Aναβάλλεται η τηλεμαχία Γεννηματά και Ανδρουλάκη με απόφαση της Επιτροπής Αλιβιζάτου

Αναβάλλεται η τηλεμαχία της Φώφης Γεννηματά και του Νίκου Ανδρουλάκη που είχε συμφωνηθεί για την Παρασκευή το βράδυ λόγω του πένθους για τα θύματα της κακοκαιρίας στη Δυτική Αττική.

Την απόφαση έλαβε η Ανεξάρτητη Επιτροπή Διαδικασιών & Δεοντολογίας, υπό τον καθηγητή Ν. Αλιβιζάτο . Σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή εκφράζει "την βαθύτατη οδύνη τους μπροστά στο θάνατο τόσων συμπολιτών μας στη Δυτική Αττική" και για αυτό αποφάσισε:

"Πρώτον, μετά από συνεννόηση με τους δυο υποψηφίους, να ματαιώσει την προγραμματισμένη τηλεμαχία τους.

Δεύτερον, να συστήσει στους υποψηφίους να αναστείλουν την προεκλογική δραστηριότητά τους, συμπεριλαμβανομένων των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εμφανίσεών τους, την Πέμπτη 16 και την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017.

Τρίτον, να διεξαχθεί κανονικά ο δεύτερος γύρος των εκλογών, την Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017, σύμφωνα με όσα έχουν αναγγελθεί. Αίτημα αναβολής που διατύπωσε, μετά την κήρυξη εθνικού πένθους, ο υποψήφιος κ. Ν. Ανδρουλάκης, δεν έγινε δεκτό, διότι στις 26 Νοεμβρίου και τις 3 Δεκεμβρίου διεξάγονται οι εκλογές των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας.

Η Φώφη Γεννηματά επιβεβαίωσε με ανακοίνωσή της ότι αναβάλλει τις προεκλογικές της δραστηριότητες. "Αισθάνομαι την ανάγκη και την υποχρέωση, να αναβάλλω τις προεκλογικές μου δραστηριότητες ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων και συμπαράστασης στους πληγέντες".

 ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Ελλάδα ξαναβγαίνει στις αγορές- Ξεκίνησε το swap ομολόγων

Την ανταλλαγή των ομολόγων του PSI με νέους τίτλους ανακοίνωσε πριν λίγη ώρα ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.

Η Αθήνα προσκαλεί τους ιδιώτες ομολογιούχους να ανταλλάξουν περίπου 20 σειρές ομολόγων με 5 νέους τίτλους. Τα νέα ομόλογα θα έχουν λήξεις το 2023, 2028, 2033, 2037, 2042. Τα 20 ομόλογα PSI είναι ύψους 29,7 δισ. ευρώ.

Η διαδικασία ξεκινά σήμερα, ολοκληρώνεται την Τρίτη στις 28 Νοεμβρίου και ο  τελικός διακανονισμός στις 5 Δεκεμβρίου.

 iefimerida.gr   

Εισαγγελική παραγγελία για έρευνα τραπεζικών δανείων… 7,7 δισ. ευρώ!

Νέα εισαγγελική παραγγελία διαβιβάστηκε τη Δευτέρα στις τράπεζες, προκειμένου να διερευνηθεί η «τυχόν τέλεση» αξιόποινων πράξεων, στο σύνολο των χρηματοδοτήσεων μεγάλων και μεσαίων ελληνικών ομίλων, βιομηχανικών και μη, με αθροιστική δανειακή έκθεση ύψους… 7,7 δισ. ευρώ.

Μέσω ΣΔΟΕ έφτασε τη Δευτέρα στις τράπεζες μία ακόμη εισαγγελική παραγγελία, με την οποία ζητείται έλεγχος της τέλεσης αξιόποινων πράξεων, κατά τη χορήγηση επιχειρηματικών δανείων.

Δεδομένων των όσων έχουν μεσολαβήσει, η παραγγελία αυτή δεν θα αποτελούσε είδηση, καθώς ήδη υπάρχει μια μεγάλη σειρά υποθέσεων που ελέγχονται, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να έχουν μεταβληθεί σε «κέντρο αποστολής αναφορών», είτε προς τους εισαγγελείς, είτε προς τους εγχώριους και ξένους επόπτες, όπως διαμαρτύρονται από καιρό τα τραπεζικά στελέχη.

Τούτη όμως η παραγγελία είναι διαφορετική. Διότι αφορά στον έλεγχο του συνόλου των χορηγήσεων (!) σε πλειάδα μεγάλων και μεσαίων ομίλων, ανάμεσά τους και κάποιοι που συγκαταλέγονται στην «αφρόκρεμα» της ελληνικής επιχειρηματικότητας, η συνολική δανειακή έκθεση των οποίων ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 7,7 δισ. ευρώ!

Εν ολίγοις, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά τραπεζικό στέλεχος στο Euro2day.gr, «πρακτικά μας ζητούν να ερευνήσουμε τη νομιμότητα των χορηγήσεων, στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής βιομηχανίας και ένα μεγάλο μέρος του κλάδου υπηρεσιών»!

Αιτία της εισαγγελικής παραγγελίας, η προανάκριση που φέρεται να διεξάγεται και αίτημά της, «η διερεύνηση τυχόν αξιόποινων πράξεων που διώκονται αυτεπαγγέλτως και δη του ενδεχόμενου τέλεσης απιστίας σε βαθμό κακουργήματος».

Προς τον σκοπό αυτό, οι τράπεζες καλούνται μεταξύ πολλών άλλων να «ερευνήσουν»:

Α) Εάν τηρήθηκε το ισχύον θεσμικό και νομικό πλαίσιο κατά τη χορήγηση και την παρακολούθηση των δανείων

Β) Εάν υπήρξαν οι προβλεπόμενες εγκρίσεις από τα αρμόδια όργανα των τραπεζών

Γ) Εάν λήφθηκαν οι προβλεπόμενες κατά περίπτωση εξασφαλίσεις.

