Θάτσερ: η ιδρύτρια της Ε.Ε.

Tου Περικλή Κοροβέση

Το 1987, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ήδη οκτώ χρόνια στην εξουσία, σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό «Woman’s own», εξηγούσε τη φιλοσοφία της όπως την είχε πραγματώσει στο κυβερνητικό της έργο.

«Τι είναι η κοινωνία; Δεν υπάρχει. Υπάρχουν άντρες, γυναίκες και οικογένειες. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτούς. Αυτό είναι έργο δικό τους». Και λιγάκι πιο κάτω εξηγούσε γιατί διέλυσε το κράτος πρόνοιας.

«Ερχεται ο άλλος και σου λέει: “Και σε τι μου χρησιμεύει να εργαστώ; Τα ίδια παίρνω από το ταμείο ανεργίας”. Δηλαδή η κοινωνία αποτελείται από μεμονωμένα άτομα. Επιβιώνουν αυτοί που το αξίζουν και οι άλλοι είναι άξιοι της τύχης τους». Η γυναίκα που εφάρμοσε πρώτη στην Ευρώπη το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού (μετά τον δικτάτορα Πινοσέτ και τον Ρίγκαν) είναι αξιοθαύμαστη για τον κυνισμό της.

Το λέει ορθά-κοφτά. Τα καλύτερα άτομα, δηλαδή η οικονομική και τραπεζιτική ελίτ, έχουν όλα τα δικαιώματα και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αν δεν μπορέσατε τώρα, εσείς οι υπόλοιποι, να γίνετε βιομήχανοι και χρηματιστές, είναι απόδειξη της ανικανότητάς σας.

Με μια πιο προσεκτική ανάγνωση αυτής της σκέψης, που εδώ που τα λέμε είναι διάχυτη και σε εμάς με τον λαϊκό αφορισμό «Οποιος θέλει δουλειά βρίσκει», είναι η προσαρμογή της θεωρίας των ανώτερων και κατώτερων φυλών στο δόγμα του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού.

Οι ανισότητες που υπάρχουν σήμερα σε όλον τον κόσμο, ακόμα και στον ανεπτυγμένο, δεν μπορούν να εξηγηθούν χωρίς αυτό το ναζιστικό θεωρητικό υπόβαθρο. Χωρίς να ταυτίζουμε ναζισμό και νεοφιλελευθερισμό, είναι δύο θεωρίες εξουσίας που έχουν τον ίδιο στόχο: τον εξοβελισμό των πολλών που ακούει στο ευγενικό όνομα λιτότητα.

Αντί να τα λένε προγράμματα καραμπινάτης φτώχειας και εξαθλίωσης, αλλάζουν το πραγματικό τους όνομα και το ξίδι το λένε γλυκάδι. Το 1979 που πήρε την εξουσία η Θάτσερ, η Ευρώπη έβλεπε τα πειράματά της σαν ακόμα μια παραξενιά των Εγγλέζων.

Ο Τσόρτσιλ μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου είχε δηλώσει πως «θέλουμε μια Ενωμένη Ευρώπη, αλλά εμείς δεν είμαστε Ευρωπαίοι». Προφανώς είχε στο μυαλό του τη Βρετανική Αυτοκρατορία που μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’20 είχε κατακτήσει το 20% του πλανήτη.

Αλλά και ο Ντε Γκολ δεν ήθελε την Αγγλία στην Ευρώπη και είχε θέσει εγκαίρως το ερώτημα: «Η Αγγλία θα μπει στην Ευρώπη για να τη χτίσει ή για να την καταστρέψει;». Και έπεσε διάνα.

Το Brexit ήταν το πρώτο βήμα για τη διάλυση αυτής της Ε.Ε. Αλλά κανείς δεν περίμενε πως οι ιδέες της Θάτσερ θα γίνονταν η επίσημη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Να σημειώσουμε πως την ημέρα του θανάτου της Θάτσερ, οι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου βγήκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν. Εκεί δεν ισχύει το δικό μας «ο αποθανών δεδικαίωται».

Η πολιτική της Θάτσερ μέσω των μνημονίων εφαρμόζεται και στα καθ’ ημάς. Δεν είναι μόνο η οικονομία που καταστρέφεται. Είναι και η διάλυση των κοινωνικών θεσμών. Ζούμε μια καταστροφή που κάθε μέρα κερδίζει έδαφος χωρίς να υπάρχει στον ορίζοντα ορατό σημείο ανάκαμψης ή επιστροφής των κεκτημένων.

Η κατάθλιψη γίνεται εθνική μας συνείδηση και η μοναξιά απόδειξη της κατεστραμμένης κοινωνίας. Κι όπως πάμε δεν θα αργήσει η μέρα που οι ήδη υπολειτουργούντες θεσμοί θα μπουν σε πορεία μαραζώματος για να δοθούν βορά σε σαρκοφάγους επενδυτές.

Μια άλλη επίπτωση που είχε ο θατσερισμός με το δόγμα «ο καθένας για πάρτη του» ήταν η άνοδος της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας. Αυτό ήδη το διαπιστώνουμε και στην Ελλάδα. Ολοι στον περίγυρό τους έχουν κάτι να μαρτυρήσουν για μικροκλοπές στον δρόμο ή στις δημόσιες συγκοινωνίες ή ακόμα διαρρήξεις σε σπίτια. Από αυτές ένα υψηλό ποσοστό παραμένει ανεξιχνίαστο. Και αυτό σημαίνει πως ο κλέφτης, αν δεν είναι σεσημασμένος, έχει λίγες πιθανότητες να συλληφθεί.

Πράγμα που σημαίνει πως αυτό το επάγγελμα έχει μια σχετική ασυλία. Οπως μας έχουν δείξει οι κοινωνιολογικές μελέτες, οι παραβατικές πράξεις είναι η επιχειρηματικότητα των φτωχών. Δεν είχαν κι άλλη δουλειά να κάνουν και μπορεί κανείς να τους εντάξει στους αυτοαπασχολούμενους, κάτι που είναι τελείως συμβατό με το πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού. Και αν κάποιοι από αυτούς προκόψουν και φτάσουν ψηλά, μπορεί να γίνουν και βαρόνοι στα ΜΜΕ.

Περιττό να πούμε πως σε αυτή τη μεθοδευμένη λαίλαπα, που φέρνει το ένα μνημόνιο πίσω από το άλλο, υπάρχουν αντιστάσεις, υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις, υπάρχουν και βιβλία που αναλύουν τη σύγχρονη πραγματικότητα και που θα μπορούσαν να ήταν στέρεες βάσεις για κοινωνική δράση. Αλλά δεν φτάνουν ποτέ σε αυτό που λέμε ευρύ κοινό.

Αυτό είναι προνόμιο της τηλεόρασης, που είναι ταυτόχρονα και ευαγγελιστής και χωροφύλακας, διαμορφώνοντας τη σκέψη μας και προκαλώντας ανήκεστο βλάβη. Λίγοι ξεφεύγουν από αυτή την παγίδα. Αλλά είναι οι μόνοι που μπορούν να κάνουν κάτι. Εχουν άλλη ματιά στα πράγματα. Αυτούς χρειαζόμαστε.

efsyn.gr   

Το φιλότιμο είναι μια ηλίθια λέξη

“Είναι θλιβεροί οι καιροί, όταν η εντιμότητα ονομάζεται αφέλεια και η ειλικρίνεια λέγεται ηλιθιότητα”.

Πσέρβα-Τετμάιερ Κ.

“Σε μια παρέα μεθυσμένων όλοι απεχθάνονται εκείνον που δεν πίνει”.

Κινεζική παροιμία

“Ο ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ’ αὐτήν”.

