Τα λερωμένα χέρια μακρύναν ή ήταν μακριά από πριν;

Μπορεί ο πρωθυπουργός να επιμένει ότι τον Αύγουστο η χώρα θα βγεί από τα μνημόνια με καθαρή έξοδο, αλλά απευθύνεται σε όχλο. Σε πελάτες. Δεν απευθύνεται σε πολίτες. Γιατί η αριθμητική πραγματικότητα βεβαιώνει ότι η χώρα είτε θα γίνει Βουλγαρία του Ζίβκοφ είτε θα ξαναπέσει στα χέρια δανειστών. Πριν το 2020 μάλιστα. Όχι γιατί η κυβέρνηση έχει λάθος πολιτική. Αλλά γιατί δεν έχει πολιτική. Σε κανέναν τομέα!

Οι δανειστές και οι επίτροποι δεν είναι υπεύθυνοι για να κυβερνάνε την Ελλάδα. Μπορούν να σκαρφίζονται ό,τι θέλουν. Ακόμα και λάθος προγράμματα όπως οι ίδιοι ομολόγησαν δια στόματος Τόμσεν και Ντάϊσανμπλουμ. Δεν ψηφίζονται εδώ, δεν έχουν τα χρήματά τους εδώ και στο τέλος, ό,τι κι αν γίνει, θα τα πάρουν τα «δανεικά».

Αυτοί υποχρεώνουν τις κυβερνήσεις να ψηφίζουν νόμους και να υποθηκεύουν την ελληνική περιουσία ως όμηρο και τιμάριο για αρπαγή. Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις εφαρμόσουν αλαλούμ πολιτική, δική της ή ξενόπνευστη, οι δανειστές δεν θα βλαφτούν. Θα παρέμβουν ξανά, θα δανείσουν ξανά, θα σφίξουν πάλι τα λουριά και οι Έλληνες αντί για Βούλγαροι και Ρουμάνοι εργάτες θα γίνουν Αλβανοί. Και μετά Γεωργιανοί. Η ικανότητά τους να υποκύπτουν με σκυμμένο το κεφάλι άλλωστε, έχει καταπλήξει ήδη Ευρώπη και Αμερική!

Δυο δρόμοι, ο ένας έρημος!

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, έχουμε δύο θέματα ως χώρα. Το ένα είναι να ξεπληρώσουμε αυτά που μας φέσωσαν για να σώσουν τις τράπεζές τους και το δεύτερο είναι να αναπτυχθούμε σαν χώρα. Αυτά τα δύο συναντιώνται και ταυτόχρονα δεν συναντιώνται. Γιατί η ανάπτυξη της χώρας εξαρτάται ΚΑΙ από τα κεφάλαια που καλείται να πληρώνει ως τοκοχρεωλύσια, αλλά εξαρτάται ΚΥΡΙΩΣ από την οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα εφαρμόσει για να αναπτυχθεί.

Εδώ είναι το ζουμί. Μέχρι στιγμής η μόνη πολιτική που έχει και που διακηρύττει ότι εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι μία: Να βγούμε από τα μνημόνια!! Να με συμπαθά ο κ πρωθυπουργός και ο κ Τσακαλώτος, αλλά αυτό μοιάζει με νοσοκομείο που θέλει να φροντίζει ασθενείς χωρίς να έχει προγραμματίσει πώς θα έχει κτήρια, διοίκηση, εργαζόμενους, νοσηλευτές, γιατρούς, φάρμακα, υλικά, μηχανικό και τεχνολογικό εξοπλισμό και έσοδα- έξοδα!

Αυτό ακριβώς είναι η κυβέρνηση. Και το ομολογεί όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Η μόνιμη επωδός είναι η φροντίδα των αδύναμων λαϊκών στρωμάτων, των πεινώντων και διψώντων και πάει λέγοντας. Κάτι σαν θρησκευτική ή παραθρησκευτική οργάνωση! Από κει και πέρα; Το χάος!

Το χάος, όχι μόνο επειδή οι άνθρωποι που την απαρτίζουν, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις του παλιού ΠΑΣΟΚ (παραδείγματα προς αποφυγή), δεν έχουν πείρα και ιδέα από διοίκηση και εφαρμοσμένη πολιτική οικονομία, αλλά και γιατί η οικονομική και πολιτική που πίστευαν και πιστεύουν να εφαρμόσουν είναι ο μαρξισμός λενινισμός.

Τα λερωμένα χέρια

Ξεπερνάω την εκτίμηση ότι ούτε μαρξισμό λενινισμό θα ήταν ικανοί να εφαρμόσουν ακόμα κι αν το ήθελαν πολύ. Γιατί και ο μαρξισμός θέλει Λένιν, σοβιέτ και έναν Πεομπρεζινσκι για να εφαρμοστεί. Αλλά, το πρόβλημα δεν είναι κατ αρχήν το οικονομικό σύστημα. Είναι ότι συγκρουόμενοι με το τραίνο της πραγματικότητας διαπίστωσαν ότι δεν μπορούν να εφαρμόσουν το επιθυμητό σύστημα και να παραμείνουν σε έναν καπιταλιστικό κόσμο!

Έτσι, αντί να κάνουν τη χώρα Αλβανία του Χότζα για μερικά χρόνια ώστε να εφαρμόσουν αυτά που πίστευαν ή αντί να πουν «συγνώμη λαέ αυταπατηθήκαμε, δεν πιστεύουμε εμείς στον καπιταλισμό» και να παραιτηθούν, αποφάσισαν να «λερώσουν τα χέρια τους» όπως είπε προχτές παραστατικά ο πρωθυπουργός. Υπονοώντας ότι πριν είχαν καθαρά χέρια! Τι μας θύμισε!

Στην πραγματικότητα δε λέρωσαν κανένα χέρι όπως το εννοεί ο πρωθυπουργός. Τα μυαλά των Ελλήνων λέρωσαν. Δείχνοντάς τους κι αυτοί στην πράξη ότι το ψέμα, η κοροϊδία, ο αυταρχισμός, η αυθαιρεσία και η ασχετοσύνη είναι θεμιτές πρακτικές προκειμένου να φτάσεις στο στόχο σου. Μια ιδεολογία λέρωσαν και από ελπίδα την έκαναν κι αυτή για το λαό «απάτη σαν τις άλλες».

