Χάνοντας το νόημα της ζωής

Αρκούσε μια συζήτηση, σε μία από αυτές τις ατελείωτες καλοκαιρινές νύχτες, και ένα ισχυρό πλήγμα στην ζωή μου για να με προβληματίσουν έντονα και σε βάθος, ώστε να με κάνουν να αναρωτηθώ για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια “γιατί αναλωνόμαστε σε μικρότητες;”, “γιατί εστιάζουμε (κατά κύριο λόγο) μόνο στην καλοπέραση του ΕΓΩ μας, μέσω του καταναλωτισμού και άλλων μικροαστικών συνηθειών;”, “γιατί τα πρότυπά μας εντάσσονται και περικλείονται απόλυτα στους χώρους της μουσικής, του αθλητισμού, του κινηματογράφου, και δεν αποτελούνται από ανθρώπους (κυρίως παιδιά) και μικρούς ήρωες που μάχονται καθημερινά το μεγάλο “Κ” (καρκίνο) με ένα τεράστιο χαμόγελο, ή ανθρώπους που έχουν αφιερώσει την ζωή τους σε ένα έργο εθελοντισμού και φιλανθρωπίας;”. Έχουμε όντως χάσει το νόημα της ζωής…!

Η βαθιά συστημική κρίση που βιώνουμε μέχρι και σήμερα δεν είχε αρνητικό αντίκτυπο μόνο σε οικονομικούς δείκτες, μακροοικονομικά στοιχεία, και πολιτικές αναλύσεις/θεωρίες. Η κοινωνία είχε (και έχει) διαποτιστεί βαθιά στις δομές της από την νοοτροπία “κυνηγάμε την ευτυχία” μέσω του υπερκαταναλωτισμού, και της υλικής υπόστασης των πραγμάτων, μέσω της μαζοποιημένης (υπό)κουλτούρας, διασκέδασης, μουσικής και ευρύτερα του κύκλου θεάματος, και μέσω των τυπικών ανιαρών δραστηριοτήτων που μας κάνουν λίγο να ξεχνάμε την μίζερη καθημερινότητα μας.

Παροδικές τονωτικές “ενέσεις” που απλά μας πρόσφεραν (-ουν) μια άχρωμη δόση εικονικής ευτυχίας. Χανόμαστε καθημερινά στο κυνήγι των υποχρεώσεων, των πρέπει, των φιλοδοξιών μας και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι! Δεν εργαζόμαστε πλέον για να ζούμε, αλλά ζούμε για να εργαζόμαστε και κυνηγάμε ένα άπιαστο όνειρο, πουλιά ταξιδιάρικα που όσο τα κυνηγάμε τόσο εκείνα πετάνε μακριά μας… τα χρόνια φεύγουν και περνάμε από μπροστά μας σαν κινηματογραφική ταινία οι μέρες , οι ώρες , οι στιγμές, άλλοτε μας χαμογελάνε και άλλοτε μουντές ίσως και θλιβερές μας κοιτάνε, μα εμείς αναμένουμε τη στιγμή που θα ζήσουμε…. Δε ζούμε, παρά υπάρχουμε αναμένοντας να ζήσουμε. Στις αναζητήσεις μας για μια καλύτερη ζωή και στο συνεχές κυνήγι της ευτυχίας, πολλές φορές ξεχνάμε να ζούμε! Η ζωή μας καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα social media που μας έχουν αλυσοδέσει για τα καλά γύρω από μερικά like (φυσικά με την θέληση και την ανοχή μας)

Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε πει “δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή, γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα και τη χαίρομαι όλη”.

Καθημερινά παρατηρώ γύρω μου μια απίστευτη ταχύτητα και βιασύνη για όλα. Όλα λίγο πολύ τυποποιημένα σε ένα πλαίσιο σκληρού ανταγωνισμού, παγκοσμιοποιήσης και έντονης εργασιομανίας. Αλήθεια πιστεύω πως μέσα στον κυκεώνα των συνεχών εξελίξεων προσπερνάμε τις μέρες (και τις στιγμές μέσα σε αυτές), οι οποίες χάνονται ως δια μαγείας. Προσμένουμε με ανυπομονησία ένα σαββατοκύριακο…Γιατί; Στην ουσία βιώνουμε πέντε μέρες στο μυαλό μας χωρίς νόημα, για να χαρούμε μόλις δύο. Κάτι ανάλογο με το καλοκαίρι. Αδημονούμε να έρθει, και σπεύδουμε να αγνοήσουμε το πέρασμα της άνοιξης. Ο χρόνος περνά και κάθε μέρα σου αφήνει κάτι. Δεν υπάρχει μέρα που να μην σου πρόσφερε τίποτα. Έστω μια εικόνα, μια σκέψη, κάτι που αν το ξανασκεφτόσουν, θα αντιλαμβανόσουν ότι ίσως ήταν πιο πολύτιμο από ότι βιαστικά νόμισες και του έδωσες ελάχιστη ή καθόλου σημασία.

Το καλούπι του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης και παραγωγής μας έχει αλλοιώσει σαν ανθρώπινες οντότητες, “σιγοτρώγοντας”,  και εν τέλει συνθλίβοντας τις ψυχές μας. Σχέσεις και συναισθηματικοί δεσμοί διαλύονται γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι δεν προσπαθούν. Δεν θέλουν να προσπαθήσουν γιατί έχουν γαλουχηθεί στο εύκολο…στο χωρίς καμιά προσπάθεια διάκριση και ευτυχία. Έτσι είναι λίγο πολύ η εποχή μας, που άλλωστε εμείς την διαμορφώνουμε. Η αναζήτηση της ευτυχίας όμως κρύβεται πίσω από μικρές καθημερινές στιγμές. Από μια καλημέρα με ένα αληθινό χαμόγελο να την συνοδεύει, μέχρι ένα χάδι και μια αγκαλιά που σου ξυπνά έντονα συναισθήματα. Τα τρυφερά λόγια της αγάπης και του έρωτα σου προσφέρουν πάντα μια αίσθηση γαλήνης και ευτυχίας. Ξυπνούν στο κορμί μας τόσες αισθήσεις και το μετατρέπουν σε μια πολύβουη κυψέλη ζωής, όπου εκτελούνται όλα τα νούμερα ενός φαντασμαγορικού τσίρκου.

Γιαυτό μην ξεχνάμε το πραγματικό νόημα της ζωής.

Καλύτερα να ζεις τις μικρές στιγμές ευτυχίας που προσφέρει η ζωή παρά να σπαταλάς την ζωή σου προσπαθώντας να κυνηγάς την μεγάλη ευτυχία που μπορεί να μην έρθει ποτέ…

Υ.Γ: Θα ήθελα να αφιερώσω αυτές τις σύντομες και σκόρπιες σκέψεις μου σε μια πολύ ευχάριστη και γοητευτική “έκπληξη” από την όμορφη Νάξο…Κ.Ρ 

Ανδρέας Βελισσάριος

     

Το τελευταίο χωριό πριν τα Σκόπια

Το τελευταίο χωριό, πριν μπεί κανεις στα Σκόπια από την Ελλάδα, στο νομό της Φλώρινας, έχει το όνομα Νίκη. Οι λίγοι άνθρωποί του, ακρίτες των βόρειων συνόρων, είναι ως επί το πλείστον κτηνοτρόφοι, που ζούνε από τα κοπάδια τους και που έχουνε λυγίσει από τη τιμή που τους δίνουν οι εταιρείες για το γάλα που μαζεύουν από τα ζώα τους. 

Οι αρρώστιες που έχουν πλήξει τα ζωντανά, η χαμηλή τιμή του γάλατος, η αδυναμία να δώσουν τα προϊόντα της γης τους, είναι τα ζητήματα που τους κρατάνε ξύπνιους τα βράδια όταν πέφτουνε στο κρεβάτι. Οχι το Μακεδονικό. 

Οι άνθρωποι αυτοί, τον χειμώνα, που το θερμόμετρο γράφει -15, -20, ξυπνάνε χάραμα και πίνουνε αυτό που ονομάζουν ποντς (τσίπουρο βραστό με λίγες κουταλιές ζάχαρη), μαζί με έναν καφέ, δυο φέτες ψωμί με βούτυρο και αυγά για να κρατηθούνε όταν θα βγουνε για δουλειά. Και το καλοκαίρι, βρέχουνε στις βρύσες, τα καπέλα τους από μέσα, για να προστατευθούνε από τον ήλιο που καίει τις πεδιάδες τους. 