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, 8,7

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ζούμε σ’ έναν διεφθαρμένο κόσμο. Ένας απόλυτα έντιμος άνθρωπος, αν καταφέρει να επιβιώσει, θα χαρακτηριστεί από όλους ηλίθιος. Όμως υπάρχουν τέτοια “παράξενα όντα”, απόλυτα έντιμα;

Υπάρχουν άνθρωποι αδιάφθοροι, αναμάρτητοι; Τίμιοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν έχουν κάνει κάτι ανέντιμο, αλλά τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν και το απέφυγαν;

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πει ποτέ ψέματα -ή τουλάχιστον δεν είπαν όλη την αλήθεια, που δεν έχουν αγνοήσει έναν νόμο ή κανόνα (οδικής κυκλοφορίας έστω), που δεν έχουν κρύψει κάτι απ’ την εφορία -έστω μια απόδειξη;

~~

Ίσως το πρόβλημα να είναι πιο φιλοσοφικό. Να κλέβεις απ’ το κράτος, όταν εκείνο προσπαθεί να σε εξοντώσει προς όφελος των μεγιστάνων, είναι ανέντιμο ή αυτοάμυνα;

Κι αν νόμος είναι η δουλεία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η ιδιωτικοποίηση κάθε φυσικού πόρου, τότε η εναντίωση σου σ’ αυτά είναι ανεντιμότητα;

Έντιμο είναι το νόμιμο; Ποιος ορίζει τι είναι αμαρτία; Το κράτος; Η ιδεολογία και η θρησκεία; Κάποιος υπέρτατος ηθικός νόμος που βρίσκεται μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου, όπως ισχυριζόταν ο Καντ;

Μήπως η “εντιμότητα” είναι άλλη μια λέξη που καθένας ερμηνεύει διαφορετικά και που έχει σημασία μόνο σε κλειστά συστήματα -θρησκευτικά, κρατικά, ιδεολογικά, καλλιτεχνικά;

Μήπως έντιμοι υπάρχουν μόνο στις ταινίες;

~~

Ο Ντίμα είναι ένας απ’ αυτούς. Ζει στη μετακομμουνιστική νεοφιλελεύθερη Ρωσία του Πούτιν. Είναι υδραυλικός και εργάζεται για τον δήμο, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του διαβάζει για να πάρει πτυχίο πολιτικού μηχανικού.

Ένα βράδυ τον καλούν να διορθώσει ένα υδραυλικό πρόβλημα σε μία εννιαόροφη πολυκατοικία “του λαού”. Αυτές είναι κτιριακά υπολείμματα του κομμουνισμού, τεράστιες κατασκευές που ανήκουν στον δήμο και τις κατοικούν εξαθλιωμένοι του λούμπεν προλεταριάτου (το άλλο προλεταριάτο, το κομμουνιστικό, δεν υπάρχει πια).

Ο Ντίμα ανακαλύπτει ότι η πολυκατοικία είναι έτοιμη να καταρρεύσει και να γίνει ο τάφος για τους 800 ενοίκους της. Συγκλονισμένος, και παραβλέποντας τις νουθεσίες της μάνας του, τις φωνές της γυναίκας του, τρέχει μες στα μεσάνυχτα να βρει τη δήμαρχο.

Εκεί ανακαλύπτει ότι κάθε αιρετός και κάθε διευθυντής και κάθε υπάλληλος είναι διεφθαρμένος. Όλοι έχουν κλέψει χρήματα, και κάποια απ’ αυτά έπρεπε να δοθούν για την ανακαίνιση-υποστήλωση της πολυκατοικίας.

Οι “επενδυτές”, η νεοφιλεύθερη οικονομία, εξουσιάζουν την κρατική με μίζες και απειλές. Η πυροσβεστική, η πολεοδομία, η αστυνομία, όλοι εξαρτώνται απ’ το μαύρο χρήμα.

Ο μόνος έντιμος άνθρωπος ανάμεσα τους είναι ο Ντίμα. Και διαρκώς τον αποκαλούν “ηλίθιο”.

Τελικά η δήμαρχος ξεφορτώνεται όλα τα έγγραφα που αποδεικνύουν τη διαφθορά της, καθώς και δύο διευθυντές που ήξεραν πολλά. Κι αφήνει την πολυκατοικία, τους 800 ενοίκους, στη μοίρα τους.

Ο Ντίμα, ως έντιμος που είναι, αποφασίζει να πάει μόνος του να τους σώσει. Χτυπάει όλα τα κουδούνια, ανεβαίνει όλους τους ορόφους, βγάζει τους ανθρώπους έξω. Κι εκείνοι, στο τέλος της ταινίας, πέφτουν πάνω στον αυτόκλητο σωτήρα, τον σκοτώνουν στο ξύλο κι επιστρέφουν στην πολυκατοικία τους.

~~

“Ο Ηλίθιος”, η εξαιρετική ταινία του Γιούρι Μπίκοφ τελειώνει έτσι.

Με τους διεφθαρμένους κρατικούς υπάλληλους να καίνε τις αποδείξεις της διαφθοράς τους και να επιστρέφουν στις νεόδμητες κατοικίες τους, με τα πολυτελή οχήματα.

Με τους εξαθλιωμένους να επιστρέφουν στην πολυκατοικία-τάφο, αδιαφορώντας αν θα πεθάνουν, αφού “δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε”, όπως λέει κάποιος ένοικος.

Και με τον ντοστογιεφσκικό ηλίθιο, τον Ντίμα, να έχει χάσει τα πάντα -πέρα απ’ την εντιμότητα του.

~~

Στους ανθρώπους αρέσουν οι ήρωες. Ακόμα κι όταν χάνουν.

Μάλιστα οι πιο συμπαθητικοί ήρωες είναι εκείνοι που είναι ανώτεροι σε κάτι ως προς τον βαθμό απ’ τους άλλους ανθρώπους (για παράδειγμα στην εντιμότητα), αλλά κατώτεροι απ’ το περιβάλλον γενικά (που σημαίνει ότι χάνουν).

(δες παλιότερο κείμενο 5+1 κατηγορίες υπερηρώων, ηρώων και αντιηρώων http://sanejoker.info/2014/02/no-more-heroes.html)

Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι αυτό είναι το καλύτερο δείγμα τραγικού ήρωα:  Αγωνίζεται για τα πιστεύω του χωρίς ποτέ να συμβιβάζεται (κάτι που δεν συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι) και  πεθαίνει γι’ αυτά.

Όπως η Αντιγόνη. Ο νόμος του Κρέοντα απαγόρευε την ταφή του Πολυνείκη. Όμως ο ηθικός εσωτερικός νόμος της Αντιγόνης την οδήγησε να παραβιάσει τον νόμο -και να πεθάνει.

Ο Ντίμα έχει να αντιμετωπίσει κάτι μεγαλύτερο απ’ τον κρεόντειο νόμο. Έχει να αντιμετωπίσει όλη την κοινωνία (ακόμα και τη μητέρα του και τη γυναίκα του). Πεθαίνει μόνος υπερασπίζοντας εκείνους που τον σκοτώνουν.

Ένας έντιμος; Ή ένας ηλίθιος;

~~

Ζούμε σ’ έναν διεφθαρμένο κόσμο. Ο Φρίντμαν παρουσιάζει τη διαφορά ανάμεσα στην ελεγχόμενη διαφθορά και στην απόλυτη διαφθορά με ένα ανέκδοτο.

Ένας Ασιάτης υπουργός καλεί κάποιον Αφρικανό ομόλογο του στο σπίτι του για γεύμα. Σαν βλέπει το πολυτελές σπίτι ο Αφρικανός ρωτάει πώς κατάφερε να το χτίσει με το μισθό του. Ο Ασιάτης τον πηγαίνει στο παράθυρο.

– Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα; τον ρωτάει. Δέκα τοις εκατό. (Εννοώντας ότι το 10% το καταχράστηκε).