Και δε λέρωσαν κανένα χέρι υπογράφοντας μνημόνια. Με λερωμένο χέρι τα υπέγραψαν! Οι ενήλικες και οι ιδεολόγοι δεν υπογράφουν με το ζόρι. Και με τα χέρια λερωμένα από πριν, έκλεψαν. Από τον πρώτο χρόνο, προτού ακόμα μπουν στο βάζο με το μέλι! Ξεκοκκαλίζοντας τον δημόσιο κορβανά σε μια ανηλεή κλοπή του δημόσιου χρήματος όχι για να παραχθεί έργο, αλλά για να οικονομήσουν άσχετοι και ανίδεοι συγγενείς και φίλοι! Κλέβοντας χιλιάδες θέσεις και απολαβές από καταρτισμένους δημόσιους υπάλληλους σε όλες τις θέσεις εξουσίας που κατέλαβαν οι συγγενείς κι οι φίλοι!

Με λερωμένα χέρια χαρίζονται δημόσια έργα με κατατμήσεις σε αρεστούς. Με λερωμένα χέρια εκβιάστηκαν και εκβιάζονται εκδότες για να χρηματοδοτηθούν άλλοι, και να στηθούν καινούργιες διαπλοκές. Με λερωμένα χέρια δωροδοκούνται υπάλληλοι με επιδόματα και ρουσφέτια για να χρηματοδοτηθεί στρατός έμμισθων ψηφοφόρων. Με λερωμένα χέρια έχει ξεπουληθεί μια ιδεολογία για μια καρέκλα χωρίς πόδια.

Η καρέκλα αυτή, για να έχει πόδια πρέπει να υπηρετηθεί με πίστη, εργασία, γνώση και προγραμματισμό. Αυτά είναι τα πόδια της. Αυτή η κυβέρνηση δεν πιστεύει στο καπιταλιστικό σύστημα που αποφάσισε να υπηρετήσει. Δεν έχει γνώση του αντικειμένου που καλείται να υπηρετήσει. Δεν έχει λοιπόν προγραμματισμό πολυετίας σε κανέναν τομέα που καλείται να κυβερνήσει. Και δεν δουλεύει με ένταση για να αποδώσει έργο. Γιατί ούτε θέλει, ούτε ξέρει να κάνει τη δουλειά.

Σκορποχώρι υπουργών

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, αλλά και όσοι από τους πολίτες ονειρεύονται έξοδο από την επιτροπεία, αυταπατώνται για μια ακόμα φορά. Και πώς να μην αυταπατώνται. Αν δεν ξέρεις τι γίνεται στον πραγματικό κόσμο μέχρι τα 40 ή τα 50 σου, δεν προλαβαίνεις να το μάθεις σε δυο χρόνια που ξύπνησες. Αν ξύπνησες.

Και μη προλαβαίνοντας να μάθεις, αναλώνεσαι σε αυτό που βαρετά και μονότονα αναλώνεται η κυβέρνηση και τα στελέχη της: Σε ευχολόγια και υποσχέσεις για τη μέρα που θα βγούμε από τα μνημόνια! Ε, λοιπόν, στενοχωριέμαι που το λέω, αλλά δεν θα βγούμε από τα μνημόνια! Και δεν θα βγούμε γιατί δεν υπάρχει κυβερνητική πολιτική για το μέλλον. Δεν υπάρχει κανένα ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Ποιος θα το φτιάξει; Ο αρμόδιος υπουργός που καθυστερεί τις υπογραφές πραγμάτων που ήδη τρέχουν; Και που κάθε δήλωσή του διαψεύδεται από την πραγματικότητα πριν τελειώσει τη φράση;

Η κυβέρνηση που είναι σκορποχώρι κι ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει, χωρίς κανέναν πραγματικό συντονιστή και χωρίς βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο Κεντρικό Σχεδιασμό;

Δεν υπάρχει καμιά ελληνική Οικονομική πολιτική πενταετίας ή δεκαετίας ή πολυετίας, πέρα από εκείνη που προβλέπουν τα μνημόνια και που την έχουν σκεφτεί και γράψει οι ξένοι! Ο κ Τσακαλώτος ασχολείται αποκλειστικά με τη δήθεν διαπραγμάτευση, διυλίζοντας τον κώνωπα και καταπίνοντας την καμήλα, και δεν ασχολείται καθόλου με την εκπόνηση οικονομικής πολιτικής μέλλοντος! Αν ξέρει να εκπονήσει τέτοια. Οι εξυπναδούλες του λείπανε.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όλους τους τομείς! Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία, Εμπόριο, Βιομηχανία, Ναυτιλία, Ενέργεια, Έργα, Πολιτισμός, Τουρισμός, Άμυνα, είναι βαλτωμένες γύρω από … τα μνημόνια. Δεν υπάρχει καμιά ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΟΡΙΖΟΝΤΑ 5ΕΤΩΝ ή ΔΕΚΑΕΤΩΝ ή ΠΟΛΥΕΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΆΤΩΝ. Και πώς να υπάρχει!

Οι άνθρωποι που κυβερνάνε «κάνουν ό,τι μπορούν», με τη μισοκακομοιριά εκείνων που είτε δε θέλουν είτε δε μπορούν να κάνουν κάτι. Ή με τη μικροαπατεωνιά εκείνων που έχουν βολευτεί και κλαίγονται για να μην τους ζητήσει κανείς περισσότερα. Κοντόφθαλμοι, εμπαθείς, αμαθείς και λιπόψυχοι, αλλά κυρίως άσχετοι με τη δουλεία που κλήθηκαν να κάνουν.