Στα σπίτια τους έχουν όπλα. 

Τους τα είχανε δώσει για να είναι η πρώτη γραμμή άμυνας σε περίπτωση κινδύνου. Οι περισσότεροι στέλνουν τα παιδιά τους να θητεύσουν στον ελληνικό στρατό, δίχως βύσματα και χάρες, με μια ειλικρινή διάθεση υπηρεσίας προς την πατρίδα τους. Πολλά από αυτά τα παιδιά έγιναν αξιωματικοί του στρατού. Περιέργως για πολλούς, αυτοί οι ακρίτες είναι από τις δημοκρατικότερες δημογραφίες που έχω συναντήσει. Δύσκολες οι καιρικές συνθήκες και λίγα τα μέλη και έτσι οι άνθρωποι αυτοί, σηκώνουν πρόθυμα το βάρος της κοινότητας που τους αναλογεί. 

Οι μεγάλοι προτρέπουν τους μικρούς να τους μιλούνε στον ενικό, κινούμενοι από μια αίσθηση ισότητας. Στα τραπέζια τρώνε μαζί. Είναι πάντα ταπεινοί. Όχι με τη δουλοπρέπεια όσων παριστάνουν τους καλούς λόγω αδυναμίας, αλλά με την ταπεινότητα αυτών που μεγάλωσαν μέσα σε δύσκολες κλιματικές και δημογραφικές συνθήκες και ξέρουν ότι για να επιβιώσουν δεν χρειάζεται να είναι ετοιμόλογοι ή εξυπνάκηδες ούτε να κοροϊδεύουνε τον κόσμο. Πρέπει να είναι δουλευτάρηδες και υπομονετικοί. Αυτό το μικρό χωριό είναι μια διευρυμένη οικογένεια. Άλλωστε οι περισσότεροι από τους μισούς έχουν και το ίδιο επίθετο. Βράντσηδες λέγονται και οι περισσότεροι είναι ξαδέρφια μου ή θείοι μου ή παπούδες μου. Δε μεγαλώσαμε μαζί. Αλλά παίζαμε μαζί, τα καλοκαίρια και τις γιορτές, ποδόσφαιρο, στα λασπωμένα χώματα ενός αυτοσχέδιου γηπέδου. 

Πολλές φορές ταλαιπωρήσαμε μαζί μικρούς γυρίνους που κολυμπούσανε στις λίμνες που φτιάχνανε οι πατημασιές των ζώων στη βροχή. Συναντηθήκαμε πολλές φορές στον αυλόγυρο της μικρής εκκλησιάς του χωριού, το Πάσχα και τσουγκρίσαμε αυγά. Συχνά περάσαμε μαζί τα σύνορα με τα κοπάδια που προχωρούσανε και μας παράσερναν, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, στην απέναντι πλευρά. Πήγαμε πολλές φορές σε πανηγύρια, όπου άκουσαμε τραγούδια και στα ελληνικά και στα σλάβικα. Τη σλάβικη δε τη ξέρω. Μόνο να μετρώ μέχρι το δέκα και να ρωτώ “τι κάνεις;”. Αλλά οι άνθρωποι εκεί, τη μιλάνε. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι τελευταίοι που θα υποκύψουν στον ανέξοδο εθνικισμό ορισμένων γιάπηδων που δεν ξέρουν από εκείνα τα μέρη, τα σκληρά. 

Γιατί αυτοί οι άνθρωποι θυμούνται τα δεινά που τους προκάλεσαν αποφάσεις τύπων σαν τον Σαμαρά, που ποτέ δεν τους είχανε στους χάρτες των σχεδίων τους. Γνωριζουν επίσης ότι πέρα από τις μπάρες, που σημαίνουν, 100 μέτρα από το χωριό, το πέρασμα στην άλλη χώρα, οι γείτονές τους πίνουν και αυτοί ποντς τα πρωινά του χειμώνα και βρέχουν τα καπέλα τους το καλοκαίρι πριν βγάλουν τα κοπάδια τους για βόλτα. Γνωρίζουν τη γλώσσα τη σλάβικη γιατί την ακούνε συχνά – όσο συχνά συναντούνε και ανθρώπους από τη “γειτονιά” τους. Έχουν ερωτευθεί κάποιες από τις γυναίκες και τους άνδρες από απέναντι, που ουσιαστικά είναι “δίπλα”. Γνωρίζουν ότι κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, όπως αυτοί έτσι και οι διπλανοί τους σπεύδουν στις εκκλησίες των μικρών χωριών τους και τελούν τις ίδιες λειτουργίες. Τα φασιστάρια, που πουλάνε πατρίδα και μιλούνε για αίμα και κρεμάλες, δεν γνώρισαν ποτέ πως είναι εκείνα τα μέρη. Δε ξέρουν τις ζυμώσεις που γίνονται εκεί ψηλά. 

Ο κίνδυνος που νιώθουνε οι φασίστες είναι επειδή έμαθαν ότι τους αδύναμους τους περιφρονούμε και τους εκμεταλλευόμαστε.Προβάλλουν τη κακή ανατροφή τους, στους γείτονές τους και πιστεύουν ότι όλος ο κόσμος σκέφτεται όπως αυτοί. Εν τω μεταξύ, όταν το σημερινό πανηγύρι ολοκληρωθεί, οι άνθρωποι της παραμεθορίου θα πέσουν στα κρεβάτια τους και πάλι θα σκέφτονται την κακοδαιμονία τους, τη γη και τα ζωντανά τους.

Νίκος Βράντσης

   

Η υποκρισία Μητσοτάκη στο Μακεδονικό...

Η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung, επικαλούμενη πηγές από το Βερολίνο, αποκάλυψε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης «έχει δεσμευτεί επανειλημμένως ότι ως πρωθυπουργός δεν θα ακύρωνε μια συμφωνία για το ονοματολογικό». Κατά τις ίδιες πηγές, δικαιολογώντας τη στάση του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρεται να είπε ότι «πρέπει να επιδείξει αντιπαλότητα, προκειμένου να μην χάσει τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος του αλλά και για να αποτρέψει τη δημιουργία νέου κόμματος στα δεξιά της ΝΔ».

Eν ολίγοις, με βάση το ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας, ο πατριωτικός οίστρος και ο «ανένδοτος» που έχει κηρύξει ο αρχηγός της ΝΔ για το Μακεδονικό, δεν αποτελούν προϊόν – όψιμης έστω – εθνικής υπερευαισθησίας, αλλά μικροκομματική και ψηφοθηρική πατριδοκαπηλεία. Και το «όχι» της ΝΔ στην συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι εθνική θέση αλλά σημαία πολιτικής υποκρισίας και δη εκ του ασφαλούς: Με εκ προοιμίου, δηλαδή, δεσμεύσεις προς τους ευρωπαίους ότι η συμφωνία θα ισχύσει ως έχει ακόμη κι εάν εκλεγεί ο ίδιος πρωθυπουργός.

Ακριβώς αυτά τα δεδομένα έθεσαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη κυβερνητικές πηγές, καλώντας τον να δώσει απαντήσεις επί του συγκεκριμένου ρεπορτάζ και τονίζοντας: «Εάν δεν διαψεύσει άμεσα τις αποκαλύψεις της FAZ» ανέφεραν οι ίδιες πηγές, «επιβεβαιώνει πως είναι όχι μόνο πατριδοκάπηλος αλλά και τσάμπα μάγκας».

Η ΝΔ ανέφερε πως το δημοσίευμα «είναι ψευδές», όμως επί της ουσίας οι ισχυρισμοί δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Κι αυτό γιατί το ρεπορτάζ της FAZ δεν αποτελεί έκπληξη, απλώς έρχεται να εξηγήσει την γραμμή του «αμετάκλητου τετελεσμένου» που ακολουθεί σταθερά ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε ό,τι αφορά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, και να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες των τελευταίων ημερών σύμφωνα με τις οποίες στις επιτελικές συσκέψεις της Πειραιώς το Μακεδονικό αξιολογείται απλώς ως ένα χρήσιμο όχημα για να πετύχει η ΝΔ την εκλογική αυτοδυναμία.