Έπειτα ο Ασιάτης πηγαίνει στο σπίτι του ομόλογου του υπουργού στην Αφρική. Και βρίσκει ένα σπίτι πολύ πιο πολυτελές απ’ το δικό του. Τον ρωτάει πώς το έχτισε με τον μισθό του. Ο Αφρικανός τον πηγαίνει στο παράθυρο.

– Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα; τον ρωτάει.

– Όχι, λέει ο Ασιάτης, αφού δεν βλέπει καμία γέφυρα.

– Ακριβώς! Εκατό τοις εκατό.

~~

Ο Φρίντμαν εργάζεται (και) για την Παγκόσμια Τράπεζα, οπότε τα ανέκδοτα του κουβαλάνε σίγουρα το βάρος της προκατάληψης, καθώς και της συγκάλυψης της μεγαλύτερης διαφθοράς, εκείνης της Παγκοσμιοποιημένης Ελεύθερης Αγοράς.

Όμως αν θες να καταλάβεις πώς λειτουργεί ο κόσμος πρέπει να ξεπερνάς τις προκαταλήψεις σου, να μαθαίνεις απ’ όλους.

~~

Όταν υπάρχουν αιφνίδιες-καταστροφικές αλλαγές οικονομικού μοντέλου, όπως συνέβη στην Πρώην Σοβιετική Ένωση, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, η διαφθορά είναι μέγιστη.

Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Αγορά, οι Τράπεζες, δεν ενδιαφέρονται για εκείνους που θα θαφτούν στα ερείπια της πολυκατοικίας. Είναι στην κορυφή της πυραμίδας, με κέρδη παγκοσμιοποιημένα και αφορολόγητα. Έπειτα έρχονται οι μεγιστάνες κάθε χώρας και τα σκυλιά τους, οι πολιτικοί. Οι δήμαρχοι, οι διευθυντές, οι υπάλληλοι, παίρνουν κι εκείνοι το μερίδιο τους, ανάλογα με τη θέση τους.

Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι, αλλά δεν αργεί να σαπίσει και το υπόλοιπο σώμα της Δανιμαρκίας.

Γιατί κανένας (αληθινός) άνθρωπος δεν είναι αδιάφθορος, αναμάρτητος.

Είναι νόμος της φύσης: Κάθε οργανισμός-σύστημα προσπαθεί να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα με το μικρότερο ξόδεμα ενέργειας. (Το “Δικαίωμα στην Τεμπελιά” δεν είναι ανθρώπινη επινόηση).

Οπότε η απόλυτη εντιμότητα, σ’ έναν ανέντιμο κόσμο, είναι ηλιθιότητα. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να φτιάχνεις τραγικούς ήρωες, όπως αυτούς που αγαπούσε ο Αριστοτέλης.

~~

Παρά τις θεωρίες εκείνων που προφήτευσαν το Τέλος της Ιστορίας, την Αταξική Κοινωνία της μεταψυχροπολεμικής εποχής, η πάλη των τάξεων είναι πιο ισχυρή από ποτέ.

Καθώς η οικονομία παγκοσμιοποιείται και η δημοκρατία γίνεται αξιοθέατο (όπως είναι η μοναρχία), θα μείνουν μόνο οι υπερπλούσιοι, τα σκυλιά τους και οι φτωχοί. Χωρίς μεσαία τάξη.

~~

Η ανεντιμότητα των πλουσίων είναι νόμιμη. Φορολογικοί παράδεισοι offshore, παγκοσμιοποιημένα κέρδη δίχως αληθινό αντίκρισμα, προπαγάνδα μέσω των ελεγχόμενων media, καταστολή και πόλεμος.

Η ανεντιμότητα των φτωχών (όπου περιλαμβάνεται πλέον και η μεσαία τάξη) είναι παράνομη.

Τι είναι ηθικό, τι είναι έντιμο, το ορίζουν οι νικητές.

“Με συγχωρείς”, λέει ο πατέρας του Ντίμα, “που δεν σ’ έμαθα να ζεις να κλέβεις. Όλοι τρώνε, εκατομμύρια, όλοι κλέβουν, αλλά εγώ…”

Του ζητάει συγνώμη γιατί δεν του έμαθε να κλέβει. Γιατί σ’ έναν κόσμο κλεφτών είναι πολύ επικίνδυνο να μην είσαι κλέφτης.

~~

Κι η γυναίκα του, όταν της λέει ότι πρέπει να σώσει εκείνους τους ανθρώπους, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνει, του λέει:

“Ντίμα, δεν είναι τίποτα για μας αυτοί οι άνθρωποι.”

Κι ο ηλίθιος απαντάει: “Ζούμε σαν ζώα και πεθαίνουμε σαν ζώα επειδή βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν να μην είναι τίποτα”.

Αλλά πόσοι ηλίθιοι με φιλότιμο υπάρχουν;

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Προσθήκη, ακριβώς ένα χρόνο μετά: Δείτε την σπουδαία ταινία του Γιούρι Μπίκοφ, που “προφητεύει” την τραγωδία στον Πύργο της Κόλασης Γκρένφελ στο δυτικό Λονδίνο.)

  

Γελωτοποιός https://www.facebook.com/gelotopoios/

Δείτε ποιες κατηγορίες προλαβαίνουν να πάρουν σύνταξη πριν από το 62ο έτος της ηλικίας τους

Πλήρη σύνταξη πριν από το 62ο έτος της ηλικίας τους, αλλά και μειωμένη, προλαβαίνουν να «κλειδώσουν» οι παλαιοί, μέχρι το 1992, ασφαλισμένοι σε Ταμεία μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών και στο Δημόσιο.

Στο ΙΚΑ το όριο για πλήρη σύνταξη το 2017 είναι 59,5 και 60,9 ετών για μητέρες που είχαν 18,3 έτη έως το 2011 και κλείνουν φέτος τα 55 ή τα 57. Με 35ετία έως το 2012, από πραγματική εργασία και πλασματικούς χρόνους που αναγνωρίζονται αναδρομικά το 2017 για να συμπληρωθούν 35 έτη έως το 2012, το όριο συνταξιοδότησης είναι 59,5 και 60,2 για όσους κλείνουν φέτος τα 58 και τα 59, σύμφωνα με δημοσίευμα του Ελεύθερου Τύπου.

Στα Ταμεία ΔΕΚΟ-τραπεζών το νέο όριο ηλικίας για πλήρη σύνταξη το 2017 είναι 58,5 έως 59,5 για μητέρες που είχαν 25ετία έως το 2012 και κλείνουν φέτος τα 55, ενώ όσοι έχουν 35ετία με ένσημα πριν από το 1983 βγαίνουν στα 59,6.

Στο Δημόσιο βγαίνουν από τα 57,8 όσοι έχουν 37ετία και από τα 58,5 οι γυναίκες που κλείνουν τα 50 και είχαν ανήλικο με 25ετία έως το 2010. Οι άνδρες που κλείνουν τα 52 και είχαν 25ετία το 2011 με ανήλικο τέκνο οποτεδήποτε βγαίνουν από τα 58,5, ενώ με 25ετία το 2012 και ανήλικο βγαίνουν από τα 59,6, εφόσον κλείνουν φέτος τα 55.

Σε ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ το όριο ηλικίας είναι 60,9 ετών υπό την προϋπόθεση ότι οι ασφαλισμένοι έχουν ή συμπληρώνουν με πλασματικούς χρόνους τα 35 έτη έως το 2012.

Οι κατηγορίες που έχουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης πριν από τα 62 με πλήρη είναι:

- Μητέρες με ασφάλιση πριν από το 1993 στο ΙΚΑ με 5.500 ημέρες και με ανήλικο παιδί έως το 2010. Το νέο όριο για πλήρη σύνταξη είναι 56,6 ετών, εφόσον έκλεισαν το 55ο έτος έως το τέλος του 2015. Αν τα κλείσουν το 2017 βγαίνουν στα 59,6, αν κλείσουν τα 55 το 2018 βγαίνουν στα 61, ενώ αν το 55ο έτος συμπληρώνεται το 2019 θα συνταξιοδοτηθούν στα 62,6. Το όριο ηλικίας για μειωμένη καθορίζεται από το πότε κλείνουν τα 50. Ετσι, για μια ασφαλισμένη που κλείνει τα 55 έως το 2019 το όριο για μειωμένη είναι το 50ό έτος, γιατί το συμπλήρωσε πριν από τις 19/8/2015. Ενώ αν κλείνει τα 55 από 19/8/2020 και μετά θα βγει με πλήρη στα 64, ενώ το όριο για μειωμένη πάει στα 55 και σταδιακά αυξάνεται έως τα 62.