Η χώρα δεν θα βγει από τα μνημόνια και οι σημερινοί κυβερνήτες θα την πατήσουν με μαθηματική ακρίβεια σαν τον Λαδά. Κι εκείνος μίλαγε για «καθαρά χέρια». Μέχρι που ακολούθησαν τα βρώμικα κρέατα του Μπαλόπουλου!

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr         

Θα θριαμβεύσουν ξανά τυχοδιώκτες και Βουκεφάλες;

Ο Καμμένος σέρνει τον Τσίπρα από τη μύτη. Η αντιπολίτευση «τζογάρει» με το θέμα, αφού πρώτο στόχο έχει να πλήξει την κυβέρνηση και όχι να βρεθεί λύση. Όμως, η τακτική του «άστο γι’ αργότερα» κανένα όφελος δεν θα αποφέρει στην Ελλάδα

  

Του Γιώργου Καρελιά

Υπάρχουν δύο τρόποι για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα. Ο πρώτος είναι να το λύσεις. Ο δεύτερος να το αφήσεις να σέρνεται και όπου φτάσει. Στην περίπτωση του «Μακεδονικού» ή «Σκοπιανού» η Ελλάδα (πολιτική ηγεσία, ομάδες επιρροής και λαός) έχουν επιλέξει το δεύτερο.

Σύντομη ιστορική αναδρομή. Εδώ και 25 χρόνια η υπόθεση σέρνεται. Για να μην πούμε ότι αυτό συμβαίνει εδώ και 77 χρόνια, δηλαδή από τότε που ο Τίτο (1945) ενέταξε στην ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία και την «Μακεδονία». Οι Αμερικανοί μάς είπαν τότε ότι το έκανε επειδή είχε βλέψεις στην ελληνική Μακεδονία. Η Ελλάδα δεν έκανε τίποτα. Ισως επειδή πάλι οι Αμερικανοί απέτρεπαν οποιαδήποτε αντίδραση, επειδή δεν ήθελαν να ενοχλήσουν τον Τίτο, τον οποίο προτιμούσαν στο ρόλο του «αντάρτη» στο υπό την Σοβιετική Ενωση κομμουνιστικό στρατόπεδο.

Η πορεία των πραγμάτων έδειξε ότι η ύπαρξη αυτού του ομόσπονδου κράτους, μέσα στην ενιαία Γιουγκοσλαβία, δεν αποτελούσε απειλή για την Ελλάδα. Ιδιαίτερα μετά την Μεταπολίτευση, η Ελλάδα είχε άριστες σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία του Τίτο και ιδιαίτερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ουδέποτε, όμως, σκέφθηκαν να του ζητήσουν να αλλάξει το όνομα του νοτιότερου τμήματος της χώρας του. Εδώ που τα λέμε, ποιος θα μπορούσε να προβλέψει πρώτα τη διάλυση του ανατολικού μπλοκ και μετά της Γιουγκοσλαβίας;

Ο Τίτο πέθανε, η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε και για την Ελλάδα ξεφύτρωσε το 1992 το φασούλι του Μακεδονικού. Τότε, κατά πολλούς, χάθηκε η ευκαιρία να λυθεί το πρόβλημα μια και καλή. Δεν υπάρχει βεβαιότητα επ’ αυτού, μια που και στην άλλη πλευρά επικρατούσε φανατισμός και οι εθνικιστές είχαν το πάνω χέρι. Βέβαιο είναι , πάντως, ότι και στην Ελλάδα επικράτησαν οι εξαλλοσύνες, με αφετηρία μια εντελώς λανθασμένη δήλωση του Καραμανλή περί «μίας Μακεδονίας που είναι Ελληνική».

Τα χρόνια πέρασαν με το γνωστό συμβιβασμό (FYROM, στα ελληνικά ΠΓΔΜ) και με αποτέλεσμα σαφώς αρνητικό για την Ελλάδα. Η συντριπτική πλειονότητα των κρατών-μελών του ΟΗΕ (μεταξύ αυτών όλες οι μεγάλες δυνάμεις ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) αναγνώρισε το γειτονικό κράτος με το συνταγματικό του όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Μόνος σύμμαχός μας η Ευρωπαϊκή Ενωση, που τηρεί ακόμα τα διπλωματικά προσχήματα.

Τώρα φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις ώστε να ξανανοίξει το θέμα και να βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση. Και παρατηρούμε τα εξής φαινόμενα:

– Τυχοδιώκτες τύπου Καμμένου σαμποτάρουν εξαρχής την προσπάθεια. Κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι το να ανακαλύπτεις προπολεμικά ονόματα για το γειτονικό κράτος είναι απάτη, όταν ταυτόχρονα εκθειάζεις την «πατριωτική στάση» της κυβέρνησης Καραμανλή το 2008, η οποία, όμως, αποδέχτηκε σύνθετη ονομασία με τη λέξη (βεβαίως όχι Βαρντάρσκα, αλλά) Μακεδονία. Και ο Τσίπρας κάνει ότι δεν καταλαβαίνει το μέγεθος της πρόσκλησης. Θα το καταλάβει όταν ο Καμμένος θα τορπιλίσει την όποια λύση, αν έρθει. Ισως είναι η πρώτη φορά που ο Καμμένος δεν θα κάνει κωλοτούμπα, διότι θα κινδυνεύσει με πολιτική εξαφάνιση.

– Νεο-μακεδονομάχοι οργανώνουν ξανά συλλαλητήρια με παπάδες, πρώην στρατηγούς και παντός είδους Βουκεφάλες. Τους οποίους, δυστυχώς, ενθαρρύνουν διάφοροι πολιτικοί μπας και χάσουν καμιά ψήφο. Ακόμα και ο –πρωταθλητής στην αδιαφορία και αφωνία, εδώ και δέκα χρόνια– Κώστας Καραμανλής δέχεται μακεδονικά σωματεία και το ανακοινώνει. Λες και δεν ξέρει ότι αυτοί δεν δέχονται ούτε τη δική του υποχώρηση του 2008.

