Οχιά στον κόρφο μας

Του Περικλή Κοροβέση

Υπάρχουν δυο λογιών κυβερνήσεις στον υπαρκτό καπιταλισμό. Η μια που είναι όργανο του κεφαλαίου και εργάζεται πυρετωδώς για την αύξηση των κερδών του, αδιαφορώντας για το βιοτικό επίπεδο του λαού. Ο καθένας στην τύχη του. ‘Η, όπως έλεγε η Θάτσερ, δεν υπάρχει κοινωνία, αλλά μονάχα άτομα.

Εδώ η εξουσία επικεντρώνεται στο να αποκλείσει και να περιθωριοποιήσει όσο γίνεται μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες.

Την κοινωνική ισορροπία την κρατάει η αστυνομία με τη βία και, αν δεν επαρκεί αυτή, συνεπικουρείται από τον στρατό.

Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτές που πάλι υπηρετούν το κεφάλαιο, αλλά θέλουν να ανεβάσουν το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας και, στο μέτρο του δυνατού, να δημιουργήσουν μια κοινωνία ευμάρειας και αφθονίας.

Σχηματικά τις πρώτες τις λέμε «δεξιές» και τις δεύτερες «αριστερές». Κατά την άποψή μου, αυτός ο χαρακτηρισμός είναι λάθος. Π.χ. τα αριστερά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, με πρωτοπόρο τον Τόνι Μπλερ, έχουν μια ακραία δεξιά πολιτική στην υπηρεσία του νεοφιλελεύθερου αρπαχτικού καπιταλισμού.

Η κλασική δεξιά της Ευρώπης, Αντενάουερ στη Γερμανία, Ντεγκόλ στη Γαλλία, παλιότερα ο ακροδεξιός Μπίσμαρκ της Πρωσσίας, στα καθ’ ημάς ο Κ. Καραμανλής της Μεταπολίτευσης, είχαν μια κοινωνική πολιτική, που σε σύγκριση με τον κυβερνώντα συνασπισμό (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.-ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ) θα τη λέγαμε αριστερή.

Αυτό που κάνει μια κυβέρνηση να έχει μια αριστερή κοινωνική πολιτική είναι πάντα οι λαϊκές κινητοποιήσεις που αναγκάζουν τις κυβερνήσεις να κάνουν υποχωρήσεις, για να αποφύγουν ανεπιθύμητες καταστάσεις και κοινωνικές ανατροπές.

Ο Ρούσβελτ αυτήν την πολιτική τη συνόψισε επιγραμματικά: «Κύριοι καπιταλιστές, ή δίνετε το καπέλο σας ή χάνετε το κεφάλι σας».

Η ακραία φιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, που αναγνωρίστηκε με επαίνους από τον κ. Γιούνκερ, δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη μαζική παραίτηση αυτού του λαού από τα βασικά του δικαιώματα.

Η μόνη αντίσταση που υπάρχει σήμερα είναι από το ΚΚΕ, αλλά αυτή είναι εικονική, όχι κοινωνική. Η αντίσταση ως οργανωμένο θέαμα που ξέρει επακριβώς πότε θα πέσει η αυλαία. Το άγαλμα του Τρούμαν φάνηκε ότι πήγε να πέσει, αλλά είναι πάντα στη θέση του. Ετσι είναι και όλα τα υπόλοιπα. Εξ ου και η στασιμότητά του, σε μια συγκυρία που θα έπρεπε να ανθούσε.

Το ότι βρίσκεται στην 5η θέση, ανησυχεί όλη την κοινωνία της Αριστεράς, εκτός από τη γραφειοκρατία του Περισσού. Είναι δυνατόν η Χ.Α. να είναι πάνω από το ιστορικό ΚΚΕ; Εκατό χρόνων κόμμα είναι.

Οσοι από τους παλιούς συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι σήμερα βουλευτές και μου μιλούν ακόμα (υπάρχουν και άλλοι βουλευτές όπως και κάποιοι νεοσυριζαίοι δημοσιογραφούντες, που στρίβουν γωνιά μόλις με δουν), θέτουν το ερώτημα: καλοδεχούμενη η κριτική, αλλά τι έχετε να προτείνετε;

Και εμείς διαφωνούμε με τα μέτρα που παίρνουμε. Αλλά τι να κάνουμε; Θα είναι καλύτερα με τον Μητσοτάκη;

Επιχείρημα έωλο βέβαια, γιατί ο κ. Μητσοτάκης ουδέποτε υπήρξε πρωθυπουργός, για να τον συγκρίνουμε με τον κ. Τσίπρα. Τον κρίνουμε ως αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης, που στην ουσία έχει την ίδια πολιτική με την κυβέρνηση.

Τι θα μπορούσε να έκανε μια κυβέρνηση που θα είχε βάλει σε προτεραιότητα την κοινωνία και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών;

Να το επαναλάβουμε επί τροχάδην. Πάγωμα χρέους. Προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο. Να δούμε ποιο είναι το πραγματικό και ποιο είναι το επαίσχυντο (επαχθές) χρέος. Αποπληρωμή ανάλογα με την οικονομική ανάπτυξη. Γερμανικές αποζημιώσεις από τη ναζιστική κατοχή, ως κύριος άξονας της εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής. Σχεδιασμός μιας οικονομικής πολιτικής με στόχο την αυτάρκεια. Χτίσιμο κοινωνικού κράτους κατά τα σκανδιναβικά μοντέλα. Κοινωνικό επίδομα σε όλους που έχουν ανάγκη και να αντιστοιχεί στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Και αυτό θα έχει ευεργετικές συνέπειες στην αγορά. Τέλος, μείωση των στρατιωτικών δαπανών. Είναι διπλάσιες του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Να συντονιστούμε σε αυτό το επίπεδο ή ακόμα πιο κάτω, σύμφωνα με τις δυνατότητες μιας χρεοκοπημένης χώρας. Υπάρχουν, βέβαια, και πολλά άλλα. Εδώ στεκόμαστε σε κάποιους ενδεικτικούς άξονες.

Να σταθούμε σε ένα θέμα ταμπού, που λίγοι τολμούν να το θίξουν. Ολες αυτές οι αλόγιστες στρατιωτικές δαπάνες εξυπηρετούν τίποτα εθνικές ανάγκες ή μήπως είναι, κυνικά, για τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών με τις αντίστοιχες μίζες (προμήθειες πιο ευγενικά);

Μια στρατιωτική αναμέτρηση με την Τουρκία (την έκτη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο) θα μας ξαναδώσει πίσω την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη ή θα γίνει η Ελλάδα Β. Κύπρος;

Η επιθετικότητα της Τουρκίας αντιμετωπίζεται διπλωματικά όχι στρατιωτικά. Με το παιχνίδι των αναχαιτίσεων, την περίοδο 1990-2018, έχουμε χάσει 125 στρατιωτικούς και 81 αεροσκάφη (Βήμα 15.4.18). Και αυτά σε καιρό ειρήνης.