Ηταν, άλλωστε, ο σλοβάκος ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Έντουαρντ Κούκαν, που είχε αποκαλύψει πρώτος την διγλωσσία εσωτερικού – εξωτερικού του Κυριάκου Μητσοτάκη δηλώνοντας πως ο πρόεδρος της ΝΔ είχε πει στα μέλη του ΕΛΚ ότι «δεν θα είναι εντελώς αρνητικός» σε ότι αφορά την επίλυση του θέματος της ονομασίας.

Ηταν επίσης σήμερα το πρωί ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης που, εμμέσως πλην σαφώς, επιβεβαίωσε πως το κόμμα του δεν πρόκειται να κάνει καμία κίνηση ακύρωσης ή επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας των Πρεσπών. Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο 247 και απαντώντας στο ερώτημα εάν η ΝΔ θα επαναδιαπραγματευτεί την συμφωνία, ο Κωστής Χατζηδάκης απάντησε: «Κάναμε ό,τι μπορέσαμε για να αποτρέψουμε αυτή την συμφωνία. Από την ώρα που πήγαμε στο Βόρεια Μακεδονία με σκέτο μακεδονική γλώσσα και σκέτο μακεδονική εθνότητα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην κυρωθεί από την ελληνική βουλή. Αλλά όσο περνά ο καιρός δημιουργούνται ολοένα και περισσότερα τετελεσμένα και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα».

Και ήταν η ίδια η Νέα Δημοκρατία, η οποία επιχείρησε να ενισχύσει το – μη αληθές – πολιτικό άλλοθι των «τετελεσμένων» προκειμένου να μάχεται την συμφωνία εντός συνόρων αλλά να μην την αμφισβητήσει διεθνώς. Αποκαλυπτικό του πώς επιχειρείται να χτιστεί αυτό το άλλοθι είναι το χθεσινό non paper της Πειραιώς στο οποίο, μετά από μια εμφανώς ασθενή επιχειρηματολογία, συμπεραίνεται πως η συμφωνία των Πρεσπών είναι «εξαιρετικά δύσκολο να ανατραπεί».

«Μετά τη σημερινή υπογραφή Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένου», αναφέρεται μετξύ άλλων στο non paper, «θα παραχθούν έννομες συνέπειες που πολύ δύσκολα θα αλλάξουν. Τα Σκόπια θα προχωρήσουν σε δημοψήφισμα και στη συνέχεια σε αλλαγή του Συντάγματός τους. Και είναι προφανές ότι αν τα καταφέρουν, καμία ελληνική βουλή είτε η παρούσα, είτε η επόμενη δεν θα είναι εύκολο να ανατρέψει τη συμφωνία των Πρεσπών. Διότι αν το πράξει θα είναι σαν να αξιώνει από τους Σκοπιανούς να ξανα-αλλάξουν το Σύνταγμά τους και το όνομά τους, γεγονός που θα εκθέσει ανεπανόρθωτα τη χώρα μας σε όλη τη διεθνή κοινότητα. Γι αυτό επαναλαμβάνουμε όλες τις τελευταίες μέρες και σε όλους τους τόνους ότι η χθεσινή ψηφοφορία  που νομιμοποίησε τη σημερινή υπογραφή της συμφωνίας από τους κ. Τσίπρα και Ζάεφ είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανατραπεί».

Κοινώς, η ΝΔ αγνοεί και παρακάμπτει πλήρως τις πολλαπλές ρήτρες αιρεσιμότητας της συμφωνία για να αιτιολογήσει, εκ προοιμίου, την μη αμφισβήτησή της εάν και εφόσον γίνει κυβέρνηση. Κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συνεχίσει να υποδύεται, ανέξοδα, τον «μακεδονομάχο» αλλά δεν θα επιχειρήσει επαναδιαπραγμάτευση της λύσης στο όνομα των βολικών «τετελεσμένων»…     

tvxs.gr

Ο παρασκηνιακός ρόλος της Δύσης σε Αθήνα και Σκόπια

Του Σταύρου Λυγερού

Με ποταμό επαίνων για την πολιτική τόλμη των δύο πρωθυπουργών υποδέχθηκαν οι δυτικές κυβερνήσεις, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και τα κατεστημένα Μίντια τη συμφωνία ανάμεσα σε Αθήνα και Σκόπια. Η Δύση ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την ουσία της μακρόχρονης διένεξης. Αυτό που την ενδιέφερε ήταν να βρεθεί συμφωνία για να αρθεί η εκκρεμότητα που εμπόδιζε το “σφράγισμα” της περιοχής των δυτικών Βαλκανίων από τη ρωσική επιρροή. Η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και η έναρξη της ενταξιακής πορείας της προς την ΕΕ είναι ένα αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, το οποίο ουσιαστικά θα ενισχύσει την πίεση στην “περιχαρακωμένη” Σερβία να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.

Τώρα, που η συμφωνία έχει υπογραφεί, επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες για τον παρασκηνιακό ρόλο του αμερικανικού παράγοντα, σε συντονισμό με το Βερολίνο και τους θεσμούς της ΕΕ. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, αποφασιστικό ρόλο έπαιξε ο αρμόδιος για την περιοχή Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Γουές Μίτσελ, επικουρούμενος από τους Αμερικανούς πρεσβευτές στην Αθήνα και στα Σκόπια. Παραλλήλως και προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, αλλά και παράγοντες της ΕΕ.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η Ουάσιγκτον κατέστησε σαφές και στον Τσίπρα και στον Κοτζιά ότι εάν από την πλευρά τους πράξουν ό,τι απαιτείται για να λυθεί το Μακεδονικό και κατ’ επέκτασιν για να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, θα διευκολυνθεί καθοριστικά η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας στο πλαίσιο του δυτικού στρατηγικού σχεδιασμού. Το ίδιο ακριβώς μήνυμα έχει σταλεί και για την επίλυση των εκκρεμοτήτων στις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Όπως είναι γνωστό, οι σχετικές διαπραγματεύσεις βρίσκονται στο τελικό στάδιο. Αυτός είναι ο λόγος που ο Κοτζιάς άνοιξε ταυτοχρόνως και τα δύο αυτά διπλωματικά μέτωπα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας δεν είναι μία υπόσχεση χωρίς αντίκρισμα. Ωθούν προς αυτή την κατεύθυνση οι προβληματικές σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας και το γεγονός ότι παρά τις προσπάθειες της αμερικανικής διπλωματίας ο Ερντογάν αρνείται να επιστρέψει στο δυτικό “μαντρί”. Αν και οι προσπάθειες συνεχίζονται ολοένα και περισσότερο ενισχύεται στα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων η τάση αναβάθμισης της Ελλάδας από χώρα δεύτερης γραμμής, που ήταν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε χώρα πρώτης γραμμής.

Πιέσεις και υποσχέσεις

Προφανώς, δεν είναι η συμφωνία για το Μακεδονικό που θα καθορίσει το νέο γεωπολιτικό καθεστώς της Ελλάδας στο δυτικό στρατηγικό σύστημα. Οι Αμερικανοί, όμως, βρήκαν την ευκαιρία να πιέσουν και ταυτοχρόνως να δελεάσουν τους Τσίπρα και Κοτζιά. Τα μηνύματα είχαν δοθεί από την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Και βεβαίως δεν πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι ο πρόεδρος Τραμπ έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος που η κυβέρνησή του θα πιστωθεί πολιτικά την επίλυση του Μακεδονικού, παρότι η παρέμβασή της ήταν παρασκηνιακή, αλλά γνωστή στους “παροικούντες την Ιερουσαλήμ”.

Οι αμερικανικές πιέσεις συνδυάσθηκαν με γερμανικές και ευρωπαϊκές υποσχέσεις για εποικοδομητική προσέγγιση αναφορικά με την ελάφρυνση του χρέους και το μεταμνημονιακό καθεστώς. Αν και ο Τσίπρας το διέψευσε –και δεν θα μπορούσε να πράξει αλλιώς– έχουμε δημοσιεύσει σ’ αυτές εδώ τις στήλες τη σχετική πληροφορία από τις από τις αρχές του 2018. Και γεγονότα που μεσολάβησαν από τότε της προσέδωσαν πρόσθετη αξιοπιστία.