- Μητέρες με ένσημα πριν από το 1993 στο ΙΚΑ που είχαν ανήλικο παιδί το 2011 με 5.500 ημέρες ασφάλισης είτε με εργασία είτε και με εξαγορά έως 1.200 ημερών. Το νέο όριο για πλήρη σύνταξη καθορίζεται από την ηλικία των 57 ετών. Οσες κλείσουν τα 57 το 2017 βγαίνουν στα 60,9. Οσες κλείσουν τα 57 το 2018 βγαίνουν στα 62.

-Μητέρες με ένσημα πριν από το 1993 στο ΙΚΑ που είχαν ανήλικο παιδί το 2012 με 5.500 ημέρες ασφάλισης είτε με εργασία είτε και με εξαγορά έως 1.500 πλασματικών ημερών ασφάλισης. Το νέο όριο για πλήρη σύνταξη καθορίζεται από την ηλικία των 60 ετών. Οσες γίνουν 60 το 2017 βγαίνουν στα 62,8, ενώ για μειωμένη έχουν δικαίωμα αποχώρησης από τα 55.

- Ασφαλισμένοι με 10.500 ένσημα έως το 2010 ή το 2011 (πραγματικά ή και πλασματικά) και ηλικία 58 μετά τις 19/8/2015 αποχωρούν στα 58,6. Με ηλικία 58 το 2016 αποχωρούν στα 59, με ηλικία 58 το 2017 βγαίνουν με σύνταξη στα 59,6, ενώ αν τα 58 τα κλείνουν από το 2018 ως το 2021 βγαίνουν από 60 ως 61,6 ετών.

- Ασφαλισμένοι με 10.500 ένσημα το 2012 (πραγματικά ή και πλασματικά) βγαίνουν αφού κλείσουν τα 59. Αν τα κλείνουν από τις 19/8/2015 μέχρι 31/12/2021, τα νέα όρια για σύνταξη είναι από 59,5 ως 61,8 ετών.

- Γυναίκες που συμπληρώνουν 10.000 ένσημα (33,3 έτη) το 2010, το 2011 ή το 2012 βγαίνουν με πλήρη με το όριο ηλικίας που θα ισχύει αφού κλείσουν τα 57 , τα 58 ή τα 58,6. Για παράδειγμα, ασφαλισμένη με 10.000 ένσημα ως το 2010 και ηλικία 57 το 2017 θα βγει στα 60,9. Αν κλείνει τα 57 το 2019, θα βγει στα 63,3. Αν είχε τις 10.000 ημέρες το 2011, θα βγει με το όριο των 58, που ανεβαίνει ως τα 67. Με 500 ημέρες όμως εξαγορά, για τα έτη 2011 και 2012 κατεβαίνουν τα όρια και βγαίνουν όπως οι ασφαλισμένοι με 10.500 ένσημα ως το 2012, δηλαδή πριν από τα 62.

- Ασφαλισμένοι με 10.500 ένσημα, εκ των οποίων 7.500 στα βαρέα μέχρι το 2014, παίρνουν πλήρη πριν από τα 62, αλλά και μειωμένη πριν από τα 60. Τα ένσημα μέχρι τα 10.500 συμπληρώνονται και με πλασματικά έτη, αφού όμως υπάρχουν τα 7.500 στα βαρέα. Οσοι έχουν τις 10.500 ημέρες ασφάλισης ή συμπληρώνουν τις 7.500 στα βαρέα από 1/1/2015 και μετά, βγαίνουν με πλήρη στα 62 και μειωμένη στα 60.

Ελεύθερος Τύπος    

Γιατί ψήφισες τα μέτρα σύντροφε;

Του Γιάννη Παντελάκη

Πριν λίγες μόλις μέρες, ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που ήθελε να δώσει μια καλή δικαιολογία για τον εαυτό του και τους πολιτικούς του φίλους ώστε να ψηφίσει τα σκληρά μέτρα, είχε έτοιμη μια φαινομενικά καλή απάντηση: γιατί θα κερδίσουμε την ρύθμιση του χρέους και την ποσοτική χαλάρωση. Δεν κερδίσαμε τίποτα τελικά. Εύκολα ο εαυτός και οι πολιτικοί φίλοι θα τον ρωτήσουν σήμερα: γιατί τότε ψήφισες τα μέτρα σύντροφε;

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξεχωριστοί. Αποτελούν την πιο συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα κυβερνητικής πλειοψηφίας που πέρασε ποτέ στα μνημονιακά χρόνια. Υπάρχουν και οι ΑΝΕΛ βέβαια, αλλά εδώ υπάρχει άλλης τάξης ζήτημα. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι μπετόν σε όλες τις ψηφοφορίες με όσα μέτρα ήρθαν στη Βουλή και παρά το κλίμα γκρίνιας και αμφισβήτησης που δημιουργείται λίγο χρόνο πριν τις ψηφοφορίες, τελικά ψηφίζουν και με τα δυο τους χέρια, που θα έλεγε και ο Νάσος Αθανασίου.

Μοναδική εξαίρεση από τον Σεπτέμβριο του 2015 έως και σήμερα η Βασιλική Κατριβάνου η οποία ωστόσο δεν ανεξαρτητοποιήθηκε μετά την καταψήφιση των άρθρων για τον κόφτη και το υπερταμείο, αλλά παραιτήθηκε από βουλευτής. Όλοι οι υπόλοιποι, συνέχισαν ν' αμφισβητούν μεν, αλλά να ψηφίζουν δε. Η σύγκριση με τις μαζικές διαγραφές βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. που καταψήφιζαν το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, είναι ενδεικτική.

Κλίμα αμφισβήτησης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργήθηκε και λίγο πριν την ψήφιση του τέταρτου μνημονίου. Τους καθησύχαζαν ωστόσο υπουργοί και ο πρόεδρος της Βουλή δίνοντας διαβεβαιώσεις πως θα ψηφίσουν τα μέτρα αλλά η χώρα θα πάρει ανταλλάγματα «Όταν οι βουλευτές κληθούν να ψηφίσουν, θα έχουν ξεκάθαρη εικόνα για τα μέτρα και το χρέος» τους έλεγε στις 9 Μαΐου ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης. Τελικά δεν είχαν καμιά ξεκάθαρη εικόνα για το χρέος. Ψήφισαν τα μέτρα και όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε, χωρίς να υπάρχει καμιά ρύθμιση για τα επίδικα.

Η αποτυχία του αφηγήματος «ρύθμιση χρέους, ποσοτική χαλάρωση» –που ακύρωσε το άλλοθι των βουλευτών- αποτελεί και την βασική αιτία για την οποία ο Τσίπρας δείχνει αυτή την υπερκινητικότητα των τελευταίων ημερών. Επιχειρεί μ' έναν γνώριμο επικοινωνιακό τρόπο να αλλοιώσει το νόημα της συμφωνίας του τελευταίου Eurogroup και να την εμφανίσει ως επιτυχία. Έκανε διάγγελμα με κάθε επισημότητα, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποδέχτηκε το αίτημα για συζήτηση στη Βουλή, συναντάει τους πολιτικούς αρχηγούς.