Ζητήθηκε ποτέ καμία πολιτική ευθύνη για αυτήν την τραγωδία; Ο Γιώργος Μπαλταδώρος ήταν από τους ικανότερους πιλότους μας. Πώς ήταν δυνατόν να χαθεί, όταν ο συνάδελφός του έφτασε σώος και αβλαβής; Το σκάφος του είχε ελεγχθεί προτού πετάξει; Γιατί ακόμα δεν έχει βγει κανένα πόρισμα;

Να σημειώσουμε πως κάθε αναχαίτιση στοιχίζει 15.000 ευρώ. Κατά μέσο όρο γίνονται 1.500 έξοδοι τον χρόνο. Γιατί τη δουλειά αυτή να μην την κάνει το ΝΑΤΟ; Ευρωπαϊκά σύνορα είναι.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε και την αναβάθμιση των F16. Πόσο θα στοιχίσει; Αγνωστο. Σε αυτά τα ερωτήματα κανείς δεν πρόκειται να μου απαντήσει.

Αλλά οι φίλοι μου βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν και μέσο τον Κουβέλη στην κατάλληλη θέση, δεν μπορούν να ρωτήσουν για μας;

  

Καμπανάκι από Γρ. Προϋπολογισμού για χρέη και πολιτική συναίνεση

Η ελληνική οικονομία ανακάμπτει αλλά ταυτόχρονα αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις τόσο σε βραχυπρόθεσμο όσο και σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, αναφέρει, μεταξύ άλλων, η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής η οποία είναι η πρώτη που δημοσιοποιείται υπό τη νέα σύνθεση του Γραφείου με Συντονιστή τον Φραγκίσκο Κουτεντάκη. Όπως σημειώνεται στην έκθεση, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με τη μέγιστη δυνατή πολιτική συναίνεση.

Το Γρ. Προυπολογισμού προειδοποιεί για το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών των φορολογούμενων και ασφαλισμένων προς το δημόσιο, το οποίο, όπως αναφέρεται, ξεπερνάει τα 130 δισ. ευρώ, δηλαδή το 73% του ΑΕΠ.

«Συνοπτικά, 46,7 δις προέρχονται από φορολογικά πρόστιμα και πρόσθετα τέλη ασφαλιστικών οφειλών, 22,9 δις από κύριες ασφαλιστικές οφειλές, 21,6 δις από ΦΠΑ, 18,8 δις από φόρους εισοδήματος και 10,6 δις από καταπτώσεις εγγυημένων δανείων. Άλλα 4,7 δισ. αφορούν λοιπές κατηγορίες φορολογικών οφειλών (τα 2,7 δις είναι φόροι περιουσίας) και τα υπόλοιπα 5,8 δισ. είναι μη φορολογικές οφειλές (καταλογισμοί, αχρεωστήτως καταβληθέντα, κλπ.)», σημειώνεται στην έκθεση.

Στην έκθεση, ζητείται να δωθεί τέλος στις γενικευμένες ρυθμίσεις οφειλών, καθώς «η αυστηρότητα των φορολογικών και ασφαλιστικών αρχών στην είσπραξη των δημόσιων εσόδων θα πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα και να αποφεύγονται γενικευμένες «ευνοϊκές» ρυθμίσεις που δημιουργούν κίνητρα καθυστέρησης πληρωμών και προσδοκίες ευνοϊκής αντιμετώπισης και αναβολής των προστίμων, αποδυναμώνοντας τη φορολογική και ασφαλιστική συμμόρφωση. Τέλος, οι όροι και οι προϋποθέσεις των επιμέρους ρυθμίσεων θα πρέπει να ακολουθούν ενιαίους και διαφανείς κανόνες που θα καθορίζονται σε κεντρικό επίπεδο και θα εφαρμόζονται με σχετικά αυτόματο τρόπο».

Για το θέμα της ελάφρυνσης χρέους, το Γραφείο Προϋπολογισμού παίρνει θέση, ζητώντας να μην υπάρξουν «αιρεσιμότητες».

«Από πλευράς των επίσημων δανειστών, το κρίσιμο ζητούμενο είναι ένα αποτελεσματικό σύστημα κινήτρων που θα εξασφαλίζει την υπεύθυνη στάση των μελλοντικών κυβερνήσεων. Εδώ αναμένεται να χρησιμοποιηθεί η ρύθμιση του χρέους υπό συνθήκες που θα αξιολογούνται σε βάθος χρόνου. Ωστόσο, τα μέτρα ελάφρυνσης που θα αποφασιστούν θα πρέπει να συμβάλλουν στη μελλοντική σταθερότητα και να μην χαρακτηρίζονται από αιρεσιμότητα – καθώς κάτι τέτοιο καθιστά δύσκολη την εκτίμηση των χρηματοδοτικών αναγκών της ελληνικής οικονομίας και θα καταστήσει δαπανηρότερη την αποκατάσταση της κανονικής χρηματοδότησης του Ελληνικού Δημοσίου από τις ιδιωτικές αγορές, δηλαδή τον τελικό σκοπό του όλου εγχειρήματος», αναφέρει στην έκθεση.

Στην έκθεση σημειώνεται πως «η αντιμετώπιση των προκλήσεων θα χρειαστεί χρόνο, καλοσχεδιασμένες παρεμβάσεις και βελτίωση του θεσμικού πλαισίου που διέπει την οικονομία. Κυρίως όμως θα χρειαστεί ένα στρατηγικό σχέδιο μακράς πνοής που εκ των πραγμάτων θα υπερβαίνει τη θητεία μιας κυβέρνησης. Συνεπώς, τα βασικά του στοιχεία θα πρέπει να τεθούν σε δημόσιο διάλογο προκειμένου να εξασφαλιστεί μια ελάχιστη συναίνεση».

Επιπλέον, το Γραφείο Προϋπολογισμού προειδοποιεί για τις μεσοπρόθεσμες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία όπως η διαχείριση των προβληματικών αποθεμάτων (δημόσιο χρέος, ληξιπρόθεσμες οφειλές αλλά και τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα) όπως επίσης και τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση του ανθρώπινου αλλά και του φυσικού κεφαλαίου.

Η υποβάθμιση του ανθρώπινου κεφαλαίου έχει προέλθει από τα πολύ υψηλά ποσοστά της μακροχρόνιας ανεργίας αλλά και στη συνεχιζόμενη φυγή εξειδικευμένου προσωπικού προς το εξωτερικό, σημειώνει το Γρ. Προϋπολογισμού.

«Οι προσδοκίες για τη χώρα μας είναι θετικές. Το 2018 αναμένεται επιτάχυνση του ρυθμού μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας κοντά στο 2% ενώ ήδη αρκετοί βραχυχρόνιοι δείκτες οικονομικής δραστηριότητας και προσδοκιών παρουσιάζουν θετική εικόνα», αναφέρεται στην έκθεση.