Στο σημείο αυτό, ωστόσο, είναι απαραίτητο να υπογραμμισθεί πως ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Ευρωπαίοι υπεισήλθαν σε λεπτομέρειες. Με άλλα λόγια, δεν άσκησαν πιέσεις στον Κοτζιά να αποδεχθεί το όνομα “Μακεδόνες” και “μακεδονική” γλώσσα. Αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να βρεθεί λύση κι όχι το περιεχόμενό της. Το γεγονός ότι τα Σκόπια όχι μόνο δέχονταν ακόμα πιο ασφυκτικές δυτικές πιέσεις, αλλά και τα ίδια επείγονταν να πάρουν το εισιτήριο για το ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, τα μετέτρεπε στην αδύνατη πλευρά των διαπραγματεύσεων. Η κυβέρνηση Τσίπρα, ωστόσο, δεν εκμεταλλεύθηκε το διαπραγματευτικό της πλεονέκτημα, αφενός επειδή ήθελε να δείξει καλή διαγωγή, αφετέρου, επειδή υποτιμά τη σημασία του εθνικού αυτού θέματος και ήθελε να ξεμπερδεύει.

Για τους δικούς τους λόγους η καθεμία, η Μόσχα και η Άγκυρα επιδιώκουν τον τορπιλισμό της συμφωνίας, κυρίως μέσω του προέδρου Ιβανόφ και του Γκρουέφσκι, οι οποίοι αξιοποιούν τον εθνικισμό του VMRO. Η μεν Μόσχα επιδιώκει να εμποδίσει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, η δε Άγκυρα επιδιώκει να διατηρήσει την επιρροή που ασκούσε στα Σκόπια, εμφανιζόμενη σαν υποστηρικτής-προστάτης τους στο πλαίσιο της διένεξης για το όνομα.   

Σε τεντωμένο σχοινί οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας

Στις 21 Ιουνίου αναμένεται να συντελεστεί η προγραμματισθείσα συμβολική τελετή παράδοσης στην Τουρκία του πρώτου αμερικανικού μαχητικού αεροσκάφους F-35 στις εγκαταστάσεις παραγωγής της Lockheed Martin στο Forth Worth του Τέξας στις ΗΠΑ. Η τελετή παράδοσης δεν πρόκειται να συνοδευτεί από άμεση απογείωση οιουδήποτε αεροσκάφους πέμπτης γενιάς με προορισμό την Τουρκία καθώς υφίστανται μία προϋπόθεση που ισχύει για όλες τις χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα συμπαραγωγής και ένα εμπόδιο.

Η προηγούμενη εκπαίδευση των Τούρκων πιλότων από Αμερικανούς συναδέλφους αποτελεί προϋπόθεση όπως προβλέπεται ρητά σε όρο του συμβολαίου συμπαραγωγής προτού απογειωθεί το πρώτο αεροσκάφος για την Τουρκία τον Σεπτέμβριο 2019. Την ίδια στιγμή ωστόσο υφίσταται ένα σημαντικό εμπόδιο το οποίο ονομάζεται Κογκρέσο. Η Γερουσία (US Senate) αναμένεται να ψηφίσει εντός της εβδομάδας τον νόμο για τον αμυντικό προϋπολογισμό οικονομικού έτους 2019 που έχει ήδη περάσει από την αμερικανική Bουλή (US House). Ο οποίος επιτάσσει το πάγωμα της παράδοσης αμερικανικού στρατιωτικού οπλισμού στην Τουρκία συμπεριλαμβανόμενων των μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35.

Ο Νόμος προβλέπει, εντός 60 ημερών από την ισχύ του, τη σύνταξη έκθεσης από τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας με θέμα την αποτίμηση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας προκειμένου στη συνέχεια το Κογκρέσο να αποφασίσει την αποβολή ή μη της Τουρκίας από το πρόγραμμα παραγωγής και απόκτησης των F-35. Τις ανησυχίες του αμερικανικού Πενταγώνου για την απόκτηση εκ μέρους της Τουρκίας του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 και των τεχνικών ρίσκων που δύναται να προκύψουν για τα F-35 εξέφρασε μάλιστα στις 13 Ιουνίου σε εκδήλωση του ινστιτούτου Ατλαντικού Συμβούλιο (Atlantic Council) ο Τόμας Γκόφους, αναπληρωτής βοηθός υφυπουργός άμυνας των ΗΠΑ για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ.

Επιστολή 44 βουλευτών

Τις ανησυχίες του Αμερικανού αξιωματούχου και εν όψει της συμβολικής τελετής παράδοσης ήρθαν να ενισχύσουν με επιστολή τους στις 15 Ιουνίου προς την ηγεσία του αμερικανικού Πενταγώνου 44 Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί βουλευτές. Στη συγκεκριμένη επιστολή αναδεικνύονται ενέργειες και πολιτικές της Τουρκίας που υποδαυλίζουν τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, και οι κίνδυνοι αναφορικά με την παράδοση της τεχνολογίας των F-35 τη στιγμή που εμβαθύνεται η στρατιωτική συνεργασία της Τουρκίας με την Ρωσία.

Ταυτόχρονα, καταδεικνύεται η έλλειψη αμερικανικής εμπιστοσύνης ως προς την μη υπεύθυνη χρησιμοποίηση των F-35 στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Προς επίρρωση των ανησυχιών σχετικά με την μη υπεύθυνη χρήση των F-35, η επιστολή κάνει ειδική αναφορά στην τουρκική στρατιωτική δράση σε βάρος των αμερικανικά υποστηριζόμενων Κουρδικών Δυνάμεων YPG με το πρόσχημα της στόχευσης εναντίον του ΡΚΚ στην βόρεια Συρία, καθώς και ο εκτοπισμός περισσότερο από 100 χιλιάδων κατοίκων στην πόλη Αφρίν της βόρειας Συρίας.

Οι Αμερικανοί βουλευτές δίδουν έμφαση στη διατυπωθείσα απειλή του Τούρκου προέδρου περί επίθεσης εναντίον αμερικανικών στρατευμάτων που παραμένουν στην βόρεια και βορειοανατολική Συρία με κύρια αποστολή την καταπολέμηση της τρομοκρατικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, τονίζοντας ότι η εν λόγω απειλή από μόνη της αποτελεί αιτία για την αναστολή της παράδοσης της πιο προηγμένης γενιάς μαχητικών αεροσκαφών προς την Τουρκία.

Η έλλειψη αυτοσυγκράτησης ως ίδιον γνώρισμα της τουρκικής ηγεσίας παραβιάζοντας θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές και εξάγοντας έναν ακραίο αυταρχισμό επισημαίνεται με εμφατικό τρόπο στην επιστολή παραθέτοντας την περίπτωση της επίθεσης των δυνάμεων ασφαλείας του Τούρκου προέδρου σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών επί αμερικανικού εδάφους τον Μάϊο 2017. Η χρήση βίας στο προκείμενο καταδικάστηκε ομόφωνα από την αμερικανική Βουλή αποσπώντας 397 ψήφους, ενώ το Κογκρέσο επέβαλε απαγόρευση της πώλησης πυροβόλων όπλων προς την Τουρκία για χρήση από τις εσωτερικές δυνάμεις ασφαλείας της.

Καταστρατήγηση αμερικανικών συμφερόντων

Η τουρκική περιφρόνηση του Κογκρέσου και της αμερικανικής διακυβέρνησης αποτελεί κρίσιμη παράμετρο που αναδεικνύεται στην διακομματική επιστολή με δεδομένο ότι έχει παραμείνει αναπάντητη προηγούμενη επιστολή 220 βουλευτών προς τον Τούρκο πρόεδρο και έχουν πέσει στο κενό οι σχετικές εκκλήσεις Αμερικανών αξιωματούχων για την απελευθέρωση Αμερικανών πολιτών που κρατούνται σε φυλακές, όπως ο πάστορας Αντριου Μπράνσον, και με συστηματική άρνηση από τις τουρκικές αρχές της πρόσβασης Αμερικανών διπλωματών σε αυτούς.

Η περίφημη «πολιτική φυλακίσεων» που πιστά εφαρμόζει η Τουρκία τα τελευταία 2 έτη σε πολίτες τρίτων χωρών, όπως η Γερμανία και η Ελλάδα, καταγγέλλεται στην επιστολή καθώς και η προσπάθεια της Άγκυρας να χρησιμοποιήσει τους Αμερικανούς κρατούμενους ως μέσο πίεσης για να επιτευχθεί η έκδοση του κληρικού Φετχουλλάχ Γκιουλέν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης στην επιστολή η ρητή αναφορά περί καταστρατήγησης των αμερικανικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή με υπαιτιότητα της Τουρκίας καθώς αυτή αφενός βάλλει εναντίον συμμαχικών χωρών όπως το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος, και αφετέρου υποβοηθά ανταγωνιστικές προς τις ΗΠΑ χώρες, όπως το Ιράν και τη Ρωσία, στην εμπέδωση περιφερειακής επιρροής.

Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα, καταγγέλλονται οι συνεχείς λεκτικές επιθέσεις σε βάρος του Ισραήλ το οποίο η τουρκική ηγεσία αποκαλεί «κράτος τρομοκράτη», οι παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ελλάδας και η παρ’ολίγον βύθιση σκάφους του ελληνικού λιμενικού από τουρκικό πολεμικό πλοίο. Επίσης καταγγέλλονται οι παραβιάσεις της κυπριακής κυριαρχίας εστιάζοντας στην τουρκική παρεμπόδιση του ιταλικού γεωτρύπανου να διεξάγει έρευνες για φυσικό αέριο εντός της κυπριακής ΑΟΖ και με ανησυχίες ότι η Τουρκία πρόκειται να στείλει δικό της γεωτρύπανο προκειμένου να απομακρύνει αυτό της αμερικανικής Exxon Mobil στα θαλάσσια οικόπεδα που της ανήκουν.

Είναι ξεκάθαρο ότι η παράδοση των μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35 δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση για την Τουρκία. Η διακινδύνευση των αμερικανικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής με υπαιτιότητα της Τουρκίας, η τουρκική επιθετικότητα σε βάρος φιλικών προς τις ΗΠΑ χωρών και δυνάμεων, καθώς και η τουρκική παραβίαση των θεμελιωδών δημοκρατικών ελευθεριών και του διεθνούς δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελούν αγκάθια στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Η απαλλαγή από τα αγκάθια φαίνεται να αποτελεί πλέον μονόδρομο προκειμένου να επανέλθει η προοπτική της κανονικότητας στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις.

Αντωνία Δήμου

Δεν έχει σκόνη ετούτο τον Ιούνη

`

Από το Πρόβατο όχι Αρνί

Λέει ένας σε μια ιστορία ότι ο άνθρωπος έπαψε να αλλάζει από όταν βρήκε τις ομπρέλες. Σταμάτησε να λειαίνει τις γωνίες του… Εγώ τον πιστεύω. Κι έχω κι άλλα να πω γι’ αυτή την ιστορία. Όπως και για κάθε πόλη στο μούσκεμά της.

Τούτος ο Ιούνης χαζοπαίζει ανάμεσα στην καταιγίδα και το κάμα. Γλιστράει το κλίμα του από ήπια εύκρατο σε έντονα ημιτροπικό. Θέλει μια αλλαγή να μείνει στη  μνήμη μας, έναν σελιδοδείκτη να επανέρχονται εύκολα οι ιστορικοί του μέλλοντος κι οι νοσταλγοί του παρελθόντος. Ετούτος ο Ιούνης τιμάει το ζώδιό του και Δίδυμος στην ψυχοσύνθεση αλλάζει από Τζέκιλ σε Χάιντ πριν καν το μεσημέρι προλάβει να κλείσει το μάτι του ως φλερτ στο απόγευμα. Σκόνη δεν έχει ετούτον τον Ιούνη. Φεύγοντας με νεύρα για τους αχάριστους από τις πόλεις μας ο Χριστός, δεν έχει κάτι να τινάξει από τα παπούτσια του. Κι όσο για τα γουέστερν, όχι, δε θα γυρίζονταν τον Ιούνη του 2018. Οι μουσικές του Ένιο Μορικόνε είναι γι’ άλλους μήνες.

Ετούτο τον Ιούνη βρέχει. Περπατάμε στις ώρες του γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα χρειαστεί να αλλάξουμε μπλούζα, να ψάξουμε κάπου τη στέγνια, να τρέξουμε κάτω από μπαλκόνια, δίπλα από παλιούς γνωστούς, μέσα σε από χρόνια οικείες αγκαλιές. Η βροχή συνυπάρχει με τον άνθρωπο από τις πρώτες του ανάσες. Και πάντα, πάντα όμως, του δημιουργεί το ίδιο διπλό αίσθημα: την ανάγκη να τρέξει, να κρυφτεί, να προστατευτεί από αυτή και την παρόρμηση να σταθεί, να τη χαζέψει, να την ακούσει, να τον γαληνέψει. Μήνας και φαινόμενο πατάν με βαριά βήματα πάνω σε αυτό το δίπολο. Φέτος τον έκτο δε θερίζουμε, βρεχόμαστε και στεγνώνουμε.

Τρεις μήνες και έντεκα μέρες μετά το προηγούμενο κείμενό μου προσπαθώ να ξαναβάλω σε καλή σειρά τις λέξεις μου. Μιλούσα κάποτε με έναν ποιητή και μου έλεγε ότι όλοι τις ίδιες πάνω-κάτω λέξεις χρησιμοποιούμε. Απλά τις βάζουμε σε άλλη σειρά. Το σκέφτομαι απόψε που δοκιμάζω να ξαναβρώ μια ελκυστική στοίχιση σε ετούτες τις γραμμές. Δύσκολο είναι. Η γραφή, όπως κι η άσκηση στον έρωτα, θέλουν καθημερινό ξύσιμο των μολυβιών. Θέλουν μουτζούρωμα και τσαλάκωμα και πάλι προσπάθεια. Ό,τι αφήνεις μην έχεις την απαίτηση να είναι εκεί μόλις θελήσεις να το ξαναπιάσεις. Ό,τι για μεγάλο διάστημα και με σχολαστική επιμονή αγνοείς, δύσκολα θα ανταποκριθεί ξανά στο κάλεσμά σου. Κι αυτό το «δύσκολα» θα σε διαλύσει για να το κάνεις στα δάχτυλά σου πάλι εύπλαστο.

Ο Ιούνης της Νορμανδίας αλλά και του Μουντιάλ, είχε για μέρες ένα πλοίο που πηγαινοερχόταν στα νερά του δίχως λιμάνι να ανοίγει να το δεχτεί. Ο Ιούνης της διαπραγμάτευσης και συμφωνίας ενός ονόματος και της αλήτικης δολοφονίας ενός μικρού κοριτσιού σε έναν καταυλισμό, είχε για βράδια 629 ανθρώπους να φοράν σωσίβια και να παρακαλάν για μια χώρα που να απλώσει τα χέρια της, να αρπάξει και να δέσει τον κάβο τους. Ο Ιούνης του περάσματος απ’ τον Δίδυμο στον Καρκίνο αλλά και της αυτοκτονίας ενός διάσημου σεφ είχε σε ένα κατάστρωμα 123 ασυνόδευτα ανήλικα και ένα «επιστρέψτε πίσω» στην αντηλιά της ηπείρου μας. Ο Ιούνης των τελειωμάτων της δεύτερης δεκαετίας του 2000 είναι η συνέχεια των προηγούμενων μηνών, των προηγούμενων χρόνων για την Ευρώπη: απάνθρωπος, φοβισμένος, ρατσιστής και άγριος.

Είμαστε πολλοί που δεν μπορούμε να δεχτούμε, να χωνέψουμε, να αντέξουμε πολλά. Κι ο Ιούνης των ημερών μας έχει αρκετά τέτοια. Είναι όμως κι άλλοι τόσοι, ίσως και παραπάνω που όχι μόνο τα ανέχονται αλλά συμβάλλουν στην επιβολή, στην αποδοχή αυτών ως συνηθισμένων. Και το δίπολο ξανακάνει την εμφάνισή του. Κι οι δυο πλευρές πατάμε με δύναμη. Και τα σύννεφα πλησιάζουν και πριν το φως πάντα οι βροντές ακούγονται.

Και μετά βρέχει. Κανονική βροχή. Κάθε μέρα, κάθε απόγευμα, ετούτο τον Ιούνη βρέχει. Μετεωρολόγοι στην τρέλα και ρομαντικοί σε έκσταση. Σαν και να παίζει με την τρυφερότητά μας. Σαν κι απ’ την άλλη να θέλει να μας αποσπάσει την προσοχή απ’ την ηλιοσφαγή που γίνεται στο βάθος. Να, τώρα δα, έξω ξεκινάει. Τώρα δα η πόλη μεταμορφώνεται από σκληρό κορίτσι σε κορίτσι που καλεί ικετευτικά για ένωση. Τώρα δα, σε εισόδους πολυκατοικιών, έξω από κλειστά μαγαζιά ξεκινάν ιστορίες που φτάνουν ως τα ξεψυχίσματα της ανάσας. Και ξέρεις; Τα φιλιά μετά την τελευταία ανάσα δεν έχουν το χρόνο με το μέρος τους. Τα περισσότερα. Εκτός από εκείνα, τα λίγα, που παίρνουν το ρίσκο μιας κυτταρικής αναπνοής· αναερόβιας.

