώ με απάλλαξε από τον μοναδικό σταθμό που είναι μόνο βρεφικός και όχι νηπιακός, δηλαδή έχει παιδιά μέχρι 2,5 ετών. Στο τέλος πρόσθεσε πως αν δεν μου αρέσει αυτό το αντικείμενο απασχόλησης και δεν ξέρω και πώς να το κάνω, μου πρότεινε να παραιτηθώ από το Πρόγραμμα και να έρθει να δουλέψει κάποιος άλλος που έχει περισσότερη ανάγκη να εργαστεί και δεν το πολυψάχνει.

Διατηρώντας ψυχραιμία απέναντι στην απαξιωτική της συμπεριφορά και την επιμονή της, αποχώρησα από τη συζήτηση, συμφωνώντας να καταβάλλω μια φιλότιμη προσπάθεια να ανταποκριθώ στον ρόλο που μου ανατέθηκε. Αμέσως μόλις αποχώρησα παρουσιάστηκα στον πρώτο ΠΣ που μου υπέδειξαν. (Παρουσιάστηκα μαζί με τους υπόλοιπους προσληφθέντες 8μήνου, βρεφονηπιοκόμους, κοινωνικούς λειτουργούς, μάγειρες και γενικών καθηκόντων καθαριότητας.)

Στην πρώτη γνωριμία με την Διευθύντρια του σταθμού υπήρξε έκπληξη και απορία εκ μέρους της για το πώς τοποθετήθηκα εκεί, ενώ παραδέχτηκε ότι έχει ακούσει και η ίδια για αγγλικά σε ιδιωτικούς ΠΣ αλλά δεν έχει καμία ιδέα για το πώς θα πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο στην δική της υπηρεσία. Συμφώνησε να γίνει μια προσπάθεια, διατηρώντας κάποιες επιφυλάξεις για το αποτέλεσμα. Την επόμενη μέρα, στην τελευταία μας συζήτηση, αντιμετώπισε το ζήτημα με υπευθυνότητα και κατανόησε σαφέστατα την ένστασή μου, δηλαδή παραδέχτηκε ότι ούτε μπορεί να με εποπτεύσει για τα καθήκοντά μου, αφού δεν ορίζεται πουθενά ποια είναι αυτά, ούτε αναλαμβάνει την ευθύνη για τις προτεινόμενες παιδαγωγικές προσεγγίσεις του ΟΠΑΚΠΑ που θα εφαρμόζονται μάλιστα από μη καταρτισμένο προσωπικό.

Στο πρακτικό κομμάτι, δεν μου χρειάστηκαν παραπάνω από 2 μέρες πρώτης γνωριμίας και παιχνιδιού, πάντα υπό την επίβλεψη των Παιδαγωγών του σταθμού, ανάμεσα σε συμπαθέστατα και απορημένα παιδικά προσωπάκια για να αποδειχθεί το αυτονόητο:δεν συντρέχει κανένας απολύτως παιδαγωγικός λόγος ούτε να χαιρετάνε αγγλιστί, ούτε να ξέρουν ότι η γάτα που κάνει νιάου λέγεται «cat». Η στιγμή της υπέρτατης κρίσης έφτασε όταν ένας ευφυής μικρούλης με ρώτησε γιατί μερικές φορές χαιρετάω λέγοντας «hello» και όχι «γεια σου», ή λέω «no» αντί «όχι» και μετά απομακρύνθηκε επειδή δεν του απάντησα.

Επιστρέφοντας κάπως φορτισμένη στον ΟΠΑΚΠΑ και την Προϊσταμένη, προσπάθησα πάλι να αιτιολογήσω πλέον με σαφήνεια τους λόγους για τους οποίους δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να ανταπεξέλθω στο εγχείρημα, προβάλλοντας και λόγους παιδαγωγικής ευθύνης απέναντι σε νήπια, πράγμα που την εξόργισε και ζήτησε την συνδρομή της Προϊσταμένης Οικονομικού από το διπλανό γραφείο για να μου υποδείξουν μαζί ότι αυτά που λέω δεν ισχύουν.

Αιτήθηκα να προσπαθήσουν να με εντάξουν σε άλλη υπηρεσία της ευθύνης τους ώστε να είμαι πιο παραγωγική σύμφωνα με τους όρους του Προγράμματος. Πρότεινα να παρέχω υπηρεσίες επιμόρφωσης αγγλικών στους εργαζομένους του ΟΠΑΚΠΑ και δεν έγινε δεκτό. Μιας και ο ΟΠΑΚΠΑ εφαρμόζει Κοινωνική Πολιτική, όπως λέει το όνομά του, πρότεινα να δημιουργηθεί τμήμα διδασκαλίας αγγλικών για οικονομικά ασθενείς συμπολίτες μας, τύπου «κοινωνικού φροντιστηρίου», όπως ισχύει σε πολλούς Δήμους της χώρας, πράγμα που όχι μόνο δεν έγινε δεκτό, αλλά απειλήθηκα από την Προϊσταμένη (παρουσία και της δεύτερης Προϊσταμένης) ότι θα ζητήσει κατάργηση της θέσης μου ώστε να πεταχτώ έξω από το Πρόγραμμα (ύστερα από 42 μήνες ανεργίας).

Με παρέπεμψε στο γραφείο προσωπικού του Δήμου κάνοντας τηλεφωνήματα το ένα πίσω από το άλλο, με χαρακτήρισε ως μη συνεργάσιμη και ότι πλέον δεν επιθυμεί να επιστρέψω στον ΟΠΑΚΠΑ ακόμα και αν το μετανιώσω! Στο τέλος μου είπε ότι σκοπεύω να δημιουργήσω φασαρία χωρίς λόγο, ότι πολιτικοποιώ το ζήτημα επίτηδες και ότι έχω κόλλημα. Και εγώ στο ένα και μοναδικό μου ξέσπασμα αποχώρησα φωνάζοντας δυνατά ώστε να ακούγεται στους διαδρόμους «κόλλημα έχετε εσείς που θέλετε να κάνουν ξένη γλώσσα τα νήπια».

Η επόμενη εξέλιξη ήταν να τοποθετηθώ κακήν κακώς πρόχειρα, έως και εκδικητικά κατά την άποψή μου, σε άλλη υπηρεσία με ευθύνη του γραφείου προσωπικού του Δήμου. Στις συνομιλίες αυτές απειλήθηκα εκ νέου ότι θα ζητήσουν κατάργηση της θέσης αφού δεν έχουν πού αλλού να με τοποθετήσουν. Και φυσικά με τοποθέτησαν σε υπηρεσία όπου ήμουν εντελώς περιττή και άνευ αντικειμένου. Μετά από 2 μέρες υπέβαλλα τηνπαραίτησή μου από το 8μηνο Πρόγραμμα, γνωρίζοντας απόλυτα τις συνέπειες της απόφασής μου στην οικονομική επιβίωση της οικογένειάς μου (σύζυγος μακροχρόνια άνεργος, 2 ανήλικα παιδιά). Τουλάχιστον κοιμάμαι ήσυχη που δεν βασανίζω παιδάκια.