Ωστόσο, το Γραφείο Προϋπολογισμού «βλέπει» κινδύνους που συνδέονται με το εξωτερικό περιβάλλον και ειδικότερα με: πιθανή αναζωπύρωση της προσφυγικής κρίσης, ενδεχόμενη επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας λόγω, μεταξύ άλλων, του αυξανόμενου προστατευτισμού, ενδεχόμενων αναταράξεων στις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίου από μια ταχύτερη του αναμενομένου εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής στις αναπτυγμένες οικονομίες.

Όπως αναφέρουν οι συντάκτες τις έκθεσης, «προϋπόθεση για την επίτευξη των ευνοϊκών προβλέψεων για το 2018 συνιστά η ολοκλήρωση της τέταρτης και τελευταίας αξιολόγησης που θα οδηγήσει σε ολοκλήρωση του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής».

 economy365.gr

H Siemens στέλνει 30.000 εργαζόμενους σε αναγκαστική άδεια

Η γερμανική εταιρία ανέστειλε παγκοσμίως τις δραστηριότητες της στον τομέα της παραγωγής για μια εβδομάδα

Με ένα ασυνήθιστο βήμα η Siemens, για να μειώσει την πτώση των κερδών στις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, έστειλε 30.000 εργαζόμενούς της σε υποχρεωτική άδεια μιας εβδομάδας, όπως γράφει η εφημερίδα Die Welt

Στο πλαίσιο αυτό η γερμανική εταιρία ανέστειλε παγκοσμίως τις δραστηριότητες της στον τομέα της παραγωγής για μια εβδομάδα. Περαιτέρω βήματα θα αποφασιστούν επίσης μέχρι το φθινόπωρο.

Από τους 30.000 εργαζόμενους, σχεδόν οι μισοί είναι στη Γερμανία. εκπρόσωπος της Siemens απέδωσε την κίνηση αυτή στη "συνεχιζόμενη πρωτοφανή κατάρρευση της αγοράς στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας". Το φθινόπωρο του 2017, η Siemens είχε ήδη ανακοινώσει παγκοσμίως την περικοπή 6.900 θέσεων εργασίας, κυρίως στον ενεργειακό τομέα, καθώς και το κλείσιμο εγκαταστάσεων στην ανατολική Γερμανία.

Η ισπανική θυγατρική της αιολικής ενέργειας Siemens-Gamesa έχει επίσης εξαλείψει 6.000 θέσεις εργασίας παγκοσμίως.  

news247.gr

Τι τρέχει με τη Folli Follie;

Από τη Σόλωνος ως την Κίνα ήταν και είναι μακρύς ο δρόμος. Γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις, με αγκωνιές και ντρίμπλες. Και τώρα ο διεθνής θρίαμβος της εταιρείας αμφισβητείται. Διότι όσο μακριά, βρε φίλε και να πας, όσο «διεθνής» και δικαίως να κορδωθείς… Μέσα σου, Ελληνας!

  

γράφει η Ρέα Βιτάλη

Hταν ένα μικρό μαγαζάκι στην οδό Σόλωνος. Η Σόλωνος ήταν εκτός των συνόρων της καρδιάς-αγοράς του Κολωνακίου. Η Σόλωνος είχε τη σφραγίδα της Νομικής Σχολής και όλα τα μαγαζιά είχαν σχέση με τη σχολή. Βιβλιοπωλεία, φωτοτυπικά, φροντιστήρια κ.λ.π. Μέχρι που έσκασε μύτη ο Billy Bo, ήτοι Βασίλης Κουρκουμέλης, ένα αγόρι που ανήκε στο φύλο «γοητευτικά όντα» και έστησε ένα μαγαζάκι με ρούχα, με μια εβληματική φωτογραφία-πορτραίτο του (σχεδόν προσκυνηματικού χαρακτήρα) με τα μαλλιά του να ανεμίζουν. Πόζα που στη συνέχεια έγινε μόδα και αντιγράφοντας την, πλευριτώθηκαν όλοι οι σταρ της εποχής από τον ανεμιστήρα. Λίγο πιο κάτω εμφανίστηκε ένα άλλο εμβληματικό μαγαζάκι το Folli Follie.

Μια σταλιά μαγαζί. Από ένα νεαρό ζευγάρι Ελλήνων που είχε ξενιτευτεί στην Ιταλία για σπουδές, και που όπως έλεγε ο αστικός μύθος αντί πτυχίων σπουδών, έφεραν τη μόδα και μας γνώρισαν πρωτοπόρους σχεδιαστές όπως ο Kenzo.

Τη συνέχεια τη γνωρίζει όλη η Ελλάδα. Εκείνο το μαγαζάκι στη συνέχεια, μας εξοικείωσε με τον όρο φθηνό κόσμημα. Μια εποχή που τα κοσμήματα κόστιζαν πολύ και χαρίζονταν για συγκεκριμένους λόγους και δεν είχαν να κάνουν με την καθημερινότητα της γυναίκας. Υπήρξε λοιπόν τόσο πρωτοπόρα η εμπορική φλέβα που χτύπησε εκείνο το νεαρό ζευγάρι και τόσοι οι πελάτες που συνωστίζονταν, που το μαγαζάκι της Σόλωνος μεγάλωσε και πολλαπλασιάστηκε σε άλλα σημεία της Αθήνας και προέκυψε μια ανθηρή επιχείρηση που έφτασε να καμαρώσει συνεργασία της με την αγορά της Ιαπωνίας και την είσοδό της στο Ελληνικό Χρηματιστήριο το 1997 για άντληση κεφαλαίων. Και σε αντίθεση με τις τότε συνήθειες (τα θυμόσαστε φαντάζομαι τα χάλια) τα κεφάλαια που έλαβε δεν τα έκανε στάχτη και φούμο-αέρα αλλά τα επένδυσε σωστά για ανάπτυξη και επέκταση και εξήγαγε τα προϊόντα της σε όλα τα σημεία του ορίζοντα μέχρι Κίνα. Και είχαμε να κομπάζουμε και οι Έλληνες, για μια φίρμα που μεγαλουργούσε και που συναντούσαμε σε κεντρικούς δρόμους του εξωτερικού. Και για μια επιχειρηματική οικογένεια, τους Κουτσολιούτσους, που είχαν κατορθώσει κάτι σπουδαίο. Ώσπου…

Την περασμένη Παρασκευή έπεσαν κεραυνοί στην αγορά με την είδηση, ότι το αμερικάνικο hedge fund QCM, που πρέπει να σημειώσουμε από την αρχή ότι έχει «σορτάρει» τη μετοχή ήτοι έχει ποντάρει στην πτώση της τιμής της, αμφισβήτησε τα οικονομικά στοιχεία του ομίλου της Follie Follie, τα οποία μάλιστα κατήγγειλε ως κατασκευασμένα, με αποτέλεσμα η μετοχή να κλείσει με limit down, κάτι που συνεχίστηκε και σήμερα Δευτέρα, αφού οι εξηγήσεις της ελληνικής εταιρείας, φαίνεται ξεκάθαρα, ότι δεν θεωρήθηκαν αρκούντως πειστικές.