Κοινό τόπο μεταξύ των τραπεζικών πηγών με τις οποίες επικοινώνησε για το θέμα το Euro2day.gr αποτελεί η έκπληξη για το τεράστιο εύρος και την αοριστία της συγκεκριμένης εισαγγελικής παραγγελίας, η οποία δεν φαίνεται να αφορά στη διαλεύκανση συγκεκριμένων καταγγελιών ή την επιβεβαίωση υπαρχόντων στοιχείων, αλλά μια έρευνα-σκούπα, που περιέργως περιλαμβάνει και ομίλους μεγάλου βεληνεκούς, ιστορίας και εγνωσμένης οικονομικής ευρωστίας.

Ορισμένοι μάλιστα έκαναν λόγο και για «κυνήγι μαγισσών», εκτιμώντας ότι η υπόθεση της διερεύνησης τραπεζικών δανείων φαίνεται να έχει ξεφύγει από την -ορθή και επιβεβλημένη- εξέταση ορισμένων επίμαχων περιπτώσεων, λαμβάνοντας διαστάσεις υπερβολής.

Ταυτόχρονα δε εξελίσσεται σε έναν πραγματικό «βραχνά» για το τραπεζικό σύστημα, με τεράστιες νομικές και γραφειοκρατικές απαιτήσεις, ενόσω οι τράπεζες καλούνται την ίδια περίοδο να αντεπεξέλθουν σε μεγάλα ανοικτά ζητήματα, με κορυφαίο τη ρύθμιση του θέματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων και την επαναφορά σε θετική τροχιά της χρηματοδότησης της οικονομίας.

Οι ίδιοι πάντως τόνιζαν ότι θα κάνουν όλες τις απαιτούμενες ενέργειες, προκειμένου να ανταποκριθούν πλήρως στην εισαγγελική παραγγελία, όπως ορίζει ο νόμος.

Γιώργος Παπανικολάου

euro2day.gr

Η αγνή ηθική του φοροφυγά

Ο συνεπής, έντιμος φορολογούμενος, δεν υφίσταται μόνο την αφαίμαξη του κράτους, ελέγχεται πλέον από τον ίδιο του τον εαυτό. Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο οι άνθρωποι αισθάνονται τύψεις όταν κλέβουν την Εφορία. Εδώ αισθάνεσαι ηλίθιος αν την πληρώνεις

Του Κώστα Γιαννακίδη

Ο Αδωνις Γεωργιάδης πέταξε κάτι ακραίο, για εκείνους που αναγκάζονται να καταφύγουν σε φορολογικούς παραδείσους προκειμένου να προστατεύσουν τον πλούτο τους από την υπερφορολόγηση. Στη βάση του αυτό στέκει: αν, ως κράτος και κοινωνία δεν θέλεις να κυνηγάς τον πλούτο, δώσε του κίνητρο να μείνει κοντά σου.

Δεν τίθεται, φυσικά, θέμα ηθικής όταν τα μηδενικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Και ο πλούσιος θα σου πει ότι δεν θα γίνει χορηγός της γραφειοκρατίας σου. Ασφαλώς στο δικό μας ανθρώπινο μέτρο η συσσώρευση υπερβολικού πλούτου χωρίς επαρκή ανταπόδοση προς την κοινωνία είναι κάτι που ελέγχεται ηθικά. Ομως όταν ο πλούτος είναι δικός σου, αυτές οι σκέψεις πεθαίνουν πριν καν να γεννηθούν. Για αυτό, λοιπόν, από το να μοιράζεις αναθέματα, κοίτα καλύτερα τι κάνει η Κύπρος, η Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο.

Τώρα φέρτε αυτή τη συνθήκη στα δικά σας μεγέθη. Στο τέλος του μήνα θα πληρώσετε Φόρο Εισοδήματος και ΕΝΦΙΑ. Και μετά από λίγες μέρες τέλη Κυκλοφορίας. Κουβαλάτε και καμιά ρύθμιση στην πλάτη, ίσως και εισφορές ΕΦΚΑ. Είστε, λοιπόν, στον καναπέ και εμφανίζεται ο Πρωθυπουργός για να μοιράσει το πλεόνασμα που προέκυψε από την άγρια φορολόγησή σας. Και είναι ο ίδιος Πρωθυπουργός που βάζει από το 2018 άλλους δέκα φόρους στην καμπούρα μας. Τον ακούς. Και σκέφτεσαι ότι στο επόμενο δευτερόλεπτο θα ισχυριστεί ότι τα χρήματα είναι δικά του ή, τέλος πάντων, τα δούλεψε. Λίγο μετά διαπιστώνεις ότι μοιράζει προεκλογικό χρήμα, αποφεύγοντας να πει από πού προέρχεται, δηλαδή από την υπερφορολόγηση. Θα ακουγόταν πιο έντιμο αν το έλεγε κάπως έτσι: «Αρκετοί συμπατριώτες μας φορολογήθηκαν περισσότερο από όσο έπρεπε. Αντί να τους επιστρέψουμε κάτι από αυτά που έδωσαν, θα ενισχύσουμε τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας». Δεν το είπε. Για αυτό και ο Γιώργος Κυρίτσης ακούγεται ευθύς και έντιμος.