Η προσπάθεια Τσίπρα, έχει δυο αποδέκτες. Τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (για την ακρίβεια κάποιους από αυτούς, που αναρωτιούνται γιατί ψήφισαν μέτρα χωρίς κανένα αντάλλαγμα από τους δανειστές) και την εκλογική βάση του κόμματος. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει επιπλέον πως τα προβλήματα δεν σταματάνε εδώ. Υπάρχουν πολλά δύσκολα μπροστά. Το φθινόπωρο έρχεται η τρίτη αξιολόγηση όπου μεταξύ άλλων θα αγγιχτεί και το θέμα του δημοσίου και λίγο αργότερα ο προϋπολογισμός που προβλέπει πλεόνασμα 3,5% το οποίο πολλοί-και ιδιαίτερα το ΔΝΤ- αμφιβάλλουν ότι μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τα μέτρα που έχουν ψηφιστεί και ισχύουν...

liberal.gr

     

Το κράτος- μαφία μαθαίνει στους πολίτες πώς να περιφρονούν τους νόμους

Την Παρασκευή το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφάνθηκε ότι η μονιμοποίηση των συμβασιούχων είναι αντισυνταγματική. Το γράφει, άλλωστε σαφώς το Σύνταγμα. Χτες οι συνδικαλιστές και συμβασιούχοι που πίστεψαν τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για μονιμοποίησή τους κατέλαβαν το γραφείο του υπουργού κ. Σκουρλέτη. Γιατί; Τι ζητούσαν; Να παρανομήσει επειδή τους το υποσχέθηκε!

Το περιστατικό αυτό είναι ένα καραμπινάτο παράδειγμα για το πώς οι κυβερνήσεις μαθαίνουν τους πολίτες πώς να είναι παράνομοι, πώς να μη σέβονται τους νόμους και πώς να απαιτούν την παρανομία για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους.

Το Σύνταγμα είναι σαφές. Απαγορεύεται η μονιμοποίηση υπαλλήλων που έχουν προσληφθεί με άλλες συμβάσεις. Η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, διορίζει κατά κόρον και ανανεώνει κατά κόρον συμβάσεις εργαζόμενων στους δήμους. Η παρούσα, πάνω από 70.000! Είναι τα μόνιμα πελατάκια.

Οι συνδικαλιστές και οι προσλαμβανόμενοι ξέρουν πολύ καλά ότι οι προσλήψεις γίνονται με στόχο τη μονιμοποίηση. Αυτή είναι η υπόσχεση δημάρχων, βουλευτών, κοινοταρχών, υπουργών και λοιπών διεφθαρμένων αιρετών, που κερδίζουν την καρέκλα υποσχόμενοι διορισμούς.

Οι συνδικαλιστές και οι προσλαμβανόμενοι ξέρουν πολύ καλά ότι η μονιμοποίηση απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Ξέρουν, όμως, πολύ καλά ότι εδώ και χρόνια όλο και κάποια ρύθμιση έρχεται που κατά παραβίαση των νόμων μονιμοποιεί ή κάνει αορίστου χρόνου τα πελατάκια. Και προσδοκούν σ αυτήν. Ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει διαπρέψει σ αυτή τη φάμπρικα ως υπουργός.

Μέχρι να αποφασίσουν τα δικαστήρια ότι οι λαθροχειρίες των κυβερνήσεων είναι παράνομες, οι προσληφθέντες έχουν  πάρει σύνταξη αν δεν έχουν αποδημήσει εις Κύριον, λόγω πολυετίας. Εκεί ποντάρουν κυβέρνηση, συνδικαλιστές και προσλαμβανόμενοι.

Όταν το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφαίνεται τώρα ότι δεν μπορεί να αλλάξει το εργασιακό καθεστώς των συμβασιούχων και δεν επιτρέπεται να πληρωθούν για την παράνομη παράταση των συμβάσεών τους από την κυβέρνηση, εκείνοι αντιδρούν. Όχι γιατί είναι συνειδητά κατσαπλιάδες του δημόσιου χρήματος, αλλά γιατί έτσι τους έχουν μάθει όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Ότι «κάτι θα κάνουν, θα παρακάμψουν τους νόμους και όλοι θα τακτοποιηθούν».

Έτσι, το ελληνικό κράτος, από τη μία διδάσκει στα σχολεία τους μαθητές Αγωγή του Πολίτη και σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους και από την άλλη, μόλις οι μαθητές γίνουν πολίτες τους μαθαίνει πώς να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια το Σύνταγμα και τους νόμους προκειμένου να διοριστούν σε μια θέση στο ελληνικό δημόσιο!

Αν υπάρχει έστω και ένας που αμφιβάλει για το ποιος είναι ο μαφιόζος και διαφθορέας στην ελληνική εργασιακή και πολιτική ζωή δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την πορεία της πρόσληψης συμβασιούχων που έχουν μείνει απλήρωτοι εδώ και μήνες, πιστεύοντας στις υποσχέσεις του υπουργού κ Σκουρλέτη ότι «έλα μωρέ, θα παρακάμψουμε τις νομικές δυσκολίες και θα σας ικανοποιήσουμε».

Και την αντίδραση του υπουργείου μετά την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου: «Συνιστά μια αρνητική εξέλιξη»!!!

Δεν είναι να απορεί κανείς που ένα μέρος των πολιτών της χώρας έχει νοοτροπία παράνομων ληστών των ορέων του 19ου αιώνα και σε κοιτάζουν με μάτι περιφρονητικό όταν τους μιλάς για νόμους και Συντάγματα. Οι κυβερνήσεις τούς κάνουν έτσι. Γιατί οι πολίτες θέλουν μια δουλειά. Το κράτος στηριγμένο στην ανάγκη τους την υπόσχεται. Φυσικά, προσδοκώντας τα αντίστοιχα ψηφαλάκια. Διαφθείροντάς τους.

Στην παρούσα φάση, οι συμβασιούχοι που δεν πληρώνονται εξ αιτίας της κυβέρνησης γιατί είναι παράνομη η παράταση των συμβάσεών τους που έγινε, αρνούνται κατ αρχήν να μαζέψουν τα σκουπίδια. Και είναι περίπου 20.000 ψήφοι!

Η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων που κάνει τώρα την αθώα περιστερά και τα βάζει με την κυβέρνηση ήξερε πολύ καλά το θέμα και σιγοντάριζε προσδοκώντας ψήφους από τους συμβασιούχους- μπαλάκι ενός δημοσίου με νοοτροπία μαφίας.

Τι θα γίνει με όσους δούλεψαν τόσους μήνες απλήρωτοι πιστεύοντας στις υποσχέσεις κυβέρνησης και ΚΕΔΕ; Σ αυτή τη χώρα κανείς δε χάνεται αν ακουμπάει στο δημόσιο. Ο μόνος που χάνεται είναι η νομιμότητα και το κράτος δικαίου. Λεπτομέρειες… Εδώ είναι Μπαλκάνια.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης   

liberal.gr

Αιχμές Φίλη: Nεοφιλελεύθερη η πολιτική της κυβέρνησης

Την αντίθεση του με «κάποιες μορφές της κυβερνητικής πολιτικής» εξέφρασε για μία ακόμα φορά ο κ. Νίκος Φίλης. Ο πρώην υπουργός μιλώντας στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, τόνισε πως «τα πλεονάσματα 3,5% σημαίνουν σκληρή λιτότητα», ενώ παράλληλα άφησε αιχμές και για το πλεόνασμα και για τον τρόπο που το διαχειρίστηκε η κυβέρνηση λέγοντας πως «αν και πιάσαμε πλεόνασμα 4,2%  δεν δόθηκε στην κοινωνία, όπως περίμενα».

Αίσθηση προκάλεσε και η αναφορά του πως ο πυρήνας της κυβερνητικής πολτικής είναι «νεοφιλελεύθερος».

Όσον αφορά την απόφαση στο Eurogroup είπε πως «η μόνη ξεκάθαρη λύση προϋποθέτει απομείωση του χρέους, ίσως δεν είχαμε αποτιμήσει σωστά τους συσχετισμούς δύναμης», παραδέχτηκε.

Ο πρώην υπουργός τόνισε ακόμα πως τα όσα λέει είναι επειδή είναι μέλος μίας συλλογικότητας και όχι επειδή είναι «βεντέτα».  

kathimerini.gr

Αποθεώθηκε ο Θεοδωράκης στο Καλλιμάρμαρο

Ρίγη συγκίνησης στο κοινό που τον καταχειροκρότησε

Πλήθος κόσμου πλημμύρισε το βράδυ της Δευτέρας το Καλλιμάρμαρο, όπου πραγματοποιήθηκε μια από τις σημαντικότερες συναυλίες των τελευταίων ετών: Η ιστορική παράσταση–αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, με τίτλο «Όλη η Ελλάδα για τον Μίκη – 1.000 Φωνές», η οποία έφερε κοντά για πρώτη φορά 1.000 χορωδούς από 30 πόλεις της Ελλάδας.

Εκείνο όμως που έδωσε ακόμα μεγαλύτερο παλμό και συγκίνηση στη βραδιά ήταν η παρουσία του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, όπως ήταν και η επιθυμία του, ο οποίος διεύθυνε και δυο τραγούδια: Το «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά» και «Στο περιγιάλι το κρυφό», το δεύτερο μάλιστα πάνω στη σκηνή, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στο κοινό που τον καταχειροκρότησε.

Ο συνθέτης, που κατέφθασε μέσα στο στάδιο με αυτοκίνητο, παρακολούθησε τη συναυλία σε αναπηρική καρέκλα λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, τα οποία όμως δεν τον πτόησαν.

Μάλιστα σηκώθηκε δυο φορές για να χαιρετίσει τους αμέτρητους θεατές που τον αποθέωσαν, στους οποίους κάποια στιγμή, όπως έγινε γνωστό από τα μεγάφωνα, θέλησε να πει μόνο δυο λέξεις («Σας αγαπώ»), δημιουργώντας τη μεγαλύτερη συγκινησιακή κορύφωση της βραδιάς.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών, μεταξύ των οποίων πάρα πολλοί νέοι, έδωσαν το παρών για να τιμήσουν τον σπουδαίο συνθέτη και να τραγουδήσουν, άλλοτε πιο σιγά κι άλλοτε πιο δυνατά, άσματα που έχουν αφήσει ανεξίτηλα το ίχνος τους στην ιστορία του τόπου. Αίσθηση δημιούργησαν κάποια συνθήματα ... αγάπης, όπως «Σε αγαπάμε, Μίκη» και «Σε ευχαριστούμε», που ακούστηκαν σε κενά μεταξύ τραγουδιών, ενώ τα χειροκροτήματα δεν έπαψαν να κατακλύζουν κάθε τέλος τραγουδιού.

Η ενορχήστρωση και η μουσική διεύθυνση πραγματοποιήθηκε από τον μαέστρο Παναγή Μπαρμπάτη, ενώ στην παράσταση συμμετείχαν επίσης οι ηθοποιοί Γιάννης Στάνκογλου και Ιωάννα Παππά, που διάβασαν κείμενα του βραβευμένου συγγραφέα και ποιητή Γιώργου Μπλάνα. «Οι γενναίοι και οι τραγουδιστές ανήκουν στην απεραντοσύνη. Η λύρα και το τόξο ανήκουν στην αιωνιότητα. Μαζί θα πορευτούμε στους αιώνες των Ελλήνων. Μαζί θα τραγουδάμε. Και ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία», είπαν μεταξύ άλλων οι δυο ηθοποιοί που διάβασαν τα κείμενα, στα οποία ο Μίκης Θεοδωράκης, ως μουσική συνείδηση στο ξύπνημά της, συνομιλεί με την Ελλάδα.

Στη συναυλία παραβρέθηκαν επίσης ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, υπό την αιγίδα του οποίου είχε τεθεί η συναυλία, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης – η Βουλή των Ελλήνων ήταν χορηγός του προγράμματος της εκδήλωσης – , ο Μανώλης Γλέζος που επίσης καταχειροκροτήθηκε όταν κατέφθασε στο στάδιο, καθώς και πολλές σημαντικές προσωπικότητες από την πολιτική και τον πολιτισμό. 

Απόλυτη πλειοψηφία αλλά όχι θρίαμβος για τον Μακρόν - Ρεκόρ η αποχή

Το κίνημα του Εμανουέλ Μακρόν La Republique en Marche φέρεται να εξασφαλίζει περισσότερες από 350 έδρες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των exit poll που μεταδόθηκαν με την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία.

Αν και οι εκτιμήσεις δίνουν στο κόμμα του Μακρόν λιγότερες έδρες από ότι αναμενόταν, το En Marche θα κυβερνήσει με απόλυτη πλειοψηφία. Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί ήττα για τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις στη Γαλλία.

Σύμφωνα με δύο exit poll, το En Marche του Μακρόν και οι σύμμαχοί του θα κερδίσουν 355 - 360 έδρες στην Βουλή των 577 εδρών. Ένα τρίτο exit poll δίνει μεγαλύτερη πλειοψηφία στον Μακρόν με 395 - 425 έδρες.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το κόμμα Les Republicains λαμβάνει 97 - 133 έδρες, το Σοσιαλιστικό Κόμμα 29 - 49 έδρες. Το Εθνικό Μέτωπο φέρεται να καταλαμβάνει από 4 έως 8 έδρες.

Οι Γάλλοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία προτίμησαν την ελπίδα από την οργή, την αισιοδοξία από την απαισιοδοξία και την εμπιστοσύνη από την αναδίπλωση, δήλωσε ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Εντουάρ Φιλίπ. «Πριν από έναν χρόνο, κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί τέτοια ανανέωση του πολιτικού σκηνικού. Το οφείλουμε στην βούληση του προέδρου της Δημοκρατίας να δώσει νέα πνοή στην δημοκρατία. Το οφείλουμε επίσης στους Γάλλους που θέλησαν να δώσουν στην εθνική αντιπροσώπευση νέο πρόσωπο», είπε.

Νωρίτερα, ο εκπρόσωπος του κινήματος La Republique en Marche Μπενζαμέν Γκριβό χαιρέτισε την «καθαρή πλειοψηφία» του κόμματος, αλλά παραδέχθηκε ότι τα ποσοστά της αποχής αποτελούν «κακά νέα» για τη δημοκρατία.

Ο ηγέτης των γάλλων Σοσιαλιστών είπε ότι εγκαταλείπει την ηγεσία του κόμματος και σημείωσε ότι η ήττα του Σοσιαλιστικού Κόμματος και της Αριστεράς δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και πρόσθεσε ότι θα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές. Σημείωσε ότι ο πρόεδρος Μακρόν έχει όλη την εξουσία.

Η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν δήλωσε ότι η υψηλή αποχή στην ψηφοφορία αποδυναμώνει την νομιμοποίηση του νέου Κοινοβουλίου.

Ο Εμανουέλ Μακρόν διαθέτει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, αλλά οι ιδέες του αποτελούν «μειοψηφία» στη χώρα, ενώ το Εθνικό Μέτωπο θα πολεμήσει τα μεταρρυθμιστικά του σχέδια, δήλωσε η Μαρίν Λεπέν προσθέτοντας ότι το κόμμα του Μακρόν και οι σύμμαχοί του υπερασπίζονται «τα συμφέροντα της ιεραρχίας». Νωρίτερα, το Εθνικό Μέτωπο είχε ανακοινώσει ότι η Μαρίν Λεπέν εξελέγη. Η ίδια σημείωσε ότι «τουλάχιστον έξι» στελέχη του κόμματος θα εκλεγούν.

Ο Φρανσουά Μπαρουάν από τους Συντηρητικούς είπε ότι το κόμμα θα δείξει τις διαφορές του από το En Marche, κυρίως σε θέματα φορολογικής φύσεως.