Η QCM, ανάμεσα σε άλλα, θέτει θέμα για τον αριθμό των σημείων πώλησης. Πραγματοποίησαν μάλιστα επιτόπιους ελέγχους, επισκεπτόμενοι σημεία που αναφέρονταν επισήμως ως καταστήματα αλλά διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν. Χαρακτηριστικά σημειώνουν «Καταλαβαίνουμε ότι η FF πρόκειται να δημοσιοποιήσει τη δική της λίστα. Αν υπάρξουν ασυμφωνίες, αναμένουμε να εξηγήσουν πλήρως γιατί αναρτούσαν για χρόνια ανακριβείς πληροφορίες για τους εντοπισμούς καταστημάτων τους. Φοβόμαστε, με βάση τις αποδείξεις που συλλέξαμε και που παρουσιάσαμε στις εκθέσεις μας, πως ένα μεγάλο μέρος του δικτύου της FF μπορεί να αποτελείται από πολύ μικρά σημεία πώλησης ή από πωλητές χονδρικής που πωλούν πολλά brands (εκ των οποίων η FF μπορεί να αποτελεί ένα ελάχιστο μέρος).

Για παράδειγμα στην Κίνα, το fund υποστηρίζει ότι εντόπισε 64 σημεία πώλησης ενώ η FF έχει δηλώσει πως διαθέτει 240 και συνεχίζοντας τις καταγγελίες σημειώνει ότι «πιθανώς έχει 289 σημεία πώλησης διεθνώς ενώ στα τέλη του 2016 είχε δηλώσει 630».

Πέραν αυτού η QCM θέτει θέμα αξιόπιστων ελεγκτικών εταιρειών, που εννοείται ότι αναλογούν σε ομίλους με πολυεθνική παρουσία όπως η FF. Σε αντίθεση, τον ελεγκτικό ρόλο, τόσο για την μητρική εταιρεία όσο και για ολόκληρο τον όμιλο έχει αναλάβει μια μικρή εγχώρια εταιρεία, ενώ στην Κίνα μια τοπική ελεγκτική εταιρεία. Θεωρητικά, σύμφωνα με σοβαρά στελέχη ελεγκτικών εταιρειών, αυτή η «ιδιαιτερότητα» θα έπρεπε να έχει προκαλέσει την αντίδραση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, κάτι που δεν συνέβη. Δυστυχώς πρέπει να σημειώσουμε, ότι κατόπιν όλων αυτών η FF μέσα σε δυο μέρες έχασε από την κεφαλαιοποίησή της 500 εκατ. ευρώ. Και βέβαια η QCM ανησυχεί, όπως σημειώνει, για την ικανότητα της Folli Follie να αποπληρώσει τα χρέη της, ιδίως τώρα που ανοίγει ο Ασκός του Αιόλου.

Από την πλευρά της η FF και κατ’ επέκταση ο Ομιλος FF Group, μέσω του διευθύνοντος συμβούλου, Γεώργιου Κουτσολιούτσου, με ανακοίνωση εξέφρασε «την αγανάκτηση και τον θυμό για τα γεγονότα που έχουν προκύψει, ως αποτέλεσμα της άδικης επίθεσης από ομάδα κερδοφόρων, οι οποίοι βάσει οργανωμένου σχεδίου επέφεραν πλήγμα και ζημία στον Όμιλο και στους μετόχους, αποκομίζοντας οιικονομικά οφέλη» και προανήγγειλε την προσφυγή στη Δικαιοσύνη.

Κι ενώ, αγαπητοί αναγνώστες, συμβαίνουν όλα αυτά, κατά διαβολική σύμπτωση κυκλοφορεί το μηνιαίο επιχειρηματικό περιοδικό «Business», που στο τεύχος Απριλίου φιλοξενεί συνέντευξη του Τζώρτζη (Γεωργίου) Κουτσολιούτσου με τίτλο, μια φράση-μότο του, «Sky is the limit». Και που πληροφορεί το αναγνωστικό κοινό (από στοιχεία που προφανώς έδωσε ο ίδιος στον δημοσιογράφο), ότι η εταιρεία δραστηριοποιείται «σε πάνω από 30 χώρες, με περισσότερα από 930 σημεία πώλησης παγκοσμίως»… Ητοι, τινάχτηκε η μπάγκα των σημείων πώλησης της εταιρείας στον αέρα!

Δεδομένου ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να χαιρόμαστε πολλές ελληνικές εταιρείες να δραστηριοποιούνται διεθνώς και να λειτουργούν ως αιμοδότες στην ελληνική μας οικονομία, προσφέροντας μάλιστα χιλιάδες θέσεις εργασίας, ευχόμαστε από καρδιάς να αποδειχτεί η Folli Follie έντιμη, ευημερούσα και υποσχόμενη μέλλον. Πρέπει ωστόσο να σας εξομολογηθώ αναγνώστες, ότι παρακολου ώντας τα νούμερα των σημείων πώλησης να «παίζουν», χαμογέλασα με την διαπίστωση ό,τι… Οσο μακριά, βρε φίλε και να πας… Οσο «διεθνής» και δικαίως να κορδωθείς… Μέσα σου, Ελληνας! Με μια πληθωρική, υπερβολή ενός «περίπου». Κι εκείνο το «sky is the limit»… Να σου τινάζει μια μελαγχολία. Oταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια «ψηλά», έρχεται κάτι αναθεματισμένο να τους χαμηλώσει.

Εν αγωνία… Iδωμεν! Από τη Σόλωνος ως την Κίνα ήταν μακρύς ο δρόμος. Γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις… Και αγκωνιές και ντρίμπλες. Και ένα σωρό επενδυτές και μετόχους που στηρίζουν μια εταιρεία που θεωρούνταν σοβαρή. Μακάρι να μην έχουν την τύχη των ομολογιούχων. Να σταθεί η Folli Follie στα πόδια και κυρίως στο ύψος της. Είναι ο καπιταλισμός. Κι ό,τι και να πεις, δεν έχει εφευρεθεί τίποτα καλύτερο από δαύτον.

Ούτε έτσι θα πέσει η κυβέρνηση…

Για να στριμωχτεί η κυβέρνηση πρέπει η αντιπολίτευση να είναι σε θέση να αναδεικνύει θέματα ουσίας που καίνε τους πολίτες και όχι να παίζει στο παιχνίδι της εκλογολογίας και της ανούσιας εντυπωσιοθηρίας. Σε αυτά υπερτερεί η κυβερνητική προπαγάνδα

  

Του Γιώργου Καρελιά

Την ώρα που η κυβερνητική προπαγάνδα «κάνει παπάδες» («μαύρα μέτωπα», κ.ά.) και καταφέρνει να απωθεί ή να κρύβει τη σκληρή πραγματικότητα πίσω από τη ρητορική «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια» (ένα παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας εδώ), η αντιπολίτευση είτε, κατά το κοινώς λεγόμενον, μπλέκει τα μπούτια της σε δευτερεύοντα θέματα είτε εκλογολογεί διαρκώς χωρίς νόημα. Ποιον βολεύουν αυτά;

Ας δούμε πρώτα πώς διαμορφώνεται η (επικοινωνιακή) εικόνα:

Πρώτον, η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή προς ψήφιση ορισμένα νομοσχέδια με προοδευτικό πρόσημο αλλά δευτερεύσουσας σημασίας, στα οποία τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα συγκρούονται, λόγω άρνησης των δεξιόστροφων ΑΝΕΛ να τα ψηφίσουν. Και αντί αυτό να προκαλεί πρόβλημα έστω στην κυβερνητική εικόνα, το θέμα μετατοπίζεται στο αλαλούμ που προκαλείται στην αντιπολίτευση, λόγω αντιφατικών δηλώσεων και πράξεων και, καμιά φορά, λόγω εξωπραγματικών «προβλέψεων».