– Διάφοροι (όψιμοι) φίλοι μας εμφανίζονται (σήμερα) να είναι στο πλευρό μας, ενώ ήταν οι πρώτοι που έσπευσαν να αναγνωρίσουν το γειτονικό κράτος με το συνταγματικό του όνομα. Η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ αποτελεί το άκρον άωτον του κυνισμού. Και, φυσικά, υπάρχουν οι εγχώριοι φίλοι του Πούτιν, οι οποίοι ενθουσιάζονται με κάτι τέτοια (εδώ).

Πού καταλήγουμε; Ετσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα, το πιθανότερο είναι να μη γίνει τίποτα. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η απέναντι πλευρά κάνει πολλές υποχωρήσεις, οι εδώ αντιδράσεις δεν θα επιτρέψουν να ληφθεί θετική απόφαση.

Πρώτον, διότι ο Καμμένος σέρνει τον Τσίπρα από τη μύτη. Και, δεύτερον, διότι η αντιπολίτευση «τζογάρει» με το θέμα αυτό, αφού έχει ως πρώτο στόχο να φθείρει την κυβέρνηση και όχι να βρεθεί λύση. Αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν για τη ΝΔ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δέσμιος από τη μία των «μακεδονομάχων» του κόμματός του και από την άλλη στοχεύοντας να πλήξει τον Τσίπρα μέσω Καμμένου, ολοένα και απομακρύνεται από τις ρεαλιστικές θέσεις ακόμα και του πατέρα του. Όμως, αν υιοθετήσει την καραμανλική τακτική του «άστο γι’ αργότερα», θα το βρει ο ίδιος μπροστά του αύριο και τότε θα είναι χειρότερα.

Ετσι, παρά την καλή συγκυρία, φαίνεται ότι και αυτή τη φορά ο τυχοδιωκτισμός θα νικήσει και λύση δεν θα βρεθεί. Ποιο κέρδος θα έχει η Ελλάδα, αν η γειτονική χώρα αναγνωριστεί ως «Μακεδονία» και από όσους δεν την έχουν αναγνωρίσει ακόμα; Τι θα κερδίσουμε αν το ασταθές γειτονικό κράτος μείνει εκτός ΝΑΤΟ, οδηγηθεί σε διάλυση και αρχίσουν να το διεκδικούν γειτονικές χώρες;

Αν όλα αυτά διαψευστούν και βρεθεί λύση, θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη.

ΥΓ: Εν τω μεταξύ, οι διάφοροι εγχώριοι πατριώτες (νότιοι και βόρειοι, εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο) θα συνεχίσουν να εκδράμουν στα καζίνα των Σκοπίων για να πνίγουν τον «μακεδονικό» πόνο τους…  

protagon.gr

Φυτώριο στελεχών η Ένωση Κεντρώων!

Του Γιάννη Παντελάκη

Τον Σεπτέμβριο του 2015, περίπου 187.000 άνθρωποι αποφάσισαν να νομιμοποιήσουν πολιτικά ένα παρακμιακό φαινόμενο που κινείτο ως το τότε στο περιθώριο της πολιτικής. Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, έστειλαν το κόμμα του Β.Λεβέντη στη Βουλή με τον ίδιο και οκτώ ακόμα βουλευτές. Από την αρχή, πολιτικές δυνάμεις-ιδιαίτερα κυβερνητικές- απενοχοποίησαν όσα σηματοδοτούσε αυτό το φαινόμενο. Περισσότερα από δυο χρόνια μετά και πολιτικά κόμματα το ένα μετά το άλλο αρχίζουν δέχονται στους κόλπους τους βουλευτές του Λεβέντη. Και το κάνουν με σχεδόν πανηγυρικό τρόπο.

Ο Γ.Καλλιάνος προσχώρησε στις ανοιχτές αγκαλιές της Νέας Δημοκρατίας, η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου πήρε πολύ πρόσφατα μεταγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ αυξάνοντας την κυβερνητική πλειοψηφία και ο Γ.Καρράς εντάχθηκε στην Δημοκρατική Συμπαράταξη. Κατά κάποιο τρόπο, η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη, που λίγο καιρό πριν έριχνε τηλεοπτικές κατάρες τους πολιτικούς του αντιπάλους, έχει μετατραπεί σ ενα φυτώριο στελεχών για τα υπόλοιπα κόμματα ! Σίγουρα δεν το περιγράφεις ως μια αισιόδοξη εξέλιξη όλο αυτό.

Ένα από τα κυρίαρχα προβλήματα της πολιτικής ζωής, είναι αυτό που συνδέεται με το επίπεδο ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού προσωπικού. Αν κάποιος παρακολουθήσει μερικές συζητήσεις στη Βουλή ή σε τηλεοπτικές εκπομπές, θα βγάλει αβίαστα ένα τέτοιο συμπέρασμα. Αυτό, σε μεγάλο βαθμό έχει τις ρίζες του, στην απροθυμία νέων-όχι απαραίτητα μόνο ηλικιακά αλλά και σαν εκφραστές σύγχρονων προσαρμοσμένων στους καιρούς απόψεων-ανθρώπων να συμμετάσχουν ενεργά στην πολιτική. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, είναι σχεδόν απωθητικός γι αυτούς,με μερικές πάντα αξιόλογες εξαιρέσεις.

Τα κόμματα δεν ελκύουν νέους ανθρώπους που θα ανανεώσουν τον πολιτικό λόγο και θα συμβάλλουν στην παραγωγή πολιτικής ανεξάρτητα από ιδεολογικές προσεγγίσεις. Τελευταία φορά που κόμμα είχε καταφέρει να εμπνεύσει και προσελκύσει ιδιαίτερα τις νέες-ηλικιακά- γενιές σε μεγάλο βαθμό, ήταν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία ωστόσο, δεν είχε καλό τέλος, η απογοήτευση από την άσκηση πολιτικής από το βασικό κυβερνητικό κόμμα είχε σαν συνέχεια την απομάκρυνση των νέων ανθρώπων από την ενεργό πολιτική. Τουλάχιστον στην πλειονότητά τους. Οι περισσότεροι απ' όσους είχαν κινηθεί με ανιδιοτέλεια γύρισαν στο σπίτι τους.

Αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά μερικές παραμέτρους των δημοσκοπήσεων, θα διαπιστώσει πως το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που απογοητευμένοι επιλέγουν να μη μετέχουν ούτε καν στις εκλογικές αναμετρήσεις, είναι νέοι άνθρωποι. Είναι κάτι περισσότερο αναγκαίο, η πολιτική να εκπροσωπηθεί από κάτι καινούργιο σαν νοοτροπία, λογική, διαχείριση. Το κενό αυτό ωστόσο, δεν μπορεί να καλυφθεί με πολιτικές μεταγραφές απο κόμματα σαν και αυτό του Λεβέντη. Το θέμα, δεν συνδέεται με τα συγκεκριμένα τρία πρόσωπα που προς το παρόν βρήκαν κομματική στέγη σε άλλα κόμματα. Αλλά με την πολιτική νομιμοποίηση του φαινομένου Λεβέντη από τα υπόλοιπα κόμματα.

Άλλωστε, είναι υπό αμφισβήτηση αν έστω σε επίπεδο εντυπώσεων, υπάρχει κάποιο σχετικό κέρδος από αυτές τις πολιτικές μεταγραφές. Θα γοητευτούν ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας την κυρία Μεγαλοοικονόμου να ανακαλύπτει πως η πραγματική της θέση τελικά ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ; Ούτε καν την 154η ψήφο της δεν είχε ανάγκη η κυβερνητική πλειοψηφία. Οι 153 έχουν αποδειχτεί πως αποτελούν μια από τις πιο συμπαγείς πλειοψηφίες που υπήρξαν μεταπολιτευτικά και σίγουρα τα μνημονιακά χρόνια. Οι 153 είναι ικανοί και έτοιμοι να ψηφίσουν τα πάντα χωρίς να δημιουργούν κανένα απολύτως πρόβλημα…

liberal.gr 

Η φτώχεια των ανθρώπων, ο πλούτος των εθνών

“Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες.”

Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

“Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.”

Carlos Ruiz Zafón, 1964 -, Ισπανός συγγραφέας

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Παρακολουθoύσαμε την ταινία Lion, του Garth Davis. Ο δεκάχρονος Τηλέμαχος σοκαρισμένος έβλεπε πώς ζουν οι άνθρωποι στην Ινδία.

“Είναι πολύ φτωχή χώρα η Ινδία;” με ρώτησε.

“Η Ινδία είναι ένα απ’ τα ισχυρότερα κράτη του πλανήτη”, του είπα. “Έχει διαστημικό πρόγραμμα, έχει πυρηνικά, έχει τεράστιο πλούτο, σε έκταση είναι το ένα τρίτο ολόκληρης της Ευρώπης και σε πληθυσμό η δεύτερη μεγαλύτερη, μετά την Κίνα.”

“Εδώ δείχνουν ότι είναι φτωχή!”

“Οι άνθρωποι είναι φτωχοί, οι πολλοί. Το κράτος είναι πλούσιο”.

“Πώς γίνεται αυτό;”

~~

Πώς γίνεται αυτό, αλήθεια;

Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι φτωχοί (οι ανασφάλιστοι, οι άστεγοι) στις ΗΠΑ, το πιο ισχυρό κράτος του πλανήτη τα τελευταία 100 χρόνια, είναι πολλοί περισσότεροι (αναλογικά) απ’ ό,τι στην Νορβηγία ή στη Νέα Ζηλανδία.

Το ίδιο ισχύει και στην Κίνα, με χειρότερους όρους.

Στην Ενωμένη Ευρώπη τα ισχυρά κράτη ποντάρουν στη φτωχοποίηση των ανίσχυρων, προκειμένου να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τις άλλες μεγάλες οικονομίες.

Μοιάζει να είναι θέσφατο, δοσμένο απ’ τους θεούς: Για να δημιουργήσεις μια ισχυρή οικονομία, πρέπει να δημιουργήσεις οικονομικές ανισότητες.

Και η συνέπεια: Όσο φτωχαίνουν οι πολλοί τόσο αυξάνεται ο πλούτος των ελάχιστων.

Το είδαμε σ’ αυτό που τα media αποκαλούν Οικονομική Κρίση –προσπαθώντας να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι κάτι περαστικό και τυχαίο.

Τα τελευταία χρόνια οι περιουσίες των μεγιστάνων (Ελλήνων, Αμερικάνων, Ινδών, Κινέζων, Γερμανών, ο πλούτος δεν γνωρίζει εθνικότητες) πολλαπλασιάστηκαν.

Από πού τα πήραν αυτά τα χρήματα; Απ’ τους πολλούς. Τους μεσαίους, τους μικρούς, τους ανύπαρχτους.

~~

Για να δημιουργηθούν ισχυρές αυτοκρατορίες – οικονομίες πρέπει να καταστραφούν πολλοί άνθρωποι (και ζώα-δάση-εδάφη-θάλασσες).

Οι άνθρωποι, εμείς, είμαστε το καύσιμο των “Μεγάλων Πολιτισμών”, είτε είναι το Χόλιγουντ είτε είναι το Μπόλιγουντ.

Ο πλούτος δεν επιτρέπεται να μοιράζεται σε όλους. Αυτό αποδυναμώνει την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ (με κεφαλαία το απόλυτο θέσφατο της εποχής μας).

Το νεοφιλελεύθερο δόγμα (που είναι η θρησκεία του 21ου αιώνα) διακηρύσσει ότι ο καθένας αμοίβεται σύμφωνα με τις ικανότητες του. Πλουτίζουν οι άξιοι και μένουν φτωχοί οι ανάξιοι.

Οπότε άνθρωποι σαν τον πεντάχρονο Ινδό, που μεγαλώνουν στην ένδεια, δεν καταφέρνουν να γίνουν μεγιστάνες επειδή δεν ήταν αρκετά άξιοι.

Οι αρχικές συνθήκες δεν έχουν καμιά σημασία για τον νεοφιλελευθερισμό, που είναι τόσο επιστημονικός όσο και η αστρολογία.