Ο επικεφαλής του κόμματος Ανυπότακτη Γαλλία Ζαν-Λυκ Μελανσόν δήλωσε ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του κόμματος του Μακρόν δεν έχει την νομιμοποίηση για την διάλυση του εργασιακού νόμου και προειδοποίησε ότι θα υπάρξει «κοινωνική αντίσταση» στα μεταρρυθμιστικά σχέδια του Μακρόν. Το υψηλό ποσοστό αποχής είναι σαν γενική απεργία από το πολιτικό καθήκον, πρόσθεσε ο Μελανσόν.

Μεγάλος «νικητής» και η αποχή που, σύμφωνα με εκτιμήσεις αγγίζει το ιστορικό ρεκόρ του 57% - 58%.

Το ποσοστό αυτό αποτελεί ρεκόρ για την 5η Δημοκρατία, σύμφωνα με τα στοιχεία των ινστιτούτων δημοσκοπήσεων.

Στις 11 Ιουνίου, στον πρώτο γύρο των εκλογών, η αποχή έφθασε το 51,29% των εγγεγραμμένων. 

in.gr

Οι δανειστές μας κοροϊδεύουν. Εμείς όμως γιατί αυτοκοροϊδευόμαστε;

ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΚΩΝ ΕΝΩ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΔΙΟΓΚΩΝΕΤΑΙ

Αυτή είναι η απλή αλήθεια για το Eurogroup χωρίς αλχημείες, ωραιοποιήσεις και γελοία προπαγάνδα εις βάρος του λαού που υποφέρει.

Μας δίνουν € 8,5 Δισ. Απ’ αυτά € 7,4 πάνε στην πληρωμή του τοκοχρεολυσίου των δανειστών και τα υπόλοιπα σε εκπρόθεσμες οφειλές προς ιδιώτες. Το χρέος διογκώνεται στα € 337,5 δισ., πάνω από 180% του ΑΕΠ. Απολύτως μη βιώσιμο.

Για απομείωση του χρέους καμμία δέσμευση από τους δανειστές πέραν από  κάποιες αόριστες αναφορές (δημιουργική ασάφεια). Τα σκληρά μέτρα λιτότητας συνεχίζονται έως το 2022 με την ανέφικτη υποχρέωσή μας να επιτύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% επί του ΑΕΠ. Να βγάλουμε δηλαδή «από τη μύγα ξύγκι».

Στην απίθανη περίπτωση που το πετύχουμε αυτό, με τη δέσμευσή μας να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 2%  για άλλα 20 χρόνια, θα συνεχίσει η υπερφορολόγηση και η μείωση μισθών και συντάξεων των μικρών και αδύνατων για να εισπράττουν οι δανειστές αμείωτους τους τόκους τους όταν ο λαός μας σφαδάζει στη φτώχεια και στη μιζέρια.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΟΦΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Και όμως οι κυβερνητικοί φωστήρες πανηγυρίζουν για την επιτυχία τους αφού με τη δόση αυτή δεν πτωχεύουμε επί του παρόντος.

Προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας προσθέτοντας «την ύβριν» της χυδαιότητας ενώ εμείς, οι πολίτες (τα υποζύγια) «καθεύδομεν ύπνον μακάριον». Πότε επί τέλους θα ξυπνήσουμε και θα πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας;          

Νίκος Σκουλάς (NSA)

Επιχειρηματικός Συμβουλος, Συγγραφέας

Ενεργός Πολίτης  

Η Γερμανική διαφθορά και οι εκβιασμοί με τα μνημόνια

γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης   

Μπροστά στην αδήριτη πραγματικότητα που βιώνουμε, με την ολοένα επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας, αν μια παραδοχή μπορούμε με σιγουριά να κάνουμε, αυτή συνοψίζεται στο ότι οι ευθύνες της πολιτικής τάξης της χώρας μας διαχρονικά είναι βαριές. Το περιβόητο πολιτικό κόστος απέτρεψε  τους κομματικούς σχηματισμούς από το να προχωρήσουν στις τομές εκείνες που θα έθιγαν μεν ορισμένες τάξεις, θα λειτουργούσαν, ωστόσο, ως ασπίδα προστασίας για την οικονομία μας μακροπρόθεσμα. Και σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχόμαστε το περιεχόμενο των αλλεπάλληλων συμφωνιών με τους Θεσμούς, που συνεπάγεται και νέες φορολογικές και οικονομικές επιβαρύνσεις, και νέες μειώσεις συντάξεων, μισθών και κοινωνικών επιδομάτων, που κυριολεκτικά εξοντώνουν εκατομμύρια νοικοκυριά.

Φαίνεται όμως ότι η εξόντωση των Ελλήνων είναι δευτερεύουσας σημασίας. Προέχει η ευημερία των αριθμών, βάσει των οποίων θα εγκριθεί από το Eurogroup η επόμενη δόση, που θα μας κρατήσει εν ζωή για μικρό χρονικό διάστημα, διογκώνοντας ταυτόχρονα το χρέος της Ελλάδας και επισημοποιώντας τη λιμοκτονία των Ελλήνων. Μήπως είναι συμπτωματικές οι κάθε τόσο «χαρμόσυνες ειδήσεις» από την Ελληνική Στατιστική Αρχή και η θριαμβολογία των κυβερνητικών αξιωματούχων ότι αυξάνονται οι εξαγωγές της χώρας και ότι η οικονομία και ανάπτυξη βρίσκονται στον σωστό δρόμο;

Οι τυμπανοκρουσίες και οι ολοένα επαναλαμβανόμενες αισιόδοξες προβλέψεις προέρχονται από εγκεφάλους που συνειδητά και σκοπίμως παραπλανούν εδώ και επτά χρόνια τον ελληνικό λαό. Διότι όλοι ανεξαιρέτως οι «ειδήμονες» της παγκόσμιας οικονομίας γνωρίζουν ότι σε μία χώρα στην οποία η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών βιώνει έσχατη ένδεια με μισθούς και συντάξεις πείνας, πολυετή ύφεση, τεράστια ανεργία και φυγή δεκάδων χιλιάδων νέων στο εξωτερικό, είναι ασυγχώρητο και ύβρις να κάνει κανείς λόγο για αύξηση των εξαγωγών και βελτίωση της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό δεν συμβαίνει ούτε σε χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, όπου οι λιμοκτονούντες λαοί στερούνται ακόμη και τα βασικά είδη διατροφής και διαβίωσης, την ίδια ώρα και η πρωτογενής παραγωγή τους εξάγεται σε πλούσιες χώρες.

Όμως ο εμπαιγμός, η αθλιότητα, το έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού συνεχίζονται μεθοδικά και με την διεθνώς γνωστή υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ». Το διευθυντήριο του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος ενορχήστρωσε εξαρχής μια προπαγάνδα με σκοπό την παραπληροφόρηση και τον αποπροσανατολισμό του ελληνικού λαού από το πραγματικό περιεχόμενο, την ουσία και την βαρύτητα του πρωτότυπου USB («στικάκι»). Και δη σε μία περίοδο που ήδη είχαν αρχίσει να πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα πάνω από την Ελλάδα και να διακυβεύεται η τύχη και το μέλλον της εξαιτίας των ολέθριων λαθών και της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος και των συνενόχων του, που φόρτωσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού ένα δυσθεώρητο χρέος.