Mια τέτοια εικόνα είχαμε τον Οκτώβριο του 2017, όταν συζητήθηκε και ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Τότε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Νίκος Δένδιας έκανε την πρωτοφανή δήλωση ότι, αν δεν ψήφιζαν υπέρ οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, δεν θα υπήρχε κυβέρνηση (εδώ)! Ο Καμμένος δεν ψήφισε, αλλά η κυβέρνηση είναι ακόμα στη θέση της! Τα γράφαμε και τότε, αλλά κάποιοι είτε ονειροβατούν είτε δεν καταλαβαίνουν (εδώ).

Σήμερα κάποια πράγματα επαναλαμβάνονται, με αφορμή το (παρόμοιο) νομοσχέδιο περί αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια. Η θετική ψήφος του Ευάγγελου Βενιζέλου (και της Ντόρας Μπακογιάννη) προκάλεσε τρικυμία εν κρανίω σε ορισμένους οι οποίοι είτε κατηγόρησαν τον Βενιζέλο σαν (περίπου)… συνοδοιπόρο του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ) είτε σαν κάτι χειρότερο (εδώ). Oλα αυτά ανάγκασαν τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να «απολογηθεί» για τα αυτονόητα (εδώ).

Δεύτερον, συνεχίζεται ακάθεκτη η εκλογολογία της αντιπολίτευσης και μάλιστα με εμφανώς αντιφατικές θέσεις, ενώ και ο πιο αδαής περί το θέμα καταλαβαίνει ότι η κυβέρνηση ουδόλως σκοτίζεται, αφού εκείνη κρατάει το πλεονέκτημα του χρόνου. Η ΝΔ φαίνεται ότι το κατάλαβε και (έπειτα από ένα μακρόχρονο διάστημα που έλεγε συνεχώς «εκλογές, εκλογές») υπέβαλε ένα εύλογο αίτημα: αφού ολοκληρωθεί το τρέχον πρόγραμμα και έλθει η (όποια) «έξοδος» του Αυγούστου, να αποφασίσει ο λαός ποιος θέλει να τον οδηγήσει στη μεταμνημονιακή περίοδο (εδώ). Μπορεί να μην είναι η καλύτερη λύση, αλλά είναι θεμιτή.

Oμως, αμέσως μετά, έτσι «στα ξεκούδουνα», ήρθε το αίτημα της Φώφης Γεννηματά για «εκλογές εδώ και τώρα». Ουδείς νουνεχής άνθρωπος κατάλαβε τη λογική του. Δηλαδή, να αφήσουμε στη μέση τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα (αξιολόγηση, κ.ά.) και να προκηρύξουμε εκλογές τον Ιούνιο για «να αποφασίσει ο λαός τους όρους και τις εγγυήσεις για βιώσιμη έξοδο από την κρίση», όπως εξήγησε ή πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής (εδώ). Πέρα από την αδιαμφισβήτητη μπαχαλοποίηση που θα έφερνε μια τέτοια εξέλιξη, η μεγάλη αντίφαση είναι προφανέστατη. Δεν ήταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, στην οποία μετείχε η κυρία Γεννηματά, που προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να αποφύγει τις εκλογές το 2014, ώστε να ολοκληρώσει το τότε μνημονιακό πρόγραμμα; Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν ήταν που εγκαλούσε -και πολύ σωστά- τον Αλέξη Τσίπρα και τους συν αυτώ για ανευθυνότητα, επειδή προκάλεσαν τότε πρόωρες εκλογές μόνο και μόνο για τις καρέκλες της εξουσίας; Τι άλλαξε και ένα πρώην κυβερνητικό κόμμα μιμείται σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ του 2014; Προφανώς, το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι γνωρίζει πως δεν πρόκειται να γίνουν τέτοιες εκλογές, και επομένως το αίτημα εντάσσεται στον επικοινωνιακό (δήθεν) εντυπωσιασμό.

Είναι απορίας άξιον γιατί η αντιπολίτευση επιμένει να αντιπολιτεύεται σε δευτερεύοντα ζητήματα, τα οποία περισσότερο σύγχυση προκαλούν για την ίδια παρά δυσκολεύουν την κυβέρνηση. Επίσης, τι νόημα έχει αυτή η αέναη εκλογολογία, όταν γνωρίζει ότι ούτε την κοινή γνώμη συγκινεί ούτε μπορεί να έχει κάποια ευνοϊκή για την ίδια κατάληξη; Πιστεύει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας θα κάνει τις εκλογές σε χρονική συγκυρία που (θα) βολεύει την αντιπολίτευση; Αν υπάρχει έστω και ένας τέτοιος αφελής, ας αλλάξει πλευρό.

Ετσι, λοιπόν, ούτε πέφτει ούτε ζορίζεται η κυβέρνηση. Θα ζοριζόταν αν η αντιπολίτευση αναδείκνυε τις ζοφερές πλευρές της πραγματικότητας, τις οποίες θέλει να κρύψει ο κ. Τσίπρας και οι οποίες θα μας συνοδεύουν για χρόνια, αν όσοι φιλοδοξούν να διαδεχθούν τον κ. Τσίπρα στην κυβέρνηση (θα γίνει αργά ή γρήγορα) δεν ξέρουν πώς να τις αντιμετωπίσουν. Τελευταίο παράδειγμα: ο μισθός των 1.500 ευρώ, που ήταν αυτονόητος για μεγάλο μέρος εργαζομένων πριν από την κρίση, αποτελεί πλέον όνειρο απατηλό. Και φέρνει εφιάλτες για τους ανθρώπους που… τολμούν να σκεφθούν τι είδους σύνταξη θα πάρουν. Για δε τους νέους ας το αφήσουμε καλύτερα (εδώ).

Με αυτά θα στριμωχτεί ο κ. Τσίπρας. Και όχι με ανοησίες του τύπου ότι απειλείται η θρησκεία και η οικογένεια από τις όποιες αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών ή από την ψήφιση αυτονόητων ρυθμίσεων σε εντελώς δευτερεύοντα θέματα.

Αλλά για να στριμωχτεί η κυβέρνηση πρέπει η αντιπολίτευση να είναι σε θέση να κάνει αυτό που δεν κάνει μέχρι τώρα: αντιπολίτευση ουσίας σε θέματα που καίνε τους πολίτες και όχι καταφυγή στην εντυπωσιοθηρία. Σε αυτήν είναι καλύτερη η κυβερνητική προπαγάνδα.  