~~

Πώς πείθονται οι άνθρωποι, οι πολλοί άνθρωποι, να υπηρετούν αυτό το δόγμα που τους θέλει ανύπαρχτους;

Πρώτα εξαναγκάζονται.

Όταν είσαι στα όρια της φτώχειας-λιμοκτονίας θα κάνεις τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί. Το μόνο που σκέφτεσαι είναι πώς θα επιβιώσεις άλλη μια μέρα, εσύ και τα παιδιά σου (όπως ακριβώς έκαναν οι μελλοθάνατοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί).

Στην απόλυτη φτώχεια δεν υπάρχει μόρφωση, δεν υπάρχει έλεγχος γεννήσεων, δεν υπάρχει καμία προοπτική, πέρα απ’ την επιβίωση.

Γιατί δεν επαναστατούν οι φτωχοί; Γιατί έχουν κάτι πολύ πιο σημαντικό να καταφέρουν: Την επιβίωση.

~~

Και στα δυτικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ελλάδα, γιατί δεν επαναστατούν οι φτωχοί, οι μεσαίοι, οι πολλοί;

Όσοι τολμάνε να το κάνουν αντιμετωπίζουν τη φυλάκιση -και τον θάνατο κάποιες φορές. Κι όσο η επανάσταση είναι θέμα εκατό-χιλίων ανθρώπων, δεν είναι επανάσταση, είναι επεισόδια.

~~

Οι υπόλοιποι, οι πολλοί, πώς πείθονται να υπομένουν;

Καταρχήν πιστεύουν ότι αυτή είναι η φυσική τάξη. Την φτώχεια δεν τη δίνει ο θεός (όπως στις κάστες των Ινδών), αλλά τη δίνει η φύση.

Κάποιοι γεννιούνται ικανοί, κάποιοι ανίκανοι (για τον πλούτο).

Αλλά -αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του μύθου- ο καθένας μπορεί να γίνει πλούσιος, διάσημος, πετυχημένος.

Τα media αγαπούν να αναπαράγουν αυτόν τον μύθο, της ατομικής ανέλιξης. Κι οι φτωχοί ελπίζουν σε κάτι τέτοιο.

~~

Ο μαύρος που μεγάλωσε στο γκέτο, αλλά έγινε μπασκεμπολίστας και είναι πλέον διάσημος -και πλούσιος.

Η άνεργη που ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, αλλά έγραψε τον Χάρι Πόττερ, κι είναι πλέον πιο πλούσια απ’ τη βασίλισσα.

Ο φοιτητής που παράτησε το πανεπιστήμιο, έφτιαξε ένα social media κι έγινε δισεκατομμυριούχος.

Το άσημο κορίτσι που πήγε σε talent show, τη λάτρεψε ο κόσμος, κι έγινε διάσημη (παύλα πλούσια).

Ο άσχημος τραγουδιστής που όλοι τον κορόιδευαν όταν ήταν παιδί, αλλά έγινε είδωλο (και πλούσιος).

Η γυναίκα που αισθανόταν άσχημα για τον εαυτό της στο λύκειο, αλλά τελικά έγινε μοντέλο (και πλούσια).

Το πεντάχρονο παιδί που ζούσε στους δρόμους, το υιοθέτησε μια οικογένεια πλούσιων Αυστραλών, σπούδασε, έγραψε βιβλίο κι έγινε ακόμα πιο πλούσιος.

~~

Όμως για κάθε μαύρο του γκέτο που πέτυχε, υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που απέτυχαν.

Για κάθε άνεργη που έγινε best-seller υπάρχουν εκατομμύρια άλλες που αυτοκτόνησαν.

Για κάθε φοιτητή που παράτησε το πανεπιστήμιο κι έγινε Ζούκεμπεργκ υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που δεν πήγαν ποτέ πανεπιστήμιο και δουλεύουν στα Μακντόναλντς.

Για κάθε κορίτσι που έγινε μοντέλο, για κάθε τραγουδιστή που έγινε είδωλο, υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που δεν τα κατάφεραν.

Και για κάθε παιδί του δρόμου που γλίτωσε απ’ τη φτώχεια υπάρχουν δισεκατομμύρια άλλα που λιμοκτονούν.

~~

Σκεφτείτε το! Ακόμα κι οι ιστορίες που έχουν να κάνουν με κάποιον πλούσιο χρηματιστή-κλπ που αφήνει τα πάντα για να βρει τον εαυτό του, καταλήγουν μ’ εκείνον να γίνεται καλλιτέχνης-κλπ, και να είναι πάλι πλούσιος και επιτυχημένος.

Ουσιαστικά αναπαράγουν το ίδιο μοντέλο: Αν κάποιος είναι άξιος θα γίνει διάσημος και πλούσιος. Ό,τι κι αν του τύχει.

Οπότε, πρώτον, φταις εσύ αν δεν είσαι διάσημος-πλούσιος. Και δεύτερον, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να τα καταφέρεις να γίνεις -ή έστω να το κάνουν τα παιδιά σου.

Αλλά μπορείς να το κάνεις ΕΣΥ, μόνο εσύ, η επιτυχία δεν συμπεριλαμβάνει άλλους πέρα απ’ τον εαυτό σου.

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

~~

Για να καταλάβεις μια κοινωνία, έλεγε ο Λεβιστρός, πρέπει να μελετήσεις τους μύθους της. Κι η σύγχρονη μυθολογία αποτυπώνεται στον κινηματογράφο.

Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι μόνο ο πλούτος έχει σημασία (ο θεός πέθανε, ο Γκάντι πέθανε, ο Κάστρο πέθανε, κάθε ιδεολογία πέθανε).

Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι όσοι αξίζουν πλουτίζουν (και ανάποδα: Αυτοί που πλούτισαν ήταν άξιοι).

Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι όλοι (αλλά ο καθένας μόνος του) μπορούν να γίνουν πλούσιοι.

Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος ξεχνάει να μας πει ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που θα γίνουν πλούσιοι. Κι ότι όλοι οι άλλοι μοναχά θα επιβιώνουν -και αν.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός 

    

Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων: Το 2019 θα χαθούν έως τρεις συντάξεις .!

Το πόσο δυσανάλογες είναι οι εισφορές που πληρώνουν οι εργαζόμενοι, με τις συντάξεις που λαμβάνουν επισημαίνει το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων. Εκτιμάται επίσης ότι οι συνταξιούχοι θα χάσουν έως τρεις συντάξεις το 2019.

Όπως τονίζει το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων από το 2019 και μετά, οι συντάξεις του δημόσιου συστήματος ασφάλισης θα είναι υποχρηματοδοτημένες  με αποτέλεσμα το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας να είναι «αναλογιστικά άδικο και ληστρικό».

Όπως επισημαίνεται σε επιστημονικές  μελέτες η γενική ανταποδοτικότητα του ασφαλιστικού συστήματος (συντάξεις προς εισφορές) για όλους τους ασφαλισμένους από 150% που ήταν το 2011 έπεσε στο 121% το 2014, στο 101% το 2016 και αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω στο 89% το 2019.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με το νέο σύστημα υπολογισμού των συντάξεων για 20 χρόνια υπηρεσίας και συντάξιμες αποδοχές 600 ευρω ο συντελεστής αναπλήρωσης είναι κοντά στο 90%, κατακρημνιζόμενος στο 57% για 30 χρόνια υπηρεσίας και συντάξιμες αποδοχές 2.200 ευρώ.

Από το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων εκτιμάται ότι οι συνταξιούχοι θα χάσουν έως τρεις συντάξεις το 2019 εξαιτίας της μείωσης κατά 18% της προσωπικής διαφοράς όλων των κύριων καταβαλλόμενων συντάξεων, τη μείωση κατά 18% της προσωπικής διαφοράς όλων των επικουρικών συντάξεων, τη κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων (συζύγου και τέκνων) από όλες τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, το «πάγωμα» των αυξήσεων σε όλες τις συντάξεις μέχρι τον Δεκέμβριο του 2021 και τέλος από τη κατάργηση του ΕΚΑΣ για 280.000 χαμηλοσυνταξιούχους.

Όπως τονίζει το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων ο κίνδυνος και νέων (μελλοντικών) περικοπών στις συντάξεις είναι ορατός αν δεν υπάρξει εισροή νέων πόρων στο σύστημα.Οι τρεις λόγοι της ασφυξίας που αποτελούν βόμβες στις συντάξεις είναι:

1. Η κλιμάκωση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, που κόβει έσοδα από τα ασφαλιστικά ταμεία.

2. Η γήρανση του πληθυσμού που θα αυξάνει συνεχώς τον λόγο συνταξιούχων προς εργαζόμενους με αποκορύφωμα τη δεκαετία 2020-2030.

3. Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής.

Τα στοιχεία του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων δείχνουν ότι συνολικά, την τελευταία επταετία ξεπερνούν τα 62 δισ. ευρώ οι συνολικές μνημονικές απώλειες για τους συνταξιούχους. Οι συντάξεις μετατρέπονται σε φιλοδωρήματα και με τη νέα περικοπή της προσωπικής διαφοράς το 2019 σε συνδυασμό με την μείωση του αφορολογήτου», παρατηρεί το Δίκτυο.

Όπως σημειώνουν ο πρόεδρος του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων, Νίκος Χατζόπουλος και ο αντιπρόεδρος Θόδωρος Χρονόπουλος «οι μειώσεις που έχουν υποστεί τα εισοδήματα των συνταξιούχων είναι τεράστιες γιατί δεν είναι μόνο η μείωση στις συντάξεις, είναι και η αύξηση της φορολογίας και οι αυξήσεις στις εισφορές που έχουν μειώσει το εισόδημα των συνταξιούχων περισσότερο από 50%». «Έχουμε φθάσει πια στο στάδιο της εξαθλίωσης. Υπάρχουν συνάνθρωποί μας που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τα φάρμακα τους. Δεν έχουμε χρήματα για να πληρώσουμε πια ούτε τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και το τηλέφωνο» παρατηρεί το ΕΝ.ΔΙ.ΣΥ.

Κατατέθηκε στη Βουλή η τροπολογία για τον φόρο διαμονής στα ξενοδοχεία - Τι προβλέπει

Τροπολογία για τον φόρο διαμονής στα ξενοδοχεία κατατέθηκε στη Βουλή από το υπουργείο Οικονομικών.

Στην τροπολογία ορίζεται ότι ο φόρος διαμονής βαρύνει, σε κάθε περίπτωση, τον διαμένοντα στο ξενοδοχειακό κατάλυμα, δωμάτιο ή διαμέρισμα, επιβάλλεται μετά τη διαμονή του στο κατάλυμα και πριν την αναχώρησή του από αυτό, με την έκδοση σχετικού παραστατικού.

Η απόδοση του φόρου γίνεται από την επιχείρηση στη Φορολογική Διοίκηση, με μηνιαίες δηλώσεις, μέχρι την τελευταία ημέρα του επόμενου μήνα.

Σημειώνεται, ότι ο φόρος διαμονής ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2018 και κυμαίνεται από 0,5 έως και 4 ευρώ ανά διανυκτέρευση.

Σε κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα, 1-2 αστέρων, ο φόρος είναι 50 λεπτά ανά διανυκτέρευση, για 3 αστέρια ανεβαίνει σε 1,5 ευρώ, για 4 αστέρια σε 3 ευρώ και για 5 αστέρια σε 4 ευρώ. Σε ενοικιαζόμενα επιπλωμένα διαμερίσματα, ο φόρος διαμονής είναι ενιαίος στα 50 λεπτά ανά διανυκτέρευση.

Για την είσπραξη του φόρου διαμονής, οι επιχειρήσεις εκδίδουν ειδικά στοιχεία-αποδείξεις είσπραξης, τα οποία δεν επιβαρύνονται με ΦΠΑ.

