Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Με πόση άνεση αποδέχθηκε το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ την υπουργοποίηση του ακροδεξιού Άδωνι Γεωργιάδη και μάλιστα στον κρίσιμο τομέα της Υγείας. Σε αντίθεση με τον έτερο Καππαδόκη, τον έρμο τον Μάκη τον Βορίδη, που έφαγε πόρτα βαριά σαν την εξώπορτα της βίλας του Σαμαρά στην Κηφισιά και έπνιξε τον πόνο του στο παρελθόν του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Γεωργιάδης έγινε ασμένως αποδεκτός από το ΠΑΣΟΚ, διότι ως μέλος της προκαταρκτικής επιτροπής για την Λίστα Λαγκάρντ έδωσε αγώνα για να σωθεί ο πρόεδρός του. Για να το πούμε λαϊστί, ο Άδωνις έσωσε τον Βάγγο από την ψειρού και έλαβε τα δέοντα.
Δεν ανταμείφθηκε μόνο ο Άδωνις από το ΠΑΣΟΚ, ανταμείφθηκε και ολάκαιρη η ΝΔ, που σώθηκε ως εκ θαύματος, χάρη στην αιφνίδια μεταστροφή του Βενιζέλου και την παραμονή του στην κυβέρνηση, όταν αποχώρησε ο Κουβέλης. Για να είμεθα ακριβείς, ούτε θαύμα υπήρξε ούτε αιφνιδιασμός, ο Βενιζέλος οφείλει στη ΝΔ την απαλλαγή του από την υπόθεση Λαγκάρντ, παρόλο που οι ποινικές ευθύνες του ήταν καταφανείς. Κατέρρευσαν όλα τα υπερασπιστικά του επιχειρήματα και κυρίως ο ισχυρισμός ότι ως υπουργός Οικονομικών δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη Λίστα, διότι ήταν προϊόν υποκλοπής.
Ο ισχυρισμός απεδείχθη ψευδέστατος, η Λίστα, όπως μάθαμε από την προανακριτική διαδικασία, δόθηκε επισήμως από την Γαλλία στην Ελλάδα, παρόλα αυτά ο Βενιζέλος απαλλάχθηκε πανηγυρικώς από τη ΝΔ και την ΔΗΜ.ΑΡ. Όχι μόνο απαλλάχθηκε, ανταμείφθηκε κιόλας, δεν του καταλογίστηκε ούτε καν η πολιτική ευθύνη που την αποδεχόταν μέχρι και ο ίδιος, προήχθη εν μια νυκτί σε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και σε Υπουργό Εξωτερικών. Μας εκπροσωπεί στο εξωτερικό ο άνθρωπος που κάλυπτε τους φοροφυγάδες της Ελβετίας.
Η υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ είναι η απόδειξη των δεσμών αίματος, αίματος δικού μας, όχι δικού τους, που συνδέουν τη ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ. Οι αιώνιοι αντίπαλοι, οι αέναοι μαχητές των αντίθετων ιδεολογιών, κρατάνε ο ένας το άλλον από τους αναπαραγωγικούς αδένες, δηλαδή από τις λίστες των φοροφυγάδων, τις μίζες των εξοπλισμών, τις ολυμπιάδες, τις πολιτιστικές ολυμπιάδες, τα βατοπέδια, τα δομημένα ομόλογα, τους κουμπάρους και τους μπατζανάκηδες. Σαν τους μαφιόζους που μισούν ο ένας τον άλλον, αλλά μόλις συναντηθούν αγκαλιάζονται και φιλιούνται, γιατί ξέρουν ότι αγκαλιασμένοι δίνουν μικρότερο στόχο και έτσι μπορεί να παρατείνουν το προσδόκιμο της επιβίωσής τους. Κρατάνε ο ένας τον άλλον και τους δύο μαζί τους κρατάνε οι ξένοι, οι πρεσβείες που παρακολουθούσαν τηλέφωνα μέσω πολυεθνικών στο τρίγωνο της Μαβίλη, οι Γερμανοί που τους δωροδοκούσαν μέσω των δικών τους πολυεθνικών. Do you remember Siemens;
Μαζί με την κατάργηση των μνημονίων, μαζί με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η Αριστερά, αν και όταν γίνει κυβέρνηση, οφείλει να αποκαταστήσει και την πολιτική δικαιοσύνη. Χωρίς ρεβανσισμούς, χωρίς εξτρεμισμούς, με τους δικούς τους νόμους και κανόνες, πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Δεν μπορεί αυτοί που έκλεψαν, που κατέστρεψαν, που πλαστογράφησαν να παραμείνουν ατιμώρητοι και να μοστράρουν απαστράπτοντες την ξετσιπωσιά τους στις κάμερες της διαπλοκής. Πρέπει οι υποθέσεις που έκλεισε η ομερτά να ξανανοίξουν πάραυτα.