Συνεργασία Alpha Star και συρρίκνωση κόστους εργασίας

Πολύ κουβέντα και μεγάλη δημοσιότητα έχει πάρει το ενδεχόμενο της συνεργασίας ανάμεσα στον Alpha και το Star, δημοσιότητα που ενισχύθηκε από τη συνάντηση στελεχών των ειδήσεων των δυο καναλιών στο κανάλι της Κηφισιάς. Η συζήτηση συνεργασίας δεν αφορά σε οποιαδήποτε ένωση των δυο σταθμών. Πρόκειται για πρόταση μείωσης κόστους! Στην ουσία ο μηχανισμός του Star στον ειδησεογραφικό τομέα θα παράσχει «υπηρεσίες» στον Alpha και αντίστοιχα η εταιρεία παραγωγής του Alpha θα παρέχει τηλεοπτικές παραγωγές στο Star.

Με δεδομένες τις μέχρι τώρα γνωστές συνεργασίες ανάμεσα στους τηλεοπτικούς σταθμούς σε τεχνικό επίπεδο, διαφαίνεται πως ο Alpha θέλει να συρρικνώσει-μειώσει το τεχνικό δυναμικό που χρησιμοποιεί στον ειδησεογραφικό τομέα. Το Star από τη δική του πλευρά διαθέτει θυγατρική εταιρεία τεχνικών μέσων και παραγωγής η οποία θα αναλάβει να καλύπτει τα θέματα και για τα δυο τηλεοπτικά κανάλια.

Θυμίζουμε επίσης πως πρόσφατα το Star μετέφερε τεχνικό προσωπικό από το κανάλι στη θυγατρική εταιρεία του στην οποία δεν ισχύουν οι όροι της σύμβασης εργασίας που συνεχίζουν να έχουν ισχύ στα κανάλια μέλη της ΕΙΤΗΣΕΕ, κάτι που δεν αρέσει στους καναλάρχες. Αυτό θέλουν να αλλάξουν… 

 mediatvnews.gr  

Η ΕΡΤ επιστρέφει... στο κακό παρελθόν της;

Δεν έχει σταματημό ο κατήφορος που έχει πάρει η διοίκηση της ΕΡΤ, συμπλέουσα με τη χειρότερη μορφή παλαιοσυνδικαλισμού, όπως καταγγέλλουν στελέχη και εργαζόμενοι της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, το τελευταίο διάστημα.

Δίχως να προσφέρει σχέδιο για ένα νέο πρόγραμμα, μια διαφορετική φιλοσοφία, με προγράμματα ΕΣΠΑ και προμήθειες... κολλημένες, οδηγείται σε αποφάσεις για Οργανόγραμμα και Γενικό Κανονισμό Προσωπικού, που βρίσκουν αντίθετες δημοσιογραφικές Ενώσεις, σημαντικά στελέχη της, αλλά και μερίδα εργαζομένων της.

Με τον... γνωστό τρόπο, περιλαμβάνοντας δηλαδή και σωστές διατάξεις, όπως η αναγνώριση προϋπηρεσίας όσων προσλήφθηκαν με το Προεδρικό Διάταγμα «Παυλόπουλου», κάτι που έχει συμβεί για όλους όσοι εργάζονταν στο Δημόσιο εκτός εκείνων της ΕΡΤ, στον ΓΚΠ περιλαμβάνεται και μια σειρά από... προκλητικές διατάξεις, ορισμένες εκ των οποίων είναι και αντίθετες με τη νομοθεσία.

«Νομίζουν ότι τους χάρισαν κάποιο φέουδο...»

Πριν από λίγες μέρες η... αποψίλωση της ΕΡΤ από ικανά στελέχη συνεχίστηκε, καθώς δεν ανανεώθηκε η σύμβαση του συντονιστή του Τρίτου Προγράμματος, Διονύση Μαλλούχου. Μάλιστα, ο Γιώργος Θαλασσινός, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος με εκτελεστικές αρμοδιότητες για όλα τα ραδιόφωνα της ΕΡΤ, δεν ρωτήθηκε καν.

Ο ίδιος είχε πει στην «Εφ.Συν.» και στο «e-tetradio»: «Ούτε γνώριζα, ούτε ρωτήθηκα, ούτε εγκρίνω τις παρεμβάσεις που γίνονται στα ραδιόφωνα της ΕΡΤ». Ο Νίκος Μιχαλίτσης, γενικός διευθυντής Τεχνολογίας της ΕΡΤ, εκφράζοντας τη διαφωνία του με όσα συμβαίνουν, είχε σημειώσει: «Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, νομίζουν ότι τους χάρισαν κάποιο φέουδο για να παίζουν...».

Η κατάσταση, όμως, πλέον δείχνει να ξεφεύγει, καθώς, μετά το Οργανόγραμμα για το οποίο επίσης υπήρχαν έντονες αντιδράσεις και πέρασε οριακά (3-2 ψήφοι), σήμερα αναμένεται να συζητηθεί και να εγκριθεί ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικού της ΕΡΤ, που βρίσκει αντίθετες όχι μόνο τις δημοσιογραφικές Ενώσεις, αλλά και σημαντικά στελέχη της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και εργαζομένους. Διαφωνίες υπάρχουν και στο δ.σ. της ΕΡΤ, με την κατάσταση να είναι και πάλι οριακή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εκπρόσωποι δημοσιογραφικών Ενώσεων θα βρεθούν στην ΕΡΤ σήμερα, για να διαμαρτυρηθούν, καθώς στον ΓΚΠ δεν αναφέρεται ούτε ότι οι όροι αμοιβής και εργασίας των δημοσιογράφων της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης θα ρυθμίζονται από συλλογική σύμβαση εργασίας μεταξύ της ΕΡΤ και της ΕΣΗΕΑ. «Δεν μπορούμε άλλωστε να φανταστούμε», τονίζουν σε κοινή ανακοίνωση οι δημοσιογραφικές Ενώσεις, «ότι άλλη συνδικαλιστική οργάνωση, έστω και δευτεροβάθμια, θα μπορούσε να διαπραγματευτεί και να συνομολογήσει τους όρους αμοιβής και εργασίας» των δημοσιογράφων.

«Προκαλούν την κοινωνία»

«Δικαιούσαι να προκαλείς την κοινωνία που σε ευεργέτησε;», αναρωτιέται ο Ν. Μιχαλίτσης στην προσωπική του σελίδα στο facebook. «Δεν είναι μόνον η “ημέρα εορτασμού”, οι (παρά τον νόμο) πρόσθετες αργίες και ημιαργίες που προκαλούν την κοινωνία στο νέο πόνημα Καλφαγιάννη - Κωστόπουλου (σ.σ.: πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ ο πρώτος, διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ ο δεύτερος), τον Γενικό Κανονισμό Προσωπικού της ΕΡΤ (...), καθιερώνονται και πρόσθετες αμοιβές “ημετέρων” με το τέχνασμα των υπεύθυνων Διοίκησης έργου, δηλαδή των πολυάριθμων επιτροπών που έχει δημιουργήσει ο Κωστόπουλος... Μόνον στην ΕΡΤ αυτά! Πουθενά αλλού στο Δημόσιο! Τη Δευτέρα, εισάγεται για ψήφιση στο δ.σ. της ΕΡΤ αυτή η πρόκληση προς την κοινωνία που στήριξε την ΕΡΤ. Αν περάσει, θα είναι η χαριστική βολή!»