  

Είναι και αυτή μία προσέγγιση. Μπορεί να μην τη σέβεσαι, αλλά έχει λογική. Εδώ όμως εγείρεται και άλλο θέμα για την ηθική της υπερφορολόγησης. Προς Θεού, δεν τίθεται θέμα νομιμότητας. Αν η Βουλή ψηφίσει αύριο την αύξηση της φορολογίας, το κράτος έχει το νόμιμο δικαίωμα να σου πάρει το σπίτι. Ωστόσο εδώ που έχουμε φτάσει, αρκετοί συμπολίτες μας δικαιούνται να πουν ότι το κράτος δεν έχει υπερβεί, απλώς, τα όρια της ηθικής, αλλά η φορολογική του πολιτική είναι απολύτως ανήθικη. Εντάξει, ποτέ στην Ελλάδα δεν συζητούσαμε περί ανταποδοτικότητας των φόρων -τις περισσότερες φορές δεν παίρνεις πίσω ούτε στο ελάχιστο αυτό που πληρώνεις. Ομως ποιο είναι το σημείο που νομιμοποιείσαι ηθικά να κλέψεις την Εφορία; Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει όταν διαπιστώνεις ότι η φοροδοτική συνέπεια απειλεί άμεσα την επιβίωση σου. Τη δική σου και της οικογένειας σου.

Δεν μιλάμε για πολυτέλειες, αλλά για τα στοιχειώδη. Διότι αυτό το πλεόνασμα που μοίραζε, λες και ήταν δικό του, ο Πρωθυπουργός προέρχεται πρωτίστως από θυσίες και στερήσεις έντιμων φορολογούμενων. Προέρχεται, επίσης, από την άρνηση του κράτους να εκπληρώσει υποχρεώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα. Ενας μικρομεσαίος επιχειρηματίας που απολύει το προσωπικό και κλείνει την επιχείρηση του επειδή το κράτος είναι ασυνεπές, δοκιμάζει την ηθική του ακούγοντας τον Τσίπρα να δίνει μπόνους αντοχής. Βέβαια για να έχει ζωντανή επιχείρηση όλο και κάτι θα έκανε στη σκιά και κάτω από το τραπέζι. Ομως τώρα, στα χρόνια της μνημονιακής υπερφορολόγησης η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή σχεδόν έχουν εξαγνιστεί ηθικά.

Ο συνεπής, έντιμος φορολογούμενος, δεν υφίσταται μόνο την αφαίμαξη του κράτους, ελέγχεται πλέον από τον ίδιο του τον εαυτό. Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο οι άνθρωποι αισθάνονται τύψεις όταν κλέβουν την Εφορία. Εδώ αισθάνεσαι ηλίθιος αν την πληρώνεις, συχνά δε και με ενοχές απέναντι στον εαυτό σου και στην οικογένεια, για αυτά που της στερείς.

protagon.gr

Ασε κάτω το κοινό «μου», μωρή!

Τόσο προβλέψιμος κ. Πρωθυπουργέ; Πού πήγε η φαντασία σας; Για μια εκλογή της Φώφης; Αναγνωρίσατε στο δικό «της» κοινό τον «κόσμο» σας που τον θεωρούσατε καπαρωμένο και αρχίσατε να μοιράζετε εκατομμύρια; Ομως από αυτόν τον τόπο πέρασαν Αλέξηδες κι Αλέξηδες...

γράφει η Ρέα Βιτάλη

Αλέξη. Αχ, Αλέξη! Τόσο αστεία προβλέψιμος; Πού πήγε η φαντασία σας; Τόσο λαχάνιασμα; Πού πήγε το «γιαβάς- γιαβάς» σας; Ενα «Ελληνικό» και το πάτε σαν να είναι εκλεκτό κρασί που θέλει χρόνια και χρόνια!… Μια «Σκουριές» και με το πάσο σας γλεντάτε απολύσεις. Και για μια εκλογή Φώφης; Ενα βράδυ και σας στάθηκε αχώνευτο; Τόσο τελικά αναγνωρίσατε, στο δικό «της» κοινό τον «κόσμο» σας; Τόσο σταμπάρατε ψηφοφόρους; Τόσο τους θεωρούσατε καπαρωμένους;

«Ασε κάτω το κοινό μου, μωρή!»; Και προφανώς, κρίνοντας βέβαια από τους χρόνους αντίδρασης σας… Τι ετοιμότητα, Θεέ μου!… Συγκαλέσατε συμβούλιο με τα πρωτοπαλίκαρά σας αξημέρωτα. Ηθελα να είμαι από μια μεριά να χαρώ διαλόγους «Αλέξη, Αλέξη, τόλμησε να μας πάρει το κοινό μας! Κάνε κάτι αμέσως!».

Και σεις Αλέξη, θα είπατε: «Αφήστε το πάνω μου! Σιγά τα δύσκολα. Εδώ τους έχω…» και θα δείξατε τη χούφτα σας, με σφιγμένα τα δάκτυλα και θα την κουνήσατε πέρα δώθε σαν όπως έφηβος αυτοϊκανοποιείται (μετά συγχωρήσεως πρόεδρε… αλλά μπορεί, να είναι όντως «αυτοικανοποιητικό», να κρατάς τον κόσμο στη χούφτα σου) «Εδώ τους έχω! Εμένα με λένε Αλέξη! Εγώ τους αντιγύρισα ΟΧΙ σε ΝΑΙ και δεν κουνήθηκε βλεφαρίδα! Αφήστε το πάνω μου» θα είπες, ω Αλέξη!

Και εμφανίστηκες στη σκηνή του τσίρκου μας, ως πλουσία κυρία, πλην βαθιά και συγκινητικά φιλάνθρωπος, να βγάλεις διάγγελμά αγάπης, ενσυναίσθησης, κατανόησης, συμπόνιας. Τι συγκινητικό! «Από τα 1,4 δισεκατομμύρια, 720 εκατομμύρια θα διανεμηθούν με τη μορφή έκτακτης ενίσχυσης προς 3,4 εκατομμύρια συμπολίτες μας…». Πάει το εκατομμύριο σύννεφο!