Κι ενώ η χώρα μας όδευε προς την ολοκληρωτική καταστροφή, πήρε μπρος η εγκληματική παραφιλολογία, αν όχι παραπληροφόρηση, ότι δήθεν επι μακρόν αποσιωπήθηκε από τους παραλήπτες της η παράδοση, τον Οκτώβριο του 2010, του USB από την κυρία Λαγκάρντ. Μετά, ότι δήθεν άρχισαν οι αντιγραφές και οι «διορθώσεις» του περιεχομένου για την προστασία μεγαλοφοροδιαφυγάδων και πολιτικών προσώπων που εμπλέκονταν σε παράνομες συναλλαγές κ.λπ., ανθρώπων, όπως αφέθηκε να εννοηθεί, που περιφέρονται σε γνωστούς κύκλους του πολιτικού κατεστημένου και των μεγάλων ΜΜΕ, που αποτελούν την «ουρά» του. Και τέλος, ότι δήθεν εάν αξιοποιούνταν το περιεχόμενο του USB, η χώρα θα απέφευγε τα θανατηφόρα Μνημόνια και τα εξοντωτικά μέτρα σε βάρος των Ελλήνων, άρα και την ταπείνωση της Πατρίδας και του λαού μας.

Όμως ο περίεργος ή άγνωστος τρόπος παράδοσης του πρωτότυπου USB και η μεταφορά του μέσω διπλωματικού σάκου ή και δια χειρός στις ελληνικές Αρχές, η μη καταχώρηση του ως επίσημου εγγράφου-στοιχείου του ελληνικού κράτους, όπως και ευθύς αμέσως οι πληροφορίες περί μυστικών συναντήσεων Ελλήνων αξιωματούχων σε Βέλγιο και Ελβετία ενισχύουν τις εικασίες και τις υπόνοιες για τους λόγους που το πρωτότυπο USB αποκρύφτηκε και αποκρύβεται εδώ και επτά χρόνια από τον ελληνικό λαό.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι άλλη: με την παράδοση του πρωτότυπου USB πρόθεση των ισχυρών παραγόντων του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου της ΕΕ δεν ήταν να προσφερθεί βοήθεια στην Ελλάδα, όπως εδώ και χρόνια υποστηρίζεται, ώστε να προχωρήσει σε σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και να καταφέρει να βγει επιτέλους από την κρίση. Στόχος τους ήταν να στείλουν ένα μήνυμα, να απευθύνουν μια αυστηρή προειδοποίηση προς το πολιτικό σύστημα της χώρας μας και, δια του εκφοβισμού, του εκβιασμού, να πειθαναγκάσουν σε υπογραφή κάθε προσχεδιασμένης έτσι κι αλλιώς συμφωνίας (Μνημόνια) υπέρ των δανειστών. Διότι παράγοντες των Βρυξελλών και του Βερολίνου γνωρίζουν το περιεχόμενο του πρωτότυπου USB, το οποίο χωρίς υπερβολή «καίει» εκατοντάδες πολιτικοοικονομικούς παράγοντες τόσο της χώρας μας όσο και αυτού του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου. Είναι επομένως προφανές ότι είχαν υπολογίσει τις τεράστιες επιπτώσεις που θα είχε η δημοσιοποίηση του, η οποία νομοτελειακά θα οδηγούσε σε εξέγερση του ελληνικού λαού και σε ολοκληρωτική κατάρρευση του όντως σάπιου εγχώριου πολιτικού συστήματος, θα είχε όμως ανυπολόγιστες συνέπειες και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Και κάπου εδώ βρίσκουμε τη ρίζα και την ουσία του προβλήματος και τη συνενοχή για το ιλιγγιώδες «χρέος» της Ελλάδος. Ήδη από δεκαετίες είναι γνωστό το σοβαρότατο πρόβλημα διαφθοράς στις ισχυρές οικονομίες του πλανήτη. Εξαιτίας, άλλωστε, της επικινδυνότητάς της για το κοινωνικό σύνολο ο ΟΗΕ ψήφισε στις 31/10/2003 τη Σύμβαση για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς. Η Γερμανία όμως αρνείται να την επικυρώσει, ενώ δεν συμμορφώθηκε ούτε με την υπ’ αριθ.2008/801/ΕΚ Απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, παρόλο που το ετήσιο κόστος της διαφθοράς στη Γερμανία υπερβαίνει τα 250 δις ευρώ, είναι, λοιπόν, πολύ υψηλότερο από το ίδιο το ΑΕΠ της Ελλάδος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πολιτικός «πατέρας» και μέντορας της Άνγκελα Μέρκελ, πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, αλλά και κατόπιν αυτού ο διάδοχος του και αρχηγός του κόμματος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφοράς, με συνέπεια να εκτεθούν στα ΜΜΕ από την ίδια την κυρία Μέρκελ. Η οποία ως γενική γραμματέας του κόμματος χρησιμοποίησε τα σκάνδαλα προς ίδιον όφελος, ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τον επί δεκαέξι χρόνια Καγκελάριο Κολ και εκπαραθύρωσε με συνοπτικές διαδικασίες τον κ. Σόιμπλε από την ηγεσία του κόμματος, αναδεικνυόμενη η ίδια σε Καγκελάριο της Γερμανίας.

Αν, βέβαια, ακούσει κανείς τις διδαχές της κυρίας Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε προς τους «αμαρτωλούς» του Νότου, θα πιστέψει ότι οι όροι «διαφθορά», «διαπλοκή» και «δωροδοκία» είναι άγνωστοι στους Γερμανούς, παρά το γεγονός ότι οι τελευταίοι είναι πρωταθλητές και σε εγχώριο και σε διεθνές επίπεδο στην διαφορά, στη δωροδοκία και στα «μαύρα ταμεία». Θυμίζουμε ότι κατά τη δεκαετία του ’90 το Βερολίνο είχε συγκρουσθεί σφοδρότατα με το Παρίσι για την ανάληψη μεγάλων δημοσίων έργων, λιμένων, αερολιμένων, γεφυρών, εθνικών οδών, μετρό, ολυμπιακών έργων, εξοπλιστικών προγραμμάτων, προγραμμάτων υγείας κ.ο.κ. Γιατί; Διότι οι γερμανικές εταιρείες προσέφεραν πολύ μεγαλύτερες μίζες. Για τον λόγο αυτό η Γερμανία προστατεύει (και προστατεύεται) και δεν εκδίδει π.χ. τον Μιχάλη Χριστοφοράκο. Στη ζωή είναι ανήθικο να κρίνει και να κατηγορεί κανείς τον άλλο, εάν δεν γνωρίζει το ποιόν του. Η ζωή όμως διδάσκει «φοβού τους Γερμανούς και δώρα φέροντας», διότι δεν υπάρχει διεφθαρμένος χωρίς διαφθορέα, δεν υπάρχει θύμα χωρίς θύτη ούτε φόνος χωρίς δολοφόνο.

Στη διεθνή πολιτική και διπλωματία το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας σε ένα συγκεκριμένο θέμα επιτυγχάνεται από τον τρόπο και την σκοπιμότητα  της ενέργειας, που είναι στην ουσία ο αυτοσκοπός. Το γεγονός ότι από την αρχή της κρίσης και επι επτά ολόκληρα χρόνια οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και το ΔΝΤ δεν πίεσαν και δεν πιέζουν σθεναρά και αποφασιστικά, ως όφειλαν, τις ελληνικές κυβερνήσεις για σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ούτως ώστε να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά η κρίση χρέους στην Ελλάδα, αλλά δια των Μνημονίων κατ’ ουσίαν πιέζουν μόνο για την λήψη εξοντωτικών οικονομικών και φορολογικών μέτρων σε βάρος του ελληνικού λαού από μόνο του τα λέει όλα. Εν πλήρει γνώση τους και μεθοδικά εκβιάζουν το σάπιο πολιτικό σύστημα της χώρας μας και… με έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια: προστατεύουν από την κατάρρευση όχι μόνο το τελευταίο, αλλά και το ίδιο το οικοδόμημα της γερμανικής Ευρώπης, την ίδια ώρα που δια των Μνημονίων έχουν υποτάξει την Πατρίδα μας και έχουν υποδουλώσει για πάντα τον ελληνικό λαό.

Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης είναι αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά  στην Αθήνα