Εξαιρώντας κανείς τα περί εορτασμού επαναλειτουργίας της ΕΡΤ και τις πρόσθετες αργίες και ημιαργίες που έχουν καταργηθεί πλέον στο Δημόσιο, αυτό που προκαλεί είναι ότι στον ΓΚΠ, το οκτάωρο γίνεται 7,5 ώρες, προβλέπεται πλήρης απαλλαγή από την εργασία τους για πέντε μέλη του δ.σ. της ΠΟΣΠΕΡΤ, ενώ η νομοθεσία κάνει λόγο μόνο για έναν (!), αλλά το ίδιο προβλέπεται και για άλλους τρεις αποσπασμένους. Για προέδρους, αντιπροέδρους και γραμματείς, μόνο σωματείων που είναι μέλη της ΠΟΣΠΕΡΤ, προβλέπονται τρεις έως πέντε μέρες άδεια το μήνα (!) επιπλέον της κανονικής τους και βέβαια πρόσθετη άδεια οποιαδήποτε μέρα συμμετέχουν σε επιτροπές, διοικητικά συμβούλια και πάει λέγοντας και κλαίγοντας...

Καταγγέλλουν εξυπηρέτηση «ημετέρων»

Στελέχη της ΕΡΤ κάνουν λόγο και για καθαρά φωτογραφικές διατάξεις, που παραβιάζουν τη νομοθεσία προς εξυπηρέτηση «ημετέρων». Επιστροφή δηλαδή στις χειρότερες μέρες της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Για παράδειγμα, ενώ στη νομοθεσία οι θέσεις γενικών διευθυντών απαιτούν πανεπιστημιακή εκπαίδευση στον ΓΚΠ έχει προστεθεί «ή τεχνολογική»! Αλλά και για τους διευθυντές, ενώ ο νόμος απαιτεί οι υποψήφιοι να έχουν διατελέσει διευθυντές στον ΓΚΠ, έχει προστεθεί «ή να έχουν 15ετή εμπειρία».

Αν αυτά δεν είναι φωτογραφικές διατάξεις, τι ακριβώς είναι; Παράλληλα, καθιερώνονται και αμοιβές για τους υπεύθυνους των επιτροπών, με τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ να έχει φτιάξει αρκετές. Στον ΓΚΠ, λοιπόν, προβλέπεται ότι οι υπεύθυνοι έργου, των επιτροπών δηλαδή, θα παίρνουν επίδομα προϊσταμένου τμήματος και οι συντονιστές επίδομα υποδιευθυντή! Εχουν άδικο, λοιπόν, όσοι κάνουν λόγο για πρόκληση;

Ορισμένοι επισημαίνουν ότι γι’ αυτό και δεν υπογράφονται Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Οπως διευκρινίζουν, οι ΣΣΕ πλέον πρέπει να περνάνε από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που ελέγχει ότι δεν υπάρχουν έμμεσες αυξήσεις. Επειδή, λοιπόν, ως τέτοιες θεωρούνται και τα επιδόματα, οι μέρες άδειας, απαλλαγής, οι αργίες κ.ά., θα είναι δύσκολο να εγκριθούν.

Στην κοινή επιστολή τους προς τον Β. Κωστόπουλο (διευθύνων σύμβουλος ΕΡΤ) που κοινοποιήθηκε στους Νίκο Παππά (υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής), Λευτέρη Κρέτσο (γενικός γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας) και τα μέλη του δ.σ. της ΕΡΤ, οι δημοσιογραφικές Ενώσεις καταλήγουν τονίζοντας: «Θεωρούμε πιο παραγωγικό, αντί να εκπονείτε διάφορα πονήματα, να επανέλθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, διότι, όπως γνωρίζετε, εκκρεμεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για το δημοσιογραφικό προσωπικό σας».

Σωτήρης Μανιάτης

efsyn.gr

  

Τούρκοι χάκερ έριξαν την ιστοσελίδα της Honda στην Ελλάδα

Θύμα των τούρκων χάκερς, που το τελευταίο διήμερο εξαπολύουν κυβερνοεπιθέσεις σε διάφορες ελληνικές ιστοσελίδες, έπεσε το πρωί της Δευτέρας και η ιστοσελίδα της ελληνικής εισαγωγικής εταιρείας αυτοκινήτων Honda που ανήκει στον όμιλο Σαρακάκ.

Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τη φωτογραφία αν κάποιος το πρωί επιχειρούσε να επισκεφθεί την.. ιστοσελίδα www.honda-cars.gr αυτόματα το σύστημα τους μετέφερε σε μια ιστοσελίδα που έχει προκληκτικό μήνυμα εναντίον της χώρας μας.

Το εν λόγω μήνυμα έκανε έμμεση αναφορά στην υπόθεση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που βρίσκονται στην Ελλάδα, λέγοντας ότι η χώρα μας δεν πρέπει να υποθάλπει τρομοκράτες.

«Συνεργάζεστε με τρομοκράτες, υποστηρίζοντας τα μέλη της οργάνωσης προδοτών FETO. Ελλάδα ξεχνάς γρήγορα, ρίξαμε στη θάλασσα τους προγόνους σας, θα το ξανακάνουμε».  

movenews.gr

Το αεράκι...

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Δυσανασχετούν οι ποιητές γιατί δεν υπάρχουν αναγνώστες. Ας πούμε και τούτο: απογοητεύονται οι αναγνώστες γιατί δεν υπάρχουν ποιητές. Γενικά, όταν επικρατεί δυσφορία, φταίνε όλοι, κυρίως οι εξουσιαστικές δομές που δεν επιτρέπουν τη συγγραφή και την ανάγνωση [εννοώ την ελεύθερη γραφή και την ελεύθερη ανάγνωση]. Σαν να κινούνται όλα από σκοπιμότητα, από κάποιας αισχρής μορφής ιδιοτέλεια.

Ακόμη κι όσοι γράφουν ή διαβάζουν αθώα και με ειλικρίνεια και αρετή, στο τέλος συνθλίβονται από την ευκολία και το αναμάσημα κοινοτοπιών και ευηθειών, στις οποίες αρέσκεται η παρούσα κοινωνία.

Μπορεί να φταίει η ανάγκη για το μεροκάματο, μπορεί και η επιταχυνόμενη ραθυμία λόγω άρνησης να συμμετέχει ο καθένας στην ανάταξη -καλέ- της χώρας.