Λίγες μέρες μετά το 4ο μνημόνιο οι αναγνώσεις αυτής της φαινομενικά μεμονωμένης προσωπικής ιστορίας είναι ποικίλες. Η πρόθεση δημοσίευσης προέκυψε από την ανάγκη να αναδειχτούν πτυχές συλλογικού και όχι προσωπικού προβληματισμού, στον βαθμό βέβαια που να μπορούν να συνδεθούν με την πραγματικότητα της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους και της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών. Υπάρχει πολιτική, κοινωνική και ανθρώπινη διάσταση, ίσως και άλλες που δεν μπορώ να διακρίνω αυτή τη στιγμή, ή που χρειάζεται να περάσει ο απαραίτητος χρόνος για να αξιολογηθούν συνολικότερα.

Ξεκινώντας από το κομμάτι που αφορά τις απειλές και την τρομοκρατία απέναντι σε άνεργο πολίτη που αξιολογήθηκε με βάση εισοδηματικά κριτήρια ακραίας φτώχειας για μια θέση 8μηνης εργασίας, λίγα πράγματα μπορούν να ειπωθούν για να περιγράψουν επαρκώς την ψυχολογική φόρτιση, το αίσθημα αδικίας, στοχοποίησης, καταπίεσης. Τρομοκρατία από φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, από τον ίδιο τον Δήμο στον οποίο ο πολίτης διαβιώνει, μεγαλώνει παιδιά και πληρώνει δημοτικά τέλη και νερό, από τον Δήμο στην υπηρεσία του κοινού συμφέροντος. Αποδεικνύεται ότι το κοινό συμφέρον είναι επίφαση, διότι πρακτικά εφαρμόζονται τακτικές ιδιωτικού συμφέροντος. Οι απειλές στον εργαζόμενο περί απόλυσης αν δεν «συμμορφωθεί» είναι τέτοια τακτική, νομίζω.

Και η κούρσα ανταγωνιστικότητας για να τσακώσουν οι Δήμοι περισσότερα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι τέτοια τακτική επίσης. Τα νήπια εμπόρευμα; Ναι, τα νήπια εμπόρευμα και οι δημόσιοι παιδικοί σταθμοί επιχειρήσεις και ό,τι δεν απαγορεύεται – επιτρέπεται. Τι έχει πέραση στην αγορά; Οι ξένες γλώσσες; Ωραία, ξένες γλώσσες και τα νήπια. Χωρίς φραγμούς και κανέναν σεβασμό σε παιδαγωγικές αρχές, φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης (αυτοί που θα διοικούν τα αυριανά δημόσια σχολεία) προετοιμάζουν το σχολείο της αγοράς και της κατανάλωσης από νωρίς.

Θυμάμαι πριν μερικούς μήνες ένα περιστατικό, το οποίο πέρασε από ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ, εργαζόμενης σε «αναπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα» η οποία κατήγγειλε τους εργοδότες της επειδή την υποχρέωναν να φοράει ψηλοτάκουνα παπούτσια και δημοσίευσε σε κοινωνικά δίκτυα φωτογραφίες με τις καταματωμένες πατούσες της μετά από ώρες ορθοστασίας στο χώρο εργασίας της. Κι όμως, ίσως θα μπορούσαμε να προλάβουμε τέτοια περιστατικά προσλαμβάνοντας γυμνάστριες και φωτομοντέλα (πτυχιούχους ανέργους κατά προτίμηση- ώστε να μην αναγκάζονται να κάνουν δουλειές άσχετες) στους παιδικούς σταθμούς για να διδάξουν στα κοριτσάκια από νωρίς τα τακούνια ώστε να παράγουμε ό,τι πιο ανταγωνιστικό υπάρχει σε εργαζόμενη γυναίκα! Απαγορεύεται; Όχι, άρα επιτρέπεται.

Μιας και βρισκόμαστε σε περίοδο που τρέχει το πρόγραμμα αιτήσεων για τους ΠΣ, στους γονείς οι οποίοι θα προτιμούσαν έναν δημόσιο παιδικό σταθμό με ξένη γλώσσα (επειδή έτσι κάνει και ο ιδιωτικός άρα είναι σωστό) έχω να πω τα παρακάτω και σαν γονέας: Τα παιδιά μας δεν είναι πειραματόζωα. Στη χώρα που ζούμε, με τις παρούσες συνθήκες καταστροφής όλων των κοινωνικών δομών, δεν υπάρχει κανένας απολύτως τεκμηριωμένος λόγος να μάθει το παιδί σας ξένη γλώσσα από την ηλικία των 4, εκτός και αν στην οικογένεια δεν μιλάτε ελληνικά κανένας από τους δύο γονείς, ή ο ένας εκ των δύο. Αν συντρέχουν οι παραπάνω λόγοι, να είστε βέβαιοι ότι το παιδί σας έχει προικιστεί με φυσικό τρόπο ώστε, αν χρειάζεται, να μιλάει δύο γλώσσες.

Βεβαίως είναι αλήθεια ότι πολλοί ιδιωτικοί ΠΣ εφαρμόζουν μεθόδους διδασκαλίας ξένης γλώσσας, ενώ υπάρχουν επίσης εκείνοι που νομιμότατα λειτουργούν αποκλειστικά ή τμηματικά με ξενόγλωσση προσχολική αγωγή. Φαντάζομαι ότι η πλειοψηφία των γονέων της ελληνικής κοινωνίας δεν θα απευθυνόταν σε αυτούς τους τελευταίους. Η νομοθεσία μέχρι τώρα για τον Καθορισμό προϋποθέσεων για άδεια ίδρυσης και λειτουργίας Μονάδων Φροντίδας, Προσχολικής Αγωγής και Διαπαιδαγώγησης (Βρεφικών-Παιδικών-Βρεφονηπιακών Σταθμών, Μονάδων Απασχόλησης βρεφών και νηπίων) από φορείς Ιδιωτικού Δικαίου, κερδοσκοπικού και μη χαρακτήρα, όριζε ότι «για την στελέχωση του προσωπικού των Μονάδων δύνανται να προσλαμβάνονται άλλες ειδικότητες, όπως: Καθηγητές ή δάσκαλοι μουσικής, ξένων γλωσσών, ρυθμικής γυμναστικής κ.λπ. κατόχους ανάλογων πτυχίων.» Αυτό το τελευταίο «κατόχους ανάλογων πτυχίων» που υποχρέωνε τους ιδιωτικούς σταθμούς να προσλαμβάνουν πτυχιούχους ξένων γλωσσών άλλαξε (ενσωματώνοντας Ευρωπαϊκή Οδηγία!) με την υπογραφή της αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Αλληλεγγύης Θεανώς Φωτίου μόλις πρόσφατα, δηλαδή στις 4 Απριλίου 2017 (απόφαση Αριθμ. Δ22/οικ. 11828/293). Μία μαγική και μοναδική λέξη τοποθετήθηκε έντεχνα και μέσα σε παρένθεση πλάι στο«κατόχους ανάλογων πτυχίων» (προαιρετικά).