Ποιοι δικαιούνται και πως θα πάρουν το επίδομα στέγασης

Με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια θα χορηγηθεί από τις αρχές του 2019 το επίδομα στέγασης στα νοικοκυριά που πληρώνουν ενοίκιο ή δόση στεγαστικού δανείου. Όπως ορίζεται στην υπουργική απόφαση το ποσό του μηνιαίου επιδόματος θα κυμαίνεται από 70 έως 210 ευρώ ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση. Για τη χορήγηση του επιδόματος λαμβάνονται υπόψη το ύψος των εισοδήματος (πραγματικού ή τεκμαρτού), των καταθέσεων και της ακίνητης περιουσίας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση του επιδόματος θα είναι να υπάρχει ηλεκτρονικό μισθωτήριο ενώ οι αρχές θα μπορούν να προχωρούν ακόμη και σε κατ’ οίκον ελέγχους για να διαπιστώνουν την ακρίβεια των αιτήσεων οι οποίες θα γίνονται ηλεκτρονικά.

Το ύψος του στεγαστικό επίδομα διαμορφώνεται ως εξής:

Μονοπρόσωπο νοικοκυριό: 70 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από δύο ενήλικα μέλη: 105 ευρώ.

Νοικοκυριό αποτελούμενο από τρία μέλη ή μονογονεϊκή οικογένεια με ένα ανήλικο μέλος: 140 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από τέσσερα ή μονογονεϊκή οικογένεια με δύο ανήλικα μέλη: 175 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από 5 μέλη και πάνω ή μονογονεϊκή οικογένεια με τρία ανήλικα μέλη και πάνω: 210 ευρώ.

Τα κριτήρια

Για τη χορήγηση του επιδόματος πρέπει να πληρούνται τα εξής κριτήρια:

1. Εισοδηματικό κριτήριο: Το συνολικό εισόδημα του νοικοκυριού, δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 8.000 ευρώ για μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενο κατά 4.000 ευρώ για κάθε μέλος του νοικοκυριού. Το συνολικό εισόδημα δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 24.000 ευρώ ετησίως, ανεξαρτήτως της σύνθεσης του νοικοκυριού.

- Μονοπρόσωπο νοικοκυριό: 8.000 ευρώ

- Νοικοκυριό αποτελούμενο από δύο ενήλικα μέλη: 12.000 ευρώ

- Νοικοκυριό αποτελούμενο από τρία μέλη ή μονογονεϊκή οικογένεια με ένα ανήλικο μέλος: 16.000 ευρώ

- Νοικοκυριό αποτελούμενο από τέσσερα ή μονογονεϊκή οικογένεια με δύο ανήλικα μέλη: 20.000 ευρώ

- Νοικοκυριό αποτελούμενο από 5 μέλη και πάνω ή μονογονεϊκή οικογένεια με τρία ανήλικα μέλη και πάνω: 24.000 ευρώ

2. Κριτήριο ακίνητης περιουσίας: Η συνολική φορολογητέα αξία της ακίνητης περιουσίας του νοικοκυριού, δεν μπορεί να υπερβαίνει στο σύνολο της το ποσό των 120.000 ευρώ για το μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενη κατά 15.000 ευρώ για κάθε πρόσθετο μέλος και έως του ποσού των 180.000 ευρώ.

3. Κριτήριο ύψους καταθέσεων: Το συνολικό ύψος των καταθέσεων του νοικοκυριού δεν μπορεί να υπερβαίνει τα όρια του κατωτέρω πίνακα για κάθε τύπο νοικοκυριού, μέχρι και το ποσό των 24.000 ευρώ.

Μονοπρόσωπο νοικοκυριό: 8.000 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από δύο μέλη: 12.000 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από τρία μέλη: 16.000 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από τέσσερα μέλη: 20.000 ευρώ

Νοικοκυριό αποτελούμενο από 5 μέλη και πάνω: 24.000 ευρώ

Για την περίπτωση των δικαιούχων που διαμένουν σε μισθωμένη κατοικία το επίδομα καταβάλλεται μηνιαίως με πίστωση σε τραπεζικό λογαριασμό του δικαιούχου, ο οποίος τηρείται υποχρεωτικά σε πιστωτικό ίδρυμα που λειτουργεί στην Ελλάδα. Η ενίσχυση δεν καταβάλλεται εάν ο αιτών δεν έχει δηλώσει στην αίτηση για ένταξη στο πρόγραμμα αριθμό τραπεζικού λογαριασμού στον οποίο είναι δικαιούχος ή συνδικαιούχος.

Στην περίπτωση δικαιούχου που επιβαρύνεται με το κόστος εξυπηρέτησης στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας, το επίδομα καταβάλλεται απευθείας στον τραπεζικό λογαριασμό εξυπηρέτησης του δανείου.

Το δικαίωμα στην καταβολή του επιδόματος ισχύει από την 1n ημέρα του επόμενου μήνα από αυτόν κατά τον οποίο υποβλήθηκε η αίτηση.

Αφορολόγητο - Ακατάσχετο

Το Επίδομα Στέγασης, είναι αφορολόγητο, δεν υπόκειται σε οποιαδήποτε κράτηση, δεν κατάσχεται ούτε συμψηφίζεται με ήδη βεβαιωμένα χρέη προς το Δημόσιο, ιδιώτες ή πιστωτικά ιδρύματα και δεν υπολογίζεται στον καθορισμό της εισοδηματικής ενίσχυσης ή στα εισοδηματικά όρια για την καταβολή του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης.

newsbeast.gr  

Συνελήφθη ο Κώστας Μπαρμπαρούσης

Συνελήφθη έπειτα από επιχείρηση της Αστυνομίας ο φυγάς και πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής Κωσταντίνος Μπαρμπαρούσης, σε βάρος του οποίου είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης, μετά τα όσα είχε πει στη Βουλή.

Σύμφωνα με πληροφορίες συνελήφθη στην περιοχή της Πεντέλης όπου είχε καταφύγει σε σπίτι φίλου του, ενώ λεπτομέρειες αναμένονται από την Ελληνική Αστυνομία.

Ο χρυσαυγίτης βουλευτής συνελήφθη από άνδρες της αντιτρομοκρατικής και κρατείται αυτήν την ώρα στη ΓΑΔΑ.

Σε βάρος του έχουν σχηματιστεί δυο δικογραφίες με βαρύτατες κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, η μία για την έκκλησή του σε πραξικόπημα και η άλλη για την ριψοκίνδυνη οδήγηση που έθεσε σε κίνδυνο τις ζωές τόσο των αστυνομικών όσο και των υπόλοιπων οδηγών.

tvxs.gr

Το θράσος και το λάθος

Το τρομακτικό χουντικό παραλήρημα του χρυσαυγίτη Μπαρμπαρούση στη Βουλή είναι μια ακόμα έκφραση αποθράσυνσης της οργάνωσης. Που ίσως όμως θα είχε αποφευχθεί, ίσως να μην είχε καν τέτοια δύναμη η Χρυσή Αυγή, αν ο κόσμος μπορούσε να δει τι συμβαίνει στη δίκη της

  

γράφει η Ελευθερία Κόλλια

Τον λένε και Καραϊσκάκη, ελέω φυζίκ οπλαρχηγού, είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το κόμμα της Χρυσής Αυγής, έχει τέσσερα παιδιά, αυτοπροσδιορίζεται σε παλαιότερες συνεντεύξεις του ως «βιοπαλαιστής, αγρότης, κτηνοτρόφος, που έχει δουλέψει και σε οικοδομές»· «καμία δουλειά δεν είναι ντροπή».