Προκύπτει τυχαία ένα ερώτημα: Πώς η ποίηση, από πανελλήνιο φαινόμενο κατάντησε περιθωριακό και πώς η ανάγνωση υπέστη την ίδια βλάβη;

Προφανώς οι ποιητές δεν μιλάνε για την Ελλάδα και οι αναγνώστες έχουν ξεχάσει τι σημαίνει αυτή η λέξη.

Δέσμιοι σχεδόν όλοι της φιλελεύθερης επεξεργασίας των εννοιών, αρνούμαστε να προβούμε σε εξορύξεις νοημάτων και αποστάξεις πολλαπλών επαναλήψεων -τι φοβόμαστε; Την άγνοιά μας προφανώς [την ψωροπερήφανη άγνοιά μας, παρακαλώ και ας μη φανεί ετούτο σαν ειρωνεία· μια μικρή, ενοχλητική, δε λέω, αλήθεια είναι και πέραν τούτου ουδέν].

Ο πατριωτισμός μόνο ως έμμισθος μπορεί να κυκλοφορεί στον τόπο των ιδεών· κάποιοι επικίνδυνοι ελληνολάτρεις τον πλαταγίζουν και τον κοπανάνε στον αέρα σαν χταπόδι -και πώς απαλλάσσεται κανείς από αυτούς τους αιμοβόρους; Σαν να είναι αργά, πια.

Η αδιαφορία για όσα συμβαίνουν μεταλλάσσεται σε άρνηση της ορθοέπειας [και όχι στυγνών, παραπλανητικών, ορθολογισμών].

Εξ αυτού προκύπτουν αστεία και ανορθόλογα περιστατικά, είτε από τους βουλευτές όλων των κομμάτων είτε από διάφορους που δημοσιολογούν ασύστολα στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Εγραψα «αστεία» -επικίνδυνα είναι το σωστό, γιατί μες στην ακατάσχετη φλυαρία, ενδεδυμένη με επιστημονικοφανείς αναλύσεις, κυκλοφορεί πλήρης ανευθυνότητα για το πολεμικό υλικό της χώρας, για την ετοιμότητα τάχα των πολεμικών μας μηχανών και άλλα αδιανόητα για την υλικότητα του σώματος της χώρας.

Με τούτα και με τα άλλα προχωρεί η κυβέρνηση, χαμογελώντας χαιρέκακα για το χαμηλό πεδίο παιδείας ημών των κυβερνώμενων αλλά και αυτών των ιδίων των κυβερνώντων.

Ποιος σκάει για όλα αυτά; Μήπως οι μείζονες ποιητές μας [μείζονες;]; Μπας και ξεσηκώνονται οι απαιτητικοί αναγνώστες [απαιτητικοί;];

Ποιητές [συγγραφείς, γενικά] και αναγνώστες, όλοι διατρέχουμε την επικαιρότητα κατά πώς αυτή διαμορφώνεται -δεν απασχολεί πολλούς εάν αυτή η επικαιρότητα [πραγματικότητα] διαμορφώνεται ερήμην ημών· εμείς είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να βγάλουμε τα μάτια ο ένας του άλλου.

Και ας αφήσουμε στην άκρη την αποποίηση ευθυνών. 0 κόσμος χάνεται και ημείς άδομεν, φάλτσοι δε οι πλείστοι.

Ούτε ένα αεράκι στα μυαλά ούτε ένα «θεϊκό» σκαμπίλι, μπας και συνερχόμασταν. -Δεν φυσάει.

  

Ραγκούσης: «Όχι» σε συνεργασία με ΝΔ, υπέρ διαλόγου με ΣΥΡΙΖΑ

Την ώρα που άνοιγαν οι ουρανοί πάνω από το κέντρο της Αθήνας, το απόγευμα της Κυριακής, έφταναν οι προσκεκλημένοι στην εκδήλωση του Γιάννη Ραγκούση στο Polis Cafe, για να ακούσουν τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ και μέλος του Κινήματος Αλλαγής να εξηγεί γιατί είναι απαραίτητη η έναρξη διαλόγου για συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το «ναι» στο διάλογο άκουσαν με τα αυτιά τους κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Νίκος Παππάς, ο Νίκος Βούτσης, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, κ.ά.

«Αν ο πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ δεν τα παρατήσουν τελευταία στιγμή, αν αντέξουν και δεν δραπετεύσουν από τις εθνικές και ιστορικές τους ευθύνες και αυτοί, και αν παράλληλα αναλάβουν επίσημες πρωτοβουλίες για διάλογο και σύγκλιση με άλλες προοδευτικές δυνάμεις, μέσα στις οποίες αυτονόητο είναι πως δεν συγκαταλέγονται οι ΑΝΕΛ ή η ΝΔ, τότε ναι, η προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει να ανταποκριθούμε θετικά. Πρέπει να πούμε ναι στο διάλογο. Πρέπει να πούμε ναι και στη συνδιαμόρφωση κοινών πρωτοβουλιών ως ένα πρώτο βήμα» είπε ο Γιάννης Ραγκούσης.

«Προδοσία η συνεργασία με τη ΝΔ»

Σε άλλο σημείο τάχθηκε ξεκάθαρα κατά της συνεργασίας με τη ΝΔ λέγοντας: «Στις μεταμνημονιακές συνθήκες, όταν θα έχει αντικειμενικά αρθεί η κατάσταση έκτακτης εθνικής ανάγκης, οποιαδήποτε νέα κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ θα είναι προδοσία της προοδευτικής παράταξης. Θα είναι απόδειξη εξάρτησης από τη μεταπρατική ολιγαρχία».

Τις θέσεις τους για τον ρόλο που καλείται παίξει η σοσιαλδημοκρατία απέναντι στον φιλελευθερισμό ανέπτυξαν στην εκδήλωση ο Νίκος Μουζέλης (ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο LSE), ο Νίκος Μαραντζίδης (καθηγητής Πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) και ο Γιώργος Σωτηρέλης (καθηγητής συνταγματικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο Αθηνών).

Υπέρ της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης τάχθηκαν με τοποθετήσεις τους στην εκδήλωση ο δήμαρχος Κοζάνης, Λ. Ιωαννίδης, ο δήμαρχος Λάρισας Α. Καλογιάννης και ο δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας Γ. Καπλάνης.

Την εκδήλωση παρακολούθησαν επίσης ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης, ο βουλευτής του Ποταμιού Σπύρος Δανέλης, ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Μίλτος Κύρκος, ο βουλευτής της ΔΗΣΥ Δημήτρης Κρεμαστινός, το στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής Θοδωρής Μαργαρίτης, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς και ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος.

Αντίδραση από Κωνσταντινόπουλο

Οι τοποθετήσεις Ραγκούσης σχολιάστηκαν με αιχμηρό τρόπο από τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο (βουλευτής ΠΑΣΟΚ Αρκαδία), ο οποίος σε tweet ανέφερε: «Αναρωτιέμαι αν κάποιος έχει κλείσει με ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ, είναι στο «συμβόλαιο» να στήνει και εκδηλώσεις!».

reporter.gr