Στο έχω ξαναγράψει πατριώτη. Από τούτα τα μέρη πέρασαν Αλέξηδες κι Αλέξηδες. Εχουν καταγραφεί μέσα μας πολλά «Τσοβόλα δώστα όλα!». Τότε έβρεχε ο ουρανός λεφτά… Στην πλημμύρα των χρημάτων πνίγηκες, να το θυμάσαι. Ετούτος βρέχει μια ψιχάλα, από όσα από μας ανέντιμα και χωρίς αύριο, μαζεύει. Θέλει πιο «ταχυδακτυλουργία». Μια κλειστοφοβική κυκλική ανακύκλωση. Που μας φυλακίζει σε κώμα. Χειρότερο από θάνατο, δηλαδή…

Αλέξηδες κι Αλέξηδες! Αλλά κάθε επομένη εκλογών, εμείς πάλι πρέπει να ζήσουμε ο ένας με τον άλλον. Με σένα, που δεν σου «το είχα» για τόσο «υπομονή». Δεν σου «το είχα» για τόση στωικότητα ακόμα και μπροστά σε ουρές κλειστών τραπεζών. Δεν σου «το είχα» για τόση εγκαρτέρηση, εσένα, που χαλάς τον κόσμο αν ο μπροστά σου αργήσει στο φανάρι… Και να εκφράσω ένα σώψυχο παράπονο; Αν για το «κακό» υπέδειξες τόσα προσόντα ψυχής, φαντάσου να τα είχες δείξει για το «καλό»; Αλλά και πόσοι λίγοι, είχαν το «βαθύ καλό», το μακροπρόθεσμο στο μυαλό τους, όταν σε κυβέρνησαν;

Μα, δεν τα είδαμε πια, όλα για όλα; Μια και μόνη η αγωνία… Δεν θέλω να σε ξαναδώ να σέρνεσαι στον «έρωτά του». Δεν θέλω να σε ξαναδώ να σαβουρώνεσαι στα δήθεν γλυκόλογά του. Θέλω να δω στα χείλη σου να διαγράφεται, μια και μόνη φράση «Σε καταλάβαμε, ρε!». Γεμάτος ο κόσμος Αλέξηδες! Είσαι πια πονηρεμένος, πατριώτη;

protagon.gr

Πάρε ένα μέρισμα και δώσ’ μου το διαμέρισμα

Με ένα εσπευσμένο διάγγελμα, που απευθύνεται σε ηλίθιους ή αδαείς, και περιέχει περισσότερα ψέματα από τα 1,4 δις ευρώ που «μοιράζει» ως κοινωνικό μέρισμα, ο πρωθυπουργός χτες το βράδυ απέδειξε πόσο πολύ τον πόνεσε η προσέλευση των πασόκων να ψηφίσουν. Αλλά, απέδειξε και πόσο αποφασιστικός είναι να κοροϊδεύει το λαό μπροστά στα μούτρα του, ακολουθώντας προφανώς την Γκεμπελική τακτική: Όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται.

Πάμε στα χοντρά:

Το «μέρισμα» των 1,4 δις που είπε ο πρωθυπουργός δεν είναι 1,4 δις, είναι ακριβώς τα μισά! 700 δις! Το είπε ο ίδιος στο διάγγελμά του! Και δεν είναι μέρισμα. Είναι οικονομικά καταστροφική εξαγορά ψήφων.

Τα υπόλοιπα 700 δις που… μοιράζει ως μέρισμα είναι:

315 εκ. οι υποχρεώσεις του κράτους στους συνταξιούχους, που τους έκλεβε εδώ και 5 χρόνια από τις κρατήσεις (και αυτή η κυβέρνηση) και που δικαιώθηκαν με δικαστικές αποφάσεις. Αυτά τα λεφτά είναι υποχρεωμένη να τα επιστρέψει η κυβέρνηση! Δεν τα χαρίζει ούτε κάνει χάρη σε κανέναν! Είναι κερδισμένα δικαστικά!!

360 εκ. δίνονται στη ΔΕΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ για το κόστος των υπηρεσιών κοινωνικής ωφέλειας, που δινόταν από όλες τις κυβερνήσεις!! Μόνο που αυτή η κυβέρνηση πετάει πλέον έξω από το κοινωνικό τιμολόγιο τα τρία τέταρτα των δικαιούχων!

Επομένως, από τα 4 εκατομμύρια των πολιτών που είπε με στόμφο ο κ Τσίπρας ότι θα ωφεληθούν από το «μέρισμα» πρέπει να αφαιρέσουμε 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχους που δεν παίρνουν μέρισμα αλλά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΣ τα χρωστούμενα του κλεφτοδημοσίου,

και άλλα 2 εκατομμύρια πολίτες που είναι οι καταναλωτές της ΔΕΗ που ωφελούνταν μέχρι φέτος από το κοινωνικό τιμολόγιο και που τους μέτρησε ο καθ έξιν ψεύτης πρωθυπουργός και το γραφείο προπαγάνδας του, ως ωφελημένους από την κρατική επιχορήγησε στη ΔΕΗ, που βαφτίστηκε «μέρισμα»!

Κρυμμένα κριτήρια

Τα υπόλοιπα 700 εκ. που «μοίρασε» χτες ο πρωθυπουργός σε άνεργους, σε νέους και στη …μεσαία τάξη θα τα δουν με τα κυάλια οι μισοί «δικαιούχοι» που νομίζουν ότι θα τα πάρουν! Γιατί, ο πρωθυπουργός φρόντισε να απαριθμήσει οικογενειακές κατηγορίες, παιδιά, γονιούς και εργένηδες με εισοδήματα ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ και όχι που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΟΥΝ, αλλά δεν είπε το κερασάκι: Ότι τα εισοδηματικά κριτήρια δεν είναι μόνο τι δηλώνουν, συν τα 180 χιλιάρικα ακίνητης περιουσίας με ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ  και όχι εμπορικές αξίες (!). Αλλά είναι και οποιεσδήποτε καταθέσεις σε λογαριασμούς τραπεζών!

Θυμίζουμε ότι πέρυσι, με ακόμα πιο χύμα κριτήρια, ένα μεγάλο μέρος του «μερίσματος» έμεινε αδιάθετο γιατί δικαιούχοι που οι κατηγορίες τους διατυμπανίστηκαν από την προπαγάνδα, δεν συμπλήρωναν τα κριτήρια και δεν πήραν φράγκο!