Μου ακούγεται και σαν δωράκι αυτό. Δηλαδή, δεν είναι πλέον καθόλου υποχρεωμένος ένας ιδιωτικός παιδικός σταθμός, στον οποίο εμπιστεύεσαι το παιδί σου, να προσλάβει προσωπικό με πτυχίο για ξένες γλώσσες κλπ. Κατά πάσα πιθανότητα θα προσλάβει με 300 ευρώ ή και λιγότερα κάποιον από τους χιλιάδες ανέργους με πιστοποιήσεις πάσης φύσεως ή και καμία πιστοποίηση με εξειδίκευση στην ευαίσθητη προσχολική ηλικία, αλλά εσένα θα σου πουλάει φιγούρα δήθεν πολυγλωσσική και σύγχρονη. Σίγουρα κάπου εδώ κολλάει και το ευφάνταστο σκεπτικό του ΟΠΑΚΠΑ στην περίπτωση που περιέγραψα στην αρχή, όταν η Προϊσταμένη μου είπε ότι το σωστό ήταν να ζητήσει θέση Αγγλικής Φιλολογίας για τους ΠΣ στο κοινωφελές, ώστε τουλάχιστον να προσληφθεί πτυχιούχος για τη θέση! Κατά τη γνώμη μου ο ΟΠΑΚΠΑ είναι τόσο μπροστά στις εξελίξεις, ώστε όχι μόνο ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά τον Κανονισμό των ιδιωτικών ΠΣ, αλλά τολμάει ένα βήμα παραπέρα για να χρησιμοποιήσει το κοινωφελές Πρόγραμμα, το οποίο εξ’ ορισμού αναφέρεται ότι καλύπτει πάγιες ανάγκες σε προσωπικό των οικονομικά λιπόθυμων Δήμων, για να δημιουργήσει και νέα καταναλωτικά μοντέλα, βασισμένα στα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα ανταγωνιστικότητας, πάνω στις πλάτες ανυπεράσπιστων παιδιών. Είναι φανερό ότι μέσα από τους λιπόθυμους Δήμους (χωρίς έσοδα και χωρίς προσωπικό) περνάει όλη η ακραία αντιδραστικότητα της αγοράς και του κέρδους σε πλήρη ασυδοσία.

Ο Πρότυπος Κανονισμός Λειτουργίας Δημοτικών και Κοινοτικών ΝΠΔΔ Παιδικών και Βρεφονηπιακών σταθμών (ΥΑ Αριθ. 16065, 22/4/2002) μέχρι τώρα ορθώς δεν προέβλεπε προσωπικό ξένης γλώσσας, διότι ορίζει ως παιδαγωγικά χρήσιμους άλλους σοβαρότερους σκοπούς όπως η ολόπλευρη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη, η εξομάλυνση των διαφορών που προκύπτουν από το πολιτιστικό, οικονομικό, μορφωτικό περιβάλλον των γονέων και η ομαλή μετάβαση από την προσχολική ηλικία στο σχολικό περιβάλλον. Πέρα όμως από το συγκεκριμένο ζήτημα, μάλλον προμηνύονται και άλλες παρεμβάσεις. Η Προϊσταμένη του ΟΠΑΚΠΑ μου είχε πει ότι πρόκειται να αλλάξουν τον εσωτερικό κανονισμό του ΟΠΑΚΠΑ και φαίνεται, ύστερα από μεθοδεύσεις ετών, να δρομολογείται πλέον το αίτημα των Δήμων για αλλαγή του Κανονισμού των δημόσιων ΠΣ, αλλά τελικά προς ποια κατεύθυνση θα πάει συνολικά είναι ένα σοβαρό θέμα. Θα αλλάξουμε τον Κανονισμό σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες ή σύμφωνα με τις ανάγκες του κέρδους, κοινώς θα μπούμε και θα αλωνίσουμε;

Σχετικά με τις εξελίξεις που έχουν προκύψει από την επίκαιρη συζήτηση περί υποχρεωτικής δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης, προκύπτει η ανάγκη μιας υπεύθυνης πολιτικής στάσης απέναντι στην κοινωνία και, κατά τη γνώμη μου, όλοι οι εμπλεκόμενοι θα κριθούν για αυτή. Επίσης υπάρχει μια ζημιογόνα τεχνητή σύγκρουση μεταξύ εργαζομένων ΟΤΑ και Νηπιαγωγών, με την έννοια ότι αν γίνει η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση, θα μειωθούν οι γονείς «πελάτες» των δημόσιων ΠΣ και μάλλον αυτό θα σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωση προσωπικού (απολύσεις-ελαστική εργασία) στους δημόσιους ΠΣ. Πρόκειται ξεκάθαρα για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων εν μέσω μνημονιακών δεσμεύσεων, διότι πρώτον: το μακροχρόνιο αίτημα του εκπαιδευτικού κλάδου για δίχρονη προσχολική αγωγή και μόνιμους διορισμούς σε αυτήν είναι βάσιμο και ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας και των μαθητών και δεύτερον: το αίτημα των ΟΤΑ για πλήρη στελέχωση των όλων των δημοτικών υπηρεσιών και ιδιαιτέρως των παιδικών σταθμών είναι επίσης βάσιμο. Γιατί το ένα να αναιρεί το άλλο; Το ουσιώδες αίτημα δεν μπορεί να είναι άλλο, από δημόσιους δωρεάν παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά, δίχρονη προσχολική υποχρεωτική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, πλήρης χρηματοδότηση και στελέχωση με όλο το αναγκαίο προσωπικό σε σταθμούς, νηπιαγωγεία, σχολεία. Τί πιο «ανταγωνιστικό» από αυτό;