Oταν κατεβαίνει από το ορεινό Ξηρόμερο, και το χωριό Μαχαιρά, όπου έχει δηλώσει ότι διαμένει, πηγαίνει κατευθείαν στη Βουλή, την οποία χρησιμοποίησε το μεσημέρι της Παρασκευής ως σκηνή για το κακοπαιγμένο του μονόπρακτο. Στην ομιλία του για τη συμφωνία με τα Σκόπια, με ανεκδιήγητο ύφος και τόνο απερίγραπτο, κάλεσε τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας να σεβαστεί τον όρκο της, να συλλάβει τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο «για να αποτραπεί αυτή η προδοσία». «Τα κεφάλια τους στις Πρέσπες!», υστερίαζε.

Οι χουντικές κορώνες δεν του βγήκαν σε καλό. Υπήρξε ραγδαία κινητοποίηση, η οποία οδήγησε στην ποινική του δίωξη, και μάλιστα κακουργηματική, για προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας.

Δεν χωρεί αμφιβολία: ο Μπαρμπαρούσης διαθέτει απύθμενο θράσος. Το θεατρικό το έπαιξε αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ήδη κάθεται σε ένα εδώλιο, αυτό στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Κι ας μην έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στη δικαστική αίθουσα.

Βαρύνεται με άλλο ένα κακούργημα, αυτή τη φορά με την επιβαρυντική διάταξη της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης. Υπακούοντας στη γραμμή της ηγεσίας του κόμματος, που ήθελε εξαρχής να απαξιώσει επικοινωνιακά τη δίκη με την απουσία της, ο Μπαρμπαρούσης ανεβαίνει μόνο στο βήμα της Βουλής και αποφεύγει το Εφετείο. Αν παρακολουθούσε τη διαδικασία, ίσως αισθανόταν και την ανάγκη να σκύψει το κεφάλι. Να συνειδητοποιήσει την επιταγή για χαμηλόφωνη παρουσία, μέτρο αν μη τι άλλο, έως ότου εκδοθεί η απόφαση. Ο τύπος κινδυνεύει με ποινή κάθειρξης 10-20 ετών, τέτοια επισύρει η κατηγορία που συνοδεύει το όνομα του στη δικογραφία. Το ξέρει;

Ποιο μέτρο, όμως, και κουραφέξαλα… Ο βουλευτής που έχει φωτογραφηθεί ακόμη και πάνω σε άλογο –πώς αλλιώς ενισχύεται ένα βουκολικό-ηγετικό προφίλ;– , απέδειξε σε χρόνο dt, ότι αυτά δεν είναι για περσόνες του διαμετρήματος του. Κι εκτός από θρασύς, εμφανίστηκε και δειλός –«πακέτο» άλλωστε πάνε αυτά.

Μετά την αποπομπή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής (αλήθεια, γιατί δεν διεγράφησαν και όσοι από τους βουλευτές χειροκροτούσαν ενθουσιωδώς τον ομιλητή;), ο Μπαρμπαρούσης ξέχασε τις αιμοσταγείς ιαχές για κεφάλια και τα συναφή, κι εξέδωσε μια μεγαλειώδη ανακοίνωση, με την οποία ουσιαστικά ανασκεύασε, κάνοντας λόγο για αυθόρμητες δηλώσεις (κανείς άλλος δεν πρόσεξε ότι τις διάβαζε;), που επ’ ουδενί είχαν σκοπό να αμφισβητήσουν τη Συνταγματική Νομιμότητα, πλην όμως και δυστυχώς, έτυχαν δόλιας πολιτικής εκμετάλλευσης και παρερμηνείας. Aτιμη ζωή.

Ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος για όποιον έχει παρακολουθήσει έστω και μία ώρα την ακροαματική διαδικασία στη δίκη της Χρυσής Αυγής: είναι κρίμα, πραγματικά κρίμα, που αυτή η δίκη δεν έχει εικόνα. Που ο κόσμος, ο πολύς κόσμος, δεν μπορεί να δει live τα στοιχεία, τις φωτογραφίες, το υλικό από τους σκληρούς δίσκους, τα βίντεο, που δεν έχει μπορέσει να ακούσει τις μαρτυρίες όσων έχουν υποστεί επιθέσεις. Που δεν θα καταφέρει να δει καρέ-καρέ τις απολογίες του Μπαρμπαρούση και κάθε Μπαρμπαρούση (διότι κατηγορούμενοι είναι και πολλοί άλλοι βουλευτές, όπως και ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος), τη μόνη φάση στην οποία θα προσέλθουν –όπως λένε συνήγοροι τους– , και δεν θα έχει ιδία αντίληψη για τις κυβιστήσεις, το μπαλάκι των ευθυνών, τον τραγέλαφο που αναμένεται…

Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας απέρριψε από την αρχή της δίκης το αίτημα της Πολιτικής Αγωγής για μαγνητοσκόπηση και ραδιοτηλεοπτική κάλυψη της, όπως και την ηχογράφηση των πρακτικών της. Η έκβαση των πραγμάτων δείχνει ότι πρόκειται για τεράστιο λάθος. Η δημοσιότητα θα μπορούσε να αποτρέψει την αποθράσυνση του Μπαρμπαρούση (το όνομα χρησιμοποιείται σενεκδοχικά), θα είχε τη δύναμη της πλήρους απογύμνωσης του ναζιστικού συρφετού, σαφώς και θα παρείχε έδαφος για βαθύτερη γνωριμία με τα πρόσωπα, τις πράξεις, το ιδεολογικό υπόβαθρο. Σε μια ρομαντική εκδοχή, θα γινόταν ακόμη και εργαλείο συρρίκνωσης της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής.

Η εικόνα από το Εφετείο είναι η μόνη που θα μπορούσε να ισοφαρίσει τη ζημιά που προκαλεί το βίντεο ενός Μπαρμπαρούση στο βήμα της Βουλής, πιθανότατα και να υπερκεράσει την επικοινωνιακή της δύναμη. Σήμερα ο Μπαρμπαρούσης, χθες ο Κασιδιάρης (στο επεισόδιο με τον Δένδια), τις προάλλες ο Λαγός (παρ’ ολίγον στα χέρια με τον Ξυδάκη).

Η ζυγαριά γέρνει στη μια πλευρά και η Δικαιοσύνη έχει την ευθύνη της. Το δικαστήριο δεν είχε εξάλλου τίποτε να φοβηθεί, από μια υποδειγματική διαδικασία, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, κατά την οποία –με φροντίδα της προέδρου Μαρίας Λεπενιώτη– κανόνες τηρούνται και δικαιώματα γίνονται σεβαστά.

Είναι προφανές, πια, ότι αδίκησε τον εαυτό του. Και εξ αντανακλάσεως η Δημοκρατία τον δικό της.

ΥΓ: Και να σκεφθεί κανείς ότι το προεκλογικό σύνθημα του Μπαρμπαρούση ήταν το «Για να ξεβρωμίσει ο τόπος»…    

Αρα γιορτάζει και ο μπαμπάς μου

Τον έχω καμαρώσει σαν ζεστό χαμόγελο, σαν όμορφο άντρα, σαν δίκαιο, σαν ευφυέστατο, σαν γνώστη της ιστορίας, σαν πετυχημένο, σαν τολμηρό επιχειρηματία… Έχω χαρεί και μάτια να τον καμαρώνουν κι αυτό με γέμιζε περηφάνια. Για πολλά τον καμάρωσα και πάντα θα τον καμαρώνω. Και πάντα θα τον ακούω να λέει «τζιν-φις, τζιν-φις»...

  

γράφει η Ρέα Βιτάλη

Γιορτή του Πατέρα και δεν θα γράψω για τον δικό μου; Που ήταν ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου! Τόσα χρόνια μετά τον θάνατό του, θόλωσε βέβαια η άτιμη η εικόνα του.Και σίγουρα στερήθηκα, το πώς είναι να «καθαρίζει» για σένα μπαμπάς. Μου έμεινε όμως μια αίσθηση. Κι ένας άγγελος καπαρωμένος, δικός μου, καταδικός μου. Και αποσπάσματα ζωής, πολύτιμα θραύσματα.