Επίσης, θυμίζουμε ότι το «μέρισμα» που μοίρασε υπό άλλες συνθήκες η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου ήταν 450 εκατομμύρια ευρώ, το 2014! Πριν από 3 χρόνια!

Ψεύτικα οικονομικά στοιχεία

Πριν ανακοινώσει τους «δικαιούχους των μερισμάτων» ο πρωθυπουργός αναλώθηκε σε μια περιγραφή της οικονομικής κατάστασης της χώρας, που θα τη ζήλευε και ο Μινχάουζεν.

Μίλησε για ρυθμούς ανάπτυξης κοντά στο 2% την ώρα που η ΕΕ διόρθωσε επί τα χείρω την πρόβλεψη 2,1% σε 1,6%, ενώ το ΔΝΤ («που πέφτει πάντα έξω» σύμφωνα με την κυβέρνηση) την έριξε στο 1,8% με ευνοϊκή διάθεση, μια και θέλει να μείνει εδώ ως τοποτηρητής, όπως δήλωσε προχτές.

Αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης δεν απέχουν πολύ από τους αντίστοιχους του 2014 (1,4%) επί της «επάρατης» κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου!

Ο πρωθυπουργός υπερηφανεύτηκε στη συνέχεια και για τη φορολογική ληστεία των φτωχών και της μεσαίας τάξης, κομπάζοντας ότι ο προϋπολογισμός θα ξεπερνά σε πρωτογενές πλεόνασμα το στόχο του 1,75%. Είχε μάλιστα το θράσος να υποστηρίξει, σε αντίθεση με τον κ Χουλιαράκη, ότι το πλεόνασμα είναι αποτέλεσμα «εντατικής προσπάθειας εξορθολογισμού των δαπανών χωρίς περικοπές στους μισθούς και το κοινωνικό κράτος»!!

Ξέχασε να πει στο λαό ότι οι δημόσιες δαπάνες έχουν τσεκουρωθεί ως προαπαιτούμενο από τις συμφωνίες που έχει υπογράψει με τους δανειστές, ότι εξ αιτίας τους δεν έχει μείνει ίχνος κοινωνικού κράτους σε Υγεία, Παιδεία και κοινωνική ασφάλιση, και ότι ενώ σκορπάει εκατομμύρια σε επιδόματα δια της πλαγίας σε όλο το δημόσιο, έχει γονατίσει μισθολογικά τον ιδιωτικό τομέα.

Επίσης, είχε το θράσος να υποστηρίξει ότι «το πλεόνασμα είναι αποτέλεσμα του αποφασιστικού περιορισμού της διαφθοράς, της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και της φοροδιαφυγής», την ώρα που η διαφθορά οργιάζει σε όλο το δημόσιο από ρεμούλες των κυκλωμάτων που δρούν ανεξέλεγκτα αφού δεν λειτουργούν ελεγκτικοί μηχανισμοί (Κώστα, φρόντισε να πληρούν τις προδιαγραφές οι προμηθευτές μας) ενώ η φοροδιαφυγή οργιάζει σε εισοδήματα, κέρδη και ΦΠΑ,Μ όπως ομολογούν τα στοιχεία και οι ίδιοι οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες.

Φυσικά, με φρασεολογία επταετίας, όλα αυτά έχουν επιτευχθεί «παρά την υπονόμευση που υφίσταται η κυβέρνηση και η ελληνική οικονομία από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς»!

Στο απυρόβλητο ο Καραμανλής…

Σε ένα… αντικαπιταλιστικό κρεσέντο μαθητή γυμνασίου, ο πρωθυπουργός κατηγόρησε τους πλούσιους ότι επειδή φοροδιέφευγαν και έβγαλαν τα λεφτά τους έξω οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία! Αυτοί φταίνε, είπε. Ούτε η εγκληματική διαχείριση του δημόσιου χρήματος από την κυβέρνηση Καραμανλή, ούτε η παντελής απουσία οικονομικού ελέγχου και φοροκυνηγητού από τις ελληνικές κυβερνήσεις, ούτε η διαπλοκή τους, ούτε το διεθνές οικονομικό σύστημα που επέλεξε να πληρώσουν οι Ευρωπαίοι πολίτες την αλητεία των αμερικανικών τραπεζών, που πήρε ντόμινο και τις ευρωπαϊκές, όπως ομολόγησε και ο κ Ντάισενμπλουμ.

Παρεμπιπτόντως, χτες έγινε «σε πολύ καλό κλίμα» στο μέγαρο Μαξίμου η συνάντηση των υπουργών Ν Παππά και Α Φλαμπουράρη με τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών καναλιών (πρώην βοθροκάναλα της διαπλοκής) Γ Βαρδινογιάννη, Θ. Κυριακού, Δ Κοντομηνά, και Γ Αλαφούζου, με θέμα τις τηλεοπτικές άδειες και την υλοποίηση του αιτήματος των καναλαρχών για μείωση του φόρου της διαφήμισης από το 20% στο 5%. Που έγινε…

Τέλος, ο πρωθυπουργός είχε το θράσος να διαφημίσει τις θέσεις κωπηλατών στην εργασιακή γαλέρα ως 300.000 νέες θέσεις εργασίας, την ώρα που με όλα τα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗΣ ο Οκτώβριος ήταν ο χειρότερος μήνας από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα για τη μισθωτή εργασία!

Συγκεκριμένα, οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 53.164 σε σχέση με τον Σεπτέμβριο, η μερική απασχόληση εκτοξεύτηκε τον ίδιο μήνα στο 63% της συνολικής απασχόλησης, από το 60% του Σεπτεμβρίου και με εκ περιτροπής απασχόληση είναι το 55% των εργαζόμενων!

Και δεν είπε λέξη για τους μισθούς ντροπής των 300 ευρώ και κάτω, που έχει υπογράψει με την πολιτική του.