Ποιος εξυπηρετείται άραγε βάζοντας τους εργασιακούς κλάδους να κανιβαλίζουν μεταξύ τους; Τί σημαίνει ανταγωνιστικότητα και εμπορευματοποίηση δημόσιων κοινωνικών αγαθών, όπως η προσχολική αγωγή σήμερα, το δημόσιο σχολείο αύριο; Πώς οι νόμοι της αγοράς επιβάλλουν αμφίβολα πρότυπα διαπαιδαγώγησης και διαμόρφωσης συνείδησης τελικά; Είναι, για παράδειγμα, όντως τόσο αναγκαία η ξένη γλώσσα στους παιδικούς σταθμούς, όταν υπάρχει τραγική έλλειψη βασικού προσωπικού σε αυτούς και όταν κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός διότι οι γονείς τους δεν καλύπτουν τα συγκεκριμένα κριτήρια που απαιτούνται; Τι είδους κοινωνική πολιτική είναι αυτή;

Όσο για τα περίφημα ευρωπαϊκά προγράμματα απασχόλησης του ΟΑΕΔ, τα οποία όπως λένε στον ΟΠΑΚΠΑ δίνουν ανάσα επιβίωσης στους ανέργους, αυτά που η κυβέρνηση έχει κάνει κορωνίδα κοινωνικής ευαισθησίας και τα λιβανίζει κάθε τόσο και η δημόσια τηλεόραση, δεν υπάρχει πιο ευρεσιτεχνική πολιτική επινόηση που να αντικατέστησε το «εργασία και χαρά» με το «ανεργία και χαρά». Όσο πιο άνεργος και φτωχός είσαι, τόσο πιο ψηλά ανεβαίνεις στην μοριοδότηση. Για να μη μιλάς και να λες και ευχαριστώ. Ψηλά στην μοριοδότηση ήμουν και πέρσι το 2016, επιτυχούσα σε 5μηνο πρόγραμμα ανεργίας, όπου κατέβηκα ως ΠΕ Διοικητικών για το Πρωτοδικείο Σερρών. Πριν ξεκινήσω να εργάζομαι καλά καλά, μας ενημέρωσαν ότι τα Δικαστήρια αποχωρούν από το Πρόγραμμα κι έτσι βρέθηκα ξαφνικά πάλι εκτός της πολυπόθητης εργασίας, μαζί με άλλους ωφελούμενους! Δεν δουλέψαμε, δεν μιλήσαμε αλλά είπαμε κι ευχαριστώ που τουλάχιστον δεν χάσαμε την ισχύ της κάρτας ανεργίας (φιού).

Για την ιστορία, η πρώτη φορά που εργάστηκα σε 5μηνο κοινωφελές στο Δήμο ήταν το 2012-13 όταν με είχαν τοποθετήσει στα ΚΔΑΠ (Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης) πάλι για διδασκαλία αγγλικών(!), παρόλο που η θέση μου τότε ήταν ΠΕ Διοικητικών και όχι ΠΕ Αγγλικής Γλώσσας. Στα ΚΔΑΠ βέβαια δε φοιτούσαν νήπια αλλά παιδιά σχολικής ηλικίας και ήταν πιο εύκολα και λογικά τα πράγματα, δηλαδή το 5μηνο κύλησε σχετικά ομαλά. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι τα παιδιά δεν είχαν καμία όρεξη να κάνουν αγγλικά σε χώρο όπου κλασσικά απασχολούνταν για δημιουργική απασχόληση Εικαστικοί, Μουσικοί, Γυμναστές, Θεατρολόγοι κλπ, συν το ότι δεν είχα στη διάθεσή μου απολύτως τίποτα από υλικά (υπολογιστή, εκτυπωτή, χαρτί, πίνακας) και ελάχιστα πράγματα μπορούσα να χρησιμοποιήσω από τα υλικά του ΚΔΑΠ (πλαστελίνες, υλικά χειροτεχνίας) επειδή ήταν λιγοστά και μετρημένα, καταλήξαμε αναγκαστικά να φτιάχνουμε παζλ ή να χορεύουμε.

Τώρα που βρέθηκα, μετά από 5 χρόνια, προσληφθείσα από τον ίδιο Δήμο για διδασκαλία αγγλικών στα νήπια των παιδικών σταθμών, δικαιολογούμαι πλέον να συμπεράνω ότι οι υπεύθυνοι αιρετοί και υπάλληλοι του Δήμου που αποφασίζουν σχετικά με τις ανάγκες των υπηρεσιών τους, ή μισούν την αγγλική γλώσσα και θέλουν να κάνουν και τα παιδιά να τη μισήσουν από νωρίς ή μισούν τους καθηγητές αγγλικών ή μισούν τα παιδιά!

Χωρίς φυσικά να αποτελούμε μεμονωμένη περίπτωση, από το 2013 μέχρι σήμερα εναλλασσόμαστε σε Χ-μηνα κοινωφελή προγράμματα με το σύζυγό μου, κοινώς τη χρονιά που εργάζεται ο ένας, ο άλλος πρέπει υποχρεωτικά να είναι άνεργος για να «μαζέψει» μήνες στην κάρτα ανεργίας ώστε να έχει σοβαρές προϋποθέσεις επιτυχίας για την επόμενη προκήρυξη. Παρακολουθώντας τις, υπερτριπλάσιες των θέσεων, εκατοντάδες χιλιάδες αιτήσεις κάθε φορά που προκηρύσσεται το πολυπόθητο πρόγραμμα ανάσας και ακούγοντας επίσης ιστορίες συναδέλφων από τους χώρους εργασίας στους οποίους προσλαμβάνονται, σας διαβεβαιώ ότι όλο αυτό το φανταχτερό οικοδόμημα ούτε την ανεργία καταπολεμά – πώς να την καταπολεμήσει αφού η μακροχρόνια ανεργία είναι το ύψιστο προαπαιτούμενο κριτήριο – ούτε λύνει ζητήματα δυσλειτουργίας των Δήμων.

Καταρχήν νομίζω ότι οι μισές θέσεις προκηρύσσονται χωρίς τον απαιτούμενο οργανωμένο σχεδιασμό μόνο και μόνο για να ρέουν σαν νεράκι τα προγράμματα και να υπερηφανευόμαστε για απορροφητικότητα κοινοτικών κονδυλίων! Είναι φανερό ότι ένας στρατός υποτακτικών διοικητικών υπαλλήλων της κομματικής αυτοδιοίκησης, οι οποίοι για δεκαετίες είχαν να ανησυχήσουν μόνο για το αν δουλεύει το κλιματιστικό στο γραφείο τους και τί λέει το ζώδιό τους για το μήνα, βρέθηκαν μετά τον Καλλικράτη να καλούνται να διοικήσουν τον Δήμο με πρότυπα μάνατζερ επιχείρησης και (δυστυχώς) να πρέπει να σχεδιάζουν και να παράγουν έργο, πράγματα άγνωστα στους περισσότερους.