Να μια εικόνα. Καθόμουν οκλαδόν στο κρεβάτι τους και τους χάζευα να ντύνονται για μια δεξίωση. Τη δεκαετία του ’70 γινόντουσαν δεξιώσεις κυρίως για να κτίζουν οι γυναίκες κάτι κότσους, μα τι κότσους! Η μαμά μου φορούσε μια μάξι τουαλέτα και ο μπαμπάς μου ένα σμόκιν. Ήταν κούκλα και ήταν λίγο πιο κούκλος. Προσέξατε το λίγο παραπάνω; Ήταν που του είχα αδυναμία. Έτσι δεν συμβαίνει με τις κόρες; Κι ενώ έμοιαζε σοβαρός κύριος και καθρεπτίστηκε και σβέλτα, όπως οι άνδρες του τότε, είπε στη μαμά μου «Και θα πιώ κι ένα τζιν-φις». Ο μπαμπάς μου δεν έπινε, παρά μόνο για να πει ό,τι κάτι ήπιε. Και μάλλον του φάνηκε αστεία η λέξη «τζιν-φις», γι΄αυτό και άρχισε να την επαναλαμβάνει «τζιν-φις, τζιν-φις, τζιν-φις» και τον θυμάμαι να γελάει και να κάνει σαν μικρό παιδί. Και μπήκα και ‘γω στη χαρά του και φώναζα «τζιν-φις, τζιν-φις».

Ο μπαμπάς μου πέθανε από καρκίνο όταν ήταν μόλις 39 ετών. Εγώ ήμουν 14. Με πόνεσε πολύ. Χρόνια δεν έκλεινε η πληγή κι ας θόλωνε η εικόνα του, όπως προείπα. Αυτό μπορεί και να πονάει πιο πολύ. Κάποτε «Του» αφιέρωσα ένα βιβλίο. Σε εκείνον, στη σχέση μας, στη μάνα μου, στα χρόνια που ζήσαμε, στη γενιά τη δική τους και τη δική μου. Το πρώτο μου βιβλίο,το «Κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο», μετά απ’ αυτό νομίζω ότι ησύχασα. Τον έχω καμαρώσει σαν ζεστό χαμόγελο, σαν όμορφο άντρα, σαν δίκαιο, σαν ευφυέστατο, σαν γνώστη της ιστορίας, σαν πετυχημένο, σαν τολμηρό επιχειρηματία… Έχω χαρεί και μάτια να τον καμαρώνουν κι αυτό με γέμιζε περηφάνια.

Για πολλά τον καμάρωσα και πάντα θα τον καμαρώνω. Μια πλευρά του όμως είχα αδικήσει. Τώρα πια, το Ρεάκι των 56 ετών, την αξιολόγησε αλλιώς. Τον «έχω» να χορεύουμε καζατζόκ και να χοροπηδάει, τον «έχω» να με ξενυχιάζει στο ταγκό και να λέει «Ωχ! Ρεάκι μου ωχ!», τον έχω να λέει «τζιν-φις, τζιν-φις, τζιν-φις!» και να γελάει πολύ. Ο μπαμπάς μου, εκείνος ο σοβαρός επιχειρηματίας, είχε και πλάκα! Είχε ένα μεγάλο κομμάτι «παιδί» μέσα του, που το διαφύλαξε και το ξαμόλαγε σαν με ποδήλατο! Ναι, αυτό πολύ του αγάπησα και του το πήρα όλο. Ο μπαμπάς της Ρέας-Ρεάκι, ο Κώστας-Κωστάκης, είχε πολύ «παιδί» μέσα του! Και τι νομίζεις; Και η ζωή ολόκληρη… Τι ολόκληρη μωρέ; Τόσο μικρή η ζωή… Μια πλάκα!…Όσο να πεις δυο τρεις φορές «Τζιν-φις» και τελείωσε.   

Η αρχή του τέλους για τον Πάνο Καμμένο…

Η απόφαση Τσίπρα να προχωρήσει σε συμφωνία με τα Σκόπια επηρεάζει όλα τα κόμματα αλλά είναι η πρώτη που πλήττει καίρια τον συγκυβερνήτη του. Μετά τους αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους, τώρα θα χάσει και τους «υπερπατριώτες»

Του Γιώργου Καρελιά

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ, όποια εξέλιξη κι αν έχει, δεν θα επιδράσει σημαντικά στις προσεχείς εκλογές, μπορεί και καθόλου. Από άλλα θα κριθούν. Θα έχει, όμως, ένα καλό αποτέλεσμα για την πολιτική ζωή: θα την απαλλάξει από την παρουσία του Πάνου Καμμένου και των ΑΝΕΛ του.

Μήπως είναι πολύ νωρίς για τέτοια συμπεράσματα; Για τα άλλα κόμματα ίσως, για τον Καμμένο και το δικό του όχι. Ας δούμε γιατί:

-Ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστεί εκλογική καθίζηση για την οικονομική του πολιτική. Γι’ αυτό και θα προσπαθήσει να αναστρέψει αυτήν την τάση. Η κυβέρνηση ήδη προετοιμάζεται. Και από το φθινόπωρο, μετά την έξοδο από τα Μνημόνια, θα ανακοινώνει σταδιακά διάφορα μέτρα, που θα αφορούν μεγάλες ομάδες ψηφοφόρων. Η ζημιά που θα υποστεί από τη συμφωνία με τα Σκόπια εκτιμάται ότι θα είναι περιορισμένη ή και καθόλου. Η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκινείται από τις «εθνικοπατριωτικές» εξάρσεις.

– Για τη ΝΔ αποφεύχθηκε ένας κίνδυνος στο θέμα αυτό: ο εσωτερικός διχασμός, στον οποίο πόνταρε το κυβερνητικό στρατόπεδο. «Χαϊδεύοντας» τα συλλαλητήρια και υιοθετώντας μια «υπερπατριωτική» γραμμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στεγανοποίησε τη δεξιά πλευρά του κόμματος, μην αφήνοντας πολλά περιθώρια για υπολογίσιμες κινήσεις ακροδεξιών και εθνικιστικών ομάδων. Oμως, αν αληθεύει το παλιό αξίωμα ότι «οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο», η ΝΔ μπορεί να δυσκολευθεί στην επίτευξη του στόχου της αυτοδυναμίας. Οι πιο μετριοπαθείς ψηφοφόροι απωθούνται από ακρότητες και εθνικοπατριωτικά λογίδρια, όπως αυτά που ακούστηκαν από βουλευτές της (ένα παράδειγμα εδώ). Στην ηγεσία της, πάντως, εκτιμούν ότι το «μπετονάρισμα» της δεξιάς βάσης, που είναι η πολυπληθέστερη, έχει μεγαλύτερη σημασία από τις πιθανές «κεντρώες» απώλειες.

– Για το Κίνημα Αλλαγής, που δοκιμάζεται λόγω διαφορετικών προσεγγίσεων του ΠΑΣΟΚ με τους άλλους συνεταίρους (ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ), δεν μπορούν να γίνουν ασφαλείς εκτιμήσεις. Μια καλή λύση γι’ αυτό θα ήταν να μην έρθει η συμφωνία στη Βουλή για κύρωση πριν από τις προσεχείς εκλογές.

Αυτό ακριβώς θα ήθελε περισσότερο απ’ όλους ο Πάνος Καμμένος. Για να μην αναγκασθεί να την καταψηφίσει και παραιτηθεί από υπουργός. Όμως, ό,τι κι αν γίνει με τη συμφωνία, η πολιτική τύχη του κ. Καμμένου φαίνεται προδιαγεγραμμένη. Για δύο λόγους:

Πρώτον, ο υπουργός Αμυνας και το κόμμα του, ψηφίζοντας όλα τα μνημονιακά μέτρα, έχουν ήδη χάσει σημαντικό μέρος των αντιμνημονιακών ψηφοφόρων τους.

Δεύτερον, τώρα θα χάσουν και το «υπερπατριωτικό» κοινό τους, το οποίο βλέπει ότι στα λόγια μεν απορρίπτουν τη συμφωνία με τα Σκόπια, αλλά στην πράξη στηρίζουν την κυβέρνηση που την υπογράφει. Ακόμα κι αν γίνουν πρόωρες εκλογές και η συμφωνία δεν προλάβει να έρθει στη Βουλή (δεν είναι το πιθανότερο σενάριο), οι ψηφοφόροι που έφεραν τους ΑΝΕΛ στη Βουλή και τον κ. Καμμένο στην υπουργική θέση θα τους κουνήσουν το μαντήλι.

Ετσι, η απόφαση Τσίπρα να προχωρήσει σε συμφωνία με τα Σκόπια είναι η πρώτη που, εξ αντικειμένου, πλήττει καίρια τον συγκυβερνήτη του. Είναι η αρχή του πολιτικού του τέλους.