Το κράτος ζητάει τα σπίτια τους!

Ο πρωθυπουργός δεν είπε λέξη φυσικά για τους πάνω από 20.000 πολίτες που απειλούνται να χάσουν τα σπίτια τους από τη γραφειοκρατία του Κτηματολογίου κυρίως σε Γαλάτσι, Νέα Ιωνία, Νέο Ηράκλειο, Ψυχικό, Βάρκιζα και Περιστέρι, που τα διεκδικεί ως δασικά του 1900!!

Και, φυσικά, δεν είπε κουβέντα για τα χιλιάδες ακίνητα που βγαίνουν σε πλειστηριασμό αμέσως, μετά από ένα ακόμα δουλικό yes του αντιστασιακού μαρξιστή υπουργού Ε Τσακαλώτου στην τρόικα, που του τράβηξε το αυτί για την καθυστέρηση της διαδικασίας.

Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη. Όλα σε χέρια κυνόδοντα. Όχι του Λάνθιμου. Του ελληνικού δημόσιου και των ξένων κορακιών. Για να τονώσουμε τις τράπεζες. Οι οποίες δεν τονώθηκαν αρκετά με τα εισοδήματα και τις οικονομίες μας που σφαγιάστηκαν για να σωθούν αυτές, όπως ομολόγησε κυνικά και ο κ Ντάισενμπλουμ.

Αφού, μετά τους δανειστές ήρθε και μαζεύει με τη φορολογία και τη φτωχοποίηση ό,τι έχει απομείνει από πένητες και μικροαστούς σε οικονομίες και ακίνητα, ο πρωθυπουργός, ήρθε χτες με θράσος να πει στο λαό ότι του μοιράζει και λεφτά! Το ένα δέκατο απ αυτά που του κλέβει! Ότι του μοιράζει αυτά που του αρπάζει!

Προφανώς δεν ξέρει καν την κινέζικη θέση, που ήταν αγαπημένη του Μαό: «Αν θέλεις να ταΐσεις το λαό μάθε του να ψαρεύει αντί να του δίνεις ψάρια».

Δε φταίει αυτός. Οι κακομοιριασμένοι που παίρνουν με ικανοποίηση ό,τι ψίχουλα τους πετάει και λένε κι ευχαριστώ φταίνε. Που καταπίνουν αμάσητα ό,τι ψέματα ξεφουρνίζει. Αντί να τον πάρουν στο κυνήγι.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

Πολιτικό vertigo στη μονομαχία για τον πράσινο ήλιο…

Του Γιάννη Παντελάκη

Μια αριθμητικά μεγάλη ομάδα από τους 210.000 χιλιάδες ψηφοφόρους της περασμένης Κυριακής, διανύει ήδη ενός είδους πολιτικό vertigo. Αυτοί που κέρδισαν τις δυο πρώτες θέσεις, δεν αποτελούν αυτό που τους εκπροσωπεί, τους θεωρούν βαθύ ΠΑΣΟΚ, τους συνδέουν με κάτι που δεν τους εκφράζει, νοιώθουν σαν να συμμετέχουν σε μια μονομαχία για τον πράσινο ήλιο. Το πιο πιθανό είναι να μην ψηφίσουν την δεύτερη Κυριακή. Πέρα μιας μικρής –μάλλον αμφισβητούμενης -ηθικής διάστασης που ενδέχεται να έχει το θέμα (αφού αποδέχεσαι τις διαδικασίες, πρέπει να το κάνεις ως το τέλος), κατά βάση έχουν δίκιο. Που όμως το χάνουν, για πολλούς λόγους.

- Πήραν μέρος σε μια διαδικασία η οποία είχε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και υποψήφιους. Με παρελθόν, μεγάλη πολιτική πορεία και προβλέψιμο μέλλον. Όλοι όσοι πήγαν στις κάλπες γνώριζαν ποιοι ζητούσαν την ψήφο τους και τι θα σήμαινε κάθε ενδεχόμενο αποτέλεσμα. Όπως αυτό της Κυριακής.

- Διάβασαν μια πραγματικότητα μ’ ένα μάλλον άστοχο τρόπο. Η κοινωνία σ’ ένα μεγάλο κομμάτι της τουλάχιστον, δεν αναζητεί νέες εναλλακτικές προτάσεις που θα την βγάλουν από τα πολλαπλά αδιέξοδα, εξακολουθεί να ερμηνεύει την κρίση και τα αίτιά της με όρους παλιούς. Δεν φταίει η πολύχρονη διακυβέρνηση από συγκεκριμένα κόμματα για την κρίση αλλά κάτι άλλο, πιστεύουν πολλοί. Σε αυτό το «άλλο» δίνουν πολλές ερμηνείες. 

- Πίστεψαν πως όσοι δεν έχουν μια αμιγώς Πασοκική προέλευση, μπορούν ν' αποτελέσουν μια καλή λύση. Αυτό θα είχε ουσιαστική βάση, αν αυτοί που εμφανίστηκαν ως τέτοιοι, είχαν και την λύση. Δεν την είχαν και δεν την έχουν. Η προεκλογική περίοδος δεν χαρακτηρίστηκε από πανσπερμία διαφορετικών προτάσεων για την έξοδο από την κρίση που αποτελεί το κυρίως ζητούμενο.

- Υιοθέτησαν την εκτίμηση ότι ο τρίτος και ο τέταρτος στη σειρά ποσοστών υποψήφιοι, διαθέτουν μια συγκροτημένη, εναλλακτική στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτική πρόταση η οποία μπορεί να έχει προοπτική. Δεν αποδείχτηκε από καμία παράμετρο κάτι τέτοιο, οι κ. Καμίνης και Θεοδωράκης, ψάχνουν το πολιτικό τους στίγμα, αυτό δεν σημαίνει ότι το έχουν βρει.