Σε αυτούς τους ίδιους ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους πιθανώς προσλήφθηκαν και με σκιώδεις διαδικασίες ή χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, έχει ανατεθεί το βάρος, που πρότινος ήταν ευθύνη περισσότερο της κεντρικής κρατικής διοίκησης, να διερευνούν τις ανάγκες των δημοτικών υπηρεσιών και να έχουν σαφή εικόνα όλων των ελλείψεων σε προσωπικό.

Κατάσταση τραγική και απερίγραπτη. Αλλού παρουσιάζονται πλεονάζοντες άνεργοι επιτυχόντες και αλλού που υπάρχουν κρίσιμες ανάγκες δεν υπάρχει κανείς. Άνεργοι προσλαμβάνονται από τους Δήμους και πλασάρονται ως προσωπικό σε εργολάβους. Συμβαίνουν συχνά εργατικά ατυχήματα. Πολλοί άνεργοι προσλαμβάνονται σε θέσεις άσχετες με την ειδικότητά τους, ή ταλαιπωρούνται με υποχρεωτικές μετακινήσεις με δικά τους έξοδα μεταξύ υπηρεσιών. Τελευταίο και τρανότερο, οι εργαζόμενοι στα κοινωφελή προγράμματα των Δήμων, παρόλο που εργάζονται σε υπηρεσίες που εμπίπτουν στο καθεστώς λειτουργίας των ΟΤΑ, συχνά δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής και εκπροσώπησης στα πρωτοβάθμια σωματεία ΟΤΑ. Είναι οι αόρατοι και βουβοί εργαζόμενοι, ή δεν είναι ακριβώς εργαζόμενοι ή μάλλον κανείς δεν ξέρει τι είναι. Στο κάτω κάτω η εργασία συνολικά τείνει να αντικατασταθεί από την απασχόληση.

Αισιοδοξώ ότι αυτό το φλύαρο κείμενο επιβίωσης, με τις όποιες αδυναμίες του ως προς την πολιτική ανάλυση, θα μπορούσε να συμβάλει στην σκιαγράφηση της νέας πραγματικότητας που έρχεται. Δεν είναι τίποτα άλλο από την καταγραφή ακόμα μιας κραυγής αγωνίας. Βαθιά ανάσα, λίγο βρώμικο ψωμί και όλα θα πάνε καλά.

Για την Φ. και τον Δ.

koinofeli.gr 

Στον «αέρα» χιλιάδες ιδιοκτήτες σε 51 Δήμους λόγω δασικών χαρτών

Στη δημοσιότητα έδωσε τη Δευτέρα ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Σωκράτης Φάμελλος, μέσω επιστολής του στην ΚΕΔΕ, τους 51 δήμους που δεν ήταν συνεπείς στην κατάθεση υποβολής των σχεδίων οικισμών και των οικιστικών πυκνώσεων.

Στην επιστολή του επισημαίνει ότι παρότι έληξε σήμερα η χρονική παράταση που είχε δοθεί με το Νόμο 4467/17, διαπιστώνεται ότι το 42,5% των Δήμων που τους αφορά το θέμα δεν έχουν προβεί στις απαραίτητες νομοθετημένες, εδώ και ένα χρόνο, υποχρεώσεις τους για το έργο των δασικών χαρτών.

Για το λόγο αυτό το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας κατέθεσε πρόσφατα τροπολογία στη Βουλή, που αναμένεται να ψηφιστεί την ερχόμενη εβδομάδα, δίνοντας νέα και τελευταία παράταση για την περίοδο ανάρτησης των δασικών χαρτών, έως 27 Ιουλίου 2017.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της ΕΡΤ, με βάση ανάλυση που έκανε το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας διαπίστωσε ότι μέχρι την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017 το 57,5% των Δήμων με ανάρτηση δασικού χάρτη (δηλαδή 69 δήμοι) είχε ολοκληρώσει την ανάρτηση των σχεδίων οικισμών και των οικιστικών πυκνώσεων, όπως προβλέπεται από τον Μάιο του 2016, μετά την ψήφιση του νόμου 4389/2016.

Οι υπόλοιποι 51 Δήμοι δεν είχαν προβεί στις ενέργειες που απαιτεί ο νόμος και οι οποίες διασφαλίζουν την κατοικία των δημοτών τους, σε περιοχές εντός σχεδίου και σε περιοχές οικιστικών πυκνώσεων.

Πρόκειται για τους Δήμους: Αλεξανδρουπόλεως, Ανατ. Μάνης, Ανδραβίδας-Κυλλήνης, Ανδρίτσαινας-Κρεστένων, Αρχαίας Ολυμπίας, Βοΐου, Βόρειας Κυνουρίας, Βόρειων Τζουμέρκων, Γορτυνίας, Δέλτα, Δοξάτου, Δυτ. Μάνης, Δωδώνης, Εδέσσης, Ελαφονήσου, Εορδαίας, Ζαγοράς-Μουρεσίου, Ζαγορίου, Ζαχάρως, Ιλίου, Ιστιαίας-Αιδηψού, Καβάλας, Καλαμάτας, Κασσάνδρας, Κέρκυρας, Κιμώλου, Κομοτηνής, Κόνιτσας, Μεσσήνης, Μετσόβου, Μήλου, Μυκόνου, Ναυπλιέων, Νέας Προποντίδας, Νότιας Κυνουρίας, Νότιου Πηλίου, Οιχαλίας, Περιστερίου, Πρεβέζης, Πύλου-Νέστορος, Πύργου, Σιθωνίας, Σίφνου, Σκοπέλου, Σπάρτης, Σπετσών, Σύρου-Ερμούπολης, Τυρνάβου, Φαρσάλων, Χίου και Ωραιοκάστρου.

Ο Αν. ΥΠΕΝ ενημερώνει για πολλοστή φορά και προσωπικά τον/την κάθε Δήμαρχο, ότι :

• η οριοθέτηση στο χάρτη εκ μέρους του δήμου των εγκεκριμένων σχεδίων πόλεως συνεπάγεται αυτόματα τη μη κατάρτιση δασικού χάρτη εντός αυτών των ορίων, ενώ

• η οριοθέτηση άλλων σχεδίων πόλεως και οικιστικών πυκνώσεων συνεπάγεται αυτόματα τη μη ανάρτηση του δασικού χάρτη εντός αυτών των ορίων και τη μετάθεση της επίλυσης των προβλημάτων δόμησης εντός δασικού χαρακτήρα εκτάσεων σε επόμενο στάδιο.