Στην τροπολογία διευκρινίζεται, ότι θα εκδοθεί απόφαση του διοικητή της ΑΑΔΕ, Γ. Πιτσιλή, με την οποία θα ρυθμίζεται κάθε λεπτομέρεια για την εφαρμογή της σχετικής διάταξης.

cnn.gr 

Σκοπιανά ΜΜΕ: Αυτά είναι τα 5 ονόματα που πρότεινε ο Νίμιτς

Πέντε ονόματα φέρεται να πρότεινε ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνάντησης με τους διαπραγματευτές Ελλάδας και Σκοπίων

Πέντε ονόματα φέρεται να πρότεινε ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνάντησης με τους διαπραγματευτές Ελλάδας και Σκοπίων στη Νέα Υόρκη.

Σύμφωνα με όσα μεταδίδει η σκοπιανή ιστοστελίδα www.MKD.mk τα ονόματα είναι στα σλαβικά και είναι τα ακόλουθα:

-Republika Nova Makedonija (Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας)

-Republika Severna Makedonija (Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας)

-Republika Gorna Makedonija (Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας

-Republika Vardarska Makedonija (Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη)

-Republika Makedonija (Skopje) [Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)]

Η σύντομη γραφή των ονομάτων προτείνεται αντιστοίχως να είναι Nova Makedonija, Severna Makedonija, Gorna Makedonija, Vardarska Makedonija και και Makedonija (Skopje).

Το δημοσίευμα της σκοπιανής ιστοσελίδας 

Όπως σημείωσε και χθες ο ίδιος ο Νίμιτς, τα ονόματα είναι ένας νέος συνδυασμός παλαιότερων προτάσεων.

To παρασκήνιο της χθεσινής συνάντησης

Η κυβέρνηση της πΓΔΜ εκτίμησε ότι μετά τη χθεσινοβραδινή συνάντηση του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ για το ζήτημα της ονομασίας Μάθιου Νίμιτς με τους διαπραγματευτές της Ελλάδας, Αδαμάντιο Βασιλάκη και της πΓΔΜ, Βάσκο Ναουμόφσκι αντίστοιχα, και με βάση τη δέσμη ιδεών που παρουσίασε ο Νίμιτς για την επίλυση του θέματος του ονόματος, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να προχωρήσει η διαδικασία μπροστά και η έκβασή της θα εξαρτηθεί από την ετοιμότητα των δύο πλευρών για συμβιβασμό.

Η τοποθέτηση της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την άποψη που διατύπωσε ο διαπραγματευτής της χώρας Βάσκο Ναουμόφσκι, ότι η δέσμη ιδεών που παρουσίασε ο Μάθιου Νίμιτς απέχει πολύ από μία αξιοπρεπή λύση στο θέμα του ονόματος και αποκλίνει από το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, όπως αυτό ορίζεται από το Ψήφισμα 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Η κυβέρνηση της πΓΔΜ εξέδωσε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα μια ανακοίνωση με τίτλο: «Στον ΟΗΕ δημιουργούνται προϋποθέσεις για να προχωρήσει η διαδικασία προς τα μπροστά, η έκβαση θα εξαρτηθεί από την ετοιμότητα των δύο πλευρών για συμβιβασμό». Η ανακοίνωση έχει ως εξής: «Η κυβέρνηση της "Δημοκρατίας της Μακεδονίας" είναι αφοσιωμένη στην επίλυση της διένεξης που έχει (με την) Ελλάδα για το συνταγματικό όνομα της "Δημοκρατίας της Μακεδονίας".

 Δημιουργούνται ενεργά προϋποθέσεις για να προχωρήσει η διαδικασία προς τα μπροστά, η έκβαση της οποίας θα εξαρτηθεί από την ετοιμότητα των δύο πλευρών για συμβιβασμό, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές. Αφήνει καλή εντύπωση η ανανεωμένη επικοινωνία, που δημιουργεί περιθώριο για φιλική προσέγγιση και οικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Μετά από προσεκτική ανάλυση του πλαισίου που παρουσίασε σήμερα ο κ. Νίμιτς στους διαπραγματευτές των δύο χωρών στη Νέα Υόρκη, και με βάση τη σημασία που έχει το ζήτημα για τα κρατικά συμφέροντα, θα συνεχιστεί η διαδικασία για οικοδόμηση μιας όσο το δυνατόν ευρύτερης και χωρίς αποκλεισμούς θέσης εκ μέρους της "Δημοκρατίας της Μακεδονίας"».

Ναουμόφσκι: Μακριά από μια έντιμη λύση οι προτάσεις Νίμιτς

Η ανακοίνωση της κυβέρνησης των Σκοπίων απέχει πάντως από τις δηλώσεις του σκοπιανού διαπραγματευτή Βάσκο Ναουμόφσκι, σε δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης της πατρίδας του, μετά την ολοκλήρωση της τριμερούς συνάντησης με τον Έλληνα πρέσβη, Αδαμάντιο Βασιλάκη και τον ειδικό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς. Ο κ Ναουμόφσκι εμφανίστηκε κάθε άλλο παρά ικανοποιημένος.

Όπως υποστήριξε, οι προτάσεις Νίμιτς είναι μακριά από μια έντιμη λύση. «Η λύση με την Ελλάδα περιγράφεται στο ψήφισμα 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Κανένα κράτος δεν έχει δικαίωμα να επιβάλει αλλαγή ονόματος σε άλλο κράτος» υπογράμμισε.

«Η χώρα μας έχει όνομα και είναι "Δημοκρατία της Μακεδονίας", που είναι η βάση της ταυτότητάς μας. Κανείς σήμερα δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη των "Μακεδόνων" και της "μακεδονικής" γλώσσας. Οι προτάσεις Νίμιτς είναι έξω από αυτό το πλαίσιο και μακριά από μια λύση» συμπλήρωσε ακόμη.  Όπως εκτίμησε, με βάση αυτά που δηλώνουν και οι Έλληνες αξιωματούχοι, δεν μπορεί να υπάρχει αισιοδοξία.

 thetoc.gr