Γι’ αυτούς και άλλους τόσους λόγους, οι εμφανώς απογοητευμένοι αυτοί ψηφοφόροι, νοιώθουν αμήχανοι μπροστά στις κάλπες της δεύτερης Κυριακής. Αφού ωστόσο αποφάσισαν να πάρουν μέρος σε μια τέτοια διαδικασία ελπίζοντας, έχουν αρκετούς λόγους για να συνεχίσουν να το κάνουν. Ίσως όχι γιατί θα συμβεί αυτό που –μάταια- περίμεναν να συμβεί, αλλά επειδή οι περισσότεροι από 210.000 ψηφοφόροι μπορούν ν' αποτελέσουν την μαγιά για έναν τρίτο πόλο. Έστω χαμηλών προσδοκιών...   






















 liberal.gr

Το φαγωμένο κορίτσι

Το πρώτο μέρος εδώ “Κάθε ευχή είναι και κατάρα”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο πατέρας γύρισε σπίτι χαρούμενος που είχε λύσει το πρόβλημα. Όμως η γυναίκα του είχε άλλη γνώμη.

“Άφησες το παιδί μου στον μάγο;”

“Εσύ μου ‘πες να το κάνω.”

“Σου ‘πα να πάτε να το δει. Όχι, να το κρατήσει.”

Και ξεκίνησε να θρηνεί. Ήξερε πως δεν μπορούσε να πάει να το πάρει πίσω. Ό,τι δίνεται σε μάγο χάνεται για πάντα. Γι’ αυτό έκλαιγε το χαμένο της παιδί.

“Τι κλαις;” της είπε ο πατέρας. “Και να ‘μενε εδώ τι θα ‘κανε; Ντιπ χαζός ήταν, πιο χαζός κι απ’ αυτό.”

Και χτύπησε την άδεια κανάτα που ‘χαν πάνω στο τραπέζι.

“Αυτό γεμίζει”, είπε η μάνα, διακόπτοντας για λίγο τον θρήνο.

Χωρίς να το ξέρουν είχαν μαντέψει κι οι δυο σωστά. Έτσι πήρε την απόφαση ο μάγος να κρατήσει τον Γκιέν. Επειδή ήταν άδειος.

Οι χωριανοί έβλεπαν στον Γκιέν την κενότητα. Ο μάγος είδε τη δυνατότητα.

Οι άνθρωποι, απ’ τη στιγμή που γεννιούνται, αρχίζουν να γεμίζουν. Θρησκείες και δόξες, πατρίδες και εχθρούς, γνώσεις και βεβαιότητες, πόθους κι απαγορεύσεις.

Όταν φτάνουν σε ηλικία γάμου ξέρουν όλα όσα επιτρέπονται και τίποτα διαφορετικό δεν χωράει ο νους τους. Το δοχείο είναι γεμάτο. Κάθε σταγόνα για να χωρέσει πρέπει να χυθεί μια άλλη. Κι άμα το δοχείο είναι γεμάτο λάδι, πώς να βάλεις μέσα κρασί;

Ο Γκιέν ήταν άδειος, σαν να είχε μια τρύπα στο κεφάλι του. Όσα του είχαν πει είχαν αδειάσει ξανά. Κι αν δεν είχε πάει στον μάγο θα έμενε πάντα έτσι, κενός κι αθώος, πιο αθώος κι από δέντρο.

Όμως η κενότητα ήταν δυνατότητα. Γιατί οι μάγοι γνωρίζουν πολλά και παράξενα, που δεν μπορούν ν’ ανακατευτούν με τίποτα άλλο.

~~

Για να καταφέρει να τον διδάξει, για να του μείνουν στο κεφάλι, το πρώτο πράγμα που έκανε ο μάγος ήταν ένα ξόρκι επιδιόρθωσης, έτσι ώστε να κλείσει η τρύπα.

Αλλά πριν τον διδάξει οτιδήποτε του έκανε μια τελευταία ερώτηση. Τον ρώτησε τι ήταν το πρώτο πράγμα που θυμόταν. Ήθελε να βεβαιωθεί ότι ο μικρός δεν είχε αναμνήσεις από παλιότερες ζωές. Αλλά υπήρχε και κάτι άλλο που τον τρόμαζε, γι’ αυτό ήθελε να ξέρει.

“Τι ‘ναι το πρώτο πράγμα πού θυμάσαι;” τον ρώτησε.

“Τη Μορμώ και το φίδι”, απάντησε ο Γκιέν.

Ο μάγος τραβήχτηκε πίσω.

“Η Μορμώ! Τ’ αρχαίο φάσμα;” Και ξεκίνησε να κάνει με τα δάκτυλα του την επίκληση της προστασίας.

“Η Μορμώ η κατσίκα”, είπε ο μικρός. “Και μια δεντρογαλιά.”

Του εξήγησε. Είχαν τρεις κατσίκες στο σπίτι. Τη Μορμώ, τη Μόρφω, και τη Μαρία. Eκείνος βύζαινε απ’ την Μορμώ, γιατί η μάνα του δεν είχε γάλα.

Μια μέρα οι μεγάλοι είχαν αφήσει το μωρό στ’ αμπέλι να βυζαίνει απ’ την κατσίκα. Όπως έπινε κατέβηκε και μια δεντρογαλιά και πιάστηκε στ’ άλλο μαστάρι. Τα φίδια βυζαίνουν γλυκά, χωρίς να ταράζουν τις γίδες. Έτσι σαν άνοιξε τα μάτια το μωρό, είδε δίπλα του να πίνει κι ένα πράσινο φίδι. Αλλά τότε δεν καταλάβαινε σε τι διαφέρουν τα φίδια απ’ τους ανθρώπους. Κι αντί να φοβηθεί συνέχισε να βυζαίνει.

Αυτό θυμόταν. Τη Μορμώ και το φίδι.

Μετά, έτσι του είχαν πει, τους είδε η μάνα κι όρμηξε και σκότωσε το φίδι.