Με την επιλογή της καθυστέρησης και της άρνησης συνεργασίας οι Δήμοι δεν διασφαλίζουν τα δικαιώματα των πολιτών τους και τους ωθούν στο δρόμο της υποβολής αντιρρήσεων, υποχρεώνοντάς τους και στην καταβολή διαφόρων ποσών για τις αντιρρήσεις, τα οποία, εφόσον είχαν οριοθετηθεί οι οικισμοί και οι πυκνώσεις, δεν θα ήταν αναγκαία.

Παράλληλα, δυσχεραίνεται και το έργο των Επιτροπών Εξέτασης Αντιρρήσεων που θα υποχρεωθούν να ελέγξουν περιπτώσεις δόμησης, ενώ ο νομοθέτης επέλεξε να εξεταστούν αυτές οι περιοχές με πολεοδομικά και περιβαλλοντικά κριτήρια σε επόμενο χρονικό στάδιο, και να προχωρήσει η κύρωση των δασικών χαρτών στον εκτός οικισμών χώρο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι πριν την ανάρτηση των δασικών χαρτών, μόλις 3 στους 10 Δήμους είχαν υλοποιήσει τις υποχρεώσεις τους, όσον αφορά στην οριοθέτηση των οικισμών και των οικιστικών πυκνώσεων επί των δασικών χαρτών, όπως προέβλεπε ο νόμος.

 ΕΡΤ       

Σοκ και δέος: Νέο Μνημόνιο για το χρέος σύμφωνα με το Reuters

Ένα σενάριο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους το οποίο μεταθέτει την αποπληρωμή των επιτοκίων μέχρι το 2048 θα σήμαινε ότι οι πιστωτές της Eυρωζώνης θα αναβάλλουν την είσπραξη έως και 123 δισ. ευρώ, σύμφωνα με πρόβλεψη του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας, όπως μεταδίδει το Reuters.

Όπως μεταδίδει το Reuters, οι υπολογισμοί του ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας, οι οποίοι περιέχονται σε επιστολή η οποία εστάλη σε μέλος του Κοινοβουλίου, βρίσκονται υπό εξέταση τα διάφορα σενάρια, που έχουν επεξεργαστεί η Ευρωζώνη και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕSM), σχετικά με το ελληνικό ζήτημα.

Μία επιμήκυνση τέτοιου μεγέθους, στην αποπληρωμή των επιτοκίων θα πρέπει να συνοδεύεται από μία de facto νέα δανειακή σύμβαση το μέγεθος της οποίας θα εξαρτάται από την εξέλιξη των επιτοκίων», αναφέρει το εν λόγω κείμενο, ενώ στη συνέχεια εκτιμάται πως ο «εκτιμώμενος όγκος των αναβαλλόμενων τόκων μέχρι το 2048 θα είναι περίπου 118-123 δισ. ευρώ».

Σημειώνεται, ότι το υπουργείο οικονομικών της Γερμανίας, αρνήθηκε να προβεί σε κάποια δήλωση για το συγκεκριμένο ζήτημα.

O ESM αν και προτείνει ένα λιγότερο απαισιόδοξο σχέδιο από εκείνο του ΔΝΤ αλλά και λιγότερο αισιόδοξο από εκείνο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκτιμά ότι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μπορεί να αποκατασταθεί με μία σειρά μεσοπρόθεσμων μέτρων που θα περιορίσουν τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες στο 20,9% του ΑΕΠ το 2060.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το σχέδιο προβλέπει τη σταδιακή μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος, υποθέτοντας μέσο μακροπρόθεσμο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ κατά 1,8% και μέσο ρυθμό αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ κατά 1,3%.

Με το σενάριο αυτό χωρίς μέτρα, το χρέος θα ανερχόταν στο 136% του ΑΕΠ το 2060 και οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες της στο 31% του ΑΕΠ.

Ο ESM αναφέρει ακόμα με βάση αυτό το σενάριο ότι η βιωσιμότητα του χρέους μπορεί να διασφαλισθεί με μία σειρά μεσοπρόθεσμων μέτρων. Αυτά περιλαμβάνουν:

Την κατάργηση του αυξημένου περιθωρίου στα επιτόκια

Την επιστροφή των κερδών από ANFA και SMP, (που έχουν η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης από τις αγορές ελληνικών ομολόγων)

Από τον ανασχεδιασμό (reprofiling) των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) με τους εξής τρόπους:

Με επιμήκυνση της σταθμισμένης μέγιστης μέσης διάρκειας των δανείων του ΕΤΧΣ κατά 15 χρόνια

Με πλαφόν στις αποπληρωμές των δανείων του ΕΤΧΣ στο 0,4% του ΑΕΠ έως το 2050

Με τη μερική αναστολή πληρωμών τόκων για δάνεια του ΕΤΧΣ έως το 2050. Η Ελλάδα θα πλήρωνε 1% κατ' ανώτατο όριο, το επιπλέον ποσό θα μεταφερόταν στο μέλλον.

Σύμφωνα με το έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, ο ανασχεδιασμός των δανείων του ΕΤΧΣ «θα αποτελούσε εκ των πραγμάτων ένα νέο δάνειο», το επιτόκιο του οποίου θα εξαρτάτο από τις εξελίξεις των επιτοκίων.

Το ύψος της μετάθεσης πληρωμών τόκων έως το 2048 θα ανερχόταν μεταξύ 84 και 89 δισ. ευρώ ενώ παράλληλα δε θα απαιτούνταν τα μη χρησιμοποιημένα κεφάλαια του ΕΜΣ.

Με βάση το απαισιόδοξο σενάριο, ο ανασχεδιασμός των δανείων θα ανέρχονται στα 123 δισ. ευρώ, ενώ με το αισιόδοξο σενάριο θα περιορίζονταν σε 34 δισ. ευρώ.     

imerisia.gr

Μεγάλες αλλαγές στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων - Τι θα γίνει με τον ΕΝΦΙΑ

Στην τροποποίηση του συνόλου των τιμών της εφορίας οδηγεί την ηγεσία του ΥΠΟΙΚ, η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ που αναγκάζει το υπουργείο να τροποποιήσει τις αντικειμενικές αξίες σε 4 περιοχές της χώρας, μεταξύ των οποίων η Φιλοθέη και το Ψυχικό.

Η απόφαση αυτή, σύμφωνα και με το ρεπορτάζ του Liberal.gr, αναμένεται να οδηγήσει στη μείωση σειράς φόρων, εκτός βέβαια του ΕΝΦΙΑ, καθώς το ποσό που πρέπει να εισπράττεται κάθε χρόνο δεν μπορεί να πέφτει από τα 2,65 δις. ευρώ.

Αυτό σημαίνει ότι μαζί με τις αντικειμενικές αξίες, η αναπροσαρμογή των οποίων θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους, θα τροποποιηθούν και οι συντελεστές του ΕΝΦΙΑ, έτσι ώστε να διατηρηθούν στα ίδια επίπεδα τα έσοδα του δημοσίου.

Αυτή τη στιγμή οι πλασματικές αξίες είναι υψηλότερες έως και 70% σε σύγκριση με τις εμπορικές τιμές των ακινήτων.

Τεράστιες διαφορές καταγράφονται κυρίως στις «ακριβές» περιοχές του λεκανοπεδίου.

Συγκεκριμένα στο Κολωνάκι σε ισόγειο διαμέρισμα 125 τ.μ. η τιμή ζώνης διαμορφώνεται στα 2.900 ευρώ το τ.μ. με αποτέλεσμα η αντικειμενική αξία να φθάνει στα επίπεδα των 362.500 ευρώ, όταν η εμπορική αξία δεν ξεπερνά τα 220.000 ευρώ. Δηλαδή η διαφορά μεταξύ αντικειμενικής αξίας και εμπορικής τιμής είναι της τάξεως του 64,7%.

Οι διαφοροποιήσεις αυτές παρατηρούνται κυρίως σε «ακριβά» προάστια της Αττικής, με τις μεγαλύτερες, άνω του 30%, να παρατηρούνται στον Χολαργό, το Μαρούσι, την Κηφισιά, τη Βούλα, το Παλαιό Φάληρο, τη Γλυφάδα, την Εκάλη, τη Βουλιαγμένη, τον Πειραιά (Καστέλλα) αλλά και το Μοσχάτο και την Καλλιθέα. Για παράδειγμα, στην Κηφισιά η διαφορά μεταξύ αντικειμενικής και εμπορικής τιμής από είναι 57,81%, ενώ στη Γλυφάδα η διαφορά 62,5%.

Εάν τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου, τα οποία κάνουν λόγο συνεχώς για δίκαιη κατανομή των φόρων, επιθυμούν να περιορίσουν τις αδικίες, θα έπρεπε να αποφασίσουν τη μείωση των αντικειμενικών αξιών τουλάχιστον κατά 50% στις ανωτέρω περιοχές.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, οι αντικειμενικές αξίες θα αντικατασταθούν στο τέλος του έτους από ένα νέο σύστημα (το οποίο θα δημιουργηθεί από τα στελέχη της τεχνικής βοήθειας) που θα βασίζεται στις εμπορικές τιμές των ακινήτων.

Δηλαδή, το νέο σύστημα θα ακολουθεί την πορεία των εμπορικών τιμών και θα επιτρέπει την αυτόματη αναπροσαρμογή των τιμών με βάση τις οποίες θα φορολογούνται τα ακίνητα. Κάθε φορά που θα αλλάζουν οι εμπορικές τιμές των ακινήτων, θα αναπροσαρμόζονται αυτομάτως και οι τιμές που θα χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμού του φόρου στα ακίνητα.

Αν και ο σχεδιασμός κινείται σε σωστή βάση όπως σημειώνουν οι εμπλεκόμενοι με την αγορά ακινήτων, ωστόσο, καταγράφεται αδυναμία προσδιορισμού των πραγματικών τιμών που ισχύουν σήμερα στα ακίνητα όλης της επικράτειας.

Αυτό συμβαίνει διότι η κρίση έχει εκμηδενίσει τις αγοραπωλησίες ακινήτων και οι λιγοστές που γίνονται δεν είναι ενδεικτικές για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Οπως σημειώνουν συμβολαιογραφικά γραφεία, οι όποιες πράξεις πραγματοποιούνται σήμερα, γίνονται από ανάγκη για χρήματα, με αποτέλεσμα να πωλούνται ακίνητα σε εξευτελιστικές τιμές.

Οι σημαντικότεροι φόροι και τέλη που επηρεάζονται από την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών είναι οι εξής:

• Ο φόρος εισοδήματος που επιβάλλεται επί των τεκμαρτών εισοδημάτων, τα οποία προσδιορίζονται βάσει των αντικειμενικών δαπανών ή τεκμηρίων διαβίωσης των κατοικιών των φορολογουμένων.

• Το τέλος ακίνητης περιουσίας που επιβάλλεται υπέρ των δήμων, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

• Ο ΦΠΑ 24% που επιβάλλεται στις μεταβιβάσεις νεόδμητων κτισμάτων που δεν αποτελούν πρώτη κατοικία.

• Ο φόρος μεταβίβασης ακινήτων που υπολογίζεται με 3% επί των αντικειμενικών αξιών και επιβαρύνει τους αγοραστές.

• Οι φόροι δωρεάς, γονικής παροχής και κληρονομιάς ακινήτων.

• Ο ειδικός φόρος ακινήτων 15% που επιβάλλεται στις υπεράκτιες εταιρείες. 

 imerisia.gr      

Πέθανε ο Κώστας Εφήμερος - από καρδιακή προσβολή

Ο ιδρυτής του ιστοτόπου “ThePresProject”, πέθανε το μεσημέρι της Τρίτης σε ηλικία μόλις 42 ετών.

Σύμφωνα με πληροφορίες αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα, ενώ η σύζυγός του Γρανέτα Καρατζά το μεσημέρι της Τρίτης έγραψε στο Facebook: «Ο Κώστας μου έφυγε πριν δύο ώρες. Ήμασταν πιο ευτυχισμένοι και πιο ερωτευμένοι από ποτέ».

Ο Κώστας Εφήμερος (Παπαδόπουλος), πατέρας δυο παιδιών, διατηρούσε εκτός των άλλων ραδιοφωνική και εβδομαδιαία τηλεοπτική εκπομπή, ενώ κατείχε το ερευνητικό δημοσιογραφικό δίκτυο ThePresProject.

Σε ηλικία 42 χρόνων πέθανε ο δημοσιογράφος και εκδότης του «ThePressProject», Κώστας Εφήμερος (Παπαδόπουλος), ύστερα από ανακοπή καρδιάς.

Ο Κώστας Εφήμερος ήταν και ιδιοκτήτης της εταιρίας πληροφορικής BitsnBytes, καθώς και μέλος των European Center for Press and Media Freedom, International Press Institute, Osservartorio Balcani and Caucaso for Media Freedom και συνεργάτης του Wikileaks.

Ήταν επίσης παραγωγός και μέλος της συγγραφικής ομάδας της σατιρικής τηλεοπτικής εκπομπής «ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ». Το 2011 οργάνωσε την παραγωγή του ντοκιμαντέρ Debtocracy.

Σημειώνεται ότι σε μια από τις τελευταίες του αναρτήσεις στο facebook έγραψε: “Το απόγευμα της 11ης Ιουνίου του 2013 περνούσα την κεντρική πύλη της ΕΡΤ φορτωμένος με τον εξοπλισμό που επέτρεψε την συνέχιση της εκπομπής μετά το «μαύρο» του Αντώνη Σαμαρά. Τα μεσάνυχτα εκείνης της ημέρας, έπειτα από αρκετές ώρες έντασης για την επίτευξη αυτού του μοναδικού τεχνολογικού άθλου πλησίασα για πρώτη φορά σε ένα παράθυρο που έβλεπε προς την αυλή και βλέποντας τους δεκάδες χιλιάδες συγκεντρωμένους να χορεύουν και να φωνάζουν συνθήματα έβαλα τα κλάματα από συγκίνηση”. 

nostimonimar.gr

Δυο χρόνια μετά την εκλογή της, η Φώφη Γεννηματά μοιάζει να μην θέλει να αλλάξει τίποτα στο ΠΑΣΟΚ

Δυο ακριβώς χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκλογή της Φώφης Γεννηματά στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και είναι μια καλή αφορμή να αναλογιστεί κανείς που ήταν και που βρίσκεται σήμερα το πιο πολυσυζητημένο κόμμα της Μεταπολίτευσης.

Οι πιστοί θαμώνες του blog γνωρίζουν ότι η Παραπολιτική είναι ένα blog που κυρίως παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στον προοδευτικό χώρο και ίσως απόρησαν, όταν τον Ιούνιο του 2015, δεν ασχολήθηκε σχεδόν καθόλου με την εκλογή αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι τότε κανείς δεν ασχολιόταν με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο υπό την ηγεσία του τρομερά φθαρμένου Ευάγγελου Βενιζέλου είχε λάβει μόλις 4,68% στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Αν θέλει κανείς να είναι δίκαιος, αυτό που πρέπει να πιστωθεί στη Φώφη Γεννηματά είναι ότι παρέλαβε ένα διασπασμένο κόμμα υπό κατάρρευση και κατάφερε να το οδηγήσει με αξιοπρέπεια στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, όταν και έλαβε 6,28%, προσπερνώντας ξανά το Ποτάμι στον άτυπο ανταγωνισμό των δυο όμορων κομμάτων στον προοδευτικό χώρο.

Η εκλογική αποτυχία του κόμματος του Γιώργου Παπανδρέου και η αποχώρηση του πολιτικά τοξικού Βενιζέλου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κατέστησαν απόλυτα ανεπίκαιρα τα πάθη της μοιραίας εσωκομματικής διαμάχης του 2007 κι έτσι η μετριοπαθής παρουσία της κ. Γεννηματά έδειχνε να εγγυάται μια κάπως γνήσια ενότητα μεταξύ των εναπομείναντων στελεχών.

Η Παραπολιτική εκτίμησε ότι το θετικό κλίμα εκείνης της συγκυρίας έπρεπε να διατηρηθεί και στήριξε με τις όποιες δυνάμεις της τη νέα ηγεσία του κόμματος, θέτοντας μονάχα έναν όρο: την άμεση και ριζική ανανέωση του κόμματος. Στις πρώτες δηλώσεις της, η Φώφη Γεννηματά δήλωνε ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε πρώτη προτεραιότητα της.

Δυστυχώς, δυο χρόνια μετά, η Φώφη Γεννηματά αποτελεί πλέον μέρους του προβλήματος και όχι της λύσης για τον προοδευτικό χώρο. Αντί να προχωρήσει σε τολμηρές αλλαγές στο φθαρμένο και καθεστωτικό μηχανισμό του κόμματος, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να επιδιώξει μια ενότητα του χώρου υπέρ των δεινοσαύρων που βρίσκονται εδώ και δεκαετίες στα πράγματα κι όχι υπέρ των νεότερων στελεχών.

Το ΠΑΣΟΚ σταδιακά μετατράπηκε σε ένα μίζερο lobby νοσταλγών άλλων εποχών -που δεν θα έρθουν ξανά- και επέλεξε ως βασικό του ακροατήριο τους απογοητευμένους υπερήλικους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, τους οποίους πιστεύει ότι θα πιάσει στο...φιλότιμο μέσω κωμικών αντιμνημονιακών κραυγών. Αντί να γίνει ένα μικρό αλλά ζωντανό κόμμα παραγωγής σύγχρονων προοδευτικών ιδεών, το ΠΑΣΟΚ επέλεξε, σχεδόν εκδικητικά, να μιμηθεί τον έξαλλο ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2009-2015. Τα ίδια στελέχη που ψήφιζαν τα Μνημόνια «για να σωθεί η πατρίδα», τώρα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για...ξεπούλημα.

Σαν να μην έφτανε η μετατροπή του κόμματος σε ένα φωνακλάδικο απολιτίκ ρετρό μόρφωμα, οι πρόσφατες πραξικοπηματικές παρεμβάσεις της Φώφης Γεννηματά στα εκλεγμένα όργανα του κόμματος φανέρωσαν την πραγματική φιλοδοξία της: ένα μικρό και ελεγχόμενο κόμμα, παρά κάτι ευρύτερο και ζωηρότερο που ίσως να μην μπορεί να ελέγχει. Δεν ξέρω αν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο σε άλλα κόμμα να κατηγορούν οι 60αρηδες τους 30αρηδες για...μηχανισμούς, κάτι που δείχνει και τη φοβερή ανασφάλεια της σημερινής ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

Το μίζερο ΠΑΣΟΚ του 5% είναι ακριβώς αυτό που έχει ανάγκη ο Αλέξης Τσίπρας για να εδραιώσει την κυριαρχία του στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Το νεκροζώντανο ΠΑΣΟΚ των διορισμένων συνέδρων είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να μην αμφισβητηθεί η κυριαρχία του στο χώρο του Κέντρου.

Η Φώφη Γεννηματά είχε την ευκαιρία και την επιλογή να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στη νέα εποχή. Επέλεξε κοντόφθαλμα μια μίζερη συσπείρωση πολιτικών ζόμπι. Σήμερα, η χώρα και ο προοδευτικός χώρος χρειάζονται κάτι πολύ πιο μεγάλο, πιο ζωντανό και πιο μαχητικό από αυτό που επιθυμεί η κ. Γεννηματά, χρειάζονται αυτό που σε 6 λέξεις περιέγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης ως ένα «άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά».

Ήρθε η ώρα να διδαχθούν όλοι κάτι από τη φυσική ιστορία αυτού του πλανήτη: οι δεινόσαυροι και ενωμένοι εξαφανίστηκαν.    

 parapolitiki.com