“Κι εσύ τι έκανες;” ρώτησε ο μάγος.

“Δεν θυμάμαι”, είπε ο Γκιέν. “Μπορεί να κοιμήθηκα. Μ’ αρέσει να κοιμάμαι και να βλέπω όνειρα.”

Ο μάγος ανακουφίστηκε. Δεν του το είπε εκείνη τη βραδιά, πέρασαν χρόνια πριν του διηγηθεί την ιστορία, αλλά την τελευταία φορά που είχε μαθητή, μαθήτρια συγκεκριμένα, όταν τη ρώτησε τι ‘ναι το πρώτο πράγμα που θυμόταν, εκείνη του ‘χε πει: “Τη φωτιά και τον τρόμο”.

Τότε δεν είχε καταλάβει ότι κάποια δοχεία είναι προτιμότερο να μένουν άδεια από μαγεία. Γιατί το ελάχιστο κατακάθι μπορεί να κάνει το φως σκοτάδι.

~~

Η ιστορία του φαγωμένου κοριτσιού, όπως ο Γκιέν την άκουσε χρόνια μετά, ειπώθηκε κάπως έτσι.

Ο μάγος, πριν γίνει μάγος, ήταν ομφαλόψυχος. Άνηκε σ’ ένα τάγμα ησυχαστών μονοφυσιτών μοναχών που ομφαλοσκοπούσαν για να φτάσουν στον θεό. Η πρακτική τους ήταν απλή.

Κάθονταν ώρες ατελείωτες και κοιτούσαν τον ομφαλό τους, επαναλαμβάνοντας: “Ένας είναι ο θεός και πρώτος προφήτης ο Χριστός”. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν καταφέρει να δουν το φως που περιέβαλλε τον Ιησού όταν αναλήφθηκε.

Ο μάγος, που τότε λεγόταν μοναχός Δαμιανός, είχε φτάσει ν’ ακολουθήσει το φως ως την Παράδεισο, αλλά γύρισε πίσω οικειοθελώς, για να δείξει και στους άλλους τον δρόμο.

Μα όταν γύρισε πίσω, όταν συνήλθε απ’ την έκσταση, δεν θυμόταν τίποτα απολύτως, ούτε καν το όνομα του. Είχε μείνει άδειος.

Ο ηγούμενος τον έδιωξε απ’ το μοναστήρι κι ο ανώνυμος έφτιαξε τη σκήτη του σε μια σπηλιά λίγο πιο βόρεια απ’ το Όρος, εκεί όπου τα ποτάμια κατέβαζαν χρυσάφι. Έμεινε μόνος χρόνια πολλά κι έγινε μάγος με την καθοδήγηση μιας γυναίκας θρακιώτισσας.

Έτσι τον έμαθαν οι άνθρωποι τριγύρω, έτσι και τον αποκαλούσαν. Χωρίς όνομα, μόνο “ο μάγος”.

~~

Κάποια εποχή είχαν φτάσει στην περιοχή τσιγγάνοι. Πουλούσαν μαντείες, έφτιαχναν τα σίδερα κι έπαιζαν μουσική στα πανηγύρια.

Οι ντόπιοι δεν τους συμπαθούσαν, γιατί ήταν ξένοι, ήταν παράξενοι.

Μια νύχτα κάποιοι πήγαν σε μία απ’ τις άμαξες κι άρπαξαν ένα κορίτσι που δεν ήταν καν πέντε χρονών. Το βίασαν, το μακέλεψαν κι ύστερα το ‘ριξαν στη φωτιά για να κάψουν τα ίχνη τους.

Το κορίτσι όμως δεν πέθανε. Το βρήκαν τρεις μέρες και τρεις νύχτες μετά οι τσιγγάνοι. Ανέπνεε σαν τζιτζίκι. Είχε καεί το μισό της πρόσωπο ολοσχερώς και το ένα της χέρι είχε γίνει κούτσουρο. Αλλά ανέπνεε ακόμα, έστω και σαν τζιτζίκι.

Οι ντόπιοι είπαν ότι το είχαν κάνει τσιγγάνοι και ξεσηκώθηκαν να τους διώξουν. Οι τσιγγάνοι είπαν ότι το είχαν κάνει ντόπιοι. Και ετοιμάστηκαν να τους αντιμετωπίσουν.

Οι γονείς του πήγαν το μισοπεθαμένο κορίτσι στον μάγο, γιατί μόνο εκείνος είχε τη δύναμη να το σώσει. Δέχτηκε να βοηθήσει, αλλά τους ζήτησε μεγάλο αντάλλαγμα: Να του αφήσουν το παιδί και να φύγουν απ’ την περιοχή για πάντα.

Είτε πέθαινε είτε ζούσε, το κορίτσι θα ήταν δικό του.

Η μάνα δέχτηκε. Προτιμούσε να ζήσει το παιδί της, ακόμα κι αν δεν το ξανάβλεπε ποτέ. Κι είπε στον μάγο:

“Αν χαθεί να την κάψεις. Αν σωθεί να την αγαπήσεις. Και να την πεις Τιερού, αυτό θα είναι το όνομα της.”

Τιερού στη γλώσσα τους σήμαινε: “Η φαγωμένη”.

Ύστερα φύγανε, όλοι τους, αφού έριξαν κατάρα στους ντόπιους και στον χρυσό που έκρυβε η γη.

~~

Ο μάγος έβαλε όλες του τις δυνάμεις, μέχρι που κόντεψε να χαθεί κι αυτός -ξανά. Αλλά έσωσε το κορίτσι, την Τιερού. Και αποφάσισε να την κάνει μαθήτρια του στις μαγικές τέχνες. Πέρα από κόρη που θα την είχε.

Κι όταν τη ρώτησε τι πρωτοθυμάται, κι όταν άκουσε τι του είπε, καθόλου δεν πήγε ο νους του σ’ αυτό που θα συνέβαινε.

συνεχίζεται

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός